"ปัญหาจริงๆ คือ อาชีพครูถูกสงวนไว้ให้บัณทิตคุณภาพต่ำ กีดกันไม่ให้คนมีความรู้มาเป็นครู การศึกษาไทยจึงอ่อนแอลงเรื่อยๆ"
ขอแย้งประโยคนี้ค่ะ
อาชีพครู ไม่ได้ถูก "สงวน" ไว้ให้บัณฑิตคุณภาพต่ำนะ แต่เป็นเพราะ "ภาพลักษณ์และความเป็นจริง" ของอาชีพครูในเมืองไทย ไม่ได้รับการยกระดับให้เป็นอาชีพที่ได้รับการยอมรับในวงกว้าง
เมื่อเป็นอย่างงั้น เวลาที่ผู้ปกครองแนะนำลูก จึงมีน้อยมากที่อยากให้ลูกเป็นครู หรือแม้แต่ตัวนักเรียนเองก็รับรู้และซึมซับภาพความต่ำต้อยของอาชีพครูจากสังคมรอบข้างเป็นเวลานาน
เมื่อถึงเวลาที่เด็กจะตัดสินใจเข้ามหาวิทยาลัย เด็กที่มีทางเลือก(พูดง่ายๆว่าเด็กเรียนเก่ง) จึงไม่เลือกเข้าคณะศึกษาหรือครุศาสตร์ ท้ายสุดเด็กที่เข้ามาเรียนในสองคณะนี้ ส่วนใหญ่จึงมักจะเป็นเด็กที่ผลการเรียนปานกลางถึงแย่ ซึ่งก็ส่งผลกระทบให้บัณฑิตที่จบออกไปทำอาชีพครูก็มาตรฐานตกต่ำลงไปด้วย
***ทั้งนี้ทั้งนั้น เด็กที่เรียนเก่งและตั้งใจเข้าเรียนศึกษาหรือครุศาสตร์ และจบออกมาเป็นครูที่ดีและเก่งก็มีเหมือนกัน เพียงแต่ยังมีจำนวนน้อย***
หรือถ้าจะเปิดประเด็นว่า น่าจะเปิดโอกาสให้คนอื่นๆที่ไม่ได้เรียนจบครูโดยตรง แต่มีความรู้ความสามารถ เป็นคนเก่ง เข้ามาเป็นครูได้ อันนี้เราไม่เห็นด้วยนะ เพราะส่วนตัวยังเชื่อว่าการเป็นครูที่ดีไม่ใช่เก่งอย่างเดียว แต่จะต้องมีความรู้ในเรื่องหลักวิชาการจากการเรียนในหลักสูตรครูด้วย (เทคนิคการสอน, ความเข้าใจเกี่ยวกับวิชาชีพครู ฯลฯ)
สรุปแล้ว ในความคิดของเรา การแก้ปัญหาอาชีพครูของประเทศไทย ต้องปรับคุณภาพชีวิตของครูให้ดีขึ้น ควบคู่กับการปรับทัศนคติของสังคมที่มีต่ออาชีพครูด้วย (ซึ่ง 2 เรื่องนี้มันต้องทำไปด้วยกันถึงจะสำเร็จ) ถ้าทำได้จริง คนที่จะเลือกเข้ามาเป็นครูก็จะมีคุณภาพตามไปด้วย และสุดท้ายนักเรียนก็จะมีคุณภาพ(เพราะได้รับการสอนจากครูที่มีคุณภาพ) กลายเป็นวงจรคุณภาพไปในท้ายที่สุด
อยากทราบกันหรือไม่ ว่าเหตุใดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในประเทศไทย จึงไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าที่ควร
