ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าคิดในแง่ว่าถ้า พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศอยู่พม่าก็น่าจะเกรง กลัวอยู่ในช่วงเวลาที่ท่านยัีงอยู่ แต่ถ้าท่านสวรรคตแล้ว เจ้าฟ้ากุ้งขึ้นแท้ ช่วงนี้แหละอยุธยาต้องมีสงครามกลาง เมืองแน่นอน ระหว่างเจ้่าสามกรม กับ กลุ่มท่าน และ เมื่อจัดการแล้วก็ต้องมาแย่งกันเองอีก ถ้าผมเป็นพม่า ก็จะยกทัพมาตอนที่ ทุกอย่างในการแย่งชิงจบพอดี เพราะในการทำสงครามกลางเมืองนั้น ต้องศูนย์เสีย แม่ทัพนายกองต่างๆ มากมายคนดีศรีอยุธยาคงแทบไม่ เหลือไว้ทำยาหรอก สรุปกรุงศรีฯก็น่าจะแตกแต่อาจจะ แตกช้ากว่านี้ (ผมวิเคราะห์เองนะ) จากคุณ : หน้าบานเท่าด้ง - [ 3 ก.ค. 47 07:30:19 A:210.86.146.153 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมว่ายังไงกรุงก็แตกอยู่ดีครับ ถึงจะไม่ใช่ยุคของพระเจ้าเอกทัศน์ก็ต้องเป็นยุคของกษัตริย์องค์อื่น เพราะอยุธยาก็เรียกได้ว่าผ่านจุดสูงสุดมาแล้วในทุกๆด้านไม่ว่าจะเป็นด้านการเมืองการปกครอง การทหาร การค้า การฑูต ฯลฯ เมื่อเจริญถึงขีดสุดก็ย่อมมีความตกต่ำตามมาเป็นของธรรมดาถ้าย้อนอดีตดูจากเมืองโบราณต่างๆทั่วโลก ก็ล้วยแต่ผ่านวัฎจักรนี้มาแล้วทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเหมือนกับที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า ทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจังหรือความไม่เที่ยงนั่นเอง ไม่มีอะไรอยู่ค้ำฟ้า ใครจะบอกได้ว่าอีก 500 ปีข้างหน้าจะยังมีกรุงเทพฯหรืออีกหลายๆมหานครของโลกอยู่รึเปล่า จากคุณ : บอล - [ 3 ก.ค. 47 09:25:43 A:210.86.188.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือนสภาพตอนพ่อใหญ่จิ๋วขึ้นมาเป็นรัฐบาลต่อจากน้าบรรหารนั่นล่ะครับ คือสภาวะเศรษฐกิจสุกงอม ใครมาเป็นรัฐบาลก็ต้องเจอะเหตุฟองสบู่แตก ทั้งนั้น จากคุณ : biggy@thaimail.com - [ 3 ก.ค. 47 13:09:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 1 กรุงศรีอยุธยาจะแตกหรือไม่นั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเป็น พระเจ้าเอกทัศน์ ครองราชย์แล้วกรุงศรีอยุธยาจะต้องแตกพ่าย หรือว่า พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษยังทรงมี พระชนม์ชีพอยู่แล้ว กรุงศรีอยุธยาจะไม่พ่ายแพ้สงคราม หรือ แม้กระทั่ง เจ้าฟ้ากุ้ง ได้ครองราชย์แล้วกรุงศรีอยุธยาจะต้องชนะสงคราม เพราะการพ่ายแพ้สงครามของกรุงศรีอยุธยาในครั้งเกิดจาก ฝ่าย พระเจ้าเอกทัศน์ เองทรงวางแผนการรบในสงครามครั้งนั้น โดยทรงดำเนินยุทธศาสตร์ในการต่อสู้เอาไว้เฉพาะช่วงฤดูน้ำหลาก กล่าวคือ ทรงพยายามทุกวิถีทางที่จะไม่ให้ฝ่ายพม่า ได้ตั้งค่ายประชิดกำแพงพระนครได้ โดยการตั้งค่ายล้อมพระนครเป็นจำนวนกว่า 50 ค่าย ประจันหน้ากับ ค่ายฝ่ายพม่าทุกหนทุกแห่งที่ฝ่ายพม่าตั้งค่าย นอกเหนือจากนี้ พระเจ้าเอกทัศน์ ได้ทรงดำเนินกลยุทธ์ในการทำลายขวัญกำลังฝ่ายพม่า โดยการจัดทัพออกตี ค่ายฝ่ายพม่าอย่างต่อเนื่องติดๆกันหลายครั้ง ( แต่ไม่ได้มีเป้าประสงค์ให้ถึงขั้นแตกหัก ) เพื่อไม่ให้ฝ่ายพม่ากระการได้ถนัดนัก เป้าประสงค์ของฝ่าย พระเจ้าเอกทัศน์ ในการดำเนินการดังกล่าวนั้น คือ การประวิงเวลา รอโอกาสตีกระหน่ำซ้ำเติม เมื่อฝ่ายพม่าต้องถอนทัพไปเองเมื่อถึงฤดูน้ำหลาก แต่ทว่า สงครามครั้งนั้นฝ่ายพม่าไม่ถอนทัพหนีน้ำเมื่อคราวศึกก่อนๆ ส่งผลฝ่ายอยุธยาต้องประสบกับปัญหาขัดสนเสบียงอาหารและพ่ายแพ้ในที่สุด ( ถูกปิดล้อมมานาน ) เนื่องจาก พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงมั่นพระทัยว่า ฝ่ายพม่าจะต้องถอนทัพไปเมื่อถึงฤดูน้ำหลาก แต่กลับปรกฏว่าฝ่ายพม่ายืนหยัดทำการรบอย่างต่อเนื่องต่อไปอย่างไม่มีกำหนด ส่งผลให้ฝ่ายอยุธยาต้องประสบกับปัญหาต่างนาๆและพ่ายแพ้ในที่สุด 2 การพ่ายแพ้ในครั้งนั้นเกิดจากฝ่าย พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงวางแผนการรบผิดพลาด ไม่ได้เกิดจากความไร้ซึ่งความสารถหรือไม่เอาใจใสในกิจการทางทหารแต่อย่างใด หากอ่อนแอและไร้ความสามารถจริง เหตุใดจึงทรงราชย์ได้นานถึง 9 ปี และทรงสามารถบัญชาการรบป้องกันพระนครได้นานเป็นแรมปี ? 3 ถ้าหากศึกษา “ คำให้การขุนหลวงหาวัด “ โดยละเอียดจะพบว่า กรุงศรีอยุธยา ในยุค พระเจ้าเอกทัศน์ นั้นเจริญรุ่งเรื่องอย่างมาก ไม่ได้ตกต่ำแต่อย่าง เพราะการค้าขายในยุค พระเจ้าเอกทัศน์ นั้นถือว่าเป็นยุคทองของการค้าทางทะเล ที่สร้างกำไรมหาศาลให้กับท้องพระคลังในยุคนั้นเป็นอย่างดี 4 ภาพลักษณ์ของ พระเจ้าเอกทัศน์ ที่แท้จริงนั้นพระองค์เป็นกษัตริย์ที่ทรงทศพิธทราชธรรมเป็นอย่างยิ่ง ภาพลักษณ์อันงดงามเหล่านี้ได้สะท้อนเอาไว้ใน “ คำให้การชาวกรุงเก่า คำให้การขุนหลวงหาวัด คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม “ และการที่พระองค์ทรงบัญชาการรบป้องกันพระนครได้นานเป็นแรมปี ( 1 ปี กับ อีก 2 เดือน ตามหลักฐานไทย 2-3 ปี ตามหลักฐานพม่าและ หลักฐานคำให้การชาวกรุงเก่า คำให้การขุนหลวงหาวัด ) นับว่าเป็นการต่อสู้ที่ยาวนานที่สุด ที่ไม่เคยมีปรากกมาก่อน และ ไม่ปรากฏอีกเลย ในประวัติศาสตร์สงคราม ไทย-พม่านั้น สะท้อนภาพได้เป็นอย่างดีว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงเป็น “ นักรบที่มีฝีมือดีคนหนึ่ง “ ในประวัติศาสตร์อยุธยา จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 3 ก.ค. 47 13:21:28 A:203.156.23.203 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ข้อ 3 คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม ไม่ใช่ คำให้การขุนหลวงหาวัด จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 3 ก.ค. 47 13:25:38 A:203.156.23.203 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถามเล่น ๆ ถ้ารบเก่งจริง ทำไม ถึงยอมให้ เสีย ทะวาย มะริด และ หัวเมืองทางเหนือ ไปหมด หรือว่าหัวเมืองเหล่านี้ไม่สำคัญ กำลังของ เมืองหลวง มากพอที่จะรับมือ พม่าได้ ?? เพราะยุทธศาสตร์ ตั้งแต่ พระเจ้าจักรพรรดิ์ ก็ต้อง อาศัย กำลังจากหัวเมืองเหนือ มาตีกระหนาบ พม่า (และก็รอน้ำหลากด้วย) สังเกตุได้ว่า สมัย พระมหินทร ที่ กรุงแตก ก็ใช้ ยุทธวิธี นี้ ตัวอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว ไย แม่ทัพผู้สามารถถึงได้สุ่มเสี่ยงนำแนวคิดนี้มาใช้ (ไม่ต้องพูดถึงเรื่อง บางระจัน เพราะเคยเห็นท่านนักประวัติศาสตร์บอกว่า ก็เพราะแม่ทัพทางกรุงศรี ไม่ต้องการคนเหล่านี้แล้ว จึงปล่อยให้เป็นไปยถากรรมของเขาเหล่านั้น) หรือว่า คิดเสียว่า ยังงัย ๆ พม่าก็ต้องมาแพ้น้ำที่จะท่วมเกาะอยุธยา อยู่ดี ?? ถ้าคิดเยี่ยงรอให้น้ำท่วมพม่า ก็ยิ่งเป็นการประมาทอันน่าตำหนินักของแม่ทัพ เพราะธรรมดาการศึก เขามีแต่จะรบให้แตกหักโดยไว แม่ทัพในโลก ไม่ว่าจะชาติไหนก็ตาม เขาไม่นิยมให้โอกาสศัตรู ได้มีโอกาสตั้งตัวอยู่นาน จากคุณ : สงสัยจึงมาถาม - [ 3 ก.ค. 47 22:42:09 A:203.155.225.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอบ คุณ สงสัยจึงมาถาม ดังนี้ 1 พม่าสามารถตี ทวาย มะริด และเหนือ ได้ก็เพราะทาง ฝ่ายอยุธยาไม่ได้ให้ความสนใจที่จะจัดส่งกำลังไปต่อสู้ในบริเวณดังกล่าว เนื่องจาก พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงวางแผนการรบตั้งแต่แรกแล้วว่าจะใช้กรุงศรีอยุธยาเป็นปราการสู้ศึกตัดสินผลแพ้ชนะ จึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับ ทวาย มะริด และ หัวเมืองทางเหนือ มากนัก 2 สมัยพระมหินทร์ ฝ่ายอยุธยาปราชัยด้วยแผนจรายุทธ์ของ พระเจ้าบุเรงนอง และ พระมหาธรรมราชา โดยให้ ออกญาจักรี เป็นไส้ศึก รวมทั้งการขอตัว ออกญารามรณรงค์สงคราม มาเป็นตัวจำนำ สองสิ่งนี้สะท้อนได้เป็นอย่างดีว่า การตั้งรับของ พระมหินทร์ นั้นเข็มแข็งอย่างมาก จนทำให้ พระเจ้าบุเรงนอง และ พระมหาธรรมราชา หันมาใช้เลห์ใช้กลย์แทนการใช้กำลังทางทหารเข้าโจมตี ส่งผลให้อยุธยาต้องพ่ายแพ้ในที่สุด 3 บางระจันในขณะนั้นอยู่ในสถานภาพ “ กบฏศึก “ เนื่องจากหนีเกณท์กำลังพล จึงทำให้ฝ่ายอยุธาไม่ใส่ใจกับเรื่องบางระจันนัก 4 ที่ คุณ สงสัยจึงมาถาม กล่าวมานั้น ก็ถูกต้องตามหลักนิยมทหารอยู่ก็จริงที่ว่า “ ควรจะเอาชนะข้าศึกให้ได้โดยเร็ววัน “ แต่ไม่จำเป็นเสมอไป เพราะตามหลักทางทหารแล้วหากเรามีจุดแข็งอันใด เราก็ควรใช้อันนั้นให้เป็นประโยขน์ ฝ่ายอยุธยามีกำแพงที่สูงใหญ่มั่นคงและแข็งแรง ประกอบกับมีแม่น้ำล้อมรอบจนมีลักษณะเป็นเกาะ นี่คือจุดแข็งของฝ่ายอยุธยา ที่เป็นประโยชน์ต่อการรบครั้งนั้น 5 ถ้าจะถามว่า พระเจ้าเอกทัศน์ และเหล่าบรรดา ขุนทหาร ทั้งหลายแหล่ ประมาทไหม ก็ต้องตอบว่าประมาท แต่เป็นเหตุสุดวิสัยยิ่งที่ทางฝ่ายอยุธยาจะทราบว่า ฝ่ายพม่านั้นจะไม่ถอนทัพหนีน้ำหลาก ( ฝ่ายพม่าเองคงไม่มาบอกหรือเผยเป้าประสงค์ที่แท้จริงให้ฝ่ายอยุธยาทราบหรอก ) เพราะการทำสงครามในแต่ละยุทธการนั้น ผู้นำทางทหารจำต้องเดาความคิดความอ่านของ ผู้นำทางทหารอีกฝ่ายหนึ่งเสมอว่า ฝ่ายตรงข้ามได้วางแผนการรบอย่างไร แล้วเราจะมีวิธีการแก้ลำอย่างไร การดำเนินการรบในแต่ละครั้งมันก็ย่อมมีผิดพลาดกันได้ 6 การที่ใครคนหนึ่งประมาทในสิ่งใดๆนั้น ไม่ได้สะท้อนว่า ผู้นั้นจะไม่มีความสามารถอาเสียเลย กรุณาอย่าตัดสินคนด้วยผลความผิดพลาด เพราะทุกตนย่อมผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น แม้แต่ พระนเรศวร เองยังเคยทำการรบผิดพลาดในคราวที่ยกทัพไปตี เมืองตองอูของพม่า ถึงขั้นสูญเสียรี้พลไปเป็นจำนวนมากและต้องถอนทัพกลับ โดยไม่ได้อะไรจากสงครามครั้งนั้น เรียกได้ว่า “ คว้าน้ำเหลว “ เลยก็ว่าได้ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 4 ก.ค. 47 01:31:13 A:203.156.29.155 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ยิ่งถ้าเปรียบเทียบไป กับ สมัยของ พระนเรศวรมหาราช แล้ว ก็ให้ยิ่งสงสัยเพิ่มขึ้นไปอีก เพราะเงื่อนไข ต่าง ๆ ก็เหมือนกัน เช่น สมัยของ พระองค์ดำท่าน พม่าก็ได้เมืองเชียงใหม่ และ ตีแตกลงมาเรื่อย จนสามารถ มาทำนาได้ถึง กำแพงเพชร แถม นันทบุเรง ยังส่ง กองทัพมาทางเมืองสุพรรณี ตีแตกมาเรื่อย 1.... ก็เหมือนกับ กรณี ของ ท่านพระที่นั่งสุริยามรินทร์ ต่างกันเพียงแต่ว่า สมัยของพระองค์ดำท่าน ตีทัพของ พระยาพะสิม แตกไปตั้งแต่ ตำบล จระเข้สามพัน แขวงเมืองสุพรรณ แต่ในส่วนของ สมัย ท่านพระเจ้าเอกทัศน์ ท่านกลับปล่อยให้กองทัพของ มังมหานรธา ได้ชัยชำนะมาเรื่อย ๆ จนมาตั้งทัพรอ ทัพของ เนเมียวสีหบดี ได้ตั้งนานเป็นแรมปี ต่อให้คิดว่าจะเอา เกาะอยุธยา เป็นชัยภูมิตั้งรับ แต่ถ้าสามารถบรรเทาหรือ ลดทอนกำลัง ทหารข้าศึกลงได้บ้าง ก็ย่อมจะดีกว่ากระนั้นนี่ครับ แสดงให้เห็นว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ก็ไม่ได้เตรียมทางเลือกอื่นไว้ และ ก็เป็นการบีบตัวเองให้เข้าสู่ " มรณะภูมิ " โดยไม่จำเป็น อย่างนี้ก็แสดงว่า เป็นแม่ทัพที่ไร้สามารถ (ในความคิดของผม) เพราะคนที่เป็น ผู้บัญชาการ ย่อมต้องประเมินศึกไว้ให้จงหนัก ดังภาษิตทหารว่าไว้ " อันการสงครามนั้น เป็นเรื่องสำคัญของประเทศชาติ เป็นแหล่งแห่งความเป็นความตาย เป็นเหตุแห่งการดำรงอยู่ดับสูญ จักไม่พินิจ พิเคราะห์มิได้ " และ ยิ่งเมื่อได้เห็นแล้วว่า ข้าศึกไม่หนีน้ำหลาก ก็ยิ่งจะต้อง เปลี่ยนแปลงแผนการรบ อย่างน้อย ๆ น่าจะชิง เปิดทางเข้าออกทางใต้ของเกาะ ที่ติดกับ แม่น้ำเจ้าพระยาได้ เพราะตรงนั้น ข้าศึกไม่หนาแหน่น เท่าทางด้านเหนือ แล ตะวันออก และ ตะวันตก เพราะตอนนั้นปัจจัยทุกอย่างของ อยุธยา ยังบริบูรณ์อยู่ หากแม่ทัพสามารถจริง ย่อมสามารถ จัดทัพเข้าไปตีชิงป้อมค่าย และ รักษาไว้ได้อย่างแน่นอน 2... เหตุที่รบได้ยาวนาน ตั้งนาน ก็เพราะ เสบียงอาหารยังบริบูรณ์ดี อยู่ในตอนแรก เพราะทางทิศใต้ ยังสามารถไปมาสะดวก ต่อเมื่อ ด้านใต้ โดนล้อมได้ ทุกอย่างก็จบ 3.... แสดงให้เห็นต่อไปอีกว่า " การบังคับบัญชา " หย่อนยาน มากถึงมากที่สุด เพราะไม่สามารถ ทำให้ หัวเมืองอื่น ๆ ที่พม่าไม่ได้เกี่ยวข้อง เข้ามาช่วยเหลือได้ ซึ่งถามว่า ข้อนี้ แม่ทัพผู้สามารถ ทุกท่าน ที่ผิดพลาดอย่างที่คุณบอกไว้ เขาก็ไม่ได้เป็นกันดังเช่น การบังคับบัญชาเยี่ยงพระเจ้าเอกทัศน์นี้ นี้จึงเป็นอีกข้อที่ผมเห็นว่า พระเจ้าเอกทัศน์ไม่ได้รบเก่งอะไร เพียงแต่ว่า อาศัย "บุญเก่า" เดิมของ บรรพบุรุษ พระเจ้าอู่ทอง สร้างไว้หรอก 4... จากหลัก จะยึด เกาะอยุธยา เป็นปราการหลัก ก็สงสัยต่อมาว่า ไฉน จึง ไม่แต่งทัพเป็นกองโจร ออกโจมตีตัดเส้นทางลำเลียงของฝ่ายข้าศึกให้อัตคัด จะบอกเพราะว่า ยุทธการ แบบนี้เพิ่งมามี ตอนหลัง ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะสมัย พระนเรศวร มานั้นก็มียุทธวิธี แบบนี้แล้ว ยิ่งมีกองอาทมาต ด้วย ก็ยิ่งให้สงสัยว่า ทำไมจึงไม่ใช้ กอง ๆ นี้ เป็น กองจรยุทธในการตัดเส้นทางลำเลียง และ ส่งบำรุงกำลังของข้าศึก 5.... เพราะ การตั้งรับ ย่อมง่ายกว่าการรุกรบ ดังนั้น ถ้าจะบอกว่า ตั้งรับแล้วเก่ง ก็ต้องดูด้วยว่า รับเก่งแค่ไหน สามารถทำให้ข้าศึก ใช้กลยุทธ "รบด้วยพิศดาร" ก็แล้ว ก็ยังไม่สามารถหักเอาเมืองได้ นี้คือ แม่ทัพที่เก่งจริง ๆ อย่างกรณี ขงเบ้ง รบ กับ เฮกเจียว (เฮอะจาว) นั่นเองนี้เรียกว่า เฮกเจียว เป็นแม่ทัพที่เก่งจริง ด้วยเหตุหลายข้อนี้ จึงทำให้ผมไม่คิดว่า พระเจ้าเอกทัศน์จะเป็นนักรบนักการทหารชั้นดี เป็นได้อย่างมาก ก็แค่ แม่ทัพรอง เท่านั้น จากคุณ : สงสัยจึงถามอีก - [ 4 ก.ค. 47 09:14:33 A:203.145.27.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ประเด็นต่อมา เรื่อง เปรียบเทียบฝีมือ การบัญชาการทัพ ของ พระนเรศวร และ พระเจ้าเอกทัศน์ 1....ถ้าจะบอกว่า พระเจ้าเอกทัศน์เก่งจริง ก็ไม่ถูก เพราะ ในสมัยของพระองค์ ก็มีสงครามแค่ 2 ครั้ง แถมครั้งแรก ท่านก็ไม่ได้บัญชาการทัพเองให้ พระอนุชา ทรงบัญชาการทัพ แถม อลองพญา ยังโดน ปืนใหญ่แตกตายไปเสียอีก จึงยังไม่สามารถบอกได้ว่า พระเจ้าเอกทัศน์ เก่งจริงหรือไม่ ถัดมาเมื่อ คราวเสียกรุงครั้งที่สอง พระเจ้าเอกทัศน์บัญชาการทัพเอง ผลก็เป็นอย่างที่รู้ ๆ กัน และตลอดรัชการ ก็ไม่มี กบฏ เกิดขึ้นเลย จะมีก็แต่ "กบฏศึก" ตามแนวคิดของคุณเท่านั้น ซึ่งก็ไม่ว่ากัน ไม่ต้องพิจารณาก็ได้ ถ้าเทียบกับ สมัยพระนเรศวร ทรงทำสงครามกับ พม่ามาตลอดพระชนม์ชีพ และ ยัง ปราบ " กบฏต่อประเทศชาติ " อย่าง เมืองสวรรคโลก และ พิชัย ด้วย ถ้าเทียบกัน ปอนด์ต่อปอนด์ (ภาษามวย) ยังงัย ๆ พระนเรศวร พระองค์ท่านก็ดูดีกว่าเห็น ๆ และเหมาะสม กับคำว่า "รบและวางแผนเก่ง" ด้วย 2.... การที่จะบอกต่อไปว่า ในสมัย พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่มี กบฏ เลย แล้วจะให้มองว่า พระองค์ทรง เก่ง ใน การคุมกำลัง ก็ไม่สามารถพูดได้เต็มที่นัก เพราะว่า เมื่อเศรษฐกิจดี การค้าขายดี คงไม่มีใครโง่ หรือ ฉลาดน้อย พอที่จะเอาคอไปพาดบนเขียง ด้วยข้อหา กบฏ ก็สู้ค้าขายไม่ดีกว่าฤา เหมือนอย่างสมัยปัจจุบัน รัฐบาล ท่านน้าชาติมาดนักซิ่ง เศรษฐกิจบูมเต็มที่ ถึงแม้จะมีโกงกินกัน คนก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะตัวเองมีกินแล้ว ก็ไม่สนใจอะไรนักหนา นี่ก็เห็นได้ชัดเจนว่า ไม่สามารถจะวัดอะไรได้เลยว่า พระเจ้าเอกทัศน์ "เก่ง" ในการรบ 3....เรื่องความพ่ายแพ้ คราวศึกตองอู ของ พระนเรศวร นั่นก็เพราะความผิดพลาดของ พระองค์เอง เนื่องจากไม่ได้เตรียมแผนศึกไปตีตองอู เพราะแต่แรกเตรียมจะไปตี หงสาวดี แต่เมื่อ พม่า ย้ายไปตองอู ก็ต้องทรงตามไปตี แต่โดยรวมผลงานของพระองค์ ที่ผ่านศึกใหญ่น้อยมามาก ก็ไม่ได้ทำให้ พระเกียรติยศ หมองลงไปแต่อย่างใด เพราะ พระเจ้าตองอู ก็ไม่ได้คิดที่จะตามตีทัพพระองค์ดำเมื่อทรงถอย เพราะตองอู ก็สูญเสียไม่น้อย และ พระเจ้าตองอู ก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่า พระองค์ทรงรบเก่งจริง เพราะ ก็ไม่สามารถรวมประเทศได้อย่าง ราชวงศ์บุเรงนอง เพื่อยกทัพมาตี สยาม อีก และ ก็แสดงให้เห็นอีกเช่นกันว่า "" การป้องกันเมืองง่ายกว่าการเข้าตี "" ตรงข้ามกับ พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่ได้มีพระเกียรติยศอย่าง พระองค์ดำ และ การรับรู้ข่าวศึกของพระเจ้าเอกทัศน์ ก็รู้มาเนิ่นนานเป็นแรมปี ก็น่าที่จะสามารถ เกณฑ์พล จากหัวเมืองอื่น ๆ ให้มาป้องกันพระนครได้มาก และ วางแผนยุทธการ ได้ดีกว่านี้ ฉะนั้น ผมจึงบอกได้เต็มปากว่า "พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่ได้เก่งอะไรเลย แค่อาศัยบุญเก่าเท่านั้น" ดังนั้นที่คุณ ขุนนางฯ สรุปว่า พระเจ้าเอกทัศน์เก่งในการวางแผนการรบ ก็เป็นการสรุปที่ไม่ถูกต้องนัก ถ้าคำนึงถึงปัจจัยดังที่ผมกล่าวไป จากคุณ : สงสัยจึงถามอีก - [ 4 ก.ค. 47 10:08:30 A:203.145.26.128 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 1 ศึกนันทบุเรงนั้น ฝ่ายพม่าสามารถล้อมกรุงศรีอยุธยาได้อย่างเหนี่ยวแน่น ส่วนทาง พระนเรศวร ก็ทรงจัดทัพตีติดๆกัน ซึ่งเหมือนกันกับ พระเจ้าเอกทัศน์ ที่ทรงตั้งค่ายล้อม พระนครกว่า 50 ค่าย พร้อมกันกับจัดทัพตีพม่า แต่ที่แตกต่างกันก็คือ ศึกนันทบุเรงนั้น ฝ่ายพม่าถอนทัพหนีนำ้ แต่ในสงคราคราวเสียกรุงนั้น 2 ศึกพระยาพสิมนั้น ฝ่ายพม่ายกพลมาไม่มากประมาณ 30,000 คน ย่อมง่ายแก่การยกทัพไปตั้งรับ ด้สยเห๖ุนี้ฝ่าย พระนเรศวรจึงตัดสินใจยกทัพไปตีพม่าที่สุพรรณทันที 3 การที พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่ได้เตรียมทางเลือกอื่นนั้น เนื่องจาก พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงมั่นพระทัยว่าสามารถเอาชนะพม่าได้อย่างแน่นอน จึงไม่ได้เตรียมการหากจะต้องทำศึกระยะยาว จะว่าพระองค์ประมาทหรือชะล่าพระทัยก็ว่าได้ แต่การที่ใครคนหนึ่งคนใดประมาทในการกระทำการใดๆนั้น ไม่ใช่สิ่งวัดชี้ขาดว่า " คนๆนั้นไร้ซึ่งความสามารถ " 4 ถึงแม้ พระเจ้าเอกทัศน์ จะทรงประมาทในการต่อสู้อยู่ก็จริง แต่กลับปรากฏว่าฝ่ายพม่าไม่สามารถตีหักเอาพระนครได้ในทันทีทันใด พม่าต้องดิ้นรนสรรหายุทธวิธีใหม่ๆมาใช้โจมตีอยู่หลายครั้ง จนในท้ายที่สุดฝ่ายพม่าได้ใช้ยุทธวิธี " ขุดอุโมงค์มาจุดไฟเผารากกำแพง " จึงตีกรุงได้ในที่สุด นี่ก็น่าจะเป็นสิ่งสะท้อนถึงความเข็มแข็งของ ฝ่ายอยุธยาได้เป็นอย่างดีว่า ถึงแม้จะตกอยู่ในสภาพผู้รอวันปราชัยแต่ก็ยังป้องกันตัวเองได้ดี จนทำให้ฝ่ายพม่าต้องใช้ยุทธวิธี การจุดไฟเผารากกำแพง 5 ที่ พระเจ้าตองอู ไม่ได้ตามตีฝ่าย พระนนนนเรศวร ก็เพราะปัญหาการเมืองภายในพม่าเองมากกว่า ( กลัวสูญเสียอำนาจมากกว่า ไม่ไช่เพราะไร้ฝีมือ พระเจ้าตองอู องค์นี้ เป็น พระราชโอรส ของ พระเจ้าบุเรงนอง ตอดตามพระเจ้าบุเรงนองทำศึกมาก็มาก เรียกได้ว่าเป็น ขุนพล ผู้เจนศึกคนหนึ่ง 6 การพ่ายแพ้ของ พระเจ้าเอกทัศน์ เป้้้็นการพ่ายแพ้ในทางยุทธศาสตร์และยุทธวิธีทางทหาร อันเนื่องมาจากประมาทในการต่อสู้ ไม่ใช่ว่าพระองค์ไร้ความสามารถแต่อย่างใด เพราะการที่ทรงยืนหยัดต้านพม่าได้เป็นแรมปีนั้นคือสิ่งสะท้อนความเข็มแข็งได้เป็็็็็นอย่างดี 7 การที่นักการทหารคนหนึ่งคนใดรบแพ้ ไม่ได้หมายความว่าเขาไร้ความสามารถ แต่เขาอาจะอ่อนประสบการณ์หรือมั่นใจเกินไปมากกว่า อย่าประเมินผู้แพ้ว่าไร้ความสามารถ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 4 ก.ค. 47 13:25:05 A:202.176.184.219 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องของอลองพญาโดนปืนใหญ่แตกและตายเขาว่ามีแต่ หลักฐานของเรานะที่พูด แต่หลักฐานทางพม่าไม่ได้กล่าว กล่าวแต่เพียงว่าเกิดป่วยขณะรบจึงต้องรีบยกทัพกลับและ ตายก็จะถึงอังวะ ซึ่งกรณีผมได้ฟังการเสวนาเกี่ยวกับกรุง แตกครั้งที่ 2 โดย คุณวีระ ธีรภัทร และ อ.สุเนตร ชุติธรานนท์ โดยมีช่วงหนึ่งอ.สุเนตรเคยไปเถี่ยงกับนักประวัติศาสตร์พม่า ว่า กลัวละสิกลัวว่าคนไทยจะว่าว่าอลองพญาถูกปืนใหญ่ แตกตายอายละสิ นักประวัติศาสตร์พม่าตอบว่า ถ้าถูกปืน ใหญ่ตายจริงก็จะเป็นการตายในสงครามถือว่ามีเกียรติน่า สรรเสริญไม่น่าต้องปกปิด ซึ่งตำราพิชัยสงครามที่ชำระสมัย พระรามาธิบดีที่ 2 กล่าว ไว้ว่า เมื่อมีศึกให้เทครัว ปิดพระนครรับศึกรอจนกว่าจะมีน้ำ หลากแล้วข้าศึกจะยกทัพกลับเราก็จะยกทัพตามตี ซึ่งกรณี ได้เห็นครั้งแรกก็ช่วงที่พระมหาจักรพรรดิรับศึกพระเจ้าตะเบงชะเวตี้ และสมัยพระนเรศวรอาจจะใช้ในกรณีสงครามกับพระมหา อุปราช ซึ่งเป็นที่ถกเถี่ยงกันว่าที่ที่พระนเรศวรได้กระทำ ยุทธหัตถธีว่าเป็นที่ สุพรรณบุรี หรือจริงแล้วที่แถวทุ่งภูเขา ทองกันแน่ ซึ่งในกรณีการเทครัวเข้ากรุงแล้วรับศึก กำลัง ส่วนใหญ่จะอยู่ในพระนครเท่านั้น ส่วนกำลังด้านนอกก็อาจ จะตั้งเป็นกลุ่มเล็กๆเพื่อขัดตาทัพเท่านั้น จึงเกิดกรณีบางระจัน และอีกกรณีหนึ่งที่อาจจะทำให้แพ้สงคราม คือกรุงศรีฯไม่ เคยต้องมีศึกใหญ่มา 200 กว่าปี และไม่ได้คู่มวยที่สูสี มี แต่รบกับ เชียงใหม่ เขมร ลาว เท่านั้น ถือว่าเป็นคนละรุ่น จึงกล่าวได้ว่าก็น่าเห็นใจ พระเจ้าเอกทัศน์ เหมือนกันเพราะ กรุงที่บรรพบุรุษสร้างขึ้นมาพังทลายในยุคของท่านครับ จากคุณ : หน้าบานเท่าด้ง - [ 4 ก.ค. 47 20:50:56 A:210.86.146.174 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 1.. เรื่อง หักเอาเมืองไม่ได้โดยทันที ผมว่า เป็นธรรมดา เพราะย่อมเป็นตรรกะของแม่ทัพอยู่แล้วว่า เมื่อมี กำแพงใหญ่และสูง มี ปืนใหญ่มาก ก็ต้องทำทุกวิถีทางที่จะไม่ให้ ข้าศึกเข้าเมืองได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ไม่ได้หมายความว่า พม่า จะต้องหักเข้าเมืองให้ได้โดยเร็วแล้วจะเก่ง เพราะ อยุธยา ก็มีปราการธรรมชาติ คือ แม่น้ำทั้ง 3 สายล้อมอยู่แล้ว ก็ยิ่งเป็นอุปสรรคขัดขวางการเข้าตีอยู่ ก็ย่อมต้องเสียเวลาในการเข้าตีพระนครอยู่แล้ว ก็เป็นธรรมดาที่จะต้องหักเข้าเมือง ยาก ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่อะไร เพราะภาษิตการทหารว่าไว้ว่า "อันการรบนั้น สู้ศึกด้วยรบสามัญ(ก็คือ รบตามแบบ ใคร ๆ ก็ทำได้ หรือ ใคร ๆ ก็ตั้งรับได้ ผมถึงบอกว่า ไม่เห็นน่าจะตื่นเต้นอะไร) ชนะด้วยรบพิศดาร (ถึงต้องจุดไฟเผากำแพง งัยครับ) " ก็ยิ่งเสริมให้เห็นชัดว่า ป้องกันเมืองก็ไม่ได้ แสดงให้เห็นเด่นชัดอะไรว่า รบเก่ง นี่ครับ เพราะสุดท้ายแล้ว ก็ต้องดูผลของงานที่จะออกมาอยู่ดี (น่าคิดว่า ถ้า อลองพญาไม่ตาย แล้วอะไรจะเกิดขึ้นนะเนี่ย ???? ) 2... เรื่อง การปรับปรุงจากประสบการณ์ *** ผมมองว่า มันเป็นเหมือนสิ่งที่สอนกันมา นับจากอดีต ครั้งเสียกรุงศรีฯ ครั้งแรก จนมาถึง เสียกรุงศรีฯ ครั้งสุดท้าย ยุทธการ และ ยุทธศาสตร์ เหล่านี้ ก็ย่อมต้องมีการถ่ายทอดกันมานาน จึงไม่น่าจะเรียก เป็นความสามารถที่พิเศษจนอัจฉริยะอะไรของพระเจ้าเอกทัศน์ ก็เหมือนเป็นแบบเรียนที่ตกทอดกันมา ว่าต้องทำแบบนี้เท่านั้นเอง (ในความเห็นของผม) เพราะถ้า พระเจ้าเอกทัศน์รบเก่งที่สุดคนหนึ่งตามที่ คุณ ขุนนางได้ว่าไว้ ย่อมต้องประเมินสถานะการณ์ได้ดีกว่านี้แน่ ๆ กลับกัน ในกรณี พระนเรศวร ไปตีเมืองตองอู ก็ต้องมาพิจารณาต่อไปว่า 2.1 พระนเรศวร ทรงเคยไปประทับที่ตองอูหรือไม่ ??? 2.2 พระนเรศวร ทรงรู้ลู่ทาง ชัยภูมิ อะไรของ ตองอู มาก่อนหรือเปล่า ??? เพราะไม่เคยปรากฏมาก่อนว่า พระองค์ถูกส่งไปยังตองอู เลย ผมถึงได้เรียนไปว่า " การตั้งรับง่ายกว่าการรุกเข้าตี " อย่างน้อย ๆ ตามวิชา รักษาดินแดนงู ๆ ปลา ๆ อย่างผม จำได้คลับคล้าย คลับครา ว่า ครูฝึกท่านสอนไว้ว่า ฝ่ายตั้งรับใช้กำลังพลแค่ 1 ส่วน แต่ฝ่ายเข้าตีนั้นต้องใช้กำลังพลถึง 3 ส่วนด้วยกัน ถ้าเป็นอย่างที่ คุณ ขุนนางบอกว่า กำลังของ ทาง สยาม พอ ๆ กับ กำลังทาง พม่า นั่นก็ยิ่งไม่ใช่เรื่องแปลกใจอะไรเข้าไปอีก ในการที่จะบอกว่า ทำไมถึงต้องใช้เวลานานกว่าจะเข้าตีได้ !! *** และ ปัญหาต่อมา ก็คือ เรื่อง ของ " การบังคับบัญชากำลังพล " ซึ่งเป็นสิ่งที่ จอมทัพ หรือ แม่ทัพผู้ถืออาญาสิทธิ์ ควรจะต้องดูแลให้ดี เพราะนั่นหมายถึง ความพินาศของกองทัพ ได้ หลังจาก สงครามของ อลองพญา ผ่านไป กลับปรากฏว่า " เกิดความแตกแยก " ในสายงานกันมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้น พระเจ้าเอกทัศน์ กุมอำนาจไว้แต่ผู้เดียว สมเด็จพระอนุชา ก็ไม่ได้มีอำนาจพิเศษอะไร มาก แถมยังต้องหนี ราชภัย ไปอยู่วัดเสียด้วย ก็ทำให้สงสัยต่อมาว่า แล้ว จอมทัพ เยี่ยง พระเจ้าเอกทัศน์นี้ ทำไมถึง ได้ " หละหลวมในเรื่องของ การบังคับบัญชา การให้คุณให้โทษ ต่อกำลังพล " มาก ??? *** ซึ่ง ถ้าพระเจ้าเอกทัศน์ เก่งในระดับหนึ่งจริง สงครามกับ อลองพญา ครั้งแรก ก็คงไม่โดนปืนใหญ่ถล่มขนาดนั้น (อันนี้คุณเขียนมา) และ ก็ให้สงสัยต่อว่า ทำไมต้องให้ สมเด็จพระอนุชา ของท่าน มาบัญชาการทัพแทน แทนที่ พระเจ้าเอกทัศน์ท่านจะทรงบัญชา การป้องกันพระนครแทน (หรือว่า ประวัติศาสตร์บิดเบือน ต้องการให้ พระเจ้าเอกทัศน์ดูหมองลง ??) เพราะตอนนั้น พระเจ้าเอกทัศน์ ก็ทรงกุมอำนาจเด็ดขาดที่สุดแล้วแต่เพียงผู้เดียว ถ้ากลัว พระอนุชา จะคิดการกบฏ ก็ย่อมมีวิธีทำได้เยอะ เพราะผมมั่นใจว่า ถ้าพระเจ้าเอกทัศน์อัจฉริยะจริง ตามที่ คุณ ขุนนาง ฯ ว่ามาจริง พระองค์ย่อมทรงมีวิธี กลืนอำนาจของพระอนุชาพระองค์ได้แน่ ๆ และการให้ พระอนุชาออกหน้าแทน ก็เป็นสิ่งที่เห็นได้ว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ก็ทรงกลัวผลของสงคราม ว่าจะทำให้ พระเกียรติยศของพระองค์หมองลง ใน กรณีที่แพ้สงคราม นี่ก็แสดงต่อไปว่า พระองค์ก็ไม่ได้เข็มแข็งอะไร ไม่มี วุฒิภาวะเพียงพอต่อการเป็นจอมทัพของ สยาม ( ในกรณีที่ ประวัติศาสตร์บิดเบือนอย่างที่ คุณ ขุนนางฯ ว่าไว้ ) เพราะไม่สามารถรวมน้ำหนึ่งใจเดียวของ คนกรุงศรีฯ ได้ ที่อยู่กันก็เพราะกลัว อำนาจ มากกว่า อยู่เพราะรัก ดังนี้ก็จะเห็นได้ว่า ขัดกับ หลักของ การบังคับบัญชา ของแม่ทัพที่ดี ตาม ภาษิตแม่ทัพโบราณว่าไว้ว่า " ที่ว่าคุณธรรม ก็คือ สิ่งที่ทำให้ ทวยราษฏร์และเบื้องบน มีเจตนาร่วมกัน ร่วมเป็นก็ได้ ร่วมตายก็ได้ ทวยราษฏร์มิหวั่นอันตราย " ถ้ามาเทียบกับ ฮิตเลอร์ หรือ มุสโสลินี พระเจ้าเอกทัศน์ก็ยังห่างไกลอีกหลายขุม กับ คำว่า ************ ทรงเป็น “ นักรบที่มีฝีมือดีคนหนึ่ง “ ในประวัติศาสตร์อยุธยา *************** 3.... เรื่อง สงคราม ของ พระยาพะสิม ก่อนอื่นต้องขอแก้ไข ว่า พระยาพะสิม แตกทัพ ที่เขาพญาแมน ไม่ใช่ ที่ตำบล จระเข้สามพัน อย่างที่ผมบอกไป ต้องขออภัยด้วยนะครับ มาว่ากันต่อ พระยาพะสิม แตกพ่ายนะครับ ทัพสยามตอนนั้น โดยการบังคับ บัญชาของ พระสุโขทัย " ตีทัพพระยาพะสิม แตกที่เขาพญาแมน " นะครับ แถมจับ นายกอง (กระจอก ๆ คนหนึ่ง ) ที่ชื่อ ฉางชวี ได้ ไม่ได้ยกไปตั้งรับ ดังที่ คุณ ขุนนางฯ ว่าไว้นะครับ ซึ่งกรณีข้อนี้ ก็คงจะไม่ขอซักอะไรอีก เพราะคำตอบที่ได้ ที่ผมคาดไว้ก็คือ " พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงวาง ยุทธศาสตร์ไว้ว่า จะยึดเกาะอยุธยาไว้เป็นแหล่งต่อสู้ จึงไม่มีความจำเป็นต้องส่งทัพไป ตีทัพ มังมหานรธาให้แตก " และ นี่ก็คือ เหตุผลหนึ่ง แห่ง ********* ความประมาท เลินเล่อ และ อ่อนด้อยประสบการณ์ ของ พระเจ้าเอกทัศน์ *********************** 4.... จากประโยคที่ว่า "" ถึงแม้จะตกอยู่ในสภาพผู้รอวันปราชัยแต่ก็ยังป้องกันตัวเองได้ดี จนทำให้ฝ่ายพม่าต้องใช้ยุทธวิธี การจุดไฟเผารากกำแพง "" จากข้อความนี้ ผมก็มองว่า เป็นเพราะ ทางพม่า ต้องการที่จะ ทำให้เกิดความลวงขึ้นมาต่ออยุธยา เพราะการที่ตั้งค่ายวิหลัน เข้ามาเรื่อย ๆ โดยที่ทางฝ่ายอยุธยา ก็ตายใจว่า คงจะตั้งค่ายเข้ามาเพื่อจะประชิดพระนคร ผมกลับมองว่า กลยุทธนี้ เยี่ยมมาก เพราะสามารถ ลวงให้ ทาง สยาม ตายใจสนิท และ ไม่คิดสังหรณ์ใจเลย ว่าจะเกิด การรบแบบพิศดารขึ้น นั่นก็เพราะ ยุทธวิธี นี้ ไม่เคยมีปรากฏมาก่อนในการเข้าตีครั้งที่ผ่าน ๆ มา ดังนั้น ก็อาจทำให้ ท่าน จอมทัพ คิดไม่ถึง จึงเปิดตำรารับแทบไม่ทัน เป็นต้น แต่การที่ปล่อยให้ ทัพพม่า มาตั้งเสียเกือบติดกำแพงพระนคร ก็เป็นสิ่งที่น่าตำหนิเอามาก ๆ ของ แม่ทัพผู้รักษาพระนครนั่นเอง 5... เรื่อง การเดินทางไปตีตองอู ของ พระนเรศวร ก็คงจะวัดอะไรไม่ได้มากนัก เพราะ พระเจ้าเอกทัศน์ ก็ไม่ได้เคยไปตีตองอู ก็เลยไม่รู้เหมือนกันว่า ผลจะเป็นเช่นไร แต่ก็น่าคิดว่า จากประโยคที่เขียนมาว่า ********* คุณ จะพบว่า พระนเรศวร แพ้ยับเยินแทบเอาชีวิตไม่รอด *************** และ ********* พระเจ้าตองอู องค์นี้ เป็น พระราชโอรส ของ พระเจ้าบุเรงนอง ติดตามพระเจ้าบุเรงนองทำศึกมาก็มาก เรียกได้ว่าเป็น ขุนพล ผู้เจนศึกคนหนึ่ง ********** ถ้าตรรกะ เป็นอย่างนี้จริง ก็ยิ่งไม่มีเหตุผลอะไรเลย ที่จะไม่ตามตี กองทัพซึ่งกำลังจะ "ละลาย" ถ้าจะบอกว่า ********* กลัวสูญเสียอำนาจมากกว่า ไม่ไช่เพราะไร้ฝีมือ *************** ก็ยิ่งไม่น่าจะใช่ เพราะเขตนั้น ก็เป็นเขตอิทธิพลของ พระเจ้าตองอู พระองค์นั้น แถมยัง ยึดพระเจ้านันทบุเรง ไว้ในกำมือ อำนาจก็ยิ่งอยู่ในมือใหญ่ ไม่ใช่เหตุผลอะไรที่จะต้องกลัวการตีกระหน่ำ กองทัพ ที่กำลังจะ " ละลาย " ประการต่อมา ขุนพลผู้เจนศึก ก็ไม่เห็นจำเป็นที่จะต้อง ยกทัพ ออกไปรบกับ กองทัพศัตรูด้วยตนเอง (เหมือนพระเจ้าเอกทัศน์) แค่ใช้แม่ทัพไปทำตามแผนก็น่าจะได้แล้ว และยิ่งจะเข้าหน้าฝน แถม ทหารก็ป่วยหนัก และ ขาดอาหาร จากการโดนดักตีชิง ของ ทางตองอู ย่อมเป็นเหตุผลที่สนับสนุนได้ดี (ในกรณีที่พระเจ้าตองอูองค์นี้เก่งอย่างที่คุณ ขุนนางฯ ว่าไว้) ว่าไม่มีเหตุผลอะไร ที่แม่ทัพจะไม่กระหน่ำตี กองทัพที่ กำลังจะ " ละลาย " ตามจาก ลิลิตตะเลงพ่าย ที่คุณบอกไว้ อย่างเลวร้าย ก็แค่ โดนกลลวงของ ทัพสยามเท่านั้น ซึ่งก็เป็นการเสมอตัวของ พระเจ้าตองอู พระองค์นี้อยู่แล้ว แต่ถ้า กระหน่ำให้ทัพสยาม เละ คามือได้ ก็จะยิ่งประดับพระเกียรติยศขึ้นไปอีก ไม่ใช่ฤา ??? ผมถึง งง ๆ เพราะตรรกะ มันขัดกันโดยตรง จากคุณ : สงสัยบ่อยจัง - [ 4 ก.ค. 47 21:07:52 A:203.145.27.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณหน้าบานครับ นักประวัติศาสตร์เขาเรียก บางระจันว่า เป็น "กบฏศึก" ครับ เพราะไม่ยอมเข้าช่วยกรุงศรี ครับ ทางกรุงศรีไม่ไยดีกับพวกนี้นานแล้วครับ จากคุณ : สงสัยอีกและ - [ 4 ก.ค. 47 21:12:07 A:203.145.27.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผมกลับมองว่า การรบกับ เชียงใหม่ หรือ ลาว หรือ เขมร ก็ไม่ได้เสียหายอะไร นับเป็นบทเรียนฝึกปรือฝีมือให้แม่ทัพคนนั้น ยิ่งเพิ่มพูนประสบการณ์ยิ่งขึ้น เปรียบไป ก็เหมือนกับ นักมวย ถามว่า ถ้าเจอคู่ชกไม่ได้เก่งนัก แต่กว่าจะเอาชนะได้ยังหืดขึ้นคอ แล้วยังจะหวังไป ต่อย กับ แชมป์อยู่กระหนั้นหรือ ??? แสดงให้เห็นว่า นักมวย ผู้นั้นก็คงหวังหมัดฟลุ๊คเหมือน สมาน ส. จตุรงค์ นั่นเอง เผอิญ ว่าความฟลุ๊คมันไม่เข้าใครออกใครเสียด้วยสิครับ จากคุณ : หมาน ข้าวมันไก่ - [ 4 ก.ค. 47 21:25:12 A:203.145.27.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ในประวัติศาสตร์ไทยมา เจ้าพระยาโกษาธิบดี (ขุนเหล็ก) ก็ไม่เคยรบกับศึกใหญ่ ๆ มาก่อน ( ขนาด ทหารยังฝืนคำสั่งด้วยการปักเสากลับด้าน จนต้องโดนตัดหัว ) ก็ยังสามารถ บัญชาการทัพไปรบกับเชียงใหม่ได้ หรือ แม้แต่ หานซิ่น (ฮั่นสิน) ขุนศึกของ ฮั่นเกาจู ก็มาจาก ทหารเลว คนหนึ่งไม่เคยได้บัญชาการทัพมาก่อน ก็ สามารถบัญชาการทัพใหญ่ ๆ ได้อย่างดี นี่ก็เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ว่า ถ้าแม่ทัพเข้าใจในหลักพิชัยยุทธอย่างดี และ พลิกแพลงได้เหมาะสมตามโอกาสแล้ว ศึกไหนก็รับมือได้อย่างสบาย ๆ จากคุณ : ชักเบื่อจะสงสัยแล้ว - [ 4 ก.ค. 47 21:38:29 A:203.145.27.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 1 พระเจ้าเอกทัศน์ เป็นนักรบที่มีฝีมือดีระดับหนึ่งของอยุธยา แต่ไม่ได้บอกว่าเก่งที่สุด 2 ที่ คุณ กล่าวถึงหลักพิชัยยุทธตามหลักสูตรรักษาดินแดนนั้น ควรทำความเข้าใจเสียก่อนว่า .” การทำสงครามนั้นมันเป็นศาตร์และศิลปะชั้นสูง “ จะยึดตาม ตำราตลอดเดี่ยวก็ตกมาตายกันพอดี 3 จริงอยู่ที่ ฝ่ายพม่า ไม่สามารถตีหักเอาเมืองได้ในทันที เพราะอยุธยามี กำแพงใหญ่และสูง มี ปืนใหญ่มาก แต่เหตุใด ฝ่ายพม่าจึงใช้เวลาในการตีนานมากเป็นพิเศษด้วยเล่า ? 4 การที่ฝ่ายอยุธยาสร้างค่ายล้อมพระนครกว่า 50 ค่าย นั้นคือสิ่งแปลกใหม่ สมัยศึกนันทบุเรง ฝ่าย พระนเรศวร จัดแต่งทัพออกตีค่ายพม่าอยู่ตลอดเวลาก็จริง แต่ฝ่ายพม่าก็สามารถยิงปืนใหญ่เข้าใส่พระนครได้ แต่ในสงครามคราวเสียกรุงพม่าไม่สามารถตั้งค่ายประชิดกำแพงพระนครได้เลย และไม่สามารถสร้างป้อมปืนได้เยสักแห่ง ( พม่าสามารถกระทำการดังกล่าวได้ในช่วงปลายของสงครามแล้ว ) 5 อลองพญาจะตายไม่ตายก็ถอนทัพอยู่ดี เนื่องจากฝ่าย พระเจ้าอลองพญา ไม่ได้เตรียมการรบเยื้อดเยื้อเหมือน พระเจ้ามังระ หลักฐานพม่าเองยังได้บอกว่าการยกทัพมาตีอยุธยาในครั้งนั้นนับเป็นว่าเป็นการเสี่ยงโชคที่ได้ไม่คุ้มทุนยิ่งนัก 6 จริงอยู่ว่า พระเจ้าเอกทัศน์ รบแพ้แต่การรบแพ้ไม่ได้แสดงว่าผู้แพ้จะไร้ความสามารถ ดูอย่าง พระนเรศวร อ้วนเสียว สุมาอี้ รอมเมล ยามาโมโต พระเจ้าปดุง ซุนวู โจโฉ นโปเลียน ร.1 พระไชยเชษฐิราชแห่งล้านช้าง บุคคลเหล่านี้ล้วนมีความสามารถทั้งสิ้นแต่ก็เคยเป็น ฝ่ายปราชัยสงครามมาแล้วทั้งสิ้น ดังนั้นการตัดสินว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่เก่งเพราะพ่ายแพ้สงครามจนอาณาจักรของตัวเองล่มสลายนั้น ดูจะไม่เป็นการอยุติธรรมและมีอคติต่อพระองค์มากไปหน่อยฤา ? 7 หลักการทหารไม่มีแบบเรียนตายตัวหรอก ตำราทางทหารนั้นเป็นเพียงแนวทางเท่านั้น ไม่สามารถสร้าง นักการทหาร คนหนึ่งกลายเป็น นักรบที่ยิ่งใหญ่ได้ มันต้องดูที่ประสบการณ์จึงจะถูก กล่าวคือ พระเจ้าเอกทัศน์ นั้นมีประสบการณ์ในการทำสงครามมาน้อยกว่า ฝ่ายมหานราธา การที่พระองค์สามารถยืนหบัดต่อสู้ต้านทานพม่าได้นานขนาดนั้นนับว่า พระองค์มีความสามารถพอสมควร แต่ไม่ใช่ที่สุดของที่สุด และอย่าเอาไปเปรียบเทียบกับ พระนเรศวร เลยน่าจะลองเปรียบเทียบกับ พระมหาจักรพรรดิ์ หรือ พระมหินทร์ จะดูเข้าท่ากว่า เพราะ พระนเรศวร ทำสงครามกับพม่าหลังจากฝ่ายอยุธยาตกเป็นฝ่ายปราชัยแล้ว ย่อมมีบทเรียนมากกว่า พระเจ้าเอกทัศน์ 8 พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงประเมินสถาณการณ์ผิดอยู่ก็จริง เนื่องจากระบบข่าวกรองของทางอยุธยารับข่าสารพม่าไม่ตรงความจริง เรื่องนี้จะโทษพระองค์ไม่ได้ เพราะพระองค์ไม่ได้ไปสืบข่าวด้วยตัวเอง แต่ควรให้ความเป็นธรรมแก่พระองค์บ้าง เพราะองค์มีประสบการณ์น้อยและบรรดาขุนทหารทั้งก็มีความคิดเห็นในการวางแผนการรบแตกต่างกันไป บางทีพระองค์อาจจะต้องทำตามเสียงส่วนใหญ่ของขุนนางฝ่ายทหารก็ได้ 9 ถึงไม่เคยไปอยู่ตองอู แต่พระองค์เคยอยู่อาศัยในพม่ามาพอสมควรก็พอจะรู้อะไรทางฝ่ายนั้นอยู่บ้าง แต่ก็อย่างว่า พระนเรศวร ไม่ใช่เจ้าถิ่น อาจจะชำนาญในพื้นที่ แต่เหตุใดจึงตัดสินใจเข้าล้อมเมืองตองอู การที่ พระนเรศวร ตัดสินใจเข้าล้อมเมืองตองอูนั้น ย่อมสะท้อนว่าพระองค์ประเมินสถานการณ์ว่าสู้ได้จึงสู้ แต่สถาณการณ์มันพลิกพลัน เมื่อฝ่าย พระนเรศวร ถูกทาง พระเจ้าตองอู ตีตัดเส้นทางลำเลียงเสบียงอาหาร และนี้คือสาเหตุที่ทำให้ พระนเรศวร ตัดสินใจยกทัพกลับ 10 พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่ได้กุมอำนาจอย่างเบ็ดเสร็จหรอก ต้องเท้าความก่อนว่าในการที่ พระเจ้าอุทุมพร ศึกออกมาช่วยราชการสงคราม เนื่องมาจาก 10.1 ตอนที่ พระเจ้าเอกทัศน์ ขึ้นครองราชย์ใหม่ๆนั้น ทรงมีกำลังพลไม่เพียงพอ ( ขุนนาง ) ที่รับศึกได้ เนื่องด้วยในช่วง รัชกาล พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ ได้ทรงจัดแบ่ง ขุนนาง ออกเป็นส่วนๆให้ บรรดา พระราชโอรสของ พระองค์ที่ทรงกรมในแต่ละระดับควบคุมดูแลขุนนางเป็นสังกัดของตัวเอง จึงเปรียบเสมือนพรรคการเมืองดีๆนี้เอง 10 .2 จากเหตุผลข้อ 2.1 จึงทำให้ตำแหน่งในราชการหลายตำแหน่งว่างลง เมื่อพระเจ้าอุทุมพร ออกบวช ขุนนนางที่สังกัดพรรค พระเจ้าอุทุมพร ไม่ยอมรับและต่อต้านการครองราชย์ของ พระเจ้าเอกทัศน์ จึงไม่ยอมทำราชการกับ พระเจ้าเอกทัศน์ 10.3 ด้วยเหตุผลดังกล่าวมาข้างต้น จึงทำให้ พระเจ้าเอกทัศน์ ต้องไปขอร้องให้ พระเจ้าอุทุมพร ออกมาช่วยราชการ โดยนำขุนนางในสังกัดของ พระเจ้าอุทุมพร ออกศึกเสียเป็นส่วนใหญ่ ก็เพราะ พระเจ้าเอกทัศน์ เริ่มที่จะสูญเสีย กำลังพล ( ขุนนาง ) ของตัวเองมากขึ้น จากการที่ส่ง ขุนนางใน สังกัดของตัวเองไปทำศึกนอก พระนคร 10.4 สาเหตุที่ พระเจ้าอุทุมพร ไม่มีส่วนร่วมในสงครามกรุงแตก เพราะ พระเจ้าเอกทัศน์ สามารถฟื้นฟูอำนาจทางการเมืองและกำลังพล ( ขุนนาง ) กลับมาได้สำเร็จ โดยการแต่งตั้งขุนนางใหม่ ในตำแหน่งที่ว่างลง รวมทั้งรุกเอาขุนนาง ฝ่าย พระเจ้าอุทุมพร เข้าสังกัด ได้เพิ่มขึ้น จึงทำให้ราชบัลลังก์ของ พระเจ้าเอกทัศน์ มีความมั่นคงในระดับหนึ่ง ด้วยเหตุผลดังกล่าวมานี้ จึงทำให้ พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่ง้อ พระเจ้าอุทุมพร 11 เรื่อง พระยาพะสิม ที่เขาพญาแมนนั้นมีบันทึกในหลักฐานใด ข้าพเจ้ามีความรู้สึกไม่เคยผ่านหูผ่านตามาเลย ? 12 พม่าไม่สามารถตั้งค่ายประชิดกำแพงพระนครได้เลยในช่วงต้นขอองสงคราม พม่าสามารถกระทำการดังกล่าวได้ในช่วงปลายของสงครามแล้ว มันน่าตำหนิตรงไหนฤา ถ้าหากว่าพม่าสามารถตั้งค่ายได้ในทันทีที่ล้อมกรุงนะสิน่าตำหนิมากกว่า แต่พม่ามาตั้งค่ายประชิดกรุงช่วงหลังฤดูน้ำหลากแล้ว ดดยช่วงต้นของสงครามพม่าไม่สามารถทำอะไรได้เลย 13 เหตุผลที่ พระเจ้าตองอู ไม่ตามตี พระนเรศวร ก็เพราะปัญหาการเมืองภายในพม่าเอง กล่าวคือ หากยกทัพตามตี พระนเรศวร คนที่เป็นฝ่ายตรงกันข้ามกับ พระเจ้าตองอู อจจใช้โอกาสตอนที่กำลังส่วนใหญ่ไปตามตี พระนเรศวร เข้ายึดอำนาจก็เป็นได้ และทางฝ่าย พระเจ้าตองอู องค์นี่ทรงระแวงพวก มอญ ยะไข่ จะเข้าตีชิงเมืองตองอู ด้วยอีกประการหนึ่ง ( ในมุมมองพม่าให้ความสำคัญอาณาจักรใกล้เคียงตัวเองมากกว่า อยุธยา มาเนินนานแล้ว ) จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 4 ก.ค. 47 23:36:27 A:203.156.22.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่มีความเห็นเพราะความรู้ไม่ถึง แต่อยากเรียนถามทุกท่านว่า.... การที่อาจารย์นิธิให้ความเห็นว่า การที่กรุงศรีแตกเพราะพระเจ้าเอกทัศน์เลือกใช้นโยบายการรบแบบการป้องกันในบ้าน คือเกณฑ์ทหารมารวมไว้ในกรุงศรี ทั้งๆที่กำแพงเมืองกรุงศรีอยู่ในภาวะทรุดโทรมนั้น... ทุกๆท่านมีความเห็นว่าอย่างไร เห็นว่า เพราะพระเจ้าเอกทัศน์ประเมินสภานการณ์ผิดไป หรือ เพราะเห็นว่ามันมีสถานการณ์ภายนอกที่บีบให้พระเจ้าเอกทัศน์ทำเช่นนั้น ปล. เชื่อว่าพระเจ้าเอกทัศน์ป้องกันเมืองสุดความสามารถแล้วจริงๆ เรื่องราวผ่านตำราเรียนที่หาว่าพระเจ้าเอกทัศน์ไร้ความสามารถนั้น เห็นว่าเป็นเพียงการแต่งขึ้นในภายหลังเท่านั้นเอง เพราะอะไรก็คงคิดออก แต่ก็ไม่เชื่ออยู่ดีว่าเป็นคนมีความสามารถทางทหารเท่าเทียมกับพระนเรศวร.....เพราะไม่มีผลงานพิสูจน์ จากคุณ : เมธาวดี - [ 5 ก.ค. 47 00:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมก็ว่าน่าจะจริงที่ว่าพระเจ้าเอกทัศน์ทรงปกป้องกรุงศรีอยุธยาอย่างสุดความสามารถ คงไม่มีใครที่ไหนหรอกข้าศึกประชิดกรุง ยิงปืนใหญ่เข้าพระนครทุกวัน แล้วจะมานั่งเสวยสุขอยู่ในวังได้ ผมอยากให้มีการชำระประวัติศาสตร์เรื่องนี้ใหม่จังครับ สงสารท่าน ผมว่าถ้าแพ้เพราะสู้ไม่ได้จริง ๆ มันไม่น่าอดสูหรอก กรุงศรีอยุธยาก็ร้างการสึกมานานความประมาทก็น่าจะมีเป็นธรรมดา แต่การที่ไม่ยอมเสียหน้าแล้วเขียนประวัติศาสตร์ให้คนคนนึงต้องมีความผิดให้คนประนามมาตลอดสองร้อยกว่าปี นี่ไม่ควรเลยครับ จากคุณ : สงสารท่าน - [ 5 ก.ค. 47 09:25:38 A:203.146.233.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 1 เอาอะไรมายืนยันว่ากำแพง กรุงศรีอยุธยาทรุดโทรม 2 กาตั้งรับเป็นยุทธศาสตร์อย่างหนึ่งที่ในการต่อสู้ ไม่จำเป็นเสมอไปว่าผู้ที่ตั้งรับจะต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบ บางยุทธนาการฝ่ายบุกอาจจะเป็นฝ่ายตั้งรับก็ได้ ( ยั่วให้อีกฝ่ายเปิดฉากโจมตี ) ดูได้จากสงครามหลายครั้งของสามก๊ก มักจะมีการท้าอีกฝ่ายออกไปรบ ( ฝ่ายที่ถูกท้าไม่ยอมออกรบ ) หลังจากฝ่ายที่ท้ารบเผลอ หรือยกทัพกลับไปโดยไม่ระวังหลัง ฝ่ายที่ถูกท้าก็จะจัดทัพตีตลบหลังในทันที 3 ในความเห็นของข้าพเจ้านั้นคิดว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงมั่นพระทัยในแผนการบที่พระองค์วางไว้มากกว่าที่จะประเมินสถาณการณ์ผิด แต่มีสิ่งหนึ่งที่ พระเจ้าเอกทัศน์ ประเมินสถานการณ์ผิดไปอย่างมหันต์ คือ การไม่ถอนทัพหนีน้ำของฝ่ายพม่านั่นเอง จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 5 ก.ค. 47 20:29:16 A:203.209.116.77 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมเห็นด้วยกับความคิดเห็นที่17 ของขุนนางอยุธยา ขอรับ กำลังจะตอบพอดี มีหลายข้อเลยที่ซ้ำก็เลยไม่ต้องเขียนละ มันชัดแล้วขอรับ จากคุณ : ทหารหลวงอโยธยา (Achills) - [ 6 ก.ค. 47 18:31:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ต้องขอโทษด้วยครับ ที่ไม่ได้เข้ามาเสวนาเสียหลายวัน เริ่มเลยแล้วกันนะครับ 1... ถึงจะเป็น "ศาสตร์และ ศิลปชั้นสูง" แต่ทุกอย่างก็ต้องล้วนมาแต่ "พื้นฐาน" ที่ดี ถ้าฐานไม่ดี ยอดจะให้ตั้งตรงได้อย่างไร ???? เหมือนบ้าน ถ้าลงเสาเข็มไม่ดี บ้านก็มีสิทธิถล่มลงได้ฉันใด ก็ฉันนั้น และผมก็ไม่ได้บอกให้ยึดทั้งหมดตามที่กล่าวมา แต่ก็ต้องประยุกต์ใช้ให้เป็น นี่สิครับสำคัญกว่า 2... เรื่องทำไมต้องตีนานมาก ก็บอกไปแล้วว่า คุณเองก็บอกว่า "กำลังพลใกล้เคียงกัน" ดังนั้น ถ้า 1 ต่อ 1 มันก็เสมอกันสิครับ ไม่น่าถามอะไรแปลก ๆ เลย ถ้า 2 รุม 1 นี่ยังพอทน แต่ถ้า 3 รุม 1 นี่ ก็ชนะเกินครึ่งอยู่แล้ว หลักธรรมดาเลยครับ นี่แหละครับ ว่าทำไมเขาต้องเอา 3 รุม 1 เป็นอย่างน้อย (พื้นฐานแนวคิดทั่ว ๆ ไป) และ ก็อย่างที่คุณบอกว่า มังมหานรธา ก็เจนศึกมาก ดังนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้า มังมหานรธา จะเลือก รอคอยโอกาสที่เหมาะสม ซึ่งเขาก็ทำได้ตามแผนที่วางไว้ เพราะถ้าคนเท่า ๆ กัน รบกันยังลำบาก ความเสี่ยงยังสูง แล้วนี่ยังมาเจอ น้ำเข้าไปอีก มันก็ยิ่ง คูณสองเลยนะครับ 3.... จากข้อ 2 ก็จะมาตอบข้อ 4 ของคุณในเรื่องปัจจัยต่อไป เรื่องของ แม่ทัพพม่า ที่ บัญชาการมาสองทัพ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า จะกินเกาเหลากันหรือเปล่า หรือ ใครจะเป็นใหญ่ที่สุด (ไม่ได้อ่านจากของพม่า ถ้าอย่างไรบอกด้วยก็จะดีนะครับ) ถ้าจะให้เดา ก็เพราะคงจะเรื่องการบังคับบัญชาที่ไม่ชัดเจน (อาจแบ่งเขตกันตีหรือเปล่าไม่แน่ใจ???) เพราะ อย่างที่ข้อ 2 บอกไว้ มังมหานรธา อาจจะไม่บุ่มบ่ามเข้าตี อาจจะรอนวดไปเรื่อย ๆ ก็ได้ ถ้าปล่อยให้ แม่ทัพคนใดคนหนึ่งจัดการแต่คนเดียว เหมือนสมัย อลองพญา ที่คิดคนเดียวเรื่องอาจจะจบลงเร็วกว่านี้ เห็นผลได้ไวกว่านี้ ถ้าแพ้ ก็แพ้ไวกว่านี้ ถ้า ชนะ ก็ชนะไวกว่านี้ เป็นต้น และ ก็คงเป็นเพราะ ค่ายทั้ง 50 ค่ายที่ตั้งยันอยู่ (แต่ไปตีแหย่ ๆ ไม่ได้ตีเพื่อจะหัก ทั้ง ๆ ที่น่าจะตีได้) และเนื่องด้วยกำลังพลที่พอ ๆ กัน ทั้งสองฝ่าย ประกอบกับ การสนธิกำลังกันของ ทัพพม่าทั้งสองก็ไม่พร้อมกัน ย่อมเป็นธรรมดาที่จะไม่สามารถอำนวยการรบให้เป็นไปได้อย่างดี ขนาดปัจจุบันที่ว่า มีวิทยุสนามชั้นดี ก็ยังมีข่าว ทหารอเมริกายิงกันเองอยู่เป็นระยะ ๆ แล้ว ในสมัยโน้น ที่ต้องใช้ม้าเร็วสื่อสารกันในกรณีเร่งด่วนจะไม่ยิ่งล่าช้ากว่านี้เหรอครับ ???? ถ้าอ่านจากประวัติศาสตร์ไทย ก็เห็นจะมีอยู่ครั้งเดียวที่เราตีค่ายพม่าแตกไปได้ (ก่อนน้ำจะมา) แต่ไม่นานพอพม่า สนธิกำลังกันกลับมาใหม่ได้ เราก็ต้องถอย ( ก็คงจะเป็นแผนตีแหย่ ๆ ตามที่คุณบอกมาของพระเจ้าเอกทัศน์นั่นแล) แล้วถ้าเป็น คุณ ขุนนางหละครับ จะทำอย่างไร ถ้ากำลังฝ่ายตรงข้ามมี พอ ๆ กับคุณ แถม มีแม่น้ำขวางหน้า คุณจะสั่งให้ลูกน้องวิ่งโซโล่ เข้าใส่อย่างไม่ลืมหูลืมตาหรือเปล่าหละครับ หรือต้องค่อย ๆ ดำเนินแผนคืบหน้าไปเรื่อย ๆ นี่ก็ Common Sense ธรรมดาเลยหละครับ ว่าทำไมถึงเข้าตีได้ช้า ก็อย่างที่มีท่านหนึ่งเขียนไว้ว่า ตำราพิชัยสงครามของ อยุธยา ก็มีบอกไว้ ดังนั้นมันก็เลยเป็นแบบแผนให้ปฏิบัติต่อกันมา ถ้าจะให้พม่า ตีได้ไวๆ แล้ว ก็คงจะต้องให้พม่า ขนปืนใหญ่มามากกว่านี้สักอีกเท่าตัว หรือ เพิ่มคนให้มากขั้นอีกสัก 1-2 เท่าตัว ก็ไม่แน่หละครับ ว่าจะทานได้ ส่วนเรื่องไม่สามารถเข้าสร้างค่ายเพื่อยิงใส่ อยุธยาได้ นั่นก็เพราะว่า เราไปยึดทำเลไว้หมดแล้วหนะสิครับ ไม่เห็นจะแปลกเลย ถ้าสมัยพระนเรศวร คนเท่า ๆ กับ สมัย พระเจ้าเอกทัศน์ ก็คงจะดีหละครับ เราก็อาจจะได้เห็น ค่าย 50 ค่ายตั้งแต่สมัยพระองค์ดำแล้วก็เป็นได้ 4.... ครับ รับทราบครับ ว่าพม่าบอกว่าได้ไม่คุ้มทุน 5.... ถ้าจะหมายความคำว่า "สามารถ" นี่ก็ต้องดูหลาย ๆ องค์ประกอบ มาประกอบกันครับ ก็อย่างที่ผมคิดไว้ของผมเอง ถ้าป้องกันเมืองตามแบบแผนที่โบราณบอกมาไว้ มันก็ดูไม่ชัดเจนนักถ้าจะบอกว่า "สามารถ" เพราะถ้า ไม่ถึงกับขั้น " ติ๊งต๊อง ไม่รู้ประสา " อะไรเลย ก็ต้องรู้ว่าควรจะทำอย่างไร ถ้าอย่างนี้ ใคร ๆ ที่ได้เรียนพิชัยสงครามมา ก็ "สามารถ" กันทุกคนหละครับ ผมถึงบอกว่า แค่ป้องกันพระนครอย่างเดียว นี่ก็ไม่ได้เก่งอะไร ยกเว้นว่า ศึกเสียกรุงครั้งแรกอยู่ในสมัยพระเจ้าเอกทัศน์ท่าน และ ท่านไม่เคยรับศึกมาก่อน นี่ ถ้าแบบนี้ท่านรับได้อย่างดีแล้วหละก็ อย่างนี้ผมก็ว่าไม่ธรรมดาหละครับ (ในความคิดผม) 6.... จริงครับว่าหลักการทหารเป็นแค่แนวทาง แต่ก็อย่าลืมว่า "แนวทางนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นสถิติที่ได้รับการบันทึกผ่านประสบการณ์ของคนรุ่นก่อนมาแล้ว " ดังนั้นค่าความถูกต้องเป็นไปได้ จึงมีอยู่อย่างน้อย ๆ ก็ 50 % ที่เหลือก็ต้องแล้วแต่ไหวพริบ และ ปฏิภาณของแต่ละแม่ทัพ ก็อย่างที่บอกไป เจ้าพระยาโกษาธิบดี (ขุนเหล็ก) ก็ไม่เคยได้รับพระบัญชาให้นำทัพใหญ่ ๆ มาก่อน แต่ท่านก็นำทัพไปโซโล่ เมืองเชียงใหม่ได้ แล้วจะให้ท่านเอาประสบการณ์มาจากไหนหละครับ??? อย่างเก่งก็แค่เป็น ทหารตามเสด็จ แต่ไม่ได้ทำการบัญชาศึก มันก็ต่างกันนะครับ หรือว่าไม่ใช่??? ถ้าจะให้เปรียบเทียบกับ พระมหินทร์ ก็น่าจะพอดูได้ครับ และ ก็เห็น สถานะการณ์คล้าย ๆ กันคือ " หัวเมืองทางเหนือ เสร็จพม่าไปนานแล้ว ไม่มีทัพยกมากระหนาบ พม่า เลย " และ "ด้วยความมั่นใจของแม่ทัพผู้ประเมินศึกแล้วว่า ไม่มีความจำเป็นต้องใช้ ทัพจากหัวเมืองเหนือมาช่วยรบ " เหมือนกันเลยครับ ผิดก็แต่ว่า สมัย พระมหินทร์ เจอ อุบายไส้ศึก แต่ สมัย พระเจ้าเอกทัศน์ ไม่มีก็เท่านั้นเอง ซึ่งว่าตามจริง พระมหินทร ก็คงเป็นแบบอย่างให้พระเจ้าเอกทัศน์ทรงศึกษา(หรือทีมงานของพระองค์) และ ทำให้ทรงมั่นพระทัยว่า ถ้าไม่มี จารชน เสียอย่างเมืองก็คงไม่แตกนั่นเอง ซึ่งผลก็ลงเอยอย่างที่พระองค์ทรงคาดไม่ถึงนั่นแหละครับ จากคุณ : เบื่อแล้วอะ - [ 9 ก.ค. 47 02:01:03 A:203.145.27.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 7..... ข้อนี้คงจะรวม 10 ย่อย ๆ ของ คุณ มาตอบอะนะครับ จากการประมวลผลคร่าว ๆ (อาจผิดพลาดได้) ก็คือ พระเจ้าเอกทัศน์ ก็อาศัยแนวทางที่ พระเจ้าอุทุมพร ทำไว้ มาหาสูตรการป้องกันพระนครที่พระองค์และ ขุนนางในสังกัดคิดว่าทำได้ดีกว่า พระเจ้าอุทุมพร ดังนั้นจากการคิดตามต่อมาจากข้อมูลที่ได้รับ ก็จะทำให้ พระเจ้าเอกทัศน์ มั่นใจว่า สูตรการป้องกันพระนคร ของพระองค์นี่ดีแล้ว ถูกทางแล้ว ก็เลยไม่สนใจพระเจ้าอุทุมพรอีก นี่ก็สะท้อนให้เห็นแนวทางต่อมาตามที่ผมได้เขียนว่า " พระเจ้าเอกทัศน์ ก็ไม่สามารถ สลายอิทธิพลของ พระเจ้าอุทุมพรได้ " (สลายนี่ไม่ได้หมายถึงต้อง ถอนรากถอนโคน นะครับ หมายถึงดึงมาเป็นพวก) เพราะเท่าที่คุณเขียนมา ก็คือ พระองค์ทรงเลือก คนของพระองค์เข้ามาทดแทนตำแหน่งนั้น ๆ แทน แทนที่จะซื้อใจ กลับกลายเป็นแบ่งแยกให้เห็นชัดเจนมากขึ้น นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ขัดแย้งกับ คำบอกของคุณว่า " ภาพลักษณ์ของ พระเจ้าเอกทัศน์ ที่แท้จริงนั้นพระองค์เป็นกษัตริย์ที่ทรงทศพิธราชธรรมเป็นอย่างยิ่ง " เพราะถ้า ทรงทศพิธราชธรรมจริง ๆ ก็เป็นไปได้ยาก ที่ ข้าราชการรวมไปถึง พระเจ้าอุทุมพร จะมีสิทธิปฏิเสธการกลืนอำนาจ ของพระเจ้าเอกทัศน์ได้ เพราะว่า ถ้า พระเจ้าเอกทัศน์ดีจริง ๆ และ ก๊วนพระเจ้าอุทุมพรทำตัวห่างเหินด้วยแล้วหละก็ ประชาชน ก็คงจะต้อง วิจารณ์ในทางไม่ดีแน่ ๆ ซึ่งก็คงจะต้องมีบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์แน่ ๆ ไม่เล่มใดก็เล่มหนึ่ง และถ้าจะบอกว่า ในยามสงบไม่รวมกัน จะแยกกันอันนี้ก็ทำใจยอมรับได้ แต่เมื่อยามบ้านเมืองมีปัญหา " ภาวะของจอมทัพที่ดี " ต้องสามารถทำให้คนที่ไม่ถูกกัน ยอมที่จะใช้ประโยคว่า " ทำเพื่อชาติ เพื่อมาตุภูมิ " ได้ ถึงแม้จะโกรธ หรือ เกลียดกันเข้าไส้ก็ตามที และแน่นอน ก็เป็นการยืนยันอีกทีว่า(ตามแนวคิดของผมคนเดียว) ว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ก็ไม่สามารถ ทรงใช้อาญาสิทธิในการบังคับบัญชากำลังพลได้เต็มกำลัง ก็เหมือนกับสมัย พระมหินทร นั่นเองหละครับ ที่ พระมหาธรรมราชา ก็ไม่เกรงใจ นี่ก็สะท้อนให้เห็นอีกประเด็นว่า ทำไมผมถึงไม่เชื่อใจว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงเป็นนักรบชั้นดี (ต่อให้ไม่ดีที่สุดก็ตาม) 8..... เรื่อง พระยาพะสิม ผม ก็อ่านจากแบบเรียนของ คุรุสภา มาฮะ ตั้งแต่เด็ก ๆ จนตอนนี้เริ่มแก่ตัวแล้วครับ 9.... ก็อย่างที่ผมบอกไว้หละครับ เรื่องตั้งค่ายประชิดกรุง ถ้าแม่ทัพพม่าโรคจิต หรือ ติ๊งต๊อง ไม่ประเมินกำลังให้ดี ก็คงสั่งอย่าง บุเรงนอง สั่งตายเท่าไรก็ไม่สนให้ลุยอย่างเดียว แต่นี่ คุณ ขุนนาง ก็บอกแล้วว่า พม่ามีกำลังพลพอ ๆ กับไทย แล้วเรื่องอะไรพม่าจะโง่มาตายให้เยอะหละครับ น้ำก็มีขวางหน้าอีกด้วย ถ้าไม่มีน้ำสิครับ ก็มาว่ากันใหม่ ว่าไม่มีน้ำแล้ว ยังไม่สามารถยกทัพล้อมกรุงได้ทันที ปัญหาเรื่องน้ำที่เป็นเสมือนคูตามธรรมชาตินี่ก็เป็นธรรมดาเลยครับว่าจะทำให้การวางแผนการรบ ต้องวางให้รัดกุมมากขึ้น เพราะต้องลำบากในการเข้าตี เป็นทวีคูณเข้าไปอีก พอหลังน้ำหลากแล้ว ก็คงเป็นอย่างที่คุณบอกไว้ว่า อยุธยา ก็คงคิดว่าพม่าจะกลับ แต่พม่าไม่กลับ ก็เลยคิดแผนสำรองไม่ทัน และ อยุธยา ก็ปล่อยค่ายไปแล้ว ซึ่งตามความคิดของผม ก็ได้บอกไปแล้วว่า **** ถ้ากำลังพอ ๆ กัน ก็น่าจะโจมตี เพื่อเปิดเส้นทาง ทางด้านใต้ของพระนครได้ แต่ก็ไม่สามารถออกไปตีได้แล้ว จะเนื่องด้วยเพราะอะไรก็แล้วแต่ เพราะตอนนั้นอยุธยาก็ไม่น่าจะเสียกำลังเยอะ ถ้าคิดว่า จะยกออกไปแค่ตีประวิงเวลา รอให้น้ำหลากมา ตามที่คุณบอกมาจริง พูดง่าย ๆ คือไปแหย่ไม่ให้พม่าตั้งตัวติด ก็ไม่น่าจะทำให้ อยุธยา สูญเสียกำลังมากนัก ตรงกันข้ามกับพม่า ที่จะต้องหัวเสียมากกว่า **** เรื่องค่ายวิหลั่น นั่นก็เป็นประเด็นสำคัญอีก ก็ผมถึงบอกไปว่า แม่ทัพพม่าก็ฉลาดในการจะเบี่ยงเบนความสนใจของทาง อยุธยา ได้ จนทำให้ อยุธยา ไม่คิดที่จะ "เฉลียวใจ" เลยสักนิดว่าพม่าจะทำอะไร เพราะอยุธยาเองก็คงมั่นใจ ในแนวทางที่ตนทำมาแล้วนั่นเอง ที่ผมตำหนิหนะ ผมหมายถึงตอนทำค่ายวิหลั่นนี่ต่างหากหละครับ เพราะผมคิดว่า ถ้าแม่ทัพไม่ถึงกับ ติ๊งต๊อง แล้ว ก็ไม่น่าจะปล่อยให้พม่าข้ามน้ำมาง่าย ๆ หรอกครับ 10... เรื่อง พระเจ้าตองอู นี่ ผมก็คาดไว้แล้วว่า คุณขุนนาง คงจะเข้าใจผิด และ ก็เข้าใจผิดจริง ๆ ตามที่ผมคาดไว้ กล่าวคือ ที่ผมบอกไปว่า ให้ยกทัพตามกระหน่ำทัพพระนเรศวร หนะครับ ไม่ได้หมายให้ยกไปส่วนใหญ่ แต่สามารถจัดชุดกองทัพที่เคลื่อนที่เร็ว เช่น ทัพม้า ที่มีความคล่องตัว ไม่ต้องมาก สัก 1 พันก็เกินพอแล้ว เร่งตามตีโฉบฉวยตอนที่ ทัพที่กำลังจะ "ละลาย" ของพระนเรศวร กำลังถอยไปอย่างสะบักสะบอม เพราะนี่ก็คือหลักหนึ่ง ที่อ่านในสามก๊ก ก็มักจะพบเป็นประจำ อย่างน้อย ๆ ก็ตอนที่ เตียวคับ ไปรับธนูของ ขงเบ้ง จนพรุนนั่นแหละครับ และยิ่งได้เปรียบในเรื่อง ชัยภูมิด้วยแล้วหละก็ ผมถึงบอกงัยครับว่าไม่เห็นจะเสียหาย ถ้ากระหน่ำทัพพระนเรศวรได้ ถึงแพ้ก็เสมอตัว แถม ถอนกำลังกลับทันอีกต่างหาก เพราะเป็นทัพม้า และ ก็ไม่ได้เอาไปมากเพราะต้องการหยั่งเชิงดูเท่านั้น สรุป ถึงยังงัย ผมก็ว่า ยังต้องมีการพิสูจน์อีกเยอะพอควร ที่จะทำให้ ภาพลักษณ์ในการเป็น "นักรบที่ดี" ของ พระเจ้าเอกทัศน์ (สำหรับผมคนเดียวนะครับ) ดูดีขึ้นมาได้บ้าง ซึ่งก็ยาก และ ไม่มีทางเป็นไปได้ เนื่องจาก ตรรกะ ต่าง ๆ ที่ผมได้บอกไป (จริงๆ ยังมีอีกหลายเรื่องที่อยากจะถาม แต่เห็นกระทู้ยาวไปแล้ว อีกอย่างเริ่มเบื่อแล้วด้วย ก็เลยขอจบไว้เท่านี้แล้วกันครับ) จากคุณ : สงสัยจนง่วงนอน - [ 9 ก.ค. 47 02:03:25 A:203.145.27.236 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 1 กรุณาศึกษาประวัติศาตร์สงครามคราวเสียกรุงจากงานประวัติศาสตร์นิพนธ์ของ อ. สุเนตร ชุตินธรานนท์ : สงครามคราวเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 ศึกษาเน้นหนักด้านยุธทศาสตร์และยุธทวิธีทางการทหารจากพงศาวดารพม่าฉบับราชวงศ์คองบอง : สำนักพิมพ์สยาม 2 หลังจากอ่านเสร็จแล้วยังคาใจอะไรค่อยมาตั้งกระทู้ถามในภายหลัง 3 คำถามต่างๆ ขอค้างไว้ก่อน ช่วงนี้งานยุ่งมาก ( โทษทีที่ไม่ได้ตอบโดยละเอียด ) จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 10 ก.ค. 47 00:50:48 A:203.156.22.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 สงสัยจนคนอธิบายเบื่อไปเลย เอาแบบสรุป 1.กำลังพลพม่า 77,600 นาย + ทหาร 11 หัวเมืองสวามิภักดิ์ กำลังพล ถ้าไม่ถึงก็เกือบหลักแสน ส่วนอยุธยากำลังพลไม่เกิน 5 หมื่น ขนาดยังทัพพม่าไม่รวมทหารไทยสวามิภักด์ ก็เล็กกว่าอยู่แล้ว 2.ถ้าส่งทหารออกไปรบ อย่างมากก็แบ่งออกไปได้ 40,000 นาย ไม่ว่าจะหารสองแยกไปรับศึกพม่าทั้งเหนือ-ราชบุรี หรือ รวมพลไปถล่มด้านเดียวก็ยัง น้อยกว่าและเสี่ยงอยู่ดี ถ้าจะมีสิ่งอยุธยาได้เปรียบพม่าก็คือ ปืนใหญ่,กำแพง-ป้อมปืน และ ฤดูน้ำหลาก 3.กำแพงเมือง และ น้ำเหนือเป็นอาวุธที่ขับไล่พม่าได้เด็ดขาดเสมอมา ในศึกที่พม่าล้อมกรุง จนพึ่งมาแก้เกมได้ในศึกนี้ 4.การที่เป็นตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบด้านกำลังพล(มีน้อยกว่า) แต่มีปราการอย่างดี ย่อมทำให้แผน"รอน้ำท่วมตีพม่า"กลายเป็นคัมภีร์สำหรับทำศึกกับทัพใหญ่ที่ประชิดอยุธยา ลองคุณเป็นแม่ทัพอยุธยา เจอสถานณ์การรบแบบนี้ ก็คงทำได้แต่วิ่งไปจุกป้อมค่ายไว้ก่อนเช่นกัน แทนที่จะนำทหารออกไปเสี่ยงตี(แบบแตกหัก ไม่ใช่แค่แหย่ๆ)ทัพพม่าที่กำลังพลมากกว่า เสี่ยงก็เสี่ยง ไม่สู้ออกกำลังไว้ในที่มั่นดี รอน้ำหลากค่อยลงเรือไปรบ ไม่ชัวร์กว่ารึ? นี่ว่ากันด้วยแผนการนะ ไม่นับผลภายหลัง 5.แล้วเพราะ เหตุนี้การที่พระเจ้าเอกทัศน์ทรงเลือกแผนที่"ชัวร์"กว่า ก็จะชี้เป๊ะเลยรึว่า พระองค์ไม่ใช่นักรบที่เก่งกาจ แต่ยังไง พระองค์ก็ไม่ได้ปล่อยให้เนเมียวฯ และ มหานรธาได้เดินทัพสบายใจเฉิบมา มีการส่งทหารออกไปตีปะทะตลอดทางทั้งทางเหนือ-ตต. "ยับยั้ง"ไม่ให้ทัพพม่าเข้ามาถึงกรุงได้ง่ายๆ ส่วนผลรู้ๆ เพราะ อะไรย้อนไปดูหัวข้อข้างบน 6.แล้วก็อย่างที่เกิดขึ้นตามมา สุดท้ายพม่าก็ต้องเปลืองสมอง-เวลา ล้อมตีอยู่ตั้งปี คิดแผนที่ว่าพิศดารสารพัด คุณจะว่ายังไง มันก็บ่งชี้ว่า กองทัพอยุธยาภายใต้การนำของพระเจ้าเอกทัศน์ต้านทานพม่าได้เหนียวแน่นขนาดไหน ถึงต้องใช้เวลา-แผนการขนาดนี้ การตั้งรับอย่างเหนียวแน่นก็เป้นความเข้มแข็ง ถึงต้องใช้เวลา-แผนการขนาดนี้ 7.เกี่ยวกับเรื่องที่ คุณว่า พม่าข้ามคูเมืองมาตั้งค่ายได้ ก็เพราะ ตอนที่ข้าม มันไม่ได้มีแต่ทีมทหารช่าง แต่มีทีมหอปืน คอยยิงปืนใส่ทหารไทยบนกำแพงไม่ให้ซัลโวทีมข้ามสะพานของพม่าได้สะดวกด้วย เจออย่างนี้ ขงเบ้งก็ขงเบ้งรับไม่อยู่ 8.ถ้าไม่เข้าใจหรือสงสัยยุทธ์ศาสตร์ของพระเจ้าเอกทัศน์ ให้กลับไปเริ่มอ่านตั้งแต่ข้อ 1.ลงมา ที่เหลือ ประกอบเอาจากคุณขุนางอยุธยาดู 9.แต่ถ้าคุณมีคติเพียงว่า จอมทัพผู้เก่งกาจต้องนำทัพเข้าตีข้าศึกจนแตกหัก ได้อย่างเดียว เอากลศึก-หลักการรบข้ามยุคสมัยและต่างแผ่นดินมามั่ว ไม่พยายามทำความเข้าใจสภาพการณ์และตรรกะการรบสมัยอยุธยาตอนปลาย ก็ไม่อะไรจะถกด้วย เพราะ ผมก็ไม่มีเวลาให้กับความเจ้าปัญหาของคุณเช่นกัน จากคุณ : โดราเดม่อน (โดราเดม่อน) - [ 10 ก.ค. 47 14:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบพระคุณ คุณ โดเรมอน มากครับ ที่ อุตส่าห์สละเวลา มาตอบคนไม่ได้เรื่องเช่นผม 1.. เมื่อได้รับทราบ กำลังพลทั้งสองฝ่ายเช่นนี้แล้ว ทำให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้นเยอะเลยครับ 2.. ทำให้ สมมติฐานที่ผมเข้าใจใน สมมติฐานบางข้อชัดเจนแจ่มแจ้ง อย่างเช่นเรื่อง ที่ คุณ ขุนนางฯ บอกไว้ว่า ทำไม พระเจ้าเอกทัศน์ จึงเลือกแผนรับอยู่ในเกาะ 3.. ซึ่ง ถ้าผมประมวลผลจาก สถานะการณ์ดี ๆ ตามข้อที่ผมเขียนมาจนหมด ก็ยิ่งทำให้ผมเข้าใจอีกว่า ทำไมจึงจำเป็นที่จะต้องอาศัยทัพจากเมืองเหนือมากระหนาบ (ถ้าได้ก็ดี แต่ไม่ได้ก็ลำบากหน่อย อาจจะลำบากมากก็ได้) 4...ก็มีอีกหลายเรื่อง แต่เกรงจะเป็นการเปลืองเวลา ก็คงไม่เขียนหละครับ (แค่นี้ก็กลืนน้ำลายตัวเองไปหลายอึกแล้วเหมือนกัน) ส่วนเรื่องว่า หลักการรบต่างยุคสมัย หรือ ข้ามชาติ นั้น อันนี้ก็แล้วแต่ละท่านจะคิดหละครับ เพราะในความคิดผม หลักการมันก็ไม่ได้ต่างกันมากเสียจนกระทั่งประยุกต์ใช้ไม่ได้ ไม่งั้น นโปเลียน , พระเจ้าไกเซอร์ที่ 1 แห่งเยอรมัน หลิวป้อเฉิง หรือ แม้แต่ แม่ทัพอเมริกา พลตรี อะไรสักอย่าง ที่ไปตี อิรักแตก ก็คงไม่มานั่งอ่าน พิชัยสงครามซุนจื่อ ให้ปวดกบาลเล่นเป็นแน่แท้ ก็อย่างที่ผมบอกไว้ ว่า "พิชัยสงคราม ก็คือ แนวทางที่เกิดจาก สถิติ ที่ได้มาจากประสบการณ์ของการรบจริง " ดังนั้นก็ไม่น่าแปลกใจหรอกครับ ที่ พิชัยสงครามของแต่ละชาติจะใกล้เคียงกัน เพราะอย่างน้อย ๆ สมัยอยุธยาตอนต้น ทาง สยาม ก็ติดต่อกับ จีน ไม่น้อย เห็นชัด ๆ ก็ เจิ้งซานเป่า ก็แล่นเรือมาถึง อยุธยา พระราชวงศ์ของ อยุธยาเอง ก็ไปถึงเมืองจีน ตั้งหลายครั้ง ดังนั้นการแลกเปลี่ยน ทางวัฒนธรรมก็มีสิทธิจะเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา (ในความคิดผม) ส่วนประเด็นปลีกย่อย ในเรื่องของ วินัยทัพ , การบังคับบัญชา เป็นต้น อันนี้ก็แล้วแต่คนจะคิดหละครับ ว่าสำคัญหรือไม่ สำหรับแม่ทัพชั้นดี เพราะในความคิดผม มันย่อมควบคู่กันไปอยู่แล้วกับการยุทธ เพราะก็ยังไม่เคยเห็น ในหน้าประวัติศาสตร์สักทีว่า แม่ทัพที่ดัง ๆ จะ บังคับบัญชากองทัพได้หย่อนยาน เลย เป็นต้นครับ ก็คงจะจบจริง ๆ (จะไม่กลืนน้ำลายอีกแล้วหละครับ เพราะ คนอ่านก็คงเบื่อ คนตอบก็ยิ่งเบื่อ ก็คงจะต้องทำให้หายเบื่อกันไปเสียที เอวัง ครับกระผม) จากคุณ : สงสัยอยู่นิด ๆ - [ 10 ก.ค. 47 22:41:37 A:203.145.27.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 1 สำหรับแม่ทัพชั้นดี เพราะในความคิดผม มันย่อมควบคู่กันไปอยู่แล้วกับการยุทธ เพราะก็ยังไม่เคยเห็น ในหน้าประวัติศาสตร์สักทีว่า แม่ทัพที่ดัง ๆ จะ บังคับบัญชากองทัพได้หย่อนยาน เลย เป็นต้นครับ ข้อนี้ของ คุณ หมายความว่า พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงบัญชาการ หย่อนยาน อย่างนั้นฤา ? 2 พระเจ้าเอกทัศน์ ทรงสามารถดึงขุนนางฝ่าย พระเจ้าอุทุมพรมาได้อย่างมากพอสมควร แต่ขุนนางกลุ่มนี้อยู่กับ พระเจ้าเอกทัศน์ ด้วยผลประโยชน์มากว่า ( พร้อมที่จะเป็นคลื่นใต้น้ำขับไล่อยู่ตลอดเวลา เพราะในเอกสารของบาตรหลวงฝรั่งเศสบันทึกว่า “ คนของพระเจ้าแผ่นดินองค์เก่า เป็นผู้ชักศึกเข้าบ้าน “ ( พระเจ้าแผ่นดินองค์เก่านี้น่าจะหมายถึง พระเจ้าอุทุมพร ) 3 พระเจ้าเอกทัศน์เป็นกษัตริย์ที่ทรงทศพิทธราชธรรมเป็นอย่างยิ่ง แต่ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะขุนนางในระดับสูงสมัย พระเจ้าบรมโกษ นั้นเกรงว่าตัวเองจะสูญเสียผลประโยชน์ทางการเมือง จึงสนับสนุน พระเจ้าอุทุมพร เพราะ พระเจ้าอุทุมพร เป็นคนที่ลักษณะนิสัยค่อนข้างลังเลพระทัย ง่ายแก่การควบคุม พูดง่ายคือหากยก พระเจ้าอุทุมพร เป็นกษัตริย์แล้ว จะสามารถต่อรองอะไรต่อมิอะไรได้ง่ายขึ้น ที่สำคัญมองหน้ากันไม่ติดมาเนินนานแล้ว 4 เพราะว่า ถ้า พระเจ้าเอกทัศน์ดีจริง ๆ และ ก๊วนพระเจ้าอุทุมพรทำตัวห่างเหินด้วยแล้วหละก็ ประชาชน ก็คงจะต้อง วิจารณ์ในทางไม่ดีแน่ ๆ ซึ่งก็คงจะต้องมีบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์แน่ ๆ ไม่เล่มใดก็เล่มหนึ่ง ข้อความนี้เป็นไปได้ยากยิ่ง ดังนี้ 4.1 ประชาชนไม่มีสิทธิจะเข้ามามีส่วนร่วมทางการเมือง สมัยนั้นไม่ได้ปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตย 4.2 หนังสือที่กล่าวโจมตี พระเจ้าเอกทัศน์ นั้นมีเฉพาะพงศาวดารในสมัยกรุงธนบุรีและรัตนโกสินทร์เท่านั้น แต่ควรทำความเข้าใจเสียก่อนว่า พงศาวดารที่ชำระในช่วงนี้มีการบิดเบือนเกือบจะทั้งสิ้น เนื่องด้วย พระยาตาก กับ ร.1 เป็นสามัญชนมาก่อน ไม่รู้จะอ้างความชอบธรรมอันใดในการปกครองบ้านเมือง จึงใช้วิธีสร้างประวัติศาสตร์ขึ้นมาใหม่เพื่อสร้างสิทธิธรรมการปกครองของตัวเอง โดยการกล่าวโจมตี พระเจ้าเอกทัศน์ ต่างๆนา และอีกอย่าง พระยาตาก เองก็ก่อกบฏต่อ พระเจ้าเอกทัศน์ อีกด้วย ( นำกำลังหลบหนี้ออกนอกพระนคร ) พระยาตาก เมื่อได้เป็น พระเจ้ากรุงธนบุรี ก็ชำระพงศาวดารทำลายภาพลักษณ์อันดีงามของ พระเจ้าเอกทัศน์ เพื่อเป็นข้ออ้างในการขึ้นครองอำนาจของตัวเอง 4.3 ภาพลักษณ์ที่ดีของ พระเจ้าเอกทัศน์ กลับไปปรากฏอยู่ใน คำให้การชาวกรุงเก่า คำให้การขุนหลวงหาวัด คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม 5 จริงอยู่ที่ จอมทัพ ที่ดีต้องสามารถทำให้คนร่วมมือทำสงครามกันด้วยดี แต่ว่ามันไม่ถูกกันมาตั้งนานแล้ว พราะปัญหาการเมืองตั้งแต่ปลาย พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษ ดูอย่างยุทธภูมิ วัดสังฆาวาส ที่ พระยาตาก กับ พระยาเพชรบุรี ออกไปตีค่ายพม่าด้วยกันแต่กลับไม่ร่วมมือกันด้วยดี ( พระยาตาก ปล่อยให้พระยาเพชรบุรี ตายในสนามรบโดยไม่หนุนช่วย ) ทั้งที่ 2 คนนี้เป็นฝ่ายเดียวกันแท้ๆยังเป็นอย่างนี้เลย ถ้าต่างฝ่ายแล้วมันยิ่งไปกันใหญ่ 6 เรื่อง พระเจ้าตองอู นั้นก็บอกไปแล้วไงว่าทางฝ่ายพม่ามีปัญหาทางการเมือง ( แก้ปัญหาของตัวเองก่อน เรื่อง พระนเรศวรเอาไว้ทีหลัง ( ศึกในสำคัญกว่า ) 7 ต้องทำความเข้าใจเสียก่อนว่าในยุคโบราณนั้นการจัดการทางทหารมีแบบฉบับเฉพาะเป็นของตัวในแต่ละอาณาจักร ไม่ได้เหมือนกันทุกอาณาจักร ดังนั้นการใช้ หลักนิยมทหาร ในปัจจุบันตัดสินสงครามในยุคโบราณนั้นจึงไม่ถูกต้องนัก ในสมัย ร. 1 ได้มีการแปล พิชัยสงครามของพม่ามาศึกษา สิ่งนี้ย่อมสะท้อนว่า การทหารไทยกับพม่า มีข้อแตกต่าง ร.1 ถึงได้แปล พิชัยสงครามของพม่ามาศึกษา 8 ในสมัยโบราณไม่มีใครถ่ายทอดศาสตร์ทางทหารให้อาณาจักรอื่นๆได้รับรู้หรอก แต่อาจจะมีความร่วมมือในการซื้ออาวุธอยู่บ้าง 9 วัฒนธรรมทางการทหารของแต่ละอาณาจักรนั้นไม่เหมือนกัน ขอย้ำ ดูได้จากการจัดกระบวนทัพในการเข้าตี ( กลพยุหะ ) ของแต่ละอาจักรนั้นไม่เหมือนกัน โปรดอย่าได้ใช้ หลักการทหารปัจจุบันไปตัดสินวิถีการสงครามในยุคโบราณเลยมันต่างกันพอสมควร ถึงจะไม่ต่างกันมากในแง่หัวใจสำคัญก็ตาม แต่มันคนละยุคคนละสมัย ไม่สามารถใช้เป็นบรรทัดฐานตัดสินหรือประเมินความสามารถของผู้นำทางทหารได้ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา - [ 11 ก.ค. 47 00:01:05 A:203.156.22.184 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 การโต้แย้งทางความคิด จากคุณ : aaa - [ 19 ก.ค. 47 14:07:29 A:203.147.50.146 X: ]