|
คห 4
"ถ้าวิเคราะห์ในเชิงการเมือง สังคม จิตวิทยา ปรัชญา ก็อาจจะไม่ค่อยให้ความสำคัญกับภาษามากนัก มุ่งเน้นไปที่แนวคิดซะมากกว่า"
ไม่เห็นด้วยกับทัศนะเช่นนี้อย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ภาษาคือเครื่องมือสื่อสารที่มีความซับซ้อนมากที่สุดของมนุษย์
ภาษาเอาไว้รองรับ หุ้มห่อ บรรจุ ความคิดของคนเรา
หากทักษะทางภาษากะพร่องกะแพร่ง ศัพท์แสง(โดยเฉพาะศัพท์หลัก คียเวิร์ด) ไม่รู้แจ้งแทงตลอด ไม่มีทางเลย ที่จะอ่านได้เข้าใจจนถึงขั้นจับประเด็น หรือความสำคัญของตัวบทได้
คุณจะอ่านงาน ของ Lévi-Strauss, Foucault, Derrida, Bourdieu, Kant, Hobb, etc. หรือนักคิด นักปรัชญา คนอื่นๆ ได้เข้าใจถึงสารัตถะในงานเขียนเขาได้อย่างไร หากศัพท์ของคุณยังไม่ถึงขั้นที่จะนำมาโยงใยกับความคิดของเขาได้
นักคิด เหล่านี้เป็นนักเขียนด้วยในตัว การเลือกสรรคำ โครงสร้างประโยค การจัดย่อหน้า ล้วนมีความสำคัญในการสื่อความทั้งสิ้น
การอ่านงานในระดับนี้ได้ คุณต้องเข้าบริบท ที่มีความหมายมากกว่าคำที่เขาใช้เสียอีก ทว่า คำเหล่านั้น ก็มิอาจจะมองข้ามได้ จะเข้าใจความหมายหลักของตัวบท ต้องตีศัพท์ที่เขาเลือกมาใช้ได้แตกละเอียดยิบเสียก่อน
อย่างไรก็ตาม ไม่เคย ไม่คิดสนับสนุน การอ่าน แบบอ่านไปแปลไปเลย เพราะมันคนละทักษะ และมันจะทำให้การอ่านครั้งแรกนั้น น่าเบื่อ เหนื่อยหน่าย เพราะต้องใช้พลังงานเยอะ
ส่วนอ่านไปเดาไป มันต้องทำอยู่แล้ว อ่านมากขึ้นๆ มันจะเดาน้อยลง เพราะเกิดความเคยชินกับศัพท์ที่เห็นบ่อย
ส่วนการอ่านวรรณกรรมระดับพระกาฬ ระดับโบว์แดง ระดับโลก ให้อ่านเรื่องย่อ หรือศึกษาบริบทของเรื่องเสียก่อน แล้วค่อยเปิดอ่าน จะช่วยอ่านได้รื่น และเร็วกว่ามาก
หรือเอาง่ายๆ ไปหาเรื่องย่อมาอ่านก่อน
จากคุณ |
:
ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง)
|
เขียนเมื่อ |
:
21 พ.ย. 55 01:19:55
|
|
|
|
|