PANTIP.COM : K3464939 บทความเรื่องท่านกิมย้งในฐานะนักวิชาการ [นิยายกำลังภายใน]

บทความเรื่องท่านกิมย้งในฐานะนักวิชาการ

อ่านเพื่อประดับความรู้นะครับ

---------------------------------------------------
จอมยุทธผู้อำลา ณ เจ๋อเจียง(Zhejiang)

โดย คุณ Xing BAO
จากหนังสือ Shanghai Star วันที่ 13 มกราคม 2548

ใครที่เป็นนักเขียนนิยายยุคปัจจุบันที่มียอดจำหน่ายสูงสุดในประเทศจีน? แม้ว่าจะไม่มีการบันทึกสถิติ
อย่างเป็นทางการ คนส่วนใหญ่ย่อมเห็นพ้องว่าท่านกิมย้งผู้เป็นปรมาจารย์ของนวนิยายกำลังภายใน
นั้นเป็นผู้คว้าชัย

ในคำนำของนิยายของท่านที่เป็นฉบับภาษาอังกฤษเรื่อง "The Book and the sword-ตำนาน
อักษรกระบี่หรือจอมใจจอมยุทธ" ผู้แปลคือ เกรแฮม เอิร์นชอว์ ได้อธิบายไว้ว่าผู้ประพันธ์นั้น "เป็นที่
ประจักษ์" ว่าเป็นนักประพันธ์ชาวจีนที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในโลก

ตามคำกล่าวของคุณ Simon Aligen บรรณาธิการผู้มีประสบการณ์สูงของนิตยสาร the Far
Eastern Economic Review นั้น นิยายขของท่านกิมย้งกว่าร้อยล้านก็อปปี้ นับรวมทั้งฉบับไม่มี
ลิขสิทธิ์ด้วยได้ถูกจำหน่าย และก็เป็นที่เชื่อว่าผู้อ่านน่าจะจำนวนสองเท่าตัวได้เคยอ่านหนังสือของท่าน
กิมย้ง

"กิมย้ง" - เป็นนามปากกาของท่าน Cha

เลี้ยงย้ง หรือ Louis Cha - ถือกำเนิดที่เจ๋อเจียง และขณะนี้อาศัยที่ฮ่องกง นามของเขามักจะปรากฏ
ทางสื่อ เรื่องราวล่าสุดของท่านที่กล่าวขวัญกันในข่าวคือการอำลาตำแหน่งคณบดีของ the College of
Humanities ที่มหาวิทยาลัยเจ๋อเจียง

"ผมมีวัยถึง 80 ปีแล้ว กล่าวโดยปกติ ศาสตราจารย์จะเกษียณตัวเองเมื่อเขาอายุ 60 ปี" ท่านกิมย้งกล่าว
ยืนยันการตัดสินใจของท่านที่จะลาออกต่สื่อท้องถิ่นในสัปดาห์นี้ "แต่ผมจะยังเป็นอาจารย์ผู้กำกับการ
ศึกษาของนักเรียนระดับสูงกว่าปริญญาตรีทั้งสามคนของผมต่อไปจนกว่าพวกเขาจะทำงานวิจัยเสร็จ"

จากเสียงสะท้อนของการโต้แย้งที่เกิดขึ้นเมื่อเขารับตำแหน่งในพ.ศ.2542 การลาออกของเขากระตุ้นให้เกิด
การโต้แย้งใหญ่โตต่อฐานะทางการศึกษาของท่าน นักประพันธ์ผู้โด่งดังควรจะมีสิทธิเข้ารับตำแหน่งทาง
วิชาการในระดับสูงหรือไม่?

"เหตุผลของการลาออกของท่านนั้นเกี่ยวกับการคัดค้านของดิฉันต่อวิธีการสอนของท่าน ดิฉันหวังว่าจะ
สามารถทำความตกลงกับท่านได้" Zhu Xiaozheng ซึ่งเป็นนักเรียนคนหนึ่งของท่านกิมย้งกล่าวต่อหนังสือ
พิมพ์ The Bund เธอและนักเรียนอีกสองคนซึ่งเอกทางด้านปรระวัติศาสตร์จีนโบราณอยู่ภายใต้การดูแล
ของท่านกิมย้ง

ตามที่ในหนังสือพิมพ์กล่าว คนในวงในบอกว่าท่านกิมย้งแทบไม่มาให้ความรู้แก่นักเรียน แม้ว่าท่านจะรับผิด
ชอบในการดูแลพวกนักเรียน แม้ว่าบางทีท่านจะพานักเรียนไปร่วมการสัมมนาหลายครั้ง คุณครูจะพบปะกับ
พวกนักเรียนเพียงครั้งเดียวในหนึ่งภาคเรียนที่จะคุยกันหลายชั่วโมง ไม่เคยมีชั้นเรียนที่เป็นทางการ

นักเรียนอีกคนของท่านกิมย้งคือ Lu Dunji กล่าวว่ามันยากที่จะบอกว่าเขาได้เรียนรู้อะไรจากอาจารย์ผู้ดูแลเขา

การวิพากษ์จากภาควิชาปรระวัติศาสตร์ในโรงเรียนนั้นค่อนข้างรุนแรง นักเรียนคนหนึ่งกล่าวว่าท่านกิมย้งเคย
บอกครั้งหนึ่งถึงการที่จักพรรดิ์จะร่วมปรึกษากับผู้สำเร็จราชการในเรื่องกิจการของรัฐในสมัยราชวงศ์ซ่ง
ค.ศ.960-1279) "แต่ว่าบันทึกทางประวัติศาสตร์กล่าวอย่างขัดเจนว่าระบบการร่วมปรึกษานี้ยุติลงแล้วใน
สมัยราชวงศ์ซ่ง" เขากล่าว

Fu Guoyong ผู้เขียนหนังสือ "ชีวประวัติของท่านกิมย้ง" กล่าวว่าปัญหาของท่านกิมย้งคือว่าท่านต้องการ
ได้รับการจดจำในฐานะนักวิชาการทางประวัติศาสตร์ แทนที่จะเป็นนักเขียนนิยายกำลังภายใน "นิยาย 15 เรื่อง
ของท่านนั้นเพียงพอต่อความเหมาะสมในตำแหน่ง ท่านไม่จำต้องทำงานหนักเพื่อให้มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับ" เขา
กล่าวต่อ The Bund

สถานะที่ไม่แน่นอน

ในวงการวรรณกรรมของจีนมิได้ยึดถือนิยายกำลังภายในในฐานะสูง กลับมองว่าเป็นนิยายประเภทที่โดยเปรียบ
เทียบแล้วออกจะด้อยคุณค่า

นิยายบู๊เป็นวรรณกรรมจีนรูปแบบหนึ่ง กำเนิดในช่วงราชวงศ์ชิง (ค.ศ.1644-1911) เรื่องเหล่านี้มักกล่าวถึง
วีรบุรุษกลุ่มหนึ่งซึ่งร่วมอุดมการณ์ในความยุติธรรม เหล่าวีรบุรุษมักลงโทษคนเลว และสนับสนุนให้คนทำความดี
หนังสือวางศิลปะการต่อสู้แบบจีนไว้เป็นศูนย์กลางของเรื่อง ด้วยการต่อสู้แบบรุนแรงเป็นบทบาทเด่น

ดังนั้นเมื่อท่านกิมย้งถูกจจัดให้อยู่ใน 10 อันดับแรกของนักวรรณกรรมในทศวรรษที่ 20 จากการลงคะแนนเสียง
(การลงคะแนนจัดโดยสื่อในประเทศที่โด่งดังกว่านับสิบคน) เป็นรองเพียงนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่นาม Lu Xun (ค.ศ.
1881--1936) พายุแห่งการวิพากษ์วิจารณ์ก็โหมขึ้น นักวิจารณ์ผู้แค้นเคืองกล่าวว่าพวกเขาตะลึงงันต่อผลการลง
ความเห็นนี้ โดยโต้แย้งว่าท่านกิมย้งผู้เขียนนิยายกำลังภายในอันด้อยค่า - ไม่ถือว่าอยู่ในระดับเดียวกับอัจฉริยะทาง
วรรณกรรมเช่น Lu Xun

แต่ความโด่งดังของท่านกิมย้งสำหรับผู้อ่านนั้นเป็นความจริงที่มิอาจโต้แย้ง ผู้คนเรียกท่านกิมย้งว่าเป็น "จอมยุทธ์"
และให้ข้อสังเกตว่านิยายของท่านมีผู้ศึกษาอยู่มาก รวมทั้งทางวิชาการ การสัมมนาเกี่ยวกับนิยายของท่านมีขึ้นทั่ว
ประเทศ

สถานีโทรทัศน์กลางของประเทศจีน (CCTV) จัดสร้างละครจีนฉายทางโทรทัศน์ที่ลงทุนสูงหลายเรื่อง ซึ่งเป็นผลงาน
ตามต้นเรื่องจากนิยายท่านกิมย้ง หนังสือถูกพิมพ์ซ้ำหลายครั้งในหลายภาษาในทวีปเอเชีย รวมทั้งภาษาญี่ปุ่นและ
เวียดนาม และยังตีพิมพ์ทั้งฉบับละเมิดลิขสิทธิ์และมีลิขสิทธิ์ภาษาจีนในไต้หวันและในจีนแผ่นดินใหญ่

ท่านกิมย้งจริงๆเป็นนักหนังสือพิมพ์ บรรณาธิการและเจ้าของโรงพิมพ์ ท่านเริ่มงานที่หนังสือพิมพ์ Ta Kung Pao
ในฮ่องกงในพ.ศ.2491

ท่านเริ่มต้นเขียนและจัดพิมพ์นิยายบู๊ในพ.ศ.2498 ขณะที่ทำงานกับหนังสือพิมพ์ Hsin Wan Pao ช่วงพ.ศ.2498
และ พ.ศ.2517 ท่านจัดพิมพ์ผลงาน 15 เรื่องภายใต้นามปากกากิมย้ง

"เป็นงานหนักและเจ็บปวดมากที่จะเขียนนิยายซึ่งวางรูปแบบตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์รายวัน" ท่านกล่าวครั้งหนึ่ง "แต่
ก็น่าสนใจที่ผู้คนนับพันสามารถร่วมในความเป็นจินตนิยายไปพร้อมกับผู้แต่ง"

ผู้นำประเทศคนก่อน เติ้งเสี่ยวผิง (พ.ศ.2447-2540) เป็นหนึ่งในผู้คนที่ติดตามจินตนิยายของท่าน ในวันที่ 18
กรกฎาคม 2524 เมื่อท่านเติ้งต้อนรับท่านกิมย้งที่กรุงปักกิ่ง ประโยคแรกของเขาคือ "ผมเคยอ่านนิยายของคุณ"

(ยังมีต่อ)

จากคุณ : พญาเหยี่ยว - [ 9 พ.ค. 48 17:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2

ต้นฉบับมาจาก http://app1.chinadaily.com.cn/star/2005/0113/pr13-1.html ครับ

Knight fall in Zhejiang

By Xing BAO

Shanghai Star. 2005-01-13
WHO is the best selling modern author in China? Although no official statistics are available, most people would agree that Jin Yong the undisputed master of the kungfu novel is the winner.

In the preface to the English edition of Jin's novel "The Book and the sword", translator Graham Earnshaw describes the author as "by far" the most popular Chinese novelist in the world.

According to Simon Aligen, an experienced editor of the Far Eastern Economic Review, more than 1 billion copies of Jin Yong's books, including pirated copies, have been sold. And it is believed that probably double that number of people may have read Jin Yong's books.

"Jin Yong" - the pen name of Cha

Leung-yung or Louis Cha - was born in Zhejiang Province and now lives in Hong Kong, his name often appearing in the media. The recent story about him to be widely covered in the news was his resignation from the position of president of the College of Humanities at Zhejiang University.

"I am 80 years old now. Generally speaking, professors retire once they are 60 years old," Jin said, confirming his decision to quit to local media this week. "But I will direct my three graduate students until they complete their research."

Echoing a parallel dispute when he accepted the position in 1999, his departure has stimulated a huge dispute over his academic credentials. Is a popular novelist qualified to hold a senior academic position?

"The reason for his departure was related to my protest against his educational methods. I hope I can be reconciled with him," said Zhu Xiaozheng, Jin's student, speaking to The Bund newspaper. She and two other students major in ancient history under Jin's direction.

According to this newspaper, an insider said Jin Yong had scarcely any academic contact with his students, even though he was responsible for their supervision. Although he would sometimes take students with him to attend various seminars, the teacher would only meet with students once a term when he would chat for hours. There were never any formal classes.

Another of Jin's students, Lu Dunji, said it was hard to tell what he had learned from his supervisor.

Criticism from the history department in the college was rather serious. One student reported that Jin had once spoken of the emperor sitting together with ministers to discuss matters of State during the Song Dynasty (960-1279). "But the historical record clearly states that this system of sitting together was terminated in the Song Dynasty," he said.

Fu Guoyong, who wrote the book "Biography of Jin Yong", said Jin's problem is that he wants to be recognized as a scholar of history instead of a kungfu novel writer. "His 15 kungfu novels are enough to justify his position. He has no need to work hard to make his reputation," he told The Bund.

Uncertain status

Chinese literary circles have not traditionally held martial arts novels in high regard, considering them to be a comparatively degraded genre of fiction.

Kungfu stories, a unique form of Chinese literature, originated during the Qing Dynasty (1644-1911). These stories generally depict a band of heroes as the embodiment of justice. The heroes always punish villains and encourage people to do good. The books place Chinese kungfu in the central position, with violent fighting playing a prominent role.

So when Jin Yong was judged one of the top 10 literary models of the 20th century by popular vote, (the vote was organized by dozens of major domestic media) second only to the great writer Lu Xun (1881-1936), a storm of criticism arose. Outraged commentators expressed their shock about the result, arguing that Jin - a lowly writer of kungfu novels - did not belong on the same list with a literary genius such as Lu Xun.

But Jin's popularity with readers was an indisputable fact. People called Jin a "knight" and noted that his novels are studied by many people, including scholars. Seminars about Jin's novels have been held around the country.

China Central Television (CCTV) made a number of expensive TV series, based on kungfu novels by Jin Yong. The books have been re-published many times, in a number of different Asian languages including Japanese and Vietnamese. They have also been published in both pirated and official Chinese versions in Taiwan and on the Chinese mainland.

Jin Yong is actually a journalist, editor and publisher. He started work for the Ta Kung Pao (newspaper) in Hong Kong in 1948.

He first began writing and publishing kungfu novels in 1955, while working for the Hsin Wan Pao (newspaper). Between 1955 and 1974, he published 15 works under the pen name Jin Yong.

"It is very hard and painful work to write a novel especially designed to be serialized in a newspaper," he once said in a speech. "But it is very interesting that thousands of people can share a fantasy along with an author."

The former Chinese leader Deng Xiaoping (1904-1997) was one of the people enthralled by Jin's fantasies. On July 18, 1981, when Deng received Jin in Beijing, his first words were: "I have read your novels".

Spirit of Knight-errant

For adults, Jin's works are exciting escapist romances. The spirit of a knight-errant who is sincere in love, friendship and patriotism stands at the core of most of his stories. "The person with the highest level of kungfu is not necessarily the real knight in my novels. To me, the real spirit of the knight-errant is that of working for country and people, even if it brings no benefit - even if it brings death," Jin said in a speech.

"In a complicated modern society, the idea of such a pure spirit really moves me, even if I doubt its existence in reality," said Susan He, a woman in her 20s who has read all Jin's novels several times.

Women readers are moved by the young knight Yang Guo in the novel who waited for his lover faithfully for 16 years, believing she was still alive even though she had leapt from a mountain into a ravine.

Men are moved when powerful knight Xiao Feng treats his friends with sincere affection, ready to die for the peace of his homeland.

In Jin's novels, there are many beautiful love stories and tragedies. His true life is almost as theatrical as his novels. Jin married three times, according to the biography written by Fu, with all his wives being beauties.

During the interview with CCTV, Jin said he had not been successful as a husband, as was shown by his divorces. "I always feel particularly guilty about one of my ex-wives. Now she has died, and I am terribly sad," he said.

The ex-wife he was talking about was his second. They divorced because of Jin's extramarital affairs. The woman's later life is described as lonely and poverty-stricken. In 1998, she died in a hospital in Hong Kong, with only medical staff around her.

In 1976, Jin's eldest son committed suicide in the United States. A few months later, Jin wrote in the postscript to his novel "The Heaven Sword and The Dragon Sabre": "Whatever the bitterness when Zhang Sanfeng saw Zhang Cuishan's committing suicide (Zhang Sanfeng is Zhang Cuishan's master in the novel), the sadness when Xie Xun heard of the death of Zhang Wuji (Xie is Zhang's godfather), what I was able to describe was too shallow - real life is not like that."
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 48 19:30:45

จากคุณ : พญาเหยี่ยว - [ 9 พ.ค. 48 19:29:47 ]