ความคิดเห็นที่ 1 แน่นอนเจ๊ฯ วันนี้เฮียฟรองซ์มาแน่ เรื่องนางสนมนี่ผมว่าเป็นวัฒนธรรมของหลาย ๆ ชาติมั๊งครับ เพราะเห็นฉากเปิดตัวคลีโอพัตราก็ใช้ผ้าห่มคลุมมา แต่คงละประเด็นกับการถวายตัวมั๊ง หรือของไทยเห็นในสุริโยทัยก็คล้าย ๆ กัน ในหนังอาหรับราตรี ทางแขกเขาก็มีวัฒนธรรมแบบนี้ด้วยมั๊ง มีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง เรื่องของฮาเร็มยุคสุดท้ายก่อนเคมาล ปาชา จะมาปฏิวัติล้มระบบสุลต่าน เขาให้ภาพไว้ว่า เมื่อมีการเปิดฮาเร็มสุลาต่านออกเพื่อปลดปล่อยนางในฮาเร็มทั้งหลาย สิ่งที่ปรากฏอยู่ต่อหน้า ไม่ใช่สาวงามทมี่ประทินโฉมสะอางเหมือนที่เราเห็นอยู่ในหนังแต่อย่างใด เขาบอกว่า ในห้องฮาเร็มนั้นเต็มไปด้วยหญิงชาวบ้านที่ถูกพามาจากชนบททั่วตุรกี ทั้งถูกซื้อมาบ้าง พามาโดยสมัครใจบ้าง (ขายตัวแบบขันที) หรือถูกหลอกมาบ้าง สภาพทรุดโทรมและหวาดกลัว มากกว่าจะเป็นเหมือนนางอัปสรในสวรรค์ (อันนี้เติมเองครับ) ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะข้อมูลของฝ่ายปฏิวัติที่ต้องการแสดงภาพความฟุ้งเฟ้อของระบบเก่าหรือเปล่า อาจจะเบี่ยงเบนอคติบ้าง แต่ถึงหารครึ่งแล้ว ก็ยังไม่เข้าท่าอยู่ดี เอาไว้หมดช่วงการรุกรานของเฮียฟรองซ์แล้ว เอาเรื่องนางสนม ขันที และนางในฮาเร็มในประวัติศาสตร์ดีไหม ว่าพวกนี้เขามีความเป็นมายังไง อยู่กินกันแบบไหนบ้าง อย่านึกว่าเป็นประวัติศาสตร์เล็ก ๆ นะ บางคนก็เปลี่ยนประวัติศาสตร์ได้เหมือนกัน จริงไหมเจ๊ฯ (งานนี้หาเสียงกับกลุ่มสิทธสตรีฮ่ะ) จากคุณ : สื่อศิลป - [ 1 ธ.ค. 46 08:01:39 A:203.151.225.30 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดี..ดี..เรื่องขันทีเอาแบบเจาะลึกเลยนะ..อยากฟังง่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 1 ธ.ค. 46 12:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอาพวก บัตเลอร์ ของพวกตะวันตกด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 46 15:19:10 จากคุณ : Ziewchai - [ 1 ธ.ค. 46 15:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอเรื่องสยาม - ฝรั่งเศส ก่อนแล้วกันนะครับ ส่วนเรื่องนางในฮาเร็ม หรือเหล่าขันทีทั้งในจีนและยุโรป ค่อย ๆ ว่ากันไปแล้วกัน แค่นี้ก็ยังติดหนี้เพียบอยู่แล้ว ไทยกับฝรั่งเศสนั้น เราทราบกันดีว่ามีความสัมพันธ์กันมานานนับศตวรรษตั้งแต่สมัยอยุธยา เมื่อราชสำนักของสมเด็จพระนารายณ์มหาราชเปิดพระราชไมตรีกับพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 โดยมีคณะฑูตจากสยามเดินทางไปถึงพระราชวังแวร์ซาย เมื่อปี 1684 แต่ความสัมพันธ์ในครั้งนั้นจบลงแบบไม่ค่อยสวยนัก เมื่อเป้าหมายที่แท้จริงของพระเจ้าหลุยส์คือต้องการที่จะยึดประเทศไทย โดยมีฟอลคอน ข้าราชการชั้นสูงของสยามในสมัยนั้น เสนอแผนให้ฝรั่งเศสยึดเมืองป้อม (บางกอก) เพื่อเป็นประตูไปสู่อยุธยา แต่ไม่สำเร็จจนกระทั่งถูกขับไล่ออกจากสยามจนกระทั่งหมดอิทธิพลลงไป นานกว่า 200 ปีที่ฝรั่งเศสไม่ได้ติดต่อกับไทยอีกเลย จนกระทั่งถึงบุครัตนโกสินทร์ ลงท้ายไว้นิดนึงเผื่อจะเป็นเรื่อง กรณีที่บอกว่าฝรั่งเศสมีแผนที่จะยึดอยุธยาในสมัยนั้น เขาอ้างอิงมาจากจดหมายจากกงต์ เดอ กาสเตลโน ถึง กงต์ เดอ วาลูว์สกี เมื่อวันที่ 20 พ.ย. 1854 ครับ ที่ผ่าน ๆ มาเวลามีชื่อเฉพาะเป็นภาษาอังกฤษ ก็จะวงเล็บไว้ให้ แต่คราวนี้เป็นเรื่องฝรั่งเศสล้วน ๆ บางทีอาจจะต้องขอตัวครับ เพราะเดี๋ยวจะยิ่งปวดหัว นอกจากสำคัญจริง ๆ แล้วค่อยว่ากันแล้วกันนะ จากคุณ : คอนสแตนติน - [ 1 ธ.ค. 46 17:40:46 A:203.151.225.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 สมัยที่ฝรั่งเศสและอังกฤษถูกแรงผลักดันจากการปฏิวัติอุตสาหกรรม ทำให้ต้องออกล่าหาตลาดใหม่ ๆ นั้น เป็นช่วงที่สยามเริ่มต้นการก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาอีกครั้งหลังจากเสียอยุธยาไป เมื่อฟื้นขึ้นแล้ว กรุงเทพฯก็เริ่มแผ่ขยายอำนาจออกไปครอบคลุมอาณาจักรล้านช้าง ทั้งหลวงพระบางและเวียงจันทน์รวมถึงญวณ และเขมรด้วย มหาอำนาจอังกฤษเป็นประเทศแรกที่เข้ามาเคาะประตูสยามด้วยสนธิสัญญาเบาวริ่ง หลังจากที่พลาดหวังมาถึง 3 ครั้งก่อนหน้านี้ และหลังจากที่ไทยต้องทำสนธิสัญญากับประเทศอื่น ๆ ตามรอยสนธิสัญญาเบาริ่ง ทำให้ผู้นำของไทยมองไปถึงยโยบายการถ่วงดุลอำนาจ และทั้ง ๆ ที่ไทยได้เสนอไมตรีต่อฝรั่งเศสก่อนจะมีการตกลงทำสัญญากับอังกฤษ แต่ฝรั่งเศสก็หาได้สนใจไม่ จนกระทั่ง 1 ปีหลังจากเบาริ้งแล้ว (1851) กงศุลฝรั่งเศสที่สิงคโปร์จึงยอมรับข้อเสนอของไทยและเตรียมที่จะส่งคณะผู้แทนมายังกรุงเทพฯ จากคุณ : ลาแกร์ - [ 1 ธ.ค. 46 18:34:11 A:203.151.225.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 แต่อุปสรรคแรกเริ่มของความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ก็เกิดขึ้นจากความสับสนในการสั่งการของฝรั่งเศสเอง เมื่อแรกนั้น รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของฝรั่งเศสได้ลงนามแต่งตั้งให้พลเรือตรีลาแกร์ ผบ.ฐานทัพเรือฝรั่งเศสในทะเลจีน เป็นตัวแทนฝรั่งเศสในการทำสนธิสัญญา แต่เนื่องจากติดภารกิจราชสงครามในตะวันออกไกล ทำให้ลาแกร์ล่าช้าเกินไปในการเดินทางเข้าสยาม เพราะยังไม่ทันที่ลาแกร์จะพิจารณาถึงการเดินทางมายังราชสำนักที่กรุงเทพ พระจักรพรรดฺของฝรั่งเศสเองก็ทรงลงนามแต่งตั้งให้บูร์บูลง ราชทูตฝรั่งเศสประจำมาเก๊า ตามคำแนะนำของเสนาบดีต่างประเทศคนเดียวกันนั้นเอง โดยยังมิได้ถอนอำนาจของลาแกร์เสียก่อน แต่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเดิม เพราะยังไม่ทันที่ราชทูตประจำมาเก๊าจะคิดการใดได้ ก็จำเป็นต้องเดินทางกลับปารีสเสียก่อนอีกเช่นกัน จากคุณ : มาเก๊า - [ 1 ธ.ค. 46 18:40:20 A:203.151.225.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 จนกระทั่ง 5 ปีหลังจากสนธิสัญญาเบาริ่ง ฝรั่งเศสต้องทนยืนมองความสำเร็จของอังกฤษในดินแดนแห่งนี้อย่างชอกช้ำใจ ถึงขนาดที่เสนาบดี ตปท.คนใหม่ ต้องมีหนังสือไปถึงเอกอัคราชทูตฝรั่งเศสในลอนดอนว่า "...ผมเสียใจอย่างมากที่เจ้าหน้าที่ของฝัร่งเศสและอังกฤษในประเทศจีนมิอาจจะตกลงกันได้ที่จะไปกรุงเทพฯด้วยกันและดำเนินการเจรจาไปพร้อม ๆ กัน.." และเมื่อฝรั่งเศสสุดทนที่จะเห็นอังกฤษ คู่แข่งตลอดกาลของตนล้ำหน้าไปมากเกินไปนัก ในวันที่ 10 ตุลาคม 1855 ชาร์ล เดอ มงตีญี กงศุลฝรั่งเศสประจำเซี่ยงไฮ้ ก้ได้รับการแต่งตั้งจากเสนาบดีให้เป็นราชทูตผู้มีอำนาจเต็มแทนพลเรือตรีลาแกร์และบูร์บูลง ที่คราวนี้ได้ทำการถอนอำนาจกลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มงตีญี จึงเดินทางออกจากปารีสเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 1855 พร้อมคำสั่งจากนโปเลียนที่ 3 ให้ยึดนโยบายเปลี่ยนศาสนาเป็นหลักใหญ่ในการเดินทางมาสยามในครั้งนี้ ความคาดหวังและตั้งใจของนโปเลียนที่ 3 มีมากถึงกับสั่งให้มงตีญี เดินทางไปเฝ้าสันตะปาปาที่รุงโรมเสียก่อน เพื่อรับคำสั่งที่ชัดเจนจากวาติกันในการเปลี่ยนศาสนาให้กับชาวสยาม นอกจากสยามแล้ว ในคราวเดียวกันนี้ มงติญี ยังได้รับมอบอำนาจเต็มให้เจรจากับเจ้าผู้ครองโคชินไชนา (เป็นส่วนที่ไม่ได้เป็นประเทศราชของสยาม) และเจ้าผู้ครองนครเขมรด้วย (ขณะนั้นเป็นประเทศราชของสยามอยู่) จากคุณ : โคชินไชน่า - [ 1 ธ.ค. 46 18:48:55 A:203.151.225.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 มงติญีพร้อมด้วยเรือ กาปรีซิเยิส กาตีนา และมาร์โว เดินทางถึงราชสำนักที่กรุงเทพ เมื่อวันที่ 9 กรกฏาคม 1856 และได้ลงนามในสนธิสัญญาเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 1856 "กับพระเจ้าแผ่นดินไทยทั้งสองพระองค์" สนธิสัญญาของฝรั่งเศส - ไทย ครั้งนี้ อาศัยหลักการของเบาริ่ง เป็นต้นแบบ ประอบด้วย 6 เรื่องสำคัญ คือ ภาระหน้าที่ของกงศุลฝรั่งเศสประจำกรุงเทพฯ ขอบข่ายอำนาจทางการศาล ศาสนา การพำนักอยู่ในประเทศไทยของคนฝรั่งเศส การค้า การเดินเรือในประเทศและภาษีศุลกากร สิ่งที่เกิดขึ้นจากสนธิสัญญาฉบับนี้ คือ ทำให้คนฝรั่งเศสไม่ต้องขึ้นศาลไทย เผยแพร่ศาสนาได้โดยเสรี ซื้อที่ดินในกรุงเทพและโดยรอบได้ และที่สำคัญคือสินค้าประเภทเหล้าองุ่น(ก็ไวน์นั่นแหละ) บรั่นดี แอลกอฮอล์จากองุ่น เหล้าหวน คอนญัก ทั้งหลายที่เป็นของโปรดเจ๊ฯนั้น ฝรั่งเศสสามารถนำเข้ามาได้โดยเสียภาษีร้อยชัก 3 เพียงครั้งเดียวเท่านั้น แล้วไม่ต้องเสียภาษีหรืออากรใด ๆ อีกเลย (ขอเฉพาะมาตรานี้ เอามาบังคับใช้ พ.ศ.นี้ได้ไหมเนี่ย) จากคุณ : โซวิยอง - [ 1 ธ.ค. 46 18:56:50 A:203.151.225.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 การค้าขายระหว่างไทยกับฝรั่งเศส หลังจากทำสนธิสัญญา เป็นไปอย่างดียิ่ง ฝรั่งเศสได้ข้าวจากไทยไปบรรเทาความขาดแคลนเมื่อข้าวจากจีนประสบภัยพิบัติ นอกจากนี้ยังได้ ไหมดิบ ฝ้าย ไม้สัก ยาสูบ เข้าไปช่วยทำให้สินค้าเหล่านี้ที่เคยมีราคาแพงได้ถูกลงอย่างมาก ส่วนสินค้าจากฝรั่งเศส ไม่อยากบอกเลยครับว่า บริษัทการค้าของฝรั่งเศสที่เห็นความสำคัญของการค้ากับสยามในลำดับต้น ๆ จนถึงขั้นส่งตัวแทนบริษัทเดินทางยังสยามในยุคนั้นด้วย ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ บริษัทรอทไชลด์ (Rotschild) ชื่อดังแห่งวงการไวน์นั่นเอง นอกจากนี้ก็ยังมีอย่าง ดอร์ลองกูร์ (ไม่ทราบเหมือนกันว่าค้าขายอะไรเป็นหลัก อาจจะเป็นพวกบริษัทตัวแทนการค้าอะไรประมาณนั้นมั๊ง วานเจ๊ฯ ถามให้หน่อยสิ ภาษาฝรั่งเศสเขาเขียนยังงี้ Dorlencourt) การทำมาค้าขึ้นนี้ ไม่ใช่เฉพาะฝรั่งเศสเท่านั้น แม้แต่อังกฤษที่เป็นเจ้าแรกก็ย่อมต้องไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ทำให้ทั้ง 3 ฝ่ายต่างพยายามเอาอกเอาใจราชสำนักกรุงเทพอยางเต็มที่ ไม่ให้น้อยหน้ากัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการรับรองทูตจากสยามที่จะเดินทางไปลอนดอนและปารีส หรือการเสนอให้พระมหากษัตริย์ของเราเข้าเป็นสมาชิกในสมาคมต่าง ๆ ในลอนดอนและปารีส (สมัยนั้นถือเป็นของมีค่ายิ่งสำหรับชนชั้นสูงที่จะต้องเป็นมาชิกสมาคมใดสมาคมหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เท่าที่เห็นในหนังก็มีเรื่อง 80 วันรอบโลก ที่แสดงภาพให้เห็นถึงความเป็น "ผู้ดี"ของมิสเตอร์ฟอกซ์ ที่เป็นสมาชิกสมาคมภูมิศาสตร์ ซึ่งได้รับการต้อนรับในระดับไฮโซ อย่างหนังสือพิมพ์ก็ต้องเป็นหนังสือพิมพ์ใหม่ ไม่มีรอยแกะเปิดอ่านมาก่อน) ตอนนั้น 2 กษัตริย์ของไทยได้เป็นสมาชิกในสมาคมเอเชีย ณ กรุงลอนดอน ทางฝรั่งเศสเอลยเสนอให้พระองค์ได้เข้าเป็นสมาชิกสมาคมที่ฝรั่งเศสบ้าง สมาคมนี้ชื่อแปลก ๆ ไม่ทราบปัจจุบันยังมีอยู่หรือเปล่า ชื่อว่า ราชสมาคมการปรับสภาพอากาศส่วนกลาง สมาคมเกษตรกรรม สมาคมพืชสวน และสมาคมภูมิศาสตร์แห่งฝรั่งเศส จากคุณ : รอทไชลด์ - [ 1 ธ.ค. 46 19:11:57 A:203.151.225.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยุคแห่งความสุขนี้ไม่ได้จำกัดไว้แต่เพียงการค้าเท่านั้นแม้แต่กิจการด้านการศาสนา ก็ยังได้รับความสะดวกนานับประการอย่างที่หาไม่ได้จากประเทศอื่น บาทหลวงปาเลอกัว (ท่านผุ้นี้ไม่ต้องแนะนำเลยนะครับ เพราะเป็นที่รู้จักกันดีของชาวไทยอยู่แล้ว) ได้บันทึกเกี่ยวกับกิจการด้านศาสนาไว้อย่างนี้ครับ " ..รัฐบาลให้ชาวคริสต์มีเสรีภาพเต็มที่ในการปฏิบัติศาสนกิจและเสรีภาพนี้ไปไกลถึงขั้นที่ว่าชาวคริสต์ไม่เคยต้องถูกใช้ให้ปฏิบัติราชกิจในวันอาทิตย์และวันฉลองเทศกาลต่าง ๆ เว้นเสียแต่มีราชกิจรีบด่วน..." จากคุณ : ปาวิยง - [ 1 ธ.ค. 46 19:18:26 A:203.151.225.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 และเพื่อเป็นการเจริญพระราชไมตรีระหว่าง 2 ประเทศให้มั่นคงยั่งยืนสถาพรสืบไป พระมหากษัตริย์ของไทยจึงได้จัดสัตว์ที่มีค่าสูงไปถวายให้กับจักพรรดิฝรั่งเศส ดังนี้ ช้างอายุ 6 ปี จำนวน 4 เชือก สมเสร็จ 1 ตัว วัว 2 ตัว แพะ จากทิเบต อุรังอุตังขนาดหมึมา (ภาษาที่ใช้ตอนนั้น) นกหว้าดำจากบอร์เนียว 1 ตัว กวาง 2 ตัว หมีจากลาว 2 ตัว ลิงบาบูน 2 ตัว และสัตว์อื่น ๆ ที่หายากอีกหลายตัว.. สิ่งเหล่านี้พระอมพระราชสาส์นลายพระหัตถ์ของพระเจ้าอยู่หัวของไทยได้ส่งไปยังราชสำนักที่ปารีส ด้วยหวังว่าจะเป็นการเพิ่มสัมพันธไมตรีที่ดีให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น แต่การณ์กลับเป็นไปในทางตรงกันข้าม สิ่งที่ไทยได้รับตอบกลับจากจักพรรดิฝรั่งเศส คือ ความเมินเฉย ทั้งพระราชสาส์นลายพระหัตถ์ที่ส่งไปถวายก็ไม่ได้รับการตอบกลับ สิ่งมีค่าที่ไทยตั้งใจส่งไปเป็นบรรณาการก็ไม่ได้การขอบพระทัยหรือกล่าวถึง จนกระทั่งแม้เออร์ติเย ทูตที่เข้ามาในกรุงเทพ ยังปราศจากหนังสือแต่งตั้งใด ๆ จากจักพรรดิ ทำให้สยามต้อนรับเขาเยี่ยงสามัญชนชาวต่างชาติทั่วไป และหลังจากนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างสยามกับฝรั่งเศสก็เสื่อมลง ที่แม้แต่มงติญี ผู้เปิดโลกของทั้ง 2 ประเทศให้เชื่อมถึงกัน ก็ออกปากว่า "..ผลประโยชน์ของฝรั่งเศสในไทย ซึ่งมั่นคงดีแล้ว มายามนี้เกือบจะวอดวายสิ้น พระเจ้าแผ่นดินทั้งสองของไทยและบรรดาเหล่าเสนาบดีทุกคนพากันหาญกล่าวขณะนี้ว่าเราดูหมิ่นเขา ชาติฝรั่งเศสมิได้ใหญ่โตอะไรและเราได้หลอกลวงเขา.... และเนื่องจากความรู้สึกที่ไม่ดีนั้น ความประสงค์ร้ายต่อคนชาติเราจึงปรากฏอยู่ทั่วทุกหนแห่ง.... จากคุณ : เออร์ติเย - [ 1 ธ.ค. 46 19:30:05 A:203.151.225.36 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ว่ากันอย่างถึงที่สุดแล้ว การชักนำฝรั่งเศสให้เข้ามาเพื่อคานอำนาจกับอังกฤษในสยามนั้น ในราชสำนักรุงเทพเองก็ไมใด้เหฌนสอดคล้องต้องกันไปเสียหมด ยิ่งเมื่อฝรั่งเศสเริ่มที่จะออกลายด้วยการเมียงมองไปยังเขมรอย่างสนใจแบบออกหน้าออกตาที่จะของเข้ามาเป็ฯ "ผู้คุ้มครอง" ราชอาณาจักรเขมร ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่า ในขณะนั้นเขมรเป็นประเทศราชของสยาม และพระมหากษัตริย์ของสยามก็ยังทรงดำรงตำแหน่งเจ้าอธิราชแห่งเขมรอยู่ด้วย แต่ผลประโยชน์ที่ฝรั่งเศสเล็งเห็นจากการจับปลาในทะเลสาปเขมรนั้น ทำให้ฝรั่งเศสตาลุกวาวกับตัวเลขส่องออกปลาปีละ 8 ล้านกิโลกรัม มูลค่ากว่า 2 ล้านฟรังส์ในขณะนั้น ยังไม่นับถึงประชากรวัวที่เลี้ยงกันมากในเขมรที่ฝรั่งเศสต้องการนำไปเลี้ยงอาณานิคมของตนในโคชินไช่อีกด้วย จากคุณ : โตเลสาป - [ 2 ธ.ค. 46 16:56:24 A:203.151.225.90 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 การเมืองในราชสำนักที่มีต่อการเข้ามาของฝรั่งเศสนั้นแบ่งเป็น 2 ฝ่าย คือ ฝ่ายแอนตีต่างชาติที่มีเจ้าพระยากลาโหม เป็นผู้ออกหน้า โดยมีพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าหนุนหลังอยู่ (รวมทั้งขุนนางสายบุนนาคคนอื่น ๆ ด้วย) ส่วนฝ่ายนิยมตะวันตก โดยเฉพาะฝรั่งเศสนั้น แน่นอนว่าย่อมเป็นองค์พี่ รวมทั้งกรมหลวงวงศาธิราขสนิท ผู้ทรงถวายคำแนะนำแก่คิงมงกุฎให้ปฎิรูปประเทศสยามตามแนวตะวันตก นอกจากนี้ ฝรั่งเศสยังต้องพบกับการต่อต้านจากอังกฤษและอเมริกัน ผู้ซึ่งใช้หมอสอนศาสนาออกหน้าออกตามากกว่าประเทศอื่น ด้วยการเร่งแปลเอกสารฝรั่งเศสที่เกี่ยวกับแผนการณ์ของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ที่มีพระราชไมตรีกับพระนารายณ์มหาราช โดยมีเป้าหมายที่ซ่อนเร้นอยู่คือการเข้ายึดครองสยาม เอกสารเหล่านี้ถูกแปลและเผยแพร่ออกไปเพื่อพยายามตอกลิ่มความสัมพันธ์ระหว่างสยามกับฝรั่งเศส ที่กำลังเข้ามาแบ่งเค้กของอังกฤษกับอเมริกันในสยามนั่นเอง จากคุณ : แคสเวลล์ - [ 2 ธ.ค. 46 17:04:30 A:203.151.225.90 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 กลศุลฝรั่งเศสประจำประเทศไทยอย่างนายกงต์ เดอ กาสเตลโล ก็ใช่ว่าจะไม่ทราบถึงความนับข้อนี้เลย เพราะเพียงแค่รูปแบบการต้อนรับและการให้เกียรติตนของราชสำนักและข้าราชการสยามเมื่อเทียบกับกงศุลอังกฤษแล้ว ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแตกต่างกันเพียงใด ดังนั้น ความพยายามของกาสเตลโล ที่จะยกสถานภาพของตนที่มีต่อสยามก็คือ เร่งให้รัฐบาลที่กรุงปารีสนั่นเอง ให้รีบจัดเรือมารับคณะทูตไทยไปทำหน้าที่ยังกรุงปารีสเสีย เพื่อแสดงถึงการยอมรับและให้เกียรติสยาม ซึ่งจะสะท้อนกลับมายังสถาภาพของตนที่กรุงเทพด้วย ปม้ว่า ท้ายที่สุดแล้ว รัฐบาลฝรั่งเศสจะจัดเรือมารับคณะฑูตตามความประสงค์แต่เรือ จิรงต์ ที่ส่งมารับก็ถูกบันทึกไว้ว่า "หม้อน้ำอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมเต็มที" ถึงกระนั้นก็ตามพระยาศรีพิพัฒน์ ทูตไทยพร้อมคณะและหีบห่อเครื่องราชบรรณาการจำนวน 48 ชิ้น พร้อมรายชื่อของสัตว์ที่เตรียมจะถวาย แต่สุดท้ายก็มีเพียงรายชื่อ เนื่องจากชีวิตจริงของสัตว์เหล่านั้นได้ตายลงไปในระหว่างการรอเรือมารับแล้ว 2 มิถุนายน 1862 คณะทูตไทยที่นำโดยพระยาศรีพิพัฒน์ ก็เดินทางมาถึงเทืองตูลง Toulon โดยมีนายทหารเรือยศต่ำกว่าพลเรือตรี (ไม่ใช่นาวาเอก เป็นยศที่ไม่มีในทหารไทย) และมงตีญี เป็นผู้มาต้อนรับ จากคุณ : บอร์โด - [ 2 ธ.ค. 46 17:14:54 A:203.151.225.90 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ใช่คำว่าบริกาเดียร์ที่แปลว่า พลเรือจัตวา รึเปล่าครับ? ทหารไทยเคยมี แต่เลิกไปแล้วครับ คงกลัวเฟ้อ.. จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [ 2 ธ.ค. 46 20:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อืม จริงสินะ ผมก็ลืมไปได้ว่ามียศพลจัตวาอีกขั้นหนึ่ง เมื่อก่อนไทยเราก็มี แล้วเลิกไป ดีครับ ช่วยเสริมเพิ่มเติมหน่อย ยิ่งเดี๋ยวนี้ชักขาด ๆ เกิน ๆ ไปเรื่อย คราวที่แล้วก็ไปเอาพระเจ้าหงสาวดีมาชนช้างกับพระนเรศวรไปทีแล้ว หมดท่าเลย กลับมาเรื่องสยามกับฝรั่งเศสช่วงต้นรัตโกสินทร์ต่อนะครับ หลังจากที่ฝรั่งเศสเข้ายึดไซง่อนได้แล้วเมื่อวันที่ 9 ก.พ.1859 สถานการณ์ความสัมพันธ์ระหว่างสยามกับฝรั่งเศสก็เริ่มออกอาการแปลก ๆ เบื้องแรกที่ตื่นเต้นตกใจไปกับท่าทีของฝรั่งเศส คือ กษัตริย์เขมรที่รีบส่งรายงานกราบทูล พ.4 ของไทยถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับญวณ แต่สิ่งนี้กลับสร้างความปรีดาให้กับสยาม ในฐานะที่ต้องเผชิญกับสถานการร์สู้รบกับญวณมาหลายครั้ง สยามถือว่าการเสียไซง่อนไปเป็นเรื่องที่ดีกับสยามมากกว่าน่าวิตก แต่ 1 ปีให้หลังจากนั้น เมื่อญวณเริ่มตีโต้ และได้เริ่มเจรจากับสยามด้วยข้อเสนอที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ นั่นคือ สัญญาว่าจะยกส่วนหนึ่งของไซง่อนให้กับสยาม หาก ร.4 ของเราจะทรงมีพระบรมราชานุญาตให้ญวณกบฏส่งกองทัพผ่านทางเขมรเพื่อโอบหลังทัพฝรั่งเศส และหากการนี้สำเร็จ สามารถตีฝรั่งเศสตกแผ่นดินญวณได้ ก็สัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหากับประเทศราชของสยามอีก จากคุณ : ปาจ - [ 3 ธ.ค. 46 17:44:05 A:203.151.225.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 หายไปนานนะยะ..รอจนเงก ! จากคุณ : WIWANDA - [ 4 ธ.ค. 46 02:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จริงด้วย มานั่งรอจนใยแมงมุมเกาะแล้ว (ล้อเล่นนะครับ) จากคุณ : นายต้อม - [ 4 ธ.ค. 46 12:11:08 A:203.149.41.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป่าหายครับ เมื่อวานนี้กะจะพิมพ์ยาว แต่เจ้าคอมพ์ตัวดีเป็นอะไรไปไม่รู้ กว่าจะโหลดแต่ละทีเกือบครึ่งชั่วโมง แค่โพสต์กระทู้เดียว หมดเวลาทั้งพิมพ์ทั้งส่งทั้งเช๊กดูไปเกือบชั่วโมง เลยไร้อารมณ์ สงสัยเน๊ตมีปัญหา เลยรอให้เขาซ่อมให้เสร็จก่อน วันนี้ได้แล้วครับ จากคุณ : สื่อศิลป - [ 4 ธ.ค. 46 14:58:35 A:203.151.225.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องนี้ ราชสำนักสยามแตกความคิดออกเป็น 2 ฝ่าย ร.4 และกรมหลวงวงศาธิราชสนิท ซึ่งเห็นด้วยกับฝรั่งเศส เห็นว่าเหมใสมแล้วที่ฝรั่งเศสจะยึดไซง่อนจากญวณเพราะเท่ากับช่วยลดภาระปัญหาการสงครามให้กับสยามไปในตัว แต่ขณะเดียวกันพระปิ่นเกล้า เจ้าพระยากลาโหม เจ้าพระยาพระคลัง ซึ่งมีพาเวอร์ ไม่น้อยในราชสำนัก พยายามล๊อบบี้เต็มที่เพื่อให้สยามรับข้อเสนอของญวณพลัดถิ่น เพราะเล็งว่า อย่างไรญวณก็เพื่อนบ้านใกล้กัน เคบรบกันจนรู้มือแล้ว แต่ฝรั่งเศสนั้นมาจากแดนไกล ไม่น่าไว้วางใจสักเท่าไร (ขอแทรกความเห็นหน่อยนะครับ บอกตรง ๆ ว่าผมก็หาหลักฐานหรือบันทึกที่ชัดเจนไม่เจอหรอกครับว่าทำไมทั้ง 2 ฝ่ายจึงเห็นแตกต่างกันในกรณีสนับสนุนญวณ แต่ถ้าให้เดาก็อยากจะเดาว่า นโยบายทางการเมืองของเจ้าพระยากลาโหมนั้น น่าจะเอาด้วยกับอังกฤษมากกว่าฝรั่งเศส เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องของญวณ สยามและฝรั่งเศสเท่านั้นก็ได้ อังกฤษเองก็น่าจะมีผลต่อการตัดสินใจด้วยเช่นกัน ที่จะคานอำนาจฝรั่งเศสในแถบนี้ จริง ๆ ไม่จริงไม่ทราบนะครับ เดาเอาจากอีกหลายเหตุการณ์ในภายหลัง โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของขุนนางสายตระกูลบุนนาคในช่วงหลังจากนั้นต่อเนื่องมาอีกหลายปีกับหลายเหตุการณ์สำคัญ เช่น เจ้ายอด วอชิงตัน ที่หลบพระราชภัยเมื่อคราวแผ่นดินพระปิยะ ครั้งเหตุการณ์ไฟไหม้พระราชวังหลวง ก็เลือกสถานทูตอังกฤษ หรือ ที่หม่อมคึกฤทธิ์ เขียนไว้ในเรื่องโครงกระดูกในตู้ ก็ออกแนวว่าหากต้องแบ่งแผ่นดินไทยเป็น 2 ส่วนจริง ๆ แล้ว สายนี้เขาก็จะไปอยู่ฝั่งไทยใต้ที่เชื่อมกับมลายูของอังกฤษ อะไรประมาณนี้ คนอื่นว่าไงครับ) จากคุณ : กาสเตลโน - [ 4 ธ.ค. 46 15:12:34 A:203.151.225.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 สุดท้ายแล้ว สยามก็เลือกใช้วิธีเหยียบเรือสองแคม (ตามความเห็นของฝรังเศส) คือ ส่งกองทหารไปยึดเมืองทางใต้ของเขมรไว้แบบคุมเชิง (ส่วนจะให้ญวณผ่านหรือไม่ ผมไม่ทราบเหมือนกัน) หลักฐานจากทางฝรั่งเศส บันทึกความเข้าใจของฝรั่งเศสเกี่ยวกับกรณีนี้ของไทย ดังนี้ครับ "รัฐบาลไทย..เกรงว่าหากเข้าข้างเรา(ฝรั่งเศส) อย่างเปิดเผยมากเกินไป หลังจากที่เรา (ฝรั่งเศส) ถอนตัวไปแล้ว หรือหลังจากที่เราทำสนธิสัญญาบโคชินไชน่าแล่ว ไทยก็จะตกเป็นเป้าของการรุกรานของเจ้าผู้ครองนครโคชินไชน่า ซึ่งจะยังความพินาศมาให้) แต่เป้าหมายที่แท้จริงของราชสำนักสยามก็คือ ขัดขวางทุกวิถีทางเพื่อปกป้องเขมรไว้ ไม่ให้ญวณเข้ามาอาศัยสถานการณ์นี้ยึดครองเอาไว้ได้ (เรื่องญวน สยาม และเขมรนี่เป็นเรื่องศึก 3 เส้าที่ยึดเยื้อมาเป็นเวลาหลายร้อยปีและต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้ครับ น่าสงสารเขมรเหมือนกันที่กลายเป็นรัฐกันชนของ 2 ประเทศ เพราะต่างฝ่ายต่างกลัวว่าอีกฝ่ายจะยึดเขมรไว้ในความครองครองได้ และใช้เป็นฐานในการโจมตีอีกฝ่ายหนึ่ง จึงได้มีการดำเนินนโยบายทางการเมืองเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดสภาวการณ์เช่นนั้นตลอดเวลา แม้กระทั่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็มีบันทึกไว้ว่าสยามได้ส่ง "สายลับ"จำนวนมากเข้าไปอยู่ในเขมร ผมว่าเดี๋ยวนี้ก็คงพอกันแหละครับ เพราะฉนั้น ความอยู่รอดของเขมรก็คือต้อดำเนินนโยบายทางการเมืองเพื่อถ่วงดุล 2 มหาอำนาจนี้ให้ได้ตลอดเวลา อย่าเอียงไปข้างใดข้างหนึ่งมากเกินไป กรณีนี้ดูได้จากฮุนเซน และนโรดม รณฤทธิ์ ที่มีนโยบายต่อ 2 ประเทศต่างกัน กล่าวคือ รณฤทธินั้น พยายามปลุกกระแสชาตินิยมด้วยการปลดอิทธิพลไทยออกจากเขมร โดยพยายามดึงมาเลเซียและสิงคโปร์ ที่น่าจะปลอดภัยกว่าเข้ามาแทน ผลก็คือ การที่ไทยเข้าไปมีส่วนร่วมในการทำรัฐประหารในเมืองเขมร อย่างที่เราทราบกันดีอยู่ ขณะที่ฮุนเซนนั้นเหมือนจะเข้าใจในการถ่วงดุลอำนาจนี้มากกว่าเยอะ บัลลังก์ของเชาจึงมั่นคงด้วยกำลังทหารจากญวณและกำลังเศรษฐกิจจากไทย ซึ่งเป้นที่ยอมรับด้วยกันทุกฝ่าย) จากคุณ : วาลูว์สกี้ - [ 4 ธ.ค. 46 15:22:32 A:203.151.225.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ว่าจะเขียนต่อ แต่พอดีมีธุระจะต้องไปแล้วละครับ เอาไว้วันจันท์ค่อยมาดูการเปลี่ยนแปลงในเขมร เมื่อนักองค์ด้วงถึงแก่พิราลัย ทำให้เป็นช่องว่างให้ฝรั่งเศสแสดงถึงอำนาจโดยอ้างสิทธิญวณเข้าครองเขมร ทำให้ต้องเจอกับสยามแบบจัง ๆ ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะเปิดกระทู้ใหม่ดีหรือเปล่า เพราะงง ๆ ที่ กระทู้เก่า (34) ติดค้างอยู่ แต่กระทู้ใหม่กลับตกไปแล้ว เลยไม่ทราบว่า เพราะยังอ่านของเก่าไม่จบหรือยังไง แต่ยังไงช่วงลองวีคเอนด์นี้ก็แวะเข้าไปเยี่ยมกระทู้ฮิตเล่อร์ของเจ๊วิฯเขาก่อนแล้วกันนะครับ จากคุณ : สื่อศิลป - [ 4 ธ.ค. 46 17:15:11 A:203.151.225.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ชักจะอยากรู้แบบ Inside ซะแล้วซิครับว่า นโยบายลึก ๆ ของเราที่มีต่อเขมรตอนนี้เป็นยังไง จากความรู้สึกส่วนตัวผมก็เหมือนกับคุณสื่อศิลปนั่นแหละ แต่จะถามความเห็นจากใครก็ไม่มีใครรู้จริงซักที อยากจะรู้ว่าลึก ๆ แล้วความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเวียดนามตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ยังเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า เพราะช่วงหลัง ๆ เห็นเวียดนามเงียบ ๆ ไป แล้วไอ้ที่เผาสถานทูตเรากับบริษัทตั้งหลายแห่งเมื่อตอนต้นปีนั่น ฝีมือ "เขาคนนั้น" ใช่ไม๊ครับ จากคุณ : เตยทะเล - [ 4 ธ.ค. 46 17:34:13 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อาจารย์ครับ ในเรื่องแบ่งประเทศไทยออกเป็นส่วนๆ ในสมัยรัชกาลที่ 5 นั้น เห็นว่าจะแบ่งเป็น 3 ส่วน สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาสุริยวงศ์ เสนอแนะกับ จักรวรรดิ์นิยม แบ่งดินแดนสยามออกเป็น 3 เสี่ยง โดยท่านจะเป็นใหญ่ส่วน 1 พระจุลจอมเกล้าฯส่วน 1 และกรมพระราชวังบวรวิชัยชาญ ส่วน 1 แต่เป็นโชควาสนา ของประเทศไทยที่ผ่านวิกฤตเหตุการณ์นั้นมาได้ เห็นอาจารย์เขียนมา 35 ภาคแล้ว กลัวจะเบื่อเสียก่อน แต่ตามมาอ่านทุกวัน จากคุณ : เกิดมาเลว - [ 4 ธ.ค. 46 18:07:07 A:203.147.20.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 งั้น..ยังไม่ตั้งกระทู้ใหม่นะ ต่อจากตรงนี้ยาวไปเลย คราวที่แล้วนั่น กลัวว่าท่านจะหายไปหลายวันแล้วกระทู้จะตกลงไปข้างล่างจนหาไม่เจอง่ะ เลยยกขึ้นมาคอยไว้ก่อน จากคุณ : WIWANDA - [ 5 ธ.ค. 46 00:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณครับที่เป็นห่วง ถ้ายังมีคนอ่านอยู่ก็เขียนไปได้เรื่อย ๆ แหละครับ ถูกบ้างผิดบ้างก็ดีใจที่ยังมีคนช่วยเข้ามาแก้ไขให้ ก็นึกว่าทำบุญร่วมกันแล้วกันครับ เพราะกระทู้นี้ก็เป็นของทุกคนอยู่แล้ว เรื่องกรมพระราชวังบวรฯน่าสนใจนะครับ ผมไม่ทราบจริง ๆ ว่าท่านคิดอะไรหลายอย่างตามที่ปรากฏในประวัติสาตร์จริง ๆ หรือเป็นเพียงหุ่นเชิดเท่านั้น ทุกวันนี้ผ่านแถวราชวัตร เห็นศาลของท่านอยู่ก็ยังนึกอยู่ว่า วาสนาหนอ เอาเรื่องสยามกับฝรั่งเศสต่อนะครับ ประเด็นเกี่ยวกับเขมรนี่ เป็นประเด็นเปิดเกมสำหรับความขัดแย้งระหว่างสยามกับฝรั่งเศสในยุคนั้น เขมรนั้นตกเป็นเมืองขึ้นของไทยตั้งแต่ปี ค.ศ.1782 แต่หลังจากนั้นปีเดียว ญวณก็คว้าไปได้ 3 ปีต่อมา ไทยก็ไปยื้อยุดกลับมาได้อีก (เพราะทั้ง 2 ประเทศถือว่าเขมรเป็นรัฐกันชน ไม่ให้เขตแดนของทั้ง 2 มาจรดกัน จึงต้องแย่งชิงกันหนักหน่อย) เขมรเองก็ไม่รู้จะทำไงดี นั่นก็เจ้า นี่ก็นาย ก็เลยถวายบรรณาการทั้ง 2 ประเทศเลย คือ ส่งให้กับราชสำนักสยามทุกปี ขระที่ส่งให้ราชสำนักเว้ทุก 3 ปี ในปี 1860 นั้น นักองค์ด้วง พระเต้าแผ่นดินเขมรสวรรคต พระโอรสของนักองค์ด้วง ล้วนศึกษาอยู่ในราชสำนักในกรุงเทพ (ตัวประกัน) ร.4 ทรงพระราชทานพระบรมราชาณุญาตให้ทั้ง 3 พระองค์กลับไปปกครองเขมร แต่พี่น้อง 3 คนไม่ได้ลงรอยกัน ต่างฝ่ายต่างซ้องสุมกำลัง ทำให้เกิดการจราจลขึ้น จนไทยต้องยกทัพไปปราบปรามจนสงบ จากนั้นจึงสถาปนาให้องค์พระนโรดมขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดินเขมร จนกระทั่งเมื่อฝรั่งเศสตีโคชินไชน่าแตก และเริ่มเลียบ ๆ เคียง ๆ มายังแผ่นดินเขมรโดยอ้างว่าเคนเป็นเมืองขึ้นของญวณมาก่อน ก็น่าจะต้องตกเป้นของฝรั่งเศสด้วยเช่นกัน จากคุณ : ด้วง - [ 8 ธ.ค. 46 17:36:40 A:203.151.225.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 วันที่ 8 พ.ย.1861 เป็นวันเริ่มต้นของปฏิบัติการของฝรั่งเศสที่จะยื้อเขมรไปจากสยาม ด้วยการแสดงความจำนงผ่านโทรเลขของกงต์ เดอ กาสเตลโน ถึงเจ้าพระยาพระคลัง โดยอ้างเหตุผลว่าฝรั่งเสสได้ครอบครองโคชินไชน่าแล้ว ย่อมได้สิทธิเหนือเขมรด้วย แน่นอนว่าสยามย่อมไม่ตกลงด้วยเหตุผลแค่นี้แน่ โทรเลขตอบจากเจ้าพระยาพระคลังจึงเป็นดังนี้ครับ "เป็นความจริงที่จักรพรรดิของชาวฝรั่งเศสทรงใช้กำลังเข้าพิชิตเมืองไซง่อน ดองนาย และสมิถ่อได้ แต่เมืองโจฏกยังคงอยู่ใต้อำนาจญวณ และญวณยังปกครองอยู่ กษัตริย์แห่งโคชินไชนายังคงเป็นเจ้าครองนครหลวงของพระองค์อยู่ และทรงมีพระราชอำนาจเต็มที่ในราชอาณาจักรของพระองค์ สงครามระหว่างฝรั่งเศสกับโคชินไชน่ายังไม่สิ้นสุด ยังจะต้องทำสงครามกันต่อไป ดังนั้น จึงยังไม่อาจกล่าวได้ว่าจักพรรดิทรงเป็นผู้สืบต่อซึ่งสิทธิแห่งพระเจ้าแผ่นดินของโคชินไชน่า จากคุณ : สมิถ่อ - [ 9 ธ.ค. 46 18:09:06 A:203.151.225.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตามอ่านอยู่จ้าาาา... จากคุณ : WIWANDA - [ วันรัฐธรรมนูญ 13:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อาจารย์ ไปไหนแล้วน่ะ ตามมาอ่านหลายวันแล้วครับ จากคุณ : Ziewchai - [ วันรัฐธรรมนูญ 14:47:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สงสัยเธอจะถือโอกาสหยุดยาวเลยค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ วันรัฐธรรมนูญ 15:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แหม วันพระราชทานรัฐธรรมนูญก็ต้องหยุดไปยืนดูพานรัฐธรรมนูญที่เป็นลูกชายท่านพระยาพหลฯที่ถนนราชดำเนินหน่วยสิครับ เดี๋ยวจะตกกระแส เปล่าหรอกครับ จริง ๆ นอนอยู่บ้านดูถ่ายทอดซีเกมส์นะ เลยทำให้เรารู้ว่าอะไรสำคัญกว่ากันในการถ่ายทอดของช่อง 11 สรุปก็คือนอนดูลูกทุ่งหมอลำเพลินไปนะครับ จากคุณ : สื่อศิลป - [ 11 ธ.ค. 46 09:00:07 A:203.151.225.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 ต่ออีกหน่อยครับ ช่วงนี้ต้องขออภัย งานเริ่มเยอะส่งท้ายปีอีกแล้ว เลยไม่ค่อยมีเวลา วันนี้ก็เข้าเช้าแล้วพึ่งได้เข้าก็ตอนนี้แหละครับ เราพูดถึงเรื่องเจตจำนงค์ของฝรั่งเศสที่ต้องการอ้างสิทธิในเขมร ในฐานะที่ตนครอบครองโคชินไชน่าอยู่ แต่แน่นอนว่าสยามก็ยังแสดงสิทธิอย่างชัดเจนว่าเขมรนั้นขึ้นอยู่กับไทย ทางฝรั่งเศสจึงต้องสืบข้อเท็จจริงหรือสมัยนี้ก็ต้องเรียกว่า หาข่าว ก่อนจะตัดสินใจใด ๆ ออกไปเกี่ยวกับเขมร ในเดือนกันยายน 1862 โบนาร์ ได้เดินทางไปเขมรเพื่อสำรวจเกี่ยวกับราชสำนักเขมรและอิทธิพลของสยามที่มีเหนือเขมร และสิ่งที่เขาได้พบก็คือ "ดินแดนที่ไทยยึดครองอยู่โดยพฤตินัยนั้น ประกอบด้วยเขมรและลาวเกือบทั้งหมด ผู้แทนของรัฐบาลไทยนั่งว่าราชการเคียงข้างเจ้าหน้าที่เขมรผู้ได้รับการแต่งตั้ง และจะปฏิบัติการใด ๆ ก็ต่อเมื่อถูกกรุงเทพฯเร่งรัดมาและเมื่อได้รับการชี้แนะจากกรุงเทพฯเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นทางราชสำนักไทยอ้างอำนาจไปไกลถึงขั้นเรียกร้องอย่างไม่แข็งกร้าว และอย่างไมเป็นทางการในอันที่จะผนวกดินแดนตอนล่างของโคชินไชน่าจนจรดปากน้ำเมืองจำปาศักดิ์ "...เพราะฉนั้น ข้าพเจ้าจะยังคงรักษาสัมพันธไมตรีกับเจ้าหน้าที่ไทยต่อไป โดยจะไม่ตัดสินใจอะไร และจะเคารพสถานภาพเดิมจวบจนเวลาที่จะต้องเลือกทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาถึง..." นี่ก็เป็นหลักฐานว่า เดิมนั้น ฝรั่งเศสยอมรับในสิทธิของราชสำนักไทยที่มีต่อเขมรและลาวอย่างเต็มที่ แต่เมื่อฝรั่งเศสพร้อม ก็ใช้กำลังเอาดื้อ ๆ ไม่ได้มีเหตุผลอะไรเลย นอกจากผลประโยชน์ที่จะเอาเขมรมาเลี้ยงญวณ จากคุณ : ตรังกานู - [ 11 ธ.ค. 46 18:51:46 A:203.151.225.45 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ค่ะ..มาตามไล่อ่านทุกวัน...แต่เห็นทีต้องขึ้นกระทู้ใหม่ซะที.. ขอเรียนเชิญติดตามเรื่องกบฏยังค์เติร์ก ภาค 36...ได้ที่นี่ค่ะ ประเด็นนี้แตกไปยังกระทู้ K2582617 จากคุณ : WIWANDA - [ 15 ธ.ค. 46 11:43:58 ]