ความคิดเห็นที่ 1 แล้วทำไมต้องมีด้วยขอรับ งง จากคุณ : เฮ้งน้อยด้อยปัญญา (เซี่ยวเฮ้ง) - [ 11 ส.ค. 46 08:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่เคยอ่านงานเขียนของทั้งสี่ท่านรู้ได้ยังไง ว่าของหวงอี้ดีกว่า เนื้อเรื่องในหนังเนี้ย (ยิ่งเดี๋ยวนี้) มีแค่(อย่างมาก) ซัก 30% ของนิยายจริงเท่านั้น มั้ง จากคุณ : อี้จับสี่ - [ 11 ส.ค. 46 09:16:30 A:202.28.62.69 X:unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวงอี้ยังไม่ถึงขั้นละมังคะ ประกอบกับเพิ่งมีชื่อเสียงได้ไม่นาน ก็คงต้องใช้เวลาค่ะ เรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ ยังไม่ดีถึงขั้นนั้นค่ะ อย่าเพิ่งพูดถึงว่าเหนือกว่าเรื่องที่สี่ท่านเคยเขียนมาเลย แค่พูดถึงเรื่องนี้เรื่องเดียวไม่ต้องเทียบกับเรื่องอื่น เนื้อเรื่องยิ่งใหญ่กินเนื้อความกว้างขวางก็จริง แต่ขาดความกลมกลืน พอเหมาะพอดี อยากแนะนำให้ลองอ่านเรื่องของสี่ท่านนี้ดูค่ะ จากคุณ : Lily of the Valley - [ 11 ส.ค. 46 09:46:26 A:203.107.209.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เนื่องจากว่าคุณไม่ได้อ่านเป็นภาษาจีนเลยไม่ได้รู้ถึงสำนวนภาษาของนักเขียนอย่างแท้จริง ทั้งสี่ท่านที่กล่าวมา(อาจ)มีสำนวนภาษาที่ดีกว่า เพราะใช้ภาษาจีนมาตราฐาน(จีนกลาง)ในการเขียน หวางอี้เนื่องจากเป็นคนฮ่องกงแท้ การใช้ภาษาจะติดสำนวนท้องถิ่นมาก(สมมุติว่าเขียนเป็นสำนวนสุพรรณ ใต้หรือเหนือของเราเป็นต้น)ทำให้งานเขียนไม่มีความเป็นสากลเท่าทั้งสี่ท่านที่กล่าวมาข้างต้น และทำให้ผู้อ่านเสียอรรถรสในการอ่านไปบ้าง แต่เนื่องจากดำเนินเรื่องและผูกเรื่องได้ดี จึงทำให้ผลงานเป็นที่ยอมรับในวงกว้าง โดยส่วนตัวเคยอ่านแต่งานเขียนของกิมย้ง เนี่ยอูเซ็ง โกวเล้งและหวางอี้ (อุนสุยอัน ไม่เคยอ่าน)ฉบับภาษาจีน รู้สึกว่าภาษาของเนี่ยอูเซ็งสวยมาก(แต่ไม่ชอบเนื้อเรื่องเพราะเครียดและอยู่บนความเป็นจริงค่อนข้างมาก มักจบลงเศร้าเสมอ) กิมย้งภาษาดีสู้เนี่ยอูเซ็งไม่ได้แต่มีความเป็นสากลกว่า มีการนำเอาสไตล์การเขียนของฝรั่งมาผสมผสาน(เนื้อเรื่องมักนำเอาอุดมคติมาสะท้อนความเป็นจริง ขายฝันให้กับผู้คน) โกวเล้งภาษารวบรัด (ถ้าเป็นคนที่ชอบสองท่านแรกจะไม่ชอบภาษาของโกวเล้งเพราะขาดความสลวย เนื้อเรื่องมักกระชับซ้อนปมโดยมีตัวเอกเดินเรื่องนำตลอด วัยรุ่นในสมัยนั้นจึงนิยมมาก เพราะไม่เยิ่นเย้อ)หวางอี้การใช้ภาษามักหลุดสำนวนท้องถิ่นเข้ามา ถ้าไม่มีพื้นฐานภาษากวางตุ้งอยู่บ้างเวลาอ่านจะมีหลายจุดที่ทำความเข้าใจได้ยาก แต่การผูกเรื่องแปลกใหม่ สนุกสนาน ตื่นเต้น น่าติดตามถูกใจคนยุคใหม่ คิดว่าเป็นคลื่น(น้ำ)ใหม่ของวงการนิยายกำลังภายในยุคนี้เลยทีเดียว อนาคตอาจมีสิทธิ์ติดทำเนียบ จากคุณ : Q-g - [ 11 ส.ค. 46 09:59:07 A:203.144.240.232 X:151.1.211.152 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอพูดแบบเป็นกลางนะขอรับ หวงอี้ คงต้องสั่งสมบารมี และใช้เวลาต่อไปครับ อีกหน่อยอาจเป็นหนึ่งในห้าก็ได้ เนื่องจากเป็นนักเขียนรุ่นใหม่กว่า เทียบจำนวนงานเขียนแล้วยังไม่สู้ท่านทั้งสี่ ส่วนทางด้านเนื้อหาฝีมือการเขียน ข้าน้อยคิดว่า คงเปรียบเทียบกันยาก เพราะแต่ละท่านมีข้อดี ข้อเสีย ต่างๆกัน หวงอี้อาจไม่สามารถแต่งนิยายได้สไตล์โก้วเล้ง ได้ดีเหมือนโก้วเล้ง ฉากบู๊อาจยังมิอาจเทียบท่านทั้งสี่ได้ แต่มีอีกหลายๆด้านที่หวงอี้มีความเป็นตัวของตัวเอง และทำได้ดีมากขอรับ แต่คงต้องใช้เวลาจริงๆขอรับ แล้วก้อขอยืนยันว่าเนื้อเรื่องในหนังภาพยนตร์ส่วนใหญ่ เทียบมิได้กับงานเขียนต้นฉบับเลยขอรับ ดังนั้นขอให้ไปหาหนังสือมาอ่านก่อนขอรับ จากคุณ : ดาบนรก - [ 11 ส.ค. 46 10:41:28 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าเทียบ ระหว่าง มังกรคู่ฯ กับ เจาะเวลา ข้าพเจ้าว่า เจสะเวลาน่าจะดีกว่าด้วยซ้ำไปครับ เพราะเนื้อเรื่องที่แปลกใหม่ มีความกลมกลืนกันระหว่าง อนาคต และอดีต แต่ก็ยังคงไม่สามารถ เทียบได้กับ มังกรหยก หรือ ฤทธิมีดสั้นได้ครับ แค่นี้ก็คงพอจะรู้แล้วนะครับ ว่าทำไม +++++++++++++ ในมือถือจอกสุรา ควบขี่อาชา ท่องเทียวทั่วหล้า มิมีใดเทียม... +++++++++++++ จากคุณ : ปีศาจสุรา (เมามายเดียวดาย) - [ 11 ส.ค. 46 11:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เทียบกันไม่ได้หรอกครับ ๋งานวิจัยผลงานของกิมย้งได้กลายเป็นศาสตร์ที่วงการวิชาการระดับนานาชาติยอมรับไปแล้ว ศาสตร์นี้มีชื่อว่า Jinology (การศึกษาว่าด้วยกิมยัง หรือ Jin Yong ในภาษาจีนกลาง) มีการจัด international conference ไปแล้วสองครั้งคือที่ University of Cololardo กับที่ไทเป ข้อสรุปจากการสัมมนาทั้งสองครั้งเห็นตรงกันว่า กิมย้งเป็นนักเขียนนิยายกำลังภายในที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตั้งแต่เคยมีมา ในแง่่ของการทำให้นิยายกำลังภายในสามรถยกระดับเป็นวรรณกรรมได้ และการวิเคราะห์เศรษฐกิจ สังคมและประวัติศาสตร์ จากคุณ : ยินเจียหมิง - [ 11 ส.ค. 46 11:38:43 A:203.185.131.3 X:10.226.160.33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แนะนำให้ท่านลองอ่านหนังสือของทั้ง 4 ท่านก่อนแล้วค่อยนำมาเปรียบเทียบ มิอาจนำหนัง (ภาพยนตร์) มาเปรียบเทียบกับหนังสือครับ จากคุณ : โอ๊วฮุย - [ 11 ส.ค. 46 11:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เคยมีคนบอกว่า เรื่องมังกรคู่นั้น หวงอี้ ยกเอาประวัติศาสตร์มาทั้งดุ้น แล้วสอดแทรกตังละครของตัวเองเข้าไปจุดนั้นนิด จุดนี้หน่อย ให้ออกมาเป็นเรื่องราว สุดท้ายก็มาสรุปแบบรวบรัด ไม่เหมือนกิมย้งที่เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่แท้จริง ที่ตัวละครเป็นตัวดำเนินเรื่อง แล้วประวัติศาสตร์เป็นตัวสอดแทรกมากกว่า จากคุณ : ฮิวเยียก - [ 11 ส.ค. 46 13:33:29 A:202.28.179.6 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอ่อ คือสำหรับผมแล้วหวงอี้ยังห่างชั้นกับกิมย้ง โกวเล้งอยู่ช่วงใหญ่เลยนะครับ อย่าเอาแค่ดูหนังดูละครแล้วเอามาวิจารณ์ครับ เพราะมันเทียบกันไม่ได้ แทบจะเรียกว่าสนุกต่างกันห้าพันเจ็ดร้อยเท่า(เป็นอย่างต่ำ)ก็น่าจะได้ คนที่หวงอี้พอเทียบได้บ้างน่าจะเป็นเนี่ยอู้เช็ง คือผมว่าผลงานหวงอี้บางเรื่องมีอรรถรสมากกว่า มันส์กว่า แต่ของเนี่ยอู้เซ้งจะเด่นด้านความละเมียดละมัย แม้อ่านนิยายของเนี่ยอู้เซ็งอาจไม่เรียกว่ามันส์นัก แต่รู้สึกลึกๆเลยหล่ะว่ามันมีคุณค่าทางวรรณกรรมสูงมาก หากจะเปรียบเทียบกับอุนสุยอันแล้ว นับว่าค่อนข้างเปรียบยาก เพราะจุดเด่นของหวงอี้กับอุนสุยอันไม่มีอะไรตรงกันเลย หากเปรียบด้านเค้าโครงเรื่องแล้ว หวงอี้อาจได้เปรียบบ้าง เพราะจุดเด่นของอุนสุยอันไม่ใช่เค้าโครงเรื่อง แต่จุดเด่นของอัจฉริยะประหลาดผู้นี้อยู่ที่การดำเนินเรื่อง ต่อให้เป็นเรื่องที่ไม่มีโครงอะไรเลย หากผ่านการดำเนินเรื่องโดยอุนสุยอัน เรื่องนั้นจะกลายเป็นเรื่องน่าอ่านในทันที และจุดขายของอุนสุยอันยังอยู่ที่คำว่า "ประหลาด พิสดาร" คนประหลาด สถานที่ประหลาด วิทยายุทธประหลาด ชื่อกระบวนท่าประหลาด อาวุธประหลาด ทุกอย่างรวมอยู่ในนิยายของอุนสุยอัน หากจะให้หวงอี้ได้รับการขนานนามเคียงคู่นักเขียนอย่างกิมย้งโกวเล้งหล่ะก็ อาจต้องอาศัยเวลาอีกหน่อยครับ จากคุณ : Lu (Love Universe) - [ 11 ส.ค. 46 14:56:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คงต้องใช้ประสบการณ์ การอ่านงานให้ครบถ้วนก่อนแล้วค่อยวิจารณ์เปรียบเทียบได้ ใช้แค่ ความรู้สึกมาวิจารณ์ อาจมีปัญหาครับ เดือนก่อน ก็มีท่านนึง หมดศรัทธากิมย้งเพราะอ่านเรื่องจากการ์ตูนอีกที แต่ไม่ได้อ่านงานกิมย้งโดยตรง...มันตลกครับ จากคุณ : จิวไต้ซือ - [ 11 ส.ค. 46 16:09:38 A:203.150.11.11 X:203.113.51.6 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมสงสัยว่าทำไมไม่มี หวงอี้ ทั้งที่ในความคิดของผม แค่ มังกรคู่สู้สิบทิศเรื่องเดียวก็อาจเหนือกว่านิยายที่นักเขียนทั้ง 4 คนเคยเขียนมาอีก (ผมไม่ค่อยได้อ่านนิยายเก่าๆ แต่เคยดูหนังทีวีที่ทำจากนิยายของนักเขียนเหล่านี้) ประโยคนี้ประโยคเดียวก็บอกอะไรหลายๆอย่างแล้วครับ โอเคงานของหวงอี้ถือว่าดีในระดับหนึ่งแต่ถ้าเทียบกันแล้ว ยังห่างจากอัจฉริยะทั้ง4อยู่ช่วงใหญ่ทีเดียว ไปอ่านงานของทั้ง4ให้ครบแล้วมาเปรียบเทียบเอาเองละกันครับ จากคุณ : หมูดุ๊กดิ๊ก - [ 11 ส.ค. 46 16:22:59 A:203.150.210.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ของอย่างนี้มันก็เหมือนงานศิลป์อย่างหนึ่งแหละครับ อย่างเช่น บางคนชอบเพลงร็อค บางคนชอบป็อป เถียงกันอีกร้อยชาติพันชาติก็ไม่มีข้อสรุปหรอก แต่ผมชอบหวงอี้มากกว่านะครับ (ตัวเอกมักไม่ชอบยึดติด เป็นแบบที่ผมต้องการละ) ข้อคิดเห็นสำหรับผมแล้ว เจาะเวลา.. และ มังกรคู่... ใช้ประวัติศาสตร์ในการเดินเรื่อง แต่ ... กิมย้ง มักใช้ประวัติศาสตร์ในการสอดแทรกเพียงให้รู้ว่า อยู่ในช่วงเวลาใดของประวัติศาสตร์ "สิปปีที่พ้นผ่าน บ้างตายจากบ้างยังอยู่ สุสานเดียวดายนัก ยังจะถกความแค้นใด" จากคุณ : เดียวดายน้อย - [ 11 ส.ค. 46 17:06:57 A:202.28.27.2 X:202.28.24.66 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องที่สนุกกว่า ไม่ได้แปลว่าเรื่องนั้นดีกว่า หรือผู้แต่ง แต่งเรื่องได้เก่งกว่าเสมอไป นอกจากนี้หนังทีวีหรือภาพยนตร์ส่วนใหญ่เทียบไม่ได้กับหนังสือ/วรรณกรรมที่ดี อาจจะมียกเว้นบ้าง(ส่วนน้อย ถึงน้อยมาก เช่น Silent of the lamp ) แค่ มังกรคู่สู้สิบทิศเรื่องเดียวก็อาจเหนือกว่านิยายที่นักเขียนทั้ง 4 คนเคยเขียนมาอีก เห็นด้วยกับทุกท่านเป็นอย่างยิ่งที่ควรให้ไปอ่านหนังสือของอีก 4 ท่านก่อนที่เปรีบบเทียบเช่นนี้ จากคุณ : tee139 - [ 11 ส.ค. 46 17:09:06 A:203.154.149.82 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผมคิดว่าคุณอาจได้อ่านมังกรคู่ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยอ่านเรื่องของนักเขียนท่านอื่น ๆ มาก่อน เพราะว่ามังกรคู่มีการตลาดที่ดีละมังครับเลยทำให้หนังสือเข้าถึงผู้อ่านได้ในหลายกลุ่มเป้าหมาย เช่นเพื่อนผมคนนึงเกิดมาไม่เคยอ่านและไม่คิดอ่านนิยายกำลังภายในยังได้อ่านเรื่องของหวงอี้เพราะแรงโปรโมทแล้วก็เลยต้องหาเรื่องอื่น ๆ มาอ่านอีกเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่แต่ก่อนผมเชียรืจนปากจะฉีกถึงรูหูก็แล้ว เอาหนังสือไปประเคนให้อ่านถึงที่ก็แล้ว มันไม่ยักกะสนใจ ทีนี้ยิ่งถ้าคุณไปตัดสินงานของนักเขียนท่านอื่น ๆโดยแค่ดูจากทีวีละก็ผมขอบอกว่าหนังนั้นยังห่างไกลจากหนังสือประมาณสิบหมื่นแปดพันลี้เป็นอย่างต่ำ เอาเป็นว่าผมก็เห็นเหมือนกับทุกท่านในที่นี้คือคุณลองไปหาเรื่องของทั้งสี่ท่านนี้มาอ่านก่อนแล้วค่อยวิจารณ์อีกทีนะครับ จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 11 ส.ค. 46 17:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Ha ha ha..... you can not comprehend the real view of the world when you are only looking out of a cave na krup... จากคุณ : Peking Man - [ 11 ส.ค. 46 18:28:22 A:195.92.67.70 X:217.134.121.234 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเป็นแฟน อุนสุยอัน เพราะฉะนั้นก็ไม่เคยบ่นอะไร เห็นด้วยกับคุณ Lu (Love Universe) ที่ว่า "ต่อให้เป็นเรื่องที่ไม่มีโครงอะไรเลย หากผ่านการดำเนินเรื่องโดยอุนสุยอัน เรื่องนั้นจะกลายเป็นเรื่องน่าอ่านในทันที" จำได้ตอนอ่านกระบี่เลือดเดือด จะมีตอนที่อยู่ในงานเลี้ยงนาน มากมาก มีทั้งรันทดทั้งลุ้น กว่าจะคลี่คลายมาได้เล่นเอาเหนื่อย แต่ก็สนุกมาก ส่วนหวงอี้ผมก็ชอบนะ ถ้าเขาเขียนมากกว่านี้เยอะๆไปเรื่อยๆ อาจจะติดอันดับบ้า้งก็ได้ ที่ไม่ชอบก็ตรงที่ชอบเอาการ์ตูนกับหนัง มาเปรียบเทียบกับหนังสือนี่แหละครับ มันไม่เหมือนกันซักหน่อย เขาแต่งเพิ่มตั้งเยอะ ดูอย่างเซียวฮื่อยี้สิครับ จบแล้วไม่ยอมจบ ไอ้กังเง็กนึ้ง มันเก่งขึ้นมาได้ยังไง คนแต่งเขาเขียนไว้บนหน้าปกว่าคนละคน :( จากคุณ : บ้อเมี้ย - [ 11 ส.ค. 46 21:28:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แบบนี้ต้องจับให้นั่งอ่านสักสี่ห้าคืน เหอๆๆ จากคุณ : ชราแล้ว (ชราแล้ว) - [ 11 ส.ค. 46 22:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบังอาจหน่อยน่ะขอรับ จากที่ท่านเจ้าของกระทู้เขียนมาว่า ไม่ค่อยได้อ่านนิยายเก่าๆ แต่เคยดูหนังทีวีที่ทำจากนิยายของนักเขียนเหล่านี้ การตัดสินว่านักเขียนท่านใดเขียนหนังสือได้ดีหรือไม่ต้องตัดสินจากตัวหนังสือน่ะครับ ไม่ใช่หนัง การสร้างหนัง หรือ แปรสภาพเป็นหนังสือการ์ตูนเป็นที่รู้กันว่าจะต้องมีการดัดแปลงเนื้อเรื่อง บางครั้งมาก บางครั้งน้อย ไม่แน่นอน จึงไม่สามารถนำงานที่ผ่านการแปลงสภาพเช่นนี้มาตัดสินเนื้องานที่แท้จริงของหนังสือ ดังนั้นถ้าจะตัดสินว่าหนังสือเล่มไหนดีกว่าเล่มไหนต้องตัดสินด้วยการอ่าน การตัดสินด้วยการอ่านแม้จะเป็นวิธีการที่ดีที่สุดแต่ก็ยังมีข้อควรระวังอีกหลายประการ 1. อายุ ถ้าคนที่โตมากับการอ่านมังกรหยก ฤทธิ์มีดสั้น ย่อมเป็นไปได้ที่มองว่า งานของหวงอี้ ยังเทียบชั้นกับ งานของกิมย้งหรือโกวเล้งไม่ได้ แต่ในกรณีของ คนที่โตมากับการอ่านมังกรคู่หรือจิ๋นซีก็อาจจะมีมุมมองที่แตกต่างออกไป และเวลาเปลี่ยนไปวุฒิภาวะของคนอ่านก็เปลี่ยนแปลงไป เรื่องที่เคยอ่านไม่สนุกก็อาจจะกลับมาอ่านสนุก ในทางกลับกันเรื่องที่เคยอ่านสนุกก็อาจจะกลับมาอ่านแล้วไม่สนุกก็เป็นไปได้ 2.ความชอบส่วนตัว เหมือนกับอาหาร บางคนชอบรสจัด บางคนชอบรสจืด นิยายบางเรื่องอาจจะเป็นเรื่องเอก สำหรับบางคน แต่อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาของอีกคน ตรงนี้ต้องยอมรับความแตกต่างทางความคิดกันน่ะขอรับ ในความเห็นของผม ถ้าถามว่าหวงอี้สามารถขึ้นชั้นเทียบเท่ากับ สี่นักเขียนนิยายจีน ที่ว่านั้นได้หรือยัง ผมขอตอบตามความเห็นว่า "ยัง" ครับ นิยายของหวงอี้ยืดยาวเกินไป นิยายที่ดีไม่จำเป็นต้องยาว ความยาวไม่ใช่ตัวบอกว่านิยายนี้ดีหรือไม่ แต่เนื้อหา ความลุ่มลึก การผูกเรื่อง การบรรยาย บทสนทนา และอีกหลายองค์ประกอบนั้น มีความสำคัญมากกว่านัก มังกรคู่จะดีกว่านี้ถ้ามีการตัดเนื้อเรื่องช่วงที่ไม่จำเป็นออก จัดเนื้อเรื่องให้มีความสมดุลมากกว่านี้ สร้างตัวละครและเหตการณ์ให้สมเหตสมผลมากขึ้น หวงอี้เป็นนักเขียนที่ดีแต่ยังต้องใช่เวลาอีกสักพักเพื่อ "บ่ม" ให้ได้ที่มากกว่านี้ เขายังเสียดายที่จะตัดเนื้อเรื่องที่ไม่จำเป็นออก และตัวละครของเขาบางครั้งยังไม่คงเส้นคงวาเท่าไรนัก สุดท้ายนี้ขอแนะนำสำหรับท่านเจ้าของกระทู้น่ะครับ ขอให้หาหนังสือของกิมย้งกับโกวเล้งมาลองพิจารณาดูน่ะขอรับ -สำหรับนิยายของกิมย้งแนะนำให้อ่านเรื่องแรกคือ 8 เทพอสูรมังกรฟ้า กับ กระบี่เย้ยยุทธจักร ตัวละครอาจจะเยอะหน่อยแต่ยังน้อยกว่าของหวงอี้ และ เขียนได้ดีโดยไม่สับสน แล้วตามด้วยไตรภาคมังกรหยก กับ อุ้ยเสี่ยวป้อ ขอรับ -สำหรับโกวเล้ง แนะนำชุดของโกวเล้งที่อ่านได้ง่ายเช่น จอมโจรจอมใจ ชอลิ้วเฮียง หรือ ชุดของเล็กเสี่ยงหงษ์ เมื่อชินแล้วตามด้วยชุดของ ฤทธ์มีดสั้น - จอมดาบหิมะแดง -เหยี่ยวเดือนเก้า - ดาบจอมภพ ขอรับ จากคุณ : นักศึกษากระบี่ - [ 11 ส.ค. 46 23:32:09 A:203.130.150.30 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 หวงอี้น่ะหรอ เกิดช้าไป 20 ปี ไม่งั้นอาจจะรวมเป็น 5 จากคุณ : เหอๆ - [ 12 ส.ค. 46 00:37:54 A:203.144.209.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 เข้าข่ายล่อเป้า อิอิ....... จากคุณ : สายลม - [ 12 ส.ค. 46 11:37:39 A:169.210.102.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขออีกครั้งนะ สำหรับหวงอี้ งานของเขาที่ข้าพเจ้าเคยอ่านคือ เจาะเวลา มังกรคู่ คลุมพิรุณ(นี่อ่านยังไม่จบ เพราะกำลังติดตามที่ท่านหลินแปลอยู่) รู้สึกว่านายคนนี้pot faceมาก เป็นยังไง ท่านผู้อ่านเจาะเวลาคงรู้ดี ส่วนอีกเรื่องเหยี่ยวเหนือฟ้า ข้าพเจ้าไม่เคยอ่าน แต่ได้ข่าวว่าฉากeroticเยอะมากๆๆๆเหมือนกัน การสร้างสรรค์ตัวละครของหวงอี้ ถ้าเป็นตัวละครที่เด่นๆจริงๆ มักจะเป็นบุคคลจริงในประวัติศาสตร์อยู่แล้ว เช่นหลี่ปู้เหว่ย หลี่ซื่อหมิน ตู้ฟุเหว่ย เป็นต้น แต่ตัวละครที่เขาสร้างสรรค์ขึ้นมาเอง ข้าพเจ้าคิดว่าบุคลิกค่อนข้างแบนมาก ไม่มีความโดดเด่นให้จดจำและประทับใจเลย ถามหน่อย ถ้าไม่labelชื่อตัวละครเหล่านี้ไว้ ท่านแยกได้มั้ยว่าใครเป็นใครจากบุคลิกนะ 1.ซือเฟยเซวียน-สือชิงเสวียน-จิ๋นเมิ่งหยาว 2.ซ่งอี้จื้อ-หลี่ซิ่วหนิง-สั้งสิ้วฟาง 3.จี้เอียนหยาน-ฉินชิง(จริงๆแอบเห็นด้วยกะtvb นะ ที่ในหนังเอาfusionกันซะได้) แม้แต่โค่วจงกับฉีจื่อหลิงเอง ยังแยกกันแทบไม่ได้เลย อันตัวละครหญิงที่มีบุคลิกโดดเด่นที่สุดในเรื่อง ข้าพเจ้าขอยกให้วาวากับเสิ่นลั่วเอียนค่ะ แต่ก็ไม่แน่ว่าหวงอี้ได้แรงบัลดาลใจมาจากไหน เคยมีกระทู้เก่าของห้องนี้แหละ ตั้งข้อสังเกตว่า หวงอี้สร้างสรรค์โค่วจงมาจากฉิวหยั่นเค่อ ตัวเอกละครศึกลำน้ำเลือด ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ส่วนข้าพเจ้าก็ขอตั้งข้อสังเกตบ้างว่า หวงอี้เอาบุคลิกของวาวากับเสิ่นลั่วเอียนมาจากองค์หญิงหลานหลิง นางเอกศึกลำน้ำเลือดเช่นกันจะได้หรือไม่ ในด้านที่ว่า ตัวละครเอกของหวงอี้ไม่ยึดติด ท่านลองมองดูเหล่งฮู้ชงจากกระบี่เย้ยยุทธจักร เซียวฟงจาก8เทพฯ ท่านจะรู้ว่า2คนนี้ยิ่งใหญ่กว่าโค่วจงมากนัก จากคุณ : ฮิวเยียก - [ 12 ส.ค. 46 12:30:42 A:202.28.179.6 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอต่ออีก1กระทู้ คราวนี้ขอเป็นกิมย้งบ้าง ข้าพเจ้ามักชื่นชอบอ่านกำลังภายในที่สร้างสรรค์ตัวละคร ท่านกิมย้งนี้มีตัวละครมากมายเหลือคณานับที่ทำให้ประทับใจ ถ้าใครเป็นแฟนกิมย้งคงประทับใจตัวละครหลายๆคน เช่นเซียวฟง ผู้กล้าหาญและรันทด อึ้งย้งที่เจ้าปัญญาน่ารักและมั่นคง เตี๋ยเมี่ยงและจิวจี้เยียกที่เป็นตัวดำเนินเรื่องตัวจริงของดาบมังกรหยก และอีกหลายๆคนที่จาระไนไม่หมด การสร้างสรรค์ตัวละครที่มีเอกลักษณืเฉพาะตัวนี้ ขอยกตัวอย่างนิยายเรื่องหนึ่งซึ่งไม่ค่อยมีคนกล่าวถึงกัน คือกระบี่ใจพิสุทธิ์ หลายท่านคงทราบว่าเรื่องนี้ กิมย้งเอาเค้าโครงเรื่องมาจากวรรณกรรมเรื่องCount of Monte Christo เนื้อเรื่องดำเนินเหมือนกันเกือบจะทุกขั้นตอน แต่ข้าพเจ้าว่า เต็งเตี้ยง ตัวเอกเรื่องนี้ ดูตามบุคลิกยังไงก็ไม่ใช่เอ็ดมันด์ ดังเต เอ็ดมันด์ ดังเตเอง ก็ไม่ใช่เต็งเตี้ยง ตัวเอ็ดมันด์เองในตอนต้นเรื่องเป็นเด็กหนุ่มธรรมดาที่มองโลกในแง่ดี ตอนท้ายกลายเป็นท่านเคาน์ที่โหดเหี้ยมเจ้าเล่ห์ แต่เจ้าเต็งเตี้ยงเอง ตั้งแต่ต้นจนถึงท้ายเรื่อง ซื่อบื้อยังไงก็ยังงั้น จะเห็นว่ากิมย้ง แม้จะลอกเรื่องเค้ามาแต่มาสามารถมาสร้างสรรค์บุคลิกตัวละครให้เป็นของตัวเองได้ เรื่องการเอานิยายตะวันตกมาเขียน อีกคนต้องยกให้โกวเล้ง แต่การสร้างสรรค์บุคลิกตัวละคร โกวเล้งยังคงยึดติดกับบุคลิกเดิมของตัวละคร เหมือนกับเอานิยายเหล่านี้มาเปลี่ยนสัญชาติเท่านั้นเอง เช่น ซุนเง็กแป๊ะ ก็คือ ดอน คอร์เลโอเนภาคจีน ชอลิ้วเฮียง ก็คือ เชอร์ลอคโฮม เล็กเซียวหงส์ คือ เจมส์ บอนด์007 จากคุณ : ฮิวเยียก - [ 12 ส.ค. 46 12:46:41 A:202.28.179.6 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 24 ต่อด้วยอุนสุยอันนะ ข้าพเจ้าเพิ่งอ่านนิยายของเขามาไม่นาน อ่านหลังหวงอี้อีก แต่ในใจข้าพเจ้าชอบมากกว่าโกวเล้งอีก แต่เนื่องจากยังอ่านชุดศาสตราวุธไม่ครบ ดังนั้นบุคลิกตัวละครบางคน ยังคงมองไม่ออก เช่นลุยซุงเป็นต้น นอกจากนั้น อุนสุยอันยังหลอกลวงข้าพเจ้าให้หลงรักตัวร้ายเข้าไปซะด้วยสิ เพราะความประทับใจกับบุคลิกที่เขาสร้างสรรค์มาอย่างแยบยลนั่นแหละ นอกจากนั้น ตัวละครอื่น ก็มีบุคลิกที่ชัดเจนน่าประทับใจ เช่น เฮ้งเซี่ยวเจียะ อุนยิ้ว หรือแม้แต่2คู่หูคู่ฮาแห่งกรมราชฑันณ์ เป็นต้น จากคุณ : ฮิวเยียก - [ 12 ส.ค. 46 12:53:58 A:202.28.179.6 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอวกกลับมาที่หวงอี้อีกที ตรงที่โฆษณาว่า พระเอกของเราแพ้ไม่ได้ เพราะว่าป็นพระเอก ส่วนหลี่ซื่อหมินก็แพ้ไม่ได้เเพราะเป็นฮ่องเต้จริงในประวัติศาสตร์ ไอ้โฆษณาอันนี้แหละ ที่ทำให้หลงเชื่อติดตามจนถึงเล่ม19 แล้วก็ อ้าว ไหงมันมารวมกันง่ายดายอย่างนี้ฟะ แล้วยังไงล่ะ เป็นพระเอกแล้วแพ้ไม่เป็นหรือไง ถ้าหวงอี้เขียนให้โค่วจงสู้จนตัวตายยังประทับใจมากกว่าอีก ให้ลองมาดูที่เตียบ่อกี้จากดาบมังกรหยกสิ นั่นก็พระเอกเหมือนกัน แถมวิทยายุทธเก่งที่สุดในเรื่องด้วย แม้ว่าจะซื่อบื้อ โลเล ตอนสุดท้ายยังเสียเหลี่ยมจูหยวนจาง โดนหลอกให้ลาออกจากประมุขพรรคอีก แม้ว่าจะมีเตี๋ยเมี่ยง(คนที่เข้าใจว่าตัวเองฉลาดที่สุดในเรื่อง)อยู่ข้างกาย สรุป ก็ยังแพ้จูหยวนจาง เตียบ่อกี้ เป็นพระเอกที่แพ้ได้ อย่างที่ไม่ห่วงมาดพระเอก แต่ทำไม เตียบ่อกี้ยังอยู่ในใจนักอ่านมากกว่าโค่วจงล่ะขอถามหน่อยคุณเจ้าของกระทู้ จากคุณ : ฮิวเยียก - [ 12 ส.ค. 46 13:00:53 A:202.28.179.6 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณครับทุกความเห็น ตอนนี้อ่าน เกาะมหาภัย ของโก้วเล้งไปแล้วครับ เนื่องจากเป็นเรื่องสั้นเล่มเดียวจบไม่เสียเวลามาก ยอมรับครับว่าสนุกดี เนื่อเรื่องดีถึงดีมาก ชอบตรงคำจำกัดความของบุรุษสี่คิ้ว นึกได้ทันที แต่สงสัยตรงตัวละครบางตัวอยู่ดีๆโผล่พรวดมาเลย ไม่มีอารัมภบทแนะนำเลยเช่น ไซมึ้งชวยเสาะ ซีคงเตียะแช ฯลฯ จากคุณ : นิรนาม(เจ้าของกระทู้) - [ 12 ส.ค. 46 17:55:26 A:203.151.227.99 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 ง่า... เกาะมหาภัย ไม่ใช่เรื่องสั้นเล่มเดียวจบครับ มันเป็นตอนหนึ่งของชุด "เล็กเซี่ยวหงส์" ต่างหาก ถ้าจำไม่ผิดเป็นตอนค่อนข้างจะท้าย ๆ ด้วยครับ เพราะฉะนั้นที่จู่ ๆ จะมีตัวละครโผล่มาโดยไม่แนะนำตัวก่อน ก็ไม่แปลก เพราะมันตัวละครเก่าและเป็นตัวละครหลักที่โผล่มาตั้งแต่ตอนแรก ๆ แล้วครับ ว่าแต่... ใครเรียงลำดับชื่อตอนในชุดเล็กเซี่ยวหงส์ให้หน่อยสิครับ ผมเคยอ่านครบแล้วก็จริง แต่ซื้อเก็บไว้เองมีแค่สาม-สี่เล่ม ให้เรียงตอนนี้ เรียงไม่ถูกล่ะ ว่ามีตอนไหนบ้าง จากคุณ : star_seeker - [ 12 ส.ค. 46 18:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ชุดเล็กเซี่ยวหงส์ประกอบด้วย 1 หงส์ผงาดฟ้า 2 จอมโจรปักดอกไม้ 3 สองนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ 4 บ่อนพนันเบ็ดเงิน 5 หมู่ตึกภูตพราย 6 เกาะมหาภัย 7 กระบี่พิโรธ จากคุณ : หมูดุ๊กดิ๊ก - [ 13 ส.ค. 46 02:01:46 A:203.121.150.76 X:192.168.100.102 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ท่านฮิวเยียกวิจารณ์ได้ดีจริง ๆ นับถือ นับถือ จากคุณ : ยินเจียหมิง - [ 13 ส.ค. 46 09:20:38 A:203.185.131.3 X:10.226.160.33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คนที่เป้นตำนาน กะคนที่ไม่ใช่ตำนาน จากคุณ : ไป๋เซี่ยะหลาง - [ 13 ส.ค. 46 14:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 31 กระทู้นี้วิจารณ์ได้ดี สมใจยิ่งนัก เอิ๊กๆ จากคุณ : จีอา - [ 14 ส.ค. 46 18:53:33 A:203.113.80.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขออภัยท่านฮิวเยียกนะครับ ชอลิ้วเฮียง = เจมส์ บอนด์ 007 เล็กเซี่ยวหงส์ = เชอร์ล็อกโฮม คือเพิ่งซื้อชุดชอลิ้วเฮียงที่แปลใหม่มาอ่านน่ะครับ จากคุณ : [-KUNG-]/kung10987@yahoo.com - [ 19 ส.ค. 46 23:47:46 A:202.28.9.67 X:10.7.251.180 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คนละชั้นเลยครับ จากคุณ : ชง - [ 25 ส.ค. 46 11:36:56 A:202.133.132.39 X: ]