ความคิดเห็นที่ 1 http://en.wikipedia.org/wiki/Dynasties_in_Chinese_history อ่านกันให้จุใจเลย ความรู้ปลายนิ้วคลิก จากคุณ : vitro (vitroze) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 08:27:20

ความคิดเห็นที่ 2 หลักๆคงต้องรอผู้เชี่ยวชาญประวัติศาสตร์จีนอย่างคุณอุ้ยมั้ง แต่พอจะลงคร่าวๆได้ว่าหลังจากสุมาเอี๋ยนตั้งราชวงศ์จิ้นครองแผ่นดินได้     ก็ค่อยๆกลายเป็นซีจิ้น-จิ้นตะวันตก   ตงจิ้น-จิ้นตะวันออก    ยุค 16 อาณาจักร   ราชวงศ์เหนือ-ใต้   ราชวงศ์สุย    ราชวงศ์ถัง แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 55 20:02:49 จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 20:00:52

ความคิดเห็นที่ 3 ราชวงศ์ซอ หรือราชวงศ์ซ่ง นั้นก่อตั้งโดยหลิวอิ้ว ครับ หลิวอิ้วเป็นจริงๆนับไปนับมาก็มีความเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ฮั่นเหมือนกัน เพราะย้อนกลับไปสัก 23 รุ่น บรรพบุรุษของหลิวอิ้วก็เป็นพี่น้องกับหลิวปังหน่ะครับ โดยสายสกุลของหลิวอิ้วจะสืบทอดมาจากฉู่อ๋อง หลิวเจียว (แต่ตำแหน่งฉู่อ๋องนั้นหายไปแล้วเมื่อสิ้นสุดราชวงศ์ซีฮั่น บรรพชนของหลิวอิ้วเป็นเป็นชาวบ้านธรรมดามาหลายร้อยปีก่อนเขาจะเกิด) ตัวหลิวอิ้วนี้ เกิดมาในตระกูลขุนนางภูธรเล็กๆในราชสำนักตงจิ้นครับ วัยเด็กถือว่าลำบากมาก  เพราะบ้านของเขาไม่ใคร่มีฐานะเท่าใด บิดาก็เป็นขุนนางระดับนายกองในท้องที่เท่านั้น และตายตั้งแต่หนุ่ม หลิวอิ้วอาศัยญาติพี่น้องของบิดาเลี้ยงแบบถูไถๆยังชีพไปวันๆ พอโตเป็นหนุ่มเนื่องจากไม่มีความรู้ และบ้านเมืองอยู่ในกลียุค เขาก็เลยไปสมัครเป็นทหารเลวในท้องที่บ้านเกิดหน่ะครับ หลังจากทำราชการอยู่หลายปี หลิวอิ้วก็ไปเป็นลูกน้องของ หลิวเหลาจื่อ ที่เป็นขุนนางระดับนายทหารในยุคนั้นครับ ช่วงปลายราชวงศ์ตงจิ้นนั้น ราชสำนักอ่อนแอมาก จักรพรรดิสกุลสุมาแทบจะไร้อำนาจ มีพวกขุนศึกภูธรตั้งตัวเป็นอิสระปกครองท้องที่ของตนเองตามใจชอบเต็มไปหมด หลิวเหลาจื่อก็เป็นขุนศึกคนหนึ่งที่ตั้งตนเป็นใหญ่อยู่ในแถบเจียงสูหน่ะครับ ด้วยความที่หลิวอิ้วเป็นคนกล้าหาญ เก่งในทางบู๊และมีสติปัญญา เขาเลยเป็นที่โปรดปราณของหลิวเหลาจื่อมาก และก้าวหน้าในราชการขึ้นเป็นลำดับ จนหลิวเหลาจื่อถูกหวนเสวียนบีบให้ฆ่าตัวตายเพราะรบแพ้ในปี ค.ศ.402 หลิวอิ้วเลยแยกวงออกมาเป็นเอกเทศของตัวเอง ในช่วงนี้เอง ราชสำนักจิ้นมีขุนศึกคนหนึ่งที่มีอำนาจมากระดับล้นฟ้า ชื่อว่า หวนเสวียน ครับ (แกเป็นลูกของหวนเหวินหน่ะนะ) หวนเสวียนนั้นเชื้อไม่ทิ้งแถวบิดา มักใหญ่ใฝ่สูง และอยากจะเป็นจักรพรรดิเสียเอง แต่ติดที่พวกขุนศึกทั่วแผ่นดินไม่ได้ชอบขี้หน้าเขาเลย หวนเสวียนเลยต้องอาศัยจักรพรรดิสกุลสุมาเชิดหากินไปเรื่อยเปื่อย จนในที่สุดหวนเสวียนก็คิดเอาเองว่า บารมีของตนถึงขนาดแล้ว น่าจะได้ฤกธิ์ทำตนตามมติฟ้า ขึ้นเป็นจักรพรรดิเองให้รู้แล้วรู้รอดในปี ค.ศ. 404 ครับผม แต่หวนเสวียนคาดการณ์ผิด เพราะไม่มีใครเล่นด้วยกับเขา พวกขุนศึกทั่วแผ่นดินลุกขึ้นต่อต้านเขาครับ สุดท้ายหวนเสวียนก็ถูกรุมกินโต๊ะจากทุกทิศทางจนแตกพ่ายและถูกฆ่าตายในที่สุด ในปี ค.ศ.405 เมื่อหวนเสวียนถูกกำจัด เหล่าขุนศึกทั่วแผ่นดินก็แย่งชิงอำนาจกันอีกรอบครับ หลิวอิ้วเห็นว่าเป็นโอกาส เขาก็เลยยกกำลังพลเข้าไปพิทักษ์จักรพรรดิจิ้นอันตี้ที่เจี้ยนคัง จากนั้นมาหลิวอิ้ว ก็เล่นมุขเดียวกับโจโฉหรือสุมาเจียวแลครับ อาศัยจักรพรรดิสกุลสุมาเป็นหุ่นเชิด ค่อยๆปราบขุนศึกคู่แข่งทั้งหลายในแผ่นดิน สร้างสมบารมีให้ตนเองเรื่อยๆ ใช้เวลาประมาณ 14 ปี จนมาสำเร็จในปี ค.ศ.419 หลิวอิ้วก็บีบให้จักรพรรดิจิ้นก่งตี้สละราชสมบัติทั้งน้ำตา และตั้งตัวเป็นจักรพรรดิซ่งหวู่ตี้ ใช้ชื่อราชวงศ์ว่าซ่งหน่ะครับ ราชวงศ์ซ่งแซ่หลิว หรือหลิวซ่ง นั้น ถือเป็นราชวงศ์แรกของฝ่ายใต้ ในยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ ครับ จริงๆผมคิดว่าหลิวซ่งนั้นแข็งแกร่งและมีอาณาเขตกว้างใหญ่ที่สุดในบรรดาราชวงศ์ฝ่ายใต้ทั้ง 4 เลย เพราะหลิวซ่งรวมภาคใต้เป็นปึกแผ่นได้หมดเกลี้ยง ดินแดนตั้งแต่ทางใต้ของหวงเหอลงไปจรดทะเลหนานไห่เป็นอาณาเขตของหลิวซ่งทั้งหมด ถ้าหลิวอิ้วอายุยืนกว่านี้ เจาอาจจะยกทัพข้ามหวงเหอพิชิตภาคเหนือคืนมาจากพวกเซียนเปยได้หมดสิ้นก็ได้ เพียงแต่ว่าหลิวอิ้วอายุไม่ยืนพอ เลยทำการไม่สำเร็จ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 20:42:56

ความคิดเห็นที่ 4 1. จักรพรรดิซ่งหวู่ตี้ หรือ หลิวอิ้ว สวรรคตในปี ค.ศ.422 ครับ หลังจากเป็นจักรพรรดิได้ 3 ปี โอรสของเขาคือ หลิวอี้ฟุ ก็ขึ้นเป็นจักรพรรดิแทน นักประวัติศาสตร์ให้นามแต่งตั้งของพระองค์ว่า จักรพรรดิส้าวตี้ พระองค์ครองราชสมบัติแค่ 1 ปี ครับ ตลอดรัชสมัยนั้นพระองค์ปกครองอย่างอ่อนแอและไม่ค่อยสนใจราชกิจ พวกขุนนางไร้สามารถได้ตำแหน่งใหญ่โตเต็มราชสำนัก สุดท้ายพระองค์เลยโดนเหล่าขุนนางนำโดย ตานเต้าจี๋, หวางหง, และ เซี่ยฮุย ก่อกบฎ ยกทัพเข้าไปจับกุมตัวพระองค์คาพระตำหนัก และบีบให้สละราชสมบัติไปในที่สุด ก่อนจะโดนเนรเทศไปชนบท และถูกนักฆ่าที่สวีเซียนจื้อขุนนางอีกคนที่รวมหัวกันถอดพระองค์จากราชสมบัติจ้างมา ลอบปลงพระชนม์ไปในปี 429 ครับ 2. เมื่อจักรพรรดิส้าวตี้ถูกปลดจากราชสมบัติ พวกขุนนางก็หันไปตั้ง องค์ชายหลิวอี้หลง พระอนุชาของจักรพรรดิส้าวตี้ขึ้นครองราชย์แทนในปี ค.ศ.424 นักประวัติศาสตร์ให้นามแต่งตั้งของพระองค์ว่า จักรพรรดิเหวินตี้ จักรพรรดิเหวินตี้นั้นเป็นจักรพรรดิที่ครองราชย์นานที่สุดของหลิวซ่งครับ คือตั้งแต่ปี 424-453 (30 ปี) ตลอดรัชกาลพระองค์ถือว่าปกครองอย่างเข้มแข็งครับ แม้จะมีเละเทะไปบ้าง แต่ก็ทำให้หลิวซ่งเข้มแข็งและรุ่งเรือง ทว่าก็ต้องเผชิญกับการรุกรานของราชวงศ์เป่ยเว่ยทางเหนืออยู่เป็นเนืองนิจ 3. จักรพรรดิเหวินตี้สวรรคตเพราะถูกพระโอรสคือ หลิวส้าวปลงพระชนม์ในปี 453 ครับ และหลิวส้าวก็ตั้งตนเป็นจักรพรรดิแทน แต่อยู่ได้แค่ไม่กี่วันก็โดนหลิวจวิ้นเข้ามายึดอำนาจ หลิวส้าวก็ถูกสำเร็จโทษไป 4. จักรพรรดิองค์ต่อมาคือ จักรพรรดิเซียวหวู่ตี้ หรือหลิวจวิ้น ครับ หลังจากเขายึดอำนาจจากหลิวส้าวแล้ว ก็กวาดล้างขุมกำลังเดิมๆของพวกหลิวส้าวจนหมด และขึ้นเป็นจักรพรรดิแทน แต่ทว่าตลอดรัชกาลต้องเผชิญกับการก่อกบฎจากญาติติโกโหติกาทั้งหลายเป็นเนืองนิจ พระองค์ครองราชได้ 10 ปี จนถึงปี ค.ศ. 464 ก็สวรรคต 5. จักรพรรดิองค์ต่อมาคือ จักรพรรดิเฉียนเฟยตี้ หรือ หลิวจือเหย่ ครับ จักรพรรดิองค์นี้เข้าขั้นนิสัยวิปริต ชอบทรมาณคน สั่งประหารขุนนางเพียงเพราะเหม็นขี้หน้า เป็นพวกรักร่วมเพศแบบวิตถาร เนื่องจากทรงปกครองแบบโหดร้ายและมั่วซั่ว เลยถูกพวกขุนนางลอบสังหารในปี ค.ศ.465 ครับผม 6. พอจักรพรรดิเฉียนเฟยตี้ถูกลอบปลงพระชนม์แล้ว พวกขุนนางก็พร้อมใจกันยกให้ หลิวอวี่ ที่เป็นโอรสองค์หนึ่งในจักรพรรดิซ่งเหวินตี้ขึ้นเป็นจักรพรรดิแทน นักประวัติศาสตร์ให้นามพระองค์ว่า จักรพรรดิซ่งหมิงตี้ ครับ แรกๆจักรพรรดิหมิงตี้ก็ทรงปกครองดีอยู่ พยายามใช้ขุนนางดี ห่างขุนนางถ่อย แต่คงเป็นเวรเป็นกรรมของราชวงศ์นี้ เพราะพอปกครองไปนานๆ จักรพรรดิก็ชักจะไม่ไว้ใจขุนนาง และขุนนางก็หาทางเลื่อยบัลลังก์จักรพรรดิครับ ราชวงศ์ซ่งก็เข้าวงเวียนเดิมคือ จักรพรรดิและขุนนางถือมืดหันมาจ่อกัน แย่งอำนาจกันเองเละเทะ สุดท้ายพระองค์ป่วยและสวรรคตในปี ค.ศ. 472 ทิ้งรัชทายาท หลิวอวี้ เอาไว้ในวัยเพียง 8 ชันษา ในยุคของจักรพรรดิหมิงตี้นี้ มีขุนศึกคนหนึ่งที่โดดเด่นก้าวพุ่งแรงขึ้นมาครับ เขาคือ เซียวเต้าเฉิง ที่สามารถฝ่ามรสุมความไม่ไว้วางใจระหว่างจักรพรรดิและขุนนาง กระโดดจากขุนพลประจำเขตทหารเล็กๆ มาเป็นนายทหารใหญ่ได้แบบเต็มภาคภูมิ และเป็นหนึ่งในคนที่จักรพรรดิหมิงตี้ไว้วางพระทัย 7. หลิวอวี้ก็ขึ้นสืบราชสมบัติเป็นจักรพรรดิโฮ่วเฟยตี้ครับ แต่แน่นอนว่ายุวกษัตริย์อย่างพระองค์อยู่รอดได้ไม่นาน ท่ามกลางกระแสชิงอำนาจที่ดุเดือด และคนที่ลงมือก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เซียวเต้าเฉิงนั่นเอง เขาปลดและสำเร็จโทษจักรพรรดิโฮ่วเฟยตี้ในปี ค.ศ. 477 และหันไปตั้งพระอนุชาของจักรพรรดิโฮ่วเฟยตี้คือ หลิวจุ้น ขึ้นเป็นจักรพรรดิแทน 8. หลิวจุ้น ก็โดนเซียวเต้าเฉิงเชิดเป็นจักรพรรดิชุนตี้ในปี 477 ครับ แต่แน่นอนว่าเขาไร้อำนาจใดๆ พวกขุนศึกหลายคนที่ภักดีต่อราชวงศ์ซ่ง (หรืออยากชิงอำนาจเอาไว้แข่งกับเซียวเต้าเฉิงก็เป็นได้) เช่น เสิ้นโหย่วจือ ก็พยายามก่อการช่วยพระองค์ปราบเซียวเต้าเฉิงครับ แต่เนื่องจากเสิ่นโหย่วจือเขี้ยวลากดินไม่พอ เลยโดนคนเขี้ยวใหญ่กว่าเช่น เซียวเต้าเฉิงกำจัดไป คราวนี้เซียวเต้าเฉิงก็ตั้งหน้าตั้งตาแผ่ขยายอิทธิพลอย่างเต็มที่ครับ โดยมามุขเดียวกับพวก โจโฉ, สุมาเจียว และหลิวอิ้วเลย ค่อยๆกำจัดคนที่ภักดีต่อจักรพรรดิซ่งไปทีละรายสองราย อวยยศตัวเองให้ใหญ่ขึ้นเทียบเคียงจักรพรรดิเรื่อยๆ หาคนของตนมาใส่ในราชสำนักจนเต็มไปหมด และแล้วในปี ค.ศ. 479 เซียวเต้าเฉิงเห็นว่ากรุยทางเรียบเป็นถนนลาดยางแล้ว ก็จับจักรพรรดิชุนตี้ไปสำเร็จโทษ และตั้งตนเป็นจักรพรรดิฉีเกาตี้ เปลี่ยนราชวงศ์จากซ่งเป็นฉีนับแต่นั้นมา แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 55 06:31:38 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 21:09:44

ความคิดเห็นที่ 5 เซียวเต้าเฉิงนั้นเป็นใครมาจากไหน ? ตามประวัติศาสตร์กล่าวไว้ว่า บรรพชนของเซียวเต้าเฉิงนั้นก็เป็นเพื่อนกับจักรพรรดิสกุลหลิวนั่นแลครับ เพราะสกุลเซียวของเซียวเต้าเฉิงสืบทอดเชื้อสายมาจาก เซียวเหอ เพื่อนและลูกน้องคู่ใจของหลิวปังนั้นแล (คนกันเองจริงๆ) บิดาของเขา เซียวเฉิงจื้อ ก็เคยเป็นข้ารับใช้ในราชสำนักหลิวซ่งมาก่อนครับ และเมื่อเซียวเต้าเฉิงที่เกิดในปี ค.ศ.426 เติบโตขึ้น เขาก็เจริญตามรอยบิดา เข้าเป็นทหารเช่นกัน และก้าวหน้ามาเป็นลำดับ ท่ามกลางยุคสงครามที่ขุนทหารเปลี่ยนถ่ายกันเป็นว่าเล่นเพราะไม่ตายในสนามรบก็โดนพิษการเมืองตายในคุก เซียวเต้าเฉิงนั้นนับว่าดวงดีครับ เพราะจับพลัดจับผลูได้มารับใช้ หลิวอวี่ และพอหลิวอวี่ขึ้นเป็นจักรพรรดิหมิงตี้ในปี 465 เซียวเต้าเฉิงก็พลอยได้ดิบได้ดีตามไปด้วยครับ จักรพรรดิซ่งหมิงตี้นั้น จริงๆสมัยเป็นแค่อ๋องพระองค์อุปนิสัยน่าคบ แต่พอเป็นจักรพรรดิแล้วอำนาจบังตา เห็นใครก็คิดว่าจะมาแย่งอำนาจไปหมด ตลอดรัชกาลนั้น นอกจากส่งทหารไปทำศึกต่อต้านพวกเซียนเปยทัวปาเป่ยเว่ยแล้ว ก็ยังทำสงครามในราชสำนัก กำจัดทั้งขุนนาง พระญาติพระวงศ์ หรือใครก็ตามที่น่าสงสัยไม่เลือกหน้า แต่เซียวเต้าเฉิงที่โดนสงสัยมาหลายครา กลับรอดมาได้อย่างฉิวเฉียดครับ เรียกว่านอกจากแกจะเก่งแล้วยังเฮงอีกต่างหาก พอจักรพรรดิหมิงตี้สวรรคตในปี 472 พวกพระญาติที่เก่งๆในสกุลหลิวก็ตายไปหมดแล้ว เหลือแต่พวกไม่เอาไหน ไร้อำนาจ หรือไม่ก็เด็กอมมือทั้งสิ้น เซียวเต้าเฉิงเลยสบายแฮ ได้กุมอำนาจคอยเชิดจักรพรรดิโฮ่วเฟยอย่างสนุกสนาน ค่อยๆสานต่อแผนการจนยึดอำนาจจากสกุลหลิวได้หมดจรด และกลายเป็นจักรพรรดิฉีเกาตี้ในปี 479 ครับ จักรพรรดิฉีเกาตี้ครองราชย์ได้ไม่นาน ก็สวรรคตในปี ค.ศ.482 ครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 21:20:28

ความคิดเห็นที่ 6 ราชวงศ์ฉีนั้นเป็นราชวงศ์ที่ 2 ของราชวงศ์ฝ่ายใต้ แต่ยังคงใช่เจี้ยนคังเป็นราชธานีเช่นเดิมครับ ในยุคนี้ราชสำนักเป่ยเว่ยทางเหนือเข้มแข็งมาก ราชวงศ์ฝ่ายใต้เสียดินแดนเหนือแม่น้ำไหวเหอไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว แต่ก็เป็นยุคที่พุทธศาสนากำลังเริ่มจะรุ่งเรืองในดินแดนใต้พอดีครับ ต่อจากจักรพรรดิฉีเกาตี้ ก็คือ จักรพรรดิฉีหวู่ตี้ หรือ พระนามคือ เซียวเจ๊อะ ครับ จักรพรรดิหวู่ตี้นั้นครองราชย์ตั้งแต่ปี 482-493 นับเป็นเวลา 11 ปีที่ดีพอสมควรสำหรับราชวงศ์สั้นๆอย่างฉี เพราะในยุคนี้ราชสำนักฉีและเป่ยเว่ยได้ลงนามในสนธิสัญญาต่อกัน ทำให้ฉีไม่มีสงครามจากภายนอกหน่ะครับ จักรพรรดิหวู่ตี้นั้นทรงพยายามจะฟื้นระบบขุนนางแบบขงจื้อขึ้นมาในราชสำนักฝ่ายใต้ ทรงพยายามจะชำระกฎหมายและกฎมณเฑียรบาลต่างๆให้มีความยุติธรรมมากขึ้น แต่ช่วงเวลาในรัชกาลของพระองค์สั้นไป เลยไม่ค่อยจะเห็นอะไรเป็นรูปธรรมนักครับ เมื่อจักรพรรดิหวู่ตี้สวรรคตในปี 493 นั้น พระองค์ยังไม่ได้แต่งตั้งรัชทายาทขึ้นมาแทน หนานอ๋อง เซียวจางเหมา หน่ะครับ (เซียวจางเหมา ไท่จื่อ ป่วยและสวรรคตไปก่อนจักรพรรดิหวู่ตี้จะสวรรคตไม่นาน) ลูกชายของเซียวจางเหมาคือ เซียวจ้าวหยี ยึดอำนาจขึ้นเป็นจักรพรรดิแทนครับ อันตัวเซียวจ้าวหยีนั้น เป็นพระนัดดาคนโปรดของจักรพรรดิหวู่ตี้ครับ เพราะเขาเป็นคนตั้งใจเล่าเรียน นิสัยสุภาพเรียบร้อย และสติปัญญาดี แต่นั่นเป็นสิ่งหลอกลวงทั้งสิ้น เพราะพอลับหลังจักรพรรดิหวู่ตี้ เซียวจ้าวหยีเป็นอันธพาลตัวยง หยาบช้าและขี้โกหกเป็นที่สุด พอเขาขึ้นเป็นจักรพรรดิก็กระทำการชั่วร้ายหลายประการ ทั้งกำจัดคนที่ไม่ชอบ เกณฑ์สาวๆเข้าวังเป็นสนม ตั้งพวกเพื่อนชั่วเป็นขุนนางกุมอำนาจครับ เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิองค์ใหม่กระทำการชั่วช้านั้น ขุนนางใหญ่อย่างเซียวซีเหลียน และเซียวหลวน ก็พยายามทูลทัดทาน แต่เซียวจ้าวหยีถือตัวไม่ฟังใครครับ สุดท้ายสองขุนนางเลยสมคบกันจับตัวเซียวจ้าวหยีสำเร็จโทษเสีย และหันไปตั้งน้องชายของเซียวจ้าวหยีคือ เซียวจ้าวเหวิน ขึ้นเป็นจักรพรรดิแทนในปี 494 เซียวจ้าวเหวินก็ได้สองขุนนางแซ่เดียวกัน สนับสนุนให้ขึ้นเป็นจักรพรรดิครับ นักประวัติศาสตร์ให้พระนามว่า ไห่หลิงอ๋อง (เพราะครองราชย์สั้นจนไม่มีพระนามแต่งตั้ง หุหุ) แต่เขานั่งบัลลังก์ได้แค่ 1 เดือน เซียวหลวนก็อ้างว่าสุขภาพของเซียวจ้าวเหวินไม่ดี ทำงานหนักเดี๋ยวตายคาราชสมบัติคงจะไม่งาม อย่ากระนั้นเลย เซียวหลวนในฐานะขุนนางที่ดีควรจะช่วยผ่อนผันภาระของเจ้านาย เซียวหลวนเลยปลดเจ้านายอย่างเซียวจ้าวเหวินทิ้ง ยอมเสียสละสถาปนาตัวเองเป็นจักรพรรดิ หุหุ เซียวหลวนขึ้นเป็นจักรพรรดิฉีหมิงตี้ในปี 494 นั่นเองครับ เซียวหลวนนั้นนับญาติไปนับญาติมา เขาเป็นหลานอาของเซียวเต้าเฉิง (จักรพรรดิเกาตี้) หน่ะครับ แต่เนื่องจากบิดาของเซียวหลวนคือ เซียวเต้าเซิง (พี่ชายของเซียวเต้าเฉิง) ป่วยตายไปแต่ยังหนุ่ม แถมแม่ของเซียวหลวนก็ตายตามอีก เซียวหลวนเลยตกอยู่ในความอุปการะของเซียวเต้าเฉิงผู้เป็นอาต่อมา และก้าวหน้าในราชการเป็นลำดับแลครับ จักรพรรดิหมิงตี้พอขึ้นครองราชย์แล้ว พระองค์ก็พยายามทำนุบำรุงแผ่นดินหน่ะครับ แต่เพราะพระองค์ได้ราชสมบัติมาแบบไม่ค่อยโสภาเท่าไหร่ ทางเป่ยเว่ยเลยเอาเป็นเหตุ ให้ส่งกองทัพบุกอาณาจักรฉีถึง 2 ครั้งในปี 495 และ 497 ครับ ซึ่งสร้างความเสียหายให้กับฉีค่อนข้างมาก โดยที่หนักสุดคือในปี 497 ที่ฉีต้องเสียเมืองสำคัญในแถบหว่านหยางไป ทำให้ดินแดนทางต้นแม่น้ำไหวเหอหลุดมือไปหมด และทำให้แคว้นจิงโจวตกอยู่ในอันตรายครับ จักรพรรดิหมิงตี้ทรงล้างอายด้วยการโทษว่า การพ่ายแพ้นี้เพราะเชื้อพระวงศ์ไม่สามัคคีช่วยกันรบ เลยป้ายความผิดให้พระญาติในสายของจักรพรรดิเกาตี้ครับ พวกอ๋องสกุลเซียว 10 พระองค์เลยโดนจักรพรรดิหมิงตี้จับประหารบูชายันต์ความผิดในการเสียหว่านหยางเสียเลย จักรพรรดิหมิงตี้สวรรคตในปี 498 ครับ และเป็นช่วงปีที่เละเทะของฉี เพราะเหล่าขุนศึกก่อการกบฎกันเต็มแผ่นดิน และรัชทายาทคือ เซียวเป่าจวนก็ขึ้นครองราชย์แทนเป็น ตงหุนโหว (คือครองราชย์สั้นมาก ไม่มีพระนามแต่งตั้ง เลยใช้ตำแหน่งเก่าเรียกแทน หุหุ) เซียวเป่าจวนนั้น เพียรพยายามจะปราบพวกขุนศึกที่ก่อกบฎทั้งแผ่นดินให้สงบครับ แต่เนื่องจากต้าฉีแหลกสลายลุกเป็นไฟแล้ว เขาพยายามอย่างไรก็ไร้ผล ปราบคนนี้เดี๋ยวก็มีคนโน้นขึ้นมาใหม่ สุดท้ายก็โดนพวกกบฎสกุลเซียวเหมือนกันฆ่าตายในปี 501 ในปี 501 นั้น เซียวเป่าหรง น้องชายของเซียวเป่าจวนก็ก่อกบฎขึ้นมา โดยมีเซียวเอี่ยน ขุนศึกใหญ่ช่วยสนับสนุนครับ กองทัพของเซียวเอี่ยนถล่มเซียวเป่าจวนเสียเละ และช่วยหนุนให้เซียวเป่าหรงขึ้นเป็นจักรพรรดิฉีเหอตี้ในปี 501 แต่เซียวเป่าหรงนั้นไม่มีอำนาจอะไรเลยครับ และต้าฉีก็แตกเป็นเสี่ยงๆจนไม่มีใครสนใจจักรพรรดิลอยๆอย่างเขาอีก เซียวเอี่ยนเห็นว่าให้เซียวเป่าหรงเป็นจักรพรรดินานไป ก็เปลืองเวลาเปล่าๆ เลยจัดการปลดเขาทิ้งในปี 502 และตั้งตัวเป็นจักรพรรดิเหลียงหวู่ตี้ เปลี่ยนราชวงศ์จากฉีเป็นเหลียงแทนในปี 502 นั้นแล จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 21:50:44

ความคิดเห็นที่ 7 ^ เซียวเอี่ยนก็แซ่เซียวนี่ครับ      ทำไมต้องเปลี่ยนราชวงศ์ล่ะ     รึว่าแซ่เดียวกันแต่ไม่ใช่ญาติ    ไม่ใช่เชื้อสายราชวงศ์ฉี จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 22:56:28

ความคิดเห็นที่ 8 แผนที่อาณาจักรหลิวซ่ง และเป่ยเว่ยครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 06:36:12

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณคุณอุ้ย (digimontamer) เป็นอย่างยิ่ง และขออนุญาตก็อปไว้เป็นข้อมูลด้วยครับ และหวังว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้อ่านทานอื่น ๆ ด้วยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 08:58:12

ความคิดเห็นที่ 10 มาต่อแล้วครับ เซียวเอี่ยนนั้นเกิดในปี ค.ศ.464 ครับ บิดาชื่อว่า เซียวซุ่นจือ ซึ่งถ้านับญาติกับเซียวเต้าเฉิง (จักรพรรดิฉีเกาตี้) นั้น เซียวซุ่นจื่อจะเป็นญาติห่างๆกับเซียวเต้าเฉิงครับ ในช่วงที่เซียวเต้าเฉิงกำลังกรุยทางสู่อำนาจนั้น เซียวซุ่นจือที่เป็นขุนนางในราชสำนักหลิวซ่ง ก็มาขอสวามิภักดิ์และรับใช้เซียวเต้าเฉิงหน่ะครับ ทำให้พอเซียวเต้าเฉิงตั้งราชวงศ์ฉีแล้ว สกุลเซียวของเซียวซุ่นจือก็พลอยมียศศักดิ์อำนาจไปด้วย โดยได้รับแต่งตั้งเป็น หลินเซียงโหว สามนตราชกินเมือง เซียวเอี่ยนนั้นเข้ารับราชการตั้งแต่วัยหนุ่มครับ ด้วยความที่เป็นคนเฉลียวฉลาด พูดจาเก่ง ทำให้เขาก้าวหน้าในราชการเสมอมา และได้ตำแหน่งระดับสูงตั้งแต่อายุไม่ถึง 30 ปี ครับ ความสามารถของเซียวเอี่ยนนั้นเป็นที่ประจักษ์ในราชสำนักฉีมาก จนเมื่อจักรพรรดิฉีหมิงตี้ (เซียวหลวน) ขึ้นครองราชย์ในปี 494 เขาก็อวยยศให้เซียวเอี่ยนเป็น จิ้นหยางป๋อ และไปประจำบัญชาการรบในแนวหน้าทางเหนือเพื่อต่อต้านกองทัพเป่ยเว่ยครับ ตลอดรัชกาลของจักรพรรดิฉีหมิงตี้นั้น ราชสำนักฉีถูกกองทัพเป่ยเว่ยรุกรานถึง 2 ครั้งครับ และเซียวเอี่ยนก็เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลักในการต่อสู้เพื่อปกป้องภาคเหนือจากพวกเซียนเปย ทำให้เมื่อสิ้นรัชกาลของฉีหมิงตี้ เซียวเอี่ยนก็กลายเป็นขุนศึกคนหนึ่งที่มีตำแหน่งสูงมากในราชสำนักฉี ช่วงปี ค.ศ.498-501 นั้น เซียวเป่าจวนขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิฉีครับ แต่พระองค์ไม่ไว้วางใจใครยิ่งกว่าพระบิดา และไล่กำจัดพวกขุนศึกภูธรอย่างเด็ดขาด ช่วงแรกๆเซียวเอี่ยนก็ยอมร่วมมือกับเซียวเป่าจวนในการปราบพวกขุนศึก เช่น สองพี่น้องเจียงโหยวและเจียงสี่, เซียวเหยากวง และเฉินเซียนต้า ครับ แต่พอมาถึงคราวที่เซียวเป่าจวนจะกำจัด เพ่ยจาวหยี เจ้าเมืองอวี่โจว นั้น เซียวเอี่ยนก็ไม่เห็นด้วยกับเซียวเป่าจวน และไม่ยอมส่งกองทัพมาช่วยหน่ะครับ ทำให้เซียวเป่าจวนระแวงเซียวเอี่ยน และหาทางกำจัดเขาเสีย สุดท้ายเซียวเอี่ยนเลยก่อการกบฎต่อต้านเซี่ยวเป่าจวนเสียให้รู้แล้วรู้รอดในปี 499 สุดท้าย เซียวเป่าจวนที่ไล่ปราบเขาไปทั่ว ก็โดนขุนศึกของตัวเองอย่าง หวางเจินกั๋ว และจางจวี หักหลังฆ่าตายครับ ส่วนหวางเจินกั๋วและจางจวีก็หันไปสวามิภักดิ์เซียวเอี่ยนแทน ทำให้เซียวเอี่ยนได้กุมอำนาจของราชสำนักฉีที่เจี้ยนคังได้ในปี 501 (แต่ทั่วแผ่นดินก็มีแต่ขุนศึกที่ต่อต้านราชสำนักเต็มไปหมด) พอปี 502 เซียวเอี่ยนก็จัดการปลด เซียวเป่าหรง หรือ จักรพรรดิเหอตี้ทิ้งครับ เพราะเห็นว่าทั้งแผ่นดินไม่มีใครนับถือจักรพรรดิฉีอีกแล้ว เขาเลยตั้งตัวเป็นจักรพรรดิเสียเองในปีนั้นแล และเปลี่ยนชื่อราชวงศ์จากฉี เป็นเหลียง (เนื่องจากแม้จะแซ่เดียวกัน แต่เซียวเอี่ยนไม่ได้สืบเชื้อสายมาจากสายของเซียวเต้าเฉิง เขาเลยไม่อยากร่วมราชวงศ์กับลูกหลานเซียวเต้าเฉิง) จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 14:17:35

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับ ผมจะกลับมาดูบ่อย ๆ ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 18:15:02

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อเซียวเอี่ยนขึ้นครองราชสมบัตินั้น นักประวัติศาสตร์ขนานนามพระองค์ว่า จักรพรรดิเหลียงหวู่ตี้ครับ จักรพรรดิหวู่ตี้เป็นจักรพรรดิที่ครองราชย์นานที่สุดของราชวงศ์เหลียง คือตั้งแต่ปี 502-549 ครับ (รวมยาวนานถึง 47 ปี) ซึ่งในยุคนี้อาจจะเรียกว่ายุคทองของราชวงศ์ฝ่ายใต้เลย ในช่วงแรกๆนั้น จักรพรรดิหวู่ตี้ก็ต้องสาละวนกับการปราบปรามพวกขุนศึกภูธรต่างๆให้ราบคาบเพื่อรวมอำนาจสู่ศูนย์กลางหน่ะครับ หลังจากนั้นพระองค์ก็พยายามสร้างอำนาจปกครองอย่างเด็ดขาดจากส่วนกลางให้มากขึ้น ทำให้ราชสำนักเหลียงมั่นคงแข็งแกร่ง ในด้านสังคมนั้น จักรพรรดิเหลียงหวู่ตี้ทรงสนับสนุนพุทธศาสนาอย่างแรงกล้าครับ พระองค์สร้างวัดวาอารามนับพันแห่งในอาณาจักรเหลียง เป็นเจ้าภาพบวชพระภิกษุหลายหมื่นรูป ใช้เงินจากท้องพระคลังทำนุบำรุงพุทธศาสนามากมาย จนแดนใต้กลายเป็นแผ่นดินธรรมที่พุทธศาสนาได้หยั่งรากลึกแน่นที่เจี้ยนคัง และหังโจว ทางด้านศึกสงครามกับอาณาจักรเป่ยเว่ยนั้น ในช่วงต้นรัชกาลก็มีการรบกันหลายครั้งครับ แต่พอหลังปี 523 เป็นต้นมา เกิดสงครามกลางเมืองหลายครั้งในเป่ยเว่ย (เพราะพวกขุนนางเซียนเปยต่อต้านการปฏิรูปของราชสำนัก) ทำให้เหลียงไม่ต้องเผชิญภัยคุกคามจากเป่ยเว่ยอีก แต่กลับเป็นฝ่ายเข้าไปแทรกแซงเพื่อสร้างกันชนระหว่างเหลียง-เป่ยเว่ยแทน ปี ค.ศ.534 เมื่อเป่ยเว่ยแตกออกเป็น ตงเว่ยและซีเว่ย ก็เป็นโอกาสทองที่ทำให้เหลียงสามารถส่งกองทัพไปยึดดินแดนทางเหนือของไหวเหอคืนมาได้บ้างนิดหน่อยครับ และทางอาณาจักรเหลียงกับตงเว่ยก็พยายามจะสร้างพันธมิตรกันเพื่อต่อต้านซีเว่ย ทำให้ทางเหลียงยิ่งมั่นคงและไม่มีศัตรูจากภายนอกมาคุกคาม ทว่าในปี 547 นั้น โฮ่วจิ้ง ขุนศึกตงเว่ยคนหนึ่งได้แตกคอกับเกาเฉิง เสนาบดีใหญ่ของตงเว่ยครับ โฮ่วจิ้งเลยแปรพักตร์หันมาสวามิภักดิ์เหลียงแทน ซึ่งจักรพรรดิเหลียงหวู่ตี้ก็ทรงรับการสวามิภักดิ์ของโฮ่วจิ้ง ซึ่งทำให้ตงเว่ยกับเหลียงแตกหักกัน กองทัพตงเว่ยก็บุกเข้าปราบกบฎของโฮ่วจิ้งครับ ทางโฮ่วจิ้งก็ขอความช่วยเหลือไปยังราชสำนักเหลียง แต่โฮ่วจิ้งรบต้านทานได้ไม่นานนัก (เพราะโดนทั้งตงเว่ยกับซีเว่ยรุม) ก็แตกพ่ายจากเขตยึดครองในเหอหนานเมื่อปี 548 ลงมายึดเมืองโส่วหยางในเขตของเหลียงไว้เป็นฐานทัพแทน ซึ่งจักรพรรดิหวู่ตี้ก็ให้ความคุ้มครองเขาโดยตั้งโฮ่วจิ้งเป็นข้าหลวงใหม่แคว้นอวี่โจว ทีนี้เกาเฉิงไม่อยากรบกับแคว้นเหลียงต่อครับ แต่อยากได้ตัวของโฮ่วจิ้งคนทรยศมาสำเร็จโทษ เขาเลยส่งทูตไปราชสำนักเหลียง ขอให้จักรพรรดิหวู่ตี้ส่งตัวโฮ่วจิ้ง มาแลกตัวกับเซียวหยวนหมิง (เป็นหลานชายของจักรพรรดิหวู่ตี้ ที่โดนจับเมื่อครั้นยกทัพไปช่วยโฮ่วจิ้งรบกับทัพตงเว่ยตอนปีกลาย) ซึ่งพวกขุนนางล้วนเห็นด้วยว่าควรส่งตัวโฮ่วจิ้งไปให้เกาเฉิงสำเร็จโทษครับ แต่จักรพรรดิหวู่ตี้ไม่เห็นด้วย แต่ด้วยขัดเหล่าขุนนางลำบาก เลยทรงแบ่งรับแบ่งสู้ ประวิงเวลาไปเรื่อยๆครับ ทีนี้โฮ่วจิ้งที่อยู่โส่วหยางนั้น พอทราบข่าวว่าอาจจะมีการแลกตัวประกัน เขาก็เกรงว่าจักรพรรดิหวู่ตี้จะทรงหักหลังเขา โฮ่วจิ้งเลยไปแอบติดต่อเซียวเจิ้งเต๋อ (เป็นหลานอาของจักรพรรดิหวู่ตี้เหมือน เซียวหยวนหมิง) เพื่อร่วมมือกันก่อการกบฏล้มจักรพรรดิหวู่ตี้ และโฮ่วจิ้งจะสนับสนุนให้เซียวเจิ้งเต๋อเป็นจักรพรรดิแทนหน่ะครับ ต้นปี 548 โฮ่วจิ้งก็ก่อการกบฎที่โส่วหยาง จักรพรรดิหวู่ตี้ทรงเห็นว่าโฮ่วจิ้งมีไพร่พลไม่มากแตกทัพมาจากเหอหนาน คงไม่มีน้ำยาอะไร พระองค์เลยส่งเซียวกวาน (เป็นพระโอรส) ยกทัพไปล้อมปราบโฮ่วจิ้งที่โส่วหยางครับ แต่เพราะเซียวกวานต้องไประดมพลมหาศาลมาจากท้องที่ต่างๆในแถบไหวหนานและอานฮุย กว่าจะรวมพลได้ โฮ่วจิ้งก็ชิงยกทัพมุ่งหน้าลงใต้ จะเข้าข้ามฉางเจียงเสียก่อน เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนั้น กองทัพเหลียงที่อยู่แถบหยางโจวไม่ได้เตรียมพร้อมรับศึกหน่ะครับ จึงแตกพ่ายกันไปหมด ทัพของเซียวกวานที่อยู่ที่ไหวหนานก็ยกตามลงมาช่วยไม่ได้ ทางจักรพรรดิหวู่ตี้เลยต้องตั้งให้เซียวเจิ้งเต๋อยกทัพไปสกัดโฮ่วจิ้งไม่ให้ข้ามฉางเจียงมาได้ครับ แต่เนื่องจากโฮ่วจิ้งและเซียวจางเต๋อนั้น รู้เห็นเป็นใจร่วมมือกันอยู่แล้ว ทหารเหลียงที่เซียวเจิ้งเต๋อยกไปก็หันไปเข้ากับพวกกบฎของโฮ่วจิ้งจนหมดสิ้น กองทัพของโฮ่วจิ้งเลยข้ามฉางเจียงได้สะดวกโยธิน และประชิดเจี้ยนคัง ปลายปี 548 เจี้ยนคังก็ถูกกองทัพของโฮ่วจิ้งและเซียวจางเต๋อล้อมเอาไว้ครับ พวกเขาตัดเสบียงในเมืองจนหมด ชาวเมืองและทหารองค์รักษ์ที่ไม่ได้เตรียมรับศึกก็ต้องเผชิญกับความอดอยากอย่างรุนแรงครับ ระหว่างที่ล้อมเมืองอยู่นี้เอง เซียวจางเต๋อก็ตั้งตัวเป็นจักรพรรดิในค่ายทหาร ทีนี้พอเข้าปี 549 กองทัพของโฮ่วจิ้งและเซียวจางเต๋อก็ยังตีเมืองไม่แตกหน่ะครับ แถมพวกเขาก็หมดเสบีบงเสียอีก ทัพของเซียวกวานที่อยู่ทางเหนือก็ยกลงมาใกล้จะถึงแล้ว หากเป็นเช่นนี้พวกเขาต้องแพ้แน่นอน โฮ่วจิ้งเลยวางแผนจะลอยแพเซียวจางเต๋อทำการแปรพักตร์อีกรอบ เขาส่งทูตไปแอบเฝ้าจักรพรรดิหวู่ตี้ และเพ็ดทูลว่า จริงๆโฮ่วจิ้งไม่ได้คิดการกบฎเลย แค่เห็นว่ารอบกายของจักรพรรดิหวู่ตี้มีขุนนางชั่วคอยเพ็ดทูล เขาเลยจะขอสนองพระคุณยกทัพมาช่วยกำจัดขุนนางชั่ว ผดุงคุณธรรมเท่านั้น มิได้เคยคิดทรยศต่อจักรพรรดิ แรกๆการเจรจาเหมือนจะลงตัวครับ โฮ่วจิ้งขอให้จักรพรรดิหวู่ตี้อภัยโทษให้เขา มอบดินแดนส่วนหนึ่งทางตะวันตกของฉางเจียงให้โฮ่วจิ้งกินเมือง และขอตัวพระนัดดาองค์หนึ่งของจักรพรรดิหวู่ตี้ไปเป็นตัวประกันที่โส่วหยาง ทางด้านจักรพรรดิหวู่ตี้ทรงยอมทุกอย่าง ยกเว้นการส่งพระนัดดาคนโปรดอย่างเซียวต้าฉีไปเป็นตัวประกันนั้น พระองค์ยอมไม่ได้ ทีนี้โฮ่วจิ้งเลยไม่อดทนรอฟังคำตอบแล้ว เขาทุ่มกำลังแบบไม่กลัวตายบุกตีเจี้ยนคังครับ และบุกเข้าวังหลวงได้ในช่วงต้นปี 549 นั้นแล โฮ่วจิ้งจับตัวจักรพรรดิหวู่ตี้ไปคุมขังไว้ในตำหนัก และจับเชื้อพระวงศ์ราชวงศ์เหลียงอีกหลายพระองค์ไปคุมตัวไว้เช่นกันครับ ต่อมาโฮ่วจิ้งและเซียวจางเต๋อก็ตกลงกันไม่ได้ครับว่าจะทำอย่างไรกับจักรพรรดิหวู่ตี้ดี ทางเซียวจางเต๋ออยากให้สำเร็จโทษพระองค์ซะ เขาจะได้เป็นจักรพรรดิได้เต็มคราบเสียที แต่โฮ่วจิ้งที่กะถีบหัวเซียวจางเต๋ออยู่แล้ว กลับไม่เห็นด้วยและเสนอว่าควรจะคุมตัวจักรพรรดิหวู่ตี้เอาไว้มีผลดีกว่า เซียวจางเต๋อเลยแค้นที่โฮ่วจิ้งไม่ทำตามที่เขาบอก ก็แอบส่งจดหมายไปเรียกทหารจากนอกเมืองเข้ามาช่วยยึดอำนาจจากโฮ่วจิ้งครับ แต่จดหมายโดนคนของโฮ่วจิ้งจับได้เสียก่อน เซียวจางเต๋อเลยโดนเชือดไปตามระเบียบ พอโฮ่วจิ้งกำจัดเซียวจางเต๋อแล้ว เขาก็ไปบีบบังคับให้จักรพรรดิหวู่ตี้ตั้งเขาเป็นอ๋อง แบ่งดินแดนให้เขาตั้งอาณาจักรอิสระครับ แต่จักรพรรดิหวู่ตี้ไม่ยอมตกลง เขาก็เลยตัดเสบียงอาหารที่จะส่งมาถวายเสีย ทำให้จักรพรรดิหวู่ตี้ทรงอดตายในปี 549 นั่นเอง จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 20:14:18

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อจักรพรรดิหวู่ตี้สวรรคตเพราะอดอาหารแล้ว โฮ่วจิ้งก็สถาปนาเซียวกัง รัชทายาทที่โดนจับตัวได้ตอนเจี้ยนคังแตกขึ้นเป็นจักรพรรดิครับ นักประวัติศาสตร์ให้พระนามว่า จักรพรรดิเจี้ยนเหวินตี้ ทีนี้แม้ทางโฮ่วจิ้งจะกุมตัวจักรพรรดิเจี้ยนเหวินตี้และเจี้ยนคังเอาไว้ได้ แต่พวกเชื้อพระวงศ์ราชวงศ์เหลียงตามหัวเมือง เช่น เซียวกวาน, เซียวอี้ ยังกุมอำนาจอยู่ภายนอกครับ ในปี 550 เซียวอี้ที่เป็นพระอนุชาของจักรพรรดิเจี้ยนเหวินตี้ก็ประกาศจะปราบโฮ่วจิ้ง ช่วยจักรพรรดิเจี้ยนเหวินกลับมา โฮ่วจิ้งก็ตอบโต้โดยส่งขุนทหารคู่ใจ หรานเยี่ยะไปปราบพวกที่ไม่ยอมจำนนต่อเขา และตัวโฮ่วจิ้งเองก็ยกทัพออกจากเจี้ยนคังไปจิงโจวเพื่อปราบเซียวอี้ครับ ทำให้เป็นโอกาสของทางจักรพรรดิเจี้ยนเหวินตี้ ทรงสมคบกับขุนนางสนิทและพระญาติก่อการยึดอำนาจในเจี้ยนคัง แต่ดันล้มเหลวเสียก่อน พวกขุนนางคนสนิทและพระญาติโดนประหารเรียบ ส่วนจักรพรรดิเจี้ยนเหวินก็ถูกคุมตัวแน่นหนาขึ้นไปอีก ปี ค.ศ.551 กองทัพของโฮ่วจิ้งที่ไปปราบเซียวอี้ที่จิงโจวก็รบแพ้ครับ โฮ่วจิ้งต้องถอนทัพกลับเจี้ยนคัง และเพื่อแสดงอำนาจล้างอายที่รบแพ้ โฮ่วจิ้งก็ถอดจักรพรรดิเจี้ยนเหวินออกจากราชสมบัติครับ ก่อนจะหันไปตั้ง เซียวต่ง (เป็นโอรสของเซียวหวน องค์ชายใหญ่ในจักรพรรดิหวู่ตี้) ขึ้นเป็นกษัตริย์แทนชั่วคราวครับ แต่เซียวต่งก็เป็นจักรพรรดิได้แค่ไม่กี่เพลา เพราะโฮ่วจิ้งปลดเขาทิ้งเสียก่อน จะสถาปนาตัวเองขึ้นเป็นจักรพรรดิราชวงศ์ฮั่นแทนในปี 551 นั้นแล และจับตัวเซียวต่งกับเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆไปขังเอาไว้ ด้านโฮ่วจิ้งนั้น แม้จะตั้งตัวเป็นจักรพรรดิแล้ว แต่อำนาจของเขากลับเสื่อมลงเรื่อยๆครับ พวกขุนศึกและเชื้อพระวงศ์เหลียงอย่างเซียวอี้ ก็ร่วมมือกันโจมตีเจี้ยนคัง โฮ่วจิ้งรบแพ้หลายครั้งจนสุดปัญญาจะรักษาเมืองไว้ได้ ก็ต้องทิ้งเจี้ยนคังหนีกลับโส่วหยางไปในปี 552 (ก่อนจะโดนฆ่าตายระหว่างหลบหนีนั้นแล) เมื่อกองทัพของเซียวอี้เข้าเมืองเจี้ยนคังได้แล้ว เขาก็สถานปนาตัวเองเป็นจักรพรรดิ นักประวัติศาสตร์ให้พระนามว่า จักรพรรดิเหลียงหยวนตี้ ครับ ในยุคนี้แม้พระองค์จะครองเมืองเจี้ยนคังได้ แต่ดินแดนที่พระองค์มีอำนาจจริงๆนั้นมีแต่ในเซียงตงและเจี้ยนคังหน่ะครับ นอกนั้นอยู่ในมือพวกขุนศึกหมดเลย พระองค์พยายามจะดำเนินแผนการปราบพวกขุนศึกภูธรทั้งหลายเพื่อยึดอำนาจคืนมา  แต่ก็ไม่สำเร็จครับ และในปี 555 นั้น กองทัพซีเว่ยที่เห็นว่าอาณาจักรเหลียงอ่อนแอมากแล้ว ก็เลยยกทัพเข้าโจมตีเจี้ยนคังครับ ทัพเซียนเปยตีเมืองเจี้ยนคังแตกได้ไม่ยากเย็นนัก (เพราะขุนศึกหลายคนไม่ยอมยกมาช่วยราชสำนักเหลียงต่อต้านพวกเซียนเปย) และสำเร็จโทษจักรพรรดิหยวนตี้ในปีนั้นเอง เมื่อสิ้นจักรพรรดิหยวนตี้นั้น ทางราชสำนักซีเว่ยก็วางแผนจะตั้งจักรพรรดิหุ่นขึ้นปกครองอาณาจักรเหลียงในฐานะประเทศราชของซีเว่ยครับ  โดยให้เซียวฉา (เป็นพระนัดดาของจักรพรรดิหวู่ตี้) ขึ้นเป็นจักรพรรดิที่แถบเจียงหลิง ทว่าพวกขุนศึกของอาณาจักรเหลียงเดิมอย่าง หวางซานเปียน, หวางหลิน และ เฉินป้าเซียน ไม่ยอมรับจักรพรรดิกำมะลออย่างเซียวฉาครับ สุดท้ายเฉินป้าเซียนก็สนับสนุนให้ เซียวฟางจือ (โอรสของจักรพรรดิหยวนตี้) ขึ้นเป็นจักรพรรดิในปี 555 (นักประวัติศาสตร์ให้พระนามว่า จักรพรรดิจิงตี้) ในเวลาไล่ๆกันนั้น ทางราชสำนักเป่ยฉี  (ตงเว่ยเก่านั่นแลครับ แต่เพราะสกุลเกายึดอำนาจมาจากราชวงศ์เซียนเปยแล้ว เลยเปลี่ยนชื่ออาณาจักร จากตงเว่ย เป็นเป่ยฉี) ก็สนับสนุนให้เซียวหยวนหมิง (ที่โดนจับเป็นเชลยเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน) ขึ้นเป็นจักรพรรดิในแถบไหวหนานเช่นกัน แต่อยู่ได้ไม่นานก็โดนเฉินป้าเซียนปราบและจับตัวไปขังไว้ ส่วนจักรพรรดิจิงตี้นั้น ก็ครองราชย์ต่อมาได้อีก 2 ปี ครับ ก่อนจะโดนเฉินป้าเซียนถอดจากราชสมบัติ  เฉินป้าเซียนก็สถาปนาตัวเองเป็นจักรพรรดิเฉินหวู่ตี้ เปลี่ยนราชวงศ์จากเหลียงเป็นเฉินแทนในปี 557 นั้นแล จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 20:47:20

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบพระคุณคุณอุ้ยมากจริงๆครับ ท่านเจ้าของกระทู้ด้วย กระทู้นี้อัดแน่นด้วยความรู้จริงๆ จากคุณ : Tyranny เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 14:50:54

ความคิดเห็นที่ 15 ประวัติของเฉินป้าเซียนนั้นก็มีอยู่ว่า เฉินป้าเซียนเป็นชาวอำเภอหวู่ซิง ครับ (ปัจจุบันอยู่ในมณฑลหูหนาน) เขาเกิดในปี ค.ศ. 503 ปู่ของเขาเคยเป็นขุนนางเล็กๆในราชสำนักหลิวซ่งมาก่อน แต่พอตกถึงยุคบิดาคือ เฉินเหวินจาน ก็ไม่ได้เป็นขุนนางหรือรับราชการอีกครับ เฉินเหวินจานยึดอาชีพเป็นชาวนาธรรมดาในหวู่ซิงบ้านเกิด และเฉินป้าเซียนก็เกิดมาในครอบครัวชาวนาที่ฐานะปานกลาง ในวัยเด็กนั้นเขาก็แสดงปฏิธานว่าอยากจะเป็นขุนนางเหมือนปู่ครับ เฉินป้าเซียนเรียกทั้งวิชาการทหาร วิชาบู๊ และวิชาการบริหารอย่างพากเพียร และพอโตเป็นหนุ่มก็เข้าเป็นขุนนางรับใช้ เซียวหยิ่ง ที่เป็นผู้ว่าอำเภอหวู่ซิงครับ ต่อมาเมื่อเซียวหยิ่งถูกย้ายไปเป็นผู้ว่าการมณฑลกว่างโจวในปี 540 เฉินป้าเซียนก็ตามเจ้านายไปกว่างโจวด้วย และเจริญก้าวหน้าทางราชการมาเป็นลำดับ ในปี 542 เกิดกบฎในกว่างโจว พวกกบฏฮึกเหิมมากถึงกับยกพลจะเข้ายึดอำนาจและสังหารข้าหลวงใหญ่อย่างเซียวหยิ่งครับ แต่ก็ได้เฉินป้าเซียนนำทหารต่อสู้อย่างกล้าหาญ จนปราบกบฏในกว่างโจวได้ราบคาบ จักรพรรดิหวู่ตี้ทรงพอพระทัยมาก เลยอวยยศให้เฉินป้าเซียนกระโดดจากนายทหารระดับมณฑล เป็นจูโหว (ถือตำแหน่งซินอันโหว) เลย หลังจากนั้นเฉินป้าเซียนก็สร้างวีรกรรมอีกหลายครั้ง ในการปราบปรามกบฎที่มณฑลกว่างโจวครับ จนเขาได้รับโปรดเกล้าให้เป็นแม่ทัพใหญ่ประจำเมืองเกาเหยา และรองแม่ทัพใหญ่มณฑลกว่างโจวในปี 547 พอปี 548 เมื่อโฮ่วจิ้งก่อกบฎบุกเข้าเจี้ยนคังคุมตัวจักรพรรดิหวู่ตี้ไว้นั้น เฉินป้าเซียนก็ชูธงร่วมมือกับขุนศึกคนอื่นๆในทางใต้ต่อต้านการกระทำของโฮ่วจิ้งครับ เฉินป้าเซียนได้แสดงตัวว่าสนับสนุนราชวงศ์เหลียง โดยเขาส่งทูตไปหา เซียงตงอ๋อง เซียวอี้ที่จิงโจว เพื่อเสนอความช่วยเหลือในการปราบโฮ่วจิ้ง ระหว่างปี 549-551 นั้น เฉินป้าเซียนกลายเป็นขุนศึกที่โดดเด่นมากที่สุดคนหนึ่งครับ เขายกทัพจากกว่างโจวขึ้นเหนือมา ปราบปรามพวกขุนศึกภูธรที่ไม่ยอมรับอำนาจของเซียงตงอ๋อง เซียวอี้ และพวกที่จงรักภักดีต่อโฮ่วจิ้งจนราบคาบ และเป็นหัวใจสำคัญในการตีกองทัพของโฮ่วจิ้งจนต้องหนีเตลิดออกไปจากเจี้ยนคังครับ ด้วยความชอบนี้เอง เมื่อเซียวอี้ขึ้นเป็นจักรพรรดิหยวนตี้ในปี 552 แล้ว พระองค์ก็ตั้งเฉินป้าเซียนเป็นผู้ว่าการมณฑลจิงโจวเพื่อสนองความชอบของเฉินป้าเซียน หลังจากจักรพรรดิหยวนตี้ครองราชย์แล้ว แม้พระองค์จะใช้เจี้ยนคังเป็นเมืองหลวง แต่ส่วนใหญ่พระองค์จะไปประทับที่เจียงหลิง (ทางฟากตะวันตกของแม่น้ำฉางเจียง) เป็นส่วนใหญ่ครับ ในปี 553-554 นั้น กองทัพซีเว่ยและตงฉีรุกรานอาณาจักรเหลียงบ่อยมาก จักรพรรดิหยวนตี้ทรงแต่งตั้งให้หวางซานเปียน (ขุนศึกคนสำคัญอีกท่านหนึ่งที่มีส่วนร่วมในการปราบโฮ่วจิ้ง) ไปประจำการทางเหนือของจิงโจวเพื่อต้านทัพตงฉี ส่วนเฉินป้าเซียนนั้นจะตั้งทัพอยู่ทางใต้ของฉางเจียงเพื่อคอยสนับสนุนและปราบพวกลูกน้องของโฮ่วจิ้งที่หลงเหลือในเจียงตงครับ ทว่าพอปี 554 กองทัพซีเว่ยบุกลงใต้ และหวางซานเปียนดันเข้าเกียร์ว่างไม่ยอมช่วยรบ กองทัพเซียนเปยเลยตีเจียงหลิงและเจี้ยนคังแตก จักรพรรดิหยวนตี้ถูกจับสำเร็จโทษไปครับ ในระหว่างนี้เอง เฉินป้าเซียนก็ยกทัพจากตอนใต้ของเจียงตงเข้ามากู้เมืองเจี้ยนคังคืนจากพวกเซียนเปย และแต่งตั้งให้ เซียวฟางจือ (โอรสของจักรพรรดิหยวนตี้) ขึ้นเป็นจักรพรรดิจิ้งตี้แทนในปี 555 แต่อาณาจักรเหลียงก็แตกสลายเสียแล้วครับ เพราะมีทั้งขุนศึกที่กุมอำนาจในเขตปกครองตนเองอย่าง หวางซานเปียน, จักรพรรดิกำมะลอที่เชิดโดยตงฉีอย่าง เซียวหยวนหมิง และจักรพรรดิหุ่นเซียวฉาที่มีซีเว่ยหนุนหลัง ในระหว่างปี 555-557 เฉินป้าเซียนก็เดินสายกำจัดจักรพรรดิกำมะลอหรือกองทัพหุ่นจากภายนอกทั้งหลาย รวมไปถึงพวกขุนศึกภูธรด้วยครับ ด้านจักรพรรดิจิ้งตี้นั้น ครองราชย์ตอนพระชนม์แค่ 8 ขวบ ไม่มีอำนาจและบารมีใดๆ กิจการทั้งปวงจึงตกในมือของเฉินป้าเซียนนั้นสิ้น และพอปี 557 เฉินป้าเซียนปราบพวกขุนศึกต่างๆในแถบเจียงตงไปจรดหูหนานได้ราบคาบแล้ว ทำลายพวกจักรพรรดิหุ่นของซีเว่ยและตงฉีได้หมดสิ้น ชื่อเสียงและบารมีของเขาก็เป็นที่ยอมรับไปทั่ว เฉินป้าเซียนจึงกระทำการเช่นคนอื่นๆ ถอดจักรพรรดิจิ้งตี้ออก และตั้งตนเป็นจักรพรรดิเฉินหวู่ตี้ ขึ้นต้นราชวงศ์เฉินในปี ค.ศ.557 หน่ะครับ จักรพรรดิเฉินหวู่ตี้นั้นครองราชย์ได้เพียงแค่ 1 ปีเศษๆครับ ตลอดรัชสมัยก็ต้องรบรากับ หวางหลิง ที่หยิ่งโจวตลอด จนพระองค์ประชวนและสวรรคตกระทันหันในปี 558 ครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 19:18:33

ความคิดเห็นที่ 16 จักรพรรดิเฉินหวู่ตี้นั้น มีพระโอรสที่ทรงพระชนม์ชีพอยู่องค์เดียวคือ เฉินชาง ครับ ในตอนที่ทัพซีเว่ยตีเมืองเจียงหลิงแตก จับจักรพรรดิหยวนตี้สำเร็จโทษในปี 555 นั้น เฉินชางทำงานรับใช้ราชสำนักเหลียงที่เจียงหลิงในตำแหน่งนายอาลักษณ์หน่ะครับ เขาเลยโดนกองทัพเซียนเปยจับตัวไปเป็นเชลย และโดนส่งตัวไปทางเหนือด้วย พอจักรพรรดิหวู่ตี้ขึ้นครองราชย์ในปี 557 นั้น พระองค์ก็ทรงขอเจรจากับทางเป่ยโจว (พึ่งเปลี่ยนราชวงศ์จากซีเว่ยเป็นเป่ยโจวหมาดๆ) ให้ส่งตัวเฉินชางที่เป็นโอรสองค์เดียวคืนครับ แต่ทางเป่ยโจวก็เตะถ่วงเจรจาไม่ได้เรื่องราวอะไร จนจักรพรรดิหวู่ตี้สวรรคตอย่างกะทันหันในปี 558 ทีนี้จึงเกิดปัญหาด้านการสืบราชสมบัติขึ้นครับ เพราะจักรพรรดิหวู่ตี้ไม่มีโอรสที่อยู่ใกล้ตัวเลย ในตอนที่พระองค์สวรรคต มีเพียงพระนัดดาองค์เดียวคือ เฉินเฉียน (หลิวชวนอ๋อง) เท่านั้นที่ขณะนั้นประทับอยู่ที่หนานหวน ห่างจากเจี้ยนคังไปทางเหนือราวๆ 250 ลี้ ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้ฮองเฮาของจักรพรรดิหวู่ตี้ คือ จางเหยาเอ๋อร์ ทรงตกลงกับเหล่าขุนนางใหญ่คือ ตู้เหลิงและไช่จิงลี่ ให้รีบส่งม้าเร็วไปเชิญตัว หลิวชวนอ๋อง เฉินเฉียนกลับเมืองหลวงโดยด่วนครับ และปิดข่าวการสวรรคตของจักรพรรดิหวู่ตี้ไว้ จนเฉินเฉียนมาถึงเมืองหลวงแล้ว จึงค่อยแต่งตั้งเขาขึ้นเป็นจักรพรรดิ นักประวัติศาสตร์ถวายพระนามว่า จักรพรรดิเฉินเหวินตี้ในปี 558 ทีนี้พอทางเป่ยโจวทราบข่าวการสวรรคตของจักรพรรดิหวู่ตี้ และการขึ้นครองราชย์ของเฉินเฉียน ก็เกิดมีแผนร้ายขึ้นมา โดยเป่ยโจวยอมส่งตัวเฉินชางกลับคืนอาณาจักรเฉินครับ เพื่อว่าจะเกิดความวุ่นวายในอาณาจักรเฉิน แต่แผนการนี้ล้มเหลว เพราะขบวนเดินทางของเฉินชางไม่สามารถเดินทัพผ่านเขตยึดครองของ หวางหลินในแถบไหวหนานได้ครับ (เพราะหวางหลินไม่ยอมรับการมีตัวตนของราชวงศ์เฉิน เขายังชูเซียวจวง ขึ้นเป็นเหลียงอ๋องต่อต้านราชสำนักเฉินอยู่) เขาเลยต้องถอยกลับไปเป่ยโจวครับ จักรพรรดิเหวินตี้นั้นพอขึ้นเป็นจักรพรรดิแล้ว ก็ทรงปกครองประเทศเป็นอย่างดี พระองค์พยายามปราบหวางหลินเพื่อทำให้ชายแดนทางเหนือปลอดภัย พระองค์ช่วงใช้ปราชญ์และขุนนางดี เพื่อพยายามสร้างให้อาณาจักรที่ลุกเป็นไฟมาหลายสิบปีกลับมาสงบสุขอีกครั้งครับ ปี 560 จักรพรรดิเหวินตี้ก็ส่ง โฮ่วเถียนเข้าทำลายเขตปกครองอิสระของหวางหลินได้ ทีนี้เฉินชางเลยได้โอกาสจะเดินทางกลับบ้านครับ เฉินชางก็เขียนจดหมายไปถวายจักรพรรดิเหวินตี้ โดยมีใจความว่า ให้จักรพรรดิเหวินตี้สละราชสมบัติเสีย ยกบัลลังก์ให้เขา และยอมกลับไปเป็นไท่ซ่างอ๋องแทน ซึ่งตอนแรกจักรพรรดิเหวินตี้จะทรงยอมทำตามครับ แต่พวกขุนนางนำโดยโฮ่วเถียนคัดค้าน เพราะเกรงว่าหากให้เฉินชางเป็นจักรพรรดิ ก็เท่ากับว่าอาณาจักรเฉินตกเป็นประเทศราชของเป่ยโจวแล้วนั่นเอง ดังนั้นพอเฉินชางเดินทางกลับมาถึงเขตแดนของแคว้นเฉิน เขาก็ถูกคนของโฮ่วเถียนลอบสังหารครับ พอจักรพรรดิเหวินตี้ทราบข่าวนี้ก็ทรงเสียพระทัยมาก เลยทรงให้โอรสองค์หนึ่งของพระองค์คือ เฉินป๋อซิน กราบป้ายวิญญาณของเฉินชางเป็นบิดาบุญธรรม เพื่อให้เฉินชางและจักรพรรดิหวู่ตี้มีทายาทสืบสกุลหน่ะครับ ระหว่างปี 562-566 นั้น จักรพรรดิเหวินตี้ก็ทรงพยายามจะลดอำนาจพวกขุนศึกภูธรทั้งหลาย โดยการใช้ขุนศึกคนนี้ไปปราบคนโน้น คนโน้นไปปราบคนนี้มั่วไปหมด แต่ก็ไม่อาจจะทำการสำเร็จได้ครับ จนพระองค์ประชวรสวรรคตในปี 566 พวกขุนนางจึงพร้อมใจกับยกไท่จื่อ เฉินป๋อจ้ง ขึ้นเป็นจักรพรรดิเฉินเฟยตี้แทน จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 19:38:45

ความคิดเห็นที่ 17 ลืมบอกไปครับ เฉินเฉียน หรือจักรพรรดิเหวินตี้นั้นเป็นลูกชายของ เฉินเต้าเทียน ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเฉินป้าเซียนหน่ะครับ (มีปู่คนเดียวกัน) เฉินเต้าเทียนตายตั้งแต่อายุไม่มาก เฉินป้าเซียนเลยรับเฉินเฉียน และเฉินสวี่ (จักรพรรดิเฉินเสวียนตี้) ลูกชายของเฉินเต้าเทียนไว้ในอุปการะ และเป็นลูกบุญธรรมไปด้วย แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 55 19:40:32 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 19:40:09

ความคิดเห็นที่ 18 พอเฉินป๋อจ้งขึ้นเป็นจักรพรรดิเฉินเฟยตี้ในปี ค.ศ.566 แล้วนั้น เนื่องจากพระองค์เป็นคนอ่อนแอโลเล เอาแน่เอานอนไม่ได้ และไม่ค่อยสนใจราชกิจใดๆครับ ทำให้ราชสำนักเฉินแตกแยกออกเป็น 2 ฝ่าย คือฝ่ายพวกขุนนางนำโดย เตาจ้งจวี และหลิวซื่อจื่อ กับฝ่ายเชื้อพระวงศ์นำโดย เฉินสวี่ (เป็นพระเจ้าอาของจักรพรรดิเฟยตี้) สองฝ่ายก็ตั้งป้อมหาว่าอีกฝ่ายเป็นตัวบ่อนทำลายราชสำนัก และสาดโคลน เล่นการเมืองถล่มกันเป็นประจำครับ จักรพรรดิเฟยตี้ก็ไม่เอาธุระ เน้นแต่เสวยสุข เป็นเหตุให้เหล่าขุนนางเอือมระอา ราชสำนักจึงวุ่นวายเพราะไม่มีใครฟังใครหรือคุมใครได้ ปี 568 เตาจ้งจวีนั้นวางแผนร่วมกับหานจื่อเกาจะก่อการกบฎ ส่งกำลังทหารเข้าฆ่าเฉินสวีทิ้งเพื่อกุมอำนาจในราชสำนักคนเดียวครับ แต่แผนแตกเสียก่อน เฉินสวีที่มีอำนาจทหารในมือเลยชิงชักดาบก่อน กวาดล้างพวกเตาจ้งจวีและหลิวซื่อจื่อตายเรียบ ทำให้เฉินสวี่กุมอำนาจคนเดียวในราชสำนักแทน หลังจากนั้นเฉินสวีก็เห็นว่า หากให้จักรพรรดิเฟยตี้ปกครองไปก็เสียเวลาทำมาหากินครับ เขาเลยอ้างว่าการที่จักรพรรดิเฟิยตี้ได้ราชสมบัติ เพราะความผิดพลาดครับ จริงๆคนที่ควรจะได้ราชสมบัติคือเขาต่างหาก ที่มีความสามารถและเหมาะสมกว่า ซึ่งเหล่าขุนนางที่เป็นคนของเฉินสวีย่อมเห็นด้วยอยู่แล้ว ในปี 569 พวกขุนนางนำโดยเฉินสวี เลยร่วมกันทูลเชิญให้จักรพรรดิเฟยตี้สละราชสมบัติครับ และเฉินสวีขึ้นก็ครองราชย์เป็นจักรพรรดิเฉินเสวียนตี้แทนในปีนั้นเอง จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 19:50:34

ความคิดเห็นที่ 19 จักรพรรดิเสวียนตี้ครองราชย์ในปี 569 และพยายามจะสร้างอาณาจักรที่เขัมแข็ง ปราบพวกขุนศึกและทำให้อำนาจส่วนกลางมั่นคงครับ ซึ่งกว่าพระองค์จะทำได้ก็ปาเข้าไปปี 573 แล้ว หลังจากนั้นภารกิจต่อไปก็คือ การพยายามจะไปกู้ดินแดนแถบไหวเหอคืน ด้วยการรุกรานอาณาจักรเป่ยฉีที่กำลังวุ่นวายด้วยสงครามภายในครับ แต่เนื่องจากเฉินเองก็ย่อบแย่บมาด้วยสงครามกลางเมืองหลายสิบปีเหมือนกัน เลยทำอะไรทางเป่ยฉีได้ไม่มากนัก แต่ก็พอกู้ดินแดนแถบไหวเหอตอนใต้คืนมาได้บางส่วน ปี 576 กองทัพเป่ยโจวก็ดำเนินการรุกรานเป่ยฉีอย่างหนักครับ เป่ยฉีพ่ายแพ้ยับเยินแทบสิ้นชาติ เป็นช่องว่างให้เฉินเข้าแทรกแซง โดยจักรพรรดิเสวียนตี้ทรงส่ง หวู่หมิงเช่อ นำทัพเข้าไปตอดดินแดนที่เหลือมาจากเป่ยฉีครับ ซึ่งทำให้ทางเป่ยโจวแค้นมาก เพราะทางนั้นกำลังจะเขมือบดินแดนทั้งหมดของเป่ยฉีอยู่แล้ว ทัพของหวู่หมิงเช่อเลยต้องปะทะกับทัพเป่ยโจวที่เพ่ยเสียนครับ และโดนกองทัพเป่ยโจวตีแตกพ่ายกระเจิดหนีลงใต้กลับมาในปี 578 นั่นเอง ปี 580 กองทัพเป่ยโจวก็รุกรานอาณาจักรเฉินอย่างหนักครับ กองทัพเฉินไม่อาจจะต้านทานทัพเป่ยโจวได้เลย ต้องเสียดินแดนในแถบไหวหนานไปจนหมด ทำให้พรมแดนทางเหนือของเฉินหดลงใต้มาเกือบจะถึงแม่น้ำฉางเจียง กองทัพเป่ยโจวก็รุกประชิดแม่น้ำฉางเจียงเตรียมจะเข้าถล่มเจี้ยนคังครับ แต่โชคดีที่จักรพรรดิโจวเสวียนตี้ดันสวรรคตกลางสมรภูมิเสียก่อน ทางเป่ยโจวเลยถอยทัพกลับไป หลังจากนั้นทางเป่ยโจวก็มีการชิงอำนาจภายใน ระหว่างหยางเจี่ยน และ อวี่ฉีจวง ครับ ทำให้ไม่ว่างลงมารุกรานเฉินอีก จนสิ้นรัชกาลจักรพรรดิเฉินเสวียนตี้ในปี 582 พอจักรพรรดิเฉินเสวียนตี้สวรรคต พวกขุนนางก็เชิญองค์ชาย เฉินชูเป่า ขึ้นเป็นจักรพรรดิเฉินโฮ่วจู หรือ จักรพรรดิก่งตี้แทนครับ เฉินชูเป่านั้นสมัยเป็นรัชทายาทก็แสร้งทำตนว่า นิสัยดี รักการเรียน สุภาพเรียบร้อย แต่พอเป็นจักรพรรดิแล้วกลับกักขฬะ เลวร้ายและโหดเหี้ยมยิ่งนัก เขาเกณฑ์นางงามทั่วประเทศเข้าวังเพื่อปรเปรอตนเอง สร้างวังสวยงาม และชอบคบแต่ขุนนางชั่วเป็นเนืองนิจครับ ทำให้อาณาจักรเฉินเสื่อมโทรมลงเป็นลำดับ ในขณะที่เฉินกำลังอ่อนแอลงเรื่อยๆนั้น ทางอาณาจักรเป่ยโจวที่รวมแผ่นดินภาคเหนือเป็นปึกแผ่นได้เรียบร้อยแล้ว ก็เปลี่ยนถ่ายเป็นราชวงศ์สุยแทนในปี 581 ครับ จักรพรรดิสุยเหวินตี้ทรงทำนุบำรุงอาณาจักรให้เข้มแข็ง ต้อนรับปราชญ์ ทรงประหยัดมัธยัตส์ ช่วงใช้คนดีห่างไกลคนถ่อย สภาพของเฉินและสุยจึงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ปี 588 ราชสำนักสุยที่เตรียมพร้อมาหลายปีก็ยกพลบุกอาณาจักรเฉินครับ กองทัพเฉินที่อ่อนแอไม่อาจจะต้านทานการบุกของสุยได้ (อันที่จริงไม่ค่อยอยากจะรบ เพราะเหล่าขุนศึกไม่พอใจจักรพรรดิก่งตี้อยู่ก่อนแล้ว) จนต้นปี 589 กองทัพสุยนำโดยเหอหรัวปี้ก็บุกมาถึงฟากตรงข้ามฉางเจียงครับ เฉินชูเป่าก็บัญชาการให้ทหารที่ยังเหลือไปเตรียมป้องกันไม่ให้ทัพสุยข้ามแม่น้ำมาได้ เหอหรัวปี้ใช้แผนตั้งทัพเฉยไม่ออกรบ ทำให้พวกกองทัพเฉินที่ยกไปคุ้มกันนึกว่าทัพสุยคงข้ามมาไม่ได้แน่ๆ พวกเขาก็เริ่มหย่อนยานการเฝ้าระวัง จนวันหนึ่งเหอหรัวปี้ก็ยกทัพบุกแบบฉับพลัน ทัพเฉินที่ไม่เตรียมป้องกันก็แตกพ่ายระนาว เมืองเจี้ยนคังโดนตีแตก เฉินชูเป่าก็ยอมจำนนต่อกองทัพสุยในปี 589 นั่นเอง ภายหลังยอมจำนนแล้ว เฉินชูเป่าก็ถูกคุมตัวไปฉางอานครับ ราชวงศ์เฉินก็พินาศลง พร้อมๆกับการจบยุคสมัยราชวงศ์ฝ่ายใต้ที่เจี้ยนคังยาวนานหลายร้อยปีลงไปด้วย กองทัพสุยทำลายเมืองเจี้ยนคังจนพินาศยับเยิน และเทครัวชาวบ้านออกไปจากเมืองจนหมด เพื่อไม่ให้เจี้ยนคังกลายเป็นศูนย์กลางทางอำนาจได้อีกต่อไป นครเจีั้ยนคังที่เป็นเมืองหลวงเก่าแก่มาแต่ครั้นซุนเซ็กยกพลมาพิชิตกังตั๋งได้เมื่อปลายยุคราชวงศ์ฮั่น ผ่านกาลเวลาของอาณาจักรง่อก๊ก เป็นที่พักพิงของจักรพรรดิแซ่สุมาแห่งราชวงศ์จิ้น และเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรฝ่ายใต้ทั้ง 4 นครที่เป็นเสมือนแหล่งอารยธรรมของชาวหัวเซี่ยในสืบทอดมาหลายพันปีจากยุคโบราณก็ถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของพวก ชาวหัวเซี่ยผสมเซียนเปยอย่างต้าสุย การจบยุคราชวงศ์ใต้นั้น จึงเสมือนการเปลี่ยนถ่ายยุคสมัยของประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ภาษา ขนบธรรมเนียมประเพณีของจีนยุคคลาสสิก ตั้งแต่ โจว ฉิน ฮั่น ก่อนจะส่งถ่ายให้ราชสำนักจิ้นที่หนีลงใต้มา ให้กลายเป็นอารยธรรมจีนยุคกลาง ที่ผสมผสานระหว่างธรรมเนียมของชาวหัวเซี่ยเดิม และพวกอู่หู กลายเป็นอารยธรรมจีนในยุค สุย-ถัง-ซ่ง ครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 20:16:51

ความคิดเห็นที่ 20 ไหนๆแล้ว    เล่าเรื่องราชวงศ์ฝ่ายเหนือด้วยสิครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 00:05:56

ความคิดเห็นที่ 21 สำหรับราชวงศ์ฝ่ายเหนือนั้น ผมจะขออนุญาตข้ามเรื่องราวของยุค 16 อาณาจักรไปนะครับ เพราะเหมือนว่าจะเคยนำเสนอแล้วในกระทู้ชุด “คนชั่วแผ่นดินจิ้น” ของคุณเจียวต้ายในครั้งก่อน แต่จะขอเริ่มต้นเรื่องราวของแคว้นไต้ อันเป็นแคว้นอิสระแห่งแรกของชาวเซียนเปยตระกูลทั่วปาบนแผ่นดินจงหยวน ในยุคปลายราชวงศ์ซีจิ้นครับ ชาวเซียนเปยนั้นเริ่มอพยพจากทุ่งหญ้าทางตอนเหนือลงมาทางใต้เพื่อหาพื้นที่เลี้ยงสัตว์ใหม่ๆ และเขตอยู่อาศัยที่อบอุ่นกว่าเดิมมาตั้งแต่ยุควุยก๊กครับ เพราะในช่วง 4 ทศวรรษสุดท้ายของราชวงศ์ฮั่นตะวันออกนั้น ภูมิอากาศในเอเชียตะวันออกเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง ฤดูหนาวยาวนานและทารุณมากขึ้น ฝนตกน้อยลง เขตทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ทางเหนือก็หดตัวลงตามไปด้วย พร้อมกับการแตกแยกของอาณาจักรซงหนูแห่งสุดท้าย ที่ทำให้ชาวทุ่งหญ้าไม่อาจจะอยู่เป็นสุขได้ พวกเขาเลยต้องอพยพลงใต้มาเรื่อยๆ ราวๆปี คศ 260 ทัวปาอวี่ลู่ ผู้นำเผ่าเซียนเปยสกุลกลุ่มหนึ่งที่อาศัยอยู่แถบเมืองไต้ ซึ่งเป็นเขตอาณาจักรจิ้น ก็มาขอสวามิภักดิ์กับกองทัพจิ้นครับ และกลายเป็นข้าราชบริภารต่างเผ่าของต้าจิ้นไปด้วย ช่วงปี 260-300 นั้น ทัวปาอวี่ลู่ก็อาศัยราชสำนักจิ้นเป็นผู้สนับสนุน สามารถทำสงครามแย่งชิงดินแดน ผู้คนและสัตว์เลี้ยงมาจากพวกเผ่า ตงหู, ซงหนู และชาวอู่หูกลุ่มอื่นๆได้ จนมีอาณาจักรเล็กๆในปกครองครับ (แต่ก็ยังเป็นข้าราชบริภารของต้าจิ้นอยู่) จนปี 310 ทางราชสำนักจิ้นก็พระราชทานตำแหน่ง ไต้กง อันเป็นตำแหน่งสามนตราชให้แก่ทัวปาอวี่ลู่หน่ะครับ เขตไต้เลยเริ่มขึ้นตรงนี้เอง ช่วงปี 310-316 ทัวปาอวี่ลู่ก็ร่วมกับข้าหลวงมณฑลปิ่งโจว (คือหลิวคุน) ในการต่อสู้กับกองทัพซงหนู แห่งอาณาจักรเฉียนจ้าวตลอดมาครับ จนเขาถูกลูกชายฆ่าตายในปี 316 นั้นแล ลูกชายของทัวปาอวี่ลู่คือ ทัวปาหลิวซิ่ว ครับ เขาอยากจะเป็นผู้นำสกุลและไต้กงแทนบิดา และน่าจะได้เป็นเพราะเขาเป็นลูกคนโต แต่ทัวปาอวี่ลู่ดันไปแต่งตั้งให้ลูกชายคนเล็กของเขาอย่าง ทัวปาปี้เอี้ยน ขึ้นเป็นทายาทแทน ทัวปาหลิวซิ่วเลยฆ่าบิดาชิงอำนาจเสียเลย แต่ก็ไปไม่รอด เพราะโดนญาติๆกันอย่าง ทัวปาปู้เกิน ฆ่าตายอีกทอดหนึ่ง แต่ทัวปาปู้เกินก็นั่งเป็นเจ้าแคว้นได้ไม่นาน ก็ป่วยตายสิ้นชีพไปในปีเดียวกันนั้นแล อำนาจทั้งปวงเลยไปตกอยู่ในมือของทัวปาอวี่หลี่ย์แทนครับ ทัวปาอวี่หลี่ย์นั้นเป็นหลานของทัวปาอวี่ลู่ครับ เขามีข้าหลวงใหญ่ประจำปิ่งโจวอย่าง หลิวคุนหนุนหลัง เลยได้ขึ้นเป็นหัวหน้าเผ่าแทน และได้พระราชทานยศเป็น ไต้อ๋อง หรือราชาแห่งแคว้นไต้ด้วย ในฐานะที่ทัวปาอวี่หลี่ย์สามารถช่วยหลิวคุนเอาชนะพวกเซียนเปยสกุลเที่ยฟู่ ที่ไม่ยอมสวามิภักดิ์ราชสำนักจิ้น หลังปี 318 เมื่อราชสำนักซีจิ้นที่ฉางอันพินาศลง ภาคเหนือก็ตกอยู่ในกลียุคอย่างสิ้นเชิงครับ ใครมีอำนาจก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ ควบคุมอาณาเขตอิสระของตัวเองไป ทัวปาอวี่หลี่ย์ที่เป็นอ๋องแล้วก็ปกครองแคว้นไต้เรื่อยมาจนโดนญาติๆโค่นอำนาจในปี คศ 321 หน่ะครับ คนที่โค่นอำนาจของทัวปาอวี่หลี่ย์คือ ทัวปาเหอหรู ซึ่งเป็นญาติๆกัน ซึ่งเขาก็ปกครองแคว้นไต้มาได้ราว 4 ปี จนป่วยตายในปี 325 ครับ ทำให้น้องชายคือ ทัวปาเก๋อหน่า ขึ้นเป็นเจ้าแคว้นแทน ในระหว่างปี 325-329 ครับ แต่เขาถูกถอดออกจากตำแหน่ง เพราะว่า ญาติผู้น้องอย่าง ทัวปาอี้ไหว๋ นำพรรคพวกจากเผ่าเฮ่อเหลียน (เป็นพวกซงหนู แต่สกุลเฮ่อเหลียน) เข้ามาล้มอำนาจ จับทัวปาเก๋อหน่าไปขังไว้ครับ และทัวปาอวี้ไหว๋ก็ขึ้นเป็นใหญ่แทน  แต่ทัวปาอวี้ไหว๋ก็เป็นใหญ่ได้ไม่นาน เมื่อกองทัพโฮ่วจ้าวของสือเล่อเข้าทำลายเขตอำนาจของพวกเฮ่อเหลียน คนที่คอยหนุนหลังทัวปาอวี้ไหว๋ก็หมดลง เขาเลยโดนทัวปาเก๋อหน่ารัฐประหารซ้อนในปี 335 และหลุดจากอำนาจไปครับ ทีนี้ในภายหลังทัวปาเก๋อหน่าดันไปทำให้ทางสือเล่อแห่งแคว้นโฮ่วจ้าวไม่พอใจ เลยถูกบีบให้หลุดจากตำแหน่งในปี 337 ครับ และสือเล่อก็หนุนให้ ทัวปาอวี้ไหว๋ขึ้นเป็นเจ้าแคว้นอีกรอบ จนป่วยตายในปี 338 หลังจากนั้นคนที่สืบอำนาจต่อก็คือ ทัวปาสืออวี้เจี้ยน ครับ เขาเป็นน้องชาวของทัวปาอวี้ไหว๋ เขาปกครองแคว้นไต้อย่างยาวนานอีกหลายสิบปี จนกองทัพเฉียนฉินยกทัพเข้าพิชิตแคว้นไต้ในปี 376 ทัวปาสืออวี้เจี้ยนสู้จนตัวตาย ลูกหลายสกุลทัวปาก็โดนจับไปฉางอานเสียมาก บ้างก็ต้องสวามิภักดิ์เฉียนฉินไป อาณาจักรไต้เลยพินาศลงในที่สุด แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 14:59:58 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 14:53:38 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 14:51:43