ความคิดเห็นที่ 1 เคยแข่งเรียงความตอนอยู่ ป.7 ครูคัดคนที่คิดว่าเก่งที่สุดในห้องไปแข่งกับห้องอื่นหรือใครจะอาสาไปแข่งก็ได้ บังเอิญเป็นช่วงใกล้วันเด็ก ได้หัวข้อว่า "ทำไมต้องมีวันเด็ก" นั่นก็ประมาณ 45 ปีมาแล้วมั้ง ยังจำได้ทุกวันนี้ มีคนเข้าแข่งประมาณ 20 คนมั้ง เนื่องจากผมอ่านหนังสือพิมพ์เป็นตั้งแต่อยู่ ป.2 แล้ว สยามนิกร เสียงอ่างทอง ไทยรัฐ อ่านแทบทุกวัน ก็เลยรู้เรื่องวันเด็กดีพอควร การเขียนเรียงความก็พยายามสื่อความหมายแบบที่ให้ผู้อ่าน อ่านเข้าใจง่ายๆ มีเหตุึผล มีัน้ำหนัก ใช้ภาษาง่ายๆ ถึงง่ายที่สุด ไม่เล่นโวหาร เขียนแบบสำนวนหนังสือพิมพ์เลยก็ว่าได้ ปรากฎว่า ผมได้ที่ 1 ได้ถ้วย และของชำร่วยอีกเล็กน้อย การเขียนเรียงความ หรือแปล สำหรับตัวผม จะไม่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง จะเอาตัวนักอ่านเป้าหมายเป็นหลัก คนอ่านธรรมดา ก็เขียนแบบธรรมดา คนอ่านมีการศึกษาระดับสูง ก็จะใช้สำนวนระดับสูงตามไปด้วย ยก ตัวอย่าง ผมแปลเพลงนี้เป็นภาษาอังกฤษ เพราะมีผู้ขอร้องจะเอาไปสื่อให้ฝรั่งฟัง คือเขาชอบความหมายภาษาไทย จะร้องให้ฝรั่งฟัง แต่อยากให้คนฟังซาบซึ้งด้วย ดัุงนั้น สไตล์การแปลผมก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ ถือว่า มาแลกเปลี่ยนความเห็นก็แล้วกัน อย่างไรคนแก่คนนี้ก็เคยได้ที่ 1 เรียงความได้ถ้วยมาแล้ว :) ทะเลใจ - คาราบาว Sea of heart - Carabao เหมือนชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน Life has passed youthful dreams Bygone days are aimless I only learn to live for body and mind To be true friends with one another. เหมือนชีวิตผันผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา ตัวเป็นของเราใจของใคร มีชีวิตเพื่อสู้คืนวันอันโหดร้าย คืนที่ตัวกับใจไม่ตรงกัน Life has gone through lonely nights Body is mine, heart belongs to whom? Live to struggle through cruel nights When body and heart do part. คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น What night when heart yields to flesh? That fearful night and day when heart defeats flesh Under civilized artificial lights It's easy to lose one's way. คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก ดั่งนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ What night when heart yields to dream? Day and night, dream drifts beyond horizon Like small bird surfing winds When luck gone, drops amid sea of heart. ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข Every life struggles to find meanings Enclosed heart fails to find Repeated suffering due to wandering heart Heart found, happiness returns. คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น What night when heart yields to flesh? That fearful night and day when heart defeats flesh Under civilized artificial lights It's easy to lose one's way. คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก ดั่งนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ What night when heart yields to dream? Day and night, dream drifts beyond horizon Like small bird surfing winds When luck gone, drops amid sea of heart. ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข Every life struggles to find meanings Enclosed heart fails to find Repeated suffering due to wandering heart Heart found, happiness returns. ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข Repeated suffering due to wandering heart Heart found, happiness returns. จากคุณ : K.Senior   - [ 7 พ.ย. 51 01:29:50 ] จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 55 16:14:18

ความคิดเห็นที่ 2 เราชอบย่อหน้าแรก ย่อหน้าที่สี่อ่านแล้วประหลาดๆ เหมือนเขียนไม่ครบ หรือขาดการเชื่อมโยงอะไรสักอย่าง ย่อหน้าที่ห้า ประโยคแรกอ่านแล้วต้องตั้งคำถามกับตัวเองเลยว่า 'กองแห่งความสมหวังด้วยจิตใจที่ไร้มลทิล' นี่เป็นยังไง ที่พอจะนึกออกก็มีแค่บรรลุอรหันต์ สำหรับย่อหน้าสุดท้าย น่าจะอธิบายหน่อยหรือไม่ว่า “เรา...ยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์” มันคืออะไร และเกี่ยวข้องอะไรกับหัวข้อที่คุณได้รับ สรุปว่าเราอ่านแล้วปวดหัว และรู้สึกอึดอัดไปหน่อย ต้องตีความแล้วตีความอีก ต้องขออภัยเจ้าของกะทู้ด้วย ถ้าคำวิจารณ์นี้รุนแรงไป จากคุณ : โอต้าวกับโอเอ๋ว เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 55 18:00:45

ความคิดเห็นที่ 3 ขอวิจารณ์ตรงๆนะครับ ผมว่า มันยังไม่สื่ิอถึงใจความของหัวข้อที่เขาต้องการ มันเต็มไปด้วย สาธกโวหาร พรรณาโวหาร อุปมาโวหาร แต่ขาดใจความสำคัญ เราควรจะตั้งเป้าหมายของแต่ละย่อหน้าว่าจะสื่ออะไร แล้วบรรยายรายละเอียด ขยายความให้ผู้อ่านเข้าใจ ไม่ใช่เอาหัวข้อมาเรียง แล้วมายกตัวอย่างอุปมาให้ยาวยืด จากคุณ : ธัมมนันทิ เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 55 18:14:46

ความคิดเห็นที่ 4 ถึงคุณ K.Senior ขอบคุณมากค่า  ตอนแรกเราเห็นผู้อ่านเป็นอาจารย์ภาษาไทย  เลยเขียนแบบนี้ไป  เราวิเคราะห์สถานการณ์ผิดไปมากเลยแหละค่ะ ถึงคุณ โอต้าวกับโอเอ๋ว ขอน้อมรับคำวิจารณ์เช่นกันค่ะ  เราพอทราบลึก ๆ ค่ะว่านี่คือจุดอ่อนสำคัญของเรา  เพราะเป็นคนที่แต่งเรื่องยาวมาตลอด  พอมาแต่งเรียงความมันก็ติดขัดไปหมด  ยิ่งจำกัดบรรทัดอีก  หนาว ๆ ร้อน ๆ ไปเลยแหละค่ะ   สำหรับ เรายืนอยู่บนไหล่ของยักษ์นั้น  หมายถึงเซอร์ไอแซคนิวตันยืนอยู่บนฐานความรู้จากคนรุ่นก่อนค่ะ ถึงคุณ ธัมมนันทิ ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ค่ะ  เราอาจจะตีความผิดไปจากกรอบก็ได้ค่ะ  เราตีความว่าสามคำนั้นรวมกันคือความสำเร็จ  แล้วพอมองสังคมปัจจุบัน  อย่างเช่นนักการเมืองบางคน  เขาประสบความสำเร็จจากคะแนนเสียงประชาชน  แต่ไม่กตัญญูต่อประชาชนหรือผืนแผ่นดินอย่างที่ควรจะเป็น  แล้วเราก็นำมาเขียนสไตล์ตีความอะค่ะ  ซึ่งเราทำได้ไม่ดี  และห่างไกลกับเชคสเปียร์แบบฟ้ากับเหวมากมาย 555+ จากคุณ : ออมกะตังใส่กระปุก เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 55 20:21:08

ความคิดเห็นที่ 5 ง่า น้ำท่วม จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 00:52:04

ความคิดเห็นที่ 6 คุณบอก "เขาวิจารณ์มาว่า  มันสูงไป" ^ เราว่ามันไม่สูงหรอก มันต่ำต่างหาก คือจริงๆแล้ว จขกท หวังชนะด้วยการใช้ศัพท์ยากๆใด้คนอ่านประทับใจ แต่นั่นมันคนอ่านที่ "ตรรกะชำรุด" และ "สติปัญญาไม่หลักแหลม" แต่ถ้าคนอ่านที่ตรรกะแม่นยำ สติปัญญาหลักแหลม จะมองเห็นข้อบกพร่องในความคิดของ จขกท ได้ทันที นั่นก็คือ ไปเอาเรื่องคนโน้นพูดคนนี้พูด (ซึ่งใครๆเขาก็รู้กันทั่วอยู่แล้ว) มาแปะๆรวมกัน เหมือนจับแพะกับแกะชนกัน แต่หาความคิดสร้างสรรค์อะไรแปลกๆใหม่ๆไม่มีเลย คือเหมือนกับเอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ ทำไมไม่ลองให้ข้อคิดอะไรที่น่าสนใจบ้างเช่น พัฒนาชีวิต คิดสร้างสรรค์  กตัญญู น่ะมันเกี่ยวข้องกันยังไง ความน่าจะเป็นไปมีไหมที่พ่อแม่หรือประเทศชาติทำอะไรบางอย่างให้ลูกหลานหรือพลเมืองไม่อยากกตัญญูู แล้วถ้าลูกหลานหรือพลเมืองไม่กตัญญู แต่ลูกหลานหรือพลเมืองก็พัฒนาชีวิตและประสบความสำเร็จได้ ^ อันนี้เป็นเพียงแค่ตัวอย่างที่เราลองคิดเล่นๆให้ดู คือจริงๆแล้วเอาสมองไปคิดเรื่องความน่าจะเป็นไปได้ที่ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆแล้วเราจะรับมือกับมันได้อย่างไร เพื่อเป็นคติสอนใจ จะดีกว่าเอาเวลาไปนั่งคิดศัพท์ยากๆเพื่อหวังสร้างความประทับใจให้คนที่แค่เห็นศัพท์ยากๆแล้วกลายเป็น "เขาวิจารณ์มาว่า  มันสูงไป" ซึ่งถ้าคนอ่านมี ตรรกะที่แม่นยำ และสติปัญญาสูงส่งจะไม่คิดเช่นนั้น แต่จะดูเนื้อหาสาระ แล้วบอกว่า "ที่คุณขียนมานี่น่ะ มันไร้สาระสิ้นดีเลย!" แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 55 14:28:32 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 14:26:18

ความคิดเห็นที่ 7 ถึงคุณfortuneteller ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ค่ะ  แต่ขออนุญาตแย้งเล็กน้อย. เราไม่คิดว่าข้อมูลที่เรานำมาเขียนจะมีคนรู้โดยทั่วไปขนาดนั้น  และมันก็เป็นเงื่อนไขของการประกวดด้วยค่ะ. ว่าคุณต้องอ้างอิงสำนวน เรื่องราว ส่วนนี้สิบคะแนนค่ะ สวนเรื่องศัพท์ยาก. เราไม่คืดว่าใช้ศัพท์ยากนะคะ  การเขียนคราวนี้เขียนสดห้ามเปิดหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต. ที่ตำหนิเรื่องเอาจ้อมูลมาแปะจะถือเป็นคำชมแล้วกันค่ะ  และอีกอย่างนี่เป็นการเขียนโดยลบไม่ได้ในเวลาจำกัด. เราก็ทราบจุดบกพร่องทั้งจากเห็นเองและท่านๆ ช่วยกันออกความคิดเห็นค่ะ กระนั้นแล้วในฐานะนักเขียน นักวิจารณ์และนักอ่านเช่นกัน คุณก็ไม่ควรดูถูกงานของผู้อื่น. การวิจารณ์ไม่ใช่การต่อว่าด้วยถ้อยคำที่รุนแรง  และที่เราบอกว่ามันสูงนั้น. เป็นเหตุผลที่เราถูกปรับแพ้ ซึ่งเราได้ยินมาไม่ใช่เทิดทูนตยเิง. ขออภัยที่จุดนี้อาจทำให้คุณไม่พอใจ. และในฐานะนักงิจารณ์งานเขียนเช่นกัน. เพียงแต่เราถนัดให้คำวิจารณ์ทาวด้านงานประพันธ์เรื่องยาวแก่นักเขียนฝึกหัดต่าง ๆ ก็ขอรับคำวิจารณ์ผลงานชิ้นนี้ซึ่งเราเองก็ไม่สันทัด. และตำหนิเล็กน้อยถึงกาีวิจารณ์ดังกล่าว เพราะเราไม่มองว่าการวิจารณ์แบบนั่นบ่งบอกถึงตรรกะสูงอย่างที่คุณว่าค่ะ อีกอย่างสาบานได้ว่าเราไม่ได้หวังเอาชนะด้วยศัพท์ยากค่ะ. เราไม่ได้นั่งแสวงหา. จะเป็นไรมั้ยคะถ้าบอกว่ามันไหลลื่นออกมาเองโดยไม่รู้ตัว.  คุณมองเห็นแค่จุดนั้นในงานเขียนจริง ๆ หรือ. หรือเพราะถูกล่อเป้าให้โฟกัสที่จุดนั้น.  หากสำหรับคุณมันดูไร้สาระก็ขออภัยค่ะ. นานาจิตตัง งานเขียนที่ร้อยคนอ่านร้อยคนชอบคงไม่มี.  ถึงจะดูน่าเกลียดเพราะเหมือนออกมาปกป้องผลงานตัวเองแต่หากรอโอกาสหน้าก็เกรงว่าจะไม่มี. เพราะไม่ได้เข้าห้องนี้บ่อย ๆ  ขออภัยนะคะถ้าทำให้ไม่พอใจ ปล.ห้องนี้ให้คำแนะนำได้หลากมุมมากเลยค่ะ. ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ. คงจะแวะเวียนเข้ามาหาคำแนพนำบ่อย ๆ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 55 21:23:46 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 55 21:03:22 จากคุณ : ออมกะตังใส่กระปุก เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 20:59:58

ความคิดเห็นที่ 8 ให้กำลังใจ จขกท. สู้ๆ ^_^ จขกท. อาจรู้สึกขัดใจกับคำตัดสินของกรรมการ (ที่ว่ามันสูงไป) นิดหน่อย แต่บ่อยครั้งที่คนเรามักจะเจอคำวิจารณ์ที่เราคิดว่า มันไม่มีเหตุผลเล้ย 555 แต่ก็อยากให้เก็บคำวิจารณ์เหล่านี้ไว้พิจารณา แค่อย่าเอามารกหัวใจก็พอ แล้วเดี๋ยววันข้างหน้า จขกท. อาจจะรู้ความหมายของคำว่า "มันสูงไป" ก็ได้นะ อีกอย่าง นร. - นศ. ส่วนใหญ่ในสมัยนี้ (ไม่ใช่ทุกคน แต่เท่าที่เคยเจอมา) โดยเฉพาะคนที่อ่านเยอะ รู้เยอะ ก็จะเขียนประมาณนี้ทั้งนั้น อาจจะคิดว่า เฮ้ย มันเข้าท่านะ เจ๋งดี ก็เลยเขียน แต่งานเขียนที่ดีที่สุด คืองานที่อ่านง่าย เข้าใจง่าย พูดง่ายๆ เล่าเรื่องง่ายๆ ไม่ต้องใช้คำศัพท์ยากๆ หรืออุปมาอุปไมยหรูหรา เหมือนนักมวย ไม่ต้องลีลาแพรวพราวนัก แต่ต่อยหมัดเดียวคู่ชกสลบเหมือดคาเวทีก็พอ สุดท้าย ท้ายสุด เขียนมายังไงก็ดีทั้งนั้น เพราะงานเขียนนั้นสื่อถึงจิตใจ + ความรู้สึกนึกคิด ณ ขณะนั้นๆ ของผู้เขียน งานมันย่อมเปลี่ยนไปตามวัย ใครจะรู้ว่าวันหนึ่ง เมื่อทักษะของ จขกท. พัฒนาไปอีกขั้น อาจจะได้งานเขียนเจ๋งๆ ใหม่ๆ มาอีกก็ได้ เป็นกำลังใจให้จ้า... ^_^ จากคุณ : กานต์กัลรวีส์ เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 23:41:46

ความคิดเห็นที่ 9 (ต่อ).... ไหนๆ ก็ ขอวิจารณ์เลย จขกท. คงไม่ว่าอะไรนะ ถือว่าแลกเปลี่ยนกันเนาะ ^_^ ๑. เปิดเรื่องมายังไม่ค่อยดึงดูดเท่าไหร่ อ่านแล้วมึนนิดนึง อาจเป็นเพราะมีลักษณะการบรรยายเหมือนนิยาย (ไหม? แอบรู้สึกว่าเหมือน 55) ถ้าเอาย่อหน้าที่หนึ่งกับสองมารวมกัน แล้วเปิดเรื่องด้วยแก่นสารสำคัญที่ต้องการจะบอก จะทำให้ประเด็นชัดตั้งแต่แรก คนอ่านก็จะรู้ด้วยว่า กำลังอ่านเรื่องอะไรอยู่ ๒. ย่อหน้าที่สี่ ส่วนสำคัญอยู่ที่ประโยคแรก (เนื้อแท้) แต่กว่าคนอ่านจะรู้ว่าความสำคัญนั้นหมายถึงอะไร ก็ต้องมาอ่านย่อหน้าที่ห้า... เพราะในย่อหน้าที่สี่นั้น ถูกอุปมาอุปไมยขัดจังหวะ อารมณ์เลยเหมือนกำลังดูหนังผี ผีกำลังจะออกแล้ววุ้ย แต่ดันตัดเข้าฉากกุ๊กกิ๊กก่อน 555 ๓. ในลักษณะการเล่าเรื่อง จขกท. ยังไม่กล้าเล่าให้เต็มที่ เหมือนกั๊กๆ ไว้ (อธิบายยากจังแฮะ) เลยทำให้ไม่สุด ยกตัวอย่าง " ข้าพเจ้าก็ได้บทสรุปเสียทีว่าข้าพเจ้าเป็นแบบไหน  ข้าพเจ้ามิอาจยกยอปอปั้นตัวเองว่าเป็นเพชรหรือกระไร  ส่วนตัวข้าพเจ้าเพียงแค่กำลังถูกเจียระไน " ถ้าถามแบบฮาร์ดคอร์สักนิด จะถามว่า ตกลงจะเป็นไหม เพชรน่ะ? 555 เพราะอ่านแล้วแปร่งๆ สวนนี้ไม่ใช่ปัญหาด้านการเขียน แต่เป็นเรื่องของความคิด ที่ยังใส่ไม่สุด เขียนทั้งที โลกต้องอยู่ในมือเรา!!! (ว่าไปงั้นแหละ ^_^) ๔. การยกตัวอย่างเปรียบเทียบ (หรืออุปมาอุปไมยนั่นแล) อาทิ ...ข้าพเจ้ายังจดจำได้ขึ้นใจ  ถึงคำกล่าวของ เซอร์ไอแซค นิวตัน ว่า “เรา...ยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์”... แล้วตัดจบลงแค่นี้ มันไม่มีส่วนขยายต่อ คนที่อ่านเลยอาจงงได้ แล้วรู้สึกเหมือนกับว่า เฮ้ย อะไร เกี่ยวอะไรน่ะ... ใส่มาทำไม พูดเรื่องเพชร ไหงโผล่มาที่ยักษ์หว่า...?? จนอาจพาให้เข้าใจได้ว่า "ตัดแปะ" (โอ่เอ๊ ไม่ได้ว่า จขกท. ตัดแปะนะจ๊ะ แค่ชี้ให้ดูว่า เพราะเนื้อมันไม่ไปด้วยกัน มันเลยเหมือนตัดแปะ โอเค๊? ^_^) ........... จบคำวิจารณ์จากมุมมองของผู้อ่านอีกหนึ่งคน ผิดถูกยังไงก็ตามแต่พิจารณาเลยจ้า... โชคดีหลายๆ ^__^ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 55 00:02:50 จากคุณ : กานต์กัลรวีส์ เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 23:59:59

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณคุณ กานต์กัลรวีส์ มากค่ะ โดยเนื้อแท้เราแต่งนิยายค่ะ  เป็นแฟนตาซีที่ยาวมากกก  ครึ่งเรื่องปาไปร้อยหน้าเอสี่ อาจารย์เกิดมาสะดุดใจตรงเรียงความที่เราเขียนส่ง (2 หน้าเอสี่) เลยจับไปแข่งดู  ซึ่งถูกจำกัดบรรทัด  บอกตามตรงว่า  ณ ตอนนั้นเกิดอาการ  "เหงื่อแตก" เหมือนกับเมื่อก่อนผมยาวจัดแต่งทรงผมได้เก๋ไก๋สวยงาม  เลือกชุดเลือกอะไรก็เลือกได้เหมาะเจาะไปหมด  แล้วโดนหั่นสั้นกุดซะงั้น  ไปไม่เป็นเลยค่ะ  หลังจากจบสำนวนนั้นมันถึงเส้นตายแบบชิดขอบเลย  พอเขียนจบ...เหงื่อแตกอีกแล้ว ขอบคุณสำหรับคำติชมมาก ๆ ค่ะ  ^^ งานด้านที่ถนัดก็อยู่ส่วนที่ถนัด  จะเก่งด้านเดียวก็เป็นกวีที่ดีไม่ได้  ด้านที่ไม่ถนัดนั้นก็ต้องหมั่นขัดเกลากันต่อไป  ขอบคุณทุกท่านมาก ๆ ค่ะ เรายืนอยู่บนไหล่ของยักษ์  หมายความว่าที่นิวตันยืนอยู่บนมรดกของนักวิทยาศาสตร์และคนรุ่นก่อนค่ะ  ซึ่งก็คือเหล่าความรู้  หนังสือ และอาจารย์ของเขานั่นเอง จากคุณ : ออมกะตังใส่กระปุก เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 00:09:01

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านบทความของน้องแล้ว บอกตามตรงว่าหาประเด็นสำคัญในบทความของน้องไม่เจอ ภาษาน้องสวยนั้นค่อนข้างเห็นด้วย แต่มันไม่มีความหมายอะไรเบื้องหลังภาษาสวยๆนั้นเลย กวีมันคงไม่ใช่แค่ความสวยงามมั๊งคะน้อง...มันต้องมีความหมายด้วย จากคุณ : Auntie DEE เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 15:40:54