PANTIP.COM : K3625672 คาใจกับตอนจบของยอดขุนโจร เซียวจับอิดนึ้ง [นิยายกำลังภายใน]

ความคิดเห็นที่ 7

นี่ครับ ตอนจบที่แท้จริงก่อนถูกแก้ไข

"เซียวจับอิดนึ้ง เรายอมรับว่ามิใช่คู่มือของท่านลงมือเถอะ"

"เราไม่ฆ่าท่าน...ท่านมิอาจตาย"

"ท่านไม่ฆ่าเรา แต่เราไหนเลยมีชีวิตสืบต่อได้"

มันพลันตวัดฝ่ามือ ฟาดใส่ขม่อมตนเอง !

มันได้ยินสุ้มเสียงครั้งสุดท้าย เป็นสุ้มเสียงที่ตนยังสะอิดสะเอียน

เป็นสุ้มเสียงกะโหลกศีรษะตัวเองแหลกสลาย !

หลังจากเลี่ยงเซี้ยเปี่ย ฆ่าตัวตายไปแล้ว

เซี่ยวจับอิดนึ้งได้ชัยแล้ว
รสชาติของชัยชนะเป็นอย่างไร?
เป็นความพึงพอใจ ปลาบปลื้มปิติ และแฝงความเวิ้งว่างเปล่า?
เซียวจับอิดนึ้งก้มกายลง หยิบฉวยดาบล่ากวางขึ้นจากพื้น
เพิ่งเสียบดาบกับหว่างเอว คล้ายได้ยินเสียงผิดปรกติใด หันควับไปยังซ้ายมือ กล่าวว่า
"ผู้ใดอยู่ทางทิศนั้น?"
เสียงขาดคำ หลังโขดหินปรากฎคนผู้หนึ่งสาวเท้าออกมาอย่างแช่มช้า
มันคือเซียวจับยี่นึ้ง!
เซียวจับยี่นึ้งกล่าวอย่างจริงจัง
"เรากลั้นมหายใจตลอดเวลา ท่านไฉนพบเห็นร่องรอยของเรา?"
เซียวจับอิดนึ้งยิ้มเล็กน้อยกล่าวว่า
"อาจบางทีเรามีสัญชาตญานของสุนัขป่า รับรู้ถึงสิ่งผิดปรกติข้างกาย"
"แต่เรามิได้ยึดถือท่านเป็นสุนัขป่า"
"อ้อ?"
เซียวจับยี่นึ้งเอ่ยสืบต่อ
"ท่านคือยอดฝีมือที่หนึ่งแห่งแผ่นดิน มีแต่ท่านจึงคู่ควรกับการรับคำนี้"
เซียวจับอิดนึ้งกล่าวอย่างเฉื่อยชา
"ท่านปรากฏออกมา เพียงเพื่อกล่าววาจานี้เท่านั้น?"
"ย่อมมิใช่ เรารุดมาแจ้งร่องรอยฮวงซี่เนี้ยและซิมเปียะกุนต่อท่าน"
เซี่ยวจับอิดนึ้ง ตาเป็นประกายทันที กล่าวว่า
"ท่านทราบร่องรอยของนาง?"
"เราย่อมทราบ เนื่องเพราะเราเป็นผู้คุมขังพวกนางตลอดมา"
เซียวจับอิดนึ้งขมวดคิ้วเล็กน้อยกล่าวว่า
"แต่ตอนนี้ ท่านคิดบ่งบอกร่องรอยของพวกนาง?"
เซียวจับยี่นึ้งผงกศรีษะ กล่าวว่า
"คราก่อนตอนที่อยู่บึงไซโอ้ว เราสะกดติดตามฮวงซี่เนี้ย ถึงที่พักชั่วคราวของเสือดาววารีเจียงฮ้วย พบว่า ซิมเปียกุนก็อยู่ที่นั้น จึงลงมือสยบพวกนางไว้"
เซียวจับอิดนึ้งอดถามมิได้
"ท่านคิดคร่ากุมพวกนาง ไปส่งมอบให้เลี่ยเซี้ยเปียะ?"
เซียวจับยี่นึ้งส่ายหน้า กล่าวว่า
"แม้แต่เลี่ยงเซี้ยเปียะก็ไม่ทราบว่าซิมเปียะกุนยังมีชีวิตอยู่"
เซียวจับอิดนึ้งรู้สึกเหนือคาดหมาย กล่าวว่า
"เป็นท่านคุมขังพวกนางไว้เอง?"
"อือม์"
"เพราะเหตุใด"
สีหน้าเซียวจับยี่นึ้ง ปรากฏแววพิศดารขึ้นวูบ กล่าวว่า
"เนื่องเพราะเรารักซิมเปียะกุน และต้องการให้นางรักเรา
ดังนั้นคิดใช้ระยะเวลาโอนอ่อนจิตใจของนาง ในที่สุดเราพบว่าซิมเปียะกุนเพียงรักท่านคนเดียว"
สีหน้าเซียวจับอิดนึ้ง ปรากฏแววพิศดารขึ้นวูบ ตนไยมิใช่รักซิมเปียะกุนอย่างลึกล้ำเช่นกัน
เซียวจับยี่นึ้ง เอ่ยสืบต่อ
"ตอนนี้เราพบว่า มีแต่ท่านจึงคู่ควรกับนาง ดังนั้นเราจึงปลดปล่อยพวกนางเป็นอิสระ"
มันบ่งบอกตำแหน่งที่ตั้งของห้องหอริมน้ำ จากนั้นล่าถอยไป ร่างมันกลืนหายไปกับความมืดอย่างรวดเร็ว

ห้องหอริมน้ำยังคงตั้งตระหง่านดังเดิม
ภายในห้อง ปรากฏแสงโคมเลือนรางสาดลอดออกมา
สภาพการณ์ เฉกเช่นเมื่อคราที่ฮวงซี่เนี้ยสืบเสาะมาถึงมิผิดเพี้ยน
แต่ผู้มาครานี้ คือ เซียวจับอิดนึ้ง
เซียวจับอิดนึ้งพลันชักดาบ ฟันใส่ประตูหอ ประกายดาบแปลบปลาบคราเดียว ประตูหอก็พังทลาย ร่างเซียวจับอิดนึ้ง ถลันวูบเข้าไป
เซียวจับอิดนึ้งเหลือบแลเห็นฮวงซี่เนี้ย และซิมเปียะกุนในบันดล
ฮวงซี่เนี้ยและซิมเปียะกุนยืนตะลึงลานกับที่ พวกนางคิดไม่ถึงว่า ปาฏิหาริย์จะอุบัติ ยังคงเป็นฮวงซี่เนี้ยเอ่ยปากขึ้นก่อน
"ในที่สุดท่านมาแล้ว"
เซ๊ยวจับอิดนึ้งผงกศรีษะ กล่าวว่า
"เรามาแล้ว"
ฮวงซี่เนี้ยกล่าวว่า
"ท่านรุดมาหมายช่วยเหลือนางออกไป?"
"เรารุดมาเสาะหาพวกท่านทั้งสอง"
ฮวงซี่เนี้ย หน้าแปรเปลี่ยนไป กล่าวว่า
"ท่าน..."
เซียวจับอิดนึ้งตัดบทว่า
"เราไหนเลยตัดใจทอดทิ้งท่านได้"
เซียวจับอิดนึ้งรักซิมเปียะกุนอย่างลึกล้ำ แต่ฮวงซี่เนี้ยมอบสิ่งหวงแหนที่สุดแก่ตนแล้ว พวกนางทั้งสองล้วนมีคุณค่าสำคัญต่อตนเท่าเทียมกัน
ดังนั้น เซียวจับอิดนึ้งตกลงใจรับพวกนางเป็นภรรยาทั้งสองคน
ซิมเปียะกุนซึ่งนิ่งเงียบงันตลอดเวลา พลันกล่าวว่า
"ซี่เนี้ย ท่านก็อยู่ร่วมกับพวกเราเถอะ"
หลังอุปสรรคขวากหนาม ความสุขสมจะกรายมา นับแต่นี้จะไม่มีสิ่งใดพรากคนทั้งสามจากกันอีก

จบบริบูรณ์

จากคุณ : Ferrick - [ 27 ก.ค. 48 21:59:56 ]