ความคิดเห็นที่ 1 น้องรู้จักกับคุณพี่ท่านหนึ่งซึ่งประสบความสำเร็จในการเป็นติวเตอร์สอนภาษาอังกฤษนะคะ คุณพี่ท่านนั้นเริ่มต้นด้วยการเป็นติวเตอร์สอนภาษาอังกฤษตามสถาบันกวดวิชา และสถาบันสอนภาษาอังกฤษนะคะ จากนั้นก็ค่อย ๆ มีคนรู้จักเพิ่มขึ้นจนมีนักเรียนโทรศัพท์เข้ามาเพื่อขอเรียน ส่วนตัวกับคุณพี่ท่านนี้ จนกระทั่งทุกวันนี้นักเรียนส่วนตัวเยอะ จนต้องเปิดโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษเองไปแล้วนะคะ (ต้องบอกก่อนนะคะว่า คุณพี่เค้าสอนได้เห็นภาพมาก ๆ)ทุกวันนี้คุณพี่ท่านนี้ก็อยู่ในฐานะผู้จัดการ และอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนสอนภาษาแห่งนี้นะคะ โดยมีลูกน้องประมาณ 20 ท่าน ประกอบไปด้วย คุณครูชาวไทยและต่างชาติ เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ เจ้าหน้าที่จัดการตารางเรียนละก็แม่บ้านนะคะ ไม่รู้ว่าความคิดเห็นของน้องจะเป็นประโยชน์กับพี่เจ้าของกระทู้ในการดำเนินชีวิตหรือเปล่านะคะ จากคุณ : นิวสวย เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 12:17:46

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยกับแม่หนูครับ อาชีพติวเตอร์ไม่มั่นคงครับ นอกจากคุณสอนเก่งมากจนมีชื่อเสียงจนสามารถตั้งสำนักติวเตอร์ที่มีคนมาเรียนเยอะๆได้ จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 12:30:02

ความคิดเห็นที่ 3 ผมเห็นด้วยกับคุณแม่ในเรื่องความมั่นคงนะครับ ถ้าถามเรื่องความมั่นคงของติวเตอร์ ผมคิดว่าไม่ค่อยมั่นคงครับ ยกเว้นจะทำให้ถึงระดับที่มีชื่อเสียงมากๆ ซึ่งก็คงต้องใช้เวลานานกว่าจะสร้างชื่อเสียงได้ และยังไม่มีสิ่งที่ยืนยันว่าจะทำได้แน่ๆด้วย แล้วโดยเฉพาะที่บอกว่าจะหานักเรียนเอง สอนเอง ทำชีทเอง นี่หมายถึงจะทำเองทุกอย่างโดยไม่ได้ขึ้นกับสถาบันสอนภาษาเลยใช่มั้ยครับ แบบนี้ก็จะยิ่งไม่มั่นคงเลยครับ เพราะคนสอนเป็นบุคคล(แถมพึ่งเรียนจบ) ยังไงก็มีความน่าเชื่อถือไม่เท่าสถาบันที่มีชื่อเสียง แต่ผมคิดว่าเรื่องความมั่นคงจะเอาไว้ทีหลังก็ได้ครับ พึ่งจบ อายุยังไม่มาก เรื่องงานยังมีโอกาสอีกเยอะ จะลองหางานที่ทำแล้วมีความสุขไปก่อนผมว่าก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิด ถึงเงินจะน้อย แต่ทำแล้วมีความสุขก็น่าจะดีกว่าเงินเยอะแต่ทำแล้วมีแต่ความทุกข์ ส่วนเรื่องความมั่นคงมันก็ขึ้นอยู่กับตัวเองด้วย ถ้าหาเงินได้น้อย แต่ไม่ได้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แล้วลองประมาณการดูว่ากรณีเลวร้ายที่สุดจะยังพอมีเงินใช้ในการดำรงชีวิตอยู่ได้ ผมว่าก็ ok จากคุณ : Sirapak เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 12:40:10

ความคิดเห็นที่ 4 เราก็เคยเป็นติวเตอร์สอนอังกฤษตั้งแต่สอนไม่เป็น ไปจนถึงรู้วิธีสอนพลิกแพลงมากๆ และรู้วิธีทำการตลาดที่ทำเงินได้มากๆ แต่สถานการณ์เราตรงข้ามกับ จขกท นั่นก็คือเราอยากทำงานบริษัทเอกชนเงินเดือนดีๆ เราเพิ่งกลับจากต่างแดนมาอยู่เมืองไทยโดยไม่มีปริญญาเลย เราสมัครงานในเมืองไทยตั้งนานก็ยังหางานไม่ได้เพราะบริษัทต่างๆจะเอาแต่คนจบปริญญามากันทั้งนั้น อยู่ดีๆเราเลยทำใจกล้าๆรับสอน conversation ตามบ้านให้คนรวยๆ เราแต่งตัวดีๆวางมาดดีๆ และเพราะเราพูดอังกฤษคล่องมากๆนักเรียนก็เลยไม่เคยถามว่าเราเรียนจบอะไรมา เราเอาเงินค่าสอนมาจากพวกคุณหญิงคุณนายมาหมุน จนเปิดโรงเรียนติวภาษาอังกฤษได้ สอนๆไปทำเงินได้มาก แต่เรากลับไม่เคยมีความสุขที่จะเป็นติวเตอร์พอๆกับที่ จขกท ไม่อยากที่จะทำงานบริษัทเอกชน นั่นก็เพราะว่าตอนเราอยู่ต่างแดนเราเคยไว้ผมยาวแล้วแต่งตัวเหมือน hippie การที่เราต้องตัดผมสั้นๆใส่เสื้อกางเกงสุภาพแล้วรีดมันจนเรียบแบบ conservative มากๆ เพื่อสร้างความประทับใจให้นักเรียนและผู้ปกครองมันเป็นเรื่องที่ฝืนใจเราเอาซะมากๆ  เราก็เลยอยู่ดีๆเลิกสอนกลางค้น แล้วเปลี่ยนไปทำงานแปล เพราะเผอิญมีบริษัทแปลเอกสารดังๆแห่งหนึ่งยอมรับเราเข้าทำงานเป็นนักแปลที่นั่นทั้งๆที่เขารู้ว่าเราไม่จบปริญญามา เราทำงานแปลกับบริษัทนั้นจนเราเรียนรู้ทักษะในการแปลมากพอที่จะลาออกมาทำงานเป็นนักแปลอิสระแล้วอยู่รอดได้ ในช่วงหลายปีที่เราทำงานแปล เราพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของเราไปไกลกว่าเดิมมากๆ เมื่อไม่นานนี้เราลองรับสอนภาษาอังกฤษตัวต่อตัวเล่นๆสนุกๆ แล้วค้นพบว่าเรารู้วิธีสอนภาษาอังกฤษมากกว่าเดิมอีกหลายเท่านั่น มันคงเป็นเพราะภาษาอังกฤษเราดีขึ้นกว่าเดิมมากๆ และเราเป็นนักทดสอบ computer software เพื่อการเรียนรู้ เราก็เลยเอา computer software มาเป็นเครื่องทุ่นแรงในเรื่องการเรียนการสอนภาษาอังกฤษได้ นั่นเอง เราเคยคิดเล่นๆว่าเราอยากจะเย้ยฟ้าท้าดินโดยการกลับไปเป็นติวเตอร์สอนอังกฤษใหม่โดยการไว้ผมยาวๆ แต่งตัวเซอๆ แล้วประกาศว่าเราไม่จบปริญญามา เราอยากจะรู้เหมือนกันว่าเราจะทำเงินได้มากเหมือนเมื่อก่อน (ตอนแต่งตัวเรียบร้อยทำตัวเป็นคนจอมปลอม) หรือไม่ โดยมีเดิมพันเพียงแค่ความเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษของตนเองที่มีมากกว่าเดิมเท่านั้น ^ แต่แฟนเราบอกว่า "คงไม่มีนักเรียนมาเรียนด้วยหรอก...555+++..." แต่จะว่าไป ตอนนี้เราทำงานแปลไปก็สบายดี ทำงานน้อยๆแล้วมีเงินใช้มากพอเดิน shopping กับทดสอบ computer software เพื่อการเรียนรู้ไปเรื่อยๆ มันเป็นอิสระดี ก็เลยยังไม่คิดกลับไปเป็นติวเตอร์อีก แต่หากนักเรียนยอมรับเราในสภาพที่เราเป็นอยู่คือแต่งตัวและทำตัวแบบที่เราเป็นอยู่ และทำการตลาดโดยการบอกนักเรียนไปตรงๆเลยว่าเราไม่จบปริญญามา หากทำสำเร็จเราจะเป็นติวเตอร์คนแรกในเมืองไทยที่สอนได้ครบทุกทักษะในแต่ะ session  นั่นก็คือวิธีการสอนแบบใหม่ของเรา ไม่สอนแยกเป็นสอนศัพท์สอน grammar เหมือนติวเตอร์ทั่วๆไป แต่เราสอนทีเดียวทั้ง ฟัง พูด อ่าน เขียนไปพร้อมๆกันเลยในแต่ละ session ที่น่าจะทำไปสำเร็จก็เพราะว่าเราทำงานโดยการเขียนภาษาอังกฤษทุกวันมาแล้วเป็นเวลานานมากๆ มันทำให้คิดประโยคภาษาอังกฤษเพื่อเอามาสอนได้รวดเร็วมากๆ สรุปแล้วที่เราสอนภาษาอังกฤษหรือทำงานแปลเราก็ประสบความสำเร็จได้หมด นั่นก็เป็นเพราะถึงเราเรียนภาษาอังกฤษด้วยตนเองมา โดยไม่ได้เรียนจบปริญญาใดๆมาก็ตาม แต่เราใช้ังานภาษาอังกฤษได้จริงๆ   สรุปแล้วความมั่นคงหรือไม่มั่นคงในอาชีพใดๆก็ตามมันตัดสินกันที่ "มีหรือไม่มีความเชี่ยวชาญอย่างแท้จริงในสาขาวิชาอาชีพนั้นๆ" แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 17:31:57 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 17:23:50 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 17:16:14

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับพี่หมอดู ถ้าคุณเก่งและมีความสุขกับสิ่งที่ทำซะอย่าง อะไรที่ดูไม่มั่นคงในสายตาคนอื่นก็อาจเป็นสิ่งมั่นคงสำหรับคุณก็เป็นได้ แต่ต่อให้ได้ทำงานที่ดูมั่นคง(มีนายจ้างป้อนเงินให้คุณทุกเดือน)แต่ถ้าทำแล้วอึดอัดไม่มีความสุข อย่างนี้จะเรียกว่ามั่นคงคงพูดได้ไม่เต็มปากอยู่ดี ส่วนตัวเชื่อในอิสระเสรีภาพ ความพอใจความรักในสิ่งที่ทำเป็นตัวตั้งต้น เงินอาจสำคัญมากระดับหนึ่งเพราะต้องใช้ในการดำรงชีวิต แต่คิดว่าเทียบไม่ได้กับความสุขที่มาจากใจเราเอง ส่วนตัวก็ทำงานมาหลายอย่าง(มีนายจ้าง)แต่ก็พอใจกับการสอนพิเศษที่ทำให้จัดการชีวิตได้ลงตัวมากกว่าทำอย่างอื่น ว่างก็พัก เที่ยวเล่น ออกกำลังกาย เอาเวลาไปเรียนอย่างอื่นที่สนใจ(เพิ่มคุณวุฒิให้ตัวเอง) เวลาสอนก็สอนให้เต็มที่สมกับค่าลงทะเทียนที่นักเรียนเขาจ่ายมา คิดว่าถ้าจบปริญญาใบสุดท้ายแล้วก็จะเป็นติวเตอร์ต่อไปนี้แหละ จะขยับขยายยังไงก็ว่ากันไป เพราะถ้าเป็นอาจารย์ในสถานศึกษาก็อาจไม่มีความสุขเพราะถูกจำกัดอิสระภาพบางประการ ไม่เห็นด้วยหรือปรับตัวกับคนส่วนใหญ่ไม่ได้ก็อยู่ยากไม่ต่างกับงานบริษัทนั่นแหละ ชีวิตคนเรานั้นสั้น เกินมาใช้ชีวิตกันไม่กี่สิบปีก็ตายแล้ว อะไรที่คิดว่าทำแล้วดีกับตัวเอง มีความสุขกับมันก็ทำไป แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 19:17:58 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 19:10:38 จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 18:57:05

ความคิดเห็นที่ 6 ใครจะกล้าบอกว่า คุณอย่ามาทำงานติวเตอร์เดี๋ยวๆ เลย มันจะล้มเหลว เพราะไม่มีใครรู้ล่วงหน้าอย่างนั้น และไม่มีใครกล้าบอกว่า ออกมาเล๊ย คุณจะประสบความสำเร็จแน่ ถ้าคุณสู้พอ เพราะก็ไม่มีใครการันตีได้ แต่ที่แน่ๆ ถ้าคุณไปทำงานบอสัด ถึงมันจะแย่ ถึงมันจะน่าเบื่อ แต่มันก็ได้เงินแน่ๆ และถ้าคุณเลือกบอสัดดีๆ ได้ ไม่แน่คุณอาจก้าวหน้าไปถึงระดับสูง เช่น ผจก. ไรพวกนั้นได้ วันนึงคุณมีเงินมากพอ อาจจะบอกลาชีวิตมนุษย์เงินเดือน แล้วมาเปิดติวเตอร์เองอย่างที่อยากทำ เล่นๆ ก็ยังได้ ไม่มีใครกล้ารับประกันอะไรก็จริง แต่ถ้าคุณเป็นน้องสาวผม ผมคงจะบอกว่า ทำงานสร้างตัวให้มั่นคงก่อนเถอะ งานบางทีก็เหมือนแฟน แน่ใจหรอว่าคนหล่อๆ ที่โดนๆ ตอนนี้ เราจะไม่เบื่อเขาทีหลัง หลังจากมีลูกด้วยกันแล้ว ยังไง เลือกไอ้คนที่มันรวยก่อนละกัน กร๊ากกกกก จากคุณ : Ensign เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 19:15:11

ความคิดเห็นที่ 7 ในความเป็นจริง หรือจะเรียกว่า สัจธรรมก็ได้เเล้วเเต่มุมมองของคนเรา ไม่มีความมั่นคงหรอกครับ ชีวิตมนุษย์เต็มไปด้วยความไม่เเน่นอน เขาถึงสอนว่า อย่าประมาท ทำวันนี้ให้ดีที่สุด มาถึงประเด็นของน้องที่ถามมา ถ้าไม่มีความสุข ลองออกมาสอนตามโรงเรียน ( ต้องดูว่าฐานะน้องok ไหม เพราะมันจะไม่พอใช้เลย อย่าว่าจะไปช่วยแบ่งเบาภาระคุณพ่อ คุณเเม่) ถ้าไม่ได้จบครู เเล้วไม่ชอบ ไม่คิดจะได้ดีในรั้วโรงเรียน ก็ทำงานในฐานะครูอัตราจ้าง ซึ่งถ้าฐานะไม่ดี จิตใจไม่มั่นคง ไม่เก่ง ก็จะพาลหดหู่มากๆๆๆ เพราะวิทยฐานะของน้องไม่เที่ยบเท่ากับครูที่บรรจุ ศักดิ์ศรีก็ไม่เทียบเท่า เเละจะถูกใช้โดยอ.ประจำบางคน บางโรงเรียนเหมือนวัว เหมือน.... เเละถ้าน้องไม่เเกร่งพอ ชีวิตbud sop เลย เเต่พี่เเนะให้อดทน ระหว่างที่ทำงานประจำก็ฝึกวิทยายุทธสอนพิเศษไปเรื่อย ๆ อย่าเร่งเกินไป 1-2 ปีเเล้วค่อยลองไปสมัครสอนพิเศษตามสถาบันกวดวิชา อายุน้องยังน้อย คงไม่เกิน 22 ดีเเล้วที่คิดได้วันนี้ เริ่มเลย พูดคุยตกลง ขอกำลังใจ ปรึกษากับคุณเเม่ให้ดีๆ ปี 2558 AEC จะมาเเล้ว ทักษะทางภาษาอังกฤษจะเป็นที่ต้องการ น้องเองต้องเพิ่มพูนทักษะอย่างต่อเนื่อง ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ไม่ได้หมายถึงว่า พอน้องทำงานติวเตอร์ เเล้วจะรวย + มีเเต่รอยยิ้ม โลกความจริงคือ ติวเตอร์ส่วนน้อยเท่านั้นที่มีงานเยอะ ได้เงินเป็นกอบกำ เเต่ถ้าน้องเป็นของจริง ถึงไม่รวย เเต่รายได้สูงเเน่นอนครับ ต่ำสุดก็ 25Kต่อเดือน วันละ 800 กว่า ...................................................................... พี่อายุ 41 เริ่มติวปี 28 ตั้งเเต่อยู่ม. 2 - 2531 เเละปี พ.ค. 38 - ปัจจุบัน สอนในโรงเรียนตั้งเเต่กลับเมืองไทย พ.ย. 46 - ปัจจุบัน เป็นครูอัตราจ้างที่น่าฉงฉาน ได้ 30K ต่อเดือน เงินเดือนขึ้น 1-2000 บ.ทุกพ.ค. เเละมีงานสอนภาษาอังกฤษมาเรื่อย ๆ ครับ + สอนที่สถาบันกวดวิชาตั้งเเต่เมษา 55 ขอให้เชื่อมั่นในตัวเอง วันเเละเวลาไม่คอยใคร น้องวันนี้อายุ 20ต้นๆ ดีเเล้วที่คิดเเละขวนขวาย พบตัวเองตั้งเเต่วันนี้ วัย20 ต้นเป็นช่วงที่มีพลังสูงสุด กล้าที่จะลุยหรือเปล่า กว่าจะถึง 40 ต้นๆ เเบบพี่ น้องเริ่มวันนี้ ก้อาจจะก้าวหน้ามากว่าพี่ได้อย่างเเน่นอน ต่างกัน 20 ปีเชียวนะ ให้คุณเเม่เข้ามาอ่าน จะได้เข้าใจเเละเห็นในความใฝ่ดีของน้อง โชคดีครับ วันนี้post ยาวเลย จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 20:24:11 A:14.207.4.56 X: TicketID:054700

ความคิดเห็นที่ 8 อาชีพอะไร  ไม่สำคัญเท่ากับการรู้จักออมเงิน  มีเงินเก็บเยอะๆ  ไม่มีหนี้สิน ญาติเราไปทำงานอยู่ญี่ปุ่นสิบกว่าปี  เป็นแรงงานทำงานอยู่โรงงานน่ะ   มีเงินเก็บสองล้านบาท กลับมาอยู่เมืองไทย ในบ้านนอก ก็ใช้ชีวิตสมถะ  กินข้าวจิ้มแจ่ว  อะไรไปเรื่อย รับจ้างเฝ้าหน้าร้าน ได้เดือนละหกพัน บวกกับดอกเบี้ยเงินฝากในธนาคาร พออยู่สบายๆ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 20:33:50 จากคุณ : I AM มืดตึ๊บ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 20:29:44

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าอยากเป็นติวเตอร์ภาษาอังกฤษที่เก่งมากๆ ลองอ่านคำแนะนำเรา แล้วทำตาม คุณจะประสบความสำเร็จได้ ศาสตร์ว่าด้วยการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2 ค้นคว้าเรียนรู้ได้โดยการ survey ตลาดหนังสือที่ขาย textbooks และสื่อการสอนภาษาอังกฤษที่มาจากต่างประเทศ เมื่อก่อน survey ทำได้โดยการเดินเข้าร้านหนังสือ แต่เดี๋ยวนี้ใช้ google ทำได้ง่าย ตอนเราเริ่มสอนภาษาอังกฤษใหม่ๆ เราลงทุนซื้อตำราและสื่อต่างประเทศมากมาย แล้วค่อยๆศึกษามัน จนรู้ทางหนีทีไล่พลิกแพลงมากๆ แต่เดี๋ยวนี้ถ้าเราคิดจะกลับไปสอนภาษาอังกฤษใหม่อีกเราไม่ต้องลงทุนมากขนาดนั้นเพราะเราใช้ google หาสื่อการสอนภาษาอังกฤษดีๆจากต่างประเทศได้ตั้งมากมาย ปัจจัยที่จะทำให้ประสบความสำเร็จในการสอนภาษาอังกฤษนั้นมีดังนี้ 1. การ survey เพื่อค้นข้อมูลเรื่อง textbooks และสื่อดีๆ จากต่างประเทศที่ใช้สอนภาษาอังกฤษได้ 2. การพัฒนาความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษของผู้สอน 3. การฝึกใช้สมองคิดพลิกแพลง เช่น ใช้ computer software ช่วยในการเรียนการสอน เราหางานบริษัทไม่ได้เพราะเรียนไม่จบเราถึงต้องสอนพิเศษลูกเดียว ไม่มีเวลามาลังเลแบบ จขกท ว่า "จะไปรอดหรือไม่รอด" แต่ จขกท ยังหางานบริษัทได้จึงมีทางเลือกมากกว่าเราตั้งหลายเท่า ลองอ่านคำแนะนำเราเรื่องการฝึกตัวเองให้เป็นครูที่ดีตามที่เราแนะนำไว้ข้างบนนี้ ใน คคห นี้ แล้วอย่าเพิ่งลาออกจากงาน ลองสอนพิเศษภาษาอังกฤษแค่เสาร์อาทิตย์ดูก่อน ว่าจะไปรอดหรือไม่ ถ้าไปได้สวยถึงค่อยลาออกจากงาน จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 00:36:35

ความคิดเห็นที่ 10 ติวเตอร์สอนภาษาอังกฤษเป็นอาชีพที่ไม่มั่นคงอย่างมาก ตลาดน่าจะแคบลงเรื่อยๆด้วยซ้ำ และได้เงินน้อยด้วย ถ้าอยากรวยไปสอนเลข ตลาดโตเยอะมากๆ และมีแนวโน้มโตขึ้นเรื่อยๆไม่หยุด เพราะเด็กสมัยนี้ถ้าพ่อแม่มีตังค์หน่อยจะส่งไปเรียนอินเตอร์ และโรงเรียนอินเตอร์มักจะอ่อนเลข เวลาสอบเข้ามหาวิทยาลัย หรือถ้าไปเรียนมหาวิทยาลัยในไทย จะมีปัญหา แห่กันมาติวยกโรงเรียน ยกคณะ สอนทีเป็นกลุ่ม 2-5 คน ช่วงใกล้สอบเด็กมากันทีกลุ่มละเป็น 10 คน แต่คิดราคาต่อหัวเท่าเดิม วันหนึ่งทำเงินได้เป็นหมื่นๆ ภาษีก็ไม่ต้องเสีย ส่วนสอนภาษาอังกฤษ สถาบันสอนภาษาเยอะแยะ ตัวเลือกเยอะมาก โดยเฉพาะคนต่างชาติ การเรียนเดี่ยวกับติวเตอร์นั้นคิดเป็นรายชั่วโมงซึ่งราคาแพง สู้เอาเงินตรงนี้ไปลงคอร์สเรียนกับชาวต่างชาติ ห้องละซัก 8-10 คน ด้วยราคาเท่าๆกัน แบบไหนจะดีกว่ากัน หรือถ้าอยากเรียนพวกแกรมม่า เรียนกับครูไทยดังๆที่สอนเป็นคลาสไม่ดีกว่าหรอ เท่าที่เห็นคนเป็นติวเตอร์สอนภาษา เอาตรงๆนะ ถ้าไม่ใช่พวกดังๆที่คนแย่งกันเรียน หาเก่งๆยากมาก เพราะถ้าเก่งน่ะ ไปเปิดสถาบันสอนเป็นกลุ่มกันหมดแล้ว รายได้มันเยอะกว่าสอนเดี่ยวเห็นๆ และไม่ต้องเดินทางไปสอนตามบ้านให้เหนื่อยด้วย คนที่ยอมเหนื่อยไปสอนตามบ้าน มักไม่ค่อยเก่ง หรือไม่ก็พวกเริ่มทำอาชีพนี้ใหม่ๆ อันนี้พูดจากประสบการณ์ตรง จากคุณ : วี เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 07:15:47 A:124.120.37.44 X: TicketID:178919

ความคิดเห็นที่ 11 เข้าใจสภาพของหลักสูตรไทย ที่สอนเด็กให้จบแล้วก้าวเข้าสู่ตลอดแรงงานแบบออฟฟิส ขณะที่ หลักสูตรต่างประเทศสอนให้เด็กคิดสร้างงานเอง อันที่จริง ถือว่าคุณมีแนวความคิดในการสร้างงานเอง ก็น่าสนับสนุน ปัญหาคือ เด็กไทยเราที่มีหัวคิดแบบนี้ พอสักพัก ทำไปแล้ว เจอปัญหา เริ่มฝ่อ แล้วก็เข้าสู่ระบบตลาดแรงงานแบบเดิม เข้าใจว่า คุณแม่คุณน่าจะรู้สึกแบบนี้ ดังนั้น เรื่องนี้เป็นปัญหา ที่หนูจะต้องมานั่งทบทวนตัวเอง ว่า สามารถฝ่าฝันอุปสรรคเหล่านั้นได้มั๊ย และจะก้าวข้ามผ่านมันไปได้มั๊ย ใจเราแข็งแรงพอจะรับมือไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหว รับเงินเดือนประจำก็น่าจะเหมาะกว่า จากคุณ : somkamol เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 10:06:09

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณพี่ๆทุกคนในห้องนี้มากๆนะคะสำหรับแนวคิดและคำแนะนำดีๆ ทุกคอมเมนท์มีประโยชน์และทำให้หนูได้ข้อคิดมากจริงๆค่ะ หนูคิดว่าถ้าหนูกลับไปทำงานบริษัทก็คงทำได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆแล้วก็ลาออกเหมือนเดิม เพราะฉะนั้นหนูว่าจริงๆหนูได้เลือกคำตอบให้กับตัวเองแล้วแหละว่าใจหนูต้องการอะไร และหนูเองก็เข้าใจในมุมมองคนเป็นแม่เช่นกันว่าเค้าเป็นห่วงลูกขนาดไหน แต่ตอนนี้เอาเป็นว่าหนูขอลองสู้ดูสักตั้ง ขอใช้ความรู้ที่ตัวเองได้เรียนมา ขอแค่ได้พยายาม ได้ลองทำ ผลหรืออนาคตมันจะเป็นยังไงไม่มีใครรู้ จะเป็นของจริงหรือของปลอมไม่มีใครตอบได้ แต่ถ้าหนูได้พยายามอย่างเต็มที่แล้วไม่ว่าผลออกมาเป็นยังไงจะไม่เสียใจค่ะ ก็เลือกไปแล้วนี่ ^____^ ยังไงต้องขอบคุณพี่ๆทุกคนอีกครั้งนะคะ จากคุณ : Shikie เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 12:25:58

ความคิดเห็นที่ 13 May the Force be with you! May you be successful in your enterprise, no matter how long it will take. Keep plugging away and if you don't give up, one day you will succeed. Wish you the best of luck. God only helps those who never give up. จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 13:48:32