ความคิดเห็นที่ 1 เริ่มเรื่อง 1.. มันเป็นปกติของเขา สำหรับ วิคเตอร์ อีวาโนวิช เบเลนโก ที่จะตื่นเช้าและเขาทำเช่นนี้มาตลอด 4 อาทิตย์ยกเว้นวันอาทิตย์ แต่แสงอรุณของวันนี้ดูมีความหมายมากสำหรับเขา มันเหมือนคำมั่นของพระเจ้าที่ได้ประทานมาแก่เขาว่า วันนี้แหละ...... เหนือแนวป่าอันกว้างใหญ่ที่เหยียดยาวไปตามชายฝั่งแปซิฟิคของประเทศรัสเซียฝั่งตะวันออกไกล ท้องฟ้าวันนี้ปราศจากเมฆหมอกใดๆ วันนี้เขาจะต้องขึ้นฝึกบิน  ร.ท.เบเลนโก คำนวณว่าทุกอย่างต้องสำเร็จภายใน 6 ชั่วโมง อายุ 29 อย่างเขานี้ เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกทางเดินที่มีความตายกับชีวิตใหม่เป็นเดิมพัน ใช่ ชีวิตในโลกใหม่ ในความรู้สึกที่เตือนใจว่าเขากำลังมองดูภรรยาแสนสวยและลูกชายวัย 3 ขวบของเขาเป็นครั้งสุดท้าย มันออกจะสั่นสะเทือนใจเขาเล็กน้อย คนทั้ง 2 กำลังนอนอยู่หลับอยู่ใกล้หน้าต่าง แต่ที่จริงชีวิตสมรสของเขาก็ลุ่มๆดอนๆ ระหองระแหงไม่ได้เป็นสุขเท่าไหร่ ใจหนึ่งเค้าอยากจะไปอุ้มลูกน้อยเป็นครั้งสุดท้าย ไม่...ไม่เด็กอาจจะร้องไห้ขึ้นเขาต้องไม่ทำอะไรให้เป็นที่ผิดสังเกต ไม่ทำอะไรที่ผิดปกติที่เขาไม่ทำ เบเลนโกรีบแต่งตัว และวิ่งเหยาะๆออกจากบ้านไปยังป้ายหยุดรถประจำทางที่ห่างออกไป 1 ไมล์ หนึ่งชั่วโมต่อมาเขาก็มาฟังบรรยายสรุปเกี่ยวกับแผนการฝึกที่ฐานบิน เสร็จแล้วไปเบิกอุปกรณ์การยิน มีหมวกนักบิน หน้ากากออกซิเจน ถุงมือ “เดี่ยวสหาย...ผู้หมวด คุณลืมห่วงชูชีพ” “อย่า...อย่า ต้องไม่เอาไอ้นี่ไป ต้องหลอกทุกคน” “ขอบคุณ แต่วันนี้ผมไม่มีแผนที่จะบินเหนือน้ำ” ที่เครื่องบินมิค-25 ของรัสเซีย ทรงอานุภาพจากปีกสุดปีก หนัก 22 ตัน ปีกแต่ละข้างมีหางู่ และหางคู่สั้นๆ ทีโค้งเข้ากับลำตัว มีเครื่องไอพ่นทรงพลัง 2 เครื่อง และมีจมูกยื่นยาวเรียวไปข้างหน้าราวกับจรวด ซึ่งมีเรดาห์รูปเข็มติดอยู่ปลายด้านหน้าสุด มองดูเหมือนนกเหล็กสีเทาเข้ม ในเช้าวันที่ 3 กันยายน 1976 กลุ่มช่างจากกองบินที่ 513 ของกองทัพอากาศสหภาพโซเวียต กำลังสาละวนจัดเตรียมเครื่องบินมิค-25 จำนวน 20 ลำที่ออกฝึกบินจากฐานทัพซาคารอพค่า ซึ่งตั้งอยู่ในเมือง ซูคูเยฟก้า ทางเนือ 120 ไมล์ของเมืองวลาดิววอสต็อก เมืองท่าสำคัญทางตะวันออกของโซเวียต รถบรรทุกเชื้อเพลิงพิเศษมาเติมให้เครื่องบินแต่ละลำมีจำนวนถึง 14 ตัน แอลกอฮอลล์สำหรับระบายความร้อนอีกครึ่งตัน พร้อมใส่ออกซิเจนให้ระบบเครื่องช่วยหายใจของนักบิน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ร.ท.วิคเตอร์ อีวาโนวิช เบเลนโก ก็ไต่บันไดสูง 14 ฟุตขึ้นไปและหย่อนตัวนั่งในที่นั่งนักบิน ปุ่มและหน้าปัดต่างๆในแผงสีเขียวของห้องนักบินนั้นสามารถตรวจตราได้ง่าย มีปุ่มนึงน่าสงสัยในระบบทำงานมันเป็นปุ่มสีแดงติดป้าย”อันตราย” ไว้ มันใช้สำหรับโอกาสที่นักบินถูกบังคับให้ร่อนลงหรือจำเป็นต้องสละเครื่องนอกอาราบริเวณของโซเวียต นักบินได้รับการอธิบายคือการการกดปุ่มนี้จะทำให้เกิดการทำงานของสายชนวนถ่วงเวลาประมาณ 2-3 นาที หลังจากนั้นระเบิดจะระเบิดทำลายอุปกรณ์สำคัญต่างๆของเครื่องบิน แต่มีนักบินบางคนคิดว่าบางทีกดแล้วจะระเบิดทันที ไม่ให้ทั้งเครื่องบินและนักบินเป็นประโยชน์แก่ศัตรู พอเปิดวิทยุ เบเลนโก ส่งสัญญาณขอขึ้นบิน มิค-25 เป็นเครื่องบินที่น่าสะพรึงกลัว มันบรรจุความก้าวหน้าทางการบินไว้อย่างครบถ้วน ดังนั้นจึงถือว่ามันเป็นสัญลักษณ์แห่งความภาคภูมิใจของสหภาพโซเวียต เครื่องบินแบบทดลองของมิค-25 เมื่อปี 1967 ได้เคยทำสถิติความเร็วไว้สูงสุดถึง 1,852 ไมล์/ชั่วโมง และในปี 1973 มันเคยทำสถิติเพดานบินสูงถึง 188,898 ฟุต เครื่องแฟนธอมอันแก่ชราของสหรัฐอเมริกา เอฟ-4 แฟนธอมนั้น ไม่สามารถสกัดกั้นหรือยิง มิค-25 ให้ตกได้เลย แม้จะคุยว่าติดอุปกรณ์นำวิถีไว้มากมายก็ตาม บางทีเจ้ามิค-25 บางทีแอบบินในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและตะวันออกกลางเพื่อถ่ายภาพทางทหาร .......... จากคุณ : ryzon - [ 26 เม.ย. 48 18:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถึงแม้ว่าเครื่องบินมิค-25 จะผลิตอย่าจริงจังตั้งแต่ปี 1969 แล้วก็ตาม แต่ไม่เคยมีชาวตะวันตกคนใดได้เคยเข้าไปชมมิค-25 นี้ใกล้ๆได้เลย ดังนั้นอะไรที่เกี่ยวกับมันจึงเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยมีใครรู้ แต่ที่แน่ๆคือ มันเป็นเครื่องบินที่โลกตะวันตกกลัวมากที่สุดโดยเฉพาะ สหรัฐฯ ถึงกับยอมรับว่ามันอาจเป็นเครื่องบินขับไล่ที่ดีที่สุดในโลกนี้ที่เคยมีมา แสดงให้เห็นว่าโซเวียตมีขีดความสามารถสูงกว่าในทางอากาศ และการมำมาใช้ประโยชน์อย่างกว้างขวางนี้ทำให้รับมนตรีกลาโหมสหรัฐฯ นายเจมส์ อาร์ ชาล ซิงเกอร์กล่าวเตือนรัฐบาลของตนว่า สหรัฐฯและพันธมิตรของตนต้องปรับยุทธศาสตร์การป้องกันอย่างเร่งด่วน   มิค-25 เป็นที่โซเวียตให้ความคุ้มครองอารักขาสูงสุด และตบตาสายลับตะวันตกด้วยการกำหนดรหัสง่ายๆ เมื่อกล่าวถึงมิค-25 ว่าผลิตภัณฑ์หมายเลข 84 ด้วยเหตุนี้ นักบินที่มาขับเครื่องบินสุดวิเศษนี้ จึงต้องมีการคัดแล้วคัดอีก เรียกว่าเป็นคนกลุ่มพิเศษของวงการทหารโซเวียตเลยที่เดียว เบเลนโกปลดห้ามล้อเมื่อเวลา 12.50 น. ตรงและมิคคู่ชีพของเขาก็วิ่งไปตามรันเวย์แล้วก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เบเลนโกพยายามประหยัดเชื้อเพลิงโดยไต่ระดับช้าๆไปสู่ความสูง 24,000 ฟุต ในเวลา 5 นาที แทนที่จะเป็น 4 นาที เขาเริ่มฝึกตีวง 360 องศา ในวงกว้างเขาเห็นมิค-25ลำอื่น บินฉวัดเฉวียนอยู่ ทุกลำบรรทุกอาวุธเต็มอัตราศึกและบรรจุเชื้อเพลิงเช่นเดียวกับเขา และอีกอึดใจเขาต้องมาถึงจุดที่ต้องตัดสินใจ เมื่อตีวงครบ 360 องศา เขาต้องเลือกว่าจะฝึกต่อตามแผนหรือทำตามแผนลับที่ได้วางแผนไว้ “เจ้าอาจยังหวนกลับได้ ไม่มีใครรู้ แต่ถ้าไปแล้วต้องไปชั่วนิรันดร์” “ฉันต้องไป” เบเลนโกยืนยันกับตัวเองและเริ่มแผนลับทันที พอเขาตีวงเสร็จ เขาเริ่มปล่อยให้เครื่องบินร่อนต่ำช้าๆ จะไม่เป็นที่ผิดสังเกตของหอบังคับการอย่างน้อยในช่วงแรก พอมาถึงระดับความสูง 19,000 ฟุต เบเลนโกหักคันบังคับไปข้างหน้าเพื่อเลี้ยซ้ายอย่างเร็วในขณะดำดิ่งมันเป็นการโฉบลงในหุบเขา จนเหลือระดับ 100 ฟุตเขาเชื่อว่าเขาจะปลอดภัยจาก จรวดต่อสู้อากาศยาน(SAM) และกองพัน ปตอ.ตามยอดเขาต่างๆ ขณะเดียวกันยอดเขาจะบังเขาจากจอเรดาร์ของหอบังคับการ เขาขับเครื่องอย่างรุนแรง เสียงก้องคำรามไปทั่วหุบเขา เพียง 2 นาที ก็พ้นพื้นดินสู่ทะเลญี่ปุ่น เขากดปุ่มสัญญาณเตือนภัยซึ่งจะส่งสัญญาณว่าเครื่องตก 40 วินาทีต่อมาเขาปิดสัญญาณนั้น หลังจากนั้นเขาก็ปิดเครื่องเรดาร์และอุปกรณ์อิเลคโทรนิคทั้งหมดเพื่อป้องกันการติดตาม เพื่อหลบการติดตามเขาบินต่ำมากจนต้องหลบเสากระโดงเรือหาปลาถึง 2 ครั้ง แต่การบินต่ำมาก ทำให้เจ้ามิคซดน้ำมันเข้าไปมาก เขาคำนวณแล้วว่าถ้าไม่กลับไปที่ระดับ 20,000 ฟุต เขาไม่มีวันไปถึงญี่ปุ่นแน่ แต่ด้วยความสูงขนาดนั้นเรดาร์จะตามพบ ดีไม่ดียังอยู่ในวิถีที่จรวดแซมจะตามมาซัดเขาด้วย แต่คิดไปคิดมาแล้วเขาควรเลือกทางที่อาจจะตายดีกว่า เลือกทางที่ตายชัวร์อย่างน้ำมันหมดกลางอากาศ ว่าแล้วเบเลนโกจึงไต่ระดับขึ้นไปสู่กลุ่มเมฆที่เขามองเห็นว่าสภาพอากาศเลวร้าย เขาเลือกบินไปในทิศตะวันออกเฉียงใต้กะว่าจะพุ่งชนเกาะฮอกไกโดเลยทีเดียว เพราะมันเป็นเกาะที่ใกล้ที่สุด เมื่อเวลา 13.20 น. เขาคำนวณว่าเขาอยู่ในน่านฟ้าญี่ปุ่นแล้วจึงผ่อนเครื่องเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้มาร้าย เขาคาดว่าญี่ปุ่นต้องส่งเอฟ-4 ของตนขึ้นมาประกบแน่นอนเพื่อบังคับให้เขาร่อนลง แต่พวกเขาต้องคลำหาเป้าเองเพราะคลื่นวิทยุของเขาย่านความถี่แคบมาก เครื่องบินของเขาปรากฏบนจอเรดาร์ของญี่ปุ่นเมื่อเวลา 13.11 น. เมื่อตอนเขาไต่ระดับ 20,000 ฟุต อีก9 นาทีต่อมา เมื่อจุดไฟกระพริบบนจอเดาร์มุ่งตรงมาที่สถานนีเรดาร์ ผบ.ฐานทัพซีโตเช่จึงสั่งการให้แฟนธ่อม เอฟ-4 ของตนออกสกักั้นทันที พร้อมกับพยายามติดต่อกับเบเลนโกเพื่อเตือนให้เขาหันหลังกลับไปเป็นภาษาอังกฤษและรัสเซีย  เวลา 13.22 น.เบเลนโกล้ำน่านฟ้าญี่ปุ่น แฟนธ่อมโผล่มาใกล้เพื่อตามประกบ แต่อีก 4 นาทีต่อมาเขาลดระดับลงบวกกับสภาพอากาศเลวร้ายกระทันหันทำให้เครื่องบินเขาหายจากจอเรดาร์อีกครั้ง เขาลดระดับเรื่อยๆจนถึง 1,800 ฟุต จึงเห็นทัศนียภาพเบื้องล่าง.................... วันนี้ขอตัวครับพรุ่งนี้จะมาต่อให้ครับ...... จากคุณ : ryzon - [ 26 เม.ย. 48 18:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืมมมมมมมมมมมมมมน่ะ งั้นขอตัวมั่ง พรุ้งนี้มาอ่านต่อ คริๆๆๆๆๆ จากคุณ : ขี้ยา - [ 26 เม.ย. 48 20:11:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เปิดฉากมา ก็น่าติดตามแล้วค่ะ   ผู้เรียบเรียงบรรยายได้เห็นภาพที่ชัดเจนและตื่นเต้นมากเลย หนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง และถูกเล่าโดย ร.ท เบเลนโก ผ่านผู้เรียบเรียงอีกทีใช่ไหมค่ะ   ความหนาประมาณกี่หน้าได้คะเนี่ย กลัวคนพิมพ์ จะหมดแรงพิมพ์ซะก่อน..แต่คนอ่าน ไม่ถอยนะ..จะบอกให้ รีบอ่านให้จบเร็วๆนะ  เผื่อมีโอกาศจะได้ขอยืม  แต่ในระหว่างนี้  พิมพ์ให้อ่านก่อนแล้วกันนะ    ในฐานะเป็นแฟนประจำ  ขอดังนี้ค่ะ ข้อ 1  ช่วยทยอยลงทีละ สองโพสต์  ไม่เกินสามโพสต์ได้ป่ะ  เพราะถ้าลงยาวมากๆ  เราจะไม่ได้อ่านแบบพิถีพิถัน   บางทีถ้าไม่ได้เข้าเนทสักสอง สามวัน  ก็ไล่ตามแทบไม่ทัน  พอเห็นอะไรทีมันยาวๆแล้วพาลจะง่วงนอน  ทำให้ไม่ได้อ่านไปเลย ข้อ 2 ถ้าตรงไหนเป็นความเห็นส่วนตัวของคุณริว  ช่วยระบุด้วยนะคะ  เราจะได้แจมได้ถูกงาน  เพราะบางทีอาจแยกแยะไม่ออกว่า ตรงไหนเป็นคำบอกเล่าของเจ้าของเรื่อง  หรือตรงไหนเป็นความเห็นของผู้เรียบเรียง ตอนนี้นึกได้สองข้อ  ถ้านึกออกแล้วจะมาบอกเพิ่มเติมนะคะ  อย่าหาว่าคนอ่านจู้จี้เลย  พิมพ์ให้อ่านฟรีๆแล้ว ยังจะขอโน่นขอนี่อีก   ไม่ตามใจคนอ่านแล้วจะตามใคร..ใช่ไหม???? จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 26 เม.ย. 48 20:50:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากๆค่ะที่เอามาให้อ่านกัน จากคุณ : pun - [ 27 เม.ย. 48 01:56:07 A:203.156.99.63 X: TicketID:034484 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทีแรกว่าจะร่วมแจมสักหน่อย พอบอกว่ามันพิมพ์มาตั้ง 20 ปีแล้ว เลยถอยเลย ก็ผมมีไอ้ฉบับที่มันพิมพ์ทีแรกนั่นนะสิ ไม่รู้ว่าใช่เรื่องเดียวกันไหม แต่น่าจะเป็นฉบับนี้แหละที่เขาว่าค่ายตะวันตกได้ความลับที่สำคัญไปอย่าง... เอ้อ  รอเขาเล่าดีกว่านะ  สนุกออก จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 27 เม.ย. 48 09:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าเป็นพ็อคเก็ตบุ๊คเล่มเล็กๆน่าจะเล่มเดียวกันละครับ ที่ชาติตะวันตกได้ความลับสุดยอดของรัสเซียไป แต่เป็นอะไรรอดูไปเรื่อยๆครับ(น่าจะรู้แล้วแหละ) ส่วนที่คูณกาสะลองฯขอมาจะจัดให้ครับ สงสารคนอ่าน(จริงๆก็สงสารตัวเองเหมือนกัน) ถ้าอันไหนเป็นความเห็นผมผมจะวงเล็บไว้ละกันครับ และสำนวนบางส่วนอาจไม่เหมือนต้นฉบับเพราะผมเกลาให้เป็นภาษาอ่านเข้าใจง่ายๆ นะครับ เชิญอ่านต่อได้เลยครับ แสดงความคิดเห็นได้นะครับ ........... จากคุณ : ryzon - [ 27 เม.ย. 48 20:28:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อครับ เขาลดระดับเรื่อยๆจนถึง 1,800 ฟุต จึงเห็นทัศนียภาพเบื้องล่างเต็มไปด้วยเครื่องบินมิคและแฟนธอมที่กำลังสาละวนหาเครื่องของเขาในห้วงอากาศอันมืดมนและเลวร้าย จากการสังเกตแนวชายฝั่ง เขาคิดว่าเขาบินเข้าเกาะทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ดังนั้นฐานทัพซีโตเช่ควรอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเมื่อบินข้ามทิวเขาข้าง หน้าปัดชี้ว่าเขามีน้ำมันเหลือพอจะบินได้อีกประมาณ 16-18 นาที เขาอาจจะเลือกบินในกลุ่มเมฆแล้วภาวนาให้ให้เจอช่องโปร่งที่สามารถทำให้เขาร่อนลงอย่างปลอดภัย ถ้าน้ำมันหมดก่อนก็ดีดตัวออกมา แต่เบเลนโกคิดว่าการเอามิค-25 ลงอย่างปลอดภัยนั้นมรผลต่ออนาคตของเขามากกว่าเขาจึงเลือกที่จะบินต่ำเพื่อมองเห็นข้างล่างได้แต่เปลืองน้ำมันมาก เขาตีวงผ่านแนวเขาทางด้านตะวันออกไปทางเหนือ หวังว่าจะพบชีโตเช่ หรือไม่ก็ที่ว่างๆซักแห่งเพื่อเอาเครื่องลงจอด สัญญาณไฟกระพริบขึ้นเวลา 13.42 น. เพื่อเตือนว่าน้ำมันเหลือบินได้อีก 6 นาที  เบเลนโกดับไฟสัญญาณทิ้ง เขามองเห็นกลุ่มเมฆกลุ่มใหญ่อยู่ข้างหน้า เขาขับฝ่าเข้าไป ทันใดนั้นเขาตกใจกับเสียงผู้หญิงพูดที่ดังเตือนจากเทปที่อัดไว้ “ระวังหมายเลข 068 น้ำมันของคุณเหลือน้อยจนถึงขั้นฉุกเฉินแล้ว” “คุณผู้หญิงจ๋า ไม่ว่าคุณอยู่ไหนช่วยบอกทีว่าสนามบินอยู่ไหน” เบเลนโกตะโกนตอบไป เข็มที่หน้าปัดชี้ว่าน้ำมันหมดแล้ว เขาเหลือน้ำมันพอจะบินได้อีก 2 นาที แต่กลุ่มเมฆหมอกยังไม่มีทีท่าจะจางหาย มาถึงจุดนี้เขาไม่ต้องคิดแล้ว เขากดหัวเครื่องบินลงสู่ญี่ปุ่น ญี่ปุ่นที่เขาไม่เคยรู้ว่าเป็นอย่างไร ................. จากคุณ : ryzon - [ 27 เม.ย. 48 20:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 2.. ทำไมในบรรดานักบินทั้งหลายทำไมต้องเป็นเบเลนโก อายุ 29 ปี เขาเป็นคอมมิวนิสต์รุ่นใหม่สมบูรณ์แบบที่พรรคมักกล่าวถึงอย่างไม่รู้จบว่าระบบได้สร้างคนอย่างเขามา เขาสูง 5 ฟุต 8 นิ้ว และมีรูปร่างแบบนักกีฬา คือหัวไหล่ใหญ่ที่ได้มาจากการชกมวยและเพาะกาย รายการโทรทัศน์ยังเคยมาขอถ่ายรูปของเขาออกอากาศ  ชายหนุ่มผมทอง ตาสีฟ้าสุกใส ใบหน้าแลดูใสเหมือนเด็ก ดูช่างเหมาะแก่การเป็นนักบินจริงๆ เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับพวกปฏิกิริยา ใดๆเหมือนนักบินคนอื่น เขาต้องผ่านการตรวจสุขภาพทุกสัปดาห์ และแพทย์ก็ลงความเห็นซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าสุขภาพของเขาดีเยี่ยม  เขาดื่มเล็กน้อย ใช้จ่ายพอประมาณและก็ซื่อสัตย์ถึงแก่นเลย ในระยะแรกของความวุ่นวาย เจ้าหน้าที่ของโซเวียตอยากจะเชื่อว่า เบเลนโกโดนอำนาจที่มองไม่เห็น หลอกเอาตัวเขาไปได้ แต่ในเวลาต่อมาพวกเขาก็ต้องยอมรับว่าเขาคิดผิด แต่ถึงกระนั้นเบเลนโกก็ต้องถามตัวเองมาตลอดทางของเขาเหมือนกันว่าเขาหนีมาทำไม ทำไมเขาต้องหนี เบเลนโดเติบโตแบบลูกโทน เกิดวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 1947(2490) ในหมู่บ้านเล็กๆระหว่างทะเลดำกับทะเลสาบแคสเปียน  เมื่อเขาอายุ 2 ขวบ พ่อของเขาอย่ากับแม่ และพาเขาไปอยู่เมืองดอนบาส ซึ่งเป็นเหมืองแร่ขนาดใหญ่ ทางตะวันออกเฉียงใต้ของรัสเซีย เขาพักอาศัยและเติบโตมาด้วยการดูแลของย่าและป้าซึ่งทำงานในเหมือง ฤดูหนาวอันยาวนานทำให้เบเลนโกต้องขลุกอยู่ในบ้าน ทั้งนี้เพราะจนกระทั่งอายุ 6 ขวบเขายังไม่มีริองเท้าใส่ เขาถูกปล่อยให้อยู่ในบ้านคนเดียว ความสุขเพียงอย่างเดียวของเขาที่จะหาได้ในวัยเด็กคือการคิดเล่นอะไรตามลำพัง ทำให้เขาเป็นคนอยากรู้อนากเห็นตั้งแต่เด็กๆ ต่อมาเขาย้ายตามพ่อของเขาไปอยู่ในเมืองรุซวอฟในเขตไซบีเรียซึ่งเป็นเมืองอุตสาหกรรมเมื่อเดือนธันวาคม 1953 พ่อของเขาได้เฝ้าย้ำเตือนว่า”ลูกจะต้องหาทางดำเนินชีวิตของตัวเองนะ ถ้าลูกต้องการมีชีวิตที่แตกต่างจากพ่อ ลูกจะต้องเรียน เพราะการเรียนเท่านั้นที่เปิดโอกาสให้ลูกทำเช่นนั้นได้” (ตรงนี้เป็นข้อดีของระบบสังคมนิยมที่จะประกันว่าพลเมืองทุกคนจะได้รับโอกาสในการศึกษาและจะได้รับการส่งเสริมถ้ามีผลการเรียนดีซึ่งเรื่องราวของเบเลนโกได้พิสูจน์ความจริงข้อนี้-ryzon) จึงแทบไม่ต้องมีใครมาย้ำเขาเรื่องการเรียน การไปโรงเรียนทำให้เขาได้รับความตื่นเต้นอยู่ในตัว เพราะโรงเรียนเท่านั้นที่จะสามารถตอบปัญหาของเขาที่สั่งสมมา และปัญหาหนึ่งที่เขาอยากถามเป็นพิเศษคือทำไมชีวิตของชาวโซเวียตทำไมลำบากขนาดนี้ ค่ายกักกันนี้ผุดขึ้รรอบเมืองรุฟซวอฟและในช่วงทศวรรตที่ 50 (2493-2503)มีนักโทษถูกส่งมาเข้าค่ายเหล่านี้มากขึ้นทุกที  ชาวรัสเซียเรียกนักโทษพวกนี้ว่า เซคซ์(ZEKS) พวกนี้ถูกยัดทะนานมาในรถบรรทุกเพื่อมาสร้างโรงงานอุตสาหกรรม เบเลนโกได้พบลมหนาวแสบทรวงขณะเดินไปโรงเรียน แต่พวกนักโทษหนาวสั่นพยายามากอดกันกลมอยู่บนท้ายรถบรรทุกที่มีตาข่ายกั้นเพื่อแสวงหาความอบอุ่น ยามเป็นพวกเอเชียกลาง ทุกคนถือปืนกลมือเฝ้าคนเหล่านั้น นักโทษมีเสื้อคลุมบางๆสวมอยู่บนแผ่นหลังมีอีกษรสีขาวบอกรหัสและหมายเลขนักโทษพ่นคาดไว้ สวมรองเท้าผ้าใบ กับหมวกใบเล็กที่ปิดได้ครึ่งหัว ทุกคนโดนโกนหัวหมด มองแล้วคือหมาขี้เรื้อนที่สุดแสนสกปรก เบเลนโกแน่ใจว่าพวกโครงกระดูกนัยน์ตาพร่ามัวเล่านี้ต้องทำอะไรผิดมหันต์แน่ ถึงได้ถูกลงโทษสาหัสขนาดนี้ แต่บางทีเบเลนโกก็อดหลั่งน้ำตาไม่ได้ ฆ่าพวกนั้นเถอะ หรือปล่อยพวกมันไป ฉันยังไม่ทำกับหนูสกปรกแบบนี้เลย จากการที่เขาต้องเห็นพวกเซคซ์บ่อยๆทำให้เขามีคำถามที่ต้องหาเหตุผลว่าอะไรทำให้พวกเขาเป็นเช่นนี้ และต่อมาเมื่อโรงเรียนเริ่มสอนลัทธิมาร์กซ์-เลนิน เขาก็เริ่มเข้าใจว่าพวกนี้เป็นผลผลิตของลัทธิทุนนิยม ที่ผลิตคนมาจากสภาพแวดล้อมของความเห็นแก่ตัว ตะกละ และชอบเอาเปรียบคนกลุ่มใหญ่โดยคนกลุ่มน้อย(ตรงนี้ผมเห็นด้วยนะพูดถูกหมดเลย แต่ลัทธิคอมมิวนิสต์ก็เหมือนกันที่สมาชิกพรรคเอาเปรียบคนส่วนใหญ่-ryzon) คนย่อมประพฤติชั่วตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อาชญากรรม โรคพิษสุราเรื่อรัง ความละโมบโลภมาก ความเกียจคร้าน และความประพฤติเหลวแหลกต่างๆ ซึ่งทางการยอมรับว่ายังมีคนเหล่านี้อยู่ในสังคมของสหภาพโซเวียตนั้น พวกนี้เป็นพวกกากเดนที่ยังหลงเหลืออยู่ของพวกทุนนิยม และวิถีชีวิตอันเลวร้ายของพวกเซคซ์จะจบลงเมื่อสังคมได้สร้างคนแบบคอมมิวนิสต์ที่สมบูรณ์แบบขึ้น ในโรงเรียนนั้นมีห้องสมุดที่ดีเยี่ยมและมีหนังสือมากมายเกี่ยวกับการวิวัฒนาการทางวัฒนธรรมที่ได้รับการตรวจตราแล้วว่าให้นักเรียนอ่านได้ กอปรกับบรรณารักษ์ที่เป็นมิตรคอยให้คำแนะนำเขา ที่นี่จึงเป็นสวรรค์สำหรับเขาที่จะอ่านได้อย่างไม่รู้เบื่อ หนังสือทำหน้าที่เป็นครูในอุดมคติของเขาด้วย หลังจากอ่านเรื่องสปาตาคัส เขาได้เกิดพลังภายในอยากเป็นสปาตาคัสผู้มีทั้งพละกำลังและความดีในการนำกลุ่มทาสล้มล้างจักรวรรดิโรมัน ต่อมาเขาได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับการบิน แต่งโดย แอนโทนี เดอ เซนอีซูเปอรรี ชาวฝรั่งศสผู้บรรยาย ความงดงามของการบินให้เข้าไปสถิตย์ในใจของเขา บ่ายวันอาทิตย์วันหนึ่งในหน้าหนาวมีเครื่องบินเล็กลำหนึ่งตกใกล้ๆโรงงานผลิตรถบรรทุกที่พ่อของเขาทำงานอยู่ ซากเครื่องบินยังอยู่ขณะที่ระพยาบาลกำลังหามร่างไร้ชีวิตของนักบิน เป็นภาพที่สยดสยองสำหรับเบเลนโก ทำไมนักบินต้องตาย นี่คือการตัดสินจองพระเจ้าหรือ ทุกคนในโลกคอมมิวนิสต์ต่างพูดว่าในโลกนี้ทุกอย่างล้วยอุบัติขึ้นตามแต่โอกาสและจังหวะแล้วกรณีนี้ละ แล้วกรณีที่หิมะตกลงมา หรือแมลงสาบที่ไต่ยั้วเยี้ยไปมา หรือว่าที่เรานั่งหายใจและคิดอะไรต่อมิอะไรนี่ น่าจะเป็นไปตามจังหวะตามธรรมชาติ ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น มันน่าจะเป็นมีใครคนนึงที่เจตนาให้โลกเป็นอย่างนั้น ใครคนนั้นคงยิ่งใหญ่กว่ามนุษย์เรา และมันอาจเป็นจุดหมายของชีวิตคนที่เกิดมาพยายามเข้าใจโลก แวบหนึ่งของความคิดแปลกๆเขาเริ่มอยากกจะค้นหาความหมายที่แท้จริงของชีวิต และอุทิศชีวิตเพื่อจุดมุ่งหมายที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ และเป็นทุกอย่างที่พรรคปารถนา แต่ขณะเดียวกันเขาไม่สามารถอุทิศชีวิตได้โดยที่ไม่ตอบคำถามของตัวเองก่อน เขาคิดว่าทุกอย่างที่เขาเห็นน่าจะสัมผัสและพินิจพิจารณาจนเกิดความเข้าใจเองได้ แต่เมื่อเขาทำดังนั้นสิ่งที่เขาเห็นกับสิ่งที่พรรคบอกให้เชื่อฟังนั้นช่างขัดแย้งกัน ความขัดแย้งในใจของขอเริ่มต้นเมื่อ...... พรุ่งนี้มาต่อให้ครับ.............................. แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 48 23:10:40 จากคุณ : ryzon - [ 27 เม.ย. 48 20:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พรุ้งนี้มาอ่านใหม่ ........................... จากคุณ : ขี้ยา - [ 27 เม.ย. 48 21:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "ความลับสุดยอด ที่ตะวันตกได้ไป" คืออะไรน๊า  อยากรู้จัง ทศวรรษที่ 50 ตรงกับปี ค.ศ อะไรคะ   ช่วงนั้นใครเป็นผู้กุมอำนาจรัสเซียเหรอ  เราไม่ได้อ่านหนังสือแนวนี้มานานพอสมควร  ก็เลยจำช่วงเวลาไม่ค่อยได้  ถ้าเรารู้ว่า เรื่องราวที่เกิดขึ้น มันอยู่ในช่วงไหน  เราก็จะเข้าใจเหตุการณ์ต่างๆได้ง่ายขึ้น     เรื่องราวภายในค่ายกักกันไซบีเรีย ก็เป็นเรื่องที่ถูกกล่าวขานกันมากมาย ถึงความทารุณ  โหดร้าย  แต่ก็ไม่เคยได้อ่านหนังสือที่บรรยายได้แจ่มแจ้ง แดงแจ๋เลยสักเล่ม   เคยอ่านที่คุณป้าวิพูดถึงหนังสือเรื่องหนึ่ง   รู้สึกว่าชื่อเรื่องจะเป็นชื่อของค่ายกักกันแห่งหนึ่งในไซบีเรียนี่แหละ  (ตอนนั้นอาจารย์สื่อกะลังเล่าเรื่องรัสเซีย และเรากับคุณรณชัยก็เล่นเรื่องนี้กันที่กระทู้ยังเติร์ก  สนุก  และได้ความรู้มากจริงๆค่ะ)   คุณป้าบอกว่า  ในหนังสือเล่มนั้น  ได้เขียนบรรยายถึงค่ายกักกันที่กระจายอยู่ทั่วในดินแดนไซบีเรีย  ซึ่งแน่นอนว่าถูกถ่ายทอดออกมาหลังจากที่รัสเซียผ่านพ้นยุคแห่งความหวาดกลัวแล้ว (มั้ง)  มันจะชัดเจนขนาดไหนเราก็ไม่รู้เหมือนกัน  เพราะคุณป้าไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังมากกว่านี้ (เราก็ไม่กล้าขอด้วย เพราะคุณป้าติดพันเล่าตั้งหลายเรื่อง  เกรงใจท่านมากเลยค่ะ)   แต่เหตุการณ์ต่างๆ ที่ถูกเล่าโดยผู้ที่มีประสบการณ์ตรง  มันก็เป็นเรื่องที่น่าจะเชื่อถือได้ใช่ไหมคะ   อย่างเช่นเหตุการณ์ที่นาซีกระทำต่อชาวยิวในค่ายกักกัน ที่ถูกถ่ายทอดโดยผู้รอดชีวิต   ซึ่งหนังสือที่ว่านี้  หาอ่านได้ไม่ยากนักในเมืองไทย  เราก็ได้มาเล่มนึง  เป็นคำบอกเล่าของนักโทษชาวยิวผู้หนึ่ง  ที่เมื่อสมัยก่อนเกิดสงครามเธอและสามี ซึ่งเป็นหมอทั้งคู่  เป็นผู้ที่มีชีวิตอยู่ในสังคมชั้นสูง   แต่เมื่อฮิตเลอร์สั่งเก็บชาวยิว   สิ่งที่เธอและครอบครัวได้รับ  มันช่างน่าอดสูเสียเหลือเกิน  อ่านแล้วก็ยังทึ่งว่าเธอเอากำลังใจมาจากที่ไหนมากมายขนาดนั้น   ในการรอ เพื่อให้มีชีวิตรอดออกมาจากค่ายกักกัน  เพื่อกลับมามีชีวิตเหมือนเดิม       แต่เธอก็รอดค่ะ  ชีวิตหลังจากนั้นเธอไม่ได้เล่าให้เราฟัง  เธอเล่าแต่สิ่งที่เธอประสบพบเจอในค่ายกักกัน   ไม่ต้องบรรยายหรอกนะ   เพราะใครๆก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นอย่างไร   เรื่องที่คุณริว กำลังพิมพ์ให้อ่านอยู่ในขณะนี้   ก็เข้าทำนองเดียวกันนั่นล่ะค่ะ  แต่เราไม่เคยได้อ่านเท่านั้นเอง  พอคุณริวเอ่ยถึงเรื่องนี้  เราก็เลยตามทวงทันที (แบบไม่ต้องเกรงใจกันเลย) ในความรู้สึกของเรา  คำว่า "ไซบีเรีย"  มันมีอะไรมากมายยิ่งกว่าอากาศที่หนาวเหน็บ  แต่อะไรคือสิ่งที่"มากมายยิ่งกว่า"   เป็นสิ่งที่เราถ่ายทอดออกมาไม่ได้นะ   อาจเป็นเพราะว่า  ทุกครั้งที่เราอ่านหนังสือแนว "ซ้ายๆ" แบบนี้  เรามักจะเจอกับคำว่า  "ถูกส่งไปไซบีเรีย"    จึงทำให้เรารู้สึกว่า คำว่าไซบีเรีย  มันต้องไม่ดีแน่ๆ  ไม่งั้นแล้ว    ทำไมต้องส่งพวกที่เค้าอ้างว่าเป็นพวกฝักใฝ่ทุนนิยม ไปที่นั่นด้วยล่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 27 เม.ย. 48 23:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องการศึกษา กับระบบสังคมนิยม  หรือคอมมิวนิสต์   ถูกต้องค่ะ  มันเป็นสวัสดิการของรัฐ   แต่สิ่งที่ปลูกฝังในระบบการศึกษาล่ะ  เป็นเรื่องอะไรเหรอคะ  คำว่า "ล้างสมอง"  มาจากกรณีของการศึกษาในระบบคอมมิวนิสต์หรือเปล่า    ถ้าเป็นเช่นนั้น  การศึกษาที่รัฐจัดให้  เป็นสิ่งดีหรือไม่ เราก็อยากรู้เหมือนกันว่า รัฐบาลคอมมิวนิสต์  สอนอะไรแก่เยาวชนของชาติ  เขาปลูกฝังอะไรให้แก่กัน  เขาจึงสร้างคนที่มีอุดมการณ์แบบซ้ายสุดกู่ ได้หลายต่อหลายรุ่น ส่วนเรื่องที่ว่า  ใครบางคน "แหกคอก"  อย่างเช่น ร.โท เบเลนโกผู้นี้   เราค่อยมาว่ากันว่าเขาได้รับอิทธิพลมาจากสิ่งใดบ้าง  จึงทำให้เขามีความคิดที่จะ"หนี" จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 27 เม.ย. 48 23:02:32 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดิฉันไม่มีหนังสือเล่มนี้แต่อยากให้ลองเทียบกับต้นฉบับดูก่อนค่ะ เพราะจากประสบการณ์แล้วหนังสือที่แปลออกมาช่วงปี ๒๕๒๐ เนี่ยจะแปลผิดจำนวนมากทีเดียว ถ้าสนใจลองเข้าไปอ่านที่ลิ้งค์นี้นะคะ http://www.testpilot.ru/review/mig_pilot/index_e.htm (ดิฉันก็ยังไม่ได้อ่านเหมือนกันถ้าอ่านจบแล้วคงมีโอกาสได้ร่วมแสดงความเห็น) มาขอตอบคุณ กาสะลองบานแล้ว สักนิดนะคะ ช่วง๑๙๕๐ ก็คือช่วงสงครามโลกครั้งที่๒ค่ะ ผู้นำก็คือ"สตาลิน" กับ"ครุสเชฟ" ค่ะ เรื่องราวของสตาลินและความโหดร้ายในสมัยของสตาลินคิดว่าคงเข้าใจกันดี ส่วน"ไซบีเรีย" ก็อย่างที่เข้าใจแหละค่ะ เรื่อง ดร.ชิวาโก น่าจะเป็นเรื่องที่ถ่ายทอดเรื่องราวของไซบีเรียได้ดีเรื่องนึง ส่วนเรื่องรัฐบาลคอมมิวนิสต์"ล้างสมอง"เรื่องอะไรบ้างนั้น น่าจะสำคัญพอๆกับโลกเสรี"ใส่ร้าย" คอมมิวนิสต์อย่างไรเหมือนกัน จากคุณ : pun - [ 28 เม.ย. 48 10:50:03 A:203.156.74.120 X: TicketID:034484 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่อง ไซบีเรีย นี่ไม่ใช่เฉพาะยุคคอมมิวนิสต์หรอกครับ มันเป็นแหล่งกันดารที่หนาวจัดและเป็นที่ทำเหมืองแร่มาตั้งแต่ยุคพระเจ้าซาร์แล้ว ผู้นำคอมมิวนิสต์รัสเซียหลายคนก็ถูกตำรวจของพระเจ้าซาร์ส่งไปไซบีเรียเหมือนกัน ทรอตกี้นีคนนึงละ  แกไปมีลูกมีเมียที่นั่นด้วย แต่หลบหนีออกมาโดยทิ้งลูกทิ้งเมียเอาไว้ที่นั่น เพื่อมุ่งมั่นสู่งานปฎิวัติแทน เรื่อง "ล้างสมอง" นี่ ถ้าเอาเข้าจริง ๆ แล้ว มันก็ทำกันทั้งฝ่ายทุนนิยมและสังคมนิยมแหละครับ แต่ถ้าจะให้เข้าใจแบบ "วิชาการ"หน่อย ไม่ใช่เรื่องเลื่อนลอยไร้สาระเป็นนิยาย หรือ แบบเปรี้ยง ๆ ดังเสียงฟ้าฟาดละก็ การล้างสมองก็เป็นเรื่องธรรมดา ที่รัฐจะต้องทำให้คนในชาติของตนเห็นด้วยกับรัฐบาล หรือผู้นำ กระบวนการต่าง ๆ ในการล้างสมองที่ว่านี้ก็คือการสื่อสารธรรมดานี่แหละครับ  ซึ่งในทางจิตวิทยาแล้ว ระบบคิดของคนเรามันจะเริ่มตั้งแต่ รับรู้  จดจำ  ตระหนักถึง แล้วก็ฝังใจ ครับ คำว่ารับรู้ (ใช้ศัพท์แบบคนธรรมดานะครับ) ก็หมายความถึงการรับรู้ในขั้นแรก ก็คือต้องเริ่มจากมีประสบการณ์ เช่น รู้ว่าไฟมันร้อนก็ต่อเมื่อมือไปโดนไฟ ทีนี้ การที่มนุษย์เจริญได้เร็วกว่าสัตว์ เพราะเราไม่ต้องรอประสบการณ์ตรง แต่เรียนรู้จากการถ่ายทอดของผู้อื่นได้ ดดยใช้ภาษาเป็นเครื่องมือ เริ่มต้นล้างสมองแล้วครับ การสื่อสารก็เริ่มจากตรงนี้แหละครับ  ถ้าเราตัดไม่ให้เขารับรู้จากประสบการณ์ตรงได้ว่าระบบ "ทุนนิยม" มันเลวยังไง เขาก็ต้อง "รับรู้"ในมุมมองที่เราบอกใช่ไหมละ เหมือนกับคอมมิวนิสต์นั่นแหละ ถ้าคุณไม่มีโอกาสได้อ่าน ได้สัมผัส ด้วยตัวคุณเอง (กรณีที่การรับรู้ของคุณว่างเปล่านะ) คุณก็ต้องเชื่อรัฐใช่ไหมละ ทีนี้จะให้คอมมิวนิสต์เป็นยักาเป็นมารอย่างไรก็ต้องเชื่อ ในทางกลับกัน จะให้ทุนนิยมเหลวแหลกฟุ้งเฟ้อยังไง ก็เห็นด้วยทั้งนั้น จากคุณ : โปรประกันดา (สื่อศิลป) - [ 28 เม.ย. 48 13:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เพราะฉนั้น ถ้ายึดหลักนี้ แล้วเอาไปพิจารณาจากประสบการณ์ในวิตเราเอง ก็จะเห็นว่าเราได้ถูกสั่งให้ "รับรู้" ในหลาย ๆ อย่างที่มีการกำหนด หรือสร้างเอาไว้อย่างดี เพื่อให้เราเกิดการ "รับรู้"ในสิ่งที่เขาต้องการ จากนั้น ขั้นต่อไปคือ จดจำ  เรารับรู้แล้วใช่ไหมว่า ไฟมันร้อน  น้ำมันเย็น ทีนี้ ถ้าเรารับรู้เพียงครั้งแรกและครั้งเดียว เราก็อาจจะไม่แน่ใจ หรือไม่เชื่อว่ามันจะเป็นยังงั้จริง ๆ มันก็ต้องมีกระบวนการผลิตซ้ำการรับรู้นี้อีกครั้งครับ การผลิตซ้ำ reproduce ที่ว่านี้ อาจจะมาในรูปแบบเดิม ๆ หรือรูปแบบใหม่ ๆ ไปเรื่อย ๆ ก็ได้ แต่สาระสำคัญ คือ ต้องเป็นการตอกย้ำองค์ความรู้เดิม เพื่อให้เราเปลี่ยนจากการรับรู้ เป็นจดจำให้ได้ เช่น จากเดิมเคยรับรู้ว่า เราต้องกินน้ำเพื่อดับกระหาย แต่กระบวนการโฆษณา ซึ่งก็คือการล้างสมองในรูปแบบของทุนนิยม ก็จะทำให้เราเชื่อว่า การดื่มน้ำอัดลมจะช่วยแก้กระหายได้ดีกว่าน้ำเปล่า ทำได้ไง คงไม่ต้องว่าในรายละเอียดแล้วมั๊งครับ เพราะทุกวันนี้พวกเราก็ "โดน"กันทั่วหน้าแหละครับ จากคุณ : ไซบีเรีย (สื่อศิลป) - [ 28 เม.ย. 48 13:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทราบมาว่าคุณสื่ออยู่ในวงการโฆษณาไม่ใช่เหรอคะ ทำไมโจมตีอาชีพตัวเองละคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 28 เม.ย. 48 18:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะ คุณpun   เข้ามาตอนเย็นครั้งนึงแล้ว  และก็แวบไปดูหนัง cd เรื่อง ด.ร ชิวาโก มาแล้วค่ะ  แต่ดูได้แค่แผ่นเดียว ยังดูไม่จบเลยค่ะ   นางเอกสวยจังเลยนะคะ  และขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ สงครามโลกครั้งที่สอง  เกิดขึ้นเมื่อปี 1941  ดังนั้นในช่วงทศวรรษที่ 50  ก็น่าจะอยู่ในช่วงสงครามเย็นนะคะ  ช่วงนี้แหละค่ะ  ที่มีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย   เพราะชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า "สงครามเย็น"   ก็ต้องเป็นการกดดันซึ่งกันและกัน  ระหว่างโลกสองขั้ว   เหตุการณที่เรียกว่า สงครามเย็น  มีความสำคัญไม่น้อยไปกว่าเหตุการณ์สงครามโลกเลยนะคะ   เพราะมันเป็นเสมือนอาฟเตอร์ช็อค  ที่มีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อความเป็นอยู่ของสังคมโลก   นโยบายของสหภาพโซเวียตนั้น  ไม่ค่อยกระจ่างชัดเท่าใดนัก  แต่นโยบายต่างประเทศของ โลกเสรี  เป็นเรื่องที่กระทบต่อประเทศเล็กๆอย่างเราโดยตรง   ตลอดระยะเวลาที่ศึกษาวิชาประวัติศาตร์  เป็นอันต้องพบปะเจอะเจอกับเหตุการณ์สงครามเย็นอยู่เสมอเลยค่ะ   และต้องตอบคำถามเรื่องนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า จนจำได้ดี   เมื่ออาจารย์สื่อกรุณาเล่าเชิงวิเคราะห์เหตุการณ์ต่างๆให้อ่าน  จึงติดงอมแงมอย่างนี้ล่ะคะ ยอมรับค่ะว่า การอ่านจากเรื่องเล่าเพียงอย่างเดียว  ไม่ค่อยได้อรรถรสเท่าใดนัก (ในความรู้สึกของตัวเองนะคะ)   แต่ถ้ามีการเสริมข้อมูลเพิ่มเติมบ้าง  หรือมีการแสดงความคิดเห็นจากผู้เขียนบ้าง  อาจทำให้การเล่นกระทู้มีสีสันขึ้น อาจจะมีข้อโต้แย้งได้ว่า ทำไมต้องให้คนอื่นวิเคราะห์ให้ฟัง  อ่านเอง วิเคราะห์เอง ไม่ได้หรือ  ความจริงก็ได้นะคะ  แต่เรื่องบางเรื่องเป็นเรื่องที่ต้องนำมาถกกันเพื่อค้นหาสาเหตุและผลของการกระทำ  ซึ่งอาจจะได้คำตอบหรือไม่ก็ได้   การคุยกันในเรื่องประวัติศาสตร์ จึงไม่ได้หมายความว่า ใครถูกใครผิด  แต่อยู่ที่ข้อมูลสนับสนุนมากกว่าค่ะ  เพราะประวัติศาสตร์  มักมีปริศนาซ่อนเร้นอยู่ ดูอย่างภาพวาดของ ดาวินชี สิคะ  ยังซ่อนปริศนาไว้มากมายจนคนรุ่นเราค้นหากันไม่รู้จบ  และยังไม่มีใครไขปริศนาได้เลย จำได้ว่าตอนเรียนประว้ติศาสตร์ศิลป  มีการค้นหาความหมายของรอยยิ้มโมนาลิซา ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องจริตเราอยู่แล้ว เพราะทุกครั้งที่เราเห็นภาพวาดสีน้ำมันของคนรุ่นโบราณ  เราจะจ้องมองด้วยความฉงนว่า  ในขณะที่เขาเป็นแบบให้จิตกรวาดภาพอยู่นั้น  เขาคิดอะไรอยู่   แววตาที่เขาสื่ออกมา มันเป็นเช่นนั้นจริงๆหรือ  หากจิตกรมีฝีมือชั้นเยี่ยมแล้ว  ย่อมจะต้องให้แสงสีของแววตาที่สื่ออารณ์ได้เหมือนจริงที่สุด  เพราะภาพวาดเหล่านี้  เป็นภาพเหมือนจริง   ดังนั้นการจ้องมองรอยยิ้มโมนาลิซา จึงเป็นสิ่งที่ใครคิดว่า  คนดีๆไม่ทำกัน   แต่เราไม่บอกหรอกนะว่า เราเจออะไรใรดวงตาของเธอบ้าง  เดี๋ยวใครต่อใครจะว่าเราบ้า จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 28 เม.ย. 48 20:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อายจังเลยมีคุณกาสะลองฯกับอาจารย์สื่อฯแวะมา แต่ผมดันลืมต้นฉบับไว้ที่ทำงานไว้พรุ่งนี้ว่างๆตอนเที่ยง(ถ้าว่างจะรีบโพสต้นฉบับของวันนี้มาให้นะครับ) ขอบคุณคุณpun ที่มีข้อแนะนำ แต่ออกตัวก่อนเลยว่าผมตั้งใจเอามาเล่าให้ฟังสนุกๆเฉยๆ เพราะผมลองอ่านตัวที่แปลแล้วสำนวนค่อนข้างจะโบราณนิดนึง แต่ยังไงผมยกมาแบบมาเล่าให้ฟังและมีใส่ความเห็นของผม คงไม่เหมือนต้นฉบับอยู่แล้วละครับ แต่ขอบคุณที่อุตส่าห์ทำลิ้งมาให้ครับ ................. จากคุณ : ryzon - [ 29 เม.ย. 48 00:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ทางโรงเรียนประกาศว่า นายนิกิต้า ครุสซอฟ เลขาธิการพรรค เพิ่งจะแถลงข้อความที่มีข้อความน่าจดจำในการประชุมครั้งที 20 ของคณะกรรมการพรรค ซึ่งถ้อยแถลงนั้นได้โจมตีและบดขยี้สตาลิน ผู้ที่เปรียบเสมือนบิดาสมัยใหม่ของชาวรัสเซียยุคใหม่ ผู้ซึ่งมีลักษณะท่าทางสง่างามเป็นนักคิดผู้ยิ่งใหญ่ และรูปของสตาลินยังปรากฏอยู่บนหนังสือทุกเล่มที่เขาใช้เรียนหนังสืออยู่ ซึ่งครุสซอฟประนามสตาลินราวกับสตาลินเป็นปีศาจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสตาลินกลายเป็นเรื่องเหลวไหลไปแล้ว  ทั้งนี้เพราะท่านเลขาธิการพรรคฯคนใหม่ที่น่าจะรู้ดีกว่าใครเป็นผู้บอกอย่างละเอียดละออว่าจอมเผด็จการสตาลินจับคนไปคุมขังและฆ่าคนที่ไม่มีความผิดไปนับไม่ถ้วน เรื่องคงจะจริงเพราะสหายครุสซอฟเป็นคนบอก สหายครุสซอฟเคยทำงานกับสตาลินมานานนับปี แต่ทำไมพึ่งมาบอกเอาป่านนี้ ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างที่พรรคเคยพร่ำบอกในสมัยสตาลินไม่เป็นความจริงแล้วสิ่งที่พรรคบอกอยู่ปัจจุบันนี้เล่า จะเป็นไปได้ไหมว่าก็เป็นเรื่องโกหกอีกนะแหละ เมื่อครุสซอฟกลับจากการเยือนสหรัฐฯ ในปี 1959 เขาได้ชักชวนประชาชนว่าข้าวโพดจะเป็นยาวิเศษที่เข้ามาเยียวยาระบบเกษตรกรรมอันวุ่นวายและล้มเหลวของรัสเซีย จากนั้นข้าวโพดได้รับการแจกจ่ายให้เอาไปปลูกทั่วประเทศ โดยเฉพาะที่ดินผืนใหญ่ในไซบีเรีย ต่อให้ชาวไร่ชาวนาที่โง่ที่สุดก็รู้ว่าไม่สามารถปลูกข้าวโพดในไซบีเรียได้(ปลูกถั่วงอกยังยากเลย-ryzon)  มันไม่มีวันโตเกิน 1 ฟุต ตลกสิ้นดีที่พรรค ไม่รู้เรื่องนี้ และปล่อยให้เกิดเรื่องสุดแสนเหลือเชื่อนี้เกิดขึ้น การพยายามแก้ปัญหาทางธรรมชาติ โดยการออกกฎหมายหรือคำสั่งบวกกับเมื่อเกิดอากาศเลวร้ายจึงดลบันดาลให้เกิด.... ไม่ใช่ข้าวโพดกองโต แต่เป็นการขาดแคลนพืชทุกชนิด และท้ายสุดต้องมีการฆ่าวัวควายที่เลี้ยงไว้เพราะไม่มีอาหารสัตว์ ผลที่ตามมาทำให้เกิดการขาดแคลนเนื้อสัตว์ นม เนยและขนมปังตามมา ถึงกระนั้นวิทยุก็ประกาศปาวๆความสำเร็จในการวางแผนทางการเกษตรของสหายครุสซอฟว่ากำลังลบล้างความผิดเก่าๆในสมัยสตาลิน และกำลังผลิตขนมปัง เนย นม มากเป็นประวัติการ ถ้าเรามีขนมปังเหลือเฟือแล้วทำไมเราต้องมาต่อแถวซื้อขนมปังตั้งแต่ ตี4 เพื่อหวังว่าเช้านี้จะได้ขนมปังสักท่อน ที่รุฟซวอฟนั้นไม่มีนมสดดื่มมา 5 วันแล้ว เนื้อสัตว์ไม่มีมา 2 อาทิตย์ จึงมีตลกร้ายของชาวบ้านสมัยนั้นว่า”ถ้าอยากได้นมก็เอากระป๋องไปตักที่เครื่องรับวิทยุซึ่งมีเยอะแยะเลย” พวกนักโทษตามค่ายกักกันถูกส่งมาเพื่อรอการพ้นโทษ แต่คนพวกนี้เป็นพวกที่ไม่มีวันดัดสันดานได้แล้ว พออดกันมากๆเข้า ก็จะเข้าไปอาละวาดในเมือง คนพวกนี้ฆ่าคนได้เพียงเพื่อเอาฟันทองออกจากในปาก คนเหล่านี้เป็นอาชญากร เป็นกากเดนพวกนายทุน แต่เอ๊ะการปฏิวัติมีตั้งแต่ปี 1917 แล้วมิใช่หรือ คนพวกนี้เป็นอาชญากรในสมัยหลังนี้เอง ในสมัยการปกครองของคอมมิวนิสต์ ไม่ใช่สมัยนายทุน แล้วทำไมระบอบการปกครองอันดีเลิศของเราทำไมเลี้ยงดูพวกนี้ออกมาดูแย่ได้ขนาดนี้ เบเลนโกเรียนจบชั้น ม.ปลายด้วยคะแนนเกียรตินิยม ในฤดูใบไม้ผลิของปี 1965 ส่วนนึงของการสอบไล่นั้นเขาเขียนบทความไว้อย่างสุดฝีมือ 3 เรื่องคือ “ความก้าวหน้าของระบบโซเวียต “วิกฤตการณ์ในโลกฝ่ายตะวันตก”และ หลักการของคนรุ่นใหม่ของคอมมิวนิสต์” บทความเหล่านี้ทำให้เขาได้คะแนนเต็ม 5 ในวิชาปรัชญ่สังคมแต่เขาไม่ค่อยภูมิใจเท่าไหร่ แน่นอนตอนนั้นเขาเชื่ออย่างนั้นจริงๆ ว่าวิกฤติการณ์ในโลกตะวันตกเป็นความจริง เขาคิดว่าเงาปีศาจซึ่งประกอบด้วยกลุ่มคนเร้นลับอันประกอบด้วย ซีไอเอ กองทัพอันเหลวแหลกของสหรัฐฯ  พวกมาเฟีย นักธุรกิจวอลสตรีท และข้าทาสจากต่างประเทศที่รับใช้บรรดานายทุนของบริษัทใหญ่ๆ พวกนี้ล้วนแต่นำความเลวร้ายมาสู่สังคมตะวันตก ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยความเน่าเหม็น พร้อมที่จะพังทลายมาทุกนาที แต่ที่เขาไม่ค่อยเชื่อนั่นก็คือความก้าวหน้าของสหภาพโซเวียต แต่ก็ยังดีที่เขาจบและได้ประกาศนียบัตรวิชาชีพว่าด้วยการเป็นช่างระดับ 3 พร้อมมีหนังสือรับรองความประพฤติว่าเป็นคนดี และมีอุดมการณ์ทางการเมืองดีเยี่ยม เขามีแผนเรียนต่อในใจแล้ว .................. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 13:05:51 จากคุณ : ryzon - [ 29 เม.ย. 48 12:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 3.. ในโซเวียต มีหน่วยงานสนับสนุนประเภทสนับสนุนกองทัพที่มีชื่อย่อว่า DOSAFF โดแซฟ ย่อจากอักษรตัวต้นรวมกัน นอกจากมีภารกิจทางทหารแล้ว ยังมีหน้าที่ช่วยอาสาสมัครหนุ่มๆทางด้านเทคนิคเพื่อเตรียมตัวเข้ารับราชการทหารต่อไป มีสาขาหนึ่งต้งอยู่ที่เมืองออมซ์ ที่เปิดสอนด้านการบินด้วย เบเลนโกถ้าหาโอกาสทำงานในเมืองนี้ได้คงได้มีโอกาสเรียนการบินต่อไป เมืองออมซ์เป็นศูนย์กลางในการผลิตอาวุธ เบเลนโกเดินทางมาถึงในปี 1965 นั้นโรงงานต่างๆกำลังเร่งผลิตรถถัง ปืนใหญ่ เครื่องยนต์เครื่องบิน รถหุ้มเกราะ เรียกว่าทำงานทั้งวันทั้งคืนไม่มีวันหยุด ดังนั้นจึงไม่เป็นการยากที่เบเลนโกจะหางานทำ เบเลนโกได้งานทำทันทีในอู่ซ่อมของสนามบินในเมืองออมซ์ มันเป็นโรงงานก่ออิฐที่ดูทั้งหนาวเย็นและมืดครึ้ม ที่นั้นมีคนทั้งโหลภายใต้การควบคุมของ อีกอ แอนโดรโนวิซ ยากอฟ ชายร่างใหญ่ ล่ำสัน ผมขาวดก จมูกแดง มือกร้านใหญ่เป็นผลมาจากการทำงานหนักมา 40 ปี เรื่องทุกเรื่องถูกหยิบยกมาพูดระหว่างคนงาน ที่นี่คือที่ไหน เมื่อไหร่ และทำงานอย่างไรจึงจะแอบดื่มเหล้าได้ เวลาประมาณ 11.30 น.ของวันแรกที่เข้าทำงานหัวหน้าช่างเชื่อมเอาเงินยัดใส่มือเขาพร้อมพูดว่า “ไอ้หนูไปหาอะไรดื่มเสียบ้าง ว้อดก้าก็ได้” เขาปฏิเสธโดยที่เขาไม่รู้ว่าเขากำลังละเมิดประเพณีที่มีมานานของหน่วยงานนี้ ในการที่ผู้มาใหม่ต้องทำอะไรให้เหมือนคนเก่าๆ หลังจากปฏิเสธเป็นครั้งที่ 2 ช่างเชื่อมก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือกุญแจเลื่อนในมือ เขาหนุ่มกว่าและแข็งแรงกว่าจึงปล้ำแย่งอาวุธมาได้โดยง่าย แต่ช่างอีก 3 คนเดินเข้ามาพร้อมที่จะฟาดเขาด้วยกุญแจเลื่อน “พอๆ” ยากอฟตะโกนมา “ทุกคนหยุด” ในมือของเขาก็แกว่งกุญแจเลื่อน พร้อมกระชากตัวหนุ่มน้อยเบเลนโกมา “ไอ้หนูนี่กับฉันจะไปซื้อว้อดก้าด้วยกัน” .......... แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 12:52:40 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 12:51:52 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 12:51:52 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 12:51:52 จากคุณ : ryzon - [ 29 เม.ย. 48 12:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เมื่อทั้ง 2 เดินไปด้วยกันสัก 4-5 นาที ยากอฟพูดขึ้นว่า “เธอคงเห็นแล้วซินะพวกนั้นเกือบจะฆ่าเธอ เธอต้องฟังฉันให้ดีนะ ฉันรู้ดีในสังคมแบบสังคมนิยมนี้จงอย่าได้พยายามเป็นกาขาวในหมู่กาดำ เพรามันจะจิกเจ้าจนตาย” ในเวลาต่อมา เบเลนโกจึงได้เรียนรู้และเห็นใจช่างเหล่านั้นเกือบทุกคนเป็นช่างที่มีความสามารถ สามารถทำงานที่ได้รับมอบหมายในแต่ละวัน ให้เสร็จได้ภายในครึ่งวันเท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครพยายามได้ทำงานเกินโควตาของตนที่ได้รับมอบมา เพราะขืนใครทำงานอย่างนั้นจะได้รับการมอบหมายงานเพิ่มขึ้น และไม่ได้อะไรอื่นเพิ่มขึ้นเลย ดังนั้นสโลแกนการเคี่ยวเข็ญโฆษณา วางสโลแกน และคำมั่นสัญญาร้อยแปดจากพรรค จึงไม่เกี่ยวกับความจริงในชีวิตของเขาเลย เหมือนกับการจับหมาป่าในท่งกว้างนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับใคร คนเหล่านั้นนี้มีชีวิตอยู่ตามหนองบึง เฝ้ามองหาประกายสวรรค์สีชมพูจะมาพร้อมกับว้อดก้าแบบวันต่อวัน เบเลนโกยิ่งเฝ้ามองคนงาน เขายิ่งอยากวิ่งหนีชีวิตจากพื้นดินล่องลอยไปสู่อากาศ เขาทำคะแนนได้ดีในชั้นเรียนกลางคืนที่สอนโดยนักบินมือเก่าที่ไม่ยอมพูดนอกเรื่อง พอถึงเวลาทดลองฝึกบินภาคปฏิบัติในฤดูร้อน ทั้งเขารู่สึกว่าอนาคตของเขาอยู่บนท้องฟ้า บรรดาครูฝึกเห็นตรงกันว่าเขาเกิดมาเพื่อบินจริงๆ เขาบินได้อย่างเป็นธรรมชาติเหมือนปลาที่เกิดมาเพื่อว่ายน้ำ ในฤดูใบไม้ผลิปี 1967 มีนาวาเอกคนนึงมาที่หน่วยโดแซฟ เพื่อพิจารณาผู้สมัครเป็นนักบิน มาตุภูมิต้องการนักบินขับไล่รุ่นใหม่ และคนที่ยอดเยี่ยมเท่านั้นที่จะได้รับการคัดเลือก ใบสมัครของเบเลนโกถูกส่งไปพร้อมการับรองอย่างแข็งขันโดยครูฝึก สองอาทิตย์ต่อมาเขาก็ได้ทราบว่าเขาได้ผ่านการคัดเลือกรอบแรกแล้ว ในภาวะที่หยิ่งผยองในการคาดหวังไปข่างหน้า และความร่วมเป็นร่วมตายเป็รสหาต่อกันมีอยู่ทั่วไปในบรรดาเด็กหนุ่มรวมทั้งเบเลนโก ที่มาเข้ารับการคัดเลือกที่ที่เมืองอามาเวีย ในคอเคซัส เด็กหนุ่มเหล่านี้มาจากทั่วสารทิศ มีจำนวนมากกว่า 4,000 คน แต่ทางการรับเพียง 360 คน มีการตรวจร่างกายอย่างละเอียด กดนู่น เคาะนี่ เอกซเรย์นั่น ตรวจฟังอยู่ถึง 5 วัน  ก่อนที่เบเลนโกได้รับรองว่าสุขภาพสมบูรณ์เหมาะสมกับการบิน สำหรับเขาการสอบข้อเขียนดูจะง่ายมาก และเมื่อถึงเวลาประกาศรายชื่อ 180 คนแรก ที่จะเข้ารับการฝึก ก็มีชื่อของเขาอยู่แล้ว หลังการฝึกขั้นพื้นฐานของทหารแล้ว นักเรียนนายเรืออากาศต้องเริ่มศึกษาตามหลักสูตรนาน 15 เดือน การเรียนในห้องเริ่ม 7.30 น. 6วัน/สัปดาห์ วันอาทิตย์ เขาต้องทำความสะอาดกองร้อย และจะมีเจ้าหน้าที่การเมืองมาอบรมพวกเขาเป็นเวลา 2 ชั่วโมง ว่าด้วยสถานการณ์ของโลกในปัจจุบัน แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 12:53:59 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 12:53:04 จากคุณ : ryzon - [ 29 เม.ย. 48 12:07:43 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ทำไมถึงโจมตีอาชีพตัวเอง มี 2 คำตอบครับ คือ 1.  ผมไม่ได้มีอาชีพโฆษณา กะ 2.  ก็ใครจะรู้ดีกว่าคนที่อยู่ในแวดวงนั้น ๆ เล่า เลือกคำตอบได้ตามอัธยาศัยครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 29 เม.ย. 48 15:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ต่อนะครับ ซึ่งเมื่อต้องการวิเคราะห์บางจุดให้ลึกซึ้ง เจ้าหน้าที่การเมืองต้องเปิดเผยข้อเท็จจริงบางประการ เมื่อเบเลนโกได้รับฟัง เขายิ่งจมดิ่งในห้วงแห่งความสงสัยไปอีก อย่างเช่น ในการอธิบายถึงนิสัย สันดานของคนในสังคมตะวันตก เจ้าหน้าที่การเมืองจะเล่าถึง พรรคคอมมิวนิสต์ในสหรัฐฯ ซึ่งจะถูกเจ้าหน้าที่ของรัฐบาล กลั่นแกล้ง(ตามกฎหมายของสหรัฐฯ พรรคคอมมิวนิสต์ถือว่าเป็นพรรคการเมืองนอกกฎหมาย-ryzon) “ช้าก่อน นั่นหมายความว่ามีพรรคการเมืองในประเทศนั้นซิ” “ทำไมเราไม่ลองให้พรรคทุนนิยมมฃในประเทศรัสเซียบ้างละ” ความคิดเหล่านี้ก้องอยู่ในหัวของเบเลนโก เพื่อแสดงให้เห็นถึงความหิวโหยและความยากจนของสังคมอเมริกัน เจ้าหน้าที่การเมืองเอาหนังสมัยปี 1930 มาฉายให้ดูถึงการเข้าคิวคอยซื้อขนมปัง และโทรทัศน์ของโซเวียตชอบเอาภาพสลัมในนิวยอร์คมาฉาย รวมทั้งภาพคนงานกำลังกินแซนวิช หรือฮอทดอก พร้อมดื่มโคลาเป็นอาหารกลางวัน เพื่อจะบอกว่ามื้อเย็นของชาวอเมริกันอย่างดีก็เป็นแค่ฮอทดอก “ก็ถ้าพวกนั้นอดอยาก และอยากเป็นคอมมิวนิสต์ทำไมไม่มาอยู่ที่นี่ซะละ แต่เดี๋ยวก่อนแล้วใครเป็นเจ้าของรถยนต์ที่จอดอยู่เป็นตับในภาพนั้นละ” โลกตะวันตกถูกชี้ให้เห็นว่ากำลังจะตาย กำลังจะพินาศ แต่ก็ไม่เคยมีอาทิตย์ไหนเลยที่ ทางการจะประกาศเตือนให้ระวังภัยคุกคามของเงาปีศาจจากโลกตะวันตกที่จะเข้ามาทำลายเรา “ที่จะเข้ามาแย่งชิงแผ่นดินแม่ของเรา” การข่มขู่ที่ดูพิกลนี้เรียกร้องให้ประชาชน เสียสละในการเสริมสร้างกองทัพของสหภาพโซเวียตให้แข็งแกร่ง ให้เข้มแข็งที่สุด “ก็ถ้ามันอ่อนแอเหลวเป๋วออกอย่างนั้น ทำไมเราต้องไปกลัวมันหนอ” จิตในอันไม่สงบกับคำถามอันดำมืดของเขาจะลดลงเมื่อถึงเวลาบิน เขาพร้อมเพื่อนักเรียนอีก 60 คนถูกส่งไปเรียนที่ฐานบินนอกเมืองกรอซนีย์ ในเชชเนีย เป็นเวลา 6 เดือน เขาบินเครื่องบินไอพ่นแบบ แอล-29 (น่าจะเป็นILL-29) ได้ดีกว่าเครื่องบินแบบใบพัดที่เขาเรียนมาแต่แรก เมื่ออยู่ในห้องนักบินขณะบิน อยู่กลางอากาศอันสุดแสนอิสระไร้พันธนาการ นี่แหละคือสิ่งที่เขาต้องการ นักเรียนนายเรืออากาศรุ่นของเขาต้องฝึกบินกับ เครื่องบินมิค-17 เป็นเวลา 2 เดือนที่อามาเวีย เป็นเวลา 2 เดือนก่อนจบการศึกษา แต่แผนการฝึก 2 เดือน ต้องเลื่อนเป็น 4 เดือน ................. จากคุณ : ryzon - [ วันแรงงาน 09:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เนื่องจากมีภาวะฉุกเฉินที่เกิดขึ้นทั่วประเทศ คือภาวการณ์เก็บเกี่ยวนั่นเอง ซึ่งต้องทำทุกวันหยุดสุดสัปดาห์และบางอาทิตย์เพิ่มเป็น 2-3 วัน ซึ่งเจ้าหน้าที่ทุกระดับชั้นถูกจับยัดใส่รถบรรทุกเพื่อส่งไปช่วยในเรื่องของการเก็บเกี่ยว เบเลนโกรู้สึกเสียดายที่ไร่นาที่ปลูกแอปเปิ้ล อาจจะมากถึงหมื่นหรือแสนลูก ที่จะต้องเน่าก่อนที่จะมีใครเก็บมันทัน ทั้งนี้เพราะการเตรียมการไม่ดี เบเลนโกจำได้ตอนที่เขาอยู่ที่รูฟสวอฟนั้น เขาต้องซื้อแอปเปิ้ลในตลาดมืดราคาลูกละ 1 รูเบิ้ล (ตลาดมืดระบบตลาดที่มีประสิทธิภาพที่สุดในทุกระบบเศรษฐกิจสามารถจัดหาของทุกอย่างมาป้อนตลาดได้การมีตลาดมืดขึ้นมาได้แสดงถึงประสิทธิภาพของการจัดสรรทรัพยากรของตลาดในเวลานั้นว่าห่วยสนิท-ryzon) ทำไมหนอ อะไรๆ จึงดูไม่เข้าท่าเสียเลย และทำไมไม่มีใครพยายามเปลี่ยนแปลงมันให้เข้าที่ด้วย เมื่อเดือนกรกฎาคม ปี 1971 เบลเนโกสอบผ่านการบินขั้นสุดท้ายและได้ลิ้มรสอภิสิทธิ์มากมายที่นักบินรัสเซียได้รับ สำหรับเขามันเป็นความสำเร็จที่น่าปลาบปลื้มกับความสำเร็จที่เขารอคอย ในขณะที่แพทย์และนักวิทยาศาสตร์ได้เงินเดือนตกเดือนละ 120-130 รูเบิ้ลโดยเฉลี่ย เขาได้รับถึง 300 รูเบิ้ล คู่สมรสทั่วไปนั้นปกติต้องรอคอยห้องพักคู่นานถึง 7-8 ปี และห้องพักส่วนใหญ่ของชาวรัสเซียจะไม่มีระบบประปาภายใน แต่นักบินอย่างเบเลนโกรับประกันล่วงหน้าได้เลยว่าจะได้มีห้องพักที่มีห้องน้ำและห้องครัวในตัว ปัญหาด้านอาหารก็หมดไป เพราะคนทั่วไปส่วนใหญ่รายได้มักจะหมดไปกับค่าอาหาร การจ่ายตลาดก็แสนยากเพราะเนื้อและผักมักจะขาดตลาดบ่อยๆ แต่สำหรับเขาแล้ว นักบินจะได้รับอาหารชั้น 1 4มื้อต่อวัน และ 7 วันในหนึ่งสัปดาห์ ดังนั้นจึงไม่น่าสงสัยเลยว่าเพื่อนร่วมรุ่นของเขาพอจบแล้วก็รีบแต่งงานทันที และในการแต่งงานของเพื่อนเบเลนโกได้พบกับ นักเรียนพยาบาลคนหนึ่งชื่อ ลุดเมลล่า เพทรอฟน่า เธอมีผมสีบรอนซ์ สวยและมีเสน่ห์ ความดึงดูดในเกิดขึ้นกับทั้ง 2 ฝ่ายอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ดีพื้นเพของทั้ง 2 ฝ่ายแตกต่างกันมากพ่อของหล่อนเป็นผู้จัดการโรงงานขนาดใหญ่ในเมือง มากาดาน ในภาคตะวันออกไกล แม่ของเธอเปิดร้านขายน้ำหวาน และพ่อแม่ของเธอต่างมีฐานะสูงอยู่ในพรรคและต่างมีพรรคพวกอยู่ในมอสโคว์ ลุดเมลล่าเป็นคนที่ชอบรับประทานอาหารตามภัตตาคาร เที่ยวมหรสพ(น่าจะเป็นพวกบัลเล่ย์,โอเปล่าของรัสเซีย-ryzon) ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยตามใจตน ส่วนเบเลนโกสนใจวรรณคดี กีฬา และพิสมัยการบิน ซึ่งแตกต่างจากเบเลนโกมากทีเดียว แต่ด้วยความรักที่คนทั้ง 2 มีต่อกัน ทั้งคู่จึงตัดสินใจแต่งงานในเดือนตุลาคม ปีนั้นเองพร้อม... ............ จากคุณ : ryzon - [ วันแรงงาน 09:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 http://www.testpilot.ru/review/mig_pilot/index_e.htm ทำลิ้งให้เพื่อ เผื่อท่านใดสนใจต้นฉบับ ขอบคุณคุณpunไว้ตรงนี้ด้วยครับ อาจารย์สื่อผมเลือกข้อ 2 ครับ........... จากคุณ : ryzon - [ วันแรงงาน 09:51:38 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอขยายถึงระบบการเกษตรในโซเวียตนินึงนะครับ ระบบเกษตรของโซเวียตเป็นระบบนารวม เป็นการรวมที่ดิน ชาวนาเพื่อดำเนินการทำนารวมขนาดใหญ่ มีการใช้เครื่องจักร และอุปกรณ์ต่างๆ ร่วมกัน ซึ่งจะเป็นการประหยัดต่อขนาด ตามทฤษฎีทางเศรษฐศาสตร์(แทนที่จะเป็นรถแทรกเตอร์ 10 คันต่อ ที่นาของชาวนา 10 คน เป็น รถแทรกเตอร์ 1 คัน ต่อนารวมสำหรับชาวนา 10 คน) ในสมัยครุซซอฟซึ่งเป็นสมัยที่เบเลนโกอยู่ในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่นที่กำลังกล่าวถึงอยู่ ได้มีการริเริ่มทำนารวมขนาดใหญ่เท่าที่มนุษยชาติเคยคิดทำในคาซาคสถาน ในเอเซียกลาง นารวมนี้มีขนาดใหญ่พอๆกับประเทศฝรั่งเศส เยอรมันและอังกฤษรวมกัน ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของสหภาพโซเวียต แต่ในความเป็นจริงนารวมในคาซาคสถานไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่าไหร่นักสามารถเก็บเกี่ยวได้ครั้งเดียวแล้วไม่สามารถเพาะปลูกอะไรได้อีกกลายเป็นแอ่งทรายขนาดใหญ่ในเวลาต่อมา เพราะขาดการจัดการที่มีประสิทธิภาพ ชาวนาในนารวมไม่มีสิทธิ์แสดงความเห็นอะไร ต้องพึ่งการวางแผนจากส่วนกลาง(ที่ไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่นัก) ชาวนาและเจ้าหน้าที่ในนารวมมีฐานะเป็นคนงานของรัฐคอยทำงานนารวมและได้รับผลตอบแทนเป็นเงินเดือน ไม่ได้มีกรรมสิทธิ์ในนารวมเหมือนอย่างจีน ที่นารวมยังเป็นกรรมสิทธิ์ของคอมมูนนั้นๆ จึงขาดแรงจูงใจที่จะคิดริเริ่มทำอะไรหรือทำอะไรเกินหน้าที่ ตรงนี้ในเรื่องเบเลนโกได้บอกไว้ในตอนที่ทำงานอยู่ในอู่รถบรรทุก ................. จากคุณ : ryzon - [ วันแรงงาน 10:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มีเรื่องแจ้งให้ทราบ เนื่องจากผมลองเทียบเรื่องจากต้นฉบับที่คุณpanทำลิ้งให้กับฉบับแปลในมือผม พบว่าตัวแปลที่ผมมียังขาดเนื้อหาไปอีกเยอะ จึงขอยุติการลงชั่วคราวก่อน จึงขอโทษทุกท่านมาณ ที่นี้ด้วยครับ .......... จากคุณ : ryzon - [ 4 พ.ค. 48 20:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ไปดูมาแล้วค่ะ   แต่ไม่ได้อ่าน   ถนัดอ่านภาษาไทยมากว่าค่ะ   จะหยุดเขียนแล้วเหรอคะ   ฉบับที่คุณริวเอามาลง ก็กระชับ และได้ใจความดีอยู่แล้วนี่คะ    ถ้าไม่เป็นการรบกวนมากนัก  อยากให้คุณริวลงต่อไปเรื่อยๆค่ะ   เข้ามาอ่านเกือบทุกวันค่ะ   แต่บางทีก็อ่านอย่างเดียว  เพราะเราไม่ค่อยมีเวลาเขียนอะไรยาวๆเลย  ลงชื่ออย่างเดียวได้ป่าว???  อย่าน้อยใจเลยนะ เราก็เดินสายเหมือนกันแหละ   นี่วันนี้ก็เข้ามานานแล้ว   แต่แวะที่โน่นนิด ที่นี่หน่อย  ก็เลยเข้ามาช้า  อย่าว่ากันเลยนะ   เอาเป็นว่า ถ้าคุณริวมีเวลาว่างก็ช่วยเอามาลงให้อ่านต่อก็แล้วกัน จะฉบับไหน เราก็ไม่ถือหรอก  ฉบับที่ย่อยแล้วยิ่งดีใหญ่  อ่านไม่ยืดเยื้อดี  มันกระชับ  และมีคนจับใจความใว้ให้แล้ว  อ่านเข้าใจง่ายดีนะคะ แต่ถ้ายังไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ   เราก็ไปถล่มกระทู้อาจารย์สื่อกันก่อน ดีไหม???? แก้เหงาน่ะค่ะ คุณขึ้ยา  อยากทราบจริงๆหรือค่ะ  ว่าเราเจออะไรในรอยยิ้มโมนาลิซา   ว่าแต่คุณขี้ยา  เคยจ้องมองรูปภาพเธอหรือเปล่าค่ะ   ถ้ายังไม่เคย  ก็ลองดูนะคะ  แต่ถ้าเคยมองแล้ว  คุณเจออะไรบ้างคะ อาจารย์ที่สอนวิชา painting  เคยบอกว่า   ถ้าเป็นภาพที่เป็น original แท้ ๆ ที่เป็นภาพวาดฝีมือของดาวินชีจริงๆ   จะมองดูเหมือเธอมีชีวิต   เพราะแววตาของเธอเปล่งประกายเมื่อกระทบแสงไฟ และก็เคยมีคนตั้งคำถามว่า  ทำไม  เธอจึงต้องวางมือไว้ที่หน้าท้อง??คณขี้ยาคงทราบคำตอบแล้ว ..เชื่อไหมคะ? จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 4 พ.ค. 48 21:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ก็ถ้าไม่ถือจะทยอยลงให้เรื่อยๆละกันครับ แต่ขอเวลา สักวันสองวันเพราะไม่ได้พิมพ์ต้นฉบับตุนไว้ ................... จากคุณ : ryzon - [ 4 พ.ค. 48 22:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอลองดูก่องน่ะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ขี้ยา - [ 6 พ.ค. 48 22:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตะกี้ใหญ่ไปอ่ะ จากคุณ : ขี้ยา - [ 6 พ.ค. 48 22:19:46 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขออนุญาตแปะอีกรูปน่ะครับ หนีรัสเซียไปอิตาลีกันเหอะ คริๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ขี้ยา - [ 6 พ.ค. 48 22:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ..................... จากคุณ : ryzon - [ 7 พ.ค. 48 08:46:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ผ่านไป 5 วัน ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ขอเสนอท่านประธาน ปิดกระทู้บัดเด๋วนี้ จากคุณ : ขี้ยา - [ 12 พ.ค. 48 21:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ใจเย็นสิท่าน ขออภับเผอิญคอมผมเจ๊ง เจ๊งยังไงไม่ว่า ดันพิมพ์ไทยไม่ได้พึ่งให้เพื่อนมาแก้ให้ตะกี้ ขอส่งต้นฉบับชดเชยให้ละกันนะครับ .................. จากคุณ : ryzon - [ 14 พ.ค. 48 00:41:33 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เบเลนโกไม่เคยคิดว่า เขาจะเป็นอะไรอื่นเลยนอกจากนักบินขับไล่ เบเลนโกได้รับแต่งตั้งเป็นให้ไปประจำอยู่ที่เมืองซัลล์ อันเป็นเมืองขนาดย่อมมีพลเมืองประมาณ 60,000 คนห่างจากเมืองอาร์มาเวียร์ทางเหนือไปประมาณ 100 ไมล์  โดยไปเป็นครูฝึกเครื่องบิน มิค-17 เบเลนโกพยายามอุทธรณ์แต่ไร้ผล เขาถูกส่งไปจนได้ และที่นั่นเบเลนโกได้เรียนรู้ถึงความเบื่อเหมือนนักบินที่ถูกส่งไปก่อนหน้านี้ เมื่อไปถึงเบเลนโกได้รับกุญแจอาพาร์ตเมนท์ที่พึ่งสร้างเสร็จและพึ่งรับส่งมอบงานกันได้เดือนเศษๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเบเลนโกรีบไขกุญแจเข้าไปดูทันทีก็พบว่า.............. พื้นห้องทำด้วยไม้สีเขียวๆ ปรากฏรอยแยกเป็นแนวยาวและเต็มพื้นห้อง ปูนที่ฉาบไว้ก็กะเทาะหลุดร่อน ประตู หน้าต่างห้องครัวก็หลุดหัก น้ำก็ไม่ไหล อ่างอาบน้ำก็รั่ว ชักโครกไม่ทำงาน ปลั๊กไฟก็ใช้ไม่ได้ พอออกมาที่ห้องโถงของอพาร์ทเม้นท์ เขาก็เจอนายทหารคนอื่นมาออกันอยู่เต็ม ทุกึคนเจอสภาพเหมือนกันหมด และต่อมาพวกเขาก็รู้ว่า ผู้รับเหมาและช่างที่มาดำเนินการก่อสร้างแอบเอาวัสดุออกไปขายในตลาดมืดเป็นจำนวนมากและเงินที่ได้มานั้นมาติดสินบนคณะกรรมการตรวจรับงาน พร้อมพากันไปกินเลี้ยง ที่ในงานเลี้ยงท่ามกลางความมึนเมา(ว้อดก้า) ก็มีการเซ็นรับงานโดยที่คณะกรรมการไม่เคยโผล่หน้าเข้าไปดูเลยว่ามันเลวร้ายขนาดไหน และตามระบบโซเวียตสิ่งที่ผ่านไปแล้วย่อมหวนกลับมาไม่ได้ พรรคและสมาชิกพรรคเค้าว่าอย่างนั้น ในกลางวันเบเลนโกศึกษาวิชาปรัชญาและเทคนิคการบิน พร้องศึกษาวิชารัฐศาสตร์ พอตกกลางคืนเบเลนโกเป็นช่างก่อสร้าง ปูพื้นห้องใหม่ ฉาบผนังใหม่ แก้ท่อน้ำประปา เดินสายไฟใหม่ทั้งหมด และในคืนหนึ่งในเดือนกุมภาพันธ์ เขาก็สะดุ้งตกใจตื่น ด้วยเสียงดังกัมปนาทสนั่นหวั่นไหว ตามด้วยเสียงแตกร้าวของของตัวตึก จำเพาะรอยแตกมาโผล่ตรงห้องของเขาพอดี กว้างประมาณ 1 ฟุต เผยห้องนั่งเล่นของเขาปรากฏแก่โลกภายนอก   .............. จากคุณ : ryzon - [ 14 พ.ค. 48 00:49:46 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ทางการรีบส่งปั้นจั่นขนาดมหึมาและคนงานโขลงใหญ่ทมาทำการรณรงค์ตัวตึกไม่ให้พังครืนลงมา(เพื่อรักษาสมบัติของสหภาพโซเวียตไว้) พวกคนงานเอาเหล็กมารัดรอบตึกเหมือนอย่างที่ใช้รัดรอบถังไม้ เสร็จแล้วสอดคานทะลุเข้ามาข้างใน คานเหล็กนี้ทะลุผ่านห้องนั่งเล่นของเขาพอดี ต่อมาเบเลนโกพบว่าคานเหล็กนี้มีไว้เท้าคางเล่น และใช้สำหรับเป็นบาร์ออกกำลังกายได้ การแก้ปัญหาเฉพาะหน้านี้ก็ดูเข้าท่าอยู่พักนึง แต่อีกสามอาทิตย์ให้หลังตรงกลางตึกเริ่มทรุด ยิ่งนานวันดูเหมือนใครมาขุดเรือแคนูไว้กลางตึก นี่แหละสถาปัตยกรรมชั้นเยี่ยม ลุดเมลล่าทำงานอาทิตย์ละ 6 วัน ในโรงพยาบาลและได้เงินเดือน 65 รูเบิ้ล เธอรู้สึกเกลียดเมืองซัลล์มากเพราะเป็นที่ๆเขาเนรเทศคนในสมัยพระเจ้าซาร์ เป็ฯเมืองทึมๆสกปรก ตั้งอยู่บนที่ราบปราศจากต้นไม้ ลมพัดแรงจัดตลอดเวลา ฝุ่นฟุ้งตลอดเวลา เวลาฝนตกพื้นดินก็กลายสภาพเป็นโคลนตม ไม่มีสโมสรนายทหารหรือสถานที่ใดที่จะให้ภรรยานายทหารพักผ่อนหย่อนใจได้เลย เบเลนโกทำได้อย่างดีที่สุดคือขอให้เธออดทนจนกว่าจะได้ย้ายไปอยู่ที่อื่น เพื่อหาความสุขแบบตอนแต่งงานใหม่เลนโกจึงวางแผนลาร้อนเพื่อพาภรรยาเดินทางไปท่องเที่ยวที่เมืองเลนินกราด(เซนต์ปีเตอร์เบิร์ก) ก่อนออกเดินทางซักอาทิตย์เธอได้ซื้อแหวนราคา 140 รูเบิ้ล ซึ่งทำให้เงินที่เก็บไว้สำหรับท่องเที่ยวเกือบหมด เบเลนโกโกรธมาก และระบายออกมาตรงๆ และเธอเองก็ไม่อดทน พร้อมประกาศจะหย่าขาดและเดินทางกลับไปอยู่กับพ่อแม่ของเธอ เขาจึงได้อ่อนท่าทีลงและบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคู่แต่งงานใหม่ๆ ต่อมาเธอตั้งท้อง เขาคิดว่าเมื่อมีลูกแล้วจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอดีขึ้น ลูกคงเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ เมื่อต้นปี 1973 ลูกของเขาก็เกิดเขาจึงตั้งชื่อว่า “ดมิตี้” รู้สึกว่าทั้งสองคนจะเพลิดเพลินกับชีวิตการเป็นพ่อแม่คนทีเดียว แต่ความรู้สึกที่ต้องการดูแลลูกนั้นแทนที่จะผ่อนคลายความตึงเครียดมันกับไปเพิ่มอีก ลูกดูจะกลายเป็นความชอกช้ำในการโต้แย้งว่าอะไรควรไม่ควร จนในที่สุดทั้ง 2 เริ่มเกลียดกัน ฤดูใบไม้ร่วงปี 1975 เบเลนโกขอย้ายไปอยู่ในหน่วยปฏิบัติการรบ ถ้าเป็นไปได้ก็ขอย้ายไปเป็นนักบินขับไล่ มิค-25  ผู้บังคับบัญชาชั้นต้นพยายามจะชวนให้เข่าอยู่ต่อ แต่เมื่อห้ามไม่ได้ก็ต้องผ่านเรื่องไปตามระเบียบ จนถึงผู้บังคับการฐานทัพ พลอากาศตรี ดมิตี้วาซีเยวิซ โกโลดนีคอฟ .............. จากคุณ : ryzon - [ 14 พ.ค. 48 00:50:46 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ท่านนายพลเข้าใจความรู้สึกของคนอย่างเขาดี และรู้สึกชมเชยที่เขาทำเรื่องขอขึ้นมา เพราะตัวท่านเองก็อยากไปประจำหน่วยรบอยู่ในเบอร์ลิน ไม่ก็ตะวันออกไกล เพื่อหาความตื่นเต้นเติมสีสันให้กับชีวิต ด้วยการปฏิบัติการเล็กๆน้อยๆ แต่ความปารถนาของบุคคลใช้กับภารกิจไม่ได้  เมื่อพรรคต้องการใช้งานเขาอย่างนี้ ท่านนายพลขอให้เขาอดทน เมื่ออีก 2 ปีท่านเกษียณไปแล้วท่านจะบอกผู้บังคับการฐานคนต่อไปให้เดินเรื่องให้ เบเลนโกเข้าใจความจำเป็นของพรรคดี แต่ก็ทำให้เขามุ่งมั่นที่จะยื่นคำร้องไปอีกที คราวนี้นอกจากจะถูกปฏิเสธแล้ว ดกโลดนีคอฟผู้สุภาพอ่อนโยนก็ตะคอกใส่เขาอีก “เธอจงใจยั่วฉันนี่ ฉันไม่อนุญาตในคำขอของเธอ” เบเลนโก ลุกขึ้นยืนและจ้องตาท่านนายพลแล้วพูดว่า “ผมมีอะไรบางอย่างจะพูด ผมทำงานหนักต่อไปเพื่อให้เป็นไปตามกฎระเบียบทุกอย่าง ผมจะสอนนักเรียนเรื่องการบิน ผมจะรักษาระเบียบวินัย จะขัดขวางพวกที่ชอบเมาสุรา พวกที่ขโมยแอลกอฮอลล์ของเครื่องบินไปดื่ม พวกปลอมแปลงเอกสาร พวกยักยอกของหลวง ซึ่งมีอยู่ทุกแห่งในหน่วยงานของเราและในโรงเรียนนี้ด้วย แต่เพื่อให้ผมสามารถทำตามที่พูดได้จริงผมต้องเขียนรายงานเป็นลายลักาณ์อักษรไปถึง ร.ม.ต.กลาโหม ตามระเบียบการร้องทุกว่าที่นี่มีอะไรเหลวแหลกบ้าง” “เธอต้องไม่ทำอย่างนั้น” “ทำไมจะไม่ละครับ ก็ในเมื่อมันถูกต้องตามระเบียบทุกอย่าง ให้ผฒสาธยายต่ออีกหน่อยดีกว่าว่าผมจะเขียนอะไรบ้าง สิ่งแรกที่จะเขียนคือการตายของเรือโทลูเบค และนักเรียนของเขา คณะกรรมการสอบสวนลงความเห็นว่าเป็รอุบัติเหตุ แต่ที่จริงมันเป็นการฆาตกรรม ท่านเคยบอกกับผมเองว่าครูหนุ่มๆของเราหลายคนฝีมือไม่ถึงขั้น แล้วทำไมท่านรับรองคนเหล่านั้นเองละครับ ทำไมท่านส่งสมุดประวัติของหมวดลูเบคไปแนวหน้า แล้วให้เขาส่งกลับมาเพื่อให้ดูเหมือนว่าลูเบคได้ไปแนวหน้าจริงๆ และทำไมท่านทำอย่างนั้น ท่านรู้อยู่เต็มอกว่าเขาเป็นนักบินไม่ได้แล้วทำไมปล่อยให้เขาพานักเรียนออกไปฝึก จนกระทั่งเครื่องตกไปตาย” .......................................... ไว้ต่อพรุ่งนี้ครับ............. จากคุณ : ryzon - [ 14 พ.ค. 48 00:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 42 กระทู้มันเหงา ๆ ยังไงไม่รู้ ใครอ่านเสร้จก็ลงชื่อหน่อย จะได้คึกคัก ๆ  ๆ จากคุณ : ขี้ยา - [ 15 พ.ค. 48 20:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมต้องลงชื่อด้วยไหมเนี่ยไม่เป็นไรครับต่อให้คนอ่านเหลือคนเดียวถ้ายังมีคนอ่านผมก็จะลงให้เรื่อยๆครับ  ต่อเลยนะครับ ....................................................... เบเลนโกก็พล่ามต่อทั้งเรื่องการคอรัปชั่น การขโมยการยักยอกของหลวง โกโลดีคอฟทนฟังต่อไม่ไหวกดปุ่มบนโต๊ะของเขาเรียก พันเอกมาเลนดอฟ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลประจำฐานทัพพร้อมกล่าวว่า "ในความเห็นผมผมว่าไอ้หมอนี่เสียสติแน่นอน ผมมั่นใจอย่างนั้นถ้าส่งหมอนี่ไปตรวจ" "โกโลดีคอฟไม่ใช่คนเลวนะ คุณไปทำให้เขาเข้าตาจนเองนะ ถ้าคุณจะให้ผมบอกเขาว่าที่คุณทำไปนี่เกิดจากการที่คุณเครียดจากงานก็ยังพออภัยให้ได้ ทำไมเราไม่ลองวิธีนี้ดูละ" มาเลนดอฟกล่าวกับเขาขณะเดินออกมา "แต่ผมพูดความจริง" "โธ่พ่อหนุ่มเอ๋ยคราวนี้เธอทำให้ฉันเข้าตาจนบ้างแล้ว" เบเลนโกถูกส่งไปตรวจกับจิตแพทย์ผู้มีชื่อเสียงเป็นคนตรงไม่มีวันยอมใคร ศูนย์แพทย์อยู่ห่างออกไป 100 ไมล์ หลังสอบถามกันนาน 3 ชั่วโมง จิตแพทย์บีบมือเบเลนโกแน่นพร้อมพูดว่า"โชคดีนะหมวด อย่าเป็นห่วงอะไรไป" หลังจากนั้นสี่วันเบเลนโกได้รับคำสั่งให้ไปเป็นนักบินขับไล่ มิค-25 ประจำฐานทัพซูคูเยฟก้าในตะวันออกไกลพร้อมคำรับรองอย่างหนักแน่นจากท่านนายพลว่าเขาเป็นนักบินชั้นดีเหมาะจะมาประจำหน่วยงานแบบนี้ ที่จริงเบเลนโกก็รู้สึกขอบคุณเขา แต่เขาก็ไม่ลืมเหตุการณ์วันนั้น มันเหมือนกับทำนบที่พังทลายลงมาแล้ว ยากที่เขาจะลืมเหตุการณ์วันนั้น ลุดเมลล่านอนร้องไห้ทุกวันในอาทิตย์แรกที่ย้ายมาอยู่ซูคูเยฟก้ามันเป็นเมืองชายแดนหรือถ้าเรียกให้ถูกคือหมู่บ้านขนาดใหญ่ที่มีพลเมืองประมาณ 2,000 คน มีเกาหลีอยู่ทางใต้และแมนจูเรียของจีนในภาคตะวันตก เมืองซัลค์ที่เธอจากมา(และไม่ชอบ)ดูแล้วเป็นวิมานในบันดล ในเมื่อซูคูเยฟก้าไม่มีอะไรเลย ถนนไม่ได้ลาดยาง ไฟส่องสว่างก็ไม่มี บ้านสร้างอย่างหยาบๆ ไม่ได้ทาสี นกชานและที่ทิ้งขยะเปิดโล่ง เต็มไปด้วยแมลงวันและแมลงอื่นๆนับร้อยชนิด ................ จากคุณ : ryzon - [ 16 พ.ค. 48 18:31:30 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่กี่วันหลังจานั้น เบเลนโกเข้ารายงานตัวกับนาวาอากาศโท เยฟกานี่ อีวาโนวิช เชฟซอฟ ผู้บังคับการฐานทัพ ท่านผู้บังคับการฐานทัพก็เรียกนักบินทั้งหมดพร้อมเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเมืองเข้าประชุมลับ จากการพูดอย่างตรงไปตรงมาแสดงให้เห็นอันตรายอย่างสิ้นหวัง "เครื่องบินส่วนใหญ่ของเราบินขึ้นไม่ได้เพราะนักบินเมาเหล้ากันหมด หรือไม่ก็หนีทหารหนีหายไปเลย ทหารทั้งหลายต่างเขียนจดหมายเล่าความเลวร้ายของที่นี่ให้ทางบ้านฟัง และคิดว่าในไม่ช้าเราจะถูกสอบสวนกันหมด มีการสไตรค์บ่อยครั้งพวกทหารเกณฑ์ไม่ยอมกินอาหารในโรงเลี้ยง พวกเราชาวนักบินต้องปลอบขวัญทหารว่า สถานการณ์เลวร้ายนี้คงเกิดขึ้นชั่วคราวเท่านั้น ทั้งนี้เพราะประเทศของเรายังไม่ร่ำรวยพอที่จะสร้างทั้งเครื่องบินและกองร้อย(คงหมายถึงกองทหารเกณฑ์ที่ถูกส่งมาประจำอยู่ในฐานบิน-ryzon)ได้พร้อมๆกัน พวกเราทุกคนต้องให้ทหารเห็นว่า อำนาจของโลกมือได้แผ่ขยายเข้ามาถึงจีนและญี่ปุ่นแล้ว ขั้นต่อไปคงปล้นเอาแผ่นดินแม่บ้านเกิดเมืองนอนของเราไป" มีการเตรียมการทางทหารครั้งใหญ่ในตะวันออกไกล ในช่วงเวลา 2 เดือนจำนวนนายทหารและพลทหารถูกส่งมาเพิ่มมากขึ้นถึง 4 เท่าตัวและมีกำลังใหม่ๆถูกส่งเข้ามาทุกอาทิตย์ แต่มในขณะเดียวกันไม่มีการเตรียมการหรือขยับขยายที่พักและสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ ดังนั้นคน 200 คนต้องยัดทะนานในโรงนอนที่ถูกสร้างสำหรับคน 40 คน ในแต่ละโรงนอนมีน้ำก็อกเพียง 2 ก็อก ห้องส้วนถูกแยกไว้ตะหาก ชุดชั้นในของหทารมีให้ผลัดได้ อาทิตย์ละครั้ง และพวกทหารได้รับอนุญาติให้เข้าไปอาบน้ำที่หมู่บ้านได้ 10 วัน/ครั้ง ทั้งนี้เพราะไม่มีห้องอาบน้ำในค่าย เมื่อพิจารณาจากจำนวนคนขนาดนี้การรักษาความสะอาดภายในค่ายจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แม้แต่ในโรงเลี้ยง จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าที่ครัวก็มีกลิ่มเหม็นพอๆกับถังขยะเน่าๆ ไม่มีวัสดุอุปกรณ์ อำนวยความสะดวกหรือพักผ่อนหย่อนใจใดๆ ทหารเกณท์ถูกสั่งห้ามฟังวิทยุทรานซิสเตอร์,แผ่นเสียว  หรือแม้แต่รายการโทรทัศน์ของหลวง(ยกเว้นรายการที่เป็นบทความทางการเมืองหรือกระตุ้นให้รักชาติ) จะเขียนรูปผู้หญิงเล่นก็ไม่ได้ จะเขียนจดหมายเล่าความเป็นไปในชีวิตประจำวันก็ไม่ได้ ห้ามนั่งหรือนอนบนเตียงระหว่างเวลาว่างทั้งๆที่ไม่มีที่อื่นใดเลยที่จะนั่งได้และห้ามดื่มของมึนเมา ข้อห้ามประการสุดท้ายดูไม่สัมฤทธิ์ผล คือทหารดื่มกันอย่างหนัก เพราะแอลกอฮอล์สำหรับระบายความเย็นของเครื่องบินดูเป็นสิ่งเดียวที่จะมีไม่จำกัดในสภาวกาลแบบนี้ ............... จากคุณ : ryzon - [ 16 พ.ค. 48 19:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เบเลนโกถูกส่งไปเข้าศูนย์ฝึกใกล้กรุงมอสโคว์อยู่ 2-3 อาทิตย์เพื่อได้รับการอบรมจริงจังเกี่ยวกับเครื่องบิน มิค-25 และเมื่อเขากลับมายังค่ายราวกลางเดือนมิถุนายนพบว่าโรคบิดได้แพร่กระจายทั่วค่ายทำให้ทหารป่วยร้อยละ 40 ของจำนวนทั้งหมด มี 2 คนที่ฆ่าตัวตาย และ 20 คนได้หนีหายไป ทหารต้องตั้งเต๊นท์ออกมานอนกลางแปลงและทางมอสโคว์รู้สึกขัดเคืองเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เจ้าหน้าที่ประจำเมืองเขตใต้ได้บินมาบรรยายเพื่อให้แก่เจ้าหน้าที่ผู้บังคับบัญชา และนักบินของค่ายได้ถูกขอร้องให้อธิบายปัญหาต่างๆ ของค่ายว่าเป็นอย่างไร เบเลนโกเป็นคนที่ 5 ที่จะพูดอภิปราย... ต่อพรุ่งนี้ครับ............. จากคุณ : ryzon - [ 16 พ.ค. 48 19:31:57 ]

ความคิดเห็นที่ 46 มาลงชื่อครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ จำไม่ได้แล้วค่ะ  แต่รู้สึกว่ามันนานมากกกกก   นานจนเกือบลืมไปแล้ว เบเลนโกคือใคร ว่าแต่คุณริวหายไปไหนมาคะ  อยู่ดีๆก็หายเงียบไปเลย  ทีแรกนึกว่าไปเขียนเหยียบตาปลาใครเข้า คงโดนอุ้มไปซะละมั้ง   เข้ามาแอบชมรูปโมนาลิชา ของคุณขี้ยาหลายวันแล้วค่ะ  แต่ไม่เห็นเธอพูดอะไรเลยนี่คะ  ได้แต่ยิ้มอย่างเดียว  ยิ้มแบบนี้ เขาเรียกว่ายิ้มละมัยได้หรือเปล่าคะ รูปที่ 35.... ที่มาที่ไปมันเป็นอย่างไรเหรอคะ  ดูแปลกๆอ่ะค่ะ  ไม่ทราบโมนาฯเวอร์ชั่นไหน จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 16 พ.ค. 48 20:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 47 กระทู้โหลดยากและหาไม่ค่อยเจอขออนุญาติขึ้นใหม่ครับ จากคุณ : ryzon - [ 17 พ.ค. 48 19:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ใช่ ๆ  มันหายากเข้าทุกวัน ว่าแล้วก็ ตามไปอ่านต่อ ฮี่ๆๆๆๆ จากคุณ : ขี้ยา - [ 18 พ.ค. 48 09:50:01 ]