ความคิดเห็นที่ 1 1 เชื้อชาติใหญ่ๆในมาเลเซียมี    มลายู  จีน  อินเดีย     เชื้อสายไทยมีราวๆ 6-7 หมื่นคน      ถ้าจะเอาแยกละเอียดลองไปดูที่    http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%A2 2 เคยส่งคนอีสานไป   ไม่เชิงว่าให้ไปกลืนอย่างเดียว     แต่ให้ไปตั้งถิ่นฐานด้วย  ถ้าจำไม่ผิดน่าจะสมัยจอมพลแปลก   จอมพลแปลกนั้นค่อนข้างที่จะพยายามหลอมรวมให้ประชากรทุกคนเป็นไทย + พุทธเหมือนกันหมด     จนเป็นผลให้จังหวัดชายแดนใต้ยุ่งวุ่นวายมาจนทุกวันนี้       จากที่ราชสำนักเคยจัดการไว้เรียบร้อยปกติสุข       3 ไม่เคยได้ยินว่าคนสยามอพยพไปอยู่    เคยได้ยินแต่ชาวปัตตานีโดนกวาดต้อนมาอยู่กรุงเทพเมื่อครั้งปัตตานีแข็งเมืองช่วงรัชกาลที่ 1 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 00:04:48 จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 00:03:59

ความคิดเห็นที่ 2 3.แน่ ๆ ก็มีที่ตากใบ นราธิวาสครับ สำเนียงพูดไทยเจ๊ะเห ยืนยันได้ชัดเจนว่า มีคนจากกรุงศรีอยุธยาซึ่งอาจจะเป็นสมัยที่ราชวงศ์สุโขทัยได้เป็นใหญ่แล้ว ไปปักหลักอยู่และออกลูกออกหลานอยู่ในสังคมปิดบริเวณนั้น สืบเชื้อสายเป็นไทยเจ๊ะเหในปัจจุบัน 2.ถ้าตาม คห. 1 ผมคิดว่าปัญหาอยู่ที่เรื่องการเมืองมากกว่า การสูญเสียอำนาจของอดีตสุลต่านแห่งรัฐคือที่มาของความขัดแย้งในยุคหนึ่ง ซึ่งคนละเรื่องกับปัจจุบัน  ปัญหาปัจจุบันสาเหตุจะมาจากอะไรก็ตาม แต่การยุยงปลุกปั่นมาจากแนวคิดที่แพร่มาจากตะวันออกกลางที่ว่า มุสลิมเป็นหนึ่งเดียวและยิ่งใหญ่เหนือกลุ่มศาสนาอื่นใด ก็พวกหัวรุนแรงที่แผลงคำสอนในคัมภีร์มานั่นแล่ะ ไปที่ไหนวุ่นวายที่นั่น ใช้นโยบายสุดโต่งกำจัดทุกสิ่งที่ไม่ใช่มุสลิม หรือแม้แต่มุสลิมด้วยกันที่ไม่สยบ จากคุณ : LUCKPOWERRICH เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 00:27:05

ความคิดเห็นที่ 3 แถมไทยตุมปัด จากพันแสงรุ้ง จากคุณ : LUCKPOWERRICH เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 00:35:44

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่รู้จะมีประโยชน์บ้างหรือเปล่านะคะ แต่ไปมาเลย์ ไกด์ของคณะเล่า ว่าเค้าเป็นสยาม ไม่ใช่ไทยนะ เป็นสยาม เค้าว่าพวกของเค้าหลงเหลือสมัยเสียดินแดน แล้วก็ไม่ได้ย้ายไปไหน พูดไทยได้ มีประเพณีคล้ายกันบ้าง ประมาณนี้น่ะค่ะ :) จากคุณ : Mocha Amy เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 02:42:17

ความคิดเห็นที่ 5 คนมาลายูอพยพมาใหม่ คนดั้งเดิมแถบนั้นเป็นคนศรีวิชัย กลุ่มคนนี้อยู่ตั้งแต่นครศรีธรรมราช ไปถึงชวา ในยุคยุธยามีเชลยจากเขมรถูกเทครัวไปอยู่ทวาย เชลยจากเมืองเหนือถูกเทไปตลอดแหลมทอง ครัวลาวถูกเทไปชายแดนเมืองกาญ มีคนหัวเมืองใต้ไปบุกเบิกตามธรรมชาติบ้าง คนไทยในมาเลย์ ถือว่าเป็นภูมิบุตร คนมาลายูไม่อยู่เป็นหลักแหล่ง เก่งทางเรือ อยู่ทั่วไปทั่วท้องทะเล ผสมกลมกลืนกับชาวไหล่ทวีปหมดแล้ว อุษาคเนย์ต่างกันแค่เสื้อผ้าความเชื่อ สายเลือดใกล้กันหมด..ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ แถบนี้เจริญมาจากเป็นสถานีการค้าจีน จีนมาบุกเบิกก่อนเกิดชุมชนใหญ่ จีนเขาค้าขายกับอาหรับและอินเดีย อินเดียก็ขอม อาหรับก็โมโร ปัตตานี จากคุณ : Alone among the crowd เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 07:15:11

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อ 1. คนมาเลย์เชื้อสายไทย มีมากแถว ๆ รัฐเคดะห์ (ไทรบุรีเดิม) ที่รู้จักบางคนเขายืนยันว่าบรรพบุุรุษมีถิ่นฐานดั้งเดิมอยู่ที่นั่น ไม่ได้อพยพโยกย้ายมาจากไหนครับ มีหลักฐานเป็นวัดเก่าแก่มากมาย แต่เขาเรียกตัวเองว่าชาวสยาม ไม่ใช่ไทย (เขาให้เหตุผลว่าคำว่าไทยเพิ่งเกิดสมัยจอมพล ป.) จากที่พูดคุย ภาษาที่เขาใช้เป็นภาษาปักษ์ใต้ แต่เป็นภาษาแบบโบราณมาก ทั้งสำเนียงและคำศัพท์ คาดว่าเพราะหยุดการรับอิทธิพลจากภาษาไทยถิ่นอื่น ๆ มาอย่างน้อยตั้งแต่สมัย ร. 5 ครับ   ข้อ 2. เรื่องการส่งคนอีสานลงไปกลืนในปัตตานี ไม่ทราบและไม่เคยได้ยินครับ เท่าที่คุ้นเคยอยู่บ้างก็ไม่เคยพบคนอีสานที่อยู่ปัตตานี แต่ถ้าจากนราธิวาสและสตูลเคยเจออยู่บ้าง ส่วนใหญ่ไปตั้งถิ่นฐานในนิคมสร้างตนเอง ที่ทางราชการดำเนินการ แต่ในปัตตานีไม่เคยได้ยินว่ามีนิคมสร้างตนเองแบบนี้นะครับ (ปล. ปัตตานีเล็กนิดเดียว และมีคนอยู่ค่อนข้างหนาแน่น เป็นคนพื้นเมืองเดิมเกือบทั้งนั้น ผสมกันระหว่างไทยพุทธกับมุสลิม) จากคุณ : ประดู่ป่า เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 09:43:35

ความคิดเห็นที่ 7 โทษจอมพลป.อีก จริงอยู่ว่ามันมีเหตุการณ์รุนแรงเกิดเพราะยุคท่านผู้นำ(กรณีฆ่าหยีสุหรงถ่วงทะเลสาปสงขลา) แต่ปัญหาต้นกำเนิดมันมีเป็นร้อยปีแล้ว สงสัยลืมเหตุการณ์ ก่อกบฎในสมัยรัชกาลที่ห้า เนื่องจากการเปลี่ยนรุปแบบการปกครองท้องถิ่น จากให้ท้องถิ่นปกครองกันเอง เป็นส่งคนจากส่วนกลางไปคุม หรือเหตุการณ์หลอกไปทำสัญญาสองภาษา ที่เขียนเนื้อหาไม่เหมือนกัน ฯลฯ และหนักสุดตอนที่สยาม ขายบางเมืองให้อังกฤษโดยแลกกับหนี้(จริงๆก็คือโดนเขายึด แต่เราต่อรองขอล้างหนี้ด้วย) ทำให้เจ้าเมืองเก่าๆแถวนั้น เขาโกรธแค้นกันว่าทำไมสยามถึงขายเมืองเขา(ที่ว่ามีคนเชื่้อสายไทยไปอยู่มาเลย์ ก็เพราะเหตุการณ์นี้แหละ) นอกเรื่องไปหน่อย แต่ไม่อยากให้จำไปผิดๆ ว่าทุกอย่างเกิดเพราะจอมพลป. หรือเหตุการณ์ไม่กี่ปีก่อน ทั้งๆที่เหตุการณ์ความขัดแย้งมันก็มีก่อนนานแล้ว จากคุณ : IHAYO เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 10:49:04

ความคิดเห็นที่ 8 1 หลอกทำสัญญา     อย่าพึ่งไปเชื่อความจากอีกฝ่ายครับ     ไม่ว่าเมื่อไหร่ฝ่ายที่เสียผลประโยชน์จากสัญญาก็ต้องอ้างว่าถูกโกงตลอดแหละ 2 ครั้งปกครองโดยราชสำนัก    อาจมีปัญหาบ้าง    แต่ก็อยู่กันได้อย่างสันติ      เพราะราชสำนักใช้นโยบายเปิดกว้าง     ในขณะที่ทุกอย่างมันปกติดี    ก็ฝีมือจอมพลแปลกนี่แหละที่พาความเดือดร้อนไปให้มุสลิม      จนเขาทนไม่ไหวกลายเป็นความขัดแย้งรุนแรง    ทั้งการฆ่าคนอะไรต่ออะไร     ก็ฝีมือวีรบุรุษประชาธิปไตยของคุณนั้นแล     3 กรุณาอ่านนี่     เรื่อง "สยาม" พระนิพนธ์ของ หม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล โดย  จุลลดา ภักดีภูมินทร์ ฉบับที่ 2677 ปีที่  52 ประจำวัน  อังคาร ที่  7 กุมภาพันธ์  2549 ก็บังเอิญได้พบพระนิพนธ์ของ หม่อมเจ้า (หญิง) พูนพิศมัย ดิศกุล ท่านมิได้ทรงนิพนธ์เรื่อง "สยาม" โดยตรง หากแต่มีคำนี้อยู่ในเรื่องเมื่อเสียเขตแดนให้แก่ฝรั่งเศส และอังกฤษ อันเป็นพระนิพนธ์จากปาฐกถาของท่าน เมื่อ พ.ศ.๒๕๐๒ ในที่นี้ขอประทานเชิญมาเฉพาะตอนที่ต้องเสีย ๔ เมืองทางใต้ให้แก่อังกฤษ ซึ่งท่านทรงเล่าเรื่องราวอย่างฟังง่ายอ่านง่าย ดังนี้ "เหตุที่เสียเมืองไทรบุรี เมืองกลันตัน เมืองตรังกานู และเมืองปาลิสไป ก็เพราะเมืองเหล่านี้อยู่ใกล้ทะเล ซึ่งอำนาจปืนเรือรบยิงถึง เรือรบมีอำนาจมากในสมัยนั้น เพราะยังไม่มีเรือบินอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่ง พ่อค้าอังกฤษรู้จักขายของเก่ง เจ้าผู้ครองนครต่างก็สนุกในการซื้อของเพลิดเพลินจนมีหนี้ วิธีใช้หนี้ของเขาในเวลานั้น ก็คือเก็บภาษีตามหมู่บ้านใช้ แต่ก็ไม่มีผล เมื่อหนี้มากขึ้น พ่อค้าก็จะล้มละลาย ต้องร้องเรียนแก่ทางกงสุลให้ช่วย เมื่อเรื่องถึงกงสุลก็กลายเป็นการเมืองไป กงสุลต้องเข้าดูว่า ทำไมจึงไม่มีเงินใช้หนี้ ลงท้ายก็คือ เพราะจัดการไม่ดี (คงหมายถึงจัดการเรื่องในบ้านเมืองโดยเฉพาะ เรื่องการเศรษฐกิจ ทำนองนั้น - จุลลดาฯ) จนถึงวันหนึ่งราชทูตอังกฤษในเมืองไทย ก็ถือจดหมายของเจ้าผู้ครองนคร ๔ รัฐนี้ ถึงรัฐบาลอังกฤษ บอกว่าเต็มใจให้ให้อังกฤษปกครองทั้ง ๔ เมือง นำไปยื่นแก่เสนาบดีกระทรวงต่างประเทศของเรา เราควรจะทำอย่างไรเล่า ในเมื่อเจ้าของท้องที่เขาขอไปเอง ส่วนการภายในเราก็ไม่ได้เข้าไปปกครอง นอกจาก ๓ ปี ก็ได้ราชบรรณาการครั้งหนึ่งเท่านั้น สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงจึง ทรงพระราชดำริว่า ไหน ๆ เราก็เอาไว้ไม่ได้ เมื่อจะเสียก็ขอให้ได้อะไรบ้างก็ยังดี จึงทรงขอให้แลกกับเอาคนในสัปเยก (บังคับ) ฝรั่งมาขึ้นศาลไทย เพราะการมีศาลกงสุลนั้นใน ๑๐๐ คดี เราจะได้ชนะสัก ๑ แพ้ ๙๙ คดีเสมอไป ทั้งเป็นเหตุให้ก่อการวิวาทอยู่เสมอด้วย เมื่อตกลงกันแล้ว เขาก็เรียกให้เราออกไปสำรวจเขตแดน ซึ่งทางเขาขีดเส้นมาตามที่ราษฎรพูดภาษามลายูอยู่ รวมทั้งปัตตานี นราธิวาส ตากใบ และยะลา สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ เสนาบดีมหาดไทยก็ทรงพิสูจน์ตามทางพงศาวดารว่า คนที่อยู่ใน ๔ เมืองนี้เป็นไทย รากวัดของไทยก็ยังมีอยู่ ที่เรียกกันว่า "พวกสามสาม" นั้นคือ "สยามอิสลาม" เมื่อพูดเร็วตามสำเนียงทางใต้จึงเป็น "สามสาม" พวกนี้ยังพูดไทยได้ทั้งนั้น เป็นแต่เมื่อไปอยู่ในแดนมลายู ก็เลยเป็นอิสลามไป อังกฤษก็ยอมตามนี้ ๔ เมืองนี้ จึงคงเป็นเมืองของพระราชอาณาจักรสยามจนบัดนี้" หม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล เป็นพระธิดาในสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ผู้ทรงได้พระนามว่า "บิดาแห่งประวัติศาสตร์" เมื่อทรงกล่าวเริ่มปาฐกถา รับสั่งว่า "ได้ฟังมาจากพ่อ ซึ่งเป็นคนมีส่วนอยู่ในคดีต่าง ๆ เหล่านั้นด้วยคนหนึ่ง" เรื่องหนี้สินของพวกเจ้านายเจ้าบ้านผ่านเมืองนี้ มิใช่แต่เฉพาะผู้ครองนครรัฐมลายู แม้พม่าเชียงใหม่ ก็โดนทวงหนี้จนกลายเป็นเรื่องการเมืองไป เรื่องพม่าขอเว้นเสียไม่กล่าวถึง เพราะไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับพระราชอาณาจักรสยาม แต่เรื่องเมืองเชียงใหม่ ซึ่งขึ้นอยู่กับพระราชอาณาจักรสยามนั้น จวนแจไปทีเดียว ที่จริงเรื่องหนี้สินนั้น เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยพระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงศ์ เจ้าผู้ครองนคร องค์ที่ ๖ พระเจ้าตาของพระราชชายาเจ้าดารารัศมี แต่พวกอังกฤษมาทวงหนี้เอาในสมัย พระเจ้าอินทรวิไชยานนท์ (สะกดตามจารึกในพระสุพรรณบัฏ) เจ้าครองนคร องค์ที่ ๗ พระบิดาของพระราชชายาฯ หนี้สินนั้นก็ไม่ได้เกิดจากการซื้อของ หรือส่วนพระองค์ หากแต่เกิดจากการตัดสินคดีต่าง ๆ ระหว่างพวกพ่อค้าอังกฤษกับพวกค้าขายพื้นเมือง โดยพวกอังกฤษกล่าวหาว่า เมื่อครั้งพระเจ้ากาลิโลรส ท่านใช้อำนาจปรับ และรับทรัพย์สินของพวกเขาไป ร่วมด้วยกันหลายเรื่องหลายราย (แต่ในระหว่างพระเจ้ากาวิโลรสครองนครอยู่คงเป็นอย่างที่ว่า "หือ" ไม่ขึ้น เพราะว่าที่จริงเรื่องคนในบังคับอังกฤษเป็นฝ่ายผิด หรือเป็นฝ่ายรังแกก็คงมีอยู่ไม่น้อย พระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงศ์นั้นว่ากันว่า ท่านเป็นคนดุเด็ดขาด ผู้คนกลัวกันนักหนา เมื่อจะประหารชีวิตใคร มักอุทานออกมาว่า "อ้าว" คนโทษคนนั้นเป็นหัวขาด ชาวบ้านชาวเมืองจึงพากันเรียกท่านว่า "เจ้าชีวิตอ้าว" ด็อกเต้อร์ดาเนียล แมคกิลวารี ศาสนาจารย์คริสต์ศาสนา นิกายโปรเตสแตนต์ในเชียงใหม่ บันทึกถึงพระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงศ์ไว้ว่า "ท่าน เป็นเสมือนบิดาที่น่ารัก ถึงแม้ท่านจะมีน้ำพระทัยไม่แน่นอน ปรวนแปรตามอารมณ์บ่อย ๆ ก็ตามแต่ท่านก็ยังเป็นมิตรที่ประกอบไปด้วยความเมตตากรุณา ในการบริหารราชการของท่าน บ่อยครั้งได้พิสูจน์ให้เห็นว่า ท่านเป็นนักปกครองที่ดีผู้หนึ่ง ท่านเป็นคนเฉียบขาดและเหี้ยมโหด ในสมัยที่ท่านครองเมือง ไม่มีการลักเล็กขโมยน้อยเลย" สมัยพระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงศ์ พวกอังกฤษและพวกใต้บังคับอังกฤษ "หือ" ไม่ขึ้นดังกล่าวแล้ว ครั้นพระเจ้าอินทรวิไชยานนท์ เป็นเจ้าครองนคร ท่านเป็นลูกเขยของพระเจ้ากาวิโลรสฯ และว่ากันว่าเป็นคนอ่อน ๆ ไม่ดุเด็ดขาดเช่นเจ้าพ่อตา พวกในบังคับอังกฤษจึงกำเริบฟ้องร้องเจ้าผู้ครองนครองค์ก่อน และเจ้านายเมืองเชียงใหม่ หลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับสัมปทานป่าไม้ รวมแล้วคดีฟ้องร้องถึง ๔๒ เรื่อง ตุลาการกรุงเทพฯตัดสินยกฟ้อง ๓๐ คดี อีก ๑๑ คดี ตัดสินให้เชียงใหม่จ่ายค่าเสียหายเป็นเงิน ๓๗๒,๘๑๒ บาท เจ้าครองนครไม่มีเงินชำระหนี้เพียงพอ ขอผ่อนชำระ ฝ่ายกงสุลอังกฤษ คือ มิสเตอร์น้อกซ์ (Knox) นอกจากไม่ยอมแล้วยังมีท่าทีคุกคามลบหลู่พระเจ้าอินทรวิไชยานนท์ ถึงตรงนี้หากไม่ได้เงินชำระหนี้ เชียงใหม่ก็เห็นจะต้องเข้าตาจน ใช้สำนวนสมัยใหม่ไทยแกมฝรั่งตามความนิยมของสมัยนี้ ก็คงต้องว่า "เข้าล้อค" ของนายน้อกซ์กงสุลอังกฤษพอดี พระบาทสมเด็จ พระพุทธเจ้าหลวง จึงโปรดฯให้พระคลังมหาสมบัติ ให้พระเจ้าอินทรวิไชยานนท์ กู้เงินจำนวน ๓๑๐,๐๐๐ บาท รวมกับเงินของทางเชียงใหม่ ชำระหนี้ให้หมดสิ้นไป โดยทำสัญญาชำระคืนภายใน ๗ ปี แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 16:03:30 จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 16:01:42

ความคิดเห็นที่ 9 1. ให้เชื่อฝ่ายผู้ชนะที่เป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์อย่างเดียว โดยไม่ฟังคำจากผู้แพ้บ้างเลยหรือ แล้วเราจะมั่นใจได้อย่างไร ว่าความข้างเดียวนั้นคือข้อเท็จจริง? --------------------------------------------------------------------------- ยกมา "หลังจากนั้นในเดือนตุลาคม พ.ศ.2444 ก็ได้เกิดเหตุการณ์สำคัญและยิ่งตอกย้ำความไม่จริงใจของรัฐไทยที่กระทำต่อเจ้าผู้ครองนครทั้งหลาย โดยเฉพาะรายาปัตตานี ซึ่งถือว่าเป็นความอัปยศที่ท่านไม่อาจจะยอมรับได้อีกต่อไป โดยทางรัฐบาลคือกรุงเทพฯ ได้ส่งขุนนางคนสำคัญคือ พระยาศรีสิงหเทพ มาเจรจากับเจ้าเมืองมลายูเพื่อแก้ปัญหาความไม่พอใจของเจ้าเมืองที่เกิดขึ้น โดยพระยาศรีสิงหเทพได้ขอเข้าพบรายาปัตตานี และขอให้พระองค์ลงชื่อในหนังสือฉบับหนึ่งซึ่งเขียนด้วยภาษาไทย โดยแจ้งกับรายาปัตตานีว่า เนื้อหาในหนังสือฉบับนี้เป็นข้อร้องเรียนต่างๆ และแนวทางแก้ปัญหาของเต็งกูอับดุลการเดร์ เพื่อจะนำเสนอต่อองค์รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย แต่องค์รายาปัตตานีปฏิเสธไม่ยอมลงชื่อเพราะเขียนเป็นภาษาไทย พระยาศรีสิงหเทพให้คำมั่นว่า หนังสือนี้มิใช่หนังสือสัญญาและรายาจะไม่ถูกผูกมัดจากเนื้อหาในหนังสือดังกล่าว แต่รายาปัตตานีก็ยังไม่ลงนาม จนที่สุดพระยาศรีสิงหเทพให้เจ้าหน้าที่แปลหนังสือนั้น และอ่านให้รายาปัตตานีฟัง หลังจากอ่านแล้ว พระยาศรีสิงหเทพได้ให้คำมั่นอีกครั้งหนึ่งว่า ฝ่ายปัตตานีจะไม่มีข้อผูกมัดใดๆ จากหนังสือดังกล่าว และยังสามารถแก้ไขได้ในภายหลังหากรายามีประสงค์ เมื่อได้ฟังคำมั่นรับรองแข็งแรง ในที่สุดเต็งกูอับดุลกาเดร์ กามารุดดีน รายาปัตตานีก็ยอมลงนามในหนังสือนั้น พระยาศรีสิงหเทพจึงออกเดินทางไปสิงคโปร์ เมื่อไปถึงสิงคโปร์ พระยาศรีสิงหเทพแจ้งให้ Swettenham ข้าหลวงอังกฤษทราบว่า ปัญหาปัตตานีคลี่คลายแล้ว เพราะเต็งกูอับดุลกาเดร์ ยอมรับระเบียบการปกครองแบบใหม่ของรัฐบาลสยามในการเจรจานั้น ทางฝ่ายรายาปัตตานีก็ได้ให้คนของตนแปลหนังสือฉบับดังกล่าวเป็นภาษามลายู เมื่อทราบความในหนังสือดังกล่าวก็สร้างความตกใจให้กับรายาปัตตานีเป็นอย่างมาก เนื่องจากเนื้อหาในหนังสือแตกต่างจากที่พระยาศรีสิงหเทพได้อธิบายให้ฟัง เพราะหนังสือกลับมีเนื้อหาเป็นว่า รายาปัตตานีเห็นชอบและยอมรับพระราชบัญญัติปกครองท้องที่ ร.ศ.116 เพื่อความมั่นคงของปัตตานีและเห็นชอบให้แต่งตั้งข้าราชการระดับสูงของสยามที่มีอำนาจเด็ดขาดทุกเรื่องในปัตตานี ทางรายาปัตตานี ก็ทรงหาทางที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ทางรัฐบาลกรุงเทพฯ ก็ยังบังคับพระองค์ให้ยอมรับการเปลี่ยนแปลงการ ปกครองที่เกิดขึ้นให้ได้ เมื่อไม่สามารถจะยอมรับตามข้อเรียกร้องดังกล่าวได้ รายาปัตตานีจึงถูกจับในที่สุด ถูกถอดยศแล้วนำไป จองจำที่เมืองพิษณุโลก มีกำหนด 10 ปี หลังจากนั้นได้เกิดเหตุการณ์กบฏอีกหลายๆ ครั้งตามมาในช่วงปี พ.ศ. 2452 -2454 ซึ่ง พบว่าผู้ก่อการกบฏส่วนหนึ่งเป็นคนของอดีตพระยาเมืองปัตตานี" --------------------------------------------------------------------------- 2. ก็มีการจลาจลในช่วงราชสำนักหลายหนนี่นา ไ่ม่มีคนตายเลยหรือครับ คุณถึงว่าสงบดี? ยกมาบางส่วน ความเป็นมาของทฤษฎี "แบ่งแยกดินแดน" ในภาคใต้ไทย โดย ดร. ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ โครงการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ....ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเมืองมุสลิมปักษ์ใต้กับกรุงเทพฯ นับแต่แรกจึงแสดงออกถึงแรงต้านจากรายา(ราชา)ปัตตานีมากกว่าด้านอื่น นำไปสู่การต่อสู้ขัดขืนการที่สยามเข้ามาครอบงำเหนือท้องถิ่นและสะท้อนความต้องการอิสระของตนเองถึง 6 ครั้ง คือกรณีตนกู ลัมมิเด็น (พ.ศ.2329), ระตูปะกาลัน(พ.ศ.2349), นายเซะและเจะบุ(พ.ศ.2364 และ พ.ศ.2369), เจ้าเมืองหนองจิก(พ.ศ.2370), เจ้าเมืองปัตตานี(ตนกูสุหลง พ.ศ.2374) และตนกูอับดุลกาเดร์(พระยาวิชิตภักดีฯ) พ.ศ.2445 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของการมีรายาปัตตานี หลังจากนั้นสยามไม่แต่งตั้งเชื้อสายเจ้าเมืองปัตตานีขึ้นครองเมืองอีกต่อไป พฤติการณ์ดังกล่าวไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะอีก 4 ปีต่อมา รัฐบาลสยามก็แก้ไขการปกครองหัวเมืองปักษ์ใต้เป็น 4 เมืองคือ ปัตตานี, ยะลา, สายบุรี, และระแงะ แล้วตามมาด้วยการทำสัญญากับจักรภพอังกฤษใน "สัญญากรุงเทพฯ"(พ.ศ.2452) เป็นการตกลงกันของมหาอำนาจในการแบ่งดินแดนและเขตอิทธิพลกันในแบบฉบับของจักรวรรดินิยมตะวันตก ที่ใช้กันทั่วในดินแดนที่เป็นอาณานิคมทั่วโลกสมัยนั้น ตามสัญญากรุงเทพฯ สยามยกเลิกสิทธิการปกครองและอำนาจควบคุมเหนือไทรบุรี กลันตัน ตรังกานูและปะลิส รวมทั้งเกาะใกล้เคียงให้อังกฤษ ในทางกลับกันสยามได้รับสิทธิอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดนและคนในรัฐไทยทั้งหมดโดยสมบูรณ์ ที่สำคัญรวมทั้งอธิปไตยของสยามเหนือรัฐปตานี ซึ่งเปลี่ยนจากเมืองประเทศราชมาเป็นจังหวัดหนึ่งของสยามไป อีกด้านอธิปไตยของสยามที่อังกฤษคืนให้คือ การยกเลิกสิทธิสภาพนอกอาณาเขตและอำนาจกงสุลของอังกฤษในสยาม นักประวัติศาสตร์ไทยตีความสนธิสัญญานี้เป็นผลดีแก่ไทย ในแง่ของความเข้มแข็งและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของประเทศ แม้จะต้อง "เสียดินแดนมลายู 4 รัฐ รวมเนื้อที่ประมาณ 15,000 ตารางไมล์ และพลเมืองกว่าห้าแสนคนให้อังกฤษก็ตาม แต่(ถึงอย่างไร) ก็ไม่ใช่ดินแดนที่เป็นคนไทยแท้ๆ" (17) หากเราให้ประวัติศาสตร์ของผู้ถูกกระทำเป็นฝ่ายพูดบ้าง ก็จะได้อีกภาพหนึ่ง กล่าวคือสุลต่านที่กลันตันและตรังกานูโกรธเคืองมาก จนปรารภกับนายอาเธอร์ แอดัมส์ ที่ปรึกษาการคลังอังกฤษประจำไทรบุรีว่า "ประเทศของฉัน ประชาชนของฉัน ถูกขายไปเหมือนกับการขายลูกวัว ฉันให้อภัยคนซื้อซึ่งไม่มีพันธะกับฉันได้ แต่ฉันให้อภัยคนขายไม่ได้" (18) --------------------------------------------------------------------------- 3. ในบทความของม.จ.ฯมีสิ่งที่ขัดแย้งกัน โดยเฉพาะ " ส่วนการภายในเราก็ไม่ได้เข้าไปปกครอง นอกจาก ๓ ปี ก็ได้ราชบรรณาการครั้งหนึ่งเท่านั้น " ซึ่งการปฎิรูปมลฑลเทศาพิบาล ที่รายาปัตตานี(โดนหลอกให้?)เซ็นยอมรับในปี 2444 ก็ทำให้อำนาจการปกครอง มาจากตัวแทนที่ส่วนกลางแต่งตั้ง และทำการเก็บภาษีเข้าส่วนกลางโดยตรง ลดอำนาจของเจ้าเมืองทั้งหมดไปในตัวอยู่แล้ว จนเกิดกบฎ ร.ศ.121(พ.ศ. 2445 นั่นไง) ส่วนการยกหัวเมืองมลายูให้อังกฤษ เกิดจาก Anglo-Siamese Treaty 1909(ปี 2452) แถมอ้างว่า เจ้าเมืองมลายูไปเสนอยกเมืองให้เพราะเป็นหนี้ จะยกได้ยังไง ในเมื่อผู้มีอำนาจปกครองหัวเมืองตอนนั้น คือคนจากส่วนกลาง(ตาม การตั้งมณฑลเทศาพิบาลก่อนหน้านั้น) ผมหาเนื้อหา สนธิสัญญาฉบับเต็มไม่เจอ จะได้มาวิเคราะห์ต่อว่าเราต้องแลกอะไรไปบ้าง จากคุณ : IHAYO เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 21:06:58

ความคิดเห็นที่ 10 1 นั่นสิ   เมื่อบอกว่าอย่าให้ผมเชื่อคำพูดผู้ชนะมากเกินไป     ดังนั้นคุณก็ไม่ควรให้น้ำหนักกับคำกล่าวโทษของทางปัตตานีเกินไปด้วยเหมือนกัน      อีกทั้งถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง    ลูกหลานของรายาปัตตานีไม่อยู่เฉยแน่นอน    แต่การกลับเป็นว่าลูกหลานของรายาปัตตานีไม่่ได้มีความแค้นอะไรไทย      ทายาทอย่างอ.เด่น โต๊ะมีนายังมาสมัครสส.ด้วยซ้ำ     ซึ่งครั้งเรียนกับอ.เด่นในมหาวิทยาลัย    บอกได้เลยว่าอ.เด่นไม่ได้ติดใจอะไรเลย    ไม่มีความแค้นแต่อย่างใดด้วย 2 พวกปีที่ขี้นต้นด้วย 23 ไม่พูดถึง    อันนั้นมันเก่าตั้งแต่สมัยยังไม่มีรัฐชาติ   การต่อต้านมันก็มีบ้าง    ทว่าหลังจากการปฏิรูประบบการปกครองแล้วก็ไม่มีเหตุร้ายอะไรรุนแรง    รัชกาลที่6-7ยังสามารถเสด็จจังหวัดชายแดนใต้ได้อย่างไม่มีปัญหาใดๆ 3 ลดอำนาจแต่ไม่ได้หมายความว่ายกเลิกตำแหน่งเจ้าเมืองมลายู (นอกจากปัตตานี)      เจ้าเมืองมลายูตอนนั้นก็ยังมีอำนาจอยู่    แต่เป็นทำนองว่าร่วมกันปกครองกับคนของส่วนกลาง   รายได้ต่างๆต้องแบ่งกันระหว่างเจ้าเมืองและส่วนกลาง    ลักษณะเดียวกับทางล้านนา      เจ้าเมืองมลายูยังถือว่ามีสิทธิและอำนาจปกครองอยู่พอดู สุดท้ายคุณจะบอกว่าเราอยากจะยกเมืองเหล่านั้นให้้อังกฤษแลกกับสิ่งต่างๆ      มันช่างน่าหัวเราะให้งอหาย       มีใครในโลกนี้บ้างที่อยากจะเอาแผ่นดินของตนไปแลกกับผลประโยชน์นิดๆหน่อยๆ       ถ้าไม่มีความจำเป็นอยู่เบื้องหลัง      เงินได้มาแล้วก็หมดไป    ในขณะที่แผ่นดินคงอยู่สร้างประโยชน์ต่างๆให้กับเราชั่วลูกชั่วหลาน       ถ้าไม่มีความจำเป็นแล้วคงมีคนบ้าตัดแผ่นดินบ้านเกิดไปให้-ขายคนอื่นหรอก จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 21:48:10

ความคิดเห็นที่ 11 คนเชื้อสายสยาม ใรเขตประเทศมาเลย์เซีย ยังคงรับรู้แต่ตระหนักอยู่เสมอว่าตนเองเป็นคนสยาม มิใช่คนไทย ทั้งนี้เพราะพวกเขาเหล่านั้น มิได้รับอิทธิพลและระบบแนวคิดในช่วงที่จอมพล ป. เปลี่ยนชื่อประเทศจากสยาม มาเป็นไทย ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกตัวเองว่าเป็นคนสยาม เช่นเดียวกับชาวมุสลิมในสาม จ. ทางภาคใต้ พวกเขาจะมีความภาคภูมิใจ ที่จะเรียนเขาว่า ชาวมลายูในประเทศไทย หรือ มลายูปตานี  แต่หากเรียกเขาว่า ชาวไทยมุสลิม บางท่านก็อาจจะไม่ค่อยพึงพอใจ เพราะด้วย ระะบบการเรียกขานของชาวมลายูนั้น การเป็นคนไทย จะควบคู่มากับผู้ที่นับถือศาสนาพุทธ ซึ่งไม่ใช่ตัวตนของเขา จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 00:37:49

ความคิดเห็นที่ 12 พวกนั้น จะพูดอะไรก็พูดได้ แต่อย่าลืมว่า ตนเองก็ยอมรับอำนาจของสยามมานาน การพูดแบบนั้นเป็นการสร้างภาพให้ตนดูดีเท่านั้น แล้วการที่ตนอยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษหล่ะ ยกประเทศตัวเองให้อังกฤษไปเฉยๆ ไม่โกรธตัวเองบ้างเหรอ ซึ่งหลักฐานการยอมรับอำนาจของอังกฤษของพวกเหล่านั้น มันก็มีเป็นเอกสารอยู่ชัดเจน จากคุณ : bangkokguy เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 07:07:29

ความคิดเห็นที่ 13 #10 1. เอ เราก็ควรจะรับฟังข้อมูลสองด้านไม่ใช่หรือ แต่เหมือนคุณจะพยายามพูดแต่ด้านเดียว แล้วบอกว่าผู้ชนะถูกต้องที่สุดอยู่นะครับ ทำไมเราไม่ให้ข้อมูลสองด้าน แล้วให้ผู้ฟังพิจารณากันเอาเองล่ะ? แต่ลูกหลานเขาก็ก่อจลาจล อีกหลายหนหลังโดนบังคับให้เปลี่ยนแปลงมลฑลเทศาพิบาล นะครับ? ส่วนยุคใหม่ผมก็ไม่แน่ใจว่ายังเกี่ยวข้องหมดไหม(เดี๋ยวจะกลายเป็นหมิ่นประมาท) ส่วนที่ว่าเขาบอกว่าไม่ติดใจอะไร น่ะคุณถามกับเขาเองหรือเปล่า? บางครั้งความแค้นเขาก็ไม่บอกออกมาง่ายๆเช่นกัน แต่ในแง่นึง หลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง(2475) ทำให้เกิดการที่ตัวแทนท้องถิ่น มีสิทธิ์มีเสียงในประเทศได้ มากกว่าจะโดนกดจากตัวแทนจากส่วนกลางฝ่ายเดียว เขาก็อาจจะคิดว่าระบอบประชาธิปไตยอาจจะให้โอกาสพวกเขามากกว่าสมัยสมบูรณ์ฯ ก็ได้ ก็เลยมาสมัครส.ส. และเสนอนโยบายปกครองท้องถิ่น ที่อิงกับพื้นเพของคนในพื้นที่มากขึ้น แต่ก็น่าเสียดาย ที่ตอนหลังก็โดนจอมพลป. และสฤษดิ์ ขัดขวาง จับกุม อุ้มฆ่า ผู้ที่เรียกร้องให้ท้องถิ่น จนต้องแปลงร่างไปเล่นใต้ดินแทนอย่างที่เห็นต่อมา ------------------------------------------------------------------- 2. งงว่าที่ว่าคุณบอกไม่มีเหตุร้ายอะไรช่วงร.6 สงสัยอ่านหนังสือคนละเล่มที่เขาละไว้ ไม่พูดถึง? ยกมา "การปะทะลุกฮืออย่างรุนแรงครั้งสุดท้ายระหว่างคนมลายูมุสลิมในอาณาจักรปตานีกับกองกำลังรัฐสยามเกิดขึ้นในปีพ.ศ. ๒๔๖๕ การกบฏปะทุขึ้นในหมู่บ้านน้ำทราย ในอำเภอมายอ จังหวัดปัตตานี เมื่อชาวบ้านปฏิเสธที่จะเสียภาษีและค่าเช่าที่ดินให้กับเจ้าหน้าที่รัฐ มูลเหตุของความไม่สงบนี้มาจากการประกาศบังคับใช้พระราชบัญญัติการศึกษาภาคประถมบังคับในปี ๒๔๖๔ ตามกฎหมายนี้เด็กมลายูมุสลิมทุกคนที่ถึงเกณฑ์ต้องเข้าโรงเรียนประถม ซึ่งก็คือโรงเรียนไทยนั่นเอง ผลจากการ "กบฏ" ครั้งนี้ทำให้รัชกาลที่ ๖ (ครองราชย์ ๒๔๕๓-๖๘) จำต้องแก้ไขนโยบายเรื่องการศึกษา และการเก็บภาษีของคนมุสลิมในภาคใต้เสียใหม่ " -------------------------------------------------------------- ส่วนช่วงร.7 คาบเกี่ยวกับ รบ.ที่มาจากระบอบประชาธิปไตยแล้ว อันนี้ถือว่าเป็นเรื่องของรบ.แล้วล่ะ อ้อปัจจุบัน จะนายกหรือแม้แต่ราชวงศ์ ก็ยังลงพื้นทีได้นะครับ แต่ก็ต้องมีมาตรการรักษาความปลอดภัยหน่อย สมัยก่อนก็คงไม่ต่างกัน 3. ลดอำนาจ ลดผลประโยชน์ ให้มีชื่อแต่ในนาม แต่ไม่มีอำนาจในการตัดสินใจอะไรเลย เพราะผู้เก็บภาษี และตัดสินใจต่างๆ แต่งตั้งจากส่วนกลาง มันก็คือการถอดจากตำแหน่งนั่นแหละ ถ้าเขายินดีแต่โดยดี คงไม่เกิดเหตุการกบฎร.ศ.121 หรือเรื่องเล่าว่าโดนหลอกให้ทำสัญญาคนละภาษานั่นไง ส่วนเรื่องใครยกเมืองให้กัน เราก็คงไม่ได้ยกให้เขาก่อนหรอก แต่ก็คงเป็นการต่อรองหลังจากเขาพยายามยึด(เพราะเจ้าเมืองไปดึงอังกฤษมาช่วยเพื่อเอาอำนาจคืน) ว่ายอมให้ แต่ขอยกหนี้ด้วย ขอสิทธิฯ คืนมาแทน มันก็มองได้หลายแง่มุม ว่ามุมนึงเราก็ต่อรองเพื่อไม่ให้เสียอาณาจักรในปกครองไปอย่างเดียว ขออะไรตอบแทนบ้าง อีกแง่นึง ก็คือเราไม่ได้พยายามรักษาไว้ถึงที่สุด เพราะสุดท้าย ก็เป็นแค่อาณาจักรในปกครอง เป็นประเทศราช ที่ใช้กำลังไปตีเมืองยึดมา ไม่ใช่อาณาจักรของสยามมาแต่ดั้งเดิมอยู่แล้ว #12 สมัยประเทศราช ลังกาสุกะ เขาก็ส่งดอกไม้เงินทอง ไปหลายอาณาจักรที่มีอิทธิพลในแถบนี้อยู่นะครับ เพิ่งมีสมัยร.1-3 ยกไปตีเมือง แล้วสถาปนาเป็นมลฑลเทศาภิบาลของสยามตอน ร.5 นี่เอง จะบอกว่าเขายินยอมแต่โดยดี มันก้มีหลายแง่มุม ว่าตอนที่โดนหลอกให้เซ็นยอมรับอำนาจสยามเพื่อเป็นมลฑลเทศาภิบาลนั้น ยินยอมแต่โดยดีจริงๆหรือโดนหลอกเช่นกัน? --------------------------------------------------------------------------- โดยส่วนตัวคิดว่าไม่มีฝ่ายไหนขาวสะอาด100% เป็นเกมชิงอำนาจระหว่างกันเท่านั้น เพียงแต่ถ้าคิดจะแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง เราก็ต้องมองถึงต้นเหตุในหลายแง่มุม ไม่งั้นการที่เราปลูกฝังให้เรียนรู้และเชื่อแต่ปากคำด้านผู้ชนะด้านเดียว เราก็คงไม่มีวันเข้าใจหรือแก้ไขอะไรได้ไปตลอดกาล จากคุณ : IHAYO เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 11:17:02

ความคิดเห็นที่ 14 1 ก็คุณเองไม่ใช่รึ    ที่ยกเรื่องนี้ขึ้นมา     ยังไม่มีใครพูดถึงเรื่องราวการปฏิรูปการปกครองเลย    มีแต่ผมพูดถึงผลงานของจอมพลแปลก    แล้วคุณก็ยกเอาเรื่องหลอกเซ็นสัญญามาก่อน ส่วนอ.เด่น   ก็บอกอยู่คห.ก่อนว่าเคยเรียนกับอ.มาเลย     ยังจะถามว่าเคยถามรึเปล่า เรื่องอุ้มฆ่า    ผมเห็นแต่สมัยจอมพลแปลกนะที่เกิด    สมัยจอมพลสฤษดิ์นี่เห็นมีแต่สั่งสอบสวนและคืนความเป็นธรรมให้ 2 ก็นั่นไง    ทุกครั้งที่เกิดเหตุขึ้น     ราชสำนักสามารถแก้ไขได้อย่างดี      ไม่เกิดเป็นความแค้นต่อไป    ในขณะที่จอมพลแปลกนอกจากจะไม่แก้ปัญหา    ยังไปสร้างปัญหาและกดดันจนเขาคงเก็บความแค้นไว้ เรื่องการลงพื้นที่     อย่าเอาสมัยนี้ไปเทียบกับเมื่อเกือบร้อยปีก่อนครับ    สมัยรัชกาลที่ 6 นั่นทหารก็มีในภาคใต้ไม่ได้    การระวังภัยก็อ่อนกว่าสมัยนี้มาก    ขนาดอาร์คดยุคแห่งออสเตรีย-ฮังการียังโดนลอบสังหารได้    นับประสาอะไรกับสยาม 3 ข้อนี้คุณควรกลับไปดูรูปแบบการปกครองสมัยนั้นให้ดีก่อนนะ    เจ้าเมืองน่ะมีฐานะ-อำนาจเหมือนกับข้าหลวงจากส่วนกลางเลย      คล้ายกับว่ามีคนปกครองร่วมกัน 2 คน ยกเมือง    นั่นสิ    ก็เมื่อรู้อย่างนั้นแล้ว      ว่าเรามีความจำเป็นต้องยกดินแดน     อย่างไรเราก็รักษาเอาไว้ไม่ได้    แล้วจะมาโวยวายว่าเราขาย   เราหักหลังทำไม     รึว่าต้องให้เรารักษาไว้ได้อีก 2-3 ปีแล้วเสียไป    รึว่าเสียไปฟรีๆไม่ได้อะไรเลย     ถึงจะพอใจ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 16:24:13 จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 16:05:29

ความคิดเห็นที่ 15 อยากทราบว่า แล้วจะให้แก้ไขอะไร ลองบอกความเห็นมาหน่อยซิครับ หรือว่า จะต้องปล่อยให้สามจังหวัดต้องแยกออกไปอีกถึงจะถูกต้อง หรือว่า ต้องแยกอิสานไปรวมกับลาว เหนือแยกเป็นเชียงใหม่ อะไรประมาณนี้หรือเปล่า จากคุณ : bangkokguy เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 17:31:13

ความคิดเห็นที่ 16 1. สฤษดิ์คืนความเป็นธรรมให้ เพราะจะเอาเรื่องมาเล่นงานจอมพล ป.ไง แต่สุดท้ายไม่มีการเอาผิดใครทั้งๆที่อ้างว่าจับกุมผู้กระทำการได้ แค่ยกเรื่องมาเพื่อโจมตีทางการเมืองล้วนๆ   ส่วนยุคสฤษดิ์ไม่เึคยอุ้มฆ่าใคร? ....  ยุคสฤษดิ์นี่ ศัตรูทางการเมืองโดนเก็บเรียบ โหดกว่าจอมพลป.เยอะ ถึงขนาดบิดเบือนประวัติศาสตร์ เปลี่ยนหนังสือเรียน 2. แก้ไขแล้วจบ ถ้าจบจริงทำไมมาปะทุใหม่ได้อีกล่ะครับ? ฟังดูเหมือนคุณโทษรบ.ยุคจอมพล ป. ว่าเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ส่วนการจลาจลก่อนหน้า เคลียร์กันได้ จบลงด้วยดีกันหมดแล้วเลย? ประเด็นที่แย้งแต่แรกก็คือ ถ้าเราจับจุดเรื่องภาคใต้ แค่จอมพล ป. ก็จะมองไม่เห็นว่า ความขัดแย้งเรื่องนี้ มันมีก่อนมานานแล้ว รวมๆแล้วก็เป็นร้อยปี ไม่ใช่เพิ่งเกิดไม่กี่สิบปี หรือบางคนบิดเบือนกระทั่งว่า เพิ่งเกิดเมื่อ 2547 ในเหตุการณ์ปล้นปืนก็มี เพราะการจะสั่งสมกำลัง แนวคิด อุดมการณ์ ปลูกฝังแนวร่วม ก็ต้องใช้เวลาหลายสิบปี ช่วงที่ดูเีงียบๆไปในช่วงยุคเผด็จการทหาร หรือประชาธิปไตยครึ่งใบกว่าสามสิบปี แต่้จริงๆแล้วลงใต้ดินปลูกฝังเด็กอย่างหนัก จนโตมาเป็นแนวร่วมปฎิบัติการนับหมื่นคนในทุกวันนี้ ซึ่งถ้าเราไม่พูดถึง เหตุการณ์ขัดแย้ง ที่คุณว่าเป็นเรื่องแต่ง เช่นเหตุการณฺ์หลอกให้เซ็นสัญญา หรือเหตุการณ์ยกเมือง รวมไปถึงฆ่าถ่วงน้ำทะเลสาปให้เคลียร์ พูดแต่ด้านเดียว โดยไม่ยกอีกแง่มุมมาวิเคราะห์ มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิด ความเชื่อ ของคนที่ถูกปลูกฝังมานานนับสิบปีได้หรอกครับ เพราะเราเองยังไม่รับฟังสิ่งที่เขาเชื่อกันเลยนี่นา? 3. มีฐานะเท่ากัน แล้วทำไมคนเก็บภาษีแต่เพียงผู้เดียวคือตัวแทนจากส่วนกลางเท่านั้น? ยกมา       " การปกครองหัวเมืองในสมัยก่อนใช้ระบบเทศาภิบาลนั้น อำนาจปกครองบังคับบัญชามีความหมายแตกต่างกันออกไปตามความใกล้ไกลของท้องถิ่น หัวเมือง หรือประเทศราช ยิ่งไกลจากกรุงเทพฯ เท่าใด ก็ยิ่งมีอิสระมากขึ้นเท่านั้น หัวเมืองที่รัฐบาลปกครองบังคับบัญชาได้โดยตรงก็มีแต่หัว-เมืองใกล้ ๆ ส่วนหัวเมืองอื่นที่ไกลออกไปมักจะมีเจ้าเมืองเป็นผู้ปกครองแบบกินเมือง และมีอำนาจอย่างกว้างขวาง สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพจึงทรงพยายามที่จะจัดให้อำนาจการปกครองเข้ามารวมอยู่ยังจุดเดียวกัน โดยจัดตั้งระบบเทศาภิบาลซึ่งเป็นระบบที่รัฐบาลกลางจัดส่งข้าราชการไปบริหารราชการในท้องที่ต่าง ๆ แทนที่ส่วนภูมิภาคจะจัดการปกครองกันเองเช่นแต่ก่อน อันเป็นระบบกินเมือง ระบบการปกครองแบบเทศาภิบาลจึงเป็นระบบการปกครองที่รวมอำนาจเข้ามาไว้ในส่วนกลางและริดรอนอำนาจเจ้าเมืองตามระบบเดิมลงอย่างสิ้นเชิง และเพื่อเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพในการควบคุมหัว-เมืองให้ใกล้ชิดยิ่งขึ้นตลอดจนเป็นการแบ่งเบาภาระหน้าที่ของเสนาบดี จึงได้รวมหัวเมืองเข้าเป็นแบบมณฑล ๆ ละ 5 เมืองหรือ 6 เมือง ในขนาดท้องที่ที่ผู้บังคับบัญชาการมณฑลอาจจะจัดการและตรวจตราได้เองตลอดอาณาเขตเรียกว่า “มณฑลเทศาภิบาล” มีข้าหลวงเทศาภิบาลเป็นผู้ปกครองบังคับบัญชา หัวเมืองทั้งปวงในเขตมณฑลของตน " #15 ก่อนอื่นก็เลิกหลอกตัวเอง ว่าทุกคนในประเทศไทย ต้องคิดและทำแบบเดียวกันทุกอย่างครับ ต้องมองโลกกว้าง ว่ารัฐใหญ่ๆที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติและวัฒนธรรมสูง เขาอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุึขได้อย่างไร ประเทศไทยปกครองแบบรัฐเดี่ยวจริง แต่ประชาชนไม่ได้เชื้อชาติและวัฒนธรรมแบบเดียวกันไปเสียหมด การบังคับกลืนชาติ บังคับหวงห้ามภูมิปัญญาเก่าๆเขา มันทำให้เกิดความโกรธแึค้นไม่รู้จบ การปกครองแบบท้องถิ่น ไม่จำเป็นจะต้องให้อิสระปกครองตนเอง จนเหมือนคนละประเทศ แต่ต้องยืดหยุ่น กับวัฒนธรรมในพื้นที่ เช่นให้ภาษาท้องถิ่นเป็นภาษาราชการภาษาที่สองได้ หรือคนในท้องที่มีส่วนในการออกเทศบัญญัติ ที่อ้างอิืงกับวัฒนธรรมในท้องถิ่นนั้นๆเป็นพิเศษ แบบนี้มันถึงจะซืิ้อใจคนท้องถิ่นได้ อ้อ เลิกย้ายข้าราชการเลวๆ ไปทำงานภาคใต้เป็นการลงโทษด้วย แหมส่งคนทำงานผิดพลาด ไปทำงาน แล้วมันจะทำงานดีได้อย่างไร? จากคุณ : IHAYO เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 20:14:47

ความคิดเห็นที่ 17 1 แต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นผู้เสียหายที่จะฟ้องร้องนะครับ    ถ้าผู้เสียหายจะเอาคดีมาฟ้องร้องมันก็ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ส่วนที่ว่าจอมพลสฤษดิ์เก็บศัตรูทางการเมืองเรียบ    อย่าพูดแต่ปากครับ     ต้องมีหลักฐานด้วย 2 ทำไมปะทุใหม่ได้    แปลว่าคุณไม่รู้เลยสิ   ว่าสมัยจอมพลแปลกครองอำนาจนี่ไปทำอะไรไว้กับจังหวัดชายแดนใต้บ้าง คุณจะบอกว่าความขัดแย้งมาจากอดีตตั้งแต่สมัยรายาปัตตานี    ประทานโทษ   ผมไม่เห็นมีกลุ่มไหนที่คิดจะฟื้นฟูอาณาจักรแล้วเอาเชื้อสายรายาปัตตานีมาเป็นสุลต่านเลย       มีแต่ที่มีความแค้นจากไม่นานจนถึงปัจจุบันทั้งนั้น     เห็นยกกันมาก็ความแค้นที่ฆ่าคนถ่วงน้ำ    กดขี่โดยเริ่มมาจากสมัยจอมพลแปลกนั่นแหละ ซึ่งว่ากันตามจริงนายปรีดีเตรียมโครงการต่างๆที่เป็นที่พอใจกับทั้งมุสลิมและพุทธในจังหวัดชายแดนใต้แล้ว    แต่จอมพลแปลกเองที่มาล้มไปหมด 3 ที่คุณยกมาผมไม่เห็นคำว่าภาษีแม้แต่คำเดียวเลยนะ    แต่ลดอำนาจเจ้าเมืองนี่ผมไม่เถียง ปล.   ที่คุณพูดกับคุณ bangkokguy ผมสงสัยว่าคุณจะไม่ได้อยู่ในยุคปัจจุบัน    ถึงได้ยกเรื่องราวในอดีตมาพูดอย่างนี้    เรื่องที่คุณพูดนั่นเดี๋ยวนี้มันก็เป็นอย่างที่คุณว่าหมดแล้ว   มีเหรอเดี๋ยวนี้ที่ส่งข้าราชการเลวไปภาคใต้     บังคับวัฒนธรรม    ผมเห็นแต่เดี๋ยวนี้ส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่น   รักษาวัฒนธรรม     อนุรักษ์ภาษาถิ่น จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 20:59:44

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่ได้ศึกษาเรื่องความขัดแย้งในมณฑลปัตตานีมาดดยตรง  แต่เท่าที่ทราบมา เหตุวุ่นวายในสมัยรัชกาลที่ ๖ นั้น  เป็นเรื่องการแก่งแย่งอำนาจในระหว่างเจ้าเมืองแขกด้วยกันเอง  คนที่กุมอำนาจอยู่นั้นสวามิภักดิ์กรุงเทพฯ  ฝ่ายตรงข้ามจึงหยิบยกเรื่องภาษีขึ้นมาปลุกปั่นชาวบ้านให้ลุกฮือขึ้นล้มอำนาจเจ้าเมืองที่เป็นมุสลิมด้วยกัน  แต่พระยาเมืองและศรีตะวันกรมการเมืองในพื้นที่  รวมทั้งข้าราชการในพื้นที่ซึ่งเป็นทั้งมุสลิมและพุทธช่วยกันระงับเหตุจนเหตุร้ายที่เกิดขึ้นนั้นสงบราบคาบลง  นับแต่นั้นแผ่นดินปัตตานีก็อยู่กันอย่างสงบสุข  เพราะรัฐบาลในเวลานั้นพยาบามไม่กระทำการที่เป็นการขัดต่อหลักศาสนาอิสลาม  เช่นหลักศาสนาห้ามอิสลามศาสนิกสวมหมวกมีกระบังหรือมีปีก  รัชกาลที่ ๖ ก็โปรดให้เสือป่าและลูกเสือในมณฑลนี้ใช้หมวกทรงกลมให้สอดคล้องตามหลักศาสนา แผ่นดินปัตตานีมาลุกเป็นไฟอีกครั้ง  ก็สมัยเชื่อผู้นำชาติพ้นภัย  ที่ใช้วิธีส่งข้าราชการที่ไม่เป็นที่ต้องการไปไว้ไกลหูไกลตาให้ได้รับความลำบากยากแค้น  แต่อดีตรัฐมนตรีมหาดไทยท่านหนึ่งท่านเล่าว่า การกระทำเยี่งนั้นเป็นดาบ ๒ คม  เพราะข้าราชการที่ถูกเนรเทศไปนั้น  ถ้าเป็นคนดีประชาชนก็ได้ความสงบสุข  แต่ถ้าเป็นข้าราชการไม่ดี  ยิ่งเนรเทศไปไกลเช่นนั้นย่อมเหมือนปล่อยเสือเข้าป่า  บิ่งไปทำให้ราษฎรเดือดร้อนมากขึ้น  ซึ่งในยุคสมัยรัฐบาลประชาธิปไตยผลิใบก็ใช้นโยบายนี้กันมาหลายปี จากคุณ : V_Mee เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 21:18:06

ความคิดเห็นที่ 19 ^ สมัยจอมพลแปลก     เท่าที่เคยศึกษามาตอนผมเรียนกับอ.เด่น - ห้ามแต่งกายตามแบบมุสลิมและแบบมลายู     ต้องแต่งกายตามแบบรัฐนิยม - งดใช้กฎหมายอิสลาม   ใช้กฎหมายเหมือนกันหมดทั่วประเทศ - พยายามผลักดัน+เร่งรัดให้เปลี่ยนศาสนา - ยกเลิกระบบตัดสินความตามศาสนาอิสลาม - ห้ามกิจกรรมทางศาสนาอิสลาม - ห้ามวัฒนธรรมท้องถิ่นที่มองว่าไม่เป็นอารยะ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 22:26:15

ความคิดเห็นที่ 20 ศาสนาคือตัวชี้วัด สุดท้ายก็ไม่พ้นศาสนา  เห้อ พุทธ หรือ มุสลิม  เห้อ จากคุณ : hughutTS8 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 02:39:49

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องศาสนาเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆ  รัฐบาลในสมัยราชาธิปไตยจึงให้ความสำคัญกับศาสนามาก  ในสมัยรัชกาลที่ ๖ ถึงกับพระราชทานศาสนูปถัมภกแก่มุสลิมนิกายสุนหนี่  มีการพระราชทานเสื้อยศแก่อิหม่ามผู้นำศาสนาทั่วประเทศ  แต่ภายหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง  รัฐบาลประชาธิปไตยกลับมองว่า จุฬาราชมนตรีเป็นส่วนหนึ่งของระบอบราชาธิปไตย  จึงมีความคิดที่จะยุบเลิกตำแหน่งนี้  ถึงกับปล่อยให้เว้นว่างอยู่หลายปี  จนเกิดความไม่สงบในจังหวัดชายแดนใต้  จึงได้ตั้ง นายแช่ม  พรหมยงค์ ๑ ในคณะราษฑรเป็นจุฬาราชมนตรีอีกครั้ง จากคุณ : V_Mee เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 07:09:20