จำได้ว่าสมัยเรียนหนังสือชั้นประถม(เมื่อประมาณ 30 กว่าปีที่ผ่านมา)
ครู อาจารย์ เคยเตือนในเรื่อง วิชาอ่านไทย อยู่เสมอว่า
ใครที่ชอบอ่านคำว่า สัปดาห์ เป็น สับ-ปะ-ดา คนนั้นคือคน สับ-ปะ-ดน(สัปดน)
โดยบอกว่าคำว่า สัปดาห์ ต้องอ่านว่า สับ-ดา เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
แต่สมัยนี้แม้แต่คนที่ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีหลายคนยังอ่านคำว่า สัปดาห์ เป็น สับ-ปะ-ดา
มีอีกหลายคำที่ฟังแล้วรู้สึกงงมากว่าทำไมสมัยนี้จึงอ่านออกเสียงภาษาไทยกันแบบนี้
เช่น คำว่า อุตสาหกรรม เคยร่ำเคยเรียนมาว่าต้องอ่านออกเสียงว่า อุด-สา-หะ-กำ เท่านั้น
แต่เด็กๆสมัยนี้ แม้แต่บุคคลที่มีชื่อเสียงในสังคม ยังอ่านออกเสียงว่า อุด-ตะ-สา-หะ-กำ
ส่วนคำว่า ประวัติศาสตร์ ตอนที่ผมไปสอบผู้ประกาศของกรมประชาสัมพันธ์(เมื่อปี 2532)
อาจารย์ที่คุมสอบได้อ่านออกเสียงคำนี้ให้ผู้เข้าสอบทุกคนฟังว่า ต้องออกเสียงว่า ประ-หวัด-ติ-สาด
แต่สมัยนี้พวกเรามักได้ยินหลายคนออกเสียงคำนี้ว่า ประ-หวัด-สาด
นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นที่เด็กในสมัยก่อนอย่างผมรู้สึกสงสัย
ว่า ราชบัณฑิตยสถาน ของเรากำลังจะปล่อยให้ภาษาไทยมี 2 มาตรฐานแล้วใช่หรือไม่?
แม้แต่คำว่า สมรรถภาพ ผมก็จำได้ว่าครูบาอาจารย์เคยสอนสั่ง
ให้เราอ่านออกเสียงว่าสะ-มัด-ถะ-พาบ เพราะถือเป็นคำยกเว้น
แม้จะมี ส เสือ ซึ่งเป็นอักษรสูงนำ ก็ไม่อ่านออกเสียงว่า สะ-หมัด-ถะ-พาบ
แต่เดี๋ยวนี้คิดว่าคนไทยกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ที่อ่านออกเสียงคำนี้ว่า สะ-หมัด-ถะ-พาบ
สงสัยต้องรบกวนผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาไทยในห้องนี้ช่วยเข้ามาชี้แนะบ้างแล้ว
ขอบคุณครับ
จากคุณ :
ลุงเก่า
- [
22 ส.ค. 46 21:44:28
A:203.113.71.4 X:
]