ความคิดเห็นที่ 1 (ทูลถาม) ทรงสั่งวิปัสสนาบ้างหรือเปล่า (ทรงตอบ) ไม่เป็นเลย ได้แต่สวดมนต์ เปิดหนังสือแล้วสวดมนต์ถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระพุทธเจ้า เพราะว่าฉันรู้สึกว่า ชีวิตฉัน ทั้งส่วนตัวและในฐานะที่เป็นพระราชินี ถ้าเผื่อไม่ได้พระพุทธศาสนาก็คงจะแข็งแรงอยู่ไม่ได้อย่างนี้ (ทูลถาม) ทรงสวดชินบัญชรหรือเปล่า (ทรงตอบ) ไม่สวด เพราะว่าชินบัญชรนี่ ให้เขาแปลแล้ว เขาแปลว่า ผู้ที่ถือศีลแปด เพียงแต่พยายามรักษาศีลห้าให้สะอาดเท่านั้น ชินะบัญชรคือข้าพเจ้าผู้ถือศีลแปด อย่างน้อยคำแปลก็บอกว่า ท่านแต่งให้กับพระ เลยไม่กล้าสวด เพราะเราไม่ได้ดีขั้นนั้น (ทูลถาม) มักมีบางคนไม่เข้าใจว่า ในการเสด็จฯไปไหน เหตุใดต้องทรงแต่งพระองค์งาม แล้วยังโปรดฯให้ข้าราชบริพารแต่งตัวสวยๆด้วย (ทรงตอบ) อันนี้ จริง ฉันเป็นคนที่แก้ไม่หาย พระท่านบอกว่า ยังติดอยู่กับความสวยความงาม แต่ว่าความจริงแล้วเป็นอย่างนั้น ชอบสวยงาม แล้วอีกประการหนึ่ง ชาวบ้านนี่นานๆเขาจะเห็นเราสักทีหนึ่ง โดยมาก ชั่วชีวิตเขาก็เห็นไม่กี่ครั้ง เลยคิดว่าพยายามแต่งตัวให้ดี ให้เขาเห็น ให้เขาจำ ความจริงถึงแต่งตัวดีมากไปได้ประเดี๋ยว มันก็มอม เพราะคลุกฝุ่น โดยมากพยายามใส่ชุดชาวเขาไปหาชาวเขา พอเขาเห็น เขาบอกว่า เอ๊ะ สวยนี่ สวย แล้วเขาก็ตั้งใจทำคือชาวเขานึกว่า ผ้าปักของเขานี่ไม่มีคุณค่าอะไร ไปทำอะไรก็ไม่ได้เท่าไหร่ จึงมักจะเอามาใช้กับเพ้นท์สูท (ชุดกางเกง) แล้วใส่เครื่องเงินที่เขาให้อย่างนี้ ส่วนหมวก อะไรนะ เขามีใบปลิว (ในช่วงนั้นมีเอกสารที่ไม่เปิดเผยชื่อผู้เขียนและที่พิมพ์ มีข้อความจาบจ้วงล่วงเกินสถาบันพระมหากษัตริย์) ว่า มารี่ไล่ควาย ถ้าไม่ไล่ควายก็ไม่ไหว เพราะว่าแดดมันเผา ตั้งแต่ ๑๐ โมงเช้า จนพระอาทิตย์ตกเลย ทุกวันๆๆเวลาเสด็จฯก็ไม่มีปะรำอะไรเลย พระเจ้าอยู่หัวทรงอยู่กลางแดดมากกว่าในร่ม จะเข้าร่มก็เฉพาะเวลาเสวยเท่านั้นเอง นอกนั้นแล้ว ชาวเขาจะมาเป็นพันๆคน แล้วเขาก็นั่งตากแดดอยู่ จึงทำงานอยู่กับเขากลางแจ้ง เห็นคนไหนยากจน เห็นอะไรที่ต้องซักประวัติแล้วบางครั้งไปเฮลิคอปเตอร์ ไม่ได้ไปหลายคน ต้องช่วยนางสนองพระโอษฐ์ซักประวัติเอง ทำเองทั้งนั้น ทำกันอยู่กลางแดด เมื่อครั้งเสด็จฯภาคใต้ปีที่แล้วนี่เอง (พ.ศ.๒๕๒๒) ได้ยินผู้หญิงชาวบ้านเขาคุยกัน เขาบอกว่า ฉันว่าแกไม่ใช่คนนะ ฟังแล้วสะดุ้ง คือฉันว่าแกเป็นเทวดา เพราะกี่ปีๆไม่เห็นแกแก่ลงเลย พอฉันเดินผ่าน เขาบอก แม่คุณทำไมถึงไม่รู้จักแก่ ว่างั้น เลยบอกกับเขาว่าที่ไม่แก่ เพราะว่าฉันทาสีทาสันซิจ๊ะ เขาบอกว่า ไม่ใช่หรอก ทำไมไม่เหี่ยวไม่ย่น นักข่าวต่างประเทศเขาถามฉันว่า ถามจริงๆเถอะ ท่านนี่อายุแค่นี้แล้ว ทำไมถึงสวยอย่างนี้ ทำไมถึงไม่แก่เลย ถามจริงๆเคยดึงหน้าหรือเปล่า ฉันบอกว่า เปล่า ถ้าไม่เชื่อก็ไปค้นเรคคอร์ด (ประวัติ) ได้ เพราะไม่มีเวลาจะดึง จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 12:26:05 A:203.113.67.8 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ทูลถาม) ทรงมีเคล็ดลับอย่างไรในการรักษาพระสุขภาพอนามัย (ทรงตอบ) ไม่ได้รักษาเลย เพราะนอนน้อยมาก ถ้าวันไหนอยู่บนเตียงได้ ๕ ชั่วโมง ก็นับว่าเก่งแล้ว โดยมากจะอยู่ในระดับ ๔ ชั่วโมง ซึ่งหมอบอกว่าไม่ดีสำหรับไต ฉันรู้สึกว่า ฉันทำงานแข่งกับเวลา นึกอะไรไม่ออก ก็จดๆไว้ ลุกขึ้นมาจด กลางวันไม่ค่อยมีสมาธิ กลางคืนดึกๆ มีสมาธิ สมาธิในที่นี้หมายความว่า สามารถจะอ่านหนังสือรู้เรื่อง สามารถจะคิดอะไรได้ออกง่ายกว่ากลางวัน เวลากลางวันนี่ มีความรู้สึกว่าต้องติดต่อกับคน เดี๋ยวก็อยากพูดกับคนโน้นอย่างนั้น อยากพูดกับคนนี้ พอตี ๓ ตี ๔ ไม่มีใครเขาลุก เราเลยต้องอยู่คนเดียว เมื่ออยู่คนเดียวอ่านหนังสืออะไรก็รู้เรื่อง คิดอะไรก็คิดออกในตอนกลางคืน (ทูลถาม) ปัจจุบัน พระอนามัยเป็นอย่างไร (ทรงตอบ) เรื่องพระอนามัย พูดตามจริงแล้ว หมอฝรั่งที่เขาตามมานี่ บอกว่า มันก็ไม่ดีหรอก เพราะว่าไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงได้ หมอฝรั่งบอกว่า เขาช่วยลำบาก เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันเสียหมด เมื่อโดนฝุ่น สำหรับจุฬาภรณ์ (สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี) ก็แพ้เหมือนกัน ที่หนังสือเขาบอกว่า แหม ประชาราษฎร์จะเป็นอย่างไร สมเด็จแพ้อย่างนี้ ทั้งๆที่มีรถแอร์ ตอบเขาได้อย่างเดียวว่า คงไม่มีรถขบวน ๓๐-๔๐ คัน ที่จะวิ่งไปหาหมู่บ้านนั้นทุกปี ไม่มีแน่ เพราะเสด็จฯนั่นไปเรื่อยๆ อย่างมาก ประชาชนก็ได้รับฝุ่นเพียงปีละครั้ง แล้วอีกอย่างหนึ่ง การที่คนเป็นหมื่นๆมารวมกัน คงไม่มากนัก เขาชุมนุมชาวบ้านกันเองก็ไม่ถึงขนาดนั้น นี่ก็ตอบตรงแบบทางแพทย์เลย ว่าการรับสิ่งที่แพ้ ประชาชนได้รับนั้นได้รับแน่ แต่คงไม่ใช่จำนวนที่มากมายอย่างนั้น นี่เราไปไหน ในปีหนึ่ง อยู่กรุงเทพฯเพียง ๒ เดือนครึ่ง นอกนั้นก็ไปอยู่ที่โน่น ต่างจังหวัด จึงได้รับฝุ่นแทบทุกวัน จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 12:26:58 A:203.113.67.8 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (ทูลถาม) ทรงแพ้ทุกอย่างหรือเพคะ (ทรงตอบ) แพ้ทุกอย่างเลย น้ำหูน้ำตาไหล แล้วยังมีคนบอกว่า โธ่ ทรงเสียบุคลิกหมด เช็ดแต่น้ำตา บอกว่าโธ่ ก็น้ำตามันไหลนี่นา ไม่ให้เช็ดได้อย่างไร ถามหมออุทัย (นพ.อุทัย รัตนิน จักษุแพทย์ประจำพระองค์) ว่า เป็นอะไร น้ำตาถึงได้ไหลอย่างนี้ ท่อน้ำตาตันหรือ หมออุทัยบอกว่า ไม่ใช่ เวลานี้ไม่ตันแล้ว ข้าพระพุทธเจ้าจะแทงทำความสะอาดท่อน้ำพระเนตรก็ได้ แต่รู้สึกว่าจะตันเฉพาะเวลาที่แพ้ ท่อน้ำตาจะบวมข้างในหมด แล้วน้ำตาไหล หูก็ดับด้วย ประชาชนพูดอะไรไม่ได้ยิน คนพูดชักโมโห (ทูลถาม) ทรงสังเกตว่า ทรงแพ้อะไรมากที่สุด (ทรงตอบ) รู้สึกว่าท่อไอเสียรถยนต์นี่แพ้มากเหลือเกิน แพ้ขนาดที่เรียกว่า ใน ๒ ชั่วโมงนี่ มันบวมขึ้นมาหมดเลย อย่างรองเท้านี่คับ กลายเป็นกัด เดินไม่ไหว อย่างนี้เป็นต้น รองเท้านี่เปลี่ยนไซส์ (ขนาด) เรื่อยเลย ที่ตัดมานี่ใส่ไม่ได้ เดินไม่ไหว รองเท้าโตขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่เท้านี่ ถ้ากดลงไป บุ๋มไม่ขึ้นเลย แล้วอีกอย่างหนึ่งที่น่าเกลียดคือ เอวมันออก พุงก็ออก แล้วนิ้วนี่ เบ้อเร้อเชียว แต่ก่อนนี้ นิ้วฉันไม่เป็นอย่างนี้ นิ้วนี่แตก ข้อนี่ใหญ่ ใส่แหวนไม่ได้ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 12:27:57 A:203.113.67.8 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 4 (ทูลถาม) ถ้าทรงพักรักษาพระองค์สัก ๓-๔ เดือน จะหายไหมเพคะ (ทรงตอบ) หมอฝรั่งบอกว่า ปีหนึ่งให้ไปตากอากาศสักแค่ ๒ เดือนก็พอ ให้ตัดวงจร แต่นี่พระเจ้าอยู่หัวทรงรับสั่งว่า พักบ้านเราเถอะ พักหัวหิน แต่ทีนี้ พอชาวบ้านทราบว่าเสด็จฯ มา เขาก็มาหา แล้วจะนั่งรถไปไหนมาไหน โดยไม่แวะเยี่ยมชาวบ้านก็ไม่ได้ พอเห็นสภาพของเขาก็พักไม่ลง เขามาแล้วร้องไห้ว่า ปีนี้ฝนยิ่งแล้ง ยิ่งหนักเข้าใหญ่เลย บอกว่า ดูซิท่าน นี่ขนาดต้นมะม่วงแก้วที่มันทน มันยังยืนตาย มะพร้าวนี่ลงทุนไปเท่าไร เขาบอกกับฉันว่า นี่จะมีชีวิตอยู่ไปอย่างไร ทำอะไรมันตายหมด สับปะรดก็แห้งตาย เขาเอาลูกมาให้ดู ลูกแค่นี้ฝ่อหมด แกร็น ฉันบอกว่า ก็เราตัดไม้กันมากไปนะซี พวกเรารู้หรือเปล่าว่า ความชื้นนี่ต้องมีต้นไม้รักษาความชื้น จะให้ทำฝนเทียมก็ไม่ไหวแล้ว ทั้งหมู่บ้านมาปรับทุกข์ คนแก่ก็บอกว่าไม่เห็นเลยว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร คือปีที่ ๔ แล้ว ฝนไม่ตกเลย เรื่องนี้เกิดที่ประจวบและเมืองเพชร (จังหวัดประจวบคีรีขันธ์และเพชรบุรี) ชาวบ้านบ่นจะหมดตัว จะอดตาย ไปพักที่หัวหินก็ไม่ไหว สมมุติว่าไปพักภูพิงค์ (พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ เชียงใหม่) แล้วไม่ออกไปทำงานอย่างหมอฝรั่งว่า อยู่ที่นี่ทหารต้องขึ้นไปตรึงแนวเขต เขาต้องเอาทหารขึ้นไป อย่างทหารที่ไปอยู่ชายแดน พอหมดหน้าที่จากชายแดน แทนที่จะได้พัก ก็ต้องไปเฝ้าอารักขาพระองค์ เพราะที่นั่นเป็นป่าสูง ต้องไปเฝ้ายามรักษาพระองค์ ทหารไม่ได้พัก จากสนามรบก็มารักษาพระองค์ มันน่าเกลียด อีกอย่างเมื่อรู้ว่า เราออกไปจะเจอกับความยากจนอย่างมหันต์แล้วพักไม่ได้ ทูลพระเจ้าอยู่หัวว่า ปีหนึ่ง ขอให้ทรงพาไปต่างประเทศสักเดือนหนึ่ง สองเดือน แทนที่จะไปหัวหินก็ยังดีท่านบอกว่า “เสียเงินตราต่างประเทศ” เรื่องไปเมืองนอก พระเจ้าอยู่หัวก็รับสั่งว่าเงินตราต่างประเทศยิ่งแพ้เปรียบ เสียดุลอยู่แล้ว ท่านก็ไม่ยอม ความที่จริง ท่านสนุกกับการหาแหล่งน้ำของท่าน คือท่านทรงเขม็ดแขม่มาก เช่นในสมัยนายกฯ เกรียงศักดิ์ (พลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันท์ นายกรัฐมนตรี) วันหนึ่ง ขึ้นบันไดหลังไปเฝ้าฯที่ชั้นบน บันไดหน้ามีสำหรับแขกใหญ่โต ด้านหลังเลอะเทอะมาก ไม่โก้ เอาโก้ไว้รับแขก นายกฯเกรียงศักดิ์ขึ้นไปบันไดหลัง เห็นพรมหัวล้านขาด คุณพูนเพิ่ม (นายพูนเพิ่ม ไกรฤกษ์ เลขาธิการสำนักพระราชวัง) เล่าว่า นายกฯเกรียงศักดิ์บอก ตายจริง ท่านอยู่อย่างนี้นะเหรอ นี่บ้านคนรวยเขายังดีกว่านี่ เท่านั้น รุ่งขึ้น นายกฯ ก็ให้เปลี่ยนพรมถวาย บอกไม่ไหว คือ ขึ้นชื่อว่า “สวนจิตร” แล้ว สิรินธร จุฬาภรณ์ หัวเราะ บอกแม่ นี่แม่มารี่อังตัวเนต ดูบ้านแม่ซิ (ทรงพระสรวล) ที่อยู่นี่ โกโรโกโส เรื่องจะขอสร้างหรือต่อเติมอะไร ทำอะไรให้สวยนี่ พระเจ้าอยู่หัวท่านรับสั่งว่า “เสียเงิน เอาไว้พัฒนาแหล่งน้ำ” ถึงแม้จะเป็นงบทรัพย์สินอะไรนี่ ท่านก็เอาไว้พัฒนา แพ้ชรานี่ ฉันว่าคงแพ้จริงๆ ไม่มีใครชนะได้ ความชรา ถ้าเผื่อไม่แพ้ชรา ก็คงไม่ต้องนั่งน้ำตาไหลหรือต้องกินยาเสมอ ร่างกายคงต่อต้านได้มากกว่านี้ คงแพ้ชราจริง แต่เรื่องไปผ่าตัดนี่ ฉันขอบอกกับทุกคนเลยว่า อยากทำจมูกที่สุด หน้าน่ะ ไม่อยากดึง เพราะเปล่งปลั่งไปหมดแล้วเวลาแพ้ น้ำจะไปอยู่เต็มเชียว บวม นี่พอออกฝุ่นได้สัก ๒ ชั่วโมง ผิวสวย ให้นอนชั่วโมงเดียวก็ไม่มีวันเหี่ยว เขาก็ว่าฉีด จมูกนี่ก็เขียน จมูกบวมแล้วก็แดงแจ๋ เอาแชโดว์เขียนดำๆไว้ ให้ดูเล็ก เขาว่าทำจมูก ฉันบอกอยากทำจริงๆ ไม่เช่นนั้น ต้องแต่งจมูกนานเหลือเกิน เอาละ เขาว่าทำเลยจะทำจริงๆ ตั้งใจจะไปทำที่อเมริกา แหม โกรธหมอฝรั่งไม่ยอมทำ หมอฝรั่งบอกว่า โอ๊ย ไม่ได้ ขืนฉันแตะยู (ท่าน) เข้าไป คนจะได้ด่าปะไร คนฝรั่งๆนี่ต้องด่าฉันแน่ ทีแรก เขามาหาฉันที่โฮเต็ล (โรงแรมที่ประทับ) ถามว่า ไหน จะทรงดึงตรงไหน ฉันบอก เปล่า ไม่ดึง ให้ทำจมูกให้มันโด่งกว่านี้หน่อย เวลามันบวม ดูหน้าแบน จะได้ไม่ต้องแรเงา จะได้เห็นจมูกโด่ง ไม่งั้นน่าเกลียด จมูกมันบวมใหญ่ แดงเชียว เขาบอกว่า ไม่เห็นเป็นไร อย่างนี้สวยแล้วและไม่เห็นต้องดึงอะไรตรงไหน บอก ฉันไม่ดึง (ทรงพระสรวล) ไม่ทราบจะดึงตรงไหนจริงๆ เวลาเขาเปล่งปลั่งขึ้นมา นางสนองพระโอษฐ์สังเกตว่า บรรทมก็น้อย ชั่วโมงสองชั่วโมง น่องเล็กนิดเดียว แต่ผิวนี่ ตึงเปรี๊ยะ อยู่เมืองไทยนี่ ไม่มีแก่ได้เลย สองพันปีจริงๆถึงไม่แต่งก็ไม่แก่ อาจจะหน้าเขียวอึด ไม่มีเลือด เขียวเหลืองตีกัน เพราะอดทน แต่ผิวนี่ตึงเปรี๊ยะเลย แล้วถ้ายิ่งออกไปที่ฝุ่นเยอะๆ ผิวจะใส เป็นมันเยิ้ม สวยเชียว อ้อ...ยา นี่ความจริง ไปเมืองนอกก็ต้องไปทำอย่างนี้กับนักข่าวฝรั่งก็ทำอย่างนี้ เขาถาม เอ๊ะ นั่นยู หมอเราช่วยไม่ได้ใช่ไหม เห็นกินยาไม่ได้หยุด บอก ช่วยได้ แต่ต้องออกมาอยู่...คือ ถ้าไม่ช่วยหมอเขาเลย เขาก็ช่วยไม่ได้ จนกระทั่งเขาบอกให้เลี่ยง เมื่อเลี่ยงฝุ่นไม่ได้ก็ต้องเป็น ไปต่างจังหวัด ท่ามกลางประชาชน ต้องใส่ยากลางแจ้ง ไม่มีน้ำก็พยายามกลืนกับลูกกวาด ประชาชนสงสัยว่าท่านทำอะไร หมอฝรั่งบอกว่า กินยานี่มากๆแล้วอาจจะเป็นโรคมะเร็งในเส้นเลือดได้ ฉันบอกว่า ไม่ทราบจะทำอย่างไร ถ้าไม่กินยานี่ ชาวบ้านพูดอะไร ไม่ได้ยินเลย หูดับ ต้องขอให้พูดดังๆ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 12:29:29 A:203.113.67.8 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 5 (ทูลถาม) หมอไม่แนะนำให้ทรงใส่เครื่องฟังหรือเพคะ (ทรงตอบ) เขาบอกว่า ถึงเครื่องฟังก็คงช่วยไม่ได้ เพราะข้างในมันบวม เหมือนตานี่เหมือนกัน ท่อน้ำตาตันหมดแล้ว แล้วก็นี่หายใจไม่ออก ที่ลูก (ทูลกระหม่อมเล็ก สมเด็จฯเจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ฯ) จุฬาภรณ์อ้าปากก็เพราะปอดทำงานแค่ ๖๕ เปอร์เซ็นต์ ฟังชั่น (การทำหน้าที่) แค่ ๖๕ เปอร์เซ็นต์ มิน่า เหนื่อยและผอม แต่แกก็ไป ถ้าไม่เจ็บจริงๆ ไม่ยอมหยุด ต้องไปด้วยให้ได้ ไม่ว่าจะไปในที่อันตรายอย่างไร ต้องไปด้วย ลูกๆทั้งสองคนเขาบอก ตายๆด้วยกันดีกว่า ไม่เอา ไม่อยากอยู่ถ้าพ่อแม่ตาย คือเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก สงสาร พอฉันทราบจากหมอฝรั่งว่า ปอดเขาไม่ดี ฟังชั่นน้อย หมอเขาใช้คำว่า คอนเซิร์น (น่าห่วงใย) ฉันก็นึกว่า ส่งไปเมืองนอกได้ ให้ไปเรียนเสียเลย เอาข้อนี้เป็นข้ออ้าง เจ้าตัวเขาก็ไม่ยอม ข้างสิรินธร (ทูลกระหม่อมน้อย-สมเด็จฯ เจ้าฟ้าสิรินธรฯ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี) บอกว่า “โอ๊ย แม่ อย่างน้อยนี่ ไม่ต้องไปเรียนหรอกเมืองนอก อย่างน้อยนี่ แค่นักเรียนไทยก็พอแล้ว” เขาบอก อยู่รับใช้ดีกว่า จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 12:30:31 A:203.113.67.8 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทีนี้แกไม่ได้นอนนะ ทำงาน เขียนเทซิส (วิทยานิพนธ์) รู้เลย เพราะวันหนึ่ง ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน แม่น้อยหลอกแม่ว่า หลับ เอาที่ทาแก้มมาทา ทีนี้ ทาไม่เป็น ทาห้อยไป ก็ว่า เอ๊ะ แก้มอะไรมันแดงมาถึงตรงนี้ ห้อยมาลูกคางนี่ คือฉันเห็นว่าหน้าซีด ก็บอกว่า แม่น้อยนี่ ไม่ไหวล่ะ นี่ไม่นอนอีกแล้ว ใช่ไหม เขาบอกว่า เขานอนได้ เขาหลับพอ นี่วันหนึ่งจับได้ เลยบอกว่า ไม่ไหว น้อย ขืนนอนน้อยอย่างนี้ วันละ ๕ ชั่วโมง ไม่ไหว อายุสั้นตาย เพราะว่าจะทำงานเต็มที่ แล้วเห็นพ่อแม่ยังกินข้าวไม่เสร็จ จะอยู่กับพ่อแม่จนเสร็จ แล้วถึงจะลงไปพัก เพราะรู้สึกว่า ทั้งๆวันไม่ได้เฝ้า ก็อยากจะได้เฝ้าบ้างทั้งสองคน พอพบพ่อแม่แล้ว พ่อแม่กินเสร็จแล้วถึงจะทูลลา ต้องดึก ต่อจากนั้นเขาก็ทำงาน เขียนเทซิส นอนตี ๒ อะไรอย่างนี้ แล้วย่ำรุ่ง ย่ำรุ่งครึ่งก็ตื่น บอกไม่ไหว แม่น้อย ซีดแล้ว เมื่อนอนไม่พอก็เหนื่อย เพลียๆก็กิน กินเสียมาก เพื่อจะได้มีแรง ฉันก็บอกกับลูกชาย (สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร) ว่า ลูกต้องแบ่งภาระบ้างล่ะ คือพระเจ้าอยู่หัวต้องทรงช้าทางนี้บ้างแล้ว น้อยนี่ แกเป็นคนที่กลัวคนเสียใจ ไม่ได้เลย เป็นที่เด็กที่ท้นทน น้อยนี่ถ้าเผื่อไม่เป็นมากแล้วละก็ ล้มลงไปต้องเป็นหนัก ไม่งั้น แกบอกว่า สบาย ไม่เห็นเหนื่อยเลย ข้างแม่เล็ก ขี้บ่น (ทรงพระสรวล) ทูลหม่อมพ่อบอกว่า “คนนี้ขี้บ่น” บ่นเพื่อจะให้แม่สงสาร บ่นบอกว่า แหม วันนี้ปวดศีรษะ ท้องเดิน อะไรก็เลยไม่เชื่อแก เพราะนึกว่าแกขี้บ่น พอหมอฝรั่งตรวจพบเข้า เลยชักใจไม่ดี... จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 12:31:22 A:203.113.67.8 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จบแล้วเหรอ ... รออ่านต่อ ขอบคุณมากค่ะ : ) จากคุณ : แดดเช้า - [ 27 ก.ค. 48 13:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มีอีกยาวเชียวค่ะ โปรดติดตามต่อนะค่ะ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:13:39 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอน...คนไทยประเสริฐ (ทูลถาม) ในการที่ทรงมีพระราชกรณียกิจเสด็จฯ ไปทรงเยี่ยมราษฎร และทรงงานศิลปาชีพ ทรงแบ่งเวลาในแต่ละวันอย่างไร (ทรงตอบ) ตอนหลังๆนี่แบ่งลำบากมาก เพราะว่าพระเจ้าอยู่หัวท่านรับสั่งว่า ตอนนี้ต่างคนต่างเป็นเครื่องจักร พบกันระหว่างทำงานด้วยกัน อยู่ในหมู่คน แล้วที่ครอบครัวจะได้อยู่พบกันก็คือที่รับประทานอาหารกลางคืนด้วยกันเท่านั้นเอง โดยมากอย่างที่ไปต่างจังหวัดนี่ ต่างคนต่างออกไปทำงานแล้ว กลับมา ก็ต้องสรุปข้อความอีก ว่าใครจดอะไรบ้าง สิรินธรจะเขียนที่เขาจดมาแล้วส่งที่กองราชเลขาฯสมเด็จฯ จุฬาภรณ์จดส่วนที่เขาเขียนมา ฉันก็สรุปของที่ฉันเขียนมา ทุกคน นางสนองพระโอษฐ์ นางพระกำนัลทุกคน ก็สรุปอย่างนั้น ต่างคนต่างทำงานกัน อย่างออกไปวิ่งตอนตี ๑ ที่นราธิวาสปีที่แล้ว (พ.ศ. ๒๕๒๒) นางสนองพระโอษฐ์คนหนึ่งบอกว่า วิ่งตามมาบอกว่า หม่อมฉันเพิ่งสรุปเสร็จ (ทรงพระสรวล) ฉันต้องขอยกย่องว่า ถ้าไม่ได้นางสนองพระโอษฐ์ นางพระกำนัลที่เข้มแข็งอย่างนี้ จะทำงานไม่ได้จริง ๆ อย่างที่มหาวิทยาลัยทัฟส์ (ที่มลรัฐแมสซาชูเซ็ทท์ สหรัฐฯได้ทูลเกล้าฯ ถวายรางวัล) เขายกย่อง ก็พูดความจริงกับเขาว่า ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือจากผู้ที่ร่วมคณะนี้ ก็ทำไม่ได้ เพราะทุกคนนี่เสียสละหมดเลย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:15:46 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สมมุติว่า เสด็จ ฯ กลับมาถึงพระตำหนัก ๒ ทุ่มครึ่ง ๓ ทุ่ม กว่าจะเสร็จสรุปก็ใกล้ตีหนึ่ง เขารับประทานพลาง แล้วเขียนสรุป เพราะว่าไม่เคยชอบที่ว่า ประชาชนมาขอให้ช่วยเหลือแล้ว สักแต่ว่าเขียนใบส่ง ให้เขาส่งไปโรงพยาบาล ให้ค่ารถแล้วก็แล้วไป อันนี้ไม่ชอบ ต้องตามผลงานเสมอว่า ถ้าเขาเป็นโรคหัวใจ ส่งเขาไปผ่าตัดนี่ ลูกข้างหลังเล็กๆนี่จะอยู่กับใคร ถ้าแม่มาผ่าตัด พ่อไปทำงาน คือหมายความว่า นางสนองพระโอษฐ์กับนางพระกำนัลต้องทำละเอียดมากเลย เขาไม่มีวันหยุด เสาร์อาทิตย์ เพราะว่าเราก็บอกกันว่า ช่วยเมืองไทยกันนะ อย่างหม่อมราชวงศ์ฉัตรแก้ว นันทาภิวัฒน์ นี่ก็รับเรื่องคนเจ็บ คุณหญิงทองทิพรับทางเรื่องทหารที่บาดเจ็บจากชายแดนซึ่งมีมาก คือทำประวัติของทุกคนไว้เลย ทหาร อส. อะไรต่าง ๆ เพราะเราไปหัวเมือง เรารู้ดีถึงอันตราย ความยากลำบาก ที่ฝรั่งบอกว่าเมืองไทยจะไม่รอดก็เพราะอย่างนี้ เพราะเขารู้ดีว่าทหาร ขาขาดแขนขาดนี่ เขาย่อมมีความเศร้าโศก แล้วก็ย่อมเป็นภาระกับครอบครัวของเขาขึ้นไปอีก เพราะฉะนั้น ต้องทำกันอย่างจริงจัง แล้วอีกประการหนึ่ง ฎีกาที่ถวาย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ก็มากมายก่ายกอง คือระยะหลังนี้ชาวบ้านก็มาปรับทุกข์กับพระเจ้าอยู่หัว (ทรงพระสรวล) มีอะไร เขาก็มาบอกปรับทุกข์หมดเลย มีอะไรก็ขอให้ท่านช่วยโน่น ช่วยนี่ หรือแนะนำว่าเขาควรจะทำอะไร จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:17:09 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อย่างชาวคลองใหญ่ที่ตราดเขาบอกว่า อยากให้ท่านช่วยกราบบังคมทูลว่า ตอนนี้น้ำมันแพง แล้วชาวคลองใหญ่เป็นชาวประมงทั้งนั้น เป็นประมงน้ำตื้น เพราะว่าไม่มีทางที่จะเป็นบริษัทใหญ่ออกไปน้ำลึก แล้วไปจับปลาที่น้ำลึกได้เป็นกอบเป็นกำ น้ำมันแพงนี่ เขายากจน เขาลำบากมาก แล้วที่ดินที่จะทำกินก็ไม่มี เป็นหมู่บ้านชายทะเลเสียส่วนมาก แล้วนี่ต่อไปเขาจะทำอะไรกิน เขาจะทำอย่างไร เขาบอกว่า ถ้าท่านเสนอช่วยบอกทางรัฐบาลได้ด้วยยิ่งดี อย่างน้อย แนะชาวบ้านว่า ทำอะไรกับชีวิตนี้ เขาบอกว่า เขาสู้ไม่ไหว ต้องจอดเรือกันเป็นแถว แล้วเขาขอว่า ขอให้ชาวคลองใหญ่ได้มีหมอไปดูแลอย่างน้อยเดือนครึ่งต่อครั้งหนึ่งก็ยังดี เพราะว่าชาวคลองใหญ่มีจำนวนมาก หมอไม่พอ เห็นคนเจ็บกันมาก ส่วนมากเป็นโรคหัวใจ แล้วก็โรคประสาท พอบอกว่าจะพยายาม เขาก็ดีใจ แต่ยังไม่ได้บอกว่า รัฐบาลว่าจะให้อะไรเขาได้ เพราะไม่มีที่ดิน ที่ดินจำกัด อาจจะต้องส่งเสริมศิลปาชีพ ต้องคิดอีก ถ้ามัดหมี่กันเกร่อ ล้นตลาด มีราคาถูก ชาวบ้านก็จนอีก ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ถ้าย่านลิเภา เกร่อหมด มันก็ไม่ไหว คือต้องดู หาของใหม่อยู่เรื่อย สำหรับมูลนิธิศิลปาชีพว่าจะทำอะไรที่ไม่ใช่คนซื้อเพราะสงสาร เอ้า ช่วยกันซื้อ คนละไม้คนละมือ อย่างนั้นไม่ได้ เมืองไทยอยู่ไม่ได้ ต้องทำอะไรที่คนเห็นแล้วอยากซื้อเอง แล้วก็ต้องหาตลาดต่างประเทศ เพื่อว่าเงินจะได้หมุนเวียนบ้าง อย่างนี้ถึงได้ลงทุนไปเมืองนอก แล้วพยายามพูดกับเพื่อนฝรั่งเขาว่า ให้ช่วยหน่อย ไปตระเวนตามร้านต่างๆ ซึ่งเดี๋ยวนี้ เขาก็ยินดีที่จะรับ โดยเฉพาะ เขาจับใจคนไทยที่ว่า ช่วยเหลือพวกลี้ภัย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:17:53 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างเดินไปตามถนนที่อเมริกา คนอเมริกันเขา ถามว่า ขอโทษที เป็นพระราชินีไทยใช่ไหม บอก ใช่ เขาบอกว่า ขอจับมือหน่อย ขอเช็คแฮนด์ เพราะว่าคนไทยนี่ยอดมาก อุตส่าห์รับคนเขมร บอก สงสารเขา นักเรียนไทยบางคนก็พบกับตัวเอง ตามฉันไปซื้อของ ฉันเห็นไกลๆ คนขายของฝรั่ง เขาถามว่านี่เป็นเขมรหรือ นักเรียนไทยก็เท้าแขน (ทรงพระสรวล เลียนแบบให้นักข่าวหญิงดู) บอกว่าไม่ใช่ เป็นคนไทย แล้วควีนเขาก็อยู่ที่นั่น จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:19:04 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เลยมานึกว่า ตายจริง นี่เรามาได้ยินกับหูเอง ไม่ใช่นักเรียนไทยบอก มานึกว่าคนเรานี่พอไม่มีประเทศ ถึงร่ำรวยเท่าไหร่ ขนของไปอยู่ต่างประเทศ ก็ได้ชื่อว่าเป็นส่วนเกิน ซึ่งเวลานี้ น้ำมันเขาน้อยแก๊สเขาน้อย เขายิ่งรู้สึกเกลียดน้ำหน้าต่างชาติใหญ่เลย เขาเท้าสะเอวอย่างนี้ (ทรงเลียนแบบให้นักข่าวหญิงดู) พยักหน้าถาม ยู แคมโบเดี๊ยน ? (เธอ คนเขมรรึ?) นักเรียนไทยบอก เวลานี้ พอเห็นหน้าเหลือง ๆ ต้องหาว่าเป็นคนเขมร คนลาว คนญวน ทั้งนั้นเลย แล้วพอบอกว่า เป็นคนไทย ท่าทางก็จะเปลี่ยนไป จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:20:01 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มานึกดูว่า คนที่รู้สึกว่า ตัวรวยแล้ว หนีไปได้นี่ ความจริงอาจจะหนีตายได้ แต่ตายทั้งเป็น เพราะว่าจะเป็นที่เขาเรียกว่า พลเมืองชั้นสอง หรือชั้นสาม คือไม่มีอะไรเป็นความภาคภูมิใจได้เลย คือ โดนเจ้าของบ้านเขาดูถูก แล้วบางแห่งก็โดนทำร้ายด้วย อย่างเวลาที่วิกฤตการณ์น้ำมันแพงๆ อย่างนี้ หน้าหนาว บางแห่งเห็นเขาทำร้าย รู้สึกว่าจะไม่ใช่ที่อเมริกา เป็นประเทศอื่น เขาเล่าว่า ถูกชี้หน้าเลยว่าบ้านเมืองเขาลำบาก น้ำมันก็แย่ แล้วยังต้องมาแบกภาระเลี้ยงดูพวกนี้อีก เรื่องนี้ ฉันได้พูดกับนักเรียนไทยว่า ขอให้นักเรียนไทยซึ่งเป็นคนฉลาด มาทำปริญญาต่างๆ ทำพีเอชดี (ปริญญาเอก) มาทำอะไรต่ออะไร คิดดูให้ดี คิดให้ลึกซึ้งดูว่า เรานี่ เวลานี้ ต้องช่วยกันพยุงเมืองไทยทุกทาง จะเผลอตัวไม่ได้เลย จะแบ่งคนมีคนจนอะไรนี่ไม่ได้เลย ต้องช่วยกันคนละมือสองมือ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:21:09 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 15 บอกเขาตามตรงว่า คุณก็เป็นคนฉลาด มาเรียนสูงๆ แล้วก็เห็นกับตาตัวเอง ใช่ไหม ระหว่างผิวหน้าเหลืองๆ ด้วยกัน คนที่เป็นเอกราชกับคนที่บ้านเมืองล้มนี่ เป็นอย่างไร นักเรียนไทยเขาก็เงียบ คนไทยก็ประเสริฐ นี่หมอไทยในอเมริกาเขาก็อาสาสมัครมาไทย เขาเข้าชื่อกันแล้วจะเวียนกันมา เรื่องนี้ที่รักน้ำใจเขา เขาบอกว่า จะให้ช่วยอะไรท่านได้บ้าง บอก ช่วยเรื่องหมอได้ไหม เพราะว่าโรงพยาบาลท่านอาจารย์ฝั้นนี่ ลูกศิษย์มีศรัทธา สร้างโรงพยาบาลทันสมัยเจี๊ยบ แต่ว่าไม่มีบุคลากรเลย โรงพยาบาลพระยุพราช ก่อนท่านอาจารย์วันสิ้น ปีสุดท้ายที่สกลนคร เสด็จฯ ไปเยี่ยมราษฎร เด็กถูกงูกะปะกัด ตัวดำไหม้หมดแล้ว บังเอิญวันนั้นมีหมอไปด้วย ก็ได้ช่วยชีวิตเด็ก หมอดูแล้วบอกว่า แย่แล้ว นี่เด็กนี่แกงกรีนกิน เริ่มแล้ว ถ้าไม่ผ่าตัดในวันนี้ก็ตาย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รับสั่งให้รถจี๊ปในขบวน ให้เอาเด็กไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ฉันซักแม่เด็กว่า นี่ ลูกถูกงูกัด ทำไมไม่รู้จักพาไปโรงพยาบาล เขาบอกว่า ไปไหน ก็โรงพยาบาลพระยุพราชนั่นละ ทำไมไม่ไป เขาบอกว่า ไปแล้ว ไม่มีคน อย่างนี้ ผู้หญิงไทยทำได้ นักข่าวหญิงช่วยได้มากเลย ทำอย่างไร...ก็รู้ละว่า เราเป็นระบอบประชาธิปไตย แต่ทำอย่างไร ถึงจะทำให้ทุกคนมีความรู้สึกว่า จะอยู่แห่งหนตำบลใด จะอยู่ประเทศไหนก็ตาม แต่ประเทศไทยนี้สำคัญ มีเอาไว้เป็นประกันสำคัญ แม้แต่กับอนาคตของตนเอง จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:22:56 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยากให้หมอทั้งหลายในอเมริกานี่ร่วมชื่อกันมากกว่านี้ แล้วก็อยากให้ว่า ทำเป็นข้อเสนอว่า ในปีนี้หมอไทยที่อยู่ในต่างประเทศจะมาช่วยเมืองไทยได้ทีละกี่คน ใครจะมาได้ไหม ถ้ายิ่งสมัครกันในมุมกว้างก็ไม่ต้องมาบ่อย เพราะว่า เราขาดหมอจริงๆ โรงพยาบาลนี่ไม่ขาด วันก่อน ประชาชนมาร้องไห้กับฉัน เพราะว่าเป็นคนรวยเอาที่ดินมาให้ บอกว่า ให้ท่านสร้างโรงพยาบาล ที่บางจากหรือพระประแดงนี่ ก็บอกกับเขาว่า ขอโทษที ถ้าเผื่อตั้งใจจะทำการกุศล ขอขายที่ได้ไหม ขอเงินดีกว่า คือไม่อยากสร้างโรงพยาบาล เขาร้องไห้ บอกว่า ที่ของเขาเขาก็รัก เป็นที่เก่าที่แก่ของปู่ย่า ตายาย เขาอยากให้สร้างโรงพยาบาลสำหรับคนจนที่นั่น แล้วจะมาให้เขาขาย ต้องบอกว่า เปล่า ไม่ได้บังคับ ก็เล่าให้ฟังว่า ฉันไปทุกแห่ง โรงพยาบาลมี แต่ไม่มีคนอยู่ สถานีอนามัยที่แว้ง นราธิวาส ใหม่เอี่ยม หรูหรา แต่ไม่มีแม้แต่พยาบาล ผู้ช่วยพยาบาลก็ไม่มี เวลานี้ ที่ฉันอยู่ดึกๆนี่ เพราะมาคิดออกตอนดึกๆคิดว่า เอาคนที่อยู่ในตำบลนั้นเองมาขอให้หมอทางนี้ หมอทางในวัง มีหมออัศวิน เทพาคำ ที่อยู่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า ช่วยทำเป็นชั้นเรียนอบรมเฟิร์สเอด (ปฐมพยาบาล) ก่อน คนกระดูกหัก ไม่ควรจะเคลื่อนไหวอย่างไร ควรระวังที่ไหนบ้างอะไรอย่างนี้ เพราะมีคนที่ตกมาจากต้นไม้ แล้วสมองเสียไปเลย กว่าจะพากันเดินมาถึงหมอ เดินเป็นวันๆ เพราะเขาอยู่บนเขา คิดว่าต้องเอาคนจากท้องถิ่นนั่น ซึ่งอาจเป็นกะเหรี่ยงก็ได้ เอามาส่งเข้าคอร์ส (หลักสูตร) พอเสด็จฯ ถึงนราธิวาส ฉันก็เปิดมูลนิธิศิลปาชีพทันที แล้วก็เปิดอบรมเรื่องปฐมพยาบาลนี่ ถ้าวันไหนหมอไม่ตามเสด็จ เพราะโดยมาก เมื่อเสด็จฯไปถึงใหม่ๆ ท่านจะเสด็จฯ วันเว้นวัน แต่พอ ใกล้จะเสด็จฯ กลับกรุงเทพฯ ท่านจะเสด็จฯ ทุกวัน หมอ ถ้าวันไหนว่าง หมอก็เปิดชั้นเรียน เอาชาวบ้านมาสอนอนาโตมี ( วิชาว่าด้วยโครงสร้างของร่างกายว่า อวัยวะสำคัญส่วนไหนอยู่ที่ไหนและทำหน้าที่อะไร) ง่ายๆให้เขาเห็นว่า หัวใจอยู่ตรงนี้ ถ้าเจ็บตรงนี้ หมายความว่าต้องระวังอะไรบ้าง เด็ก เวลาไข้สูงนี่ ต้องระวังตรงไหนบ้าง เดี๋ยวจะเป็นปอดบวม แล้วแต่ว่าหมู่บ้านไหนจะเลือกส่งใครมา แล้วก็มาอยู่กับเรา ๆ หาที่พักที่กินให้ แล้วมาเรียน จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:24:18 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ปอดบวมนี่ นายแพทย์ดนัย สนิทวงศ์ เขียนตำราง่าย ๆ ไว้หมด ถ้าอ่านหนังสือออกก็ช่วยตัวเองพอได้ก่อน คือพยายามคิดว่าจะทำอย่างไรดี ต่อมาก็คิดว่า ไม่ไหวละ การเอาคนในหมู่บ้านนั่นเองมาเรียนก็ไม่ใช่ง่าย อย่างกะเหรี่ยงนี่ก็เกือบจะเรียกว่า จ้างให้มาเรียน ระหว่างเรียนก็ต้องให้เบี้ยเลี้ยงเขาทุกวัน ถ้าไม่เช่นนั้น เขาก็ไม่ยอมมา แล้วก็ไม่ยอมอยู่นาน ปัญหาเหล่านี้ ถ้าเผื่อหมอที่จบแล้วไปเมืองนอก ถ้าแม้นักข่าวหญิงช่วย คล้าย ๆ ช่วยกันพูด เชียร์บอกว่า ในปีหนึ่ง ขอให้เมืองไทยคนละนิดหนึ่ง แต่นี่เขามาแล้ว มีหมอผ่าตัดคนหนึ่ง หมอยาธรรมดาคน ก็แปลว่า มีหมอมา อย่างที่นราธิวาส ชาวไทยอิสลามนี่ หมอยังไม่ทันนั่ง คนมุงแทบจะว่า ขึ้นไปนั่งอยู่บนตักหมอ เขากลัวจะกลับเร็ว ต้องให้ล่ามเขาบอกว่า ไม่ได้ อย่างนี้หยิบอะไรไม่ถูก เดี๋ยวก่อน ตั้งแถว ค่อยๆเข้ามาซิ ประเดี๋ยวเดียว นางสนองพระโอษฐ์ที่บอกให้ตั้งแถวกระเด็นหายไปไหนก็ไม่รู้ (ทรงพระสรวล) มือนี้ไม่ว่างเลย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:25:26 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ต้องพูดตามตรง จะว่ายอลูกตัวก็ยอม จุฬาภรณ์นี่ ตอนหลังแบกเครื่องหลังเหมือนทหารแบกเครื่องสนาม ในนั้นมียาเต็มไปหมดเลย จะเอาไปแน่นเอียดเชียว เพราะว่าธรรมดาแล้ว จะต้องเดินหน่อย คิดว่าลำบากหมอ เพราะหมอก็หอบไปหนักมากแล้ว แต่คนมาจำนวนมากก็ไม่พอ จุฬาภรณ์เข้าใจ โดยเฉพาะยาเด็กนี่ จุฬาภรณ์จะเอาไปเอง แบกขึ้นหลังเหมือนทหาร แล้วระยะนี้ ถ้าเผื่อเห็นจุฬาภรณ์ออกงานน้อยหน่อยก็ขอให้เห็นใจ คือ หมอที่วอลเตอร์รีด (โรงพยาบาลตั้งอยู่ชานกรุงวอชิงตัน สหรัฐฯ) เชิญเขามาช่วยรักษาจุฬาภรณ์และสิรินธร เขาบอกว่า เขาห่วงจุฬาภรณ์มาก เพราะว่า ปอดทำงานเพียง ๖๕ เปอร์เซ็นต์เท่านั้นเอง คงเป็นเพราะได้ฝุ่นมากเหลือเกิน แล้วทำงานหนัก หนักมาก คือ ลูกใช้เวลาเรียนตอนกลางคืน ตอนกลางวันออกปฏิบัติงานหน้าที่เขียนเทซิส (วิทยานิพนธ์) ก็เขียนกลางคืนเท่านั้น พักผ่อนไม่พอ เพราะฉะนั้น ขอให้ได้พักบ้าง ไม่อยากให้ออกไปโต้ฝุ่นมากเกินไป จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:27:27 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แล้วเวลาเห็นเขาตะหลุบตุ๊บตั้บนี่ คุณเสริมศรี (นางเสริมศรี เอกชัย นักข่าวหญิงอาวุโสที่นั่งใกล้) (ทรงพระสรวล) เวลาเขามุงกันตะหลุบตุ๊บตั๊บน่ะ ฝุ่นกระจาย หมอเองก็จาม เพราะเราอยู่ตรงไหนเขาเปิดหน่วยตรงไหน เราก็ปูผ้าพลาสติกกับพื้น แล้วหมอนั่งกับพื้น คือ จะไปหาที่ตั้งไม่ได้ เพราะว่า ต้องไป ไม่ให้ตำรวจเขาเคลียร์หรืออะไรเลย เพราะถ้าเขาเคลียร์พื้นที่แล้ว ตำรวจมักจะไม่ยอมให้ไปในที่ลึก ๆ ที่อันตราย เราอยากไปไหน เราก็ไป แล้วมีผ้าปูพลาสติก หมอนั่ง บางครั้งใช้ศาลาวัดบางทีใช้สุเหร่า เปิดทำงานกัน (ทูลถาม) เวลาเสด็จ ไปท่ามกลางประชาชนที่เป็นโรคต่าง ๆ มีวิธีป้องกันตัวอย่างไร ไม่ทรงกลัวติดโรคหรือ เพราะเห็นราษฎรจับพระหัตถ์ (ทรงตอบ) ไม่กลัว เพราะรู้จักระวังตัว แต่ก็สะดุ้งเหมือนกัน เป็นสัญชาตญาณของคนที่อดไม่ได้ เรื่องนี้เกิดที่สุราษฎร์ธานี นานแล้ว มีคนไม่มีจมูกเลย เขามีน้ำหนองไหลออกมา ไม่มีเบ้าตาเลย หน้าเละ คิดว่าคงเป็นโรคเรื้อน เขาวิ่งเข้ามาหา มาจับที่เท้า มากราบ พอเห็นก็ตกใจเหมือนกัน องครักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ ก็สะดุ้ง แต่ฉันนึกในใจว่า เรานี่ เขาถือเป็นพ่อเป็นแม่ จะให้เขาเห็นว่าสะดุ้ง หรือไม่อยากให้เขาเห็นว่าเรากลัวเขา เพราะถ้าเขาเห็น เขาจะต้องเสียใจมาก ในแววตานี่ เลยนึกในใจว่า ตอนนี้ทำสะดุ้งไม่ได้เลย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:28:34 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถามเขาว่า มีทุกข์อะไร เขาเล่าว่า เขาเป็นอย่างนี้ แล้วสามีเลยทิ้ง อยู่กับแม่แก่และลูก ไม่มีเปลือกตา น้ำตาไหลออกมา มันอักเสบมาก เพราะไม่มีเบ้าตา จมูกไม่มี พอเห็น ความรู้สึกครั้งแรกก็กลัว ใจหายวาบ แต่ก็หวังว่า ไม่ได้แสดงออกมา พระเจ้าอยู่หัวทรงสอนว่า คนเรานี่จะเป็นอะไรมันก็เป็น รับสั่งว่า โรคเรื้อนนี่มันติดยากจะตาย มันไม่ติดง่ายหรอก แล้วทูลว่า ก็รู้ว่าติดไม่ง่าย แต่อดสะดุ้งไม่ได้ แต่เขาคงไม่เห็นหรอก ตอนหลังทรงสอน นี่หลายปีแล้ว ที่เป็นทีบี (วัณโรค) ก็เยอะ โดยมาก เขามีความทุกข์อะไร เขาให้คนอุ้มมาหาอย่างคนพิการใส่รถที่ลากน้ำแข็งมา ถือว่า รักษากับพระเจ้าอยู่หัวไม่ต้องเสียตังค์ ไม่ว่าจะพูดภาษาอะไรก็เหมือนกันหมด คือ กลัวเสียสตางค์ (ทรงพระสรวล) เขาบอกว่า ตังค์ฉันไม่มี ถามเขาว่า ทำไมไม่ไปโรงพยาบาลกันบ้าง ปล่อยให้ลูกเป็นมาก เป็นโรคหัวใจจนเขียวนี่ เขาบอกว่า ไม่ได้ ไม่มีตังค์ บอกเขาว่า โรงพยาบาลเขาไม่เอาตังค์หรอก ชาวบ้านบอกว่า เขาเอา เขาถามนี่ว่า มีเงินไหม ต้องอธิบายว่า เขาก็ถามไปตามระเบียบเท่านั้นว่า พอจะมีช่วยหลวงไหม ต่างหากล่ะ ชาวบ้านที่เป็นไทยอิสลามนี่น่าสงสาร ถ้าทุกคนไปเห็น ต้องสงสารเขา เพราะว่า ซี๊ดซีด เป็นวัณโรคเสียปอดพรุนหมด บางคนลูกยังเล็ก ตัวเขาเองซีด แล้วไม่กล้าขอร้อง ได้แต่มานั่งมอง จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:30:11 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พอฉันเห็นซีดเซียว แล้วลูกก็ยังตัวเล็กนิดเดียว ฉันเข้าไปถาม เขาก็บอกว่า ซาเกะๆ คือเจ็บหน้าอก ฉันก็รู้แล้วว่า ต้องวัณโรคแน่ เรียกหมอ เรียกล่ามมา คือ เขาไม่กล้า แม้จะขอความช่วยเหลือ เขานึกว่าเขาเป็นพลเมืองชั้นสอง ไม่กล้าเลย ความที่น่าสงสาร คือความไม่กล้า ที่น่าสงสารอีกแห่งคือ ประชาชนที่วัดเชิงเขา อยากจะให้ไปดูเหลือเกิน ทั้งหมู่บ้าน ยาระงับประสาทของหมอนี่หมดเกลี้ยง เข้ามาหาหมอ เดินตาเป๋งมา บอกหมอ ขอยาฉันกินหน่อย ฉันเป็นโรคประสาท หมอถามว่า เอ๊ะ รู้ได้อย่างไรว่าเป็นโรคประสาท เขาบอกว่า มันนอนไม่หลับ นอนไม่หลับเลย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 13:31:21 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านค่ะ. . จากคุณ : สว่างซะที - [ 27 ก.ค. 48 13:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รักสมเด็จพระราชินีค่ะ ขอบคุณคุณนะจังงังมากๆด้วยค่ะเมื่อกี๊ก็ไปเซฟจากห้องเฉลิมไทยมาค่ะ จากคุณ : วันลิตเติลทู - [ 27 ก.ค. 48 13:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อยากให้คนไทยได้อ่านกันมากๆค่ะ เลยไปเปิดกระทู้ไว้ห้องโน้นด้วย ระวัง save ซ้ำกันนะค่ะ... o.k. ถ้ามารอ save ก็ได้เลยค่ะ .... จะมาโพสต์ต่อ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:16:40 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตอนพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว.... พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงฉายที่บ้านผู้ใหญ่บ้านแกน้อย ชาวเขาเผ่ามูเซอร์ จังหวัดเชียงใหม่ (ทูลถาม) ในฐานะที่ทรงเป็นแม่บ้าน ทรงดูแล พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อย่างไรบ้าง (ทรงตอบ) ต้องดูแล เพราะว่าบางครั้งท่านเพลินกับงาน กว่าจะออกมาเสวยก็ช้า ต้องคอยเคาะประตูคอยเข้าไปเฝ้าฯ แล้วก็เวลาหลังจากที่ประชวรเป็นปอดบวมเลยคอยห่วง ตอนนี้ท่านก็ย่างพระชนม์มากขึ้น ยิ่งทำงานหนักใหญ่ เมื่อครั้งพระเจ้าอยู่หัวประชวร (ต้นพุทธศักราช ๒๕๑๘) ตอนนั้นหมอที่รักษาร้องไห้ พี่ชายฉัน (นายแพทย์ ม.ร.ว.กัลยาณกิติ์ กิติยากร) ก็เป็นหมออยู่ด้วย หน้าเขียวไม่นอนทั้งคืน เขาบอกว่ารู้สึกว่าเรากำลังจะเสียท่านไป เพราะว่าหมอให้ยาเท่าไหร่ๆไข้ไม่ลงเลย ท่านแบบคล้ายๆเพ้อๆ คือ ปอดทั้งสองข้างนี่บวม แล้วสุดปรอทอยู่ได้ตั้งเกือบ ๑๐ วัน จนหมอบอกว่า นี่ถ้าเป็นคนหัวใจไม่ดี ก็หัวใจวายแล้ว สมเด็จพระศรีฯ (สมเด็จพระศรีนครินทรา บรมราชชนนี) ท่านไปดูเองเลย พระอาจารย์ต่างๆฉันต้องเรียกว่า พระอริยเจ้า เพราะว่าท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ที่ไปกราบท่านอาจารย์ฝั้น ท่านอาจารย์บัว ท่านอาจารย์วัน คือท่านก็ล้วนแต่บอกกับฉันทั้งนั้นว่า เสด็จฯไหนนี่ไม่ต้องกลัวหรอก เพราะพระบารมีของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:18:37 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ท่านอาจารย์วันนี่ กล่าวออกมาเลยว่า เมืองไทยนี่จะอยู่ได้ ถ้าพระเจ้าอยู่หัวพระองค์นี้อยู่ในประเทศ อย่าให้ท่านออกนอกประเทศ ถ้าท่านออกนอกประเทศไม่รับรอง เคยกราบเรียนถามลูกศิษย์หลวงปู่ขาวว่า ทำไมเมืองลาว เมืองเขมรก็เป็นเมืองพุทธศาสนา ทำไมถึงล่มได้ พระท่านบอกว่า มหาบพิตรคิดดูซิ มีไฟนี่ แต่เราไม่เปิดไฟ ก็สักแต่ว่ามีไฟ เราไม่เสียบปลั๊ก ไม่เปิดไฟ ไฟก็ไม่มี มันต่อกันไม่ได้ แม้ว่าเป็นเมืองพุทธศาสนา แต่คนที่ประพฤติธรรมน้อย ก็ช่วยไม่ได้ บารมีของพระพุทธองค์ก็ช่วยไม่ได้ ต้องมีคนที่ประพฤติธรรม โดยเฉพาะพระประมุข ผู้บริหารประเทศนี่ ต้องอยู่ในธรรม ก็เลยเข้าใจว่าทำไมพระเจ้าอยู่หัวปฏิบัติ ฉันเอง แปลกใจ อันนี้ คุณหญิงสมสุข (คุณหญิงสมสุข ศรีวิสารวาจา นางสนองพระโอษฐ์) ไม่อยู่เป็นพยาน ไม่ทราบใครในห้องนี้เป็นพยานมั่ง ที่เสด็จฯแล้วเห็นกับตาเลยว่า ทางนี้ (ทรงชี้ซ้าย) ฟ้าผ่า ทางนี้ (ทรงชี้ขวา) พายุมืด แล้วนั่งเฮลิคอปเตอร์ ฟ้าผ่า แปร๊บๆ เห็นเชียวว่าครืนๆ แล้วเฮลิคอปเตอร์นี่กำลังอยู่ในอากาศ ฝนตกแปลกมากเลย ฝนตกเป็นม่านหนักเชียว แต่มาหยุดก่อนที่จะถึงเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์นี่ เปิดเป็นทางแนวเดียวตรงที่เฮลิคอปเตอร์พระที่นั่งอยู่นี่สว่าง ไม่มีอะไร ฝนก็ไม่สาดถึง เห็นแล้วก็มองตากัน นักบินก็มองกัน ทางด้านหนึ่งเป็นฟ้าแลบแปร๊บๆ อีกทางหนึ่งเป็นฝน แต่หยุดตรงหน้า (ทรงชี้ลงหน้าพระพักตร์) อย่างนี้ก็อธิบายไม่ได้ว่าเพราะอะไร จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:19:31 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 27 (นักข่าวกราบบังคมทูล) เพราะพระบารมีของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพคะ (รับสั่งถาม) คุณทราบไหมว่า บารมีนี่แปลว่าอะไร เพราะบางคนเขาหมั่นไส้ “พระบารมีปกเกล้า” พระท่านบอกว่า บารมี หมายความว่า ความดีที่สะสมเอาไว้ สะสมไว้ตลอด ท่านบอกว่า สะสมแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่ปางบรรพ์ถึงชาตินี้ สั่งสมไว้มาก นั่นถึงเรียกว่า คนที่มีความดีไว้ในตัว อย่างท่านอาจารย์ฝั้นนี่ ท่านมีบารมีสูงกว่าพวกเราๆ ถึงไปกราบท่าน ท่านสั่งสมไว้มาก จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:22:26 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 28 (ทูลถาม) จริงหรือเปล่าเพคะที่มีคนเขาว่า ท่านอาจารย์ฝั้นบอกกับคนอื่นว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นี่คือรัชกาลที่ ๔ มาเกิด (ทรงตอบ) อ้อ ถ้าเผื่อท่านอาจารย์ฝั้นกล่าวก็อาจจะเข้าเค้า ฉันไม่ทราบ เพราะไม่เคยกล่าวกับฉัน ทราบแต่ว่า ท่านบอกว่า พระเจ้าอยู่หัวองค์นี้มีบุญมาก เพราะว่าทำแต่ความดี แล้วก็มุ่งมั่นแต่ความดี ที่หลวงปู่โต๊ะท่านบอกว่า คนโง่ ถึงจะไม่รู้ว่า พระมหากษัตริย์พระองค์นี้เป็นอย่างไร คนโง่เท่านั้นที่จะด่าว่า แล้วท่านบอกว่า ไม่เป็นมงคลเลยกับตัวเขาเอง บอกว่าถึงเขาจะห้อยพระ ถึงเขาจะมีของดีอะไรก็ตาม ท่านบอก ถ้าไม่มีความดีเป็นรากฐานแล้ว สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนจะคุ้มครองได้ บอกคนนี้ต้องมีความดีอยู่ในตัว จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:23:18 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 29 พระเจ้าอยู่หัวนี่ แม้แต่อยู่ลำพัง ไม่เคยเห็นท่านเคยรับสั่งอะไรที่ไม่ควร ไม่เคยโปรดเลยที่จะว่าใคร นินทาใคร ท่านไม่มีเลย ท่านไม่ชอบวิพากษ์วิจารณ์ใครเลย แม้แต่อยู่ลำพังนี่ ท่านก็จะพูดสิ่งที่สร้างสรรค์ทั้งนั้น ท่านจะสนุก อย่างเรื่องดนตรี เรื่องเรือใบ ตอนนี้ท่านก็สนุกกับการพัฒนา ท่านก็พูดแต่พัฒนาแผนที่ของท่าน ท่านไม่รับสั่งเรื่องที่ไปกระทบหรือไปใส่ร้ายหรืออะไรกับใคร ต้องคนอยู่ใกล้พระองค์นี่ถึงจะเห็น แล้วท่านทำอะไร ท่านก็ทำเองหมดเลย อย่างจะเสด็จฯภาคใต้นี่ ท่านก็แพ็คของเอง ในการแต่งพระองค์ก็ไม่สนพระทัยเลย ขำ เมื่อตอนท่านหนุ่มๆบอกว่าท่านดัดผม (ทรงพระสรวล) ในหลวงดัดผม ที่แท้แม้แต่จะส่องกระจกนานๆก็ไม่ส่อง ไม่สนพระทัย แล้วก็อย่างกระดุม กระดุมของรัชกาลที่ ๕ ที่ทรงใส่ ๕ เม็ดนี่ สวย เป็นไพลิน งามๆทั้งนั้น ฉันเอามาให้ท่านไว้ใส่ ท่านก็ไม่ชอบใช้ นาฬิกา ซื้อถวายเมื่อวันเฉลิมฯ ซื้อเป็นเรือนทอง ท่านก็ไม่ชอบ เพราะท่านบอกว่า “ต้องแกะเข้าแกะออก ฉันไม่ชอบ ชอบเวลาล้างมืออะไรมันได้ทั้งนั้น” ตกลงเสด็จฯออกสเตทวิสิท (การเสด็จพระราชดำเนินเยือนต่างประเทศอย่างเป็นทางการ) ก็นาฬิกาเหล็กนั่น เสด็จฯลงเรือใบก็นาฬิกาเหล็กเรือนนั้น ที่แปลก คือเรื่องเสวยนี่ จะเย็นจะร้อน ท่านไม่สนพระทัยเลย เอามาตั้งนี่ ไม่เคยขอเลย เติมน้ำปลา ไม่เคยเลย นี่มหาดเล็กที่อยู่นี่ทราบเป็นพยานได้เลย ท่านไม่เอา ไม่สนพระทัยเลย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:24:28 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ทรงพระเจริญ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 27 ก.ค. 48 14:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่อง ศิลปาชีพ (ทูลถาม) โครงการศิลปาชีพก้าวหน้าไปเพียงไร และต่างประเทศให้ความสนใจมากน้อยอย่างไรบ้าง (ทรงตอบ) เรื่องศิลปาชีพเริ่มต้นจากมัดหมี่ คือมัดหมี่นี่ หนแรกที่เห็นชาวบ้านใส่ ก็บอกกับเขาว่า ทอให้ฉันใส่ได้ไหมจ๊ะ เขาค้อนใหญ่ บอกว่า ท่านจะไปใส่อะไรกัน เขามีแต่คนใช้ใส่ มีแต่คนบ้านนอกคอกนาใส่ เขาว่าอย่างนี้ ฉันบอกว่าไม่จริง อันนี้สวยมาก ฉันจะใส่ให้ดู ทอให้ฉันไหมล่ะ ชาวบ้านในอีสานบอก จริงนะ ถ้าไม่ใส่ไม่ทอให้ เขาก็เลยทอ แล้วถามว่า เอาเหมือนอย่างฉันเลยหรือ บอก ใช่ เอาอย่างนี้นะ พอทอให้ ใส่แล้ว ถ่ายรูปไปให้ เขาจำไม่ได้ บอก อื้อ ไม่ใช่หรอก เพราะใส่เป็นสูทอย่างนี้ (ฉลองพระองค์ในวันนักข่าวหญิงเฝ้าฯ) เขาจำไม่ได้ (ทรงพระสรวล) บอก นี่ไม่ใช่มัดหมี่ เขาปลื้มใจมาก ที่เห็นแต่งตัวด้วยมัดหมี่สวยๆ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:25:51 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ชาวบ้านพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ต้องคนใช้ถึงจะใส่มัดหมี่ จุดนี้ฉันได้ความคิด บอกกับนางสนองพระโอษฐ์ว่า ให้ขอตัวอย่างผ้าจากคนใช้มาดู เพราะเก็บลาย ตอนนี้กำลังกลาย ทำลายมัดหมี่ใส่เป็นเอไซโคลปิเดีย (สารานุกรม) เพราะกลัวลายจะหายจากเมืองไทย ความคิดนี้มีมาก่อน แต่ทำจริงจังตอนนี้ เพราะไปอเมริกาคราวนี้ ได้ความรู้มากเลย เรื่องนี้ไม่ใช่สัมภาษณ์ คุยกัน แฟชั่นอินสติติว (สถาบันการแฟชั่น แห่งนิวยอร์ก) ของพวกดีไซเนอร์ (นักออกแบบเสื้อผ้า) ที่นิวยอร์ก เขาพาไปดูมิวเซียม (พิพิธภัณฑ์) ของเขา มีมัดหมี่ด้วย แต่ว่าอย่างที่หายากมากในเมืองไทย ยังมีคนแก่ทำ เขาบอกว่า ผ้านี้ไม่รู้ว่าออริจิ่น (ต้นกำเนิด) ว่ามาจากทางภาคไหนของโลก ฉันบอกว่า บ้านของฉันนี่ ชาวบ้านทางภาคอีสาน ทางนอร์ธอิสเทิร์น (ตะวันออกเฉียงเหนือ) ทำกัน นี่เขาจะตามมาดู ถ้าไม่กลัวเมืองไทยล่มเสียก่อน เขาบอกว่า เสด็จฯเมื่อไหร่ เขาจะตามมาดู ถ้าไม่กลัวเมืองไทยล่มเสียก่อน เขาบอกว่า เสด็จฯเมื่อไหร่ เขาจะตามมา เขาจะเสียค่าเครื่องบินมาเอง มาดู อยากรู้ว่าทำอย่างไร เพราะว่าอันนี้มีชื่อเสียงที่สุด และไม่มีใครผลิตได้อีกเลยในโลก มัดหมี่นี่ เขาเรียกว่า อีกัทซิลค์ ฉันบอกว่า บ้านฉันใส่ทั้งนั้นเลย อีกัทนี่ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:26:52 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 33 (ทูลถาม) ทรงมีโครงการส่งเสริมอย่างไรบ้าง (ทรงตอบ) มี ๒ โครงการ เรียก หม่อนไหนแท้ หมายความว่า ไหมพื้นเมือง ซึ่งมันออกสั้นแค่นี้ (ทรงทำพระหัตถ์แสดงประกอบความยาว ประมาณเกือบหลา) ใช้ป้อนโงงานเครื่องจักรไม่ได้ ต้องชาวบ้านนั่งผูก น้ำตาร่วง เขาไม่ชอบเลย อันนี้ ฉันสนับสนุน แล้วท่านรองสมุหฯ นิรันดร์ (พลเรือนเอก นิรันดร์ ศิรินาวิน สมุหราชองครักษ์) ด้วยความร่วมมือของพวกร้านอะไรต่างๆไปได้ทุนมาทำไหมจากญี่ปุ่น เพื่อจะป้อนโรงงาน ฉันก็บอก ตกลง ให้คุณนิรันดร์ทำโครงการหม่อมไหมสำเร็จ เอาไหมญี่ปุ่น เพราะว่าเส้นยาว โรงงานเขานิยม ชาวบ้านนิยมมากกว่า เพราะทอง่าย ไม่ต้องมานั่งผูกๆๆๆ ไหมของไทยมันสั้น หมดแล้วก็ต้องผูกๆ กว่าจะได้แต่ละผืน แทบแย่ แต่ปรากฏว่า ฝรั่งชอบอย่างผูก คราวนี้ฉันไปดู พบว่ามัดหมี่ ถ้าเผื่ออันไหนที่ชาวบ้านใช้ไหมไทยที่ต้องผูกนี่ จะไม่ยับเลย หมายความว่า เอาสะบัดๆ แล้วก็แขวน เดี๋ยวเดียวจะทิ้งตัวเลย ไม่มีวันยับ ถ้าแม้นว่าใช้ไหมต่างประเทศนี่จะยับ ต้องเอามารีด นี่หม่อมราชวงศ์ฉัตรแก้ว ตามสิรินธรกับจุฬาภรณฯไปเมืองนอกเร็วๆนี้ มัดหมี่ของเขาไม่ต้องรีดเลย เอามาแขวนสักพักเดียว ก็คืนตัวอีก นี่คือสภาพของไหมแท้ แต่มันสั้น มันยืดน้อย เลี้ยงแทบตาย คือต้องลงแรงงานหนักมาก เลี้ยงแทบตายกว่าจะได้แต่ละผืน ครั้งแรก ฉันก็ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร คุณนิรันดร์บอกว่า อุตสาหกรรมเขาทำอยู่แล้ว ให้พ่อเป็นต่างชาติ แม่เป็นไทย ให้ผสมพันธุ์กัน ก็จะได้อย่างที่ดี ทีแรกฉันก็นึกว่าจะทำอย่างนั้น มานึกอีกที อย่าเลย อุตสาหกรรมเขาทำแล้ว ไหนเราลองทำอย่างที่ฝรั่งบอกชอบ คือ เนทีฟซิลค์ (ไหมพื้นบ้าน) เลยบอกชาวบ้านว่า ไม่เอานะ ไหมนอก จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:27:47 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อีกประการหนึ่ง มาคิดว่า ถ้าลูกครึ่งนี่ ชาวบ้านต้องสร้างโรงขึ้น ต้องมีมุ้งลวด และลงทุนพอประมาณทีเดียว เลยคิดไม่เอา เอาแบบชาวบ้าน เอาพันธุ์ไหมไทยนี่ มันไม่เป็นหวัดตายง่าย ไม่เป็นอะไรตายง่าย เชื้อไม่เข้าง่าย ถ้าเป็นระดับชาวบ้านที่ยากจน ทำมัดหมี่ละก็ เลี้ยงแบบชาวบ้าน ชื่อ “โครงการหม่อนไหมของสมเด็จฯ” คุณนิรันดร์เป็นคนตั้งชื่อ อันนั้นเลี้ยงแบบของญี่ปุ่น ซึ่งให้ไหมยาว แล้วเลี้ยงโตเร็ว เดี๋ยวๆก็ได้ไหมแล้ว คือให้ไหมมาก ผลิตไหมได้มาก เลยแบ่งเป็น ๒ รายการ ซึ่งรายการหม่อนไหมสมเด็จฯ ฉันไม่ค่อยไปยุ่งด้วย ไว้ใจคุณนิรันดร์ไม่ต้องห่วงเพราะไม่ต้องใช้ชาวบ้านมาก เวลานี้ที่ฉันให้เลี้ยงไหมแท้นี่ เพราะชาวบ้านพวกนั้นไม่ทราบจะไปหางานที่ไหนทำเวลานาล่ม เขาจนเหลือเกิน จนอย่างขนาดที่ว่าทนเห็นเขาจนอย่างนั้นไม่ได้ แต่ก่อนนี้ เขาทำสำหรับเขาใส่อยู่เอง แล้วทำอย่างนี้ เราหาตลาดให้ได้ มัดหมี่นี่ ญี่ปุ่นเขาให้ราคาดี อย่างสูงสุดเมตรละ ๓,๐๐๐ บาท คือฉันเรียกเต็มที่ แต่เขาก็กลับมาสู้ทุกปี สาเหตุเขากระซิบเล่าว่า ผ้าอย่างนี้ เมื่อ ๑,๐๐๐ ปีมาแล้ว ญี่ปุ่นมี แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีใครทำและไม่มีใครยอมทำ ค้นหาไม่ได้ว่า ทำอย่างไร แล้วเขาก็ชอบเอาตัดใส่เป็นกิโมโน เขาจะซื้อมากเชียว เดี๋ยวนี้ญี่ปุ่นสั่ง ตลาดส่งไม่ทัน แต่เขาจะจู้จี้มาก จะเอาลายเล็ก แบบที่ชาวบ้านตาแฉะ ต้องว่าอย่างนั้น ชาวบ้านทำน้ำตาไหล ญี่ปุ่นบอกว่า ลายเล็กนี่ ทำกิโมโนสวยมาก เพราะว่าคุณภาพมัดหมี่...เอาแล้ว โฆษณาอีกแล้ว แม่ค้า พอฉันโฆษณา เขาบอก อะไร ควีน (พระราชินี) เป็นแม่ค้าบอก ใช่ (ทรงพระสรวล) มาเที่ยวนี้ ไม่ใช่เป็นควีน เป็นแม่ค้า เพราะว่ามัดหมี่มีคุณภาพไม่เหมือนไหมของชาติไหนเลย จะเห็นว่า ในผืนเดียวกันจะมีทุกสีเป็นรุ้งออกมา พอโดนแสงไฟ ผืนเดียวกันนี้จะเป็นสีเขียวออกรุ้งชมพู ออกรุ้งม่วงอันนั้นน่ะ คิดว่าเป็นคุณภาพของไหมไทย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:28:48 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เมื่อก่อนนี้ เด็กสาวๆไม่ชอบทำ ถ้าได้ค่าแรงเพียง ๑๐๐ บาท ไม่ยอมทำ มีแต่คนแก่ทำ เมื่อฉันเข้าไปใหม่ๆ คนแก่ๆเท่านั้นทำ สาวๆไม่ยอมทำ เดี๋ยวนี้อายุ ๑๔-๑๕-๑๖ ปี นั่งทำ เพราะว่าต้องผูกตลอดเลย ฉันไม่ยอมให้ใช้ไหมฝรั่ง ฉันบอก ไหมญี่ปุ่นเราจะขาย มีอีกโครงการป้อนโรงงาน คือ ต่างคนต่างผลิตเร็วที่สุด ชาวบ้าน ทีแรกก็ร้องไห้ นี่พอให้ผืนหนึ่งถึง ๕๐๐ บาทเท่านั้น เด็กสาวๆ อุ๊ย ฉันกินข้าวพลาง ทำพลาง เพราะยิ่งเสร็จเร็วเท่าไหร่ก็ได้ เขาบอกว่า ถ้าทำจริงๆ ๕ วันเสร็จ ๕ วัน ๕๐๐ บาท ฐานะนี่เปลี่ยนหมดเลย บ้านขึ้นเป็นแถวหมด ไถ่ถอนที่ดิน ซื้อวัวควาย เปลี่ยนใหม่หมด ทำงานเกี่ยวกับศิลปาชีพนี่ต้องศึกษามาก คือจะให้ชาวบ้านเขาทำอะไร สำคัญที่สุด คือ ต้องหาตลาดให้ได้ ถ้าหาไม่ได้แล้วนี่ สนับสนุนไป คนหมดกำลังใจเลย แล้วถ้าเผื่อคนไทย ซึ่งใจเมตตาสูง เขาจะซื้อช่วยชาวบ้าน แต่ซื้ออย่างทำบุญ การซื้ออย่างทำบุญก็ไม่ช่วยเศรษฐกิจเมืองไทย เพราะฉะนั้น เราจะต้องรบกับเขา รบกับชาวบ้านในเรื่องที่ว่า ต้องทำอะไรที่ช่วยตัวเอง แล้วก็ยกหน้าที่ให้กับมูลนิธิที่จะต้องหาตลาดมาให้ได้ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:29:44 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 36 (ทูลถาม) เมื่อครั้งเสด็จฯอเมริกา หาตลาดได้หรือไม่ (ทรงตอบ) ได้ เพราะว่า ได้ออกโทรทัศน์และพบกับนักข่าว อย่างที่นิวยอร์กนี่ หนังสือพิมพ์โฆษณาย่านลิเภาให้หน้ายาวเหยียด บอกว่ากระเป๋าย่านลิเภานี่ ไม่มีใครเคยเห็นสิ่งใดที่แปลกแล้วสวยงามอย่างนี้ แล้วก็วิจารณ์ในเรื่องเล็กเรื่องน้อยหมดเลยว่า สวยอย่างไรบ้าง โดยไม่ได้ขอร้องให้เขาช่วยเลย แต่คิดว่าเขาคงเป็นห่วงเมืองไทย (ทูลถาม) ตลาดยุโรปนิยมกันบ้างหรือไม่ (ทรงตอบ) เพิ่งนิยมกันตอนนี้ ทีแรกก็ไม่นิยม บอกชอบเพลนซิลค์ (ผ้าไหมเลี่ยน สีพื้น ไม่มีลวดลาย) มากกว่าไม่ชอบมัดหมี่ ตอนนี้เริ่มสั่งแล้ว คือ ฉันพยายามเที่ยวไปเชิญเศรษฐีเขาเลี้ยง ทำท่าว่าเป็นเศรษฐีบ้าง เชิญเขาเลี้ยง เขาก็เลี้ยงเรา เราก็ใส่ผ้ามัดหมี่ เขาก็ แหม สวยอะไรอย่างนี้ ก็บอกว่า นี่แหละสวยไหม ชุดนั้นฉันให้บัลแมงตัด (นายปิแอร์ บัลแมง นักออกแบบเสื้อผ้าชาวฝรั่งเศส) เคยใส่ เอาไปพร้อมกัน ของคนไทยตัด รู้สึกว่าเขาไม่ชอบ เรื่องคัทติ้ง (ตัดเย็บ) อะไรนี่ไม่ทราบ ลองให้บัลแมงตัด พอเขาตัดใส่แล้ว ฉันเดินไปทางไหน ฝรั่งเดินตาม ถามว่า นี่ผ้าอย่างนี้หาได้อย่างไร ตอนนี้ ความฝันของฉันก็เอาเด็กชาวบ้านมาอีกคณะหนึ่ง มาเรียนตัดเย็บเสื้อผ้า ซึ่งระยะนี้กำลังทำเสื้อพระราชทานได้แต่เสื้อพระราชทาน เพราะเพิ่งเริ่มที่หัวหินปีนี้เอง คิดว่า จะหาอะไรให้เขาทำดี เพราะเป็นเด็กผู้ชายด้วย เขาบอกว่า ไม่รู้จะไปทำกินที่ไหน เพราะเขาเคยทำไร่ นี่มันแล้งอย่างสาหัสเลย ก็ไม่ทราบจะทำอย่างไร ฉันเลยคิดว่า ลองมาเย็บเสื้อพระราชทาน ให้ค่าแรงเป็นรายวันเหมือนกับเขาไปรับจ้างอะไรอย่างนั้น มาตอนหลัง คนมารับจ้างเต็ม ค่าแรงก็ต่ำหน่อย จึงเปิดแผนกตัดเย็บ แผนกสำหรับหนุ่มสาว แต่เรื่องครูที่ตัดเก่งนี่ ฉันหมดปัญญา ทำอย่างไรถึงจะตัดได้ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:30:48 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ถ้ามูลนิธิมีเงินพอก็อาจจะจ้างช่างจากฮ่องกงได้ คือ เรียกว่า ไม่ทราบฝรั่งเขาชอบอย่างไร อย่างสตาร์ออฟไซ แอมนี่ (ร้านผ้าไหมและตัดเสื้อในกรุงเทพฯ ดำเนินงานโดยฝรั่ง) ฝรั่งเขาชอบกัน เขายอมรับกัน อย่างตัดไปให้มิสซิสคาร์เตอร์นี่ (ภริยาของประธานาธิบดีจิมมี่ คาร์เตอร์ แห่งสหรัฐฯ) เวลาให้ เห็นได้ว่า นัยน์ตานี่ตื่นเต้น ไม่ใช่แกล้งชื่นชม ให้นักเรียนทอจกจากสุโขทัย ด้านบนทอจกแล้วใส่กับไหมไทยเลี่ยนของ จิม ทอมป์สัน (ร้านไหม จิม ทอมป์สัน ที่มีชื่อเสียงของไทย) ให้สตาร์ออฟไซแอมตัด เอาไปให้ แหม ตื่นเต้นมาก บอกว่า เก๋ สวยเหลือเกิน (ทรงชี้ฉลองพระองค์ที่ทรงออกพบนักข่าวหญิง เป็นชุดสูทกระโปรงสีดำ เสื้อ ใช้จกใหญ่สีแดงสด ทอลายละเอียด เป็นสาบหน้าและหลังจากใต้คอลงไป ชายเสื้อปล่อยข้างนอก แขนยาว) นี่ ก็บัลแมงตัด ฉันรับดีๆเลย คือช่างไทยนี่ก็ไม่ทราบว่าจะใส่ตรงไหน จะลองดูซิ จะได้มีความคิดจะแต่งตรงไหนบ้าง ให้ผ้าเขา บอกว่า ทำที เขาทำออกมาอย่างนี้ ชุดนี้ใส่ตอนมิสซิสว้านซ์ (ภริยารัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐฯ) เลี้ยงอาหารกลางวัน ก็ชมกัน แล้วมีเสื้อไปให้มิสซิส กว้านซ์ด้วย เมื่อเร็วๆนี้ ดาราทีวีของอเมริกามาถามหาว่า จก แล้วผ้าชาวเขาที่จะซื้อที่ไหนได้ ผ้านี่เขาซื้อไม่เป็น วันก่อน หมออเมริกันที่มีชื่อเสียง เขาขึ้นไปดูฉันเวลาทำงาน ดูคุณภาพของมัดหมี่ เขาบอกว่า ยูเลิกทำ เพราะอย่างนี้ ฉันเองก็ทนไม่ไหวแล้ว ผงไหมนี่เอง ที่แพ้ คือ แพ้เชื้อราที่ชาวบ้าน เวลาเขาเก็บผ้า เขาเก็บไว้ตามตะกร้าของเขา เมื่อเวลาส่งมาให้ดูคุณภาพซึ่งต้องดูเอง นี่ก็แพ้ โดยมากจะน้ำหูน้ำตาไหลไม่หยุดเลย แพ้มาก หมอบอกว่า อันนี้ ไม่ไหว จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:31:58 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ฉันบอกว่า ไม่ได้หรอก ฉันต้องทำ เพราะต้องรู้ คือ ต้องจัดเอง ต้องรู้เองว่า นี่จะถูกเทสต์ (รสนิยม) ของคนอเมริกันหรือคนยุโรป จะต้องทราบสี เห็นเนื้อผ้า ต้องรู้ว่า ถ้าไม่จัด เขาก็ไม่รู้จะไปเย็บอย่างไร ต้องเห็นในสมอง เลยต้องทำ ช่วยกันกับนางสนองพระโอษฐ์ บางครั้งก็ ๔ ชั่วโมงติดกัน โดยมาก ๓ ชั่วโมงก็ได้เต็มที่ แต่โดยมาก ทำครั้งละ ๔ ชั่วโมง หรือ ๔ ชั่วโมงครึ่ง ก็ได้งานเยอะ ไม่เช่นนั้น ชาวบ้านคอยการบ้าน ถ้าเผื่อว่า คนอื่นตรวจ อาจจะมีรสนิยมไม่ตรงกันก็เป็นได้ นี่ฉันพอทราบรสนิยมของฝรั่งเขา จึงต้องตรวจเอง แล้วบอกว่าให้ซ้ำสีนี้หรือให้ลายเล็ก หรืออะไรอย่างนี้ ทำไปก็จามไปๆ (ทรงพระสรวล) บางที จามได้ ๕๐ ที ไม่หยุดเลย จามติดต่อกัน แหม คลีเน็กซ์นี่กองโต หน้าบวม จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:32:35 A:203.113.67.5 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 39 (ทูลถาม) ทำไมบัลแมงจึงไม่ช่วยเผยแพร่ไหมไทยบ้าง (ทรงตอบ) โถ คุณ เขาเป็นพ่อค้า เราจะเอาอะไรกับเขาไม่ได้หรอก ไม่ใช่แต่บัลแมงเท่านั้น แม้แต่เป็นช่างตัดเสื้อผ้าหรูๆ ยิ่งประเทศฝรั่งเศสนี่ เขามีผ้าไหมแข่งกับเรา เรื่องที่เขาจะแนะให้ชาติเรา เห็นจะไม่มีผลแน่ๆ นี่อาศัยว่า ต่างคนต่างพึ่งกัน เขาบอกว่า แหม ควีน ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ใส่ซิลค์ (ไหม) อย่างอื่น ซื้ออย่างอื่นก็ซิลค์ของเขาซิ ฉันบอกว่าไม่ได้หรอก ฉันใส่ซิลค์ของไทยนี่ ถ้ายู (คุณ) ไม่ตัดให้ก็แล้วไป แต่เขาจะเอาสตังค์ เขาก็ตัดให้ เราก็เรียนรู้จากความคิดของเขา ทุกครั้งที่เขาดีไซน์ (ออกแบบ) เพราะเขากลัวจะเสียชื่อเขา เราได้ความคิดเขาว่า อ้อ มันต้องตัดอะไรตรงนั้นตรงนี้ เย็บเข้า บางทีฉันเอาเสื้อเก่าๆไปให้ช่างไทยแกะเลยว่าเขาตัดอย่างไร ถึงได้สวยออกมาอย่างนั้น ต้องแยกธาตุกันเลย เรื่องที่จะให้ช่างอเมริกันหรือช่างต่างชาติเขามาโฆษณาให้เรา ก็แข่งกับผลประโยชน์ของเขา ส่วนที่เขามาโชว์นั้น เพราะเขาโชว์เฉพาะ และเพื่อให้คนไทยไปตัดกับเขา โดยเฉพาะฉัน ให้ไปตัดที่เขาอีก แต่เขาก็มีน้ำใจ เพราะว่าเขาดีไซน์มาให้ ๑๐ แบบ ก่อนที่จะเลือกแบบนี้ ฉันก็รวบไว้ทั้ง ๙ แบบ อันนี้ เราพอจะทำของเราได้ เขาไม่ว่าอะไร เพราะการที่เขาจะตัดเสื้อตัวหนึ่ง ฉันบอกว่าดีไซน์มาหลายๆแบบ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:36:23 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เขาถามว่า ควีนจะเอาอย่างนี้ๆไหม เราเก็บอันนั้นไว้ เพราะไม่มีแบบในแม็กกาซีน (นิตยสารแบบเสื้อ) เลย มันเป็นแบบขายหัวคิดกัน เขาไม่ดีไซน์ให้ใครง่ายๆ แต่นี่ เรียกว่าตัดที่เขามาตลอด เขาเลยเกรงใจ ค่าตัดตัวหนึ่งแพงมากเหลือเกิน แต่ตัวหนึ่งๆ ฉันใส่ก็ ๑๐ ปีนะ (ทูลถาม) ถ้าเป็นเช่นนั้น น่าจะหาตลาดคนไทยที่อยู่อเมริกา (ทรงตอบ) นั่นซิ ถึงได้ไปอเมริกา ตอนนี้ปัญหาก็คือว่า ขายได้ หาตลาดได้ แต่ผลิตไม่พอ มัดหมี่นี่พอ มัดหมี่นี่เรียกว่าฉันยังไปเดินโชว์ไม่ทันเหมือนอย่างกับลิเภา หรือพวกเครื่องเงินของชาวเขา คือมัดหมี่นี่ฉันตัดของบัลแมงไปน้อย ไปหน้าหนาวเลยต้องใช้วูล (ขนสัตว์) เสียมาก มัดหมี่ตัดไปจำกัด แต่ฉันเอาของฉันไปให้นักเรียนไทย ให้คนไทยใส่ที่บัลแมงตัด แล้วให้เศรษฐีฝรั่ง แหม่มใส่ แล้วพวกเขาถึงอยากจะได้ เขาถึงกับจะตามมาดู ในเดือนธันวาคมนี่ว่าจะทำวันศิลปาชีพ (งานราตรีศิลปาชีพ ณ สวนศิวาลัย ในพระบรมมหาราชวัง) ขอให้เศรษฐีทั้งหลายที่เขาพาฉันไปเลี้ยงมา กะวันที่ ๑๑ ธันวาคม (พ.ศ.๒๕๒๓) พวกฝรั่งก็ตอบมาบอกว่า ควีน เลื่อนไปก่อนดีไหม ตอนนี้รู้สึกเมืองไทยจะไม่อยู่ในสภาพรับแขกเมือง (ทรงพระสรวล) ฉันถามว่า ทำไมจะไม่อยู่ เราอยู่สภาพไม่ต้องกลัวผู้ร้ายอะไร เราขอให้ตำรวจช่วย เขาบอก ไม่ใช่ หมายถึงอย่างอื่นน่ะ ยูรู้หรือว่าเขาจะบุกเข้ามาเมื่อไหร่ เราไม่สบายใจ คือหลายคนก็ยังไม่สบายใจที่จะมา จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:37:33 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 41 นักหนังสือพิมพ์เขาก็บอกว่า ก็ทูลแล้วไม่เชื่อ ทุกคนบอกเมืองไทยนี่จะล้มเมื่อไหร่ก็ได้ อันนี้เขาไม่ได้แอคแซทเจอเรท (พูดเกินความเป็นจริง) ไม่ได้พูดผิดกันไป เพราะกะว่าเมืองไทยมีชีวิตอีกไม่นาน ฉันก็บอกว่า อยู่ได้ นักข่าวหญิงที่มาสัมภาษณ์ร้องไห้เลย แต่ก็จับใจที่เขารักเมืองไทย น้ำตาไหลแล้วเช็ดน้ำตา ถามว่า นานเท่าไหร่ที่ยูคิดว่ายูจะอยู่ได้ แต่เศรษฐีอีกทางบอกว่า หาได้แล้ว พระองค์ทำงานไปเถอะ อย่างน้อยๆก็ ๑๐ คู่มาแน่ๆ ฉันบอกว่าให้ ๑๐ คู่มันจะคุ้มหรือ ฉันคิดอยู่ว่าจะทำที่พระบรมมหาราชวัง แล้วก็ไม่ต้องทำอะไรมาก ฝรั่งนี่อยากดูเหลือเกิน ส่วนที่ไม่ให้ฝรั่งดู ที่เรียกว่า ส่วนในที่เจ้าจอมอยู่ อยากดู แล้วฝรั่งเขาอยากดูใต้ถุนที่พระพุทธเจ้าหลวง (รัชกาลที่ ๕) ทรงเก็บของพระองค์ท่านที่มีของเก่าเต็มไปหมด เพราะพวกฝรั่งที่เป็นนักประวัติศาสตร์เขารู้ว่าพระพุทธเจ้าหลวงทรงมีอะไร แล้วก็กะว่าจะเชิญคนไทยไปแน่นอน แต่อยากจะให้ฝรั่งมา เอาสตังค์มาให้คนไทย เขาก็ทำท่าไม่ยอมมา บอกว่าเมืองไทยไม่ปลอดภัย เลยได้รู้ว่า อ้อ เศรษฐีนี่เขาต้องกลัวตาย ต้องระวังตัว เพราะเกิดเป็นเศรษฐีทั้งที ตายก็แย่ ของอื่นๆที่ศิลปาชีพ อย่างถมทองนี่ ฝรั่งมาสั่งกับฉันเลยว่า ทำกระเป๋ากลางคืนรูปร่างแบบไทยๆนี่ แต่เอาเป็นถมทองทั้งหมดได้ไหม ฉันบอกได้ แต่ต้องขอเวลา เพราะเด็กเราเพิ่งหัด หัดได้ไม่กี่คน แล้วไปได้ตลาดก่อนนี้ ดูไม่สมดุลกัน เวลานี้ถ้าเร่งแกๆก็ไม่ทำ อย่างข้อมือของชาวเขานี่ ขายได้ทันที ถ้าเป็นเงิน ขายยากกว่าทอง ฉันตกใจ ทีแรกคิดว่าคนอเมริกันไม่ซื้อทอง ที่ไหนได้ กำไลที่ชาวเขาทำบอกว่า ทำให้แม่หลวงๆจะเอาไปอวดฝรั่งเขานะ แหม กระวีกระวาดทำ ทำออกมาสวยมาก เป็นทองคำล้วน ฝรั่งบอกว่า นี่ อยากได้อย่างที่ยูใส่นี่ ถ้าเป็นทองอย่างนี้สู้ราคา แต่เงินนี่ไม่สนใจ คือ เศรษฐีก็เศรษฐีไปเลย ไม่เช่นนั้นก็ระดับเสื้อโหลไปเลย จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:38:27 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ทีนี้ สั่งเป็นโหลๆ อย่างร้านนีแมนมาคัส (ห้างสรรพสินค้าใหญ่มีชื่อเสียงในอเมริกา) เขาสั่งว่า ปีหนึ่งต้องได้เท่านั้นๆ คนทำบอกว่า ปีนี้ฉันเบื่อ ฉันไม่ทำ แล้วจะทำอย่างไร เพราะเราไม่ใช่คอมมิวนิสต์ จะได้หักคอว่าต้องทำแค่นี้ ปีนี้ฉันอยากกวนขนมมากกว่า มีเงินพอ ไม่ทำแล้ว อย่างนี้ก็ไม่สามารถจะควบคุมการผลิตที่จะได้จำนวนแน่นอนได้ จะเอาปืนจ่อหรือก็ไม่ได้ ต้องทำด้วยความรัก ควีนจะรับรองได้ไหมว่า สีนี้ต้องออกมาสีนี้ เพี้ยนไม่ได้ ก็ต้องว่ารับไม่ได้ เพราะชาวบ้านสั่งแก สีเนื้อ แกออกมาสีชมพูแปร๊ดเลย ไม่ทราบว่าแกย้อมของแกอย่างไร ก็รับรองไม่ได้อีก (ทรงพระสรวล) แหม แต่สวยมาก สีชมพู สีออกมาพิสดารเชียวยังขำ หัวร่องอหาย เวลาทำคุณภาพ ขันกันงอกลิ้ง อ้าว สั่งทำสีเนื้อ ออกมาเป็นสีชมพู เอ๊ะ นี่ออกมาคนละสีแท้ๆ ตาแกเป็นอะไร แต่ก็เป็นชมพูที่สวยมาก แล้วเวลาสั่งทำ บอกว่าต้องการสีนี้ลายนี้ เท่านั้นๆเมตร นี่ได้กับตัวเอง เมื่อไปต่อว่า เขาค้อนอย่างเอียงอาย แล้วกันป้า ฉันสั่งให้ทำ ๕-๖ เมตร ป้าทำ ๓ เมตร แล้วป้าก็เปลี่ยนลายเสียดื้อๆ อย่างนี้ ก็ฉันเบื่อนี่น่า นึกว่าทำมาตั้งเยอะแยะแล้ว มีตั้งหลายผืนแล้วลายนี้ ก็ดูแบบอื่นบ้างซี ป้าแกอ้างไป เราก็บอกว่า เอากันคนละอย่างซิ เขาเลยเปิดผ้าซิ่นของตัวเองให้ดู บอกว่านี่ดูซิ ดูซิ่นที่ฉันใส่ซิ ข้างหน้าเป็นอย่างนี้ ข้างหลังเป็นอย่างนี้ ยังเป็นอีกลายได้เลย (ทรงพระสรวล) แหม หมดปัญญาเลย ต้องบอกว่า ทีหลังถ้าป้าไม่มีอารมณ์ ป้าพักวาง เอาผืนใหม่มาขึ้นลายใหม่ อย่างนี้ฉันขายไม่ออกนี่ ไม่ทราบจะทำอย่างไร บางคนผ้าซิ่นเขามีหลายลายจริงๆ ซ่อนอยู่ข้างในก็มี นี่ไง มีตั้งหลายลาย ฉันก็ใส่สบาย ถูกของแก เอาซิ บางคนบอกว่าเปล่า ที่ทำให้หลายลายเพราะกลัวจะเบื่อน่ะ ชาวชนบทเขาเป็นตัวของตัวเองอย่างนี้แหละ ไม่ได้เลย ต่อให้เอาเงินไปวางกี่ร้อยกี่พัน ฉันไม่อยากทำ ฉันก็ไม่ทำ แต่ถ้ารักแล้วทำให้ ถ้าบอกว่าทำให้ฉันใส่ได้ไหมจ๊ะ ฉันจะใส่ ทำซิ ทำ ทำแล้วใส่นะ บอกว่า ใส่ๆ รับรองเลย ใส่แล้วต้องถ่ายรูปให้ดูด้วยนะ เอาๆ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:39:46 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 43 นี่ยังไม่ได้อวดย่านลิเภาที่ฝรั่งชอบ บอก แหม ที่ชอบมากเพราะเป็นไทย แสดงเป็นเอกลักษณ์ของไทยแท้ อันนี้ทำไม่ทัน ช่างทอๆทัน แต่ช่างทำเครื่องประดับทำไม่ทัน เพราะเรากำลังฝึกอยู่ มันยาก ทำโลหะ โดยมาก เด็กที่เอามาทำนี่เป็นพวกอายุน้อย จบ ป.๔ แล้วไม่มีงานทำ และไม่มีที่ดิน มูลนิธิศิลปาชีพเราเลือกคนอย่างนั้น พ่อแม่มีลูกมาก ไม่มีที่ทำกิน โดยมากเขาจะบอกว่า ให้ช่วยหาที่ทำกินให้เขาหน่อย ก็คิดว่าเมืองไทยนี่ประชากรเติบโตขึ้นเรื่อยๆ แล้วยังมีผู้ลี้ภัยอีก คิดว่าน่าที่จะมีหมู่บ้านที่ไม่ต้องใช้เนื้อที่เป็นไร่ๆ สำหรับหากิน มีบ้านพักอาศัยของตนเอง แล้วใช้ความสามารถของตนนี่หากินได้ เลยสนับสนุนจับมาทำถมทอง น้ำตาร่วงกันเป็นแถว เพราะเด็ก ป.๔ นี่ บางคนก็มาเขียนลายไทย เขาไม่ชอบ เขาชอบไปเผาถ่าน ชอบไปรับจ้างอะไรอย่างนั้นมากกว่า แต่ในที่สุด อธิบายให้เขาเข้าใจ คือของฉันกำไรนิด คือว่าอยู่ในตำแหน่งที่ประชาชนเชื่อถือ เขาก็พยายามทำให้ บอกอะไรเขาก็เชื่อ เวลานี้กำลังพยายามฝึกการทำถมลงยาราชาวดี อย่างนี้ชาวเขาทำได้สวย แต่อันนี้ไม่ใช่ทองแท้ เป็นกะไหล่ ถ้าเป็นทองแท้ ชาวเขาทำได้สบาย ชาวเขาผสมโลหะเข้าด้วยกันไม่เป็น อย่างจะผสมให้เป็นทองเค ทำไม่เป็น ถ้าทองแท้ เขาหลอม ยืด ตี เขาทำเองได้หมดเลย ทางใต้ นราธิวาส ฉันให้ทุกหมู่บ้าน ไทยพุทธ ไทยอิสลาม ทำย่านลิเภา ที่นั่นมีย่านลิเภามากพอที่จะส่งเสริมได้ ฉันจะให้วางมัดจำไว้ก่อน เพราะกลัวเขาจะต้องชักเนื้อลงทุนไป เสร็จแล้วค่อยส่งไปให้ ให้ค่าอะไรๆ เพิ่มไป ถ้าเป็นไทยพุทธ เขาทำเสร็จแล้ว ขายใครได้ก่อนก็ขายไป แล้วเขาก็จะรีบๆทำให้ฉันอีกใบ เพราะเขารู้ว่าฉันต้องรับซื้อเขาแน่ แต่ถ้าเป็นไทยอิสลาม ใครมาขอซื้อจะแอบเอาไว้ บอกว่าจะเก็บไว้ให้ประไหมสุหรี คนทางภาคอีสานซื่อสัตย์มาก เป็นคนซื่อมาก ครั้งแรกเขาจะเขียนว่า ขอค่าผ้ามัดหมี่ผืนละ ๔๕๐ บาท เป็นอย่างสูง พอเขาขอ ๔๕๐ บาท ฉันดู เห็นฝีมือสวย เขาต้องคร่ำเคร่ง ตาคงแฉะ ฉันก็ให้ไป ๕๕๐ บาท ตอนหลังเขาบอกว่า ฉันไม่ตั้งราคา เขาบอกกับ ท่านผู้หญิงสุประภาดา (ท่านผู้หญิงสุประภาดา เกษมสันต์ อดีตราชเลขานุการในพระองค์สมเด็จพระบรมราชินีนาถ) เพราะนั่นเขาคนกล้า ไปถึงก้านเหลืองดง (กิ่งอำเภอดงหลวง จังหวัดนครพนม) ทหารตาค้างเลย ท่านผู้หญิงไปกับผู้หญิงลำพัง ไม่มีทหารตำรวจ ก้านเหลืองดงนี่ รถทหารตำรวจโดนระเบิด นี่ขึ้นรถเมล์ของชาวบ้านไป ไปเดินปร๋อที่ก้านเหลืองดง แล้วไปที่หมู่บ้านที่เป็นลูกเมียของผู้ก่อการร้ายด้วย ไปตั้งกลุ่มทอผ้า แหม เขายิ้มแย้มแจ่มใส รับขวัญกันใหญ่ ชาวบ้านบอกว่า เดี๋ยวนี้เขาไม่ตั้งราคาแล้ว เพราะว่าราชินีท่านให้มากกว่า ฉันตั้งไป ราชินีให้มากกว่า เลยไม่ตั้ง แล้วแต่ท่านจะตามใจให้ ฉันเลยวางใจมากเลย เก็บไว้ให้ราชินีไม่ขายให้คนอื่น ฉันต้องบอกไปว่า ถ้าคนอื่นเขาให้ราคาดีกว่า ก็ขายไปเถอะ เขาบอกว่า ไม่เห็นใครให้ดีกว่า โดยมากราชินีให้ดีกว่าทั้งนั้น จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:41:03 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ฉันนับถือตรงที่ท่านพากันไปที่ก้านเหลืองดงนี่ สมัยนั้น คุณเปรม (พลเอกเปรม ติณสูลานนท์) เป็นแม่ทัพ พอฉันจะไปก็บอกว่า “เสด็จฯไม่ได้” บอกที่นั่นเต็มเลย เป็นดงของเขาละ ฉันบอก คุณเปรมต้องให้ฉันไปจนได้ละ บอกคุณเปรมเป็นแม่ทัพๆ กลัวด้วยหรือ (ทรงพระสรวล) เพราะต้องรับผิดชอบ คุณเปรมบอกว่า “อ้าวเสด็จฯก็เสด็จฯ” แต่คุณเปรมสั่งให้ทหารไปคันรถเบ้อเร่อ พวกหมวกแดง พอฉันเห็นทหารจะไปเป็นรถกุดัง พากันวิ่งขึ้นรถใหญ่ ฉันบอกว่า ลงมาเดี๋ยวนี้ ลงมา ไปอย่างนี้ เขาระเบิดคันเดียว เสียทหารหมด ไม่ต้อง ฉันบอกว่า เขาไม่รู้ตัวหรอก เขาไม่เตรียมหรอก ทหารก็ลงจากรถ แล้วพอฉันขึ้น ฮ.ไป พวกทหารก็ขึ้นรถอย่างเต็มกวดไป พวกทหารไม่ยอมเลย แต่ละคนก็...ฉันได้ยินแล้วปลื้มใจ ทำไมจะไม่ให้รักเขา เขาบอก พวกเราตายแทนเสียยังดีกว่า ไม่ไหว ท่านไปอย่างนี้ไม่ไหว แต่แม่ทัพนี่ดีอย่าง บอกแม่ทัพไม่กล้ารับผิดชอบ เพราะกลัวใช่ไหม กลัวจะเกิดความผิดตกกับตัว แต่ท่านผู้หญิงสุประภาดานี่ แม่ทัพเกาศีรษะว่า เอ๊ะ ท่านทำยังไง ท่านมาเดินปร๋อได้อย่างไร มาผู้หญิงทั้งนั้นเลย ก็แต่งตัวธรรมดาๆ แล้วไปกับชาวบ้าน ขึ้นรถไป ไปในที่เขาเรียกว่า กระโซ่ง แหม เบิกบาน เข้ามากอด มาถาม บุ้ยไปที่น้อย (สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี-สมเด็จฯเจ้าฟ้าสิรินธรฯ) นี่อายุเท่าไหร่ พอบอกว่าลูกสาว ตอนนั้นอายุ ๒๒ เขาถาม เอาผัวยังบ่ (ทรงพระสรวล) แม่น้อยอายเชียว บอกว่ายังจ้ะ นั่นเขายังเด็กอยู่ เขายังไม่เอาผัว เขามองแม่น้อย พลางสั่นหัว อึม ไม่เด็กแล้วนา บ่เด็กแล้ว เขากลัวจะขายไม่ออก เขาบอกว่า ลูกเขาป่านนี้เอาผัวหมดแล้ว ต้องขายออก แล้วเขาก็หันมาทางแม่น้อย มาลูบหน้าลูบหลัง บอก เอาผัวซะ แล้วยายนี่จะไป ป้าจะไป น้าก็จะไป เวลาแต่งงานบอกมาด้วยนะ จะไปหมดเลย (ทรงพระสรวล) พอปีหน้าไปเยี่ยมใหม่ แกก็ถาม เอาผัวยัง วิตกของเขาทุกปีเลย (ทรงพระสรวล) จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:42:01 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ทุกคนเป็นพยาน ความรักความใกล้ชิดที่ไม่สามารถจะบอกได้ เห็นเหงื่อฉันไหล เขาเอาผ้าเช็ดหน้าของเขาที่ปูบนพื้น แล้วพื้นนี่ ทุกคนก็เหยียบ พระเจ้าอยู่หัวผ่านไปก็แฉะหมด แล้วองครักษ์ก็เหยียบหมด เขาเห็นเหงื่อหยดติ๋งๆ เขาเอาผ้าเช็ดหน้านั่นขึ้นมาถูให้ใหญ่เชียว (ทรงทำท่าที่ชาวบ้านเอาผ้าขึ้นมาเช็ดพระพักตร์ถวาย) ฉันไม่ได้รังเกียจ แต่ฉันสะดุ้งเฮือก พยายามเบนหน้าหนี ไม่ได้กลัวอะไร กลัวเครื่องสำอางหลุด มันคนละสีน่ะ แย่เลย พุทโธ่ เราทาไว้สีหนึ่ง เขาเอาอีกสีหนึ่งขึ้นมาเช็ดใหญ่เลย เคราะห์ดีที่ไม่หลุดมาก ต้องหันมาถามนางสนองพระโอษฐ์ว่า นี่หลุดหรือเปล่า เดี๋ยวคนละสีก็น่าดู เขาไม่บอกไม่กล่าวเลย โอ๋ แม่คุณ โอ๋ใหญ่พร้อมทั้งเช็ดให้ใหญ่ โถ อย่างนี้ นี่คือความรักความหวังดี เพราะเขาเอง เขาก็เอาผ้านั้นมาเช็ดหัวเขา เพราะทรงเหยียบแล้ว เขาก็เอามาไว้บนหัวเขา พระเจ้าอยู่หัวบอกว่า นี่น่ะอันตรายอย่างหนึ่ง เขานึกว่าเราไม่ใช่คน นึกว่าเราเป็นเทวดา จะบอกเท่าไหร่ๆก็ไม่ฟัง พูดอธิบายเท่าไหร่เขาก็ไม่ฟัง แย่งกันฉุดพระบาทของพระเจ้าอยู่หัว ท่านบอกว่าอย่างนี้ก็ล้มซิ ต่างคนต่างจะเอาพระบาทขึ้นไปไว้บนหัว คนนั้นแย่งข้าง คนนี้ก็แย่งอีกข้าง เรื่องนี้นานมาแล้ว ตอนนี้เขาสมัยใหม่ เขาจะไม่เรียกว่า สามีฉันทุกคนจะไม่พูดคำว่าผัวเลย จะบอกว่า “แฟน” ทั้งนั้น ขนาดชาวบ้านก้านเหลืองดงนี่ก็เรียก นี่ฉันจะทำอย่างไร แฟนฉันมันเจ็บมานาน ฟังแล้วก็ขันที่ชาวบ้านช่างทันสมัย พระเจ้าอยู่หัวก็เหมือนกัน เขาเห็นทรงเหนื่อยมา เหงื่อไหล เขาก็วิ่งมา อุตส่าห์เอาแก้วมา แล้วเปิดน้ำอัดลมมาให้ ขนาดจนๆนี่ วิ่งเอามาให้ พวกทหารองครักษ์บอกเสวยไม่ได้นะพะยะค่ะ เสวยไม่ได้ แต่ท่านก็เสวย รับสั่งว่า “ไม่ได้ เสียน้ำใจ” เรื่องนี้ก็นานมาแล้ว พระเจ้าอยู่หัวท่านทรงเข้าใจ ฝ่ายอารักขาเขาก็รักและเป็นห่วง เขาไม่ได้ตั้งใจจะขัดขวาง แต่เขากลัวและเป็นห่วง แล้วนี่คือความรักของประชาชนที่ฉันจับใจ บอกกับฝรั่งว่าจับใจ ไม่มีวันลืมเลยเป็นอันขาด จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 14:44:28 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 46 การโจมตี (ทรงเล่า) เมื่อครั้งเล่าเรื่องต่างๆ ในวันเฉลิมฯ ปีนี้ (พ.ศ. ๒๕๒๓) ที่สวนอัมพร เพิ่งจะมาเล่าให้ทราบ มีคนที่เขาไม่รักฉันเลยเชียว รู้สึกว่าเขาจะเป็นนายกสมาคมเอกชนอะไรสักแห่ง ไม่ทราบ เขาก็มาบ่นว่าทำไมท่านไม่พูดอย่างนี้มาตั้งนาน ปล่อยให้แอนตี้ (ต่อต้าน) ตั้งนาน อ้าว ก็เราไม่รู้ตัวนี่ว่า แอนตี้เรา ไม่ทราบ เขาบอก ทำไมไม่รู้จักพูดออกมาว่า ทำอะไรบ้าง กลับโดนดุเสียอีกว่า ไม่รู้จักพูด แล้วก็โดนฝรั่งดุว่า ทำไมไม่เล่า บอกว่า พวกเราเห็นเป็นของธรรมดา ฝรั่งบอก ทำไมคนที่ใกล้ชิดพระองค์ ทำไมไม่พูดมั่ง ความดีที่ทรงทำ เขาบอกว่า ทำไมไม่ปล่อยให้คนรอบข้างออกไปพูดบ้างว่า ทำอะไร ทำให้อีกฝ่ายเขาโจมตีอยู่ตลอดเวลา อันนี้นักข่าวออสเตรเลียถาม เมื่อเร็วๆนี้ เขามาถ่ายหนัง เขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อมาถึงใหม่ๆนี่ มีคนอุตส่าห์ไปหาเขา แล้วบอกว่า ไปป้ายสีพระองค์เสียผิดหมด พอเขามาพบและพาไปเห็นผลงานที่ศิลปาชีพ ไปเห็นว่า ทำอะไรต่ออะไรมากมาย เขาเลยบอกว่า เขาขอช่วยในเรื่องสติปัญญา หนังที่ถ่ายนี่จะฉายที่ออสเตรเลีย แล้วนี่เขาส่งข่าวว่า อเมริการับไปฉาย พวกทีวีอเมริกันซื้อไป ๑๒ สถานี นักข่าวออสเตรเลียบอกว่า ทำไมคนไทยที่ออสเตรเลีย แอนตี้ควีนมาก เขาไม่เข้าใจ เพราะเขาก็เห็นว่า ควีนทำโน่นทำนี่มาก เขาถามเด็กที่มาฝึกอาชีพว่า มาจากไหน เด็กบอกว่า มาจากภาคใต้ แว้ง นราธิวาส อีกคนหนึ่งบอกว่า มาจากอีสาน คือทุกคนมาจากที่ไกลๆทั้งนั้น ทั่วประเทศ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 15:16:51 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เขาบอกกับฉันว่า ทำไม ยัวร์มาเจสตี้ (ใต้ฝ่าละอองพระบาท) สิ่งที่ทำ ทำไมคนไม่รู้ ทำไมเก็บเอาไว้ ทำไมคนรู้แต่ว่า ทรงใส่เครื่องเพชรมาก ทรงแต่งพระองค์มาก ทีความดีทำไมไม่บอกออกไป เขาถามฉันอย่างนี้ แล้วก็เลยโจมตีว่า คนใกล้ ๆ นี่ ทำไมไม่พูด ข่าวที่ออกไปนี้ล้วนแต่ความไม่ดีทั้งนั้น ฉันบอกว่า ถ้าเราทำความดีแล้ว เราชื่นใจว่าเราทำความดี เราไม่ต้องไปโฆษณา เขาบอกว่า ในโลกนี้ มันไม่ได้ มันต้องบอกกันบ้าง (นักข่าวหญิงคนหนึ่ง อาริยา สินธุจริวัตร กราบบังคมทูลฯว่า มีกลุ่มคนไทยที่เจ็บร้อนแทนพระองค์เมื่อได้อ่านเอกสารโจมตี ถึงกับอยากจะรวมกลุ่มจัดการเขียนตอบโต้) (ทรงตอบ) ก็รู้สึกปลื้มมาก...ฉันนี่โมโหง่าย ไม่เหมือนพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แต่เพราะหันมาทางพระ ถึงใจเย็นและไม่รู้สึกโกรธอะไร ก่อนไปอเมริกา เขาเตือนว่า นักเรียนไทยที่โน่นหัวรุนแรง เขาจะเล่นงาน ฉันบอกว่า ฉันไม่กลัว แต่ไปถึง ที่ไหนได้ มีแต่ความรักทั้งนั้น เห็นสีหน้าก็มีแต่ความรัก เลยรู้สึกว่า จริงอย่างที่พระท่านสอน ถ้าเผื่อเราไปด้วยความรัก กระแสความจริงใจนี่มันต้องออก คนรู้สึกว่า จริงใจหรือไม่จริงใจ เห็นนักเรียนไทยบางคนน้ำตาไหล เขาบอกว่า พวกเรานี่ บางคนตั้งใจจะมาจับผิดท่าน จะมาแอนตี้ นักเรียนไทยก็บอก ที่เขาน้ำตาไหล เพราะว่ามาถึงแล้วก็เสียใจที่ไปฟังข้างเดียว จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 15:17:46 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เอกสารโจมตี ฉันพยายามหาอ่าน โดยมาก ไม่มีใครยอมให้ แต่ก็ได้อ่าน อ่านแล้วไม่คิด อย่างที่ คุณเสริมศรี (เอกชัย) ว่า ไม่คิดว่าคนเขาจะเชื่อ...แหม แต่เขาเขียนเป็นตุเป็นตะได้อย่างกะนวนิยาย ฉันทราบจากคนอื่น เลยอยากดูว่า เขาเขียนอย่างไร เห็นแล้วก็ปลงว่า อย่างนี้มีคนเชื่อด้วยหรือบังเอิญ ฉันชอบอ่านใบปลิวโจมตี สมเด็จฯ เสด็จฯ อเมริกา ๑๙๘๐ อะไรนี่ ทุกคนพยายามปิดซ่อน ฉันไปค้นเอามาอ่าน ฉันบอก ฉันชอบฟังคนด่า เพราะว่า ถ้าคนด่านี่ เราไม่ลืมตัว ถ้าคนชมนี่ หลงได้ เพราะฉะนั้น ชอบฟัง แล้วก็ชอบดู ค้นหาในระหว่างบรรทัดว่า ที่เขาด่าเรานี่ เพราะเหตุผลใด เราผิดจริง หรือว่าเขากลัวเราในสิ่งที่เราทำ ชอบค้นคว้าอย่างนี้ ถ้าเราผิดจริง เราก็แก้ไข เราพิจารณาเห็นว่า เอ๊ะ เขากลัวเรา ทำไมเขาต้องกลัวเรา ถ้าเขาเป็นคนไทย ในเมื่อเขามีเจตนาดีต่อชาติบ้านเมือง เขาก็จะต้องช่วยเราบำรุงรักษาบ้านเมือง (ในตอนท้ายเล่มของหนังสือพระราชกระแสฯ คุณเสริมศรี เอกชัยได้บันทึกถึงความประทับใจในการเข้าเฝ้าฯ ครั้งนี้ตอนสำคัญ โดยได้กราบบังคมทูลถามเบาๆ ระหว่างที่นักข่าวหญิงคนอื่นๆกำลังชุลมุนกับการจัดที่ เมื่อพระราชทานพระราชานุญาตให้มีการถ่ายภาพหมู่ และคุณเสริมศรีนั่งพับเพียบอยู่ติดพระองค์ ว่า “ถามจริงๆเถอะเพคะ ทรงโทมนัส มากไหม เมื่อถูกกล่าวร้ายป้ายสีต่างๆนานา ดังที่ทรงทราบ” จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 15:18:43 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงนิ่งอึ้งอยู่สักครู่หนึ่ง จึงมีพระราชกระแสตอบเบาๆ เหมือนกันว่า ตอนแรกๆนั้นยอมรับว่าโทมนัสมาก แต่ภายหลังเมื่อได้ศึกษาพระธรรม หาทั้งเหตุทั้งผลได้แล้ว ก็รู้ว่าเขาว่าเรา เพราะเขาเกลียดเรา เนื่องจากเราทำให้ประชาชนไม่เชื่อเขา ว่าเราเพราะกลัวเรา ว่าเราเป็นอุปสรรคแห่งการทำงานของเขา เขามีเหตุที่จะทำร้ายทำลายเรา อย่างนี้ ดังนั้น เดี๋ยวนี้จึงไม่โทมนัสมานานแล้ว คุณเสริมศรีสรุปว่า พระราชกระแสนี้น่าจะถือเอาเป็นคติประจำชีวิตได้ สำหรับทุกคนที่ตั้งใจทำความดีแล้ว กลับถูกตำหนิ กล่าวร้าย โดยผู้ที่เราไปขัดประโยชน์เขา จากคุณ : นะจังงัง... - [ 27 ก.ค. 48 15:19:22 A:203.113.67.7 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มารออ่านต่อ... จากคุณ : อยากอยู่กับเธอ... - [ 27 ก.ค. 48 15:39:14 A:61.7.146.96 X: TicketID:102580 ]

ความคิดเห็นที่ 51 _/|\_ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : คีตกานต์ - [ 27 ก.ค. 48 16:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อยากรู้จัง ว่า คนไทยสมัยก่อน(หมายถึงคห.ที่46 คนไทยในออสเตรเลีย)ที่โจมตีพระองค์ท่านนั้น คิดอะไรในตอนนั้น จากคุณ : ต้นลูกตาล - [ 27 ก.ค. 48 17:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ยังอ่านไม่จบเลย แต่จะอ่านให้จบให้ได้ ของแบบนี้หายาก จากคุณ : Saeros - [ 27 ก.ค. 48 20:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เรื่องนี้เกิดนานยังคับ จากคุณ : shine (sunshine_19) - [ 28 ก.ค. 48 01:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณจขกท. มากนะคะ อยากทราบแหล่งที่มานะคะ ไม่ทราบว่าหาอ่านได้ที่ไหนเพิ่มเติมมั๊ยค่ะ มีเป็นหนังสือหรือเปล่า อยากหาไปให้พ่อกับแม่อ่านนะคะ อ่านแล้วทำให้หัวใจชุ่มชื้นอย่างบอกไม่ถูก จากคุณ : ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ - [ 28 ก.ค. 48 14:40:28 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เกาะติดหน้าจอ รออ่าน จากคุณ : คมในฝัก (คมในฝัก แต่ชักไม่ออก) - [ 28 ก.ค. 48 15:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ไปตาม save ได้ที่บอร์ด www.sakulthai.com ฉบับที่ 2614- 2619 ค่ะ จากคุณ : นะจังงัง... - [ 28 ก.ค. 48 16:58:14 A:203.113.67.6 X: TicketID:097468 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณ คุณนะจังงังค่ะ ... พระราชกระแสสัมภาษณ์ครั้งประวัติศาสตร์ แก่กลุ่มนักข่าวหญิงที่ยังทรงความเป็นอมตะ ...  ต้นปีพุทธศักราช ๒๕๒๓ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เสด็จพระราชดำเนินไปยังสหรัฐอเมริกาเพื่อทรงนำผลงานของมูลนิธิศิลปาชีพไปแสดงต่อชาวอเมริกันตามคำกราบบังคมทูลเชิญ ณ ที่นั้น ได้พระราชทานสัมภาษณ์แก่สื่อมวลชนอเมริกัน ทั้งสื่อหนังสือพิมพ์และโทรทัศน์อย่างกว้างขวาง ทำให้ทรงเข้าพระทัยถึงบทบาทของสื่อมวลชนในสังคมโลก ... http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=3411&stissueid=2614&stcolcatid=2&stauthorid=83 http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=3430&stissueid=2615&stcolcatid=2&stauthorid=83 http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=3450&stissueid=2616&stcolcatid=2&stauthorid=83 http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=3467&stissueid=2617&stcolcatid=2&stauthorid=83 http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=3484&stissueid=2618&stcolcatid=2&stauthorid=83 http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=3500&stissueid=2619&stcolcatid=2&stauthorid=83 จากคุณ : คีตกานต์ - [ 28 ก.ค. 48 19:19:13 ]