ความคิดเห็นที่ 1 ครั้น ณ วัน ๓ ฯ๙ ๗ จุลศักราช ๑๑๒๒ ขุนนางข้าราชการอัญเชิญดีปะยินมางศรีสุธรรมราชาพระราชโอรสองค์ใหญ่ขึ้นเสวยราชสมบัติทรงพระนามว่าพระเจ้าศิริปะวะระมหาธรรมราชามางตรายี แล้วพระองค์ได้ทรงจัดการบ้านเมืองเรียบร้อยทุกประการ ครั้น ณ วัน ๔ ฯ๑o ๔ จุลศักราช ๑๑๒๒ ปี พระองค์ทรงจัดพลทหารไปตีเมืองเชียงใหม่อีก จัดให้อะภะกามณีทัพ ๑ มางละศิริทัพ ๑ เนมมะโยแล๊ดแวจอของทัพ ๑ เนมะโยแล๊ดยาจ่อของทัพ ๑ สี่ทัพนี้ ม้า ๗๕o พลทหาร ๗๕oo ยกไปตีเมืองเชียงใหม่ ครั้น ณ วัน ๔ ฯ๙ ๑ จุลศักราช ๑๑๒๕ ปี พระองค์เสด็จสวรรคตเสวยราชสมบัตืได้ ๓ ปี กับ ๖ เดือน พระชนม์ ๒๙ พรรษา ครั้น ณ วัน ๓ ฯ๑o ๑ จุลศักราช ๑๑๒๕ ปี เวลาแสงพระอาทิตย์ขึ้น ขุนนางข้าราชการเชิญมะเยดูมางศรีธรรมราชา ซึ่งเปนพระอนุชาขึ้นครองราชสมบัติ ภายหลังทรงพระนามว่า พระเจ้าฉินพะยูชิน ( พระเจ้าช้างเผือก ) แล้วพระองค์ได้ทรงจัดการบ้านเมืองเรียบร้อยตามธรรมเนียมพระมหากษัตริย์ทุกประการ เมื่อพระเชษฐาธิราชเจ้าพระองค์ยังไม่ถึงแก่สวรรคตนั้นพระองค์ได้ทรงจัดให้อะภะยะกามณีมางละศิริยกพลไปตีเมืองเชียงใหม่นั้น ครั้น ณ วัน ๖ ฯ๒๑o จุลศักราช ๑๑๒๕ ปี ตีเชียงใหม่ได้หมดทั้งหัวเมืองที่ขึ้นกับเชียงใหม่ ๕๗ หัวเมืองด้วย แล้วอะภะยะกามณีตั้งให้มางแรศิริเปนผู้รักษาเมืองเชียงใหม่ ครั้นตั้งจัดการบ้านเมืองเสร็จแล้วอะภะยะกามณีก็ยกพลกลับพระมหานคร เมื่อยกทัพกลับนั้น ได้เอาตัวมางสาสอยตองจา กับหม่อมนามว่ามางเถ็กปั่น แลราชบุตรนามว่ามางจีๆ มางจาจาซึ่งเปนพระราชบุตรและพระราชนัดดาพระเจ้ากรุงอังวะพระองค์เก่า ที่หนีเมื่อกรุงอังวะเสียนั้น แลฉินจาชินกับบ่าวไพร่ที่หนีจากกรุงหงสาวดี กับช้างม้าสาตราอาวุธที่ได้จากเมืองเชียงใหม่นั้นมาถวาย ใต้ฝ่าละอองทุลีพระบาท ถวาย ณ วัน ๓ ฯ ๑๓๓ จุลศักราช ๑๑๒๕ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:08:07 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วพระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ตั้งให้อะภะยะกามณี เปนเชียงใหม่หวุ่น ( พระยาเชียงใหม่ ) กลับไปรักษาเมืองเชียงใหม่ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า เลื่อนยศให้มางละศิริเปนมางมหานรทา และให้ว่ากรมม้าด้วย เมื่ออะภะยะกามณี มางละศิริกลับไปรักษาเชียงใหม่นั้น น้อยมะโน งะจันขง ๒ คนนี้ได้ไปชักชวนคบคิดกับเจ้าลาวญวนใหญ่ เมืองสมัตราป่อง เมืองลคร เมืองลวยหลุ่น เมืองสัก เมืองปุ เปนขบถ ครั้นมางแรศิริทราบว่าจะเปนขบถจึงมีใบบอกเข้ามากราบทูล ครั้นพระองค์ทรงทราบพระองค์จึงทรงตรัสกับขุนนางข้าราชการว่า บัดนี้เชียงใหม่แลหัวเมืองขึ้นเชียงใหม่ ๕๗ และเมืองหลุ่ม แลหัวเมืองขึ้นเมืองหลุมยังไม่เรียบร้อยยังกระด้างกระเดื่องอยู่ เพราะฉนั้นเราควรยกทัพไปตีให้เรียบร้อยและจะต้องจัดให้ไปตีกรุงศรีอยุธยาให้เรียบร้อยขึ้นอยู่กับเราด้วย ครั้นพระองค์ทรงรับสั่งดังนั้นแล้ว พระองค์ก็ทรงจัดให้เนมะโยสีหะปะเต๊ะทัพ ๑ สโตมางตินทัะ ๑ จอของจอสูทัพ ๑ ศิรินันทสินจันทัพ ๑ ชับปะยากงโบ่ทัพ ๑ สิดปิ่นโบ่ทัพ ๑ ตริงบะละจอทัพ ๑ คริงบะละจอทัพ ๑ ตริงสอยตองทัพ ๑ ตองนันทจอทัพ สอยตองอุดินทัพ ๑ พระญาลอทัพ ๑ ดิปะแรถุดจอทัพม้า ๑ แรของจอสราทัพม้า ๑ นะราสอยตองทัพม้า ๑ นันทราชทัพม้า ๑ ทั้งคะสมะนะทัพม้า ๑ แล๊ดแอจักจาทัพม้า ๑ รุงขาทัพม้า ๑ รวม ๒๘ ทัพ ช้าง ๑ooo พลทหาร ๒oooo ทรงตั้งให้จอดินสีหะสูเปนยกระบัตร์ทัพ ทรงตั้งให้ตุรินรามางจอเปนปลัดทัพ ทรงตั้งให้สีหะปเต๊ะเปนแม่ทัพ ทรงโปรดเกล้าฯ ให้นายทัพนายกองนี้ยกทัพไปตีเชียงใหม่ ยกไป ณ วัน ๓ ฯ๖๔ จุลศักราช ๑๑๒๕ ปี จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:09:23 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ครั้นเนมะโยสีหะปะเต๊ะยกทัพไปถึงเมืองโมแน (เมืองนาย) สีหะปะเต๊ะก็เกณฑ์พลทหารเงี้ยว ๓๐๐๐ ให้เจ้าเมืองนายคุมทัพ ๑ เมืองญองสวยทัพ ๑ เมืองรัดเจ้าทัพ ๑ เมืองไก่ทัพ ๑ เมืองไลข้าทัพ ๑ เมืองจิตร์ทัพ ๑ เมืองปุ่นทัพ ๑ เจ็ดทัพนี้เป็นเมืองเจ้าประเทศราชเงี้ยวทั้งสิ้น แล้วสีหะปะเต๊ะจัดให้เจ็ดทัพนี้เป็นกองทัพหน้า ครั้งสีหะปะเต๊ะจัดแล้วก็ยกกองทัพออกจากเมืองโมแนบันลุถึงเมืองเชียงตุง เมื่อสีหะปะเต๊ะยกทัพมาถึงเมืองเชียงตุงนั้น นางแรศิริผู้รักษาเมืองเชียงใหม่ทราบว่า พระองค์ทรงจัดให้สีหะปะเต๊ะเป็นแม่ทัพยกกองทัพมาช่วยมางแรศิริจึงจัดให้พลทหารขึ้นม้าเร็วออกไปบอกสีหะปะเต๊ะ เรื่องเหตุการทั้งปวงที่หัวเมืองเชียงใหม่ ๕๗ หัวเมืองซึ่งตั้งอยู่ข้างฝั่งตะวันออกแม่น้ำสีลวินเป็นขบถนั้นทุกประการ เมื่อสีหะปะเต๊ะทราบเรื่องทุกประการแล้วจึงจัดกองทัพประเทศราชเงี้ยว ๗ ทัพ กับศิริราชสังจันทัพ ๑ ตุริงรามจอซึ่งเป็นปลัดทัพๆ ๑ จอของจอสู้ทัพ ๑ รวม ๑๐ ทัพๆ นี้ให้ยกไปตีเมืองปุ เมืองสัก สีหะปะเต๊ะนั้นรวม ๒๕ ทัพ ยกไปตีเมืองสวิน เมืองเชียงราย ได้ยกแยกกันไปตี ๒ ทาง ครั้นเข้าตีหัวเมืองเหล่านั้นก็ได้โดยสดวกแล้วได้จัดการบ้านเมืองเรียบร้อยแล้ว ก็เข้าตีงะสูติดงะจันขงที่เขาดอยหลวง จับตัวงะจันขงแลลูกเมียกับพรรคพวก ๓๐๐๐ เศษได้ แต่งะสูติดนั้นหนีไปได้ แล้วยกทัพตามไปตีเมืองพะยอ ครั้นไปถึงเมืองพะยอก็เข้าล้อมเมืองพะยอไว้ทั้ง ๒๔ ทัพ ฝ่ายงะสูติดกับลูกเจ้าเชียงใหม่ทราบว่ารี้พลยกมามากก็เลิกทัพถอยหนีไปเข้ากับเจ้าเมืองลำพูนน้อยมะโนก่อนยังมิได้ยกเข้ามาล้อมเมืองพะยอ ฝ่ายสีหะปะเต๊ะก็มิได้หยุดทัพทหารเลยเข้ายกตีเมืองลำพูนน้อยมะโนไม่อาจสู้ก็ทิ้งครอบครัวลูเมียหนีเล็ดลอดไปกับคนสนิท เมื่อตีเมืองลำพูนได้นั้นได้ช้าง ๒๐๐ เศษ และได้ปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธเป็นอันมาก แล้วก็ถึงเทศกาลฝนลงมากจึงได้ยกทัพไปพักช้างม้าพลทหารที่เมืองน่าน แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพได้ปฤกษาและจัดพลทหาร นายทัพนายกองทั้งปวงไว้เพื่อจะไปตีเมืองเลียงเชียงแลอยุทธยา เวลานั้นสีหะปะเต๊ะแม่ทัพได้จัดการหัวเมืองขึ้นเชียงใหม่ ๕๗ หัวเมืองเรียบร้อยปรกติมิได้กระด้างกระเดื่อง ครั้นสิ้นฤดูฝน พระเจ้าฉินพยูชิน (พระเจ้าช้างเผือก) ทรงมีท้องตรามาถึงสีหะปะเต๊ะใจความว่าให้สีหะปะเต๊ะจัดกองทัพยกไปตีเมืองหล่งขบินเมืองลา เมื่อสีหะปะเต๊ะได้ทราบท้องตราดังนั้น ก็ยกกองทัพ ๒๕ ทัพ โดยทางเรือออกจากเมืองน่าน ณ วันฯ ๑๒ จุลศักราช ๑๑๒๖ ปี ได้นอนพักพลทหารรายทางไป ๑๙ ตำบลจึงถึงเมืองเหล็ก ครั้นถึงเมืองเหล็ก สีหะปะเต๊ะแม่ทัพจัดพลทหาร ๑๐ ทัพ ให้ตุริงรามจอปลัดทัพคุมยกแยกไปโดยทางบกไปบรรจบ พบกันที่เมืองหล่ง ทัพบกทัพเรือก็ไปถึงเมืองหล่งพร้อมกัน แต่ยกจากเมืองเหล็กมา ๑๕ ตำบลจึงถึงเมืองหล่งขบิน จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:11:37 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฝ่ายเจ้าเมืองหล่งขบินทราบว่ากองทัพเจ้าพม่าให้ยกมามากก็ได้จัดการป้องกันบ้านเมืองค่ายคูประตูหอรบแลเอาปืนใหญ่น้อยและสาตราอาวุธเอาขึ้นบนเชิงกำแพงจุกช่องไว้โดยกวดขัน แล้วเจ้าเมืองหล่งเจ้าเลียงเชียงและพวกอำมาตย์เจ้าเลียงเชียงได้จัดพลทหาร ๕๐๐๐๐ ช้าง ๑๐๐๐ ม้า ๒๐๐๐ ยกออกจากเมืองข้ามแม่น้ำโขงไปคอยรับอยู่ที่ข้างฝั่งตะวันตกพร้อมด้วยทั้งทัพบกทัพเรือโดยแน่นหนา ฝ่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพครั้นเห็นเจ้าเลียงเชียงยกไปตั้งคอยรับอยู่ข้างฝั่งตะวันตกแม่น้ำโขงดังนั้น สีหะปะเต๊ะแม่ทัพแลนายทัพนายกองพลทหารทั้งปวงก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรง ก็เข้าตีทัพเจ้าเลียงเชียงพร้อมกัน บ้างเข้าตีทัพเรือ บ้างเข้าตีทัพช้าง บ้างเข้าตีทัพม้า บ้างเข้าตีทัพพลทหารราบ เข้ารบพุ่งฟันแทงด้วยกำลังเอาความชอบกันทุกตัวคนมิได้คิดแก่ชีวิตร์ ฝ่ายกองทัพเจ้าเสียงเชียงก็ถูกอาวุธล้มตายเจ็บปวดมากก็ล่าทัพถอยหนีทัพเข้าเมือง ฝ่ายกองทัพสีหะปะเต๊ะก็ตั้งค่ายลงที่ริมฝั่งแม่น้ำโขง แล้วใช้ให้พลทหารไปเอาศพพลทหารของเจ้าเลียงเชียงที่ตายนั้นมากองไว้ที่ริมแม่น้ำโขง ๑๐๐๐๐ ศพเศษ สีหะปะเต๊ะทำดังนี้เพื่อให้เจ้าเลียงเชียงแลพลทหารกลัวเกรง เจ้าเลียงเชียงและพลทหารพลเมืองเห็นกองศพกองอยู่มากมาย ดังนั้นก็กลัวเกรงฝีมือสีหะปะเต๊ะเปนอันมากมิได้ออกสู้รบอีกเลย ปิดประตูลงเขื่อนรักษาเมืองอยู่โดยกวดขัน ฝ่ายสีหะปะเต๊ะจะเข้าล้อมเมืองและตีหักเข้าไปก็ไม่ได้ เพราะเมืองหล่งนั้นตั้งอยู่ที่กลางเกาะมีน้ำรอบ สีหะปะเต๊ะจึงเกณฑ์พลทหารทั้งปวงทำหอรบให้สูง แล้วเอาปืนใหญ่น้อยขึ้นบนหอรบนั้นยิงเข้าไปในเมืองหล่งดังฝนแสนห่า ยิงอยู่ดังนั้น ๕ วัน แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพปฤกษากับนายกองทั้งปวงว่า บัดนี้เจ้าเลียงเชียงตั้งใจพึ่งกำแพงเมืองของตัวมิได้ออกมาสู้รบตั้งมั่นอยู่เช่นนี้ เราจะรอช้าอยู่นั้นไม่ได้ เพราะเรามิได้ยกทัพมาตีแต่เฉพาะเมืองเชียงใหม่ เมืองเลียงเชียงเท่านั้น ด้วยเราจะต้องยกไปตีกรุงศรีอยุธยา ครั้นสีหะปะเต๊ะ แม่ทัพปฤกษาดังนั้น พวกนายทัพนายกองก็เห็นพร้อมกันหมด แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็เกณฑ์ให้พลทหารทั้งปวงทำเกวียนรบ ครั้นได้เกวียนรบมากแล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็จัดให้นายทัพนายกองทั้งปวงคุมพลทหารเอาเกวียนรบบังเข้าไปจนถึงเชิงกำแพงเมือง ครั้วถึงเชิงกำแพงเมืองนายทัพนายกองทั้งปวงก็ขับให้พลทหารบ้างขุดกำแพงเมืองเข้าไปเอาสายโซ่บรรไดพาดปีนกำแพงขึ้นไปเป็นสามารถ ฝ่ายเจ้าเลียงเชียงแลนายทัพนายกองของเจ้าเลียงเชียงก็เอาปืนใหญ่น้อยและสาตราอาวุธทั้งปวงทุ่มทิ้งยิงออกมาจากเชิงเทินดังฝนแสนห่ามิได้หยุดหย่อน จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:12:43 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฝ่ายนายทัพนายกองแลพลทหารสีหะปะเต๊ะก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรงลูกกระสุนปืนและสาตราอาวุธทั้งปวง ก็ดื้อดันปีนกำแพงแลขุดกำแพงขึ้นไปได้ก็ตีฟันแทงพวกพลทหารแลนายกองของเจ้าเลียงเชียงที่รักษาน่าที่เชิงเทินนั้นถูกอาวุธเจ็บปวดล้มตายแลตกกำแพงตายเป็นอันมาก ครั้นสีหะปะเต๊ะตีแตกเข้าไปได้สักครึ่งเมืองก็เห้นค่ายใหญ่ของเจ้าเลียงเชียงตั้งคอยรับอยู่ที่กลางเมืองโดยแน่นหนา เมื่อสีหะปะเต๊ะเห็นดังนั้นจึงเกณฑ์ให้ทหารเอาปืนใหญ่เข็นขึ้นไปบนยอดเขาเป็นอันมาก แล้วให้ยิงลงมาในเมืองเสียงปืนมิให้ขาดวันยังค่ำคืนยังรุ่ง ฝ่ายเจ้าเลียงเชียงแลนายทัพนายกองและพลทหารพลเมืองแลสมณทั้งปวง ก็กลัวเกรงฝีมือสีหะปะเต๊ะดังมหายักษ์จะเข้าฉีกมังสังกินแล้วเจ้าเลียงเชียงจึงจัดสมณ ๘ รูปกับท้าวพระยา เอาเครื่องราชบรรณาการออกไปหาสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ ครั้นไปถึงที่สีหะปะเต๊ะแม่ทัพสมณ ๘ รูปกับท้าวพระยาพูดว่า บัดนี้เจ้าเลียงเชียงนายของข้าพเจ้าได้ใช้ให้พวกข้าพเจ้าเอาเครื่องราชบรรณาการกับขอยอมสวามิภักดิ์เปนข้าอยู่กับพระเจ้าฉินพะยูชินมางตรายีผู้ผ่านพิภพกรุงรัตนอังวะแลขอถวายราชธิดาและจะขอถวายสุวรรณบุพผาสาตราอาวุธตามราชประเพณีทุกประการ ฝ่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพครั้ยทราบดังนั้น ก็มีความยินดี แล้วยอมตามเจ้าเลียงเชียงที่ใช้ให้สมณท้าวพระยามาพูดนั้นทุกประการ แล้วสีหะปะเต๊ะก็จัดการบ้านเมืองใหญ่น้อยให้เรียบร้อย เมื่อบ้านเมืองเรียบร้อยดีแล้ว สีหะปะเต๊ะแม่ทัพจึงให้เจ้าประเทศราชขุนนางท้าวพระยาทั้งปวงมาถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา เจ้าประเทศราชที่มาถือน้ำนั้นคือ เจ้าเมืองหล่ง เจ้าเมืองลา เจ้าเมืองณอง เจ้าเมืองจัน เจ้าเมืองหมี เจ้าเมืองสวน เจ้าเมืองแสน ครั้นให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจาแล้ว ก็ให้เจ้าประเทศราชเหล่านั้นไปรักษาเมืองตามเดิม แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพขอธิดาของเจ้าเลียงเชียง ๓ คน แล้วขอบุตร์อำมาตย์ท้าวพระยาชายหญิงสำหรับเลี้ยงดูธิดาของเจ้าเลียงเชียง ๓ คนนั้น ๑๐๐๐ คนเศษ เรียกเงิน ๒๐๐ ชั่ง ทองคำ ๕๐ ชั่ง ปืนใหญ่ ๕๐๐ กระบอก ปืนคาบสินลา ๑๐๐๐ กระบอก ช้างรบศึก ๑๐๐ กระบี่ ๕๐๐ ทวน ๕๐๐ ง้าว ๕๐๐ ตรี ๕๐๐ เกราะสำหรับขี่ม้า ๕๐๐ ครั้นสีหะปะเต๊ะเรียกมาจัดเสร็จแล้วก็มอบให้อุดินจ่อนายทหารฝ่ายขวาเชิญไปถวายใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาท พรเจ้ากรุงรัตนอังวะ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:13:44 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ครั้น ณ วัน ฯ จุลศักราชปีนั้น สีหะปะเต๊ะแม่ทัพได้ยกกองทัพกลับจากเมืองหล่งขบิน ครั้นเดือน ๖ ขึ้น ๑๑ ค่ำ ถึงเมืองนครลำปาง เมื่อถึงนครลำปางนั้นเปนเทศกาลฝน ในปีนั้นน้ำมากท่วมทุกหนทุกแห่งถึงกับช้างม้ารี้พลไม่มีที่อยู่ ในเวลานั้นสีพะปะเต๊ะต้องทำพิธีอ่านพระบรมราชโองการห้ามพระพิรุณเจ้าน้ำฝน น้ำจึงแห้งน้อยลงแล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็เกณฑ์พวกเจ้าประเทศราชที่ตั้งอยู่ข้างฝั่งตวันออกแม่น้ำสิลวิลทั้งปวง คือ เจ้าเมืองเชียงใหม่ เจ้าเลียงเชียงเปนต้น มาเข้าบรรจบจะยกไปตีกรุงศรีอยุธยา ฝ่ายมหานรทาแม่ทัพ พระองค์ทรงโปรดเกล้าฯ ให้ยกทัพไปตีกรุงศรีอนุธยาทางเมืองทวายนั้น ครั้นถึงเมืองทวายก็เกณฑ์พลทหารและช้างม้าเมืองหงษาวดี เมืองมุตมะ เมืองทวาย เมืองมฤท เมืองตนาวศรี ครั้นเกณฑ์แล้วมหานรทาแม่ทัพก็พักพลทหารช้างม้ารี้พลอยู่เมืองทวายเพราะฝนลงมาก ยกมาไม่ได้ ครั้นสิ้นฤดูฝนอินทราชาปลัดทัพคุมพลทหารหงษาวดีที่เกณฑ์ได้ ๓๐๐๐ นั้น จัดเปน ๖ กอง ยกจากหงษาวดีมาบรรจบกับทัพมหานรทาแม่ทัพที่มเองทวาย พระยาเจียงคุมทหารที่เกณฑ์ได้จากเมืองมุตมะ ๓๐๐๐ จัดเปน ๖ กอง ยกมาบรรจบกับกองทัพมหานรทาแม่ทัพที่เมืองทวาย ละจอทินคุมพลทหารที่เกณฑ์ได้จากเมือง มฤท เมืองตนาวศรี ๒๐๐๐ จัดเปน ๔ กอง ยกมาบรรจบกับกองทัพมหานรทาที่เมืองทงาย พลทหาร ๒๐๐๐ ที่เกณฑ์ได้ในเมืองทวายนั้นจัดเป็น ๔ กอง แล้วมหานรทาแม่ทัพมองให้พระยามุตมะคุมพลทหารเดิมและช้างม้าเดิม และทั้งที่เกณฑ์ได้ใหม่ รวมทั้งสิ้นพลทหาร ๓๐๐๐๐ ช้างรบศึก ๒๐๐ ม้า ๒๐๐๐ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:14:35 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ครั้นเดือน ๑๒ ขึ้น ๑๑ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๒๗ มหานรทาแม่ทัพได้ยกพลออกจากเมืองทวายไปตีกรุงศรีอยุธยา แล้วมหานรทาแม่ทัพก็จัดให้นายทัพนายกองและพลทหารทั้งปวงเข้าตีหัวเมืองรายทางทั้งสิ้น ฝ่ายผู้รักษาเมืองเพ็ชร์บุรี เมืองกาญจนบุรี เมืองไชยา เมืองชุมพร ผู้รักษาหัวเมืองฝั่งตวันตกกรุงศรีอยุทธยาทั้งปวงนั้น ก็ได้จัดการป้องกันบ้านเมืองแลวาตราอาวุธปืนใหญ่น้อยจุกช่องตามกำแพงเมือง และหอรบไว้ทุกแห่งทุกทางโดยกวดขันแน่นหนาเหมือนอย่างกำแพงเหล็ก ฝ่ายมหานรทาแม่ทัพก็จัด ชะแลง มีด จอบ เสียม บันได ให้กับนายทัพยานกองแลพลทหารทั้งปวงๆ ก็พร้อมใจกันบ้างเข้าขุดเชิงกำแพง บ้างเอาบรรไดพาดปีนกำแพงขึ้นไป ไม่ได้ย่อท้อกลัวเกรงแก่ความตาย ต่างคนต่างเอาความชอบกับ ทำดังนั้นสักครู่หนึ่งพลทหารทั้งปวงก็เข้าเมืองได้ ครั้นเข้าในเมืองได้ก็จับพลทหารและพลเมืองชายหญิง บ้างก็ริบเอาเงิน บ้างก็เอาสาตราอาวุธทั้งปวงส่งไปกับแม่ทัพที่ค่าย แล้วมหานรทาแม่ทัพก็ตั้งพวกบรรดาที่เปนหัวหน้าอยุทธยาที่มาเข้ายอมสวามิภักดิ์นั้น เปนผู้รักษาเมืองเพ็ชร์บุรี ครั้งตั้งแล้วก็ให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจาเพื่อมิให้กลับใจเปนขบถ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:15:33 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วมหานรทาแม่ทัพก็ยกจากเมืองเพ็ชร์บุรี ครั้งถึงเมืองราชบุรี ฝ่ายผู้รักษาเมืองราชบุรีเห็นว่าเมืองเพ็ชร์บุรีเสียแก่มหานรทา ก็มีความกลัวเกรงไม่อาจจะต่อสู้รบ แล้วผู้รักษาเมืองราชบุรีก็เอาเครื่องราชบรรณาการเปนอันมากออกมาสวามิภักดิ์ยอมเข้าเปนข้ามหา นรทาแม่ทัพ แล้วมหานรทาแม่ทัพก็ตั้งให้ผู้รักษาเมืองราชบุรีกับตั้งให้นายทหารเอกอยุทธยากำกับรักษาเมืองราชบุรีต่อไป แล้วให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจาด้วย มหานรทายกจากเมืองราชบุรีนอนทางตามระยะไป ครั้นถึงเมืองสพานบุ่ง ผู้รักษาเมืองสพานบุ่งเห็นว่ามหานรทายกทัพมามากแลเห็นว่าผู้รักษาเมืองราชบุรีเข้าสวามิภักดิ์ก็มิอาจจะออกสู้รบ ผู้รักษาเมืองสพานบุ่งก็จัดเครื่องราชบรรณาการออกมายอมสวามิภักดิ์มหานรทาพร้อมกับนายทหารเอกอยุทธยาด้วย ครั้นมหานรทาเห็นออกมายอม ดังนั้นก็ย่อมรับไว้ แล้วให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจารักษาเมืองสพานบุ่งต่อไป แล้วยกจากเมืองสพานบุ่ง ก็หยุดพักแรมไปตามระยะทาง ครั้นถึงเมืองกาญจนบุรีก็จะเข้าตีเมืองกาญจนบุรีแต่เข้าตียังไม่ได้ เพราะกำแพงเมืองกาญจนบุรีแน่นหนามั่นคงนัก ฝ่ายผู้รักษาเมืองกาญจนบุรีก็เอาช้างม้ารี้พลเข้าปลาอาหารเข้าไว้ในเมืองทั้งสิ้น แล้วจัดให้พลทหารเอาปืนใหญ่น้อยจุกช่องตามใบเสมากำแพงเมืองทุกช่องทุกทางโดยแน่นหนามั่นคง ฝ่ายมงมหานรทาก็ขับให้พลทหารแลนายทัพนายกองทั้งปวงให้เข้าตีเมืองกาญจนบุรี บ้างให้เอาช้างแทงกำแพง บ้างขุดเข้าไป บ่งปีนกำแพงเปนสามารถ ข้างผู้รักษาเมืองกาญจนบุรีก็ขับให้พลทหารเอาปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธทั้งปวงทุ่มยิงออกมาเหมือนฝนแสนห่าข้างพลทหารมางมหานรทาก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรงสาตราอาวุธทั้งปวง ก็ขุดกำแพงปืนกำแพงเมืองเข้าไปได้ ก้เอาไฟเผาบ้านเรือนของพลเมืองแลจับพลทหารพลเรือนก็บริบเอาเงินทองทั้งปวงส่งไปให้กับมางมหานรทาแม่ทัพๆ ก้จัดตั้งให้หัวหน้าที่ยอมเข้าสวามิภักดิ์ เปนผู้รักษาเมืองกาญจนบุรีแล้วให้ถือน้ำพระพิพัตน์สัจจา เพื่อมิให้กลับใจเปนขบถ แล้วยกจากเมืองกาญจนบุรีพักแรมตามระยะทางไป ครั้นถึงเมืองไชยาก็ล้อมเมืองไชยาไว้ ฝ่ายผู้รักษาเมืองไชยาแลนายทหารเอกเมืองไชยาเห็นว่ากองทัพยกมามากก็ไม่อาจจะต่อสู้รบ จึงจัดเครื่องราชบรรณาการออกมาคำนับยอมสวามิภักดิ์ แล้วมหานรทาก็ให้ผู้รักษาเมืองกับนายทหารเอกนั้นถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา เสร็จแล้วก็มอบให้ผู้รักษาเมืองกับนายทหารเอกนั้นรักษาเมืองไชยาต่อไป จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์ - [ 10 ต.ค. 47 23:16:14 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วมหานรทาแม่ทัพก็ยกทัพพักแรมตามระยะไป ครั้นถึงเมืองชุมพรฝ่ายผู้รักษาเมืองชุมพรไม่ยอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์ เอาสาตราอาวุธขึ้นรักษาตามน่าที่คอยสู้รบตั้งมั่นอยู่ ฝ่ายข้างมหานรทาเห็นว่าไม่ยอมอ่อนน้อมจึงขับให้พลทหารเข้าตีเมืองชุมพร ฝ่ายผู้รักษาเมืองชุมพรและพลหารก็เอาปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธทุ่มทิ้งยิงลงมาเปนสามารถ ฝ่ายพลทหาร มหานรทาก็มิได้กลัวเกรงอาวุธทั้งปวงก็พร้อมกันเข้าตีโดยกำลัง บัดเดี๋ยวใจก็เข้าเมืองได้ เมื่อ เข้าเมืองได้นั้นพลทหารทั้งปวงก็จับผู้รักษาเมืองแลพลทหารพลเมืองชายหญิง แลเก็บริบเอาเงินทองของราษฎรชาวบ้านและเก็บเอาสาตราอาวุธทั้งปวง แต่สาตราอาวุธนั้นส่งไปให้กับแม่ทัพที่ค่าย ฝ่ายมหานรทาก็จัดตั้งให้หัวหน้าที่ยอมสวามิภักดิ์นั้นเปนผู้รักษาเมือง แล้วให้ถือพระพิพัฒน์สัจจา ครั้นจัดการเมืองชุมพรเสร็จแล้ว ก็ยกทัพจากเมืองชุมพรพักแรมตามระยะไป ครั้นถึงเมืองเฉลียงฝ่ายผู้รักษาเมืองเฉลียงทราบว่าหัวเมืองฝ่ายตวันตกเสียแก่พม่าหมดแล้วก็ไม่อาจออกสู้รบ ผู้รักษาเมืองและกรมการก็ออกจากเมืองเฉลียงไปยอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์ข้างมหานรทาแม่ทัพก็ให้ผู้รักษาเมืองแลกรมการนั้น ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจารักษาเมืองเฉลียงต่อไป มหานรทาแม่ทัพจัดการบ้านเมืองเสร็จแล้วก็ออกข้อบังคับห้ามว่ามิให้นายทัพนายกองแลพลทหารทั้งปวงเก็บริบฉ้อฉนลงเอาเงินกับราษฎรที่เข้าสวามิภักดิ์ตามหัวเมืองรายทางทั้งปวง ถ้าผู้ใดขัดขืนจะลงโทษตามอาญาศึกโดยสาหัส ครั้นมหานรทาออกข้อบังคับประกาศเสร็จแล้ว มหานรทาจึงเกณฑ์พลทหารแลช้างม้าจากหัวเมืองที่ตีได้ข้างฝั่งตวันตกกรุงอยุธยานั้น คือ เมืองราชบุรีทัพ ๑ เพ็ชร์บุรีทัพ ๑ เมืองกาญจนบุรีทัพ ๑ เมืองสพานบุ่งทัพ ๑ เมืองไชยาทัพ ๑ เมืองชุมพรทัพ ๑ เมืองเฉลียงทัพ ๑ รวม ๗ ทัพ ๆ นี้จัดตั้งให้มางตรีกามณีจันทะคุมเปนแม่ทัพหน้ายกล่วงน่าไปก่อน มางมหานรทาแม่ทัพคุม ๕๐ ทัพ ยกตามไปรวมทั้งทัพหน้า ๕๗ ทัพ ยกพักแรมตามระยะทางไปเพื่อจะตีกรุงศรีอยุทธยา ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาทรงทราบว่า ทัพพม่ายกมาทางเมืองทวายอิก พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาจึงทรงจัดนายทหารแลพลทหารราบรวม ๖๐๐๐๐ เศษ ช้างรบศึก ๕๐๐ ปืนใหญ่บรรทุกด้วยเกวียน ๕๐๐ กระบอก มอบอาญาสิทธิ์ให้พระยาปะละอำมาตย์เปนแม่ทัพคุมพลทหารยกมาตั้งคอยรับอยู่ที่เมืองสีกุกฝั่งตวันตกกรุงศรีอยุทธยาโดยแน่นหนา จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์ - [ 10 ต.ค. 47 23:16:57 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฝ่ายมหานรทาแม่ทัพก็คุมนายทหารแลพลทหาร ๕๗ ทัพยกมานายทหารพลทหารม้าของมหานรทากองหน้าก็ยกมาพบกับกองทัพอยุทธยาที่คอยตั้งรับอยู่นั้น นายทหารพลทหารม้าจึงใช้ให้พลทหารขึ้นม้าเร็วกลับไปบอกมหานรทาแม่ทัพ ครั้นมหานรทาทราบจึงมีคำสั่งให้นายทัพนายกองบังคับเตรียมการรบไว้ทุกหมวดทุกกองให้ทั่วทั้ง ๕๗ ทัพ ครั้นพลทหารม้า พลทหารช้าง พลทหารราบของมหานรทายกมาใกล้ก็แลเห็นพระยาปะละแม่ทัพอยุทธาคุมพลทหารราบ ๖๐๐๐๐ เศษ ช้าง ๕๐๐ ปืนใหญ่บรรทุกล้อ ๕๐๐ กระบอก ชักปีกกาถึงกันคอยรับอยู่ที่เมืองสีกุก ฝ่ายพลทหารของมหานรทาก็ต่างคนต่างแย่งจะเอารางวัลความชอบมิได้ย่อท้อกลัวเกรงคิดแก่ชีวิตร์ ก็ถืออาวุธปืนใหญ่น้อยดาบหอกง้าวทวนหลาวแหลนเข้าฟันแทงยิงกองทัพอยุทธยา พลช้างเข้าตีพลช้าง พลม้าเข้าตีพลม้า พลทหารราบเข้าตีพลทหารราบ พลทหารปืนใหญ่ก็ยิงพลทหารปืนใหญ่ ได้สู้รบกันเปนสามารถ ฝ่ายกองทัพอยุทธยาทนฝีมือพลทหารของมหานรทาไม่ได้ก็ถอยหนีไป ฝ่ายนายทหารแลพลทหาร ๕๗ ทัพของมหานรทาก็มิได้ติดตามไปตีทัพอยุทธยาที่ถอยหนีไปนั้น แล้วเลยเข้าตีเมืองสีกุกทั้งสี่ด้าน บ้างขุดกำแพง บ้างเอาบรรไดพาดปีนกำแพง ฝ่ายผู้รักษาเมืองสีกุกก็เอาปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธทั้งปวงทุ่มทิ้งยิงลงมาเปนอันมาก ข้างพลทหารของมหานรทาก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรงลูกกระสุนปืนและสาตราอาวุะ ดื้อดันบุกบั่นพร้อมใจกันขุดแลปีนกำแพงมิได้ถอยหลังออกมาขุดทำอยู่ดังนั้นสักครู่หนึ่งก็เข้าเมืองสีกุกได้ เมื่อเข้าเมืองได้นั้นก็จับผู้รักษาเมืองแลนายทหารแลเก็บช้างม้าสาตราอาวุธทั้งปวงไว้ได้สิ้น แล้วมหานรทาจัดตั้งให้หัวหน้าที่ยอมอ่อนน้อมไม่กระด้างกระเดื่องนั้น เปนผู้รักษาเมืองสีกุกต่อไป เมื่อครั้งรบกับพระยาปะละแม่ทัพอยุทธยานั้น จับพลทหารอยุทธยาไว้ได้ ๒๐๐๐ เศษ ช้าง ๑๐๐ เศษ ปืนใหญ่ ๒๐๐ เศษ แล้วได้จัดเก็บรวบรวมช้างแลพลทหารเหล่านี้เสร็จแล้วก็ยกจากเมืองสีกุกพักแรมตามระยะไป จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์ - [ 10 ต.ค. 47 23:17:44 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ครั้นถึงตำบลบ้านกันนีที่ตั้งอยู่ข้างฝั่งตวันตกกรุงศรีอยุทธยามหานรทาก็ตั้งค่ายลงที่ตำบลบ้านกันนีนั้น เมื่อตั้งค่ายเสร็จมหานรทาก็มีใบบอกไปถวายใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาทสมเด็จพระเจ้ากรุงรัตนอังวะใจความในใบบอกนั้นว่า บัดนี้ข้าพระพุทธเจ้าได้ตีหัวเมืองรายทางข้างฝั่งตวันตกกรุงศรีอยุทธยามีไชยชะนะ และได้ช้างม้ารี้พลอยุทธยาและสาตราอาวุธของอยุทธยาไว้ได้สิ้นแล้ว เวลานี้ข้าพระพุทธเจ้าได้พักพลอยู่ที่ตำบลบ้านกันนี เมื่อมหานรทาเขียนใบบอกเสร็จแล้วก็มอบให้ทหารม้าเร็วเชิญใบบอกไปถวายใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาท แล้วมหานรทาแม่ทัพก็ตั้งค่ายอยู่ที่ตำบลบ้านกันนี ปรนช้างม้าแลพลทหารให้มีกำลังพลัง แลคอยรอกองทัพที่ไปตีเชียงใหม่ลงมาพร้อมกันด้วย ฝ่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่ยกไปตีทางเมืองเชียงใหม่นั้น ได้รับท้องตราพระบรมราชโองการว่า ให้สีหะปะเต๊ะยกทัพไปตีกรุงศรีอยุทธยาครั้นเดือนสิบขึ้นแปดค่ำจุลศักราช ๑๑๒๗ สีหะปะเต๊ะแม่ทัพจัดให้ตุเรงรามจอปลัดทัพคุมพล ๕ ทัพ แล้วจัดให้จักรสิทธิ์คุมพลทหาร ๕ ทัพ จัดให้ตุเรงละจอ ๕ ทัพ จัดให้พญาลาว ๕ ทัพ รวม ๒๐ ทัพๆ นี้พลทหาร ๑๐๐๐๐ สีหะปะเต๊ะแม่ทัพเกณฑ์เรือ ๓๐๐ ลำสำหรับบรรทุกพลทหารยกลงไปตีตามหัวเมืองรายทางลำแม่น้ำแม่ปิง แล้วมอบอาญาสิทธิ์ให้ตุเรงรามจอปลัดทัพเปนแม่ทัพคุมพลทหารแลเรือ ๓๐๐ ลำนั้นลงไปตีหัวเมืองรายทางตามลำแม่น้ำแม่ปิง แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพจัดให้ศรีศิริราชสังจันทัพ ๑ เจ้าเมืองหล่งทัพ ๑ เจ้าเมืองหล่มทัพ ๑ เจ้าเมืองหันทัพ ๑ เจ้าเมืองจันทัพ ๑ เจ้าเมืองปั่นทัพ ๑ เจ้าเมืองญวนทัพ ๑ เจ้าเมืองญองทัพ ๑ เจ้าเมืองงะสิทัพ ๑ เจ้าเมืองเลียงเชียงทัพ ๑ รวม ๑๑ ทัพ ๆ นี้พลทหาร ๘๐๐๐ ช้างรบศึก ๑๐๐ ม้า ๓๐๐ มอบอาญาสิทธิ์ให้ศิริราชสังจันเปนแม่ทัพคุมพลทหารยกล่วงหน้าไปโดยทางบกก่อน จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:18:46 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ จัดให้สะโดมางตื่นทัพ ๑ พญาสัมปัญทัพ ๑ เจ้าเมืองแพร่ทัพ ๑ เจ้าเมืองน่านทัพ ๑ เจ้าเมืองนครลำปางทัพ ๑ เจ้าเมืองพะยอทัพ ๑ เจ้าเมืองเชียงงายทัพ ๑ เจ้าเมืองเชียงของทัพ ๑ เจ้าเมืองเชียงราชทัพ ๑ เจ้าเมืองเชียงรายทัพ ๑ เจ้าเมืองเหล็กทัพ ๑ เจ้าเมืองสาดทัพ ๑ เจ้าเมืองสาดทัพ ๑ เจ้าเมืองลอทัพ ๑ เจ้าเมืองปุทัพ ๑ เจ้าเมืองน้อยทัพ ๑ รวมทัพลาวญวน ๑๔ ทัพ รวมทั้งทัพสะโดมางตื่นด้วย ๑๕ ทัพ แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพจัดช้างรบศึกให้ ๒๐๐ ม้า ๗๐๐ พลทหารราบ ๑๒๐๐๐ มอบอาญาสิทธิ์ให้สะโดมางตื่นเปนแม่ทัพหนุนทัพหน้ายกไปอีกกองหนึ่ง แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพเปนทัพหลังคุมพลทหาร ๑๓ ทัพกับเรือรบ ๓๐๐ ลำ ช้างรบศึก ๔๐๐ ม้า ๒๐๐ รวมเปนพลทหาร ๔๓๐๐๐ รวมทั้งทัพบกทัพน้ำ ๑๘ ทัพ ยกจากเมืองนครลำปางโดยทางเรือและทางบกจะยกไปตีกรุงศรีอยุทธยาได้พักแรมตามระยะทางมา ฝ่ายผู้รักษาเมืองหัวเมืองรายทาง คือเมืองบ้านตาก เมืองระแหง เมืองกำแพงเพ็ชร์ เมืองสวรรค์โลก เมืองศุโขทัย เมืองรัตสมา (รัตสมาไม่ได้ความ) เมืองพิษณุโลก เมืองพิไชย เมืองลับแล เมืองนครสวรรค์ เมืองอ่างทอง ครั้นได้ทราบข่าวว่ากองทัพพม่ายกมาก็เตรียมจัดการกำแพงเมืองแลค่ายคูประตูหอรบลงขวากลงหนาม แลเอาปืนใหญ่ขึ้นรักษาน่าที่เชิงเทินโดยแน่นหนาดุจดังกำแพงเหล็ก ฝ่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็ยกทัพตามระยะทางมา ครั้นถึงเมืองบ้านตาก ฝ่ายผู้รักษาเมืองบ้านตากเห็นว่าสีหะปะเต๊ะยกทัพมาช้างม้ารี้พลมากก็ไม่อาจออกจากเมืองไปต่อสู้รบเปนแต่รักษาเมืองตั้งมั่นอยู่ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:19:34 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฝ่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพเห็นว่า ผู้รักษาเมืองบ้านตากรักษาเมืองตั้งมั่นอยู่ดังนั้น ก็ขับให้พลทหารเข้าตีเมืองบ้านตาก พวกพลทหารทั้งหลายก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรงสาตราอาวุธต่างคนต่างจะเอาความชอบ บ้างขุดกำแพง บ้างเอาบรรไดพาดปีนกำแพง ตั้งใจพร้อมกันทำสักครู่หนึ่งก็เข้าเมืองได้ เมื่อเข้าเมืองได้พวกพลทหารก็เก็บริบเอาเงินทองและจับผู้รักษาเมืองพลทหารเมืองราษฎรชายหญิงแลเก็บเอาสาตราอาวุธทั้งปวง แต่เครื่องสาตราอาวุธทั้งปวงนั้นส่งไปให้กับสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่ค่าย สีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็จัดตั้งหัวหน้าที่ยอมอ่อนน้อมไม่กระด้างกระเดื่องนั้น ให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจาและให้รักษาเมืองบ้านตากต่อไป ครั้นยกจากเมืองบ้านตากก็พักแรมตามรายทางมาตามระยะ ก็ถึงเมืองระแหง ผู้รักษาเมืองระแหงเห็นว่าเมืองบ้านตากก็ไม่อาจจะต่อสู้รบ หัวหน้าจึงพาผู้รักษาเมืองระแหงออกมายอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์กับสีหะปะเต๊ะๆ ก็ให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา แล้วตั้งให้ผู้รักษาเมืองกับหัวหน้านั้นรักษาเมืองระแหงต่อไป แล้วสีหะปะเต๊ะก็ยกจากเมืองระแหงพักแรมตามระยะทางครั้นใกล้จะถึงเมืองกำแพงเพ็ชร์ ผู้รักษาเมืองกำแพงเพ็ชร์และหัวหน้าเห็นว่าผู้รักษาเมืองระแหงยอมเข้าสวามิภักดิ์ ก็ไม่อาจจะสู้รบจึงจัดเครื่องราชบรรณาการออกจากเมืองไปยอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์กับสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่กลางทาง สีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็พาผู้รักษาเมืองกำแพงเพ็ชร์แลหัวหน้ายกทัพมาเข้าเมืองกำแพงเพ็ชร์ แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพจึงให้ผู้รักษาเมืองกำแพงเพ็ชร์กับหัวหน้าถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา แล้วให้รักษาเมืองกำแพงเพ็ชร์ต่อไป แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพยกจากเมืองกำแพงเพ็ชร์พักแรมตามระยะไป ครั้นถึงเมืองสวรรค์โลก ฝ่ายผู้รักษาเมืองสวรรค์โลกเห็นว่าบ้านเมืองของตัวได้เอาช้างม้ารี้พลเข้าปลาอาหารสาตราอาวุธทั้งปวงเข้าไว้ในเมืองแน่นหนาบริบูรณ์ จึงมิได้ยอมอ่อนน้อมออกมาสวามิภักดิ์คอยสู้รบตั้งมั่นรักษาเมืองอยู่โดยกวดขัน สีหะปะเต๊ะแม่ทัพเห็นว่าผู้รักษาเมืองสวรรค์โลกตั้งมั่นคอยสู้รบอยู่ดังนั้น จึงขับให้พลทหารทั้งปวงเข้าขุดเชิงกำแพง แลเอาบรรไดพาดปีนกำแพง พวกพลทหารทั้งปวงก็มิได้คิดแก่ชีวิตร์ ต่างคนต่างหาความชอบก็เข้าขุดกำแพงเมือง จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:20:25 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฝ่ายผู้รักษาเมืองสวรรค์โลกก็ขับให้พลทหารเอาปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธทั้งปวงทุ่มทิ้งยิงลงมาดังฝนแสนห่า พวกพลทหารสีหะปะเตีะก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรง บ้างเอาปืนยิงเข้าไป บ้างขุดกำแพงเข้าไป บ้างปีนกำแพงเข้าไป ฝ่ายพลทหารเมืองสวรรค์โลกน้อยตัวกว่าทนฝีมือไม่ได้ก็ถอยหนีลงจากน่าที่เชิงเทิน พลทหารสีหะปะเตีธก็เข้าเมืองได้จับผู้รักษาเมืองและพลทหารพลเมืองราษฎรชายหญิงทั้งปวงแล็วเก็บริบเอาเงินทองแลสาตราอาวุธทั้งปวง แต่เครื่องสาตราอาวุธทั้งปวงนั้นได้ส่งไปที่แม่ทัพที่ค่าย ครั้นสีหะปะเต๊ะจัดการบ้านเมืองเรียบร้อยแล้ว ก็ตั้งหัวหน้าที่ไม่กระด้างกระเดื่องนั้น ให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา แล้วให้รักษาเมืองสวรรค์โลกต่อไป แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพยกจากสวรรค์โลกพักแรมตามระยะไปครั้นถึงเมืองศุโขทัย ฝ่ายผู้รักษาเมืองศุโขไทยกับที่ปฤกษาทราบว่ากองทัพยกมาไม่อาจจะออกสู้รบ จึงพากันออกจากเมืองมาอ่อนน้อมขอชีวิตร์และเปนข้าขึ้นอยู่กับสีหะปะเต๊ะๆ ยอมรับไว้ แล้วตั้งให้ผู้รักษาเมืองศุโขไทยกับที่ปฤกษานั้น เปนผู้รักษาเมืองต่อไป แล้วให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา เพื่อมิให้กลับใจเปนขบถด้วย แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็ยกจากเมืองศุโขไทยไป ครั้นถึงกลางทางฝ่ายผู้รักษาเมืองรัตสมาเห็นว่าเมืองศุโขไทยเข้ายอมสวามิภักดิ์ก็ไม่อาจจะออกต่อสู้รบ จึงออกไปยอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์ที่กลางทาง สีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็รับไว้ แล้วตั้งให้รักษาเมืองรัตสมาตามเดิมและให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจาด้วย จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:21:15 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็ยกไปตีเมืองพิศณุโลก ครั้นถึงเมืองพิศณุโลกก็ตั้งค่ายลงที่เมืองพิศณุโลก ฝ่ายผู้รักษาเมืองพิศณุโลกถือว่าบ้านเมืองของตัวใหญ่โตแน่นหนามั่นคง จึงมิได้ออกมายอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์ ตั้งมั่นรักษาเมืองอยู่โดยกวดขัน ฝ่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็ขับให้พลทหารทั้งปวงเข้าตีเมืองพิศณุโลก พลทหารทั้งปวงก็ตั้งใจพร้อมกันเข้าตี บ้างขุด บ้างเอาบรรไดพาดปีนกำแพงขึ้นไป สักครู่หนึ่งก็เข้าเมืองพิศณุโลกได้ พวกพลทหารทั้งปวงก็จับพลทหารพลเมืองชายหญิงแลเก็บริบเอาเงินทองแลสาตราอาวุธทั้งปวง แต่สาตราอาวุธทั้งปวงนั้นส่งไปยังสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่ค่าย แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็ตั้งหัวหน้าที่ยอมอ่อนน้อมไม่กระด้างกระเดื่องนั้นเปนผู้รักษาเมือง แล้วให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจามิให้กลับใจเปนขบถ แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพออกข้อบังคับห้ามนายทัพนายกองแลพลทหารทั้งปวงมิให้คุมเหงเบียดเบียนฉ้อฉนเก็บริบเอาเงินแก่พวกบรรดาหัวเมืองอยุทธยาตามรายทางที่ยอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์นั้นเปนอันขาด แล้วสีหะปะเตีะแม่ทัพก็พักปรนช้างม้ารี้พลให้มีกำลังอยู่ที่เมืองพิษณุโลก ๑๐ วัน ฝ่ายศิรินันทสังจันทัพ ๑ แลจอของจอสูทัพ ๑ สองทัพนี้ได้แยกกันไปตี ๒ ทาง คือตีเมืองลับแล เมืองพิไชย เมืองธานี เมืองพิจิตร เมืองนครสวรรค์ เมืองอ่างทอง ฝ่ายบรรดาผู้รักษาเมืองที่กล่าวมานี้ได้ทราบข่าวว่าพม่ายกมาตัหัวเมืองทิศตะวันออกและทิศเหนือได้แก่พม่าสิ้นแลทราบว่าแม่ทัพพม่าได้ตั้งค่ายอยู่ที่เมืองพิศนุโลกเปนอันมาก ฉนั้นพวกบรรดาผู้รักษาเมืองเหล่านี้ไม่อาจจะออกสู้รบ จึงเอาช้างม้าสาตราอาวุธทั้งปวงนำมายอมอ่อนน้อมสวามิภักดิ์ เข้ากับสิรังทสังจัน แลจอของจอสูๆ จึงให้ผู้รักษาเมืองลับแล เมืองพิชัย เมืองธานี เมืองพิจิตร เมืองนครสวรรค์ เมืองอ่างทอง ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจา แล้วให้ผู้รักษาเมืองแลหัวหน้าให้รักษาเมืองเหล่านี้ต่อไป ครั้นจัดการบ้านเมืองเสร็จแล้ว ศิรินันทสังจันกับจอของจอสู ได้เรียกบุตรแลบุตรเขยของผู้รักษาเมืองเหล่านี้พาไปบรรจบยังค่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่เมืองพิศณุโลก จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:21:59 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เมื่อสีหะปะเต๊ะแม่ทัพตีหัวเมืองรายทางมานั้น ได้เก็บรวบรวมศาสตราวุธไว้ได้ คือปืนใหญ่บรรจุลูกกระสุนหนัก ๑ ชั่ง แลบรรจุลูกกระสุนหนักถึง ๕ ชั่ง รวมปืนเล็กปืนใหญ่ ๑๕๐ กระบอกๆ นี้ได้มอบให้กับพลทหารรักษาไปส่งไว้ยังเมืองเชียงใหม่ แล้วให้สีหะปะเต๊ะแม่ทัพได้เลือกสรรค์เอาช้างดีม้าดีที่ตีได้จากหัวเมืองฝ่ายเหนือนั้นเสร็จแล้วก็มอบแบ่งปันให้แก่ผู้รักษาเมืองบ้านตากทัพ ๑ เมืองระแหงทัพ ๑ เมืองกำแพงเพชรทัพ ๑ เมืองสวรรคโลกทัพ ๑ เมืองศุโขไทยทัพ ๑ เมืองรัตสมาทัพ ๑ เมืองพิศณุโลกทัพ ๑ เมืองพิไชยทัพ ๑ เมืองลับแลทัพ ๑ เมืองธานีทัพ ๑ เมืองพิจิตรทัพ ๑ เมืองนครสวรรค์ทัพ ๑ เมืองอ่างทองทัพ ๑ ครั้นจัด ๑๓ ทัพนี้เสร็จแล้ว มอบอาญาสิทธิ์ให้อุดินนัดจอเปนแม่ทัพหน้าคุมยกล่วงหน้าไปตีกรุงศรีอยุทธยา แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพคุมทัพบกทัพเรือรวม ๗๑ ทัพ ยกตามทัพหน้าลงไปตีกรุงศรีอยุทธยา ได้พักแรมตามระยะทางมายังมิทันถึงกรุงศรีอยุทธยา ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาทรงทราบว่ากองทัพพม่ายกมาทางเมืองเชียงใหม่ พระองค์จึงรับสั่งว่าอย่าให้กองทัพพม่ายกล่วงเข้ามาตีกรุงศรีอยุทธยาได้ แล้วพระองค์ก็จัดให้พระยาสุรเทพอมาตย์เปนแม่ทัพคุมพลทหารราบ ๓๐๐๐๐ เศษ ปืนใหญ่บรรทุกล้อ แลปืนใหญ่บรรทุกช้างรวม ๒๐๐๐ กระบอกเศษ ช้าง ๓๐๐ เศษ ยกไปโดยทางบกแล้วทรงจัดให้พระยาพระคลังอมาตย์เปนทัพเรือ คุมพลทหาร ๓๐๐๐๐ เศษ เรือฉลอม ๓๐๐ ลำเศษ เรือสัมปันนี ๓๐๐ เศษ ปืนใหญ่ ๒๐๐๐ กระบอกบรรทุกเรือยกไปโดยทางน้ำ แล้วพระยาพระคลัง พระยาสุรเทพ ก็ยกกองทัพไป ครั้นถึงริมลำแม่น้ำแม่ปิง ๆ นี้ห่างจากปากน้ำปสกไป ๑๐๐๐ เส้นเศษ แลเปนทิศอิสาณของบ้านปากน้ำปสก แล้วพระยาทั้งสองก็ตั้งค่ายลงที่ตำบลนั้น คอยสู้รบกองทัพพม่าอยู่โดยแน่นหนา จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:22:54 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฝ่ายสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็ยกกองทัพมาถึงที่ตำบลนั้นพร้อมทั้งทัพบกทัพเรือ สีหะปะเต๊ะแม่ทัพกก็ขับให้พลทหารเข้าตี พลทหารก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรงแลถอยหลัง ตรงเข้าตีพร้อมกันทั้งพลช้างพลม้าเปนสามารถ ฝ่ายกองทัพอยุทธยา ๒ กองทนฝีมือพลทหารไม่ได้ก็แตกหนีไป แล้วจับเปนพระยาคลังแม่ทัพเรือ แลช้าง ๒๐๐ เศษ ปืนใหญ่ ๕๐๐ กระบอกเศษ เรือสำหรับบรรทุกพลทหาร ๓๐๐ ลำเศษ พลทหาร ๑๐๐๐ เศษไว้ได้ พลทหารอยุทธยาที่ถูกสาตราอาวุธตายก็เปนอันมาก เมื่อสีหปะเต๊ะแม่ทัพตีทัพอยุทธยามีไชยชนะทั้งทัพบกทัพเรือแล้ว ก็มิได้หยุดพักพลทหารแลช้างม้า ก็เลยยกไปตีกรุงศรีอยุทธยาครั้นเดือน ๓ ขึ้น ๕ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๒๗ ก็ถึงตำบลบ้านปากน้ำปสก ๆ นี้ตั้งอยู่ทิศอิสาณกรุงศรีอยุทธยาไปประมาณ ๔๐๐ เส้นเศษ แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพก็ตั้งค่ายใหญ่ลงที่ตำบลปากน้ำปสกนั้น ๙ ค่าย ๒ ฟากลำแม่น้ำปิงโดยแน่นหนามั่นคง เมื่อตั้งค่ายเสร็จแล้วก็เอาเข้าปลาอาหารทั้งปวงเอาเข้าไว้ในค่าย ๙ ค่ายนั้นเปนอันมาก ในเวลานั้นสีหะปะเต๊ะแม่ทัพจัดให้พลทหารคุมช้าง ๒๐๐ เศษ ปืนใหญ่ ๑๐๐๐ กระบอกเศษ ที่ตีมาได้จากอยุทธยานั้นไปถวายใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาทพระเจ้ากรุงอังวะ ฝ่ายมหานรทาแม่ทัพแลนายทัพนายกองที่ยกมาทางทวาย มาพักอยู่บ้านกันนีนั้น ครั้นได้ทราบข่าวว่าสีหะปะเต๊ะแม่ทัพยกมาจากเมืองเชียงใหม่ เข้ามาตั้งค่ายพักพลทหารอยู่ที่ตำบลปากน้ำปสกฝั่งทิศอิสาณของกรุงศรีอยุทธยานั้น มหานรทาแม่ทัพจึงจัดพลทหารทั้งปวงยกจากบ้านกันนีพักแรมตามระยะทางมา ครั้นยกมาถึงที่พระบรมธาตุที่พระเจ้าช้างเผือกกรุงหงษาวดีทรงสร้างไว้ ก็ตั้งค่ายลงที่หลังพระบรมธาตุนั้น พระบรมธาตุนี้ห่างจากกรุงศรีอยุทธยาไปประมาณ ๕๐๐ เส้นเศษ แลเปนทิศพายัพของกรุงศรีอยุทธยา จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:23:41 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ครั้นพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยานั้นทรงทราบว่ากองทัพยกมาทางเมืองทวายแลทางเมืองเชียงใหม่เปนอันมาก พระองค์จึงทรงจัดพลทหารแลพลเมืองหัวเมืองใหญ่น้อยที่ใกล้เคียง แลเข้าปลาอาหารทั้งปวงเอาเข้าไว้ในเมืองเปนอันมาก แล้วพระองค์ทรงจัดป้อมค่ายดูประตูหอรบทั้งปวงไว้โดยแน่นหนา แล้วให้เอาปืนใหญ่น้อยสาตราวุธทั้งปวงเอาขึ้นรักษาไว้ตามเชีงเทีนแลป้อมกำแพงเมืองทุกช่องทุกทางหลายซับหลายซ้อน แล้วลงขวากช้างขวากม้าแลสำหรับบังเพลีง แลอาวุธสำหรับป้องกันต่าง ๆ ไว้รอบพระมหานครโดยแน่นหนามั่นคงดุจดั่งเมืองเหล็ก ครั้นทรงจัดการบ้านเมืองเรียบร้อยเสร็จแล้วก็มิได้ทรงยกออกรบ เปนแต่รักษาเมืองมั่นอยู่ ฝ่ายพระยาเทพอมาตย์ทูลแต่พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาว่า บัดนี้กองทัพพม่าทางเมืองทวายทาง ๑ แลทางเชียงใหม่ทาง ๑ แม่ทัพพม่า ๒ คนนี้คุมพลทหารเปนอันมาก เที่ยวตีหัวเมืองใหญ่น้อยทิศตวันออก ตวันตก แลเก็บริบรวบรวมช้างม้าสาตราวุธทั้งปวงไว้ได้สิ้น แล้วยกพลทหารเปนอันมากเข้ามาประชิดถึงเชีงกำแพงกรุงศรีอยุทธยานั้น ขอพระองค์ทรงจัดให้พลทหารออกตีทัพพม่าเสียในเวลานี้ อย่าให้พม่าตั้งตัวได้ ถ้าแม้พระองค์ทรงทิ้งไว้นาน พม่าก็จะตั้งตัวมีกำลังขึ้น แลสืบไปข้างหน้าข้าพระพุทธเจ้าเหนว่าจะทำสงครามกับพม่าก็จะยากลำบากมาก เพราะฉนั้นขอพระองค์ทรงจัดให้พลทหารออกตีทั้งกลางวันกลางคืนในเวลานี้ แล้วก็จะมีไชยชนะแก่พม่าเปนแน่ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:24:34 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาครั้นพระองค์ทรงทราบถ้อยคำของพระยาสุระเทพทูลเช่นนั้น พระองค์จึงตรัสว่าซึ่งกองทัพเจ้าพม่าใช้ให้ยกมาสองทาง แล้วเข้ามาตั้งค่ายอยู่ทิศตวันตกแลทิศเหนือเมืองเราเปนอันมากนั้น ถ้าแม้เราจะไม่ออกไปรบพุ่งก็ได้ ด้วยกรุงศรีอยุทธยาเมืองเรานี้ ถ้าแม้จะว่าไปก็เปนราชธานีหาไภยมิได้ หรือจะเปรียบเปนดาวดึงษ์เมืองเทวดาก็ได้ โดยเหตุว่าถ้าแม้ฝนลงมาก น้ำก็จะท่วมรอบพระนครดุจดังพระมหาสมุท เมื่อน้ำท่วมแล้วกองทัพพม่าก็จะหนีถอยไปเอง เราเหนว่าไม่ต้องมีความวิตกอะไร อนึ่งเราเหนว่าพม่าบังอาจยกทัพเข้ามาประชิดถึงเชีงกำแพงเมืองเราดังนี้ พม่าจะดูถูกเราได้ว่าชาวอยุทธยาไม่อาจสู้รบ เพราะฉนั้นเราควรออกไปจับเปนพวกแม่ทัพแลนายทัพนายกองพลทหารของพม่าเสียให้หมด เมื่อพระองค์ทรงตรัสดังนั้นแล้ว พระองค์ก็ทรงจัดช้างสำหรับรบศึก ๕๐๐ ปืนใหญ่บรรทุกล้อ ๑๐๐๐ กระบอก พลทหารราบ ๕๐๐๐๐ แล้วทรงมอบอาญาสิทธิ์ให้พระยาสุระเทพเปนแม่ทัพคุมพลออกไปรบสีหะปะเต๊ะแม่ทัพพม่าที่ตั้งค่ายอยู่ทางฝั่งทิศตวันออกกรุงศรีอยุทธยา แล้วพระยาสุระเทพแม่ทัพอยุทธยาก็คุมพลทหารยกธงไชยตีฆ้องกลองออกมาโดยกล้าหาญมิได้ย่อท้อกลัวเกรง ฝ่ายพลทหารกองทัพพม่า ครั้นเหนว่ากองทัพอยุทธยายกออกมาดังนั้น จึงนำความไปแจ้งกับสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ ๆ ทราบ จึงจัดจอของจอสู ๑ ตุริงรามจอ ๑ สอยตองจิงสู ๑ ศิริราชสังจัน ๑ พยาลาว ๑ รวม ๕ ทัพ ๆ นี้มอบช้างสำหรับรบศึก ๑๐๐ พลทหารม้า ๑๐๐๐ พลทหารราบ ๑๐๐๐ เปิดประตูค่ายออกไปมิได้รอหยุดยั้ง ตรงเข้าตีพร้อมกันทั้งพลช้างพลม้า พลทหารราบเปนสามารถ ข้างพลทหารอยุทธยาทนฝีมือพลทหารพม่าไม่ได้ก็แตกหนีเข้าเมืองไป เมื่อพลทหารอยุทธยาแตกหนีไปนั้น เก็บสาตราวุธแลช้างไพร่พลทหารได้ คือช้าง ๑๐๐ เศษ ปืนใหญ่ ๕๐๐ กระบอก แลจับเปนพลทหารเลวได้ ๑๐๐๐ เศษ ที่ตายก็มาก จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:25:25 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฝ่ายกองทัพอยุทธยาแตกหนีเข้าเมืองไปได้ประมาณ ๕ วัน พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาทรงพระราชทานรางวัลให้แก่นายทัพนายกองแลพลทหารอยุทธยาเปนอันมาก แล้วพระองค์ทรงจัดช้างรบศึก ๔๐๐ ปืนใหญ่บรรทุกล้อ ๑๐๐๐ พลทหารราบฉกรรจ์ ๕๐๐๐๐ ทรงมอบอาญาสิทธิ์ให้พระสรรพ์อมาตย์เปนแม่ทัพคุมพลกองหนึ่ง แล้วพระองค์ทรงจัดช้างรบศึก ๔๐๐ ปืนใหญ่บรรทุกล้อ ๑๐๐๐ พลทหารฉกรรจ์ ๕๐๐๐๐ ทรงมอบอาญาสิทธิ์ให้พระยาตากเปนแม่ทัพคุมพลกองหนึ่ง ช้างที่จะเข้ารบศึกทุก ๆ ตัวนั้น พระองค์ทรงจัดให้ช่างแผ่เหล็กหุ้มสำหรับป้องกันลุกกระสุนปืน คือหุ้มที่กระหมับช้าง ๒ ข้าง แลที่น้ำเต้าช้าง แลที่น่าอกช้าง แล้วบรรทุกปืนใหญ่ที่หลังช้างยิงได้ทั้งซ้ายทั้งขวา แล้วทรงจัดพลทหารสำหรับบรรจุปืน ๑ คน แลสำหรับยิงคนหนึ่ง เมื่อพระองค์ทรงจัดเสร็จแล้ว พระองค์ทรงรับสั่งให้แม่ทัพทั้ง ๒ ออกไปตีกองทัพพม่าที่ยกมาทางทวายซึ่งตั้งค่ายอยู่ทางฝั่งตวันตกกรุงศรีอยุทธยานั้น แล้วแม่ทัพทั้ง ๒ ก็เป่าแตรสังข์แลตีฆ้องกลองยกออกมาจากในเมือง แลมิได้กลัวเกรงสิ่งหนึ่งสิ่งใด ฝ่ายพลทหารพม่าเหนกองทัพอยุทธยายกออกมาดังนั้น ก็นำความเข้าไปแจ้งแก่มหานรทาแม่ทัพ ๆ ทราบ จึงจัดให้เนมะโยคุณะรัตปลัดทัพ ๔ ทัพ จตุกามณี ๔ ทัพ ศิริไชยะยอสวา ๔ ทัพ แล๊ดอย่าสิทธิ์ยอ ๔ ทัพ ศิริรันทมิตรยอทิง ๔ ทัพ รวม ๒๐ ทัพ ๆ นี้ จัดช้างรบศึกให้ ๑๐๐ หนึ่ง ม้า ๕๐๐ พลทหารราบ ๒๐๐๐๐ แต่ยี่สิบทัพนี้จัดเปนกองหนึ่ง แล้วจัดให้มางยีไชยสู ๔ ทัพ นันทะภะยะยอถิง ๔ ทัพ สุรินตันฉอง ๔ ทัพ รันงูศีริยอถิง ๔ ทัพ สมิงยอของ ๔ ทัพ รวม ๒๐ ทัพนี้จัดช้างรบศึกให้ ๑๐๐ ม้า ๕๐๐ พลทหารราบ ๒๐๐๐๐ แต่ยี่สิบทัพนี้จัดให้กองหนึ่ง ครั้นมหานรทาแม่ทัพจัดเสร็จแล้วก็แยกออกเปนสองกองแล้วเอาพระบรมธาตุพระเจ้าช้างเผือกหงษาวดีทรงสร้างไว้นั้นทำเปนกองกลาง กองหนึ่งอยู่ขวา กองหนึ่งอยู่ซ้าย เรียงเปนปีกกา ๒ ฟากพระบรมธาตุนั้น ครั้นจัดเสร็จแล้วก็คอยสู้รบกองทัพอยุทธยาที่ยกมา จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:26:03 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฝ่ายกองทัพอยุทธยาเมื่อยกออกจากประตูเมืองนั้น มิได้แยกกองทัพออกเปนสองกอง ยกรวมเปนกองเดียวแล้วยกมา ครั้นถึงกองทัพมางยีไชยะสู ๒๐ ทัพ พระสรรพ์อมาตย์แม่ทัพอยุทธยาก็ขับให้พลทหารปืนใหญ่บรรทุกล้อยิง เสียงปืนมิได้ขาดดุจฝนแสนห่าแล้วพระสรรพ์คุมพลทหารช้าง ๔๐๐ เข้าบุกบั่นเหยียบแลยิงแทงกันเปนสามารถ ในเวลานั้นผู้รักษาเมืองสพานบุ่งที่ถือน้ำพระพิพัฒน์สัจจาเข้าสวามิภักดิ์นั้นก็ขึ้นคอช้าง แล้วมีช้างช่วยซ้ายขวายี่สิบช้างกับพลทหารราบถือปืน ๕๐๐ แซงแหลมขึ้นไปหน้ากองทัพพม่าช่วยรับไว้มิได้คิดแก่ชีวิตร์ ครั้นพระสรรพ์อมาตย์แม่ทัพอยุทธยา เหนผู้รักษาเมืองสพานบุ่งขึ้นช้างมาช่วยดังนั้น พระสรรพ์แม่ทัพจึงพูดว่าข้าหาเจ้าอยู่นานแล้ว ๆ พระสรรพ์แม่ทัพก็ไสช้างตรงเข้ามาแทงช้างผู้รักษาเมืองสพานบุ่ง ๆ ก็เอาช้างรับไว้ ช้างต่อช้างประสานงาแทงกันอยู่ ในเวลานั้นพลทหารของพระสรรพ์แม่ทัพอยุทธยาเอาปืนยิงลูกกระสุนปืนต้องผู้รักษาเมืองสพานบุ่ง ๆ ก็ต้องลูกกระสุนปืนขาดใจตายที่บนคอช้างนั้น เมื่อพระสรรพ์แม่ทัพอยุทธยาเหนได้ที ก็ขับให้พลช้างทั้งปวงเข้าเหยียบบุกบั่นฟันแทงเข้าไปที่พลทหารม้าพม่า ๕๐๐ พลทหารม้าพม่า ๕๐๐ ทนไม่ได้ก็ถอยออกมา แล้วแม่ทัพอยุทธยาทั้ง ๒ ก็บรรจบรุมกันทั้งพลช้าง ๘๐๐ แลปืนใหญ่ ๕๐๐ เศษ เข้าเหยียบแลยิงฟันแทงพลทหารพม่าเปนสามารถฝ่ายมางยีไชยะสู ๒๐ ทัพ ก็คุมพลทหารพม่า ๒๐๐๐๐ ไว้ไม่ได้ ก็แตกระส่ำระสายไม่เปนขบวน ในเวลานั้นมหานรทาแม่ทัพพม่าได้ยินเสียงปืนมากมายนัก มหานรทาแม่ทัพจึงจัดพลช้างเปนกองกลาง ๑๐๐ แล้วจัดพลช้างสำหรับช่วยปีกซ้ายปีกขวา ๕๐ เชือก พลทหารราบถือปืน ๓๐๐๐ เมื่อจัดเสร็จแล้วก็รีบยกออกจากค่ายไป ครั้นนายทัพนายกองแลคุณะรัตซ้ายพม่า ๒๐ ทัพ เหนมหานรทายกพลมาช่วยก็เร่งขับพลทหาร ๒๐๐๐๐ พลทหารม้า ๕๐๐ พลทหารช้าง ๑๐๐ รีบยกอ้อมไปข้างฝั่งทิศตวันออกพระบรมธาตุพระเจ้าช้างเผือกทรงสร้างไว้นั้นแล้วก็ขับให้พลทหารทั้งปวงเข้าตีข้างหลังทัพอยุทธยาเข้าไปเปนตลุมบอนดุจฉีกมังสังกินทั้งเปนปลัดทัพ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:27:38 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ฝ่ายพลทหารอยุทธยาแสนคนเศษ แลพลช้างพลม้าทั้งปวงจะถอยก็ไม่ได้ จะตีลุกไปข้างน่าก็ไม่ได้ เพราะเข้าอยู่ในระหว่างศึกกระหนาบหน้ากระหนาบหลัง ในเวลานั้นฝ่ายมางยีไชยะสูก็ขับให้พลทหาร ๒๐๐๐๐ พลช้าง ๑๐๐ พลม้า ๕๐๐ เข้าตีฟันแทง แลเอาปืนใหญ่ยิงเข้าไปในกองทัพอยุทธยามิให้ขาดเสียงปืน ฝ่ายช้างข้างอยุทธยา ๒๐๐ เชือก ทนกระสุนปืนไม่ได้ก็หันหลังวิ่งเอางาแทงพลทหารแลเหยียบพลทหารอยุทธยาหนีไป ในเวลานั้นกองทัพอยุทะยาก็แตกเปนอลม่านระส่ำระสายไม่เปนขบวนแล้วหนีไป ฝ่ายแม่ทัพอยุทธยาทั้งสองก็รีบตามเก็บรวบรวมพลทหารแลช้างได้บ้างเล็กน้อย แล้วก็ถอยเข้าเมืองไป เมื่อกองทัพอยุทธยาถอยหนีเข้าเมืองนั่น เก็บสาตราวุธช้างแลรี้พลได้คือ จับพลทหารอยุทธยาไว้ได้ ๒๐๐๐ เศษ ช้าง ๒๐๐ เศษ ปืนใหญ่ ๒๐๐ กระบอกเศษ พลทหารอยุทธยาที่ตายก็มาก ครั้นเนมะโยคุณะรัตปลัดทัพแลนายทัพนายกองทั้งปวงเก็บรวบรวมพลทหารแลช้างม้าสาตราวุธที่กล่าวมาข้างบนนี้เสร็จแล้ว ก็กลับยกมายังค่าย เมื่อขณะยกมาถึงค่ายนั้น มหานรทาแม่ทัพว่าพวกนายทัพนายกองพลทหารทั้งปวงว่า ผู้รักษาเมืองสพานบุ่งเปนชาวอยุทธยาต่างชาติกันก็จริง แต่มีใจสัตย์ซื่อสุจริตกล้าออกอาษาสู้รบถึงกับสิ้นชีวิตรบนคอช้าง ซึ่งมางยีไชยสู นันทะภะยะจอถิง สูรินตันฉอง รันงูศิรจอถิง สมันจอของ นายทหารเอก ๕ นายนี้เบาแก่ความ มิได้ตั้งใจสุจริตทำราชการฉลองพระเดชพระคุณ โดยเหตุนี้จึงต้องเสียกระบอนถอยร่นมาเพราะฉนั้นให้เอานายทหาร ๕ นายนี้ไปประหารชีวิตรเสีย เมื่อมหานรทาแม่ทัพสั่งให้เอาไปประหารชีวิตรนั้น ตุริงรางอ่องปลัดทัพเรียนกับแม่ทัพว่า มางยีไชยสูนายทหาร ๕ นายที่ข้าพเจ้าคุมไปรบนี้ มิได้กลัวแก่จะเสียชีวิตร เพราะต้องสู้รบคนหนึ่งกับ ๑๐ คน ๑๐ คนกับ ๑๐๐ กำลังไม่พอกัน เพราะฉนั้นจึงฬอถอยมาหาที่มั่น แลที่จะรบมีไชย เมื่อตุริงรังอ่องเรียนดังนั้น เนมะโยคุณะรัตได้ยินจึงเรียนว่าซึ่งปลัดทัพเรียนนั้นข้าพเจ้าเหนว่าสมควรนัก ด้วยนายทหาร ๕ นายไม่ฬอมาดังนั้น ที่ไหนจะมีไชยชนะแก่ข้าศึกเพราะมากกว่ามากนัก เมื่อแม่ทัพได้ยินเนมะโยคุณะรัตเรียนดังนั้นแม่ทัพจึงพูดว่าชนะยังไรให้ว่าไปเนมะโยคุณะรัตเรียนชี้แจงว่า เมื่อรบกันนั้นนายทหาร ๕ นายรบไม่ถนัดเพราะมีแม่น้ำขวางหน้าอยู่ จะข้ามไปก็ไม่ได้ จึงถอยฬอให้กองทัพอยุทธยาตามข้ามฟากมา กองทัพอยุทธยาไม่ทราบอุบาย ก็ขับให้พลทหารแลพลช้างทั้งปวงข้ามมาโดยกำลัง เมื่อเวลากองทัพอยุทธยาข้ามฟากยกมารบนั้น นายทหาร ๕ นายก็ตั้งใจโดยสุจริต ฉลองพระเดชพระคุณโดยไม่คิดแก่ชีวิตรสู้รบรับไว้มิได้ถอยหลัง จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:29:02 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เมื่อเปนดังนั้นกองทัพอยุทธยาทนฝีมือนายทหาร ๕ นายไม่ได้ก็ถอยหลัง ครั้นจะถอยไปก็ไม่ได้โดยทันที เพราะแม่น้ำขวางอยู่ ครั้นข้าพเจ้าเหนดังนั้นจึงขับให้พลทหารที่ข้าพเจ้าคุมนั้น เอาปืนใหญ่ ๑๐๐๐ กระบอกยิงแลตีกระหนาบข้างหลังเข้าไป กองทัพอยุทธยาต้องศึกกระหนาบระวังหน้าระวังหลังไม่เปนการที่จะสู้รบก็แตกหนีล้มตายเปนอันมากนับมิถ้วนเมื่อมหานรทาแม่ทัพได้ทราบเนมะโยคุณะรัตเรียนดังนั้น ก็นิ่งมิได้ตอบประการใด ในขณะนั้นจตุกามณีนายทหารเอก เรียนกับมหานรทาแม่ทัพว่า ซึ่งปลัดทัพทั้ง ๒ เรียนแก่ท่านนั้นข้าพเจ้าเหนว่าสมควรนักด้วยสงครามนั้นเหลือที่จะประมาณการแพ้การชนะได้ อุปมาถ้าจะเปรียบก็เหมือนลูกไก่อยู่ในฟอง ไม่ทราบว่าจะเปนอะไร ธรรมดาการสงครามจะหมายเอาชนะทีเดียวไม่ได้ ถ้อยทีถ้อยแพ้ ถ้อยทีถ้อยชนะ แลอย่าว่าแต่มนุษย์ ถึงเทวาเช่นพระอินทรกับอสุรารบกันนั้นก็ยังมีถ้อยทีถ้อยแพ้ ถ้อยทีถ้อยชนะแก่กัน ที่เราท่านทั้งหลายได้ยกเข้ามารบกันถึงชานเมืองของเขา ก็ย่อมต้องเสียเปรียบเขาอยู่เอง เพราะฉนั้นข้าพเจ้าขอชีวิตรนายทหาร ๕ นายนี้ไว้สักครั้งหนึ่ง ต่อไปข้างน่ายังจะต้องทำสงครามอิกเปนอันมาก เพื่อจะได้สู้รบแก้ตัวฉลองพระเดชพระคุณต่อไป เมื่อมหานรทาแม่ทัพครั้นได้ทราบจตุกามณีทหารเอกเรียนดังนั้น แม่ทัพจึงพูดว่าธรรมดาสงครามจะเรียกว่าฝ่ายใดมากน้อยนั้นไม่ได้ ต้องสู้รบเปนธรรมดา ถ้าถอยหลังต้องทำโทษตามอาญาศึก แต่ในเรื่องนี้พวกท่านทั้ง ๓ ได้ขอชีวิตรพวกมางยีไชยสู ๕ นายนั้นเราจะยกให้ แล้วมหานรทาแม่ทัพให้นายทหาร ๕ นายนี้คุมพลทหารทำราชการไปตามเดิม จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:29:41 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แต่กรุงศรีอยุทธยานั้นมีน้ำรอบพระนคร จะเข้าประชิดให้ถึงเชีงกำแพงเมืองทีเดียวไม่ได้ จะข้ามฟากไปตั้งค่ายก็ไม่ถนัด เพราะฉนั้นมหานรทาแม่ทัพจึงจัดให้เนมะโยคุณะรัต ๗ ทัพ มางยีไชยสู ๗ ทัพ มางยีกามณีจันทร ๗ ทัพ รวม ๒๑ ทัพ ๆ นี้ให้ยกไปตั้งรักษาทรงทิศฝั่งตวันตกกรุงศรีอยุทธยา แล้วจัดให้เขมะราชา ๗ ทัพ รันงูศรีจอถิง ๗ ทัพ รวม ๒๑ ทัพ ๆ นี้ให้ยกไปตั้งรักษาทางทิศฝั่งใต้กรุงศรีอยุทธยา ฝ่านเนมะโยสีหะปะเตีะแม่ทัพที่ยกมาทางเมืองเชียงใหม่นั้น ก็จัดให้ฉัดปะยากุงโบ่ ๕ ทัพ ตุริงสารจอ ๕ ทัพ สิตฉิ้นโบ่ ๕ ทัพ สาปัญจา ๖ ทัพ รวม ๒๕ ทัพ ๆ นี้ให้ยกไปตั้งรักษาทางทิศตวันออกกรุงศรีอยุทธยา แล้วจัดให้ตุริงรามจอปลัดทัพ ๗ ทัพ จอของจอสู ๗ ทัพ สะโตมางติง ๗ ทัพ รวม ๒๑ ทัพ ๆ นี้ให้ยกไปรักษาทางทิศฝั่งเหนือกรุงศรีอยุทธยา กองทัพที่ล้อมกรุงศรีอยุทธยาอยู่ทั้ง ๔ ด้านนั้น รวม ๘๘ ทัพ ได้ล้อมไว้โดยแน่นหนา อุประมาเปรียบเหมือนคอกล้อมวัวครั้นล้อมเสร็จแล้วก็จัดให้พลทหารเข้าตีหทารอยุทธยาที่รักษาป้อมค่ายคูประตูหอรบทั้งปวง หลายครั้งก็ตีเข้าไปไม่ได้เพราะคูกรุงศรีอยุทธยาน้ำลึกแลกว้าง ต้องข้ามน้ำไปเปนที่ลำบาก กำแพงเมืองก็สูงแน่นหนาแล้วผู้ที่รักษาน่าที่เชีงเทีนก็เอาปืนใหญ่น้อยยิงลงมาดังฝนแสนห่า เพราะฉนั้นพลทหารเข้าไม่ถึงเชีงกำแพงเมืองได้เลย โดยเหตุนี้พวกนายทัพนายกองทั้งหลายจึงนำความเรียนแก่มหานรทาแม่ทัพว่า บัดนี้พวกข้าพเจ้าทั้งปวงได้เข้าตีกรุงศรีอยุทธยาหลายครั้งหลายหนนั้นก็ตีไม่ถึงเชีงกำแพงเมืองสักครั้งหนึ่ง เปนแต่ตั้งล้อมเมืองอยู่เท่านั้น ทำอะไรไม่ได้ เวลานี้จวนฤดูฝนจะลงแล้ว ถ้าแม้นน้ำลงมากน้ำก็จะท่วมไปทุกหนทุกแห่งดุจเมืองทเล แล้วแผ่นดินกรุงศรีอยุทธยานี้เปนพื้นเดียวกับทเล ถ้าขืนล้อมอยู่เช่นนี้ฝนลงมากน้ำก็จะท่วม เมื่อน้ำท่วมแล้วช้างม้ารี้พลทั้งปวงก็จะไม่มีที่อาไศรยจะเปนการลำบากมากเพราะฉนั้นขอท่านได้ถอยจากที่ล้อมไปหาที่อาไศรยที่น้ำท่วมไม่ถึงเทอญเมื่อสิ้นฤดูฝนแล้วจึงยกเข้ามาล้อมแลเข้าตีกรุงศรีอยุทธยา ๆ ก็จะไม่พ้นฝีมือพวกข้าพเจ้าเปนแน่ เมื่อมหานรทาแม่ทัพได้ทราบพวกบรรดานายทัพนายกองทั้งปวงเรียนดังนั้น มหานรทาแม่ทัพจึงพูดชี้แจงว่า เราจะถอยจากที่ล้อมไปไม่ได้ ถ้าแม้เราไปแล้วพวกอยุทธยาทั้งหลายจะออกจากเมืองทำไร่ไถนา เมื่อได้เสบียงอาหารแล้วก็จะเปนกำลังแก่ชาวอยุทธยา เวลานี้พวกอยุทธยาเปรียบเหมือนปลาติดอยู่ในอวนแห ถ้าปล่อยก็จะกำเรีบจะทำให้เราลำบาก ภายหน้ากาลที่เราได้พยายามตั้งล้อมอยู่โดยช้านานนั้นก็จะไม่มีประโยชน์อะไร เพราะฉนั้นพวกเราจงแย่งชิงโคกระบือของพลเมืองอยุทธยาทั้งปวง เมื่อได้แล้วก็ไปทำ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:30:51 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เมื่อได้แล้วก็ไปทำนา ตามนาพลเมืองแลนาหลวงอยุทธยาให้มีกำลังแก่เรา แลอย่าให้พลเมืองอยุทธยาทำไร่ทำนาได้มิดีกว่าหรือ แต่ช้างม้ารี้พลของเรานั้นก็เอาไปไว้ที่ดอนน้ำไม่ท่วมถึงแลที่หญ้างาม แล้วก็จัดพลทหารให้เปนเวรมาล้อมผลัดเปลี่ยนกันถ้าน้ำฤกก็ถอยไปหาที่ตื้นชักปีกกาให้มาช่วยถึงกันกับหัวเมืองใหญ่น้อยแถวนั้น แล้วก็จัดให้กองลำเลียงส่งเสบียงอาหารอย่าให้ขาดได้ถ้าประเทศอื่นจะมาช่วยกรุงศรีอยุทธยา เราก็จัดให้พลทหารเราออกตีให้แตกไป ถ้าเราทำดังนี้แล้วพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาแลพลทหารพลเมืองอยุทธยาก็จะไม่พ้นฝีมือเราเปนแน่ ถึงแม้ว่าเราต้องล้อม ๑๐ ปี เราก็จะล้อมไว้กว่าจะได้กรุงศรีอยุทธยา เมื่อมหานรทาแม่ทัพพูดดังนั้น สีหะปะเต๊ะแม่ทัพยกมาทางเมืองเชียงใหม่แลนายทัพนายกองทั้งปวงก็เหนชอบพร้อมกันหมดทุกคน ในเวลานั้นน้ำเหนือแรกมาเข้าคลองเล็กคลองน้อย น้ำยังไม่สู้มาก มหานรทาแม่ทัพจึงจัดให้พลทหารเอาช้างม้ารี้พลยกไปไว้ที่ดอนแลที่หญ้างาม ครั้นต่อมาประมาณสัก ๕ วันน้ำเหนือมามากน้ำก็ท่วมรอบกรุงศรีอยุทธยาดุจดังมหาสมุทท่วมไปทุกหนทุกแห่ง เมื่อเปนดังนั้นมหานรทาแม่ทัพจึงจัดให้พลทหารทั้งปวงพูนดินแลเอาอิฐมาก่อเปนเกาะให้สูงพ้นน้ำขึ้น เมื่อทำเสร็จแล้ว ให้พลทหารทั้งปวงทำเรือรบเปนอันมาก เรือลำใดควรปิดทองก็ปิดทอง เรือลำใดควรทาแดงก็ทาแดง ให้ทำดังนั้นทุก ๆ ลำ ในเวลาขณะนั้นฝ่ายพระสรรพ์อมาตย์กราบถวายบังคมทูลเกล้าฯ แด่สมเด็จพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาว่าบัดนี้พม่าได้ยกพยุหโยธาทัพมานั้น ๒ ทาง พร้อมไปด้วยช้างม้ารี้พลแลสาตราวุะทั้งปวง แลเสบียงอาหารเปนอันมาก แลหนทางที่พม่ายกทัพมาจากกรังอังวะกับกรุงศรีอยุทธยานั้นหนทางระยะห่างถึง ๕๐๐๐๐๐ เส้นเศษ ถึงหกแสนเส้น แล้วพม่าเข้าตีรายทางหัวเมืองทั้งปวงป่นเลอียดได้แก่พม่าทั้งสิ้น แล้วพระองค์ก็ได้ทรงจัดให้นายทัพนายกองสกัดตัดตีทางบกแลทางน้ำนั้นก็ไม่ตั้งใจรบแลกล้าหาญทางสงครามสักคนหนึ่ง เมื่อเหนกองทัพพม่าแล้วก็กลัวเกรงดุจลูกไก่แรกออกจากฟอง เหนเหยี่ยวแลนกกาก็ถอยหลบซ่อนหน้าไม่กล้ามองถานใดถานนั้น โดยเหตุนี้การที่ได้รบพุ่งมาแล้วนี้จึงได้พ่ายแพ้ ไม่มีไชยชนะแก่พม่าสักครั้งเดียว จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:32:09 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อนึ่งพระองค์ก็เปนผู้มีบุญญาธิการมาก แล้วได้ทรงตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรมอันประเสรีฐ ทั้งพระองค์ได้ทรงชุบเลี้ยงปกครองพร้อมด้วยธรรม ๓ ประการ คือ บริจาค อาช์ชวํ อวิหึสา ให้ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินแลขุนนางข้าราชการทั้งปวงอยู่เยนเกล้าฯ ทุกอกสัตว์มิได้ขาดทุกคืนวันนั้น สมาธิเทวดาทั้งหลายก็ย่อมทราบอยู่แล้ว เพราะฉนั้นข้าพระพุทธเจ้าได้คิดถึงพระเดชพระคุณเปนอย่างยิ่ง ซึ่งพม่าได้ยกกองทัพมาล้อมเมืองอยู่นี้ ข้าพระพุทธเจ้าหนักใจดุจดังเอาของหนักสักพันชั่งมาทูลกระหม่อมของข้าพระพุทธเจ้าไว้ ถ้าจะเปรียบไปก็เหมือนเปนหนี้เขามากจะทำใช้ทุก ๆ ชาติก็จะไม่สิ้นสุดพ้นหนี้เขาได้ อนึ่งขุนนางข้าราชการที่มีอยู่ทุกวันนี้ สมกับโบราณที่ท่านว่าไว้ว่า ถ้าท่านเลี้ยงดูให้กินก็จะมีความยินดีรับเอา เมื่อท่านมีธุระก็จะหลบรี้หนีท่านไปนั้น ข้าพระพุทธเจ้าเหนว่าได้กับขุนนางข้าราชการทุกวันนี้ เพราะฉนั้นขอพระองค์ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ข้าพระพุทธเจ้าจัดเลือกเรือรบแลพลทหารแลสาตราวุธทั้งปวงบรรทุกเรือออกตีพม่าเทอญ ข้าพระพุทธเจ้าจะฉลองพระเดชพระคุณออกตีทัพพม่าที่ล้อมทางทิศตวันตกก่อน ถ้ามีไชยชนะแล้วจะเลยไปตีสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่ยกมาทางเมืองเชียงใหม่ที่ยกมาเข้าล้อมอยู่ทางทิศเหนือนั้น ข้าพระพุทธเจ้าจะเข้าตีให้แตกไปจงได้ ถ้าตีไม่แตกแล้วข้าพระพุทธเจ้าไม่กลับเข้าเมืองพยายามตีให้มีไชยชนะจงได้ เมื่อพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาได้ทรงทราบตามถ้อยความที่พระสรรพ์อมาตย์กราบทูลดังนั้น พระองค์ก็มีพระไทยยินดีเปนอย่างยิ่ง แล้วทรงพระราชทานรางวับให้แก่พระสรรพ์อมาตย์เปนอันมาก แล้วพระองค์ทรงพระราชทานเครื่องยศให้พระสรรพ์แต่งโดยงดงาม ครั้นแต่งเสร็จแล้วพระองค์ทรงแต่งเรือรบใหญ่บรรทุกพลทหารจุ ๕๐๐ คนกับเครื่องสาตราวุธพร้อมมอบให้พระสรรพ์แล้วทรงจัดเรือรบ ๒๐๐๐ ลำ เรือสัมปันนี ๕๐๐ ลำ พลทหาร ๒๕๐๐๐ บรรทุกปืนใหญ่น้อยสาตราวุธพร้อมเสร็จ แล้วมอบให้พระสรรพ์คุมแล้วยกธงไชยไปทางทิศตวันตกที่มหานรทาแม่ทัพล้อมอยู่นั้น จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:33:00 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ฝ่ายพลทหารมหานรทาแลเหนทัพเรืออยุทธยายกมาก็นำความไปเรียนกับมหานรทาแม่ทัพ ๆ ทราบจึงจัดเรือรบร้อยลำมอบให้ตุริงรันอ่องจ่อปลัดทัพกองหนึ่ง แลจอถิงกับเรือรบ ๑๐๐ ลำกองหนึ่ง จัดให้แล๊ดแวกองตุ๊ดกับเรือรบ ๑๐๐ ลำกองหนึ่ง จัดให้สุรินรันแนงกับเรือ๓๕๐๐๐ แลจัดปืนใหญ่น้อยแลสาตราวุะทั้งปวงเสร็จแล้วก็ยกรบร้อยลำกองหนึ่ง จัดให้สมิงจอของกับเรือรบ ๑๐๐ ลำกองหนึ่ง รวมเรือรบ ๗ กองนี้เปนเรือ ๗๐๐ ลำบรรทุกพลทหาร ธงไชยเป่าแตรสังข์ตีฆ้องกลองรบยกไปตรงเข้าตีกองทัพเรืออยุทธยา ฝ่ายพลทหารอยุทธยาที่รักษาป้อมก็ช่วยเอาปืนใหญ่ยิงลงมา ข้างกองทัพมหานรทาก็มิได้ย่อท้อกลัวเกรงแลถอยหลัง ตรงเข้าตีทัพเรืออยุทะยาเปนตลุมบอนในขณะนั้นพระสรรพ์อมาตย์ก็ตั้งใจพยายามวิ่งหัวเรือท้ายเรือ บังคับให้พลสู้รบยิงเปนสามารถ ลูกกระสุนปืนถูกพลทหารแลเรือรบพม่าแตกจมลง ๒๐ ลำ พลทหารในเรือนั้นก็ตายสิ้น ถึงตายเช่นนั้นก็ดีพลทหารพม่ามิได้ย่อท้อถอยหลังเลย ในเวลานั้นงะจันทุนพม่าพลทหารรักษาปืนใหญ่ เหนพระสรรพ์ยืนขับให้พลทหารเข้าสู้รบมิได้วางมือ งะจันทุนจึงหันศีศะเรือจะเข้าจับตัวพระสรรพ์อมาตย์ ๆ จึงพูดว่า ข้ามิใช่ยกมาให้พวกเจ้าจับข้าเมื่อไร ข้ายกมาจะจับพวกเจ้าเดี๋ยวนี้ แล้วพระสรรพ์ก็ถืออาวุธพร้อมกับพลได้ทหารกระโดดลงบนศีศะเรืองะจันทุน จับตัวงะจันทุน ๆ เอาแส้ปืนใหญ่ตีพระสรรพ์ แล้วจับตัวพระสรรพ์ไว้ได้ ฝ่ายนายทัพนายกองอยุทธยาทั้งปวงครั้นทราบว่าพม่าจับตัวพระสรรพ์แม่ทัพไปได้ ก็มีความย่อท้อกลัวเกรง จึงปฤกษากันว่าบัดนี้แม่ทัพของเราเปนอันตรายแล้ว เราจงหนีเข้าเมืองเอาชีวิตรรอดเถีดเมื่อปฤกษากันดังนั้นแล้วก็หนีเข้าเมือง เมื่อขณะหนีนั้นเรือรบพม่า ๗ กองก็พร้อมกันตามจับพลทหารอยุทธยา แล้วจับพลทหารอยุทธยาไว้ได้คือ เรือรบ ๑๐๐๐ ลำ เรือสัมปันนี ๕๐๐ ลำ จับเปนพลทหารอยุทธยาไว้ได้ ๕๐๐๐ คนเศษ ที่ตายก็มาก แล้วกลับมายังค่าย เมื่อถึงค่ายนั้นมหานรทาแม่ทัพจัดให้พลทหารอยุทธยาที่เปนเฉลยนั้นอยู่เยนเปนศุขมิให้อนาทรร้อนใจสิ่งหนึ่งสิ่งใด แล้วมหานรทาแม่ทัพจัดให้พลทหารพม่าเที่ยวสืบเสาะติดตามเป่าร้องเกลี้ยกล่อมพลเมืองอยุทธยาชายหญิงที่หนีเอาตัวรอดเที่ยวซุกซ่อนอยู่ตามป่าดงพงแขมทั้งปวงนั้นให้เข้ามาสวามิภักดิ์ แล้วพวกบรรดาที่มายอมเข้าสวามิภักดิ์นั้น มหานรทาแม่ทัพก็จัดตั้งให้มีหัวหน้าคุมแล้วให้ถือน้ำพระพิพัฒน์สัตยาทุก ๆ คนครั้นอยู่ประมาณ ๑๐ วัน ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาจัดให้พระสุรเทพอมาตย์เปนแม่ทัพคุมเรือรบ ๑๐๐๐ ลำ เรือฉลอม ๕๐๐ ลำ บรรทุกพลทหาร ๕๐๐๐๐ คน แลพร้อมด้วยปืนใหญ่น้อยแลสาตราวุธทั้งปวงเสร็จแล้วก็ยกธงไชยตีฆ้องกลองแลเป่าแตรสังข์ยกออกมาทางตวันออก เพื่อจะเข้าตีกองทัพสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่ยกมาทางเชียงใหม่ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:33:52 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ฝ่ายพลทหารที่ล้อม ครั้นเหนกองทัพเรืออยุทธยาที่ยกมา ก็นำความเข้าปเรียนกับสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ ๆ ทราบ จึงจัดให้จิดแกยีจอถินสิหะสูทัพ ๑ อุทินนันทจอทัพ ๑ ทังคะสะมันทัพ ๑ แล๊ดแว่สุกระทัพ ๑ ตุริงพละจอทัพ ๑ รวม ๕ ทัพ ๆ นี้ ให้ยกไปซุ่มคอยรับอยู่ที่ตำบลบ้านอู่เยนริมลำแม่น้ำแม่ปิง แล้วจัดให้สะโด๊ะมางติน ๑ แรตินอากา ๑ นันทราชา ๑ ดีปะแรตุ๊ด ๑ สอยตองอินทสู ๑ รวม ๕ ทัพ ๆ นี้ ให้ยกข้ามลำน้ำแม่ปิงไปตั้งซุ่มคอยรับอยู่ที่ตำบลบ้านอู่เยนฝั่งหนึ่ง รวมเปน ๑๐ ทัพ ๆ ที่ยกไปนี้แยกออกเปนสองกอง ๆ หนึ่ง ๕ ทัพตั้งซุ่มอยู่ ๒ ฟากลำแม่น้ำปิง แล้วให้จอของจอสู ๑ ตุริงรามจอ ๑ สอยตองสีสู ๑ พญารามแต้ ๑ ชับปะยากงโบ่ ๑ สิตะฉิ้นโบ่ ๑ ปะยินอูโบ่ ๑ รงขาจา ๑ รวม ๘ ทัพ ๆ นี้ จัดเรือรบให้ ๒๐๐ ลำ พลทหาร ๑๐๐๐๐ กับเครื่องสาตราวุธพร้อมยกออกรบ เมื่อยกออกรบนั้นเอาปืนใหญ่ยิงเข้าไปมิได้หยุด ฝ่ายแม่ทัพอยุทะยาก็ตั้งใจขับให้พลทหารเอาเรือรบ ๑๐๐๐ ลำ แลเรือฉลอม ๕๐๐๐ลำยกโถมเข้ามา จะจับพลทหารพม่าแลเรือพม่าฝ่ายเรือรบ ๒๐๐ ลำพม่าก็ยกฬอถอยไปทางเพนียดช้าง แล้วฬอไปทางบ้านอู่ที่ซุ่มทัพไว้นั้น ครั้นไปถึงบ้านอู่พม่าก็บ่ายศีศะเรือต่อสู้รบเมื่อทัพที่สุ้มอยู่นั้น ครั้นได้ยินเสียงปืนก็เอาปืนยิงขนาบลงมาทั้ง ๒ ฟากดังฝนแสนห่า กองทัพอยุทธยาก็เข้าอยู่ในระหว่างศึกขนาบ ๓ ด้านทนไม่ได้ก็แตกหนีถอยหลังเข้าเมืองไป ๆ นั้นได้เรือรบอยุทธยาไว้ ๑๐๐ ลำเศษ ทั้งจับนายทัพนายกองแลพลทหารอยุทธยาไว้ได้ ๕๐๐๐ คนเศษ ที่ตายก็มาก ฝ่ายพระเจ้าอยุทธยาทรงดำริห์เหนว่าข้างอยุทธยาออกรบทีไรก็พ่ายแพ้เข้ามาทุกที มิได้มีไชยชะนะแก่ข้าศึกเลย เพราะฉนั้นพระองค์แลขุนนางข้าราชการพลทหารพลเมืองทั้งปวงก็มีความวิตกกลัวเกรงเปนอันมาก พระองค์จึงรับสั่งให้พลทหารขนเอาอิฐมาก่อปิดถมประตูเมืองไว้โดยแน่นหนา แล้วทรงจัดให้พลทหารรักษาตามน่าที่เชีงเทีนโดยกวดขันเสร็จแล้วก็ตั้งมั่นรักษาอยู่ ภายหลังเมื่อน้ำลดแห้งแล้ว พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาจึงทรงจัดให้พระยาใต้อมาตย์เปนแม่ทัพคุมพลช้าง ๓๐๐ ปืนใหญ่บรรทุกล้อ ๕๐๐ กระบอก พลทหารราบ ๓๐๐๐๐ เสร็จแล้วทรงมอบอาญาสิทธิ์ให้พระยาใต้ออกมารบกับมหานรทาที่ตั้งล้อมอยู่ฝั่งตวันตกทางหนึ่ง แล้วพระองค์ทรงจัดให้พระยาพระนเรศร์เปนแม่ทัพ คุมพลช้าง ๓๐๐ ปืนใหญ่บรรทุกล้อ ๕๐๐ กระบอก พลทหารราบ ๓๐๐๐๐ เสร็จแล้วทรงมอบอาญาสิทธิ์ให้พระนเรศร์ยกออกมาตีกองทัพสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่ตั้งล้อมอยู่ทางทิศตวันออกเฉียงเหนือ แล้วแม่ทัพอยุทธยาทั้ง ๒ ก็ยกพร้อมกันออกมาในวันเดียวนั้น แล้วแยกกันไปตี จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:34:48 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ฝ่ายพลทหารมหานรทาที่ล้อมอยู่นั้น ครั้นเหนกองทัพอยุทธยายกออกมาก็นำความไปเรียนแก่มหานรทาแม่ทัพ ๆ ทราบจึงจัดให้เนมะโยคุณรัตปลัดทัพ ๑ ตุริงรันอ่องจอปลัดทัพ ๑ ศิริไชยะจอชวาทัพ ๑ นรทาจอชวาทัพ ๑ จตุกามณีทัพ ๑ ศิริรันทมิตรจอถิง ๑ แล้วมอบช้างรบศึก ๑๒๐ ม้า ๑๒๐๐ พลทหารราบ ๑๒๐๐๐ ออกไปรบกับกองทัพอยุทธยา เมื่อออกไปรบนั้นพวกพลทหารทั้งปวงครั้นเหนกองทัพอยุทธยาเข้าก็ต่างคนต่างจะเอาความชอบแย่งชิงเข้าตีดุจดังเหยี่ยวแลกาเหนลูกนก ก็เข้าตีบุกบั่นเข้าไป พลช้างเข้าตีพลช้าง พลม้าเข้าตีพลม้า ตามถนัดเปนลำดับมิได้ถอยหลังสักคนเดียว ฝ่ายกองทัพอยุทธยาทนฝีมือไม่ได้ก็แตกถอยหนีเข้าเมืองไป เมื่อแตกหนีไปนั้นพลทหารก็ตามจับพลทหารอยุทธยาได้ ๑๐๐๐ เศษ ช้าง ๑๐๐ เศษ ม้า ๒๐๐ เศษ พลทหารราบอยุทธยาที่ตายก็มาก ฝ่ายพลทหารสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ เหนพลทหารอยุทธยาออกมาก็นำความไปเรียนกับแม่ทัพ ครั้นแม่ทัพทราบ จึงจัดจอถิงสิงหะสูปลัดทัพ ๑ ตุริงรามจอ ๑ จอของจอสูนายทหารเอก ๑ ศิริราชสังจัน ๑ ศิรินันทจอถิง ๑ พญาลอ ๑ แล้วมอบช้างรบศึก ๑๒๐ ม้า ๑๒๐๐ พลทหารราบ ๑๒๐๐๐ ยกออกไปรบกองทัพอยุทธยา แลพลทหารทั้งปวงประมาทกองทัพอยุทธยาเสียว่าเหมือนสกุณโปฏกอะไรอันหนึ่ง ไม่มีความย่อท้อกลัวเกรง ต่างคนต่างเอาความชอบเข้าตีฟันแทงแลยิงเข้าไปที่กองช้างกองม้าของอยุทธยา ฝ่ายกองทัพอยุทธยาทนฝีมือไม่ได้ก็แตกถอยหนีเข้าเมืองไป เมื่ออยุทธยาแตกหนีเข้าเมืองไปนั้น จับพบทหารอยุทธยาไว้ได้ ๑๐๐๐ เศษ ช้าง ๑๐๐ เศษ ม้า ๒๐๐ เศษ พลทหารราบอยุทธยาที่ตายก็มาก ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาพระองค์ได้จัดให้ออกมารบครั้งใดก็มิได้ชนะ มีแต่พ่ายแพ้แตกหนีล้มตายไปทุกที ถึงกระนั้นก็ดีพระองค์มิได้ทรงย่อท้อหย่อนพระหัตถ์เลย พระองค์ทรงรับสั่งให้ช่างก่อสร้างทำเรือรบแลเรือกำปั่นเปนอันมาก ครั้นช่างทำเรือเหล่านั้นเสร็จแล้ว พระองค์ทรงรับสั่งให้พลทหารทั้งปวงเอาปืนใหญ่น้อยบรรทุกเรือนั้นทุก ๆ ลำแล้วทรงรับสั่งให้พลทหารถอยเอาเรือรบเหล่านั้นไปรักษาทางน้ำไว้โดยแน่นหนา เมื่อพระองค์จัดทางน้ำเสร็จแล้วพระองค์ทรงรับสั่งให้พลทหารก่อสร้างทำป้อมอิฐสำหรับสู้รบให้ล้อมพระนคร ๕๐ ป้อม แต่ป้อมที่ทำนั้นห่างจากคูเมืองไป ๕๐๐ เส้น รับสั่งให้ทำทั้งกลางวันกลางคืน ครั้นทำเสร็จแล้วรับสั่งให้เอาเสบียงอาหารทั้งปวงเข้าไว้ในป้อมนั้น แล้วรับสั่งให้พลทหารเอาปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธทั้งปวงขึ้นรักษาอยู่ที่ป้อมนั้นโดยกวดขัน แล้วทรงรับสั่งให้ลงขวากช้างขวากม้า ขวากคนแลหนามเสี้ยน แลขุดลวงดักไว้ให้ข้าศึกตกทุกหนทุกแห่ง ฝ่ายทางน้ำเล่าพระองค์ก็ทรงรับสั่งให้ลงขวากหนามแลตอไม้ทั้งปวงไว้มิให้ข้าศึกเข้ามาได้ ครั้นทรงจัดเสร็จแล้วก็ให้รักษาเมืองตั้งมั่นอยู่ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:35:55 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ในขณะนั้นพระเจ้าช้างเผือกกรุงอังวะ มีท้องตราเร่งมาว่าให้แม่ทัพแลนายทัพนายกองทั้งปวงจงตั้งใจรีบเร่งตีกรุงศรีอยุทธยาให้แตกโดยเรวอย่าให้ช้า ครั้นแม่ทัพทั้ง ๒ แลนายทัพนายกองทั้งปวงได้ทราบทรงพระกระแสรับสั่งดังนั้น จึงได้ประชุมปฤกษากัน ในเวลานั้นมหานรทาแม่ทัพพูดว่า ด้วยเราได้เอาบุญบารมีพระเดชพระคุณเจ้าของเราทูลเกล้าฯ ยกพยุหโยธาทัพมาตีกรุงศรีอยุทธยานั้น เราได้เข้าตีหัวเมืองใหญ่น้อยตามรายทางได้แก่เราสิ้นแล้ว บัดนี้เราได้ยกเข้ามาถึงชานเมืองกรุงศรีอยุทธยาแล้วเข้าล้อมไว้ ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาก็ได้ทรงจัดให้พลช้างพลม้าแลพลทหารทั้งปวงยกออกมาตีกองทัพเราหลายครั้งหลายหนก็มีแต่พ่ายแพ้แตกหนีล้มตายไปทุกครั้งทุกที เราจับเปนไว้ได้ก็มาก ถึงกระนั้นก็ดีพระเจ้ากรุงอยุทธยามิได้ย่อท้อหย่อนพระหัตถ์เลย บัดนี้พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาก็ทรงสร้างป้อม ๕๐ ป้อมตั้งสู้รบอยู่นอกกำแพงเมืองโดยแน่นหนานั้น พวกท่านทั้งหลายจะทำอย่างไร แต่เรานั้นจะคิดขุดอุโมงค์เช่นพระมโหสถเชื้อหน่อพุทธางกูรเมื่อครั้งทรงขุดอุโมงค์ไปรับพระราชบุตรีบุตราซึ่งพระนามว่าปัญจละจันทีและบริวารนั้น โดยเหตุนี้เราก็จะสร้างเมืองใกล้เคียงกับกรุงอยุทธยาขึ้นเมืองหนึ่ง เมื่อสร้างสำเร็จแล้ว เราก็จะขุดอุโมงค์เข้าไปในกรุงศรีอยุทธยา ถ้าทลุถึงในเมืองแล้ว เราก็จะจับพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา แลพระเมหษีพระราชโอรสทั้งปวงให้จงได้ เมื่อมหานรทาแม่ทัพพูดดังนั้น สีหะปะเต๊ะแม่ทัพแลนายทัพนายกองทั้งปวงก็เหนชอบพร้อมกัน จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:36:41 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แล้วเนมะโยสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ จัดให้พลทหารทั้งปวงสร้างเมืองก่อกำแพงอิฐฝั่งทิศอิสาณของกรุงศรีอยุทธยา ห่างจากกรุงศรีอยุทธยาออกไป ๔๐๐ เส้น กว้างจัตุรัศ ๗๒๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก สีหะปะเต๊ะจัดให้สอยตองสีสูสร้างเมืองทางทิศพายัพกรุงศรีอยุทธยากำแพงสูง ๗ ศอก กว้าง ๒๐๐ เส้น แล้วจัดให้ปุญจอถิงสร้างเมืองทางทิศตวันออกกรุงศรีอยุทธยากว้างรอบ ๑๕๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก แล้วจัดให้ชองอุโบ่สร้างเมืองที่ริมคลองฝั่งตวันออกกรุงศรีอยุทธยาคือในลำคลองที่น้ำไหลเข้ามาในกรุงศรีอยุทะยานั้นกว้างรอบ ๑๕๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก แล้วจัดให้จอของจอสูสร้างเมืองทางตวันออกกรุงศรีอยุทธยาที่ตรงเพนียดช้างกว้างรอบ ๓๐๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพสร้างเมืองทางทิศเหนือกรุงศรีอยุทธยาอิก ๕ เมืองเรียงไปเป็นลำดับ จัดให้ศิรนะระสร้างเมืองทางทิศตวันตกเฉียงใต้ของเพนียดช้างออกไปกว้างรอบ ๑๕๐ เส้น กำแพงเมืองสูง ๗ ศอก แล้วจัดให้ตุริงรามจอสร้างเมืองทางทิศใต้ของกรุงศรีอยุทธยากว้างรอบ ๑๗๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก แล้วจัดให้ตุริงรันจอสร้างเมืองทางทิศใต้กรุงศรีอยุทธยากว้างรอบ ๑๗๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้ศิริจอชวาสร้างเมืองทางทิศใต้กรุงศรีอยุทธยากว้าง ๑๗๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้ศิริราชสังจันสร้างเมืองทางทิศใต้กรุงศรีอยุทธยากว้างรอบ ๓๐๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก สร้างเมืองทางตวันออกรวม ๕ เมือง แล้วจัดให้สอยตองจอชวาสร้างเมืองทางตวันออกเฉียงใต้กว้างรอบ ๑๕๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้เตชะพละจอสร้างเมืองทางทิศตวันตกกว้างรอบ ๑๗๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้สิทธิจอสูสร้างเมืองทางทิศตวันตกกว้างรอบ ๒๐๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้มางยีไชยสูสร้างเมืองทางฝั่งตวันตกกว้างรอบ ๒๐๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก แล้วทำโซ่กั้นที่ลำแม่น้ำเจ้าพระยา เพื่อมิให้เรือรบต่าง ๆ เข้าออกได้ แล้วจัดให้นันทอุทินจอถินสร้างเมืองที่ริมลำแม่น้ำเจ้าพระยาตรงข้ามกับมางยีไชยสูกว้างรอบ ๑๕๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก ที่สร้างเมืองตรงกันข้ามเช่นนี้เพื่อจะได้ช่วยกันโดยทันที จัดให้พละนันทจอถิงสร้างเมืองทางทิศตวันตกของกรุงศรีอยุทธยากว้างรอบ ๑๕๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้แล๊ดแวจอชวาสร้าเมืองทางทิศตวันตกกรุงศรีอยุทธยากว้าง ๑๕๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้รันงูศิริจอถิงสร้างเมืองทางทิศตวันตกกรุงศรีอยุทธยากว้างรอบ ๑๗๐ เส้น กำแพงเมืองสูง ๗ ศอก จัดให้นันทมิตรสร้างเมืองทางทิศตวันตกเฉียงใต้กรุงศรีอยุทธยากว้างรอบ ๓๐๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้สอยตองจอชวาสร้างเมืองทางทิศตวันออกเฉียงใต้กรุงศรีอยุทธยาอิกเมืองหนึ่ง ที่สร้างเมืองทางทิศฝั่งตวันออกริมแม่น้ำเจ้าพระยานั้น จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:37:55 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 32 รวมทั้งเมืองมางยีไชยสูนั้นสร้างรวมเปน ๔ เมือง ที่นันทอุทินจอสร้างแลนันทมิตรสร้างทางทิศตวันตกเฉียงใต้นั้นรวม ๕ เมือง แล้วจัดให้สอยตองแล๊ดแวนรทาสร้างเมืองตรงทิศเหนือของเมืองนันทมิตรออกไปกว้างรอบ ๑๗๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้แล๊ดยาพละสร้างเมืองทางทิศเหนือของเมืองสอยตองแล๊ดแวนรทาออกไปกว้างรอบ ๗๐ เส้น กำแพงเมืองสูง ๗ ศอก จัดให้ศิรินันทมิตรจอถิงสร้างเมืองทางทิศเหนือของเมืองแล๊ดแวพละออกไปกว้างรอบ ๑๘๐ เส้น กำแพงเมืองสูง ๗ ศอก จัดให้ศิริจอถิงสร้างเมืองทางทิศเหนือของเมืองศิรินันทมิตรจอถิงกว้าง ๑๗๐ เส้น กำแพงเมืองสูง ๗ ศอก จัดให้สีหธรรมรัตนสร้างเมืองทางทิศเหนือของเมืองสิทธิจอถิงกว้างรอบ ๒๐๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก จัดให้พละปะยันชีสร้างทางทิศเหนือของเมืองสีหะธรรมรัตนกว้างรอบ ๒๐๐ เส้น กำแพงสูง ๗ ศอก บรรดาเมืองที่กล่าวมาข้างบนนี้ได้สร้างประชิดติดกับคูเมืองกรุงศรีอยุทธยาทั้งสิ้น เว้นแต่เนมะโยสีหะปะเต๊ะแม่ทัพที่ยกมาทางเมืองเชียงใหม่กองเดียวเท่านั้น ที่ได้สร้างเมืองห่างจากกรุงศรีอยุทธยาออกไป แต่จตุกามณีนั้นจัดให้สร้างเมืองห่างจากกรุงศรีอยุทธยาออกไปประมาณ ๕๐๐ เส้น สร้างทางทิศตวันตกเฉียงเหนือที่ตำบลพระบรมธาตุพระเจ้าช้างเผือกหงษาสร้าง คือได้สร้างอ้อมล้อมรอบพระบรมธาตุนั้นกว้างรอบ ๓๐๐ เส้น กำแพงเมืองสูง ๗ ศอก แล้วมหานรทาแม่ทัพที่ยกมาทางทวายนั้น ได้สร้างเมืองทางทิศตวันตกของเมืองจตุกามณี ห่างออกไป ๑๐๐๐ เส้น กว้างใหญ่รอบ ๕๐๐ เส้น กำแพงเมืองสูง ๙ ศอก ได้สร้างเมืองรอบพระนครทั้ง ๔ ด้าน สร้างด้วยอิฐทั้งสิ้น ๒๗ เมือง ๆ นี้ได้ก่อสร้างป้อมคูประตูหอรบไว้ทั้งสิ้นดุจเทวดาลงมานฤมิตร แล้วจัดให้พลทหารเอาปืนใหญ่น้อยสาตราวุธทั้งปวงขนขึ้นรักษาตามป้อมแลหอรบบนเชีงกำแพงโดยแน่นหนา ครั้นจัดเสร็จแล้วแม่ทัพทั้ง ๒ ก็สั่งให้พลทหารเอาปืนใหญ่ยิงเข้าไปในกำแพงกรุงศรีอยุทธยาดุจฝนแสนห่า มิได้ขาดเสียงปืน จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:38:36 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ฝ่ายพลทหารพลเมืองกรุงศรีอยุทธยาที่อยู่ในกำแพงเมืองนั้นถูกลูกกระสุนปืนล้มตายเปนอันมาก ถึงกับไม่อาจจะออกเดีนซื้ออาหารแลหาอาหารกิน ต้องซุกซ่อนเร้นหนีลูกกระสุนปืนโดยคับแคบที่สุด ในขณะนั้นพวกบรรดาพลหัวเมืองฝ่ายเหนือ คือเมืองสวรรคโลก พิศณุโลก ศุโขไทย บ้านนา เปนต้น ได้ชุมนุมคบคิดกันยกลงมาช่วยพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา คือจัดช้างรบ ๒๐๐ ม้า ๒๐๐๐ พลทหาร ๒๐๐๐๐ ยกลงมาตั้งที่ตำบลบ้านคุณตอ เปนทิศเหนือของกรุงศรีอยุทธยา แลหนทางห่างจากกรุงศรีอยุทธยาออกไปเปนหนทาง ๕๐๐ ฝ่ายแม่ทัพพม่าทั้ง ๒ ทราบว่าข้าศึกมาช่วยอยุทธยา สีหะปะเต๊ะแม่ทัพจึงจัดช้าง ๑๐๐ ม้า ๒๐๐ พลทหาร ๓๐๐๐ มอบอาญาสิทธิ์ให้ศิริราชสังจันคุม ยกไปจากทางตวันตกโดยเร็ว ครั้นนายทหารทั้ง ๒ ยกไปใกล้จะถึงตำบลบ้านคุณตอ นายทหารทั้ง ๒ จึงได้จัดเลือกพบทหารอยุทธยาที่เข้าสวามิภักดิ์ได้ ๑๐๐๐ คน แล้วจัดเปนกระบวนมอบให้เทวจักรยกไปเปนกองกลาง แต่นายทหารทั้ง ๒ นั้นเปนปีกซ้ายปีกขวา ยกไปเพื่อจะได้ช่วยกันทันที ครั้นเทวจักรสูกองกลางยกไปจวนจะถึง ฝ่ายกองทัพอยุทธยาที่ยกลงมาช่วยนั้น แลเห็นกองทัพยกมาก็สำคัญว่าพวกอยุทธยายกมาช่วยก็ประมาทเฉยเสีย มิได้เตรียมการรบ ฝ่ายเทวจักรสู ศิริราชสังจัน ศิรินันทจอถิง นายทหาร ๓ นายไปถึงเข้า ก็มิได้หยุดยั้ง ขับพลช้างพลม้าแลขับพบทหาร ๗๐๐๐ เข้าตีกองทัพอยุทธยาที่ลงมาช่วยนั้นเปนสามารถ ฝ่ายกองทัพอยุทธยาทนฝีมือไม่ได้ ก็แตกหนีเอาตัวรอดเข้าป่าเข้าดงไป เมื่อกองทัพอยุทธยาแตกหนีไปนั้น เก็บช้างไว้ได้ ๑๐๐ เศษ ม้า ๒๐๐ เศษ แต่จับเปนพลทหารอยุทธยาได้ ๑๐๐๐ เศษ ที่ตายก็มาก ครั้นนายทหาร ๓ นายเก็บช้างม้ารี้พลสาตราอาวุธเสร็จแล้ว ก็กลับมายังเมืองของตัว ในขณะนั้นฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา ทรงรับสั่งกับขุนนาง ข้าราชการทูลลอองธุลีพระบาทว่า บัดนี้พม่าได้ยกกองทัพมาติดเมืองเรานั้นปีเศษจะเข้า ๒ ปีแล้ว ข้างฝ่ายเราก็คิดเอาน้ำเข้าคูเมือง แล้วจัดให้ทำป้อม ๕๐ แล้วรักษามั่นอยู่ เวลานี้พม่าก็เที่ยวตีเมืองเล็กบ้านน้อยเก็บริบช้างม้าโคกระบือ สาตราวุธทั้งปวงได้แล้วก็กะเกณฑ์ให้พลเมืองทำไร่ทำนา แล้วพม่าจัดให้พลทหารเข้าสร้างเมืองประชิดก่อด้วยอิฐ ครั้นเราจะยกพลช้างพลม้าพลทหารออกตีพม่าก็จะไม่สะดวกเพราะพม่าได้สร้างเมืองกั้นเมืองเราไว้หลายซับหลายซ้อนนัก เพราะฉนั้นเราจะจัดให้เอาเรือรบคือสัมปันนี แลเรือกำปั่นบรรทุกพลทหารแลสาตราวุธให้พร้อมแล้วจัดให้ออกไปตีเมืองที่พม่าสร้างอยู่ทิศใต้ก่อน ถ้ามีไชยชนะแล้วเราจะจัดทหารเรือทั้งปวงเปนทหารบกสิ้น แล้วจะให้ยกไปตีทางตวันตกทางหนึ่ง ทางตวันออกทางหนึ่ง ถ้าเราจัดให้ไปตีทั้ง ๒ ทางเช่นที่กล่าวมาแล้วนี้ ก็จะมีไชยชนะแก่ข้าศึก แลเหนว่าพวกพม่าจะทนฝีมือเราไม่ได้เปนแน่ เมื่อพระองค์ทรงรับสั่งดังนั้น พวกขุนนางข้าราชการทั้งปวงก็เหนชอบพร้อมกันสิ้น แล้วพระองค์ทรงจัดเรือกำปั่น ๑๐ ลำ เรือสัมปันนี ๕๐๐ ลำ เรือรบสำหรับพลทหาร ๑๐๐๐ ลำ ในเรือรบเหล่านี้พระองค์ทรงจัดแขกเทศ แขกมลายู เกาหลี จีน อยุทธยา รวมพลทหาร ๖๐๐๐๐ เศษ แล้วพระองค์ทรงมอบอาญาสิทธิ์ให้พระยาเทวะ ๑ พระยาสูรเทศ ๑ พระยาประพาศ ๑ พระยามระยา ๑ ให้อมาตย์ ๔ คนนี้เปนแม่ทัพคุม แล้วทรงให้เอาปืนใหญ่น้อยสาตราวุธทั้งปวงบรรทุกเรือ ครั้นทรงจัดเสร็จแล้ววก็มีรับสั่งให้ยกธงไชย ยกออกไปตีทางทิศใต้ที่พม่าสร้างเมืองอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยานั้น ครั้นพลทหารอยุทธยายกมา จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:40:25 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ถึงที่เมืองมางยีไชยสู นันทอุทินจอสู ซึ่งสร้างเมืองอยู่ ๒ ฟากลำแม่น้ำเจ้าพระยานั้น เรือรบอยุทธยาทั้งปวงก็ติดสาย โซ่ออกมาไม่ได้ เรือรบทั้งปวงก็ปะทะติดซับซ้อนกัน ครั้นมางยีไชยสู นันทอุทินจอสูเห็นก็ขับให้ทหารทั้งปวงเอาปืนใหญ่น้อยยิงลงไปจากป้อมแลบนเชีงเทีนเปนสามารถ ฝ่ายข้างสิทธิจอสู เตชะพละจอ สอยตองชวา ซึ่งตั้งเมืองอยู่ทางฝั่งตวันออกของแม่น้ำเจ้าพระยา แลพละนันทิจอถิง แล๊ดแวจอชวา รันงูศิริจอถิง นันทมิตร ซึ่งตั้งเมืองอยู่ทางฝั่งตวันตกแม่น้ำเจ้าพระยารวม ๗ ทัพนี้ ครั้นได้ยินเสียงปืนก็ยกพลทหารมาช่วย ครั้นถึงเข้าก็ให้พลทหารเอาปืนใหญ่บรรทุกล้อ ๑๐๐๐ กระบอก ยิงลงมาทั้ง ๒ ฟากแม่น้ำเจ้าพระยา ฝ่ายเรือรบอยุทธยาทั้งปวงจะถอยหนีขึ้นไปก็ไม่ได้โดยทันที เพราะต้องทวนน้ำ ครั้นจะล่องหนีลงไปข้างล่างก็ไม่ได้ด้วยติดโซ่ เรือรบอยุทธยาทั้งปวงก็ขวางโดนกันแลกันติดพันยุ่งเหยีง เรือที่ล่มจมลงมาก็มาก แต่อมาตย์อยุทธยา ๔ คนนั้น ขี่เรือเร็ว ๒๐ ลำหนีพ้นไปได้ ในขณะนั้นจับเรือรบอยุทธยาไว้ได้คือ เรือกำปั่น ๑๐ ลำ เรือสัมปันนี ๓๐๐ ลำเศษ เรือรบสำหรับทหารเร็วขี่ ๕๐๐ เศษ จับเปนพลทหารไว้ได้ ๑๐๐๐ คนเศษ ที่ตายก็มากนับมีถ้วน อนึ่ง ที่แม่ทัพพม่าทั้ง ๒ ได้เกณฑ์ให้พลเมืองหัวเมืองเล็กหัวเมืองน้อยแลบ้านเล็กบ้านน้อยทำนาไว้นั้น ได้เข้าเปนอันมาก แม่ทัพพม่าทั้ง ๒ จึงมีคำสั่งให้ขนเอาเข้าทั้งปวงนั้นเข้าไว้ทุก ๆ เมืองที่สร้างไว้นั้นเปนอันมาก แล้วแม่ทัพพม่าทั้งสองก็จัดทหารให้ล้อมเมือง แลให้คอยรักษาทางน้ำแลทางบกมิให้ขาดทั้งกลางวันกลางคืน แล้วสั่งให้พวกพลทหารรักษานั้นทำดุริยางค์ฆ้องกลอง แลให้เต้นรำร้องลครโดยร่าเรีงทุก ๆ กอง แล้วแม่ทัพทั้งสองได้ปฤกษากันว่า กลางคืนให้เอาช้างม้ารี้พลออกไปไว้ในป่า ถ้าย่ำรุ่งให้ยกพลกลับเข้าเมือง ปฤกษากันแล้วแม่ทัพพม่าทั้ง ๒ ก็กระซิบสั่งพลทหาร ว่ากลางคืนให้เอาช้างม้ารี้พลยกไปไว้ในป่า แลให้สงบอย่าให้มีปากเสียง ถ้าตกกลางวันยกเข้าเมืองแล้วให้ตีฆ้องกลองให้ครึกครื้น ครั้นสั่งแล้วพวกพลทหารทั้งปวงก็ไปทำตามแม่ทัพสั่งทุกประการ แล้วแม่ทัพทั้งสองสั่งให้พลทหารทั้งปวงทำค่ายคูหอรบเพิ่มขึ้นอิกเปนอันมาก ครั้นทำเสร็จแล้วให้มีเวรเฝ้ารักษาทุกค่ายทุกหอรบทั้งกลางคืนกลางวัน ถ้ากลางคืนก็ให้จุดไต้ก่อไฟไว้ทุกหมดทุกกองมิให้ขาด เมื่อแม่ทัพทั้งสองทำดังนั้น จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:41:19 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ฝ่ายขุนนางข้าราชการแลพลทหารพลเมืองกรุงศรีอยุทธยาเหนพม่ายกทัพหนุนมามิได้ขาด แลเห็นมีค่ายเพิ่มขึ้นอิกเปนอันมาก ก็มีความย่อท้อกลัวเกรงเปนอันมาก ในขณะนั้นพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยามีรับสั่งให้ขุนนางข้าราชการทั้งปวงเข้าเฝ้า แล้วพระองค์ทรงตรัสว่าบัดนี้พม่าได้ก่อสร้างเมืองด้วยอิฐล้อมพระนครเราโดยรอบ แลเมืองที่พม่าสร้างนี้ระหว่างเมืองหนึ่งกกับเมืองก็มีค่ายคั่นชักปีกกาถึงกันเพื่อจะได้ช่วยกันโดยทันที แล้วเข้าปลาอาหารที่พลเมืองทำได้มากน้อยเท่าใดนั้นพม่าก็ริบเอาเข้าไว้ในเมืองของพม่าทั้งสิ้น เพราะฉนั้นเราเหนว่าพม่ามีกำลังมาก ถึงแม้จะช้าสัก ๑๐ ปีข้างน่า พม่าก็คงไม่เลีกไปเปนแน่ โดยเหตุนี้เราจะทำอย่างไรตีพม่าจึงจะเลีกถอนไป เมื่อขณะพระองค์ทรงปฤกษานั้น ฝ่ายพระยาสุรเทพกราบบังคมทูลว่า ซึ่งพม่ายกมาทางทวายทางหนึ่ง แลทางเชียงใหม่ทางหนึ่งนั้น พม่าได้เข้าตีหัวเมืองใหญ่น้อยตามรายทางทั้งปวงได้แก่พม่าสิ้น แล้วพม่าก็เข้ามาตั้งประชิดถึงชานเมือง แล้วก่อสร้างเมืองด้วยอิฐโดยแน่นหนามั่นคง นี่เสมอเปนแต่ศึกของแม่ทัพยกมา ภายหลังถ้าเจ้าพม่ายกหนุนมาแล้วจะลำบากยากกว่านี้หลายเท่า แลกรุงศรีอยุทธยาก็จะตั้งอยู่ไม่ได้เปนมั่นคง อนึ่งเวลานี้พลทหารพลเมืองทั้งปวงก็อดอยากถอยกำลังหมดแล้ว บัดนี้พม่าเก็บริบเข้าปลาอาหารทั้งปวงจากชาวบ้านราษฎร บ้านเล็กเมืองน้อยทั้งปวงขนเข้าไว้ในเมืองที่ล้อมของพม่าไว้ทั้งสิ้น ซึ่งพม่ากระทำเช่นนี้พม่าตั้งใจจะตีกรุงศรีอยุทธยาให้จงได้ ถ้าตีไม่ได้พม่าก็จะไม่กลับกรุงอังวะเปนแน่ เพราะเปนเช่นนี้ข้าพเจ้าจะมีพระราชสารไปยังพม่า ใจความนั้นข้าพระพุทธเจ้าจะมีไปว่า จะขอยอมสวามิภักดิ์เจ้าอังวะ แลจะถวายช้างศรีต้นมงคล ม้าศรีต้นมงคล กับเครื่องราชบรรณาการ เมื่อแม่ทัพพม่าทราบสารนี้แล้วคงจะเลีกถอนไปเปนแน่เมื่อพม่าแพ้รู้เลีกถอนไปแล้ว พวกข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลายก็จะตามทำพม่าถนัดที่จะเปนไป เมื่อพระยาสุรเทพอมาตย์กราบทูลดังนั้น พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาแลขุนนางข้าราชการทั้งปวงเหนชอบพร้อมกันสิ้นแล้วรับสั่งให้มีพระราชสาสน์ไป จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:41:58 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ใจความว่า หนังสือเราพระยาสุรเทพ พระมนตรีผู้เปนมหาจัตุรงค์บรินายก ดุจจักรแก้วอันประดิษฐานใต้เบื้องบงกชเรณุมาศ พระบาทสมเด็จพระบพิตรพระเจ้าอยู่หัว กรุงเทพทวาราวดีศรีอยุทธยา อันประกอบด้วยบุญญาธิการเปนอันมาก มีเสวตร์กุญชรเผือกขาวแดงด่างหลายช้าง มาถึงผู้เปนมหาจัตุรงค์บรินายก ซึ่งประกอบด้วยปัญญาวิริยะสูรสัตติ ด้วยบัดนี้พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวกรุงรัตนบุระอังวะ ซึ่งพระองค์ประกอบด้วยเสวตร์กุญชรเผือกขาว แดงด่าง หลายช้าง แลประกอบด้วยบ่อแก้วบ่อทองเปนพื้นเมือง มีพระบรมราชโองการให้พวกท่านยกกองทัพมาตีกรุงศรีอยุทธยานั้น ก็มิได้มีอริสิ่งหนึ่งสิ่งใดตั้งแต่แผ่นดินพระเจ้าปู่ทวดแลจนแผ่นดินพระเจ้าปู่นั้นมาก็เผื่อแผ่ผูกราชสัมพันธมิตรไมตรีร่วมสามัคคีรศธรรมเปนสุวรรณปถพีเดียวกันอันสนิท มิได้ร้าวฉานจนถึงพระเจ้าแผ่นดินเราทุกวันนี้ ซึ่งข้างเรามิได้เอาเครื่องราชบรรณาการแลช้างศรีต้นมงคล แลม้าศรีต้นมงคลไปถวายแด่ใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาทสมเด็จพระเจ้ากรุงอังวะนั้น เพราะรามัญประเทศเปนขบถขวางทางอยู่มิได้ไปถวาย เพราะฉะนั้นบัดนี้เราจะจัดถวายช้างศรีต้นมงคล ม้าศรีต้นมงคลกับเครื่องราชบรรณาการตามอย่างตามธรรมเนียมเดิม ครั้นเขียนสารเสร็จแล้วก็มอบให้อมาตย์สี่คนถือสารมา แต่อมาตย์สี่คนนั้นรับสั่งให้นุ่งขาวห่มขาวออกมาที่เมืองล้อมของพม่า ครั้นพลทหารนายประตูเห็นก็พาไปที่มหานรทาแม่ทัพ แล้วอมาตย์อยุทธยา ๔ คนก็เอาสารส่งให้มหานรทา ๆ จึงให้ล่ามแปลอ่านได้ความแล้ว แม่ทัพพม่าทั้ง ๒ แลนายทัพนายกองจึงได้ปฤกษากันแต่งสารตอบไปยังเสนาบดีที่อยู่ในกำแพงเมืองอยุทธยา จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:42:44 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ใจความว่า แจ้งความมายังอมาตย์เสนาบดีอยุทธยาทั้งหลายทราบ ด้วยพระเจ้าช้างเผือกผู้มีบุญญาธิการผ่านพิภพกรุงรัตนบุระอังวะมีพระบรมราชโองการให้พวกเราผู้เปนข้าของพระองค์ยกกองทัพมาตีกรุงศรีอยุทธยานั้น บัดนี้กรุงทั้ง ๒ ได้กระทำยุทธนากันอุบประมาเปรียบเหมือนคันชั่งอันตรงข้างหนึ่งใส่กล่ำหนึ่ง ข้างหนึ่งใส่ชั่งหนึ่ง น้ำหนักผิดกันนัก ซึ่งท่านมีสารมาว่าจะถวายพระราชบุตรีบุตรา แลช้างศรีต้นมงคล แลม้าศรีต้นมงคล แลเครื่องราชบรรณาการนั้นท่านจงเอาไว้เมื่อภายหลังเถีด เวลานี้ขอท่านส่งปืนใหญ่สองพี่น้องให้แก่เราก่อน หรือท่านหยากจะยุทธตรองดูฝีมืออิก ให้ท่านจัดพลทหารที่มีฝีมือมา ๑๐๐๐ คน ฝ่ายเราจะจัดพลทหารแต่ร้อยเดียวออกจับพลทหารท่าน หรือท่านจะจัดมาหมื่นคน เราจะจัดแต่เพียงพันคนออกตีกองทัพท่านให้แตกยับเยีนไป ครั้นเขียนสารเสร็จแล้วก็สั่งให้อมาตย์อยุทธยา ๔ คนกลับไปยังในกำแพงกรุงศรีอยุทธยา เมื่ออมาตย์อยุทธยากลับไปได้สัก ๕ วัน มหานรทาแม่ทัพก็ป่วยเปนไข้ถึงแก่อนิจกรรม แลเนมะโยสีหะประเต๊ะแม่ทัพซึ่งยกมาทางเมืองเชียงใหม่นั้น เปนแม่ทัพควบคุมนายทัพนายกองแลพลทหารทั้งปวงสิ้น ครั้นจัดเสร็จแล้วก็มีใบบอกกราบบังทูลไปยังพระเจ้ากรุงรัตนบุระอังวะ ใจความว่ามหานรทาแม่ทัพถึงแก่อนิจกรรม แลเวลานี้ข้าพระพุทธเจ้าได้ควบคุมนายทัพนายกองแลพลทหารของมหานรทาไว้แลข้าพระพุทธเจ้าตีหัวเมืองรายทางแลป้อมค่ายคูหอรบหัวเมืองใหญ่น้อยที่ใกล้ชิดกับกรุงศรีอยุทธยาได้หมดแล้ว ๆ พวกข้าพระพุทธเจ้าได้สร้างเมืองล้อมกรุงศรีอยุทธยา แลได้จัดให้พลทหารทั้งปวงจุกช่องป้องกัน ล้อมไว้ทางบกแลทางน้ำโดยกวดขัน เวลานี้พลทหารพลเมืองก็อดหยากลำบากคับแค้นอยู่แล้ว เพราะฉนั้นข้าพระพุทธเจ้าจะตีกรุงศรีอยุทธยาถวายฉลองพระเดชพระคุณให้จงได้ เมื่อเขียนใบบอกเสร็จแล้วจึงมอบใบบอกนั้นให้กับไชยนะราถือใบบอกไปถวายใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาทที่กรุงรัตนบุระอังวะ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:43:36 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ครั้น ณ วันขึ้น ๑๐ ค่ำ เดือนยี่ จุลศักราช ๑๑๒๘ ใบบอกจึงไปถึงใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาท ครั้นพระองค์ทรงทราบก็สั่งให้เจ้าพนักงานอ่านใบบอกให้พระองค์ทรงทราบทุกประการ ในขณะนั้นพระองค์มีรับสั่งให้เจ้าพนักงานเขียนท้องตรา ใจความว่า เราจะยกกองทัพไปตีเมืองจีนห้อให้ขึ้นอยู่แก่เราจงได้ แลให้สีหะปะเต๊ะเปนแม่ทัพคุมนายทัพนายกองแลพลทหารของมหานรทาทั้งปวงแล้วตีกรุงศรีอยุทธยาให้ได้โดยเร็ว เมื่อตีได้แล้วให้เก็บริบพลทหารพลเมืองแลทรัพย์สมบัติสาตราอาวุธทั้งสิ้นให้หมด แล้วกลับมายังพระนคร แต่ศพมหานรทา (แปลว่าเสนาบดีกลาโหม) นั้นให้ทำเมรุตามอย่างตามธรรมเนียมเสนาบดีใหญ่ ครั้นเขียนใบบอกเสร็จแล้วมีรับสั่งให้ไชยนะราเชีญท้องตรากลับยังกรุงศรีอยุทธยา แล้วพระองค์มีท้องตราโปรดเกล้าฯ ตั้งให้มุตะมะหวุ่นมางแรมางละอุชนา (แปลว่าพระยาเมืองมุตะมะ) เปนแม่ทัพรอง สำหรับช่วยควบคุมนายทัพนายกองแลพลทหารของมหานรทา แล้วพระองค์ทรงจัดเนมะโยนันทมิตรทัพ ๑ ลำภูรันตะสูทัพ ๑ ศิรินันทมิตรจอถิงทัพ ๑ นายทัพ ๓ ทัพนี้ ทรงตั้งให้เปนปลัดทัพของมางแรมางละอุชนา แล้วทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ มอบผ้านุ่งลายยกเกี้ยว ๓๐๐ ผืน สำหรับพระราชทานพวกพลทหารที่มีความสนในสงครามอยุทธยา แลทรงพระราชทานสัญญาบัตร ปรดับยศพวกบันดาที่มีความชอบในสงครามอยุทธยา ๕๐๐ ฉบับ แล้วทรงจัดมอบพลทหารให้ ๓๐๐๐ ทรงจัดเสร็จแล้วก็ยกกองทัพออกจากกรุงรัตนบุระอังวะไปยังกรุงศรีอยุทธยา ณ วัน ฯ ๓ จุลศักราช ๑๑๒๘ ฝ่ายเนมะโยสีหะปะเต๊ะ ครั้นได้รับท้องตราแล้วก็ทำเมรุมหานรทาตามพระบรมราชโองการทุกประการ เมื่อจัดทำเมรุเสร็จแล้ว สีหะปะเต๊ะแม่ทัพเห็นว่าจะขุดอุโมงแลขนดินยาก จึงจัดให้สะโต๊ะมางถิง ๑ ฉับปะยากงโบ่ ๑ สิทธิชินโบ่ ๑ นายทหารสามคนนี้มอบพลทหารให้ ๒๐๐๐ คน รวมพลทหาร ๖๐๐๐ คน แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพสั่งให้สร้างเมืองติดกับคูฝั่งทิศอุดรกรุงศรีอยุทธยา แลให้เอาลำแม่น้ำแม่ปิงเปนที่มั่น แต่เมืองนั้นให้สร้างเรียงกันไปเปน ๓ เมือง แลเมืองนั้นกว้างรอบ ๒๐๐ เส้น กำแพงสูง ๑๐ ศอก ครั้นเสร็จแล้วก็ให้ไปสร้างเมืองเมื่อสร้างแล้วแม่ทัพสั่งให้ขุดอุโมง ๕ ทาง แต่สองทางนั้นสั่งว่าถ้าขุดถึงเชีงกำแพงกรุงศรีอยุทธยาแล้วให้ขุดเลียบกำแพงไปยาว ๑๐๐ เส้น แลให้ตรงทิศตวันตกตวันออก แล้วสั่งให้ตัดไม้โต ๔-๕ กำ กั้นรับไว้ในอุโมง เพื่อมิให้ดินพังลงมา แต่ ๓ ทางนั้นให้ขุดข้ามคูเมืองแลให้พื้นดินหนาอยู่เพียงศอกเศษ แล้วนายทหาร ๓ นายก็ทำตามแม่ทัพสั่งทุกประการ เวลานั้นสีหะปะเต๊ะแม่ทัพสั่งให้พลทหารรักษาโดยกวดขันมิให้พลเมืองแลพลทหารอยุทธยาออกมาเก็บผักหักฟืนได้เปนอันขาด ฝ่ายพลทหารพลเมืองกรุงศรีอยุทธยาก็ได้ความลำบากอดหยากมา ๒ ปีเศษแล้วจึงมีความคับแค้นนัก พลเมืองทั้งปวงก็หนีออกมาเข้ากับสีหะปะเต๊ะแม่ทัพทุกวันมิได้ขาด จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:44:44 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ในขณะนั้นฝ่ายพระยามนตรี น้องพระมเหษีของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา ทูลแด่พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาว่า บัดนี้เจ้าพม่ามีรับสั่งให้แม่ทัพทั้งสอง ยกมาทางทวายทางหนึ่ง แล้วเข้ามาล้อมเมืองเราไว้ทางบกทางน้ำนั้น สองปีเศษจะเข้า ๓ ปีมาแล้ว แลเก็บริบเสบียงอาหารของราษฎรหัวเมืองน้อยใหญ่ไว้สิ้น เวลานี้พลเมืองแลพลทหารแลสมณชีพราหมณ์ในกำแพงเมืองกรุงศรีอยุทธยาก็ได้ความลำบากอดหยากทั้งสิ้น โดยเหตุนี้ขอพระองค์ทรงจัดคัดเลือกพลทหารฉกรรจ์ ม้าฉกรรจ์ ช้างฉกรรจ์ แล้วให้ออกตีเมืองล้อมของพม่าทั้งปวง แล้วเอาไฟเผาเสียให้สิ้น ถ้าตั้งใจออกตีมิได้คิดแก่ชีวิตรเช่นนี้ ข้าพระพุทธเจ้าเห็นว่าบรรดาเมืองพม่าคงเสียแก่เราเปนแน่ ถ้าเราออกตีเช่นนี้ไม่มีไชยชนะแก่พม่าก็สุดแล้วแต่ยถากรรมเทอญ เมื่อพระมนตรีทูลดังนั้น พระเจ้ากรุงอยุทธยาแลข้าราชการทั้งปวงเหนชอบพร้อมกันทั้งสิ้น แล้วพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาทรงจัดช้างฉกรรจ์ ๕๐๐ พลทหารฉกรรจ์ ๕๐๐๐๐ เศษ ครั้นได้ฤกษ์ก็ให้เป่าแตรสังข์ตีฆ้องกลองยกทางประตูทิศอุดรออกมาตีเมืองพม่า ครั้นถึงเมืองฉับปะยากงโบ่ สะโต๊ะมางถิง พระมนตรีแม่ทัพอยุทธยาก็ขับให้พลทหารทั้งปวงเข้าตี แล้วเอาปืนใหญ่ ๑๐๐๐ กระบอก ยิงเข้าไปในเมืองพม่าดังฝนแสนห่า แล้วพระมนตรีแม่ทัพขับให้พลทหารทั้งปวง บ้างขุดกำแพงบ้างปีนกำแพงเปนสามารถดุจดังบุคคลไปต้องรังผึ้ง ข้างพลทหารพม่ารักษาอยู่ข้างบนเชีงเทีนนั้น ได้เอาสาตราอาวุธทั้งปวงฟันแทงยิงลงมา พลทหารอยุทธยาตายเปนอันมาก ถึงจะตายสักเท่าใด ๆ พระมนตรีแม่ทัพก็มิได้ให้ถอยหลัง ในขณะนั้นพลทหารอยุทธยาก็เข้าไปในเมืองใหม่ของพม่าสร้างนั้นได้ ๑๐๐๐ คน แล้วพลทหารอยุทธยาก็ได้สู้รบฟันแทงยิงกันเปนสามารถ ในเวลานั้นฝ่ายข้างนายทัพนายกองพม่าที่สร้างเมืองอยู่ข้างฝั่งตวันตกตวันออก ครั้นได้ยินเสียงปืนรบพุ่งกันหนาแน่นก็ต่างคนต่างยกมาช่วย ที่ยกมาช่วยนั้นคือ สอยตองชินสู ๑ บุญจอถิง ๑ จอของจอสู ๑ กับช้างอุโบ่ ๔ ทัพ กองทัพเหล่านี้ช้างรบ ๒๐๐ เศษ ม้า ๑๐๐๐ เศษ พลทหารราบถือปืน ๑๐๐๐๐ คน ได้ยกมาช่วยโดยเร็วแล้วนายทัพนายกองที่กล่าวมานี้ได้จัดให้พลทหารที่ยกมานั้นล้อมเข้าไปรอบกำแพงเมืองแล้วเข้าตีกองทัพพระมนตรีทั้งกองช้างกองม้าพร้อมกัน ทัพอยุทธยาต้องศีกกระหนาบทนฝีมือพม่าไม่ได้ก็แตกหนีเข้ากำแพงเมืองกรุงศรีอยุทธยาไปทั้งพลช้างพลม้า แต่พลทหารอยุทธยาที่เข้าในเมืองพม่าได้ ๑๐๐๐ คนเศษนั้น พม่าได้ยิงฟันแลแทงตาย ๘๐๐ คน จับเปนได้ ๒๐๐ คน กองทัพพม่าที่ช่วยตีข้างนอกนั้นจับช้างไว้ได้ ๑๐๐ เศษ ม้า ๒๐๐ เศษ ที่ตายก็มาก แต่พระมนตรีนั้นขี่ช้างหนีเข้าเมืองไป เกือบจับตัวได้ ที่หนีพ้นได้นั้นเพราะช้างเร็วนัก จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:45:45 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาาทรงทราบว่าพระมนตรีเสียทัพแก่พม่าหนีเข้าเมืองมา ในขณะนั้นพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยารับสั่งให้ขุนนางข้าราชการเข้ามาเฝ้า แล้วทรงตรัสว่าบัดนี้เราใช้ให้พวกท่านออกตี แลพวกท่านรับอาษาออกตีกองทัพพม่านั้น อุบประมาเปรียบเหมือนเงาในน้ำจะเอาชิ้นมิได้ มีแต่แตกเข้ามาทุกครั้งทุกคราว เพราะฉนั้นจงเอาปืนใหญ่สองพี่น้องที่เปนสำหรับกรุงศรีอยุทธยาแต่ครั้งโบราณมานั้นบวงสรวงทำพิธี แล้วให้เอาปืนใหญ่นั้นเอาขึ้นบนหอรบ หันปากกระบอกปืนทางกองทัพพม่าตั้งอยู่ฝั่งตวันตกแล้วบรรจุยิง แล้วมีรับสั่งให้พลทหารพลเมืองชายหญิงทั้งปวง เอาเครื่องกระยาเสวยบวงสรวงแก่เทวดาหลักเมืองทรงเมือง แลบรวงสรวงปืนใหญ่สองพี่น้องนั้นจงทุก ๆ คน แล้วมีรับสั่งให้เอาสายโซ่แลเหล็กท่อนลูกกระสุนปืนบรรจุปืนนั้นแล้วเอาสายชนวนใส่ยิงไปทางกองทัพสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ ครั้นจุดสายชนวนไม่เข้าไปถึงดินหูไฟก็ดับ จุดอยู่ดังนั้นหลายครั้งหลายหนไฟก็ไม่ติดดินหู พวกบรรดาเสนาอมาตย์เห็นเปนดังนั้นก็เอาแซ่ปืนไขหมอนออกดู ก็ไม่เหนลูกกระสุนปืนละลายเปนน้ำ พวกบรรดาเสนาอมาตย์ที่อยู่รักษาปืนก็โจษกันอื้ออึงว่า ปืนใหญ่สองพี่น้องอวิญญาณกะนี้เกีดมหัศจรรย์จะขอยอมไปเปนข้าอยู่กับสมเด็จพระเจ้ากรุงอังวะแล้ว ในเวลานั้นพวกขุนนางข้าราชการทั้งปวง มีความกลัวบุญบารมีพระเจ้ากรุงอังวะดุจมหายักษ์จะเข้าฉีกเนื้อมังสังกิน ต่างคนต่างปฤกษากันว่าบัดนี้พวกเราทั้งหลายจงนำความที่เกีดมหัศจรรย์นี้ขึ้นกราบบังคมทูลพระเจ้ากรุงอยุทธยาเทอญ แล้วไปกราบบังคมทูลพร้อมกันขึ้นว่าบัดนี้แม่ทัพแลนายทัพนายกองพม่ายกเข้าประชิดเมือง แล้วก่อสร้างเมืองด้วยอิฐแลได้ขนเสบียง จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:46:41 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อาหารเข้าไว้เปนกำลังแก่พม่าเปนอันมากแลพม่าเข้ามาตั้งล้อมอยู่นี้ ๒ ปีเศษ ๓ ปีมาแล้ว เวลานี้พวกบรรดาราษฎรพลเมืองที่อยู่ในกำแพงนั้นได้ความลำบากอดหยากก็หนีเล็ดลอดไปเข้าด้วยพม่า ๆ ได้รู้เหตุการต่าง ๆ ที่ในเมืองของเราสิ้นเพราะฉนั้นพม่าจึงได้ขุดพูนดินขึ้นให้สูง แล้วให้เอาปืนใหญ่ยิงเข้ามาในเมืองมืได้ขาดเสียงปืน แล้วกองทัพพม่าก็หนุนมาทุกวันกำลังศึกหนักนัก แลปืนใหญ่สำหรับเมืองสองพี่น้องก็ยิงไม่ออกได้จุดสายชนวนหลายครั้ง เวลานี้พวกบรรดาพลทหารที่อญู่รักษาในเมืองนั้น เข้าสารทนานหนึ่งต้องแบ่งกินมื้อหนึ่ง ๑๐ คน ๒๐ ทนาน ถ้าช้าไปอิก ๑๐ วันข้างหน้า พลทหารทั้งปวงก็จะสิ้นกำลังจะถืออาวุธไม่ไหวเปนแน่โดยเหตุนี้ขอพระองค์ทรงพระกรุณายอมสวามิภักดิ์เทอญ ข้าราชการแลราษฎรสมณชีพราหมณ์ทั้งปวงจึงจะได้อยู่เย็นเปนศุข เมื่อขุนนางข้าราชการทูลดังนั้นพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยามีรับสั่งว่าซึ่งแม่ทัพพม่ายกมาสองทอง เขาสร้างเมืองเหล็กก่อด้วยอิฐล้อมเมืองเราไว้นั้น อย่าว่าแต่ก่อด้วยอิฐเลย ถึงแม้จะก่อด้วยกำแพงเหล็กเราก็ไม่กลัว เพราะกรุงศรีอยุทธยานี้แน่นหนามั่นคงดุจดังพระยาราชสีห์คอยรักษาอยู่ที่ปากถ้ำ ใครเลยจะอาจเข้ามาทำร้ายเราได้ ใช่แต่เท่านั้นบัดนี้เราได้ก่อสร้างกำแพงแลป้อมค่ายคูประตูหอรบหลายซับหลายซ้อนขึ้นใหม่ไว้อิกเปนอันมาก โดยเหตุนี้ พลทหารพม่าจะมีปีกดุจดังพระยาครุธเข้าเหนี่ยวพลทหารพลเมืองได้ทีเดียวแลหรือ เพราะฉนั้น เราหายอมอ่อนน้อมแก่พม่าไม่ แล้วพระองค์มีรับสั่งให้ข้าราชการแลพลทหารทั้งปวงขึ้นรักษาบนเชีงเทีนแลหอรบทุกช่องทุกทางโดยกวดขัน จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:47:32 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ฝ่ายเนมะโยสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ ครั้นได้ทราบความทั้งปวงจากพลเมืองอยุทธยาที่หนีออกมาเข้านั้นทุกประการ แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพพูดกับนายทัพนายกองทั้งปวงว่า ซึ่งพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา พระองค์ได้ทรงจัดกองทัพให้ออกไปสกัดตัดตีกองทัพเราที่บรรดาหัวเมืองรายทาง แลได้ทรงจัดให้ออกตีกองทัพเราจนกระทั่งบัดนี้ พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาก็ยังไม่มีไชยชนะแก่เราสักครั้งเดียวเลย ถึงกระนั้นก็ดีพระองค์ก็หายอมหย่อนพระหัดถ์อ่อนน้อมแก่เราไม่เลย เวลานี้พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาได้ก่อสร้างป้อม ๕๐ ป้อมรอบกรุงศรีอยุทธยาแล้วทรงให้เอาสาตราอาวุธทั้งปวง แลช้างม้าเสบียงอาหาร ขนเข้าไว้ในเมืองแลในป้อมไว้เปนอันมาก แล้วได้ทรงจัดป้อมค่ายคูประตูหอรบขึ้นใหม่อิกเปนอันมาก ฝ่ายข้างเราก็ได้สร้างเมืองใหม่ประชิดเคียงขึ้นกับป้อมกรุงศรีอยุทธยา ๓๐ เมือง แล้วเราได้สร้างหอรบแลป้อมเสร็จแล้ว ได้เอาปืนใหญ่น้อยเอาขึ้นบนหอรบแลป้อมนั้นให้ยิงเข้าไปในกำแพงกรุงศรีอยุทธยาดุจดังฝนแสนห่า ฝ่ายพลเมืองราษฎรชายหญิงที่อยู่ในกำแพงกรุงศรีอยุทธยา ก็ได้รับความคับแค้นถึงกับต้องขุดหลุมซ่อนตัวพอเอาตัวรอด ถึงกระนั้นก็ดีพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาก็มิได้หย่อนพระหัตถ์ ทรงแต่งสารให้อมาตย์อยุทธยา ๔ คนถือสารมาล่อลวงเรา ทำเปนทีว่าจะยอม ภายหลังกลับคิดคดจัดให้พระมนตรีถือพลทหารฉกรรจ์ ช้างฉกรรจ์ ม้าฉกรรจ์ ยกออกมาตีเมืองใหม่ของเรา ฝ่ายเราได้ตีกองทัพพระมนตรีแตกหนีเข้าเมืองไปแต่ตัวพระมนตรีนั้นหากว่าช้างฝีเท้าเร็วนักจึงได้รอดตัวไป เวลานี้เราเห็นว่าขุนนางข้าราชการของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาจะไม่อาจมาสู้รบกับเราอิกเปนแน่ เปนแต่จะตั้งมั่นรักษาเมืองอยู่เท่านั้น นัยหนึ่งพวกพลทหารพลเมืองอยุทธยาทั้งปวงก็ได้รับความคับแค้นอดหยากคับแค้นอยู่ทุกผู้ทุกคนแล้วจึงได้เข้ามาอ่อนน้อมสวามิภักดิ์ที่กองทัพเราทุกวันมิได้ขาดเราก็ได้ทราบกิจราชการของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาหมดแล้ว จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:48:14 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ซึ่งเราจะให้พลทหารเข้าตีกรุงศรีอยุทธยาโดยกำลังเล่าพลทหารเราก็จะได้รับความเจ็บปวดล้มตายมากนัก เพราะกรุงศรีอยุทธยานี้เปนกรุงใหญ่โตมั่นคง แลคูเมืองกว้างน้ำก็ลึกกับได้ก่อสร้าง ๕๐ ป้อมค่ายคูประตูหอรบขึ้นไว้ใหม่ แล้วได้เอาปืนใหญ่น้อยสาตราอาวุธขึ้นรักษาไว้โดยหลายซับหลายซ้อนแน่นหนามั่นคงนักจะกระทำมิถนัด เพราะฉนั้นเราเห็นว่า ให้พลทหารทั้งปวงขนฟืนเข้าไว้ในอุโมงค์ที่เราสั่งให้ขุดไว้ ๒ ทางริมกำแพงกรุงศรีอยุทธยานั้นให้เต็ม แล้วเอาไฟเผารากกำแพงเมือง ๆ ก็จะซุดแตกร้าว ฝ่ายเราก็จัดให้พลช้างพลม้าพลทหารทั้งปวงตีเข้าไปให้พร้อมเพรียง เมื่อพลทหารเราเข้าเมืองได้แล้วก็จะให้เอาไฟจุดบ้านเรือนของราษฎรพลเมือง ถ้าไฟไหม้ขึ้นพลทหารพลเมืองอยุทธยาก็จะแตกเปนอลหม่านวุ่นวายขึ้นเปนแน่ ในขณะนั้น เราก็จะเข้าจับพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา แลจะเก็บริบราชสมบัติให้หมดทีเดียว ในเวลานั้นเนมะโยสีหะปะเต๊ะแม่ทัพ ได้พูดปฤกษากับจตุกามณีปลัดทัพขวา มางยีไชยสูปลัดทัพซ้าย แลจอของจอสู ศิริราชสังจันทร์นายทหารเอกแลนายทัพนายกองทั้งปวง ฝ่ายนายทัพแล้วสีหะปะเต๊ะจัดหาวันฤกษ์ดี ครั้นได้ฤกษ์ก็จัดให้พลทหารที่ยกมาทางเชียงใหม่ ๗๑ ทัพ กับจัดให้พลทหารที่ยกมาทางเมืองทวายรวม ๕๗ ทัพบรรจบกันเข้า แล้วประกาศให้พลทหารทั้งปวงให้ทราบเหตุการทุก ๆ คน แล้วพลทหารราบนั้นจัดให้ถือจอบถือเสียมแลบรรไดสายโซ่สำหรับพาดปีนกำแพง แล้วจัดพลช้างพลม้าทั้งปวงเสร็จแล้วให้คอยเตรียมรักษาอยู่ทั้งสี่ทิศกรุงศรีอยุทธยา แล้วจัดให้พลทหารขนฟืนเอาเข้าไว้ในอุโมงค์เชีงกำแพงเมืองนั้น เสร็จแล้วก็เอาไฟเผา พอไฟลุกไหม้เชีงกำแพงชุดก็ขับให้พลทหารทาง ๔ ทิศ เอาปืนใหญ่ยิงเข้าไปในกำแพงกรุงศรีอยุทธยามิได้ให้หยุดเสียงปืน พอควันปืนแลควันไฟนั้นกลบมืดมัวไปทั่วอากาศ ก็ให้พลทหารทั้งปวงบ้างขุดเชีงกำแพงบ้าง เอาบรรไดพาดปีนกำแพง บ้างเอาสายโซ่คล้องใบเสมากำแพงขึ้นไปมิได้ย่อท้อคิดแก่ชีวิตร เวลานั้นเกีดมหัศจรรย์แผ่นดินไหว ฝ่ายพระยาโกษา พระยาสุรเดช อมาตย์อยุทธยาทั้ง ๒ ก็ขับให้พลทหารที่รักษาบนเชีงเทีนนั้น เอาสาตราอาวุธทั้งปวงทุ่มทิ้งยิงลงมาเปนสามารถ ก็รักษาไว้ไม่ได้เพราะพลทหารกรุงศรีอยุทธยาอดโซไม่มีกำลังที่จะต่อสู้รบ ครั้นถึง ณ วัน ๕ ฯ ๕ จุลศักราช ๑๑๒๙ พลทหารแลนายทัพนายกองทั้งปวงก็เข้าในกำแพงเมืองกรุงศรีอยุทธยาได้ เมื่อเข้าในกำแพงได้นั้น พลทหารพม่าทั้งปวงก็เที่ยวเอาไฟเผาบ้านเรือนของพลเมืองแลวัดวาอารามเสียสิ้น แล้วเที่ยวจับพลเมืองราษฎรชายหญิงทั้งปวง แลเที่ยวเก็บริบเงินทองทรัพย์สิ่งของต่าง ๆ เปนอันมาก นายกองก็เห็นชอบพร้อมกันตามที่แม่ทัพปฤกษานั้น จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:49:35 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แล้วสีหะปะเต๊ะจัดหาวันฤกษ์ดี ครั้นได้ฤกษ์ก็จัดให้พลทหารที่ยกมาทางเชียงใหม่ ๗๑ ทัพ กับจัดให้พลทหารที่ยกมาทางเมืองทวายรวม ๕๗ ทัพบรรจบกันเข้า แล้วประกาศให้พลทหารทั้งปวงให้ทราบเหตุการทุก ๆ คน แล้วพลทหารราบนั้นจัดให้ถือจอบถือเสียมแลบรรไดสายโซ่สำหรับพาดปีนกำแพง แล้วจัดพลช้างพลม้าทั้งปวงเสร็จแล้วให้คอยเตรียมรักษาอยู่ทั้งสี่ทิศกรุงศรีอยุทธยา แล้วจัดให้พลทหารขนฟืนเอาเข้าไว้ในอุโมงค์เชีงกำแพงเมืองนั้น เสร็จแล้วก็เอาไฟเผา พอไฟลุกไหม้เชีงกำแพงชุดก็ขับให้พลทหารทาง ๔ ทิศ เอาปืนใหญ่ยิงเข้าไปในกำแพงกรุงศรีอยุทธยามิได้ให้หยุดเสียงปืน พอควันปืนแลควันไฟนั้นกลบมืดมัวไปทั่วอากาศ ก็ให้พลทหารทั้งปวงบ้างขุดเชีงกำแพงบ้าง เอาบรรไดพาดปีนกำแพง บ้างเอาสายโซ่คล้องใบเสมากำแพงขึ้นไปมิได้ย่อท้อคิดแก่ชีวิตร เวลานั้นเกีดมหัศจรรย์แผ่นดินไหว ฝ่ายพระยาโกษา พระยาสุรเดช อมาตย์อยุทธยาทั้ง ๒ ก็ขับให้พลทหารที่รักษาบนเชีงเทีนนั้น เอาสาตราอาวุธทั้งปวงทุ่มทิ้งยิงลงมาเปนสามารถ ก็รักษาไว้ไม่ได้เพราะพลทหารกรุงศรีอยุทธยาอดโซไม่มีกำลังที่จะต่อสู้รบ ครั้นถึง ณ วัน ๕ ฯ ๕ จุลศักราช ๑๑๒๙ พลทหารแลนายทัพนายกองทั้งปวงก็เข้าในกำแพงเมืองกรุงศรีอยุทธยาได้ เมื่อเข้าในกำแพงได้นั้น พลทหารพม่าทั้งปวงก็เที่ยวเอาไฟเผาบ้านเรือนของพลเมืองแลวัดวาอารามเสียสิ้น แล้วเที่ยวจับพลเมืองราษฎรชายหญิงทั้งปวง แลเที่ยวเก็บริบเงินทองทรัพย์สิ่งของต่าง ๆ เปนอันมาก จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:51:09 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ฝ่ายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยานั้น เห็นไฟลุกไหม้ขึ้นทั้ง ๔ ทิศ พระองค์ก็แปลงกายพร้อมกับพระอรรคเหษีแลพระราชบุตรีพระราชบุตราพระสนมกรมไนย หนีเล็ดลอดปะปนกับราษฎรชาวเมืองออกทางประตูทิศตวันตก ในเวลานั้นพลช้างพลม้าแลพลทหารราบพม่าทั้งปวงเข้าเมืองได้ก็เอาปืนใหญ่ยิงโดยสับสน ลูกกระสุนปืนก็ไปต้องพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา (ซึ่งพระนามว่าเจ้าฟ้าเอกาทศราชา) หรือเรียกว่าเจ้าฟ้าเอกาทัศ สวรรคตที่ในกำแพงเมืองกรุงศรีอยุทธยานั้น ในขณะกองทัพหน้าพม่าเข้าเมืองได้นั้น เห็นพระองค์เจ้าจันทร์ซึ่งเปนพระอนุชาของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาต้องโทษใส่พวงคอจำขังไว้ที่โรงช้างโดยรับสั่งของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา แล้วพวกกองทัพหน้าพม่าได้จับพระองค์เจ้าจันทร์นั้นไป ในเวลานั้นกองทัพพม่าเที่ยวสืบเสาะค้นหาพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาจนย่ำรุ่งก็ไม่เห็นพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา เพราะฉนั้นแม่ทัพพม่าจึงได้ถอดพวงคอแลเครื่องจำพระองค์เจ้าจันทร์ออกแล้วให้พลทหารคุมพระองค์เจ้าจันทร์นำไปเที่ยวค้นหาพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยานอกกำแพงในกำแพง ก็ไปเห็นพระศพพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาถูกอาวุธล้มสวรรคตอยู่ที่ประตูเมืองฝั่งตวันตกกรุงศรีอยุทธยา แล้วแม่ทัพพม่าเชีญเอาพระศพนั้นมาทำเมรุโดยสนุกสนาน ครั้นสีหะปะเต๊ะแม่ทัพทำเมรุพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาเสร็จแล้วก็จัดให้พลทหารเข้าเก็บคัดเลือกช้างม้ารี้พลแลแก้วแหวนเงินทองภาชนใช้สอยต่าง ๆ แลสาตราอาวุธต่าง ๆ ในพระคลังมหาสมบัตแลพระคลังข้างที่ทุกหนทุกแห่ง แล้วแม่ทัพคัดเลือกพระอรรคมเหษีแลพระสนม แลพระบรมวงษานุวงษ์ของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยานั้น มีรายชื่อเลอียดแจ้งอยู่ข้างล่างนี้ คือ มเหษีพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา ๔ องค์ คือ พระนามว่าพระนางเม้า ๑ พระองค์มิ่ง ๑ พระองค์ศรี ๑ พระองค์ศิลา ๑ พระอนุชาของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาคือ พระอนุชาราชาธิราชที่ได้เสวยราชนั้น ๑ สุรประทุมราชา๑ ชวาลอำดชติ ๑ พระองค์เจ้าตะไล ๑ พระองค์เจ้าสังข์ ๑ พระองค์เจ้าเนียละม่อม ๑ พระองค์เจ้ากร ๑ พระองค์เจ้าจริต ๑ พระองค์เจ้าภูนระ ๑ พระองค์เจ้าสูรจันทร์ ๑ พระองค์เจ้าแสง ๑ พระองค์เจ้าก้อนเมฆ ๑ พระอนุชารวม ๑๒ พระองค์ พระขนิษฐภคินีของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา คือเจ้าฟ้าปรมาศ ๑ เจ้าฟ้าสุรบน ๑ เจ้าฟ้าอินทรสุดาวดี ๑ เจ้าฟ้าหมื่นคอย ๑ เจ้าเกสร ๑ เจ้าอุ่มฉอุ้ม ๑ เจ้าฟ้าฉโอด ๑ องค์เจ้าลำภู ๑ องค์เจ้าเผือก ๑ องค์เจ้าเจีมตระกูล ๑ องค์เจ้าสอาด ๑ องค์เจ้าชมเชย ๑ องค์เจ้าอินทร์ ๑ พระขนิษฐ์ภคินีรวม ๑๔ พระองค์ จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:52:35 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 46 พระราชโอรสของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา คือพระองค์เจ้าประเพศร ๑ พระองค์เจ้าสุรเดช ๑ พระองค์เจ้าเสษฐ ๑ พระราชโอรสรวม ๓ พระองค์ พระราชธิดาของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา คือองค์เจ้าประบิ ๑ เจ้าฟ้าน้อย ๑ เจ้าฟ้าดอกมะเดื่อ ๑ เจ้าเลีศตรา ๑ พระราชธิดาของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยารวม ๔ พระองค์ พระราชนัดดาเจ้าชายของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาคือ หม่อมสีพี ๑ หม่อมจา ๑ หม่อมสูวดี ๑ หม่อมสูจี ๑ หม่อมฉง่าย ๑ หม่อมสูรัตน ๑ หม่อมโกรน ๑ หม่อมชมภู ๑ หม่อมสุพรรณ ๑ หม่อมอุดม๑ หม่อมไพฑูรย์ ๑ รวม ๑๔ พระองค์ พระราชนัดดาเจ้าหญิงของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาคือหม่อมมาลา ๑ หม่อมไชยา ๑ หม่อมชะแวก ๑ หม่อมอะไภย ๑ หม่อมอรุณ ๑ หม่อมอำพันธ์ ๑ หม่อมสรรพ์ ๑ หม่อมมาไลย ๑ หม่อมสูรวุฒ ๑ หม่อมชะฎา ๑ หม่อมม่วง ๑ หม่อมสิทธิ์ ๑ เจ้าศรี ๑ เจ้าต้น ๑ รวม ๑๔ พระองค์ พระราชภาคิไนยเจ้าชายพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาคือ พระองค์เจ้าตัน ๑ พระองค์เจ้าแม้น ๑ รวม ๒ พระองค์ พระราชภาคิไนยเจ้าหญิงพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยาคือ เจ้าดารา ๑ เจ้าศะริ ๑ รวม ๒ พระองค์ พระสนมที่เปนเชื้อพระวงษ์พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา รวม ๘๖๙ องค์ พระราชวงษานุวงษ์ชายหญิงของพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยารวมทั้งสิ้น ๒๐๐๐ เศษ แล้วแม่ทัพจัดให้คัดเลือกเอาอานช้างลายทอง พระที่นั่งทรงพระเจ้าอยุทธยาไป ๗ อาน เรือใบสำหรับพลทหาร ๒๐๐๐ ลำ ปืนสับนกคาบสิลาลายเงินลายทอง ๑๐๐ กระบอก ปืนคาบสิลาธรรมดา ๑๐๐๐๐ กระบอก ปืนใหญ่หล่อด้วยทองแดงที่เรียกว่าสองพี่น้องนั้น ๒ กระบอก ปืนสำหรับยิงทลายกำแพงแลปืนใหญ่ต่าง ๆ รวม ๓๕๕๐ กระบอก แลพร้อมด้วยลูกกระสุนปืนลูกแตก แลสายโซ่สำหรับใส่ปืนยิงเปนอันมาก แม่ทัพได้จัดคัดเลือกเอาแต่ที่อาวุธดีมีราคาทั้งสิ้น ที่มิได้เอาไปไว้ที่กรุงศรีอยุทธยาก็เปนอันมากอนันตังนับมิถ้วน ปืนใหญ่บางกระบอกใหญ่หลวงนัก เอาไปไม่ได้ก็บรรจุดินอัดให้แน่นแล้วเอาไฟเผาจุดเสียให้แตกก็มากหลายกระบอก แล้วแม่ทัพจัดให้มีเต้นรำต่าง ๆ สมโภชกองทัพ ๑๒๙ ทัพนั้น ทุก ๆ ทัพคือ เต้นรำพม่า, เต้นรำมอญ, เต้นรำทวาย, เต้นรำตนาว , เต้นรำลาวญวน, เต้นรำอยุทธยา แลพร้อมด้วยเต้นรำต่าง ๆ ครั้นสมโภชเสร็จแล้ว สีหะปะเต๊ะแม่ทัพได้ทราบข่าวว่าจีนห้อมาติดกรุงอังวะสีหะปะเต๊ะแม่ทัพจึงจัดพลทหารพลเมืองชายหญิง มอบให้นายทัพนายกอง ๔๐๖ คน ควบคุมรวบรวมพลทหารพลเมืองอยุทธยา ๑๐๖๑๐๐ คน มอบแบ่งให้นายทัพนายกองเสร็จแล้ว ครั้น ณ วัน ฯ ๗ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๒๙ สีหะปะเต๊ะแม่ทัพได้ยกทัพออกจากกรุงศรี อยุทธยาไปยังกรุงรัตนบุระอังวะ แต่กลับไปทางท่าไร่ ครั้นถึงเมืองมุตมะก็พบกับแม่ทัพรองที่พระเจ้ากรุงอังวะทรงใช้ให้มาช่วยตีกรุงศรีอยุทธยานั้น แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพจัดให้แม่ทัพหลวงนั้นคุมปืนใหญ่พี่น้องปืนใหญ่อื่น ๆ อิกรวม ๕๐๐ กระบอก บรรทุกแพคุมไปกรุงอังวะ แต่สีหะปะเต๊ะนั้นคุมทหารไปโดยทางบก ครั้นเดือน ๙ ศกนั้นก็ถึงเมืองรัตนบุระอังวะ แล้วสีหะปะเต๊ะแม่ทัพได้เอาสาตราอาวุธทั้งปวงแลพระราชวงษ์แลพระมเหษีแลพระสนมทั้งปวงกับเครื่องภาชนใช้สอยเงินทองทั้งปวงถวายแด่พระเจ้ากรุงอังวะสิ้น ในขณะนั้นพระเจ้ากรุงอังวะ พระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้รางวัลความชอบแก่เจ้าประเทศราชคือ เจ้าเชียงใหม่ ๕๗ หัวเมือง แลผู้รักษาเมืองทั้งปวงแลเจ้าประเทศราชทั้งปวงพอสมควรแก่ความชอบเสร็จแล้ว โปรดเกล้าฯ ให้กลับไปรักษาตามหัวเมืองตามเดิม จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:54:04 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แล้วพระองค์ทรงจัดให้มหาจอถิง เนมะโยศิริจอถิง เนมะโยนรทา ๓ คนนี้คุมเรือร้อยลำพลทหาร ๒๐๐๐ คน ลงเรือล่องลงไปรับปืนใหญ่ , ครั้นเดือนห้า จุลศักราช ๑๑๓๐ ปืนใหญ่ก็ถึงกรุงอังวะ แล้วทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระมเหษีแลพระราชบุตรีแลพระสนมที่เปนพระราชวงษ์พระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา ที่เปนเจ้าหญิงทั้งปวงนั้น ทรงจัดให้สร้างวังเอาเข้าไว้ในมหาพระราชวังหลวง แต่พระราชวงษานุวงษ์แลขุนนางข้าราชการแลพลเมืองพลทหารอยุทธยาทั้งปวงนั้น ทรงโปรดเกล้าฯ ให้สร้างวังแลทำเย่าเรือนเคหาอยู่ตามภูมิลำเนานอกกำแพงพระราชวัง แล้วทรงโปรดเกล้าฯ เลี้ยงดูให้อยู่เปนศุขทุกคน มิให้ร้อนใจสิ่งหนึ่งสิ่งใด จากคุณ : ขุนนางอยุธยา(ขุนพลของเอกทัศน์) - [ 10 ต.ค. 47 23:54:50 A:203.156.23.12 X: TicketID:032642 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณมาก แล้วสำนักพิมพ์เขาจะขายหนังสือได้หรือครับ จากคุณ : Born to be bad - [ 11 ต.ค. 47 18:19:48 A:203.172.57.135 X: TicketID:068657 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขายได้ครับ ผมนี่แหละซื้อ เพราะ package สวยดี แต่ยังไม่ได้อ่านเลย จากคุณ : ถังขยะหน้าบ้าน - [ 11 ต.ค. 47 21:29:08 A:unknown X:202.12.74.9 TicketID:055330 ]

ความคิดเห็นที่ 50 กำลังคิดจะไปซื้อหนังสือเล่มนี้ในงานมหกรรมหนังสือตอนสิ้นเดือนพอดี นับถือเลยอุตส่าห์นั่งพิมพ์ แต่ตัวเองอ่านไม่ได้เพราะไม่ถนัดอ่านทางเน็ต อ่านเยอะๆแล้วมันปวดตา เดี๋ยวไปซื้อมาอ่านก่อนแล้วค่อยมาคุยละกัน จากคุณ : lookmoo (LOOKMOO) - [ 11 ต.ค. 47 22:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เอ เกี่ยวกับจำนวนทหารอโยธยา ผมว่ามากเกินจริงไปน่ะ เกณฑ์ได้ทีหลายหมื่นเรือนแสนจริง ผมว่าพม่าน่ะแหละจะโดนถีบกลับมากกว่า หรือว่าไงครับ ท่าน Ayuthaya Noble จากคุณ : โดราเดม่อน (โดราเดม่อน) - [ 12 ต.ค. 47 19:51:40 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณครับ ไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้วหาอ่านเรื่องราวยังงี้ยาก แต่เดี๋ยวคงต้องsaveไว้ก่อน มีเวลาว่างๆเดี๋ยวมาอ่าน อย่างกระทู้ยังค์เติร์กก็ค้างอยู่ภาค 20กว่าๆเอง ยังไปไม่ถึงไหนเลย จากคุณ : หยิกเล็บ ก็เจ็บเนื้อ - [ 12 ต.ค. 47 22:14:31 A:220.240.168.169 X: TicketID:035097 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณมากครับที่อุตสาห์พิมพ์ให้อ่าน (เยอะนะเนี่ย) จากคุณ : @(-_-)@ - [ 16 ต.ค. 47 15:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ... ข้าฯน้อยนับถึอ ... นับถือ จากคุณ : เตียว จูล่ง - [ วันปิยมหาราช 16:09:04 ]