ความคิดเห็นที่ 1 เนื่องด้วยจะมีการชุมนุมวิจารณ์กระบี่ครั้งยิ่งใหญ่ ผู้ชนะจะได้ กระบี่วัชระและกระบี่นีชางนะจ๊ะจิงจา ซึ่งเป็นกระบี่คู่ของจอมยุทธ บุญเลิศ&ดอกรัก ในอดีต มีข่าวลือที่ว่าในกระบี่ทั้งสองได้ซ่อนคัมภีร์สุดยอดวิชา บ่เช้งซิงกง(ลมปราณไร้รัก) และ อู๋เช้งซิงกง(ลมปราณเปี่ยมน้ำใจเยื่อใยไมตรีชาตินี้ไม่สิ้นสูญ) โดยวิธีจะได้มาก็เพียงนำกระบี่ทั้งสองเล่มมาถูกันเบาๆพอเป็นพิธี ... นอกจากพระเอกนางเอกทั่วไปและพระสงฆ์แล้วใครไม่อยากเก่งที่สุดในปฐพี ทำให้ชาวยุทธจากทั่วสารทิศมุ่งมายังเมืองลกเอี๋ยง และเรื่องของเราก็เริ่มต้น ณ. หอเหินห่าว โรงคณิกาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองลกเอี๋ยง (ตามที่ท่านแสนฤทธาว่าไว้ ตั้งชื่อได้"ดี"จริงๆท่าน) เวลายามเที่ยงที่เหลาสุรา (อย่างเดียวเพียวๆคณิกาไม่เกี่ยว) โต๊ะทุกตัวถูกจับจองเต็มหมด ยกเว้นโต๊ะริมหน้าต่าง(ที่เหมาะกับการเหล่หญิง) ตัวเดียวที่ยังว่างอยู่ อีกไม่กี่อึดใจต่อมาโต๊ะตัวนี้ก็ถูกจับจองโดย กงจื้อหนุ่ม อายุประมาณ 18 ปี ใบหน้างามปานหยกสลักเสลา แก้มชมพูระเรื่อ ปากแดงดั่งแต้มชาด ร่างกายกำยำหุ่นดีเหมือนนักกีฬา ตำหนิเพียงอย่างเดียวก็คือสีผมที่ขาวทั้งหัว มีฉายาที่เป็นที่รู้จัก "กงจื้อสำราญ" ส่วนชื่อและที่มาไม่เป็นที่แน่ชัด หลังจากสั่ง ข้าวต้มไข่เจียวกับซีอิ๊วถั่วเหลืองและชาดำเย็น2 ชั่ง กับเซี่ยวยี่(เสี่ยวเอ้อ) แล้วก็หันหน้ามองไปทางหน้าต่างเพื่อชมวิวทิวทัศน์ หลายคนจับตามองมาที่เขา หลายคนนินทาว่าเขากำลังเหล่หญิง แต่เนื้อในใจจริงแล้วเค้าคิดอะไร "ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม" ต้องยกเว้นเขา เขาเป็นเพียงกงจื้อที่ไม่ชมชอบการเคลื่อนไหว เพียงมุ่งแสวงหาความสุขสำราญเท่านั้น ... ในระหว่างที่เขากำลังดื่มกินอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเรอเอื้อกใหญ่จากโต๊ะด้านข้าง "เออออออออออิ่ก" เขาไม่สนใจไปมองยังคงกินต่อไป แต่บุคคลที่ปล่อยลมคนนั้นเริ่มชวนเค้าคุย "พี่ท่านใช่มาร่วมงานชุมนุมใช่หรือไม่" กงจื้อสำราญหันไปมองเห็นชายวัยกลางคนตัวใหญ่หนวดเครารกครึ้ม ท่วงท่าหน้าตาท่าทางเป็นคนชอบหาเรื่องตามโรงเตี๊ยม กงจื้อสำราญแย้มยิ้มและตอบว่า "ม่ายบอก" พร้อมกับก้มหน้าก้มตาดื่มกินต่อไป ชายวัยกลางคนเริ่มไม่พอใจ และไม่สนใจในเหตุผลใดๆ พร้อมที่จะหาเรื่องอยู่ทุกเมื่อ ได้เงื้องหมัดหมายจะต่อยเข้าที่กรามกงจื้อสำราญ กงจื้อเรา เรากงจื้อก็เอี้ยวตัวหลบแบบเฉียดฉิว ชายคนนั้นสะดุดขาเก้าอี้หกล้ม แล้วก็ลุกขึ้นมาพร้อมเกร็งพลังทั้งสิบสองส่วนหมายจะเอาให้อีกฝ่ายตายคาข้าวต้มไข่เจียว กงจื้อสำราญเห็นท่าไม่ดี เลยเริ่มทำหน้าเก๊กซิม แล้วเริ่มเลียนแบบท่าทางของห่านป่า บัดเดี๋ยวตัวเขียว บัดเดี๋ยวตัวม่วง ใช้ออกไปกระบวนท่ากว่าๆ ชายกลางคนตัวใหญ่คนนั้นก็รีบวิ่งหนีไปตามฟอร์มของตัวประกอบชอบหาเรื่อง เหตุการณ์ทั้งหมดได้อยู่ในสายตาชายฉกรรจ์ท่าทางมีวิทยายุทธคนหนึ่ง ชายผู้นั้นคิดออกมาในใจดังๆว่า "หรือนี่คือยอดวิชา 'เก๊กซิมจี่แชงัง' (ห่านป่ากุ้มใจไม่มีล.ลิงว่าจะสีเขียวหรือสีม่วงดี) ที่มี 17 กระบวนท่า แปรผันตามอารมณ์ได้ 1717 แบบ ที่ได้กล่าวถึง แต่ไม่ได้ใช้ออกในภาคแรก หรือว่าเขาคือทายาทคนนึงของ จอมยุทธหญิงดอกรัก หรือว่าเป็นทายาทของวัดนีชาง" แล้วชายคนนั้นก็รีบรุดหลบหน้าหนีหายไป กงจื้อสำราญด้วยความรำคาญที่โดนหาเรื่อง เลยคิดกลับห้องพักนอนเกาพุง ยังไม่ทันลงจากเหลาสุรา ทันใดนั้น กงจื้อสำราญก็แทบจะชนกลับคนๆหนึ่ง... ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้งกริ่ง เรากงจื้อจริงๆแค่สำราญ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : กงจื้อสำราญ :D - [ 13 ส.ค. 46 13:12:40 A:203.156.21.220 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ข้าพเจ้าเห็นว่า น่าจะมี สัญญานบางอย่างสำหรับความต่อเนื่องของเนื้อเรื่อง นะครับ แค่ 2 ข้อเองครับ คือ 1. คีย์เวิร์ด สำคัญสั้นๆของการโพสครั้งนั้นๆ ::: เพื่อให้คนโพสคนต่อไป พอจะจำได้ว่า เนื้อเรื่องต้องการจะทำอะไรต่อ ::: เช่น เขากำลังจะไปหา แม่นางย่งย้ง เพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับ กำนหดการหมั้นหมายระหว่างเขากับนาง ที่หมู่ตึกวารี ...... แต่ทันใดนั้น เขากลับพบว่า เส้นทางที่ไปหมู่ตึกวารีนั้น เต็มไปด้วยซากศพชาวยุทธจักรนับร้อย บางเป็นคนที่เขารู้จัก บางเป็นผู้อวุโสสำนักมาตรฐาน เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่นอน!!! Keyword : ไปหาย่งย้ง หมู่ตึกวารี, กำหนดหมั้น, เงื่อนงำ เป็นต้น 2. ระยะเวลาการโพส โพสได้ 2 ตอนต่อ 1 ครั้ง แล้วจึงเว้นจังหวะให้ท่านอื่น ::: เท่าที่เห็น มีการโพสกระทู้เพื่อต่อเรื่อง ซ้ำกัน แต่ต่อคนละแบบ.. เลยคิดว่า น่าจะมีสัญญาณเล็กน้อยว่า   เอ...ผมจะโพสต่อได้หรือยัง  จะไปซ้ำใครเปล่า ใครกำลังคิดจะโพสอยู่เปล่าเนี่ย? (นอกจากหมั่น Refresh ก่อนโพส) ที่ทำได้ก็คือ คนที่โพสคนสุดท้าย อาจบอกว่า (*_มีต่อครับ,คะ) ข้อ 2 นี้ นั่งๆนึกดูก็ยังไม่ค่อย เวิร์ค หากใครมีวิธี แนะนำต่อได้จะดีมากนะครับ ปล.ใส่รูปด้วยก็จะสนุกมายิ่งขึ้นนะครับ แหะ แหะ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 46 15:31:34 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 13 ส.ค. 46 15:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โครมมม มม!!!! "....." (// สายตา 2 คู่ ก็มาประสานกัน) "ข้า ข้า ขอโทษ แม่นาง เอ่อ แม่นางเป็นอะไรรึเปล่า?" "แม่ข้า เป็นแม่บ้าน!!!" ผู้ที่ถูกชน กลับเป็น ดรุณีแรกรุ่น อายุไม่เกิน 16-17 ปี ใบหน้านางเป็นสีชมพูสดใส ดวงตาสุกใสกลมโต ขนตางอนยาวที่ริมปากแต้มด้วยชาดสีแดง ที่หูประดับไว้ด้วยต่างหูเพชรเม็ดเล็กๆน่ารัก นางรวบผมขมวดเป็นปมไว้ที่ด้านหลัง ปล่อยให้ผมด้านหน้าปลกลงมา เมื่อรวมกับเสื้อสีชมพูแซมทับด้วยเสื้อรองสีแดงเข้าชุดกัน กับสายคาดเอวสีเขียวอมเทาแล้ว ดรณีนางน้อยนี้ กลับเสมือนนางฟ้าที่จุติลงมาจากสวรรค์ โดยแท้ (ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนางเอกนิยายจีน ต้องมีอายุไม่ครบ 18 ด้วย สงสัยเมืองจีนไม่มีข้อหาพรากผู้เยาว์ อิอิ) กงจื้อเมื่อประสานตา ก็ครุ่นคิด 'ดรุณีแรกรุ่นนางหนึ่งมาทำอะไรอยู่ในโรงเหล้าที่เต็มไปด้วย ชายฉกรรร์กักขระ เช่นนี้นะ แต่แม่นางน่ารักเหลือเหลือ ข้าแพ้สาวสวยงาม โอ้...' "แม่นาง ข้..ข้าหมายถึงแม่นาง ไม่ใช่... แม่ของแม่..นาง" กงจื้อกรุ้มกริ่ม พูดแก้ตัวลิ้นพันกัน "เอ๊ะ ท่าน!!! ท่านเรียกหาแม่ข้า แล้วยังเรียกหาท่านย่าข้าอีกรึ!" "โอ....โลกนี้กลับมี ดรุณีสาวหน้าตาน่ารัก แต่แสนจะติ๊งต๊องส์ เช่นนี้ด้วยหรือนี่!!!" นางค่อยๆยันกายลุกขึ้น พลางตบไล่ฝุ่นที่เกาะอยู่ตามเสื้อผ้า "แม่นาง มีนามว่ากระไร" กงจื้อก็เริ่มใช้ วิชากรุ้มกริ่ม..กรุ้มกริ่ม กระบวนท่าที่ 1 "ทำไมข้าต้องบอกเจ้าด้วย หลีกไป ข้าจะรีบไปหา พ่อข้า!!!" "...พ่อเจ้า มีนามสูงส่งว่า อะไรรึ" "เฮอะ!! ถ้าเจ้าได้ยินชื่อ พ่อข้า เจ้าจะต้องหลุบหัว หลบหางไสหัวไปแน่นอน" กงจื้อพบว่า เขาใช้กระบวนท่าสำเร็จ เพราะแม่นางเริ่มต่อล้อต่อเถียงกับเขา "พ่อเจ้าเป็นจมูกโค หรือเป็นหลวงจีนวัดเสี้ยวลิ้ม งั้นรึ ฮ่าา ฮ่าาา" "เชอะ!! พวกนักพรต หรือนักบวชนั่จะสู้พ่อข้าได้ยังไง ซื่อบื้ออ เอ๊ยยย" "ถ้างั้นอย่าบอกว่า พ่อเจ้าคือ ต๊กโกวคิ้วป่าย ผุ้แสวงหาความพ่ายแพ้ละซี้ " "พ่อข้าคือ ต๊กโกวป้ายคิ้ว ต่างหาก!!!" "ห๋าาา!!!!" กงจื้อกรุ้มกริ่ม สองมือ สองเท้าอ่อนระทวย แทบสิ้นสติสมประดี "เจ้าซื่อบื้อออ .....!!!!" ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- (*ในยุทธจักรล่ำลือกันว่า นอกจาก ต๊กโกวคิ้วป่าย ผุ้เป็นสุดยอดในเลิศภพจบแดนแล้ว ท่านยังมีฝาแผด อีกคนนึง ชื่อว่า ต๊กโกวป้ายคิ้ว.. พูดถึงพลังวัตร และวิชาฝีมือแล้ว ทั้งสองมีฝีมือก่ำกึ่งกัน ไม่เหลื่อมไม่ล้ำกันเกิน 1 กระบวนท่า หากท่านต๊กโกวคิ้วป่าย เป็นเสมือนพระอาทิตย์เที่ยงวัน ต๊กโกวป้ายคิ้ว ก็ต้องเป็นพระจันทร์ข้างแรม อย่างไม่ต้องสงสัย ) KeyWord กงจื้อกรุ้มกริ่ม หลงรัก ดรุณีแรกรุ่นนางหนึ่ง แต่แม่นาง ยังไม่มีชื่อ แต่พ่อนางชื่อ ต๊กโกวป้ายคิ้ว ท่านอื่นเชิญต่อเลยครับ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 46 16:17:09 แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 46 16:12:57 จากคุณ : แสนฤทธา (แสนฤทธา) - [ 13 ส.ค. 46 16:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ภาพประกอบครับ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 13 ส.ค. 46 16:14:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บุรุษหนุ่ม ซึ่งนั่งอยู่ห่างออกไป ได้ยินชื่อ "ต๊กโกวป้ายคิ้ว" พลันลุกขึ้นกล่าว "แม่นางท่านนี้เป็นบุตรี ของท่าน ป้ายคิ้ว ?" นางตอบ "ใช่แล้ว มิทราบท่านมีปัญหาอันใด ?" "ข้าน้อยนาม 'หัวตะหลิว' เรากำลังเสาะหาพ่อของท่าน เพื่อขอรับทราบฝีมือ......ในยุทธภพปัจจุบันนี้ มีไม่เกิน 7 คนที่คู่ควรกับ 'มีดบินลี้น้อย' ของเรา" กงจื้อสำราญ หลันกล่าวแทรกขึ้นมา "เซียวลี้ปวยตอ ?? ฟังว่าไม่มีทายาทสืบต่อวิชานี้แล้วมิใช่หรือไร ?" หัวตะหลิว กล่าว "เราซื้อ 'แฟรนไชน์' ท่ามีดบินนี้มาจาก 'เอี๊ยบไค' ..... แต่จะใช้ได้เพียง 1 ปีเท่านั้น" พลันกล่าวต่อ "ท่านคงเป็น 'กงจื้อสำราญ' เราได้ยินชื่อเสียงท่านมานาน คิดใคร่ประลองสุรากับท่านยิ่งนัก พร้อมทั้งยังมีคำถามคิดใคร่ขอคำชี้แนะจากท่าน" "คำถามอันใด ??" "ข้าให้เวลาท่านคิดใคร่ครวญสักหลายวัน ค่อยให้คำตอบนี้แก่เรา" พลางกล่าวต่อ "คำถามนี้คือ ....... เหตุใดกงจื้อท่านจึงกรุ้มกริ่ม ????????" จากคุณ : อวี้เหวินละลายกระดูก - [ 13 ส.ค. 46 16:39:24 A:203.170.177.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขณะที่กงจื้อสำราญ กำลังจะตอบว่าเหตุใดนั้น ก็มีกงจื้ออีกผู้หนึ่งเหาะเข้ามาทางหน้าต่างด้วยวิชาตัวเบา นาม นางเอ่นเหิน แล้วกล่าวว่า เป็นเพราะกงจื้อสำราญท่าน มีสหายอยู่ผู้หนึ่งนามว่า เฟยหยุ่น ฉายาปีศาจสุรา ได้ยินว่ากงจื้อทั้งสองหากได้พบปะกันจะต้องประลองสุรากันจนมีเมามายหาเรื่องเดือดร้อนให้ผู้คนอยู่ร่ำไป จนผู้หนึ่งได้ฉายาว่า "กงจื้อสำราญ"และอีกผู้หนึ่งได้ฉายา "ปีศาจสุรา" จากคุณ : ปีศาจสุรา (เมามายเดียวดาย) - [ 13 ส.ค. 46 16:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หากแต่ทันใดนั้น หยดนำ้ตาของคนผู้หนึ่ง หยาดหยดลงมาทีละหยดๆลงบนโต๊ะ บุรุษหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดสีครามราวเมฆที่ด้านหลังยังมีรูปกางเขนสีแดงปักคำ "เทียน"อยู่ชัดเจน บุรุษหนุมดวงหน้าคมคายหล่อเหลาราวเทพบรรจงบั้น ํนํ้าตาของมันกลับทำให้จิตใจผู้คนแทบอ่อนระทวย หากมันมิสนใจผู้ใดมันเพียงรํ่าสุราพึมพำอย่างโศกรันทดว่า "หลันเอ๋อ หลันเอ๋อท่านเวลวนี่อยู่ที่ใดแล้ว" เพล้งเสียงขว้างป้านนำ้ชาดังขึ้น จอมยุทธนามกระเดื่องผู้หนึ่งยืนชี้หน้าบุรุษหนุ่มจอมยุทธนั้นมีนามเล่าเอ็ง "ท่าน ท่านมิคาดท่านก้อมา"มันกล่าว "ข้าพเจ้าย่อมมา"บุรุษหนุ่มหน้าหยกตอบ "ท่านเป็นใคร?"กงจื้อสำราญถาม "ท่ายยังมิรู้? เสื้อครามเทียมหมอกเมฆ เขนแดงดุจโลหิต เทียนเยี่ยงประกาฦศิตฟ้า?" เล่าเอ็งชี้บอกเป็นนัย "หรือท่าน?"กงจื้อสำราญร้องอยางตกใจ บุรุษหนุ่มหน้่าหยกพยักหน้า "เป็นข้าพเจ้า" มิคาดบุรุษผู้นี้คือผู้นำนิกายฟ้าสวรรค์รุ่นเยาว์ที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับกงจื้อสำราญเองบุรุษหนุ่มผู้นี้คือจอมยุทธเลื่องชื่อนาม "เทียนหลงเฟย" จากคุณ : เดียวดายพันลี้~ไร้นาม~ - [ 13 ส.ค. 46 20:42:25 A:203.156.23.85 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 นอกเรื่องขอรับ -- เพื่อกันความสับสนเรื่องตัวละครหลักเรากงจื้อคิดว่าควรมีหมายเลขประจำตัวด้วยดีกว่าขอรับ ตัวละครหลัก#001 กงจื้อสำราญ ตัวละครหลัก#002 หัวตะหลิว (ของท่านอวี้เหวินละลายกระดูก) ตัวละครหลัก#003 ปีศาจสุรา เฟยหยุ่น (ของท่านปีศาจสุรา) ตัวละครหลัก#004 ผู้นำนิกายฟ้าสวรรค์รุ่นเยาว์ เทียนหลงเฟย (ของท่านเดียวดายพันลี้~ไร้นาม~ (เทียนหลงเฟยใช่มั้ยท่าน? ไม่ใช่เล่าเอ็งนะ?? ขออภัยอ่านแล้วงงเล็กน้อยขอรับ)) ท่านที่จะแต่งต่อรบกวนใส่หมายเลข ไว้ข้างหลังชื่อหรือฉายาด้วยขอรับ เพื่อความไม่สับสน -- ส่วนตัวละครผู้หญิงของท่านแสนฤทธานั้น... ขออธิบายอีกทีว่า เรื่องนี้ไม่มีพระเอกขอรับ ทุกคนเป็นตัวเอกหมด (ทุกคนเป็นเหมือนตัวละครที่โลดแล่นอยู่ในบู๊ลิ้ม ตัวละครหลักจึงเปรียบเสมือนตัวแทนของท่านเอง) ฉะนั้นอย่าคิดว่า"กงจื้อสำราญ"เป็นพระเอกจนต้องหานางเอกให้ขอรับ (ตอนแรกเรากงจื้อยังคิดว่าท่านจะสร้างทายาทของ จอมมารทัพพีกระบี่แสนฤทธา หรือจะให้จอมมารผู้นี้ฟื้นคืนชีพมาเองซะอีก) แต่ไหนๆในเมื่อท่านหาแฟนให้"กงจื้อสำราญ" แล้ว เรากงจื้อก็คงจะตามจีบนางต่อไป ต้องขอบคุณท่านแสนฤทธาอีกที (ย้ำว่าไม่ได้กรุ้มกริ่มนะทุกท่าน) ฉะนั้นให้โอกาสท่านแสนฤทธาสร้างตัวละครหลักอีกตัวที่มีลักษณะเป็นตัวละครที่ท่านอยากให้โลดแล่นในบู๊ลิ้มนี้อีกทีขอรับ (หรือท่านอยากให้ตัวแม่นางนี้แทนท่านก็ได้ไม่ว่า แล้วก็ต้องขอโทษถ้าเข้าใจผิดไปขอรับ) บางท่านอาจสงสัยว่า ถ้าตัวละครหลักเยอะไปหมด แล้วจะดำเนินเรื่องอย่างไร? อาจไม่เป็นเนื้อเรื่อง เรากงจื้อคิดว่าไม่เป็นไร คนอื่นอย่าไปใส่ใจให้มาก สนใจตัวละครหลักของตัวเองเอาไว้ อาจไม่คล้ายนิยายทั่วไป คล้ายมาพบปะพูดคุยสังสรรค์ ร่ำสุรา กันก็ได้ท่าน (เหมือน RO ไง ที่มี chat ด้วย) -- ข้อเสนอของท่านแสนฤทธา เรื่อง keyword นี่ดีมากขอรับ เรื่องจะได้มีแนวทางและไม่มั่วจนเกินไป (เอ๊ะ รู้สึกสับสนในตัวเอง กับที่พูดไว้ข้างบน ... เอาเป็นว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วกัน ลองดู) เรื่องภาพประกอบนี่ก็ดีครับ ถ้าหาได้ ส่วนข้อเสนออีกอันนี่ก็ต้องคอยสังเกตและตามแก้(ถ้าพลาด)กันต่อไปละขอรับ มันจะมีกฏ ระเบียบ จนยุ่งยากไปไหมเนี่ย?? ท่านอื่นว่าอย่างไร??? เอาหน่า อย่าคิดมาก แล้วลองมามั่วๆกันดู ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้งกริ่ง เรากงจื้อจริงๆแค่สำราญ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : กงจื้อสำราญ : D - [ 13 ส.ค. 46 21:39:15 A:203.156.28.10 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 "เฮ่ออออ" เสียงถอนหายใจของกงจื้อสำราญที่เหมือนตั้งใจจะให้บุตรีของต๊กโกวป้ายคิ้วได้ยิน นางย่อมได้ยิน แล้วถาม "เป็นอะไรไปพี่ท่าน?" "เรากงจื้อกลุ้มใจเล็กน้อยที่มีคนชอบเข้าใจผิดเรากงจื้อว่าเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม" "แล้วท่านไม่ได้เป็นเยี่ยงข่าวลือหนาขี้หูเหล่านั้นหรือ?" "ย่อมไม่ ... ว่าแต่คุยกันมาตั้งหลายคำแล้ว น้องสาวชื่ออะไรหรือจ๊ะ?" "คนบ้า ... มาถามอะไรอย่างนี้ ... พ่อไม่ให้พูด ไม่ให้พูดกับคนแปลกหน้า ... น้องชื่อ ต๊กโกวย้ง ... รู้จักชื่อแล้วพี่ก็ไม่แปลกหน้า ก็คุยกันต่อได้นะจ๊ะ" "น้องสาวว่างมั้ยจ๊ะ ไปร่ำสุรา'ฟรี'กับพี่ แล้วก็ปีศาจสุราเพื่อนพี่มั้ยจ๊ะ?" "แหม! เพิ่งจะรู้จักกัน น้องไม่ใช่คนใจง่ายเยี่ยงนั้นนะคะ ... ว่าแต่ห้องของพี่อยู่ไหนหละ เดี๋ยวขอน้องไปแต่งองค์ทรงเครื่องก่อนแล้วเดี๋ยวตามไป..." ทั้ง 2 ยังคงยืนจีบกันโดยไม่สนใจผู้คนรอบข้าง ทั้ง หัวตะหลิว,ปีศาจสุรา,และเทียนหลงเฟย ที่เริ่มทนไม่ไหวจนต้องหันไปนั่งล้อมวงเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะ เพราะไม่มีบทของตัวเองซักที... ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้งกริ่ง เรากงจื้อจริงๆแค่สำราญ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : กงจื้อสำราญ : D - [ 13 ส.ค. 46 22:13:32 A:203.156.28.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 พลันก็มีเสียงดังราวฟ้าร้องมาจากด้านหน้าเหลาสุรา "เสี่ยวเอ้อ เจ้าจงจัดหาโต๊ะเก้าอี้ให้เสียวเอี้ยหนึ่งตัวด่วน" เสียงนั้นมาจากชายชุดดำผู้หนึ่งมันยังพกดาบสีดำที่อยู่ในฝักสีดำอีกเล่มหนึ่ง มือมันกุมอยู่ที่ด้ามดาบตลอดเวลา มันคือใครกัน....... เสี่ยวเอ้อรีบวิ่งเข้าไปหาแล้วปั้นสีหน้าประจบประแจง พร้อมกับกล่าวว่า"นายท่านนี้ได้โปรดขออภัย โต๊ะเก้าอี้บนเหลาได้ถูกจับจองเต็มแล้ว ขอนายท่านโปรดมาใหม่วันหลัง" "บัดsopตบชัก"ว่าแล้วชายชุดดำก็เงื้อมือหมายตบหน้าเสี่ยวเอ้อแต่คิดว่าเดี๋ยวตบมันตายจะเป็นเรื่องราวเปล่า ๆ และที่สำคัญมันรู้สึกได้ถึงการรวมตัวของยอดฝีหลายคนบนเหลาสุรา มันจึงเดินผ่านเสี่ยวเอ้อขึ้นไปบนเหลาพร้อมกับกล่าวว่า"เดี๋ยวข้าจับแขกเจ้าโยนลงมาสักคนสองคนก็มิใช่โต๊ะว่างแล้วหรือ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เมื่อชายชุดดำขึ้นไปบนเหลาสุราก็งงงันเล็กน้อยเมื่อเห็นจอมยุทธ์หลายคนกำลังล้อมวงเล่นจ้ำจี้กันอยู่ แต่มันมิสนใจพลันสายตาเหลือบไปเห็นโต๊ะริมหน้าต่างที่เคยเป็นของกงจื้อสำราญว่างอยู่มันจึงตรงไปหมายจะนั่งดื่มกิน พอผ่านหน้ากงจื้อสำราญก็เห็นกงจื้อสำราญกล่าวทักทายว่า"สหายท่านนี้ไม่ทราบว่ามีนามว่ากระไร ข้าเจ้าเห็นดาบของท่านแล้วรู้สึกคุ้นตาอยู่บ้าง คาดว่าท่านคงเป็นผู้มือชื่อเสียงในยุทธจักรเป็นแน่แท้ โอ ข้านึกออกแล้วท่านเหมือนคนผู้หนึ่งยิ่ง หรือว่าท่านคือโป้วอั้งเสาะโป้วไต้เฮียบ จอมดาบหิมะแดงผู้ลือลั่นผู้นั้น......" ชายชุดดำยิ้มพลางกล่าวว่า "ข้ามิรู้จักคนผู้นั้น ข้าแซ่เจี๊ยะนามว่า บ่จ่าย ข้าฝึกวิทยายุทธ์อยู่บนเขาหางซาน(อยู่ตรงข้ามกับเขาหัวซาน)จนสำเร็จวิชาจึงลงจากเขามาหมายแสดงฝีมือให้ลือลั่น" กงจื้อสำราญกล่าวว่า "ท่านคงสำเร็จเพลงดาบสินะเห็นท่านพกพาดาบมาด้วย" ชายชุดดำ "ถูกแล้ว ข้าได้ฝึกชักดาบวันละ1999ครั้งเป็นเวลา1999วัน ข้ามิได้คุยโวโอ้อวด แต่ข้าคือผู้ที่ชักดาบเก่งที่สุดในแผ่นดิน ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าสามารถเรียกหาข้าว่า จอมชักดาบเจี๊ยะบ่จ่าย(ตัวละครหลัก#005) ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ***หมายเหตุผู้แต่ง เจี๊ยะบ่จ่ายผู้นี้เคยปรากฏตัวในนิยายเรื่องที่แล้ว ข้าพเจ้าจึงนำมาเป็นตัวละครหลักในเรื่องนี้ต่อไป*** แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 46 22:45:22 จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 13 ส.ค. 46 22:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 (ขออีกซักความเห็นเถอะท่าน กำลังติดลม) ขณะที่กงจื้อสำราญกับต๊กโกวย้ง กำลังนั่งจู๋จี๋จี๋จู๋กันในโลกของทั้ง 2 คนอย่างไม่ลืมหูลืมตานั้น วงจ้ำจี้มะเขือเปาะด้านข้างก็กำลังเกิดเรื่องขึ้น "นี่! เราบอกแล้วว่า พอ "อาบน้ำท่าไหน..." เสร็จแล้วมันต้องตามด้วย "อาบน้ำท่าวัด" ไม่ใช่ "อาบน้ำที่วัดโพ" ... พูดไม่ฟังอย่างนี้ หรือท่านอยากลอง "มีดบินเซี่ยวลี้" ที่เราซื้อแฟรนไชส์มาหา" หัวตะหลิวเริ่มกล่าวกับเทียนหลงเฟยอย่างลมขึ้น "ใครเป็น'หนี้'ท่าน ... ก็ได้ถ้าท่านอยากปา ข้าพเจ้าก็ขอเป็นเป้าให้เอง แน่จริงปาให้ถูกกลางตัว'เทียน'กลางหลังของข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าจะให้ท่าน 3 อีแปะ" เทียนหลงเฟยเริ่มเกิดอารมณ์ร่วม(สนุก) ... ================================================ +++ Guide Line +++ สำหรับผู้มาใหม่ : แนะนำตัวละครหลักของท่านแล้วขัดขวางหรือร่วมสนุก สำหรับผู้มีตัวละครหลักอยู่แล้ว : สร้าง plot ใหม่ให้บังเกิด ให้หลุดจากเรื่องไร้สาระพวกนี้ซักที ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้งกริ่ง เรากงจื้อจริงๆแค่สำราญ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : กงจื้อสำราญ : D - [ 13 ส.ค. 46 22:54:21 A:203.156.24.208 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปล. ภาคเสริม ภาคก่อกำเนิด จอมมารแสนฤทธา - ยอดวิชาเปลี่ยนอณูสลายธาตุ" ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ความเดิมจากภาคที่แล้ว... หลังจากที่จอมมารกระบี่ทัพพีแสนฤทธาตายไป ก็ไร้ผู้สืบทอดวิชากระบี่ทัพพีอันร้ายกาจ แต่หารู้ไม่ว่า เขาได้เคยให้กำเนิดสายเลือดมารฟ้าเอาไว้ ณ.หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เมื่อ ยี่สิบกว่าปีที่แล้ว สายเลือดมารฟ้า เป็นลักษณะเฉพาะของ ตระกูลแสนฤทธา ซึ่งเรื่องมันเริ่มมาจาก ก่อนสมัยราชวงศ์ฉิน ยุคเลียดก๊ก ทุกขภัยแผ่ไปทั่วราชอาณาจักรจีน ประเทศจีนถูกแบ่งออกเป็น 7 ก๊ก อาณาประชาราช ล้วนแล้วแต่ตกอยู่ในภาวะสงคราม ครอบครัว ตระกูลแสนฤทธา เดิมทีเป็นตระกูลขุนนางมั่งคั่ง แต่ด้วยภัยแห่งสงคราม ขอทานคนจนเพิ่มมากขึ้น ทหารกลับปล้นชิง ฉุดคร่าหญิงสาว ภัยสงครามทั้งภายในและภายนอก แผ่ขยายออกไปทั่วทุกทิศทุกทาง ในที่สุดครอบครัวแสนฤทธาก็ เช่นกัน ไท้ซือโจ้วแสนฤทธาที่ 1 จำใจต้องอพยพ คนในครอบครัวทั้วหมด หนีภัย และปล่อยให้เหล่าคนรับใช้ กลับไปบ้านเกิด ระหว่างทาง พบกับทหารทรราช เข้าโจมตี ปล้นชิงเสบียง และฆ่าหมดทั้งครอบครัว ไท้ซือโจ้วแสนฤทธาก่อนตาย ได้ฝั่งเหลนชายเอาไว้ในกอ ของต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง และด้วยเพลิงความแค้นจนหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด ประกอบกับเกิดธาตไฟเข้าแทรก 'เปรี้ยยยยยยงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!' อัสนีบาต ฟาดลงมากลางแผ่นหลังของไท้ซือโจ้ว และถ่ายเทไปสู่เด็กน้อยแสนฤทธาตามเลือดที่ออกมาจากน้ำตา ธาตุไฟ รวมกับน้ำ ก่อเกิดพลังหักล้างกันอย่างรุนแรง ถูกกระตุ้นด้วย สายฟ้า ทำให้ เด็กน้อยสิ้นสติไป พร้อมๆกับไท้ซือโจ้วสิ้นชีพ ศพของไท้ซือโจ้ว บังทารกน้อยไว้ จนกระทั่ง พ่อบ้านซึ่งไปแล้ว ย้อนกลับมา เนื่องจาเป็นห่วงนายของมันพบเข้าจึงนำไปเลี้ยงดู สายเลือดมารฟ้า จะไหลเวียนอยู่ในกายของ รุ่นหนึ่ง สู่อีกรุ่นหนึ่ง เมื่อรุ่นแรกตาย มันก็จะค้นหาทายาทผุ้สามารถควบคุมพลังของมัน พลังของมัน ไม่ตายตัว ขึ้นอยู่กับ บุคลิกของผู้เป็นนาย ด้วยสายเลือดมารฟ้า ทำให้ แม้ว่าผุ้สืบทอดจะไม่มีความต้องการเป็นยอดยุทธ แต่ก็จะสามารถค้นคิดเคล็ดวิชา สะท้านฟ้าสะเทือนดินเอง ซึ่งเมื่อรวมกับพลังงานที่ ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น จึงกำเนดทายาทยอดยุทธ ผู้พลิกชะตาฟ้าดิน ยี่สิบปีผ่านไป ทารกน้อยเติบใหญ่ขึ้น จากการดูแลของพ่อบ้าน ทารกน้อยนวันนั้น ก็กลายเป็น จอมมารกระบี่ ผู้ค้นคิด วิชากระบี่ทัพพี อันเป็นการล้อ มาจาก 'ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง' (ใช้ทัพพีตักแกงในหม้อ) กอต้นไม้ที่เกิดเรื่องราวในคืนนั้นนั่นเอง ณ.วันนั้นจนวันนี้ จอมมารกรกะบี่ได้เสียชีวิตลง สายเลือดในกายของจอมมารกระบี่ทัพพีแสนฤทธาก็สิ้นสูญ แปรเปลี่ยนไปเป็น รูปพลังงาน ออกค้นหาผู้ควบคุมมัน ซึ่งก็คือ ทายาทของแสนฤทธารุ่นที่ 5 เรื่องราวตำนานนี้ มีเพียงพ่อบ้านที่เลี้ยงดู จอมมารทัพพีกระบี่แสนฤทธาเท่านั้นที่รู้ เพราะหากรั่วไหลออกไป จะก่อเกิดเภทภัยไม่สิ้นสุด ณ.หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในเมืองลกเอี๋ยง... "ท่านแม่ ข้าจะออกไปเก็บผลไม้ กับหาเสือภูเขามาให้ท่านแม่ทำอาหารซักหน่อยนะ" "ระวังตัวด้วยละ แสนฤทธิ" แสนฤทธิ เป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณ 16 ปี แต่ร่างกายสูงใหญ่เกือบเท่ากับชายวัยฉกรรจ์ เมื่อตอน เขาอายุได้ 6 ขวบ เขาฆ่าหมาป่าไปทั้งหมด 13 ตัว ภายในพริบตา หมู่บ้านของแสนฤทธิ ตั้งอยู่ เชิงเขา มีป่าไม้ขึ้นสูงมากมาย แน่นอน รวมทั้งหมาป่าด้วย พวกมันทำงานเป็นฝูง และพยายามเข้ามา กินไก่ และเป็ดในเล้าของแม่มัน พวกมันรอโอกาส จนในที่สุดก็ เข้ามาฆ่าสัตว์ในเล้าของแสนฤทธ ไปจนหมด โวยความโกรธแสนฤทธิ จึงสร้างหลุมอวกาศ บิดกระดูกหมาป่าจนหมดสิ้น เด็กน้อยกลับค้นพบ "เคล็ดวิชารวมอณูสลายธาตุ" อันแตกตื่นสะท้านฟ้าสะเทือนดิน วิชานี้เป็นวิชาลึกลับ ที่เกิดมาในช่วงสมัยราชวงศ์ซ้อง** เป็นวิชาที่ว่าด้วยการรวม-สลายธาตุในอวกาศ ด้วยกำลังภายใน โลก-มนุษย์ ตามการจำแนกของจีน ประกอบด้วย ธาตุ 5 คือ ดิน น้ำ ไม้ ไฟ ทอง ( ต่างกับของไทย ที่มีเพียง 4 ธาตุ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ) วิชานี้เป็นการเน้นที่กำลังภาย โดยใช้หลักการหมุนวนของพลังงาน ชี่ ภายในตน กล่วคือ เป็ยวิชาที่ว่าด้วยการใช้พลังงาน ::หมุนวนในกายถ่ายเทออกสู่ภายนอก และ ::ชักนำพลังภายนอกเข้าสู่ภายใน แรกเริ่มสามารถควบคุมแฉพาะธาตุต่างๆ ได้ อ้างอิลจาก ในเรื่องฟงหวิน ตัวเอกสามารถ ควบคุม ธาตุน้ำได้ ในเรื่อง8 เทพอสูรมักรฟ้า มีการอ้างถึงการควบคุมไฟ ฝ่มือ 6 สุริยัน ฯลฯ หากแต่ วิชารวมอณูสลายธาตุ เป็นวิชาหนึ่งเดียวที่รวบรวมเคล็ดความควบคุมการเปลี่ยนแปรของธาตุ ในอวกาศทั้งหมด สามารถบีบอัดอวกาศ หรือขยายมิติของโมเลกุลธาตุ ทุกชนิด นับเป็นหน่งในสุดยอดวิชาทางอธรรม ที่หายสาปสูญไป เมื่อฝึกจนถึงขั้น ควบคุมทุกธาตุได้ตามใจนึก บีบและสลายมวลวัตถุได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีลำดับก่อนหลัง สามารถบีบมวลอวกาศคุ้มครองกาย ทะลุมิติ หรือแม้กระทั่งหยุดเวลาได้ ย้ายเวลา (ตามทฤษฏีของ สตีเฟ่น ฮอฟกิง ว่าด้วยเรื่องรูหนอนแห่งเวลา) ตัดมาที่เด็กหนุ่ม กำลังจะไปหาผลไม้ และจับเสือภูเขา.. โดยปกติแล้วเขาเป็นคน ปลอดโปร่ง ปล่อยตัวตามสบาย ไม่สนใจวรยุทธ และการช่วงชิงกันในยุทธภพ เพียงมีชีวิต ดูแล แม่บังเกิดเกล้า ซึ่งเลี้ยงดูเขามาเพียงลำพัง แต่โชคชะตาคน ก็มิอาจฝืนลิขิตฟ้า เขาไม่รู้หรอกว่า การออกมาล่าสัตว์หาผลไม้ครั้งนี้ จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาชีวิตเขาอย่างสิ้นเชิง!!! เขาหลบอยู่บนต้นไม้ มองลงมายัง กระต่ายน้อยถูกผูกขาไว้ มันกำลังตื่นตกใจ "จุ๊ จุ๊ เจ้ากระต่ายน้อย ไม่ต้องห่วง ข้าไม่ปล่อยให้แกถูกไอ้เสือภูเขาฆ่าหรอกนา" เสือภูเขา ยาวร่วม 2 วามันโตกว่าแมวภูเขาอยู่พอสมควร แต่นับว่าว่องไวและแข็งแรงกว่ามากนัก แสนฤทธิใช้มือซ้ายเกาะกิ่งต้นไม้ใหญ่ไว้ ในขณะที่อีกมือกำลังกรีดนิ้ว เข้าออกเพื่อสร้างกฏควบคุมอณูธาตุ "โฮ่กกก โฮ่กกกกกก" เสือภูเขา พุ่งกระโจนลงมาจาก เนินข้างๆ เขาปล่อยมือ ร่าวงลงมาตามแรงโน้มถ่วงโลก มือซ้ายที่เพิ่งปล่อย กรีดวาดเป็นรูปวงกลม พริบตานั้น อากาศบริเวณใต้ฝ่าเท้า เกิดเป็นสภาวะหลุมอากาศ พยุงตัวเขาไว้ ในขณะที่มือขวาซัด อณูธาตุ ที่ เข้าใส่เสือภูเขา เสือภูเขานับเป็นธาตุดิน หรือธาตุหยาง พ่ายแพ้แก่ธาตุน้ำ ธาตุหยิน ร่างเสือถูกตรึงไว้กับอากาศ เสียงกระดูกสันหลังของเสือ ลั่นเกรียวกราวก้องป่า เสียชีวิตในทันที เขาเดินไปลากศพเสือ มากองไว้ตรงต้นไม้ที่ผูกกระต่ายน้อยไว้ "เอาละ เห็นไหม เจ้าเสี่ยวโถว เจ้าทำงานกับข้ามาตั้งกี่ครั้งแล้ว ข้าเคยทำพลาดเหรอ!?" ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกถึง การสั่นไหวของหลุมอากาศอยู่ เบื้องหน้า 10 ลี้ เบื้องหลัง 10 ลี้ ซ้ายและขวา ด้านละ 10 ลี้ ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยประมือกับผุ้คนมาก่อน อีกทั้งไม่ล่วงรู้ถึงชาติกำเนิดของตน หลุมอากาศเคลื่อนตัวเข้ามาเร็วมาก เขาสัมผัสได้ถึงความ ร้อน หนาว อบอุ่น เกลียดชัง รักใคร่ เคียดแค้น หยิ่งผยอง ใฝ่หา ตัณหา ความเสียสละ ความเดียวดาย ความตายกลังจะพุ่งเข้าใส่ตัวของเขา "อ้าคคคคคคค" ขั้วพลังงาน ทั้ง 4 พุ่งเข้าสู่จุดศูนย์กลาง คือ เขาเอง พลังงานอากาศสั่นไหวถึงขีดสุด หยินหยาง รวมและแยก แยกแล้วรวม ปฏิกริยาเหล่านี้ส่วนหนึ่งเกิดจาก บุคลิก และเคล็ดวิชาที่เขาค้นพบ หากสภาวะ เดียวกันนี้ ไปเกิดกับจอมมารทัพพี ก็จะมีรูปแบบอื่น มิใช่ การสลาย รวมของพลังงาน อาจะเป็นการร่ายรำสุดยอดกระบวนท่ากระบี่ที่โลกนี้อาจไม่มีใครต้านได้ ขั้วพลังงาน ทั้ง 4 รวมและสลาย อยู่นับร้อยครั้ง จึงเริ่มสงบลง หมุนวนเป็นรูปก้นหอยอยู่รอบตัวของแสนฤทธิ แล้วก็ ค่อยๆ หลอมรวมกันกับร่างของ แสนฤทธิ... พริบตานั้นเอง ได้กำเนิดสุดยอดจอมมารที่สุดยอด และไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน " จอมมารแสนฤทธา ยอดวิชารวมอณูสลายธาตุ " เมื่อแสนฤทธิ รวมพลังสายเลือดมารฟ้า ก็จะกลายเป็น แสนฤทธา ใหม่ ผุ้มีทั้งความเคียดแค้น อบอุ่น เกลียดชัง รักใคร่ เคียดแค้น หยิ่งผยอง ใฝ่หา ตัณหา ความเสียสละ ความเดียวดาย เมื่อจอมมารแสนฤทธากำเนิดขึ้น เด็กหนุ่มน้อย แสนฤทธิก็ได้ตายจากโลกนี้ไป เลือดมารฟ้าในกายของเขา กระตุ้น ให้เกิดการฆ่าฟันขึ้น พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว... เขายังคงเดินมุ่งหน้าต่อไป....จุดหมายปลายทางคือ สถานที่ชุมนุมชาวยุทธ์ทั้ง ธรรมะและอธรรม หอเหินห่าว โรงคณิกาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองลกเอี๋ยงนั่นเอง ส่วนลึกของจิตสำนึกเลือดมารฟ้า กำลังกระตุ้นให้เขาทำอะไร เขากำลังค้นหาอะไร ...... ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ปล.1 นี่เป็น ภาคเสริม ก่อกำเนิด จอมมารแสนฤทธา - ยอดวิชาเปลี่ยนอณูสลายธาตุ" เป็นเหมือน ช่วงเวลาขนานกันของเรื่องน่ะครับ ประมาณว่า เมื่อไปถึงหอเหินห่าวแล้ว ท่านเจี๊ยะบ่จ่าย กำลังสนทนากัลกงจื้อสำราญอยู่ก่อนแล้ว ปล.2 ท่านที่มาต่อก็ดำเนินเรื่องของท่านต่อไปได้เลยนะครับ เดี๋ยวผมกลับมา สานต่อให้เข้ากับเรื่องเองครับ จริงๆว่าจะ สวมเนื้อเรื่องซะตอนนี้เลย แต่รู้สึกเหนื่อยแล้วอ่ะครับ แหะ แหะ ปล.3 เปิดตัวคราวนี้ ยาวหน่อยนะครับ เพราะกะว่าคงไม่ตายง่ายๆอีกแล้วนะ หุหุ จากคุณ : แสนฤทธา006 (แสนฤทธา) - [ 13 ส.ค. 46 23:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้ววววววววว ยาวไปจริงๆด้วย ขออภัยย เบื่อก็ข้ามไปก่อนได้นะครับ มันยังไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่องเท่าไหร่ แต่ถ้าอยากอ่าน ก็รับรองว่า สนุกครับ ยอดวิชาเปลี่ยนอณูสลายธาตุของผมอ่ะ จากคุณ : แสนฤทธา006 (แสนฤทธา) - [ 13 ส.ค. 46 23:10:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ว้าาาาา ลืมรูปประกอบทุกที เลย นี่ครับ โฉมหน้า จอมมารแสนฤทธา คนใหม่ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 13 ส.ค. 46 23:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ... พลันการละเล่นก็ยุติลงเมื่อปรากฏดรุณีชุดขาวนางหนึ่งพุ่งปราดเข้ามา "สถานการณ์คับขัน ไยนั่งเล่นกันอยู่ได้" "โอ้...ที่แท้เป็น แม่นางเฮ้งเฮง เจ้าแม่ข่าวสารแห่งแดนตงง้วน (ตัวละครหลัก #006)" พอเห็นสาวมา กงจื้อสำราญก็พลันออกจากโลกส่วนตั้ว ส่วนตัว มาทักทายผู้มาใหม่ทันที "ขาเม้าท์อย่างท่านคงมิได้มาเพื่อประลอง" "แน่นอน ข้ามาเพื่อขายข่าว" "ข่าวอันใด" ปีศาจสุราซึ่งร้างบทพูดมานานเอ่ยถามบ้าง "เกี่ยวกับสถานการ์คับขันที่กำลังจะบังเกิด ณ ที่นี้ ถ้าอยากรู้จ่ายมาพันตำลึง จ่ายสดงดเชื่อเบื่อทวง" "งกสมคำล่ำลือ" เสียงชม(หรือด่าเนี่ย) ดังขึ้นอื้ออึง "ลดให้หน่อยน่า ท่านก็น่าจะรู้ว่าจอมยุทธ์วันๆไม่ทำมาหากิน เอาแต่โฉบไปโฉบมา จะหาเงินที่ไหนมาจ่ายมากมายเพียงนี้" เทียนหลงเฟยเริ่มต่อรองราคา "เหอะ... แต่กลับมีเงินสังสรรค์ ร่ำสุราทั้งวันคืน เอาเหอะ เห็นแก่ที่นิกายฟ้าสวรรค์เป็นลูกค้าเก่าแก่ เอ้า 999 ตำลึงขาดตัว" เฮ้งเฮง ชื่อเสียงความงกล้วนเป็นที่เลื่องลือ เปล่าประโยชน์ที่จะต่อรอง มิเช่นนั้นอาจโดนฝ่ามือเหล็กกระแทกปาก แต่ข่าวสารจากนางล้วนเป็นเรื่องสำคัญที่มิอาจละเลย จอมยุทธ์ทั้งหมดจึงจำต้องลงขันกันจ่าย ปีศาจสุราบ่นอุบอิบเสียดายค่าเหล้าไม่ขาดปาก "เพราะพวกท่านมัวแต่เสียเวลาต่อรองข้า เหลือเวลาอีกเพียงไม่ถึงชั่วยาม จอมมารแสนฤทธาคนใหม่จะมาถึงและอาจจะถล่มที่นี่จนราบเป็นหน้ากลอง" เฮ้งเฮงกล่าวทิ้งท้ายอย่างรวดเร็ว "หากมีพวกท่านคนใดรอดชีวิต อย่าลืมส่งอีแมวแจ้งเหตุการณ์ข่าว ข้ารับซื้อในราคาห้าอีแปะ" จากนั้นนางก็ใช้สุดยอดวิชาตัวเบา ชิ่งหนีภัยที่ใกล้บังเกิด จนหายลับไปจากสายตา "ไม่ค่อยจะหน้าเลือดเล๊ย" หัวตะหลิวรำพันด้วยความอึ้ง "นึกไม่ถึงว่ามารฟ้าคนใหม่ได้บังเกิด" กงจื้อสำราญคลี่พัดมาโบกพอเป็นพิธีแล้วยืนเก๊ก "แล้วพวกเราจะเตรียมการเช่นไรกันดี?" ************************** มือใหม่หัดแต่งค่า @^_^@ ชิ่งไปนอนดีกว่า จากคุณ : FUYUchan - [ 14 ส.ค. 46 02:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รูปของจอมชักดาบเจี๊ยะบ่จ่ายครับ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 14 ส.ค. 46 05:43:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขออภัยรูปใหญ่ไป เอาใหม่ครับ แซ่           : เจี๊ยะ นาม          : บ่จ่าย อายุ          :ไม่ทราบ เพศ          : ชายมั้ง ความเป็นมา: ไม่แน่ชัด ทราบเพียงถือกำเนิดที่เขาหางซาน สังกัดสำนัก: ไม่มี อาวุธที่ใช้   : ดาบสีดำไร้ชื่อในฝักสีดำไร้แซ่ วิชาสร้างชื่อ: เพลงชักดาบสะท้านเหลาสุรา แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 07:56:19 จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 14 ส.ค. 46 05:50:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 นอกเรื่องขอรับ เอ่อ..คือว่า ท่าน FUYUchan ... แม่นางเฮ้งเฮง เจ้าแม่ข่าวสารแห่งแดนตงง้วน หมายเลขซ้ำกับ จอมมารแสนฤทธา ของท่านแสนฤทธา นะขอรับ ... ท่านทั้งสองลองตกลงกันเอง ใครจะเป็น 006 ใครจะเป็น 007 (เจมส์ บอนด์) ผู้มาใหม่ท่านต่อไปกรุณาใช้เบอร์ 008 นะขอรับ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้งกริ่ง เรากงจื้อจริงๆแค่สำราญ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : กงจื้อสำราญ :D - [ 14 ส.ค. 46 10:13:21 A:203.156.29.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 เจี๊ยะบ่จ่ายตอบด้วยความไม่อนาทรร้อนใจ "กลัวอันใด มีเวลาอีกตั้งชั่วยาม ถึงตอนนั้นข้าก็อิ่มหนำสำราญ ชักดาบ อันรวดเร็วว่องไว เตลิดไปไหนต่อไหนแล้ว เหอ เหอ เหอ..." "แต่เค้ากลัวนี่คะ คำว่า'จอมมาร'มันฟังดูน่ากลัวจังเยย..." ต๊กโกวย้งส่งเสียงออดอ้อน กงจื้อสำราญผู้ไม่กรุ้มกริ่มกรุยกราย ได้ทีก็เก๊กเสียงหล่อแล้วปลอบว่า "..อะห้า..น้องสาวไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ พี่อยู่ทั้งคน มีอะไรพี่จะจูงมือน้องสาวเผ่นเอง..." ปีศาจสุราผู้พูดน้อยดื่มหนัก เพียงส่งเสียง "หึ" เดียว หัวตะหลิวผู้ทรนงในแฟรนไชส์ที่ซื้อมากล่าวต่อ "จอมมารแสนฤทธาอะไร ไม่เคยได้ยิน จะแน่ไปกว่า'เซียวลี้ปวยตอ' ของเราไปได้ยังไง" เทียนหลงเฟยที่ยังเกิดอารมณ์ร่วมไม่วายสัพยอก "ฮี่โธ่..แล้วถ้าผ่าน 1 ปีไปแล้ว แฟรนไชส์หมดอายุไขลาน แล้วจะทำยังไง ... หลันเอ๋อข้าคิดถึงท่านหนักหนานัก" ... ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้งกริ่ง เรากงจื้อจริงๆแค่สำราญ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : กงจื้อสำราญ :D - [ 14 ส.ค. 46 11:14:15 A:203.156.23.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 หัวตะหลิวกล่าวตอบ "หากแม้น เอี๊ยบไค มิยอมต่อแฟรนด์ไชส์ให้กับเรา เราจะเปลี่ยนไปซื้อวิชา 'หัตถ์รันทด' จากเอี้ยก้วยแทน" ทันใดนั้น เสียงอันสดใสเสียงนึ่งได้ดังขึ้น "ที่นี้ ครึกครื้นยิ่ง เราขอร่วมด้วยคน" สิ้นเสียง... เงาร่างหนึ่งพริ้วกายเข้ามาด้วยท่าร่าง 'แป๊ะกู่ก่วยเขียะซิงฮวบ' (ม้าขาวลอดช่องว่าง) "มิทราบพวกท่านเล่นป๊อกเด้ง,เก้าเก หรือ ดัมมี่ ?" ผู้มาเป็นโก้วเนี้ยนางหนึ่ง ซึ่งงดงามเฉิดฉัน ดูซุกซนแต่ยังแฝงไว้ด้วยความลึกลับอยู่สามส่วน ทุกผู้คนต่างรำพึงในใจกันไปต่างๆกัน .... กงจื้อสำราญ : 'นางเป็นใครกัน? ต้องขอที่อยู่และเบอร์มือถือให้ได้' หัวตะหลิว : 'ช่างงดงามราวกับประกายของมีดบินกรีดฟ้า' ปีศาจสุรา : 'ต้องหาทางรั้งนางไว้ดื่มสุราให้ได้' เทียนหลงเฟย : 'ต้องหาทางชักชวนเข้านิกายฟ้าสวรรค์' ต๊กโกวย้ง : 'เชอะ!..ความงามของนางยังหางจากเราอยู่หลายร้อยลี้' เจี๊ยะบ่จ่าย : 'ต้องหาวิธีหลอกนางเลี้ยงข้าวเราสักมื้อ' หลังจากทราบว่า พวกมันมิได้กำลังเล่นไพ่อันใดกัน แต่กำลังหาทางรับมือ 'จอมมารแสนฤทธา'คนใหม่ นางหัวเราะ พลันกล่าว "เรื่องเช่นนี้ขาดเราไปได้อย่างไร เราชมชอบตอแยเรื่องไร้สาระเป็นอย่างยิ่ง" เจี๊ยะบ่จ่าย กล่าว "ว่าแต่แม่นางเป็นใคร จอมมารแสนฤทธา ผู้นี้ย่อมมิใช่ตะเกียงขาดน้ำมัน ท่านทางที่ดีเลี้ยงข้าวเราสักมื้อ แล้วรีบจากไปเถอะ" นางกล่าวด้วยความทระนง...... จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 14 ส.ค. 46 12:02:21 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "เราคือ วีรสตรีผู้ทระนง ผู้กล้าหญิงองอาจแห่งหอลมพิรุณกระหน่ำ อุนยิ้วนึ่งเฮียบ" ที่แท้นางคือ 'อุนยิ้ว' แห่ง'หอลมพิรุณกระหน่ำ' เจ้าของฉายา 'ยิ้วน้อยที่มากเรื่อง' "ถ้ามันมาจริง เราจะให้มันรับทราบวิชาดรรชนี ของเรา" นางชื่นชมต่อวิชาของนางตลอดมา บางส่วนสืบทอดมาโดยตั่วกอและยี่กอของนาง โดย เฉพาะสุดยอดดรรชนีที่เป็นอับดับหนึ่งของตงง้วน นามว่า 'ดรรชนีหั่งเส็ง' ถึงแม้วิชาดรรชนีนี้จะโรยราลงไปหลายร้อยจุด แต่ก็ยังยิ่งใหญ่ในตงง้วน ปีศาจสุรา พลันกล่าว ถ้าเช่นนั้นเราขอคารวะแม่นางก่อน 3 จอก and so the story goes ...(di da di)........ จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 14 ส.ค. 46 12:04:50 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยังมิทันได้มีผู้ใดออกความคิดเห็น ที่หน้าประตูทางเข้าโรงเตี้ยมกลับมี ร่างไร้ชีวิตของชายผู้หนึ่งลอยเข้ามา นอนกองอยู่หน้าเหล่าชาวยุทธ์ เทียนหลงเฟย(ตัวละครหลัก#00)ซึ่งกำลังดื่มอย่างเมามันส์ถึงกับสดุงสุดตัว พูดออกมาว่า"ในที่สุดท่านก็มาแล้ว" แล้วก็มีชายกลางคนรูปร่างสง่างาม หากแต่ผมขาวทั้งศรีษะก้าวเข้ามายืนอยู่หน้าซากศพนั้นพร้อมกล่าววาจาว่า" ผู้ตามข้าอยู่ ผู้ขัดขวางข้าตาย" แล้วเหลียวหน้ามาทาง กงจื้อสำราญ แล้วกล่าวว่า "ท่านนี้คงเป็น กงจื้อสำราญ ใช้หรือไม่" กงจื้อสำราญผยักหน้ารับ แต่หาตอบคำไม่ ทั้งหมดต่างยื่นนิ้งหากแต่มีอยู่ผู้หนึ่งพูดอกมาว่า" ข้าพเจ้มิได้ขัดขาวงผู้ใด และไม่คล้อยตามผู้ใด หากแต่ข้าพเจ้าต้องการดื่มสุรา มิทราบจอมมารฯท่านจะทำเช่นใดกับข้าพเจ้า" ทุกผู้คนเมื่อได้ยินเช่นนั้นถึงกับกล่าวออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่า "ที่แท้เขาคือจอมมารฯ" จอมมารหันมาทางกงจื่ออีกผู้หนึ่ง กงจื้อผู้นี้หน้าตารูปร่างมีสง่าราศีหากแต่แววตาแฝงความเมามายอยู่ สามส่วน พร้อมกล่าวว่า " เช่นนั้นกงจื้อท่านนี้ คงเป็น เฟยหยุ่นกงจื้อ ที่ได้ฉายาว่าปีศาจสุรา ผู้เคียงคู่กับกงจื้อสำราญ แล้ว" เฟยหยุ่น ฉายาปีศาจสุรา( ตัวละครหลัก#003) กล่าวมิกล้าๆ พร้อมกับดื่มสุราต่อไป จากคุณ : ปีศาจสุรา (เมามายเดียวดาย) - [ 14 ส.ค. 46 12:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จากนั้น จอมมารจึงหันไปมอง ด้านหลังของบุรุษหนุ่ม เห็นคำว่า' เทียน' "เจ้ารึ คือผู้นำนิกายสวรรค์ อาจารย์เจ้าสบายดีรึ ข้าไม่ได้เจอท่านตั้งนานตั้งนาน ข้าคันไม้คันมือยิ่งนัก ฝากบอกด้วยว่า ฝ่ามือสวรรค์ของท่านข้าแก้ได้แล้วนะ" จากนั้นจอมมารก็เลื่อนสายตาไปที่ดาบของเจี๊ยะบ่จ่าย... "ส่วนเจ้า!! ดูจากดาบที่เจ้าสะพายแล้ว เจ้าคือ ฟันบ่จ่ายแน่นอน!!!" เจี๊ยะบ่จ่าย พูดพร้อมส่ายหัวไปมา "เจ้าผิดแล้ว ข้าคือ 'เจี๊ยะบ่จ่าย' ต่างหาก ข้าไม่เคย 'ฟันบ่จ่าย' พูดแบบนี้ ข้าเสียหายนะ" เจี๊ยะบ่จ่าย หัวฟัดหัวเหวี่ยงกระแทกป้านสุรากับโต๊ะทำให้สุรากระฉอกออกมา ปีศาจสุรารีบอ้าปากรับมันมีสมกับเป็น ปีศาจสุรา จอมมารหันไปทางสาวน้อย "เด็กน้อยนี้คงจะเป็นทายาทผู้อวุโสต๊กโกวใช่หรือไม่?" "เชอะ! ข้าไม่สนเจ้าหรอก หน้าตาก็ออกจะหนุ่ม แต่ผมขาวโผลนได้ไง อี๋ๆๆที่สุดๆๆ" นางกล่าวพร้อมกับ สะบัดไปซบอกเหี่ยวแห้งของกงจื้อสำราญ "ว่าแต่ท่านคือใคร" ต๊กโกวย้ง ไม่วายหันกลับมาถามจอมมารแปลกหน้า "ฮ่าาา ฮ่าาา ข้าน่ะเหรอ ข้าก็คือ พ่อเจ้าไง ข้าปลอมแปลงเก่งไหมละ" (คล้ายๆมุขร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมา) ที่แท้ผู้มาหาใช่จอมมารแสนฤทธาไม่ กลับเป็นผุ้อวุโสต๊กโกวป้ายคิ้วนั่นเอง ผุ้อวุโสต๊กโกวนอกจากจะเป็นหนึ่งในด้านวรยุทธแล้ว ยังเป็นสุดยอดด้านการปลอมแปลงโฉมอย่างยิ่ง "มา มา มา จอกนี้ ข้าขอดื่มให้กับทุกท่านเอง" "ลูกย้ง เจ้าหายไปไหนมาหลายวัน" "พ่อ ข้ามีเรื่องจะปรึกษากับท่านพอดีเลย...ทุกท่าน ข้าขอตัวก่อนไปนะ" ต๊กโกวย้งจูงมือผุ้อวุโสต๊กโกว แล้วหันไปวิชาเชี้ยะเฉี่ย (ยิ้มตรึงใจ) กับกงจื้อสำราญ "จ๋าจ๊ะ ได้จ๊ะ" กงจื้อสำราญ จ๊ะทิงจาไปเลย... "หึ!!" ปีศาจสุรา ส่ายหัวไปมา อดสังเวสไม่ได้ เมื่อดื่มป้านสุดท้ายก็ หลังน้ำตาออกมา... พริบตานั้นแล้ว 2 พ่อลูก ก็จากไป กงจื้อสำราญครำครวญ "ยุทธจักรร่ำลือกันว่า ผุ้อวุโสต๊กโกวมีนิสัยแปลกประหลาด คิดจะมาก็ มา คิดจะไปก็ไป เดินเหินไร้ร่องรอย เห็นท่าจะต้องเพิ่มอีกบุคคลหนึ่งแล้ว แม่นางต๊กโกวย้ง.. จุ๊บบจุ๊บบ" ค่ำลงแล้ว แต่ หอเหินห่าวกลับคึกคักไปด้วย เหล่ายอดฝีมือ (อย่างน้อยตอนนี้ ก็มีตั้ง 5-6 คนแล้วละ) ยิ่งใกล้เวลายามสอง ผู้มายิ่งมาก ..คนเหล่านี้ บ้างขี่ม้า บ้างนั่งเกี้ยว ดูเผินๆล้วนแล้วแต่เข้ามาเพื่อหาความสำราญทั้งสิ้น แต่แท้ที่จริงนั้น ต่างมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือ เพื่อสืบหา ไข่มุกมังกร ไข่มุกล้ำค่าสีดำของผู้อวุโส ที่สามารถเพิ่มพูนพลังฝีมือถึง 10 เท่า **ไข่มุกมังกร ความเดิมจากภาคที่แล้ว เสี่ยวลุกยังไม่ทันหาไข่มุกมังกรก็ จบภาคไปซะก่อน เศร้าจริงๆ** หมู่ตึกหอเหินห่าว มีทั้งสิ้น 7 ตึก แต่ด้วยเรื่องราวมิอาจยืดเยื้อ หมู่ตึกเหินห่าว จึงถูกธรณีสูบไป 4 ตึก เหลือเพียง 3 ตึก หมู่ตึกทั้ง 3 เรียงรายเป็นเส้นตรง ถูกคั่นด้วยทางเดินที่เชื่อมเป็นรูป 4 เหลี่ยม ล้อมรอบลานกว้างเอาไว้ เหล่าจอมยุทธอันได้แก่ กงจื้อสำราญ, หัวตะหลิว, ปีศาจสุราเฟยหยุ่น, ผู้นำนิกายฟ้าสวรรค์รุ่นเยาว์ เทียนหลงเฟย , เจี๊ยะบ่จ่ายเพลงชักดาบสะท้านเหลาสุรา และ แม่นางเฮ้งเฮง เจ้าแม่ข่าวสารแห่งแดนตงง้วน ล้วนแล้วแต่ชุมนุมอยู่ณ.หมู่ตึกเหินห่าวกลาง อันเป็นสถานที่ที่มี เหล่าจอมยุทธมากที่สุด ปีศาจสุรา กระดกป้านสุราเข้าไปแล้วจึงกล่าว"ท่านกงจื้อเอาแต่กรุ่งกริ้งๆ ไม่มาช่วยกันหารือ เรื่องจอมมารแสนฤทธาหรือท่านคิดหนีเอาตัวรอดเพียงผู้เดียว" กงจื้อสำราญ หันหน้ามาหาปีศาจสุรา "ข้าเนี่ยอ่ะนะ! คิดหนีเอาตัวรอดเพียงผู้ดียว เฮอะ!" "ก็เจ้าพูดเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะจูงมือแม่นางต๊กโกวเผ่นไปก่อน ไม่เชื่อลองท่านย้อนกลับไปอ่าน ข้อความที่ 19 ดูได้" กงจื้ออึกอักๆ แล้วพูดกลบเกลื่อนว่า"หรือท่านคิดว่า ว่าต๊กโกวป้ายคิ้วจะปล่อยให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นได้" กงจื้อหันมา หลิ่วตาเหล่ ด้วยความเชื่อมั่น เจี๊ยะบ่จ่ายพูดพลาง ลุกมานั่งโต๊ะเดียวกัน "...แต่ท่านอย่าลืมว่า จอมมารทัพพีกระบี่แสนฤทธากับ ผู้อวุโสต๊กโกวป้ายคิ้วมักจะปรากฏตัวสู่ยุทธจักรในช่วงเวลาต่างกัน เมื่อไหร่ก็ตามที่จอมมารออกมา ท่านต๊กโกว ก็สาบสูญ เมื่อไหร่ที่จอมมาร สาบสูญ ท่านต๊กโกวก็ปราฏกาย เรื่องนี้ใครๆก็รู้ดี" (เจี๊ยะบ่จ่าย หอบแฮ่กๆ ทำไมบทพูดคราวนี้ยาวจัง!!!) "นั่นก็ใช่แล้ว เมื่อสักครู่นี้ จู่ๆ ผุ้อวุโสต๊กโกวก็ปรากฏกายขึ้น แล้วแม่นางต๊กโกวย้งก็ พาหายไป ข้าว่ามันต้องมีเงื่อนงำแน่ๆ" ยิ้วน้อยที่มากเรื่อง ให้ความเห็น "หรือท่านคิดว่า ต๊กโกวป้ายคิ้ว คือจอมมาร จอมมารคือ ท่าต๊กโกวงั้นรึ?" หัวตะหลิวกล่าวเสริม ก่อนตอบ เจี๊ยะบ่จ่ายหันมาค้อนผุ้กำกับ 1 ครั้ง "ทำไมบทตูยาวทุกที ค่าตัวก็เท่ากัน!" "เรื่องนั้นกลับไม่ต้องห่วง ที่ข้าห่วงก็คือ จอมมารแสนฤทธาคนใหม่ มีเป้าหมายอะไร หรือจะมาช่วงชิงไข่มุกมักรด้วย" เจี๊ยะบ่จ่ายทำตามุ่งมั่น!!! พริบตานั้น ที่หน้าต่างก็ปรากฏเงาร่างอ้อนแอ้น ร่างหนึ่ง... แม่นางเฮ้งเฮง เจ้าแม่ข่าวสารแห่งแดนตงง้วน!!! "เหว๋อออ!!!" ทุกคนตกใจ เกือบเสียสติ เมื่อจู่ๆ นางก็โผล่มา แถมถือตะเกียงส่องคางอีก "ใช่แล้วค่า จอมมารแมนฤทธา ตั้งใจจะมาช่วงชิง ไข่มุกมังกร แต่เพื่อจุดประสงค์อะไร ถ้าท่านอยากรู้ ก็จ่ายมาอีก 999 ตำลึง!!" "จะบ้าเหรอออออ!!!!" เหล่าจอมยุทธ ตะโกนกลับไปอย่างพร้อมเพรียงกัน แม่นาง เฮ้งเฮง ได้แต่ขยี้เท้าอย่างขุนเคืองแง่งอน แล้วก็ พริ้วตัวจากไป... ผู้นำนิกายฟ้าสวรรค์รุ่นเยาว์ เทียนหลงเฟยหันมากล่าว  "ท่านลองมองไปรอบๆงานสิ ข้าว่า ในกลุ่มผู้มามากมายเหล่านี้ ต้องมียอดคน งำประกายอีกหลายท่านแน่ๆ ข้าไม่เชื่อว่า วิชาสลายอณูรวมธาตุของ จอมมารแสนฤทธาจะสามารถจัดการได้ทั้งหมด" *** คือ ผมก็รอยอดคนงำประกายท่านอื่นๆอีกนะครับ ตอนนี้มีกันแค่ 6 คน ..แบบว่าไม่ต้องไปไหนแล้วละ อยู่มันในหอเหินห่าว นี่แหละ*** "หึ!!" ปิศาจสุรา หลังจากพูดมากไปรอบนึงแล้ว ก็เงยหน้าเงยตากรอกเหล้าข้าปากไม่ขาดสาย "ถ้ามันมา ข้าจะให้มันลิ้นลอง ลี้น้อยในมือใหญ่ของข้า" หัวตะหลิวกำลังเมาได้ที่ พูดพร้อมซัด ตะเกียบออกไป จึ่ก!!! ทุกคนหันไปมองตามเสียง ที่เสาไม้ตะเคียนทอง ปรากฏ รู 1 รู เมื่อมองลอดผ่านรูไป ก็พบอีก 1 รูที่เสา ต้นตรงข้าม เหล่าจอมยุทธยังคงมองลอดต่อไปอีกที่เสาต้นที่ 3 ก็ พบสว่าน 1 อัน ตกอยู่พร้อมกับตะเกียบหักเป็นท่อนๆ เหล่าผู้กล้าตกใจตกเก้าอี้ในทันที!!! "แป่ววว.........." ที่แท้ ตะเกียบมันหักตั้งแต่กระทบ พื้นครั้งแรกซะแล้ว ธ่อ! "ข้าว่าเจ้าเมาแล้วละ หัวตะหลิว ไม่เช่นนั้น ด้วยเฟรนไชน์ลี้น้อย เสาคงพังไปแล้วละ" เทียนหลงเฟยพูดปลอบใจ เหตุการณ์ติงต๊องส์นี้ ยังคงดำเนินเรื่องต่อไปไม่มีทีถ้าว่าจะหลุดพ้นไปได้ ทันใดนั้น ประตูใหญ่ของหมู่ตึก ก็ระเบิดออก...ตูมมมมม แต่ผู้มากลับไม่ใช่ จอมมารแสนฤทธา...!?! แล้ว........เขาคือใคร....................... --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- พยายามลากออกมาจาก บทติงต๊องส์แล้วครับ แต่ก็ยังวนเวียนอยู่ แหะ แหะ ปล.โอ้ววว พลาดไป 3 ก้าว ต้องเปลี่ยนบท แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 13:25:24 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 13:21:12 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 13:09:50 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 13:00:22 จากคุณ : แสนฤทธา (แสนฤทธา) - [ 14 ส.ค. 46 12:37:49 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แย่แล้ว ชักช้าไป 3 ก้าว ผู้น้อยขอเวลาแก้บทก่อน นะครับ จากคุณ : แสนฤทธา (แสนฤทธา) - [ 14 ส.ค. 46 12:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอเค แก้ไขเรียบร้อยแล้วครับ เฮ้อออเหนื่อยจัง จากคุณ : แสนฤทธา - [ 14 ส.ค. 46 13:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 'ผู้มาดีมักไม่มา......ผู้มามักไม่ดี' 'มาแล้วยังดีกว่ามาช้า...มาช้ายังดีกว่าไม่มา' ................................................... ผู้มามิใช่ จอมมารแสนฤทธา แต่ก็เป็นมือกระบี่หนุ่มในสังกัดค่ายสำนักของ 'เล่าอากู๋' นามว่า 'เสี่ยวมอส' ร่างมันเต็มไปด้วยโลหิต ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- 'เล่าอากู๋' มีชื่อเสียงเคียงคู่กับ 'อาวเอี้ยงฮ้อ' มานานปีเพียงแต่มันมิใคร่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวในยุทธจักร ชื่อเสียงจึงไม่ถึงระดับ 'ต๊กโกวป้ายคิ้ว' ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- "ท่านอาจารย์ สั่งให้เราพร้อมด้วยศิษย์ร่วมสำนักอีกห้าร้อยคน รุดมากำจัดจอมมาร ผดุงคุณธรรมให้แก่แผ่นดิน........." "...แต่กลับเจอกับจอมมารผู้นี้ระหว่างทาง ศิษย์พี่น้องเรากลับถูกสังหารสิ้น มีเพียงเราอาศัย 'เพลงกระบี่ปี่แปกอ'(กระบี่บุตรกตัญญู) และวิชา'ไต่บันไดเมฆา' ประคองตัวหลบหนีรอดมาได้ วิชา 'ยอดวิชารวมอณูสลายธาตุ' มารร้ายนี้ช่างร้ายกาจนัก" มันกล่าวต่อ "เรามาเพื่อเตือนพวกท่านให้ระวังตัว มันคงมาถึงในเวลาสองก้านธูป" มันจากไปอย่างเร่งร้อน เพื่อแจ้งต่ออาจารย์มัน ......... หลังจากนั้น ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งมาทางเหล่าผู้คนอย่างรวดเร็ว !!!!!! อุนยิ้ว กลับรับไว้ด้วย 'ดรรชนีสัมพันธ์จิตใจ' ซึ่งขโมยฝึกมาจากท่านบิ๊กจุ๊ (กล่าวถึงในภาคแรก) ที่แท้เป็นธนูส่งสาร นางเปิดออกดูเห็นข้อความว่า............................ จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 14 ส.ค. 46 15:16:01 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 27 "::::::: Work at Home ::::::::" จากคุณ : ง้อไบ้ - [ 14 ส.ค. 46 15:41:16 A:63.194.36.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 เทียนหลงเฟย กล่าว "บัด-zob ชาวยุทธอย่างเรา มิต้องทำงานก็มีกินได้ ผู้ใดเคยเห็นชาวยุทธทำมาหากิน ชาวยุทธอย่างเรา เพียงร่อนไป ร่อนมา เก็กหน้าหล่อ ร่ำสุรา หาเรื่องต่อยตี ก็เพียงพอแล้ว?" "Work at Home หรือ at Hell อันใด เรามิเคยสนใจ" มันอ่านต่อไป กลับพบข้อความ "::::::: ท่านต้องส่งข้อความนี้ต่อไปยังชาวยุทธ 99 ท่านภายใน 9 วันจะมีลาภ มิเช่นนั้นจะต้องตกตายภายใต้คมกระบี่ภายใน 7 วัน ::::::::" มันถึงกับฉีกทิ้งไปโดยมิไยดี แล้วแผดด่าต่างๆนาๆมิหยุดยั้ง ปีศาจสุรา กล่าว "ท่านโปรดดื่มสุราให้มาก กล่าววาจาให้น้อย" กงจื้อสำราญเสริม "ถูกต้อง! ... พวกเรามีเวลาไม่ถึงสองก้านธูป ไม่แน่หลังจากนี้จะมีโอกาสดื่มกินร่วมกันอีก ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ" คำพูดของ กงจื้อสำราญ กลับกระตุ้นให้ทุกผู้คนนึกถึงการมาของ จอมมารแสนฤทธา และรู้สึกถึงบรรยากาศแห่งความตายที่ย่างกรายเข้ามาใกล้ แม้แต่ หัวตะหลิว ซึ่งกำลังขบคิดถึงการซัดตะเกียบของตนเองเมื่อครู่ ว่าไฉนมันมิสามารถซัดทะลุแม้แต่เสาต้นเดียว ? ตอน เอี๊ยบไค ถ่ายทอด แฟรนด์ไชส์ลี้น้อย แก่มัน มันเคยทดลองซัดมีดบินทะลุเต้าหู้ถึง 16 ชิ้นในคราวเดียว !!!...... ขบคิดมิเข้าใจ ใยเสาต้นเดียวมิอาจทะลุไปได้ เมื่อได้ยินคำกล่าวนี้ พลันนึกขึ้นได้ กล่าวว่า "ท่านทั้งหลายโปรดวางใจ สหายผู้มีฝีมือลำเลิศของเราท่านหนึ่ง กำลังเร่งรุดมา เราเชื่อว่ามันจะช่วยพวกเรารับมือกับจอมมารได้" ทุกคนรับฟังพลันรู้สึกคึกคักขึ้นอักโข อุนยิ้ว กล่าวถามด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยมว่า "ผู้ใดกัน หน้าตาหล่อเหลาหรือไม่ ?" หัวตะหลิวตอบว่า "มันคือ ................ " จากคุณ : อวี้เหวินละลายกระดูก - [ 14 ส.ค. 46 17:52:47 A:203.170.177.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 "มันคือ.......ผู้พันแซนเดอร์" ฮิฮิอิ พี่ๆ ต่อเรื่องได้ยังไงอ่ะ ตลกจัง ^_____^ จากคุณ : ง้อไบ๊ - [ 14 ส.ค. 46 18:07:26 A:63.194.36.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 ภาพผู้พันแซนเดอร์ครับ(เพื่อความครึกครื้น อิ อิ อิ) จากคุณ : เจี๊ยะบ่จ่าย (อ๊อดน้อยใส่แว่น) - [ 14 ส.ค. 46 18:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เจี๊ยะบ่จ่ายกล่าวขึ้นมาในบัดดลว่า เจ้าฝรั่งหัวทองผู้นี้เรารู้จัก เราเคยใช้กระบวนท่าที่32ในเพลงชักดาบสะท้านเหลาสุรามีนามว่า "ชักดาบถล่มฟาสต์ฟู้ดมารดามันเถอะ" โค่นพ่ายแพ้มาแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 14 ส.ค. 46 18:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ท่านผู้พันนับเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่ง เพียงเคยพลาดพลั้งครั้งเดียวต่อ เจี๊ยะบ่จ่าย มิสามารถทวงค่าอาหารจากมันได้ ท่านเข่นฆ่าวันละหลายพันศพ หร้อมทั้งยังนำเหยื่อบางส่วนไปเลาะกระดูกทอดจนเหลืองกรอบ เจี๊ยะบ่จ่าย กล่าว "แต่มันไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับยุทธภพมานาน เหตุใดมันจึงรุดมา ? " หัวตะหลิว ตอบ "มันเพียงมาตามหา ไก่ ตัวหนึ่ง ซึ่งหลบหนีมา แต่เราจะรั้งมันไว้ อาศัย 'เพลงปังตอพลิกเมฆา' ของมันรับมือจอมมาร" จากคุณ : อวี้เหวินละลายกระดูก - [ 14 ส.ค. 46 18:37:38 A:203.170.177.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 สิ้นเสียงหัวตะหลิว ก็พลันได้กลิ่นไก่ทอดหอมรวยริน พร้อมกับเสียงหัวเราะอันแบบชินจัง "ว่ะ ฮะะ ฮะะะะ ฮ่าาาาาา ฮ่าาาาาาา" หัวตะหลิว หันไปบอก ปีศาจสุรา "นั่นแหละ เขาละ!" "2 หึ!" ปีศาจสุรา ที่วันๆ ไม่พูดอะไรนอกจาก หึ! ครั้งนี้ ผู้พันแซนเดอร์ กลับทำให้เขา พูด 2 หึ! ออกมาได้ แอ้ดดดดด.....เสียงเปิดประตู พร้อมด้วย ชายร่างอ้วนชาวต่างชาติ "เฮย์ วอซซับ~แม้นนน!!!" เหล่าจอมยุทธ หันหน้ามองซึ่งกันและกัน พยักหน้า ทำทีว่าเข้าใจ แต่แท้ที่จริงแล้ว งงเป็นไก่ตาแตก "โอวว ซาาหวัดดีคะรับ มาทามอารัย กันตังมากมายคะรับ" (ภาพย์ไทย ซับอังกฤษ) รอยยิ้มปรากฏ บนใบหน้าของเจี๊ยะบ่ จ่าย  "เฮ้ พูดไทยได้หนิหว๋าาา" "มาท่าน ผุ้พันแซนเดอร์ เรากำลังปรึกษาหารือกันถึงเรื่อง จะรับมือ จอมมาร เอ๊ยย รับมือกับไก่ ที่หายไปได้อย่างไร" ฟู้ววววววว 'เกือบไปแล้วไหมเล่า' เจี๊ยะบ่จ่าย ถึงกับปาดเหงื่อเย็นเยียบ "จริงหรอครับ โอววฝารั่งดีจาย ฝารั่งก็ตามหาก่าย เหมือนกานน โย่วๆ" ใครจะรู้ว่า ผุ้พันแซนเดอร์เป็น ฮิบฮ่อบ "วาแต่ว่าา ท่านท้างหลาย รู้ว หรอคะรับ ว่าไก่ หายปายหนายย โย่วๆๆ" ผู้พัน พูดพลางเต้น แร๊พ โย่วไปด้วย   กงจื้อสำราญ หรี่ตา ยิ้บๆ ส่ง ซิกให้กับ ปีศาจสุรา "ข้ารู้ ว่าใคร ขโมยไก่ไปนะท่าน ผู้พัน" "หึ หึ!" ปีศาจสุรา ส่งเสียงสนับสนุน "มานเป็นนครายย บอกผู้พันนมา ผู้พัน จะจัดการ เลาะกราดูกมัน เอาไปทำ ไก่ไม่มีกระดูกเลยย" เทียนหลงเฟย กล่าวว่า "ข้าเกรงว่า ท่านไม่ต้องรอแล้วละ... " ที่เบื้องนอก จู่ๆก็เกิด ลมพายุ โหมกระหน่ำ ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดงเพลิง ตึกหอเหินห่าว ที่สร้างด้วย โครงสร้างเฮฟวี่ทิมเบอร์ ยังสั่นคลอนน คราวนี้ แน่นอนแล้วว่า จะเป็นใครไม่ได้ นอกจาก....... "จอมมารแสนฤทธา ยอดวิชาสลายอณูรวมธาตุ" #006 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- เอามาแล้วครับ.... อนุญาตให้ท่านทั้งหลายเชิญจัดการกับ จอมมารได้ตามสะดวกเลยนะครับ ยอดวิชาที่ว่า ก็ อ่านวิธีใช้ได้จาก ข้อความที่ 12 นะครับ แต่ขออย่างเดียวนะครับ อย่าเพิ่งให้ จอมมารตายเร็วเลยนะครับ ผมปวดหัวกับการ สร้างลูกหลานทายาทเลือดมารฟ้าใหม่อ่ะครับ แหะ แหะ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 21:13:34 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 14 ส.ค. 46 21:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 34 "อาศัยปังตอเล่มเดียวก็คิดพิชิตจอมมาร ช่างอ่อนต่อโลกนัก" สิ้นเสียงลง ปรากฎร่างชายหนุ่มชุดขาวขึ้นที่ริมหน้าต่าง "ไม่ทราบว่าท่านผู้นี้มีนามว่าอะไร เหตุใดจึงมาทำลับๆล่ออยู่ที่ริมหน้าต่าง ถ้าว่างอยู่ขอเชิญมาร่ำสุรากันซักจอกเป็นอย่างไร" ปีศาจสุรากล่าวเสียงลิ้นไก่สั้น "สุราราดรดลำไส้ทุกข์ ทุกข์ทับถมทวี เมื่อพี่ท่านไม่รังเกียจคนยากไร้เช่นข้าพเจ้า ก็ต้องขอรบกวนแล้ว" หัวตะหลิวกล่าวถามถึงชื่อชายหนุ่มอีกครั้ง เพราะเมื่อกี้ไม่ยอมตอบ "เรามีนามว่า ทุกข์เดียวดาย เป็นคุณชายรองแห่งตระกูลหลี่แดนกังหนำ" กงจื๊อสำราญกล่าวขัดขึ้นมาว่า "มัวแต่ทักทายปราศัย ความตายมาเยือนยังไม่รู้ตัวอีก รีบเผ่นกันเถอะ" "จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน ไยไม่รอลิ้มชิมวิชาสลายอณูฯ ของข้าก่อน" สิ้นเสียงร่างจอมมารก็ปรากฎขึ้น พร้อมรังสีแห่งการฆ่าฟัน ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ เหตุใดความรักยังทำร้ายใจเราอยู่? เพราะเราเป็นผู้งมงายในรักกระนั้นหรือ? ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : ทุกข์เดียวดาย - [ 14 ส.ค. 46 21:36:58 A:203.113.34.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 "มัวแต่ทักทายกัน เห็นมั้ยหนีไม่ทันแล้ว" เจี๊ยะบ่จ่ายกล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "เมื่อข้าทำให้ทุกท่านต้องลำบาก ข้าก็ขอรับผิดชอบเอง" ทุกข์เดียวดายกล่าวด้วยมาดพระเอกเต็มที่ "เมื่อพบกันถือว่ามีวาสนา จะให้ท่านรับศึกเพียงลำพังได้อย่างไร เราปีศาจสุราขอสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับท่าน" "เรากงจื้อสำราญก็ขอร่วมด้วย" (เนื่องจากตัวละครเยอะกล่าวชื่อไม่หมด เอาเป็นว่าทุกคนพร้อมลุยไม่หนีก็แล้วกัน) "วันนี้พวกเราจะให้จอมมารได้รู้ว่าวิชาสลายอณูฯ หรือจะสู้สุนัขสามัคคี" ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ เหตุใดความรักยังทำร้ายใจเราอยู่? เพราะเราเป็นผู้งมงายในรักกระนั้นหรือ? ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : ทุกข์เดียวดาย - [ 14 ส.ค. 46 21:49:14 A:203.113.34.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 "ขอข้าลงมือก่อน" เจี๊ยะบ่จ่ายกล่าวขึ้น ทุกผู้คนหันไปมองหน้ากันด้วยความตื่นตระหนก เนื่องจากเจี๊ยะบ่จ่ายผู้นี้มีชื่อเลื่องลือในการถอนตัวล่าถอยเอาตัวรอดก่อนเพื่อนเสมอ แล้วเหตุไฉนจึงอาสาท้าสู้ก่อนเช่นนี้......... เจี๊ยะบ่จ่ายชักดาบสีดำไร้ชื่อออกจากฝักสีดำไร้แซ่แล้วชิงจู่โจมออกสามสิบสามดาบในเสี้ยววินาทีเดียวแต่จอมมารกลับยิ้มเล็กน้อยแล้วโบกมือสร้างกำแพงมิติขึ้น ทำให้การจู่โจมทั้งหมดของเจี๊ยะบ่จ่ายหายสาบสูญไปในช่องว่างระหว่างมิติหมดสิ้น จากนั้นมันขยับปากหมายจะกล่าวอันใดพลันเหลือบไปเห็นกงจื้อสำราญกำลังลอบเกร็งลมปราณขึ้นจึงยังมิทันได้กล่าววาจาร่างทะมึนของจอมมารก็ตรงเข้าประชิดร่างกงจื้อสำราญ............ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 22:26:34 จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 14 ส.ค. 46 22:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ยังมิทันได้กล่าววาจาร่างทะมึนของจอมมารก็ตรงเข้าประชิดร่างกงจื้อสำราญ ฝ่ามือของมันถึงกับมีสีแดงดุจโลหิตและรวดเร็วเกินกว่าที่กงจื้อสำราญจะรับได้ กงจื้อสำราญลอบรำพึงในใจว่า"หรือนี่วิชาสลายอณูฯ!" พริบตานั้นกงจื้อสำราญเพียงคิดถึงสิ่งเดียว "ช่วยข้าที" หลังจากนั้นหยดเลือดก็สาดกระเซ็น กงจื้อสำราญยังมีขีวิต!! นี่มิใช่เลือดของมัน "แล้วเป็นเลือครัย"มันรำพึง เลือดของจอมมารแสงฤทธา "เจ้าเจ้าเจ้า" "นั่นเป็นโทษที่เจ้าสังหารหลันเอ๋อ"บุรุษหนุ่มเทียนหลงเฟย(ตัวละคร004)กล่าว "อ้อ เจ้า ฮ่าฮ่าเจ้าเอง" จอมมารร่างสูงหัวร่อปานคลุ้มคลั่ง "เจ้าที่แท้ทราบเราฆ่านาง?" เทียนหลงเฟยมิได้ตอบมันเพียงถามเสียงราบเรียบว่า "ท่านเหตไฉนฆ่านาง?" คำถามนี้กลับเล่ยเอาจอมมารสะดุ้งมันถลึงตาบิดเบี้ยวตะคอกว่า "เนื่องเพราะนางรักท่าน!!!" ชั่วครู่นั้นทำให้ทุกผู้คนต่างทราบ ความบาดหมางของบุรุษหนุ่มหน้าหยกแลจอมมารมันเนื่องเพราะสตร๊นามหลันเอ๋อนั่นเอง นางเป็นคนเช่นไร?? ทุกผู้คนล้วนต้องการทราบ และยังต้องการทราบอีกว่าจอมมารจะเสร็จเทียนหลงเฟยรึไม่...... หากแต่พริบตานั้นเทียนหลงเฟยกลับทิ้งกระบี่!! "ท่านไปเถิดจอมมารท่านไป คนเหล่านี้เป็นสหายของข้าพเจ้า ท่านต้องหนี เนื่องเพราะท่านทราบยอดวิชาของท่าน ต่อหน้าเรานั้น กลับมิมีความหมาย มิคาด!! ตอมมารแสนฤทธากลับกัดฟันกรอด แล้วโผร่างจากไป หากตอนจากไปันยังทิ้งท้ายไว้ว่า "เทียนหลงเฟยเห็นแก่ท่าน บอกต่อท่าน เจ็งหลันยังมีชีวิตอยู่ นางอยู่ที่ลั่วหยาง!!!" คำพูดของจอมมารยังทำให้บูรูษหนุ่มเกิดความกระตือรือล้นขึ้น "หลันเอ๋อ หลันเอ๋อ" จากคุณ : เดียวดายพีนลี้~ไร้นาม~ - [ 14 ส.ค. 46 22:09:48 A:203.156.29.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 ลมปราณจากท่าร่างการจากไปของจอมมารแสนฤทธา ก็กระแทกกงจื้อสำราญที่กำลังแอบเพ้อถึงวิชาเชี้ยะเฉี่ย(ยิ้มตรึงใจ)ของต๊กโกวย้ง กระเด็นไป 3.217 วา รับบาดเจ็บสาหัส ทันใดนั้นต๊กโกวย้งที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ ก็ร่อนลงมารับร่างของกงจื้อสำราญไว้ แล้วกล่าวด้วยความกังวล "พี่กงจื้อเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?" กงจื้อสำราญยิ้มแก้มตุ่ย แล้วก็พ่นเลือดที่อมเอาไว้ออกมา "ปู้ดดด" เปรอะเปื้อนเสื้อผ้าชุดขาวของต๊กโกวย้งไปหมด "ย้งยี้ พี่มีเรื่องจะบอก ความจริงพี่มีแซ่'เอ็ง' ชื่อคำเดียวว่า'เจ๋ง' (เอ็งเจ๋ง)..." พอพูดได้แค่นี้ กงจื้อสำราญก็สลบไสลไม่ได้สติไป "เจ๋งกอ" ต๊กโกวย้งอุทานด้วยความตกใจ หลังจากผ่านไป .417 วินาที ก็พลันตั้งสติได้ รีบพากงจื้อสำราญไปหลบในตึกด้านข้าง พร้อมกับนั่งประสานมือถ่ายพลังภายในรักษาให้ ... แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเรื่องราวภายนอก ต๊กโกวย้งไม่วายเจาะผนังเป็นรูเอาไว้คอยแอบดู ... ================================================ คือว่าเรากงจื้อมีธุระไม่อาจออนไลน์ได้ 1 อาทิตย์ เลยต้องให้ "กงจื้อสำราญ" ไปพักรักษาตัวก่อน ช่วงนี้ทุกท่านก็แต่งต่อกันตามสบายนะขอรับ แล้วอีก 1 อาทิตย์เจอกัน (ถ้าเรื่องยังไม่จบซะก่อน ... คราวนี้"อะไร"จะได้กันหละเนี่ย คงไม่ใช่ไก่เคเอฟซี กะไก่เชสเตอร์นะท่าน ๕๕) ถ้าใครมีเวลาว่างก็เอา"แตงโม"ไปเยี่ยมเรากงจื้อได้นะท่าน ================================================ ท่านแสนฤทธาไม่ต้องกังวลนะขอรับ ตามกฏแล้วไม่มีใครฆ่าตัวละครหลักของท่านได้ นอกจากท่านอนุญาตก่อนนะ ================================================ สรุปหมายเลขตัวละครครั้งที่2 ตัวละครหลัก#005 จอมชักดาบเจี๊ยะบ่จ่าย (ของท่านอ๊อดน้อยใส่แว่น) ตัวละครหลัก#006 จอมมารแสนฤทธา ยอดวิชาสลายอณูรวมธาตุ (ของท่านแสนฤทธา) ตัวละครหลัก#007 แม่นางเฮ้งเฮง เจ้าแม่ข่าวสารแห่งแดนตงง้วน (ของท่าน FUYUchan ... เบอร์ 007 แล้วกันนะท่าน เพราะท่านแสนฤทธามาก่อนแว้บนึง ถือว่าเป็น"เจน" บอนด์ สปายหญิงขายข่าวสารแล้วกัน) ตัวละครหลัก#008 'อุนยิ้ว' แห่ง'หอลมพิรุณกระหน่ำ' เจ้าของฉายา 'ยิ้วน้อยที่มากเรื่อง' (ของท่านลี้ตั่วฉุ่ย ตกลงตัวนี้นะท่าน? เห็นท่านไม่ได้ใส่เบอร์มาเลยไม่แน่ใจ) ตัวละครหลัก#009 ทุกข์เดียวดาย คุณชายรองแห่งตระกูลหลี่แดนกังหนำ (ของท่านทุกข์เดียวดาย) ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้งกริ่ง เรากงจื้อจริงๆแค่สำราญ ใครว่ากงจื้อล้วนกรุ้มกริ่ม เรากงจื้อกินอิ่มก็สำราญ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : กงจื้อสำราญ :D - [ 14 ส.ค. 46 22:16:18 A:203.156.27.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 ............ ที่ว่างไว้คือผมมาลบเนื้อหาออกเนื่องจากไม่ต่อเนื่องกับท่านอื่นครับ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 22:21:42 จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 14 ส.ค. 46 22:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 40 พลันต๊กโกวย้งต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีร่างหนึ่งมายืนอยู่ข้างๆ ที่แท้เป็นแม่นางเฮ้งเฮงเจ้าเก่า #007 ^^ (ผลุบๆโผล่ๆจังวุ้ย) "สมเป็นเจ้าแม่ข่าวสาร พอจอมมารจากไปปุ๊บ ก็โผล่มาปั๊ป" น้ำเสียงนั้นประชดประชัน แต่เฮ้งเฮงหาใส่ใจไม่ "แม่นางไม่อยากรู้เรื่องราวความลับของกงจู้สำราญหรืออีกนามคือเอ็งเจ๋งบ้างรึ?" "ท่านทราบ!?!" "มีสิ่งใดบ้างที่ข้าไม่รู้ แต่แน่นอนว่าเหมือนเดิม..." เฮ้งเฮงแบมือพลางกระดิกนิ้วเป็นนัย หากแต่ต๊กโกวย้งเบือนหน้าหนี "ข้าต้องการรู้จากปากเจ๋งกอเอง คนไร้น้ำใจ เห็นแก่เงินเยี่ยงท่านจงไปเถิด ข้าไม่มีอะไรจะให้" แทนที่เฮ้งเฮงจะโกรธ นางกลับหัวเราะ พลางกล่าวว่า "ท่านกล่าวว่าข้าไร้น้ำใจ ข้าก็จะมีน้ำใจต่อท่าน ขอเตือนให้ท่านชิ่งหนีโดยพลัน เนื่องจากตอนนี้ข่าวเรื่องจอมมารพ่ายระบือไกล แน่นอนด้วยมีคนมาซื้อข่าวกับข้า จะไม่ขายก็กระไรอยู่ บัดนี้เหล่าจอมยุทธ์ได้เดินทางมาจากทั่วสารทิศ หวังพิชิตเหล่าจอมยุทธ์ผู้โค่นจอมมาร" ต๊กโกวย้งตกใจแทบสิ้นสติ เจ๋งกอบาดเจ็บสิ้นสติ ไหนเลยจะประมือผู้ใดได้ พลันข้างนอกบังเกิดเสียงเอะอะโวยวาย ที่แท้มีจอมยุทธ์กลุ่มหนึ่งเดินทางมาถึงหน้าตึกแล้ว!!! ต๊กโกวย้งแอบดูเหตุการณ์ด้วยใจระทึก เจี้ยะบ่จ่าย เทียนหลงเฟย  และคนอื่นๆกำลังยืนเผชิญหน้ากับ...?????? **************************** เชิญแต่งต่อจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 23:09:07 จากคุณ : FUYUchan - [ 14 ส.ค. 46 23:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ทางด้าน จอมมารแสนฤทธา หลังจากพ่ายแพ้แก่ เทียนหลงเฟย และกงจื้อสำราญ (ข้างบนเค้าบอกมา) ก็ทะยาน ขึ้นเขาฮั้วซัวไป "หึ หึ เจ้าพวกเด็กโสโครก ข้าแกล้งเป็น พ่ายแพ้แกเจ้าหรอก แท้ที่จริง ข้าจงใจสร้างสถานการณ์ ให้พวกเจ้า ตีกันเอง ข้าจะได้มีเวลาไปหา 'ไข่มุกมังกรดำ' ที่หายสาบสูญไป ที่แท้จริงแล้วจอมมารแสร้งทำเป็นพ่ายแพ้ เพื่อหลอกให้ชาวยุทธ มุ่งความสนใจไปที่ กงจื้อสำราญ และเทียนหลงเฟย ตนเองจะได้ มุ่งไปหาไข่มุกมังกร โดยไม่มีใครคอยขัดมือขวางเท้า ------------------------------------------------------------------------- กลับไปที่หอเหินห่าว... "ฮะฮะ พวกเจ้าจ้องมองข้า มีปัญหาจะถามรึไง" เทียนหลงเฟยกล่าวกับ เหล่าชาวยุทธ์ "ยศอะไรมีแต่ที่เมืองไทย" หัวตะหลิวถาม "ยศตุ๊กตุ๊กใช่หรือไม่ ฮ่าาา ฮ่าาา" เทียนหลงเฟย หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "ช้าก่อน เรื่องราวชักจะ ติงต๊องส์อีกแล้ว เพื่อไม่ให้ไปกันใหญ่ ข้าเข้าเรื่องเลยดีกว่า!!!" เจี๊บยบ่จ่าย ลุกขึ้นพูด "...ข้าอดแปลกใจไม่ได้ว่า วิชาฝ่ามือสวรรค์ ฝ่ามือตุ๊กแกของเจ้า เหตุใดสามารถขู่ขวัญจอมมารแสนฤทธา ผุ้เป็นจอมมารอันดับหนึ่งแห่งยุทธภพได้" เจี๊ยะบ่จ่ายยืนเผชิญหน้ากับ เทียนหลงเฟย "หากเจ้าสงสัย ไยเจ้าไม่ลองทดสอบดูเล่า?? " เทียนหลงเฟยผายฝ่ามือออก ด้วยลักษณะท่าเชื้อเชิญ แท้ที่จริงกลับลอบเกรงกำลังไปไว้ที่ฝ่ามือ "ช้าก่อน สหายทั้งสอง!!!" ปีศาจสุรา พูดพร้อมกับ ซัดถ้วยสุรากระแทกพื้น เกิดเป็นคลื่นสุรา กางกั้น ระหว่างเทียนหลงเฟย และเจี๊ยะบ่จ่าย "ข้าว่า เราใจเย็นๆก่อนดีไหมท่าน มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจากัน" จังหวะนั้นเองหัวตะหลิวก็ลุกขึ้นหันไปบอกกับเหล่าชาวยุทธว่า "ท่านทั้งหลาย หากพวกท่านคิดจะประลองฝีมือกับ ท่านเทียนหลงเฟย หรือท่านกงจื้อสำราญโปรดซื้อตั๋วทางนี้ 300 อีแปะ เท่านั้น!!! แล้วกรุณาเข้าคิวให้เป็นระเบียบด้วยนะทุกท่าน" "นี่เจ้า!!!" เทียนหลงเฟยกำลังจะ อ้าปากแผดด่าหัวตะหลิว แต่ถูก ปีศาจสุราห้ามไว้ก่อน "ท่านเทียนหลง นี่เป็นเพียงฉากที่ข้าจัดขึ้นเท่านั้น! ข้าว่า จอมมารแสนฤทธา ต้องกำลังวางแผนอะไร ซับซ้อนอยู่แน่ๆ จอมมารผุ้นี้ ลึกล้ำสุดหยั่งคาด ไม่เหมือนกับ จอมมารกระบี่ทัพพีรุ่นก่อน ทางที่ดี ข้าว่าเรามาลองตรึกตรองกันดูว่า เพราะอะไรจอมมารแสนฤทธา จึงจากไปโดยง่ายดายเช่นนี้" "โอ ฝารั่งเห็นด้วยย ฝารั่งก้อคิดเช่นเดียวกาน" เหล่าจอมยุทธหันไปตามต้นเสียง พร้อมกับกล่าวพร้อมๆกันว่า "ผู้พันแซนเดอร์!!!!!" ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ จอมมารแสนฤทธา กำลังคิดแผนชั่วร้ายอะไรอยู่ แล้วเหล่าผุ้กล้าจะสามารถคลี่คลายได้ทันท่วงที ก่อนที่จอมมารแสนฤทธา จะค้นพบ ไข่มุกมังกรหรือไม่ โปรดติดตามท่านต่อไปครับ!!! แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 46 00:05:49 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 23:39:56 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 14 ส.ค. 46 23:33:01 ]

ความคิดเห็นที่ 42 "ฝาหรั่งคิดว่ามันจัดฉาก เพื่อไหพวกคนมุ่งจุ๊ดหมายปายมี่ท่านเทียนโหลง" ผู้พันกล่าวอล่างห่วงใย "ข้าพเจ่าทราบ"เทียนหลงเฟยพยักหน้า "หากแต่ข้าพเจ้ามั่นใจว่าสามารถสังหารจอมมารได้!!" "ท่านมั่นใจ??"เหล่าจอมยุทธ์ต่างส่งเสียง เทียนหลงเฟยพยักหน้า "ข้าพเจ้าจะขอกลับสำนัก เพื่อฝึกวิชา" มันกล่าวมันมิฟังผู้ใดอีกมันลุกขึ้นโดยพลัน มันทำอะไรมันมิเคยขอมันบอกออกไป มันก้อทำ มิมีผู้ใดทราบแท้จริงแล้วอัจฉริยะแห่งยุทธภพผู้นี้แท้จริงแล้วสามารถเอาขนะจอมมารได้อย่างง่ายดาย หากมันยังมีภาระหลงเหลืออยู่ ภาระของมีนคือ "เจ็งหลัน" จากคุณ : เดียวดายพีนลี้~ไร้นาม~ - [ 15 ส.ค. 46 00:00:00 A:203.156.29.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 ด้วยความมุ่งมั่นถึงเจ็งหลัน เทียนหลงเฟยมิทันสังเกตมีบุคคลๆหนึ่งติดตามมันมา คนผู้นั้นคือ.....วิหค นารีจำพราก นางคณิกาที่อันตรายที่สุด ของหมู่ตึก หอเหินห่าว แห่งนี้ จากคุณ : เดียวดายพีนลี้~ไร้นาม~ - [ 15 ส.ค. 46 00:14:31 A:203.156.29.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 "ช้าก่อน!!!" เทียนหลงเฟยชะงัก ที่แท้เป็นเสียงของเฮ้งเฮง "ก่อนออกเดินทาง ข้าใคร่อยากจะเตือนท่าน... เกี่ยวกับแผนร้ายของจอมมาร" "ข่าวอันใด แปะโป้งไว้ก่อนละกัน กลับสำนักแล้วจะจ่ายพร้อมดอกเบี้ย" "ร้อยละ 20 ต่อวันนะเพ่... คืองี้ ข้าได้ข่าวว่าจอมมารตัวแสบเอารูปของท่านไปให้หมกนะฮ้า ฉายาบุรุษสะพรึง เนื่องจากบุรุษทุกนามล้วนสะพรึงกลัวหมกนะฮ้า...กระเทยร่างบึ้กใจทมิฬ ฟันหนุ่มแล้วทิ้งมาหลายราย ปัญหาก็คือ... หมกนะฮ้าเห็นรูปท่านแล้วเกิดปิ๊งขึ้นมา... อีกไม่กี่ชั่วยามมันคงทะยานมาหาท่าน" ผู้นำนิกายฟ้าสวรรค์ถึงกับหน้าซีดไร้สีเลือดเมื่อรู้ว่าตนตกเป็นเป้าหมายของหมกนะฮ้า "หัวตะหลิว ปีศาจสุรา เราล้วนเป็นสหาย พวกท่านย่อมไม่ทิ้งข้าในยามวิกฤตเช่นนี้ใช่ไหม" ผิดคาดหัวตะหลิวกับปีศาจสุราทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ชวนกันไปร่ำสุราต่อ แสร้งทำเสมือนไม่ได้ยินอะไร พลัน... ทั้งหลายต้องหยุดชะงัก เมื่อวิหค นารีจำพราก ซึ่งยืนฟังอยู่นาน เยื้องกรายเข้ามา "แม่นางเฮ้งเฮงข่าวสารว่องไว แต่เกรงว่าท่านจะช้าไปก้าวนึง" "อ๊ะ... เจ้า!!!!......" เสียงของเฮ้งเฮงขาดหายไปเมื่อวิหค นารีจำพราก โยนถุงใบหนึ่งให้...เงินๆๆๆ...หนักขนาดนี้ หลายพันตำลึงทองแหงๆ "ถือเป็นค่าข่าว... ที่ข้าขอให้แม่นางขายให้ข้าคนเดียว" ดรุณีชุดแดงแย้มยิ้ม พลางพาเรือนร่างบางระหงไปหาเทียนหลงเฟย เฮ้งเฮงพูดไม่ออกบอกไม่ถูกได้แต่คิดในใจ.... ตายละหวา...หมกนะฮ้ามีวิชาแปลงโฉมเลิศล้ำ นี่เองเป็นเหตุให้ชาวยุทธ์มากมายหลงกล เสร็จมันไม่รู้กี่ราย ทั้งมันมีนิสัยชมชอบที่จะใกล้ชิดบุรุษ ถึงได้แปลงโฉมเป็นนางคณิกาโฉมงามแห่งหอเหินห่าว เวรกรรม... เทียนหลงเฟย แย่แน่ๆๆๆ จะบอกก็ไม่ได้ เงินสดย่อมดีกว่าเงินเชื่อ เฮ้ย ไม่ใช่... ดันรับเงินมาแล้ว จะผิดจรรยาบรรณได้อย่างไร!?!?! ************** เหตุการณ์จะเป็นเช่นไรต่อไป เชิญต่อค่าาา จากคุณ : FUYUchan - [ 15 ส.ค. 46 00:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เช้งงงงงงง....ฉับ   โครมมมมม........ เจี๊ยะบ่จ่ายพลันชักดาบสีดำไร้ชื่อออกจากฝักสีดำไร้แซ่แล้วฟันเข้าที่ถุงเงินของ วิหค นารี จำพราก แล้วสอดดาบสีดำไร้ชื่อคืนฝักสีดำไร้แซ่ จากนั้นทุกผู้คนก็แลเห็นก้อนหินจำนวนมากหล่นพรูออกมาจากก้นถุง "แม่นางเฮ้งเฮง ท่านติดหนี้ค่าอาหารข้ามื้อหนึ่งนะ เพราะข้าช่วยให้ท่านไม่ต้องรับก้อนหินมูลค่าหลายพันตำลึงนี้ไปนอนกอดเล่นที่บ้านท่าน วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า แม่นางเฮ้งเฮงโกรธจนตัวสั่น จึงกล่าวต่อเทียนหลงเฟยว่า "นางคณิกาผู้นี้คือร้อยตำรวจเอกสมชายปลอมตัวมา เอ้ย...ม่ายช่ายยยยย มันคือหมกนะฮ้าปลอมตัวมา ท่านเป็นหนี้ค่าข่าวข้าแล้วนะ อย่าลืมว่าดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบต่อวันนะท่าน(นางคิดในใจว่า เงินเชื่อยังดีกว่าก้อนหินเป็นแน่แท้) ส่วนท่านเจี๊ยะ ข้าเป็นหนี้เลี้ยงอาหารท่านมื้อหนึ่ง ข้าไม่ลืมแน่นอน วาจาเป็นสัจจะ วันหน้าพบกันใหม่" แล้วนางก็พลิ้วกายจากไปอย่างรวดเร็ว เทียนหลงเฟยหันไปเผชิญหน้ากับร้อยตำรวจเอกสมชายปลอมตัวมาเอ้ยไม่ใช่หมกนะฮ้าที่ปลอมตัวมาเป็นวิหค นารี จำพราก แล้วกล่าวว่า............................. แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 46 05:48:26 จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 15 ส.ค. 46 05:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 46 "ท่านเมื่อมิใช่หลันเอ๋อ ก็ใสหัวทุเรดๆของท่านไปซะ"(โหด่าแต่คำแรก หมกนะฮ้ายังคงทำหน้าหยดย้อยหยาดเยิ้มกล่าวว่า "สตรีชื่อหลันเอ๋อเป็นเช่นไร?ข้าพเจ้าพอจะปลอมปปลงเป็นนางให้ท่านได้" ครานี้เทียนหลงเฟยกลับเป็นฝ่ายหัวเราะร่า..... "ท่านสามารถปลอมเป็นหลันเอ๋อ ท่านก้อลำบากแล้ว เช่นนั้นท่านเลือก ท่าต้องการเป็นหลันเอ๋อคนซ้ายหรือคนขวา?" หมกนพฮ้าตอบเสียงหวานว่า"คนไหนก้อย่อมได้..." เทียนหลงเฟยครานี้ยิ่งหัวร่อร่า "เช้นนั้นข้าพเจ้าขอให้ท่านปลอมแปลงเป็นหลันเอ๋อฝ่ายขวา" "ท่านบ้าไปแล้ว?"เหล่าจอมยุทธต่างร้องเทียนหลงเฟยส่งเสียง หึ กล่าวว่า "มิเป็นไรท่าน หลันเอ๋อฝ่ายซ้ายนั้นเป็นสตรีที่เรารักหากแต่ หึหึ น่าเสียดายหลันเอ๋อฝ่ายขวานั้นเป็นสุนัข!!" จากคุณ : 007 - [ 15 ส.ค. 46 07:14:03 A:203.154.191.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 "ด่าข้าเป็นสุนัขก็มิเป็นไร ขอเพียงเป็นชายหนุ่มรูปงามจะให้ข้าเป็นสุนัขก็ยอม แต่ไม่ว่ายังไงข้าก็ต้องให้เจ้าเป็นสามีของสุนัขตัวนี้ให้ได้" ได้ยินเช่นนั้นเหล่าจอมยุทธต่างพากันขนลุก เทียนหลงเฟยกล่าวเสียงสั่นว่า "เห็นจะไม่ได้หรอกนะ เพราะข้าแพ้ขนสุนัข หากแม่นางไม่รังเกียจปีศาจสุรายังว่างอยู่" สิ้นเสียงเทียนหลงเฟยก็พลิ้วกายจากไปอย่างร้อนลน หมกนะฮ้าชม้ายชายตามาที่ปีศาจสุราพร้อมคิดในใจว่า "แม้จะดูขี้เหล้าเมายาแต่รูปกายก็กำยำล่ำสัน คงให้ความบันเทิงข้าได้มิใช่น้อย" "หมกนะฮ้าเจ้าไปเสียเถิด ข้าไม่อยากทำร้ายคนสองเพศเช่นเจ้า" ทุกข์เดียวดายกล่าวเสียงเย็นชา "หลี่ยี่กงจื้อ เหตุใดจึงกล่าวเช่นนี้ หากท่านได้ลิ้มลองวิชา โอวเต่าซิ้งกง(ลมปราณถั่วดำ) ของข้าพเจ้าท่านจะต้องร่ำร้องขออีกเป็นแน่" ได้ยินเช่นนั้น ทุกข์เดียวดายก็ซัดก้อนหินใส่หมกนะฮ้าด้วยความเร็ว 220 กม./ชม หมกนะฮ้าซวนเซแทบเสียหลัก ก่อนหลบหนีไปยังกล่าวคำพูดทิ้งท้ายไว้ว่า "วันนี้ข้าได้รับความอัปยศ ซักวันข้าต้องให้พวกท่านทุกคนเป็นสามีข้าให้ได้ 555" ๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙ เหตุใดความรักยังทำร้ายใจเราอยู่? เพราะเราเป็นผู้งมงายในรักกระนั้นหรือ? ๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙. จากคุณ : ทุกข์เดียวดาย - [ 15 ส.ค. 46 12:48:22 A:203.113.34.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 นอกจากรับมือจอมมารแล้วยังต้องมารับมือกับกระเทยอีก เฮ้อ" ปิศาจสุรากล่าว "ใช่"เสียงประสานตอบพร้อมกัน ผู้หนึ่งเป็นทุกข์เดียวดายหากอีกผู้หนึ่งเล่า ในที่นี้มิมีผู้ไดกล่าวคำใช่นอกจากทุกข์เดียวดาย อ้อ..ที่แท้เทียนหลงเฟยอุตส่าห์กลับมาอีกครั้ง บุรุษหนุ่มหน้าหยกผู้นี้ดูไปคล้ายมีหลายบุคลิกมิน้อย มันหันไปกล่าวกับต๊กโกวย้งว่า "แม่นางนี้คือนํ้ายาวิเศษซึ่งหลั่งจากปูเค็มพันปีท่านสามารถนำมันมารักษาเจ๋งกงจื้อได็"ก่อนที่มันจะกล่าวอีกว่า "เนื่องเพราะข้าพเจ้ามิใช่นักค้าข่าวแลมิไช่คนหน้าเงินบอกแก่พวกท่านความเป็นมาของเอ็งกงจื้อน่าเศร้ายิ่งนัก....." เทียนหลงเฟยจะกล่าวอะไร จากคุณ : 007 - [ 15 ส.ค. 46 13:05:07 A:203.154.191.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 test จากคุณ : ไมโพสท์ไม่ได้หวา - [ 15 ส.ค. 46 13:52:25 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 52 กงจื้อสำราญ(หรือเอ็งเจ๋ง) พลันฟื้นขึ้นมา พร้อมกับกล่าวแทรก "ท่านอย่าได้กล่าว เรื่องของเรามิต้องการให้ผู้ใดรับทราบ! " กล่าวจบก็สลบไปอีกครั้ง ต๊กโกวย้งกล่าว "อาการของกงจื้อหนักยิ่ง แม้นว่ามีนํ้ายาวิเศษปูเค็มพันปีคงต้องใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์จึงรักษาหาย" กล่าวจบจึงพา กงจื้อสำราญซึ่งยังไม่ได้สติ จากไปอย่างรวดเร็วดุจสายลมหอบหนึ่ง .............................. อุนยิ้ว เห็นว่าคนงามเช่นนางไฉนจึงไม่มีบท จึงหัวเราะ เพื่อเรียกความสนใจ พลางกล่าว "ในที่สุดเราก็ลงทะเบียนได้เบอร์ #008 มาจากท่านกงจื้อแล้ว .. ฮ่า ฮ่า ..ยินดียิ่ง.." แล้วกล่าวต่อ "เพียงแต่ความงามระดับเรา ไฉนมิได้ เบอร์ตอง ?" เทียนหลงเฟย พลันฉวยโอกาส เกลี้ยกล่อมนางเข้าร่วมนิกาย "หากแม่นางเข้าร่วมกับ นิกายฟ้าสวรรค์ของเรา แม่นางอยากได้เบอร์ตอง เบอร์เรียง หรือเสตรทฟลัช ล้วนได้ทั้งสิ้น" จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 15 ส.ค. 46 13:59:58 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 53 นางกล่าวตอบอย่างเล่นตัว "เราโกวเนี้ย ขอใคร่ครวญดูสัก 15-20 ปี เนื่องจากเราเพียงชมชอบความสนุกสนาน ตอแยเรื่องราวทั่วแผ่นดิน ไม่ใคร่อยากอยู่ในค่ายสังกัดใด" เทียนหลงเฟย ถึงกับหมดปัญญากล่าวโต้ตอบ ................................. ทั้งหมดหารือกันอีกครั้งถึงเรื่องแผนการของจอมมาร เฮ้งเฮง กลับกล่าว "เห็นแก่พวกท่านทั้งหลายล้วนกล้าหาญ เปี่ยมด้วยคุณธรรมน้ำมิตร เราจึงยินดีแจ้งข่าวสำคัญของจอมมารให้ โดยคิดเพียง 998 ตำลึงเท่านั้น" นางถึงกลับลดให้ถึงอีกหนึ่งตำลึง นับเป็นเรื่องราวสะท้านฟ้า สะเทือนดินจริงๆ ทุกข์เดียวดาย กล่าว "แม่นางเฮ้ง ช่างมีจิตใจกว้างขวางดุจแม่น้ำฮวงโห โปรดประทานบอกมาเถอะ" หลังจากรับเงินที่ทุกผู้กันร่วมกันกัดฟันจนเลือดไหลซิบๆ จ่ายจนหมดเนื้อหมดตัว นางจึงกล่าว "แท้ที่จริงจอมมารมิได้บาดเจ็บสาหัสอันใด มันเพียงสร้างสถานะการณ์เพื่อปลีกตัวไปช่วงชิง ไข่มุกมังกร มาจากคนผู้หนึ่ง" นางเว้นจังหวะเล็กน้อยถึงปานกลาง เพื่อความตื่นเต้น จากนั้นจึงกล่าวต่อ "ซึ่งบุคคลที่รักษาไข่มุกมังกรอยู่ในปัจจุบันคือ ....... " จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 15 ส.ค. 46 14:43:30 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 54 "คือเต่าน้อย ในสระบัวพระราชฐาน เขตหวงห้ามของกษัตริย์หวงตีตี่ตี้ตี๊ตี๋!!!!" "ห๋า!!! กษัตริย์หวงตีตี่ตี้ตี๊ตี๋!!!!" ถึงกับทำให้ปิศาจสุราผละจากป้านสุราที่ยังไม่หมดจอก "แล้วนี่...เรื่อง นี้ ...โอ...จะกล่าวเริ่มที่ใด" หัวตะหลิว ย้ายหัวมาสุมใหม่ แม่นางอุนยิ้วได้จังหวะขโมยซีน หันมากล่าวว่า " เรื่องนี้ ข้าซึ่งเข้านอกออกใน วัง ย่อมรู้ดีที่สุด" "เมื่อหลายเดือนก่อน ขณะที่ข้ากำลังจะไปขุดหัวมันกิน บังเอิญข้าเดินผ่านโรงครัว" "ข้าได้ยินพวกบ่าวไพร่ซุบซิบกันว่า..." แล้วแม่นางก็ เริ่มเล่าด้วยท่าทางนางอิจฉาอย่างมืออาชีพ "เนี่ย ตอนนี้มีโรงงิ้วเปิดใหม่ด้วยละเธอ เธอ เธอ!!!" "ต๊ายยตาย จริงเหรอ ตัวเอง แล้วมีเรื่อง ไรเรทออฟ คาริบเบียนอ่ะเปล่าอ่ะเธอ" ขันนีน้อยตอบขันทีใหญ่ "หวายย ออกไปแล้วละย่ะ โปรแกรมหน้าเรื่อง ซามูไรหรอกย่ะ" "กรี๊ดดด กรี๊ดดดดๆๆๆๆ" "ฉอดดด ฉอดดดด" "เอ่แน่นางอุนยิ้ว ข้าว่าท่านเข้าเรื่องเลยดีกว่านะ" "เชอะ ก้อได้ เรื่องมันเริ่มที่......!!!" แววตาของอุนยิ้ว ก็เปลี่ยนเป็นหวาดกลัวยิ่งนัก นี่มันเรื่องอะไรกันแน่นะ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 15 ส.ค. 46 22:47:22 A:203.113.34.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 55 เรื่องมันเริ่มที่ เขาหัวซาน!!! ดูภาพประกอบ -------------------------------- ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 16 ส.ค. 46 00:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ณ เขาหัวซาน (ปัจจุบัน) (เรื่องนี้มิเกี่ยวกับเรื่องเล่านะพี่ท่าน) ชายผู้หนึ่งกำลังนั่งปอกหัวมันอย่างขมักเขม้น หนึ่งนั้นเพราะมันกำลังฝึกวิชา และอีกหนึ่งนั้นเพราะมันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว (ดันเผอิญไปเจอหัวมัน) ชายผู้นี้อายุราวยี่สิบ ใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้สิวฝ้า ผมยาวรกรุงรัง มันผู้นี้มีนามว่า"หยาเห่า"(ตัวละครหลัก#00X (10)) มันเป็นศิษย์คราบข้าวก้นกุฏิ ของต๊กโกวคิ้วป้าย มีฉายาว่า เซียวสี่บ้อ (สี่ไม่มี) เนื่องจาก มันนั้น ไม่มีสหาย ไม่มีรัก ไม่มีกระบี่ และที่สำคัญที่สุด "ไม่มีอันจะกิน" มันนั่งปอกหัวมันมานานแล้ว เนื่องจากตาลายๆ จึง "เฉาะ" มันฟันเข้านิ้วตัวเอง "แว้ก" ................................................................................................. อย่างไรก็ตามภารกิจของมันคือ ตามหาไข่มุกดำที่หายไป โดยเริ่มต้นจากเขาหัวซาน ณ ที่เกิดเหตุ --------------------------------------------------------------------------------------------- เรื่องมันยังคงเริ่มที่เขาหัวซาน (คิดไม่ออกอ่ะ เลยเอาตัวละครมาแนะนำก่อน) จากคุณ : เซียวสี่บ้อ(00X) - [ 16 ส.ค. 46 00:38:46 A:203.209.12.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 เนื่องเพราะมันเห็นไข่มุขดำติดอยู่บนยอดคาคบไม้ จากคุณ : ร่วมด้วยช่วยแต่ง - [ 16 ส.ค. 46 08:07:25 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 "เรื่องมันเริ่มที่เขาหัวซาน และจบลงที่ยอดเขาวัดเสี้ยวลิ้มยี่" อุนยิ้ว พูดจบก็หลับตาลง "............." ทุกคนถึงกับนิ่งเงียบ.. ผ่านไปชั่ว 2 ก้านธูป ทันใดนั้น แม่นางอุนยิ้วก็ ลืมตาโพล่งขึ้น!!!!! "จบแล้วท่านสหายชาวยุทธทั้งหลาย" ตึ้งงง!!!! ทั้งปีศาจสุรา หัวตะหลัง แม่นางต๊กโกว กงจื้อสำราญ เทียนหลงเฟย หงายหลัง ตกเก้าอี้ไปทันที "ฝารั่ง เข้าจายแล้ว เรื่องมานเป็นอย่างนี้เองง" ผู้พันแซนเดอร์เพียงคนเดียวที่ลุกขึ้นตอบ "ท่านผู้พัน หรือท่านเข้าใจที่แม่นางพูด" "แน่นอน โซ ซิมเปิ้ล มากๆโรยย" ท่าผู้พัน พูดพลาง เดินไปที่หัวโต๊ะ "ไหนท่านลอง อธิบายมาซิ" หัวตะหลิวถามขึ้น "ง่ายนิ้ดเดียว แม่นางอุนยิ้ว บอกว่า เรื่องมันเริ่มที่ เขาหัวซาน เพราะฉานั้น มันย่อมต้องเกี่ยวพานถึง ศักดิ์ศรีของ สำนักกราบี่ มาตรฐาน ทั้ง ห้า ช่ายหรือไม่" "ท่านกล่าวต่อไป" เทียนหลงเฟย ทำสีหน้างง งวยยิ่งนัก "ข้า ข้าวจายว่า หลังจากที่ สำนักกราบี่หัวซาน โค้นพบไข่มุกมังกรดำ ย่อมต้องปกปิดเป็นควมลับ แต่ ความลับย่อมม่ายมีในโลก" "ดังนั้น เหล่าผู้นำสำนักกราบี่ ที่เหลือ อีก 4 สำนักย่อมต้องขึ้นมาหาท่าจ้าวสำนักแน่นอน หลังจากนั้น ย่อมต้องมีการ ถกเถียงกาน และเกิดการต่อสู้ขึ้น ดังที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ สามัยท่านงักปุ้กคุ้งเป็นผู้นาม" "นายที่สุด กิ้งก่าได้ทองฉันใด ไก่ก้ได้พลอยฉันนั้น สุดท้ายของล้ำค่า ย่อมตกเป็นของ พรรคอาสูร ดังนั้น ท่านเจ้าอาวาส วัดเสี้ยงลิ้มยี้ จึงตกลงจากเขา เพื่อมากำราบ มารร้ายเหล่าอาสูรพวกนี้ แต่ มวยวัด หรือจะสู้ มวยโกงง ในที่สุด ต่างบาดเจ็บท้างสองงฝ่ายย พรรคอาสูรถูกกวาดล้าง มากมาย จึงต้องถ่อยกัลบไปตั้งหลักที่ผาไม้ด่าง หลบซ่อนตัว รอจอมทัพ หรือจอมมารคนใหม่... ทางวัดเสี้ยวลิ้มยี้พร่พลลูกศฺษยืวัดล้มตายยเป็นอานมาก จึงมิอาจอารักขา ของลำค่าเช่นนี้ไว้ได้ ดังนั้นจึงมอบให้กับ วังหลวงของกษํตริย์หวงตีตี่ตี้จี๊จี๋ และได้เก็บรักษาไว้ที่ใต้กระดองเต่า ในสระบัวนับตั้งแต่นั้นเป้นต้นมา เรื่องจึงเป็นฉะนี้ เอยยย ใช่หรือไม่ แม่นางอุนยิ้ว" "อ่าา.............." เหล่าผู้กล้าทั้งหลาย ได้แต่ นั่งอ้าปากค้าง... "เช่นนี้เปนว่า ฟ้าสสางแล้วว เราออกเดินทางกันเถออะนะทุกท่าน" ผู้พันแซนเดอร์ ยิ้มอย่างอารมณืดี ใครจะรู้ว่า ผู้พันแซนเดอร์ ก็เป็น ยอดคนงำประกาย เช่นนี้ ได้แต่ เออ ออห่อหมก ไส้อั่ว แค๊บหมู ไปด้วย "แล้วเราจะไปที่แห่งใดรึ ท่านผุ้พัน" หัวตะหลิว ได้สติเป็นคนแรก จึงเอ่ย ขึ้น "เราจะไปที่...." โอ้ เรื่องราว ดำเนินต่อไปได้อย่างหวุดหวิด จากคุณ : แสนฤทธา - [ 16 ส.ค. 46 22:52:13 A:203.113.35.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 "เชสเตอร์กิม!" "เชสเตอร์กิม ? ท่านจะไปหาสวรรค์วิมานอันใดที่สำนักนั่น" ผู้พันแซนเดอร์ตอบ "เนื่องจากที่นั่นมีอุโมงค์ลับที่จะทะลุไปยังวังหลวงของกษํตริย์หวงตีตี่ตี้จี๊จี๋ ..... ...พร้อมกันนั้นข้าจะฉวยโอกาสนี้ไปขโมย ตำราดาบกำหราบไก่เผ็ดพริกไทยดำ ของสำนักมารดามัน ! พร้อมทั้งหยิบฉวยไก่มันมาสักตัว ถอนทุนคืนที่ไก่ข้าหายไป" เจี๊ยะบ่จ่าย เห็นว่าน่าสนใจยิ่ง จึงรีบเสริม "ฮ่า ฮ่า ๆ คราวนี้ข้าจะได้สำแดง เพลงชักดาบถล่มฟาสต์ฟู้ดมารดามันเถอะ อีกครั้ง รีบไปกันเถอะ" ทั้งหมดจึงมุ่งไปยังสำนัก เชสเตอร์กิม ในขณะเดียวกัน เซียวสี่บ้อ ก็มุ่งไปที่นั่นเช่นกัน . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จากคุณ : ก๊วยชงเอี๊ยง - [ 17 ส.ค. 46 23:50:12 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 60 ทั้งหมดรุดไปถึงสำนักเชสเตอร์กิม สืบค้นโดยรอบยังไม่พบร่องรอย แม่นางเฮ้งเฮง จึงกล่าว "หากพวกท่านต้องการทราบ ทางเข้าอุโมงค์ลับนั้นอยู่ที่ใด คิดพวกท่านเพียง 999 ตำลึง ราคามิตรสหาย" ทั้งหมดถึงกับทอดถอนใจ พลางคิด 'พวกเราถูกท่านขูดรีดจนเกลี้ยงเกลา จะเอาอันใดมาจ่ายได้อีก' แต่แล้ว ยิ้วน้อย กลับแย้มยิ้ม พลางกล่าว "ตกลงเราจ่ายแม่นางเอง " ทุกข์เดียวดาย จึงถามด้วยความสงสัย "แม่นางอุนยิ้วท่านมิใช่หมดเนื้อหมดตัวเช่นพวกเราหรอกรึ ไฉนจึงมีปัญญาจ่ายได้" ยิ้วน้อยกล่าวตอบ "เมื่อสองวันก่อนเรารุดไป บ่อนพนันเบ็ดเงิน ทุ่มแทงเงินที่เหลือทั้งหมดไปกับหวยบน 717 นับว่ายังถูกโต๊ด ได้เงินมาจำนวนหนึ่ง ส่วนล่างกลับออก 00 เจ้ามือกินรวบจนอ้วนพี" แม่นางเฮ้งเฮง รับเงินมาเสร็จกลับลงทุนใช้เงิน 3 อีแปะโทรไปถามจาก บั๊กไลน์ 1113 จากนั้นเก็กหน้าสวย แล้วกล่าวว่า "สายของเราสืบทราบมาว่า อุโมงค์ทางเข้าอยู่ใต้เขียงสับไก่ ภายในห้องครัว ของสำนักแห่งนี้" ทั้งหมดจึงปรึกษาแผนการกันไปพลาง ดื่มกินไปพลาง เมื่อดื่มกินจนอิ่มหนำแล้ว เจี๊ยะบ่จ่าย พลันกระโดดปราดขึ้น ชักดาบใช้ออกด้วย 'เพลงชักดาบถล่มฟาสต์ฟู้ดมารดามันเถอะ' สร้างความปั่นป่วนวุ่นวายให้กับสำนักเชสเตอร์กิมเป็นอย่างยิ่ง // ------- ขณะที่ความวุ่นวายกำลังดำเนินไป ข้าน้อยก็หมดมุข -_-" จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 18 ส.ค. 46 15:26:48 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 61 พลันนั้น ภาวะดาบของเจี๊ยะบ่จ่ายบกลับต้องหยุดชงัก "เพียะ" เสียงปรากฏ พร้อมๆกับประกายกระบี่ พุ่งตรงมายังดาบของเจี๊ยะบ่จ่าย เจี๊ยะบ่จ่ายรั้งสภาวะจู่โจมกลับ ด้วยท่าร่าง เจี๊ยะแล้วเผ่น ร่ำร้องว่า "มารดามันเถอะ!!!!!!" เจ้าของกระบี่ พลันปรากฏ มันคือไอ้หนุ่มผมยาว หยาเห่า นั่นเอง กล่าวด้วยความมึนงงว่า "มารดาใครรึ?" เจี๊ยะบ่จ่ายต้องผงะอีกครั้ง ด้วยความโง่[^_^]ของมัน แม่นางเฮ้ง พลันถลันเข้ามากล่าวว่า "ไม่ทราบท่านคือ เซียวสี่บ้อ ใช่รึไม่ ฟังว่าท่านเป็นศิษย์คราบข้าวก้นกุฏิ ของต๊กโกวคิ้วป้าย" หยาเห่ารับคำดังอืม....................................อืม..........................อืม.......................... ทันใดนั้น!!!!มันก็หลับไปด้วยความหิว ผู้คนต่างงงวยอีกครา "นี่มันเรื่อง Butซบอาไรกันเนี่ย!!!!" จากคุณ : เซียวสี่บ้อ - [ 18 ส.ค. 46 17:47:36 A:203.172.66.156 X:192.168.0.161 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หลังจาก หยาเห่า หลับไป ผู้คนก็ไม่ให้ความสนใจกับมัน .....หารู้ไม่ว่าที่จริงแล้วมันกำลังใช้เคล็ดนิทรา เพื่อรวบรวมพลังภายในให้เต็มเปี่ยม ผู้พันแซนเดอร์พลันชักปังตอของมันออกมา โถมเข้าเข้าไปในห้องครับเป็นคนแรก พร้อมทั้งร้องตวาดด่า "ซัน ออฟ อะ บิทช์ ... โก ทู เฮล !!" ทันใดนั้นก็ฟาดฟันปังตอออกด้วยท่าปังตอพลิกเมฆาอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า จากคุณ : ก๊วยเต๋ง - [ 18 ส.ค. 46 22:01:53 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 63 พลันปรากฎฉาบทองคำมารับปังตอของท่านผู้พันไว้ได้ สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนยิ่งนัก "ฮู อาร์ ยู ท่านเป็นใคร ถึงสามารถรับปังตอพลิกเมฆาของไอได้" "555 ลืมไอไปแล้วหรือไง ท่านผู้พัน เราสองเคยได้รับการขนานนามร่วมกันว่าเป็นสองมารแดนประจิม" ชายนิรนามกล่าว "หรือว่ายูคือ....." "ถูกต้อง มาย เนม อีส โรนัล แมคโดนัล" ทุกคนต่างรำพึงในใจ "หรือว่าจะเป็นโรนัล ตลกหลวงคนใหม่แห่งวังหลวง ไม่นึกเลยว่าจะมีวิชาร้ายกาจถึงเพียงนี้" "ท่านโรนัล ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใด" ทุกข์เดียวดายกล่าวถาม "ไอมาเพราะ.............." ๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙ เหตุใดความรักยังทำร้ายใจเราอยู่? เพราะเราเป็นผู้งมงายในรักกระนั้นหรือ? ๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙ จากคุณ : ทุกข์เดียวดาย - [ 19 ส.ค. 46 16:23:44 A:203.113.34.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 ยังไม่ทันกล่าวคำใดก็ชักดาบออกมา....ถึงกับฟันเสา หลักของห้องนั้นขาดเป็น สองท่อน ด้านหลังเสาปรากฎเงาฝ่ามือหนึ่งพุ่งตรงมายัง ผู้พันฯถึงกลับเป็นฝ่ามือ โชกเลือด หนึ่งในสิบสองวิชาที่หายสาบสูญไปจากบูลิ้มนานถึง 103 ปี ผู้พันฯเองก็ถอยหลังมาหนึ่งก้าวแล้วใช้สุดยอกวิชาตัวเบา นาม " รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง " หลบไปด้านข้างได้อย่างน่าหวาดเสียว เงาฝ่ามือนั้นเมื่อเห็นผ้พันฯหลบได้ก็วกฝ่ามือมาทางด้านแม่นางเฮ้งเฮง......เปรี้ยง ปีศาจสุรา(#003)ที่ไม่มีบทมานาน เข้ามารับฝ่ามือนี้แทน แม่นางเฮ้งเฮง....ทุกผู้คนต่างอุทานเป็นเสียงเดียวกัน เพราะรู้ความร้ายกาจของฝ่ามือ โชกเลือด เป็นอย่างดี  แต่เมื่อมองมาทางปีศาจสุรา กลับไม่เห็นอาการบาดเจ็บแต่อย่างใด    "ได้ยินมาว่า ท่านปีศาจสุรา ได้รับการถ่ายทอดสุดยอดวิชา จากประมุขพรรคยาจกผู้ลวงลับนาม 18 ฝ่ามือพิชิตมังกร วันนี้นับว่าได้รับทราบความร้ายกาจแล้ว"   ชาวยุทธทุกคนเหลียวไปตามเสียงกล่าว ที่แท้เป็นจอมกระเทยนาม หมกนะฮ้า   จอมกระเทยหมกนะฮ้า กระอักเลือดออกมาคำหนึ่งแล้วกล่าวว่า   "วันนี้ข้าพเจ้าจะให้ ยุทธจักรได้รับรู้ไว้ว่า สุดยอดวิชาฝ่ามือคือ ฝ่ามือโชกเลือด หาใช่ 18ฝ่ามือพิชิตมังกรที่ ยาจกเฒ่าอังชิดกงถ่ายทอดให้ท่านไม่" สิ้นคำคนก็เหินเข้ามาใช้ฝ่ามือโชกเลือดกระบวนท่าที่ 3 นามเลือดโชกเพราะเสียนตำมือ ฟาดใส่ปีศาจสุราอย่างดุดัน หึ! ข้าพเจ้าใช้เวลาใตร่ตรองฝ่ามือชุดนี้เป็นเวลา 10 กว่าปีค่อยสามารถบรรยัดฝ่ามือที่ 19 นาม 18มังกรร่ำสุรา สำเร็จ วันนี้จะให้ท่านได้ลองรับทราบดู พลางฟาดฝ่ามือออกต้านรับ เปรี้ยง......ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันอย่างจัง ปีศาจสุราถอยหลังไปหนึ่งก้าวที่มุมปากปรากฎโลหิตไหลออกมา 2 หยด  ส่วน จอมกระเทยร่างปลิวออกไปดังสายว่าวขาดชนกับผนังดังโครม แล้วตะเกียกตะกายใช้วิชาตัวเบานาม " ขายผ้า เอาหน้าลอด" พลิ้วกายออกนอกหน้าต่างไป   ข้าพเจ้าครุนคิดฝ่ามือที่ 19 นี้มาเป็นเวลานับ 10 ปี คิดว่าในยุทธภพจะมิมีผู้ใดเปรียบติด มิคาดเพียงเหนือกว่าฝ่ามือโชกเลือดเพียง ครึ่งขั้นเท่านั้น นับว่าประมาทไม่ได้จริงๆ ปีศาจสุรากล่าวแล้วหันหลังกลับไปร่ำสุราแล้วกล่าวว่า +++++++++++ ในมือถือจอกสุรา ควบขี่อาชา ท่องเทียวทั่วหล้า มิมีใดเทียม..55555 +++++++++++ เสียงหัวเราะยังอยู่แต่ตัวคน มิทราบไปถึงยังที่แห่งใดแล้ว แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 46 17:23:34 จากคุณ : ปีศาจสุรา (เมามายเดียวดาย) - [ 19 ส.ค. 46 17:21:22 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ปิศาจสุราจากไป คนที่เหลือก็บรรลุถึงสำนักเชสเตอร์กิม ทีนั่น.. ลูกศิษย์พรรคทั้งชายและหญิงบ้างถือเฟรนฟรายบ้างถือน่องไก่ออกมาต้อนรับกันพร้อมหน้ากล่าวอย่างพร้อมเพรียงว่า "เชสเตอร์กิมสวัสดีค่ะ/ครับ จะรับอะไรดีคับ/คะ" ก่อนที่ผู้คนจะอึ้งห่าอาวุธลับอันเป็นที่เลื่องลือของสำนักเชสเตอร์กิม(เฟรนฟราย)ก็พุ่งเข้าใส่ทุกผู้เทียนหลงเฟยชักกระบี่ปัดห่าอาวุธทันควัน "butซบตบชัก !!! เรรามาดีมิคาดพวกท่านกลับ.." จากคุณ : เดียวดายพันลี้~ไร้นาม~ - [ 19 ส.ค. 46 23:42:54 A:203.156.29.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 ยังมิทันได้พูดจบ เบอร์เกอร์ไก่ลอยฟ้า ก็พุ่งมาหามันอย่างรวดเร็ว !!!! เทียนหลงเฟยกลับกระโดดพลิกตัวกลับด้วยท่าร่างแบคซัมเมอร์ซ้อล 5 ตลบใส่เกลียว 4 รอบครึ่ง หลบพ้นไปอย่างหวุดหวิด แต่ก็รู้สึกมึนงงมิใช่น้อย ผู้พันแซนเดอร์ ถึงกับทนไม่ได้กระโดดปราดเข้ามาพร้อมกล่าวว่า "เฮ้ ยู!! อาวุธลับชิลเดร้นๆ แบบนี้ อย่าได้นำมาใช้เลย ต้องเจอกับอาวุธลับไอบ้าง" กล่าวจบพลันซัดออกด้วยอาวุธลับของมัน "รับอาวุธของไอ !!! เฟรนช์ฟรายด์ปลิดดาว !" อาวุธลับนี้ช่างร้ายกาจยิ่ง กึงกับซัดลูกพรรคเชสเตอร์กิมจนล้มไปหมดสิ้น จากคุณ : ก๊วยเจ๋ง - [ 20 ส.ค. 46 00:13:52 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 67 จากนั้น ทั้งหมดจึงพากันมุ่งไปยังเขียงสับไก่ เพื่อที่จะเข้าสู่อุโมงค์เชื่อมไปยังวังหลาง แต่แล้ว โรนัล แมคโดนัล ตลกแห่งวังหลวง ก็พุ่งอย่างรวดเร็วมาขวางทางเอาไว้ พร้อมกับตวาด "หยุดก่อน ! ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ พวกท่านอย่าหวังได้เหยียบวังหลวงแม้สักครึ่งก้าว" จากคุณ : ก๊วยเจ๋ง - [ 20 ส.ค. 46 00:23:05 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 68 5555 เป็นแค่ตลกหลวงกลับไม่กลัวความตายข้าให้โอกาสเจ้าได้เลือกเอาว่าจะตายอย่างไร ทันใดนั้นเองก้อได้ปรากฎเงาของคนผู้หนึ่งลอยข้ามาเมื่อมองดูอย่างชัดเจนทั้งหมดก้อถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี โรนัล แมคโดนัล ตลกแห่งวังหลวง ก็พุ่งอย่างรวดเร็วออกมาพร้อมกับเปล่งวาจาว่า........ คำนับท่านอ๋องสี่แห่งวังคิมหันต์ จากคุณ : ท่องโดดเดี่ยวหมื่นลี้ - [ 20 ส.ค. 46 00:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 69 "จงปล่อยพวกมันไป" ตลกแห่งวังหลวงแทบอ้าปากค้างด้วยความตกใจ "ทะ...ท่านอ๋อง!!! แต่ว่า......" "ไม่มีแต่ ไสหัวไปได้แล้ว" ครานี้ ตลกแห่งวังหลวงตลกไม่ออก หากคำสั่งเจ้าชีวิตมิอาจไม่ปฏิบัติตาม มันค้อนใส่ผู้พันหนึ่งทีก่อนเร้นกายจากไปด้วยความแค้นเคือง "ถือว่าข้าใช้หนี้บุญคุณพวกท่านแล้ว แต่หลังจากนี้หากพวกท่านยังดื้อดึงบุกรุกวังหลวง ข้าก็จำต้องสังหาร" ที่แท้ หมกนะฮ้าเกิดพึงใจในอ๋องสี่แห่งวังคิมหันต์ จึงได้คอยตามตื้อจนอ๋องสี่แทบอยากหนีไปบวช มิคาดจอมกระเทยเจ้าเล่ห์แห่งยุคเร้นกายข้างเสา หมายลอบเข้าวังรวบหัวรวบหางอ๋องสี่ แต่บังเอิญพบเจอกลุ่มของจอมยุทธ์ตัวแสบที่เคยหักอกแถมยังทำร้ายตน จึงบังเกิดโทสะเข้าจู่โจม จนแผนปล้ำอ๋องสี่ล้มเหลว "พวกข้าหาได้บุกรุกวังหลวงไม่ แต่มาเก็บตังค์ค่าข่าวต่างหาก" แม่นางเฮ้ง(ตัวละคร#007)กล่าวพลางยื่นใบเสร็จปึกใหญ่เป็นหลักฐาน ที่แท้นางเข้ามาทำมาหากินขายข่าวการเมือง เศรษฐกิจ บันเทิง ฯลฯ ถึงในวังหลวง แถมกิจการยังดี มีคนในวังเป็นหนี้นางมากมาย ไม่เว้นกระทั่งตัวอ๋องสี่เอง "ถ้าพวกข้าเข้าวังไม่ได้ ก็เก็บจากท่านอ๋องสี่ก่อนเลยละกัน" อ๋องสี่ถึงกับหน้าซีดเผือด... ใกล้สิ้นเดือนแบบนี้ยังหมุนเงินไม่ทัน จึงจำต้องปล่อยให้เหล่าจอมยุทธ์เข้าสู่อุโมงค์ "ไม่นึกเลย ความงกของแม่นางเฮ้งจะทำประโยชน์ให้ผู้อื่น"  เจี้ยบ่จ่ายหัวเราะก้องอุโมงค์ แต่พลันต้องชะงักที่มีร่างหนึ่งยืนขวางดักหน้า มัน... ตลกหลวง... โรนัล แมคโดนัล... กำลังเดินลมปรานเตรียมใช้วิชา Happy Meal หวังสังหารหมู่ "ท่านอ๋องมีบัญชา ฆ่าล้างหนี้ เรื่องน่าอับอายนี้แพร่งพรายมิได้ พวกเจ้าล้วนต้องตายทั้งหมด!" มิคาดครานี้ แม่นางเฮ้งเฮงกลับฮึดสู้ "Butซบ!!! คิดเบี้ยวหนี้ ถึงตายข้าก็ไม่ยอม! สหายผู้ใดช่วยข้าตื้บไอ้คนเหนียวหนี้ผู้นี้ได้ ข้ายอมมอบคูปองลดค่าข่าว 5 ตำลึง 1 ใบ" น้ำเสียงตอนท้ายเหมือนกัดฟันพูดยังไงชอบกล โอ้... คูปองลดราคามูลค่า 5 ตำลึงมิเคยบังเกิดมาก่อนเลยในยุทธภพ! เผลอๆอาจหายากยิ่งกว่าไข่มุกดำอีกนะเนี่ย -_-' แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 46 02:25:13 จากคุณ : FUYUchan - [ 20 ส.ค. 46 02:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ในที่สุดหลังจากรออยู่ชั่วครู่มิมีผู้ใดขยับกาย แม่นางเฮ้งพลันทบทวนได้ว่า คูปองห้าตำลึง ไม่เป็นผล นางตระเตรียมกระบวน เดินลมปราณคุ้มครองจุดสำคัญทั่วร่าง แต่ว่าโรนัลด์ แมคโดนัล กลับผ่อนคลายทีท่าลง และผายมือเชื้อเชิญ ทั้งหมด "เชิญพวกท่านผ่านเข้าไปเถอะ" ########################### ตอนนี้มีใครบ้างเนี่ย มึนไปหมดแล้ว ########################### จอมยุทธ์ทั้งหลายต่างแปลกใจต่อท่าทีโรนัลด์ แมคโดนัลเป็นอย่างมาก แต่เพื่อความรวบรัดจำกัดความที่สุด ยังคงเดินผ่าน มันไปโดยที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไรซักคำ เพียงแค่เก็บความสงสัยไว้ในใจตนเองเท่านั้น หลังจากกลุ่มจอมยุทธ์ได้ผ่านไป อ๋องสี่ปรากฎกายขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่อำมหิต ยืนเอามือซ้ายไขว้หลังมือขวา แคะขี้มูก "อิอิอิอิอิ" ท่านอ๋องหัวเราะด้วยน้ำเสียงเหมือนคนติดเล่นเพิร์ช "ท่านอ๋อง ปรีชายิ่งนัก" โรนัล แมคโดนัล กล่าวอย่างนอบน้อม "ไยต้องเสียแรงเข่นฆ่า ในเมื่อปลายทางของพวกมันมีผู้จัดการแก่เราอยู่แล้ว อิอิอิอิอิ" เสียงหัวเราะอันกวนบาทา ดังแผ่วๆ สะท้อนอุโมงค์ลับใต้ดิน เป็นที่น่าหมั่นไส้ยิ่งนัก เหล่ายอดยุทธ์ซึ่งนำโดยเจ้าแม่ข้าวสาร และใครก็ไม่รู้อีกลายๆ คนเดินมาถึง ปากอุโมงค์อีกด้าน โดยไม่รู้ตัว ว่าตอนนี้ต่างอยู่ในสถานที่ใด เทียนหลงเฟย หนึ่งในนั้น แหงนมองไปรอบๆข้าง "แปลก ยิ่งนัก ที่แห่งนี้มิใช่วังหลวงนี่น แต่เหมือนมีอะไรที่ข้ารู้สึกแต่บอกไม่ถูก" เฮ้งเฮงกล่าวต่อขึ้นมา "ใช่พรรคปิศาจแดงในตำนานหรือไม่ แสดงว่าพวกเราโดนหลอกให้หลงกลโดยเจ้าโรนัลกับอ๋องสี่แล้วสิ" "เพ้ย!!! ปิศาจแดงหมูแดง มีอันใดน่ากลัว เทียบกับข้าปิศาจสุราเยี่ยงไรได้" ปิศาจสุราตวาดด้วยเสียงอันดัง ไม่ทันขาดคำกลางลานสนามหญ้ากว้าง มีอะไรบางอย่างปรากฎขึ้นมา เป็นคนผู้หนึ่ง คนผู้นั้นค่อยๆ ก้าวเข้ามา ดูไปคลับคล้ายคลับคลากับหมีแพนด้า จอมยุทธ์ทั้งหลายต่างถอยไปคนละก้าว เพื่อเตรียมรับมือกับเหตุการที่อาจจะเกิดขึ้น เฮ้งเฮงนางกลับ เดินหน้าขึ้นไป พร้อมชี้หน้าถาม "เจ้าเป็นคนหรือหมีแพนด้า แล้วมีนามว่ากระไร" น้ำเสียงอันเปี่ยมด้วยพลังของชายผู้นั้นดังออกมา "แล้วพวกเจ้ามาทำอะไรที่พรรคปิศาจแดงของข้า" คำพูดของมันทำให้เฮ้งเฮง สีหน้าพลันเปลี่ยนไป กล่าวออกมาอย่างตะกุกตะกัก "ท่านคือ ....." "ข้า เฝอกู้ซัน เรียกข้าว่าอาเล็ก ประมุขพรรคปิศาจแดง"(ตัวหลักของผมน้า.... อย่าทำให้ตายอ่ะ) เพียงคำพูดนี้เหล่าจอมยุทธ์ต่างอุทานพร้อมกัน ข้างกายอาเล็กกับปรากฎ ยอดฝีมือองครักษ์อีกสองคนขนาบซ้ายขวา หลี่อั้นกี้ผู้มีวิชาตัวเบาเหยียบยอดหญ้าอันลือลั่น และฟานหนี่เต้อโหลมือสังหารที่สังหารคนในกระบวนท่าเดียว จอมยุทธ์ทั้งหลายจะทำยังไงต่อไป........... ################################ อิอิ หลี่อั้นกี้ กับ ฟานหนี่เต้อโหล เดาออกมะ อิอิอิถ้าไม่ได้ไว้มาเฉลย ต่อครับๆๆๆๆ จากคุณ : เอม - [ 20 ส.ค. 46 13:04:21 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 แม่นางอุนยิ้ว พลันก้าวออกมาจากกลุ่มจอมยุทธ ชี้ไปที่สององครักษ์แล้วกล่าว "ฟานหนี่เต้อโหล ท่านนับว่าพอมีฝีมืออยู่สองสามท่า .... ส่วน หลี่อั้นกี้ อาศัยท่านยังมิคู่ควร ! เราโกวเนี้ยคร้านที่จะลงมือ" จากนั้นกล่าวต่อ "แต่จะให้ดีท่านเรียกหัวหน้าองครักษ์ของท่าน 'รอย คิ้ม' ออกมาจะดีกว่า เราอยากรับทราบ 'เพลงเตะสกัดดาวรุ่ง' ของมันมานานแล้ว" จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 20 ส.ค. 46 13:54:01 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 72 //------------------------------------------------------------------------------------------------------- ในอดีตท่านบิ๊กจุ๊ ได้เคยวิจารณ์พลังฝีมือของขุนพลในพรรคปีศาจแดงไว้ดังนี้ : "ท่านมิอาจดูแคลนเพลงเตะของ ฟานหนี่เต้อโหล หากกระบวนท่าของท่านมีช่องว่างแม้เพียงเล็กน้อย มันผู้นี้จะฉวยโอกาสจู่โจมสังหารอย่างแม่นยำและรุนแรงในกระบวนท่าเดียว" "ส่วน หลี่อั้นกี้ นั้นมีดีที่วิชาตัวเบา ท่าร่างของมันรวดเร็วยิ่ง เก้าในสิบของเพลงกระบี่มัน เป็นกระบวนท่าล่อหลอก แม้นว่าจังหวะเข้าทำจะไม่หนักแน่นเท่า ฟานหนี่เต้อโหล ก็ตาม" "แม้นว่าสุดยอดมือกระบี่นาม 'ซีเบ๊ แฮ่ม' ได้ออกจากพรรคปีศาจแดงไปหาประสบการณ์ยังนอกกำแพงใหญ่ แต่ขุมกำลังของพรรคยังมิอาจดูแคลน .. โดยเฉพาะหัวหน้าองครักษ์ 'รอย คิ้ม'" "ส่วนประมุคพรรค เฝอกู้ซัน นั้นยิ่งนับว่า ลึกล้ำสุดหยั่งคาด ! ...... กษัตริย์หวงตีตี่ตี้ตี๊ตี๋ ชื่นชมความสามารถของมันมาก จนให้ตำแหน่ง ท่านเซ่อ แก่มัน มีอำนาจมิใช่น้อยในวังหลวง" //------------------------------------------------------------------------------------------------------- หลี่อั้นกี้ ถูกดูแคลนรู้สึกโกรธแค้นยิ่ง พลันใช้ วิชาตัวเบาเหยียบยอดหญ้า เคลื่อนเข้าหากลุ่มจอมยุทธผู้มาเป็นระยะยี่สิบเชียะในเวลาชั่วพริบตา จากนั้นชักกระบี่ด้วยมือซ้าย (เนื่องจากมันถนัดใช้เพลงกระบี่มือซ้าย)กราดออกด้วยกระบวนท่า 'เพลงกระบี่พ่อมดแห่งเวลล์' ประกายกระบี่เจิดจ้าปกคลุมไปยังทุกผู้คน จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 20 ส.ค. 46 14:33:02 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 73 "หยุดมือ!!!" เสียงตวาดเบา ๆ แต่ทรงอำนาจ ทำให้หลี่อั้นกี้ซึ่งกำลังลอยอยู่กลางอากาศ ชักกระบี่กลับ ตีลังกาถอยหลังกลับมายืนอยู่ที่เดิม เฝอกู้ซัน กล่าวว่า "ไหนๆ พวกท่านก็มายังที่นี่ได้ แต่ถ้าจะคิดผ่านไปถึงวังหลวงโดยง่ายล่ะก็ คิดผิดไปแล้ว แต่ข้าจะให้โอกาสพวกท่าน ขอเพียงพวกท่านชนะประลอง ข้าก็จนปัญญารั้งพวกท่านไว้" แม่นางอุนยิ้ว "ท่านยังมีเล่ห์กลใดให้พวกเรารับทราบ?" "มิใช่เล่ห์กลใดหรอก แม่นางยิ้วกิ้วววว เพียงท่านผ่านค่ายกลของข้าได้ก็พอ หึๆๆๆ" เฝอกู้ซันพูดพลางอมยิ้ม "เด็กๆ !!!ตั้งค่ายกล" เฝอกู้ซัน ตบมือเรียกเหล่าองครักษ์ "ครับ!!!" มีเสียงตอบรับของเหล่าองครักษ์อันขันแข็ง ไม่นานค่ายกล 11 บาทาสัมพันธ์ก็ถูกตั้งขึ้นอย่างรวดเร็ว เฝอกู้ซันใช้วิชาตัวเบาหลบออกไปด้านข้าง สำหรับตำแหน่งค่ายกลนั้น คงต้องรอ ติดตามต่อไป..... ########################### ครับ -_-' ในที่สุดนิยายของพวกเราก็มาถึงนี่จนได้ จากคุณ : เอม - [ 20 ส.ค. 46 14:59:10 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 เหล่าจอมยุทธ ชมดูจนตาลาย เห็นว่าค่ายกล 11 บาทาสัมพันธ์นี้ถูกจัดตั้งในรูปแบบ 4-3-3 เป็นค่ายกลเชิงรุกเต็มพิกัด อุนยิ้วพลันประกบนิ้วชี้และนิ้วกลาง ใช้ออกด้วยท่าดรรชนีที่ร้ายกาจที่สุดในตงง้วน พร้อมร้องตวาด "ดรรชนี หั่งเส็ง ทะลุ 3000 จุด !!!!!!" พลังดรรชนีพุ่งเข้าหาหลี่อั้นกี้ (ซึ่งรั้งอยู่หน้าสุด)อย่างรวดเร็ว !!! จากคุณ : ลี้ตั่วฉุ่ย - [ 20 ส.ค. 46 15:37:03 A:203.170.177.9 X:172.16.30.187 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ต่อไปนี้คือตารางเทียบรายชื่อนะครับ จะได้เห็นภาพที่ชัดเจนของ เหล่าองครักษ์ทั้ง 11 ในพรรคปิศาจแดง ( อั้งม้อปัง ยูไนเต็ด ) เอาเฉพาะที่ตั้งค่ายกลอยู่นะครับ แหะๆ^^' ฟานหนี่เต้อโหล <=> รุด ฟานนิสเตลรอย หลี่อั้นกี้ <=> ไรอัน กิ๊ก ผอซี่เค๋อ <=> พอล สโคล รอย คิ้ม <=> รอย คีน หนี่กี้บั๊ก <=> นิคกิ บัต ฝอหลาง <=> ดิเอโก ฟอลัน หลอหนานเต๋อ <=> โรนัลโด คริสเตียโน เซ่าฉา <=> โอเล กุนนา โซลชา หลี่เอ๋อ <=> ริโอ เฟอดินานด์ เอ๋อชาง <=> จอห์น โอ เชียร์ เหอหวา <=> ทิม โฮเวิร์ด จากคุณ : เอม - [ 20 ส.ค. 46 16:06:08 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 บทเสริม............ แผนผังค่ายกล 11 บาทาสัมพันธ์เป็นดังนี้               -------------เหอหวา---------------   หนี่กี้บั๊ก------รอย คิ้ม-----หลี่เอ๋อ--------เอ๋อชาง      หลอหนานเต๋อ------ผอซี่เค๋อ---------หลี่อั้นกี้      เซ่าฉา--------ฟานหนี่เต้อโหล--------ฝอหลาง ค่ายกลนี้จัดขบวนแบบ 4-3-3 เน้นการจู่โจมทำลายล้างอย่างเต็มที่ ในยุทธภพยากหาผู้เปรียบติด มีเพียงค่ายกล "11ช่างกลสัมพันธ์" ของสำนักช่างกลปืนโตแห่งนครหลวงเท่านั้นที่พอจะนับได้ว่าสูสีกัน โอบรรดาจอมยุทธ์จะสามารถทำลายค่ายกลนี้ได้หรือไม่ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 46 17:28:58 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 46 17:26:45 จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 20 ส.ค. 46 17:25:28 ]

ความคิดเห็นที่ 77 หลังจากที่เเหล่ายอดคนต่างตกอยู่ไต้วงล้อมของเหล่าคนเท้าไฟแล้ว ยอดคนเหล่านี้ก็คล้ายจะหมดท่าเอาจริงๆ หากเทียนหลงเฟยสังเกต หนี่กี้บั๊กผู้เป็นจุดศูนย์กลาง(กองกลาง) นั้นมีฝีเท้าที่อ่อนแอที่สุดดังนั้นมันจึงสาดกระบี่เข้าไปที่ข้อเท้าของหนี่กี้บั๊กโดยแรง มุ่งหวังให้หนี่กี้บั๊กล้มลงและทลายค่ายกลซะ จากคุณ : เดียวดายพันลี้~ไร้นาม~ - [ 20 ส.ค. 46 19:24:11 A:203.156.21.148 X: ]

ความคิดเห็นที่ 78 เหล่าจอมยุทธ์ ต่างแยกย้าย กันรับมือค่ายกล อย่างวุ่นวาย แต่ทว่าองครักษ์ทั้งสิบเอ็ดหาได้เ้หน็ดเหนื่อยไม่ ต่าง ขยับเปลี่ยนแปลงย้ายตำแหน่งสัมพันธ์กันเป็นอย่างดี พวกอุนยิ้วทั้งหลาย หากแม้นสู้กันตัวต่อตัว ยังมีทางเอาชนะ แต่ เมื่อตกอยู่ในวงล้อมเช่นนี้แล้ว หนทางเสมอยังน่าจะยาก เวลาผ่านไป เกือบครึ่งชั่วยาม พวกอุนยิ้วต่างเหนื่อล้ากันจนเต็มที ฝ่ายองครักษ์อั้งม้อปังยูไนเต็ด ต่างพับสนามบุกรุกไล่ จนอีกฝ่ายต้อง กระจุกกันอยู่หน้าประตูตัวเอง เฮงเฮ้ง อาศัยจังหวะที่ชุลมุนอยู่นั้น หาช่องว่าง โต้กลับอย่างรวดเ็ร็ว โอ้โห บุกกลับอย่างสายฟ้าแลบครับ อั้งม้อปัง จะทำเช่นรายยย นั่นครัีบ เลื้อยยาวผ่าน ศูนย์กลางค่ายกลไปแล้วครับ รอยคิ้ม จู่โจมด้วยเพลงเตะสกัดดาวรุ่ง แต่ ว่าอุนยิ้วไล่ตามมาช่วยไว้ได้ครับ อาาาา ใกล้ถึงประตูแล้ว ... หลี่เอ๋อ พลันทะยานเข้ามาขวาง แต่ไม่สำเร็จ อุนยิ้วกับ เฮงเฮ้ง เล่นชิ่งกันสองคน ผ่าน ด่าน ปราการหลังมาได้ อย่างหวุดหวิด สุดท้ายต้องมาเจอกับ เหอหวา ที่ยืนเฝ้าประตูอยู่ เหอหวา สำเร็จวิชาคว้าจับ ตั้งแต่อายุยังน้อย เป็นความหวังของพรรคที่ เฝอกู้ซันมอบหมายให้คอยเฝ้าประตูหลังให้เสมอ( ประตูหลังพรรคอ่ะ ไม่ใช่ ประตูหลัง เฝอกู้ซันนะ) เฮงเฮ้ง ใกล้เข้ามา เหอหวาตั้งท่าเตรียมพร้อมเกร็งกำลัง เมื่อได้ระยะ ก็พุ่งทะยานพร้อมกระบวนท่าคว้าจับน้อยใหญ่ อาาา... จับโดนแล้ว "กรี๊ด....... ไอ้บ้า ไอ้ผีทะเล" เสียงเฮงเฮ้งดังขึ้น ตามมาด้วย "ผัวะ ๆๆๆๆ ตุ้บ แอ้ก โอ๊ย เอ๊ง ๆๆ " เหอหวา ร้องลั่นเนื่องจากไปคว้าจับโดนจุดชีพจรสำคัญบริเวณหน้าอกของเฮงเฮ้ง กระตุ้นให้ ลมปราณที่ติดขัดเดือดดาลจนควันออกหู เกร็งกำลังฝ่ามือ ทั้งสอง ระดมซัดใส่ เหอหวาทันที จากคุณ : เอม - [ 20 ส.ค. 46 22:29:40 A:203.149.38.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 เหอหวา ล้มลง แต่พลพรรคอั้งม้อปังอีกสิบยังอยู่ ต่างวิ่งเข้ามา กลุ้มรุมทันที เทียนหลงเฟย เห็นดังนั้น จึงรีบทะยานเข้าไปช่วยแม่นางทั้งสองไป พร้อมกู่ร้อง เสียงเล็กแหลมอันขัดหูยิ่งนัก "วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...วี๊ดดด " แต่คงไม่ทัน แล้ว แม่นางทั้งสองจะเป็นอย่างไรเนี่ย จากคุณ : เอม - [ 20 ส.ค. 46 22:39:58 A:203.149.38.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 เกิดสิ่งประหลาดขึ้น องครักษ์ทั้งหลาย หาได้ ทำร้าย เฮงเฮ้ง อุนยิ้วทั้งสองไม่ แต่กลับ สลายค่ายกลและ แบก ร่างเหอหวาที่นอนล้มพับ ออกไป จากลานกว้าง เหล่าจอมยุทธ์ มองตามตาค้าง ด้วยไม่แน่ใจว่าเกิดเหตุอันใดขึ้น จากคุณ : เอม - [ 20 ส.ค. 46 22:48:25 A:203.149.38.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 หลังจาก องครักษ์ทั้งสิบเอ็ดจากไป เฝอกู้ซัน ทะยานร่างลงมายืนต่อหน้าพวก เทียนหลงเฟย ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด บรรยากาศพลันเปลี่ยนไป ถึงแม้ไม่ดุดันเท่ากับเมื่อเผชิญหน้ากับ สิบเอ็ดองครักษ์ แต่ก็ น่ากลัวอย่างบอกมิถูก "เจ้าไปรู้วิธีสลายค่ายกลของข้าได้เช่นไร" เฝอกู้ซันตวาดถาม "สลายค่ายกลอันใด ก็ พวกของท่านล้มลงหนึ่งคน ค่ายกลก็สลายเองสิ " อุนยิ้วกล่าวฉาดฉาน "เจ้าจะรู้อะไร ล้มแค่คนเดียวค่ายกลข้าก็ยังอยู่ได้ นับเ้ป็นค่ายกลเกือบ ไร้ที่ติ แล้วเชียวถ้าหากไม่มีใครรู้ทางแก้" "หมายความว่าพวกเรา แก้ถูกวิธีหรือ " "เยสสสส!!" เฝอกู้ซัน ตอบด้วยความคลั่งแค้นใจ "หากเจ้ายืนหยัด เกิน ครึ่งชั่วยาม และ ส่งเสียง หวีดร้อง เมื่อนั้น ค่ายกลสิบเอ็ดบาทาสัมพันธ์ จำต้องสิ้นสุดลง อย่างไม่อาจห้ามได้ " "จริงเหรอ เนี่ย ใครเป็นผู้ คิดค้น มันขึ้นมากันนะ ลึกล้ำแต่เสียดายที่ยังมีจุดอ่อน" หัวตะหลิว พลันรีบแทรกขึ้นมาก่อนที่ จะโดนลืมบทบาท "เจ้า คงไม่รู้จัก ยอดคนแดนตะวันตก ท่านนึงสินะ ท่านชื่อฟีฟ่า แต่เอาเหอะยังไงก็มีข้าทั้งคนพวกเจ้าก็ผ่านไปไม่ได้อยู่แล้ว" เฮงเฮ้งพลันกล่าว "ไหนว่า ท่านบอกว่าถ้าฝ่าค่ายกลสำเร็จก็ผ่านไปได้ไง เหตุใดจึง มากลับคำเช่นนี้ " แพนด้า เอ้ย เฝอกู้ซํน อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะตอบ "นับว่าวันนี้พวกเจ้าโชคดี ที่ยังไม่ได้ประมือกับข้า คราวหน้า พวกเจ้าอย่าหวังจะรอด 'สตั๊ดบินสิ้นไมตรี' ไปได้ " กล่าวจบ เฝอกู้ซัน พลันทะยานออกไปด้วยท่าร่าง คล้ายหมีแพนด้า ติดปีก ในที่สุด ทางก็เปิดให้เหล่าจอมยุทธ์ผ่านไปได้แล้ว จากคุณ : เอม - [ 20 ส.ค. 46 23:10:14 A:203.149.38.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 82 ในที่สุดชาวยุทธก็มาถึงด้านในของวังหลวงจนได้ แต่....จะสามารถค้นหาไข่มุกมังกรในสระบัวได้หรือไม่ ? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ขณะเดียวกัน จอมมารแสนฤทธา ก็กำลังรุดมายังวังหลวงเพื่อไขมุกมังกร........ กงจื้อสำราญซึ่งรักษาอาการบาดเจ็บแล้ว ก็กำลังเดินทางตามมาเพื่อสมทบพร้อมแม่นางต๊กโก้วย้ง........ แม้แต่ต๊กโก้วป้ายคิ้ว จอมกระบี่นามอุโฆษ ก็ยังรุดมา......... ทุกผู้คนที่เกี่ยวข้อง และไม่เกี่ยวข้องก็ยังรุดมา.......... เพียงแต่..........พวกมันจะรุดมาไยกันมากมาย ? จากคุณ : ก๊วยเซียง - [ 21 ส.ค. 46 00:05:21 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 83 ณ ด้านในของวังหลวง อุนยิ้ว: ที่นี่สวยงามยิ่งนัก หากแม้นได้พำนักอยู่ที่นี้คงดีมิใช่น้อย เทียนหลงเฟย: อืม ที่นี่ตกแต่งได้งดงามสมกับเป็นที่อยู่ของเจ้าชีวิต แม้แต่ที่ทำการของนิกายฟ้าสวรรค์เรายังเป็นรองขั้นหนึ่ง หัวตะหลิว: มัวชื่นชมทิวทัศน์อันใด รีบหาสระบัวเถิด หากเหล่าองครักษ์ขบวนใหม่มาถึงคงย่ำแย่อีก ปีศาจสุรา: กลัวอันใด เราจะให้พวกมันได้ลิ้มชิมรส 19 ฝ่ามือพิชิตมังกรดู ว่าแต่แถวนี้มีสุราให้ดื่มไหม? เจี๊ยะบ่จ่าย: เฮอะ เจ้าปีศาจสุราก็ห่วงแต่แต่เรื่องสุรา ข้าเห็นห้องเสวยอยู่ทางด้านนั้น คงมีสุราอาหารฮ่องเต้เพียบ เจ้าสนใจไปดื่มฟรีกินฟรีกับข้าหรือไม่? ผู้พันแซนเดอร์: ช้าก่อน ฝรั่งเห็นสระบัวแล้ว อยู่ทางด้านขวาของพวกเรา รีบไปกันเถอะ ต๊กโกวย้ง: ช้าก่อน ระวังอาจมีกับดักรอต้อนรับเราอยู่ สมควรระมัดระวังไว้บ้าง ทุกข์เดียวดาย: พวกเราแยกย้ายกันค้นหาร่องรอยรอบ ๆ สระบัวเถิด หากพบเห็นอันใดให้รีบส่งเสียงเรียกผู้อื่นทันที กงจื้อสำราญ: เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน พวกเราไปเถอะ เฮ้งเอง: ช้าก่อนทุกท่าน มิต้องค้นหาอันใดให้เหนื่อยแรง เราทราบว่าไข่มุกมังกรซ่อนอยู่ที่ใดในสระบัว เพียงจ่ายมา 999 ตำลึงเช่นเดิมก็ใช้ได้แล้ว พลัน ทุกคนต้องหยุดชะงักการสนทนาลงโดยพลัน เนื่องจากได้รับรู้ถึงรังสีอำมหิตอันรุนแรงแผ่กระจายมาจากเบื้องหน้า ที่แท้ผู้มาคือจอมมารอันดับหนึ่งในยุทธภพ จอมมารแสนฤทธา...... จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 21 ส.ค. 46 05:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เป็นที่น่าสงสัยยิ่งนัก บัดนี้เหล่าชาวยุทธ์กลับมาชิงไข่มุกมังกรกันแล้วกระบี่วัชระ และกระบี่นีชางนะจ๊ะจิงจา ที่กล่าวเมื่อตอนต้นเรื่อง เหตุใดผู้คนจึงหมดความสนใจต่อกระบี่ทั้งสองไปสิ้น ต้องติดต่อชมต่อไป... จากคุณ : เอม - [ 21 ส.ค. 46 09:31:55 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 85 ภายในบรรยากาศรกครึ้มของสระบัว เหล่าชาวยุทธ์เห็นเงาร่างทะมึน 2 สาย โลดแล่นไปมา พร้อมกับได้ยินเสียงปะทะฝ่ามือกันอย่างเร่งร้อนแต่แผ่วเบายิ่งนัก ด้วยสายตาของเหหล่าจอมยุทธ์อายุเยาว์ทั้งหลาย ย่อมดูออกว่า ผู้ที่สามารถประเพลงหมัดฝ่ามือกลับไร้เสียง มีเพียงเงาของกระบวนท่าในกระบวนท่าสอดแทรกรังสีคุกคามคนเช่นนี้ ย่อมต้องมีพลังลมปราณที่ลึกล้ำสุดหยั่งคาดแล้ว เมื่อชมดูห้าสิบกระบวนท่าแรก ยังพอเข้าใจอยู่บ้างแต่หลังจากนั้น เพลงหมัดฝ่ามือกลับรวดเร็วจนมองไม่ทัน เงาร่างสายแรก เหมือนเป็นชายหลังค่อม ฟาดฝ่ามือพลิกซ้าย ตลบหลัง แต่ละท่าล้วนพุ่งเข้าสู่จุดตายทั้งสิ้น ส่วนเงาร่างอีกสาย กรีดวาดท่าทางดูไปเรียบง่ายยิ่งนัก แต่กลับสลายกระบวนท่าของชายหลังค่อมนั่นได้ เห็นแน่ว่าชายหลังค่อม ต่อสู้ต่อไปคงพลาดท่าเสียที จึงควักอาวุธคู่กายออกมา แต่เหล่าชาวยุทธืกลับเห็นไม่ถนัดตา ว่าเป็นอาวุธใด คาดเดาว่าเป็น กระบองเสียแปดส่วน ชายยฉกรรจ์ ผู้นั้นปัดห้องกระบองที่ว่องไว ถอยกายครึ่งก้าวหลบเลี่ยงปลายกระบอง แล้วก้าวกระโดดไปข้างหน้าราววิหคตัวมหึมา ฟาดเพลงฝ่ามือซ้าย ชายหลังค่อมยกกระบอกขึ้นปึดป้อง หาทรายไม่ว่า กระบวนท่าฝ่ามือซ้านนั้นกลับเป็นท่าหลอกล่อ ชายฉกรรจ์ใช้ฝ่ามือขวาฟาดหัวไหล่ ชายหลังค่อมนั้น ตามด้วยกระบวนท่าตามติดอีก 3 ฝ่ามือ ทุกข์เดียวดาย ผุ้ชำนาญเพลงฝ่ามือต้องลอบร้องคำ "เพลงฝ่ามือที่ดี!!" ชายหลังค่อมไม่ทันระวัง จึงโดนกระแทกได้รับบาดเจ็บถอยกายไปสามก้าว ทันใดนั้นเงาร่างทั้งสองสาย พุ่งทะยานไปยังเก๋งจีน ที่อยู่ข้างสระบัว แสงจันทร์สาดส่อง ในที่สุดสังเกตเห็นเป็นชายฉกรรจ์อายุราว ยี่สิบเศษ กระบวนท่าแผ่ซ่านมวลอากาศ ทำให้ผู้อยู่ในบริเวณ มีลมหายใจอึดอัดขัดข้องยิ่งนัก กระบวนท่าแฝงพลังเช่นนี้ จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก จอมมารแสนฤทธา ผู้กำลังใช้กระบวน บีบสลายพลังวัตร 1ในไม้ตายสุดยอด ของยอดวิชาเปลี่ยนอณูสลายธาตุ ----------------------------------------------------------------------- ส่วนชายหลังค่อม ที่กำลังประมือด้วยนั้นเล่า!? เป็นใคร เหล่าชาวยุทธ์ กลับไม่เคยพบเห็นกระบวนท่ามาก่อน .....กระบวนท่าของผู้นั้น แปลกประหลาดยิ่ง บัดเดี๋ยวยืด บัดเดี๋ยวหด... บัดเดี๋ยวพลิกซ้าย บัดเดี๋ยวพลิกขวาพลิกขวา เหล่าจอมยุทธืต่างชมดู จนมึนงงสงสัย ต่างคาดเดากันไปต่างๆนาๆ หรือว่า... แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 46 11:14:22 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 21 ส.ค. 46 10:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 86 "เปรี้ยงงงงงงงงงง" เงาร่างของชายหลังค่อมที่กำลังต่อสู้กับจอมมารนั้น ถูกต่อยกระเด็นไปกระแทกกับเก๋งจีน กระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง แสงจากโคมไฟสาดส่อง ทำให้เหล่าจอมยุทธทั้งหลาย เห็นเงาหลังจอมยุทธ์หลังค่อมลึกลับผู้นั้น...!? พลันทุกคน อุทาน "อาาา" ออกมาพร้อมเพรียงกัน เงาร่างของชายผู้นั้นทำให้ทุกผู้คนต้องตกใจ!? ชายผุ้นั้นมีร่างกายสีเขียว ศรีษะล้านเลี่ยน ในมือถือกระบอง 2 ท่อน ในยุทธจักรน้อยคนนักที่ จับอาวุธเช่นนี้ ชายผุ้นี้ ยังสวมแว่นผ้าพรางตา โพกผ้าสีแดงบนศรีษะ เหล่าชาวยุทธพยายามเพ่งมองผ้าโพกหัวผืนนั้น  เพื่อจะได้คาดเดาว่าชายผู้นี้มาจากค่ายสำนักพรรคใดในยุทธจักร ชายผู้นั้น พอกระอักเลือดออกมาแล้ว ก็พลิกกายหันมา กล่าวกับเหล่าชาวยุทธ์ "พวกเจ้า..า..ถอยไปจอมมารผุ้นี้ ยังยินยอมอ่อนข้อให้กับข้าสามส่วน เนื่องเพราะมันยังไม่ล่วงรู้ถึงแหล่งที่ซ่อน ไข่มุกมังกรดำ อัคค..ค" แต่เหล่าจอมยุทธ์อายุเยาว์ ไม่ได้ฟังความที่ชายผู้นั้นบอก.. เนื่องเพราะ...เนื่องเพราะ พวกเขาได้แต่อ้าปากค้าง ภาพที่พวกเขาเห็นเบื้องหน้า ชายฉกรรจ์ผู้นี้มีรูปร่างประหลาดพิกลยิ่งนัก นอกจากผิวกายสีเขียวศรีษะล้านเลี่ยน โพกผ้าสีแดงแล้ว ที่หลังยังแบกของสิ่งหนึ่งอยู่.... มันถึงกับเป็น กระดองเต่า!!!! ขนาดใหญ่ใบหนึ่ง "หรือว่าท่าน.. ท่านคือ นินจาเต่า!!!!!!!!!" เหล่าชาวยุทธ์พูดพร้อมกันอย่างตระหนกตกใจ จนหงายหลังตึง!! ไม่น่าเชื่อว่า.. นินจาเต่าในตำนานจะกลับกลายเป็นเรื่องจริงได้ ควรทราบว่า ผุ้ที่เฝ้าสระบัว ย่อมเป็นผู้มีผีมือมิใช่ชั่ว เป็นยอดคนงำประกายที่ไม่ข้องเกี่ยวกับการช่วงชิงในยุทธจักร ไข่มุกมังกรโอสถล้ำค่า ที่ถูกรักษาโดยเต่าน้อย ....แท้ที่จริงแล้ว กลับกลายเป็น นินจาเต่านั้นเอง??? ทันใดนั้น..เหล่าผู้กล้าหันไปตามเสียง "ว่ะะ ฮ่าาา ฮ่าาาาาา" จอมมารแสนฤทธาพลันระเบิดเสียงหัวเราะดังกึกก้องทั่วประราชฐาน อาคารตึกพระราชฐานชั้นใน ถึงกับสั่นสะท้าน สระบัวบังเกิดเป็นระรอกคลื่นสั่นไหว ราวกลับ จอมมารต้องการ เรียกเหล่าสมุนองค์รักษ์ทั่วทั้งวังต้องห้ามให้ออกมา เพื่อจัดการในคราวเดียว ทันใดนั้นภายในตึกพระราชวัง กลับปรากฏรังสีกระบี่ ของคนอีกผุ้หนึ่ง เหล่าชาวยุทธ์ถึงกับ ละสายตาจากจอมมารแสนฤทธา หันไปมองด้านในตัวตึก "ว่ะฮ่าาฮ่าาาา ที่แท้ท่าน ก็อย่างเขามาสนุกร่วมวงกับเรางั้นรึ?!" เหล่าชาวยุทธก็หลันกลับไปหาจอมมาแสนฤทธาอีกครั้ง ชายลึกลับภายในของในตัวตึกเร่งเร้าพลังภายในเพิ่มมากขึ้น ชายผ้าโบกสะบัดไปด้านหลัง ทำให้เหล่าชาวยุทธ ถึงกับหันกลับไปตามต้นกำเนอดพลังนั้น.. ชั่วขณะ ทั่วบริเวณพระราชฐานชั้นใน ถึงกับเงียบสงัดไม่ไหวติง เหล่าชาวยุทธหยุดนิ่งคอยจับจ้องดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ต่างหันไปมองจอมมารแสนฤทธาทีนึง มองชายลึกลับในพระราชวังทีนึง สลับกันไปมานับสิบครั้ง เสมือนหนึ่งกำลังชมดูลูกเทนนิส ที่ ภราดร จอมยุทธ์วิชาเทนนิสชื่อก้องยุทธจักร กำลังประกระบวนท่ากับอากัสซี่ยอดยุทธจากอเมริกาประเทศ .. ตีจากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้าย ชวนเวียนหัวยิ่งนัก เหล่าชาวยุทธหันซ้ายหันขวาไปมา จนชักจะเริ่มมึนงง ชายวัยกลางคนภายในตึกพระราชวังผู้นั้น มีรูปร่างท่วม สูงใหญ่ผู้หนึ่ง ในมือถึงกับถือ กระบี่วัชระ 1 ใน 2ยอดศาสตรา ที่เหล่าผู้ฝึก เพลงกระบี่ใฝ่ฝันหา สวมใส่ชุดผ้าไหมลายมังกร บนศรีษะประดับมงกุฏฮ่องเต้ แน่นอน จะเป็นใครไม่ได้ ชายลึกลับผู้นั้นคือ.. "กษัตริย์หวงตีตี่ตี้ตี๊ตี๋" ผุ้ครอบครองแคว้นฉินนั้นเอง! "ฝ่าบาทททท!!!!" ทุกผู้คน ยกเว้นจอมมารแสนฤทธา ตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย เมื่อตะโกนเสร็จ ถึงกับมองหน้ากันเองด้วยความงุนงง ------------------------------------------------------------------------------------------------- เรื่องราวกลับเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ นินจาเต่าเหตุใดจึงมาถวายชีวิตบั้นปลาย ณ เคว้นฉินนี้? เหตุใด กษัตริย์หวงตีตี่ตี้ตี๊ตี๋ จึงครอบครองทั้งไข่มุกมักรดำ และกระบี่วัชระ? หรือท่านก็คือ ยอดคนที่แฝงตัวเร้นกาย อาศัยภาพลักษณ์ของกษัตริย์ ปกปิดเบื้องหลังของตนเอง โอววว.......ข้าพเจ้าเริ่มง่วงแล้ว หลายวันมานี่ งานเยอะเหลือเกิน ไม่สามารถปลีกตัวมาแต่ง วันนี้สบโอกาส น่ายินดียิง หุหุ แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 46 11:48:18 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 46 11:32:07 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 46 11:29:06 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 21 ส.ค. 46 11:02:34 ]

ความคิดเห็นที่ 87 "จำเป็นต้องฆ่า จำเป็นต้องฆ่า" เสียงงึมงำของคนผู้หนึ่งกล่าวขึ้น เทียนหลงเฟยผู้นำนิกายอายูเยาว์กล่าวขึ้น "แสนฤทธาเราท่านมาฆ่ากษัตริย์นี่ก่อนจะดีไหม?" เทียนหลงเฟยกล่าวพร้อมชักกระบี่ ทุกผู้คนยิ่งมายิ่งง นี่เทียนหลงเฟยพูดอะไร "หึหึหึ" จอมมารหัวเราะ "เช่นนี้ก้อดีแล้วแต่...."ดูเหมือนจอมมารจะยังมีบางสิ่งที่ข้องใจ "มิเป็นไรท่าน เมื่อเราได้ไข่มุกมังกรอะไรนั่นมาแล้ว เราทั้งสองเดินทางไปาหลันเอ๋อ รักษานางด้วยไขามุกนี่ถึงเวลานั้นให้นางตัดสินใจเอาเถอะว่านางจะเลือกผู้ใด" เทียนหลงเฟยยิ่งกล่าวก็ยิ่งรันทด และเมื่อจอมมารยังแสดงทีท่ามิเต็มใจเทียนหลงเฟยจึงกล่าวอีกว่า "ท่านอย่าลืมคราวที่แล้วท่านแกล้งพ่ายแพ้โดยยังมิทราบว่า ข้าพเจ้าสำเร็จวิชา'ร้อยธาติ'จนถึงขั้นสุดท้าย"สรรพสิ่งรวมเป็นหนึ่งแล้ว" จอมมารสะดุ้งเฮือก ท่าทีของจอมมารนั้นยิ่งทำให้ผู้คนสงสัยมากยิ่งขึ้น "ตกลง"แล้วโดยไม่คาดคิดเทียนหลงเฟยและจอมมารแสนฤทธาก้อได้ร่วมมือกันแล้ว!!! เทียนหลงเฟยยืนเคียงคู่จอมมาร เทียนหลงเฟยชักกระบี่ รังสีดาบยะเยือกกกกก....แผ่ซ่าน จอมมารก้อเช่นกัน มันเกร็งพลังที่สองมือจนแดงฉาน.... ทั้งสองโผกระโจนเข้าไปหาองค์กษัตริย์ทันที!!! จากคุณ : ชมรมนักแต่ง - [ 21 ส.ค. 46 12:32:32 A:203.154.191.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 88 "ช้าก่อน!!!" มีพลังเสียงถ่ายทอดลมปราณดังมาแต่ไกล ฮ่องเต้หวงตีตี่ตี้ตี๊ตี๋รับมือทั้งสองหนึ่งกระบวนท่า ด้วยการฟากกระบี่วัชระ ออกไปในท่าพื้นฐาน 'กวาดล้างทั้งกองทัพ' จากนั้นก็ถอย เว้นระยะห่างไปช่วงใหญ่ ทุกคนหันไปมองทางต้นเสียง มีชายหนุ่มขับมอเตอร์ไซค์สวมหมวกกันน๊อก ซ้อนท้ายมาด้วยเฝอกู้ซันเจ้าเดิม ทุกคนสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าเฝอกู้ซันมาทำไม แต่ก็ไม่เท่ากับที่ว่าใครคือคนที่สวมหมวกกันน๊อกนั่นหรอก เมื่อมอเตอร์ไซค์สองร้อยห้าสิบซีซี เข้ามาจอดยังกลางลานที่เหล่าจอมยุทธ์ยืนอยู่ เฝอกู้ซันก็ก้าวลงจากรถ และไปยืนฝั่งของฮ่องเต้ตีตี่ตตี้ตี๊ตี๋ ส่วนชายปริศนาสวมหมวกกันน๊อกยืนระหว่างสองฝ่ายค่อย ๆ ถอดหมวกออกอย่างช้าๆ ในที่สุดเขาก็เผยโฉมหน้าต่อผู้คน ทุกคนอุทานพร้อมกัน "พี่หลิว!!!" อ้า... ที่แท้พี่หลิวเจ้าเก่าของเรานี่เอง จากคุณ : เอม - [ 21 ส.ค. 46 12:53:43 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขอเชิญต่อด้วยคร๊าบ สหายทุกท่าน ^^' จากคุณ : เอม - [ 21 ส.ค. 46 17:03:34 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 90 เทียนหลงเฟย:ครัยหว่า ผมจำมะได้อะ จากคุณ : เดียวดายพันลี้~ไร้นาม~ - [ 21 ส.ค. 46 21:15:09 A:203.156.23.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 91 แต่ในขณะนั้นเอง บุรุษอีกผู้หนึ่ง หยาเห่า ผู้ซึ่งหลับอยู่ก็ตื่นขึ้น มองไปทางซ้ายทางขวา "หายไปไหนหมดหว่า?" กล่าวพลางหยิบแท่งเหล็กสั้นอันหนึ่งออกมาแล้วกดปุ่ม แท่งเหล็กนั้นกลับเป็นยดาบเลเซอร์ ของพรรคเจดายยยยยยในตำนาน ซึ่งชาวยุทธเรียกอีกอย่างว่า "กระบี่นีชางนะจ๊ะจิงจา" นั่นเอง ความจริงแล้ว หยาเห่า ถูกใช้ให้มาส่งมอบกระบี่นีชางนะจ๊ะจิงจาต่อชาวยุทธไว้ปราบจอมมาร แต่เพราะความหลงใหลในไข่มุกดำของชาวยุทธทำให้ลืมนึกถึงกระบี่เล่มนี้ไป หยาเห่าไม่พูดพร่ำเอง กลับหยิบเศษอาวุธลับ เฟรนซ์ฟรายของผู้พันแซนเดอร์มากิน จากนั้นจึงรีบรุดตามคนอื่นๆไป .................... กระบี่นีชางงนะจ๊ะจิงจากลับกลายเป็นดาบเลเซอร์ไปได้ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป จากคุณ : 00X - [ 21 ส.ค. 46 21:28:43 A:203.172.66.156 X:192.168.0.155 ]

ความคิดเห็นที่ 92 โอววว กระบี่วัชระ ไข่มุกมังกร กระบี่นีชางนะจ๊ะจิงจา และ พี่หลิว ทั้งสี่นี้มีความเป็นมาอย่างไรกันนะจึงได้ปรากฎขึ้นพร้อมกันเช่นนี้ ############ แหะ ๆๆ จากคุณ : เอม ค๊าบ - [ 21 ส.ค. 46 21:51:22 A:203.149.37.125 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 ยังไม่มีครัยยอมบอกเรยว่าพี่หลิวนี่ครายยยยยยยยยย จากคุณ : เดียวดายพันลี้~ไร้นาม~ - [ 21 ส.ค. 46 22:42:03 A:203.156.23.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 94 เอาเหอะต่อมันยั่งงี้แระกาน ************ "ท่านเป็นผู้ใดข้าพเจ้ามิสน"เทียนหลงเฟยกล่าวเสียงหนักแน่น "ข้าพเจ้าคือ..." *********** แหะแหะ คือผมขอต่อแค่นี้นะ(มันต่อได้แค่นี้ไม่รู้จักพี่หลิวอะ งง) ตั้งแต่คืนนี้ถึงคืนวันอาทิตย์เรามีหน้าที่ต้องไปเดียวดายพันลี้ที่เชียงใหม่ไม่สามารถจะออนได้คร้าบบบบบบ จากคุณ : เดียวดายพันลี้~ไร้นาม~ - [ 21 ส.ค. 46 22:46:03 A:203.156.23.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 95 "ในเมื่อไม่มีใครรู้จักท่าน ข้าก็ขอเชิญให้ท่านไปแนะนำตัวกับยมบาลก่อนก็แล้วกัน" ขาดคำทุกข์เดียวดายผู้ร้างบทพูดมานาน ก็ฟาดฝ่ามือใส่ทรวงอกพี่หลิว เป็นเหตุให้พี่หลิว เสียชีวิตทั้งที่ตาไม่หลับเพราะตั้งแต่โผล่มาจนกระทั่งตาย ยังไม่มีบทพูดเลย อีกทั้งไม่มีใครซักคนที่รู้จักเขา ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙ เหตุใดความรักยังทำร้ายใจเราอยู่? เพราะเราเป็นผู้งมงายในรักกระนั้นหรือ? ๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙ จากคุณ : ทุกข์เดียวดาย - [ 21 ส.ค. 46 23:56:21 A:203.113.34.61 X: ]

ความคิดเห็นที่ 96 "ข้าพเจ้าคือ...หลิวตะหัว !" กล่าวจบ มันชี้มือไปที่แม่นางเฮ้งเฮง พลางกล่าวกับจอมมารแสนฤทธาว่า "พวกท่านจะเข่นฆ่าสังหารกันอย่างไร ข้าไม่ว่า แต่อย่าได้ทำร้ายแม่นางเฮ้งเฮงของเรา ..... -----โกวเนี้ยข้าผู้ใดอย่าแตะ----- !!!" ที่แท้มันคือ หลิวตะหัว ผู้เป็นตั่วกอ(พี่ใหญ่)ของของ หัวตะหลิว (โกวเนี้ยน้อยใหญ่ต่างเรียกมันว่า หลิวกอกอ) มันได้รับฉายาเป็นหนึ่งใน สี่จตุรเทพ แห่งวังหลวง เนื่องจากเคยติดต่อซื้อข่าวสารกับแม่นางเฮ้งอยู่บ่อยๆ จนเกิดจิตปฎิพัทธ์ขึ้นในที่สุด จากคุณ : ก๊วยไต้โล่ว - [ 21 ส.ค. 46 23:56:32 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 97 (เนื่องจาก ไม่ทันเห็น #95 ดังนั้นขอมั่วบทต่อ) มันกัดฟันกล่าวต่อก่อนสิ้นใจว่า "พระเอกอย่างข้าถึงตายก็ขอเท่ห์ไว้ก่อน" พร้อมทั้งสั่งเสีย "หัวตะหลิว ดูแลแม่นางเฮ้งเฮง....... แทน...แทน...ข้า...ด้วย" จากคุณ : ก๊วยไต้โล่ว - [ 22 ส.ค. 46 00:08:53 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 98 "เอาละเหว่ยยย แล้วที่ข้าฆ่าไปนั่นมันใครกันรึ?" ทุกข์เดียวดายกล่าวขึ้นด้วยสติอันเลือนลอย.. พูดพลางวิ่งไปดูซากศพ หลิวตะหัว ที่ตนเองฟาดตายคามือตะกี้ เขาพลิกศพขึ้น ใบหน้าของหลิวตะหัวยับย่น แสงโคมไฟสาดส่อง เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นหน้ากากปลอมที่ทำเลียนแบบขึ้นอย่างประณีต เมื่อเห็นดังนั้น ทุกข์เดียวดายจึงกระฉากหน้ากาก ซึ่งคาดว่าคงจัดทำขึ้นจากลูกศิษย์ของหลู่เมี่ยวจื่อ เผยให้เห็นใบหน้าข้างใน...กลับกลายเป็นผู้พันแซนเดอร์?!?!? โอ้วว นี่เรียกว่า หนทางมีไม่ไป กลับเลือกหนทางตาย..(ข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับเนื้อเรื่องยังไง เอาเถอะ) ที่แท้แล้วผู้ทีถูกทุกข์เดียวดาย ฟาดตายคามือ กลับกลายเป้น ผู้พันแซนเดอร์ "ช่วยไม่ได้นะท่านผู้พัน ตัวละครเริ่มเยอะแล้ว ถ้าหลิวตะหัวไม่ตาย ท่านก็ต้องตายแทนละ" "โอ...ฝารั่ง ยังไม่อยากตาย แล้วค่าตัวไอ ครายจะจ่ายนี่... คร่อกกก" แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 46 00:18:56 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 22 ส.ค. 46 00:14:45 ]

ความคิดเห็นที่ 99 กษัตริย์หวงตีตี่ตี้ตี๊ตี๋ ชี้กระบี่วัชระไปยังจอมมารแสนฤทธา และเทียนหลงเฟย แล้วสั่งกับเฝอกู้ซันว่า "ฆ่ามันให้กับเรา !" จากคุณ : ก๊วยไต้โล่ว - [ 22 ส.ค. 46 00:54:20 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 100 เฝอกู้ซันรับคำ มันรู้สึกยินดียิ่ง ที่ได้มีบทบาทใน #100 มันสวมถุงมือ แล้วล้วงกำทรายหนึ่งกำมือออกมาจากถึงข้างกาย เกร็งกำลังภายในแล้วซัดผงทรายเข้าหาคนทั้งสอง เทียนหลงเฟย ตะโกนร้อง "ทรายพิษตระกูลถัง !" เฝอกู้ซัน ถึงกับใช้ออกด้วยทรายพิษของตระกูลถังแห่งเสฉวน ซึ่งร้ายกาจยิ่ง ทั้งสองคนจะรับมือมันเช่นไร ............. ? จากคุณ : ก๊วยไต้โล่ว - [ 22 ส.ค. 46 00:56:37 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 101 101 อีกแล้วครับท่าน ทั้งภาค 1 และ ภาค 2 เลยนี่ จากคุณ : แสนฤทธา (แสนฤทธา) - [ 22 ส.ค. 46 00:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ภาคแรก103 ภาคนี้เลื่อนมาเป็น 102 แล้วครับท่าน........ "เฮอะ" จอมมารแสนฤทธาแค่นหัวร่อ มันฟาดฝ่ามือออกไปที่เบื้องหน้าเกิดเป็นกำแพงลมปราณขนาดใหญ่สกัดกั้นทรายพิษไว้หมดสิ้น เฝอกู้ซันยิ้มพลางซัดอาวุธลับชนิดที่สองออก มันคือถ้วยน้ำชาสามใบพุ่งออกเป็นสองหน้าหนึ่งหลังพุ่งเข้าหาเทียนหลงเฟย เทียนหลงเฟยใช้กระบี่ทิ่มแทงไปยังถ้วยชาสองใบแรก พลันถ้วยชาใบที่สามกลับเร่งความเร็วแซงหน้าสองใบแรกพุ่งเข้าหาเทียนหลงเฟยอย่างรวดเร็ว เทียนหลงเฟยงงงันวูบหนึ่งยังมิทันตั้งตัวก็ถูกถ้วยน้ำชากระแทกใส่ทรวงอกปลิวลิ่วไปดุจว่าวขาดป่าน จอมมารแสนฤทธาคำรามลั่นด้วยโทสะมันจี้นิ้วปราดใช้ออกด้วยดรรชนีสลายอณูอันร้ายกาจ เฝอกู้ซันกลับใช้ออกด้วยท่าร่างหมีแพนด้าทะยานเหนือยอดไผ่หลบหลีกได้หวุดหวิดแล้วซัดอาวุธลับชนิดที่สาม ซึ่งเป็นไม้ตายสร้างชื่อให้มันซึ่งในอดีตแม้แต่"ซีเบ๊แฮ่ม"อันร้ายกาจยังต้องพ่ายแพ้จนต้องออกจากสำนักปีศาจแดงไปนอกกำแพงใหญ่มาแล้ว............"สตั๊ดบินสิ้นไมตรี"ได้ถูกซัดออกแล้ว สตั๊ดมีสองข้างซ้ายขวา แยกเป็นหนึ่งหน้าหนึ่งหลัง พุ่งเข้าหาจอมมารแสนฤทธาด้วยความเร็วสูงสุด จอมมารแสนฤทธาจะรับสตั๊ดบินอันยากตอแยทั้งสองข้างนี้อย่างไร..... จากคุณ : อ๊อดน้อยใส่แว่น - [ 22 ส.ค. 46 05:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 103 บทเสริม หากสุดยอดวิชากระบี่ คือ -ลมปราณคุมกระบี่บิน ที่สามารถบังคับกระบี่ให้ปลิดชีพศัตรูได้ในร้อยก้าว -เคล็ดวิชากระบี่ใจ ที่ใช้สำนึกกระบี่ เล่นงานคู่ต่อสู้จนมีคำกล่าวว่า ...แม้ในมือมีกระบี่ แต่หากในใจไร้ซึ่งกระบี่ กระบี่ในมือท่านนั้นก็ไม่นับเป็นอย่างไรได้ ...หากแต่ในใจมีกระบี่ แม้ในมือมีเพียงใบหญ้า ใบหญ้านั้นคือกระบี่ สุดยอดวิชาของ เฝอกู้ซันก็คงเป็นเช่นนี้ -ลมปราณคุมสตั๊ดบิน ที่สามารถบังคับสตั๊ดให้บินทำร้ายศัตรูได้ใน ร้อยก้าว -เคล็ดวิชาสตั๊ดใจ ใช้สำนึกสตั๊ดเล่นงานคู่ต่อสู้ จนมีคำกล่าวว่า ...แม้ที่เท้าสวมสตั๊ด แต่หากในใจไร้ซึ่งสตั๊ด สตั๊ดที่เท้าท่านนั้นก็ไม่นับเป็นอย่างไรได้ ...หากแต่ในใจมีสตั๊ด แม้ที่สวมเป็นเพียงรองเท้าแตะ รองเท้าแตะนั้นคือสตั๊ด ############################## ยกให้จัดการกันตามใจชอบเลยครับเฝอกู้ซัน แหะ ๆ จากคุณ : เอม - [ 22 ส.ค. 46 09:47:26 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 104 สงสัยตอนกลางวันไม่มีใครว่างแฮะ จากคุณ : เอม - [ 22 ส.ค. 46 14:03:33 A:203.155.21.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 เอ่อรูป อาเล็ก เฝอกู้ซัน ครับ จากคุณ : เอม (crown99) - [ 22 ส.ค. 46 14:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 106 จอมมารแสนฤทธา พลันเกร็งลมปราณ 'ระฆังทองคุ้มครองกายสลายอณู' เกิดเป็นม่านพลังความร้อนขุมหนึ่งแผ่กระจายครอบคลุมรัศมี 1 วา สตั๊ดบินสิ้นไมตรี เข้าสู่รัศมีพลันกระดอนออกมา แล้วเผาไหม้สูญสลายไปในพริบตา เฝอกู้ซันชมดูรู้สึกพรั่นพรึงยิ่งนัก ความรู้สึกเหมือนกับการเสียลูกโทษตอนช่วงทดเวลาเจ็บ จอมมารแสนฤทธา เก็กหล่อเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า "สตั๊ดบินสิ้นไมตรี ของท่านนั้นนั้นไม่เลว สามารถฝึกถึงขั้น ลมปราณคุมสตั๊ดบิน ....... แต่ยังมิอาจถึงขั้น เคล็ดวิชาสตั๊ดใจ ดังนั้นยังคงทำอะไรเรามิได้" จากคุณ : อวี้เหวินละลายกระดูก - [ 22 ส.ค. 46 16:36:21 A:203.170.177.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 107 หัวตะหลิว กล่าวแทรกขึ้นมา "เฝอกู้ซัน ท่านทราบหรือไม่ว่า เหตุใด สตั๊ดบิน อาวุธนอกสารบบของท่าน จึงมิได้มีชื่อติดอยู่ในหนึ่งในสิบตำราอาวุธของ แป๊ะเฮียวแซ ในขณะที่มีดบินของเรากลับถูกจัดอยู่ในอันดับสาม ?" เฝอกู้ซันเพียงแค่นเสียงดังเฮอะ มิได้กล่าววาจา หัวตะหลิว กล่าวต่อ "เนื่องด้วย สตั๊ดบินของท่านสิ้นไมตรี แต่มีดบินของเรากลับมากด้วยไมตรี" กล่าวจบมันก็ดึงมีดบินออกมาหนึ่งเล่ม เพื่อแคะขี้เล็บของมัน ++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : อวี้เหวินละลายกระดูก - [ 22 ส.ค. 46 16:50:31 A:203.170.177.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 108 เอ้อ ท่านสหายชาวยุทธ์ ทั้งหลาย ขอเวลานอก ข้าพเจ้าว่า กระทู้นี้สมควรแตกประเด็นได้หรือยัง เพราะว่า ข้าพเจ้าคิดว่าเวลาข้าพเจ้าออนไลน์ที่บ้าน แล้วช้าเหลือเกิน จากคุณ : เอม (crown99) - [ 22 ส.ค. 46 17:11:12 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ไปต่อกันที่กระทู้ใหม่นะขอรับ ต่อๆๆๆๆ มาแต่งต่อกัน นิยายสไตล์Ro ประเด็นนี้แตกไปยังกระทู้ K2424049 จากคุณ : เซียวสี่บ้อ(00X) - [ 22 ส.ค. 46 18:50:31 A:203.209.12.203 X: ]

ความคิดเห็นที่ 110 //- รัชกาลฮิโรชิที่สองเทพสุนัขโฮ่วเทียน (เห่าฟ้า) ลงมาจุตติ //- ยี่สิบปีผ่านไป ปีที่หนึ่งรัชกาลชินจัง เทพกระบี่จัดฉากหวังเสี่ยวบี้ปรากฏตัวขึ้นที่มณฑลยูนาน อาศัยท่าร่างหลบน้ำร้อน และเพลงกระบี่จัดฉากพิชิตไปทั่วทั้งแดนกังหนำ (จีนตอนใต้) ได้รับการขนานนามเป็นเทพกระบี่แดนใต้ หวังเสี่ยวบี้เกิดในตระกูลยากจนบิดาขนานนามเมื่อแรกเกิดว่าหวังมีตังค์ เจ้าตัวเห็นว่าชื่อตนส่อมาก เห็นมาแต่ไกลว่ามาต้มตุ๋น จึงขานนามตัวเองซะใหม่ให้ดูซื่อๆว่าหวังเสี่ยวบี้ หลังจากบิดาเสียไป ชีวิตลำบากยากเข็ญ หากแต่ดาวสุนัขคุ้มกายประทานพรพิเศษสามารถพูดภาษาสุนัขได้ นับแต่นั้นชะตาก็เปลี่ยนไป //- หวังเสี่ยวบี้อาศัยพรสวรรค์เหนือคน (พูดภาษาหมาได้) และสัตว์ (พูดภาษาคนได้) ก่อตั้งบริษัทอาหารสุนัขเพ็ดดีกรีจนร่ำรวยขึ้นมา เนื่องด้วยความทะเยอทะยานที่เปี่ยมล้นจึงเข้าสู่ยุทธภพได้รับขานนามเป็นเทพกระบี่จัดฉาก ใครจะรู้หนึ่งบุรุษผู้นี้มีหลายโฉมหน้าในยุทธภพ //- หนึ่งคือเทพกระบี่จัดฉาก //- สองประมุขพรรคมารอันดับหนึ่งในยุทธภพ ฮิโตชิ เจ้าของเครือข่ายข่าวสาร และมือสังหารลึกลับที่มีชื่อเรียกว่า สุนัขมีหู //- สามอาจารย์ของจอมโจรลูบดอกไม้ โก้บ้ากาม (ไม่ได้เด็ดนะแค่ลูบๆ คือมันโรคจิตอ่ะนะ) มีนามว่าฟันแล้วทิ้ง //- บุรุษผู้นี้เชื่อว่าสรรพสิ่งในโลกล้วนได้มาด้วย “กำลัง” หากมิใช่ด้วยกำลังเงิน ก็มาจากกำลังกาย (บ้าพลัง) จากคุณ : เทพกระบี่จัดฉาก - [ 22 ส.ค. 46 20:51:57 A:203.170.131.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 111 ขอแทรกตัวละครตัวนึงชื่อ Jiang Sak บ้านเกิดอยู่ที่ เตียงอัน(ไม่รู้ชื่อปัจจุบันว่าอะไร) เคยรับราชการทหารอยู่ 2 ปี(เพราะจับโดน) ปัจจุบัน(เวลาตามเนื้อเรื่อง) เป็นลูกน้องปลายแถวของตัวโกงในเรื่องนี้(ชื่ออะไรไม่รู้ยังอ่านไม่จบ) ค่า Status ของ Jiang Sak คือ War - 90 Int - 95 Pol - 87 Cha - 99 Co - 89 Dex - 95 Luk - 100 Agi - 91 Str - 88 Rank - เด็กส่งเอกสาร Title - Untitled(อย่าอ่านว่ายูไนเต็ด นะเด็กๆ) แค่นี้แหละ ใครจะฆ่าเข้าก็ไม่ต้องบอกผมหรอก ฆ่าได้เลย (ปล. สเตตัส นั่น เต็ม 255 นะ อิอิ) จากคุณ : myung - [ 3 ก.ย. 46 17:27:45 ]