PANTIP.COM : K3759568 สมเด็จพระอดุลยเดชวิกรมพระบรมราชชนก []

ความคิดเห็นที่ 22

พระราขสิริประวัติ
สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก (เจ้าฟ้ามหิดอดุลยเดช กรมหลวงสงขลานครินทร์)

สมเด็จพระบรมราชชนกนาถ ๒ รัชกาลของไทยนี้ทรงเป็น
เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ ๖๙ ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
และพระองค์ที่ ๗ ในสมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า

เสด็จพระราชสมภพ
เมื่อวันศุกร์ เดือนยี่ ปีเถาะ ขึ้น ๓ ค่ำ ตรงกับวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๓๔
ในพระบรมมหาราชวัง สมเด็จพระราชชนกนาถพระราชทานพระนามว่า "สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดชฯ"

ทรงผนวช
ทรงผนวชเป็นสามเณร เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2447 ณ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ทรงเป็นพระราชอุปธยาจารย์ ประทับ ณ พระตำหนักทรงพรต วัดบวรนิเวศวิหาร ทรงลาผนวช วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2447

การศึกษา
การศึกษาเบื้องต้น เมื่อทรงพระเยาว์ ทรงศึกษา ณ โรงเรียนราชกุมาร ใน พระบรมมหาราชวัง - พ.ศ. 2447 โรงเรียนนายร้อยชั้นประถม
- พ.ศ. 2448 โรงเรียนกินนอน แฮร์โรว์ ประเทศอังกฤษ
- พ.ศ. 2450 Royal Prussian Military College ณ เมือง Potsdam ประเทศเยอรมัน แล้วทรงย้ายไปเรียน ณ Imperial German Naval College, Flensbourg
- พ.ศ. 2454 ทรงสำเร็จการศึกษาวิชาทหารเรือ โดยทรงสอบไล่ปีสุดท้ายได้ที่ 2 และทรงชนะการประกวดออกแบบเรือดำน้ำ
- พ.ศ. 2460 ทรงศึกษาเตรียมแพทย์ ณ มหาวิทยาลัย Harvard สหรัฐอเมริกา
- พ.ศ. 2462 ทรงศึกษาวิชาสาธารณสุขและวิชาปรีคลินิคบางส่วน ที่ School of Health Officer ของมหาวิทยาลัย Harvard ร่วมกับ M.I.T.
- พ.ศ. 2463 เสด็จนิวัติพระนคร เนื่องในพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพ สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพระพันปีหลวง
- พ.ศ. 2464 ทรงสำเร็จการศึกษาสาธารณสุข ทรงได้รับประกาศนียบัตร C.P.H.
- พ.ศ. 2466 ทรงศึกษาวิชาแพทย์ต่อ ที่มหาวิทยาลัย Edinburgh, Scotland แต่ประชวร เพราะอากาศหนาวจัด จึงเสด็จนิวัติพระนครอีกครั้งหนึ่ง
- พ.ศ. 2469 ทรงศึกษาวิชาแพทย์ต่อ ที่มหาวิทยาลัย Harvard
- พ.ศ. 2471 เดือนมิถุนายน ทรงสำเร็จวิชาแพทย์ ทรงได้รับปริญญา Doctor of Medicine (M.D.) เกียรตินิยมชั้น Cum Laude และทรงได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสมาคม เกียรตินิยมทางการศึกษาแพทย์ Alpha Omega Alpha
- วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2471 เสด็จกลับถึงกรุงเทพฯ

ลำดับพระอิสริยยศฐานันดรศักดิ์
พ.ศ. 2446 ภายหลังโสกันต์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชชนกนาถทรงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนา สมเด็จเจ้าฟ้าชายมหิดลอดุลยเดชฯ ขึ้นเป็นสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าต่างกรม มีพระนามตามพระสุพรรณบัฏว่า "สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช นเรศวรมหาราชาธิบดินทร์ จุฬาลงกรณทราชาวรางกูร สมบูรณ์เบญจพรศิริสวัสดิ์ ขัติยวโรภโตสุชาติ คุณสังกาศเกียรติประกฤษฐ์ ลักษณวิจิตรพิสิฏฐ์บุรุษ ชนุดมรัตรพัฒนศักดิ์ อัครราชวรกุมาร กรมขุนสงขลานครินทร์" มุสิกนาม ให้ทรงศักดินา 40,000 ตามพระราชกำหนด อย่างสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าฟ้ากรม
พ.ศ. 2472 วันที่ 30 พฤศจิกายน (ภายหลังสวรรคตแล้ว) พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาประชาธิปก พระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงสถาปนาขึ้นเป็น "สมเด็จพระเจ้าพี่ยาเธอ เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดชฯ กรมหลวงสงขลานครินทร์"

พ.ศ. 2477 วันที่ 25 มีนาคม พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล ทรงสถาปนาขึ้นเป็น "สมเด็จพระราชบิดา เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดชฯ กรมหลวงสงขลานครินทร์"

พ.ศ. 2513 วันที่ 9 มิถุนายน พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ประกาศเฉลิมพระอัฐิสมเด็จพระราชบิดา ตามจารึกในพระสุพรรณบัฏว่า "สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก" ทรงพระราชฐานันดรศักดิ์เสมอด้วยสมเด็จพระบวรราชเจ้า

ทรงงานในฐานะแพทย์
แพทย์ประจำ โรงพยาบาลแมคคอร์มิค เชียงใหม่ วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2472 ถึงวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2472

อภิเษกสมรส
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช กรมขุนสงขลานครินทร์ อภิเษกสมรสกับ นางสาวสังวาลย์ ตะละภัฎ (สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี) และเสด็จฯ มาพระราชทานน้ำสังข์ เมื่อวันที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2463 ณ วังสระปทุม

พระราชโอรส และพระราชธิดา
1. สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ประสูติวันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2466 ณ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
2. พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฏฐมราชาธิบดินทร ทรงพระราชสมภพเมื่อวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2468 ณ เมืองไฮเดลเบิร์ก ประเทศเยอรมันนี
3. พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พระราชสมภพเมื่อวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2470 ณ เมืองเคมบริดจ์ รัฐแมสซาชูเซตต์ สหรัฐอเมริกา

การประชวร
1. ประชวรด้วยโรคพระวักกะ (ไต) พิการเรื้อรัง ในปี พ.ศ. 2466 แพทย์ในยุโรปคนหนึ่งกราบทูลว่า จะทรงมีพระชนม์ชีพอีกเพียง 2 ปี
2. ประชวรด้วยโรคไส้ติ่งอักเสบ ก่อนการสอบไล่เพื่อปริญญาแพทย์ เมื่อปี พ.ศ. 2470 แพทย์ต้องถวายการผ่าตัดเมื่อทรงสอบไล่แล้ว
3. ประชวรด้วยโรคฝีบิดในพระยกนะ (ตับ) เมื่อปี พ.ศ. 2472 ประชวรอยู่ 4 เดือน มีโรคแทรกซ้อนคือ พระอาการบวมน้ำในพระปัปผาสะ (ปอด) และพระหทัยวาย

สวรรคต
เมื่อวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2472 เวลา 16.45 น. พระชนมายุ 37 ปี 8 เดือน 23 วัน

เครื่องราชอิสริยาภรณ์
1. มหาจักรีบรมราชวงศ์
2. ปฐมจุลจอมเกล้าวิเศษ
3. นพรัตน์ราชวราภรณ์
4. เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 5
5. เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6
6. เหรียญราชาภิเษก ทอง รัชกาลที่ 7

ความตั้งพระทัยในการเป็นแพทย์เฉพาะทางของสมเด็จพระบรมราชชนก
สมเด็จพระบรมราชชนกมีพระประสงค์จะทรงศึกษา และปฏิบัติงานต่อทางวิชากุมารเวชศาสตร์ ในสหรัฐอเมริกาอีกระยะหนึ่ง แต่ต้องเสด็จกลับประเทศไทยเพราะพระราชภารกิจ และเพราะพระอนามัยทรุดโทรม

พระนามาภิไธยและพระนามราชสกุล มหิดล ของพระองค์ผุ้ต้นราชสกุล
ช่างเหมาะสมมีนัยมีความหมายมีเบื้องต้นท่ามกลางที่งดงาม
และมีความงดงามอยู่ไม่มีที่สุดเลยโดยประการทั้งปวง
เพราะคำว่า มหิดล นั้นแปลว่า พื้นดิน พระองค์พร้อมทั้งราชสกุล
อันมีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ของเราพระองค์ปัจจุบันเป็นต้นนี้
ช่างมีความหมายอย่างนั้นโดยแท้ทีเดียวเพราะเหตุที่พระองค์
ทรงเป็นดั่งพื้นดินกล่าวคือทรงมีพระบุญญาบารมีปกป้องคุ้มครอง
ผองไทยรองรับประเทศไทยชาวสยามของเราไว้ดุจพื้นแผ่นปฐพีดล
ที่ธารทนทรงไว้ซึ่งทุกสรรพสิ่งไว้ด้วยอำนาจของตน
มหิดล นามราชสกุลนี้ก็ฉันนั้น ยิ่งพระนามขององค์เทพเจ้า
ของไทยว่า ภูมิพล ด้วยแล้วจริงชัดเจนในความหมายโดยปราศจากข้อกังขาทั้งปวงทั้งสิ้น
ประเทศชาติบ้านเมืองของเรานั้น ดำรงมั่นสถิตย์เสถียรสถาพร
ยั่งยืนอยู่ได้เจริญก้าวหน้ามานี้ก็ด้วยพระบารมีของพระองค์
อันเนื่องด้วยพระบรมราชจักรีวงศ์โดยแท้
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า พสกนิกรไทยใจรักชาติศาสน์กษัตริย์
ขอน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณอย่างล้นพ้นทุกเมื่อเชื่อวัน พระพุทธเจ้าข้า.....

จากคุณ : ผู้น้อย - [ วันมหิดล 23:15:13 A:61.90.10.51 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27

ขอร่วมเทิดพระเกียรติยศด้วยครับ

พระองค์ลำดับที่ ๖๙ (ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว) สมเด็จเจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช

ประสูติวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๓๔ เป็นพระองค์ที่ ๗ ในสมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี ในรัชกาลที่ ๙ ทรงสถาปนาพระเกียรติยศเป็น สมเด็จพระมหิตลาธิเบศ อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก

พระราชประวัติในสมเด็จพระบรมราชชนก มีผู้เรียบเรียงไว้มาก ผู้เล่าเห็นว่าพระราชประวัติและพระราชจริยาวัตรบางตอน ที่นายแพทย์ประพนธ์ เสรีรัตน์ และศาสดาจารย์นายแพทย์ฝน แสงสิงแก้ว ช่วยกันเขียนเล่าไว้ในสารศิริราช ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๙ กันยายน พ.ศ. ๒๔๙๔ นั้น เป็นพระราชประวัติและพระราชจริยวัตรอันประมับใจ และมิได้รู้กันแพร่หลายดังเรื่องอื่นๆ จึงขออนุญาตินำมาเล่าต่อดังนี้

.......พวกเราได้เรียนกับทูลกระหม่อมในปีแรกที่เข้ามหาวิทยาลัย คือเตรียมแพทย์ปีที่หนึ่ง หรือในสมัยนั้นเรียกคณะอักษรศาสตร์และวิทยาศาสตร์ เป็นปี พ.ศ. ๒๔๖๗ ขณะนั้นห้องเรียนอยู่หอวัง ทูลกระหม่อมทรงสอนวิชาประวัติศาสตร์เป็นปีแรกแก่นักเรียนชั้น ๒ และชั้ชหนึ่ง หลักเกณฑ์ของการเรียนคือนักเรียนทุกคนต้องเรียนภาษาลาติน หรือภาษาฝรั่งเศสอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยจับฉลากกันถ้าใครเรียนลาติน ต้องเรียนฝรั่งเศสด้วย แต่ทรงจัดเวลาวิชาประวัติศาสตร์ไม่ให้ตรงกันกับภาษาฝรั่งเศส เพื่อให้นักเรียนเรียนภาษาฝรั่งเศสมีโอกาสฟังประวัติศาสตร์ด้วยทุกๆวันเสาร์ พวกเราจะได้ฟังการสอนประวัติศาสตร์อย่างสนุดสนานจากทูลกระหม่อม พระองค์จะไม่ทรงสอนเป็นประเทศๆไป แต่เมื่อกล่าวถึงประเทศใดแล้ว ก็โยงเหตุการณ์สมัยนั้นๆของประเทศอื่น โดยเฉพาะที่ใกล้เคียงมากล่าวไว้ด้วยว่ามีอะไรเกิดขึ้น เหตุใดและทำไมจึงเกิด เป็นต้น

ทุกคราวที่เรียนประวัติศาสตร์ในวันเสาร์ ทูลกระหม่อมจะทรงหอบหนังสือทั้งภาษาไทยและอังกฤษมาเป็นจำนวนมากเสมอ เพื่อประกอบเป็นหนังสือที่อ้างถึง และขณะเดียวกันก็ให้ยืมไปคนละหนึ่งเล่ม โดยให้จับฉลากเพื่ออ่านในเวลากำหนดให้ เมื่อครบกำหนดแล้วก็ให้มาเล่าให้ที่ประชุมฟังว่าหนังสือเล่มนั้นกล่าวถึงอะไร มีความสำคัญประการใด ทรงเกณฑ์ให้ยืนแสดงปาฐกถาต่อหน้าที่ประชุม บางเสาร์ก็มีแต่เพียงนักเรียนซึ่งนับว่าเสาร์นั้นโชคดีอย่างยิ่ง แต่บางเสาร์โชคร้ายต้องยืนแสดงต่อพระพักตร์เจ้านาย ต่อหน้าข้าราชการผู้ใหญ่ บางคราวก็มีชาวต่างประเทศด้วย ท่านเหล่านี้ทูลกระหม่อมเชิญมา เพื่อให้พวกเราหัดมีความกล้าหาญในที่ประชุม

นอกจากทรงสอนเองและให้พวกเราผลัดกันแสดง ยังได้ทรงเชิญเจ้านายและผู้ชำนาญการต่างๆมาทรงแสดง และแสดงปาฐกถาให้พวกเราฟังอีกตลอดปี เกี่ยวกับทั้งไทยและต่างชาติ มีสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ เป็นอาทิ ซึ่งทรงแสดงเทศนาพระราชพงศาวดารติดต่อกันหลายกัณฑ์ อันเป็นแบบฉบับที่ได้รับการยกย่องเป็นแม่บทของพระราชพงศาวดารไทยมาจนบัดนี้ คนอื่นๆที่กรุณาไปแสดงตามที่ทรงเชิญไป ที่จำได้มีเจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี พระกัลยาณไมตรี พระยาวิสูตรสาครดิษฐ์ พระยาปรีชานุศาสน์ มร.มิแชล เบรอาล เป็นต้น แต่ละท่านเล่าถึงแต่ละประเทศที่ได้ผ่านมาและรู้จักดี

ทุกคราวก่อนปาฐกถา ทูลกระหม่อมทรงกล่าวขึ้นมาลอยๆใจความว่า

" ชาวอเมริกันชอบกินไข่ แต่ไข่ในอเมริกานั้นไม่พอ ต้องไปซื้อไข่ยุโรป ที่มีมากคือฮอลแลนด์ ซึ่งถึงเป็นประเทศเลบ็กแต่เลี้ยงก็ไก่และมีไข่เยอะ ฮอลแลนด์เป็นเมืองสวยงาม พื้นดินต่ำกว่าระดับน้ำทะเล เลี้ยงโคและไก่ไม่เป็นที่สองของโลก วันนี้เราจะได้ฟังเรื่องของฮอลแลนด์จากเจ้าคุณปรีชานุศาสน์....."

ควบกับการเรียนและการฟังที่ห้องปาฐกถา ซึ่งมีบางคราวได้ไปยืมสถานที่ของตึกรัฐประศาสน์(ตึกอักษรศาสตร์เดี๋ยวนี้) ทูลกระหม่อมได้ทรงพาพวกเราไปชมสถานที่ต่างๆในพระนครหลายแห่ง เมื่อไปที่ใด พวกเราก็ได้เข้าใจประวัติศาสตร์ของชาติเราประกอบไปในตัวด้วย ได้เปิดหูเปิดตา เข้าใจและเห็นในสิ่งที่ไม่เคย โดยทรงอธิบายด้วยพระองค์เองอย่างละเอียดลึกซึ้งถึงรากเดิม เช่นที่พระที่นั่งอนันตสมาคม ก็ได้ทรงอธิบายให้ทราบว่าสร้างเมื่อใด เพราะเหตุใด ทำไมจึงสร้างตรงนั้น ใครเป็นนายช่าง ใครเป็นคนคุมงาน ฯลฯ

ทุกคราวที่ทรงพาพวกเราไป ทูลกระหม่อมมิได้ทรงถือพระองค์เลย(พ.ศ. ๒๔๖๗ เป็นรัชสมัยรัชกาลที่ ๖ ซึ่งยังเป็นสมบูรณาญาสิทธิราชย์) ทรงกระทำประหนึ่งบิดาต่อบุตร จะเห็นได้ เช่น ทรงนำรถพระที่นั่งสีเลือดหมูตอนเดียว มารับพวกเราไปด้วยเสมอ ในเวลายั้ย พวกเรามิได้สนใจว่าเป็นรถยี่ห้ออะไร รู้แต่อย่างเดียวคือพยายามแย่งกันขึ้นนั่งร่วมรภพระที่นั่ง เพื่อฟังรับสั่งที่ไพเราะและดูพระพักตร์ที่อิ่มเอิบแจ่มใส และรู้สึกว่าพระองค์ก็มีความสุขที่ได้ทรงแสดงออกซึ่งความเมตตากรุณาอันนั้นต่อศิษย์ บางคราวพวกเรานั้งไปในเบาะอันเดียวกับพระองคืท่าน และเปิดที่นั่งข้างหลังลงไปนั่งอีก ๒-๓ คน นอกจากรถพระที่นั่ง ยังมีรถสองแถวส่วนพระองค์ตามติดมาคอยรับศิษย์ที่ยังเหลือต้วมเตี้ยมอยู่ตามไปอีก ความไม่ถือพระองค์นี้ ยังมีบางครวที่พวกเราบางคนได้พลั้งเผลอเลินเล่อ เดินออกประตูชนพระองค์ท่านโดยบังเอิญ หรือพูดล่วงเกินหยาบคาย้เลยเถิดไป โดยนึดว่าเพื่อเอามือมาเกาะไหล่ ซึ่งที่เหลือเป็นพระหัตถ์ของทูลกระหม่อมทรงวาง เมื่อพวกเรากำลังง่วนดูสัตว์ประหลาดในกล้องจุลทรรศน์อยู่ พระองค์ท่านกลับทรงพระสรวลเห็นเป็นของขัน ตรงข้ามกับพวกเรา พอหันไปเห็นพระองคืท่านก็ตกใจจนหน้าซีด เหงื่อแตก เป็นภาพที่ลืมได้ยาก

ยังมีพระกรุณาพิเศษอีกสิ่งหนึ่ง คือทรงพาไปดูละครคลาสสิคในบางโอกาส เช่น ดูโขนและละครรำในงานวันเกิดพระอาจวิทยาคม เป็นต้น ทุกครั้งที่กลับมาจากดู ในวันรุ่งขึ้น ทูลกระหม่อมจะทรงซักถามว่าในการละครนั้นมีดนตรีอะไรเป็นของสำคัญ พวกเราตอบกันผิดๆถูกๆก็ทรงสอนว่าต้องมีโทนรำมะนาให้จังหวะ เป็นต้น

ในเรื่องวิยาทานนี้ประทานอย่างฟุ่มเฟือย ทรงฝักใฝ่ที่จะนำความรู้มาแจกจ่ายให้ลูกศิษย์จริงๆ หนังสือนั้นนอกจากจะให้ยืมแล้ว ยังทรงซื้อหนังสือที่นักเรียนำได้เรียนแล้วด้วยราคาทุน เพื่อพวกเราได้มีโอกาสใช้ทรัพย์ที่ขายหนังสือนั้นเป็นประโยชน์ต่อไปอีก และแล้วพระองค์ท่านก็นำหนังสือนั้นมาขายให้แก่นักเรียนใหม่ปีต่อไปอีกด้วยราคากึ่งหนึ่งของทุน

ปี ๒๔๖๗ ในขณะที่ทรงสอนประวัติศาสตร์ทั้งสองชั้น ทูลกระหม่อมทรงสอนชีววิทยานักเรียนปีสองด้วย เรายังจำภาพของพระกรุณาและความไม่ถือพระองค์ไม่หาย โดยที่ทรงหิ้วชะลอมใส่กบมาเพื่อให้พวกเราชำแหละศึกษา ด้วยพระองค์เอง เรื่องทรงหิ้วชะลอมนี้ พวกเราได้พบบ่อยๆ ครั้งหนึ่งเสด็จสถานีบางกอกน้อย พอข้ามฟากที่ท่าหูกวาง(เคยอยู่ตรงใกล้มุมด้านเหนือหอนักศึกษาแพทย์ชายเดี๋ยวนี้) ทรงพบหญิงชราคนหนึ่ง หิ้วชะลอมของพะรุงพะรังเพื่อเดินทางรถไฟ ได้ทรงตรงไปขอแกมแย่งชะลอมนั้น มาทรงถือให้ พวกเราเลยต้องไปขอรับจากพระองค์ท่านมาถือให้อีกทอดหนึ่ง การทรงเอื้อเฟื้อคนชราและคนพิการ ทรงปฏิบัติเป็นประจำ และทรงสอนพวกเราด้วยการกระทำมิได้เว้น ดังวันหนึ่ง เมื่อร่วมข้ามฟากจากท่าพระจันทร์ไปศิริราชในเรือจ้าง ในเรือนั้นมีคนไข้หน้าตาอิดโรยอยู่ด้วย พอเรือถึงท่า พวกเราเด็กๆก็รีบตรูจะขึ้นบก ได้ทรงฉุกชายเสื้อไว้ และรับสั่งโดยปราณีเบาๆว่าให้รอคนไข้ขึ้นเสียก่อน เมื่อพวกเราชุดแรกได้ข้ามฟากไปหอพัก "โรงม้า" (โรงแถวยาวหลังคามุงจาก-หอพักสมัยก่อน)ที่ศิริราชแล้ว ยังได้ทรงติดตามไปเยี่ยมที่พัก และทรงถามทุกข์สุขอยู่เสมอว่า พวดเราอยู่กินและขับถ่ายกันอย่างไร

ทูลกระหม่อมทรงรักวิชาแพทย์และนักเรียนแพทย์เป็นพิเศษ เมื่อตอนเราเข้าเรียนใหม่ๆ รับสั่งเสมอว่า

"อาชีพแพทย์นั้นมีเกียรติ แพทย์ที่ดีจะไม่ร่ำรวย แต่ไม่อดตาย ถ้าใครอยากร่ำรวยก็ควรเป็นอย่างอื่น ไม่ใช่แพทย์"

ได้ทรงส่งเสริมการศึกษาและจัดหาอุปกรณ์ดีๆแพงๆด้วยพระองค์เอง ทรงอธิบายว่าเพื่อจะจัดโรงเรียนแพทย์ให้เข้ามาตราฐานและรับสั่งต่อไปว่า การที่รัฐบาลส่งนักเรียนแพทย์ไปเรียนเมืองนอกคนหนึ่งๆนั้นคิดเฉลี่ยแล้ว จ่ายเงินน้อยกว่าค่าใช้จ่ายในเมืองไทยเสียอีก แต่รัฐบาลต้องทำ เพราะต้องการแพทย์ที่สำเร็จในเมืองไทย และรู้จักโรคของเมืองไทย รักษาคนไทย ฯลฯ

นอกจากส่งเสริมการแพทย์ ยังได้ส่งเสริมการศึกษาวิทยาศาสตร์ด้านอื่นอยู่เสมอ เช่น มีทุนส่วนพระองค์ช่วยเด็กไทยศึกษา ณ ต่างประเทศเป็นประจำ แต่ทรงพิจารณาทุนนั้นด้วยความรอบครอบ ด้วยเหตุผลและไม่ใช่ด้วยอารมณ์ มีเรื่องหนึ่งซึ่งพวกเราจำกันได้ดี ครั้งหนึ่งพวดเรา ๗-๘ คน พากันไปเฝ้าที่วังสระปทุม ขณะนั้นทรงมีแขกอยู่ แต่พอรู้ว่ามีนักเรียนแพทย์ไป ก็รับสั่งให้เข้าไปเลยที่ห้องรับแขกนั้น เราพบหญิงกลางคนคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ ทูลกระหม่อมรับสั่งด้วยสองสามคำ แล้วหญิงนั้นก็กราบทูลลาไป จึงทรงหันมารับสั่งกับพวกเราว่า

"คุณหญิงคนนั้นแกขอเงินทุนส่งลูกไปเรียนนอก แกบอกว่าแกจน แต่ฉันไม่ให้เพราะไม่เชื่อว่าแกจนจริง จะว่าแกจนได้อย่างไร ในเมื่อที่นิ้วแกเกือบสิบนิ้วใส่แหวนเพชรพราวไปหมด แกมีเงิน แต่แกไม่ใช้เงินของแกให้เป็นประโยชน์ถูกทางต่างหาก"

(คัดจาก "เลาะวัง" ของ จุลลดา ภักดีภูมินทร์)
ใกล้วันมหกรรมหนังสือแห่งชาติแล้ว มองหา "เลาะวัง" มาประดับตู้หนังสือไว้ด้วยนะครับ

จากคุณ : กัมม์ - [ 25 ก.ย. 48 23:31:56 ]