ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากพ่ายแพ้สงครามโลกครั้งที่สองแล้ว ญี่ปุ่นอยู่ในสภาพย่อยยับครับ เพราะฮฺโรชิม่าเมืองท่าและอุตสาหกรรมหนักย่อยยับไป และประเทศก็ศูญเสียเงินทองและทรัพย์สินไปมากมายจากการตกเป็นอาชญากรสงคราม แต่ไม่ใช่ว่าจะลำบากมากนะครับ เพราะมีสหรัฐมาอุ้มและฟื้นฟูประเทศให้  ทำให้ช่วงแรกญี่ปุ่นอยู่ในสภาพประเทศปิดครับ เพราะต้องพัฒนาและฟื้นฟูประเทศของตัวเอง งบประมาณส่วนใหญ่ถูกทุ่มให้กับเศรษฐกิจ งบส่วนทหารนี่น้อยมากๆเพราะรัฐธรรมนูญญี่ปุ่นห้ามไม่ให้ญี่ปุ่นมีกองกำลังทหารครับ แต่มีกองกำลังป้องกันตัวเองได้ พี่แกเลยมีงบบูรณะประเทศแบบบานตะไท มีพี่ยักษ์ใหญ่สหรัฐหนุนหลัง กับมีพื้นหลังความเป็นประเทศที่มีอุตสาหกรรมหนักอยู่แล้ว ผลลัพธ์ก็ออกมาเป็นญี่ปึ่นแบบปัจจุบันครับ สถาบันจักรพรรดิ์ถูกลดอำนาจลงจนไม่มีอำนาจเหนือการเมืองอีกต่อไปผลสืบเนื่องจากรัฐธรรมนูญ จากคุณ : PhongBandhu - [ 27 ก.ย. 48 23:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอเสริมครับเมื่อญี่ปุ่นแพ้สงครามอเมริกาบังคับให้เซ็นสัญญาสงบศึกบนเรือหลวงมิสซิสซิปปี้หลังจากนั้นญี่ปุ่นก็ตกเป็นเมืองขึ้นของอเมริกาอยู่เจ็ดปีจึงได้ให้เอกราชและร่างรัฐธรรมนูญให้ญี่ปุ่นซึ่งใช้มาจนถึงปัจจุบัน โดยอเมริกาพยายามที่ยกเลิกสถาบันพระจักรพรรดิแต่ไม่สำเร็จเพราะประชาชนไม่เห็นด้วย จึงทำได้เพียงยกเลิกประเพณีการแต่งตั้งพระจักรพรรดิเป็นเทพพระอาทิตย์ โดยอดีตพระจักรพรรดิฮิโรฮิโตพระบิดาของพระจักรพรรดิอากิฮิโตทรงเป็นสมมุติเทพองค์สุดท้ายของญี่ปุ่น และในรัฐธรรมนูญก็ให้ยกเลิกจักรวรรดิญี่ปุ่น และกองทัพญี่ปุ่นด้วยโดยในปัจจุบันนี้ญี่ปุ่นมีเพียงกองกำลังป้องกันประเทศเท่านั้น จากคุณ : hijack02 - [ 28 ก.ย. 48 00:26:19 A:203.113.70.10 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 แต่ปัจจุบันแสนยานุภาพของกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นมีศักยภาพที่สูงมาก สูงกว่าหรืออาจทัดเทียมกับไต้หวันเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเรียกว่ากองกำลังป้องกันประเทศทำไม เพราะมันคือกองทัพดีๆนี่เองครับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 48 02:24:17 จากคุณ : PhongBandhu - [ 28 ก.ย. 48 02:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ก็คงเป็นเหตุผลเดียวกับที่อยากจะได้ที่นั่งคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติน่ะค่ะ จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 29 ก.ย. 48 13:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ได้ข่าวว่าญี่ปุ่นกำลังจะแก้รัฐธรรมนูญใหม่ ให้สามารถขยายขนาดของกองกำลังป้องกันตนเอง ให้ใหญ่กลายเป็นกองทัพได้ แต่หลายๆประเทศก็คัดค้านอยู่ กลัวกลับไปย้อนรอยเดิม จากคุณ : วิคเตอร์ - [ 29 ก.ย. 48 15:03:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรียนคุณอนุณพุตตานครับ นี่ไปโชคดีได้หนังสือเกี่ยวกับการสร้างมหาอาณาจักรทางการเงินของบริษัทหลักทรัพย์โนมุระมา นอกจากจะได้ดูประวัติการเติบโตของอาณาจักรทางธุรกิจแล้ว ยังได้รับความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ธุรกิจญี่ปุ่นในช่วงคาบเกี่ยวระหว่างสงคราม สิ่งที่ได้เรียนรู้มาอย่างหนึ่งคือ คำว่า ไซบัตสึ ไซบัตสึ ให้คำกำหนดความถึง เครือธุรกิจขนาดมหึมา ที่มีการบริหารงานด้วยคนในตระกูล คล้ายๆกับการผูกขาดในระบบเศรษฐกิจทั่วไป แต่ไซบัตสึในญี่ปุ่น จะมีลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ คือ ไม่ได้ครอบครองเพียงแค่ธุรกิจเดียว  แต่ยังสยายปีกไปยังธุรกิจอื่นๆ เป็นธุรกิจครบวงจรด้วย เช่น ไซบัตสึ ตระกูลมิตซุย นอกจากจะมีธุรกิจสร้างยานยนต์ และเครื่องบินรบให้รัฐบาลญี่ปุ่นแล้ว ยังมีธุรกิจเหล็กกล้า ก่อสร้าง ฯลฯ คำถามเกี่ยวกับไซบัตสึ ก็คือ ในช่วงที่ญี่ปุ่นแพ้สงคราม  ทางฝ่ายสหรัฐอเมริกา มองไซบัตสึทั้งหลายว่า เป็นนายทุนใหญ่ที่สนับสนุนให้รัฐบาลญี่ปุ่นทำการแผ่ขยายแสนยานุภาพ ประกอบกับคติอเมริกันชน ที่มองว่า ผู้ผูกขาดคือ ปีศาจร้าย ทำนานบนหลังคนและเอาเปรียบเศรษฐกิจ ซึ่งบริษัทหลักทรัพย์โนมุระ ก้เป็นหนึ่งในไซบัตสึ ที่แมคอาเธอร์หมายจะกำจัด เช่นเดียวกับไซบัตสึตระกูลอื่นๆ แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า....แมคอาเธอร์ต้องการคนญี่ปุ่น ที่รู้เท่าทันเหล่าไซบัตสึเหล่านี้  สามารถทันเกมส์ที่คนในตระกูลไซบัตสึต่างๆ เก็บหุ้นไว้ ซ่อนในบัญชีบริษัทลูกๆทั้งหลาย  ซึ่งคนที่จะมาจัดการกับเหล่าไซบัตสึเหล่านี้ ไม่ใช่ต้องมีความรู้เรื่องธุรกิจเป็นอย่างดี  ยังต้องรู้สายสัมพันธ์ของคนในสายตระกูลของไซบัตสึทุกตระกูล ที่มีกว่า 10 ตระกูลเหล่านั้น ปัญหาอยู่ที่ว่า คนที่รู้จักไซบัตสึดี ก็มักจะเป็นพวกของไซบัตสึเอง   แต่อเมริกา ก็ได้คนดำเนินงานมาคนหนึ่ง แต่ท้ายที่สุดแล้ว บุคคลผู้นี้ ก็กลับเป็นคนที่ช่วยไซบัตสึหลายๆตระกูล ซ่อนทรัพย์สมบัติไว้ จนกระทั้งมาผงาดได้อีกครั้งหลังการถอนตัวของอเมริกา ซึ่งตรงนี้ผู้เขียนได้ให้เหตุผลที่มีความจำเป็นต้องการเก็บรักษาไซบัตสึเหล่านี้ว่า 1. ไซบัตสึ เหล่านี้ ไม่ได้มีความกระหายสงครามอย่างที่อเมริกากล่าวหา  แต่ด้วยสถานการณ์ทางการเมืองบีบ เหล่าไซบัตสึจึงต้องสนับสนุนนโยบายเหล่านี้ เพื่อเอาตัวรอดจากรัฐบาลทหาร 2. ตระกูลไซบัตสึเหล่านี้ เป็นเสาหลักของเศรษฐกิจญี่ปุ่น  หากไซบัตสึเหล่านี้ ไม่สามารถฟื้นตัวหลังสงครามได้  เศรษฐกิจญี่ปุ่นก็ยากจะฟื้นตัวเช่นกัน ข้อทั้งสองนี้ ผมรู้สึก สงสัยอยู่ไม่น้อย  เพราะหลังสงครามสงบ ถามคนญี่ปุ่นกี่คน ก็มักจะพูดแต่เรื่องสันติภาพ  ในมุมมองของคุณอรุณฯ เห็นว่า ไซบัตสึเหล่านี้  มีความจริงใจในสันติภาพที่ปากตนเองพูดแท้จริงเพียงใด???????  ในมุมมองของผม การขยายแสนยานุภาพของญี่ปุ่น ก็สร้างประโยชน์ทางธูรกิจไม่น้อย แก่เหล่าไซบัตสึของญีปุ่นเช่นกัน  แม้แต่เครือบริษัทโนมุระเอง ก็ปรากฏว่า ได้มีผลประโยชน์ไม่น้อยในแมนจูเรีย และบอร์เนียว ในส่วนเรื่องการเป็นเสาทางเศรษฐกิจนั้น ผมก็ไม่เห็นว่า หากไม่มีไซบัตสึ แล้ว  เศรษฐกิจญี่ปุ่น จะยากฟื้นตัวที่ไหน????  ในเมื่อหากมองในแง่มุมการทำธุรกิจแล้ว ไม่ว่าจะเกิดวิกฤตใด  ก็มักจะมีคนหัวดีขึ้นมาหาโอกาสเสมอ  ซ้ำในมุมทางมหภาค  ญี่ปุ่นก็มีอเมริกาหนุนหลังอยู่ไม่น้อย ในคำถามทั้งสอง ไม่ทราบว่า ในแง่มุมของคุณ อรุณพุตตานมองเป็นประการใดบ้างครับ?????? อืมมม ว่าแล้วก็คิดถึงคุณผู้วังเวงจัง ทำพิธีจุดธูปเรียกมาดีกว่า จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 29 ก.ย. 48 21:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถึงเจ้าของกระทู้ เราไม่สามารถตอบท่านได้ เพราะคำถามท่าน "กว้าง" มั่กๆ เอาแง่ไหนล่ะ การเมือง การทหาร เศรษฐกิจ สังคม ????? แต่ละเรื่องเนี่ย........หนาเป็นปึ้กๆ แต่ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นเนี่ย ขอบอกว่า มีสีสันมาก  และสนุกไม่น้อย เราชอบวัฒนธรรมญี่ปุ่นนะ  ถึงแม้นว่า จะรุนแรงไปหน่อยก็เถอะ...... เราชอบฮิเดโยชิ  คนอะไรไม่รู้ ถีบตัวจากลูกชาวนา  ฝ่ากำแพงชนชั้นอันหนาปึ้กของสังคมศักดินาญี่ปุ่น มาเป็นใหญ่ให้พวกตระกูลซามูไรสูงๆ ค้อมหัวให้ เราชอบทาเคดะ ชินเง็น เทพสงครามแห่งประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น  ที่เก่งกล้า จนแม้แต่โนบุนางะ กับ อิเอยาสุยังต้องเกรง   แต่ไปไม่ถึงดวงดาวด้วยอับโชคในสนามรบ   เราทึ่งในศักยภาพของคนญี่ปุ่น  ที่นอกจากขึ้นชื่อเรื่องทำงานหนักอย่างวัวอย่างควายแล้ว  ยังชาญฉลาด  เป็นสถาปนิกทางธุรกิจ  ที่เอาทฤษฎีต่างชาติมาปรับใช้  สร้างตำนาน TQM, JIT, ไคเซ็น ฯลฯ จนกระทั่งแม้แต่อเมริกา ต้องถือเป็นตัวแบบ อ้อ  ชื่นชมในความรู้ทางญี่ปุ่นของคุณอรุณพุตตานด้วยครับ..... แต่อยากแย้งคือ ผมไม่เห็นว่า "ชาวญี่ปุ่นเป็นชนชาติที่ยึดมั่นและยึดติดในสิ่งที่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติสูงมาก หากสิ่งใดที่ยึดถือกันมาก็จะยึดถือต่อไป" อาจจะมีอัตลักษณ์บางอย่างของคนญี่ปุ่น  ที่สืบทอดกันมานับพันปี จึงอาจจะดูเสมือนว่า ชนชาติญี่ปุ่น เป็นชนชาติที่ยึดติดกับธรรมเนียมประเพณี แต่ในความเห็นของกระผม  ผมเห็นว่า ด้วยลักษณะทางภูมิศาสตร์ของคนญี่ปุ่น  ที่เป็นลักษณะของประเทศที่เป็นเกาะอยู่โดดเดี่ยวกลางทะเล  จึงเป็นตัวปิดกั้นมิให้วัฒนธรรมจากแผ่นดินอื่นเข้ามาแพร่หลาย ข้อตรงกันข้าม สามารถดูได้จากไทย ซึ่งเป็นแผ่นดินที่เป็นทางผ่านของการค้าต่างๆ จนเปิดกว้างรับอารยธรรมจากหลากหลายแห่ง  จากที่เคยติดอาณาจักรขอม ก็ได้รับแนวคิด สมมุติเทพมา  เมื่อพ่อค้าชาวอินเดีย หรือ ชาวจีนผ่าน  ก็ได้รับแนวคิดทางศาสนาเข้ามาเพิ่มเติม  จนแทบไม่มีอัตลักษณ์ใดๆที่วัฒนธรรมไทยผลิตขึ้นเองเลย  ของรับเขามาทั้งนั้น เกาะญี่ปุ่น จะว่าไปก็ไม่ใช่จุดพักเรือสินค้า  เป็นริมสุดของทวีปเอเชีย   ดังนั้นจึงมีโอกาสน้อย ที่จะเป็นจุดผ่านของชนชาติอื่นๆ ซ้ำในสมัยโตกุกาวะ  ยังดำเนินนโยบายปิดประเทศ ไม่ให้ชาติใดๆ เข้าล้ำในดินแดน ยกเว้นแต่โปรตุเกส ที่ยอมค้าขายด้วย  แต่ปล่อยให้ล่วงเข้าเพียงนางาซากิเท่านั้น   ซ้ำกว่านั้น  ยังออกกฎหมายมิให้ชาวญี่ปุ่น ออกนอกประเทศ (โจรสลัดญี่ปุ่น ที่อาละวาดในชายฝั่งจีนยุคท้ายแผ่นดินหมิง เอาเข้าจริงก็คือชาวจีนแท้ๆ ที่ไม่พอใจราชวงศ์หมิงเท่านั้น) แต่กระนั้น  ตลอดประวัติศาตร์ญี่ปุ่น ญี่ปุ่นก็ปรากฎว่า เป็นชาตินักเลียนแบบมาแต่โบราณ ไม่ใช่เหรอครับ  เริ่มจาก... 1. เมื่อเริ่มต้น ญี่ปุ่นรับเอาพุทธมาจากเกาหลี  ซ้ำยังมีระบบวัดเป็นพระนักรบ  เหมือนอย่างนักบวชจีนเสียด้วย 2. ในยุคต้นๆ ญี่ปุ่นก็ลอกแบบการปกครองท้องถิ่นมาจากราชวงศ์ถัง 3. เมื่อลอกแบบการปกครองมา ญี่ปุ่นก็รับเอาแนวคิดขงจื๊อเข้ามาสั่งสอนคนในราชสำนัก   แท้แต่ลัทธิบูชิโดของญี่ปุ่น ก็ได้รับอิทธิพลมาจากแนวคิดขงจื๊อเต็มๆ ในเรื่องความกตัญญูของบ่าวต่อนาย 4. ภาษาเขียน ในสมัยโบราณนักปราชญ์ญี่ปุ่นก็ปรากฎว่าใช้ภาษาจีนเป็นภาษาในการศึกษา ประกอบกับเหล่าคนชั้นสูงก็เลือกใช้ภาษาจีนทั้งสิ้น  เหมือนกับชาวตะวันตกในยุคกลางที่เลือกใช้ลาตินเป็นภาษาชั้นสูง 5. ในยุคปัจจุบัน  เช่นที่เรียนไว้ข้างต้น แนวคิดที่มีญี่ปุ่นเป็นต้นตำรับเช่น TQM, JIT และไคเซ็น ว่าไปแล้วก็มีจุดกำเนิดมาจากปราชญ์อเมริกัน      แม้นแต่ซุนหวู่ ก็ปรากฏว่าเป็นตำราที่คนญี่ปุ่นนิยมกันตั้งแต่ยุคศักดินาเสียอีก สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่คนญี่ปุ่นรับมาจากต่างชาติ  และเป็นสิ่งที่คนญี่ปุ่น "กระเสือกกระสนที่จะรับ" เสียด้วย ไม่ใช้ได้รับเพราะรับอิทธิพลมาเช่น ไทยได้จากขอม หรือ แนวคิดจากจีน หรือ อินเดีย ที่ผ่านมาทางนี้.. หากความคิดส่วนตัว เห็นว่า ชาติญี่ปุ่นเป็นชาติที่เปิดกว้างต่อแนวคิดใหม่ๆด้วยซ้ำ  ยิ่งเทียบกับชนชาติจีนแล้ว ที่ยึดถืออัตลักษณ์ของตนเองยิ่งกว่าอะไรดี   ขนาดมองโกลเข้ามายึด ราชสำนักหยวนในภายหลังยังเป็นคนจีน  เช่นชาวแมนจูเข้ามา  ภายหลังก็ถูกทำให้กลายเป็นคนจีนไปเสียฉิบ  (จักรพรรดิปูยีพูดแมนจูได้สองสามคำ ได้แต่แมนดาริน) ก็เป็นเช่นนี้แล จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 29 ก.ย. 48 22:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณสิงห์เหนือ มีความรู้และความเห็นมากจังเลยค่ะ วันนี้ไม่แน่ใจว่าจะมีเวลาตอบทันไหม เอาที่ถามหลักๆก่อนก็แล้วกันนะคะ (จริงๆก็จะแสดงความคิดเห็นเยอะมาก หลายด้านที่เกี่ยวเนื่องกัน แต่ก็ต้องพิมพ์นาน เกรงว่าคงมีเวลาไม่พอ) 1.ไม่คิดว่ากลุ่มไซบัตสึจะกระหายสงครามนะคะ แต่สิ่งที่ไซบัตสึทำและคิด มันเอื้อต่อการเกิดสงครามค่ะ กล่าวคือ ไซบัตสึ ไม่ได้คิดที่จะล้างผลาญชีวิตผู้คน ทำลายล้าง และเป็นเจ้าโลกหรืออะไร เพียงแต่จุดเริ่มของไซบัตสึคือ ธุรกิจค่ะ และคงไม่ปฏิเสธนะคะว่าไม่ว่ามนุษย์จะทำอะไร ด้านไหนล้วนแต่อยากเป็นหนึ่งทั้งนั้น ยิ่งญี่ปุ่นแล้วได้ยึดถือเป็นอย่างยิ่งว่าไม่สามารถเป็นรองจากสิ่งที่บรรพบุรุษ กระทำไว้ได้ ความคิดแบบนี้ส่งผลให้ไซบัตสึขึ้นมาเป็นหนึ่งในธุรกิจของญี่ปุ่น เมื่อเป็นหนึ่งในญี่ปุ่นได้แล้ว ความคิดต่อไปที่จะเป็นหนึ่งในธุรกิจโลกก็ตามมาค่ะ ฉะนั้นการสนับสนุนกองทัพญี่ปุ่น ไซบัตสึไม่ได้ทำเพื่อก่อสงครามหรอกค่ะ แต่ทำเพื่อฐานเศรษฐกิจของตนเอง จะว่าไซบัตสึถูกบีบบังคับจากทหารก็ไม่ได้เพราะตนเองก็ได้ผลประโยชน์ด้วย..และสุดท้ายเพื่อชาตินิยมค่ะ สรุปคือ สันติของคนญี่ปุ่นคือ การที่ไม่มีสงครามเลือดเนื้อ แต่เป็นสงครามเศรษฐกิจค่ะ ข้อหนึ่งจึงเห็นด้วยกับคุณสิงห์เหนือค่ะ 2.ไซบัตสึคือกำลังสำคัญของประเทศญี่ปุ่นค่ะ หากขาดไซบัตสึเส้นเลือดใหญ่จะถูกตัดขาดไปสายหนึ่งทันที อย่างที่ว่าไซบัตสึเป็นองค์กรธุรกิจขนาดใหญ่ ทำธุรกิจหลายแขนง และทุกแขนงก็กลายเป็นหัวขบวนของธุรกิจแขนงนั้นๆ ถึงแม้ญี่ปุ่นจะมีคนและกลุ่มที่สามารถทางเศรษฐกิจกลุ่มอื่นๆอีก  แต่หากไซบัตสึล้มเส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงธุรกิจระหว่างกันจะสิ้นสุดลงด้วย หากแม่ทัพอย่างไซบัตสึตาย ก็จะมีนายกองอีกไม่น้อยตายตามไปด้วย เศรษฐกิจญี่ปุ่นจะชะงัก ด้วยภาวะสงครามเศรษฐกิจยุคสงครามเย็น ไม่ว่าขาดไซบัตสึแล้วเศรษฐกิจยากจะฟื้นหรือไม่ ญี่ปุ่นคงไม่อยากเสี่ยงค่ะ ส่วนในข้อที่ว่าอเมริกาหนุนหลังนั้น ดูเหมือนว่าญี่ปุ่นไม่ต้องกลัวอะไร แต่ว่าไม่ใช่นะคะ จริงๆแล้วญี่ปุ่นกลัวถูกอเมริกาครอบงำที่สุดค่ะ โดยเฉพาะทางเศรษฐกิจ ญี่ปุ่นเห็นว่าหลังสงครามตัวเองทำอะไรไม่ได้นอกจากค้าขาย(ชนชั้นพ่อค้า-ชาวนาเป็นชนชั้นหลักของญี่ปุ่น) ญี่ปุ่นมองว่าหากแม้แต่ปากท้องยังต้องพึ่งคนอื่น ประเทศคงไม่มีอนาคต ญี่ปุ่นจึงเสี่ยงไม่ได้ที่จะให้ไซบัตสึล้มค่ะ จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 30 ก.ย. 48 19:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ส่วนที่ว่า...."ชาวญี่ปุ่นเป็นชนชาติที่ยึดมั่นและยึดติดในสิ่งที่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติสูงมาก หากสิ่งใดที่ยึดถือกันมาก็จะยึดถือต่อไป" อืม..มันอาจเห็นได้ไม่ชัดในสมัยนี้นะคะ แต่อย่างการรับและเรียนรู้จากต่างชาตินั้น มันมาจากสาเหตุที่แท้จริงก็คือ ชาวญี่ปุ่นกลัวที่จะสู้ต่างชาติไม่ได้ค่ะ ตอนที่รับวัฒนธรรมจีนมาตั้งแต่สมัยนารานั้น รับมาเพราะญี่ปุ่นไม่มีอะไรเลย และพอเจออารยธรรมที่เจริญสูงสุดของจีนเข้า ญี่ปุ่นย่อมกลัวค่ะว่า "เราสู้เขาไม่ได้" หรือ "เราจะไม่เหมือนเขา" อย่างที่คุณสิงห์เหนือว่า เพราะญี่ปุ่นเป็นเกาะอยู่โดดเดี่ยวมาโดยตลอด ความดิ้นรนที่ต้องอยู่รอดมีสูง แต่การยึดถือกลุ่มและธรรมเนียมก็มีสูงเพราะมาจากพื้นฐานที่มีคติบูชาบรรพบุรุษนี่ละค่ะ กระเหี้ยนกระหือรือที่จะรับรู้เรื่องราววิทยาการจากภายนอก เพราะเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง แต่ด้วยความกลัวที่จะถูกครอบงำจึงต้องยึดรากเหง้าของตนเองอย่างสุดใจเช่นเดียวกัน แต่คงจะเห็นได้ไม่ชัดในสมัยนี้ โลกาภิวัตน์ไปแล้ว แต่เชื่อค่ะว่าญี่ปุ่นยังคงชาตินิยมสูงมากเมื่อเทียบกับชาติอื่นๆในโลก แต่ชาวญี่ปุ่นรุ่นต่อๆไป ความเป็นชาตินิยมจะลดลงหรือเท่าเดิม ก็คงต้องดูจากเหตุการณ์และปัจจัยในกาลข้างหน้าต่อไปค่ะ จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 30 ก.ย. 48 19:20:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อคิดไปคิดมา เหตุผลสำคัญในเรื่องนี้คือ สภาพภูมิศาสตร์ เมื่อญี่ปุ่นอยู่บนเกาะที่โดดเดี่ยว มองไปมองมาก็เห็นกันเอง ส่งผลให้รักพวกพ้อง ความเป็นกลุ่มอย่างมาก ไม่มีทางที่จะให้ความสนิทชิดเชื้อกับคนนอกกลุ่มได้ง่ายๆ เช่น เคยอ่านนิยาย หรือ การ์ตูนหลายเรื่องพบค่ะว่า ถ้าเราเป็นนักท่องเที่ยว เข้าไปในหมู่บ้านเล็กๆ(ที่จะรู้จักกันทั้งหมู่บ้าน) แล้วเกิดของหาย หรือ การแอบประทุษร้าย หรือ การฆาตกรรม พวกเขาจะสงสัยคนนอกก่อนเป็นอันดับแรก เชื่อไปเลยก็มีค่ะ ความรักกลุ่ม เกิดก่อความเทิดทูนต่ออัตลักษณ์ของเผ่าพันธุ์ ไม่มีทางที่จะเห็นอิทธิพลจากภายนอกดีกว่า เมื่อความเจริญทางวิทยาการเข้ามาคุกคาม ญี่ปุ่นต้องเร่งรีบเรียนรู้ เพื่อความอยู่รอดของกลุ่มและตนเอง จะเห็นได้ว่าญี่ปุ่นเป็นชนชาติที่รักความรู้ แสวงหาความรู้ ชาวญี่ปุ่นอ่านหนังสือออกทุกคน เพราะญี่ปุ่นตระหนักว่าความไม่รู้เท่าคนอื่นจะทำให้สู้เขาไม่ได้ ธรรมเนียมปฏิบัติที่ยึดถือไม่ใช่วิทยาการความรู้ วิทยาการความรู้จะถูกปรับให้เข้ากับธรรมเนียมปฏิบัติไงคะ อย่างเช่นที่คุณสิงห์เหนือยกตัวอย่างมาน่ะค่ะ ทุกอย่างถูกปรับให้เป็นของญี่ปุ่น เมื่อเวลาผ่านไป หากใครไม่ศึกษาก็จะไม่สนใจหรอกค่ะว่ามาจากไหน ใครเป็นต้นกำเนิด ขงจื๊อ กลายเป็น บูชิโด เต๋า กลายเป็น เซ็น ฉะนั้นก็สรุปได้ว่า ญี่ปุ่นเคารพบรรพชน บรรพชนสร้างธรรมเนียมปฏิบัติ ญี่ปุ่นเปิดกว้างต่อความคิดที่หลากหลาย แต่ญี่ปุ่นยอมรับในต้นฉบับกำเนิดที่แท้จริงของมันหรือไม่? หรือต้องผ่านการคิดและปรับใช้จากพวกของตนเองก่อน แล้วก็กลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่แพร่หลาย และกลายเป็นความเป็นญี่ปุ่น เมื่อสัก 10-20 ปีก่อนจำไม่ได้แล้วว่านายกฯสมัยไหน ออกมารณรงค์ให้ชาวญี่ปุ่นใช้ของจากต่างประเทศ เพราะญี่ปุ่นเกินดุลการค้ากับต่างประเทศ เช่น อเมริกา อย่างมหาศาล หากญี่ปุ่นยังเกินดุลอย่างนี้ต่อไปก็จะไม่มีประเทศใดสามารถทำการค้ากับญี่ปุ่นได้ (เพราะไม่มีเงินมาซื้อ) หากสรุปจากเหตุการณ์นี้ ก็เป็นการรักษาตัวเองให้อยู่รอดของญี่ปุ่นอีกเช่นเดียวกัน ถ้าหากไม่ปรับการค้าลงมาให้สมดุลกับ "คนอื่น" ต่อไปก็ไม่มีใครจะสามารถมาค้าขายด้วยได้ นับแต่วันนั้นจนปัจจุบัน ญี่ปุ่นจึงกลายเป็นนิยมของจากต่างประเทศมาก ญี่ปุ่นต่อไปจะเป็นอย่างไร จะยังคงยึดมั่นต่อธรรมเนียมปฏิบัติหรือไม่ คงต้องดูว่าญี่ปุ่นรุ่นนี้สอนเยาวชนอย่างไร แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 48 19:54:29 จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 30 ก.ย. 48 19:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอคารวะกับคำตอบที่ชัดแจ้งครับ และอยากเสริมว่า.... ประวัติศาสตร์ช่วงที่เห็นได้ชัดที่สุด ว่าสิ่งที่ญี่ปุ่นพยายามเลียนแบบต่างชาติ เพราะกลัวที่จะสู้เขาไม่ได้นั้น คือ ช่วงการปฎิรูปในสมัยเมย์จิ ตอนนั้นคนญี่ปุ่นเลียนแบบชาวตะวันตกในทุกๆๆเรื่อง ย้ำ ว่าทุกๆเรื่อง.... แต่เงื่อนไขของการเลียนแบบในยุคเมย์จิ กับเงื่อนไขของการเลียนแบบวัฒนธรรมต่างชาติ ในยุคปัจจุบันมันต่างกันนะ แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ทำไงได้ นี่มันยุคโลกาภิวัฒน์...การไหลบ่าของข้อมูลข่าวสารทะลักเข้ามา กำแพงทางวัฒนธรรมของทุกชนชาติ ตอนนี้ ไม่เหลือแล้ว พูดเรื่องกำแพงทางวัฒนธรรม ผมคิดถึงเรื่องของคนไทยจัง เวลาที่ผมเห็นผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเรา ออกมารณรงค์เรียกร้องให้วัยรุ่นไทย หันกลับไปค่านิยมรักนวลสงวนตัว ดังเช่นอดีต เพราะต้องการลดปัญหาการทำแท้ง การติดโรค ผมแค่นหัวเราะอยู่เสมอ นี่มันยุคโลกาภิวัฒน์นะครับ ฯพณฯท่านทั้งหลาย ท่านมาเรียกร้องให้เด็ก เลี่ยงภัยจากพิษราคะ ด้วยการใช้กำแพงวัฒนธรรม กำแพงวัฒนธรรม ที่เป็นกำแพงผุๆ ทลายจากการไหลบ่าของข่าวสารในยุคโลกาภิวัฒน์..... ผมว่า เปลือกผิวถุงยาง ยังจะแกร่งกว่ากำแพงวัฒนธรรมนี้เสียอีก เฮ่อ เอาเถอะ มันไม่ใช่เรื่องของเรา สังคมบ้านเมืองมันจะฉิบหาย เพราะมีผู้ใหญ่ไม่ได้ความก็เรื่องของมัน ไม่ใช่เรื่องของเราเลย จากคุณ : . (สิงห์เหนือ...เสือสำอาง) - [ 30 ก.ย. 48 21:55:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอขอบพระคุณสำหรับทุกข้อมูลที่กรุณามอบให้นะค่ะ แต่อยากทราบว่าทำไมท่านถึงรู้ลึกขนาดนั้นค่ะช่วยบอกหน่อยนะค่ะ จากคุณ : มาม่า - [ 30 ก.ย. 48 21:55:28 A:203.113.67.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านเอาครับ เก็บเล็กผสมน้อยเหมือนกับจิ๊กซอว์นั่นแหละ แต่ถ้ารับข้อมูลที่เป็นสื่อภาษาอังกฤษได้  ยิ่งจะได้เปรียบไม่น้อย 99.99 เปอร์เซ็นต์ของความรู้ในโลกนี้ บันทึกเป็นภาษาอังกฤษทั้งสิ้น จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 30 ก.ย. 48 22:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นึกอะไรได้   มาพูดเรื่องสถานะของจักรพรรดิ หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ดีไหม เอ้า หากใครที่เป็นรอยัลลิสต์ ก็จงเบือนตาหนีเสีย   เพราะผมจะพูดเรื่องจักรพรรดิ ในแบบที่มองเป็นนักการเมือง และเป็นองค์ประกอบหนึ่งของสถาบันการปกครองเท่านั้น ไอ้ที่จะเล่าไป ชมไป  ทำนองแบบว่า งดงามมากครับ   ใช้ราชาศัพท์ให้ถูกเป๊ะๆ เนี่ย   คงไม่มี  เผลอๆ หากของขึ้น พาลจะเรียกว่า "มัน" เสียด้วยซ้ำ ก็คนเหมือนกันแหละว้าาาาาาาาาาา จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 30 ก.ย. 48 22:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดูภาพนี้ก่อน  ดูแล้วคิดดีๆ ว่าภาษากายของคนทั้งสอง มันส่ออะไรบ้าง จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 30 ก.ย. 48 22:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ภาพนี้คือภาพประวัติศาสตร์นะ   รู้สึกว่าหลังจากถ่ายภาพไม่กี่วัน  ภาพนี้ก็ลงตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ อาซาฮี ชิมบุน ยักษ์หญ่ายของวงการหนังสือพิมพ์ของญี่ปุ่นเสียด้วย คนซ้ายยืนล้วงกระเป๋าคือแมคอาเธอร์ คนขวา ตัวเตี้ยๆ ยืนทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม คือจักรพรรดิฮิโรฮิโต หากพวกรอยัลลิสต์มาเห็น  คงจะบอกว่า แมคอาเธอร์ลามปาม ขี้กลากจะกินกบาล  ไม่รู้จักกิริยาที่ต่ำที่สูง   แต่อันที่จริง....ภาพนี้มันมีสาส์น ที่แมคอาเธอร์ต้องการส่งถึงคนญี่ปุ่นนะ   เขาถึงได้เต๊ะท่าแบบเนี๋ยะ คืองี้  ก่อนหน้าการแพ้สงครามน่ะ  จักพรรดิ์ดำรงตัวเป็นผู้นำทางการเมืองและทางศาสนาของคนญี่ปุ่น   คนญี่ปุ่นไม่ได้มองจักรพรรดิ์เป็นแค่เจ้าแผ่นดิน  ยังเข้าใจอีกว่า.....เป็นพระเจ้า ก็ศาสนาชินโตง่ะ เมื่อแพ้สงคราม  จักรพรรดิ์ฮิโรฮิโตก็ประกาศยอมแพ้ทางวิทยุ  แหม...ตอนนั้นคนญี่ปุ่นทั้งชาติอึ้งว่า  อ้าวจักรพรรดิ์ตูก็มีเสียงเหมือนคนด้วยเหรอฟะ???? 5555555 ไม่ถึงขนาดนั้นร้อก  ล้อเล่น  เพียงแต่ นี่เป็นครั้งแรกที่คนญี่ปุ่นได้ยินเสียงจักรพรรดิ์น่ะ แมคอาเธอร์รู้ตรงนี้ และรู้ด้วยว่า จากทัศนคติของคนญี่ปุ่น ที่มองจักรพรรดิเป็นพระเจ้า มันสร้างแรงใจให้คนญี่ปุ่น ฮึดสู้ได้ขนาดไหน..... แกก็เลยต้องการเปลี่ยนตรงนี้ง่ะ ท่าโพสต์ท่าของแก  กร่างซะไม่มี.....ถ่ายคู่กับจักรพรรดิ์จะๆ  เพราะอยากให้คนญี่ปุ่นเห็นว่า   นี่ไง.....จักรรพรรดิ์ของลื้อ   อยู่กะข้าก็เท่านี้แหละ  เป็นคนเหมือนกับข้า แล้วดูท่าข้าสิ  กร่างแค่ไหน  นี่ต่อหน้าจักรพรรดิลื้อนะ.... คราวเนี้ยะ รู้ยัง  Who is a boss?????  You know???? จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 30 ก.ย. 48 22:33:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมามองๆเช่นเคยครับ คุณสิงห์เหนือ...เสือสำอาง ครับจากรูปที่คุณเอาให้ดูใน คห.15 ทำให้ผมนึกถึงรูปหนึ่งที่ผมเคยเห็นเป็นรูประหว่างลอร์ดหลุยส์ เมาท์แบตแทน กับยุวกษัตริย์ในหลวงรัชกาลที่ 8 แต่ดูแล้วท่านลอร์ดคงจะทำท่าสุภาพกว่าแมคอาเธอร์มาก คงเป็นเพราะเคยชินกับธรรมเนียมเจ้ามากกว่าในฐานะที่ก็มีเชื้อเจ้า ได้รับการอบรมแบบสุภาพบุรุษ และคงเป็นเพราะเหตุนี้ภาพระหว่าง ลอร์ดหลุยส์ เมาท์แบตแทน กับในหลวงรัชกาลที่ 8 จึงออกมาดูไม่กร่างมากนัก จากคุณ : จิ้นซื่อ - [ 1 ต.ค. 48 15:45:56 A:203.113.56.11 X:203.151.140.120 TicketID:107601 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อาจารย์ที่สอนประวัติศาสตร์เคยเล่าให้ฟังค่ะว่า ช่วงที่เขาไปทำวิจัยที่ญี่ปุ่น เขารู้มาว่าชาวญี่ปุ่นค่อนข้างจะเสื่อมศรัทธาต่อจักรพรรดิฮิโรฮิโตะอย่างมาก หลังจากที่นิวเคลียร์ลงที่ฮิโรชิมา คนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ไม่ได้ยอมแพ้นะคะ ก็คงเข้าใจกันดีค่ะว่า "เสียชีพ ไม่ยอมเสียเกียรติ" ทหารหลายคนทำฮาราคีรีทันทีขณะที่องค์จักรพรรดิประกาศยอมแพ้ และชนชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่ก็เฝ้ารอว่าเมื่อไรองค์จักรพรรดิจะทรงกระทำฮาราคีรี ต่างก็รอเก้อ สถาบันจักรพรรดิได้รับความศรัทธาน้อยลง เพราะจักรพรรดิฮิโรฮิโตะองค์นี้ มีชาวญี่ปุ่นรุ่นเก่าบางคนถึงขนาดคลายความอึดอัดใจลงได้ เมื่อจักรพรรดิฮิโรฮิโตะเสด็จสวรรคตด้วยซ้ำ จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 1 ต.ค. 48 15:54:53 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาพูดถึงความแตกต่างระหว่างความคิดเก่า-ใหม่ เคยอ่าน อะเดย์ วีคลี่ ฉบับที่มีบทความเรื่องปัญหาแบบเรียนประวัติศาสตร์ ในนั้นมีข้อมูลกล่าวว่า วัยรุ่นญี่ปุ่นปัจจุบันมีความเห็นสนับสนุนให้แก้พ.ร.บ. ให้เพิ่มกองกำลังแก่กองทัพ ทั้งๆที่คนญี่ปุ่นรุ่นเก่าซึ่งมีความทรงจำเกี่ยวกับสงครามนั้นคัดค้านอย่างหัวชนฝา วัยรุ่นปัจจุบันไม่มีความทรงจำหรือความรู้สึกที่จะต้องไปร่วมรับผิดชอบอะไรกับเหตุการณ์ในอดีตซึ่งแตกต่างกับคนญี่ปุ่นรุ่นเก่า คนญี่ปุ่นปัจจุบันจึงมักขัดแย้งในตนเองว่า "ทำไมประเทศเราจึงต้องมีข้อจำกัดในเรื่องกองทัพ?" และ "ทำไมเราต้องมารับผิด-ขอโทษในเรื่องที่เราไม่ได้ทำ?" หรือ "เราต้องขอโทษอีกสักกี่ครั้งจึงพอใจ" ในขณะที่คนญี่ปุ่นรุ่นเก่าเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี เมื่อมองให้ลึกลงไป ความที่ต้องการจะภาคภูมิใจในชาติของตนเองก็ยังอยู่ - ไม่อยากจะจดจำว่าบรรพบุรุษของตนเองเคยเลวร้ายเพียงใดในสงคราม คิดๆแล้วน่ากลัวเหมือนกันว่าแนวโน้มที่ชาวญี่ปุ่นจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ใช่ว่าจะยาก แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 48 17:33:29 จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 1 ต.ค. 48 17:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เพราะไม่ว่าจะนึกอย่างไร ญี่ปุ่นก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องใช้กองทัพ ด้วยความเป็นประเทศเกาะ ทรัพยากรในประเทศก็ไม่ค่อยจะมี ไม่เหมือนกับตะวันออกกลางหรืออินโด และ..จะสร้างกองทัพไปทำไมทั้งๆที่..ไม่ได้ประสบปัญหาการรุกรานทางทหารจากใคร? เมื่อพยายามจะตอบคำถามนี้แล้ว แน่นอนว่าต้องสร้างความหวั่นเกรงว่าอดีตกำลังซ้ำรอยในรูปแบบใหม่... จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 1 ต.ค. 48 17:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แต่ในเรื่องความเลวร้ายของญี่ปุ่นในสงครามเนี่ย  ผมอยู่ข้างญี่ปุ่นนะ คำถามมันมีว่า  มีชาติไหนบ้างเหรอ ที่ไม่เคยทำเรื่องเลวๆในสงครามเลย  รบอย่างสุภาพบุรุษกันหมด ถ้าจะให้ไปขอโทษเนี่ย   คนไทยคงต้องไปขอโทษคนลาวกับคนเขมรมั้ง (อย่าบอกนะ  ว่าตอนที่ทัพไทยไปรบเอาเวียงจันท์แตก รบเอาเมืองเขมรได้ ไม่เคยไปข่มขืนใคร กวาดต้อนผู้คนมา มีวิธีต่างจากนายทหารญี่ปุ่นที่ทำที่บาตานไหม???) คงต้องให้อังกฤษไปขอโทษชาวบัวร์ (Concentration Camp ต้นตำรับคือกองทัพอังกฤษในแอฟริกา ที่กวาดต้อนเอาลูกเมียของนักรบบัวร์มาไว้ในค่ายเป็นหมื่นๆคน .....คนเหล่านี้สูญหายไปหมด) คงต้องให้ชาวมองโกลไปขอโทษคนรัสเซีย ชาวเปอร์เซีย ชาวอินเดีย... สงครามในโลกนี้ที่ไหนบ้าง ที่ไม่มีข่มขืนฆ่า ไม่มีการสังหารเด็ก ไม่มีการสังหารผู้บริสุทธิ์ ตรงนี้ผมเห็นด้วยกับชาวญี่ปุ่นในปัจจุบัน ขอโทษอีกกี่ครั้งถึงจะพอใจ การต่อต้านสงคราม ไม่ใช่สักแต่บอกว่า เราเกลียดสงคราม แล้วตะโกนปาวๆเรียกหาสันติภาพ แต่ต้องทำความเข้าใจประวัติศาสตร์  และปรัชญาทางทหารด้วย จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 1 ต.ค. 48 18:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แล้วเรื่องสิทธิเสรีภาพหล่ะค่ะ ที่ให้ผู้หญิงมีสิทธิในการเลือกตั้ง และวรรณกรรม งานศิลปะ ประวัติในช่วงนั้นดิฉันไม่ค่อยรู้ช่วยบอกหน่อยนะค่ะ ถ้ามีภาพอีกก็ขอรบกวนช่วยส่งมาให้ทีนะค่ะ จากคุณ : มาม่า - [ 1 ต.ค. 48 21:51:36 A:203.113.67.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 พี่ ( หรือจะไม่ใช่พี่ แต่เรียกพี่ละกัน )สิงห์เหนือ...เสือสำอาง ครับ ผมล่ะชอบสำนวนการเล่าเรื่องของพี่จริงๆเลย ดูสะใจดี และเปรียบเทียบให้เข้าใจง่ายได้โดยไม่ต้องใช่ภาษาให้มากมาย และก็อันที่พี่เรียก ฝ่ายรอยัลลิสต์ ว่า เป็นฝ่ายงงดงามมากค่าาาาา อันนี้ตอนแรกๆผมรับมุขไม่ทันแต่ลองมานึกๆดูเอ๊ะมันใช่จริงๆ เลยฮามากๆ เพราะผมเจอประจำพวกงดงามมากค่าา คุณอรุณพุดตาน ที่ว่าจะให้จักรพรรดิจะทรงกระทำฮาราคีรีนั่นมันคงไม่เกินไปหน่อยหรือครับ เฮียฮิตเลอร์ยังยิงตัวตาย แต่จักรพรรดิจะคว้านท้องแค่นึกภาพก็ สยดสยอง แล้ว เสียงประกาศยอมแพ้นั่นเป็นเสียงที่อัดเอาไว้ไม่ใช่หรือครับ เคยได้ยินมาว่าพวกที่ไม่อยากยอมแพ้มีการพยายามจะทำลายแผ่นเสียงนั้น แต่ไม่สำเร็จ แล้วยังเคยได้ยินมาจากสารคดีไหนสักที่ว่าจักรพรรดิไม่พูดคำว่ายอมแพ้ แต่พูดว่าสงครามยุติแล้วอันนี้จริงหรือเปล่าครับ ทุกท่านได้ดูข่าววันนี้มั๊ยครับ ว่าศาลสูงนครโอซากา ตัดสินว่านายจุนอิชิโรมีความผิดเพราะไปไหว้ศาลเจ้ายาสุคุนิ โดยกฎหมายได้ห้ามไม่ให้คนที่เปน นายกรัฐมนตรียุ่งเกี่ยวเรื่องศาสนา แต่ก่อนหน้านี้ศาลสูงกรุงเกียวโตได้ตัดสินว่าไม่ผิดเพราะถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ที่โอซากา ว่าผิดเพราะตอนไปนั้น พี่จุนแกนั่งรถประจำตำแหน่ง แล้วใช้กำลังของรัฐคุ้มกัน เลยถือว่าไปในฐษนะนายก เลยไปผิกตรงกฎหมายที่ว่าห้ามคนที่เป็น นายกรัฐมนตรียุ่งเกี่ยวเรื่องศาสนา นั่นเต็มๆ จากคุณ : จิ้นซื่อ - [ 1 ต.ค. 48 21:55:54 A:203.113.56.74 X:203.151.140.117 TicketID:107601 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมขอแย้งคุณอรุณพุดตานในความเห็นที่ 10 นะครับ เต๋า ไม่อาจเป็น เซ็นครับ นิกายเซ็นเป็นของศาสนาพุทธครับ องค์สังฆปรินายกของเซ็นองค์แรกคือพระโพธิธรรมเถระหรือพระตั๊กม้อครับ แล้วก็นิกายเซ็นมายังญี่ปุ่นเมื่อปลายยุคราชวงศ์ถังโดยผ่านเกาหลี ลัทธิบูชิโดแน่นอนว่ารับแนวคิดขงจื๊อมา แต่แน่นอนว่ารับเอาความคิดเซ็นมาไม่น้อย อย่างเช่น ให้รำลึกอยู่เสมอว่าชีวิตคนเราต้องมีการตาย เวลาเหลือน้อยนิด จงปฏิบัติหน้าที่ของตนให้ลุล่วง หรือแม้แต่การทำสมาธิ ทำจิตให้ว่างที่เป็นการทำซาเซ็นก็ได้นำมาใช้ในการต่อสู้ของซามูไร เป็นต้น เหล่านี้คือความคิดของเซ็นครับ ซึ่งเป็นแขนงหนึ่งของพุทธและก็ได้ฝังรากลึกในบูชิโดหรือหนทางแห่งนักรบของญี่ปุ่น จากคุณ : ดยุคแห่งออสเตรีย - [ 1 ต.ค. 48 22:15:00 ]

ความคิดเห็นที่ 25 การสงครามเป็นเรื่องโหดร้ายจริง และก็จริงอีกว่านับแต่ประวัติศาสตร์มาจะสงครามไหนๆก็มีการทารุณกรรม มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่เหตุการณ์กันไป "แล้วทำไมญี่ปุ่นจึงต้องถูกประณามอยู่ถ่ายเดียว?" คนส่วนใหญ่มักจะประณามญี่ปุ่นก็เพราะว่า... 1.ตอนนั้นคำว่า "อารยชนและอารยธรรม" มีความสำคัญมากต่อยุคศตวรรษที่ 20 การที่ญี่ปุ่นอ้างว่าตนเองมีวัฒนธรรม แต่การกระทำที่เกิดขึ้นในสงครามคำว่ามนุษยธรรมยังไม่มีด้วยซ้ำ 2.ญี่ปุ่นจะถูกเปรียบเทียบกับเยอรมนี ในฐานะผู้ก่อและพ่ายแพ้สงคราม ซึ่งความรับผิดชอบต่อนานาชาติ เยอรมนีเห็นชัดเจนกว่ามาก ในข้อนี้คงไม่ต้องอธิบายมาก 3.เมื่อเทียบกับเยอรมนีแล้ว ชาวยิวที่ถูกสังหารนับล้านๆ เป็นความคิดของคนกลุ่มเดียว ชาวเยอรมันไม่มีส่วนร่วมสนับสนุน ชาวเยอรมันไม่รู้เลยว่าฮิตเลอร์จะทำอะไร 4.กระบวนการทารุณกรรมของญี่ปุ่นนั้น ค่อนข้างจะรุนแรงอยู่มาก และเป็นภาวะอารมณ์ ไม่ใช่ระเบียบ ตรงนี้หากเปรียบเทียบกับทหารเยอรมัน ก็จะเห็นได้ชัดว่าการกระทำต่อชาวยิวเป็นไปตามกฎเกณฑ์ ฆ่าเป็นฆ่า ใช้แรงงานก็ใช้อย่างหนัก หมดสภาพก็กำจัด แต่ทหารญี่ปุ่นค่อนข้างไร้ระเบียบ อยากจะทำอะไรก็ทำ และร่วมทำเป็นหมู่คณะ 5.เหตุการณ์ที่ทหารญี่ปุ่นทำนั้นเป็นประวัติศาสตร์ยุคใกล้ บุคคลรุ่นนั้นยังมีชีวิตอยู่ ภาพถ่ายมียืนยันมากมาย ความเคียดแค้นจึงยังไม่สูญสลาย แต่หัวใจสำคัญที่ญี่ปุ่นต้องถูกต่อต้านและประณาม คือ การขยายอำนาจของคำว่า สิทธิมนุษยชน ที่ทำให้ผลของเหตุการณ์ในศตวรรษที่ 20-21 แตกต่างจากประวัติศาสตร์ ยุคที่ผ่านๆมา จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 1 ต.ค. 48 22:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณคุณดยุคฯ มากค่ะ เต๋า ไม่มีทางเป็น เซ็น แน่นอนค่ะ แต่.."กลายเป็น" - ความหมายตามที่คุณดยุคฯเข้าใจค่ะ การเกิดขึ้นของนิกายใหม่ย่อมต้องได้รับการผสมผสานจากความคิด ปรัชญาที่กำเนิดขึ้นและมีอยู่ก่อนแล้ว ฉะนั้น เต๋า เป็น อิทธิพลสำคัญอันก่อเกิดเซ็น แม้ว่าพุทธจะเป็นรากฐานของเซ็นก็ตาม อย่างที่คุณดยุคฯว่าค่ะ เต๋ามิอาจเป็นเซ็น อย่างแน่นอนค่ะ เพราะเต๋าทั้งเป็น และมิเป็นสิ่งใดเลย แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 48 22:34:08 จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 1 ต.ค. 48 22:18:56 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แนะนำหนังสือค่ะ ^_^ The premise of The Tao of Zen is that Zen is really Taoism in the disguise of Buddhism--an assumption being made by more and more Zen scholars. This is the first book that links the long-noted philosophical similarities of Taoism and Zen. This is a reference that should be read by everyone interested in Taoism and Zen. เห็นแล้วคงไม่หลับนะคะ... จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 1 ต.ค. 48 22:39:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 (ต่อเรื่องทหารญี่ปุ่นนะคะ) ส่วนในเรื่องที่ว่าการจะให้องค์จักรพรรดิกระทำฮาราคีรี มันเกินไปหรือไม่นั้น--ไม่เกินไปหรอกค่ะน้องจิ้นซื่อ จิ้นซื่อลองจินตนาการดูสิคะ สมมุติว่าจิ้นซื่อเติบโตมาในสังคมบูชิโด จิ้นซื่อศรัทธา ถวายหัวจิตหัวใจในความเชื่อนี้อย่างมาก จิ้นซื่อก็จะบูชาองค์จักรพรรดิเป็นพระเจ้าประจำใจอย่างสุดชีวิตตามคติของลัทธินี้ และเมื่อคติของลัทธินี้ เมื่อพ่ายแพ้จงกระทำฮาราคีรีจึงสมเกียรติภูมิ แต่พระเจ้าในใจของจิ้นซื่อไม่ยอมทำ แล้วยังจะเหลือเกียรติอะไรให้จิ้นซื่อศรัทธาล่ะ? ทั้งๆที่ชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่ยังยอมตายไม่ยอมเลิก ไม่ยอมแพ้ด้วยซ้ำ แต่จักรพรรดิตัวเองกลับเลิกล้มในอุดมการณ์ที่เคยประกาศ เรียกว่า...จิตใจของชาวญี่ปุ่นที่เทิดทูนบูชิโดได้หยุดเต้นไปแล้ว ณ เมื่อนั้น จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 1 ต.ค. 48 22:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผมว่ามันเป็นธรรมดาครับที่ต้องผสมผสาน 2 อย่างเข้าไว้ด้วยกันจึงจะดี ผมขอเอาข้อความจากมุมจีนในเว็บผู้จัดการโดยคุณวริษฐ์ ลิ้มทองกุล ที่กล่าวไว้ว่า พุทธศาสนาที่มีต้นธารอยู่ในประเทศอินเดีย เมื่อไหลเข้ามาในประเทศจีนกลับมิอาจคงความบริสุทธิ์ได้ แต่มีความจำเป็นต้องหลอมรวมเข้ากับ แนวคิดและปรัชญาที่ถือกำเนิดขึ้นในแผ่นดินจีนเอง ก่อนที่จะเป็นที่ยอมรับจากชาวจีน เฝิงโหย่วหลาน (冯友兰) หนึ่งในนักปรัชญาคนสำคัญของจีนแห่งศตวรรษที่ 20 กล่าวถึงเรื่องนี้เอาไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์ย่อปรัชญาจีนว่า พุทธศาสนาของอินเดียเมื่อเผยแพร่มาถึงจีน เมื่อมาปะทะกับปรัชญาท้องถิ่น และความคิดดั้งเดิมของชาวจีน อันหมายถึง ขงจื๊อ และ เต๋า นิกายพุทธที่ไม่ยืดหยุ่นก็มิอาจดำรงอยู่ได้หรือส่งอิทธิพลต่อสังคมในระดับต่ำ ยกตัวอย่างเช่น นิกายฝ่าเซี่ยง (法相宗) ที่ปรมาจารย์คือ พระเสวียนจั้ง หรือ พระถังซำจั๋ง (玄奘) ผู้ดั้นด้นไปถึงอินเดียและนำพระไตรปิฎกกลับมาแปลเป็นภาษาจีน นิกายฝ่าเซี่ยงที่กล่าวกันว่า พระเสวียนจั้งพยายามยึดถือตามคำสอนดั้งเดิมเป็นหลัก แต่การเผยแพร่กลับมิอาจส่งอิทธิพล เป็นที่แพร่หลายในหมู่ชาวจีนได้เท่ากับ นิกายพุทธอื่นๆ เช่น นิกายเซ็น หรือ นิกายฌาน (禅宗) หรือ นิกายสุขาวดี (จิ้งถู่:净土宗) เนื่องจาก นิกายฝ่าเซี่ยงขาดการผสมผสานทางแนวคิดของพุทธ เข้ากับ คำสอนของขงจื๊อ และ เต๋า อันเป็นปรัชญาแนวคิดที่ถือกำเนิดขึ้นในผืนแผ่นดินจีนเองและมีการแพร่หลายในจีนก่อนการเข้ามาของพุทธศาสนาหลายร้อยปี เพราะฉะนั้น ในแวดวงวิชาการของจีนคำว่า 'พุทธศาสนาในจีน' กับ 'พุทธศาสนาของจีน' นั้นจึงเป็นเรื่องที่มีความแตกต่างในระดับหนึ่ง เนื่องจาก พุทธศาสนาของจีน นั้นทางด้านปรัชญาแนวคิดได้มีการปะทะ การแลกเปลี่ยน หลอมรวม แนวคิดบางส่วนกับปรัชญาท้องถิ่นด้วย* ตัวอย่างของการแลกเปลี่ยน และ การหลอมรวม ระหว่าง แนวคิดของพุทธ กับปรัชญาดั้งเดิมของจีนนั้นเช่น ในช่วงแรกๆ ที่พระพุทธศาสนาเผยแพร่เข้ามาในประเทศจีน โดยเฉพาะในช่วง ศตวรรษที่ 2-4 ชาวจีนจำนวนมากเข้าใจว่า พระพุทธเจ้าหรือศากยมุนี นั้นเป็นสานุศิษย์ของ เหลาจื่อ (老子) ศาสดาของเต๋า เนื่องจากมีตำนานเล่ากันว่า ตอนที่เหลาจื่อหายสาบสูญไปนั้น มีผู้เห็นเหลาจื่อขี่ควาย ในมือถือคัมภีร์เต้าเต๋อจิง ออกไปทางทิศตะวันตก (ในยุคนั้นการเดินทางไปอินเดียต้องเดินทางไปทางทิศตะวันตกผ่านเส้นทางสายไหม) โดยเรื่องราวนี้มีผู้คาดว่าจะมีต้นกำเนิดมาจาก 'สื่อจี้ (史记)' หนังสือประวัติศาสตร์ที่รวบรวมเอาเรื่องราวประวัติศาสตร์หลายยุคหลายสมัยเข้าด้วยกัน (通史) เล่มแรกของจีน โดยซือหม่าเชียน (司马迁) ขณะที่ทางศิษย์ของลัทธิเต๋า ก็มาเสริมแต่งเรื่องราวว่า เหลาจื่อเดินทางไปถึงอินเดียและเผยแพร่คำสอนให้กับ พระพุทธเจ้า รวมกับศิษย์อีก 28 คน ดังนั้นพระไตรปิฎกจึงมีต้นกำเนิดมาจากคัมภีร์เต้าเต๋อจิง ต่อมาเมื่อศาสนาพุทธแพร่หลายมากขึ้นมีการแปลคำภีร์จากภาษาสันสกฤตเป็นภาษาจีนเยอะขึ้น แม้ผู้คนจะทราบ และเข้าใจแล้วว่า 'พุทธ' นั้นมีต้นกำเนิดมาจากภายนอก แต่ชาวจีนก็กลับมีความเห็นขึ้นมาอีกประการหนึ่ง คือ คำสอนของพระพุทธเจ้า กับ คำสอนของเหลาจื่อและจวงจื่อ (庄子; ผู้สืบทอดคำสอนของเหลาจื่อ) นั้นใกล้เคียงกันมาก นอกจากนี้การแปลพระไตรปิฎก และ พระธรรมคำสอนจาก ภาษาสันสกฤตให้เป็นภาษาจีนก็ยังคงติดอยู่ในกรอบภาษาเดียวกับที่เต๋าใช้อีกด้วย เช่นคำว่า กระทำ (有为) ไม่กระทำ (无为) ฯลฯ ซึ่งในประเด็นนี้ มีอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญชาวไทยท่านหนึ่งเคยอธิบายไว้ว่า "พุทธศาสนาจากอินเดียนั้นมีทฤษฎีที่ลึกซึ้ง มีระบบปฏิบัติที่ชัดเจน เมื่อเข้าไปสู่วัฒนธรรม อารยธรรมจีนแล้วหลักคำสอนที่ลึกซึ้ง จึงเข้ากันได้ดีกับปรัชญาเต๋า ซึ่งถือเป็นโลกุตตรธรรมในแบบของจีนเอง แล้วก็วิธีการของปรัชญาเต๋านั้นเป็นวิธีการที่รวบรัดสั้นกระชับแล้วก็ตรงจุด เมื่อพุทธศาสนาที่มีหลักธรรมที่ลึกซึ้งแต่ว่ามีวิธีการบรรยายธรรม สาธยายธรรมเข้าไปถึงประเทศจีนนั้นจีนสนใจอย่างยิ่งต่อหลักธรรมที่ลึกซึ้งนั้น แต่ว่าจีนคุ้นเคยกับวิธีการของเต๋ามากกว่า เช่น ปรัชญาเต๋ากล่าวถึง โลกุตตรธรรมที่ยิ่งใหญคัมภีร์สั้นๆ บางๆ 51 บท แต่ละบทก็คล้ายๆ กับบทกวีแค่หน้าเดียว รวมถ้อยคําแค่ 8,000 คําแต่ว่าบรรจุสาระธรรมที่เป็นโลกุตตรหมด "เพราะฉะนั้น วิธีการของจีนนั้นเป็นวิธีการที่กระชับ กระทัดรัด สั้น ตรงจุดไม่เยิ่นเย้อยกตัวอย่าง ท่านเล่าจื้อ (เหลาจื่อ-ผู้เขียน) บอกว่า เต๋าที่เรียกได้ด้วยคําพูดนั้นไม่ใช่เต๋าที่แท้จริง เต๋าที่แท้จริงนั้นไม่อาจเรียกได้ด้วยคําพูด (道,可道,非常道) แล้วก็จบ คิดเอาเอง หรือว่า ผู้พูดไม่รู้ ผู้รู้ไม่พูด จบ คิดเอาเองจะไม่นิยมสาธยาย แต่มักจะพูดคําคมสั้นๆ ไว้ให้คิด อันนั้นคือวิธีการที่ชาวจีนคุ้นเคย"** ดั้งนั้น ผมจึงคิดว่านิกาย ฉาน หรือ เซน ก็คงได้รับการหลอมรวมมาแล้วแน่นอน จึงไม่ใช่พุทธบริสุทธิ์ แต่ปนด้วยความคิดแบบจีนไว้มากพอดู จากคุณ : จิ้นซื่อ - [ 1 ต.ค. 48 23:48:55 A:203.113.56.7 X:203.151.140.123 TicketID:107601 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณอรุณพุดตานครับ ขอบคุณที่ช่วยชี้แนะ ผมพอจะคิดออกบ้างแล้วครับเรื่องยึดมั่นในบูชิโด ทั่วประเทศต่างยึดมั่นแต่ว่าองค์จักรพรรดิกลับละเลย ประชาชนคงหมดศรัทธาอย่างว่าจริงๆ นี่แหละนะ คือ บูชิโด หรือภาษาจีนว่า อู่ซื่อเต้า วิถีของนักรบ แต่โชคดีไปเพราะ ผมเป็นจิ้นซื่อ ไม่ใช่ อู่ซื่อ เลยได้แต่อ่านตำราของขงจื๊อต่อไปก็พอ จากคุณ : จิ้นซื่อ - [ 2 ต.ค. 48 00:02:49 A:203.113.56.7 X:203.151.140.123 TicketID:107601 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สนับสนุนคุณอรุณว่า เด๋า ไม่ใช่ เซ็น เป็นแนวคิดคนละแบบเลยอ่ะ แต่ด้วยวัฒนธรรมญี่ปุ่นกลับผสมอันนี้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ คงเหมือนกับที่ฝรั่งเห็นคนไทยไหว้ศาลพระพรหมหน้าศูนย์ธุรกิจแห่งหนึ่ง แล้วคิดว่า พระพรหมนี่ก็เป็นพุทธด้วยกระมัง อย่าว่าแต่ฝรั่งเข้าใจผิดเลย คนไทยยังไปคิดว่าการไหว้พระพรหมสี่หัวเป็นธรรมเนียมของพุทธ เฮ้ออออออ แต่เรื่องที่อยากจะแย้งคุณอรุณก็คือ ข้อ 3 และ ข้อ 4 ที่คุณ อรุณให้เหตุผลถึงความต่างระหว่าง ความโหดร้ายของเยอรมัน กับ ญี่ปุ่นครับ ที่ว่าไว้เช่นนี้ "3.เมื่อเทียบกับเยอรมนีแล้ว ชาวยิวที่ถูกสังหารนับล้านๆ เป็นความคิดของคนกลุ่มเดียว ชาวเยอรมันไม่มีส่วนร่วมสนับสนุน ชาวเยอรมันไม่รู้เลยว่าฮิตเลอร์จะทำอะไร 4.กระบวนการทารุณกรรมของญี่ปุ่นนั้น ค่อนข้างจะรุนแรงอยู่มาก และเป็นภาวะอารมณ์ ไม่ใช่ระเบียบ ตรงนี้หากเปรียบเทียบกับทหารเยอรมัน ก็จะเห็นได้ชัดว่าการกระทำต่อชาวยิวเป็นไปตามกฎเกณฑ์ ฆ่าเป็นฆ่า ใช้แรงงานก็ใช้อย่างหนัก หมดสภาพก็กำจัด แต่ทหารญี่ปุ่นค่อนข้างไร้ระเบียบ อยากจะทำอะไรก็ทำ และร่วมทำเป็นหมู่คณะ" จากคุณ : คับป๋ม (สิงห์เหนือ...เสือสำอาง) - [ 2 ต.ค. 48 01:17:48 ]

ความคิดเห็นที่ 32 3. เหตุการณ์สังหารชาวจีนที่นานกิง  ไม่ใช่สิ่งที่คนญี่ปุ่นรับรู้ทั้งประเทศ   แต่คนที่รู้คือพวกทหารบกในกองทัพคันโต  (เออ แต่ถามหน่อยจิ ทำไมคนญี่ปุ่นเรียกทหารญี่ปุ่นในจีนว่ากองทัพคันโต  แต่คนฝรั่งเรียก Kwantung Army ง่ะ) อย่างน้อยที่สุด ผมมั่นใจว่าชั่วโมงนั้น  คนญี่ปุ่นที่อยู่ในประเทศ ไม่รู้เลยว่า กองทัพบกไปทำระยัมตำบอลอะไรในนานกิง หากถ้าศึกษาประวัติศาสตร์ทางทหารดีๆ จะเห็นได้ว่า  เวลาที่รัฐบาลส่งทหารไปรบเอาเมืองไหนนั้น   ข้ออ้างมักจะสวนหรูหลอกลวงประชาชนในประเทศตัวเองให้หลงเชื่อ และสนับสนุนนโยบายสงคราม ไอ้วิธีโฆษณาชวนเชื่อแบบนี้มีมาแต่โบราณแล้วนะ เช่น ชาวโรมันที่ไปขยายอิทธิพลในกอลล์ ก็บอกประชาชนตัวเองว่า เราไป Civilized พวกคนเถื่อน (ขอโทษที่ใช้ภาษาอังกิด แต่กิริยาของคำว่า ศิวิไลซ์ในภาษาไทยมันมะมีง่ะ) ตอนนั้นชนชาวโรมัน ก็เชื่อรัฐตัวเอง  แถมคิดเองเออเองว่า ไอ้พวกคนเถื่อนน่ะ มันรักโรมันจะตาย เพราะเราศิวิไลซ์ไง เรื่องนี้เกิดเมื่อ 2000 ปีที่แล้ว แต่เชื่อมะ ในโลกป้จจุบันนี้มีประชากรโง่ๆ อยู่จำนวนหนึ่ง ในประเทศยักษ์ใหญ่ ที่เชื่อรัฐบาลตัวเองหัวปักหัวปำว่า ที่ไปรบอิรักน่ะ เราไปปลดปล่อยเขา และสอนให้เขารู้จักคำว่าประชาธิปไตย...อ้วก เอ้า เป๋อีกแระ ตรงเนี้ยะ  ถ้าสังเกตุมาจากการโฆษณาชวนเชื่อของรัฐบาลญี่ปุ่น ก็จะรู้ได้ว่า  เขาพยายามแล้วพยายามอีก ที่จะอ้างว่า ที่ไปรบในจีน ก็ไปรบเพื่อปลดปล่อยชาวเอเชียด้วยกันจากพวกฝรั่งดั้งขอ แหม่  ก็ปลดปล่อยแบบ - เวลาเข้าหมู่บ้านไหน ก็จะจับเด็กๆมา แล้วบังคับให้บอกว่าบ้านไหนมีลูกสาว - เด็กกลัว ก็ชี้ให้  พอรู้แล้ว ก็ไปค้นบ้าน เจอเด็กผู้หญิง (หาไม่ได้คนแด่ก็เอา) ก็จับมาลงแขก รุมโทรม เวียนเทียน ฯลฯ - เสร็จสมอารมณ์หมายกันทั้งหมวด  นึกสนุก เอามือยัดเข้าไปในช่องคลอดจนสุดแขนบ้าง   เอาดาบปลายปืนไปผ่าท้องบ้าง เอาระเบิดยัดช่องคลอดบ้าง   ซวยไปนะนู๋  ใครที่ดวงดีหน่อยก็โดนเอาปืนยิงทิ้ง  หรือไม่ก็ไม่ฆ่าทิ้งง่ะ - ซวยสุดๆ เกิดมีรีเคสต์มาจาก เจ้ากรมแพทย์ทหาร จากยูนิต 731 ว่าอยากได้เด็กผู้หญิงอายุเท่านั้น เท่านี้  ไปเป็น "อาสาสมัคร"   อ้อ น้องนู๋คนนี้พอดี ส่งมันนี่แหละไป   โอ....นั่นแหละซวยซ้ำซวยซ้อน ขอยืนยันครับ  เรื่องนี้  แนวหลังที่ญี่ปุ่นไม่รู้เลย.... คนพวกนี้โดนพวกทหารบกหลอกทั้งนั้น   ว่าญี่ปุ่นไปรบที่จีน ไปปลดปล่อย  (แท้ที่จริงแล้ว ไปปล่อยความเป็นสัตว์ป่า) จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ต.ค. 48 01:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 33 พูดถึงกองทัพบกนะ อยากจะแย้งคุณอรุณนิดๆว่า  คนที่โดนชาวญี่ปุ่นยุคหลังโทษมากที่สุดคือ กองทัพบก นั่นแหละครับ จำเหตุการณ์ 26 กุมภา ได้ไหม  ที่เป็นเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น เพราะวันนี้ ทหารในกองทัพบกนับพันนาย ได้ออกมาปฏิบัติการอย่างพร้อมเพรียงกัน  มีการลอบสังหารคนในรัฐบาลและคนใกล้ชิดราชสำนักไปมากมาย ขนาดคนระดับรัฐมนตรี ยังโดนดาบซามูไรฟันตายเอาเลย และเหตุการณ์นี้แหละครับ ที่ปูทางให้แก่ คณะนายทหารในกองทัพบก  ก้าวขึ้นมาเป็นฝ่ายบริหารของประเทศ และดำเนินนโยบายทางทหารอย่างเต็มรูปแบบ จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ต.ค. 48 01:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แต่คราวนี้ จะมาว่าต่อ  ว่าทำไมทหารญี่ปุ่น ถึง ทำได้ขนาดนั้น ที่นานกิง .....เอ้อ คุณอรุณจำได้ใช่ไหม  ว่าปีโชวะ เปิดศักราชมาแบบไหน ปีโชวะ เป็นปีที่เปิดศักราชแบบ.....เหมือนนรกแตกมั้ง   ก่อนหน้านี้ก็มีแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่โตเกียว คนตายเป็นแสน   ตามด้วยเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลก  ญี่ปุ่นก็โดนหางเลขไปเต็มๆ  ผลผลิตทางการเกษตรก็ไม่ดี  คนญี่ปุ่นจำนวนมาก  ยากจนถึงขั้นไม่มีจะกิน  และสร้างปรากฏการณ์ทางสังคมในประวัติศาสตร์นี้คือ. .....ชาวนาต้องขายลูกสาวตัวเองไปเป็นโสเภณี  เพราะเลี้ยงไม่ไหว และต้องการเงิน  เด็กผู้หญิงก็จำใจไป เพราะรู้ดีว่า บ้านจะอดตาย  เราต้องเสียสละ คิดดูภาพเด็กผู้หญิง 7-8 ขวบ  เดินออกจากบ้านไปกับคนแปลกหน้า  ลาแม่ว่า "แม่จ๋า หนูไปนะแม่" แล้วแม่ตัวเองก็ร้องไห้เป็นเผาเต่า เพราะรู้ว่าเค้าจะไปเป็นอะไร ส่วนพ่อก็ทำอะไรไม่ได้ แหม...ธีมเหมือนหนังดราม่าน้ำเน่าไม่มีผิด  แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆ ในยุคต้นๆของสมัยโชวะ เอ้อ  ลองคิดดูสิว่าประเทศที่ประชาชนยังเลี้ยงตัวเองไม่ได้ จะมีปัญญาที่ไหนส่งทหารไปรบเอาประเทศอื่น  เสบียงมีพอเรอะ แต่ญี่ปุ่นทำครับ  ทำในข้อจำกัดจำเขี่ยของตัวเองด้วย คือ ไปรบเอาเมืองจีน ทั้งๆที่ตัวเองก็ท้องกิ่วเต็มทีนี่แหละ แหม ทหารมีใจเป็นหนึ่งเดียว  ไปรบกับประเทศที่กำลังแตกเป็นเสี่ยงอย่างจีน   ญี่ปุ่นก็ชนะได้ แม้นทัพตัวเองจะเป็นทัพอนาถาเพียงไร นายทหารญี่ปุ่นรู้ข้อจำกัดตรงนี้ไหม......รู้......แล้วเขาแก้ปัญหายังไงรู้ไหม   เขาไปใช้คำสอนซุนหวู่ ที่บอกว่า ให้เอาเสบียงในดินแดนศัตรู ผลเหรอ นายทหารญี่ปุ่น ปล่อยให้ชาวญี่ปุ่น ปล้นสะดมภ์ชาวจีนเอาตามอำเภอใจ   เมื่อมีการปล้นสดมภ์ การฆ่า ข่มขืน ก็ตามมา ทำไงได้ครับ  เขาไม่ได้เป็นประเทศรวยๆ เหมือนอเมริกานี่ จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ต.ค. 48 01:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อีกประการ ทหารบกเหล่านี้ จริงๆก็ไม่ได้มาจากไหน ส่วนใหญ่ก็เป็นทหารบ้านนอกคอกนา การศึกษาต่ำทั้งนั้น   ไอ้จะไปรบอย่างผู้ดี เหมือนอย่างทหารอังกฤษ ทหารเยอรมัน เนี่ย ไม่มีหรอกครับ   (เชื่อไหม ถ้าเราจะบอกว่า ทหารเยอรมันจริงๆแล้วก็เป็นสุภาพบุรุษนักรบ แต่ยกเว้นกับยิวและรัสเซียนะ) แหม....นายก็ปล่อยให้สนุก ตูก็เต็มที่เลยอ่ะจิ  ไอ้จะไปยับยั้งชั่งใจน่ะ มันไม่มีหรอก   คนอยู่ในสถานการณ์สงครามน่ะ....สิ่งแวดล้อมสอนให้เห็นชีวิตคนไร้ค่าอยู่แล้ว  ไอ้จะไปข่มขืนแล้วฆ่าใครเนี่ย....มันเรื่องธรรมดา จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ต.ค. 48 02:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ประการสำคัญที่อยากจะเสนอไปสู่ภาวะ ของเหตุการณ์ที่นานกิง ก็คือ คุณอรุณอย่าลืมว่า แนวคิดเรื่องการให้เกียรติเชลย  การปกป้องคนอ่อนแอเช่นเด็กและผู้หญิง  การเป็นทหารอย่างสุภาพบุรุษนักรบนั้น มันไม่ใช่แนวคิดของคนเอเชีย.....แต่มันเป็นแนวคิดที่มีต้นกำเนิดมาจากแนวคิดอัศวินในยุคกลาง  ที่เขาเรียกว่า Chivalry ก่อนสงครามโลก  ถามหน่อยครับ ว่าประเทศเอเชียที่ไหน ที่รบกันแล้ว  เขาเห็นหัวชาวบ้านบ้าง???? ไม่มี ไอ้พวกอัศวิน ต้นตำรับสุภาพบุรุษนักรบ เอาเข้าจริงมันยังวางคำว่า Chivalry เอาไว้เลย คราวเนี้ยะ......ด้วยสภาพการณ์ต่างๆ ทั้งสภาพของคนในกองทัพ  สภาพการบีบคั้นทางทรัพยากร  ตลอดจนความเชื่อ......ผมไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมเรื่องที่นานกิงถึงเกิด ลองตั้งคำถามใหม่ ถ้าเกิดว่า ประวัติศาสตร์กลับกัน  กองทัพเจียงไคเช็คบุกญี่ปุ่น กองทัพเหมาบุกญี่ปุ่น ในสมัยปี 1931 บ้าง คุณอรุณมั่นใจไหม  ว่าจะไม่เกิด The Rape of Kyoto, The Rape of Ozaka, The Rape of Kobe ฯลฯ กับเขาบ้าง ผมมั่นใจเลยล่ะ  ถ้าชั่วโมงนั้น จีนเป็นคนบุกญี่ปุ่นเอง  ทหารจีนก็ไม่ทำอะไรต่างจากทหารญี่ปุ่นในนานกิงเลย ไอ้ที่มาพูดแบบนี้ ไม่ได้บอกว่า ไม่มีคนญี่ปุ่นคนไหนที่ไม่ผิด  ผิดครับ แต่พวกที่ผิดคือ พวกนายทหารในกองทัพคันโต  ที่ปล่อยให้ลูกน้องทำเลวๆ  เหมือนกับที่เราโทษนาซี ไม่โทษคนเยอรมันนั่นแหละ   และมันก็มีเหตุผล ของพลวัตรทางประวัติศาสตร์ในตอนนั้น สร้างเหตุการณ์ให้เป็นไปแบบนี้ด้วย (อะแฮ่ม พูดงี้เหมือนพวก แมททีเรียล ไดอะเล็กติกซึ่มไหม????) จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ต.ค. 48 02:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอเสริมตรงนี้ด้วยครับ 5.เหตุการณ์ที่ทหารญี่ปุ่นทำนั้นเป็นประวัติศาสตร์ยุคใกล้ บุคคลรุ่นนั้นยังมีชีวิตอยู่ ภาพถ่ายมียืนยันมากมาย ความเคียดแค้นจึงยังไม่สูญสลาย - - - เอ่อ แล้วเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ยุคใกล้  ตอนที่เบอร์ลินแตก แล้วทหารแห่งกองทัพแดงไปไล่ข่มขืนผู้หญิงเยอรมันเนี่ย.....ทำไมไม่มีใครชำระ เขาประมาณการไว้เท่าไหร่รู้ไหมครับ???? 50,000 คน ที่พวกผู้หญิงเบอร์ลินต้องสังเวยให้กับทหารแดง พอๆกับตัวเลขของผู้หญิงที่ถูกข่มขืนในนานกิง ที่ไอริส  ชาง ว่าไว้เลยนะครับ ในข้อนี้ผมไม่เห็นด้วย   และผมอยากจะบอกด้วยว่า เรื่องเลวๆในสงคราม ชาติไหนๆเขาก็ทำทั้งนั้น เคยมีใครไปถามอเมริกา กับ อังกฤษ เรื่องที่เดรสเดรนไหม??? นี่ก็เกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่สองเหมือนกัน  ผมไม่เห็นใครออกมารับผิดชอบ  ทั้งๆที่สนธิสัญญาเจนีวาก็กำหนดไว้ชัดเจน ในเรื่อง Indiscrimination Attack แล้วรู้ไหม นายทหารอเมริกัน หัวหน้าหมวดทหารที่ไปออกคำสั่งสังหารหมู่ชาวบ้าน ทั้งทารก ทั้งผู้หญิง ที่ไมลาย  โดนลงโทษแค่...กักบริเวณ (คุณคิดว่ามีเรื่องแบบนี้ที่ไมลายที่เดียวเหรอ   ผมว่าไม่) พวกนี้โดนประนาม หรือ โดนลงโทษอะไรบ้าง?????? ไม่เลย ถ้ามี ก็มีน้อยมาก เพราะอะไร เพราะเขาคือผู้ชนะสงครามครับ จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ต.ค. 48 02:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 38 (เอ..คงไม่กลายเป็นว่า ..เราสองคน สิงห์เหนือฯ-อรุณฯจะมายึดกระทู้นี้ไปล่ะนะคะ) เรื่องความขัดแย้งระหว่างกองทัพกว่านตง(หรือคันโต) กับรัฐบาลญี่ปุ่นนั้น ก็ว่าจะแสดงไว้ในความเห็นต่อไปเมื่อวานนี้แต่เวลาหมดเสียก่อน (คิดในใจไว้แล้วว่า ท่าน"พยัคฆ์อุดร สีห์สอางค์"จะต้องมาร่วมแสดงความเห็นแน่นอน เพราะความเห็นเรื่องความไร้ระเบียบของญี่ปุ่นที่เสนอไปนั้น เป็นเพียงด้านเดียว ยังไม่มีบทสรุป) ดังนั้นจึงจะขอสรุปจากตอนท้ายที่ว่าด้วยเรื่อง ของอำนาจสิทธิมนุษยชนที่ชาวตะวันตกสถาปนาขึ้นมานะคะ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 20:33:28 จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 18:00:26 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ประเด็นก็คือ "ทำไมญี่ปุ่นจะต้องถูกประณามอยู่ชาติเดียว ทั้งๆที่ในการสงครามแล้ว รูปแบบความเลวร้ายและการทารุณกรรมก็เกิดขึ้นได้เหมือนกันทุกชนชาติเผ่าพันธุ์" คำตอบก็คือ มันคือผลจากการปะทะกันระหว่างการแผ่ขยายอำนาจของคำว่า "สิทธิมนุษยชน" และ "ความมีอารยะ"ในศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา กับ อุดมคติของอารยธรรมตะวันออกดั้งเดิม (Human Rights Civilization VS Traditional Civilization) พวกตะวันตกเห็นว่า เรื่องสิทธิมนุษยชน คือเรื่องที่งามเริ่ดดด..ควรสถาปนาขึ้นมาให้อยู่เหนือโลก สถาปนาขึ้นมาให้เป็นสิ่งที่ชี้วัดความมีอารยะ เมื่อพวกเขาชนะทั้งสงครามอาณานิคม จนสงครามโลก  "อารยธรรมสิทธิมนุษยชน" ก็กลายเป็นบรรทัดฐานของโลกผ่านวัฒนธรรมโลกาภิวัตน์ สิทธิมนุษยชนจึงปะทะบูชิโดอย่างจัง มันคือความขัดแย้งระหว่างสองโลก ซึ่งพูดไป-มา ก็กลับไปสู่ความเป็นญี่ปุ่นอีกค่ะ ในสายตาของชาวญี่ปุ่นส่วนหนึ่งในตอนนั้นการสังหารชาวจีนไม่ใช่เรื่องผิด เหมือนกับการฆ่าสัตว์เท่านั้นเอง(ตามที่ "หลั่งเลือดที่นานกิง" ได้อ้างไว้ว่า กองทัพญี่ปุ่นได้สั่งสอนพลทหารว่า การประหัตประหารศัตรูรวมไปถึงการทารุณกรรมเหยียบย่ำศัตรู ถือเป็นพฤติกรรมประกาศชัยชนะปกติธรรมดา) จึงเกิดคำถามว่าหากชาวญี่ปุ่นรับรู้เหตุการณ์ที่นานกิงโดยตลอด จะต่อต้านหรือไม่? หรือเฉยๆ เพราะผู้พ่ายแพ่สมควรได้รับผลเช่นนั้น? --เป็นที่มาของความเห็นที่ 3 ว่า 3.เมื่อเทียบกับเยอรมนีแล้ว ชาวยิวที่ถูกสังหารนับล้านๆ เป็นความคิดของคนกลุ่มเดียว ชาวเยอรมันไม่มีส่วนร่วมสนับสนุน ชาวเยอรมันไม่รู้เลยว่าฮิตเลอร์จะทำอะไร *โดยเปรียบเทียบกัน -หากชาวเยอรมันรู้เรื่องโครงการกวาดล้างยิว ชาวเยอรมันก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะความที่ไม่อยากเอาตัวเข้าไปเสี่ยงโดยไม่จำเป็น -หากชาวญี่ปุ่นรู้เรื่องการกระทำของกองทัพกว่างตง ขอแสดงความเห็นนะคะว่า ชาวญี่ปุ่นก็จะไม่ทำอะไรเช่นกัน โดยมีเหตุผลเช่นเดียวกับชาวเยอรมัน และ อีกอย่างซึ่งสำคัญมากที่แตกต่างก็คือ ความไม่แน่ใจในหลักการ ในด้านมโนธรรมของมนุษย์ การล้างผลาญชีวิตผู้คนเป็นความผิดที่ยิ่งใหญ่--แต่ชีวิตของผู้พ่ายแพ้ ตามหลักการที่ชาวญี่ปุ่นคิด ณ ยุคนั้นเป็นอย่างไร "พวกขี้แพ้ ตายเสียยังจะดีกว่า"? "พวกขี้แพ้ ไม่มีฐานะเป็นคนอีกต่อไป"? "เราจะจัดการยังก็ได้ กับพวกที่ไม่มีคุณสมบัติเป็นคน"? "ดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ ไม่คู่ควรให้พวกขี้แพ้ไร้ประโยชน์ครอบครอง"? ถ้าคนญี่ปุ่นตอนนั้นเป็นพวกเทิดทูนหลักการเสียมากกว่า พวกเขาจะเฉยๆกับเรื่องที่นานกิง ต่อให้รู้ทั้งหมดก็ตาม (ดังที่ชาวญี่ปุ่นตอนนั้นก็เห็นภาพในหนังสือพิมพ์เช่นเดียวกัน ซึ่งเป็นภาพนายทหารญี่ปุ่น 2 คน แข่งกันล่าหัวคนจีน) ชาวญี่ปุ่นก็มีปฏิกิริยา 2 แบบ 1.เฉยๆ 2.สมควรแล้ว(โอ..ท่านผู้เก่งกล้า ล้างผลาญพวกไร้ประโยชน์เสียให้หมด ประกาศศักดาแห่งองค์จักรพรรดิ) 3.ไม่เห็นด้วยแต่ทำอะไรไม่ได้ เมื่อ 1กับ2 รวมกัน น่าจะมีพลังมากกว่า พลังสงบอย่าง 3 มากทีเดียว ความเห็นที่สี่นี้เป็นการเปรียบเทียบกับเยอรมนีโดยเฉพาะ(เพราะอิตาลีบทบาทน้อยกว่ามาก) เนื่องจากเป็นชาติตะวันตกที่พ่ายแพ้สงครามเช่นญี่ปุ่น 4.กระบวนการทารุณกรรมของญี่ปุ่นนั้น ค่อนข้างจะรุนแรงอยู่มาก และเป็นภาวะอารมณ์ ไม่ใช่ระเบียบ ตรงนี้หากเปรียบเทียบกับทหารเยอรมัน ก็จะเห็นได้ชัดว่าการกระทำต่อชาวยิวเป็นไปตามกฎเกณฑ์ ฆ่าเป็นฆ่า ใช้แรงงานก็ใช้อย่างหนัก หมดสภาพก็กำจัด แต่ทหารญี่ปุ่นค่อนข้างไร้ระเบียบ อยากจะทำอะไรก็ทำ และร่วมทำเป็นหมู่คณะ ปมปัญหาอยู่ที่ การนำมาเปรียบเทียบกับเยอรมนี ซึ่งแน่นอนว่าเราไม่ได้เป็นผู้ริเริ่มเปรียบเทียบ แต่"ใครๆ"เขาก็ใช้เป็นบรรทัดฐานในการเทียบทั้งนั้น อัน"ใครๆ"นี้ก็กลับไปสู่หัวใจสำคัญอีกแล้วที่ "เจ้าของอารยธรรมสิทธิมนุษยชน"ซึ่งตอกย้ำว่า ความไร้ระเบียบของทหารญี่ปุ่นนี้ไร้มนุษยธรรมเกินกว่าจะรับได้ ในกรณีนี้กลับคล้ายสงครามประชันมนุษยธรรมยามสงครามชอบกล "ดูซิyou, พวกไส้กรอกยังไม่โรคจิตคลั่งลัทธิขนาด ตัดขนตรงนั้นของเหยื่อมาห้อยคอเลย พวกยุ่นนิ่มันแหวะ..กินเข้าไปได้ยังไงตรงนั้น?ฯลฯ" แต่ปัญหาหลักก็ยังอยู่ว่า "ทำไม" อีกนั่นหละว่า ทั้งๆที่ก็มีชาติอื่นกระทำชั่วช้า แม้จะไม่ต้องเป็นเยอรมันก็ได้ แต่ทำไม้ ทำไม ญี่ปุ่นก็ยังโดนรุมด่าอยู่ดี? คำตอบคือ.... แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 19:54:40 จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 19:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คำตอบก็คือเรื่องพื้นฐานอุดมคติและอัตลักษณ์ของญี่ปุ่น(ตั้งแต่คุยกันมายังคงไม่พ้นเรื่องนี้) ซึ่งเป็นที่มาของความเห็นที่ 5 5.เหตุการณ์ที่ทหารญี่ปุ่นทำนั้นเป็นประวัติศาสตร์ยุคใกล้ บุคคลรุ่นนั้นยังมีชีวิตอยู่ ภาพถ่ายมียืนยันมากมาย ความเคียดแค้นจึงยังไม่สูญสลาย จีน-ญี่ปุ่นมีคติตรงกันค่ะว่า "แก้แค้น 10 ปีไม่สาย" "ลูกหลานต้องสืบทอดเจตนารมณ์ของบรรพบุรุษ" "แค้นนี้ต้องล้างด้วยเลือด" ฯลฯ (จริงๆแล้ว นี่คืออุดมคติทั่วไปของภูมิภาคตะวันออกเลยนะคะ ยิ่งตะวันออกกลางยิ่งชัดมากค่ะ* เพิ่มเติมเรื่องความเห็นประวัติศาสตร์ตะวันออกกลางข้างล่างนะคะ) ซึ่งเมื่อเทียบกับตะวันตกแล้ว ปัญหานี้จะเจือจางกว่ามากค่ะ ชาวตะวันตกจะคำนึงถึงผลประโยชน์และกาลข้างหน้ามากกว่าชาวตะวันออกที่มักจะยึดมั่นและจดจำอดีตอย่างไม่มีวันลืม(แล้วก็บ้าคลั่ง..เอามาเป็นชาตินิยมโดยไร้เหตุผล เช่น ด่าองค์บาก+ไม่ดูต้มยำกุ้งนั้นไม่รักชาติ หรือ ใครดูหรือมีส่วนร่วมในการสร้างแอนนา แอนด์ เดอะ คิงไม่รักชาติฯลฯ --เอ๊ะ..ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกันนะคะ แหะๆขอระบาย O_o") สำหรับชาวจีนเมื่อความแค้นยังฝังลึก จิตใจและความทรงจำของเหยื่อยังยึดติดกับเหตุการณ์ แรงประณามยังไม่สูญสลายไปไหน ลูกหลานเจ็บแค้นแทนบรรพบุรุษ สำหรับชาวญี่ปุ่นเมื่อเป็นลูกหลานย่อมต้องบูชาบรรพบุรุษ จะให้ยอมรับว่าบรรพบุรุษเป็นอาชญากรนั้นมันเป็นไปไม่ได้ เสื่อมเสียเกียรติภูมิ ทรยศบรรพชน ชาวญี่ปุ่นไม่สามารถจะยอมรับกับเรื่องนี้ได้ ชาวญี่ปุ่นจึงต้องบิดเบือน+ปิดบังเหตุการณ์ต่างๆเพื่อหน้าตาของบรรพชน ซึ่งเป็นเหตุผลสำคัญที่สุดซึ่งญี่ปุ่นถูกรุมประณามตลอดมา การที่ชาวญี่ปุ่นแย้งว่า "ทำไมประเทศเราจึงต้องมีข้อจำกัดในเรื่องกองทัพ?" "ทำไมเราต้องมารับผิด-ขอโทษในเรื่องที่เราไม่ได้ทำ?" "เราต้องขอโทษอีกสักกี่ครั้งจึงพอใจ" คำตอบคือ -เจ้าบูชาบรรพบุรุษ และพวกเขาคือทหารที่นับถือลัทธิ -เจ้าบูชาบรรพบุรุษ เหตุใดเจ้าจึงไม่ต้องไถ่โทษแทนพวกเขา -เจ้าเคยแสดงความขอโทษอย่างจริงใจหรือไม่? จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 19:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แต่ที่สุดของที่สุดแล้ว "หนี้บุณคุณความแค้น"เหล่านี้ ก็กลับกลายเป็นเกมการเมืองอย่างหนึ่ง จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 20:07:23 ]

ความคิดเห็นที่ 42 (อ้อ...ขอพูดเรื่องตะวันออกกลางในความเห็น 40 ก่อนนะคะเดี๋ยวจะลืม) การยึดมั่นเจตนารมณ์จากบรรพบุรุษของชาวตะวันออกกลางนั้นรุนแรงมากๆค่ะ ถ้าใครเคยศึกษาประวัติศาสตร์มาตั้งแต่ช่วงสมัยกาหลิบอาลี-ราชวงศ์อุมัยยะห์-ราชวงศ์อับบาซิด 3 ช่วงนี้หลายร้อยปีน่ะค่ะ ก็ยังปรากฏว่า ลูกหลานและสาวกอาลีในสมัยหลังยังจองล้างพวกอุมัยยะห์กับอับบาซิดที่มาสังหารโคตรบรรพบุรุษตน ตั้งแต่ครั้งสมัยบุตรชายของอาลี - ฮูเซ็น พูดได้ว่าหากพวกตะวันออกกลางลงประหัตประหารกันแล้ว ความแค้นจะสืบจากรุ่นสู่รุ่นจะไม่มีวันสิ้นสุด เป็นอย่างนี้ตั้งแต่ก่อนสมัยนบี-ปัจจุบัน จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 20:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ส่วนที่มาของกองทัพกว่านตงนั้นมีดังนี้ค่ะ เข้าใจก่อนนะคะว่ามันมีความสับสนระหว่าง จีน-ญี่ปุ่น-เกาหลี-ฝรั่ง อยู่นะคะ ในเรื่องของภาษา (รวมทั้งไทยด้วยค่ะ) เท่าที่รู้มานะคะ กว่านตงนั้น เป็นชื่อดินแดนทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน(ซึ่งชื่อนั้นทำให้สับสนกับกว่างตง ซึ่งเป็นมณฑลทางตอนใต้ของจีน ชาวไทยจะรู้จักกันในนามมณฑลกว้างตุ้ง) กว่านตงเป็นดินแดนที่เรียกรวมสามจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนคือ เหลียวหนิง,จี้หลินและเฮยหลงเจียง และอยู่ทางตอนใต้ของแมนจูเรีย ติดกับแหลมเหลียวตงชายแดนเกาหลี มีทิวทัศน์สำคัญคือภูเขาฉางไป่ หากว่าใครเคยอ่านหรือดูเรื่องจีน เรื่องอุ้ยเสี่ยวป้อ หรือ ศึกสองนางพญา หรือ รู้จักอู๋ซานกุ้ยแม่ทัพผู้ชักนำทหารแมนจูเข้ามา ย่อมต้องรู้จักกับซานไห่กวน หรือ ด่านซานไห่ ด่านซานไห่นั้นถือเป็นประตูสู่กว่านตง ตอนที่ญี่ปุ่นรบชนะรัสเซีย(1905) ญี่ปุ่นก็ได้เข้าครอบครองเหลียวตงตามสนธิสัญญาพอตส์มัธส์ รวมไปถึงการอ้างสิทธิในการทางรถไฟสายแมนจูเรีย South Manchurian Railway ซึ่งก็เท่ากับว่าญี่ปุ่นขยายอำนาจอยู่ ณ ดินแดนแถบนั้น กว่านตง จึงได้ถูกตั้งเป็นชื่อกองทัพ-รัฐบาลทหารญี่ปุ่นซึ่งรุกรานและครอบครองดินแดนทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน ที่มาของความสับสนมีดังนี้ค่ะ ภาษาจีนกลาง - กว่านตง (Guan Dong) ภาษาญี่ปุ่น     - คันโต (Kan To) ภาษาเกาหลี   - กวันตง (Kwan Tung) ภาษาอังกฤษ  - Kwantung 1.ในด้านภาษาจีน-เกาหลีนั้น ไม่มีปัญหาเพราะเป็นภาษาท้องถิ่นที่เขาเรียกกันอยู่แล้วว่ากว่านตง 2.การออกเสียงของคนญี่ปุ่นไม่สามารถ ออกเสียง "กว่าน" ได้ จึงต้องออกเสียงเป็น "คันโต" แต่ก็สมด้วยเหตุผล เนื่องจากว่า "กว่านตง"หรือ"คันโต"นั้นคือความหมายเดียวกัน หมายความว่า "เขตแดนทางตะวันออก" และตัวอักษรจีนก็คือตัวคันจิของญี่ปุ่น *ซึ่งอาจสับสนกับภูมิภาคคันโตในประเทศญี่ปุ่น ซึ่งญี่ปุ่นก็ใช้เรียกฝั่งตะวันออกของประเทศตัวเองว่า คันโต(ตรงข้ามกับคันไซ=ฝั่งตะวันตกของประเทศ คือโอซาก้า เป็นต้น) 3.ฝรั่งทับศัพท์ไปเลยไม่สนใจว่าจะมาจากไหนว่าKwantung 4.เมื่อตกทอดมาถึงไทยจะสร้างความสับสนเป็นอย่างมาก เพราะนักวิชาการไทยหรือที่ไหนส่วนใหญ่ก็พึ่งแต่ตำราอังกฤษล้วน อ่านตำราประวัติศาสตร์จีน-ญี่ปุ่นหลายเล่ม โดยเฉพาะเล่มที่แปลจากภาษาอังกฤษ มักจะแปลว่ากองทัพกวางตุ้ง ซึ่งกวางตุ้งนั้นคือกว่างตงในภาษาจีนกลาง และเป็นมณฑลทางตอนใต้ของจีน ถูกเรียกดังนี้ ภาษาอังกฤษ -  Canton ภาษาจีนกลาง - กว่างตง ภาษาไทย     -  กวางตุ้ง ตัวสะกดพินอิน - Guang3 Dong1 5.สำหรับตำราที่แปลมาจากภาษาญี่ปุ่นก็จะเป็นกองทัพคันโต จากภาษาจีนก็จะเป็นกองทัพกว่านตง สรุปได้ว่าความสับสนเกิดจากเสียงที่ใกล้เคียงกันระหว่าง กว่านตง และ กว่างตง V V ภาพกองทัพกว่านตง แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 21:52:21 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 21:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ตอบได้ยอดเยี่ยมครับ ขอคารวะ 10 จอก แต่มีเรื่องที่อยากจะแก้ต่างแทนคนญี่ปุ่นหน่อย เรื่องแข่งกันตัดหัวน่ะครับ คือว่า มโนภาพของนายทหารที่ชนะเลิศการแข่งขันตัดหัวคนจีนนั้น มันไม่ใช่การตัดหัวเชลยที่ไม่มีอาวุธนะครับ แต่มโนภาพมันเป็นแบบว่า ทหารญี่ปุ่นทั้งสองนายนั้น นายหนึ่งสวมวิญญาณมิยาโมโต้ มุซาชิ อีกนายหนึ่งสวมวิญญาณยางิว จูเบย์ แบกดาบซามูไรไปห้ำหั่นทหารชาวจีน จนได้ร้อยกว่าหัวง่ะ ภาพของชาวญีปุ่นเห็น มันเป็นแบบนี้ (โดยที่ลืมคิดไปว่า สงครามยุคถือปืนรบกัน ใครมันจะโง่ปล่อยให้เขาวิ่งเอาดาบมาตัดคอ) ไอ้เรื่องแบบนี้ก็ถูกใจคนญี่ปุ่น ธีมเรื่องโรแมนติกแบบทหาร ไม่ใช้ปืนสู้ แต่ใช้ดาบซามูไรประจำชาติเสียด้วย เอ้ออ เขาก็เลยยกย่องกันใหญ่จิครับ อื้ม แต่ไม่รู้นะ ผมว่า ควรโทษพวกทหารบกดีกว่า พวกนี้ดูบริบททางประวัติศาสตร์แล้ว ไม่ต่างอะไรจากนาซีเลย แต่อย่างว่าแหละ คนญี่ปุ่นก็เอเชียด้วยกัน ไอ้จะไปด่าพวกทหารบกในสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เหมือนด่าพ่อล่อแม่ตัวเอง ผมเห็นใจนายกโคอิซูมิเหมือนกันนะ ที่ต้องทนรับแรงกดดันในการไปไหว้ศาลเจ้าทหาร .....ไหว้บรรพบุรุษเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับการเป็นอาชญากรสงคราม ในกรณี ผมก็เห็นว่าจีนเรียกร้องเกินไป ที่จะไม่ให้คนในระดับผู้นำของญี่ปุ่นไปไหว้ศาลเจ้า หรือว่า ต้องให้โคอิซูมิเอารูปฮิเดกิ โตโจมาเหยีบ เอารูปมิตซุย อิวาเนะมาเหยียบ ถึงจะพอใจคนจีน เฮ้อ จากคุณ : . (สิงห์เหนือ...เสือสำอาง) - [ 2 ต.ค. 48 23:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อืมมม  ถามหน่อยคับ  คิดไงกับ ไอริส ชาง ที่เขียน The Rape of Nanking มั่งอ่ะ ผมเห็นว่า หนังสือเล่มนี้  ไม่ได้เขียนด้วยระบบวิธีการศึกษาทางประวัติศาสตร์นะ ไอริส ชาง โทษว่า ญี่ปุ่นบิดเบือนประวัติศาสตร์ เทอก็ควรโทษตัวเองด้วยเหมือนกัน  ว่าเขียนหนังสือประวัติศาสตร์ที่ขาดการค้นคว้า  และการมองในแบบมุมฝรั่งเต็มๆ ที่ไม่ได้เข้าใจบริบทของประวัติศาสตร์ช่วงนั้นเลย ........เคยอ่าน The Massacre of Nanjing ไหม????? คนเขียนเป็นนักหนังสือพิมพ์ของญี่ปุ่นชื่อ ฮอนดะ คัทสุอิชิ  ที่บันทึกเรื่องราวในนานกิง  จากปากคำของเหยื่อ ที่รอดชีวิตจากเหตุการณ์มาสดๆ   เรื่องราวมันโหดร้ายยิ่งกว่าที่ไอริส ชางเขียนไว้ในหนังสือเค้าเองซะอีก ผมยอมรับหนังสือของฮอนดะ คัทสุอิชิมากกว่าของไอริส ชางนะ ผมว่า แกเขียนด้วยวิญญาณของนักประวัติศาสตร์มากกว่า จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ต.ค. 48 23:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 46 (ต่อจาก41)..แวบไปหาอะไรทาน..กลับมาก็เห็นคุณสิงห์สำอางค์แล้ว มีต่อค่ะ...เฮ่อ..ยาวอะไรจะปานนี้ เรื่องที่ว่า "หนี้ทางประวัติศาสตร์" เป็นเกมทางการเมืองน่ะค่ะ เพราะจีนมักจะเอาเรื่องนี้มาแก้เกมญี่ปุ่นอยู่เสมอ หากญี่ปุ่นมีความเคลื่อนไหวจะทำอะไร อย่างคราวเมื่อต้นปีนี้ ที่ปะทุเรื่องตำราเรียนขึ้นมาก็เพราะเรื่องคณะมนตรีฯด้วย ปัญหาเรื่องแบบเรียนมีมาตั้งแต่ ปี 1982 แล้วล่ะค่ะ ตอนนั้นเป็นการพยายามบิดเบือนข้อความให้มันเบาบางลง เช่น จาก "การส่งทหารบุกรุกแมนจูเรีย" ก็กลายเป็น "การปฎิบัติการทางทหารในแมนจูเรีย" ทางจีนก็ค้านมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะค่ะ แต่ทั้ง 2 ฝ่ายก็ยังประนีประนอมกันเพราะไม่อยากให้กระทบกับความสัมพันธ์ทางการค้า ญี่ปุ่นรับผิดชอบกับเรื่อง "หนี้ประวัติศาสตร์"นี้บ้างหรือเปล่า? คำตอบนี้ก็กลายเป็นเรื่องผลประโยชน์และการเมืองไปอีก ญี่ปุ่นให้จีนกู้เงินมาตั้งแต่ทศวรรษที่ 80 ทั้งนี้เพื่อพัฒนาจีนในยุค 4 ทันสมัย จะมองว่าญี่ปุ่นแสนดีรับผิดชอบชดใช้"หนี้"นั้นก็ไม่ใช่ แต่เพราะหากเศรษฐกิจจีนเจริญ ก็จะส่งผลให้การค้าของตัวเองเจริญไปด้วย และหากจีนเกิดปัญหาอะไร เช่น เกิดกลียุคข้าวยากหมากแพง ประเทศที่จะได้รับผลกระทบ เป็นอันดับต้นๆคือ ญี่ปุ่นเอง ฉะนั้นการช่วยจีน ก็คือการช่วยตัวเองในทางอ้อมของญี่ปุ่น ส่วนจีนเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นบุญคุณหรือขอบคุณอะไรในการที่ญี่ปุ่นมาให้กู้เงินเป็นล้านล้านเยน จีนมองว่าเป็นการสมควรอยู่แล้วที่ญี่ปุ่นต้องทำเช่นนี้ จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 23:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 47 (ตอบ *45 ค่ะ) สำหรับ The Rape of Nanking นั้น คิดว่า ผู้เขียนเขียนด้วยอัตวิสัย(subjective)ไปหน่อยน่ะค่ะ คือ ค่อนข้างมีอารมณ์มากไปกว่าจะเป็นผลงานประวัติศาสตร์ที่ดีได้ แต่เธอก็คงไม่ได้หวังอะไรทางวิชาการขนาดนั้นหรอกค่ะ เธอหวังจะตีแผ่และย้ำเตือนผู้คนไม่ให้ลืม แต่ก็ต้องเข้าใจน่ะค่ะ ว่าเธอมีความรู้สึกและอารมณ์มากเพราะว่าบรรพบุรุษเธอจะมีส่วนร่วม?(ใช่มั้ยคะ? ที่อ่านมาถ้าจำไม่ผิด พ่อ-แม่เธออพยพหนีมาในตอนนั้นด้วยใช่มั้ยคะ?) "หลั่งเลือดที่นานกิง"เล่มนี้ก็เลยเป็นเหมือนบันทึกแห่งผู้ที่ถูกทำร้ายจากสงครามน่ะค่ะ ไม่ใช่งานวิจัยทางประวัติศาสตร์ซึ่งเต็มไปด้วยบทวิเคราะห์หรือภววิสัยอย่างระเบียบวิธีของตะวันตก จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 2 ต.ค. 48 23:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ส่วนตำราที่สร้างปัญหาแบบเรียนประวัติศาสตร์ในปีนี้ ออกพิมพ์จำหน่ายมาตั้งแต่ปี 2001 (รูป*19) โดยบรรณาธิการแบบเรียนมีความเห็นว่า น.ร.ญี่ปุ่นไม่ควรจะต้องทนร่ำเรียนประวัติศาสตร์แบบทำร้ายตนเองอีกต่อไป แบบเรียนเล่มนี้จึงมีการแก้ไขข้อความมากขึ้น นับแต่สมัยบุพกาล โดยที่เกาหลีจะถูกแก้ไขบิดเบือนมาก และมาในประวัติศาสตร์ยุคใกล้ หลายเรื่องถูกปิดบัง หลายเรื่องถูกบิดเบือน โดยเฉพาะการลดจำนวนเหยื่อที่เสียชีวิตในสงคราม (แต่ในกรณีนี้จีนก็เอามั่งเหมือนกัน โดยการเพิ่มยอดเหยื่อให้มากขึ้น-ก็เป็นสงครามประชันจำนวนเหยื่อ) แต่ตอนนี้ก็มีการแก้ไขปัญหานี้โดยนักประวัติศาสตร์ของทั้ง 3 ประเทศ จีน-เกาหลี-ญี่ปุ่น โดยร่วมกันเขียนตำราแบบเรียนร่วมกัน และตีพิมพ์เป็น 3 ภาษา V V จากซ้าย ตำราญี่ปุ่น-จีน-เกาหลี จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 3 ต.ค. 48 00:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ลืมใส่ภาพค่ะ *_O จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 3 ต.ค. 48 00:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 50 จาก*44 เรื่องกองทัพเองก็คิดว่า...อืม... เคยดูเรื่อง เตกึกกี (ที่เป็นสงครามเกาหลีมั้ยคะ?) ดูแล้วทำให้คิดว่า ผู้ที่ตกอยู่ในภาวะสงครามอาจจะแปรเปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่เราไม่รู้จักก็ได้ การจะตัดสินอะไรสักเรื่องอย่างลึกซึ้งนั้น ลำบากจริงๆ เพราะเกณฑ์นั้นเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย ในกรณีญี่ปุ่นถูกตัดสินด้วยคำว่า "สิทธิมนุษยชน"แห่งยุคสมัย เพราะหากว่าเหตุการณ์นานกิงไปเกิดขึ้นในสมัยคามาคุระ หรือ เอโดะ มันจะเป็นเรื่องธรรมดาสามัญไปทันที บางทีนะคะ "ถ้า"เราเป็นชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่ตกอยู่ในเหตุการณ์นานกิง คิดว่าเราไม่สามารถตอบตนเองในขณะนี้ได้เลยว่าเราจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับเหตุการณ์ เราอาจจะคิดว่า "ไม่หรอก เราไม่ฆ่าผู้บริสุทธิ์"--เรามั่นใจได้จริงๆว่าเราจะต่อต้าน? แต่..มาดามซ่งชิงหลิงเคยกล่าวไว้ในเรื่องThe Song Sister(สามพี่น้องตระกูลซ่ง)ว่า ในประวัติศาสตร..ไม่มีคำว่า "ถ้า" แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 48 00:39:10 จากคุณ : อรุณพุดตาน - [ 3 ต.ค. 48 00:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ............. พ่อผมก็มีส่วนร่วมเหมือนกันง่ะ  แต่แกไม่ได้มาจากนานกิงนะ  และแกก็เด็กมากๆด้วยในตอนนั้น แกแค่เล่าให้ฟัง เรื่องที่เราได้รู้ๆ กันมาแหละ ปล้น ข่มขืน ฆ่า สังหารหมู่ ......ไม่รู้นะ....ผมว่าการมองประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นผู้ถูกกระทำ หรือ ฝ่ายกระทำ  ล้วนต้องตัดอัตวิสัยออกไปให้มากที่สุด   อย่าลืมว่า  เราเรียนประวัติศาสตร์ เพื่อให้รูอดีต เข้าใจปัจจุบัน  และเตรียมการเพื่ออนาคต  ไม่ใช่เพื่อความเคียดแค้นและใส่ไฟ อย่างที่ไอริส ชางพยายามทำ ในหนังสือไอริส ชางก็มีหลายส่วนที่บิดเบือนเหมือนกันนะ เช่น ที่บอกว่าชาวญี่ปุ่น ตายเพราะปรมาณูรวมฮิโรชิม่า และนางาซากิ รวมกัน ไม่ถึง 300000 แต่ ที่นานกิง อาทิตย์เดียว คนจีนหายจากสำมะโนประชากร 300,000 คน ทำไมไอริส ชาง ไม่พูดเรื่องพลเมืองญี่ปุ่นอีก 2,000,000 คน ที่ตายเพราะ บี-29 ล่ะ?????? เค้าก็เจ็บปวดเหมือนกันแหละน่า...... เฮ้อ สงคราม จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 3 ต.ค. 48 23:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ประวัติศาสตร์ เขียนโดยผู้ชนะจริงๆ ครับ แล้วก็เขียนขึ้นเพื่อรับใช้ลัทธิชาตินิยมจริง ๆ ครับ จากคุณ : กริชครับผม - [ 9 ต.ค. 48 23:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เข้ามาอ่านคราบบบ จากคุณ : พระนักรบ - [ 24 ต.ค. 48 21:10:30 ]