K2473648 ขอคำแนะนำในการเขียนบทความค่ะ...รบกวนหน่อยนะค่ะ [หนังสือ-การประพันธ์]

ความคิดเห็นที่ 3

-3-

~@0@~..คำแนะนำในการเขียนบทความที่ดี..~@0@~

การเขียนบทความ คือ อีกกลไกหนึ่งที่จะทำให้ท่านได้มีโอกาสถ่ายทอดความรู้ และประสบการณ์ ให้แก่คนในชาติได้ในวงกว้าง ลองทำตามคำแนะนำ แล้วท่านจะพบว่ามันไม่ยากอย่างที่เคยคิด และท่านก็จะกลายเป็นอีกทรัพยากรหนึ่ง ที่มีคุณค่ายิ่งสำหรับสังคมไทย

การเขียนบทความนั้นเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง เพราะการเขียนบทความก็คือ การใช้ตัวอักษรเป็นสื่อระหว่างผู้เขียนและผู้อ่าน เพื่อถ่ายทอดข้อความหรือสาระบางอย่างที่ผู้เขียนต้องการให้ผู้อ่านได้รู้ได้เข้าใจ เพียงแต่ว่าความพยายามของผู้เขียนจะประสบผลสำเร็จอย่างที่ต้องการได้มากน้อยเพียงใดเท่านั้นเอง ถ้าประสบความสำเร็จ เราก็มักจะถือว่าเป็นบทความที่ดี

การเขียนบทความที่ดี ไม่ได้หมายความว่าจำเป็นต้องใช้ภาษาที่เลอเลิศ หรือใช้วลีที่หยดย้อยเหมือนอย่างในบทกวีหรือในนวนิยาย สิ่งที่เราต้องการมีเพียงว่า เป็นบทความที่อ่านแล้วเข้าใจได้ง่ายและชัดเจนเพียงพอที่ผู้อ่านจะได้รับสาระอย่างที่ผู้เขียนต้องการ ดังนั้น แม้ว่าการเขียนบทความให้ดีจริง ๆ นั้น จะไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ได้ยากเย็นแสนเข็ญอย่างที่หลายท่านเคยคิดเอาไว้ จากประสบการณ์ที่ผ่านมา นักเขียนกว่า 80 % ที่เขียนบทความลงในวารสารไม่เคยเขียนบทความมาก่อนเลย และก็ไม่เคยมั่นใจมาก่อนว่าตนเองจะเขียนได้ดี แต่แรงดลใจที่อยากจะช่วยกันเผยแพร่ความรู้ อยากจะให้คนอื่นได้รู้ในสิ่งที่ตนรู้และคิดว่าเป็นประโยชน์ ตลอดจนการได้ทดลองเขียนและปรับปรุงข้อบกพร่องอยู่เสมอ ความเป็นนักเขียนที่ดีจึงถูก “สร้าง” ขึ้นมาได้เป็นผลสำเร็จ

คนส่วนใหญ่จะเขียนบทความได้ดีกันทั้งนั้น ถ้ามีคุณสมบัติขั้นต้นเพียง 3 ประการ

ประการแรก ต้องมีความตั้งใจ และกล้าที่จะเขียน
ประการที่สอง ต้องเต็มใจ และยินดีที่จะทำงานหนัก
ประการที่สาม ต้องรู้และปฏิบัติตามแนวทางบางอย่าง
ท่านทั้งหลายที่อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะมีคุณสมบัติ 2 ประการแรกโดยสมบูรณ์อยู่แล้วในตัว เพียงแต่ว่าบางท่านอาจจะยังไม่เคยเขียนบทความเชิงวิชาการเผยแพร่สู่นักอ่านทั่วไป และยังไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นการเขียนบทความอย่างไรดี

ทำไมจึงควรเขียนบทความ

ดังที่กล่าวมาแล้วว่า แต่ละบุคคลต่างก็มีความสามารถที่จะเขียนบทความกันได้แทบทั้งนั้น แต่การที่ตั้งใจและลงมือเขียนขึ้นมาจนจบได้นั้น ก็มักจะต้องมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดเป็นแรงกระตุ้น ในปัจจุบันมีแรงกระตุ้นหลายๆอย่างที่ช่วยให้ความรู้เชิงวิชาการกระจายออกไปในลักษณะบทความ แรงกระตุ้นที่ดูจะมีน้ำหนักมากกว่าอย่างอื่นได้แก่
เพื่อช่วยบุคคลอื่นที่มีความสนใจคล้ายคลึงกัน หรือเพื่อนร่วมอาชีพ ให้มีความรู้มากยิ่งขึ้น หรือให้ทำงานได้ดียิ่งขึ้นเพื่อช่วยสร้างภาพพจน์ที่ดีให้กับหน่วยงาน สถาบัน หรือบริษัทที่ตนสังกัดอยู่เพื่อยกระดับฐานะทางอาชีพ และสร้างความก้าวหน้าให้แก่ตนเองเพื่อเพิ่มพูนความรู้ของตนให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น (ในกรณีที่เขียนบทความที่ต้องมีการค้นคว้าเพิ่มเติมมากๆ) เพื่อเพิ่มพูนรายได้

อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเขียนด้วยแรงกระตุ้นใด หรือหลายแรงกระตุ้นก็ตาม และไม่ว่าการเขียนจะอยู่ในรูปการแปล การเรียบเรียง หรือการเขียนเองก็ตาม ขอเพียงแต่มีความจริงใจที่จะทำให้บทความนั้นมีสาระประโยชน์ต่อผู้อ่านแล้ว ก็ขอให้ตระหนักและภูมิใจได้ว่าท่านได้มีส่วนช่วยพัฒนาความรู้ความสามารถของบุคลากรในชาติได้อย่างมากมาย ลองนึกภาพดูซิว่า ถ้าบทความของท่านได้รับการเผยแพร่ออกไป ก็เท่ากับท่านได้ให้ความรู้ความคิดแก่คนพร้อมกันทีเดียวหลายพันคนขึ้นไป อย่างเช่น ถ้าลงในวารสารที่มีผู้นิยมอ่านกว่า 40,000 คน ก็เท่ากับถึงผู้อ่านมากกว่า 40,000 คน ! ( ปัจจุบันถ้าลงบนเว็บไซต์ มีผู้อ่านทั่วโลก นับจำนวนไม่ถูก-โปรดปราน)

มีวิธีการอื่นใดบ้างไหม ที่ท่านจะมีโอกาสกระจายความรู้ออกไปถึงกลุ่มคนเจาะจงได้มากขนาดนี้

การเขียนบทความ จึงนับได้ว่าเป็นวิธีการให้ความรู้ที่ได้ผลมากที่สุดวิธีหนึ่ง ดังนั้น อย่าได้รีรอเลย รีบเขียนบทความ และช่วยเพิ่มคุณภาพให้แก่คนในชาติเสียแต่บัดนี้กันเถิด

แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 46 01:33:44

จากคุณ : โปรดปราน ( พีพี ) - [ 29 ก.ย. 46 19:41:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4

-4-

฿฿..จะเขียนให้ใครดี..฿฿

ท่านจะประสบความสำเร็จในการเขียนบทความได้ง่ายขึ้น ถ้าได้ทราบและเข้าใจว่าผู้อ่านของท่านคือใคร เขาสนใจอะไร และท่านจะเข้าถึงกลุ่มผู้อ่านเหล่านั้นได้อย่างไร ดังนั้น ก่อนจะลงมือเขียนบทความขึ้นมาสักชิ้นหนึ่ง จึงควรกำหนดจุดเริ่มต้นเหล่านี้เสียก่อน

เลือกกลุ่มผู้อ่านที่ต้องการ ลองถามตนเองดูซิว่า อยากเผยแพร่ข้อเขียนของท่านให้ใครอ่าน มีหลายๆบทความที่ผู้อ่านส่วนใหญ่อ่านได้ แต่หลายๆบทความก็ต้องอาศัยพื้นฐานความรู้สูงในระดับหนึ่ง กำหนดลงไปให้แน่ชัดว่าผู้อ่านของท่านเป็นเด็กนักเรียน หรือครู หรือช่าง หรือประชาชนทั่วไป ต้องมีพื้นความรู้ในระดับไหน สาขาใด

เลือกหัวข้อที่เหมาะสม ควรเลือกเขียนหัวข้อที่ท่านมีความรู้มากที่สุด หรือเลือกหัวข้อที่เป็นความรู้ใหม่ๆ หรือหัวข้อที่ท่านมีอะไรดีๆ จะถ่ายทอดได้ ข้อสำคัญคือ จะต้องเป็นบทความที่ผู้อ่านจะสนใจอ่านด้วย

เลือกวารสารที่บริการผู้อ่านในข้อ 1 คำถามต่อไปคือ เราจะเผยแพร่บทความไปถึงมือผู้อ่านเหล่านั้นได้อย่างไร จะใช้อะไรเป็นสื่อกลาง หากสื่อนั้นเป็นวารสาร จะต้องหาทางทราบให้ได้ว่า เราควรจะส่งไปให้วารสารฉบับไหนดีจึงจะไปถึงกลุ่มผู้อ่านที่ต้องการได้มากที่สุด เพราะบทความแม้จะดีแต่ถ้านำไปลงในวารสารที่ไม่เหมาะสม อาจมีผู้อ่านเพียงไม่กี่คน คุณค่าของบทความก็จะไม่สามารถก่อให้เกิดประโยชน์ได้มากที่ควร ถ้าท่านเป็นหนอนหนังสืออยู่แล้วคงไม่ยากนักที่จะทราบ เพราะวารสารแต่ละฉบับมักจะมีนโยบายชัดเจนว่า จะบริการผู้อ่านกลุ่มไหน ในระดับใด
จัดแนวทางการเขียนให้เหมาะสม เพื่อให้บทความของท่านมีโอกาสได้รับการพิจารณานำลงในวารสารที่ต้องการได้มากขึ้นนั้น ควรจะศึกษารูปแบบ ลำดับการวางเนื้อเรื่องของวารสารฉบับนั้นให้ดีเสียก่อน จะได้จัดรูปแบบของบทความของท่านให้เหมาะสมยิ่งขึ้น วารสารบางฉบับอาจต้องการบทความในรูปแบบของงานวิชาการอย่างจริงใจต้องมีคำนำ ต้องมีรายชื่อหนังสืออ้างอิง เป็นต้น วารสารบางฉบับอาจต้องการเนื้อหาที่เจาะลึกในรายละเอียดมากกว่าฉบับอื่นๆ แต่ก็ยังต้องการวิธีการเขียนที่ชวนอ่านตั้งเเต่ต้นจนจบ เป็นต้น

@@..บทความควรยาวเพียงใด..@@

กล่าวโดยทั่วไปแล้ว บทความที่สั้นมักจะได้รับความสนใจมากกว่าบทความยาวๆ ดังนั้น บทความหนึ่งๆ ควรยาวพอที่จะถ่ายทอดข้อมูลต่างๆ ออกไป แต่ก็ไม่ควรยาวนัก บทความส่วนใหญ่ที่ได้รับการนำลงในวารสารมักจะอยู่ในช่วงราว 3-5 หน้าวารสาร แต่ถ้าบทความนั้นยาวและมีเนื้อหาที่น่าสนใจ กองบรรณาธิการของวารสารฉบับนั้นอาจจะแบ่งนำลงเป็นตอนๆไป หรือนำลงให้หมดเลยก็ได้

<<:10 ขั้นตอนสู่ความสำเร็จ:>>

จุดประสงค์ของบทความวิชาการที่ดีก็คือ ถ่ายทอดข้อมูลมาสู่ผู้อ่านให้ได้รวดเร็วและเข้าใจได้ง่าย มีผู้เขียนหลายๆท่านไม่ประสบความสำเร็จอันนี้ ก็เพราะพยายามทำให้บทความดูเป็นจริงเป็นจังมากเกินไป เขียนเป็นทางการมากไปหน่อย ดังนั้น จึงไม่สามารถถ่ายทอดให้เข้าใจได้ง่ายเท่าที่ควร ลองปฏิบัติตามคำแนะนำต่อไปนี้ แล้วท่านจะทราบว่าการเขียนบทความไม่ได้ยากอย่างที่คิด

๑.อย่าเป็นกังวล คนทุกคนเขียนบทความกันได้ทั้งนั้นหากจะไม่ไปกังวลกับมันมากเกินไปนัก เท่าที่เห็นมามักกังวลว่าจะเขียนได้ไม่ดี กังวลว่าเขียนไปแล้วคนที่เรียนสูงๆจะมาคอยจับผิด หรือบางทีก็กังวลว่าจะเขียนได้ไม่ภูมิฐาน จงทำใจให้ได้ว่าเราเขียนเฉพาะในเรื่องที่เรามั่นใจว่าเรารู้แล้ว เขียนในเรื่องที่เราเคยประสบมาเขียนในเรื่องที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน อย่างน้อยที่สุดเราก็ได้ทำประโยชน์ โดยเสนอข้อมูลที่เราคิดว่าถูกต้องที่สุดออกมา จงเขียนในทำนองเดียวกับที่ท่านพยายามจะอธิบายด้วยคำพูดให้ใครสักคนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องนี้ดีฟัง

๒.เลือกหัวข้อที่จะเขียน บทความที่ดีก็คือ บทความที่สามารถอธิบายบางสิ่งบางอย่างที่ให้ประโยชน์ในแง่ใดแง่หนึ่งแก่ผู้อ่าน เช่น ให้ความรู้รอบตัว ให้ความรู้ที่นำไปใช้งานได้ ให้แนวความคิดที่น่าสนใจ เป็นต้น แต่ไม่ควรเป็นบทความที่เพียงตั้งใจแสดงว่าท่านมีความรู้สูงกว่าผู้อ่าน ดังนั้น ควรเลือกหัวข้อที่คิดว่าผู้อ่านจะสนใจและได้รับประโยชน์

๓.วางแผนก่อน จุดนี้สำคัญมากสำหรับนักเขียนมือใหม่ การเขียนบทความนั้นไม่ยากนัก แต่มักจะมายากเอาตรงที่ไม่รู้จะเริ่มต้นเขียนอย่างไร เพราะใจมัวแต่กังวลอยากจะเขียนทีเดียวให้ใช้ได้เลยกว่าจะเขียนบรรทัดแรกหรือย่อหน้าแรกได้แต่ละที คิดแล้วคิดอีก อะไรๆ ก็มักจะไปเรียบเรียงอยู่ในสมองก่อน การเริ่มต้นจึงดูยากเย็นแสนเข็ญ พลอยทำให้ไม่ได้เริ่มต้นสักที มีหลักการเริ่มต้นง่ายๆ อยู่เพียงว่า ควรวางเค้าโครงหัวข้อย่อยต่างๆ ที่ต้องการจะเขียนลงในเศษกระดาษก่อน (ถ้าหัวข้อละแผ่นก็จะสะดวกขึ้น) ในแต่ละหัวข้อย่อยอาจจะมีใจความสำคัญที่ต้องการใส่ลงไป อาจเขียนออกมาเป็นท่อนๆ ก็ได้ คือ นึกจุดสำคัญหรือประโยคสำคัญอะไรได้ก็จับใส่ลงไปก่อน จากนั้นจึงค่อยมาจัดเรียงลำดับหัวข้อย่อยเหล่านั้น (ลำดับแผ่นกระดาษ) และประโยคสำคัญเหล่านั้นตามลำดับความต่อเนื่องที่ควรจะเป็น เช่น หัวข้อไหนควรอยู่ก่อนจึงจะอ่านเข้าใจง่าย ข้อสำคัญคือ ไม่ควรเอาส่วนปลีกย่อยขึ้นก่อน เพราะผู้อ่านจะเบื่อเร็ว ควรจะเอาหัวข้อที่กล่าวรวมๆ ขึ้นมาก่อน แล้วเก็บหัวข้อที่เน้นรายละเอียดเอาไว้ทีหลัง อย่าลืมว่าเนื้อเรื่องต้องเรียงลำดับต่อเนื่องกัน เพื่อให้ผู้อ่านลำดับความคิดและติดตามเรื่องได้ง่ายขึ้น มาถึงขั้นนี้ก็เหลือเพียงแต่ใส่รายละเอียดลงไปในแต่ละหัวข้อ และเพิ่มคำนำในตอนต้นเรื่องสักหน่อยก็เรียบร้อยแล้ว

๔.ไม่ต้องเขียนรวดเดียวจบ ถ้าไม่ใช่นักเขียนอาชีพจริงๆ แล้ว ยากที่จะเขียนให้จบรวดเดียวได้ ควรเขียนเพียงครั้งละ 1 หรือ 2 หัวข้อที่สำคัญก็พอ อาจเขียนแต่ละหัวข้อแยกกระดาษกันคนละแผ่นเลยก็ได้ แล้วขยายแนวความคิดของแต่ละหัวข้อย่อยลงไปบนกระดาษ ไม่จำเป็นต้องเขียนเรียงตามลำดับหัวข้อ หัวข้อไหนที่ยากหรือยังนึกไม่ออกว่าจะเขียนอย่างไรก็เก็บไว้ก่อน เขียนหัวข้อที่คิดว่าจะเขียนได้เร็วก่อน เขียนไปเขียนมาแล้วมักจะนึกออกเองว่าจะเขียนหัวข้อที่เหลือนั้นอย่างไร

๕.เชื่อมโยงความคิดต่าง ๆ เข้าด้วยกัน หลังจากเขียนเนื้อความของหัวข้อสำคัญๆไปแล้ว ให้จัดเรียงกระดาษตามลำดับหัวข้อที่ได้วางแผนมาก่อน ลองอ่านทานดูว่ายังขาดข้อความอะไรมาเชื่อมโยงแต่ละหัวข้อเข้าด้วยกันหรือไม่ ถ้ายังขาดอยู่ก็อาจเพิ่มข้อความหรือเพิ่มหัวข้อเข้ามาอีก ให้ข้อความของแต่ละหัวข้อสัมพันธ์กัน ไม่ใช่ไปกันคนละเรื่อง ในการนี้อาจจะต้องเพิ่มหรือเปลี่ยนแปลงประโยคในตอนต้นหรือตอนท้ายของแต่ละหัวข้อไปบ้าง

๖.ลงรูปที่จำเป็น บรรดากราฟ ตาราง โมโนแกรม หรือรูปสเก็ตช์ จะช่วยให้การอธิบายต่างๆง่ายขึ้นชัดเจนขึ้น และยังช่วยกระตุ้นความสนใจได้อีกด้วย แต่ละรูปควรมีคำอธิบายอยู่ใต้รูปด้วยว่าเป็นอะไร ใช้ทำอะไรหรือต้องการแสดงให้เห็นอะไร ถ้าเป็นรูปสเก็ตช์ก็ไม่จำเป็นต้องเขียนรูปให้วิจิตรบรรจงนัก เพราะเป็นหน้าที่แผนกศิลป์ของวารสารฉบับนั้นจะจัดการให้แลดูสวยงามเอง เพียงแต่ขอให้แน่ใจว่าท่านเขียนรูปเหล่านั้นชัดเจนเพียงพอ และไม่สับสน

๗.ให้รูปและเนื้อหาสอดคล้องกัน ทุกครั้งที่ข้อเขียนอ้างถึงรูปก็ควรอ่านตรวจสอบด้วยว่า ข้อเขียนตรงกับข้อมูลในรูปหรือไม่ ตัวอย่างเช่น ในบทความบอกว่าจากรูปที่ 1 อัตราการขยายตัวของยางสังเคราะห์ที่อุณหภูมิ 50 ° ซ มากกว่า 40 ° ซ อยู่ 1.1 เท่า ให้ตรวจสอบดูว่ากราฟในรูปที่ 1 แสดงอย่างนั้นจริงๆหรือเปล่า

๘.ตรวจชื่อบทความและข้อความนำเรื่อง ถ้ายังตั้งชื่อบทความและเขียนข้อความในช่วงต้นๆเรื่องยังไม่เรียบร้อยดี ก็ให้ย้อนกลับไปใหม่ ผู้เขียนบางท่านอาจเขียนส่วนนี้ก่อน แต่บางท่านก็สะดวกที่จะเขียนทีหลังสุด เพราะเขียนตอนแรกอาจจะยังนึกข้อความนำเรื่องไม่ได้ ตรวจดูชื่อบทความและข้อความนำเรื่องว่าชี้นำผู้อ่านหรือเปล่าว่า บทความนี้ช่วยเขาได้อย่างไร ให้ประโยชน์อะไรกับเขา ไม่ใช่ว่าต้องให้อ่านจนจบเรื่องก่อนแล้วจึงจะทราบว่าบทความนี้เกี่ยวกับอะไร แล้วถ้าเป็นไปได้ก็ควรจะมีข้อความตัวโตๆ สัก 1-2 บรรทัดโปรยอยู่ใต้ชื่อเรื่องเพื่ออธิบายคร่าวๆ ว่า บทความนี้เกี่ยวกับอะไร เป็นการจูงใจให้ผู้อ่านสนใจอ่านมากขึ้น
๙.แก้สำนวน ในขั้นนี้ต้องทำใจเป็นผู้อ่านให้ได้ ลองอ่านทบทวนบทความของท่านให้ตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ ดูว่าเนื้อหาพุ่งเข้าหาเป้าหมายตรงจุดหรือไม่ มีสำนวนที่อ่านแล้วกำกวมหรือไม่ มีศัพท์บางคำหรืออักษรย่อบางตัวที่ผู้อ่านจะไม่เข้าใจบ้างหรือไม่ ซักตัวเองไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแก้ไขได้บทความที่คิดว่าคลุมเครือน้อยที่สุด ถ้าไม่แน่ใจตัวเอง ลองขอให้เพื่อนสักคนหนึ่งซึ่งรู้เรื่องนั้นน้อยกว่ามาลองอ่านดู ดูซิว่าเขาสามารถเข้าใจได้ตลอดทั้งเรื่องหรือไม่ ถ้าไม่ ก็ลองหาทางแก้ไขให้ดีขึ้น

๑๐.เขียนคำสรุป ไม่จำเป็นต้องขึ้นหัวข้อย่อยอีกอันว่า “สรุป” หรอก เมื่อใดที่เนื้อหาหมดแล้วก็นั่นแหละที่สิ้นสุดบทความแล้ว อันที่จริงข้อความที่คุณคิดจะสรุปนั้นควรจะใส่ในข้อความนำตอนต้นเรื่องไปหมดแล้ว

-------------------------------------
แหล่งข้อมูล ส่วนหนึ่งเป็นของคุณ ทนง โชติสรยุทธ์บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน) จัดพิมพ์ครั้งแรก พ.ศ.2524

จากคุณ : โปรดปราน ( พีพี ) - [ 29 ก.ย. 46 19:46:44 ]