ความคิดเห็นที่ 1 อา มาแล้ว เอาคนที่ต้องสอนจริงๆมาเขียนก็ดี รู้ปัญหา จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 29 เม.ย. 48 06:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยินดีต้อนรับกลับคืนครับ (แต่เราไม่รู้จักกัน อิอิอิ) There's a first time for everything! น่ายินดีที่คุณจะมาเปิดคอลัมน์ที่นี่ ซึ่งจะมีประโยชน์สำหรับผู้ใผ่รู้ทั้งหลายไม่มากก็น้อย พูดถึงเรื่องภาษาอังกฤษนี่ ผมเห็นว่าความจริงปัญหาความล้มเหลวในการเรียน ภาษาอังกฤษนั้น มาจากนักเรียนมากที่สุด คือถ้าจะพูดภาษาดอกไม้ก็ย่อมได้ แต่ท้ายสุดก็หนีความจริงไม่พ้น ถ้าจะเอากันแบบไม่้อ้อมค้อมนะ คือนักเรียนไม่สนใจเท่าที่ีควรตะหาก เรียนอังกฤษกันตั้งแต่ (อย่างน้อย) ป.5 ถึง ม.ุ6 นับไปนับมาไม่น้อยกว่า  ึ 7 ปี บางคนตั้งแต่อนุบาลยันปริญญาตรีด้วยซ้ำ ปาเข้าไป 16 ปีโน่น แต่พื้นๆ แค่ present simple tense ยังใช้ไม่เป็นเลย แล้วจะโทษใคร ให้ครูวิเศษณ์ที่ไหนก็ช่วยไม่ได้ แต่ถ้าถามว่า ถ้าสนใจเรียนถึงขนาด เก็บทุกเม็ดเท่าในตำราเรียนแต่ไม่นอกเหนือกว่านั้น จะประสบผลสำเร็จเพียงพอไหม พอสมควรทีเดียวนะผมว่า นับจากประสบการณ์ แม้แต่เด็กหลังเขาบ้านนอกก็ยังสามารถพูดจากับคนต่างชาติได้อย่างสบาย ๆ อาจจะเมื่อยมืออยู่บ้าง พูดผิดพูดถูกบ้าง แต่สบาย ๆ พิสูจน์มาแล้วกับตัวเอง ถามว่าพออ่านหนังสือพิมพ์รู้เรื่องไหม อ่านนิยายรู้เรื่องไหม ก็พอได้ แม้ว่าต้น ๆ จะยังไม่ค่อยชินนักก็ตามที่ แต่มีความรู้เพียงพอที่จะศึกษาค้นคว้าเอาเอง จากตำราอื่น จากโลกภายนอก จากท่านผู้รู้ ฯลฯ การเรียนในห้องแม้ไม่เพียงพอ แต่ให้พื้นฐานที่มั่นคงมากทีเดียว แต่ถ้าเป็นนักเรียนที่ไม่เคยสนใจอย่างเพียงพอ ใช้ present simple tense ก็ยังไม่ถูก ถ้าอย่างนั้น รายการฟุตฟิตฟอไฟ ก็ไม่ช่วยอะไรได้ เพราะเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ อยากจะบอกท่านที่มีปัญหาในการแปลภาษาอังกฤษว่า ตรงที่สุดคือกลับไปอ่านไวยากรณ์์ ในตำราเรียนถ้ายังไม่ทิ้งไปแล้ว หรือเล่มไหนก็ได้ที่มีขายกันเกลื่อน ใช้ได้ทั้งนั้น แน่ละ มันไม่ใช่เรื่องสนุกสำหรับคนส่วนใหญ่ แต่ถ้าไม่ลงทุนก็อย่าหวังว่าจะมีโชคช่วยให้อยู่ๆ ก็ตรัสรู้ไปเอง นอกเสียจากไปอยู่ต่างประเทศละก็ว่าไปอีกอย่าง นี่คือความจริง และวาจาจริงใจมักไม่ค่อยรื่นหู (วาทะโกเล้ง อิอิอิ) ส่วนบทความที่่คุณจะเขียน ขอสนับสนุนด้วยอีกคน เผื่อบางทีคุณอาจมีทีเด็ดให้นักเรียนที่ไม่ชอบไวยากรณ์ได้รับประโยชน์บ้างก็ได้ใครจะไปรู้ รอติดตามครับผม จากคุณ : Ensign - [ 29 เม.ย. 48 12:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คำถามนี้ก็เคยสงสัยเหมือนกันแหละ แต่มันไม่เป็นแค่ไทยเรานะสิ  สมัยไปญี่ปุ่นใหม่ๆ ก็นึกเหมือนกันว่าเรื่องภาษาอังกฤษเขาก็ไม่ไปไหนพอๆ หรือจะแย่กว่าเรา แต่อยู่ๆ ไป พบว่าเด็กรุ่นใหม่ " เก่ง" ขึ้น เพราะเงินเยนแข็งทำให้ครูสอนภาษาระดับ "น่าถีบ" หลั่งไหลเข้าไปเยอะ ในเมืองหลวงพ่อแม่บางคนจับเด็กไปเรียนอังกฤษตั้งแต่ตัวกระเปี๊ยก เด็กรุ่นๆ พอพูดรู้เรื่อง แล้วก็สำเนียงมะกันแหง่วๆๆ เลยเชียวแหละ แต่ว่าผู้ใหญ่ทั่วไปก็ยังไม่ได้เรื่องได้ราว  มีอยู่พัก ไปทำงานรีไลท์ให้บริษัทหนึ่งอยู่ ก็พบว่าคนที่พูดได้แจ๋วๆ แต่เขียนยังไม่ได้เท่าที่พูด ปัญหาที่พบมากคือการสร้างประโยคด้วยไวยากรณ์แบบญี่ปุ่น  แต่คนที่เก่งและเก่งจริงๆ ก็มีให้เห็นทีเดียว ตอนนี้มีหลานมาอยู่ด้วยคนหนึ่ง พูดจา ฟังรู้เรื่องใช้ได้แล้ว พอตอบโต้กลับได้ แต่ว่ายังเขียนไม่ได้ดี ลองให้เขียนบทความก็เขียนได้ แต่โครงสร้างและเนื้อหายัง "เด็ก" อยู่  ทำให้นึกย้อนไปถึงสองคนที่บ้านเมื่ออายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับหลานคนนี้  เลยลองคิดว่าระบบการศึกษาคงต่างกันหรือเปล่า เป็นไปได้ไหมว่าเด็กของเรายัง "เด็ก" จังเพราะระบบการศึกษาอาจจะไม่เกื้อหนุนให้ คิดเอง ทำเอง  ค้นเอง อย่างที่คุณต้นบอกไว้ว่าเรียนเพื่อให้สอบผ่าน หรือเรียนข้อสอบ  แล้วก็มีคนเอามาป้อนถึงปากในรูปของการกวดวิชาหรือติวเตอร์ ทำให้ไม่ต้องคิดเอง  พอมีเหตุจะต้องเริ่มจากสูญเองก็จะงง และขาดความมั่นใจ บางครั้งเราก็ต้องใจร้ายกันมั่ง ไม่งั้นจะเข้ารูป พ่อแม่รังแกฉัน ล่ะคงไปกันใหญ่ มาปูเสื่อรอคุณต้นเล่าอยู่ด้วยคน จากคุณ : lilymay - [ 29 เม.ย. 48 15:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 English Success April 30, 2005 ขอบคุณครับสำหรับความคิดเห็นและการต้อนรับที่อบอุ่นอีกครั้ง อยากให้คอลัมน์นี้เอื้ออำนวยให้เกิด exchange of ideas/information etc ในหมู่คนอ่าน งานเขียนครั้งนี้ ผมจะกล่าวถึงปัญหาของการศึกษาไทย น ร ไทย ค่านิยมของคนไทย และอื่นๆเพียงครั้งคราว เท่านั้น เพราะจะเป็นการนำเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ ปัญหามันเกินการเยียวยาแล้ว(ในความคิดของผมนะครับ) การแก้ปัญหาของเราแก้ที่ปลายเหตุเป็นส่วนใหญ่ @ Think in English, not in Thai @ How? นักเรียนไทย/นักศึกษาไทยและคนไทยเกือบร้อยทั้งร้อยต้องถามคำถามนี้ และผู้สอนก็อาจจะอธิบาย หลักการอย่างละเอียดว่าต้องทำอย่างนี้ อย่างนี้ ถึงกระนั้นก็ยังมีอีกมากมายที่ – คิดเป็นอังกฤษไม่ได้- ฟัง คำแนะนำจากผู้รู้ ฝึกฝน(ในระยะเวลาหนึ่ง)ก็แล้ว การคิดเป็นอังกฤษสายตรงโดยมิผ่านกระบวนความคิดของ ภาษาแม่ก็ไม่บังเกิด จากมุมมองของผมนะ คำแนะนำจากผู้รู้นั้นดีและถูกต้อง แต่ที่หลาย ๆคนทำไม่ได้ เพราะว่าคำแนะนำจากผู้รู้ นั้นเป็นบทสรุป คุณผู้อ่านต้องรู้และยอมรับความจริงข้อนึงว่ามันใช้เวลามากกว่าที่เราจะสามารถ Think in English ต้องอ่าน ต้องฟัง ต้องคลุกคลีกับภาษาหลาย ๆ ปี (5, 8, 10+ ปี ) ------------ท่านอื่นอาจใช้เวลาน้อย แต่ผมใช้เวลาหลายปี --------------------------- -----------------ถ้าผมจะแนะนำ ผมจะแนะว่าให้ไปอ่าน/ฟังอะไรที่ชอบและฝึกเขียนมาสัก 6 – 12 เดือนแล้ว แล้วคุณจะเห็นความแตกต่าง คุณจะดีขึ้นครับ แล้วคำถามนี้ คุณจะไม่ถามครับ แต่คุณจะฝึกต่อไป เพราะคุณมี วินัยในการฝึกแล้ว ------------------------- และเมื่อคุณฝึกอย่างต่อเนื่องและอย่างถูกต้อง คุณจะไม่ตั้งคำถามว่า เมื่อไหร่จะเก่ง แต่คุณจะขอคำแนะนำ และความคิดเห็น เพื่อมาพัฒนาการฝึกฝนของคุณ แต่ถ้าลังแต่จะขอคำแนะนำเพื่อไปฝึกสักระยะแล้วเลิก ---------คุณจะไม่ประสบความสำเร็จ-------------- อย่าว่าแต่จะ Think in English เลย คุณจะไม่รู้อะไรเลยครับ (คือรู้แบบใช้งานได้) จะตั้งคำถาม ก็ตั้งแบบไร้ทิศทาง เพราะว่ามัน(ไม่ใช่คุณ)ไม่รู้อะไรเลย มันงง หลงทาง นอกจากสอนหนังสือ ผมอยากเป็น a simultaneous interpreter See you, tonmelb จากคุณ : tonmelb - [ 29 เม.ย. 48 22:30:58 A:203.209.117.124 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อะไรก็พอว่านะครับ แต่ใครเป็น simultaneous, instantaneous translator นี่ เป็นสุดยอดท่าร่างแห่งการแปลแล้วจริง ๆ ขนาดให้เวลา ผมยังหาคำที่เหมาะสมถ่ายทอดออกไปไม่ได้เลย ไม่ต้องพูดถึงการแปลขณะที่ฟังยังไม่จบประัโยค ให้ได้ใจความเท่ากันเด๊ะ แสดงว่ามันทั้งต้องใช้ memory buffer ไว้ใส่สิ่งที่ได้ยินสองวินาทีก่อน + predictive algorithm สำหรับทำนายล่วงหน้าว่าอีกหลายวินาที ต่อไปคนพูดเขาจะพูดอะไรต่อไป ถึงจะแปลสดได้ หรือเปล่า? เพราะม่ายงั้น จะแปลล่วงหน้าได้ไง โดยเฉพาะภาษาที่มีโครงสร้างการเรียงคำ การเรียงกริยาไว้หน้าไว้หลัง วุ่นวายไปหมด ดูการประชุม UN ทีไร อดทึ่งกับเหล่านักแปลมืออาชีพพวกนี้ไม่ได้ สุดยอดจริง ๆ (เค้าว่าภาษาเยอรมัน เราจะรู้ ใคร อะไร ก่อนจะรู้ว่า ทำอะไร เพราะพวก เล่นเอากริยาไว้หลังสุด ไม่รู้จริงทุกกรณีหรือเปล่า โชคดีที่มันไม่ใชหนึ่งใน ภาษาทางการของ UN?) ใครทำได้นับถือนับถือ จากคุณ : Ensign - [ 30 เม.ย. 48 00:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เเก้นิดนึงครับ ขอเติมว่า ผม[ ใฝ่ฝัน]อยากเป็น a simultaneous interpreter เพราะ a simultaneous interpreter คือผู้ที่มีความสามารถเเปลจากภาษานึงเป็นอีกภาษาหนึ่งอย่างถูกต้องได้ทันทีทันใดที่เลยครับ โดยปกติจะเห็นล่ามนี้นั่งข้างหลังนายกหรือ รมต to provide simultaneous translation / intrepreting a simultaneous interpreter คือสุดยอด ความสามารถของผมไม่ถึงครับ ฮิ ฮิ เลยได้เเต่ฝัน จากคุณ : tonmelb - [ 30 เม.ย. 48 00:05:42 A:203.209.117.124 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 7 oh khun Ensign ผม post เเก้ช้าไปนิด เพราะมีผู้อ่านอีกเวปนึง คิดว่าผมอยากจะทํางานนี้ในอนาคต ชาติหน้านะสิครับสําหรับผม จากคุณ : tonmelb - [ 30 เม.ย. 48 00:10:44 A:203.209.117.124 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยกับคุณEngsignครับ รากเหง้าแห่งปัญหาของความสำเร็จในการเรียนภาษาอังกฤษนั้นอยู่ที่ตัวเด็ก....ประหนึ่งชามที่คว่ำบ้างและหงายบ้าง...จึงรองรับน้ำฝนไม่เต็มสักที....ที่เห็นด้วยอาจจะเป็นเพราะว่า ผมมาจากตรงนั้น คือเรียนภาษาอังกฤษด้วยตัวเอง เป็นที่น่ายินดีว่า...ตอนนี้มีการตื่นตัวเรื่องภาษาอังกฤษได้ขยายวงกว้างขึ้นกว่าก่อนมากๆ ...และการที่มีคอลัมน์อย่างคุณต้นมานำเสนออย่างนี้ก็นับว่าเป็นสาธาณประโยชน์อย่างยิ่งครับ...หนับหนุนๆ ขออนุญาตสวัสดีคุณต้นเลยนะครับ ผมเด็กใหม่ แล้วมาแนะนำตัว.....จะติดตามผลงานครับ จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 30 เม.ย. 48 02:22:37 A:80.41.165.137 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุญาต jam ด้วยคน ปัญหาที่คุณ tonmelb ยกมานั้นเป็นเรื่องใหญ่มาก อยากจะบอกว่าเป็นหัวใจของการพูดเลย เพราะถ้าเราคิดภาษาไทยแล้วแปลเป็นภาษาอังกฤษอยู่ในหัวก่อนพูด มันจะเถียงไม่ทันการ โดยเฉพาะเวลาที่ใช้กับชีวิตการทำงาน และถ้าฟังแล้วต้องแปลในใจก่อนคิดตอบ มันจะยิ่งช้าใหญ่ การพูดให้ทันการน่าจะเป็นการเข้าใจและพูดในขั้นตอนเดียวกันกับที่เราใช้ภาษาแม่ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยเฉพาะถ้าการเจรจานั้นเป็นแบบยอกย้อนและแย่งชิงการได้เปรียบ แล้วจะทำอย่างไร เท่าที่สังเกตมานะคะ ฝึกตั้งแต่เด็กจะเป็นเร็วกว่า เพราะความคิดของเด็กยังไม่ซับซ้อน เพราะฉะนั้นมันง่ายกว่าจะหัดตอนโต ตอนโตบางทีคิดภาษาแม่ยังสับสนเลย แต่พอบอกผู้ใหญ่ว่าให้เริ่มคิดแบบง่าย ๆ หรือแม้แต่ให้เริ่มจากหนังสือง่าย ๆ ก็รู้สึกว่าผู้ใหญ่จะทำหน้าไม่ชอบใจ ที่หัดลูกมาคือให้เขาอ่านหนังสือเด็ก จำไม่ได้แล้วชุด Lady Bug หรือไงนี่คะ ตั้งแต่เริ่มอ่านภาษาไทย แล้วก็เขยิบ ๆ มาเรื่อย ๆ สักมอปลายก็อ่านเล่มเดียวกับแม่แล้ว ที่คุณ tonmelb บอกว่าให้ไปอ่านมาก ๆ สัก 6 -12 เดือนจะเห็นผล เราอาจต้องยอมลดวัยเป็นเด็กอ่านอะไรที่ไม่ซับซ้อนก่อน อ่านหนังสือเยาวชนที่มีจำนวนคำจำกัดก่อนก็ได้ แล้วค่อย ๆ ขยับไปอ่านเล่มที่ยากขึ้น ศัพท์มากขึ้น เพราะถ้าเริ่มเล่มที่ยากไปสำหรับตนเอง อาจทำให้ท้อก่อนค่ะ  อีกวิธีคือหากลุ่มเพื่อนอ่านหนังสือเล่มเดียวกัน แล้วคุยกันตอนพักกินข้าวกลางวัน ก็ช่วยได้แยะเคย เคยลองจัดกลุ่มแบบนี้ตอนยังทำงานอยู่ ก็เห็นผลค่ะ เพียงแต่เหลือคนที่ยังอ่านต่อไปเป็นนิสัยแค่ 2 คนเอง (จากราว ๆ 10 คน) เพราะเดิม 2 คนนี้เป็นคนชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว จากคุณ : scuba734 - [ 30 เม.ย. 48 08:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องที่คุณต้นคิดน่ะ เราคิดมาหลายปีแล้ว และนี่คือคำตอบ ........ใครเคยได้ยินไหมว่า ว.ณเมืองลุง เรียนภาษาจีนด้วยตนเองจนเก่ง .....ภาษาจีนถ้าใครเปิดดิกเป็นแล้ว เปิดท่องศัพท์เรียงตัว แล้วเอาคำศัพท์มาต่อกันเป็นประโยค ยังพอเป็นภาษาคน ถ้ารู้ 3000 คำ ก็แปลได้ 3000 คำ และเขียนประโยคจาก 3000 คำ ได้เกือบหมด แต่การเรียนคำศัพท์ภาษาอังกฤษ จาก main entries ในดิกชันนารี 3000 คำ ไม่ทำให้ผู้เรียนเข้าใจและแปลได้หมด 3000 คำ ยิ่งเอา 3000 คำไปเขียนประโยค โอกาสที่จะเขียนผิดหมดเกือบทุกประโยคก็ยังมีสูงมากๆ .........ถึงแม้ว่าจะท่องกฎของไวยากรณ์เป็นข้อๆได้ก็ตาม.........!!!!!!!! เพราะอะไร???? เพราะว่าภาษาอังกฤษแปลเป็นกลุ่มคำ และคำศัพท์แต่ละตัวมีรูปแบบการใช้งานที่เฉพาะตัวของมัน เช่น ransom ค่าไถ่ จับตัวเรียกค่าไถ่ ก็มีรูปแบบของมันคือ hold somebody to ransom หรือ cajole ใช้เป็น cajole somebody out of doing something หรือเป็น cajole somebody into doing something ศัพท์ที่พื้นฐานที่สุดที่นักภาษาศาสตร์คิดว่าผู้เรียนควรรู้ในภาษาอังกฤษ น่าจะมีอยู่ประมาณ 3000 คำ ........เมื่อเราไปมองดู main entries 3000 ชุดใน dictionary แล้วลองศึกษาดูความหลายหลายในรูปแบบการใช้งาน อีกทั้งการแปลเป็นกลุ่มคำ เช่น give an account of, put to good account, account for something แล้วลองคำนวณความน่าจะเป็นไปได้ดู จะเดาๆได้ว่า น่าจะออกมาเกิน “หนึ่งล้านความเป็นไปได้” ....... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:50:09 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในความน่าจะเป็นไปได้ที่เป็นตัวเลขมหาศาลอันนี้ มีไวยากรณ์เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย .........เช่นการผันกิริยาสามช่อง หรือ verb forms ที่พลิกผัน sentence patterns ที่พลิกผันไปได้นานานับประการ .......... ไวยากรณ์พวกนี้ ถึงแม้ว่าผู้เรียนจะท่องกฎแล้วทำแบบฝึกหัด แล้วมี grammarian มาอธิบายข้อผิดพลาดให้อย่างมือโปร แต่ผู้เรียนก็เพียง “แค่รู้ว่าตัวเองผิดพลาดเพราะอะไร” แต่ไม่มีทางที่จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านไวยากรณ์ตามผู้สอนไปได้.........เพราะอะไร???? เพราะว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่มหัสจรรย์ที่สุดในโลก .......นั่นก็คือ ไวยากรณ์ ท่องกฎเพื่อให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เป็นได้แค่แนวทางเท่านั้น แต่จะใช้ภาษาได้ถูกจริงๆ ต้องเรียนจาก improvisation เท่านั้น นั่นก็คือ ฟังแล้วพูดตาม แล้วโต้ตอบ จนกระทั่งผู้เรียน improvise ได้เหมือนแม่ประยูรกับทินกรเล่นลำตัดสด โดยที่ผู้เรียนคิดออกมาได้จนไม่ผิดไวยากรณ์ในระดับพื้นฐาน ซึ่งจะต้องพิสูจน์โดยการให้ผู้เรียนทดลองนั่งสนทนากับ native speaker สัก 1 ชั่วโมง โดยการใช้ศัพท์พื้นฐาน 3000 คำที่ว่านี่ หรืออาจใช้น้อยกว่านั้นหลายเท่าก็ได้ ถ้าภายในเวลา 1 ชั่วโมง native speaker จับผิดผู้เรียนไม่ได้เลย ..........การไปเรียนเขียน ในระดับปี 3 หรือ ปี 4 ของปริญญาตรีเอกอังกฤษ จึงจะประสบความสำเร็จ ....... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:50:35 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ... textbooks เรื่องการเขียน ในระดับปี 3 ปี 4 ของมหาลัยไทยเกือบทุกแห่ง ไม่มีใครเก่งกว่าใคร นั่นก็คือว่า “ดีสูสีกันหมด” .........แต่ how ironical .....แต่อนิจา..........มันใช้สอนฝรั่งเจ้าของภาษาได้เท่านั้น หรือมันใช้สอนคนไทยที่เคยอยู่ในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษมาอย่างน้อยๆ 5 ปี ให้สำเร็จได้เท่านั้น ..........หรือไม่ก็ใช้สอนนักเรียนไทยที่ไม่เคยไปต่างประเทศแต่เป็นพวกลูกเจ้านายหรือคนรวยที่เอาฝรั่งมาสอนที่บ้านตั้งแต่ลูกยังเด็กๆ จนเด็กๆพวกนี้ซึมซับไวยากรณ์ไปเองแล้ว...............”จนฟังและพูด จนได้ยินและได้พูด ศัพท์ 3000 คำ จนพลิกแพลงรูปแบบการใช้งานที่มี permutations ไปนับล้านๆความเป็นไปได้ไปแล้ว” ................ การเปลี่ยนแปลงหลักสูตรภาษาอังกฤษเพื่อให้ผู้เรียนตั้งแต่ระดับประถมถึงมัธยมฟังแล้วพูดจนได้ยินและได้พูดอย่างถูกต้องจนครบ permutations เกินกว่า หนึ่งล้านความเป็นไปได้ ของศัพท์พื้นฐาน 3000 คำ ในทางทฤษฎี มันเป็นไปได้ แต่ในทางปฏิบัติ มันยังเป็นไปไม่ได้ ......เพราะว่า English teachers ที่จะเก่งพอที่จะสอนได้โดยไม่ผิดเพี้ยน จะต้องเป็น native speakers หรือคนไทยที่เก่งเท่า native speakers ที่ในทางปฏิบัติ มันยังเป็นไปไม่ได้เนื่องจากประเทศไทยยังไม่มีอาจารย์ในระดับนี้มากเพียงพอ .......... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:51:06 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 13 บางคนอ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็สงสัยว่า “ทำไมไม่พอ เนื่องจากว่า มีสถาบันสอนภาษามากมาย....???????” ........คำตอบก็คือว่า อาจารย์เหล่านี้ สอนใน classrooms จำนวนชั่วโมงที่เด็กพูดฟังอาจารย์ กว่าจะครบจำนวน 5 ปี ที่ไปพำนักอาศัยในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ นักเรียนต้องเกาะติดกับอาจารย์เป็นปลาท่องโก๋ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ............นั่นเอง....!!! เราเคยสอนเพื่อนคนหนึ่ง ที่ถ้าเขาพูด 1 ชั่วโมงกับฝรั่ง ฝรั่งคงจับผิดเขาได้นับหลายสิบแห่ง เราสอนเขาโดยวิธีธรรมชาติ คือเราไปไหนเพื่อนเราก้อเดินไปกับเราแล้วพูดภาษาอังกฤษ กัน พอเพื่อนพูดผิดเราก็แก้........ปรากฎว่าเราใช้เวลา 6 เดือนเดินด้วยกันทุกวัน แล้วเราแก้ข้อผิดพลาดจนเพื่อนเราพูดไม่ผิดเลย............ แต่ในการสอน conversation ในห้องเรียน เราไม่เคยประสบความสำเร็จในการทำให้นักเรียนคนไหนพูด 1 ชั่วโมงโดยไม่ผิดไวยากรณ์เลย ..... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:51:50 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ในการสอน reading comprehension เราประสบความสำเร็จในการช่วยให้นักเรียน ม. 6 ฟันข้อสอบภาษาอังกฤษ สำหรับ Entrance 100 ข้อ ภายในเวลา 3 ชั่วโมงได้แบบกระจุยกระจาย .............โดยการใช้ Student Weekly เป็นสื่อการสอน .......แต่ในบรรดาศัพท์ที่เราสอนบน whiteboard เราให้ต้วอย่างการใช้งาน เพื่อให้นักเรียนจำ คำที่แปลเป็นกลุ่มคำเอาไว้ .......ซึ่งส่วนใหญ่เราคัดตัวอย่างจาก Oxford Advanced Learner’s Dictionary หรือ Longman Dictionary of Contemporary English โดยเน้นว่า เพื่อให้จำศัพท์พวกนั้น ได้แม่น และนำไปเขียนได้อย่างถูกต้อง เราบอกว่า “ให้นักเรียนหัดเอาศัพท์ที่เรียนไปเขียนประโยค” แต่นักเรียนไม่สามารถที่จะกระทำได้ เนื่องจากต้องเรียน ชีวะ เคมี ฟิสิกส์ และอะไรต่อมิอะไร....อีกหลายวิชาแน่นไปหมด ............นักเรียนเหล่านั้น จึงจำศัพท์พวกนี้ได้ภายในเวลาการติว 6-9 เดือน โดยไม่ได้จำแบบ เอาไปคิดเป็นภาษาอังกฤษ และไม่ได้จำแบบเอาไปนอนหลับ แล้วฝันพูดภาษาอังกฤษในฝัน หากแต่จำรูปแบบการใช้งานของศัพท์ได้คลับคล้ายคลับคลา พอเจอหน้าศัพท์พวกนั้นในห้องสอบ ก็อ่านรู้เรื่อง ฟันข้อสอบกระจุยได้.................ดังนั้น เมื่อนักเรียนของเราพูดกับฝรั่ง 1 ชั่วโมงพวกเขาก็จะยังพูดผิดนับ หลายสิบแห่ง .....เราจะแก้ปัญหาได้ก็ต้องนำเด็กๆกลุ่มนี้มาเดินติดกับตัวเราแจ ไปไหนก็ไปด้วยกัน เหมือนปลาท่องโก๋ แล้วพูดภาษาอังกฤษตลอด พอพูดผิดเราก็แก้ให้เป็นจุดๆ ..........ซึ่งในทางทฤษฎีมันเป็นไปได้ แต่ในทางปฏิบัติมันเป็นไปไม่ได้...!!! จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:52:23 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดังนั้น เด็กพวกนี้ เมื่อไปเรียนปี 3 ปี 4 ถ้าเรียนเอกอังกฤษ แล้วเริ่มเรียนเขียน แล้วไปเจอ textbooks ทีสอนเขียน ที่ว่าถึงว่า clause อะไรเป็นชนิดไหน และต้องเชื่อมด้วย coordinating conjunction ตัวไหน แล้วจะต้องใช้ punctuation อย่างไร .........นักศึกษาจะทำได้แต่แบบฝึกหัดที่ไม่พลิกแพลง แต่ถ้าเขียนเรียงความ ก็จะเขียนผิดเพียบเลย..........นั่นก็เพราะว่า ยังไม่ได้ฟังและยังไม่ได้พูด permutations เหล่านั้นมาครบ “ล้านๆความเป็นไปได้ ในขณะที่เรียน ไวยากรณ์โดยการใช้ improvisation นั่นเอง” ดังนั้น สิ่งที่คุณต้นหรือคนอื่นพยายามทำ เราว่าในทางทฤษฎีฟังๆดูเป็นไปได้ แต่ในทางปฎิบัติจะกระทำได้ก็ต่อเมื่อ ใช้ครูที่เป็น native speaker หรือครูไทยที่รู้ภาษาอังกฤษเท่า native speakers มาสอนเด็กตั้งแต่ชั้นประถมไปเลย หรือถ้าสอนตอนโตก็ยังได้ แต่ต้องให้ครูประกบติดนักเรียนเป็นปลาท่องโก๋หลายเดือน จนนักเรียน improvise จนได้ไวยากรณ์แบบซึมเข้าไปเอง แล้วอ่านหนังสือไวยากรณ์เสริมไปด้วย จึงจะประสบความสำเร็จ ............แต่คุณจะไปหาอาจารย์มาจากที่ไหนกันมากมายถึงขนาดนั้นเล่า...ถ้าประกบติดครูเป็นปลาท่องโก๋ 6 เดือน นักเรียนที่ไหนจะเอาเงินมาจ่ายให้ครูได้เล่า.........??? จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:52:53 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แต่ที่แน่ๆที่อยากจะสรุป นั่นก็คือ ในการท่องกฎของไวยากรณ์ และทำแบบฝึกหัดในสมุด โดยไม่มี improvisation เรารับรองว่า นักเรียนไม่มีทางที่จะใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้องเด็ดขาดเลย....!!!! นี่คือสัจธรรมที่เราค้นพบมาหลายปีแล้ว ดังนั้น เราว่าคุณต้นลองลดเป้าหมายให้ทะเยอทะยานน้อยลง โดยการคิดวิธีการสอนที่ทำให้คนไทย communicate effectively ได้ คือให้ยอมรับกันไปเลยอย่างน่าชื่นตาบานว่า สื่อสารได้แต่ก็ยังต้องมีข้อผิดพลาดบ้างเนื่องจากผู้เรียนไม่ใช้ native speakers นั่นเอง แต่ให้ตั้งเป้าว่า “ให้ผิดน้อยที่สุดเท่าที่จะกระทำได้” จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:53:21 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทั้งนี้ โดยพิจารณาจากเหตุผลที่ว่า ภาษาอังกฤษ ไม่ใช่ภาษาที่เหมาะที่สุดสำหรับ international communication หากแต่มันถูกนำมาใช้ในการสื่อสารในระดับสากลก็เพราะเหตุผลเพียงแค่ว่า ประเทศอังกฤษ และอเมริกา เป็นมหาอำนาจทั้งด้านอาวุธรบชนะสงครามโลกครั้งที่ 2 และมีความเจริญทางด้านเทคโนโลยีนั่นเอง ............. ภาษาจีนกลางต่างหาก ที่สมควรได้รับการสถาปนาให้เป็นภาษากลางของโลก เนื่องจากไวยากรณ์มันไม่ยาก แค่เปิดดิกเรียนเป็นตัวๆก็ใช้งานได้แล้ว และอีกเหตุผลก็คือว่า คนพูดภาษาจีนกลางมีมากที่สุดในโลกอีกด้วย............ถ้าทุกคนในโลกยอมเสียสละ ให้ภาษาจีนกลางเป็นภาษากลางของโลก ภายในเวลาเพียงแค่ไม่เกิน 10 ปี คนทุกชาติในโลกก็จะใช้ภาษาจีนกลางได้อย่างถูกต้องกันหมดทุกประเทศ ซึ่งจะกลายเป็นความเท่าเทียบกันในที่สุด ...... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:53:48 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ในขณะที่ถ้าเรายังใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางของโลก ต่อให้เรียนกันไปอีก 100 ปี คนที่ไม่ใช่ native speakers ก็จะยังคงใช้ภาษาอังกฤษ ผิดๆอยู่นั่นเอง .......ทั้งนี้ เนื่องจากว่าภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาที่เรียนง่าย ดังนั้น มันจึงไม่สมควรที่จะได้รับการยกย่องให้เป็นภาษากลางของโลก ดังนั้น เป้าหมายของคุณต้น น่าจะเป็นพยายามหาวิธีสอนภาษาอังกฤษ ให้ non-native speakers ใช้ภาษาอังกฤษ for effective communication โดยการยอมรับอย่างน่าชื่นตาบานว่า เรียนยังไงมันก็ยังคงหลงๆใช้ผิดพลาดอยู่นั่นเอง จะให้ perfect ก็ต้องไปขวนขวายเอาเอง อีกหลายๆปี ........นั่นก็คือ ช่วยให้ผู้เรียนใช้ภาษาอังกฤษให้มันผิดน้อยลง จะทำอย่างไร และให้ความรู้แก่ผู้เรียนให้เรียนต่อไปด้วยตนเองโดยไม่มีอาจารย์จะทำอย่างไร...???? ...สิ่งนี้ น่าจะเป็นเป้าหมายที่ถูกต้อง ............หรือไม่ก็รนณรงค์ให้คนพูดภาษาจีนกลางกันให้หมดทั่วโลก จะง่ายกว่า โดยการเข้าชื่อกันทั้งประเทศ เพื่อ vote ให้ภาษาจีนกลางกลายเป็นภาษากลางของโลกไป ไอ้พวกฝรั่งตาน้ำข้าวจะได้ไม่เย่อหยิ่งว่าข้าเป็น “เนถีบสปี๊กเก่อร์ เอ็งเรียนภาษาข้า เรียนเป็น 10 ปี เอ็งก็ยังพูดผิดๆ แต่ข้าเรียนภาษาไทย 6 เดือน พูดไม่ผิดไวยากรณ์เลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ....ฝรั่งบ้า....!!!” แล้วนำไปรายชื่อไปยื่นให้สมัสชาสหประชาชาติในการประชุมระดับโลกในครั้งต่อไป เผื่อว่าถ้าสำเร็จพวกเราก็จะได้ไม่ปวดหัวกับภาษาอังกฤษอีกต่อไป นั่นเอง .................... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 03:54:13 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 19 การรนณรงค์ให้ภาษาจีนกลางกลายเป็นภาษากลางของโลกควรกระทำในระดับสากล โดยการทำ website มีกระดานข่าวแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน และ forward e-mails ไปยังประเทศต่างๆที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางของโลก ....โดยเฉพาะประเทศจีน และประเทศอื่นๆที่หยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเอง และไม่อยากให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางของโลก ดังเช่นประเทศฝรั่งเศศ ........และประเทศญี่ปุ่น เพราะประเทศ 2 ประเทศนี้ ใครๆไปพูดภาษาอังกฤษกับเขา เขาไม่พูดด้วย......... ถ้าทุกคนร่วมด้วยช่วยกัน รนณรงค์ได้สำเร็จ พวกเราทุกคนก็จะได้ปลดแอกตัวเอง จากการเสียเปรียบพวกฝรั่งตาน้ำข้าวกัน ..........เจ็บใจเหลือเกิน ภาษาพวกมันเรียนยากชมัดเลย ............ จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 04:09:13 A:61.91.135.238 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โห เอาขนาดพูดกับ Native 1 ชม. ไม่ให้พูดผิดเลยเนี่ยนะเฮีย จะคัดเด็กอัจฉริยะหรือไงกัน ผมขอบาย อิอิอิ แต่ภาษาจีนนี่เห็นด้วย ภาษาเขาดีและน่าจะเรียนง่าย (แต่สงสัยเหมือนกันว่าด้วยเวลาเท่ากันผมจะประสบความสำเร็จอันไหนมากกว่ากัน  ระหว่างอังกฤษ กับจีนเนี่ย อักษรภาพนี่มันจำยากจริงๆ วุ๊ย) แต่ใครจะเรียนรู้ไวเท่าเฮียเล่า เล่นมี Chinese-version Long-haired Talking Dictionary ฉบับพกพาสะดวกนี่นา ใครจะไปสู้เฮียได้ละ อิอิอิ อย่างไรก็ดี มันเป็นเพียงมุมมองที่แตกต่างที่เรามาคุยกัน ขอให้คุณต้นว่าต่อไปนะครับ คนมีความตั้งใจดีมีความมุ่งมั่นอันสูงสุดนาน ๆ จะเจอสักคนต้องสนับสนุนกันหน่อย จากคุณ : Ensign - [ วันแรงงาน 10:56:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 การที่คำศัพท์พื้นฐานในภาษาอังกฤษ เกือบทุกตัว ใน 3000 คำ มีรูปแบบการใช้งานเฉพาะตัวของมัน ซึ่งนั่นก็หมายความว่า การเปิดดิกแล้วท่องศัพท์เป็นคำๆโดดๆ ไม่ช่วยให้ผู้เรียนพูดหรือเขียนภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้อง จึงน่าที่จะสรุปได้ว่า .......ภาษาอังกฤษ เป็นภาษาที่เลวที่สุดสำหรับ international communication ........... การแก้ไขคนไทยพูดภาษาอังกฤษผิดไวยากรณ์ ทำได้โดย improvisation ในเมื่อเรียนใน classroom กว่าจะครอบคลุมทักษะการฟังและพูด ของคนไทยที่ไปอยู่ต่างประเทศได้ 5 ปี ทำได้สถานเดียว ก็คือ คนไทยที่ไม่ไปต่างประเทศ เรียนได้โดยการจ้างฝรั่งไปคุยด้วย วันละหลายๆชั่วโมง ซึ่งค่าใช้จ่ายเป็นเงินมหาศาล................ การสอนใน classroom ถ้าใช้ระบบ teacher to students เพื่อทำ improvisation หรือทำ role play (ฝึกพูดโดยการจัดฉากเล่นละคร) ให้ไวยากรณ์มันซึมเข้าไปในสมองนักเรียน ให้มันออกมาเหมือนเป็น second nature ....มันไม่ได้ผล เพราะกว่า teacher จะคุยกับนักเรียนทั้ง classroom ได้ พอดีเวลาหมดก่อน ........แล้วในแต่ละ classroom จะมีนักเรียนตัวเก่ง อยู่ 2-3 คน ที่แย่งคนทั้ง classroom พูด จนในที่สุด นักเรียนคนอื่นๆก็ "อาย แล้วค่อยๆหนีหายไปกันหมด" ...........แต่การสอนแบบ students to students (คือให้นักเรียนทำ pair work คือจับคู่คุยกันเอง ทำอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะฟังหรือพูดจนครบความเป็นไปได้ทั้งหมดที่ได้จากการเรียนรู้ 5 ปีในต่างแดน............. คำว่า "5 ปั" เราคำนวณโดยประมาณ ที่จากการที่เราเรียนไวยากรณ์จากประเทศไทยแบบแข็งมากๆ คือทำแบบฝึกหัดไวยากรณ์ มากมายได้คะแนนดี .......แล้วเราไปอยู่ในอังกฤษ ในช่วง 3-6 เดือนแรก เราฟังหรือพูดอะไรไม่ได้เลย ..............เราต้อง unlearn ไวยากรณ์ทั้งหมดที่เราเรียนมาจากเมืองไทย เพื่อหัดฟังแล้วพูดตามลูกเดียว .......... กว่าเราจะฟังแล้วพูด ให้ native speaker ฟังเราแล้วจับผิดไม่ได้ (หมายถึงพูดในระดับพื้นฐาน เช่น เรื่อง ดูหนัง ฟังเพลง กินข้าว จีบสาว) เราต้องใช้เวลา ฟังแล้วพูด แบบ improvisation เป็นเวลานานถึง 5 ปี .........หลังจากผ่านขั้นตอนนั้นไปได้แล้ว เราจึงสามารถเรียนภาษาอังกฤษในระดับอื่นได้ เช่นอ่านหนังสือยากๆหรือหัดเขียนอะไรง่ายๆ ........ บางคนที่มีพรสวรรค์มากกว่าเราอาจใช้เวลาสั้นกว่านั้น ......... แต่ถ้าเรายังเรียนในเมืองไทยอยู่ เราเชื่อว่า กว่าจะได้ทักษะ 5 ปี ที่ฟัง พูด กับฝรั่ง ดูทีวีฝรั่ง และดูหนัง และเข้าสังคม พบปะเพื่อนฝรั่ง ถ้าเป็นในเมืองไทย เราจะเรียนได้เราต้องมีฝรั่งเดินติดกับเราเป็นปลาท่องโก๋หลายปี (ในกรณีที่เราสอนเพื่อนเราได้ 6 เดือน โดยการพูด แล้วเราแก้ข้อผิดพลาดให้เขาได้ มันเป็นเพราะเพื่อนเรามีพรสวรรค์ทางด้านภาษา มากๆ ไม่ใช่เพราะเราสอนเก่ง) ดังนั้น ทางเลือกของเราถ้าจะฟังหรือพูด จน improvise ให้ได้เรียนรู้ศัพท์พื้นฐานไป 3000 คำเพื่อเตรียมพร้อมที่จะเรียนเขียน ในระดับยากๆ เราคาดว่าเราต้องเป็นคนรวยที่สามารถจ้างฝรั่งมาพูดกับเราวันละ หลายๆชั่วโมง เราจึงจะประสบความสำเร็จในการ improvise จนได้ไวยากรณ์ ให้ซึมเข้าไปในสมองเรา ทั้งนี้ เนื่องจากเราค้นพบว่า การอ่านหนังสือหรือทำแบบฝึกหัดไวยากรณ์ เป็น visual เราก็ยังพูด หรือเขียนผิดไวยากรณ์นั่นเอง ............ในขณะที่ improvisation เท่านั้นที่ทำให้เราเรียนไวยากรณ์ขั้นพื้นฐานได้ ............ แต่เราก็ยังอยากฟังว่าคุณต้น รู้อะไรที่เราไม่รู้หรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องการสอนนักเรียนให้พูดกับฝรั่ง 1 ชั่วโมงโดย ฝรั่งจับผิดอะไรไม่ได้เลย (หมายถึงพูดศัพท์ง่ายๆขั้นพื้นฐานนะ) ............. จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 11:39:31 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 22 English Success May 1, 2005 ขอขอบคุณเพื่อน ๆ พี่ ๆ และน้อง ๆ ทุกคนที่ comment และให้คำแนะนำมากมาย ขอบคุณพี่ tansy มาก ๆ ไม่ได้เขียนให้ดีใจนะ แต่พูดจริง ผมเข้าใจพี่และทุกคน ดังนั้น เป้าหมายของคุณต้น น่าจะเป็นพยายามหาวิธีสอนภาษาอังกฤษ ให้ non-native speakers ใช้ภาษาอังกฤษ for effective communication โดยการยอมรับอย่างน่าชื่นตาบานว่า เรียนยังไงมันก็ยังคงหลงๆใช้ผิดพลาดอยู่นั่นเอง จะให้ perfect ก็ต้องไปขวนขวายเอาเอง อีกหลายๆปี ........นั่นก็คือ ช่วยให้ผู้เรียนใช้ภาษาอังกฤษให้มันผิดน้อยลง จะทำอย่างไร และให้ความรู้แก่ผู้เรียนให้เรียนต่อไปด้วยตนเองโดยไม่มีอาจารย์จะทำอย่างไร...???? With a boy scout’s promise นี่คือเป้าหมาย และเห็นด้วยครับ อยากเป็น a very truly understanding and caring Thai teacher of English มากกว่าที่จะสอนเก่งอย่างเดียว คือต้องมีคุณธรรมและอารมณ์ขัน อยากให้ผู้เรียนมีความสุข ในอนาคตถ้าผมเก่งกว่านี้ ผมไม่ยินดีเลย ถ้าจะเป็นแบบ “วิชาเข้าตัว” ไม่ฟังใครเลย อันตราย เด็กคนไหน มีครูแบบนี้ ก็กรรม คล้าย ๆ หนังเรื่อง จอมขมังเวทย์ ผมไม่อยากพูดกับนักเรียน/นักศึกษาในวันแรกที่พบกันว่า Don’t be like me เหอ ๆ @ You need to be able to see things from their perspective. @ ในความเข้าใจของผม Think in English เป็นแบบ Micro เป็นไปในลักษณะเฉพาะตัว ส่วน to be able to see things from their perspective แบบ Macro เพราะวงมันกว้าง และครอบคลุม คือการที่เราจะใช้ภาษาได้ดีนั้น ต้องเข้าใจความนึกคิดของเจ้าของภาษา รวมถึงเข้าใจในเหตุผลว่าทำไมเขาคิด/พูด/เขียนเช่นนั้น เช่นนี้ ซึ่งแน่นอนเราเรียน รู้ให้เข้าใจในวัฒนธรรมของเขาด้วย ผมเห็นว่าสอนให้เด็กเข้าใจถึงวัฒนธรรมของความคิดของตะวันตกด้วยครับ สอนควบคู่ไปกับ ความรู้เรื่องหลักภาษา และศาสตร์ใน ๔ ด้าน พูด ฟัง อ่าน เขียน ดังนั้นครูไทยที่มีความรู้เกือบเทียบเท่า/เทียบเท่า native speaker จำเป็นมาก เพราะผู้นี้จะเป็นคนที่พาเด็กข้ามพรมแดนระหว่าง ๒ วัฒนธรรมและภาษาได้ และต้องข้ามไปมาด้วยอย่างปลอดภัย # ถามว่าจะสอนอย่างไรล่ะ เพื่อให้เด็กเข้าใจในมุมมองของฝรั่ง วัฒนธรรมของเขา # บางครั้งก็ตอบยาก โดยเฉพาะตอบสั้น ๆ แบบได้ใจความ ผมก็คิดกลับถึงตัวเอง คำตอบก็ Simple นั่นคือ total immersion in English learning ฟัง- พูด-อ่าน-เขียนสม่ำเสมอ มีวินัย และมีโอกาส ทุกวันนี้ก็ฝึก ถ้าไม่มีโอกาส ก็ต้องพยายาม ผมเขียน Column ถึงต้องใช้เวลา update นานผมก็อยากทำ เพราะได้พัฒนาความรู้ด้วย คุณต้องรักการอ่านและหมั่นฝึกฝน ให้อาจารย์คุณแนะนำหนังสือให้เหมาะกับวัย-ระดับความรู้ ค่อย ๆ เดินทีละก้าว ต้องให้เวลา ต้องอดทน เทคนิคหรือคำแนะนำมีครับ เขียนไปเรื่อย ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ แบบเล่าสู่กันฟัง อย่าลืมนะครับ ถ้าคุณท้อ หรือขี้เกียจ คุณจะไม่มีวันใช้มันได้ไม่ดี ฝันอย่างเดียวไม่พอ ต้องลงมือทำ You are the captain of your own destiny ship. เรามาช่วยกันได้ เท่าไหน เท่านั้น มีอะไรแนะนำได้ ผม(และคงท่านอื่น ๆ) ยินดีครับ อย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียว See you, tonmelb จากคุณ : tonmelb - [ วันแรงงาน 16:39:39 A:203.209.121.241 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ที่คุณ Ensign เขียนเกี่ยวกับเรื่องภาษาจีนกับภาษาอังกฤษ.....น่ะ........จะเล่าเรื่องจริงที่ตัวเราเองไปสัมผัสมา......... คือที่เชียงใหม่เรารู้จักไกด์หลายคนที่จบเอกอังกฤษมาจากสถาบันที่มีชื่อเสียงในเชียงใหม่ ที่มีระบบการเรียนการสอนทีมีประสิทธิภาพ ไกด์พวกนั้น พอทำงานทัวร์ไป ก็ไปเรียนภาษาจีนที่วัดจีน แบบบางทีท่องศัพท์เอาเป็นคำๆโดดๆเลย ส่วนใหญ่เรียนจาก Pinyin โดยแทบจะไม่มีใครเขียนอักขระจีนได้เลย แต่บางคนสะกด Pinyin ยังไม่แม่นเลย เวลาเรียนศัพท์บางทีโดยการถาม Chinese tourists เอา ก็จำศัพท์โดยจดเป็นตัวหนังสือภาษาไทย ......... 5 ปีของการเป็นไกด์ผ่านไป ....ไกด์พวกนี้ พูดภาษาจีนได้ดีพอๆกับฝรั่งที่เรียนภาษาไทย นั่นก็คือ "แทบไม่ผิดไวยากรณ์เลย เพียงแค่พูดจีนด้วยสำเนียงไทยๆเท่านั้น คล้ายๆกับที่ฝรั่งพูดไทยไม่ผิดไวยากรณ์แต่พูดเป็นสำเนียงฝรั่ง" ........แล้วภาษาอังกฤษของพวกเขาล่ะ เกิดอะไรขึ้นหลังจากทำงานทัวร์มา 5 ปี ......อันนี้เราได้ยินมาเองกับหูนะ .......อย่าว่าแต่พูด 1 ชั่วโมงกับฝรั่งเลย ขนาดพูดแค่ 20 นาที นะ เราได้ยินแบบ "หูหาเรื่องน่ะ" พวกเขาพูดผิดไวยากรณ์ขั้นพื้นฐาน ในทุกๆ 20 นาที จับผิด นับได้ประมาณ 5- 10 แห่ง.....!!!!! ......... เราเคย comment ว่า พวกเขาน่าที่จะปรับปรุงภาษาอังกฤษให้ดีกว่านี้ แต่คำตอบที่ได้ก็คือว่า "พวกku พูดผิดๆแบบเนี้ย ทำทัวร์นะ ซื้อบ้านราคาหลายล้าน และซื้อรถคันงามๆขับมาแล้ว นะเฟ้ย....muengพูดไม่ผิด muengนั่งแปลเอกสาร ตอกแต่ก ตอกแต่ก ศัพท์ก็ยากฉิบหาย.....ไม่เห็นmuengจะรวยสักที..............ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"........... เราก็ว่า "เออจริงของพวกเขานะ อิๆๆๆๆ" จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 19:40:58 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ในเมื่อประชากรส่วนใหญ่ที่เรียนภาษาจีนกลางแบบ "งูๆปลาๆ" แล้วใช้ภาษาจีนกลาง ในระดับง่ายๆคือ กินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง จีบสาว จีบหนุ่ม คงใช้ศัพท์ (ในชีวิตประจำวัน) ไม่ถึง 1000 คำ โดยเขียนอักขระจีนไม่ได้ แต่กลับบรรลุเป้าหมายในเรื่อง communication .......... แต่ในทางกลับกัน ประชากรส่วนใหญ่ที่เรียนภาษาอังกฤษ อย่างมีระบบ จนจบปริญญาตรีเอกอังกฤษ มา กลับไม่สามารถ communicate effectively ได้ .............แค่นี้ก็เป็นข้อพิสูจน์เพียงพอแล้วว่า ทุกประเทศในโลกควร vote ให้ ภาษาจีนกลางเป็นภาษากลางของโลก ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ ....ที่ยุ่งยากปวดเศียรเวียนเกล้า......... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 19:49:19 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เขียนจากความทรงจำ ............ มันทรมาณจิตใจมาก ที่ว่า ตอนเราอยู่ในประเทศอังกฤษ แล้วมองไปรอบๆกาย เห็นหน้าฝรั่ง แล้วเราฟังก็ไม่รู้เรื่อง พูดก็ไม่รู้เรื่อง (ประโยคที่เราพูดมันเละหมด แม้ว่าเราจะทำข้อสอบไวยากรณ์ได้คะแนนดีก็ตาม)........ เราคิดว่า ทำไมหนอ เราเรียนภาษาอังกฤษในเมืองไทยมาตั้งหลายปี จึงไม่มีความรู้อะไรที่จะช่วยชีวิตเราได้เลย ..........????? ปัญหาที่เราเจอก็คือว่า การกระจาย verbs (conjugation) ในเมืองไทย เมื่อเรียน ม.1 เราโดนครูบังคับให้เขียน ประโยคที่เป็น conjugation มาก นับเป็นสมุดถึง 10 กว่าเล่มหนาๆ ทั้ง 12 tenses ทั้ง active voice และ passive voice .......... แต่อนิจา........แค่พูดกับฝรั่ง กิริยา 3 ช่อง ของ irregular verbs ที่เรารู้ทุกตัว เราก็ "พูดผิด".......เพราะอะไร ........??? แล้วเวลาสนทนา pronouns เนี้ยสร้างความปวดหัวให้กับเรามากๆ เช่น ลองมาดูบทสนทนานี้ที่เกิดขึ้นจริงๆ...... landlady: My husband, ....... My husband .......... (เธอพล่ามแต่เรื่องสามีเธอ) tansy: My husband, ....... My husband .......... (จริงๆแล้วตั้งใจที่จะพูดว่า สามีของคุณ แต่ผัน pronouns ไม่ถูก) landlady: No, no, no.........He's not your husband, he's my husband.... tansy: (คิดในใจ) ........(งงโว้ย.....???) ..... จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 20:18:14 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อีกฉากหนึ่งที่สร้างความเปลี่ยนแปลงให้แก่ชีวิตเรามาก ในเรื่องการเรียนภาษาอังกฤษ นั่นก็คือว่า เวลาจะสร้างประโยค เราพยายามลำดับ word order โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้ what who when ........หรืออะไรพวกเนี้ย แล้วเวลามันมี กิริยาช่วย แล้วผันเป็น tenses ต่างๆนั้น ........เมื่อเรานั่งเลียแผลตัวเองอยู่เงียบๆ โดยพยายามที่จะ "รำลึกถึง กฎของไวยากรณ์ที่เราเรียนมาในเมืองไทยตั้งแต่ะเด็กๆ.......(โดยไม่มี improvisation)" ........วันหนึ่ง วันหนึ่งก็นั่งรำลึกอยู่ เป็นหลายๆชั่วโมง .............และแล้วอะไรเกิดขึ้น ..........??? คำตอบก็คือ anxiety, which lead to many more grammatical mistakes, of course.........!!!! และแล้ว เราก็ฟังเพื่อนคนไทยที่อยู่ในอังกฤษมากว่า 10 ปีพูด มันคล่องดีนะ (ตอนนั้นเราเพิ่งอยู่ในอังกฤษได้ 3-4 เดือน) เรากำลังลำดับคำ ลำดับไวยากรณ์แบบ วิเคราะห์ และสังเคราะห์อยู่ ด้วย anxiety .........อันยิ่งใหญ่ . ......จนสมองแทบระเบิด............. และแล้วเราก็ถามเพื่อนคนไทย คนเก่งของเรา นี่คือ dialogs tansy: สิ่งที่นายเพิ่งพูดกับฝรั่งน่ะ มันแปลว่าอะไร..........??? เพื่อน: แปลไม่ได้ แต่รู้ว่าจะพูดอะไร ก็พูดไปจากสัญชาติญาณ tansy: (เพิ่งฟังเพื่อนพูดออกไปเร็วๆอีกชุดหนึ่ง) ที่นายพูดไปเนี่ย เราพยายามเรียงลำดับคำ และลำดับไวยากรณ์นะ .......แล้วม้นมีหลักการณ์อะไร นายถึงเรียงลำดับขอบพวกเนี้ยได้อย่างแม่นยำ เพื่อน: ไม่มีหลักการอันใด เราอธิบายเป็นไวยากรณ์ไม่เป็น เราแค่ฟังฝรั่ง ว่ามันพูดอย่างไร แล้วเราก็จำมันมาพูด ........โดยการดัดแปลง sentence patterns ให้เข้ากับสถานการณ์ที่เราจะพูด tansy: ทำอย่างไร เราจึงจะเก่ง แบบนายได้........?? เพื่อน: ตอนนี้ นายมีดิกชันนารี อังกฤษ-ไทย ติดตัวมาใช่ไหมล่ะ ........ tansy: ใช่แล้ว เรามีดิก ส.เศรษฐบุตรมาด้วย เพื่อน: เอาดิกเล่มนั้น ไปทิ้งถังขยะเลย..... tansy: (เง็ง สุดๆ............!!!) เฮ้ย ......อย่าพูดเป็นเล่นน่า........... เพื่อน: เอาเถอะน่า ทำตามที่เราบอก แล้วนายจะเห็นผลทันตา.......... tansy: (ใจไม่ดีว่ะ..........แต่ตอนจบก็เชื่อเพื่อน)...........ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 20:35:12 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วม้นมีหลักการณ์อะไร นายถึงเรียงลำดับขอบพวกเนี้ยได้อย่างแม่นยำ แก้เป็น แล้วม้นมีหลักการณ์อะไร นายถึงเรียงลำดับ "ของ" พวกเนี้ยได้อย่างแม่นยำ จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 20:39:53 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สรุปแล้ว เราไปอังกฤษเมื่อปี ค.ศ. 1976 อยู่ไป 3-4 เดือน เพื่อน "ยุ" ให้ทิ้ง ดิกชันนารี อังกฤษ-ไทย เราก็ทิ้งมันไปจริงๆ .............แล้วอีก 20 ปีให้หลัง เราไม่เคยเห็นหน้าดิกชันนารีอังกฤษ-ไทย ว่าหน้าตามันเป็นอย่างไรกัน........เรามาซื้อดิกชันนารี อังกฤษ-ไทย ใหม่อีกครั้งในปี ค.ศ. 1987 ซึ่งเป็นปีที่เรากลับมาอยู่ในประเทศไทย และพยายามที่จะหัดแปลหนังสือนั่นเอง............ จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 20:49:01 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สรุปแล้ว เราไปอังกฤษเมื่อปี ค.ศ. 1976 แก้เป็น สรุปแล้ว เราไปอังกฤษเมื่อปี ค.ศ. 1967 โทษที เราแก่แล้ว จำวันที่ผิด อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..... คือจากปี ค.ศ. 1967 ถึง ปี ค.ศ. 1987 (20 ปี) ที่เราอยู่ในอังกฤษ เราไม่มีดิกชันนารี อังกฤษ-ไทย ใช้เลย แม้แต่สักเล่มเดียว..........!!!! จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 20:50:57 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อีกสิ่งหนึ่งที่อยากจะพูด ......อาจทำให้คนบางคนไม่พอใจ........ แต่ที่พูดนี้ พูดจากการวิเคราะห์และสังเคราะห์ และพูดเพื่อหวังว่า จะเป็นประโยชน์ในเรื่องการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ให้แก่ non-native speakers ............เผื่อว่า English teachers จะตระหนักในเรื่องบางเรื่องที่สำคัญมากๆ......... ประเด็นที่จะพูดถึงก็คือว่า ในห้องยำภาษานี้ บ่อยครั้งที่ grammarians หรือผู้เชี่ยวชาญทางด้านไวยากรณ์ เคยอธิบายเรื่องไวยากรณ์จนกระทั่ง learners (อาจเป็นนักศึกษามหาลัย หรือพวกที่เตรียมสอบ TOEFL) ให้เข้าใจข้อผิดพลาดทางด้านไวยากรณ์ จนกระทั่ง บรรดา learners เหล่านั้น ดีใจ ชื่นชม และอุทานออกมาว่า “เข้าใจง่าย มีเหตุผลดี” ........... แต่อนิจา.....อนิจาอะไร..........??? ........หาก grammarians เหล่านั้นหวังว่า คำอธิบาย หรือ การประลองยุทธ์กัน หรือ brainstorming sessions ทางด้านไวยากรณ์นั้น จะทำให้ learners ในระดับ ปี 3 ปี 4 มหาลัย เรียนการเขียนภาษาอังกฤษดีขึ้น คงเป็นไปได้เล็กน้อย ..........แต่แท้จริงแล้ว นักศึกษาเหล่านั้น หากขาดทักษะในการ improvisation เพื่อให้ใช้คำศัพท์พื้นฐาน 3000 คำ โดยที่ไม่รู้ว่าคำศัพท์แต่ละคำมีรูปแบบการใช้งานเฉพาะตัวอย่างไร ..(ซึ่งน่าที่จะมี permutations เกินกว่า หนึ่งล้านความเป็นไปได้ ตามที่ได้กล่าวมาลืว) ......ดังนั้น การเรียนรู้จาก grammarians ในเว็บยำภาษา ก็จะยังไม่เกิดผลมากนัก ............แล้วสิ่งที่ grammarians สาธายายไว้ในยำภาษา มัน benefit ใครกันเล่า .........??? มามะ จะบอกให้ แท้จริงแล้ว มันเป็นการ “สอนจรเข้ว่ายน้ำนั่นเอง” ...........สิ่งที่ grammarians เหล่านั้น อธิบาย มันจะ benefit คนไทยที่ไปล้างชาม หรือไปทำงานกรรมกร ในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเกิน 5 ปี หรือเป็น 10 – 30 ปี ขึ้นไป นั่นเอง ...........พวกคนไทยที่ไม่ได้เรียนสูงๆเหล่านี้ เมื่ออยู่ในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษมาหลายๆปี บางทีจะรู้ภาษาอังกฤษ แค่แบบ “กรรมกรฝรั่ง” แต่เมื่อครั้นมาอ่าน สิ่งที่ grammarians พูดไว้ในยำภาษา พวกเขา เนื่องจากรู้การฟัง พูด อ่าน และเขียน ที่คล่อง ถึงแม้จะคล่องในระดับคนที่มีการศึกษาต่ำ แต่พวกเขาก็ผ่าน permutations นับล้านๆความเป็นไปได้ ของการใช้ศัพท์พื้นฐาน 3000 คำ............พวกเขาพออ่านเรื่อง grammar ที่ grammarians มาถกกันในยำภาษา ก็จะร้อง “eureka!” แล้วก็จะรู้ทัน grammarians ว่าต้องอ่านหนังสือบ้าง และ อะไร ค้นอะไรบ้างใน search engine และค้น......... แบบไหน ใช้ keywords แบบไหน .......จึงจะได้ topics ต่างๆ ของ grammar เหล่านั้น มาเรียนจนหมด (ถ้าขวนขวาย) จนในที่สุดพวกเขาก็จะเปลี่ยนสถานภาพจาก การรู้ภาษาอังกฤษ แบบ “ชาวบ้าน ชาวบ้าน ฝรั่ง ธรรมดา ธรรมดา ให้กลายเป็น ฝรั่งที่มีการศึกษาได้” .................นี่แหละคือ “การสอนจรเข้ว่ายน้ำ “ ซึ่งพวก grammarians อาจนึกไม่ถึงก็ได้ ......................ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 22:51:21 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ว่าต้องอ่านหนังสือบ้าง แก้เป็น ว่าต้องอ่านหนังสืออะไรบ้าง........... พล่ามต่อ .............ดังนั้น บางทีเจตนารมย์ของ grammarians ในยำภาษา ที่หวังช่วย learners ในระดับ ปี 3 ปี 4 มหาลัย อาจกลายเป็น benefit ผู้อื่น .........How ironical indeed!..........นี่แหละคือ The name of the game! จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 22:55:36 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตามที่ได้กล่าวมาลืว) แก้เป็น ตามที่ได้กล่าวมาแล้ว ที่รู้ topics ของ grammar หมดนั้น ก็คือ คนไทยที่มีการศึกษาต่ำ แต่อยู่ในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษหลายปี ก็จะหาได้จาก Google นั่นเอง ซึ่งเป็นการหาได้ ทั้งเว็บเรียนฟรี และการซื้อหนังสือ grammar บนเว็บ ทั้งนี้ เนื่องจากคนไทยพวกนี้ ไม่เคยรู้ว่า ที่พูดๆไปเนี้ย มันฟังคุ้นๆหู ถูกธรรมชาติดี แต่แท้จริงแล้ว เวลาเขียน มันผิดไวยากรณ์ ผิดอะไร..........ส่วนมากผิดเรื่อง punctuation หรือเรื่องจุกจิกปลีกย่อยอย่างอื่น ดังนั้น เมื่อ grammarians แนะนำ learners ในระดับ ปี 3 ปี 4 มหาลัย พวกคนไทยที่เป็นกรรมกรในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ มาเป็นเวลานาน กลายเป็น "รู้ทัน" และ "ได้รับประโยชน์" จากการเป็น "จรเข้ที่เรียนว่ายน้ำนั่นเอง" ................... ซึ่งก็คล้ายคลึงกันกับ ในนิยายจีนที่ คนๆหนึ่ง ประลองยุทธ์กับคนอีกผู้หนึ่ง ในขณะที่ประลองยุทธ์ ก็นำวรยุทธ์ของคู่แข่ง เอามาผสมผสานกลมกลืนกับวรยุทธ์ของตนเอง ยังไงล่ะ .............. จากคุณ : tansy - [ วันแรงงาน 23:04:14 A:61.91.135.157 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อีกเรื่องที่ทำให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่เลวที่สุดสำหรับให้คนหลายๆชาติในโลกมาเรียนกันด้วยความยากลำบากเพื่อการสื่อสารในระดับสากล ก็คือ กลุ่มคำในภาษาอังกฤษที่ “ไม่แปลตรงตัว” อย่างเช่น It serves you right. กลุ่มคำประเภทนี้ ในภาษาอังกฤษ คงไม่ใช่มีแค่เป็นพันๆชุด แต่คงมีเป็นหลายๆหมื่นๆชุด ........มันทำให้ learners เปิดดิกท่องศัพท์เป็นคำโดดๆไม่ได้ .........เว้นเสียแต่จะไปเปิดดิกประเภท Learners เช่น Oxford Advanced Learner's Dictionary Longman Dictionary of Contemporary English Cambridge Advanced Learner's Dictionary Collins Cobulid Advanced Learner’s English Dictionary ซึ่งปัญหามันก็คือว่า learners ในระดับพื้นฐานที่ low level มากๆยังภาษาอังกฤษ ไม่แข็งแรงพอที่จะใช้ดิกชันนารีพวกนี้ได้ ............ นอกจากนี้แล้วภาษาอังกฤษก็ยังมีประโยคภาษาอังกฤษอีกเป็นจำนวนมากที่ "ใช้ฆ่า" teachers ที่เป็น non-native speaker ที่ไม่รอบรู้พอ ดังเช่น ........ You’re seeing things! เพราะ teachers บางคน (แต่ไม่ทุกคน) หลงไปเปิดตำราไวยากรณ์ที่บอกว่า see ใช้ใน continuous tense นั่นเอง จึงไม่รู้ว่า You’re seeing things! แท้จริงแล้วไม่ผิดไวยากรณ์............ แล้วพอไปเจอ ประโยคอย่างเช่น It’s about time you went to bed. กับ It’s high time you found a job. การที่ teacher จะอธิบายไวยากรณ์ให้ learners ฟังว่า ทำไม ใน 2 ประโยคที่ว่า หากใช้ go to bed หรือ find a job มันกลายเป็นผิดไวยากรณ์ไปเพราะอะไร ............??? อธิบายไป มันก็ไร้ประโยชน์........... บางทีถ้า teacher พูดแบบกำปั้นทุบดิน แบบที่เพื่อนเราพูดใน dialogs ที่เราให้ไว้ใน คคห26 ที่เพื่อนเราพูดว่า "ไม่มีหลักการอันใด เราอธิบายเป็นไวยากรณ์ไม่เป็น เราแค่ฟังฝรั่ง ว่ามันพูดอย่างไร แล้วเราก็จำมันมาพูด ........โดยการดัดแปลง sentence patterns ให้เข้ากับสถานการณ์ที่เราจะพูด" ก็จะทำให้ชีวิตง่ายเสียกว่า ยิ่งรนณรงค์กันให้คนทั่วโลกเลือกภาษาอื่นที่ง่ายน่ารักกว่านี้ ดังเช่น ภาษาจีนกลาง ให้มาเป็นภาษากลางของโลก ชีวิตคนทั้งโลกใบนี้ ก็จะยิ่งง่ายขึ้น โลกก็จะดูสดสวยยิ่งๆขึ้น เพราะประชากรของโลกไม่ต้องปวดหัวกับภาษาอังกฤษ วันละ 500 กว่าหน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : tansy - [ 2 พ.ค. 48 10:48:09 A:61.91.135.117 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 34 พิมพ์ตก เพราะ teachers บางคน (แต่ไม่ทุกคน) หลงไปเปิดตำราไวยากรณ์ที่บอกว่า see ใช้ใน continuous tense นั่นเอง แก้เป็น เพราะ teachers บางคน (แต่ไม่ทุกคน) หลงไปเปิดตำราไวยากรณ์ที่บอกว่า see "ใช้ไม่ได้" ใน continuous tense นั่นเอง จากคุณ : tansy - [ 2 พ.ค. 48 10:51:06 A:61.91.135.117 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตกลง ก็เป็นอันว่า เราเข้ามาในกระทู้นี้ คงไม่ใช่เพื่อ make contributions ใดๆให้กับการค้นหาทางออกที่ดีสำหรับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ แต่กลับเข้ามา "ชักใบให้เรีอเสีย" ซึ่งเรามักจะทำบ่อยๆครั้ง ....โดยการกล่าวว่า "พวกเราทั้งหมดควรเลิกเรียนภาษาอังกฤษกัน แล้วสถาปนาภาษาอื่น ที่น่ารักกว่านี้ เรียนง่ายกว่านี้ ดังเช่น ภาษาจีนกลาง ให้กลายเป็นภาษาสำหรับ international communication" ไป ทั้งนี้ เพื่อความสงบสุขทางด้านจิตใจของประชากรส่วนใหญ่ของโลกนั่นเอง จากคุณ : tansy - [ 2 พ.ค. 48 10:55:18 A:61.91.135.117 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : ภูมิ - [ 2 พ.ค. 48 23:17:12 A:61.90.10.83 X: TicketID:035419 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณครับ พี่ tansy ไม่หรอกครับ มีอะไรขอให้พี่ เขียนมาอีก ผมอ่านเเล้วได้มุมมองใหม่ จากคุณ : tonmelb - [ 2 พ.ค. 48 23:33:18 A:203.209.123.21 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 38 English Success May 3, 2005 ๑๑๑๑ English Tense(s) ๑๑๑๑ 12 Tenses ไม่ขาดไม่เกิน โดยมี ๒ ค่ายใหญ่ ๆ แบ่ง Tense ทางฝั่งนักหลักภาษาบอกว่ามี 3 tenses: past, present and future ฝั่งนักภาษาศาสตร์แบ่งไว้ ๒ คือ Past and present รายละเอียดเกี่ยวกับ ๒ ค่ายนี้ ผมเคยเขียนไว้เมื่อ ๒- ๓ ปีที่แล้ว ถ้าคุณเรียนอยู่ ม. ๒/๓ อาจจะเรียนครบทุก tense ม.๕/๖และระดับอุดมศึกษาได้เรียนครบ เราได้เรียนมามากแล้วนะครับ ผมมั่นใจว่าส่วนใหญ่รู้ และจำได้และตอบกลับได้ครบ ทั้งโครงสร้างและหลักการใช้ของ 12 tenses เช่น Present Simple Tense, Present Perfect Tense ถ้าถาม มั่นใจว่าคุณตอบได้หมด ว่าโครงสร้าง เขียนอย่างไร ใช้อย่างไร (ตามที่อ่านจากหนังสือ) กริยาช่อง 3 ของกริยาตัวนั้นตัวนี้ คืออะไร? แต่ถ้าผมถามว่า ในแต่ละ tense แตกต่างกันอย่างไร ทำไมเหตุการณ์/สถานการณ์นั้น/นี้ ผู้พูด/ผู้เขียนถึงเลือกใช้ Tense นั้น ไม่ใช้ Tense นี้? หรืออธิบายความเข้าใจของคุณที่มีต่อ 12 tenses ด้วยอารมณ์และความรู้สึกของคุณ ------------ ไม่ใช่ตามหนังสือ----------- ถ้าคุณเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ คุณจะไม่มีปัญหาในการที่จะอธิบายให้กับคนอื่นฟังเลย ขอยกตัวอย่างเพิ่มนะครับ I have done/ tried my best. (ฉัน)ได้พยายามทำ/ทําดีที่สุดแล้วครับ/ค่ะ อยากให้คุณอธิบาย(อะไรก็ได้) ให้คนอื่นฟังเกี่ยวกับประโยคข้างบน หลาย ๆ คนอาจจะคิดไม่ออกเลยว่า ประโยค (ฉัน)ได้พยายามทำ/ทําดีที่สุดแล้วครับ/ค่ะ จะเขียนอย่างไร? คุณอาจคิดว่าข้อสอบ Ent ที่ว่ายาก ๆ ยังทําได้ แต่ประโยคสนทนาพื้น ๆ ทำไมมันคิดไม่ออก สมมติว่า ให้มาแล้ว I have done/ tried my best. และให้อธิบาย น่าจะมีหลาย ๆคนเลย ต้องตอบว่า ประโยคนี้ใช้ Present Perfect Tense โครงสร้างมันคือ Subj + Has/have + V 3 + (กรรม/ส่วนขยาย) Tried/ done คือกริยาช่อง 3ของ try & do และอาจจะเสริมด้วยคำอธิบายที่ได้อ่านมา ( แต่ไม่ได้ออกจากใจ-ความเข้าใจ) Tried/ done ยังไง ๆ มันก็เป็นกริยาช่อง 3ของ try & do นะครับ กริยาช่อง 3ของ try & do มันไม่ใช่ Dome, doi, tryed อยู่แล้ว และ Perfect tense โครงสร้างก็ต้องออกมา ในรูปนี้ Subj + Has/have + V 3 + (กรรม/ส่วนขยาย) ความจริงข้อนี้ มันไม่เปลี่ยนแปลง ใช่ไหมครับ? ๑๑๑๑ คำอธิบายน่าจะออกมาในลักษณะนี้ ๑๑๑๑ I have done my best. คือคุณพูดด้วยอารมณ์โกรธ/น้อยใจ เมื่อโดนต่อว่านะครับ หรือแค่บอกข้อเท็จจริง เพราะสิ่งที่คุณทำนั้นคุณมั่นใจว่า/คิดว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว ( แต่ผลกลับออกมาตรงกันข้าม ทำให้คนๆนั้นโกรธ คืองานมันพังหรืออะไรก็ตาม) ---------------- อารมณ์แบบว่าพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว (โว้ย) เห็นใจกันบ้าง ใครอยากให้ออกมาเป็นแบบนี้ มาลองทำเองซิ ยากนะ อะไรทำนองนี้ ก็เลยใช้ประโยคนี้ ------------------- จากคุณ : tonmelb - [ 2 พ.ค. 48 23:37:00 A:203.209.123.21 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้าคุณ Think in English/ เข้าใจจริง ๆ คุณมีแนวโน้มที่จะอธิบายแบบนี้ จะไม่อธิบายเหมือนตอนต้น คุณก็ไม่จำเป็นต้องเคี่ยวต้องเข็ญ บีบเค้นสมอง (rack your brains) ว่ามันต้องใช้ tense อะไร etc เพราะ ว่าTense และอื่น ๆ มีไว้ใช้ ---------------- เรียน/ศึกษาข้อมูลให้เข้าใจ แล้วนำไปใช้ ใช้ผิดครั้งนี้ เพื่อที่จะได้ไม่ผิดจุดเดิมครั้งหน้า ------------------------- 16 ปีกว่าของผม ผมอาจจะใช้ผิดเป็นหมื่น ๆ ครั้งแล้วนะ ทุกวันนี้ ก็ยังมี แต่ความผิดพลาดมันเปลี่ยนไป ไม่เหมือนช่วงแรกที่ใช้นะครับ I have done my best. ผมอาจจะต้องอธิบายว่ามันต้องใช้ Perfect Tense เพราะ คนพูดได้เริ่มทำสิ่งนั้น ๆ เมื่อ ๑๐ วันที่แล้ว ณ วันที่ ๑๑ ผู้พูดก็หวังว่าผลจะ/ต้องออกมาดี พอออกมาไม่ดี และอาจโดนตำหนิ ก็ต้องพูดแบบนี้ (๑ ในประโยคนั้นคือ ทําดีที่สุดแล้ว และในอารมณ์/สถานการณ์แบบนี้ใช้ tense อื่นได้) เมื่อได้ประโยคนี้แล้ว ทําดีที่สุดแล้ว ทำตรงกับคำไทย= do done คือช่อง 3 ของ do เพราะเราใช้ perfect tense ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า จะได้ผลไหม ถ้าสอนแบบนี้ ผู้เรียนจะสามารถต่อยอด ได้เองไหม คือเรียนเพิ่มด้วยตัวเองได้ไหม? เวลาผ่านไปอาจลืมได้ เพราะไม่ได้ทบทวน ภาระ/ธุระของชีวิตมันเยอะ เช่น English for entrance/TOEIC TOEFL ต้องมาเรียนใหม่ เรียนแบบไม่รู้จบ และคุณภาพครู/อาจารย์แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ผมรู้ว่า คุณผู้อ่านไม่ท้อหรอก สู้ต่อไป ทาเคชิ See you, tonmelb จากคุณ : tonmelb - [ 2 พ.ค. 48 23:39:55 A:203.209.123.21 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อีกวิธีหนึ่งที่เราเคยใช้ ในการสอนสนทนาตัวต่อตัวตามบ้านหรือสำนักงานของพวกบรรดาคุณหญิงคุณนาย ก็คือ แทนที่จะพูดว่า Let's recap on what we’ve discussed so far. เราไม่พูด ....... ไม่บอกให้นักเรียนรู้ว่าเราจะทวนเรื่องอะไรที่สอนไปแล้ว หากแต่อยู่ดีๆ เราจะพูดประโยคที่มีคำศัพท์ที่เราสอนไปแล้วขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลย ....แล้วหันไปมองตานักเรียนดูซิว่า เธอมี awareness สักแค่ไหน..........???........ วิธีนี้ได้ผลมาก ทุกๆ session ก็ตอกย้ำ แต่คำที่สอนไปแล้ว และพลิกแพลงรูปประโยค โดยการ improvise ให้ sentence patterns ฉีกแนวออกไปเรื่อยๆ จนพยายามให้นักเรียน improvise เองได้..........ในที่สุด ......... นี่เป็นการสอนให้นักเรียน "คิด" แล้ว "พูดออกมา" .......แทนที่ teacher จะพล่ามไม่หยุด.......... ส่วนในการสอน class (ที่มีนักเรียนหลายคน) นั้น แนวคิดก็คือว่า พยายามสร้างบรรยากาศที่เป็น active learning ให้มากที่สุด ........นั่นก็คือ ให้ students เป็น participants มิใช่เป็นเพียงแค่ observers ...............ที่ได้แต่ฟังแล้วจดแล้วหาวนอนอย่างมิรู้จบสิ้น........... แต่ให้ครูเป็น observer and mentor จนในที่สุดหลังจากฝึก controlled practice ไปแล้ว เมื่อเข้าสูกการฝึก แบบ uncontrolled practice ก็ปล่อยให้ class จับคู่คุยกันเองเสียงเซ็งแซ่ ในขณะที่ teacher แว่บออกมาจีบสาวนอก classroom ก้อยังด้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : tansy - [ 3 พ.ค. 48 00:45:29 A:61.91.135.213 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 41 English teacher ที่สอน full time วันหนึ่ง 8 ชั่วโมง หากกลับบ้านแล้วบ่นว่า "เจ็บคอ" ก็แสดงว่า บกพร่องในเรื่องการสร้างบรรยากาศแบบ active learning นั่นเอง เนื่องจาก แทนที่จะกระตุ้นให้ students คิด แล้วพูด กลายเป็น teacher พูดเสียตัวเองเจ็บคอ ซึ่งนับได้ว่าเป็นวิธีการสอนที่ผิดพลาดอย่างรุนแรงทีเดียว จากคุณ : tansy - [ 3 พ.ค. 48 00:49:42 A:61.91.135.213 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 42 โอ้โฮ... คุณแท่นร่ายยาวตามเคย และไม่ลืมที่จะ progagate เรื่องให้ภาษาจีนใช้แทนภาษาอังกฤษ อืม... อยากเห็นวันนั้นเหมือนกัน แต่คงต้องรออีกนาน (ไม่ใช่ satirical นะ) เพราะมีปัจจัยมากมายที่ยังเป็นอุปสรรคอยู่ ฟังคุณแท่นย้ำเคล็ดลับความสำเร็จการเรียนภาษาอังกฤษของเขาโดยวิธีธรรมชาติ ซึ่งสรุปได้ใจความว่า ไม่ต้องกังวลมากมายนักกับไวยากรณ์ แต่ขอให้หมั่นสังเกตุว่าเจ้าของภาษาใช้อย่างไรก็ใช้อย่างนั้น วิธีข้างต้น ข้าฯ น้อยเห็นด้วย แต่ภายใต้เงื่อนไขว่ามันจะได้ผลเลิศก็ต่อเมื่อผู้เรียน "ต้องรู้ไวยากรณ์ดีมาก" ก่อนเป็นลำดับแรก ถ้าไม่รู้แล้วจะสามารถรู้ว่าประโยคที่เจ้าของภาษาใช้นั้น นำมาพลิกแพลงเข้ากันสถานการณ์อื่นได้อย่างไร" คนที่เคยแสดงความเห็นเช่นข้า ฯ น้อย อย่างน้อยก็มีคุณ Auntie Darling คนหนึ่งละ (ประโยคที่คุณแท่นยกมา "It's time you went to bed" หากเรียนไวยากรณ์ครบสูตรก็จะรู้ว่าอยู่ใน "มาลา" ไหน ทำไมถึงใช้เช่นนั้น ฯ)   สรุปแล้ว วิธีการของคุณแท่นน่าจะจัดเป็นทางเลือกทางหนึ่งนะ ซึ่งอาจจะตรงกับวิธีการศึกษาของท่าน (แต่ข้า ฯ น้อยมิอาจรับได้อย่างเด็ดขาดว่า วิธีของคุณแท่นเด็ดซะระตีเพียงวิธีเดียวในโลกา) แต่เชื่อว่าท่านคงไม่ต้องใช้เวลาสะเปะสะปะอยู่ในอังกฤษกว่า 20 ปีอย่างคุณแท่นเพื่อแตกฉานในภาษานี้  อนึ่ง วิธีของคุณแท่นแตกต่างจากวิธีการเรียนภาษาอังกฤษแบบยาจกของข้าฯ ที่เมืองไทย ดังได้สาธยายให้ฟังมาแล้ว 4 ตอน (ตอนที่ 5 ออกแล้วครับ ตามไปดูได้ที่เดิม) ผู้ใดสนใจวิธีไหนก็เชิญเลือกได้ตามอำเภอใจ และตามขนาดของตัวเลขที่เป็นเงินฝากในแบ๊งค์ (ของเตี่ย หรือของม่าม้า ก็ตามที) จากคุณ : Nashville - [ 6 พ.ค. 48 20:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 There’s more than one way to skin a cat. จากคุณ : td - [ 6 พ.ค. 48 23:10:20 A:61.91.79.147 X: TicketID:075211 ]

ความคิดเห็นที่ 44 Absolutely, Khun td. จากคุณ : Nashville - [ 7 พ.ค. 48 10:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สิ่งที่เราร่ายยาวมา พอที่จะสรุปได้ว่า คนหลายๆคนพยายามเรียนภาษาอังกฤษแต่ไม่ประสบความสำเร็จเนื่องจากภาษาอังกฤษไม่เหมาะที่จะใช้เป็นภาษากลางของโลก เพราะคำศัพท์ภาษาอังกฤษ "ท่องเป็นตัวๆไม่ได้ มันมีรูปแบบการใช้งานที่ยุ่งยากกว่าภาษาอื่นใดในโลกทั้งหมด" ..........ผลลงเอยก็คือว่า ในการเรียนรู้ ถ้าไม่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่พูดภาษาอังกฤษ ทำได้ยากมาก ตามเหตุผลที่ร่ายยาวมาแล้ว และเมื่อพูดถึงประสบการณ์ต้วเองก็สรุปได้ว่า ต้วเองก็เรียนได้แค่ในระดับชาวบ้านๆธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น....สิ่งที่พูดมา ซึ่งรวมถึงว่า หากภาษาอังกฤษยังเป็นภาษากลางของโลก อีก 100 ปีข้างหน้า คนอีกหลายพันล้านคนเรียนภาษาอังกฤษ ก็จะยังมีปัญญา คือไม่เก่งเหมือน Nashville ที่คุยว่าเก่ง.....ก็ถือได้ว่า คำพูดของเรายังเป็นความจริง ในเชิงปฏิบัติ ซึ่ง "ไม่ใช่เรื่องยกเมฆ" แต่ประการใด.......ที่พูดมาก็เพราะเห็นคุณต้น พยายามค้นหาความจริงเกี่ยวกับการสอนภาษาอังกฤษ ...........เราสรุปได้ว่า สอนยังไงก็ต้อง "ทำใจว่า ผู้เรียนก็ยังใช้ภาษาผิดอยู่ สอนให้ไปให้รู้ในระดับหนึ่ง แล้วไปช่วยตัวเอง ไปเรียนรู้ด้วยต้นเองในอนาคต เป็นนโยบายที่ดีที่สุด" ในขณะที่ถ้าใครโผล่ไปดูกระทู้ที่ Nashville ร่ายยาวถึง การเรียนภาษาอังกฤษของเขา ซึ่ง ฟังๆดูแล้ว ใครๆเขาก็ทำมากันแล้วทั้งนั้น เช่น ฟังเพลงสากล ที่ใครๆฟังแล้วก็เพี้ยนไปหมด ไม่เห็นมีเก่งเลยสักคน แล้วจับคู่ (คนไทย กับคนไทยคุยกันในมหาลัย โดยไม่มีเจ้าของภาษาเป็นต้นแบบให้) จนฝึกมาถึงกระทั่ง ตอบจบ "พูดได้เป็นไฟ" .......ต้องถือว่า "วิธีนี้ มี Nashville ทำได้คนเดียวเท่านั้น" ถ้าใครอยากเชื่อก็ตามใจ ............คนอ่าน อ่านแล้วต้องคิดได้ว่า "อะไรมีทางเป็นไปได้ อะไรไม่มีทางเป็นไปได้"................ไม่ใช่มานั่งฝันลมๆแล้งๆว่า แค่ฟังเพลงสากล ทำแบบฝึกหัดไวยากรณ์ กับจับคู่ (คนไทยกับคนไทย) คุยกัน เหมือนที่Nashville ทำ (แต่ทำจริง หรือทำอย่างอื่นหรือเปล่าก็ไม่รู้ เช่นความเป็นไปได้ใน 1, 2, 3, 4 ช้างล่าง) แล้วจะเก่งกันได้หมด..........เพราะจริงๆแล้ว ก็ยังไม่ได้มีการพิสูจน์กันว่า แท้จริงแล้ว ที่ Nashville เก่ง ดูจากการเขียนประโยคภาษาอังกฤษ....เป็นเพราะอะไร อาจเป็น 1. อาจเป็นคนไทยที่เป็นคนรวย เป็นเจ้าของสำนักงานทนายความแล้วให้ฝรั่งทนายความเขียนภาษาอังกฤษหรูๆแทนก็ได้ 2. Nashville เป็นคนไทยที่ไปอยู่อเมริกาตั้งแต่ อายุ 10 ขวบ เหมือนหม่อมเสนีย์ ปรามโมย์ ไจอยู่อังกฤษ ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ จึงเก่งภาษาอังกฤษ ไม่ใช่เรียนจากเพลงแบบที่คุยฟุ้งก็ได้....แต่เข้ามาเขียนสร้างความสับสนให้คนอ่าน 3. Nashville อาจเป็นลูกเจ้านายไทย ที่พ่อแม่จ้างฝรั่งไปสอนตั้งแต่เด็กๆ 4. Nashville อาจเป็นฝรั่งพูดไทยได้ 5. Nashville เป็นคนไทยที่เคยอยู่ใกล้ชิดกับฝรั่งที่เก่งมากๆ หลายปี แล้วฝรั่งสอนให้โดยเป็นการส่วนตัว แต่ได้การที่จะเป็นคนจนๆ ฟังเพลง ทำแบบฝึกหัดไวยากรณ์ จับคู่กับคนไทยคุย ภาษาอังกฤษ ......จนเก่ง แหกตาใครได้แหกไป แต่อย่าแหกตาเรา...............ขำ.........เข้าใจเล่น...... เราจะไม่เปลืองน้ำลายกับ Nashville อีกต่อไป.......... ใครจะไปรู้ว่า Nashville เข้ามาเพื่อเล่นเกม อะไร เพราะความหมั่นไส้ที่เห็นคนในยำภาษาตอบปัญหาภาษาอังกฤษกันก็ได้............หรืออาจเข้ามาเยาะเย้ยใครก็ได้ว่า มีทรัพยากรมากมายแต่ไม่เก่ง ภาษาอังกฤษ เท่า Nashville ที่มีทรัพยากรน้อย .............ถ้าดีแต่พูดแต่พิสูจน์ไม่ได้ ..........ใครจะคุยต่อก็คุย แต่เราไม่คุยต่อด้วย ......... ในเมื่อยังไม่ได้มีการพิสูจน์กันว่า Nashville ตัวจริงเป็นใคร แล้วที่ Nashville "อ้าง" ว่าเรียนแบบนี้ (แบบที่ใครๆก็ทำได้ แต่คนอื่นทำไม่สำเร็จ แต่ Nashville สำเร็จคนเดียว) Nashville เรียนมาอย่างนี้จริงหรือเปล่า.......??? ............. เพราะฉนั้น การคุยกันในโลก cyber ที่ใครๆ อ้างว่า ตัวเอง เป็นใคร หรือทำอะไรมาสำเร็จ อย่างไร เหมือนคนที่ ใช้ชื่อว่า "กินข้าว" คุยฟุ้งว่า เธอเขียนหนังสือเล่มหนึ่งได้หลายหมื่นหลายแสน .............ใครจะพูดอย่างไรก็พูดได้.............ถ้าคุยแบบนี้ ใครอยาก โง่พอที่จะโดนแหกตา แล้วมาถกกับ Nashville อีก.......ก็เชิญได้เลย ...........แต่เราเขียนกระทู้นี้แล้วขออำลาไปจากยำภาษาได้เลย จะรีบไป make money จะได้มีเงินมามีเวลาว่าง เมื่อมีเวลาว่าง เราจะเรียนศาสตร์ใดๆก็ได้หมด ไม่ใช่แต่เฉพาะภาษาอังกฤษ .............ไปก่อนแล้ว จากคุณ : tansy - [ 7 พ.ค. 48 11:15:53 A:61.90.113.128 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เช่นความเป็นไปได้ใน 1, 2, 3, 4 ช้างล่าง) แก้เป็น เช่นความเป็นไปได้ใน 1, 2, 3, 4 และ 5 ข้างล่าง).......... หมายถึงว่า เราพบคนไทย หรือคนต่างชาติที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา ที่เรียนภาษาอังกฤษ มาแล้วนับจำนวนไม่ถ้วนในชีวิตจริง ส่วนใหญ่ที่เก่ง ก็เพราะ ข้อ 1 ถึง 5 ที่ว่าเท่านั้น ..........แต่เก่งด้วยวิธีการที่ Nashville คุยฟุ้ง รับรองได้ว่า "ไม่มี" .......... เราว่าเราจะหนีไปกบดาน นั่งบริกรรมเพื่อความสงบ นั่งอดอาหาร นั่งสมาธิ .............มันทำให้เราแปลงานได้เร็วกว่าปกติหลายเท่า เราเอาความรู้นี้ รีบหาๆเงินแล้ว ใช้เงินเป็นอาวุธ มีเงินก็ทำงานน้อยๆได้ ...........เงินมันต่อเงิน.......มันทำให้มีเวลาหาความรู้ ..............แต่อากาศมันร้อนๆ เราเข้ามาเขียนระบายอารมณ์อะไรที่ไม่เห็นจะได้ประโยชน์อะไรกับต้วเอง ......(เพราะทำให้เสียรายได้เรา ดังนั้นเราจึงต้องหยุดเขียน)......แต่คนอื่นจะได้ หรือไม่ได้ประโยชน์อะไร เราไม่รู้........ แฟนเรามาหาเราที่ กทม เธอสอนให้เราความสงบสุขในชีวิต ให้รีบหาเงิน แทนที่จะมาเขียนอะไรในกระทู้เหล่านี้ให้เสียเวลา .....เมื่อวานนี้เราตั้งสติ รวมรวมสมาธิ แปลงานวันเดียวได้เงินหมื่นกว่าบาท (ส่วนใหญ่ไม่เคยทำได้ เพราะสมาธิไม่พอ) .......ไปก่อนแล้วนะ Nashville เชิญให้สบายเลย..................เราไม่โง่เขียนกระทู้ให้เสียเวลาหาเงินอีกต่อไปแล้ว.............พอเราเก็บเงินพอ เราจะมีธุรกิจของตัวเอง แล้วเราจะเรียนศาสตร์อะไรก็ได้ทั้งนั้น เพราะเราจะมีทรัพยากรและมีเวลามากเพียงพอนั่นเอง จากคุณ : tansy - [ 7 พ.ค. 48 11:32:42 A:61.90.113.128 X: TicketID:014174 ]

ความคิดเห็นที่ 47 จนป่านนี้แล้ว ก็ยังมีคนแบบคุณแท่นที่หลับหูหลับตาเชื่อว่า ข้าฯน้อย 1.อาจเป็นคนไทยที่เป็นคนรวย เป็นเจ้าของสำนักงานทนายความแล้วให้ฝรั่งทนายความเขียนภาษาอังกฤษหรูๆแทนก็ได้ 2. เป็นคนไทยที่ไปอยู่อเมริกาตั้งแต่ อายุ 10 ขวบ เหมือนหม่อมเสนีย์ ปรามโมย์ ไจอยู่อังกฤษ ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ จึงเก่งภาษาอังกฤษ ไม่ใช่เรียนจากเพลงแบบที่คุยฟุ้งก็ได้....แต่เข้ามาเขียนสร้างความสับสนให้คนอ่าน 3.อาจเป็นลูกเจ้านายไทย ที่พ่อแม่จ้างฝรั่งไปสอนตั้งแต่เด็กๆ 4. Nashville อาจเป็นฝรั่งพูดไทยได้ 5. Nashville เป็นคนไทยที่เคยอยู่ใกล้ชิดกับฝรั่งที่เก่งมากๆ หลายปี แล้วฝรั่งสอนให้โดยเป็นการส่วนตัว ทั้ง ๆ ที่ข้า ฯ น้อยได้อุตส่าห์ร่ายยาวถึงอัตชีวประวัติเพื่อเป็นการตอบคำถามของคุณแท่นและเพื่อสืบสาวถึงวิธีการเรียนภาษาอังกฤษแบบคนจนให้ฟังก็ตาม ๆ ที่ถูกร้องขอโดยแฟน ๆ  และที่เล่ามาทุกตัวอักษรสามารถพิสูจน์ข้อเท็จจริงได้แน่นอน อย่างน้อยก็ตัวข้าฯ เองไงละที่มาได้ถึงขั้นนี้ (ที่คุณแท่นบอกว่า "ฟุ้ง" นั้น ล้วนเป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงแก่ตัวข้าฯ โดยอาจจะเป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับอีกหลาย ๆ คนที่ไม่มีโอกาสอรรถาธิบายแบบข้าฯน้อย)  นอกจากนี้ ข้าฯ น้อยไม่เคยมี "อกุศลจิต" เพื่อสร้างความสับสนให้แก่ผู้อ่านดังเช่นคุณแท่นมีหรือคิด แต่คุณแท่นก็ยังไม่เชื่อ หากแต่กลับปักใจเชื่ออย่างลืมหูลืมตาตามเดิมตามแบบฉบับของตนข้างต้น ข้าฯ น้อยก็ได้แต่ปลงอนิจจัง เห็นใจที่แกอุตส่าห์(สะเปะสะปะ)ใช้เวลาอันมีค่ายิ่งถึง 20 ปีกว่าในอังกฤษ แต่ก็ได้เพียงแค่นี้ จึงคงฝังใจว่าขนาดตูข้าผู้ซึ่ง(สะเปะสะปะ)ใช้เวลาในอังกฤษตั้ง 20 กว่าปี (แต่ได้เพียงแค่นี้) ไฉนจึงมีผู้ "บังอาจ" ทาบรัศมีกับข้า ฯ .....ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ไปนอกสะเปะสะปะอย่างข้าฯ..... เป็นไปไม่ได้.... รับไม่ได้.... รับไม่ได้..... ไม่ยอม... ไม่ยอม  แกอาจจะลืมไปว่าคนอื่นที่ใช้เวลาน้อยกว่า แต่ไม่ได้เดินสะเปะสะปะอย่างเขา (ซึ่งเขายอมรับเองว่ายังคลำทางไม่ถูกอยู่ทุกวันนี้ในเรื่องไวยากรณ์) ย่อมสามารถบรรลุได้เร็วกว่า ... ดีกว่า ... และแน่นอนกว่ามาก ๆ สำหรับข้า ฯ น้อยแล้ว คุณแท่นจะเชื่อหรือไม่เป็นสิทธิปัจเจกชนโดยแท้ ข้าฯ น้อยมิอาจจะไปทำอะไรได้ ให้ตายเถอะ ข้าฯ น้อยไม่เคยคิดจะทำอะไรในประเด็นนี้ เพราะไม่เดือดร้อน ไม่เห็นจะจำเป็นหรือเจ็บปวดอะไร และไม่สนใจว่าคุณแท่นจะคิด จะเชื่ออะไรตามแบบของเขาอย่างไร แม้คุณแท่นจะปิดหูปิดตาต่อสิ่งที่ข้าฯ น้อยสาธยายมา ก็ไม่ได้ทำให้ข้า ฯ น้อยรวยขึ้นหรือจนลงแต่อย่างใด เช่นเดียวกัน ข้าฯ น้อยคิดว่าเป็นการเสียเวลาที่จะต่อกรกับคุณแท่นเพียงเพื่อให้เขาเปิดหูเปิดตา และยอมรับความคิดเห็นของคนอื่นบ้าง เพราะการที่เขาปฏิเสธความจริงที่คนธรรมดาที่มีสามัญสำนึกยอมรับอย่างน่าสมเพชก็ย่อมแสดงออกถึงระดับสติปัญญา (หรือความอปกติของความนึกคิด) ของเขาเอง  อีกประการหนึ่ง เขาไม่ได้มีความสำคัญอะไรมากมายสำหรับข้าฯ น้อยถึงขนาดต้องลงทุนลงแรงชักจูงให้เขาเปลี่ยนทัศนะคติใหม่ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 48 17:25:17 จากคุณ : Nashville - [ 7 พ.ค. 48 14:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เห็นกระทู้นี้ของคุณต้นอยู่หลายวัน แต่ก็เพิ่งได้มีเวลาเข้ามาอ่าน เลยอยากเสนอหน้านิดหน่อย ;-) ผมมักเปรียบเทียบพัฒนาการทางภาษาอังกฤษกับพัฒนาการด้านดนตรีของผมเอง ผมสังเกตว่าผมใช้ approach เดียวกันกับทั้งสองอย่าง จะด้วยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็แล้วแต่ ...เข้าใจว่าไม่ได้ตั้งใจหรอก ทางด้านดนตรีนั้น ผมมานั่งนึกดูแล้ว ผมว่าผมมีความรู้ด้านทฤษฎีดนตรีน้อยมาก อ่านโน้ตเป็น (...เคยอ่านเป็น) นับจังหวะได้ เล่นตามโน้ตได้ (...เคยเล่นตามโน้ตได้) บรรดานี้คือสิ่งที่คุณพ่อผมเคยสอนให้ตอนผมเด็กๆ สอนให้แค่นี้จริงๆ สอนแล้วก็จับให้ผมไปเรียนกับอาจารย์ของผมอีกสองท่าน ท่านนึงนั้นเคยเรียนดนตรีกับคุณพ่อของผม ...ผมเข้าใจว่างั้น นอกจากนั้นผมก็ไปเล่นดนตรีให้กับโรงเรียน ทั้งประถมทั้งมัธยม... ก็วงดุริยางค์ของโรงเรียนนั่นล่ะครับ ก็เล่นไปได้ ด้วยความรู้พื้นฐานแค่อ่านโน้ตเป็น นับจังหวะได้นั่นล่ะครับ จนโตขึ้นมาก็ไม่ได้เล่นดนตรีเป็นการเป็นงานอีก ได้แต่เล่นตามเพลงที่ผมชอบฟัง อย่าง Unplugged ของ Eric Clapton นั่น ผมนั่งแกะเพลงอยู่ราวครึ่งปีเห็นจะได้ กรอจนเทปยืดเลยทีเดียว ตอนนั้นยังเป็นนักเรียนมหา'ลัยอยู่ สตังค์ก็มีน้อยไม่พอซื้อหนังสือโน้ตหรือแท็บ ซึ่งก็หาซื้อยากเหมือนกัน ก็ต้องฟังและแกะเพลงด้วยหูตัวเองมาตั้งแต่ตอนนั้น ไม่ได้ศึกษาทฤษฎีอะไรเพิ่มเติม พอเอามาเทียบกับการเรียนภาษาอังกฤษ ผมก็พบว่ามันก็คล้ายๆกัน เรียนภาษาอังกฤษตามหลักสูตรตั้งแต่ประถมห้า เรียนตามที่เค้าให้เรียนมาจนกระทั่งจบมัธยม แล้วก็ไม่ได้เรียนอีก ความรู้ติดหัวมาก็คือพออ่านออกเขียนได้ ไวยากรณ์นิดหน่อย ศัพท์แสงอะไรต่างๆก็ตามหลักสูตรเป๊ะ ก็พอเอาตัวรอดมาได้จนทุกวันนี้ พอพูดเขียนสื่อสารกับบักสีดาทั้งหลายได้โดยเค้าไม่ทักว่ามี accent มากมายอะไร ที่ว่ามานี้ไม่ได้จะบอกว่าความรู้ตามตำราตามหลักสูตรอะไรต่างๆที่เรียนมานั้นจะพอ เรียนแค่นั้นก็พอ แต่จะบอกว่าความรู้แค่นั้นก็เพียงพอที่จะหาความรู้เพิ่มเติมเอาเองได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาโรงเรียนดนตรีและโรงเรียนสอนภาษาอีกต่อไป จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 7 พ.ค. 48 20:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ผมเล่นดนตรีตั้งแต่สิบขวบ จนถึงตอนนี้ก็หลายสิบแล้ว สำนวนสำเนียงในด้านดนตรีนั้นก็พอจะนับได้ว่าหนักแน่นนุ่มนวลไม่แพ้ใคร แต่ผมก็รู้ตัวอยู่เองว่าผมยังขาดเรื่องเทคนิคและความลื่นไหลในการด้นสดอยู่พอสมควร ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะพัฒนาได้ก็มาจากการฝึกฝน และการศึกษาทฤษฎีเพิ่มเติม (แต่ผมขี้เกียจง่ะ) ทำไมถึงต้องศึกษาทฤษฎีเพิ่มเติม? ก็เพราะแนวดนตรีที่ผมเล่นทุกวันนี้มันค่อนออกไปทางใดทางหนึ่งมากเกินไป มีสเกลเดียว โหมดเดียว ทีนี้พอจะไปเล่นกับคนอื่นๆ แนวเพลงอื่นๆ มันก็เล่นไม่ออกสิครับ หรือถ้าอยากจะแต่งเพลงขึ้นมาซักเพลงนึง มันก็จะติดอยู่แค่แนวที่ผมถนัด ออกแนวอื่นๆมันก็คงแปร่งๆ เปรียบเทียบกับภาษาอังกฤษที่ผมใช้งานทำมาหากินทุกวันนี้ มันก็วนอยู่ในวงการที่ผมทำงานอยู่ บวกกับสิ่งที่ใช้ในชีวิตประจำวันอีกนิดหน่อย สมมุติว่าผมต้องหันไปเขียนบทความวิชาการหรืออะไรซักอย่างทำนองนั้น ผมก็ต้องไปศึกษาเพิ่มเติมว่าศัพท์แสงสำนวนในวงการอื่นๆเค้าใช้กันยังไง จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 7 พ.ค. 48 20:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 50 กลับมาเรื่องดนตรีกันอีกนิดหน่อย ผมเคยคุยเรื่องดนตรีกับเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน (ซึ่งตอนหลังมาตั้งวงดนตรีเล่นกันสนุกๆในโรงรถ) อีตานี่แกเล่นกีตาร์เก่งมาก เก่งกว่าผมเยอะแยะเลย เวลาคุยกันแกก็จะคุยเรื่องเทคนิคการเล่น เรื่องโหมดต่างๆ และเรื่องอะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับทฤษฎีดนตรี นักดนตรีที่ตาคนนี้แกชื่นชมก็คือ Joe Satriani ซึ่งก็เป็นเจ้าแห่งความเร็วและเทคนิค คุยไปคุยมาเห็นจะคุยกันไม่ได้ยืดเพราะผมไม่รู้ทฤษฎีมากมาย ได้แต่เล่นอย่างเดียว (ซึ่งก็เป็นข้อจำกัดของผมที่ต้องปรับปรุงกันต่อไป) ก็เลยต้องหันไปคุยเรื่องอื่นแทน สิ่งนึงที่ผมจับประเด็นได้ก็คือ ตาคนนี้แกจะชอบอะไรก็ตามที่ใช้เทคนิคยากๆเยอะๆ ส่วนผมจะออกไปในแนวที่เน้นอารมณ์เพลงมากกว่า เอาง่ายๆว่า ผมมีโอกาสได้ไปดู Dave Weckl (ซึ่งถือว่าเป็นมือกลองระดับแนวหน้าของโลก) เล่นสดๆสุดยอดเทคนิคการตีกลอง...ว่ากันอย่างงั้น ผมก็ยังไม่รู้สึกสนุกเท่าฟังลุงบ๊อบ มือกลองโนเนม (ตอนกลางคืน) และนักวาดการ์ตูน (ตอนกลางวัน) เล่นในผับเล็กๆในกรุงโซล เรื่องการใช้ภาษา ไม่ว่าจะภาษาอะไรก็ตาม สำหรับผมก็คงคล้ายๆกับที่ผมเห็นในเรื่องของดนตรีครับ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 48 21:43:59 จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 7 พ.ค. 48 21:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 51 สำหรับปัญหาของชาวเราๆทางด้านภาษาอังกฤษ เท่าที่ผมสังเกตมีอยู่สามประการหลัก ก็คือ หนึ่ง เราอ่านหนังสือกันน้อย สอง คือเราไม่ใช้พจนานุกรมแบบอังกฤษแปลเป็นอังกฤษ และสาม คือตอนเราพยายามอ่านภาษาอังกฤษนั่น เราเปิดพจนานุกรมเป็นคำๆ เปิดจนลืมมองไปว่าทั้งย่อหน้า ทั้ง theme ของหนังสือที่เราอ่านนั้นเค้าพยายามจะสื่ออะไร รวมทั้งลืมสังเกตไปว่าที่เค้าเขียนนั้น รูปประโยคเป็นอย่างไร ใช้ไวยากรณ์แบบไหน พูดถึงเรื่องไวยากรณ์ก็นึกขึ้นได้ ว่ามีอยู่อย่างนึงที่ผมไม่เคยรู้สึกสะดวกใจเลยก็คือเรื่องการท่องว่า Subj + Has/have + V 3 + (กรรม/ส่วนขยาย) อะไรอย่างนั้น ผมว่ามันฝืนธรรมชาตินะ ผมว่าถ้าเราอ่านกันเยอะกว่านี้เราจะสังเกตได้เอง ไม่ต้องมานั่งท่องเป็นวรรคเป็นเวร จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 7 พ.ค. 48 21:28:50 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เรื่องไวยากรณ์นี่ ผมมองว่าเป็นสิ่งที่เราใช้ "อธิบาย" การใช้ภาษา มากกว่าที่จะมาเป็น "กฎ" ของการใช้ภาษา ผมหมายถึงว่า ภาษานี่มันเกิดขึ้นมาก่อน เกิดก่อนไวยากรณ์ตั้งนานแล้ว คนเราไม่ได้คิด "กฎ" ขึ้นมาก่อนแล้วค่อยหัดพูดหัดเขียนตามกฎนั้น กับทฤษฎีดนตรีก็เหมือนกัน ก็เกิดขึ้นทีหลังดนตรีตั้งนาน เกิดขึ้นมาเพื่ออธิบาย เกิดขึ้นมาเพื่อใช้ถ่ายทอด ไม่ได้เกิดขึ้นมาเพื่อบังคับว่าทำนองดนตรีต้องเป็นไปตามโหมดนั้นสเกลนี้ ต่อให้ไม่มีเซอร์ไอแซค นิวตัน แอ๊ปเปิ้ลก็ตกใส่หัวคนอื่นอยู่ดี จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 7 พ.ค. 48 21:39:14 ]

ความคิดเห็นที่ 53 โอย ตาย เพิ่งสังเกตว่านับตั้งแต่ #48 ถึง 52 นี่ ใช้น้ำผลไม้หมดไปหนึ่งขวดเต็มๆเลย ไปนอนดีกว่า ราตรีสวัสดิ์ครับ จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 7 พ.ค. 48 21:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สวัสดีคุณ บูมเมอร์ -------------------------------------------- English Success May 8, 2005 ๑๑๑๑ English Tense(s) ๑๑๑๑ เรามาทำความเข้าใจกับ English Tense(s)กันดีกว่าครับ 12 tenses และมันก็วนเวียนอยู่แค่นี้ แล้วทำไม้ทำไม เวลา I จะใช้ที มันถึงจะดูเหมือนไม่เคยเรียนมาก่อนเลยในชีวิต เพราะมันไม่รู้ว่า จะใช้ tense ไหนดีที่จะถ่ายทอด ถ่ายย่าง ถ่ายไม่หยุด ถ่ายทอด/สะท้อนความรู้สึกของเราหรือเล่าเหตุการณ์นั้น ๆ ได้ ให้ดี ให้ซึ้ง ให้ลึก ให้เนียนเทียบเท่ากับภาษาไทยของเฮา ขอกล่าวตรง ๆ ความรู้ภาษาไทยในเชิงวิเคราะห์ของผมเอง ไม่มี หรือมีน้อยพอ ๆ กับเจ้าของภาษาเป็นส่วนใหญ่ 12 tense เอง (เองหรือ ฮา) ก็ทำให้เรางง เลือกใช้ไม่ถูก ทั้ง ๆ ที่เรียนมามาก มันคิดไม่ทัน คิดไม่ออก ว่าจะใช้ tense อะไร ศัพท์ก็ยังไม่พร้อม ศัพท์นะท่องมาเยอะ แต่ท่องแบบ isolation คือแบบโดด ๆ เดี่ยว เราไม่ได้เรียนมันแบบ in context ฝรั่งเขาว่า A conversation is quick. มันก็จริง ลองโต้ตอบกับฝรั่งทางโทรศัพท์ซิ ไม่ง่ายนะ ที่เขียนมาแบบนี้ ไม่อะไรหรอก หรือเขียนให้หมดกำลังใจ แต่อยากให้ชั่งใจและย่ามใจไว้บ้าง ฉุกคิดไว้บ้างที่เราตะบี้ตะบันเรียน จนจบโน้นจบนี่มา ความสามารถในการใช้ภาษาของเราจริง ๆ ดีเท่าไหน? เมื่อหลาย ๆ วันผมไปผมซื้อหนังสือ( เป็นเรื่องปกติ) ซื้อเกี่ยวกับศัพท์ที่จะเตรียมสอบ SAT, GRE, GMAT, TOEFL, TOEIC and IELTS เปิดอ่านไปบ้างทุกเล่ม เว้น IELTS เพราะ IELTS ค่อนข้างคุ้น ศัพท์ยากถึงมาก (ไม่ค่อยคุ้น) แต่เริ่มสนุก ที่จะอ่านและค้นคว้าเพิ่ม ที่ว่ายาก มันมีศัพท์เฉพาะมาก ที่เรา ๆท่าน ๆ มักจะไม่ใช้ในงาน/ชีวิตประจำวัน หลาย ๆ คำมีความรู้สึกว่า ไม่จำเป็นต้องรู้/เรียนเลย หลาย ๆ คำ ไม่คุ้น เหมือนเป็นภาษาต่างดาว ผมเองก็มีพื้นฐานนะ และถ้าคนไม่มีพื้นฐาน ไม่ยากหรือ ภาษาจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวและน่าเบื่อมาก พูดถึงสอบ SAT, GRE, GMAT, TOEFL, TOEIC and IELTS จะน่ากลัวกว่าฟัง the shock ทางวิทยุในวัน ส – อา อีก (ผู้อ่านฟังหรือเปล่า ผมนะไม่พลาดเลย) จากคุณ : tonmelb - [ 7 พ.ค. 48 22:05:07 A:203.209.117.48 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 55 -------------Tense ต่อ--------------------------- ฝรั่งพูด ฝรั่งเขียน ใช้ tense หมด อดีต ปัจจุบัน และอนาคต มันก็น่าจะง่าย เพราะเสมือนเราเรียนและรู้ความลับของเค้าแล้ว ทำไม เราคิดไม่ออก คิดไม่ทันและใช้ไม่ถูก? ทั้งหน้าตาและโครงสร้าง ฉลากยา ( การใช้) เราก็เรียนมาหมด ศัพท์ก็รู้หลายร้อย-พัน ทำไมเรายังไม่ได้? @@@@ เราเข้าใจมากน้อยแค่ไหน @@@@@ เรียนอย่างไรที่เรียกว่าเข้าใจ? คุณผู้อ่านมีนิยามของตัวเองหรือเปล่า มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ คุณครูของน้อง ๆ สามารถให้ ความกระจ่างได้ไหมว่า เรียนอย่างไรที่เรียกว่าเข้าใจ? น่าคิดนะ ถ้าเรารับรู้แต่ว่า จะต้องไปลงคอร์สติวเดือนหน้า เพื่อเพิ่มเกรด แต่เราไม่เคยหยุดคิดเลยว่า เรียนอย่างไรที่เรียกว่าเข้าใจ? ไม่ใช่เพียรแต่ท่องโครงสร้างและคำนิยามไปร่ำ ๆ --- ขอปิดท้ายด้วยเทคนิคมุมมองเกี่ยวกับ tense ไว้ ------- ๑. ชื่อของ tense ทุก tense = คือชื่อ (12 ชื่อ) ๒โครงสร้างของ tense ทุก tense = คือตัวตน /ที่อยู่ (12 หน่วย/ที่ตั้ง/ตัวตน) ๓ มีอยู่ ๔ ลักษณะเท่านั้น ที่เป็นกุญแจดอกสำคัญ ใน 12 ตัวตน (ข้อ ๒) มันมี ๔ ลักษณะเฉพาะ ตัวแทนแสดงความรู้สึกนึกคิดของเจ้า 12 ตัวนั้น ถ้ารู้ ๔ ลักษณะด้านอารมณ์และความเป็นจริงนี้ ผมมั่นใจว่าคุณจะไม่พลาดอีก ไม่ว่าจะเขียนหรือพูด หลักการนี้อาจารย์ท่านหนึ่งก็เขียนไว้ คือ อ. ประเพศ ไกรจันทร์ ( tonmelb ไม่ได้รู้จักท่านนี้เป็นการส่วนตัวนะ แต่ tonmelb มีหนังสือหลาย ๆ เล่ม ความรู้ที่มีเป็นแบบครูพักลักจำ และอ่านจากท่านเหล่านี้ทั้งนั้น มีสิ่งไหนที่น่าสนใจก็ I like to elaborate more ) ๔ ลักษณะนั่น คือ ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่า 4 characteristics 1. Simple 2. Continuous 3. Perfect 4. Perfect Continuous ทั้ง ๔ นี้ ถ้าเราศึกษาจนเข้าใจ อาจจะแม่นพอ ๆ กับที่เราสามารถ บอกได้ว่าใครจริงใจหรือโกหก เพียงแค่มองตา See you, tonmelb จากคุณ : tonmelb - [ 7 พ.ค. 48 22:07:38 A:203.209.117.48 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ยังไม่ไปไหน... เข้ามาเห็น "ฝรั่งเขาว่า A conversation is quick". ทำให้นึกถึงตลกฝรั่งอันนึง เกี่ยวกับประโยคสนทนาที่สั้นที่สุด เค้าว่างี้ครับ กระทาชาย...บักสีดานายหนึ่ง เดินไปเข้าห้องน้ำห้องหนึ่ง ขณะกำลังผลักประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงจากข้างในห้องน้ำ "อือ" ได้ยินดังนั้น บักสีดานายนั้นก็ตอบไปว่า "อ้า" แล้วก็เดินจากห้องน้ำไป (ปล. กลอนประตูห้องน้ำเสีย) จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 7 พ.ค. 48 22:16:32 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สวัสดีตอนเช้าคุณต้น คุณบูมฯ เช้านี้มันวันอาทิตย์และยังเป็นวันแม่อีก แต่เจ้าลูกหมามันไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาก็ยังมาปลุกตีห้าครึ่งอย่างเคยของมัน เลยมานั่งอ่านที่เขียนๆ กัน เริ่มเป็นเรื่องเป็นราวแล้ว เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณบูมฯนะว่าภาษามันเริ่มก่อนอย่างธรรมชาติแล้วกฎเกณฑ์ตามมาทีหลัง แต่สำหรับเราๆ ที่มาเรียนกันนั้น ถ้าเรียนแบบเก็บเล็กผสมน้อยโดยการอ่านอย่างที่พวกเราหลายๆ คนเชื่อว่าเป็นวิธีที่ดี มันช้าไม่ทันใจวัยรุ่นใจร้อนแล้วก็ขี้เกียจ นี่แหละมันปัญหาใหญ่  ดูอย่างหลานที่มาเรียนภาษาอังกฤษตอนปิดเทอมนี้ พยายามจะให้สนใจอ่านหนังสือมั่ง แต่ไม่ค่อยได้ผลเอาเลย ต้องไปเสียเงินมีคนป้อนให้ลูกเดียว จะโทษอะไรดีล่ะ เฮ้อ จากคุณ : lilymay - [ 8 พ.ค. 48 04:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 58 นอกรอบครับ Happy Mother’s Day ครับพี่ เห็นด้วยครับ ว่าควรเรียนภาษาแบบธรรมชาติ เรียนภาษาแบบธรรมชาติ เรียนอย่างไร? อธิบายยากนะ แต่จะว่าง่ายก็ง่าย ผมค่อนข้างจะหมดหวังในการเรียนภาษาในเมืองไทย ไม่ทราบซิครับ ผมว่ามันยากตรงกระแสนะ สิ่งแวดล้อมและค่านิยม และวิธีการสอนก็มีส่วนอย่างมาก แต่ไม่เคยหมดหวังกับตัวเองและตัวนักเรียน 3 เวปที่โพสข้อเขียนนี้ มีเวป pantip นี้แหละที่มี feedback กลับมาตลอด แต่บอกตัวเองแล้วว่า จะไม่คาดหวังจากผู้อ่านเหมือน ที่เคยคาดหวังเมื่อในอดีต ทำให้ ณ วันนี้มั่นใจว่า ผมจะเขียนได้ตลอดรอดฝั่ง นอกเรื่องครับ เมื่อวันที่ 4 พ ค ผมก็ไปที่ ม เกษตร ได้ไปซึมซับบรรยากาศการประกาศผล ent ว่าจะเป็นอย่างไร? ไม่แน่ใจว่าพูดตรงนี้ถูกหรือเปล่า? สำหรับเด็กแล้ว ตรงนั้นแหล่ะคือ ชีวิตจริง ๆ เรียนภาษาไม่ค่อยรู้เรื่อง ไว้ก่อน ent ติดไว้ก่อน สำคัญที่สุด ขอตัวก่อนนะครับพี่ จากคุณ : tonmelb - [ 8 พ.ค. 48 14:33:25 A:203.209.123.15 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ด้วยความเคารพ ขอเรียนเสนอให้คุณต้นพิจารณาใช้หัวเรื่องว่า "An approach towards success in learning English" เนื่องจากหัวเรื่องที่เป็นอยู่ (คือ English Success) นั้นเกรงว่าจะสื่อความหมายยังไม่ชัดเจนพอ ควรมิควรแล้วแต่จะพิจารณา จากคุณ : Nashville - [ 12 พ.ค. 48 01:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณมาก ๆ ครับ ด้วยความยินดี ชื่อข้อเขียนเเบบเล่าสู่กันฟัง ------ "An approach towards success in learning English"--------- เยี่ยมเลย เเต่อยากเรียนถามว่า ควรจะเป็น "A personal or personalised approach towards success in learning English" จะดีไหม เพราะมันไม่ใช่ข้อเขียนที่เป็นงานทางวิชาการ เป็นเพียงข้อเขียนเเบบเล่าสู่กันฟัง ที่เน้นความถูกต้องของข้อมูลที่นําเสนอ เพราะผู้เขียนห่วงใยต่อคนอ่าน เเละเป็นข้อเขียนที่ open for discussion ขอเรียนให้คุณ Nashville เเละท่านทั้งหลายช่วยให้ความกระจ่างครับ -------------นอกเรื่องครับ----------- คุณ Nashville มิน่าจะใช่ อ. วาริน รุ่งจตุรภัทร นะครับ เพราะผมอ่านหนังสือท่านเเล้ว มีข้อมูลที่ทําให้ผมคิดว่าไม่ใช่ท่านเดียวกัน 1. อ. วาริน รุ่งจตุรภัทร ก็เรียนเเละจบ ACCอัสสัมชัญพาณิชย์ในปี 2510 = คุณ Nashville ก็เรียนหลักสูตรพาณิชย์ 3 ปี(ของอัสสัมชัญพาณิชย์) ในสมัยที่เรียน (ประมาณ 2508-2511) เเต่เมื่อครั้งที่ อ.วาริน สอบเข้า มี น ร สอบ 1600 ACC รับ 160 คน คุณ Nashville เมื่อคุณสอบเข้า น ร สอบ 3,500 คน และรับเพียงประมาณ 250 คน ##### อยากให้ คุณ Nashville เล่าบรรยากาศการเรียน ภาษาอังกฤษที่ ACC จังครับ เเละคุณ Nashville รู้จักมาสเตอร์เหลาหรือเปล่าครับ? หนังสือหลักภาษาของ อ. เพทาย ยังมีขายไหมครับ? ขอบคุณครับ จากคุณ : tonmelb - [ 12 พ.ค. 48 12:54:23 A:203.209.121.239 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 61 หากคุณต้นจะร่ายเอง จะใช้ "An approach..." หรือ "A personal approach..." ก็สุดแท้แต่ชอบ แต่ครั้นเห็นคุณต้นบอกว่า จะเป็น open forum เมื่อเป็นเช่นนี้ คิดว่า "An approach...." จะเหมาะกว่า เพราะจะมีคนอื่นร่วมแสดงความเห็นด้วย   ("A personalized approach... " คงไม่เหมาะเพราะนั่นจะสื่อความหมายว่า เป็นแนวทางที่คุณต้นรวบไว้เป็นของคุณต้นเอง คนอื่นไม่มีสิทธิ หรือคนอื่นไม่เกี่ยว ซึ่งทำให้ความหมายเพี้ยนไป) ผมต้องไปเปิดดู หนังสือทะเบียนรวมรุ่นก่อน ถึงจะตอบได้ว่าคุณวารินทร์ ที่กล่าวถึงเข้าเรียนใน ACC ก่อนหรือหลังผม มาสเตอร์เหลาชื่อเต็มอะไรครับ ส่วนหนังสือของคุณเพทายนั้นไม่ทราบครับ จากคุณ : Nashville - [ 12 พ.ค. 48 13:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณ ๆ ต้นที่แสดงความสนใจในการเรียนของพวกเราชาว ACC โดยเฉพาะด้านภาษาอังกฤษ ความจริงผมมีเรื่องที่จะเขียนมากกว่านี้เกี่ยวกับการเรียนภาษาอังกฤษที่นี่ แต่ก็เกรงว่าจะเป็นที่น่าเบื่อสำหรับผู้อ่าน จึงได้เพียงสรุปให้ฟัง [ถึงกระนั้นก็ตาม ก็ยังไม่วายมีคนสติวิปลาสเที่ยวโพนทะนาว่า วิธีการเรียนภาษาอังกฤษแบบยาจกของผม (ส่วนหนึ่งรวมถึงการเรียนภาษาอังกฤษเมื่อตอนที่อยู่ ACCด้วยนั้น) เป็นเรื่องในทำนองยกเมฆ เป็นไปไม่ได้ที่จะเก่งภาษาอังกฤษด้วยวิธีของผม (ประมาณว่า ต้องใช้วิธีของเขา ซึ่งสำหรับเขานั้นต้องใช้เวลาสะเปะสะปะในประเทศอังกฤษตั้ง 20 ปี ซึ่งน่าสมเพชมาก ผิดกับคนอื่น ๆ เช่นดร. ป๋วย, คุณอนันท์ ปันยารชุน, คุณส. ศิวรักษ์ ฯลฯ ผู้ซึ่งใช้เวลาน้อยกว่ามากในประเทศอังกฤษ แต่ประสบความสำเร็จในด้านการศึกษาและ มีตำแหน่งหรือหน้าที่การงาน เป็นที่ยอมรับเคารพนับถือมากในสังคมไทย)] จากคุณ : Nashville - [ 12 พ.ค. 48 14:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 63 When I find myself in times of trouble, mother Mary comes to me, speaking words of wisdom, let it be. จากคุณ : lilymay - [ 12 พ.ค. 48 19:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 64 A (personal) approach towards success in learning English May 13, 2005 4 characteristics ๔ ลักษณะเฉพาะตัว/พิเศษ 1. Simple คือสภาวะที่เป็นจริง ง่าย ๆ ธรรมดา ๆ ไม่ซับซ้อน (Past, present and future) 2. Continuous สภาพที่เป็นจริง แต่ครั้งนี้เน้น [การกระทำ] ที่กำลังดำเนิน/เกิดขึ้น ณ ขณะนั้น/นี้ ( Past, present and future) 3. Perfect สมบูรณ์ของระยะเวลาของเหตุการณ์/การกระทำนั้น ๆ ที่ได้เกิดขึ้น ( Past, present and future) 4. Perfect Continuous สมบูรณ์ของระยะเวลาของเหตุการณ์/การกระทำนั้น ๆ ที่ได้[กำลัง] เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง (Past, present and future) เรามาเริ่มทีละข้อ 1. Simple คือสภาวะที่เป็นจริง ง่าย ๆ ธรรมดา ไม่ซับซ้อน Past Simple Tense เกิดขึ้นจริง/สภาวะที่เป็นจริงที่จบไปแล้ว ผ่านไปแล้ว เป็นอดีต Present Simple Tense เหตุการณ์เกิดขึ้นจริง/สภาวะที่เป็นจริง Future Simple Tense เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นจริง/ สภาวะที่จะเป็นจริงในอนาคตใกล้/ไกล 2. Continuous สภาพที่เป็นจริง แต่ครั้งนี้เน้น [การกระทำ] ที่กำลังดำเนิน/เกิดขึ้น ณ ขณะนั้น Past Continuous Tense เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นจริง ณ เวลาใดเวลาหนึ่งในอดีต โดยเวลาที่พบใน Tense จะเป็นเวลาเฉพาะ กำหนดตายตัวไว้แล้ว Present Continuous Tense เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นจริง/ดำเนินอยู่ ตอนนี้ Future Continuous Tense เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นจริง/จะดำเนิน อยู่ต่อเนื่อง ตามวันเวลาที่ถูกกำหนดไว้ตายตัวแล้วในอนาคต 3. Perfect สมบูรณ์ของระยะเวลาของเหตุการณ์/การกระทำนั้น ๆ ที่ได้เกิดขึ้น Past Perfect Tense เหตุการณ์/การกระทำนั้น ๆ ที่ได้เกิดขึ้น ณ เวลาหนึ่งในอดีต และได้จบอย่างสมบูรณ์แล้ว (ไม่มีผลถึงปัจจุบันเฉก เช่น Present Perfect Tense) ก่อนที่เหตุการณ์อดีตธรรมดา ทั่ว ๆ ไป ตามมา Present Perfect Tense เมื่อพูดถึง/กล่าวถึงในตอนนี้-เวลานี้ เหตุการณ์/การกระทำนั้น ๆ/สภาวะจะได้เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว เหตุการณ์นั้น ๆ อาจจะเพิ่งเสร็จสิ้นหรือเสร็จสิ้นไปแล้วแต่ไม่มีเวลาที่กำหนด ที่ตายตัวว่าเสร็จ/สมบูรณ์ไปเมื่อไร และสิ่งที่เกิดขึ้นอาจจะมีผลถึงปัจจุบันก็ได้ Future Perfect Tense พูดถึง/กล่าวถึงในเวลาที่กำหนดในอนาคต เหตุการณ์/การกระทำ/สิ่งที่เกิดขึ้นจะสมบูรณ์ จะเสร็จสิ้น /ครบถ้วนตามที่คาดไว้ 4. Perfect Continuous สมบูรณ์ของระยะเวลาของเหตุการณ์/ การกระทำนั้น ๆ ที่ได้[กำลัง] เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง Past Perfect Continuous Tense เหตุการณ์/การกระทำนั้น ๆ ที่ได้เกิดขึ้น ณ เวลาหนึ่งในอดีตอย่างต่อเนื่อง และจะได้จบอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว ก่อนจะมีเหตุการณ์อดีตธรรมดาแทรกมา/เกิดตามมา Present Perfect Continuous Tense เหมือนกับ Present Perfect ต่างกัน ตรงที่ Present Perfect Continuous Tense เน้นความต่อเนื่องของ เหตุการณ์นั้น ๆ Future Perfect Continuous Tense เหตุการณ์ที่เริ่มจากอดีตและจะสมบูรณ์ เสร็จสิ้นในเวลาที่กำหนดในอนาคต จะเหมือน Future Perfect Tense เพียงแต่ Future Perfect Continuous Tense จะเน้นถึงความต่อเนื่อง ( จากเหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้น --- เวลาที่กำหนดในอนาคต) จากคุณ : tonmelb - [ 12 พ.ค. 48 23:31:46 A:203.209.123.34 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ------------------แต่ก่อนอื่น สิ่งที่สำคัญตรงนี้ -------------- อยากให้ถามตัวเองด้วยคำถามเหล่านี้ เช่น Perfect [สมบูรณ์] ของระยะเวลาของเหตุการณ์/ การกระทำนั้น ๆ ที่ได้เกิดขึ้น สมบูรณ์อะไรอย่างไรครับ? ความหมายของคำว่า-สมบูรณ์--ของ Perfect Tense มันหมายถึงอะไรสำหรับคุณ? ถ้าคุณจะยึดจับ—คำนิยาม—ของแต่ละ Tense แบบตรงตัวอักษรเลยนั้นไม่ได้ เพราะ----- คำนิยามของแต่ละ Tense ที่ให้มา มันค่อนข้างกว้างและ ยืดหยุ่นได้ มันไม่ได้ถูกตั้งให้ตายตัวในบางเหตุการณ์ เช่น Present Perfect Tense I have just switched off my computer. ( คำนิยามตรง/ตรงตัว เหตุการณ์นั้น ๆ อาจจะเพิ่งเสร็จสิ้นหรือเสร็จสิ้นไปแล้ว แต่ไม่มีเวลากำหนดที่ตายตัวว่าเสร็จ/สมบูรณ์เมื่อไร ) แต่ลองอ่านนี่ครับ Have I told you lately เพลงของ Rod Stewart หลาย ๆ คนคงชอบเพลงนี้ คงงง ว่า Tense นี้มาได้ไง Have I told you lately that I love you มันไม่ถึงกับตรงกับนิยามที่ให้ ถ้าเรา ๆ ยังยึดติดกับคำว่า [สมบูรณ์] ของระยะเวลาของเหตุการณ์/ การกระทำนั้น ๆที่ได้เกิดขึ้น Have I told you lately --(เหตุการณ์นี้) มันสมบูรณ์ อะไร ตรงไหน??? คำอธิบายความ: Have I told you lately ------- ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่รักกันมา คบกันมา ทะเลาะกันบ้าง ฉันได้บอก เธอให้รู้(บ้างไหม) ว่า และอีกวิธีหนึ่ง ให้คิดแบบตลก ๆ ว่า Present Perfect ที่มัน ---สมบูรณ์--- มันจะไม่สมบูรณ์ได้ไง ตุนทั้งอดีต ปัจจุบันและอนาคต แบบทั่ว ๆ ไป 1. Simple Present 2. Present Continuous 3. Present Perfect 4. Present Perfect Continuous 5. Simple Past 6. Past Continuous 7. Past Perfect 8. Past Perfect Continuous 9. Simple Future 10. Future Continuous 11. Future Perfect 12. Future Perfect Continuous See you, tonmelb จากคุณ : tonmelb - [ 12 พ.ค. 48 23:38:07 A:203.209.123.34 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณครับพี่ lilymay จากคุณ : tonmelb - [ 12 พ.ค. 48 23:39:24 A:203.209.123.34 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 67 มาสเตอร์เหลาชื่อเต็มอะไรครับ? ชื่อ Master จํารูญ เจริญพาณิชย์ จากคุณ : tonmelb - [ 13 พ.ค. 48 00:03:05 A:203.209.121.179 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ผมไม่รู้จัก Master จำรูณ ฯ ที่ว่านี้ครับ ผมลองทบทวนความจำดูแล้ว ไม่ปรากฎว่ามี Master ท่านนี้ในบรรดา Master ที่เคยสอนผมที่นั่นเลยครับ จากคุณ : Nashville - [ 13 พ.ค. 48 17:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณครับ คือผมได้ข้อมูลจากหนังสือของอาจารย์ท่านนี้ครับ หนังสือ Perfect Grammar หน้า จากใจผู้เรียน " อาจารย์ ผมไม่เคยมีหลักสูตรวางขายเป็นถาด ๆ ท่านมีถาดเดียว คือ " หลักไวยากรณ์" นี่เเหละ----อดีตปรมาจารย์เเห่งอัส สัมชัญเมื่อ 100 ปีก่อน" อีกเล่มของท่าน หน้า 156 หนังสือ เขียนได้ พูดได้ เเต่นี้ไป เล่ม 2 " อาจารย์จํารูญ ที่นับถืออย่างสูงของกระผม ลูกศิษย์ ตลอดจนชาวบ้านต่างเรียกกันติดปากว่า "มาสเตอร์เหลา" ... ใช้ชื่อโรงเรียนว่า " ปราณีอังกฤษวิทยา"... ( สอนภาคกลางวัน ที่โรงเรียนกรุงเทพวิทยา ปัจจุบันปิดเเล้ว) ----------- ผมพลาดเองเเละผมคิดว่า-------- "มาสเตอร์เหลา" สอนอยู่ที่อัสสัมชัญ เเต่อัสสัมชัญ กับ อัสสัมชัญพาณิชย์ คนละโรงเรียนครับ(ใช่ไหมครับ?) ทําให้อาจารย์ไม่มีชื่อใน ACC ------------------------------- อย่างไรก็ตาม ผมอ่านก็ทึ่งง่ะ อ. วารินเขียนว่า " ผู้สําเร็จการศึกษาจาก เอ. ซี.ซี ในสมัยก่อนเรียนจบ วันนี้ ทํางานวันรุ่งขึ้นไม่ต้องรอช้า เพราะส่วนมาก จะมีบริษัทห้างร้านจองตัวเอาไว้ล่วงหน้า ฝรั่งอยากได้ คนที่จบจาก เอ ซี ซีมากกว่าคนที่มีปริญญาติดตัวเเต่ คุยกันไม่รู้เรื่อง" น่านับถือเเละผมถึงอยากรู้ว่า ACC ที่เกรียงไกร สอนภาษาอังกฤษอย่างไรเมื่อ 40 ปีก่อน ขอบคุณครับ จากคุณ : tonmelb - [ 13 พ.ค. 48 21:55:55 A:203.209.117.166 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อัสสัมชัญ กับ อัสสัมชัญพาณิชย์ ต่างโรงเรียนกัน อัสสัมชัญเป็นระบบสามัญศึกษา ส่วนอัสสัมชัญพาณิชย์ (เอซีซี)เป็นอาชีวศึกษา คณาจารย์คนละชุดกัน การเรียนการสอนที่เอซีซี ย้ำเรื่อภาษาอังกฤษมากครับ ใครไวยากรณ์อังกฤษไม่ดีก็ลำบากครับ เพราะเวลาสอบทุกวิชา (ยกเว้นวิชาพิมพ์ดีด) ต้องตอบบรรยายเป็นภาษาอังกฤษ ขีนไวยากรณ์ไม่แข็ง เขียนไปครูผู้ตรวจข้อสอบอ่านไม่รู้เรื่อง หรือไขว้เขวก็ซวยไป  ได้สาธยายให้ฟังไปบ้างแล้วในบางตอนที่ผมเขียนไปจึงไม่ขอพูดซ้ำ  แต่เป็นที่น่าเสียดายที่ได้ยินมาว่าปัจจุบันได้มีการเปลี่ยนแปลงหลักสูตร ทำให้ความเข้มข้นของการเรียนภาษาอังกฤษเจือจางลง ต่างกับรุ่นผมและก่อนหน้านั้นมาก ๆ เป็นเรื่องจริงครับที่ว่า ในสมัยก่อนมีงานมารอ ก่อนที่จะเรียนจบเสียด้วยซ้ำไป บริษัท ห้าง ร้านที่มาขอให้โรงเรียนจัดส่งผู้สำเร็จการศึกษาไปทำงานมีทั้งบริษัทไทยและเทศ จากคุณ : Nashville - [ 15 พ.ค. 48 16:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สมัยก่อนนั้น จะมีอัสสัมชัญตั้งขึ้นเป็นระดับประถม มัธยม และคุณพ่อจากสังฆมณทลเดียวกัน ก็ก่อตั้งอัสสัมพาณิชย์เป็นระดับ ปวช แล้วก็พัฒนายกระดับวิทยาฐานะขึ้นเป็น ปวส พร้อมเปลี่ยนชื่อมาเป็น ABAC แล้วก็มหาวิทยาลัยในที่สุด ก่อนที่จะมาเปลี่ยนชื่อเป็น Assumption University ในปัจจุบัน การเรียนการสอนก็เป็นเช่นเดียวกันกับ ABAC คือสอนเป็นภาษาอังกฤษ และมีกฎให้ใช้ภาษาอังกฤษภายในมหาวิทยาลัย แต่เนื่องจากในเวลานั้น มีโรงเรียนพาณิชย์น้อยมาก การแข่งขันจึงรุนแรงทั้งการเข้าศึกษา และการแย่งนักศึกษาที่จบออกมา จากคุณ : o;] - [ 15 พ.ค. 48 17:35:46 A:221.128.109.41 X: TicketID:012689 ]

ความคิดเห็นที่ 72 Thanks khun Nashville สวัสดีครับคุณนวล จากคุณ : tonmelb - [ 17 พ.ค. 48 00:54:49 A:203.209.123.62 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอเสริมคุณนวลนิดเดียวคือ ตอนนี้อัสสัมชัญพาณิชย์ยังคงมีอยู่ (ที่เซ็นหลุยส์ซอย 2 สาธรใต้) ส่วน ABAC นั้นเป็นสถานศึกษาแยกต่างหากออกไป (เดิมอยู่หัวหมาก) เข้าใจว่าตอนที่เริ่มเปิด ทางการยอมให้เป็นเพียงวิทยาลัย ต่อมาเมื่อทางการใจกว้างขึ้น จึงได้เปิดสอนมากคณะขึ้นและยกระดับเป็นมหาวิทยาลัยเช่นที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ จากคุณ : Nashville - [ 19 พ.ค. 48 17:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 74 A (personal) approach towards success in learning English May 19, 2005 สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน ครั้งที่แล้วเราพูดถึง Tense แบบย่อ ๆ พอได้ใจความนะครับ ฝึกฝนเพิ่มเติมนะครับ ถ้าเราต้องการเข้าใจ English tenses ให้มากๆขึ้น Step แรก ๆ คือ อ่านมาก ๆ ครับ เลือกอ่านบทความสั้น ๆ และไม่ยากก่อน จะอ่านบทความเกี่ยวกับกีฬา แฟชั่น อะไรก็ได้ที่คุณ ๆ ชอบ ในช่วงแรก ๆ ไม่ต้อง--- อ่านแบบใจจดใจจ่อที่จะจับใจความให้ได้------- ให้--- อ่านแบบไปเรื่อย ๆ เพื่อฝึกการรับรู้ข้อมูลผ่านทางสายตา-------- การที่ได้อ่านบทความที่เหมาะสมกับเราอย่างสม่ำเสมอ ในความสม่ำเสมอ(จากการอ่าน) จะสร้างประจุเล็ก ๆ ให้เข้าไปทำปฏิกิริยาต่อสมอง พูดง่าย ๆ คือ ยิ่งอ่านมาก ข้อมูลทางภาษาอังกฤษ (ในที่สุด ในระยะเวลาหนึ่ง ๆ ) จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของสมอง(ของการรับรู้ทางภาษาของคนเรา) และเมื่อ Process เกิดขึ้นซ้ำ ๆ progress ก็จะตามมาเป็นลูกโซ่ ผมแบ่งของผมแบบนี้นะครับ ที่จะเขียนใน Column 1. English Tenses 2. (The) sentence structure ผมเลือกที่จะจับ 2 หัวข้อใหญ่นี้ ด้วยความที่รู้สึกว่า พวกเราคุ้น ๆ กัน แต่ก็มีทั้ง 2 สร้างปัญหาชวนฉงนมาก และเหตุผลอีกประการคือ ทั้งฟัง พูด อ่านและเขียน ความเข้าใจที่มีต่อ Tenses และ sentence structure สำคัญมาก ฝรั่งไม่ว่าพูดหรือเขียน ก็ต้องใช้ Tenses และ sentence structure รายละเอียดที่จะเพิ่มตามมา 1. Parts of speech ไม่เรียงและอาจไม่กล่าวทุกตัว 2. Others เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย รายละเอียดปลีกย่อยอื่น ๆ เช่น Synonyms & Antonyms Written and spoken English etc ---------------- เข้มามาติดตามเรื่อย ๆ ครับ --------------------------------------- @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ วันนี้ ขออนุญาตนำของเก่ามาหากิน ผมมี Plot ภาค 2 นะ แต่กลัวเขียนออกมาแล้ว ไม่ดัง (แหวะ) เหมือนภาคแรก เรื่องสั้นนี้ ขัดเกลาภาษาโดย อ ภาษาอังกฤษ เมื่อครั้งที่ tonmelb เรียน High school ที่ Australia (นานแล้ว) Short story: Sorry my dear, I can’t come with you. Before I begin my story, I would like to ask how many of you believe in past lives. The answer could be “no one” or “some” or “many”. If you do not believe in past lives, then you may end up changing your mind after reading my story. The incidents in the story might convince you that people do have past lives that they can sometimes recall. This story takes place in my homeland, Thailand. It is about a young man who happened to recall his past life in a dream. Nakorn Province is in Thailand. This province is like other places in the country being rich in temples and customs. The people of Nakorn Province hold strong Buddhist beliefs. Punnarai was a remote village in Nakorn Province. The people there were mostly farmers and poor but they were rich in soul. They were good-natured, generous and independent. They usually helped each other even when there were not any disasters. Their lives were intimately linked with religion. The village had a temple called Ban Thai Temple. Each Buddhist holy day the people went to temple to do good for the sake of their life. Nathavut had lived in that temple for most of his life. He was a young man of 20 years of age. He came to live there because he had no relatives. His parents had died when he was so young that he could not remember what his parents had died of. Nathavut was beloved by people both of the village and the temple because he had a golden heart and always helped people. At the temple, he worked hard. Each day he got up early to tend the garden. This man was very happy and had peace of mind and heart which came from living at the temple. After finishing his gardening, he liked to sit on a bench in the garden. He often said to himself, “I like it here. I don’t know why. I think it is because the garden has a friendly atmosphere.” He vowed that he would never leave the temple to live somewhere else although he had earned a little from looking after the garden. Living here was more than enough because his mind and heart were at peace. One day, after he had finished sweeping the ground, Nathavut lay on the bench to take a short nap. He had a dream. He dreamt that while he was sitting on his bench one day, he heard people’s voices nearby. He walked to investigate the noise. Suddenly the garden had disappeared around him. All he could see now was a big house, a beautiful young lady and two girls who, he supposed, were the lady’s servants because they were dressed like peasants in dull coloured garments. The lady was dressed in different colours phaung (a Thai garment consisting of a wide strip of cloth with one end twisted and hitched between the legs) and a different colour shawl. Although Nathavut could see every minute detail of her garments, strangely enough, he could not see her face clearly. But she saw him and walked over to talk to him. “I have been waiting for you for along time. Come and stay with me,” she pleaded. Nathavut was confused for he did not know who the lady was. “What is going on? Who are you? I do not know you at all,” he admitted. “Yes, you do! Please come with me,” she insisted, with tears in her eyes. Nathavut felt indignation rise in him. “No. I do not want to come with you! I do not know you.” The lady’s voice became harsh and she spoke loudly. “You have to. I have been waiting for you for too long. I do not want to wait any more.” She moved toward him, arms outstretched, pleading. “No, no!” shouted Nathavut. He turned away and began to run. Panic gripped his heart and he ran and run to be continued จากคุณ : tonmelb - [ 19 พ.ค. 48 22:35:27 A:203.209.121.204 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 75 A (personal) approach towards success in learning English May 21, 2005 ขอตอบคำถามยอดฮิต(อีกครั้ง) ทำอย่างไรจะเก่งภาษาอังกฤษ? ไม่มีสูตรสำเร็จที่ตายตัว สิ้นมนต์ขลังแล้วหรือ กับสูตรและเทคนิคง่าย ๆ และธรรมดา ขยัน อดทน หมั่นเพียร ตั้งใจฝึกฝน(อย่างสม่ำเสมอและถูกวิธี)? เด็กรุ่นใหม่และแม้แต่ผู้ใหญ่สมัยนี้ต้องการรู้ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย เกี่ยวกับวิธีการฝึกฝนที่ถูกวิธีมากกว่าไปขยันแบบไร้ทิศทางเป็นปี ๆ จะได้เก่ง ๆ ไปเลย ไม่หลงทาง ไม่สับสน ผมเชื่อว่าความต้องการในการหาวิธีการฝึกฝนที่ถูกวิธี ไม่ยาก มีหนังสือดี ๆ เยอะเกี่ยวกับวิธีการฝึกฝนที่ถูกวิธี แต่ต้องพิจารณากันหน่อย บาง English course/ how-to books เน้นการตลาดเกินไป แต่ก็จริงล่ะนะ เขียนมาแล้วขายไม่ออก เราไม่แย่คนเดียว ส น พ เละด้วย และถ้าไม่เน้นการตลาดก็ลำบาก เพราะถ้าผลิตมา ไม่ตรง ไม่ถูกใจ ไม่ตรงกับความต้องการของผู้บริโภค Product นั้นก็ไม่ work แต่ถ้ามองกันแบบยุติธรรมแล้ว English course/ how-to books เหล่านี้ ครอบคลุมและมีประโยชน์กับผู้อื่นทุกระดับอาชีพ อายุ ความสามารถ English course/ how-to books มันต้อง profitable ด้วย ไม่เช่นนั้น ไม่มีประโยชน์อะไรทางธุรกิจ หรืออีกนัยหนึ่ง มูลค่าทางธุรกิจ 0 สาเหตุหนึ่งที่เราล้มเหลวในมุมมองของผมคือ ตัวผู้เรียน เราอยู่ในสังคมที่ฉาบฉวย อาจเพราะคนฉาบฉวย สังคมเลยฉาบฉวย หรือเพราะสังคมฉาบฉวย เรา ๆเลยติดความฉาบฉวยมาบ้าง คนฉาบฉวย มักจะเลิกล้มความตั้งใจง่ายเกินไป ไม่อดทนรอผล ซึ่งอุปนิสัยนี้ล่ะครับ ที่ทำให้คุณไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่ว่า เราผู้เรียนได้เรียนรู้วิธีการฝึกฝนที่ถูกวิธี เราจะเก่งเลย ภาษาเป็นสิ่งที่เราต้องฝึกฝนตลอดชีวิต มันใช้เวลา การที่ได้เรียนรู้วิธีการฝึกฝนที่ถูกวิธีและฝึกฝนอย่างนั้น ไม่พอ มันถูกกำหนดอยู่ภายใต้เงื่อนไขของกาลเวลาด้วย ภาษาคุณจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ทุก ๆ วัน ทุก ๆ เดือน ทุก ๆปีที่คุณฝึกฝน คำว่า –เก่ง--- ในบริบทไทย มันอาจจะหมายถึง อะไรที่ที่แน่นอน เก่งแล้ว เก่งเลย แต่มันใช้กับภาษาไม่ได้ (โดยเฉพาะนี่คือภาษาที่สองของเรา) เราจะเชี่ยวชาญมันมากขึ้น ถ้าเราฝึกฝนเรื่อย ๆ ความสามารถจะลดลง ถ้าเราไม่ฝึกฝน หลาย ๆ คนไม่ชอบ อยากได้เร็ว ๆ เหนื่อยน้อย ๆ [และเหนื่อยครั้งเดียวหรือไม่บ่อย] ไม่อยากพูด/ใช้ผิด อยากเรียนแล้วใช้ถูกเลย ได้เลย พูดชัดเลย เข้าใจเลย ค่า course เท่าไหร่ไม่เป็นไร ถ้าได้ผล ถือว่าคุ้มค่าการลงทุน ----------- ไม่ว่า course จะดีเท่าไหน คุณจะยังต้องพูดผิด เขียนเป็นหมื่น ๆ แสน ๆ บรรทัดอ่านมาก ๆ อยู่ดี ------------------------------ เพราะกุญแจแห่งความสำเร็จอีก 1 ดอก คือ ประสบการณ์การใช้ภาษา ( จะเปรียบเทียบให้เข้าใจง่าย ๆ ต้องใช้ภาษา ไม่ใช่แค่เรียนหรือฝึก ต้องผิดมาก่อน ต้องล้มลุกคลุกคลาน คลุกฝุ่นมาก่อน ซึ่งไม่มี course ในโลก จะให้ประสบการณ์การใช้ภาษา course เขาให้แนวทางได้การฝึก แต่ไม่ใช่ ประสบการณ์การใช้ภาษา) So that you may as well need a friend See you, tonmelb จากคุณ : tonmelb - [ 21 พ.ค. 48 21:56:59 A:203.209.117.202 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ “ Nathavut Nathavut,” a monk who lived at the temple woke him. This monk had raised Nathavut. The monk was an abbot and his name was Peeti. “Oh, One’s Father. Have you got something for me to do? ,” asked Nathavut relieved at the sight of the monk. (One’s Father is used as a “title” for an old priest. Thai people usually call a very old priest One’s Great-grandfather or Grandfather and a young priest one’s Elder or One’s Younger). “No, not at all. I saw you sleeping. Are you all right?” replied One’s Father. “I think so,” Nathavut answered. They passed the time in idle conversations but before the monk was about to leave him, Nathavut asked One’s Father about his dream. “One’s Father, while I was sleeping, I had a dream about a lady. She urged me to stay with her but I resisted. This was not the first time I keep dreaming about this lady. I thought it was not just a dream.” The monk understood more than Natavut could have hoped. One’s Father smiled and replied: “It was about your past life. Someone like you can recall it, but others cannot. It depends on one’s soul-power. If your soul in the powerful state, you can recall but your soul is weak, you cannot.” “I would like to access my past life. I just want to know about it. What should I do, One’s Father?” The monk advised Nathavut to make his soul pure and apart from the secular world. “How?” Nathavut was confused, although he had tired to understand what the monk meant. The monk smiled and replied, “Meditate, my boy, each night before you go to bed. Then your mind is pure. You will be able to know your past life. I have to go now. The villagers will be expecting me.” Nathavut bowed low as the monk left. He thought to follow the monk’s advice from now on. From that day, he meditated each night before he went to bed. His first meditation lasted only five minutes. His mind was still agitated but he kept trying. After three months, Nathavut could meditate for about one hour. He now felt that his mind was at peace. In the meantime, he wondered why he did not dream about that during lady during the three-month period. Then he though to himself, “Perhaps, it was a dream.” One night, after meditating he had gone to bed and when he had fallen asleep, he dreamt about her again. This time she was dressed like an old woman. She had a blue shawl and a grey phaung. She had a small, shining, purple diamond ring on the third finger of her left hand. She had gold and diamond bracelets on her right wrist. Nathavut got up off the bed to face her. The lady walked towards him. She was beautiful, tall and slender, with milk-white skin and thick, long black hair that shone in the moonlight. Her hair was loose- no pin or ribbon tied it back. He was not afraid of her, but he was shaken by her great beauty. “Come with me, my daring. Here is not our house. Ours is not far from here,” she pleaded sadly with him. “Who are you? I do not know you madam. Besides, I do not have a house. I have lived here at the temple for most of my life.” “Yes, you do. You are my husband. Please come home with me!” She seemed about to cry again. Nathavut stared at her apprehensively at first then tried to calm down and to recall everything about his past life. His three-month meditation and his soul-power assisted him in remembering everything To be continued จากคุณ : tonmelb - [ 21 พ.ค. 48 21:58:39 A:203.209.117.202 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 77 A (personal) approach towards success in learning English May 26, 2005 ผู้เรียนภาษาหลาย ๆคน ดูเหมือน จะเสาะหา “คัมภีร์ภาษาอังกฤษ และจอมยุทธ์หรืออัศวินผู้ซึ่งจะมา ช่วยทำความฝันของตนเองให้เป็นจริง มาเปลี่ยนแปลงตัวเขา/เธอ มากกว่าที่จะเขา/เธอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก่อนไปเรียน Course นี้ เรียนไม่ได้ผล course หน้ายังมี หรือถ้ายังไม่ได้ใช้ ยังไม่ต้องเรียน สมองยังไงมันก็ปรับตัวเองล่ะให้เรียนรู้เรื่อง ถ้าต้องเรียน ถ้าต้องใช้” ----------- การที่จะเก่ง มันเกิดจากการเรียน ครูดี Course ดี เดี๋ยวก็เก่งเอง ไม่เกี่ยวกับการสะสมความรู้และการฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ ๆมาก่อนหน้า และหลังจากเรียน --------------------------- ผมเชื่อว่า นี่คือแนวความคิดของหลาย ๆ คน ใช่ไหมครับ? . มันสำคัญตรงนี้ ถ้าเราคิดว่า ---การฝึกฝน การสะสมความรู้ – ไม่สำคัญ หรือไม่ศรัทธา สู้ทางลัด( ให้อาจารย์เอาความรู้ใส่สมองเราเอง ไม่ต้องเสาะหา) ไม่ได้ คุณจะไม่มีวันเป็น—ตัวจริง—ในภาษาอังกฤษ หรือคุณไม่ต้องการ/ไม่กล้าเป็น จะเอาอย่างไรล่ะ ฝันอย่าง ทำตัวอีกอย่าง หรือเดิน ๆ หยุด ๆ จะถึงฝั่งฝันเมื่อไหร่? ผมอยากให้คุณเดินทางไปหามัน(ฝัน) อย่านั่งรอให้มันมาหาคุณ ผมอยากให้คุณหาคำตอบ ทำ research ด้วยตัวคุณเองก่อน มากกว่า รอให้ครู/อาจารย์มาค้นพบปัญหาของคุณ หรือตั้งคำถามทั่ว ๆ ไป “ว่าจะเก่งเมื่อไหร่” คุณหาคำตอบ ทำ research ด้วยตัวคุณเองก่อนหรือยัง? Be an active learner ผมไม่ได้หมายถึงว่า มันผิดที่คิดแบบนี้ ถ้าคำนึงถึงความคิด ยกตัวอย่างถ้าผมจะให้เด็กซื้อ Dict ผมคงอยากให้เขา/เธอลงทุนซื้อเล่มใหญ่ เล่มดี ๆ สักเล่ม มากกว่าเล่มเล็ก ๆ แต่เด็กซื้อมาเล่มเล็ก ๆ เพราะงบเขาเท่านั้น เพราะคุณพ่อ/แม่ให้เขาเท่านั้นบาท หรือเขา/เธอรวมถึงคุณพ่อ/แม่มี---แนวความคิดว่า------- เล่มไหนก็เหมือนกัน ผมจะสอนเขา/เธอไหม? สอนซิครับ ผมคงไม่ไปนั่งทะเลาะหรอก ต้องแบบนั้น แบบนี้ก่อน ถึงจะสอน ส่วนแนวความคิดการซื้อ dict หรือการเรียนภาษาอังกฤษ ค่อยแก้ไขภายหลัง เราผู้ใหญ่ เราต้อง kind กับเด็กหรือเพื่อน ๆ เราก่อน ถ้าจะให้เขาคิด ก็ต้องให้เขาพูดออกมาที่คิด บางที่ความคิดของครูเรา อาจผิดก็ได้ สถานการณ์จริงที่อาจจะดูตลกร้าย( แต่ถ้าคิดจริง ๆ มันก็น่าคิด) ว่า ที่เราเรียนภาษาอังกฤษไม่ได้ผลสักที นอกจากเรียนไปเพื่อสอบตลอดเวลา 16-17 ปี อีกสาเหตุที่ผมคิดว่า ตลกร้าย คือ ตลอดเวลา 16-17 ปี มันวุ่นวายเหลือเกิน ตั้งแต่อนุบาล 1 – ป. โท มันมั่วไปหมด มันมีเรื่องที่มันกดดันมากมาย ไอ้เวลาไม่มี ไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้เรื่องน่าปวดหัว ปวดใจ มีทุกระดับ [ก่อนเกิด กังวล จะเข้าอนุบาลที่ไหนดี? อนุบาล กลัวเข้า ป. 1 โรงเรียนดี ๆ ไม่ได้ (เมื่อปีที่แล้ว) ป. 3 & 6 สอบ NT (เฉพาะอังกฤษเมือไหร่ล่ะพ่อคุณ) ป 6 ม 1 / ม 3 เข้า ม 4 กลัวเข้าโรงเรียนดี ๆ ไม่ได้ ม 6 เรื่อง เอนท์ Admission อีก เรียนมหาวิทยาลัย ต้องเรียนเพื่อให้ได้เกรดดี ๆ เพื่อสอบโท พอจะสอบโท ต้องฟิตภาษาอีก พอจบโท คราวนี้ต้องกลับไปเรียนภาษาใหม่ เพราะต้องไปสัมภาษณ์งานกับฝรั่ง พอผ่าน ต้องไปเรียน English at work หรือ Conversational English อีก เพราะพูดกับเพื่อนฝรั่งไม่รู้เรื่อง .] สภาพความเป็นจริงเราคนไทย(โดยเฉพาะในวัยเรียน) อยู่กับมัน และมันมีอิทธิพลต่อคุณมาก ต่อการเรียนภาษา มีใครบ้างที่สู้กับหลักสูตรไทยได้ มีใครต่อกรหรือจะหยุดกับ –เรียนเพื่อสอบ – Ent ทำไมต้องไปปะทะโดยตรง ผมว่าคุณทำได้ดีทั้ง ๒ อย่างนะ เรียนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนวันละ ๑ – ๒ ชั่วโมง ไม่ใช่หรือครับ ( แน่นอนวิชาอื่นก็มี) แต่แบ่งสัก ๑ ชั่วโมงมาอ่านหนังสือพิมพ์/เขียนไดอะรี่ ดีไหม? อ่านคอลัมน์นี้ก็ดี ฮา ๆๆๆๆๆๆๆ Column นี้ ไม่ใช่เป็น “คอลัมน์หลักภาษา” เพราะหนังสือหลักภาษาหาซื้อที่ไหนก็ได้ แต่ไม่เชิง ก็คือผมจะสอดแทรกหลักภาษาและแบบฝึกหัด นอกจาก tips ต่าง ๆ โปรดติดตาม See you, Tonmelb This lady was his wife. His house was once located near this temple. The temple had not been built :-) as it was two hundred years ago. Nathavut was a commander-in-chief. He was really skilled and the King and his men put their trust in Nathavut. One day, Nathavut had to go the border to drive the enemy off from his motherland. No one expected that Commander Nathavut could make a slip because every time he went to war, he would bring victory back home. He asked Ploy (his wife) to look after the house and their children while he was away. Ploy, with a sad smile, replied, “Yes, I will do this. Please Buddha be with you.” Nathavut kissed his wife before leaving and, as he did so, he was startled by the thought that he would never come back home again. However, he did not pay much attention to this at that time. So, Nathavut went to war. He led his troops into violent battle; many soldiers on both side died. Nathavut fought bravely but was stabbed from behind by an enemy solider and died before he even fell to the ground. Then the troops were routed. The news of his death was delivered within five days by one of Nathavut’s trusted men. The King and his people deeply regretted the news. Ploy grieved terribly. From that day on she isolated to speak to everyone, including her children. It was said that she could be heard crying day and night. She pined away to her death @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ After Nathavut came out of his mediation he looked at Ploy more sympathetically. “Ploy!” cried Nathavut in recognition. They hugged. The lady cried happily and attempted to convince him to stay with her. Somehow he had lost heart after seeing his past life. Although he now understood her pain, his answer remained “No”. “Sorry, my daring, I cannot come with you, although I still love you very much.” “But why?” asked Ploy, surprised. “I just cannot. We are now in different worlds. And you are a spirit, but I am alive. We just cannot live together,” Nathavut explained. More important, I am so happy now as I have peace of mind and heart.” The lady was now angry. Her voice became harsh again. “You must come with me. I love you. If you do not come, I will take you!” “No. Please don’t do that, Ploy. I still love you but I just cannot go back with you,” said Nathavut. Ploy moved towards him. Nathavut this time stood still; his legs just could not move. He thought he must do something or anything at all to stop this happen. But he was confused and indecisive. This woman was his faithful wife, after all. “What should I do now? I do not want to betray her. She loves me and has been waiting for me for a long time,” thought Nathavut. Nathavut knew deep down that he still loved her. :-) he believed that this was impossible. He must make her realise that living together was impossible. “Time to go, my dear,” smiled Ploy. She took him by the hand. “Wait, Ploy,” shouted he. “Listen to me, Ploy. I love to come with you but now is not my time :-). I love you and I do want to spend time with you. If you really love me, please wait for me,” explained Nathavut. “When will be your time?,” Ploy asked sadly. “I don’t know. In fact, nobody knows. If you still insist, you can take me now but please realise that you are committing a sin by taking one’s life.” “When it’s time, we will live together happily once again. Please trust me.” Ploy then let Nathavut’s hand go. “I will be waiting for you. Always.” “Goodbye,” Ploy said reluctantly. Tears just kept rolling her face. Before she turned her back and was about to leave, Nathavut moved towards her to hug her. “I love you. Please wait for me.” Both hugged for the last time To be concluded จากคุณ : tonmelb - [ 25 พ.ค. 48 22:18:28 A:203.209.117.87 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 78 English Living Room (BrE sitting room) - an English coaching clinic อีก ๑ ความคิดของ tonmelb เร็ว ๆ นี้ tonmelb จากคุณ : tonmelb - [ 25 พ.ค. 48 22:38:11 A:203.209.117.87 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 79 A (personal) approach towards success in learning English May 30, 2005 @@@ เกร็ดย่อยของหลักภาษา I am having my lunch at the moment. at the moment, at this/that moment etc ในหนังสือหลักภาษาระบุว่า คำเหล่านี้ เป็น Adverb of Time มันก็ใช่ ถ้าเราพิจารณาที่หน้าที่ของมัน แต่ถ้าลงลึกแล้ว เราจะได้ เช่น at the moment ก็เรียกว่า (มีอีกหลาย ๆชื่อว่า) Prepositional Phrase/ Phrasal Preposition/ Preposition Phrase/ Prep of Time เช่นกัน และมีอีก ๑ ชื่อที่ขึ้นต้นด้วย cong แต่ไม่ขอกล่าวที่นี้ มันเรียกตาม ตัว prep. ที่อยู่หน้าคำ (in) the morning, (at) the moment Prepositional Phrase นี้มันไว้ขยายความประโยค ดังนั้นผู้เขียนหลักภาษาบางท่านเลยให้ Prepositional Phrase มีอีก ๑ ชื่อ หรือให้อยู่ในกลุ่ม Adverb of Time เพราะ Prepositional Phrase นี้ก็ถือว่ามันเหมือน/เป็น adverb เนื่องด้วยมันทำหน้าที่แบบ Adverb (ไว้ขยายประโยค) [แต่มีอีก ๑ ชื่อที่อาจจะเหมาะสมกว่า คือ Adverbial of Time เนื่องจาก Adverbial = เกี่ยวกับกริยาวิเศษณ์/ทำหน้าที่อย่างกริยาวิเศษณ์ (คำนั้นไม่ใช่Adverb โดยตัวมัน แต่ถูกนำมาใช้แบบ Adverb เท่านั้น และ Prepositional Phrase ก็ถือว่าใช่ เพราะมันแค่ทำหน้าที่ Adverb ตัวตนของมันไม่ใช่ Adverb)] ผู้เขียนหลาย ๆ คนจึงใช้ชื่อแทนว่า Adverbial/Adverb of Time ได้เลย เพราะหน้าที่มันเปลี่ยนไปแล้ว อย่าลืมว่า Preposition นั้นเขามีไว้---- เชื่อม---- ไม่ใช่ไว้----ขยายความ เฉกเช่น Adj/ adv --- ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรที่ Prepositional Phrase นี้ จะถูกเรียกว่า Adverbial/Adverb of Time และถูกจัดเป็น Adverbial/Adverb of Time ชนิดหนึ่ง @@@@@@@@@@@@ จึงขอสรุปดังนี้นะครับ คำ Prep ที่ตามด้วยคำนามบอกเวลานั้นมีหลาย ๆชื่อดังนี้ 1. Adverbial/Adverb of Time หรือ 2. Prepositional Phrase/ Phrasal Preposition/ Preposition Phrase/ Prep of Time อย่าไปปักใจเชื่อว่า วลีเหล่านี้ At the moment, in a week, in the morning, at lunch etc มีชื่อ Adverbial/Adverb of Time ชื่อเดียว หรือเป็น Adverbial/Adverb of Time อย่างเดียวนะครับ See you, Tonmelb ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ Nathavut woke up and looked around the room. She was not in the room any more. He was thinking about her. Nathavut thought that tomorrow he would talk to One’s Father about this. He closed his eyes again, but sleep refused to return easily. He got up at about six o’clock. Nathavut cleaned up the garden as usual. The monk came to him. “Up early today, Nathavut?” greeted the monk. “Yes, One’s Father,” he answered. Then he told the monk about what had happened the night before. “What can I do about her, One’s Father?” asked Nathavut anxiously. I very much sympathise with her. I do not want her spirit go around like this. I want her soul to find peace.” “You should do as much good as you can when you are alive. Share the wages of your good deeds with her. Her soul will find peace because of the power of your good deeds. Then she will be reborn in her next life,” explained One’s Father. “Will she come to visit me again?” “No, she will not,” continued One’s Father. “When you do a good deed, your mind will be strengthened. Therefore she cannot visit you because your mind has power over her spirit.” @@@@@@@@@@@@@@@@@@@ Nathavut nodded and bowed to the monk. One’s Father left to receive food from the villagers (This is a custom where people will make merits by giving food to monks. Nether are not people forced nor the monk beg for the food). After the monk was of sight, Nathavut vowed to do good deeds for the rest of his life. Somehow he felt relief that he could now no longer worry about Ploy. His past life was well and truly in the past. He was quite satisfied with his present life. He walked towards his bench sat, and felt peaceful. “Goodbye my dear Ploy,” Nathavut whispered. “I would love to spend my next life with you again, but now I seek peace.” Nathavut then left the bench to resume his daily work. @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 65 years later 1 January 2600 Nathavut is now an old man of 85 years of age. Nonetheless, he remains healthy for he has been always active for the rest of his life. He still lives alone at the same house. “Got to go to bed early tonight,” thinks he. He is rather spent as he has helped the monks and villagers at the temple during the day. Yes, today is New Year’s Day. Around 1:30 AM He dreams again. He dreams that he hears someone calling him outside the house. Nathavut then gets up and walks out of the room to investigate the noise. Down there he meets Ploy. Ploy gives him a complete artless smile. She says, “Time to go, dearest.” No resistance from Nathavut. He does not understand why. Nathavut walks towards her. On touching Ploy’s hand again, he turns a young man of 20 years of age again. Nathavut pulls Ploy into a hug. Both smile happily. “Yes, you are right. It’s time to go,” agrees he. Nathavut and Ploy then disappears @@@@@@@ THE END @@@@@@@ ตอนจบนี่ ผมจบด้วยเพลง “คำมั่นสัญญา” ประพันธ์โดยท่านสุนทรภู่ และแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้ว (มีเวอร์ชั่นของพี่ลิลี่เมย์ด้วย) แต่เพลงไม่ได้ save ไว้ และคงจะที่แปลไว้ก็ใช้ได้ ถ้าผู้อ่านท่านใด save ไว้ ช่วยนำมาลงด้วยนะครับ จากคุณ : tonmelb - [ 29 พ.ค. 48 23:32:06 A:203.209.117.120 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอแทรกตรงนี้นิด เพื่อแสดงความเห็นเกี่ยวกับ adverb และ preposition หน่อย   ตัวอย่างที่คุณต้นยกมาคือ "I am having lunch at the moment" โดยทำ parsing เฉพาะวลี "at the moment" ว่าเป็น adverb of time นั้นเห็นด้วย (อ้นที่จริง จะเรียกให้เพราะ ๆ เป็น "adverb phrase of time ก็ได้) แต่ไม่เห็นด้วยที่จะเรียกว่า preposition of time เพราะ adverb สามารถทำหน้าที่ขยาย verb, adverb และ adjective ได้ ขณะที่ preposition (บุรพบท) ไม่สามารถมีหน้าที่เช่นนั้นได้ ส่วนที่คุณต้น เรียกวลีนี้ (at the moment) ว่าเป็น prepositional phrase ด้วยนั้น ก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน เพราะprepositional phrase จะหมายถึง preposition ที่มีรากมาจาก preposition และที่สำคัญที่สุดคือยังทำหน้าที่เป็น preposition อยู่ (จะมาทำหน้าที่ขยายความอย่าง adverb ไม่ได้) ตัวอย่างของ prepositional phrase มีอาทิเช่น in order to, by dint of, owing to, due to, etc. ซึ่งเห็นได้ว่าคำ prepositional phrase เหล่านี้ก็ยังคงเป็น preposition อยู่ดี ไม่มีโอกาสทำหน้าที่เป็นคำขยายได้เลย ที่เขียนมานี้ ไม่มีเจตนาที่จะอวดเก่ง หรือเป็นการท้าทายคุณต้น ผู้ซึ่งผมเห็นว่ามีเจตนาดีต่อวงการศึกษาภาษาอังกฤษ หากแต่ต้องการแสดงความเห็นอีกด้านหนึ่งเพื่อให้พิจารณาและพิเคราะห์ต่อ ผู้เขียนยินดีน้อมรับการแสดงความเห็นต่างจากผู้เขียนข้างต้น เพื่อเป็นประโยชน์สำหรับผู้ใฝ่ศึกษาภาษาอังกฤษต่อไป จากคุณ : Nashville - [ 4 มิ.ย. 48 13:51:39 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณครับ คืออย่างนี้ครับ ---------------------แต่ไม่เห็นด้วยที่จะเรียกว่า preposition of time เพราะ adverb สามารถทำหน้าที่ขยาย verb, adverb และ adjective ได้ ขณะที่ preposition (บุรพบท) ไม่สามารถมีหน้าที่เช่นนั้นได้ ------------แต่ไม่เห็นด้วยที่จะเรียกว่า preposition of time เพราะ adverb สามารถทำหน้าที่ขยาย verb, adverb และ adjective ได้ ขณะที่ preposition (บุรพบท) ไม่สามารถมีหน้าที่เช่นนั้นได้-------------- อยากให้คุณ Nashville หรือท่านอื่น ๆ ช่วยชี้เเจงเพิ่มเติมครับ เท่าที่เข้าใจ คือ เราเข้าใจตรงกันว่า at that moment นั้น---ไม่ได้ทำหน้าที่อย่าง prep เเล้ว เพราะไม่ได้เชื่อมเเต่ขยายเเบบ adv เเต่ชื่อที่ให้นั้นมาจากหนังสือหลายเล่ม --- ช่วงนี้ผมเองต้องใจเย็น ๆ นิดนึง เพราะ hurt กับเรื่องบางเรื่องอยู่ (เเต่ไม่ใช่เรื่องเขียนคอลัมน์นะครับ ตามจริงเเล้ว มีความสุขกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ที่ได้มาเขียนอีก ) ( คุณ Nashville อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ ไม่ใช่เรื่อง column นี้ ตรงกันข้ามผมรู้สึกดีกับคำเเนะนำต่าง ๆ ที่เข้ามาครับ) จากคุณ : tonmelb - [ 4 มิ.ย. 48 15:26:27 A:203.209.113.216 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 82 โอเคครับคุณต้น เห็นว่าคุณต้นเข้าใจเจตนาผมดี จึงยินดีจะตอบเพิ่มเติม ตามหลักไวยากรณ์อังกฤษที่เรียนมา preposition ย่อมมีหน้าที่หลักประการหนึ่ง คือการเชื่อมระหว่าง verb และ noun ดังนั้น ไม่ว่า preposition จะอยู่ในรูปโดด ๆ คือคำเดียว หรือเป็น prepositional phrase คือในรูปของวลีก็ย่อมต้องมีหน้าที่เดียวกันดังได้กล่าวมาแล้วข้างต้น วลี "at the moment" นั้น เริ่มต้นด้วย preposition "at" ก็จริง แต่ไม่ได้เป็น prepositional phrase หากแต่เป็น adverbial phrase (of time) ที่คุณต้นเข้าใจว่า วลีนี้ไม่ได้ทำหน้าที่ preposition แล้วก็ถูกแล้ว (คือเป็น adverbial phrase ไปแล้ว) ที่คุณต้นบอกว่าชื่อที่ให้นั้น มาจากหนังสือหลายเล่ม อืม... เป็นไงไม่ทราบครับ แต่ตำราไวยากรณ์ที่ classic ของผมทุกเล่มยืนยันเรื่องที่ผมกล่าวตามข้างต้นได้ครับ จากคุณ : Nashville - [ 5 มิ.ย. 48 00:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ช่วงนี้ผมมัวแต่ยุ่งๆกับการเขียน dissertation เลยไม่ค่อยได้แวะเข้ามาในห้องเท่าไหร่วันนี้ได้อ่านคำตอบของคุณ Nashville แล้ว ผมมีความเห็นที่ค่อนข้างขัดแย้งนะครับ ผมคิดว่าคุณ Nashville คงเข้าใจนิยามของ Prepositional phrase ผิดไป เพราะอิงจากที่คุณ Nashville อธิบายว่า "เพราะprepositional phrase จะหมายถึง preposition ที่มีรากมาจาก preposition และที่สำคัญที่สุดคือยังทำหน้าที่เป็น preposition อยู่ (จะมาทำหน้าที่ขยายความอย่าง adverb ไม่ได้)...prepositional phrase มีอาทิเช่น in order to, by dint of, owing to, due to, etc. ซึ่งเห็นได้ว่าคำ prepositional phrase เหล่านี้ก็ยังคงเป็น preposition อยู่ดี ไม่มีโอกาสทำหน้าที่เป็นคำขยายได้เลย" อิงจาก Random House Webster's Dictionary นิยามของ Prepositional phrase คือ a phrase consisting of a preposition, its object, which is usually a noun or a pronoun, and any modifiers of the object, as in the gray desk I use. หรือจาก American Heritage Dictionary: A phrase that consists of a preposition and its object and has adjectival or adverbial value, such as in the house, in the people in the house or by him in The book was written by him. หรือจาก Webster's New World: a phrase consisting of a preposition and the noun or noun substitute that is its object และจาก Microsoft Encarta: phrase beginning with preposition: a phrase made up of a preposition followed by a noun or pronoun, for example, “over the hill.” Prepositional phrases can be used adverbially or adjectivally. สรุปง่ายๆก็คือ จะเป็น prepositional phrase ได้นั้นต้องประกอบด้วย 1. preposition และ 2 complement หรือ object ของ preposition นั้นๆ หน้าที่ของ prepositional phrase นั้นมีได้หลายอย่างครับ และ ที่พบบ่อยๆคือ การทำหน้าที่เป็น modifier คล้าย adjective หรือ คล้าย adverb ตามคำนิยามที่อิงมาจาก American Heritage หรือ Encarta ยกตัวอย่างเช่น The man in the white suit knocked on your door. กรณีนี้ in the white suit คือ prepositional phrase ที่ทำหน้าที่ขยายคำนามคือ the man We planted the tree behind the house. กรณีนี้ behind the house คือ prepositional phrase ที่ไปขยายกริยาคือ planted ส่วนที่คุณ Nashville เข้าใจว่าเป็น prepositional phrase นั้น ยังไม่เข้าข่ายครับ เพราะขาดส่วนที่เป็น object หรือ complement นั่นเอง ซึ่งอันที่จริงแล้ว เป็นชนิดหนึ่งของ preposition Preposition โดยทั่วไปแบ่งออกเป็น 3 ประเภทคือ Simple preposition: คือพวกที่มีหนึ่งหรือสองพยางค์ เช่น at, from, through, without เป็นต้น Compound preposition คือ พวกที่นำ simple prepostion มารวมเป็นคำใหม่ เช่น into, onto, upon เป็นต้น Complex preposition คือ preposition ที่ประกอบด้วยคำตั้งแต่สองคำขึ้นไปทำหน้าที่เหมือนกับ simple preposition เช่น according to, as well as, in favor of และ อีกหลายๆคำที่คุณ Nashville มองว่าเป็น prepositional phrase ครับ ป.ล: ที่คุณ Nashville บอกว่า ตำราไวยากรณ์ที่ classic อธิบายเหมือนที่คุณ Nashville ว่ามาข้างต้น ช่วยแนะนำสักเล่มสองเล่มได้เปล่าครับ บางทีผมอาจจะมีอยู่บ้างจะได้ลองศึกษาเพิ่มเติม บางทีผมเองอาจจะเข้าใจอะไรผิดไปก็ได้ครับ แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 48 06:01:29 แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 48 02:53:24 จากคุณ : promegax - [ 11 มิ.ย. 48 02:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 84 จากเวปนึง Run away = to escape from somewhere Run away from something/someone Run away = flee / escape from = หนีจาก/หลบหนีจาก หนีออกจากบ้าน คือ run away from home เหมือนที่น้อง ๆ ตอบไปครับ ยังมีคำว่า runaway (n) ที่แปลว่า คนหนีออกจากบ้าน เช่น A teenage runaway / runaway children แต่ runaway (adj) หมายถึง 1. ควบคุมไม่อยู่/หลุดจากควบคุม 2. รวดเร็ว ไม่นึกฝัน หยุดไม่อยู่ เช่น a runaway horse ( ม้าที่หลุดจากบังเหียน วิ่งไปแล้ว) A runaway victory/success ความสำเร็จ/ชัยชนะอย่างมาก อย่างท่วมท้น ประมาณว่า (คนมันจะดังหรือสำเร็จ) หยุดไม่อยู่หรอก นอกจากนี้เรายังใช้ในสำนวนต่อไปนี้อีก More examples: You need to run away from this bad situation now. = (ไปจากสถานการณ์อันเลวร้ายให้พ้นตอนนี้) Come on. Stop running away from the responsibilities. ( หลบหนี/ไม่รับผิดชอบต่อหน้าที่ความรับผิดชอบ) I managed to escape unhurt. ( หลบหนี/หนีมา/รอดพ้นออกมาโดยไม่บาดเจ็บเลย) Flee= to escape from danger He fled to Canada at the end of the Vietnam War. ( หนี/ลี้ภัยไปแคนาดาหลังสงครามเวียดนาม) Sam was arrested after trying to flee the country. ( โดนจับ/รวบในขณะที่พยายามจะหนีออกประเทศ) ผม tonmelb เองได้ความรู้นี้มาจาก Dict หลายๆ ๆ เล่ม และนำมาผสมผสานโดยใช้ ประสบการณ์การใช้ภาษาของตัวเอง จึงออกมาเช่นนี้ ทุกวันนี้ หนังสือ(ดี ๆ ) ก็ยังซื้ออยู่เสมอ และอ่านตลอดเวลา ผมจึงอยากแนะนำว่า การเรียนภาษาต้องอดทนฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง และลงทุนมากพอสมควร และไม่ต้องคิดเลยว่า เราจะพัฒนาอย่างไร ถ้า(ครู)ภาษาอังกฤษได้เงินเดือนน้อยมาก เพราะหนังสือและนวัตกรรมใหม่ ๆ มันออกมาตลอด ( โดยเฉพาะหนังสือจากต่างประเทศ) จะซื้อที ก็ต้องถามหัวหน้าหมวด Tonmelb ซื้อเอง ด้วยเงินตัวเอง เป็นของตัวเอง ถ้าจะถามว่า อย่างนั้นโรงเรียนตามต่างจังหวัดที่มีหนังสือหลักภาษาเก่า ๆ อยู่ในห้องสมุด ไม่แย่หรือ? ดังนั้นจะต้องซื้อหนังสือใหม่ ๆ อยู่ตลอดเวลา ขอตอบว่า ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง แต่ไม่ถูกเสมอไป เช่น Dict ของ Oxford นั้นจะ update ทุก ๆ 5 ปี ฉบับปัจจุบัน 7th Edition ไปหาซื้อได้ Dict ไม่ได้ออกทุกปี นอกนั้นต้องติดตามหน่อย ต้องเป็นแฟนพันธ์แท้ Practical English Usage 3rd Edition 2005 ก็ออกแล้ว Tonmelb มีครบทั้ง ๓ เล่ม 1st 1980 ซื้อปี 1991 2nd edition พิมพ์ 1995 Longman Language Activator ฉบับแรกปี 1993 และ 2002 ก็มี ที่เขียนมานี้เพียงอยากจะเสริมสิ่งที่พูดไว้ คือหนังสือหลาย ๆ เล่ม มันไม่ได้ออกทุกปี บางเล่มต้องรอนานกว่า Star War อีก และโดยเฉพาะซื้อที่เมืองไทย โรงเรียนหรือผู้เรียนน่าจะหาซื้อได้ ราคา Ok นะผมว่า ขอให้เชื่อผม เพราะว่า ราคาหนังสือที่นี่ถูกกว่าที่ Australia มาก ๆ ที่ Australia บางเล่มยังแพงกว่าที่ USA อีกครับ ถ้าซื้อได้ ขอให้ซื้อหลาย ๆ เล่ม อย่าประหยัดตรงนี้เลย ถ้าอยากเก่ง โรงเรียนเช่นกัน งบสร้างตึกยังแพงกว่าหนังสือดี ๆ หลายพันเท่านัก เราหลาย ๆ คนอยากให้ครูดำรงชีวิตอย่างสมถะ ผมเห็นด้วย แต่เท่าที่อ่านไม่มีเลยว่า ---- ต้องเตรียมส่วนนึงไว้ซื้อหนังสือ--------- (คือผมว่า ครูเรา โดยเฉพาะครูสอนภาษาอังกฤษ น่าจะมี--- ห้องสมุดย่อย ๆ ส่วนตัวในบ้าน----) สอนดีก็เหมือนทำบุญกับเด็ก นะครับ ขออนุโมทนา โชคดีครับ จากคุณ : tonmelb - [ 24 มิ.ย. 48 22:50:04 A:203.209.117.167 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 85 Self-actualisation/ actualization = self- realisation / realization The fact of using your skills and abilities and achieving as much as you can possibly achieve (Oxford ALD 7TH ED 2005) More definitions: When someone achieves what they want through work or in their personal life (Longman Dict of Contemporary English, 2003) Completely development or fulfillment of oneself or one’s own potential The achievement of one’s maximum potential (Webster’s II New College Dict, 1995) The fulfillment of one’s mental and moral potential (Chambers 21st Cent Dict, 1996) The realization of one’s whole personality and one’s understanding and development of all its aspects (The Chambers Dict, 1994) The development or fulfillment of one’s potential (The American Heritage College Dict, 2002) แปลไทย 1. ความสามารถที่ได้ใช้/การที่มีความสามารถที่ได้ใช้จุดเด่นของตัวเองได้อย่างเต็มที่ (เพราะรู้ตัวเองดีว่า ตนเองมีจุดเด่นตรงไหน ไม่มีความสงสัยในความสมารถของตัวเอง) เพื่อที่จะทำให้สิ่งที่ตนเองหวังเป็นจริง ให้สังเกตคำว่า self นะครับ นั่นคือ ทำนองว่า ตรัสรู้ด้วยตัวเองว่า ตัวเองมีดี (เหมือนกันนะ) Actualization/ realization คือ การทำอะไรก็ตามแล้วเกิดขึ้นมาจริง/สำเร็จจริง พอรวมกัน Self-actualisation/ actualization ก็คือ กระบวนการที่คน ๆ นั้นมาถึงจุดที่ว่า รับรู้ว่าหรือได้เรียนรู้ด้วยตัวเองว่าตัวเองมีความสามารถ และสามารถใช้ความสามารถที่มีอยู่ทำฝันของตัวเองให้ เป็นจริง Self-actualisation/ actualization ก็คงคล้าย ๆ กับการรู้ตัวเอง มองตัวเองอย่างเป็นอิสระ อย่างเป็นธรรม ( ค่อนมาทางการให้กำลังใจตัวเองหรือเห็นใจและให้อภัยตัวเองกับความบกพร่องบางเรื่อง) มองว่าตัวตนมีดีอะไรบ้าง และเมื่อพบแล้ว ก็มีความสามารถใช้จุดเด่นนั้นอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด ไม่ลังเล เพราะว่าไม่สงสัยตัวเอง หรือจุดด้อยบางจุด ไม่ได้ถูกนำมาคิด หรือมาบั่นทอนตัวเอง เมื่อไม่มีอะไรมาบั่นทอน ตนเองก็เป็นอิสระ ใจไม่ถูกทำร้าย ไม่ฝังใจ และไม่เสียเวลากับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ผลคือ ตนเองจึงได้ใช้ความสามารถได้อย่างเต็มที่ อย่างอิสระและอย่างมีความสุข ผลลัพธ์ คือ ความสำเร็จในชีวิต 2. ใช้ Self-actualisation/ actualization = self- realisation / realization เพื่อสื่อความหมายหรืออธิบายสาเหตุของความสำเร็จของคน ว่า คน ๆ นั้น/ความสำเร็จนั้น ๆ ที่เกิดขึ้นได้ เกิดจากกระบวนการทางความคิดและการจัดการนี้ กระบวนการนี้เกิดขึ้นกับคน ๆ นี้ ความหมายที่ให้ คือภาพรวมนะครับ ว่าต้องอย่างนี้ ต้องแนวนี้ พูดไปแล้ว กระบวนการ Self-actualisation/ actualization ยิ่งใหญ่และมีคุณค่านะครับ ( แต่เกิดยากนะ ตัว tonmelb เอง กระบวนการทางความคิดและการจัดการนี้ มันแวบไปแวบมา คืออยากเล่นละคร เพราะหล่อและมีความสามารถมาก ๆ (ฮา) แต่กดความสามารถไว้ง่ะ Self-actualisation/ actualization ไม่เกิดนะ ไม่เชื่อมั่น ทำงายดี) ไม่มีอะไรจะวิเศษไปกว่า การที่ได้ค้นพบตัวเอง ค้นพบศักยภาพของตัวเอง รู้คุณค่าของตัวเอง ท่านอื่นมีความคิดเห็นเพิ่มเติม เชิญเลยนะครับ Best wishes จากคุณ : tonmelb - [ 25 มิ.ย. 48 20:55:59 A:203.209.121.237 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 86 มีคำคมภาษาไทยอีกประโยคหนึ่งที่นักเล่นเนตควรจะจำเอาไว้ให้ขึ้นใจคือ "อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้" ผมเคยแปลเป็นภาษาฝาหรั่งว่า "DON'T POKE A SHORT POLE INTO A SHIT HOLE" ครูแอนดรูวส์จะจำเอาไปสอนฝาหรั่งก็ยังได้ ไม่สงวนลิขสิทธิ จากคุณ : td - [ 3 ก.ค. 48 17:21:41 A:61.91.79.33 X: TicketID:075211 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณ คุณ td ที่เข้ามาเยี่ยมครับ --------------------------- No matter ถึงจะเป็น Conj. เเต่โดยทั่วไป เราจะไม่เห็นคํานี้ใน List of Conjunctions ( ผมค้นหลายเล่มเเล้ว) เพราะ No matter มักจะจัดอยู่ใน Eng Expression No matter = ไม่(สําคัญหรอก)ว่า... 1. No matter how late it is, call me if you need help. ( ... however late...) ไม่ว่าจะดึกดื่นเท่าไหน โทรมาหานะถ้าต้องการการให้ช่วย(ความช่วยเหลือ) ใช้ It doesn't matter how... หรือ However late it is... เเทนได้ 2. No matter who calls me, say I am not in/out. ( ...whoever...) ไม่ว่าใครก็ตามที่โทรเข้ามา ( ไม่(สําคัญหรอก)ว่าใคร...) บอกไปว่า ผม/ดิฉันไม่อยู่/ออกไปเเล้ว 3. No matter where you go, i go.( wherever...) ไม่ว่าเธอจะไปไหน ฉันจะ(ติดตาม)ไปทุกที่ 4. No matter what he says about you, I won't believe you. ( whatever...) ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับตัวคุณ ฉัน/ผม(จะ)ไม่มีทางเชื่อ 5. Thai food is everywhere, no matter where you go. ( ... wherever) อาหารไทยมีทุกที่ ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน( เห็นหมด มีให้กินทุกที่) 6.Thai food is good, no matter where you eat. ( ... wherever) อาหารไทยอร่อยอยู่เเล้ว ไม่ว่าคุณจะไปกินที่ไหน ร้านไหน #### ข้อ 5- 6 นี้ เป็นความเห็นโดยภาพรวมนะครับ( คือส่วนใหญ่ที่เป็นเเบบนั้น/เเบบนี้) เช่น ข้อ 6 อาจมีบางท่านบอกว่า บางร้านในต่างประเทศอาจจะไม่อร่อย เเต่ความหมายที่ใช้ตรงนี้ ไม่ใช่ตรง ๆ เเบบนั้น 7. No matter how cruel you are to me, I still love you. ( however cruel...) ไม่ว่าเธอ/เนื้อนุ่มจะโหดร้าย/ใจร้ายกับพี่สักเพียงใด ผมก็ยังรักคุณ 8. I will go there, no matter what. ( ... no matter what happens.) ผมจะไปที่นั่น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น(กับผม) ก็ตาม = ตั้งเเต่ข้อ 2-8 โดยทั่ว ๆ ไป จะใช้ whatever, however, wherever, ... เเทน no matter what ได้ หรือ it doesn't matter + ประโยค เเทนได้ @@@@@@@@ เเต่จะไม่ใช่เเทนได้ทุกกรณี A>. I'll believe [whatever you say]. ถูก I'll believe no matter what you say. ผิด เหตุที่ผิด เพราะ [whatever you say]. เป็นกรรมในประโยคนี้ จึงใช้ no matter what... เเทนไม่ได้ นะครับ ซึ่งจะต่างกับ @@@@@ B> No matter what he says about you, I won't believe him. ( whatever...) ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับตัวคุณ ฉัน/ผม(จะ)ไม่มีทางเชื่อ ประโยคนี้ Whatever ... ใช้ No matter what... เเทนได้ เพราะ No matter what... เป็น Conj ไม่ได้เป็นกรรมของ V ใด Best regards จากคุณ : tonmelb - [ 3 ก.ค. 48 23:54:57 A:203.209.117.167 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 88 . เรียนคุณครูต้น ช่วยกรุณาไปตอบกระทู้ K3112616 ที่อยู่ถัดลงไปข้างล่าง ข้อ #629 ให้ด้วยจะขอบคุณมาก . จากคุณ : td - [ 4 ก.ค. 48 18:56:33 A:61.91.79.207 X: TicketID:075211 ]

ความคิดเห็นที่ 89 July 14, 2005 - เรียนท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้เครื่องบินเกิดขัดข้อง จำเป็นต้องนำเครื่องลงที่อินเดีย ขอให้ท่านผู้โดยสารโปรดรัดเข็มขัด" เครื่องบินเกิดขัดข้อง Engine trouble พี่คิดว่า (อาจจะ)ไม่มีกัปตันคนใดจะพูดออกมาตรง ๆ อย่างนั้นหรอกครับ เเค่พูดว่า ----------May I have your attention, please? We need to make/have an emergency landing in/at India. (ในกรณีนี้ใช้ at). Please fasten your seatbelt. Please remain seated for your safety. ก็หนาวเเล้วครับ Flight attendants >>> Stewardess Steward บนเครื่อง น้องก็ต้อนรับ Welcome on board/aboard our Royal Orchid Service flight operated by Thai Airways International. หรือ Welcome to every passenger on board/aboard our Royal Orchid Service flight operated by Thai Airways International. May I have your attention, please? We are now ready for a take off. Please fasten your seatbelt. เวลาเครื่องจะลง น้องก็พูดไป We are about to land at M airport. Please remain seated and do not alight from the aircraft until you are requested to do so. -------------------------------------- - คำว่า ( ตาก ) เนี่ย ใช้คำไหนดีครับ... air ได้ป่ะครับ ได้ครับ ( เเต่ว่า น้องเล่นศัพท์ฝั่งอังกฤษหมดเยย) to air the sheets( ผ้าปูที่นอน) well. Get your sweater out to air. ใช้ hang out the washing. ก็ได้ ------------------------------------------------------------ - ช่วยอธิบาย เกี่ยวกับ Relative pronoun พี่ขอฝากไว้ก่อน จะกลับมาช่วยเเถลงไขอย่างเร็วที่ซู้ด ( เเบบพอสังเขปนะน้อง) Sample ๆ ( เพิ่งเห็นว่าภาษาอังกฤษมีไม้ยมก ฮา) M road is the road [at which ] I live. ( formal) I like the way [that] she speaks English. Students [who] always study hard will pass their exams. จากคุณ : tonmelb - [ 14 ก.ค. 48 00:00:04 A:203.209.117.34 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 90 # 2 ส่องกระจก = A. 1. to look ( at oneself) in the mirror 2. to look at one's reflection in the mirror 3. to have a look in the mirror (4) to stare(จ้อง) at oneself in the mirror in [the] ไม่ใช้ [a] mirror นะครับ เหตุเพราะว่ามันเป็นสำนวนเฉพาะ fixed expression เราอาจเห็น dict เขียนนำว่า in a mirror ตรงนี้ถูกอยู่ เพราะ dict เเค่เเนะนำเเบบเป็นคำเท่านั้น พอต้องนำมาใช้ จำเป็นต้องเปลี่ยนจาก a เป็น the เพราะประโยคที่เเต่งมานั้นได้มี in a >> the mirror เป็นสำนวนเฉพาะ fixed expression นะครับ B. ใช้ a mirror ได้ในสำนวนคำพูดต่อไปนี้ เช่น ถือกระจก to hold a mirror , a rear-window mirror, a bathroom mirror คือสรุปง่าย ๆ ว่า คือ สำนวนทั่ว ๆ ไป กระจกธรรมดา ไม่ใช่เป็นเเบบสำนวนเฉพาะ fixed expression เช่น to look at oneself [in] the mirror C. a mirror of something เช่น tonmelb's writing is a mirror of the times. งานเขียนของ tonmelb (คือสิ่ง)สะท้อนของชีวิตยุคสมัย The poll gives an accurate mirror of public opinion. poll นี้(ให้ภาพที่ละเอียดเเม่นยำที่)สะท้อนความคิดเห็นของประชาชน ------------------------------------- เธอส่องกระจกตอนเช้า ก่อนออกไปทำงานทุกวัน = She looks ( at herself) in the mirror in the morning before leaving for work every day. ... every single day เน้นเกินไป ประโยคธรรมดา ๆ เเละเรียบง่ายในเนื้อหาเช่นนี้ every day เพียงพอเเล้วครับ every single day ไว้ใช้เมื่อต้องการเน้นจริง ๆ เช่น Please believe me I miss you every single day ( of my life). โรเเมนกระติกมาก ๆ เลย จากคุณ : tonmelb - [ 14 ก.ค. 48 00:01:28 A:203.209.117.34 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 91 มาต่ออายุ จากคุณ : .... - [ 3 ส.ค. 48 20:50:14 A:203.113.34.9 X:203.151.140.118 TicketID:092684 ]

ความคิดเห็นที่ 92 Er...how about 'every single and married day'? จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 6 ส.ค. 48 11:27:29 ]