พอดีผมเพิ่งมีโอกาสเข้าเมืองไปหาซื้อหนังสือชุดนี้เมื่อไม่นานมานี้ก็เลยเพิ่งอ่านจบ อ่านแล้วก็สมใจครับสมกับที่รอคอยมาสิบปี แต่ก็มีเรื่องขัดใจอยู่บ้างเหมือนครับ
โดยเฉพาะที่ทำให้เสียอารมณ์มากคือการพิมพ์ผิดพลาด และที่มากที่สุดก็ตรงชื่อลุ้ยซุ้งกับลุ้ยซุ่งนี่แหละครับ ผิดแทบจะทั้งเรื่องใครที่อ่านคงจะเห็นเหมือนผมนะครับ ส่วนผิดอื่นนอกจากชื่อสองคนนี้แล้วก็มีอีกหลายที่ตลอดทั้งเรื่องแหละครับ อ่านๆแล้วผมว่าสมัยก่อนสยามยังทำออกมาได้ดีกว่านี้มากนะครับ
อีกเรื่องคือส่วนของชื่อเรื่องครับ ผมว่าชื่อจีนที่มีความหมายว่าศรน้อยทำร้ายใจน่ะน่าจะสื่อความหมายของตอนนี้ได้ดีกว่าเกาทัณฑ์รันทดแต่เมื่อมีเหตุผลทางการตลาดเข้ามาเกี่ยวข้องก็ช่างเถอะครับ อย่างที่ผมอ่านชื่อตอนที่1-3ในภาษาจีนแล้วมันคนละเรื่องกับที่แปลเป็นไทยเลยนะครับ อย่างน้อยผมอยากให้ทางท่านผู้แปลหรือสำนักพิมพ์แปลความหมายจริงๆของชื่อตอนแล้วบอกไว้ในคำนำหรือหมายเหตุผู้แปลก็ดีนะครับ
กลับมาส่วนของเนื้อเรื่องกันบ้าง ผมว่าตอนนี้สนุกดีพอสมควรและเรื่องก็ได้คลายปมปริศนาที่ทิ้งไว้ในตอนก่อนๆและขมวดปมใหม่เอาไว้ให้ติดตามต่อ ผมคงไม่วิจารณ์อะไรในส่วนนี้แต่ขอตั้งข้อสังเกตุว่าตอนนี้ฉากการต่อสู้ใหญ่ๆหรือการสู้กันของยอดฝีมือแทบไม่มีเลยเมื่อเทียบกับภาคสามแล้วผมว่าภาคนี้น้อยกว่าเยอะ
แต่เรื่องการทรมาน ทรยศ หักหลัง หักมุม พิศวาส ยังคงมีอยู่ครบถ้วนตามสไตล์ตองท่านอุน ผมยังมีข้อสังเกตุอีกนิดนึงว่าเมื่อเทียบกับเรื่องของหวงอี้แล้ว อุนสุยอันมักไม่เสียดายตัวละครเท่าไหร่นัก ที่สมควรตายก็ให้ตายไปบางทีตัวละครที่คนอ่านไม่คาดคิดว่าจะตายหรือไม่อยากให้ตายก็ยังตายเอาดื้อๆ ช็อคคนอ่านซะอย่างนั้นแหละ ส่วนหวงอี้ผมว่าค่อนข้างหวงหรือเสียดายตัวละคร ยิ่งตัวละครสำคัญไม่ค่อยจะตายหรอกหรือตายยากตายเย็นเหลือเกิน
ก็อยากจะเขียนเท่านี้แหละครับ หวังว่าคงไม่มีเนื้อหาส่วนไหนที่spoilนะครับ พยายามระวังอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ก็รอกระบองเทิดฟ้าอยู่อย่างใจจดใจจ่อครับ(เห็นว่าออกวางแผงเมื่อวานนี้หรือเปล่าครับ?)
จากคุณ :
อ๊อดน้อยใส่แว่น
- [
14 ก.ค. 47 18:29:14
]