พิศวาสฆาตกรรมมักจะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับปัญหาชู้สาว หึงหวง การดำเนินเรื่องจึงหนีไม่ค่อยพ้นการพรรณาถึงแรงสิเน่หาในอารมณ์ของหญิงสาว ซึ่งอาจจะรวมไปถึงแรงจูงใจด้วย นึก ๆ ดูแล้ว ถ้าไม่นับ The Big Four ซึ่งออกจะเป็นเรื่องราวเกินตัวสำหรับคนตัวเล็ก ๆ อย่างปัวโรต์ คดีจำพวกพิศวาสฆาตกรรมออกจะเป็นคดีที่ทำให้ปัวโรต์แลดูเป็นส่วนเกินอยู่ไม่น้อย
และเช่นเดิม ชื่อเรื่องของ Sad Cypress นั้น ก็คือความประทับใจในผลงานของเช็คสเปียร์ซึ่งเป็นนักเขียนโปรดของอกาธา วลีนี้มาจากกลอน Dirge
COME away, come away, death, And in sad cypres let me be laid; Fly away, fly away, breath; I am slain by a fair cruel maid. My shroud of white, stuck all with yew, O prepare it! My part of death, no one so true Did share it.
Not a flower, not a flower sweet, On my black coffin let there be strown; Not a friend, not a friend greet My poor corse, where my bones shall be thrown: A thousand thousand sighs to save, Lay me, O, where Sad true lover never find my grave To weep there!
คุณ all around the world ตอนนั้นก็คือ สี่อาชญากร ไงล่ะครับ ตอนอ่านผมก็อึ้งๆไปเหมือนกัน คือตอนนั้นยัง ไม่รู้ว่ามีตอน อวสานปัวโรต์ ด้วย นึกว่าจะเป็นคดีสุดท้าย ของปัวโรต์แล้ว และก็เดาว่าเฮสติ้งส์คงจะได้จดหมาย เฉลยเรื่องทั้งหมดที่ปัวโรต์เขียนทิ้งไว้แล้วก็นำตำรวจ ไปจับกุมคนร้ายได้อะไรประมาณนั้น
ชอบทั้ง sad cypress, the hollow แล้วก็ five little pigs เลยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องสุดท้าย มันคือเรื่องเดียวกับ murder in retrospect ใช่มั้ยคะ เป็นเรื่องที่อยากแนะนำให้อ่านค่ะ มีวิธีการเล่าเรื่องที่แปลกดี
อกาธา คริสตี้: หรือปัวโรต์คือส่วนเกิน ?
