ความคิดเห็นที่ 1 เอาไว้กินสิครับ ถ้าคุณอยากรู้ว่าสมัยก่อนเครื่องเทศมีค่าแค่ไหน    แนะนำให้คุณลองหาไก่ซักขามาทาเกลืออย่างเดียวแล้วย่างกิน    พริกไทยลูกจันทร์รากผักชีอะไรต่ออะไรไม่ต้องใช้เลย   ไม่ต้องมีน้ำจิ้มอะไรทั้งนั้น        ดูซิว่ามันจะอร่อยมั้ย คนสมัยก่อนการหาความสุขเขาไม่ได้หลากหลายเหมือนสมัยนี้     การกินอาหารอร่อยๆรี่จัดว่าเป็นความสุขอย่างยิ่งแล้ว แถวๆตะวันออกกลางมันก็มี   แต่ไม่มากเท่าแถวนี้หรอก      แถวนั้นการเพาะปลูกไม่ได้ง่ายเหมือนแถวนี้      ความหลากหลายทางชีวภาพก็น้อยกว่ามาก      พ่อค้าตะวันออกกลางเองก็ต้องเดินทางทาซื้อแถบๆนี้เหมือนกัน จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 23:30:03

ความคิดเห็นที่ 2 ที่ดังๆ ก็กานพลูเลย สมัยก่อนฝรั่งตามหาเกาะที่ปลูกกันให้ควักทางทะเล เพราะทางบกตะวันออกกลางผูกขาดไว้หมด เมื่อก่อนไม่มีตู้เย็น เนื้อจะเหม็นสาบเมื่อเก็บไว้นานๆ เจอกานพลูปรุงผสมเข้าไปกลิ่นสาบหายไม่พอยังอร่อยขึ้นด้วย จากคุณ : ของเล่นใหม่ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 00:21:39

ความคิดเห็นที่ 3 ยุโรปมีพื้นที่จำกัด การถนอมอาหารจึงเป็นสิ่งจำเป็น แต่การถนอมอาหารอย่างรมควัน หมัก เอง มันยังไม่ได้เรื่องครับ เครื่องเทศจึงสามารถใช้ช่วยในการถนอมอาหาร และยังช่วยให้อาหารมีรสชาติดีกว่าการถนอมอาหารแบบอื่นๆครับ จากคุณ : Angleevil เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 00:27:53

ความคิดเห็นที่ 4 เครื่องเทศ ใช้ในการถนอมอาหารครับ แถวตะวันออกกลาง ถ้ามีก็คงไม่กี่อย่างครับ โดยมากก็รับมาจากอินเดียหรือโมลุกกะอีกที ส่วนที่ว่าต่อมาทำไมถึงลดความสำคัญลง ก็ไม่เชิงครับ เพียงแต่ว่า 1. สมัยนี้มีวิธีอื่นในการถนอมอาหารให้กินได้นาน ๆ เช่น แช่แข็ง ทำเป็นอาหารกระป๋อง ฯลฯ 2. การติดต่อคมนาคมที่ไปมาหาสู่กันได้โดยสะดวก ทำให้ไม่มีใครสามารถผูกขาดตลาดการค้าเครื่องเทศเหมือนแต่ก่อน รวมถึงพอมีความต้องการมากขึ้น ผู้ผลิตเครื่องเทศก็ปลูกกันแบบเป็นเรื่องเป็นราวไม่ใช่เป็นแค่อาชีพเสริม พอของมีมากและเข้าถึงง่าย ทำให้ราคาเครื่องเทศถูกลงแต่ก่อนมาก ซึ่งเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก อย่างเกลือ สมัยก่อนเคยมีราคาแพงมาก ถึงขนาดดว่ากองทัพสามารถใช้เกลือจ่ายเป็นค่าตอบแทนทหาร จนเป็นที่มาของคำว่า Salary ที่หมายถึงเงินเดือน แต่เดี๋ยวนี้ถ้าเจ้านายคนไหนจ่ายค่าตอบแทนเป็นเกลือ คงไม่มีใครมาสมัครทำงานด้วยแน่ หึ หึ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 55 01:01:51 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 55 01:01:27 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 55 01:00:08 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 00:53:45

ความคิดเห็นที่ 5 วันนี้ลองทำสเต็ก ไม่ใส่พริกไทย ลองทำซีซาร์สลัด ไม่ใส่เครื่องเทศดู คงออกมาดูไม่จืด พริกไทย อบเชย กานพลู ลูกจันทน์เทศ เป็นสินค้ายอดนิยมสมัยโน้น ไม่ใช่แค่ทำให้พ่อค้าร่ำรวยเท่านั้น ยังสร้างความมั่งคั่งให้กับอาณาจักรอีกด้วย จริงๆ เครื่องเทศมีประวัติน่าสนใจหลายอย่างนะ เช่น พบอเมริกาเพราะเครื่องเทศ เนื่องจาก เครื่องเทศได้รับความนิยมมาก่อน คศ.1500 แต่ถูกผูกขาดด้วยอาณาจักรใน ตะวันออกกลาง และอาฟริกาเหนือ ซึ่ง นำมาใช้กับ อาหาร น้ำหอม รักษาศพ ถนอมอาหาร และยา ซึ่งมีการเก็บภาษี มาตามทางที่ผ่าน กว่าจะมาถึงยุโรป มีค่ามากกว่าเนื้อวัว และทอง จนชาวโปรตุเกส เดินทางด้วยเรือไปพบแหล่งเครื่องเทศที่อินเดีย จนกลายเป็นชาติมั่งคั่ง สเปนจึงต้องการแหล่งเครื่องเทศ เพื่อรักษาสมดุลย์ของยุโรป แต่การที่จะเดินเรือผ่านเขตอิทธิของโปรตุเกสก็โดนภาษีหนัก ก็เลยมุ่งไปทางตะวันตกแทน จึงพบทวีปอเมริกาแทน จากคุณ : jo guevara เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 00:55:23

ความคิดเห็นที่ 6 ผม จขกท. นะครับ  ขอขอบคุณทุกๆท่านมากครัีบ บุญรักษาครับ จากคุณ : sillfai เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 55 21:02:43

ความคิดเห็นที่ 7 ผมเองก็มีความสงสัยในเรื่องนี้พอสมควร  ผมคิดว่า เรื่องเครื่องเทศมันเป็นเรื่องที่พูดกันเฉพาะในตอนแรก ๆ ที่พวกยุโรป สามารถเดินเรือผ่านมาทางแหลมกู๊ดโฮบได้ก็เลยคนาพบว่า  เครื่องเทศไม่ใช่เป็นสิ่งหายากหรือราคาแพงแบบที่พวกตะวันออกกลางในเวลานั้นโก่งราคา  เนื่องจากพวกนี้เป็นพวกเดียวที่เป็นคนกลางระหว่างยุโรปกับเอเซียตะวันออก และเอเซียใต้ ในระยะแรก ๆ ก็ใช้วิธีซื้อเอาจากพวกชนพื้นเมือง แล้วก็วิ่งเรือจากแหล่งกลับไปยังประเทศของตน   ในตอนหลังการเดินเรือแบบนี้มันไม่เหมาะสมกับเวลาและค่าใช้จ่ายเสียแล้ว  คือว่ามันมีวิธีทำกำไรได้มากกว่าขนสินค้าโดยตรงกลับบ้านตัวเอง  อย่างเช่นการเดินทางจากฝรั่งเศสมาสยามใช้เวลากว่าครึ่งปี และต้องมาให้ถูกฤดูการด้วยครับ เช่นจะต้องออกจากฝรั่งเศสประมาณ2-3 เดือนแรกของต้นปี มิฉะนั้นจะไม่มีกระแสลม(Trade wind) พัดพาเอาเรือลงมาใต้อาฟริกา ถ้ามาถึงปากน้ำเจ้าพระยาไม่ถูกฤดูก็จะเข้าปากน้ำสยามไม่ได้  เพราะทั้งกระแสลมที่จะพัดเข้าต้องแรงพอที่จะสู้ แรงน้ำเจ้าพระยาที่พัดลงสู่ทะเล และยังต้องสู้กับน้ำขึ้นน้ำลง คือทุก factor ต้องลงตัวพอดีกัน  พอมาถึงก็ใช่ว่าจะมีสินค้าตามต้องการหรือไม่ถ้าไม่มีตัวแทนที้งไว้  สินค้าก็อาจถูกคนอื่นซื้อไปหมดแล้วต้องรอสินค้าจากเมืองอื่นเข้ามา อาจจะชวดทั้งฤดูก็เป็นได้  การซื้อขายแต่ละประเทศก็ไม่เหมือนกัน  บางแห่งก็ยอมให้เชื่อ(ค้างกันเป็นปี)  บางแห่งก็ยอมรับเอาสินค้าอื่นมาแรกแทนคือรอเวลาโหลด สินค้า ถ้าไม่ทันฤดูเรือก็ออกไปทะเลไม่ได้ และเช่นเดียวกันก็กลับประเทศตัวเองไม่ได้ต้องรอปีหน้าถึงจะกลับได้   ตอนหลังพ่อค้าเหล่านี้จึงใช้วิธี  การค้าสำเภาแบบ ใหม่ คือเรือจะไม่ต้องวิ่งกลับประเทศตัวเอง  แต่วิ่งเอาสินค้าประเทศโน้นมาขายประเทศนี้แทน  พอมาขายประเทศนี้ก็รอเอาสินค้าประเทศนี้บรรทุกกลับไปประทศอื่น ๆ ตามเครือข่ายแทน  แบบนี้ทำกำไรได้อาจจะน้อยเปอร์เซ็นกว่า  แต่เรือลำหนึ่ง ๆ ทำกำได้ถี่ครั้งกว่าวิ่งกัน 2 ปีจึงจะได้เที่ยวเดียว  โดยวิธีนี้ต้องตั้งตัวแทนพ่อค้าทิ้งไว้ที่แต่ละประเทศ ( Factory) ฉะนั้น รัฐบาลของประเทศในยุโรปเล็งเห็นความสำคัญ  จึงลงมาเล่นด้วยตัวเอง  โดยการตั้งบริษัทของประทศกันขึ้น  ซึ่งก็คือพวกบ.อิสอินเดียของแต่ละประเทศนั้นเอง  โดยมีรัฐบาล-กษัตริย์เป็นหุ้นส่วนใหญ่  มีพ่อค้าร่วมลงหุ้นกันแต่ละบริษัทก็จะมีกองกำลังของตัวเอง  สามารถประกาศสงครามกับประเทศใหนเองก็ได้  มีกองเรือของตัวเอง  ไม่ต้องขึ้นกับรัฐบาลที่ประเทศนั้น ๆ  เช่น  ที่ป้อมเมืองบันตัม เกาะชวา  อาจจะประกาศไม่ยอมให้เรือประเทศอื่นเข้าเทียบท่าที่นั่นก็ได้  แม้ว่าประเทศทั้ง 2 อาจไม่ได้ประกาศสงครามกัน  หรือกองเรือ 2 บริษัทอาจเจอกันในทะเลแล้วก็ยิงกระสุนใส่กันโดยประทศแม่ไม่รู้เรื่องก็เป็นได้   เมื่อการค้าสำเภาแบบนี้เจริญขึ้น มีเครือข่ายมากขึ้น  การบันทุกสินค้าอย่างเดียวคือเครื่องเทศ  จึงลดความสำคัญเป็นเรื่องย่อยไป จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 19:26:23