ความคิดเห็นที่ 1 สนุกดีครับ....น่าติดตามดี แต่เอ๊ะ!ยังดูเหมือนมันยังไม่จบใช่ป่าวครับพี่ แกงส้มเช้ง.....อยากอ่านตอนจบ..อิๆๆ  ขอวิสาสะ แต่งเพิ่มตออนจบได้ป่าว? ...พฤติกรรมของเขาทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาตกใจ ภาพที่เห็นคือ เขาคุกเข่าอยู่บนพื้น ดวงตาเหม่อลอย แขนซ้ายทิ้งดิ่งลงข้างลำตัวอย่างหมดแรง แต่...ในมืออีกข้างหนึ่งของเขา... กำด้ามปืนคู่ใจ ที่เคยสังหารศัตรูของเขามาหลายต่อหลายราย นิ้วชี้สอดอยู่ในโกร่งไก... "กรูพร้อมแล้ว..." เสียงระเบิดดังสนั่น เข้าแทนที่ความเงียบยามราตรี ควันลอยออกจากปากกระบอกปืน เขาล้มลง ภาพสุดท้ายที่เข้ามองเห็น คือ สายน้ำปิงที่ไหลเอื่อยๆ แล้วทุกๆอย่างก็ค่อยๆมืดลงๆ... จากคุณ : น้องกี้...ความรู้แค่คืบ - [ 8 พ.ค. 48 23:10:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สนุกดีครับ เรื่องก็เป็น แบบหมดอาลัย ตายหรืออยู่ก็แค่นั้น เอาชื่อ "ยอม" เป็นไงครับ .................... คุณ คห2 หากกลับไปอ่านเรื่องเดิมของ จขกท ชายหนุ่มหมดโอกาศจะหยิบปืนเลยนะ เขาหมดอาลัยตาย อยาก ไม่คิดสู้ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นการตัดสินใจของคนที่เอาปืนมาจี้เขา หากคุณมาต่อเรื่อง แล้วไอ้คนจี้ นั่นไปไหนครับ อยู่ๆมาเห็นชายหนุ่มกำปืนแล้วยิงตัวเอง เรื่องอาจเขวจากเรื่องเดิมได้นะ เรื่องเดิม เหมือนจะแค่บอกความรู้สึก เมือ่เข้าตาร้าย ในช่วงลบของชีวิต แบบไม่ต้องให้บอกถึงเหตุการณ์ต่อจาก นั้นอีก อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด คนอ่านก็แค่ติดตามความรู้สึกตามชายหนุ่มในช่วงนั้น แค่นั้น ใครจะคิด ต่อไปก็แล้วแต่จะคิดไป ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา ???????????????? จากคุณ : PNY - [ 9 พ.ค. 48 12:28:43 A:207.38.181.133 X: TicketID:084009 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่จบอ่า จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 9 พ.ค. 48 13:08:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ้าว ไม่เห็นบอกว่า รออ่านต่อนี่นา หุหุหุ จากคุณ : PNY - [ 9 พ.ค. 48 13:59:21 A:207.38.181.133 X: TicketID:084009 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สองเดือนก่อนหน้านี้ ที่เพชรบุรี ชายหนุ่มเปิดประตูแล้วเดินลงจากรถกระบะ เขาก้าวเท้ามุ่งตรงไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขามองเลยป้ายชื่อร้านอาหารแล้วอมยิ้มอยู่ในใจ “Texas” นึกถึงหนังคาวบอยที่เคยดูในสมัยยังรุ่นๆขึ้นมาทันที พระเอกมักจะต้องเดินเข้ามาที่ร้านอาหารหรือบาร์เหล้า จากนั้นด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ เขาจะกลายเป็นศัตรูของคนทั้งร้าน แล้วฉากดวลปืนก็จะเริ่มขึ้น ผู้ร้ายจะโดนยิงล้มคว่ำลงอย่างง่ายดาย ด้วยฝีมือฉมังของพระเอก และหลังจากกลุ่มควันจากกระบอกปืนจางลง เขาจะยืนสงบนิ่งอยู่พักหนึ่ง พร้อมกับยกปากกระบอกปืนขึ้นมาเหนือริมฝีปากแล้วเป่าควันออกอย่างช้าๆ “นายช่าง มาแต่หัววันเลยนะครับ เชิญครับๆ” เสียงเรียกจากเจ้าของร้านฉุดเขามายังเหตุการณ์ปัจจุบันอีกครั้ง ชายหนุ่มพยักหน้าเบาแล้วเดินตามเจ้าของร้านไปยังมุมหนึ่งของร้านอาหาร ภายในร้านมีลูกค้าอยู่เพียงสี่ห้าราย เขานั่งลงที่เก้าอีก “เหมือนเดิมเฮีย” ชายหนุ่มพูดออกไปโดยไม่มองดูหน้าเจ้าของร้าน เขากวาดสายตาไปยังรอบๆอีกครั้งอย่างช้าๆ “มาคนเดียวเหรอนาย ลูกน้องไม่มาด้วยเหรอ” เสียงเหน่อของเจ้าของร้านยังดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถาม แต่ยกมือขึ้นข้างหนึ่งในลักษณะปราม เจ้าของร้านเดินจากไป พร้อมกับสายตาของชายหนุ่มที่จับกับภาพของชายคนหนึ่งที่กำลังจ้องมองมายังเขาพอดี เขาไม่ได้หลบสายตา เพราะรู้ดีว่าวันนี้ต่างคนต่างคือเป้าหมายของกันและกัน มันและพวกคงมานั่งรอเขานานแล้ว และวันนี้คงมีใครซักคน ไม่มันก็เขาที่ต้องไปเฝ้ายมบาล กลับแกล้มและเหล้าถูกยกมาถึงโต๊ะในอีกอึดในต่อมา พร้อมกับกระดาษแผ่นเล็กๆที่แนบติดมากับถาดรอง ชายหนุ่มคลี่กระดาษออกอ่าน ข้อความในนั้นไม่ได้ต่างจากที่เขาคาดไว้เท่าไหร่ เขาพับกระดาษแล้วใส่มันลงในกระเป๋าเสื้อ รินเหล้าใส่แก้ว แล้วกระดกมันผ่านลำคอลงไปอย่างรวดเร็ว ความอบอ้าวของอากาศบวกกับผลของน้ำเมาที่เพิ่งไหลผ่านลำคอลงยังกระเพาะ เล่นเอาชายหนุ่มสะท้านขึ้นมาครั้งหนึ่ง ชายหนุ่มยันตัวขึ้นจากเก้าอี้  หันมองไปยังเป้าหมาย ซึ่งตอนนี้มันทุกคนกำลังจ้องมองมาทางเขาเช่นเดียวกัน “สามต่อหนึ่ง” เขารำพึงอยู่ในใจแล้วเดินออกจากโต๊ะ พาตัวเองไปยังเข้าหาเป้าหมายอย่างช้าๆ เขาหยุดยืนในระยะสี่ก้าวห่างจากเป้าหมาย  สายตายังจับจ้องอยู่กับศัตรูเบื้องหน้า เป้าหมายของเขาลุกขึ้นจากโต๊ะในทันที มันก้าวเดินซวบๆมาประชิดที่ด้านหน้าเขา มันจ้องมองเขาอย่างเคียดแค้น เขาได้กลิ่นเหล้าจางๆจากลมหายใจ “มรึงแน่มาก” นั่นคือคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของมัน แทบจะทันที หมัดรุ่นๆของมันก็พุ่งตรงมายังหน้าของเขา เขาเอียงหน้าหลบ หมัดนั้นถากไปยังกกหู ชายหนุ่มถอยมาหนึ่งก้าว ย่อตัวลง แล้วทิ้งหมัดขวาเข้าที่ลำตัวของคู่ต่อสู้ คู่ต่อสู้ของเขาตัวงอคุดคู้ลงด้วยความจุก ไม่ต้องใช่ความคิด การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว คนลงมือก่อนย่อมได้เปรียบ ชายหนุ่มสาดเข่าเข้าที่ปลายคางของคู่ต่อสู่ทันที จนมันล้มหงายไปกองกับพื้น มือทั้งสองข้างยังกำอยู่ที่ท้องน้อย มันส่งสายตาเคียดแค้นมายังเขา แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ชายหนุ่มละสายตาจากภาพนั้น หันไปมองยังคู่ต่อสู่ที่เหลือ สองต่อหนึ่ง แต่โอกาสเป็นศูนย์ เขาประเมินสถานการณ์แล้วยืนนิ่งมองชายสองคนเบื้องหน้า ที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ เล็งปากกระบอกปืนมายังตัวเขา เขาเหน็บมือเข้าที่ชายเอว “ปัง” กระสุนนัดแรกจากศัตรูระบิดรังเพลิงพุ่งมายังตัวเขาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเซถลาไปตามแรงถีบของกระสุน  พร้อมกับความรู้สึกเย็นเยียบที่ไหล่ซ้าย ความรู้สึกเจ็บปวด และชาด้านพรั่งพรูออกมาพร้อมกับเลือดที่ค่อยๆซึมไหลจากบาดแผล และก่อนที่กระสุนนัดที่สองจะตามมา ชายหนุ่มรีบก้มตัวลงแนบกับพื้น คว้าปืนจากเอว หันปากหระบอกปืนไปยังเป้าแล้วเหนี่ยวไกติดๆออกไปสองนัด เขาไม่ได้หันไปมองว่ากระสุนเข้าเป้าหรือไม่ วินาทีถัดมาเสียงปืนเงียบลง เขาเงยหน้าขึ้น จึงพบว่าตัวเองกำลังหมอบอยู่ท่ามกลางชายทั้งสามคน ทุกคนเล็งปากกระบอกปืนมายังเขา มือข้างที่ถือปืนของเขาสั่นอย่างบังคับไม่ได้ เขาลดปากกระบอกปืนลงอย่างช้าๆ และวางมันลงที่พื้นเบื้องหน้า “หมาลอบกัด” เขาสบทออกมาแล้วถุยน้ำลายลงกับพื้น แทบจะทันทีแข้งลุ่นๆจากชายคนหนึ่งคนก็สาดเข้าที่ชายโครงของเขา เขากระเด็นไปตามแรง รู้สึกจุดเสียดร้าวไปทั้งร่าง “เก็บมัน” จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 9 พ.ค. 48 14:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เย้ ๆ  กลับ มาซะที   ดีใจจัง จากคุณ : devilvodka - [ 9 พ.ค. 48 20:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีใจที่วอดก้ากลับมาเย้ๆๆ อิๆๆ มาเปงแฟนกานเถอะ เอิ๊กๆๆ ญี่ปุ่นหนาวป่ะ มีคนกอดไหม รู้สึกว่าโพสต์ห้องนี้เงียบๆพิกล เหมือนผีหลอก จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 10 พ.ค. 48 13:43:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เวลาปัจจุบัน “มรึงอยากตายมากนักใช่ไหม” เสียงของผู้มาเยือนดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าก้าวมายังด้านหน้าเขาอย่างช้าๆ ชายหนุ่มก้มหน้าลงแล้วหลับตา ปล่อยบุหรี่ที่คาบอยู่ในปากหล่นไปยังพื้นด้านหน้า  นึกอโหสิ อยู่ในใจ “กรูเอง ทำถอดใจ” ชายหนุ่มลืมตาขึ้น วินาทีแห่งความตายผ่านพ้นไปอีกครั้ง เขาสบตาผู้มาเยือน แล้วถอนหายใจเบาๆ “เล่นบ้าๆนะมรึง” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วชกเบาๆเข้าที่หน้าอกของชายคนนั้น “ไม่ระวังตัวเลยนะมรึง ถ้าเป็นคนอื่นมรึงดับไปแล้ว” ชายคนนั้นเก็บปืนใส่ซองที่ข้างเอวแล้วเดินเข้ามากอดคอชายหนุ่ม “กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยว่ะ ว่าแต่มรึงมาได้ไงวะ” “กรูกำลังหนี” ชายคนนั้นยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆ แล้วผละมาจ้องหน้าชายหนุ่มแน่วแน่ “หนี ......คนอย่างมรึงเนี่ยนะหนี” ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ “ใช่ กรูกำลังหนี แต่ทกรูไม่รู้ว่ากำลังหนีอะไร” ชายผู้มาเยือนหัวเราะเบาๆ “เล่นสำนวนอะไรมรึง กรูรู้วีรกรรมมรึงดี แม้กรูจะอยู่เชียงใหม่ก็เถอะ” ชายหนุ่มหลบตา เดินไปเกาะราวสะพานแล้วเหม่อมองไปยังสายน้ำเบื้องล่าง “มรึงว่าที่กรูทำมาทั้งหมด มันผิดมากไหม” ชายผู้มาเยือนเดินมาราวสะพานข้างๆชายหนุ่ม  เขายังคงจ้องมองมาที่ชายหนุ่มอย่างไม่กระพริบตา “มีอะไรที่มรึงอยากบอกกรูไหม กรูหมายถึงเรื่องที่กรูไม่รู้” ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง ควานหาบุหรี่ในกระเป๋าจุดมันขึ้นสูบ แล้วยื่นซองบุหรี่ไปให้สำสหายเก่า “กรูเลิกแล้ว ว่าแต่มรึงเถอะ มีอะไรก็พูดมาอย่าทำอ้ำอึ้ง” ชายหนุ่มหันมาสบตาเพื่อนเก่า เขายิ้มที่มุมปาก มันคงจะดีถ้ามีใครมารับฟังความรู้สึกลึกๆจากเขาบ้าง  และบางทีค่ำคืนอันเปลี่ยวเหงานี้คงจะผ่านพ้นไป เขาอาจจะกลับไปเป็นคนคนเดิม “ไปดินเหล้ากัน เดี๋ยวกรูเล่าให้ฟัง” จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 10 พ.ค. 48 15:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เวลาปัจจุบัน บาร์แห่งหนึ่งในเมืองเชียงใหม่ “อย่างที่กรูเล่าให้ฟังนั่นแหละ กรูกำลังหนี” เพื่อนเก่าาถอนหายใจเบาๆ “มรึงหนีความจริงเรื่องที่เธอรักมรึงเนี่ยนะ” “คงงั้นมั้ง กรูทำให้เธอเจ็บปางตาย  กรูก็ได้แต่หวังว่าซักวันเธอจะลืมกรูได้” “แต่มรึงยังไม่ลืมเธอ” ชายหนุ่มส่ายหัวเบาๆ “ไม่รู้ซิ กรูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน” “มรึงรู้สึกผิดที่เธอฆ่าตัวตายเพราะมรึง ใช่ไหม..... แต่เธอก็ไม่ตายนี่หว่า มรึงอ่ะคิดมาก” ชายหนุ่มหยิบแก้วเหล้าของตัวเองขึ้น แล้วกระดกมันผ่านลำคอ “อาจจะใช่” “แล้วมีใครรู้บ้างว่ามรึงมาเชียงใหม่นอกจากกรู” ชายหนุ่มเคลงหัวไปมา “ไม่มี ว่าแต่มรึงรู้ได้ไง ว่ากรูอยู่เชียงใหม่” “บังเอิญมั้ง ........ก็มรึงเดินผ่านหน้าร้านกรูไป เรียกเท่าไหร่ก็ไม่หัน กรูเลยเดินตามมรึงมาเรื่อยๆนี่แหละ” ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ “ว่าแต่มรึงจะอยู่เชียงใหม่นานไหม” “ไม่รู้ว่ะ” “แล้วงานรับเหมาล่ะ ของบริษัทมรึงอ่ะ” “กรูลาออกแล้ว” “อ้าวทำไมวะ” “ไม่รู้ซิ กรูไม่อยากใช้ชีวิตแบบเก่าๆ มันตื้อๆยังไงไม่รู้” “อืม กรูไม่รู้นะว่ามรึงคิดอะไร แต่ในโลกนี้หาคนที่รักเราจริงๆได้ยาก กรูไม่ได้บอกใครมรึงกลับไปหาเธอ แต่กรูอยากจะบอกมรึงว่าอย่าทำให้คนที่มรึงรัก และรักมรึงเสียใจ" ชายหนุ่มพยักหน้าอือออไปกับถ้อยคำของสหายเก่า มันคงจะจำมาจากไหนซักแห่ง หรือไม่ก็เป็นคำพูดล้วนๆที่ออกมาจากก้นบึ้งของมิตร แต่ถ้อยคำนั้นบาดลึกลงไปในจิตใจของเขา ชายหนุ่มเงยหน้าสบตาเพื่อนเก่าอย่างจริงจัง คำถามมากมายก่อตัวขึ้นในสมอง สหายเก่าลุกจากเก้าอี้ เดินเข้ามาตบไหล่เขาเบาๆเชิงปลอบใจ “กรูไปก่อนนะ ต้องกลับบ้าน ออกมาไม่ได้บอกใครกลัวเขาเป็นห่วง” “เออ ไปเถอะ โชคดีว่ะ” “ไม่ต้องห่วงกรู มรึงอ่ะระวังตัวไว้ กรูไปนะ” สหายเก่าเดินออกไปจากร้าน ส่วนชายหนุ่มยังนั่งอยู่เก้าอี้ตัวเดิม เขาไม่รู้สึกกระหายน้ำเมาอีกต่อไป 3.10 ชายหนุ่มเดินออกจากร้านเหล้า หันมองไปรอบๆตัวอย่างช้าๆ เขายังไม่มีที่ไปเช่นเคย เขาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วออกเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 10 พ.ค. 48 16:39:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ใช่อ่ะ  เงียบ จริงๆด้วย คุณส้ม แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็คงมีคนที่นี่ ชอบงานคุณส้มเองแหละ   ไปเที่ยวไหนมาอ่ะ ไม่เห็นเอามาเล่าเลย ปล. อุ๊ยพูดอะไรยังงั้น ล่ะคะ คิดนานมั้ยเนี่ย  คุณส้ม แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 48 20:34:53 จากคุณ : devilvodka - [ 10 พ.ค. 48 20:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ค่ำคืนอันเหน็บหนาว เนิ่นนานบนหนทางที่เปลี่ยวเหงา เหงาจนอยากจะโอบกอดใครซักคน ใครคนที่เขาทิ้งเธอไว้ข้างหลัง ใครคนที่ทำให้เขาเจ็บตัว และจากมาโดยไม่บอกกล่าว ชายหนุ่มจุดบุหรี่มวนสุดท้ายขึ้นสูบ แล้วกว้างซองทิ้งลงข้างทาง เขาหยุดเดิน และเริ่มมองไปรอบๆตัวอีกครั้ง คงใกล้สว่างแล้ว  แสงเงินแสงทองทาทับขอบฟ้าตัดกับหมอกหนายามเช้า เขาเพ่งมองตัดสายหมอกออกไปเพื่อระบุที่อยู่ของตัวเอง ซักพักเมื่อปรับสายตาได้ เขาก็รู้จุดหมายปลายทางของเช้านี้ เขาหิว หิวอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อหาร้านขายอาหารยามเช้า ยังคงมีแต่ตัวเขากับความเงียบบนถนนเส้นนั้น เขาก้าวเท้าต่ออีกครั้งอย่างช้าๆ จุดมุ่งหมายคือร้านขายกาแฟที่หน้าสถานีรถไฟ ซึ่งอยู่ห่างออกไปราวยี่สิบนาที ราวหกโมงเศษชายหนุ่มนั่งจิบกาแฟอยู่ที่ร้านหน้าสถานีรถไฟ แม้ไม่ได้นอนมาทั้งคืน แต่เขากลับไม่รู้สึกง่วง ความรู้สึกครั่นเนื้อครั้นตัวกลับมาอีกครั้ง หลังจากร่างกายอุ่นขึ้น นึกอยากจะอาบน้ำขึ้นมาทันใด เขาลุกออกจากร้านริมทาง วางเศษเงินไว้บนโต๊ะ แล้วเดินมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟ เขาคิดจะลูบล้างตัวที่เหนียวเหนอะ ชายหนุ่มเดินเรื่อยๆเข้ามายังสถานีรถไฟ เขาเหลือบเห็นรถไฟจากกรุงเทพเพิ่งเข้าเทียบชานชรา ผู้โดยสารทยอยเดินลงจากตู้โดยสาร เสียงเอะอะจอแจดังไปทั่ว ตามด้วยเสียงประกาศจากทางสถานี เขาละสายตาแล้วเดินหลบเข้าห้องน้ำไป เขารู้สึกสดชื่นขึ้นเมื่อเดินออกจากห้องน้ำ หัวสมองปลอดโปร่งราวกับเรื่องราวทั้งหมดโดนชะล้างออกไปพร้อมกับน้ำที่ล้างหน้า เขามองไปรอบๆตัว สายตาเขามองเลยไปยังขบวนผู้โดยสารที่ว่างเปล่า ผู้โดยสารเดินเลยจากขบวนเพื่อนมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางของตน เขาเหม่อมองไปเรื่อยๆจนสายตาจับกับภาพๆหนึ่ง ชายหนุ่มเพ่งสายตาตัดกับสายหมอกยามเช้าไปยังภาพที่เห็นอีกครั้ง ภาพของหญิงสาวที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่ทางลงของตู้โดยสาร ในมือเธอถือกระเป๋าใบใหญ่สองใบ ชายหนุ่มสืบเท้าไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เพื่อให้แน่ใจกับภาพที่เห็น เขารับรู้ถึงเสียงของหัวใจที่มันเต้นแรงขึ้น เมื่อรู้แน่ๆว่า เขาไม่ได้ตาฝาด ชายหนุ่มหยุดยืนเมื่อเข้ามาในระยะที่พอมองเห็นกันและกัน ทันที่ที่เธอหันมาและสบตาเขา กระเป๋าทั้งสองใบในมือก็ถูกทิ้งลงกับพื้น หยาดน้ำใสๆพรั่งพรูลงอาบแก้ม เธอยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน ชายหนุ่มก้าวเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ ทุกก้าวมั่นคง มีจุดหมาย ปล. คุณจะเชื่อไหม ถ้าผมจะบอกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริง จริงๆนะ ไม่ได้โม้ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 48 04:54:27 จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 11 พ.ค. 48 04:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อย่า บอกนะ ว่า ชายหนุ่มคือ คุณส้มอ่ะ      อิอิ จากคุณ : devilvodka - [ 11 พ.ค. 48 05:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ม่ายช่าย 2510 น้า ดู พศ ก่องจิ แง่มๆๆ จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 11 พ.ค. 48 05:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ๋อรู้แล้ว คุณส้มก็คือ ลูกชายของ ชายหนุ่มและหญิงสาวคนนัน้ นั่นเอง     ทั้งกระทู้ นี่มีแค่คนเขียนกะคนอ่าน สองคนใช่มะเนี่ย จากคุณ : devilvodka - [ 11 พ.ค. 48 05:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาโพส เกือบๆ จะเช้า  เลยนะ คุณส้ม  แต่ก็ดี อ่ะ ตื่นมา เจ็ดโมงของที่นี่ ก็ได้มาอ่านเลย ยังเดาไม่ออกเลยว่าเรื่องนี้มันแนวไหน ปล   ไม่ลองไปแปะลิ้งค์ ที่ห้องสยามล่ะ  จะได้มีเพื่อนมาอ่านเพิ่มไง   โพสคนเดียวระวังผีหลอกนะ จากคุณ : devilvodka - [ 11 พ.ค. 48 23:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่เอา อยากอยู่กะเธอสองคน จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 11 พ.ค. 48 23:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่เห็นบอกเลยอ่ะ ว่าเรื่องจริงจากไหนอ่ะ จากคุณ : devilvodka - [ 12 พ.ค. 48 00:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตามมานะคนฉวย อิๆๆ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3472265/W3472265.html#1 จากคุณ : แกงส้มเช้ง - [ 12 พ.ค. 48 23:02:56 ]