ความคิดเห็นที่ 1 ฟ้าจรดทราย ถือว่าเป็นนิยายในยุคแรก ๆ ของ โสภาค สุวรรณ นะคะ นั่นน่ะบรรยายเรียกว่าน้อยแล้ว ถ้าเป็นงานยุคหลัง ๆ บรรยายอย่างเยอะเลยล่ะค่ะ เกนรี มายรี เป็นนิยายในยุคแรกค่ะ ส่วน ส้มพอหลวง อยู่ในยุคหลัง ถ้าคุณ จขกท. ไม่ชอบงานในยุคแรกของโสภาค งานยุคหลังยิ่งจะไม่โดนใหญ่ จากคุณ : o_pinP เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 17:30:57

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าอยากลองของผู้แต่ง ขอแนะเรื่อง สายโลหิต ค่ะ จากคุณ : jackfruit_k เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 17:37:05

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณ คุณ o_pinP  ค่ะ T---T เสียดายจัง เดี๋ยวต้องลองถ่อไปห้องสมุดสักวัน ไปลองเปิดอ่านดูก่อน เผื่อจะพอถูไถค่ะ ^^" แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 17:40:15 จากคุณ : nibble เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 17:37:30

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณคุณ jackfruit_k ค่ะ พอดีอยากอ่านเรืองสมัยราชวงศ์ท้ายๆ ของพม่าน่ะค่ะ อารมณ์ประมาณดูหนังจบแล้วอยากอ่านภาคต่อ (เพิ่งดูหนังพาไปตอนล่าสุดไปน่ะค่ะ ^^") สายโลหิตนี่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ใคร ช่วงไหนคะ? จากคุณ : nibble เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 17:39:39

ความคิดเห็นที่ 5 สายโลหิตเป็นเรื่องตอนเสียกรุงศรีอยุธยาค่ะ แทบจะถือว่าเป็นเรื่องที่ดังที่สุดของผู้แต่ง ทำเป็นละครหลายหนแล้วด้วย เรื่องสมัยราชวงศ์ท้ายๆ ของพม่า ที่นึกออกคือเรือง พม่าเสียเมือง ของ มรว.คึกฤทธิ์ ค่ะ จากคุณ : jackfruit_k เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 17:49:50

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณมากค่ะ พม่าเสียเมืองก็เป็น 1 ในลิสต์ที่จดไว้ช้อปงานหนังสือรอบหน้าแล้วค่ะ ^^ จากคุณ : nibble เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 18:30:04

ความคิดเห็นที่ 7 โสภาค สุวรรณ ในแนวอิงประวัติศาสตร์หรือไพรัชนิยาย จะบรรยายทุกเรื่อง ฟ้าจรดทราย ถือว่า บรรยายน้อยแล้วสำหรับนักเขียนท่านนี้ แต่เรากลับชอบ เพราะจะได้เกร็ดความรู้ของประเทศที่กล่าวถึงด้วย หมายถึงงานในยุคแรกนะคะ ยุคหลังไม่ไหวเหมือนกันบรรยายเยอะเกิน นิยายของโสภาค สุวรรณที่เกี่ยวข้องกับพม่า นอกจากส้มพอหลวง ยังมี น้ำคำ(พูดถึงรัฐฉาน) และ ญาติกา(ภาคต่อของสายโลหิต) แต่ถ้าเจาะจงในยุคปลายของราชวงศ์พม่า คงต้องอ่าน พม่าเสียเมือง ของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ซึ่งเรื่องนี้ถูกนำไปดัดแปลงเป็นบทละครโทรทัศน์เรื่องเพลิงพระนางด้วย จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 18:54:29

ความคิดเห็นที่ 8 เกนรี มายรี เป็นการเล่าเรื่องชีวิตของเจ้าหญิงไทยใหญ่ที่มีตัวตนจริงๆ เป็นพระธิดาของมหาเทวีอิงเหง่(สุจันทรีมหาเทวี) มหาเทวีชาวตะวันตกของเจ้าฟ้าจาแสง เจ้าฟ้าองค์สุดท้ายของเมืองสีป้อ ซึ่งอ่านสิ้นแสงฉานด้วยก็ดีค่ะ เพราะเกี่ยวเนื่องกับมหาเทวีและเจ้าฟ้าจาแสงโดยตรงค่ะ จากคุณ : นางพญามารเมฆไฟ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:14:15

ความคิดเห็นที่ 9 เป็น สไตล์ นักเขียนท่านนี้ ครับ แต่ ผมชอบ นะ ได้ ความรู้หลายๆ เรื่อง ประมาณว่า กึ่งนิยาย กึ่ง สารคดี  ครับ พอ อ่านของท่านไปสักเรื่อง ก็ หานักเขียนอื่น มาอ่านคั่น จากคุณ : เทพพิสดาร เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 21:31:46

ความคิดเห็นที่ 10 เราว่าสไตล์การเขียนของคุณโสภาคเป็นแบบนี้อยู่แล้วค่ะ ยิ่งผลงานหลังๆ เราไม่อ่านเลย เพราะรู้สึกว่าบรรยายมากกกก และเนื้อหาเครียดดดด ถ้าชอบสไตล์ที่ไม่บรรยายยืดยาด ต้องของโบตั๋นค่ะ แต่โบตั๋นจะเป็นนิยายสะท้อนสังคมเสียส่วนใหญ่ จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 06:59:04 A:122.111.4.212 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 11 เอกลักษณ์ของคุณโสภาค สุวรรณค่ะ ข้อมูลเพียบ เวลาอ่านก็ทำแบบเราสิคะ ช่วงที่อ่านตอนแรก เน้นความรวดเร็ว ส่วนที่เป็นบรรยายมากหน่อยก็อ่านผ่านๆ จะได้สนุกกับเนื้อเรื่อง แล้วอ่านรอบสองเพื่อเก็บรายละเอียดทุกตัวอักษร จะได้อรรถรสครบถ้วน  และความซาบซึ้ง   เราว่าจุดนี้นักเขียนใหม่หลายท่านยังทำได้ไม่ดี จะเน้นบทสนทนาเยอะ บางทีจะคล้ายอ่านนิยาย ที่ดัดแปลงมาจากบทละครโทรทัศน์ ซึ่งลงให้อ่านในหนังสือพิมพ์ จากคุณ : simiach เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 07:41:41

ความคิดเห็นที่ 12 พี่สาวเราก็ไม่ชอบนิยายของคุณโสภาคเอามากๆ  โดยเฉพาะฟ้าจรดทราย ส่วนเรามีนิยายของคุณโสภาคหลายเรื่อง  ที่อ่านจบและอ่านซ้ำมีไม่กี่เรื่องเช่นกัน จขกท.ลองอ่าน "รักเร่" ดูนะคะ (ฉากไม่ใช่พม่า แต่เป็นออสเตรีย) เท่าที่อ่านมา  เรื่องนี้บรรยายน้อยสุดแล้ว มีแค่ช่วงต้นของเรื่อง ฉากบรรยายอ่านข้ามได้ค่ะ  เพราะไม่ใช่ส่วนสำคัญ จากคุณ : ธีรนัยน์ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 09:44:21

ความคิดเห็นที่ 13 มีนิยายของโสภาคทั้งหมด 20 เรื่อง ยอมรับว่าบางเรื่องต้องใช้ความอดทนในการอ่าน อย่างเรื่องจดหมายรักจากบามิยัน อ่านแล้ววางหลายรอบ กว่าจะผ่านตอนต้นเรื่องไปได้ แล้วก็อ่านจนจบทั้งสองเล่มจนได้ บางตอนก็อ่านข้าม ๆ ไปบ้าง ตั้งใจจะเก็บรอบสอง อย่างที่ คห.11 ว่า สำหรับส้มพอหลวง อ่านไป 2 รอบแล้ว แต่ชักจะเลือน ๆ ไปแล้ว มีเวลาว่างคงต้องเก็บรอบสามอีกครั้ง จากคุณ : แจ๋วของแมว เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 10:35:39

ความคิดเห็นที่ 14 เราก็ไม่ค่อยถูกจริตกับนิยายคุณโสภาคค่ะ แต่เคยอ่านส้มพอหลวงแล้วโอเคเลย ไม่รู้สึกน่าเบื่อ อ่านรวดเดียวไม่ได้วางเลยค่ะ จากคุณ : ~CaRaMelLoVer~ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 11:25:08

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านนวนิยายของคุณโสภาค หลายเรื่อง  ตั้งแต่ลงในสตรีสาร ที่ดังๆ และคนชอบเยอะๆ เช่น ฟ้าจรดทราย  รักเร่ ไม่ชอบสำนวนเลย   ไม่ติดเรื่ิองบทบรรยาย แต่ติดว่า ตัวละครจะมีสำนวนพูดแปลกๆ ไม่เหมือนคนปกติพูด อธิบายไม่ถูก และรำคาญปนหมั่นไส้นางเอก บางเรื่ิอง ที่เก่งเวอร์ เช่น ปุลากง  ต้องอ่านเพราะเป็นหนังสือนอกเวลา อ่านเพราะชอบละคร คืิอ จินตปาตี  ปรากฎว่าหนังสือไม่สนุกเท่าละคร จากคุณ : กบใต้กะลา เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 11:54:44

ความคิดเห็นที่ 16 ยิ่งงานยุคหลังๆยิ่งยืดยาดย้วยย้ายเลยคุณเอ๊ย ตอนนี้อ่าน "อมีรา นาดา" ใน "ขวัญเรือน" อยู่ วนไปเวียนมา...ไม่ไปไหนซักกะที จากคุณ : พี่นักเรียน เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 11:59:57

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านเรื่อง บ้านเจ้าพระยา ของโสภาค สุวรรณ ในสกุลไทยอยู่ อ่านแล้วเกือบหลับ บรรยายเยอะมาก แต่ก็ให้เกร็ดความรู้เกี่ยวกับสังคมผู้ดีอังกฤษในสมัยก่อนได้ดีทีเดียว เลยจะยังอ่านต่อไปจนจบ จากคุณ : หนอนแพงพวย เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 10:10:39

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นเคยมีคนส่งจม.บ่นมาที่นิตยสารสกุลไทยด้วยนะคะ ว่าเรื่องรักในแหลมบอลข่านน่าเบื่อ ยืดยาดมาก จากคุณ : นางพญาระเริงไฟ เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 05:55:32

ความคิดเห็นที่ 19 เล่มหลังๆ ของคุณโสภาค เราอ่านไม่จบน่ะ ทั้งที่เมื่อก่อนชอบรักเร่มากกกกก อ่านจากขวัญเรือน ติดงอมแงม อ่านกันทั้งครอบครัว แต่ยุคหลังๆ เรากับที่บ้านเลิกอ่าน เพราะเห็นตรงกันว่านิยายเธอเครียดมากกก บทบรรยายเยิ่นเย้อยืดยาด แม้จะเต็มไปด้วยข้อมูลเพราะเธอทำการบ้านมาดี แต่มันไม่ชวนอ่านเหมือนนิยายรุ่นก่อนๆ เลยพร้อมใจกันไม่ติดตามต่อ เพราะทำงานก็เหนื่อย เครียดพอแล้ว ไม่อยากเอาความเครียดมาใส่หัวอีก เลยหานิยายที่มันเบาสมองมาอ่านแทน จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 11:22:21 A:122.111.7.12 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 20 มีข้อดีคือใส่สาระให้เปิดหูเปิดตา แต่รำคาญ  การเน้นแอพพีลของนางเอกจนดูเป็นวัตถุทางเพศ และที่ทำให้เลิกอ่านสิ้นเชิงคือคำว่า  "หรอก"  ที่ใส่เยอะมากจนหมดความอดทน จากคุณ : รินบุญญา เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 14:18:04