ความคิดเห็นที่ 1 แฮะๆสวัสดีครับมาจองที่ก่อน จากคุณ : EE.Jump - [ 23 พ.ย. 48 00:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ว่าจะมาเปิดกระทู้ซะหน่อย โดนคุณ EE.Jump ปาดหน้าซะแหล่ว จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 23 พ.ย. 48 07:03:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . สปินดเล่อร์ 1 มี ว. 29 ที่ กทม. วันอาทิตย์ 27 พย. ว. 21 หาดใหญ่ 15.40  24 พย. ว. 22 ดอนเมือง 17.10 24 พย. ว. 62 ขอ ว. 30 ด้วย ให้ ว.15 ที่ดอนเมือง 17.30 ได้หรือไม่ เสร็จแล้ว ว. 50 ต่อด้วย ว. 5 ที่ไหน ว. 24 ได้ทั้งหมด หาดใหญ่ 1 ว. 2 คนส่งยังงงเองเลยวุ้ย . จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 23 พ.ย. 48 10:58:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Seat reserved krub R'Jarn Erk~~~~~ จากคุณ : DigDig (Natt_ac121) - [ 23 พ.ย. 48 11:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีขาประจำมารอ เมา เอ้ย!  มารออ่านเยอะจังเลยค่ะ อาจารย์สื่อโม้เรื่องอะไร  ก็กลายเป็น hot topic ทุกทีสิน่า   ยังจำชื่อ ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับไวน์ จากกระทู้ที่ผ่านมายังได้ไม่หมดเลยเลยค่ะ   ทั้งชื่อพันธ์องุ่น... ชื่อแหล่งปลูก ... ไหนจะระดับชั้นของไวน์   ชื่อเมือง โอ๊ย..อะไรต่อมิอะไรต่างๆ อีกสาระพัด วุ่นวายไปหมด เห็นทีจะเอาดีด้านนี้ไม่ได้ซะแล้วสิเรา  เฮ้อออออ และที่จำยากกกก  ทีสุด คือชื่อไวน์นั่นล่ะค่ะ   ไม่รู้ออกเสียงกันยังไง  อ่านผิดอ่านถูก เดี๋ยวท่านสื่อขำกลิ้ง  ไม่เอาดีกว่า ไปๆ มาๆ  ไม่รู้ว่า จะเรียนรู้ทันก่อนปีใหม่นี้หรือเปล่านะคะ  ท่านสื่อก็ไม่อยู่ให้ซักซะแล้ว   เล่นเขียนทิ้งทวนไว้แบบนี้  คนซัก (ถาม)  ก็รอจนลืมนั่นแหละค่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 23 พ.ย. 48 21:41:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหมือนคุณ กาสะลองบานแล้วล่ะครับ อิอิ  เรื่องไวน์มันเป็นศาสตร์ที่ผมไม่เลือกเรียนครับ  ปวดเศียรและระดับคอไม่ให้ ไม่เอื้ออำนวยด้วยเอาเสียเลย  ก็เลยเลือกเรียนศาสตร์ที่มันดีกรีแก่ๆแต่ราคาถูกลงมาหน่อย มีโซดาผสม และมีน้ำแข็งกลิ้งกรุ๋งกริ๋งๆ  ยิ่งมีกับแกล้มออกแนวลูกทุ่งๆรสจัดจ้านซี้ดซ้าด...ถึงใจสักหน่อย อยู่ในแวดวงที่คุยกันรู้ใจล่ะก็  โน่นล่ะครับ  hit 2 hit 3 ถึงจะแยกย้ายกันนอน จากคุณ : ทองเบิ้ม - [ 24 พ.ย. 48 09:47:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณทองเบิ้มคะ...  บ่ เป็นหยังเจ๊า จะคอระดับไหน อาจารย์สื่อของเราก็รับได้ท้างน้านล่ะค่ะ สำคัญอยู่ที่ว่า ท่านจะรับหรือเปล่า.... เท่านั้นเอ๊ง! จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 24 พ.ย. 48 10:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มารายงานตัวครับ  แต่อยู่ได้อีกแค่ 15 นาที ต้องไปเสียอีกแล้ว คราวนี้ไปแอ่วเมืองเหนือเจ๊า ขออภัยป๋า ช.ช.เป็นอย่างยิ่งที่สื่อสารกันผิดพลาด เมื่อวานผมขึ้นเครื่องจากอุดรฯตอน 2 ทุ่ม 40 นาที มาถึงดอนเมืองเอา 4 ทุ่มกว่า ๆ ทีแรกที่ป่าบอกว่าจะรอที่หนามได๊ ยังถามว่าหนามไหนจะเปิดรอ เพราะชัวร์ว่ากลับไม่ทัน  แต่เกิดสื่อสารกันผิด ป๋าคิดว่าผมถึงดอนเมือง 2 ทุ่ม  อาจจะเป็นเพราะผมเบลอ ๆ แล้วบอกไปงั้นมั๊ง ตัวป๋าเองไม่เป็นไรหรอก แต่ศรีภรรยา  อ้าว โทษทีลืมไป ป๋าบอกว่าที่สาธารณะ ห้ามพูดว่ามีเมียแล้ว  ไม่รู้ว่าแก้คำผิดยังไงซะด้วยสิ  แล้ว ๆ กันไปนะ คราวหลังค่อยแก้ตัวใหม่ ก็ฝากขออภัยเป็นอย่างสูงลิ่มมานะที่นี้ด้วยแล้วกัน  แถมความตั้งใจจะหิ้วแหนมเนืองเมืองอุดรฯเจ้าดังมาฝากก็แห้วอีก เพราะไม่รู้มันใส่อะไรเข้าไปขายดิบขายดี ยกมากี่กล่องก็มีคนเหมา เข้าไปซื้อไม่ทันสักที ขนาดสั่งไว้แล้วนะ เลยไม่กงไม่กินมันซะเลย เรื่องหนังสือรอสะดวกก็ได้ครับ เพราะไม่ทราบว่ากระทู้นี้จะเริ่มเขียนได้เป็นเรื่องเป็นราวเมือไร คงต้องยกไปสัปดาห์หน้านั่นแหละ กองหนุนเสริมก่อนครับ เรื่องไวน์อะไรนี่ ผมไม่รู้เรื่องลึกซึ้งหรอกครับ เป็นแค่หนังคั่นเวลาเท่านั้นแหละ  ประมาณว่า เป็ด นั่นแหละ คือหันซ้ายก็ว่ายได้ หันขวาก็ว่าเหมือนไก่ อะไรประมาณนี้ ก็ดูอย่างเมื่อวานเป็นไร งัดอาวุธคู่ใจให้ป๋าดู อันนี้ก็ไม่ใช่ เอามาตีได้ไง อันนั้นมันก็ปลอม ซื้อไงไม่เฉลียวใจมั๊งเลย โอย ฟังแล้วอยากจะเอาถุงไม้ตีกบโยนทิ้งมันหน้าสนามนั่นแหละ จะหวังพึ่งเจ๊วิฯเขาช่วยก็คงไม่ไหว เพราะไอ้ที่ผมทำนั่นนะ เจ๊ แกห้ามแล้วทั้งนั้น  แต่คนมันอยากนะน่ะ กะแล้วเชียว อุตส่าห์สั่งเจ๊ฯเขาไว้แล้วเชียวนาว่าอย่าบอกป๋า เดี๋ยวโดนเฉ่งแน่ ๆ ที่ไหนได้ ผมดันไปแฉตัวเองเสียนี่ ก็ขอเบา ๆ เอาแค่นี้ก่อนนะครับ  ให้รู้ว่ายังไม่หายไปไหน แต่ยังมาไม่ได้ ประเภทพอกะเทินนั่นแหละ เอ๊ะ ไม่รู้เป็นไง เดี๋ยวนี้มันเว้าคล่องดีแท้น้อ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 48 09:31:40 จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 25 พ.ย. 48 09:24:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พี่วิวันดาครับ ถ้าพี่ไปเปิดกระทู้ที่อื่นกรุณาส่งข่าวไว้ในนี้ด้วยนะครับ ผมจะได้ตามเก็บมารวบรวมไว้ด้วยกัน โดยเฉพาะเรื่องเชลยนี่โดนแฟนๆเมล์มาทวงประจำเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณสำหรับดีวีดีด้วยครับ จากคุณ : ha ha yee - [ 25 พ.ย. 48 11:32:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 5555 คุณทองเบิ้มเหมือนผมเลย แต่อากาศอย่างนี้น่าไปนั่งลานเบียร์ดีกว่าเนาะ ต้องรับไป เดี๋ยวหายหนาว พี่สาวกาสะลองฯ อาจารย์สื่อฯแกตามกองหนุนแล้ว ไปรายงานตัวด้วย อิอิ (ส่วนผมรอตอนช่วงปีใหม่ตอนที่ไม่มีใครอยู่จะมาเฝ้าให้) ............ จากคุณ : ryzon - [ 25 พ.ย. 48 12:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น้องๆ ที่บอกว่า ชอบนั่งลานเบียร์น่ะ   ไม่ทราบว่าอายุถึง 30 หรือยังจ๊ะ? ถ้ายังไม่ถึง  ก็นั่งได้ค่ะ  แต่ถ้าเกินกว่านี้  อาจารย์สื่อบอกว่า อย่าไปนั่งเลย...เดี๋ยวหัวใจวาย!! จริงเท็จแค่ไหน  ลองเลียบๆเคียงถามท่านดูนะคะ   ช่วงพีคของลานเบียร์เนี่ย   ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นช่วงไหนกันแน่นะคะ  แต่ที่จำได้คือ ก่อนที่ สยามดิสคัฟเวอรี่ในปัจจุบันจะมีสภาพเป็นแบบนี้  ก็เคยเป็นลานเบียร์มาก่อน   ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นยี่ห้อ  คลอสเตอร์ เบียร์การ์เดน นะคะ  แต่เดี๋ยวนี้ ไม่รู้เบียร์ยี่ห้อนี้หายไปไหนเสียแล้ว  หันไปทางไหนก็เจอแต่ ไฮเนเกน สีเขียวๆเหมือนกัน พอมาระยะหลังๆ  ลานเบียร์ที่ได้รับความนิยมพอสมควรก็คือ หน้า word trad center   พอลมหนาวเริ่มมาเยือนเมืองหลวงทีไร  เป็นไงไม่รู้  บรรยากาศแถวนั้นคึกคักทุกที   เคยไปนั่งดูสาวๆเค้าแต่งตัวกันสวยๆ น่ารักๆ ดูแล้วก็เจริญหูเจริญตาดีค่ะ เอ้อ...หนุ่มๆ ก็หล่อลำคมสันดีนะคะ  เดี๋ยวจะหาว่าเป็นคนผิดเพศหรือเปล่า ถึงได้มองแต่สาวๆ แต่สาวๆเค้าน่ามองกว่าไงคะ   ..หรือใครจะเถียง? ยิ่งเป็นวันช่วงใกล้ปีใหม่  ยิ่งคึกคักเข้าไปใหญ่   โรงแรม และศูนย์การค้าแถวนั้นพากันประดับไฟแสงสีตระการตา ตั้งแต่ช่วงวันพ่อ ยาวไปถึงปีใหม่เลยเชียว   แต่อย่าขับรถเข้าก็ดี  อาศัยเดินเอาค่ะ  แวะกินขนมจีนประตูน้ำ  ที่มีตำนานเล่าว่า น้ำยาของที่นี่ เข้มข้น อุดมด้วยโปรตีนจากเนื้อกุ้งบกแท้ๆ   อุ๊ย..ฟังแล้วอยากจะเอาออกมาคืนแม่ค้าซะเดี๋ยวนั้น หรือถ้าเป็นคนธรรมะธรรมโม ยิ่ง พลาดไม่ได้ค่ะ  อย่าลืมแวะซื้อพวงมาลัย 7 สี 7 ศอก สักการะพระพรม หน้าโรงแรม เอราวัณ เพื่อเป็นสิริมงคล ในวันปีใหมด้วยนะคะ ถ้าเป็นคนขยันเดิน  หรือใครมีหวานใจเดินเคียงข้างไปด้วยชนิดที่ว่าไม่อยากให้ถึงปลายทางเลยจริงๆ  ก็เกี่ยวก้อยพากันเดินไป ชมแสงสีกันไป   โน่นแนะค่ะ  เดินไปให้ถึงโรงแรม รีเจ้น หรือจะเดินกันไปให้ถึงสวนลุมก็ไม่ใครว่าหรอกค่ะ   แต่หวานใจของคุณอาจจะคิดว่า ตานี่ตืดสุดๆ  ดูซิ พาเราเดินอยู่ได้  จะไปไหนก็ไม่พาไป  หรือถ้าจะพาไปเที่ยวสวนลุม นั่งรถแท๊กซี่ก็ได้   แต่นี่เล่นให้เดินตั้งหลายกิโล  ... ขนาดเพิ่งคบกันยังตืดขนาดนี้   ถ้าหลวมตัวแต่งงานกันไป   มิเลี้ยงเราด้วยเกลือเหรอเนี่ย   ถ้าเธอคิดอย่างงี้ ก็คือ แห้ว....นะจ๊ะ ส่วนลานเบียร์ในปัจจุบัน ก็ผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ดน่าฝน  มิหนำซ้ำยังแข่งขันประชันโฉมกันด้วยสาวเชียร์เบียร์  ที่คุยด้วยแต่ละทีมักมีคนต้องหัวใจสะออนทุ๊กกกกกที ที่น่าหมั่นใส้สุดๆ ก็ตรงที่ว่า  เบียร์ยีห้อแมวดำหรือเสือดำก็ไม่รู้ล่ะ ราคาก็ไม่ใช่ถูกๆ  กินกันเข้าไปได้ยังไง ไม่เห็นอร่อยเลย แม่คุณก็รินเอ๊ารินเอา ยังกะสามล้อถูกหวยแน่ะ   พอขวดที่สี่ยังไม่พร่องเลย  เธอก็ถามว่า พี่คะ  อยากได้เสื้อสวยๆไว้ใส่เล่นสักตัวไหมคะ  พี่ที่นั่งอยู่ใกล้เธอที่สุดก็กระโดดลงหลุดที่เธอขุดไว้ดังโครมด้วยความเต็มใจ   ตอบว่าอยากได้จ๊ะ  ต้องทำยังไงจ๊ะ  (ไม่รู้จิงเหรอฟะ?)  เธอตอบว่า ถ้าดื่มครบห้าขวด แถมเสื้อยืด tiger ตัวนึงค่ะ เท่านั้นแหละ   สาวๆ ในโต๊ะออกอาการทันที  ประสานเสียงพร้อมกันว่า   ไม่เอาจ๊ะน้อง   พี่ชอบใส่เสื้อยืดตัวละ 75 บาทสองตัวร้อย..  ใส่เสื้อแพงๆไม่ได้หรอกจ๊ะ..   มันคัน..  (น้องเขาคงคิดว่า พี่เป็นขี้กลากเหรอไงยะ  ฮ่า ๆๆ) ก็ไม่รู้ว่าหนุ่มๆ เขาโง่จริง หรือเขาแกล้งโง่กันแน่นะคะ  เดาใจไม่ออก   อย่างนี้แล้ว  ไม่แน่ใจ น้องนุ่งที่น่ารัก จะยังคิดจะชวนพี่ไปนั่งรับลมหนาวที่ลานเบียร์ไหนอีกบ้างหรือเปล่านะคะ แต่พี่ก็วีนกับเฉพาะบางคนหรอกนะ  แต่สำหรับน้องริว พี่แกล้งหลับหูหลับตาก็ได้ค่ะ   น้องจะแกล้งโง่ หรือแกล้งเซ่อขนาดไหน พี่ก็ไม่ว่า แต่ถ้าหมั่นใส้สุดๆ  ก็ขอสักหน่อยละกัน! จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 26 พ.ย. 48 21:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ ryzon ครับ ด้วยความที่ผมไม่ถนัดเบียร์นัก ผมเลยเอาโซดาผสมเบียร์ลองดื่มดู ผล...อร่อยไปอีกแบบ  มึนๆแบบไม่อึมครึม เป็นการเพิ่มปริมาณแต่เพิ่มเงินไม่มากนัก ...อย่างที่คุณ กาสะลองฯ บอกน่ะแหละครับ วันนึง(จำต้อง)นั่งดื่มเบียร์ สาวเชียร์เบียร์ก็ จะมาแจกเสื้อ ขณะที่อัดเข้าไปประมาณ 4 ขวด เลยบอกเขาว่า จะให้ก็ให้เสียเถิดตอนนี้ ขืนอีกขวดถึงจะให้ มันจะไม่ได้ใส่ พี่จะเมาตายซะก่อนน่ะสิว้อยยย...เห็นเธอปรึกษากันสักครู่ ก็เอาเสื้อมาให้ บอก กรณีพิเศษ...เออ อย่างนี้ก็มีแฮะ จากคุณ : ทองเบิ้ม - [ 28 พ.ย. 48 15:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พรุ่งนี้ถึงวันที่ 10 ธันวาคม มีงานเทศกาลไหม ประเพณีผูกเสี่ยว และงานกาชาดของจังหวัดขอนแก่น  ในฐานะเจ้าบ้าน ท่านใดว่างก็ขอเชิญมาเที่ยวชม  มาเลือกซื้อผ้าไหม มาผูกเสี่ยวกันนะครับ  หรือจะมานั่งลานเบียร์ ที่ขอนแก่นก็มีรองรับอยู่หลายลานครับ ยินดีต้อนรับ และพาดื่ม เที่ยว ชม ทุกท่านครับ จากคุณ : ทองเบิ้ม - [ 28 พ.ย. 48 15:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อยากไปอยู่ แต่ติดภารกิจที่กรุงเทพฯนะครับ แหมพี่สาวออกแรงเชียร์แรงๆก็อยากนั่งกินอยู่ แต่ติดว่าอากาศตอนนี้ไม่ค่อยหนาวแล้ว แย่จัง ว่างๆมากินด้วยกันก็ได้นะ อิอิ ............ จากคุณ : ryzon - [ 28 พ.ย. 48 23:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอเค ในเมื่อไม่มีขันอาสา ข้าพเจ้าขอเป็นมวยแทนละกัน ถ้ายึดตามที่อาจารย์สื่อฯเล่าโดยยึดเอกสารจากฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงเป็นหลัก ตอนนี้ก็ฝ่ายซ้ายน่าจะยึดดินแดนซำเหนือและดินแดนแถบภูเขาไปเรียบร้อยแล้ว ก็ต้องยอมรับอยู่อย่างนะครับว่านายพลฝ่ายขวาของลาวเนี่ย รู้จักการโกงกิน การคอรัปชั่นได้เนี่ย ก็เพราะพี่ใหญ่อเมริกา นี่แหละ ที่ทุ่มเททั้งทรัพยากร เงินทองต่างๆมาให้คณะนายพลลาวฝั่งขวา ก็กินกันทุกรูปแบบละครับทั้งคอรัปชั่นงบประมาณ ตั้งบัญชีผี ไว้เบิกงบประมาณกับลูกพี่ใหญ่อเมริกา เจ้าหน้าที่อเมริกาทำได้แค่ควบคุมไม่ให้มีบัญชีผีมากเกินไป ก็เท่านั้น ซึ่งคณะนายพลฝ่ายขวานั้นครอบครองดินแดนที่ราบลุ่มชายฝั่งลำน้ำโขงอยู่ แต่ก็  บ่ลักกันทั้งนั้น ที่พอใช้การได้ก็มีแต่กองกำลังม้งของนายพลวังเปาที่มีที่มั่นอยู่ในแขวงเมืองเชียงขวางทางตอนกลางของประเทศซึ่งคลุมถึงบริเวณทางใต้ของทุ่งไหหิน ซึ่งในช่วงแรกกองกำลังของวังเปาเป็นกำลังหลักในการรบแย่งชิงพื้นที่ในทุ่งไหหินกับลาวฝ่ายซ้ายซึ่งเป็นกองกำลังผสมเวียดนามเหนือ+ขบวนการปเทดลาว(แต่หลังๆไม่ค่อยเห็นทหารขบวนการปเทดลาวนะ)   ภายใต้การสนับสนุน(ลับๆ)จากอเมริกาซึ่งกองกำลังของวังเปาก็ทำได้ดี แต่อย่างว่านะให้รบกับเครื่องจักรสงครามอย่างเวียดนามเหนือมันก็เกินตัวไปหน่อย ส่วนกองกำลังฝ่ายเป็นกลางของกองแลที่คุมทุ่งไหหิน เอ่อ... ช่างมันเถอะ สลายตัวไปตั้งแต่ทหารเวียดนามเหนือคนแรกโผล่เข้ามาแล้ว อัตราการสูญเสียของทั้ง 2 ฝ่ายอาจจะพอๆกัน แต่อัตราการทดแทนนั้นคนละเรื่องเลยครับ พวกม้งในลาวมีพลเมืองรวมกันประมาณ 300,000 คน แต่เวียดนามเหนือมีพลเมือง 17 ล้านคน เมื่อเป็นอย่างนี้จะรบได้ซักกี่น้ำ จึงทำให้หลังๆอเมริกาต้องอิมพอร์ตกำลังทดแทนจากมิตรประเทศ(บริวาร)จากไทย เกาหลีใต้ ฟิลิปปินส์ มีจากไทยมากที่สุด ซึ่งหลังๆต้องถึงขั้นขนทหารเวียดนามใต้เข้ามารบโดยตรงเลย แต่ก็ทำได้แค่ชะลอเวลาให้ช้าลงเท่านั้น เอิ้อก..... ขอตัวก่อนละกันยังเมา(ค้าง)อยู่......... ปล.พี่สาวกาสะลองฯลองหลอกล่อคนในกระทู้นี้ซิ นั่งลานเบียร์ต้องไปหลายๆคนถึงสนุก ต้องอากาศเย็นๆด้วย เมื่อวานไปนั่งกินเบียร์ร้านประจำมา เอื้อก......เมาไปเลยเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 48 12:57:17 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 48 12:38:58 จากคุณ : ryzon - [ 29 พ.ย. 48 00:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รูปทั่นนายพลวังเปา จากคุณ : ryzon - [ 29 พ.ย. 48 12:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รูปเขตทหารในลาว วังเปารับผิดชอบเขตการทหารที่ 2 จากคุณ : ryzon - [ 29 พ.ย. 48 12:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 รูปสนามบินในล่องแจ้ง บังเอิญค้นเจอมาเลยเอามาฝาก [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ryzon - [ 29 พ.ย. 48 12:42:54 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ได้แวบเข้ามาหน่อย  ไปไม่เป็นเลยครับ ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี  ก็ขอขอบคุณ คุณ ryzon  ที่เข้ามาช่วยกู้ชีวิตนะครับ  ไม่เป็นไรเดินหน้าไปเลยแล้วกัน เพราะผมก็ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ยังไม่รู้ว่าจะม้วยเอาเมื่อไรอีก เมื่อสัปดาห์ก่อนไปหลายที่ครับ เริ่มตั้งแต่วันเสาร์-อาทิตย์ ไปเมืองกาญ กลับกทม.วัยจันทร์ แล้วย้อนกลับไปกาญจใหม่อีกที  ไปที่บลู แซฟไฟน์นั่นแหละครับ  แต่อย่านึกว่าผมมีวาสนาไปดักตีกบแถวนั้นเสียละ แค่ไปทำงานกับเมียง ๆ มอง ๆ สนามสวย ๆ เขาเท่านั้นแหละ  ฝีมือระดับนี้เข้าไปตีก็เกะกะเขาเป่า ๆ ที่จะเล่าให้ฟังคือ บังเอิญว่างานนี้ต้องเปิดไวน์เลี้ยงลูกค้าอีกแล้ว  เขาก็ดีครับ ทำตามมารยาทสากล เมื่อไวน์ขวดแรกที่เราเลือก เปิดออกมาแล้วมันเปรี้ยวยังกะสาโทเมืองหมอแคน เขาก็ให้เราเลือกใหม่ได้โดยไม่คิดมูลค่า อันนี้ถือเป็นมตรฐานหรือกติกาสากลของการดื่มไวน์ครับที่ผู้ขายจะต้องรับผิดชอบกรณีที่ไวน์ขวดที่ลุกค้าสั่ง เมื่อเปิดแล้วปรากฎว่าเป็นไวน์เสีย ต้องเปลี่ยนให้โดยไม่อิดออด ประเภทลองชิมดูก่อนสิค่ะ ท้องเสียเมื่อรไร อยู่ค่อยเปลี่ยนให้ อะไรประมาณนี้ เสียอย่างเดียว  อีตอนแนะนำไวน์เราก็เข้าแบบเดียวกับที่เคยเล่าให้ฟังว่า คุณน้องเธอออกเสียงชัดเจนเลยว่า พี่จะเอา คาบาเนต หรือเมอล็อต ดีค่ะ ไม่เอาทั้งคู่นั่นแหละน้องเอ๋ย ขอขวดนั้นนั่นแหละ เออ ที่น้องจับให้ดูขวดแรกนั่นแหละจ๊ะ แต่พี่ขอเปลี่ยนเป็น แมโล ก็แล้วกันนะน้อง ได้ผลครับ ได้ค้อนเอามาตอกตะปูที่บ้าน 1 วงใหญ่ หลังจากกลับจากเมืองกาญจได้ 2 ชั่วโมง ก็บินต่อไปอุดรธานีศรีอีสานอีกแล้วเด้อ  ไม่รู้เป็นไง ดวงปีนี้มันสมพงษ์กับอุดรเหลือเกิน ไปจนร่วมสิบครั้งแล้วมั๊ง ทั้งที่ก่อนนี้ไม่เคยไปก่อนเลยในชีวิตนะเนี่ย ลงเครื่องอุดรฯนอนพักได้ 1 คืน ไม่คิดจะออกไปเดินเล่นชมเมืองชมสาวที่ไหนแล้ว เพราะพรุ่งนี้ตี 5 จะมีรถมารับไปสกลนครต่ออีก ระยะเวลาเดินทางอีกร่วม 2 ชั่วโมง  แถมหลังจากร่วมวงส้มตำน้ายาป่ากะข้าวปุ้นเป็นที่อิ่มหนำแล้ว บ่ายวันนั้น ก็ต่อไปนครพนม พนมมือไหว้พระธาตุได้สักครึ่งชั่วโมง ก็ตีรถกลับมาสนามบินอุดร ฯ เหลืออีกแค่ 50 กว่าโล จะถึงสนามบินได้บินกลับบ้านสบายใจเฉิบ ที่ไหนได้ โทร.มือถือดังสนั่น  คำแรกที่ได้ยินคือ เฮ้ย วันศุกร์นี้ไปเชียงรายได้ไหม เฮ้อ ก็ต้องได้สิครับ กลับมาเย็นวันพฤหัส สวรรคืปรานีให้นอน 1 คืน เสร็จแล้วไปประชุมต่อจนบ่ายโมงครึ่ง ก็ลอยฟ้ามาเชียงรายสัมผัสอากาศ 17 องศา ณ สนามบินเสียคืนนั้นเอง จนลาวงเข้าวันใหม่ของวันจันทน์นั่นแหละครับที่ได้กลับมาถึงบ้านตัวเองจริง ๆ สักที  แล้วก็เลยเข้ามาเขียนแบบนึกไม่ออกว่าไปถึงไหนแล้วนี่แหละ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 29 พ.ย. 48 14:15:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ย้อนไปดูกระทู้ก่อน เจอแล้วครับ กำลังพูดถึงบั้นรบ หรือยุทธการ ฟ้าผ่า ที่กองกำลังอาสาสมัครเวียดนามกับกองทัพประเทดลาว สนธิกำลังเข้าตีฝ่ายรัฐบาลเวียงจัน ยุทธการหรือบั้นรบนี้เริ่มตั้งแต่วันที่ 18/12/1971 และสิ้นสุดในวันที่ 5/4/1972 ตลอด 110 วันมีการสู้รบกันอย่างหนัก ผลสุดท้ายฝ่ายขบวนการประเทดลาวก้ได้รับชัยชนะ ปัดศัตรูออกจากการรบได้ถึง 6 พันคน ซึ่งกว่าครึ่งในนั้นคือทหารรับจ้างของไทยนี่แหละ (3532 คนครับ) ปลดปล่อยพื้นที่ได้เป็นวงกว้าง ดดยเฉพาะศาลาพูคูน (การรบในลาวจะได้ยินฃื่อนี้บ่อยครับ เพราะเป็นชุมทางที่สามารารถแยกต่อไปได้ทั้งเชียงขวาง หลวงพระบางและเวียงจัน  ทำให้เป็นพื้นที่ยุทธศาสตร์สำคัญที่ใครก็อยากจะได้ ชัยชนะครั้งนี้ทำให้ฝ่ายขบวนประเทดลาวประกาศว่าสามารถขัดขวางยุ?ธสาสตร์ของอเมริกาที่ว่าให้ ทหารเลวรับจ้างไปเป็นเสาค้ำสมทบกับทหารพิเศษวังปาว และบวกกับการช่วยหนุนด้านพลาธิการ และกำลังไฟโดยอเมริกา การรบครั้งนี้เป็นขุดเปลี่ยนที่สำคัญ เพราะการที่ฝ่ายลาวซ้ายเข้ายึดครองพื้นที่นี้ได้ หมายถึงเส้นทางสู่ซำทอง ล่องแจ้ง ซึ่งเป็นศูนย์บัญชาการใหญ่ของฝ่ายอเมริกา เปิดกว้างประหนึ่งถนนสี่เลนตัดใหญ่ รอรอยยางล้อของรถสปอร์ตซิ่ง เครื่อง 3 พันอัพจากยุโรปของเสี่ยโอ๊คยังไงยังงั้น จากคุณ : สาลาพูคูน (สื่อศิลป) - [ 29 พ.ย. 48 14:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ไหนๆเข้ามาแล้ว ก็มาตามประกบซะหน่อย ช่วงที่อาจารย์สื่อฯเล่าล่าสุดนี่เอกสารทางฝั่งตะวันตก(ที่หาอ่านได้ทั่วไป) เป็นช่วงปลายๆสงครามในลาวแล้ว เป็นช่วงที่การสนับสนุนของอเมริกากำลังลดน้อยลงเรื่อยๆ ชาวบ้านที่จะให้วังเปาเอามาเกณฑ์เป็นทหารก็แทบจะไม่เหลือแล้ว ขณะที่ฝ่ายขบวนการปเทดลาวมีกำลังมาเสริมเรื่อยๆ(ทหารเวียดนามเหนือ) แต่ทุ่งไหหินอันเป็นยุทธภูมิสำคัญยังไงก็ต้องรักษาไว้เดือดร้อนลูกพี่ใหญ่อเมริกาต้องเอาทหารรับจ้างจากไทยเข้าเสริมกำลังให้วังเปาและแล้วการยุทธก็เริ่มขึ้นในปลายปี 1971 ก่อนการยุทธจเริ่มขึ้นก็มีข่าวที่ไม่ค่อยเป็นมงคลลอยมาเข้าหู ซีไอเอ ว่าเวียดนามเหนือได้รับการเสริมปืนใหญ่ 130 มม. จากโซเวียต ซึ่งปืน 130 มม.นี้ยิงได้ไกลกว่าปืน 105 มม.และ155 มม.ของอเมริกาเกือบ 2 เท่า ทำให้ต้องนั่งคาดการณ์กันว่าจะมีการนำปืนชนิดนี้มาใช้ในลาวหรือเปล่า และแล้วก็ไม่ต้องพิสูจน์นาน เมื่อการยุทธเริ่มขึ้นกระสุนปืน 130 มม.ก็ตกใส่ที่มั่นของวังเปา รูปปืน 130 มม. จากคุณ : ryzon - [ 29 พ.ย. 48 21:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 22 นอกจากนี้ยังมีรถถัง พีที-76 มาสนับสนุนการรบด้วย ส่วนการรบก็เป็นอย่างที่อาจารย์สื่อฯเล่า แต่แค่ว่าตอนจบค่ายตะวันตกสรุปว่า วังเปาสามารถขัดขวางภารกิจของศัตรูสำเร็จ สามารถผลักดันให้ข้าศึกล่าถอยไปได้ แถมโปรโมทอีกว่าวังเปาสามารถตรึงทหารเวียดนามเหนือ 2 กองพล ไว้ที่ทุ่งไหหินได้ทำให้ทหาร 2 กองพลนี้ไม่สามารถกลับลงไปร่วมรบในเวียดนามใต้ได้ รูปรถถังพีที-76 จากคุณ : ryzon - [ 29 พ.ย. 48 21:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 พูดถึงปืน 130 มม. ของไทยเราก็มี ได้มาจากจีน สมัยพ่อปู่จิ๋วเป็นผบ.ทบ. ตอนนี้ยังใช้ยิงได้หรือเปล่าไม่รู้นะ อาวุธที่ได้จากจีนเราไม่ค่อยมีอะไหล่หรือการซ่อมบำรุงกันเท่าไร ระบบการวัดและขนาดของน๊อต ฯลฯ ต่างจากของอเมริกัน ก็เลยใช้แทนไม่ได้ อย่างรถบรรทุกที่เราซื้อมาจากจีน บางคันต้องจอดทิ้งเฉย ๆ ซ่อมไม่ได้เพราะขาดน๊อตแค่ตัวเดียว จากคุณ : imf41 - [ 29 พ.ย. 48 23:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ......เมื่อไวน์ขวดแรกที่เราเลือก เปิดออกมาแล้วมันเปรี้ยวยังกะสาโทเมืองหมอแคน เขาก็ให้เราเลือกใหม่ได้โดยไม่คิดมูลค่า.......แหม  อ.สื่อฯมาแอบชิมสาโทบ้านผมตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ยยยย แถมไปชิมร้านไม่ได้มาตรฐานซะอีก  จะบอกให้ ...เจ้ามาตรฐานขาประจำของผมน่ะ ต้องบอกคนชิมก่อนว่า ..ขออย่างคือ ชิมแล้ว  อย่าถามว่ามาจากไหนได้ไหม  ทุกคนรับปาก  แต่  พอชิมเสร็จก็ยิ้มๆ แล้วก็กระซิบว่า ...มาจากไหนวะ...  รับรอง หวานเจี๊ยบและมึนตึ๊บครับ บ่มีเปรี้ยวดอกเด้อ  ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : ทองเบิ้ม - [ 30 พ.ย. 48 10:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เพิ่งหลงเข้ามาดู เห็นภาพสนามบินล่องแจ้งที่คุณ ryzon เอามาให้ดูแล้วคิดถึงความหลัง  ไม่คาดคิดว่าในชีวิตที่เหลืออยู่อีกไม่มากนักจะได้เห็นภาพนี้อีก  ผมเคยไปปฏิบัติงานในลาว กองพัน BC 603 ฐานสุดท้ายที่อยู่คือฐาน DQ อยู่หลังเนินสกายไลน์ที่เห็นในภาพท้ายสนามบินไปประมาณ 5 กม.  จำได้ว่าลานกว้างกลางสนามบินด้านซ้ายเป็นลานชอปเปอร์ที่ใช้ ฮ.ขนส่งพวกเราขึ้นลงฐาน  อาคารทางหัวสนามบินเป็นที่พัก ทสพ.และ บก.สิงหะ  ตลาดเมืองล่องแจ้งอยู่ด้านซ้ายท้ายสนามบิน สามสิบกว่าปีที่ผ่านมาเคยหวังว่าสักวันหนึ่งคงจะได้กลับไปเยือนเมืองล่องแจ้งอีก  แต่พอมาถึงตอนนี้คงไม่มีโอกาสแล้ว  ขอบคุณคุณ ryzon ที่เอารูปมาให้ดู  ถ้ามีรูปอื่น ๆ ของเมืองล่องแจ้ง, ซำทอง, ทุ่งไหหิน, ถ้ำตำลึง ในสมัยสงคราม กรุณาเอามาให้ดูด้วยนะครับ จะเป็นพระคุณอย่างสูง จากคุณ : Otis - [ 30 พ.ย. 48 20:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ก็จัดให้ครับ จริงๆผมก็ค้นจากในเนตนี่แหละครับ ถ้าไม่รังเกียจคุณOtis  ลองมาเล่าประสบการณ์หรือแลกเปลี่ยนความเห็นกันบ้างก็ได้ อาจารย์สื่อฯของผมแกอยากรู้นะครับ(เพื่อนๆหลายคนในกระทู้นี้ด้วย) อันนี้ภาพล่องแจ้งปี 1965 จากคุณ : ryzon - [ 30 พ.ย. 48 21:31:54 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาสนับสนุนคุณ ryzon ครับ.. พี่ Otis ครับ ถ้าจะเป็นไปได้อยากให้พี่เล่าเรื่องที่พี่ได้เจอมาให้พวกเราฟังกันบ้าง จะช่วยให้เรื่องเมืองลาวสมบูรณ์ ขึ้นอีกเยอะเลย เรื่องอะไรก็ได้ น่าสนใจทั้งนั้นละครับ คิดว่าเล่าเก็บๆ ไว้ให้รุ่นลูกรุ่นหลานได้รับรู้ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 48 07:21:05 จากคุณ : ha ha yee - [ 1 ธ.ค. 48 06:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พวกเราโชคดีจังเลยค่ะ  ที่พี่ Otis  บังเอิญหลงเข้ามา :-) เช่นเดียวกับคุณหมอ ha ha yee และคุณ ryzonค่ะ  คืออยากรบกวนให้พี่ช่วยเล่าความลับ ความหลังของเรื่องราวในครั้งนั้น ให้พวกเราได้รับรู้บ้าง เพราะจากที่อ่านๆมา  คุณสื่อท่านมักจะเล่าว่า มันเป็นสงครามลับที่ไม่ค่อยจะมีการเปิดเผยกันเท่าใดนัก   แต่จากการที่พี่ เป็นผู้ที่ผ่านสมรรภูมินั้นมาโดยตรง หนูคิดว่า พี่คงกรุณาลำดับเรื่องราวต่างๆให้พวกเราเห็นภาพที่แจ่มชัดยิ่งขึ้นนะคะ ตอนที่พี่ไปปฏิบัติภารระกิจเพื่อชาติในครั้งนั้น   หนูยังเป็นดักแด้อยู่ที่ไหนเลยก็ไม่รู้ค่ะ หนูไม่ได้มีจุดประสงค์ที่อยากจะรู้ว่า  สงครามในครั้งนั้น ทารุณ และโหดร้ายเพียงไรหรอกนะคะ  เพราะถ้าขึ้นชื่อว่าสงคราม ไม่ว่าที่ไหนๆ ก็ไร้ความปรานีอยู่แล้วใช่ไหมคะ เพียงแต่อยากรู้ว่า  ทำไม เขาถึงต้องเรียกว่า "สงครามลับ"  มันมีอะไรที่ลับลม คมในหรือคะ บังเอิญหนูได้อ่านหนังสือเล่มนึง  เป็นการลำดับเรื่องราวเหตุการณ์ในสงครามเวียดนาม จากผู้ที่มีประสบการณ์ตรงเช่นเดียวกับพี่ Otis นี่แหละค่ะ ผู้เล่า เล่าได้ดีมากเชียวค่ะ  หนูไม่รู้ว่า สงครามในครั้งนั้นกินระยะเวลากี่ปี  แต่จากที่ทราบมาก็คือว่า ในช่วงวัยของคนๆหนึ่งตั้งแต่เด็กจนโต  เขาเกิดมาท่ามกลางสภาพบ้านเมืองที่มีแต่การขัดแย้ง สู้รบ ชีวิตไม่เคยรู้จักกับคำว่าความสงบสุขเป็นเช่นไร สงครามในลาว  จะเป็นคล้ายๆกับในเวียดนามหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ  แต่จากความรู้สึกส่วนตัว หนูว่า คนลาว ยังไม่ฝังใจกับสงครามเท่าคนเวียดนามนะคะ   เด็กๆชาวเวียดนามตัวเล็ก  และผู้หญิง สามารถจับปืนขึ้นยิงต่อสู้ได้โดยไม่มีความกลัว   ในขณะเดียวกันพวกเขาก็สามารถทนกินข้าว และนอนหลับ ท่ามกลางสภาพศพคนตายที่เริ่มจะเน่าเฟะแล้วได้  หรือในช่วงสงคราม  ไม่มีผี หรือแม้กระทั่งผู้หญิงบางคน เธอก็ใจเด็ดถึงขั้นสามารถใช้มีดปาดลูกกระเดือกศัตรูได้โดยไม่กระพริบตา  อึ๊ยยย...  อะไรจะสยองขนาดนั้น   เวลาดูหนูต้องไปหนังพวกนี้ทีไร  พอนึว่าจะเห็นภาพแบบนี้  เป็นอันต้องหลับตาปี๋ทุกทีค่ะ     จนคนพาไปต้องบอกว่า  ถ้าไปดูหนังผี หรือหนังสงคราม  เธอต้องขอเขาตีตั๋วครึ่งราคานะ  เพราะเธอดูแค่ครึ่งเรื่อง  อีกครื่งเรื่องเธอไม่ได้ดู   มัวแต่สยดสยองอยู่นั่นแหละ   ไม่รู้จะมาดูทำไม!  เป็นงั้นไป จนเมื่อสงครามยุติ เขาบอกแต่เพียงว่า บาดแผลต่างๆที่เขาได้รับ  มันเป็นเหมือนแผลเป็นที่เกิดขึ่นกลางใจ ซึ่งไม่สามารถเยียวยาได้  เอาไว้วันหลังถ้ามีโอกาสหนูจะมาเล่าให้ฟังค่ะ แต่วันนี้ หนูขอฟังพี่ Otis เล่าก่อนนะคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 1 ธ.ค. 48 09:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สาโท   เขาบรรจุในไหใช่ไหมคะ วิธีการชิมสาโท  จะเหมือนกับวิธีการชิมไวน์หรือเปล่าก็ไม่ทราบ ที่อาจารย์สื่อเล่าเรื่องชิมไวน์ไห้ฟังเป็นฉากๆแบบนี้  ไม่ทราบว่าอาศัยการชิมสาโทเมืองหมอแคนมาจนช่ำชองหรือเปล่านะคะ ม่ายงั้นแล้วจะรู้ได้งัยค่ะว่าสาโทที่ไหนเปรี้ยว  หรือที่ไหนหวาน ตกลงแล้ว คำสามคำนี้  ออกเสียงว่ายังไงค่ะ   เอาที่ถูกต้อง แม่นยำ ออริจินัลแท้ๆนะคะ  เดี๋ยวไปออกเสียงผิดออกเสียงถูก แล้วจะเจออย่างน้องคนที่มาแนะนำไวน์ให้คุณสื่อ ดีนะที่เธอแจกแค่ค้อนหนึ่งวง  ไม่ได้แจกอย่างอื่นด้วย CABERNET SAUVIGNON CABERNET FRANCE MERLOT MALBER PETIT  VERDOT จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 1 ธ.ค. 48 09:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 30 CABERNET SAUVIGNON  -  คาแบร์เนต์  โซวิยอง CABERNET FRANCE  -        คาแบร์เนต์  ฟร้องซ์ MERLOT   -                       เมอโลต์, แมร์โลต์ MALBER   --                        อันนี้คิดว่าคุณคงหมายถึง ไวน์จากอาร์เจนติน่าร์ ที่ใช้ชื่อว่า  Merlot-Malber  อ่านว่า เมอโลต์ มัลเบอร์ PETIT  VERDOT  - เปอติท แวร์โดต์ ทั้งหมดนั้น คือ ชื่อชนิดของไวน์แดงที่เรียกชื่อตามพันธ์องุ่นที่ใช้ จากคุณ : WIWANDA - [ 1 ธ.ค. 48 12:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หลงเข้ามาแล้ว ว่าจะเข้ามาดูเฉย ๆ  แล้วผ่านไป แต่พอคุณกาสะลองบานแล้ว เรียกพี่เลยลืมวัยและสังขารต้องหันกลับมาอีกครั้ง  ก่อนจะเข้ามาคุยก็เลยต้องนั่งอ่านกระทู้เก่า ๆ เพื่อเรียบเรียงความเป็นมาของกระทู้มาราธอนนี้ก่อน มีข้อเท็จจริงบางประการที่อาจจะเข้าใจคลาดเคลื่อนกันบ้าง คือ เงินเดือนของ ทสพ. (ทหารเสือพราน) ระดับอาสาสมัครซึ่งในลาวเราเรียกกันสั้น ๆ ว่าเสือพราน ซึ่งมีทั้งทหารกองหนุน กองเกิน บางคนอายุยังไม่ถึง 20 ปี ก็มี กองร้อยที่ผมอยู่พ่อตากับลูกเขยอยู่ในหมู่ปืนเล็กเดียวกัน ผลสุดท้ายตายทั้งคู่ เงินเดือนพวกนี้ได้รับเดือนละ 1,500 บาท  ส่วนทหารประจำการที่รัฐบาลไทยส่งไปเป็นผู้บังคับบัญชา เราเรียกกันว่าเจ้าหน้าที่โครง ระดับ ส.ต.ถึง จ.ส.อ.ได้เงินเดือนเท่ากัน 1,800 บาท ส่วนเบี้ยเลี้ยงได้รับในอัตราวันละ 25 บาท  แต่ถูกหักเป็นค่าอาหารทั้งหมด เงินเดือนที่ได้รับจะจ่ายให้ในสนามไม่เกิน 300 บาท ที่เหลือจะถูกส่งกลับเมืองไทยให้กับคนที่ ทสพ.หรือ จนท.โครง ระบุเป็นผู้รับ  เมื่อปฏิบัติภารกิจครบ 1 ปี จะได้รับเงินโบนัส (จากการฆ่าหรือรอดจากการถูกฆ่าไม่รู้) อีกคนละ 8,000 บาท ถ้าเอามาเทียบกับค่าของเงินสมัยนี้อาจจะดูน้อยนิดเดียว ไม่คุ้มค่ากับการเสี่ยงชีวิต  แต่ในสมัยนั้นนายทหารที่จบจาก รร.จปร.ใหม่ ๆ ได้รับเงินเดือนเจ็ดร้อยกว่าบาท นายสิบที่จบจากโรงเรียนนายสิบได้รับเงินเดือนแค่หกร้อยกว่าบาท  ค่าแรงงานกรรมกรก่อสร้าง (ในต่างจังหวัดนะครับในกรุงเทพ ฯ ไม่ทราบ เพราะผมเป็นคนบ้านนอก) วันละ 10 บาท  ราคาทองคำบาทละประมาณ 600 บาท  เพราะฉะนั้นรายได้ของ ทสพ.และ จนท.โครง ในขณะนั้นก็ถือว่าไม่น้อยเลยทีเดียว  โดยเฉพาะ จนท.โครงยังจะได้รับเงินเดือนปกติทางเมืองไทยอีกด้วย และจะได้รับเงิน พ.ส.ร.(เงินเพิ่มพิเศษการสู้รบ) เป็นรายเดือนอีกคนละหลายร้อยจนกว่าจะเกษียณหรือลาออกจากราชการ ขอพักยกให้น้ำสักนิดนะครับ จากคุณ : Otis - [ 1 ธ.ค. 48 19:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พรรคพวกเพื่อนฝูงหรือลูกน้องที่กอดคอกันร่วมเป็นร่วมตายในสมรภูมิล่องแจ้ง หลังจากกลับเมืองไทยแล้วบางคนก็เป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ในสมรภูมิภายในประเทศ (เพราะตายในสนามรบ) บางคนก็ลาออกก่อนที่จะเกษียณ คิดว่าทั้งหมดคงไม่มีใครรับราชการอยู่แล้ว  และก็คงไม่มีใครที่บ้าเข้ามาท่องเนทเหมือนผม  เพราะอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร  จนหลานมันไปฟ้องย่าว่าปู่กำลังจีบสาวทางเนท เข้าเรื่องดีกว่า....ทหารไทย (ผมหมายถึงทหารประจำการนะครับ) ก่อนที่จะเดินทางไปสู่ความตาย...เอ๊ย ไปสู่สมรภูมิในประเทศลาว ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ล่องแจ้ง ปากเซ หรือเชียงลม ก็ตาม ต้องเขียนใบลาออกจากราชการทิ้งไว้ก่อน  เผื่อถูกจับเป็นเชลยแล้วฝ่ายตรงข้ามเอามายืนยันว่ารัฐบาลไทยส่งทหารเข้ามารบ จะได้มีข้ออ้างว่ามันลาออกไปแล้วเฟ้ย   รัฐบาลไทยไม่รู้มันไปได้ยังไง เพราะยืนยัน นั่งยัน นอนยัน อยู่ตลอดเวลาในตอนนั้น ว่าไทยไม่ได้ส่งทหารเข้าไปรบในลาว ตอนนั้นผมก็เสียว ๆ อยู่เหมือนกันว่าถ้าผู้บังคับบัญชาหมั่นใส้เพราะไปจีบน้องเมียแกบ่อย ๆ เกิดเซ็นอนุมัติขึ้นมาละก้อจบกันพอดี ที่ต้องเดินทางไปรบในลาวก็ไม่ได้อยากเป็นนักรบผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง หรืออยากได้เงินทองที่ CIA เอามาล่อใจหรอกครับ  แต่เนื่องจากกำลังพลในหน่วยผมที่ไปรบอยู่ก่อนคงจะน้อยใจที่ถูกเมียด่าบ่อย ๆ เลยพร้อมใจตายกันซะหลายคน  บางคนบอกกูไม่อยากกลับไปเจออีแก่ที่บ้านอีกต่อไปแล้ว ก็พร้อมใจกันไปให้ถูกจับเป็นเชลยศึก (ไอ้พวกนี้กลับได้ดีครับ ภายหลังจากสงครามสงบถูกปล่อยตัวมาได้รับเงินปลอบขวัญจาก CIA อีกคนละ 1 แสน ถ้าจะเทียบค่าเงินสมัยนี้ก็ไม่น่าจะต่ำกว่าล้านบาท)  แถมตอนถูกจับเป็นเชลยเขานึกว่ามันตายแล้ว เลยเลื่อนยศ เลื่อนขั้นเงินเดือนกันซะเพื่อนฝูงตามไม่ทัน บางคนโชคดีถูกจับเป็นเชลยแค่สามปีกลับมาเมียมีผัวใหม่ไปแล้ว  มันเลยได้โอกาสมีเมียใหม่มั่งโดยไม่มีก้างขวางคน เมียเก่าได้แต่ค้อนมองตาปริบ ๆ (มองเงินที่ CIAให้มานะครับ ไม่ได้มองผัว) เมื่อหน่วยเหนือสั่งมาให้หน่วยผมจัดกำลังพลไปทดแทน เจ้านายผมคงจะหมั่นใส้ผมมานานแล้วที่บังอาจไปจีบน้องเมียแก่ เลยสั่งโดยไม่ต้องคิดเลยว่าเอ็งไปก็แล้วกัน แล้วถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องกลับมาก็ได้ (คงหมายถึงให้ไปตายมั๊ง) แต่ผมจำเป็นต้องกลับมาให้แกเหม็นหน้าต่อไป เพราะตอนนั้นยังไม่มีใครหลวมตัวมาเป็นศรีภรรยาเหมือนคนที่บ้านตอนนี้ ถ้ายังไม่รำคาญคนแก่ที่จะมาเล่าความหลังให้ฟัง  วันหลังจะมาต่อตอนข้ามไปฝั่งลาวนะครับ  ตอนนี้วัตถุโบราณที่บ้านกำลังมองค้อน  เพราะไอ้หลานตัวดีมันไปฟ้องย่าว่าปู่เล่นเนทอีกแล้ว แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 48 19:48:21 จากคุณ : Otis - [ 1 ธ.ค. 48 19:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอถือโอกาสตรงนี้ สวัสดีคุณ Otis ค่ะ และขอต้อนรับเข้ามาสู่กระทู้มหากาพย์นี้ด้วยเลย อยากฟังเรื่องราวในประสบการณ์ของท่านจริงๆค่ะ เชื่อว่า น้องๆหลานๆในนี้ก็คงมีความรู้สึกเช่นกัน จากคุณ : WIWANDA - [ 1 ธ.ค. 48 20:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คิ๊ก  ๆ   ๆ   ๆ   ๆ   ๆ   พี่ Otis  เล่าสนุกจังเลยค่ะ  คลับคล้ายคลับคลาว่า ลุงสื่อศิลปเคยเล่าให้ฟังเหมือนกันเรื่องที่ว่า ทสพ.  ที่อาสาไปร่วมรบในครั้งนั้น  ต้องเขียนใบลาออกทิ้งไว้ก่อน  ก็เหตุผลเดียวกันกับที่พี่เล่านั้นล่ะค่ะ เพิ่งรู้นะคะว่า คำว่า ทสพ. เป็นคำย่อ ของคำว่า ทหารเสือพราน   ซึ่ง นักรบกลุ่มนี้ เป็นที่สนใจของหนูมานานแล้วค่ะ โอกาสหน้า ถ้าพี่ยังไม่เบื่อเขียน  หนูขออนุญาตซักต่อนะคะ แต่เหตุผลที่ ทสพ.  ตัดสินใจไปรบนี่สิคะ   หนูนึกไม่ถึงจริงๆว่า  ถูกแรงกดดันจากทางบ้าน มากมายถึงขนาดที่ว่า  ยอมไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าเชียวเหรอคะ แล้วคนโสดที่ อาสาไปละคะ   เขามีเหตุผลอะไร? ตอนนี้ลุงสื่อศิลปหายตัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ค่ะ  หนูก็มานั่งเฝ้ากระทู้ เช้า สาย กลางวัน เย็น ก่อนนอน วันละสี่เวลา  กว่าลุงสื่อจะกลับเข้ามาเล่าต่อ   ก็ไม่รู้เมื่อไหร่   ถ้าช่วงนี้ มีสงครามในลาวเหมือนเมื่อก่อน  หนูคงแทงศูนย์ไปแล้วล่ะค่ะ  อิ อิ อิ คราวหน้าขอความกรุณาพี่ Otis  มาเล่าให้ฟังต่อนะคะ  ว่า การที่ถูกจับไปเป็นเชลย (ของเวียดกงหรือเปล่าคะ?)  ทรมานกว่า ถูกเมียด่าหรือเปล่า  จะได้เป็นการแก้ข้อกล่าวหาที่คุณผู้ชาย ยัดเยียดให้คุณผู้หญิงด้วยค่ะ คุณย่า น่ารักจังเลยค่ะ  ....  ไม่บ่น ไม่ว่า อะไรเลยใช่ไหมคะ  เมื่อหลานไปฟ้องว่า คุณปู่เล่นเนท อีกแล้ว  (เพราะแย่งหลานเล่นหรือเปล่าคะ?) ได้แต่นั่งส่งค้อนเอ๊า ส่งค้อนเอา  อิ  อิ  อิ   อาการอย่างงี้  ผู้หญิงเขาทำเป็นทุกคนล่ะค่ะ  ยิ่งรุ่นคุณย่านี่ยิ่งทำนิ่งน่ารัก   จริงไหมคะ   จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 2 ธ.ค. 48 07:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณพี่วิวันดาค่ะ   ที่อ่านเสียงภาษาไทยให้  ไม่งั้นแล้ว หนูก็คงอ่านว่า เมอออท  นั่นล่ะคะ เวลาไปเปิดไวน์   ไม่ว่า ขาว หรือ แดง หรือทุกสี ก็ไม่ทราบ  เมื่อเปิดเสร็จแล้ว  พนักงานก็จะเอาจุกไวน์ ใส่ถ้วยเล็กๆ มาให้ดู  .... ดูอย่างไรคะ?  และดูทำไมคะ? เรื่องชิมจิบแรกก็เหมือนกันค่ะ  ถ้าเราไม่เคยรู้รสชาติของไวน์ขวดนั้นเลย  เมื่อพนักงานรินให้เราชิม  เราจะรู้ได้อย่างไรคะว่าเป็นไวน์เสียหรือเปล่า  เพราะรสชาดมันก็ฝาดๆ ขมๆเหมือนกัน และถ้าเราดื่มไปแล้วสักครึ่งขวด   แล้วบอกว่าเป็นไวน์เสีย  ขอเปลี่ยนขวดใหม่  เขาจะไล่เราออกจากร้านไหมคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 2 ธ.ค. 48 07:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ในที่สุดฝันก็เป็นจริงครับ  เพราะที่เข้ามาเขียนแบบตะบี้ตะบันอยู่ทุกวันนี้ก็หวังว่าจะได้เจอตัวจริงเสียงจริงหลงเข้ามานี่แหละ เวลาอ่านข่าววันทหารผ่านศึก เห็นเหล่าทหารผ่านศึกลาวเล่าด้วยความน้อยใจว่าไม่สามารถเปิดเผยวีรกรรมได้เป็นเป็นสงครามลับ ก็ยยากจะอัญเชิญพระคุณท่านเข้ามาเขียนในนี้เสียจริง ๆ ไม่นึกว่าจะเฮงขนาดนี้ เห็นไหม อานิสงฆ์ที่ทิ้งกระทู้ไปบ่อย ๆ ทำให้ระดับมังกรซ่อนกายทนเอน็จอนาถไม่ได้ ต้องมาร่ายทวนแทน ยังงี้ดีครับว่าขนานกันไปเลยระหว่างฝั่งขวากับฝั่งซ้าย  ทางผมจะแกะหนังสือลาวแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เหล่าคุรพี่ทั้งหลายก็ว่าสถานการณ์ฝั่งขวาไป ไม่ต้องกลัวว่าจะตีกันหรือต่อกันไม่ติดครับ จบกระทู้แล้วเอาไปย้อนอ่านใหม่เดี๋ยวรู้เรื่องเอง แต่วันนี้ แฮ ะ ๆเดี๋ยวต้องออกไปอีกแล้ว ก็ขอฝากต่อแล้วกันครับ เรื่องไวน์ ขอหน่อยเฮะ คืองี้ ตามธรรมเนียมสากล เวลาเราไปนั่งร้านอาหารที่ดี ๆ หน่อย แล้วสั่งไวน์ มันจะมีกระบวนการดังนี้ครับ 1. ถ้าจะดื่มไวน์ต้องขอ wine list เขาต่างหากครับ เพราะเขาจะไม่รวมไว้ในเมนู  นอกจากร้านนั้นมีแค่เฮ้าร์ไวน์ หรือไวน์แบ่งขายเป็นแก้ว ๆ กินแค่แก้เลี่ยนลูกกระเดือก ก็ไม่ต้องมีบัญชีไวน์แยกให้เปลืองสะตังค์ 2. เมื่อได้ไวน์ลิสต์แล้ว ก็อ่านดู เขาจะมีภาพฉลาก และข้อมูลที่จำเป็นในการเลือคือชื่อไวน์ พันธุ์องุ่น ปี แหล่งที่มา และระดับดีกรี 3. เมื่อเราอ่านจนงงได้ที่แล้ว ก็หลับตาจิ้มมาตัวนึง  ถ้าตรงกับไอ้ตัวที่แพง ๆ บริการมันก็จะชมว่า แหม ท่านตาถึงจริง ๆ แต่ถ้าไปจิ้มไอ้ตัวถูก ๆ ที่มันอุตส่าห์ซ่อนไว้ลึก ๆ เอาไว้ให้เหล่าเซียนไวน์พันธ์แท้เขาเลือกของดีราคาเหมาะสมเป็น แต่ไม่เหมาะที่กระเหรี่ยงหน้าดำ ๆ ยังเราจะไปเลือก เพราะมันฟันไม่ได้เต็มที่แล้วละก็ มันก็จะผงกหัวนิดนึง แล้วบอกว่ารอสักครู่ ก่อนจะด่าเราส่งท้ายว่า เซ่อร์ 4. เมื่อมันกลับมาอีกครั้ง จะถือไวน์แบบเอียง ๆ ขวดมาด้วย ไม่ใช้เอามือกำคอขวดหิ้วมาแบบเบียร์ 3 ขวดร้อยบ้านเรา  แล้วถ้าจะให้ดี ต้องมีถุงมือใส่  ข้อนี้พึงระวัง หากมันใส่ตระกร้ามาแบบมีฝุ่นจับเต็มขวดละก็ ให้ตรวจกระเป๋าเงินให้ดีว่าสารพัดบัตรเครดิตที่มีอยู่เขารับไหม ขอเพิ่มวงเงินฉุกเฉินโทร.เบอร์อะไร เพราะไอ้ที่แบงค์สด ๆ ติดกระเป๋ากะวงเงินธรรมดา ไม่พอจ่ายไวน์ประเภทต้องเอามาดีแคนติ้งแบบนี้แน่ ถ้ามันหิ้วมาแบบนั้นแสดงว่าเป็นไวน์สะสมชนิดเก็บจนฝุ่นจับขยับอะไรไม่ได้ เปิดแล้วต้องถ่ายลงโถอีกที ไม่งั้่นตะกอนจะตีขึ้นจนขุ่นคลั่ก แต่ขอโทศ มันอาจจะเก็บมาเท่าอายุเราก็ได้ หรือไม่ก็ประเภทไวน์วินเทจที่เคเนดี้โดนยิงตายอะไรประมาณนี้ คือมีความสำคัญสัมพันธ์กับเหตุการณ์โลกได้เลย เดี๋ยวยาวไป ต่อกระทู้หน้าแล้วกัน จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 2 ธ.ค. 48 08:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 5. แต่ถ้ามันแค่ใส่ถุงมือขาวแล้วถือแบบเอียง ๆ มีผ้าขาวพันมาเฉย ๆ ยังงี้พอไหว ยิ่งถ้ามันถือแบบขวดเปลือย ๆ ละก็ยิ่ง ย.ห.งานนี้เตรียมเมาได้ เมื่อมาถึงอย่าแปลกใจที่ทำไมมันดันไม่เปิดมาให้เรา ทั้งที่อุตส่าห์หงายแก้วรอแล้ว ไม่ใช่มันบริการไม่ดี หรือจะโขกค่าเปิดแบบผับแถวรัชดาประการใด  แต่เพราะเขาให้เราอ่านฉลากดูว่าตรงกับที่สั่งหรือไม่ วิธีที่ควรทำคือ จับขวดมาเอียง ๆ ดูฉลากสักหน่อย อย่าทำแบบว่าปัดมือไล่ให้มันรีบไปเปิดไว ๆ ตูจะลงแดงอยู่แล้ว  ยังงี้ต้องอดทนนิดอย่าแสดงอาการให้มันจับได้เด็ดขาด วิธีดูไวน์ช่วงนี้ก็คือ ดูชื่อหลัก ๆ ว่าตรงกับที่เราสั่งไหม เพราะบางทีไวน์ยี่ห้อเดียวกัน แต่ใช้องุ่นคนละพันธ์ เช่นวันนี้อยากเมาแบบพันธุ์ดุ เลยสั่งเข้ม ๆ แบบชีราซซะ แต่มันดันหยิบ เมาแบบคลาสิกประเภทปิโนต์ นัวร์ มาซะงั้น แบบนี้ถือว่าไม่โอ คือไม่ใช่ ต้องเอาคืนมันไปแล้วบอกว่า เฮ้ย อั๊วอ่านภาษาปะกิตออกนะเฟ้ย อีกอย่างนึง สำคัญมาก ชื่อยี่ห้อถูก พันธุ์องุ่นถูก แต่ปีผิด ยังงี้เสียหาย เพราะยี่ห้อเดียวกัน องุ่นพันธุ์เดียวกัน แต่ปีผิดกัน ราคาอาจต่างกันได้ลิบลับตั้งแต่เท่าตัว ยันเป็นสิบเป็นร้อยเท่า เพราะฉนั้น ถ้าเราสั่งปีไหนต้องดูว่ตรงกับปีนั้น ไม่งั้นคือโดนมันหลอกจ้า 6. หลังจากทำเก๊กอ่านฉลากภาษาอังกฤษสำเนียงฝรั่งเศสจนได้ที่แล้วก็คือมันไป แต่อย่าพึ่งปลุกพยาธิให้มันตื่นขึ้นมาละ ยัง ยังไม่หมดพิธีการ  พอคล้อยหลังไปได้หน่อยนึง หรือถ้าแบบร้านเจ๋งจริง เขาจะต้องเปิดไวน์ขวดนั้นต่อหน้าเรานี่แหละ พวกแอบไปเปิดหลังร้าน ต้องระวังหน่อย เมื่อเปิดเสร็จสรรพแล้ว ก็หงายแก้วรินไวน์ไม่ได้อีกแหละ เพราะมันจะส่งจุกก๊อกมาให้เรา  วิธีที่ถูกต้องคือมาเอาดูแล้วก็ดมแบบส่าย ๆ เหมือนดมยาดมเวลาเห็นค่าโทรมือถือที่ตะบี้ตะบันโทร.ไปหากิ๊กตอนยังหวานแหววกันอยู่ แล้วส่งบิลมาตอนที่โดนศรีภรรยาจับได้แล้วตบบ้องหูกระจุยไปแล้วนั่นแหละ วัตถุประสงค์ที่ต้องทำอะไรเหมือนคนบ้าแบบนั้นคือ ต้องดูสีน้ำไวน์ที่ติดมากับก๊อก เพราะไวน์ต้องวางแนวนอนเพื่อให้น้ำไวน์โดนจุกอยู่ตลอดเวลา ถ้าก๊อกมันแห้งจนแบบบิแตก ก็พึงสังวรไว้ว่าไวน์ขวดนั้นเก็บแบบผิดวิธี แต่ขณะเดียวกันถ้ามันชุ่มน้ำไวน์จนเกินไป ทั้ง ๆ ที่ปีไม่ได้เก่าอะไรนักหนา ก็อาจจะมีอะไรผิดปกติ ข้ามไปอีกข้อเลย ขั้นต่อมาคือดูสีน้ำไวน์ว่ามันออกสีแดงหรือม่วงชัดเจนดีไหม  ถ้าใช่ก็โอ แต่ถ้าไม่ เพราะดันไปออกทางช้ำเลือดช้ำหนอง ก็มีสิทธิจะเป็นไวน์เสีย สุดท้ายก็ดม เพื่อดูว่าไม่มีกลินเปรี้ยวที่แสดงว่าไวน์หมดสภาพ แต่ไม่ถึงกับต้องไปเลียลิ้นแผล่บ ๆ ให้ฝรั่งมันเข้าใจว่าปอบไทยบุกนะครับ  เอาแค่ดมให้ได้กลิ่นหอมอันรัญจวนก็พอ ถึงตอนนี้ก็ให้ปลุกพยาธิในลำไส้ออกมาได้แล้วครับ 7. ขั้นสุดท้าย เมื่อเราพยักหน้า เจ้าบริกรก็จะบรรจงรินไวน์สีแดงสวยลงในแก้วเราแล้วครับ โดยปกติจะต้องรินให้คนที่มัเสล่อดมจุกก๊อกก่อนนั่นแหละ เพราะดันเป็นคนอาสาดม ก็ต้องอาสาดื่มต่อกันไปเลย ส่วนคนอื่นก็รอก่อน ถ้าไวน์เสียก็ให้มันรับไปเองเต็ม ๆ คนเดียว  ถ้าไวน์ดีแล้วค่อยแย่งมันดื่ม ตอนที่เขารินนี่ มือข้างนุงต้องไพล่หลังครับ มือบริกรนะไม่ใช่มือเรา มือเราแค่ทำยังไงไม่ให้มันสั่นแสดงอาการลงแดงจนเสียกริยาก็พอ ส่วนมือที่จับขวดจะต้องใช้มือเดียว ถ้ามันใช้ 2 มือ แสดงว่าเป็นเด็กล้างจานแอบเสริฟหวังติ๊ปครับ แล้วลองสังเกตุดูนะครับว่านิ้วโป้งของมือที่จับขวดเขายัดเข้าไปตรงช่องบุ๋มใต้ขวดหรือเปล่า ถ้าใช่ จะได้ตอบเพื่อนได้เต็มปากว่า ทำไมขวดไวน์ต้องมีรอยบุ๋มเข้าไปยังงั้น มันเอาเปรียบกินเนื้อที่บรรจุน้ำไวน์หรือเปล่า เมื่อรินให้เรียบร้อยแล้ว เอ้อ คือมันจะรินนิดเดียวไม่เกิน 1 ใน 3 ของแก้วนะครับ  อย่าพึ่งตระกลาม ไปบอกให้มันรินอีกละ ถึงแม้เวลาที่เรานั่งผูกผ้าขาวม้าซดสาโทหรือเหล้าเถื่อนตามชายทุ่ง จะดกหมดแก้วอยู่เนือง ๆ ถึงขนาดมั่นใจว่ากะอีแค่น้ำองุ่นหมักดีกรีไม่เกิน 15 แค่นี้เหรือ สบายมาก 80 กว่า ๆ ประมาณจุดไฟติด ยังเคยซดแบบลูกกระเดือกไม่กระดิกมาแล้วเลย อย่าครับ มันเสียฟอร์ม เพราะไอ้ที่มันรินให้เราน้อย เพราะมันจะให้เราทำ 3 ด.ก่อน  ห้ามพลาดนะครับ แค่ ด.ดู ดดม และ ด.ดื่ม เท่านั้นนะ อย่าเกินนี้เด็ดขาด ดดูคือทันทีที่มันหมุนปากขวดแว๊บ เพื่อให้น้ำไวน์ไม่กระเซ็นแล้ว เราก็ใช้มือจับก้านแก้ว  ย้ำนะครับ อย่าไพล่ไปจับเต็มที่ตัวแก้ว  ถ้าแบบนั้นที่เราเก๊กมาตลอด เป็นอันหมดกัน  เก็บฉากกลับบ้านไปเลย วิธีคือใช้นิ้วบรรจงคีบก้านแก้วขึ้นมา เพื่อไม่ให้อุณหภูมิของมือเราไปกระทบกับน้ำไวน์จะทำให้เสียรส (ละเมียดปานนั้นครับ วัญนธรรมไวน์เนี่ย) หลังจากยกขึ้นมาที่ระดับสายตาแล้ว ก็ดูสีครับ สีมันจะแดงเหมือนกัน แต่มีเฉดไม่เหมือนกัน คือ มีทั้งแดงสดแบบเลือดนก แสดงว่ามันกรองไวน์ กะเป็นพันธุ์ประเภทคาร์บาเนต์ อะไรประมาณนั้น  ส่วนใหญ่ไวน์แคลิฟอร์เนีย จะออกสีนี้ครับ แต่ถ้าเป็นชีราซ หรือปิโนต์นัวร์ ก็จะออกแดงเข้มจนเกือบดำ หรือถ้าออกแดงขุ่น ๆ ก็ไม่ค่อยดี แสดงว่าตะกอนมัฟุ้ง กรองไวน์มาไม่ดีเท่่าไร หรือถ้าออกน้ำตาลเลย น่าจะอนุมานได้ว่าเป็นไวน์ชั้นห่วยไปนิดนะครับ ยาวอีกแล้ว ต่อใหม่แล้วกัน จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 2 ธ.ค. 48 09:06:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 การดูน้ไวน์ในแก้ว สิ่งสำคัญนอกจากสี ที่ถ้าจะดูกันจริง ๆ ต้องส่องกับพื้นหลังที่เป็นกระดาษขาวครับ แต่ถ้าเราไปกินกันเฮฮากับเพื่อนก็แค่ส่องกับแสงสว่างหน่อยก็พอ หลังจากดูสีแล้ว ทีนี้ต้องดูขอบน้ำครับ  ไม่ใช่ให้ไปชะโงกดูที่หน้าต่างติดริมน้ำนะ แต่ให้ดูว่าที่สุดปลายขอบของสีไวน์ในแก้ว เราจะเห็นขอบน้ำใส ๆ ต้องสังเกตุนิดนึงถึงจะเจอ ถ้าขอบน้ำนั้นใหญ่ กว้าง เห็นชัดเจน ก็แสดงว่าเป็นไวน์ค่อนข้างใส เป็นไวน์ใหม่ โอกาสจะดีก็น้อยลง แต่ถ้าขอบน้ำเล้ก ก็เรียกว่าเป็นไวน์ที่เข้มข้นใช้ได้ครับ หลังจากดูสีและขอบน้ำแล้วที่นี้เราจะต้องดู "ขาไวน์" หรือ "น้ำตาไวน์" ึ่ซึ่งอยู่ดี ๆ จะไำปก้มดูใต้โต๊ะไม่ได้นะครับ  ต้องหมุนแก้วเพื่อให้น้ำไวน์มันวน ๆ สัก 2-3 รอบก่อน ไอ้ตรงนี้แหละครับที่จะเป็นช่วงปราบเซียน ถ้าไม่เคยทานไวน์มาก่อน หรือหัดใหม่ อย่าได้อาจหาญ อยู่บำรุง ด้วยกันถือแก้วในมือลอย ๆ แล้วหมุนเด็ดขาด เพราะมันจะไปทั้งแขนแล้วน้ำไวน์มันจะกระฉอกขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่หมุนวน ซึ่งจะเป็นตัวฟ้องถึงความใหม่ของเราครับ วิธีแก้ก็คือจงเอาแก้วที่มีตูดป้าน ๆ นั่นแหละวางลงบนโต๊ะแล้วหมุนเป็นวงกลมกับโต๊ะซะ วิธีนี้สากลอนุญาตครับ ไม่ถือว่าเป็นเรื่องผิดหรือละอ่อนประการใด เมื่อเราวน ๆ จนตาลายได้ทีแล้ว ก็ยกแก้วขึ้นมาใหม่ครับแบบอัพแอนด์ดาวน์ ทีนี้เราจะเห็นว่า การที่เราวน ๆ น้ำไวน์นั้น ขณะที่น้ำไวน์หมุนลอยขึ้นไปก่อนจะหล่นลงมาก้นแก้ว มันจะมีคราบน้ำติดและไหลตามลงมาเป็นเส้น ๆ ตรงนั้นแหละครับ เรียกว่า ขาไวน์ หรือน้ำตาไวน์  วิธีดูคือเขาให้ดูว่ามันไหลเป็นระเบียบรัตน์ พงษ์พาณิชไหม หรือสะเปะสะปะเป็นดารารุ่นใหม่ให้เจ๊เบียบต้องมาจัดระเบียบอยู่บ่อย ๆ ถ้ามันเรียงไหลลงมาเป็นระเบียบ ช่องไฟห่างกันแบบสวยงาม ราวกับเคยเรียนคัดไทยกับอาจารย์แม่มาก่อนแล้วไซร้ ก็แสดงว่าไวน์นั้นใช้ได้ทีเดียว อีกอย่างนึงคือสังเกตว่าเจ้าขาไวน์ที่ว่าไหลลงมาช้าหรือเร็วแค่ไหน ถ้าไหลปรุ๊ดปร๊าดแบบวัยรุ่นใจร้อน ก็แสดงว่า ไวน์มันยังใหม่อยู่จะทำอะไรก็อยากให้มันปุ๊ปปั๊ปตามวัย รอไม่ได้ ประเภทรักง่ายหน่ายเร็วนั่นแหละ แต่ถ้ามันค่อย ๆ ย้อยหยดรินไหลประมาณหยอดน้ำไหลตามรากไทรย้อยริมฝั่งมหานทีแล้วไซร้  ก็แสดงว่ามันเป็นไวน์สุขุมนุ่มลึกเยือกเย็น บ่มได้ที่ มีน้ำเนื้อหรือบอดี้ของไวน์ที่เข้มข้นใช้ได้แบบไม่ต้องไปฟิตเนตเพิ่มอีกให้เสียตังส์ หมดกระบวนการ ด.ดู แล้ว ทีนี้ก็มาที่ด.ดม การดมน้ำไวน์ในแก้ว ไม่เหมือนการดมก๊อกนะครับ แม้ว่าจะหลักการเดียวกัน แต่การดมน้ำไวน์โดยตรงจะไปไกลกว่าการดูว่าไวน์มันเสียหรือดีเท่านั้นนะ  แต่เขาจะดมถึง 2 กลิ่น เพื่อหากลิ่นที่สะท้อนบอกได้ถึงพันธูองุ่นที่ทำ เรื่องกลิ่นนี่อธิบายลำบากครับ เอาประมาณว่ามันจะมีหลากหลายกลิ่น เช่น กลิ่นลูกพลัม (เป็นไงวะ รู้จักแต่กลินมะเขือขื่นกะกลินลูกสะตอ) กลิ่นชีส (ฝรั่งไม่อาบน้ำ 3 วันยังไงยังงั้น) กลิ่นยาสูบ (อันนี้เข้าท่า ถ้าไวน์ขวดไหนมีกลิ่นนี้ แสดงว่าอยู่ในระดับเยี่ยม เป็นแบบฟูลบอร์ดี้ รีบสั่งเสต๊กจิ้มแจ่วแถมข้าวเหนียว 1 ปั้นมาทานคู่กันได้ทันที แต่ถ้าระดับสุดยอดกันจริง ๆ ต้องมีกลินหอมเหมือนดอกไม้ครับ ประหนึ่งว่าได้เดินท่องไปในสวนดอกไม้นานาพันธ์นั่นเลยทีเดียว แต่ขอโทษ ถ้าไวน์ขวดไหนมีกลิ่นนั้นได้ ราคาขายในเมืองไทยต้องไม่ต่ำกว่าหมื่นอัพครับ ถ้าเจอถูกกว่านั้นแสดงว่าถูกหวย เสร็จจากดมแล้ว (ซึ่งจริง ๆ เ เป็นเรื่องที่ยาวววววววมาก) ก็มาถึงเรื่องดื่ม  จริง ๆ นักดื่มไวน์เขาจะต้องใช้แก้วยี่ห้อนิดเดิลของเชกโกถึงจะเยี่ยม ถ้านึกไม่ออกก็ให้นึกถึงแก้วใบโต ๆ ที่พี่เสธ.แกยกดื่มบ่อย ๆ นั่นแหละ แก้วไวน์ยี่ห้อนี้จะมีเป็นชุดหลายขนาดครับ และจะออกแบบมาเพื่อไวน์แต่ละประเภทที่แตกต่างกัน ถ้าเป็นไวน์เบอร์กันดี ก็จะออกแบบให้น้ำไวน์ไหลไปที่ปุ่มรับรสบนลิ้นเราตำแหน่งนึง  ถ้าเป็นบอร์โด ก็จะออกแบบให้ไหลไปที่ปุ่มรับรสบนลิ้นของเราอีกจุดนึง เพราะฉนั้นที่เห็นแก้วไม่เหมือนกันก็อย่าคิดว่าเขาเรื่องมาก เขาออกแบบมายังงั้น เหนื่อยครับ นี่แค่เอาแบบพอรู้นะครับ  ทีนี้หายข้องใจยังว่าเรื่องไวน์เขาไม่ค่อยมีใครอยากเล่ากัน เพราะมันยืดเยื้อยืดยาวยิ่งกว่าทางรถไฟ กทม.ถึงเชียงใหม่อีก  ก็ดูแล้วกันว่าแค่กระบวนการในการสั่งจนกระทั่งชิม ยังไม่ได้รินให้ดื่เลยมันยังขนาดนี้แล้ว  แถมตัดรายละเอียดเอาแค่คร่า ๆ เท่านั้นแหละ ทีนี้ตอบได้ยังว่าทำไมเขาต้องเอาจุกก๊อกมาให้เราดมก่อน รายละเอียดมากกว่านี้ ถามเจ๊วิวันดาเอาครับ  ผมจำที่เจ๊เขาเล่าให้ฟังมาเล่าต่ออีกที ได้แค่นี้ก็บุญแล้ว จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 2 ธ.ค. 48 09:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 39 5 5 5 5......คุณกาสะลองบานแล้ว รู้ได้ยังไงว่าผมแย่งหลานเล่นเนท  เขาอยากเล่นเกมส์แต่ไม่กล้าไปแย่งเครื่องของพ่อเขาที่กำลังทำงานอยู่  ก็เลยใช้วิชามารหันไปออเซาะฟ้องย่า  แล้วส่วนใหญ่ก็ประสบผลสำเร็จซะด้วย ก่อนจะร่ายยาวต่อก็ขอทำความเข้าใจกับรูปปืนใหญ่ ตาม คห.21 ของคุณryzon ก่อน เป็น ป.(คำย่อของปืนใหญ่) 130 มม. ของข้าศึก (ตอนนั้นทหารไทยยังไม่มีปืนชนิดนี้ใช้) ระยะยิงไกลสุด 27 กม. ในขณะ ป.ของฝ่ายเรา 105 มม. ระยะยิงไกลสุด 11 กม. และ ป.155 มม. ระยะยิงไกลสุด 15 กม.เท่านั้นเอง  ด้วยระยะยิงที่แตกต่างกันมากทำให้ข้าศึกได้เปรียบในการยิงสนับสนุนทหารราบหรือในการดวลปืนใหญ่กัน  แค่ข้าศึกถอยปืนใหญ่ให้พ้นจากระยะยิงของ ป.ฝ่ายเรา  แล้วหันปากกระบอกเข้าใส่ฐาน ป.ของฝ่ายเรา  ทำให้ ป.ฝ่ายเราไม่สามารถยิงสนับสนุนการดำเนินกลยุทธของทหารราบในการเข้าตีหรือตั้งรับได้ เราเคยคุยกันเล่น ๆ ว่าข้าศึกเล่นเอาเปรียบเรานี่หว่า  เราใช้ ป.105, 155 มันใช้ ป.130 เราใช้ ค.(เครื่องยิงลูกระเบิด) 81 มม. กับ ค.105 มม. แต่มันใช้ ค.82 กับ ค.120 มม.  แต่ตอนที่เรามีกำลังสนับสนุนทางอากาศทั้งเครื่องบินโจมตี เช่น F.4, T.28 (คนลาวเรียกเครื่องบินชนิดนี้ว่าเตซาวแปด)  และสารพัด F ที่เอาเอาใช้ในสงคราม  รวมทั้งเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร เช่น B.52  เราก็แกล้ง ๆ ลืมไปซะงั้นแหละใครจะทำไม เคยอ่านในกระทู้มหากาพย์นี้แหละเคยกล่าวถึงว่าใช้ T.28 เป็นเครื่องบินชี้เป้าเพื่อให้เครื่องบินโจมตีทิ้งระเบิด แต่ในความเป็นจริงแล้ว เครื่องบินที่ใช้ในการชี้เป้า (โดยการยิงจรวดควันเข้าสู่เป้าหมาย เพื่อให้นักบินโจมตีทิ้งระเบิดได้อย่างถูกต้อง) คือเครื่อง L.19 เป็นเครื่องบินลาดตระเวนขนาดเล็ก ติดจรวดควันหรือจรวดระเบิดก็ได้ที่ปีกข้างละ 2 นัด  พวกเราเรียกเครื่องบินชนิดนี้ว่า "ไอ้ปากหมา"  คงไม่ต้องอธิบายสมญานามของมันนะครับ ว่าทำไมถึงมีชื่ออย่างนี้  ถ้าเป็นคนก็คงได้ชื่อว่าลูกอีช่างฟ้อง พักชมโฆษณาสักครู่แล้วติดตามตอนต่อไป จากคุณ : Otis - [ 2 ธ.ค. 48 11:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แหม....คุณกาสะลองบานแล้ว  ที่ผมเขียนไปว่าทหารไทยเบื่อหน้าอีแก่ที่บ้านเลยพร้อมใจกันให้ข้าศึกจับเป็นเชลย  ผมก็เขียนให้มันเว่อร์ ๆ ไปงั้นแหละ  ใครจะไปรู้ว่าเวลามันจับเอาไปเป็นเชลยแล้วมันจะยิงทิ้งตอนใหนก็ไม่รู้ โอกาสที่จะรอดกลับมาหาวัตถุโบราณที่บ้านตอนนั้นแทบจะเป็นศูนย์  ส่วนสภาพความเป็นอยู่ของเชลยศึกจะยากลำบากอย่างไรนั้น คงไม่สามารถบรรยายได้ เพราะผมยังไม่เคยถูกจับเป็นเชลย  วันหลังว่าง ๆ จะจุดธูปถามพวกที่เคยตกเป็นเชลยให้มันมาเล่าให้ฟัง  เพราะตอนนี้มันตายกันไปหลายคนแล้ว หรือจะให้มันไปเล่าให้คุณกาสะลองบานแล้วฟังที่บ้านก็ได้นะครับ ถ้าไม่กลัวจับไข้หัวโกร๋น อ่านที่ผมเล่าให้ฟังแล้วอย่าซีเรียสจริงจังมากนักนะครับ บางครั้งผมก็แต่งเติมสีสันเข้าไปบ้าง เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศ  ถ้าจะให้นั่งอ่านแบบตำราเรียนประสบการณ์จากการรบใน  รร.เสนาธิการ เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อหน่ายหรือนั่งหลับคาจอคอมพิวเตอร์กันหมดซะก่อน ทสพ.ที่อาสาสมัครเข้าไปรบในลาว (สมัยนั้นเราใช้รหัสประเทศลาวว่าประเทศที่สาม ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้ประเทศที่ 1, 2, 4 มันประเทศอะไรบ้าง)  ส่วนใหญ่เป็นคนอิสาน เท่าที่เคยสอบถามก็เนื่องจากอยู่บ้านเรามีรายได้น้อย ทำงานรับจ้างค่าแรงก็ถูก ทำเกษตรกรรมก็ไม่ค่อยได้ผลเนื่องจากสภาพความแห้งแล้งของพื้นที่ ขาดแคลนน้ำ และราคาผลผลิตก็ถูกกดราคาจากพ่อค้าคนกลาง  บางส่วนก็เป็นเด็กวัยรุ่นที่ตกงานเพื่อนฝูงชักชวนให้มาสมัครเป็น ทสพ.ก็เลยตามเพื่อนมา  นอกจากนี้ก็ยังมีพวกที่อยู่เมืองไทยไม่ได้ถ้าอยู่ก็ติดคุกหรือตายสถานเดียว  พวกนี้ก่อคดีแล้วหลบหนีอาญาแผ่นดินมา  ส่วน จนท.โครง ที่มาปฏิบัติงานราชการพิเศษ ณ ประเทศที่สาม (ภาษาราชการเขาเรียกอย่างนี้จริง ๆ) ไม่มีทางเลือกครับ  ผู้บังคับบัญชาสั่งให้มาก็ต้องมา ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นการก้าวสู่ประตูแห่งความตาย ที่มีโอกาสอยู่กับตายพอ ๆ กัน แต่ถ้ารอดกลับไปก็มีโอกาสลืมตาอ้าปากกับเงินเดือน, โบนัสเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ ปลดเปลื้องหนี้สินกันได้บ้าง  ก็เลยมีทั้งพวกที่สมัครใจมากับถูกบังคับให้มา จากคุณ : Otis - [ 2 ธ.ค. 48 11:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เอารูปมาลงให้ดูครับ อันนี้ ป 155 เทียบแล้วตัวเล็กดีแฮะ จากคุณ : ดิคดิค (Natt_ac121) - [ 2 ธ.ค. 48 11:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 42 รูปหายครับ เอาใหม่ 155 จากคุณ : Natt_ac121 - [ 2 ธ.ค. 48 11:46:33 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อีกตัว ร้อยห้า จากคุณ : Natt_ac121 - [ 2 ธ.ค. 48 11:47:02 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาลงชื่อรออ่าน ขอบคุณคุณ Otis  ที่มาแชร์ประสบการณ์ เมื่อกี้อ่านวิธีกินไวน์ที่อาจารย์สื่อฯมาเล่านี่ ผมเชือดคอตายดีกว่าครับอะไรมันจะยุ่งขาดนั้น(วะ) นั่งซดเบียร์อย่างเดิมดีกว่า(แต่แย่จังไม่หนาวแล้ว) เอารูปมาฝาก เครื่องC-123 ของอเมริกาในสนามบินล่องแจ้งปี 1970(เหมือน C-130 บ้านเราที่กำลังมีปัญหาเลย) ........... แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 48 17:34:09 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ryzon - [ 2 ธ.ค. 48 17:31:17 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มีคนหลวมตัวมาลงชื่อรออ่านด้วย....ยังงี้รับรองสู้ไม่ถอย ถ้ายังมีเรี่ยวแรงพิมพ์   ว่าจะพาข้ามไปฝั่งลาวก็ไม่ได้ไปสักที ไม่อยากลัดขั้นตอน เอาให้จบครบถ้วนกระบวนความดีกว่า  ก่อนที่จะถูกส่งไปปฏิบัติงานที่ล่องแจ้ง  ก็ต้องไปฝึกที่ค่ายน้ำพอง จ.ขอนแก่น ก่อน ส่วนระยะเวลาการฝึกคงจะประมาณ 2 เดือน มั้ง (คนแก่ความจำมักจะเลอะเลือนอย่างนี้แหละครับ อย่าถือสาเลย) ค่ายฝึกน้ำพองเป็นสนามบิน (จะเรียกว่าลับก็น่าจะได้) เพราะมีแต่เครื่องบินทหารอเมริกันมาใช้ในการลำเลียงอาวุธยุทโธปกรณ์ รวมทั้งการส่งเครื่องบินโจมตีไปทิ้งระเบิดทั้งในลาวและเวียตนาม  จะเห็นเครื่อง F 4   แฟนธอม บินขึ้นลงตลอดเวลา ส่วน B 52 คงใช้สนามบินอู่ตะเภาเป็นฐานปฏิบัติการ  มีนายทหารผู้เคยผ่านการรบในสมรภูมิล่องแจ้งมาแล้ว มาเล่าประสบการณ์ในการรบให้ฟัง เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติงานต่อไป  เครื่องแบบอันน่าภาคภูมิใจของพวกเราถูกถอดเก็บหมด  เอาเครื่องแบบ ทสพ.มาแจกให้ใส่แทน  เป็นชุดฝึกสีกากีแกมเขียว (ก็สีทหารบกนั่นแหละ) ไม่มีเครื่องหมายสังกัด ไม่มียศ ไม่มีชื่อ  กำลังพลที่เป็นนายทหารก็จะได้รับชื่อจัดตั้งใหม่แทนชื่อเดิม เช่น นายเอี่ยม นายเทพ  นายชัย ฯ ล ฯ  ส่วนชื่อ นายทักษิณ  นายชวน  นายสนธิ  ไม่ยักมีคนตั้ง หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกก็เตรียมการเดินทางเข้าสู่สมรภูมินรกเมืองล่องแจ้ง  พาหนะที่มารับเราเป็นเครื่องบินลำเลียงขนาดใหญ่ C 130 (คนละลำกับที่รับคณะแขกของญาตินักการเมืองบ้านเราไปเชียงใหม่นะครับ สาบานให้ก็ได้......เอ้า) ระหว่างเดินทางก็นั่งปลุกพระกันไป สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนตำบลใดอัญเชิญมาหมด  บางคนถึงกับติดสินบนสิ่งศักดิ์สิทธิ์อีก  รอดชีวิตกลับไปเลยต้องตระเวนส่งส่วย...เอ๊ย แก้บนกันเกือบรอบเมืองไทย ผมเคยขอดูเครื่องลางของขลัง จำพวกพระเครื่อง ตะกรุด ผ้าประเจียด ฯ ล ฯ ที่ลูกน้องเอาติดตัวมา  แล้วมาคำนวนดูคร่าว ๆ กองร้อยที่ผมอยู่ ถ้าเอาเครื่องลางของขลังมาจัดกำลังแบบทหารเป็น หมู่, หมวด, กองร้อย. กองพัน, กรม อาจจะได้ถึง 1 กองพลพระเครื่องเลยทีเดียว  แต่นั่นก็เป็นความเชื่อ ขวัญ กำลังใจ ของแต่ละบุคคล พาลัดฟ้าข้ามโขง จนเจ้านกยักษ์ C 130 ร่อนแตะรันเวย์สนามบินล่องแจ้งจนได้ ท่ามกลางความเสียวสยองว่าจะโดนต้อนรับจาก ปตอ.ขณะบินอยู่กลางหาว  ภารกิจของพวกเราเริ่มแล้ว เมื่อเท้าทั้งสองข้างสัมผัสผืนแผ่นดินอาณาจักรล้านช้าง  ราชอาณาจักรลาว คงต้องลาไปพักผ่อนชั่วคราว เพราะวันหยุดยาวลูก ๆ หลาน ๆ เขาจะพาไปเที่ยวพักผ่อนต่างจังหวัด  ถ้ากลับมาแล้วยังหลงห้องนี้ หาทางออกไม่ได้ก็คงจะต้องวนเวียนอยู่ที่นี่สักพัก  จนกว่าจะถูกขับไล่เพราะเบื่อรำคาญตาแก่ขี้บ่นคนนี้ จากคุณ : Otis - [ 2 ธ.ค. 48 18:45:36 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาอ่านด้วยความมึนงงค่ะ เจออาจารย์สื่อร่ายมนต์ซะหาทางออกไม่เจอ กรรมวิธีอะไรจะยุ่งยากขนาดนั้นคะ  เล่ายังไงก็คงไม่เก๊ตหรอค่ะ  ...อย่างนี้ ต้องสาธิตค่ะ... ต้องสาธิตเท่านั้น!! รับรองว่าจะนั่งร่ำนั่งเรียนด้วยความตั้งใจ มิให้เสียชื่ออาจาย์เด๊ดขาด พูดถึงกรรมวิธีการดื่มกินที่แสนจะง่ายดาย  ตามสไตล์วัยรุ่นบ้านเราอีกแบบนึง   คือช่วงนี้เป็นช่วงหน้าหนาว  ลานเบียร์ต่างก็พากันผุดเป็นดอกเห็ด  บังเอิญได้ไปทานข้าวกับครอบครัวที่ห้างโรบินสัน รัตนาธิเบต   แน่นอนว่าตรงลานกว้างหน้าห้าง นอกจากแผงลอยเปิดท้ายแล้ว  ก็ต้องเป็นลานเบียร์สินะ ถึงจะครบสูตร ตอนช่วงหัวค่ำก็ยังไม่เท่าไหร่  เพราะยังไม่มีดนตรีเล่น  แต่พอดึกหน่อย  กะลังจะเดินมาขึ้นรถ  ได้ยินเสียงเพลง พ่อแง่แม่งอน เวอร์ชั้น 2000 กำลังดังกระหึ่ม  ก็ให้นึกครึ้มไปกับเขาด้วย   แต่ก็ อะนะ..  ตอนนี้กะลังขมักขเม้น เรื่องกรรมวิธีการละเมียดะมุนรสชาดไวน์อยู่  ขืนแตกแถวไปนั่งลานเบียร์ตอนนี้ อาจารย์สื่อรู้เข้า จะค้อนเอาได้ โทษฐานที่ไม่ชวน  เอ้ย  ม่ายช่ายยย ... ท่านอุตสาห์ร่ายมนต์ให้อ่านเสียยาวยืด  ทำไม่เก๊ตเสียมั่ง ทีสอนเรื่อง ดู ดม ดื่ม ไวน์ละก็ ทำเป็นมึน!   ส่วนเรื่องเบียร์ยังไม่ทันสอนเลย จะล้ำหน้าอาจารย์เสียแล้วเหรอเนี่ย ดื่มเบียร์ไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพนะคะ  โดยเฉพาะท่านที่ สามสิบอัพแล้ว ห้ามเด็ดขาดค่ะ เดี๋ยวจะอยู่ไม่ถึงร้อยปี   พอเดินผ่านมาถึงด้านข้าง ที่ไม่ไกลจากโต๊ะซุ้มเบีร์สิงห์เท่าใดนัก  เรียกได้ว่า ยังอยู่ในบริเวณเดียวกันนั่นแหละ  แสงไฟก็จากซุ้มต้นไม้เดียวกัน ซึ่งติดซะสว่างไสวเหมือนไฟวันพ่อ  ส่วนดนตรี ก็ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งลานอยู่แล้ว เรียกว่าไม่ว่าอยู่มุมไหนก็ได้ยิน   เหลือบไปเห็นหนุ่มน้อยหน้ามลสองคน ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น  นั่งขัดสะมาส บนสนามหญ้า นั่งซดลีโอ สามขวดร้อยเป็นที่ม่วนซื่น โดยบ่ ได้สนใจว่า ใครจะว่าอย่างไร   ก็ทำไมละ ..ตูอยากจะนั่งดื่มตรงนี้นี่นา   เอ็งเปิดเพลงดังทำไมล่ะ  แสงสว่างนั่นก็เหมือนกัน  ใครบอกให้ติดซะสว่างขนาดนั้นหละ  ไม่ต้องจ่ายตังแพง  ข้าก็ได้บรรยากาศลานเบียร์เหมือนกันแหละเฟ้ย  ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหมือนเพลงลูกทุ่งของใครนะ ที่ร้องว่า "จะขี่ควายขี่เก่งก็เหมือนกัน ก็พระจันทร์ดวงเดียวกัน" นี่ก็เหมือนกัน   "จะดื่มลีโอ หรือสิงห์ ก็เหมือนกัน  ก็คือบุญรอด คื๊อกั๋น นั่นหละ...อย่าคิดมากกก ฮ่า ฮ่าฮ่า จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 2 ธ.ค. 48 21:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แหม..คุณ Otis เล่นทิ้งไปกลางคันอย่างนี้  คนอ่านรอกันแย่เลย  (บ่นเฉยๆนะคะ ตามประสาคนแก่เหมือนกัน) แต่ยังไงก็จะคอย ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 2 ธ.ค. 48 21:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ไม่แน่ใจว่า long weekend นี้ จะได้เข้ามาอ่านหรือเปล่า   แต่ก็ขอให้พี่ Otis  ไปเที่ยวพักผ่อนกับหลานๆให้มีความสุขนะคะ   แล้วอย่าลืม กลับมาเล่าเรื่องราวแห่งความหลังให้พวกเราฟังอีกนะคะ พูดถึงเรื่องเครื่งลางของขลัง  อันนี้น่าสนใจค่ะ   ไม่ทราบว่า เคยมีปาฏิหาริบ้างหรือเปล่านะคะ   ส่วนเรื่องที่ว่า จะจุดธูปอัญเชิญให้เหล่าทหารกล้า ผู้ที่มีประสบการณ์ตรงจากการถูกจับเป็นเชลยในลาว มาเล่าให้หนูฟังนั้น...  หนูไม่ฟังก็ได้ค่ะ ...   เพราะหนูไม่มีเครื่องลางของขลังอะไรกับเขาเลย   นี่ขนาดนั่งพิมพ์อยู่  ยังได้กลิ่นธูปลอยคลุ้งมาเลยค่ะ บรื๋ออออ  อะไรจะเฮี๊ยนขนาดนี้ค่ะ     หนูขอไปท่องนะโมสามจบนอนก่อนละคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 2 ธ.ค. 48 21:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สวัสดี ครับมารออ่านเหมือนกันครับ กับ พี่ Otis จากคุณ : toto1234 (toto1234) - [ 6 ธ.ค. 48 10:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 50 พอดี ไป อ่านเจอบทความ เกี่ยวกับ เต ซาว แปด (T-28) นะครับ เพราะ ก็เป็นส่วนหนึ่ง ในสงครามนี้ เหมือนกัน เห็นว่า บ้างครั้งต้องเปลี่ยน เครื่องหมาย กัน ระหว่าง ไทย - ลาว - เขมร กัน ยุ่งไป หมด แต่ ผม เกิดทัน ตอนที่สงคราม จบไปแล้ว แต่ ก็ ทันตอนสงคราม ปราม ผกค. ที่เห็นเครื่อง ติดพร้อม กันทั้งฝูง แล้ว แท็กซี่ออกไป ตอนเช้าๆๆ (คุณพ่อเป็นช่างนะครับ เลยได้ ดูใกล้ชิด ) ถ้าเครื่องรุ่นแรกๆๆ ไม่มีเก้าอี้ ดีดตัว นะครับ เห็น บอกว่า ต้องปีนมาที่ปีก หรือไม่ ก็ ต้อง บินหงายท้องแล้ว เปิด แคนน๊อปปี้ แล้วปลด เข็มขัด ออก แต่ นั้นต้องอยู่ในความสูง มากๆๆ แต่ นี่ ภาระกิจ สนับสนุน ภาคพื้นนั้น ถ้าโดนยิง ก็ แล้วแต่ ความสามารถ ในการลงอย่างเดียว นับถือ นักบิน มากนะครับ เพราะมันไม่ได้ ออกแบบมาเป็น เครื่องบินโจมตี แต่เป็นเครื่องบินฝึก หุๆๆ  ว่า มาซะยาว ลอง อ่านดู บทความนี้ ดู นะครับ  โทรจาน - บ่ - หย้าน - ไผ   โดย...พ.อ.อ.รัชต์  รัตนวิจารณ์ ....................ในช่วงสงครามปราบปรามผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ ตั้งแต่ปี 2507 - 2527...ถ้าจะไม่กล่าวถึง หรือไม่รู้จัก พระเอกผู้ไม่เคยเกรงกลัวใคร  ไปที่ไหนๆเขาได้ยินเสียงมาแต่ไกล  พระเอกของเรา T-28 D TROJAN เครื่องบินโจมตีแบบที่ 13 (บ.จฝ.13) ของกองทัพอากาศไทย คงจะถือว่าเชยจริงๆครับ                     ที-28 ดี/เอที-28 ดี  ดัดแปลงมาจาก  ที-28 เอ   ที่มีกำลังเครื่องยนต์ต่ำกว่าและโครงสร้างของ ปีกที่บรรทุกน้ำหนักได้น้อยกว่า ทอ.สหรัฐฯ มอบ    ที-28 เอ และ บี จาก ทร.สหรัฐฯ จำนวน กว่า 300  เครื่อง ให้ บริษัท นอร์ทอเมริกัน ดัดแปลง  เป็น   ที-28ดี  เพื่อใช้งานในแบบสงครามกองโจรหรือสงครามนอกแบบ และมอบให้ประเทศพันธมิตรใช้งาน..ในระหว่างปี 2500-2520 ในส่วนของ.กองทัพอากาศไทยได้รับมอบ เครื่องบินโจมตีแบบนี้รวมทั้งสิ้นจำนวน 120 เครื่อง แต่เป็นการทะยอยมอบให้ตั้งแต่ปี 2505 จนถึง 2519 โดยส่วนหนึ่งมีการมอบให้ทดแทนที่สูญเสียไปในระหว่างสงครามและการฝึกบิน แต่ก็มีบางส่วนที่กองทัพ สหรัฐฯ ขอคืนไปมอบให้ กองทัพอากาศลาว และ เขมร ในระหว่างสงครามภายในประเทศทั้งสอง   กองทัพ อากาศไทยบรรจุประจำการเครื่องบินเหล่านี้ทั้งหมดในช่วงแรกใน กองบิน 2 เมื่อ 13 ก.ค. 2505 เพื่อทดแทน แบร์แคท และ ที-6  ทั้ง 2 ฝูง  กำหนดชื่อเป็น  "บ.จฝ.๑๓"  โดยหมุนเวียนไปตาม  ฝูงบินและ กองบิน ตลอด จนฐานบินต่างๆ ในระหว่างสงครามเวียดนาม โดยเครื่องบินทั้งหมดมีสีแบบเดิมมาจากสหรัฐฯ สองสี คือ สีเนื้อ โลหะ ( ที่มีไม่กี่เครื่อง ) กับสี เทาขาวล้วนๆ  โดยทั้งหมดบรรจุในช่วงแรกที่กองบิน 2   ฝูงบิน  23  และ ฝูงบิน 22  ลพบุรี โดยเครื่องบินทั้งหมดบรรจุในฝูงบินต่างๆที่อยู่ในสายการบังคับบัญชาของ กองบิน 2 ขณะ นั้น ประกอบด้วย ฝูงบินที่ 221  ที่ฐานบินเชียงใหม่  และ ฐานบินเชียงราย    ฝูงบินที่ 222 ที่ฐานบินอุบล   ฝูงบินที่ 223  ที่ฐานบินอุดร   และที่เหลือบรรจุที่ฝูงบินที่ 224 ปฏิบัติงานอยู่ที่โคกกระเทียม  ฝูงบินละ 6-8 เครื่อง โดยมีเจ้าหน้าที่นักบินและช่างหมุนเวียนไปลงทุกฐานบินๆละ 6-12 เดือน   ในช่วงแรกเครื่องบินเหล่า นี้ไม่มีเครื่องหมายอะไร ภายหลังมีการเขียนเครื่องหมายอาร์มกองบินยุทธการ ( รูปพระขรรค์) ที่แพนหางทั้ง สองข้างเข้าไป  แต่ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อเครื่องบินเหล่านี้มาลงที่สนามบินลพบุรี เพื่อเข้าร่วมการซ้อมและงานแข่ง ขันการใช้อาวุธทางอากาศที่สนามใช้อาวุธชัยบาดาล  เครื่องบินทั้งสี่ฝูงจอดเต็มสนามบินลพบุรี   เกิดการสับสน ว่าเป็นเครื่องของฝูงไหนเพราะการแข่งขันนั้นไม่เพียงแต่ให้คะแนนใช้อาวุธเก่งดีเท่านั้น  ด้านช่างก็มีการแข่ง ในด้านการบำรุงรักษาเครื่องด้วย    เครื่องบินเหล่านี้จริงๆแล้วทั้งหมดก็สังกัด  กองบิน 2 ฝูงบิน 22  ที่ส่งหมุน เวียนกันไปยังฐานบินต่างๆ  ที่บางครั้งเดือนนี้บินอยู่ฝูง 223 อุดร แต่พอเข้าซ่อมที่ลพบุรี  เดือนถัดมาก็กลับออก ไปอยู่ที่ฝูงบิน 221 เชียงใหม่ แทน ก็ได้เมื่อขาดแคลนเครื่องบิน    ช่วงนั้นถ้าจะมาเขียนเครื่องหมายใส่ให้ต่าง กันก็คงจะวุ่นวายกับการลบเขียนเขียนลบอยู่อย่างนี้  ไร้สาระ เปล่าๆ เพราะช่วงนั้นกำลังมีสงครามทั้งในและ นอกประเทศ จากคุณ : toto1234 (toto1234) - [ 6 ธ.ค. 48 10:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เพี้ยง อย่าให้คุณ Otis ถอดใจหนีหายไปไหนเลย อยู่เป็นร่มโพธิร่มไทรให้คนขี้เกียจอย่างผมหน่อยเถอะ เรื่อง T28 เป็นเครื่องนำร่องชี้เป้านี่ผมแปลออกมาจากหนังสือของลาวครับ ไม่แน่ใจว่าเขาเข้าใจผิดหรือผมแปลผิด  แต่จำได้ว่าตะหงิดเหมือนกัน เขาพยายามบอกว่า "ทหารเลวรับจ้างไทย" (ใช้คำนี้ทุกครั้งที่เรียกทหารไทย) เป็นผู้ขับเครื่อง เตซาวแปด (ภาษาฝรั่งเศสบวกลาว) เพื่อชี้เป้าให้เครื่องบิน เอฟ 105 มาทิ้งระเบิด คำในภาษาลาวนี่อ่านแล้วปวดหัวครับ  คำไทยแต่ใส่ ค.ศ.ไม่ใช่ พ.ศ. คำอังกฤษ เขียนแบบอังกฤษ แต่ออกเสียงแบบฝรั่งเศส ทีแรกผมอ่านชื่อกรม กอง ของทหารฝ่ายเมกา ยังงเต๊ก อะไรฟะ เดเบ มาเจอคุณ Otis ถึงได้รู้ว่า เขาเอาตัวอักษรภาษาอังกฤษนำหน้าหน่วย แต่ทางลาวเขาอ่านออกเสียงแบบฝรั่งเศสนะเอง รออ่านอยู่นะครับคุณ Otis เรื่องไวน์ที่เขียนนั่นแค่ครูพักลักจำครับ ของจริงยังมีอีกกองพะเนิน เพราะยังงี้แหละครับ มันถึงได้เป็นเครื่องดื่มที่มีราคาแพง เพราะมันมีทั้งศิลปและวัฒนธรรมรวมเข้าไปด้วย ไม่ใช่น้ำองุ่นหมักธรรมดา ส่วนเรื่องสาโทเมืองหมอแคน เดี๋ยวจะกลายเป็นเหมารวม  มันคงเป็นเฉพาะแก้วที่ผมกินแหละครับ เพราะกินอยู่แก้วเดียว  ท่าไอ้เจ้าลูกน้องผมมันคงเคืองที่ผมไม่รินไวน์ให้มัน เลยส่งสาโทให้ผมกินแทน ก็แหม มันกระดกคาร์บเนต์ โซวิลยองจากบอร์กโด รวดเดียวเกลี้ยงแก้ว ยังกะเหล้าดองยาเสือสิบเอ็ดตัวน้อย ก็เลยไล่ให้มันไปซดลีโอซะเลยหมดเรื่องหมดราว จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 6 ธ.ค. 48 10:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ต่อนะครับ ขอโทษทีนะครับ รู้สึกจะโพส ไม่ผ่าน ลองตามไป อ่าน ต่อที่ลิงค์ นี้ได้ นะครับ http://www.wing23.rtaf.mi.th/factual/factual_2507.htm จากคุณ : Trojan (toto1234) - [ 6 ธ.ค. 48 10:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มีกองเชียร์เยอะแยะอย่างนี้ คงไม่ถอดใจหนีหายไปใหนหรอกครับคุณสื่อศิลป แต่บางครั้งสังขารมันไม่เอื้ออำนวยก็หยุดพักผ่อนบ้างเล็กน้อย  พอมีเรี่ยวแรงก็กลับมาสู้ต่อ พอก้าวลงจากเจ้านกยักษ์ C130 ของสายการบินมรณะ (เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังว่าทำไมถึงเรียกว่าสายการบินมรณะ) มองเห็นสนามบินล่องแจ้งที่เป็นสนามบินเล็ก ๆ บินขึ้นลงได้ทางเดียว เพราะอีกด้านเป็นเขาหินปูนสูงชันตั้งตะหง่านขวางอยู่  นักบินที่เอาเครื่องลงต้องฝีมือระดับพระกาฬจริง ๆ เพราะถ้าลงไม่ได้หมดโอกาสที่จะเอาเครื่องบินวนกลับมาลงอีกรอบแน่  รันเวย์ก็สั้นกว่าจะดึงเครื่องขึ้นได้แต่ละครั้งต้องวิ่งกันเกือบสุดรันเวย์     บริเวณลานจอดเครื่องบินเห็น T 28 จอดอยู่ 4-5 เครื่อง  สอบถามเจ้าหน้าที่ของ ฉก.สิงหะ ที่มาอำนวยความสะดวกในการเคลื่อนย้าย เขาบอกว่า T 28  ชุดนี้บินโดยนักบินม้ง ซึ่งอยู่ใต้การบังคับบัญชาของนายพลวังเปา ภายหลังผมมีโอกาสได้เห็นฝีมือของนักบินเหล่านี้ นำ T28 แลนดิ้งลงสนามบินโดยกางล้อได้ข้างเดียวเอาปีกอีกข้างไถสนามบิน แต่ก็โชคดีเครื่องไม่ระเบิดไฟใหม้เสียก่อน ทราบภายหลังว่าถูกยิงในขณะโจมตีทิ้งระเบิดใส่ฐานข้าศึกบริเวณฐานล้อทำให้กางล้อไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 48 14:57:01 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 48 14:15:15 จากคุณ : Otis - [ 6 ธ.ค. 48 14:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาว่ากันต่อถึงสายการบินมรณะที่ติดค้างไว้  เครื่องบินลำเลียง ไม่ว่าจะเป็น C 130 (ทสพ.เรียกกันว่าไอ้หมู เพราะลำตัวอ้วน กินจุ คือบรรทุกได้มาก) C 123 หรือเครื่องบินลำเลียงขนาดเล็ก 2 เครื่องยนต์  ฮ.ทุกชนิดที่ใช้ขนส่งกำลังพลหรืออาวุธยุทโธปกรณ์  ที่บริเวณลำตัวจะมีชื่อติดไว้ทุกลำว่า Air America เหมือนในหนังฝรั่งที่เข้ามาฉายในเมืองไทยเลย  นักบินของสายการบิน Air America ก็มีหลายชาติหลายภาษา เท่าที่เคยเห็นก็มีอเมริกัน ทั้งผิวขาวและผิวดำนักบินไทยก็มีไม่น้อยในสายการบินมรณะนี้  โดยเฉพาะนักบิน ฮ. ผู้โดยสารที่จะเดินทางกับสายการบินนี้ ถ้าจะให้ดีควรทำพินัยกรรมไว้ซะก่อน  เพราะในขณะเดินทางท่านอาจจะได้รับกระสุน ปตอ.เป็นของแถมจากโปรโมชั่นพิเศษของทหารลาวแดง  ซึ่งมีผู้ได้รับแจ๊คพอตนี้บ่อยครั้งโดยเฉพาะผู้ที่เดินทางโดย ฮ.ของสายการบินนี้  ถึงแม้การเดินทางจะไม่เสียค่าโดยสาร ค่าธรรมเนียมสนามบิน แต่ก็ไม่ค่อยมีคนอยากเป็นผู้โดยสาร  ด้วยความจำเป็นที่ในพื้นที่ล่องแจ้งไม่มีถนนเชื่อมต่อระหว่างตัวเมืองไปยังฐานปฏิบัติการได้ จึงต้องอาศัยการเดินทางด้วย ฮ.อย่างเดียว  ผู้เป็นเจ้าของสายการบินนี้คาดว่าจะเป็น CIA เจ้าเก่า ถ้าจะเปรียบเทียบนักบินของ Air America ที่บินในลาว กับนักบินไทยที่สนับสนุนการรบในประเทศ  ความกล้าหาญเด็ดเดี่ยว ยอมเสี่ยงภยันตราย เพื่อให้ภารกิจลุล่วง นักบินไทยเราเป็นต่อหลายขุมนัก  หลายครั้งที่มีผู้บาดเจ็บในสนามรบ นักบิน ฮ.ไทยจะพยายามทุกวิถีทางเข้าไปนำเอาผู้บาดเจ็บออกมาให้การรักษาพยาบาลจนสุดความสามารถ  แต่สำหรับนักบิน Air America ถ้ายังไม่สิ้นเสียงปืน ไม่มีวันที่จะเสี่ยงบินเข้าไปรับคนเจ็บเด็ดขาด เว้นแต่ ฮ.ตัวนั้นจะบินโดยนักบินไทย และผู้ได้รับบาดเจ็บเป็นคนไทย ด้วยสายเลือดของความเป็นไทยด้วยกันความช่วยเหลือก็มีโอกาสเกิดขึ้นได้สูง  ก็เลยถือโอกาสนี้คารวะความมีน้ำใจของนักบินไทยแห่ง Air America มา ณ โอกาสนี้  หลายสิบปีที่ผ่านมาไม่เคยลืมน้ำใจของพวกท่านเลย จากคุณ : Otis - [ 6 ธ.ค. 48 14:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เยี่ยมครับคุณ Otis เล่าบรรยากาศแบบนี้แหละที่ฝันเอาไว้จริง ๆ เรื่องพวกนี้ถ้าหาจากหนังสือ มันจะได้ข้อเท็จจริง ประเภทนโยบายทางการเมืองหรือการจัดกำลังรบ แต่ผมว่านั่นมันไม่ใช่ อารมณ์ของสนามรบต่างหากที่น่าสนใจ  ผมว่าหลายคนอยากจะทราบว่า ผู้ชายคนนึงยามที่ต้องถือปืนอยู่ในมือแล้วหมอบรอเวลาที่ผู้ชายอีกคนนึงจะคืบคลานยเข้ามาเข่นฆ่ากัน มันประมาณไหน โดยเฉพาะบรรยากาศของนักรบนิรนามที่ถึงตายก็ไม่ได้ประดับเกียรติ มันยิ่งกว่านิยายนะ ผมเคยถามบรรยากาศการสู้รบจริง ๆ กับรุ่นพี่ที่เขาเป็นทหาร ตอนนั้นบรรยากาศด้านชายแดนพม่าไม่ค่อยดี  เขาเล่าว่า หน่วยของเขาได้ปะทะกับทหารพม่าอยู่ครังนึง และเป็นครั้งแรกหลังจากที่เขาจบจาก รร.นายร้อยมา เพราะเมื่อก่อนเป็นนายทหารหลังยุคสงครามเย็น มันมีแต่ฝึกกะเที่ยว ตอนออกรบเมื่อนาทีลั่นไกเกิดขึ้น เขาบอกว่า ด้วยสปิริตของนายทหาร ผู้นำหน่วย ก็เลยพยายามออกหน้าในการรบ แต่โดนจ่ากองร้อยดึงไว้ บอกว่า ผู้กองไม่ต้องพิสูจน์ตัวเองหรอก แกบอกว่า ตอนยิงกันเสร็จ เดินลลงเขากลับฐาน แกร้องไห้เลย  เพราะกดดันมาก พึ่งเคยปะทะครั้งแรก แม้ว่าจะเป็นทหารมาหลายปีแล้วก็ตาม บรรยากาศแบบนี้แหละครับที่หาไม่ได้จากหนังสื่อวิชาการ  เรื่องของพลทหารที่ไม่มีใครอยากรู้จักชื่อ แต่อยากให้ไปตายก่อนคนอื่น  เรื่องของคนที่หวังจะมาแสวงโชคจากสงคราม แค่ได้กลับบ้านแบบบรรจุปี๊บ หรือแม้กระทั่งทหารลาวซ้ายที่รบเพื่ออุดมการณ์และปลดปล่อยประเทศตัวเอง  ที่หากย้อนนึกว่าหากสยามมิได้รอดพ้นคมเขี้ยวของจักวรรดิ์ในสมัยนั้น  รุ่นพ่อรุ่นแม่เราก็คงต้องจับปืนรบกับไอ้กันเหมือนกันแหละ ลุยเลยครับคุณ Otis ผมเชียร์แหลก แถมเชิญล่วงหน้าแบบถือวิสาสะล้วงไวน์เจ๊วิฯมาเลี้ยงก่อนเลยว่า วันไหนคุณเจ๊ ฯปิ๊กบ้านจากเมกา ต้องขอเชิญคุณ Otis มาร่วมวงสนทนาประสบการณ์กันแบบสด ๆ แล้วจะได้เชิญสมาชิกประเภทริงไซด์ไปนั่งฟังให้น้ำลายหยดติ๋ง ๆ เลย จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 6 ธ.ค. 48 16:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เรื่องฝั่งไทยให้ป๋า Otis ท่านว่าไปแล้วกันนะครับ ส่วนผมก็ขอปักหลักที่ฝั่งลาวเขาแล้วกัน ทางด้านการรบ ฝ่ายขบวนการประเทดลาวหรือลาวฝ่ายซ้าย ผนวกกับกองกำลังเวียดมินต์ ได้รับชัยชนะในหลายสมรภูมิ  ซึ่งก็น่าสงสัยเหมือนกันว่า อเมริกาจริงใจกับการสนับสนุนการรบในลาวมากน้อยแค่ไหน หรือแค่ต้องการดึงพวกเวียดมินต์เอาไว้ในลาวเท่านั้น ทางด้านการเมือง ขบวนการประเทดลาวก็รุกใหญ่ได้เช่นเดียวกัน  เมื่อมีการปเปิดประชุมผู้แทนพรรคจากทั่วประเทศของพรรคประชาชนลาวครั้งที่ 2 อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 3/2/1972 ที่เมืองเวียงไช ซึ่งเป็นที่ตั้งของศูนย์กลางพรรคและที่อยู่ของบรรดาผู้นำพรรคที่ได้เจาะเป็นถ้าเอาไว้  ทุกวันนี้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญอีกแห่งของลาวไปแล้ว ผลการประชุมพรรคครั้งที่ 2 ได้ข้อมสรุปว่า จะต้องเร่งการประติวัติชาติ ประชาธิปไตย ประชาชน ในขอบเขตทั่วประเทศ ตระเตรียมทุกเงื่อนไขที่จำเป็นเพื่อก้าวขึ้นสู่ระบอบสังคมนิยม โดยไม่ผ่านเส้นทางขยายตัวของระบอบทุนนิยม สร้างประเทศลาวสันติภาพ เอกราช ประชาธิปไตย เอกภาพและวัฒนาถาวร.... กองประชุมยังได้ยกให้เห็นแจ้งหน้าที่ จุดหมายและวิธีการต่อสู้ในเขตปลดปล่อยและเขตศัตรูควบคุมชั่วคราว พร้อมทั้งได้คัดเลือกคณะบริหารศูนย์กลางพรรค ซึ่งมีกรรมการสมทบ 23 ท่าน และกรรมการสำรอง 6 ท่าน นนั้นกองประชุมได้เลือกท่า่นไกสอน พมวิหาน เป็นเลขาธิการใหญ่ กองประชุมได้เปลี่ยนชื่อพรรคประชาชนลาว มาเป็นพรรคประชาชนประติวัติลาว กองประชุมใหญ่ครั้งที่ 2 ของพรรค ได้เป็นขีดหมายแห่งการก้าวขยายตัวอย่างก้าวกระโดดของการประติวัดเรา จากคุณ : พมวิหาน (สื่อศิลป) - [ 6 ธ.ค. 48 18:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มารอฟัง พี่ OTIS อยู่ครับ จากคุณ : paru - [ 6 ธ.ค. 48 18:38:19 A:58.136.85.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 ของเก่ามาเล่าใหม่ รูปเครื่องบิน T-28 ของฝ่ายราชอาณาจักรลาว(ฝ่ายขวา)จอดที่ไหนไม่รู้ ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ryzon - [ 6 ธ.ค. 48 19:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 59 นักบินม้งที่ ซีไอเอเอามาฝึก ......หมาหอน จากคุณ : ryzon - [ 6 ธ.ค. 48 19:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ตั้งใจไว้แล้วเหมือนกัน ว่าจะเขียนอย่างที่คุณสื่อศิลปว่า  เพราะเป็นการเล่าสู่กันฟังถึงประสบการณ์ในการรบ  ไม่ใช่การเขียนตำราหรือบันทึกเอกสารประวัติศาสตร์สงคราม  เอกสารประเภทนั้นพอหาได้ทั่ว ๆ ไป คงไม่จำเป็นต้องมานั่งบันทึกกันอีก แต่ข้อเท็จจริงก็ขึ้นอยู่กับว่าคู่กรณีฝ่ายใดเป็นผู้บันทึก ถ้าเอามาเปรียบเทียบกันทั้งสองฝ่ายรับรองไม่ตรงกันแน่ มาถึงล่องแจ้งแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ขึ้นฐานปฏิบัติการสักที  ระหว่างรอก็เลยเดินไปดูตลาดเมืองล่องแจ้งที่อยู่ใกล้ ๆ สนามบิน  สภาพบ้านเรือนราษฎรเห็นแล้วน่าหดหู่ใจ หลังคาสังกะสีแต่ละบ้านมีร่องรอยสะเก็ดระเบิดจากกระสุนปืนใหญ่ที่ลาวฝ่ายซ้ายส่งมาถล่มเมืองล่องแจ้งเป็นรูพรุนไปหมด  ร้านค้าในตลาดเป็นห้องแถวไม้ปลูกแบบเพิงหมาแหงน แต่สินค้าที่นำมาวางขายกลับน่าสนใจ เพราะส่วนใหญ่เป็นสินค้าจากประเทศจีนและประเทศไทย  ทั้งเครื่องอุปโภคบริโภค และสินค้าประเภทฟุ่มเฟือย เช่น น้ำหอมยี่ห้อหรู ๆ ต่าง ๆ ไม่รู้ว่าของจริงหรือปลอมเพราะไม่เคยซื้อ  น่าจะเป็นสินค้าที่เอามาขายให้กับทหารไทยโดยเฉพาะ  ที่น่าสนใจอีกอย่างคือกัญชาแห้ง เขาเอามามัดเป็นกำเล็ก ๆ วางขายอย่างเปิดเผย ราคามัดละ 200 กีบ (เทียบกับเงินไทยขณะนั้น 5 บาท) พวกอาหารการกินก็มีไม่มากนัก นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมเข้าไปในตลาดล่องแจ้ง  เพราะถ้าต้องการเรื่องอาหารการกินจะมีร้านค้าเล็ก ๆ ที่ให้บริการใกล้ ๆ ที่พักส่วนหลังของกองพันต่าง ๆ อยู่  แต่ราคาก็ค่อนข้างแพงสักหน่อย เคยคุยกับทหารลาวและราษฎรในพื้นที่  เขาคุ้นเคยกับทหารไทย  และมองทหารไทยเหมือนกับคนไทยมองทหารจีไอ ที่เข้ามาตั้งฐานบินในประเทศไทย  ว่าใช้เงินฟุ่มเฟือยกับการ ดื่ม กิน ผู้หญิง ทั้ง ๆ ที่ ทสพ.ได้รับเงินเดือนที่จ่ายให้ในประเทศลาวแค่เดือนละ 300 บาท ส่วนที่เหลือจะถูกส่งกลับบ้านหมด  แต่ก็ยังมีพวกหัวใสโดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าหน้าที่การเงินของหน่วย  รับซื้อเงินเดือนของ ทสพ.โดยจ่ายให้เป็นเงินสดทั้งหมด แต่ก็หักเปอร์เซ็นต์ตามแต่จะตกลงกัน  ส่วนเงินที่จะต้องส่งกลับแทนที่จะส่งไปให้ลูกเมียของ ทสพ.ก็ส่งไปให้ลูกเมียของเจ้าหน้าที่การเงินนั้นแทน  ทำให้ ทสพ.บางคนเมื่อจบภารกิจกลับบ้านแทบจะไม่มีอะไรเหลือเลย นอกจากเงินโบนัสที่ได้รับครั้งสุดท้าย 8,000 บาท เท่านั้น  ผลประโยชน์ ความโลภ และการเอารัดเอาเปรียบกันมีทุกแห่งหน ไม่เว้นแม้แต่ในสนามรบที่ต้องเอาชีวิตเลือดเนื้อแลกเป็นเงิน เพื่อยังชีพให้กับครอบครัวที่ตั้งหน้าตั้งตารอ เฮ้อ.......คิดแล้วเศร้าใจ จากคุณ : Otis - [ 6 ธ.ค. 48 20:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านที่พี่ Otis  เขียนเล่าถึงความรู้สึกที่เคยประสบมาแล้ว รู้สึกหดหู่ด้วยจริงๆค่ะ   แต่อะไรที่ผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถิดค่ะ  อย่างน้อยเราก็รู้อยู่ว่า การเอาเปรียบ มันเกิดขึ้นได้ในทุกสถานการณ์  เพียงแต่เราไม่เอาเปรียบใคร ก็เป็นพอ   เอ...แล้วที่หนูมานั่งอ่านเอ๊า อ่านเอาแต่ฝ่ายเดียวอย่างนี้  ถือว่าเอาเปรียบกันหรือเปล่าคะ คงไม่ล่ะนะคะ  เพราะหนูไม่ทีประสบการณ์อย่างว่า ที่จะเอามาเล่าสู่กันฟัง เพราะถึงเล่าก็ไม่สนุก  สู้นั่งอ่าน  แล้วคอยเก็บมุขดีกว่า  สนุกกว่าตั้งเยอะ  อิ อิ อิ อ่านข้างบน แล้วเจอช่วงที่พี่เล่าว่า   นักบินไทยที่บินกับ แอร์ อเมริกา  ต่างก็มีน้ำใจกว่านักบินชาวอเมริกัน หมายความว่า  พี่เคยเจอช่วงที่อยู่ในสนารบ  แล้วรอคอยว่า เมื่อไหร่จะได้ยินเสียง ฮ. บินมารับใช่ไหมคะ ฮ . เขาจะรู้ได้ยังไงคะ   ว่าเราต้องการความช่วยเหลือ  ทหารภาคพื้นดิน  มีวิธีติดต่อสื่อสาร กับพวกขับ ฮ.ได้อย่างไร และเวลานั้น  ที่พวกพี่ต้องการความช่วยเหลือ  และได้ยินเสีย ฮ. บินมาแต่ไกล  พวกพี่รู้สึกอย่างไรคะ?   และถ้าได้ยินแล้ว  แต่ค่อยๆ  บินห่างออกไป  ตรงนี้ล่ะคะ พวกพี่ รู้สึกกันอย่างไรคะ? ฉากแบบนี้ เคยดูในหนังค่ะ  แต่ไม่เคยคุยกับคนที่เคยผ่านเหตุการณ์นั้นมาด้วยตัวเอง  อยากรู้จริงๆค่ะว่าจะเหมือนในหนังหรือเปล่า ตลอดระยะเวลที่พี่ไปรบในลาว  พี่เจอเหตุการณ์แบบนี้กี่ครั้งค่ะ  ทำไมถึงต้องตกอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้   ถามแค่นี้ก่อนนะคะ   หนูกลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องเศร้าไปน่ะค่ะ  หากพี่ยังไม่อยากเล่า  ก็ข้ามๆไปก็ได้นะคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 6 ธ.ค. 48 20:55:58 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หลังจากรอ ฮ.ของสายการบินมรณะนานพอสมควรก็ได้เวลาขึ้นบนฐานปฏิบัติการสักที  ใช้เวลาบินประมาณ 15 นาฑีก็ถึง  สภาพฐานที่เห็นเป็นฐานเก่า กลางฐานมีหลุมขนาดใหญ่คาดว่าคงจะเกิดจากการปูพรมของ B 52 หลังจากจัดกำลังเข้าประจำที่ ซ่อมแซมเบิมที่พัก และคูเหรดที่ชำรุดทรุดโทรมแล้ว ก็มานั่งรอคำสั่งปฏิบัติจากหน่วยเหนือ  และก็นั่งภาวนาอย่าให้ข้าศึกรู้ว่าเรามาตั้งฐานอยู่ที่นี่แล้วส่งลูกยาวมาทักทาย (ลูกยาวในความหมายของ ทสพ.คือกระสุนปืนใหญ่นะครับ) ทำความเข้าใจกับท่านที่หลวมตัวเข้ามาฟังผมเล่าสักหน่อย  คำว่าเบิมคือหลุมที่ขุดในลักษณะสี่เหลี่ยมพอจะซุกหัวนอนได้สองคน  ด้านบนก็เอาไม้ท่อนค่อนข้างใหญ่หน่อยมาพาด แล้วเอากระสอบทรายบรรจุดินมาวางทับไว้ เพื่อป้องกันสะเก็ดระเบิดจากกระสุนปืนใหญ่ชนวนแตกอากาศ แต่ถ้าใครโชคดีโดนแจ๊คพอตลูกยาวชนวนกระทบแตกลงกลางเบิมก็เสร็จทุกราย  บนกระสอบทรายก็เอาผ้ายางกันฝนปูทับก่อนจะเอาดินกลบอีกครั้ง  ส่วนคูเหรดก็ขุดเป็นร่องยาวเพื่อใช้เดินติดต่อกันได้รอบฐาน  เอาแค่คร่าว ๆ พอนะครับ  เดี๋ยวจะกลายเป็นเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนซะเปล่า ๆ นอนอยู่เย็นเป็นสุขซะหลายวัน  หน่วยเหนือคงลืมว่าส่งเราขึ้นมาแล้วเลยยังไม่ได้สั่งการให้ทำอะไรนอกจากให้ยึดพื้นที่กับปรับปรุงฐานให้แข็งแรงขึ้น   ข้าศึกก็สงสัยเมาเหล้ากงสะเด็นกันอยู่ (เหล้ากงสะเด็นเป็นเหล้าเถื่อนดองสมุนไพรชนิดหนึ่งของลาว ดีกรีก็คงจะแรงน่าดูเห็น ทสพ.กินกันทีไรเมาหัวทิ่มหัวตำกันทุกที) ถึงไม่ยอมมาต้อนรับหรือเยี่ยมเยียนเรามั่ง  หรือไม่งั้นก็คงเป็นเพราะกระสุนลูกยาวหมดไม่มีตังค์ซื้อเลยเงียบหายไป ไม่เห็นเป็นอย่างที่เคยฟังมาจากค่ายน้ำพองเลย ที่ให้ระวังลูกยาวของข้าศึกให้ดี ความประมาทอยู่ที่ใหน ความหายนะอยู่ที่นั่น นรกมาเยือนจนได้ ข้าศึกตัวจริงของผมมาแล้ว  เสียงเรียกคุณย่าครับอยากเล่นเกมส์ดังมาเจื้อยแจ้ว  คงต้องหยุดก่อนเกิดสงครามในบ้าน  โธ่เอ๊ย....ข้าศึกมามากขนาดใหนผมไม่เคยกล้ว  ถ้าจะกลัวเมียสักคนจะเป็นไรไป จากคุณ : Otis - [ 6 ธ.ค. 48 20:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เล่าเรื่องแบบนี้  ถูกใจน้องริวเขาล่ะ   ทีนี้คงหารูปเครื่องบินแปลกๆมาโพสต์เล่นกันเป็นที่สนุกสนานละซิ  แต่ก็ ok นะคะ  คนที่ไม่เคยเห็นจะได้นึกภาพออกว่า เจ้าหมูตอน หน้าตาเป็นอย่างไร แต่ เต ซาวแปด  ไม่ใช่หมูตอนนี่นา  เห็นตัวอ้วนๆเหมือนกัน  พวกเขาเข้าใจตั้งชื่อกันเนาะ  ตอนที่แล้ว พี่ Otis บอกว่ามีอยู่อันนึงเขาเรียกกันว่า "ลูกอีช่างฟ้อง" ฟังแล้วเห็นภาพความคับแค้นใจของพี่เขาเลย ถ้าจะขออนุญาติซักถามเรื่องไวน์ต่ออีกสักกะนิ๊ดดด จะเป็นไรไหมคะ เกรงใจผู้อ่านท่านอื่นจังเลยค่ะ  ที่มาใช้เนื้อที่กระทู้ถามเรื่องส่วนตัว (แต่ก็จะถามอ่ะนะ) จากที่อ่านมา คุณสื่อศิลปบอกว่า  เวลาที่คว้าขวดไวน์มาอ่านดูฉลากตามกรรมวิธีที่ท่านได้อธิบายไว้  ให้ดูยี่ห้อ (จะรู้ได้งัยว่ายี่ไหนดี หรือไม่ดี ) ตามด้วยชื่อชื่อพันธ์องุ่น(ชีราส หรือ ปิโนต์ นัวร์ มีอย่างอื่นอีกไหมคะ)  แล้วตามด้วยแหล่งปลูกเหรอค่ะ  (ที่ขึ้นต้นด้วย ชาโตว์  บอร์กโด   หรือ เบอร์กันดี ใช่ป่าว)   และต่อมา ให้ดูปี...  ปีอะไรค่ะ  ปีที่ปลูก  ปีที่หมักบ่ม  และถ้าเป็นปีที่เกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์ เช่น ปีที่ เคเนดี ถูกลอบสังหาร  ไวน์จะมีราคาแพงขึ้นเหรือคะ ทำไมเป็นเช่นนั้นคะ เมื่ออ่านดูยี่ห้อ  ดูพันธ์  ดูปีแล้ว   ถึงแม้จะเป็นพันธ์เดียวกัน ปีเดียวกัน   ราคาก็อาจแตกกต่างกันได้ใช่ไหมค่ะ เห็นคุณสื่อบอกว่า  ถ้าดมแล้วไวน์มีกลิ่นหอมเหมือนเดินอยู่ในสวนดอกไม้นานาพรรณ ราคาเมืองไทยต้องหมื่นขึ้น  ถ้าเจอถูกกว่านี้  แสดงว่าถูกหวย  ...หมายความว่า มีใช่ไหมคะ  แต่น้อย   หรือเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีของแบบที่ว่า ในราคาต่ำกว่าหมื่น   ถ้าเจอ ก็แสดงว่าถูกหวย  คือ ถูกหลอกงั้นล่ะสิ แล้วไอ้คำว่า คาร์บเนต์ โซวิลยอง  กับคำว่า เมโล  มันคืออะไรกันแน่  ชื่อยี่ห้อ   ชื่อพันธ์   หรือชื่ออะไร เห็นพูดกันจัง เฮ้อออ.........กว่าจะได้ลิ้มรสแต่ละจิบ  ช่างยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิ๊นนน  จนบรรดาคอลูกทุ่งทั้งหลายคงอยากบอกว่า.. พี่คับ  ถ้าลำบากนัก ก็อย่าพยายามเลยคับ    มาจิบสาโทบ้านผมเหอะ รับรองว่า ม่วนซื่นครือกั๋น เออ...ก็จริงของน้องเขานะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 6 ธ.ค. 48 21:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณ Otis  ฮอลำที่ว่าหน้าตาอย่างนี้หรือเปล่าครับ ไปค้นเจอมานะครับ อ้อ อาจารย์สื่อฯครับ เพื่อนผมแนะนำมาว่ามีลานเบียร์เปิดใหม่ตรงสโมสรทหารบก ตรงถนนวิภาวดี เยื้องๆหอการค้าฯ เค้าว่าเวิร์ค น่าไปลอง ผมจะไปเซอร์เวย์ให้ก่อนแล้วจะมาเล่าให้ฟังนะครับ ตอนนี้เริ่มเย็น(เพราะฝน)อีกแล้ว ทุกท่านรักษาสุขภาพกันนะครับ อิอิ..... จากคุณ : ryzon - [ 6 ธ.ค. 48 21:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 65 โพสต์เสร์จ  กะว่าจะเข้านอน เก็บแรงไว้วันพรุ่งนี้   พอดีออนไลน์พร้อมกับพี่ Otis  อ่านมาเจอโพสต์สุดท้ายในวันนี้ของพี่เขา  ถึงกับขำกลิ้ง ทีแรกนึกว่า พี่เขาเจอข้าศึกที่ไหนเข้าจู่โจมค่ายยามเผลอ  ที่ไหนได้  เจอข้าศึกที่ไม่มีทางสู้นี่เอง  อย่างนี้เรียกว่า ต้องยอมแพ้ ตั้งแต่ยังไม่เข้าสนารบเลยค่ะ อิ อิ อิ พรุ่งนี้ มาเล่าให้หนูฟังบ้างนะคะ  ว่ากลยุทธ์การรับมือกับข้าศึกในบ้านเขาทำกันอย่างไร   เผื่อใครแถวๆนี้จะเอาไปใช้บ้าง จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 6 ธ.ค. 48 21:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 66 5 5 5 5 5  มาขำข้าศึกตัวจริงท่านพี่ Otis ด้วยคนครับ   เรื่องขำๆในครอบครัวนี่มีอยู่ทุกที่ทุกเวลาเลยนะครับ โดยเฉพาะเรื่องการเกลียมัวนี่  ทั้งกลัวจริงๆ ทั้งแกล้งกลัว  เป็นเรื่องฮาได้ทั้งน้านนน... ต้องชมสำนวน ลีลาการเขียนเลยล่ะครับ สนุกอ่านเพลิน ทั้งอ.สื่อศิลป์ ทั้ง ท่านพี่ Otis เราก็พลอยมานั่งริงไซด์ ตาจ้องไม่กะพริบสิงานนี้ ถ้าว่าเอาเปรียบก็ต้องยอมล่ะครับ  จะปรับไหมอะไรก็ว่ากันมาก็แล้วกันครับทั่น  พร้อมจ่ายครับ  อิอิอิ จากคุณ : ทองเบิ้ม - [ 7 ธ.ค. 48 01:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ปรับไหมนะมันภาษาลาวนะคุณทองเบิ้ม  ตอนผมไปเยี่ยมยามเวียงจัน ตอนที่พาสมัครพรรคพวกไปเต็มคันรถ แม่สาว ๆ เขาก็ชี้ชวนกันชมนกชมไม้ดูบ้านดูเมืองตามประสานักท่องเที่ยวที่ดี แต่ไอ้พวกหัวจงอางศึกนี่สิ มันจ้องแต่แม่ไกด์อย่างเดียว ไม่เหลียวดูกระทั่งประตูชัยเลย ที่ผมชอบคือแม่ไกด์ลาวเขาก็ไม่เบา  อย่านึกว่าจะข้ามโขงมางาบเธอได้ง่าย ๆ ทีเด็ดตรงที่พ่อปากเบาตะโกนถามมาจากหลังรถบัสว่าที่นี่เขาคิดค่าสินสอดกันเท่าไร จะไปกดเอทีเอ็มมาสู่ขอไกด์สักหน่อย แม่หญิงลาวไกด์คนงามหันขวับมายิ้มแล้วตอบเสียงยะเยือกเลยว่า "ค่าสินนะไม่เท่าไรหรอกค่ะ  แต่ค่าสอดนะมันแพง  ถ้าบ่ฮักกันจริงก็ต้องจ่ายด้วยชีวิต" รู้สึกว่าหลังจากนั้นมันจะค้นพบสัจจธรรมเลยว่า แม้เบียร์ลาวจะขื่นไปหน่อย แต่ยามนั้นมันช่างอร่อยเสียเหลือเกินจนน่าจะกินให้หมดโรงงาน เรื่องนีไม่รู้เล่าให้ฟังไปยัง  พอได้่ยินคำไว่าปรับไหมเลยนึกขึ้นได้ เรื่องความแตกต่างของประวัติศาสตร์ เป็นของธรรมดาครับ  ดีสิครับ จะได้รับรู้ทั้ง 2 ด้าน ผิดถูกเป็นเรื่องที่ต้องค่อย ๆ หาครับ ใช้ข้อมูลความรู้ศึกษาบริบทบวกกับวิจารณาณให้รอบด้าน  อย่าไปพึ่งหมอฟันธงแบบทันใจเลย ถ้าให้ดีอีกนิดวานคุณ Otis ช่วยระบุปี พ.ศ.ที่ไปหรือช่วงเหตุการณ์ที่เล่าหน่อยครับ ผมจะได้เอามาเทียบกับเรื่องที่ทางลาวเขาเขียนเอาไว้ เพราะเรื่องที่ผมอ่านแล้วแกะมาแปะแบบเล่นง่ายอยู่นี่ เขาใกล้ ๆ จะเข้าตีล่องแจ้งแล้วครับ  หลังจากยันศึกเชียงขวาง ศาลาพูคูณ ได้สำเร็จ  แถมยังซัดผาที กะเมืองสุย ซะกระจุยไปแล้ว จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 7 ธ.ค. 48 10:05:38 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เรื่องไวน์จะให้ผมขยายขี้เท่อต่อก็บ่เป็นหยังครับ  ถนัดอยู่แล้ว เรื่องปล่อยไก่เนี่ย  นี่ขนาดเป็นหวัดนกตายไปหลายฝูงแล้วนะ เรื่องแรก ชื่อยี่ห้อ ยี่ห้อไหนดีหรือไม่ดี  ยี่ห้อหลัก ๆ ระดับโลกเขามีอยู่ครับ  ถ้าฝรั่งเศส ทางการโดยกระทรวงเกษตร(มีสหกรณณ์ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้) เขาจะจัดอันดับไว้ตามกฎหมาย เรียกว่า Grand Cru Classee ต้องมีอากซองกลาสตรงตัวอีด้วยนะครับ แต่ในคอมพ์ไม่รู้เขาขีดยังไง ช่างมันแล้วกัน เจ้ากฎหมายนี้จะระบุยี่ห้อเลยครับว่า ยี่ห้อไหนอยู่ในระดับไหน ก็มีอยู่ 3 คลาส คลาสละ 5 ตัว (ใช่เปล่าเจ๊ ฯ จำได้ประมาณนี้ ถ้าผิดก็ช่อยเคาะกระโหลกผมหน่อยก็แล้วกัน) ไวน์ประเภทนี้ นักชิมต้องรู้จักแบบถลกไปถึงประวัติต้นตระกูลอยู่แล้ว เช่น ตระกูลรอธไชด์ที่มีสัญลักษณ์เป็นธนู 5 ดอก เพราะแบ่งออกเป็น 5 สาย พื้นเพดั้งเดิมเป็นยิว มีความเกี่ยวข้องมาตั้งแตจ่ยุคสงครามนโปเลียนกับพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 2 ของรัสเซีย  บางสายก็ไปทำธุรกิจเกี่ยวกับธนาคาร  กลายเป็นธนาคารระดับบิ๊กของยุโรป เรียกว่ารอธไชด์ แบงก์ ชื่อรอธไชด์นี่แหละตัวปัญหา เพราะต้นตระกูลแกเป็นยิวเยอรมัน เลยเกิดปัญหาว่าจะออกเสียงว่ารอธไชด์หรือรอธชิลด์ เนื่องจากเวลาเชียนเป็นตัวอังกฤษแล้วจะมีอักษรเพี้ยนไปจากคำเยอรมันหรือฝรั่งเศสนิดนึง  ซึ่งหลักจริง ๆ ก็คือถ้าเรียกชื่อตระกูลเขาก็เรียกว่ารอธไชด์  แต่ถ้าเป็นชื่อไวน์ก็ต้องรอธชิลด์ครับ ไวน์ขวดนี้เป็นสุดยอดของไวน์ฝรั่งเศส เพราะติดในระดับสูงถึง 2 ตัว คือ ลาฟิต และมูตอง ส่วนไวน์ยี่ห้ออื่น ๆ ก็ต้องใช้จำเอาครับ ถ้าเป็นที่รู้จักกันดีก็ไม่เท่าไร แต่ถ้าไม่รู้ชื่อเลยก็อย่างที่บอกว่า เวลาเขาชิมไวน์กัน การเลือกขวดที่ไม่รู้จัก แต่ใช้วิธีศึกษาด้วยการอ่านรหัสจากฉลาก คือความสุขของนักชิมไวนครับว่าเราจะแกะรหัสออกไหม แล้วน้ำแดง ๆ ที่เทออกจากขวดจะตรงกับรสนิยมของเราตามที่อยากได้แค่ไหน ไวน์ไม่เหมือนเหล้าครับที่ใครติดยี่ห้อไหนก็จะซัดแต่ยี่ห้อนั้น เปลี่ยเมื่อไร เช้า ๆ เหมือนกระโหลกจะแยกออกจากกันทุกทีไป อีกวิธีนึงที่จะรู้ว่าไวน์ยี่ห้อไหนดี คือต้องอ่านพวกบทความวิจารณ์ไวน์ครับ ซึ่งก็มีดีบ้างไม่ดีบ้า หรือรสนิยมของเรากับคอลัมน์นิสต์คนนั้นไม่ตรงกัน ที่เขาบอกว่าสุดยอด เราอาจจะไม่ชอบก็ได้ แต่ถ้าตามหลักสากลแล้ว มันจะมีนักชิมไวน์คนนึงเป็นคนอเมริกัน ชื่อนายปาร์คเกอร์ เจ้านายคนนี้จะเที่ยวตระเวณชิมไวน์ทั่วฝรั่งเศส ตามชาโตว์ดัง ๆ แล้วก็เอามาเขียนวิจารณ์เพื่อจัดเรตติ้ง เรตติ้งของเขาวัดที่ 100 คะแนนเต็ม  ใครได้ 97 ขึ้นไปก็เรียกว่าสุดยอดแล้วครับ เรตติ้งของนายคนนี้เป็นที่ยอมรับถึงระดับสถาบันประมูลอย่างพวกคริสตีร้อะไรพวกนี้เขาจะเอามาอ้างอิ่งเวลาประมูลไวน์ชั้นเลิศ เพื่อใช้กำหนดราคา แต่การดูเรตติ้งของปาร์กเกอร์ เขาไม่ได้ดูเพื่อหายี่ห้อครับ เพราะนี่เขาเซียนเหยียบเมฆกว่านั้น  เขาดูเพื่อกำหนดราคากัน เพราะนายคนนี้เขาจะไปชิมตั้งแต่ไวน์ยังไม่พ้นจากถังไม้โอ๊ค เพื่อมารายงานว่าปีนี้ มูลตอง รอธชิลด์ ดีเลิศประเสริฐศรี หรือว่าแค่ทรง ๆ แล้วอีก 3 เดือนค่อยมาชิมใหม่ว่าไวน์มันพัฒนาการไปเท่าไรแล้ว แค่นี้พ่อค้าจากอังกฤษก็เตรียมเคาะราคาได้แล้วว่า จะสั่งไวน์ยี่ห้อนี้สักกี่เฮกโตดี แล้วให้ราคาเท่าไร เรื่องของนายปาร์คเกอร์ที่ใช้เป็นที่อ้างอิงนี่ทำให้เขาล้อกันเล่น ๆ ว่า ไวน์นั้น คนฝรั่งเศสปลูกและทำ  คนอังกฤษเป็นคนซื้อไปขาย (ลอนดอนคือศูนย์กลางยี่ปั๊วไวน์ครับ ไม่ใช่ปารีส) คนอเมริกันเป็นคนชิม เพื่อกำหนดราคาและคุณภาพ  เสร็จแล้วคนญี่ปุ่นก็จะควักเงินเยนที่ได้จากการขายรถยนต์ให้พวกยุโรปและอเมริกา ไปซื้อมาเปิดฉลองกัน  (คนญี่ปุ่นตื่นตัวในเรื่องไวน์มาก โตเกียวเป็นอีกเป้าหมายนึงที่ไวน์ประเภท โบโชล นูโว หรือไวน์สด จะเดินทางตรงจากเบอร์กันดีถึงโตเกียว เมื่อถึงวันพฤหัสที่ 3 ของเดีิอน พ.ย. ) แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 48 16:58:18 จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 7 ธ.ค. 48 10:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ส่วนถ้าเป็นไวน์จากฝั่งแคลิฟอร์เนีย ที่เดี๋ยวนี้จัดเป็นไวน์ชั้นนำราคาสูงเทียบเคียงกับไวน์ฝรั่งเศสได้สบาย ๆ อยู่แล้ว ทางฝั่งนี้แม้จะไม่มีกฎหมายกำหนดชั้นเหมือนฝรั่งเศส  แต่ก็มีชื่อดัง ๆ อยู่หลายตัวครับ เช่น โรเบิร์ต  มอนดาวี  โดมินุส โอปุส วัน ที่พี่เสธ.ของเราเอาชื่อกะฉลากมาแอพพลายเป็นรูปหน้าแกกะชื่อไวน์ชาละวันนั่นแหละ หลุดจากนี้ก็มีอย่างซิลเวอร์ โอ๊ก เสต็จลีฟ อะไรพวกนี้ ซึ่งราคาระดับหลักหมื่นบาทขึ้นทั้งนั้น ถ้าฝั่งออสเตรเลีย ที่ฮิตในหมู่คนไทย เพราะราคาย่อมเยาแต่รสชาติเข้มข้น ถูกปากคอสาโทบ้านเรา ก็ต้องเพนโฟลด์ ยี่ห้อยอดฮิตที่ถูกปั่นราคาซะเว่อร์ ออสเตรเลียเองมีหลายยี่ห้อครับ เช่น ยาลูมบา  วิลด์แฮม ฮิลด์ ฯลฯ  แต่ถ้าจำไม่ได้หรือไม่รู้จะหยิบอะไรดี ก็ดูแหล่งผลิตแล้วกัน  ไวน์ออสเตรเลียชั้นดีจะไปชุมนุมกันที่ เซาต์ ออสเตรเลีย โดยเฉพาะที่คูนูวารา  ถ้ามี 2 ชื่อนี้ปรากฎอยู่บนฉลาก ส่วนใหญ่จะไม่ผิดหวัง แต่ถ้าเบื่อไวน์ออสซี่ที่ถูกปั่นราคาซะหน้ามืด  ก็ลองน้องใหม่มาแรง คือ ไวน์จากชิลี  ตอนนี้คุรภาพดีเยี่ยมเกินหน้าเกินตาออสเตรเลีย  แต่ราคายังถูก เพราะคนยังไม่ค่อยศรัทธา เรื่องความเข้าใจในไวน์นี่ต้องดูดี ๆ ครับ ถ้าเราจะซื้อไวน์ระดับธรรมดา หลักพันไปฝากใคร ต้องรู้ด้วยว่าเขากินไวน์ไหม  ถ้ารู้ลึกรู้จริง ก็เปลี่ยนเป็นซื้อกระเช้าดอกไม้ดีกว่า หรือถ้าไม่รู้อะไรเลย แค่งู ๆ ปลา ๆ ก็ซื้อแบรนด์รังนกให้เถอะ เพราะผมเจอมาทีแล้ว  ตอนนั้นซื้อไวน์ให้บริษัทไปส่งต่ออีกที  ก็แค่แบบแจกระดับเด็ก ๆ ไม่ใช่บิ๊กบึ้มอะไร  ผจก.ก็ให้โบรชัวร์แบบที่เขาแจกตามห้างตอนเลี้ยวรถเข้าไปมาให้อันนึงแล้วบอกว่าให้สั่งตามนี้ ผมพลิก ๆ ดูแล้วก็เห็นว่านี่มันไวน์ฝรั่งเศสกระจอก ๆ แบบแบกะดิน ไม่ผ่านมาตรฐานของบ้านเขาแต่เอามาหลอกขายที่บ้านเราทำเป็นโปรโมชั่นแบบสั่งซื้อนี่หว่า ก็เลยสอบถามเรื่องงบ ปรากฎว่ากระจิดเดียว  ก็เลยอวดรู้ไปซื้อไวน์ออสเตรเลียมาให้ เพราะในระดับราคาเดียวกันแล้ว ของออสเตรเลีย (สมัยนั้น) มันดีกว่าเยอะ ปรากฎว่าโดนเม้งแตกครับ เพราะ ผจก.ท่านนั้นตะแกรู้เรื่องไวน์อย่างเดียวว่า ต้องมาจากฝรั่งเศสเท่านั้นถึงจะดี เพราะปกติแกซดแต่แบล็ค  โดยไม่รู้เลยว่าไวน์ฝรั่งเศสมันมีกี่เกรด สุดท้ายเลยต้องไปซื้อใหม่  เอาไวน์ฝรั่งเศสขวดละไม่เกิน 500 บาท ซึ่งมันก้ได้แค่ระดับ แวง เดอ เปย์ เท่านั้นแหละ ยังไงก็ไม่ถึงขั้น เอโอซี  เพราะถ้าไม่เกิน 500 ของฝรั่งเศส แล้วยังเป็น เอโอซี ผมว่ามันคงต้องมีปัญหาอะไรสักอย่าง ถ้าไม่ใช่มาจากแหล่งผลิตที่หลุดโลกสุดกู่ ก็ต้องเป็นไวน์นูโวของปีที่แล้วขายไม่หมด แล้วห้างชอบเอามาหลอกขายช่วงเทศกาลปีใหม่ เพราะขวดมันสวยดี ก็ภาวนาว่าขอให้คนที่ได้รับของขวัญจาก ผจก.ผม (ที่ทำงานเก่า) ให้มันเป็นคนที่รู้เรื่องไวน์หน่อยเถอะ  มันจะได้จำฝังใจว่าบริษัทแสนล้าน เอาไวน์ระดับนี้มากำนัลตู) เฮ้อ ได้แช่งคนแล้วสบายใจ ไม่รู่รู้เป็นไง อีกเรื่องนึง เจ้าคาร์บาเนต์ ชีราส ปิโน นัวร์ ปิโนเทจ มันคืออะไร คำตอบคือมันคือชื่อพันธ์องุ่นครับ เจ้าองุ่นนี่มันมีทั้งประเภทองุ่นกินสดยังที่เราไปซื้อมากินจากตลาดตัดส่งมาจากอัมพวา พวก ไวต์มะละกา อะไรประมาณนั้น พวกนั้นอย่าอุตริเอามาทำไวน์นะครับ  อย่างมากก็ได้แค่ไวน์เกษตรประเภทโอท๊อป 2 ดาวเท่านั้นแหละ เพราะองุ่นที่ใช้ทำไวน์เขามีสายพันธ์โดยเฉพาะ  เอามากินสดไม่คุ้ม บหรือบางตัวก็ไม่ได้เอาเลย จริง ๆ แล้วมันทีเป็นร้อย ๆ สายพันธ์หรืออาจจะถึงพันครับ แต่ที่นิยมเอามาทำไวน์ก็มีไม่กี่ตัวตามที่ยกมาพูดนี่แหละ ถ้าเป็นฝรั่งเศส ก็คาบาเนต์ โซลวินยอง แมโล ชีรา ปิโนต์ นัวร์ ฝั่งไวน์ขาวก็ ชาดอนเน กะอีกตัวนึกชื่อไม่ออก เพราะไม่ค่อยชอบไวน์ขาว  ไวน์ที่ทำจากพันธ์นี่กลิ่นเหมือนน้ำมันก๊าด  แต่ฝรั่งมันดันบอกว่า แหม สไปรซี่ดีจริง ๆ การเลือกพันธุองุ่นนี่ต้องดูว่าดินกับสภาพอากาศของเราเหมาะกับอะไร ไม่ใช่เขาปลูกอะไรก็ทำตาม  อย่างชีร่า ถ้าเอามาปลูกที่ออสเตรเลียเรียกว่าชีราส พันธุนี้เขาชอบแแดด  ปลูกที่ฝรั่งเศสก็ต้องไปปลูกฝั่งที่มีแดดหน่อย  แต่ให้เด็ดจริงต้องไปปลูกที่ประเทศแดดจัด ๆ เพราะมันจะทำให้เปลือกองุ่นหนา  ส่งผลต่อน้ำไวน์มีแทนนินสูง รสฝาดจัด เข้มข้น เหมาะสำหรับกระดกแถมหัวไร่ปลายนายิ่งนัก แต่ถ้าจะนุ่มนวลและเน้นกลิ่นหอมหน่อย ก็ต้องหันมาทางเจ้าโซลวินยอง  ซึ่งที่ดีก็ต้องแถวบอร์โด นั่นแหละ แต่ถ้าเปลี่ยนไปที่อื่น อย่างเบอร์กันดี ก็มีแมโลให้เลือก ซึ่งไวน์ยี่ห้อดัง ๆ เขาจะใช้วิธีผสมน้ำองุ่นจากหลาย ๆ พันธ์ สุดแต่ความมั่วหรือความสามารถของไวน์ เมกเกอร์ จะใช้ความร้และจินตนาการประดิษฐ์ประดอยผสมกันขึ้นมา พื้น ๆ ก็คาร์บาเนต์ ผสมแมโล หรือปิโนนัวต์ปนกับชีราส (ไม่ค่อยมีหรอก ยกตัวอย่างนะ) หรือบางคนบ้าดีเดือดก็ผสมมัน 4 พันธ์เลย เพราะฉนั้นอย่าแปลกใจที่ฉลากบางขวดมีชื่อพันธ์องุ่นมากกว่า 1 ชื่อ  ไม่ใช่พันธ์ใหม่ แต่เขาเอามาผสมกัน  บางยี่ห้อนั้นเขาเลยเอาชื่อไวน์ เมกเกอร์ หรือเจ้าคนปรุงไวน์ที่อุตริเอาน้ำไวน็เหลือ ๆ มาผสมกันนี่แหละ พิมพ์ติดบนฉลากไปเลย  เผื่อใครกินเข้าไปแล้วท้องเสียท้องร่วง  จะได้ด่ากันถูกคน นอกจากนี้แล้วแต่ละประเทศจะองุ่นพันธ์ประจำถิ่นแตกต่างกันไปอีก  อย่างสเปนเขาจะมีพันธ์นึงชื่อแปลก ๆ ที่คุณสันติเอามาใช้ทำไวน์ยี่ห้อ Pirom ไวน์เกรดดีราคาเยาว์ของค่ายเขาใหญ่ไวน์เนอรรี่ เจ้าองุ่นพันธ์นี้จะทนแดดแรงเหมือนชีราส ขนาดคุณธวัชชัย เทพพิทักษ์ เซียนไวน์ยังพลาดจากการดู ดม ดื่ม ไวน์พันธ์นี้มาแล้วในรายการแฟนพันธ์แท้ เพราะไปทายว่าเป็นพันธ์ชีราส  ซึ่งเป็นพันธ์ที่ชอบแดดแรง ๆ จึงปลูกดีแถวประเทศเขตร้อน  ไวน์ชิลีตัวนึงถึงกับโฆษณาบนฉลากว่าของเขาอยู่ใต้แดดถึง 300 วันทีเดียว คนชิมไวน์ระดับคอนเนอร์ซัว  ดู ดม ดื่ม แล้วต้องบอกให้ได้ครับว่า ไวน์ขวดนี้ทำมาจากองุ่นพันธ์อะไร  ซึ่งมันจะสะท้อนขึ้นมาจากกลิ่นและรส ส่วนอากาศหนาวจัด ๆ อย่างเยอรมัน เขาก็เลี่ยงไปทำไวน์ขาว เพราะมันทนหนาวกว่า  ไวน์ขาวที่ดีที่สุดในโลกก็มาจากเยอรมันนี่แหละครับ  แต่อย่าให้บอกชื่อเลย เพราะมันเป็นภาษาเยอรมัน ยาวกว่าขบวนรถไฟ กทม.บ้านภาชี เสียอีก อ่้อ นึกออกแล้ว องุ่นที่ทำไวน์ขาวยอดฮิตอีกยี่ห้อนึงคือ รีสลิ่งครับ ส่วนปีที่ปรากฎบนฉลากคือปีที่เขาเก็บเกี่ยวองุ่นครับ  ที่เขต้องบอกปีไว้ เพราะถ้าเป็นไวน์ระดับสุด ๆ แล้ว การที่เรารู้ปีที่เก็บเกี่ยวจะทำให้เราคาดคะเนคุรภาพของไวนืได้ เช่น ไวน์จากบอร์โด ปี 1995 เราก็จะมาดูตารางไวน์ที่เขาเขียนกำหนดไว้ว่าไวน์ปีนี้จากแคว้นนี้จะสุกเต็มที่ พร้อมดื่มได้ในปีไหน ไม่ใช่ว่า ซื้อแล้วเปิดขวดยกซดตั้งแต่ขายังไม่พ้นร้านเหมือนเบียร์นะครับ บางขวดต้องเก็บกันกว่า 30 ปี หรือไวน์ขาวระดับสุดยอด เขาเก็บกันเป็นร้อยปี ส่วนพวกเซียน ๆ เขาก็จะต้องค้นคว้าลึกไปกว่านั้น คือ ต้องรู้ว่าภูมิอากาศของแหล่งที่ปลูกไวน์ในปีนั้น ๆ เป็นไง มีแดดมากไหม  ถ้ามาก รสก็จะเข้ม  มีฝนตกมากไหม มาเร็ว มาช้ากว่ากำหนดหรือเปล่า  ถ้ามาเร็วไป ก็แสดงว่าต้องเก็บองุ่นเร็ว ทั้งที่ยังสุกไม่เต็มที่  ไวน์ก็ด้อยไป  อากาศหนาวไปหรือเปล่า ถ้าหนาวไป องุ่นก็จะเน่า ทำให้เหลือผลิตไวน์น้อยลง ราคาก็จะเพิ่มขึ้น อะไรประมาณนี้ครับ แต่ถ้าเอาแแบธรรมดาอย่างเรา ๆ ก็ดูง่าย ๆ ว่าไวน์ที่พอไหวเนี่ย ควรจะหมักในถังไม้โอ๊กอย่างน้อย 2 ปีครับ จริง ๆ แล้วผมขอบอกหน่อยนะครับว่า เรื่องไวน์นั้น แม้จะถามสั้น ๆ แต่มันมีเรื่องเยอะมาก  ที่ผมเขียนมายาวยืดนี่ แค่ส่วนนิดเดียวของคำตอบ สำหรับคำถามง่าย ๆ เช่น มีองุ่นพันธ์อะไรบ้าง เท่านั้นเอง สรุปง่าย ๆ คือ เหนื่อยครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 7 ธ.ค. 48 11:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เออ..เก็บเรื่องไวน์ได้ละเอียดขนาดนี้ ก็พอใช้ได้ เดี๋ยวพอเขียนเรื่องเชลยจบแล้ว  จะมาเขียนเรื่องตำราไวน์เชิงลึกให้อ่านต่อ  สัญญา จากคุณ : WIWANDA - [ 7 ธ.ค. 48 15:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อย่าตกใจนะครับทีเห็นผมเขียนซะยาวยืดขนาดนี้แล้วเซียนตัวจริงอย่างเจ๊วิฯยังบอกว่าแค่พอใช้ได้ บอกตรง ๆ ว่าขนาดนี้เรียกว่าชมกันเกินความเป็นจริงครับ ไม่ได้มายกยออะไรกันเองหรอก แต่อยากจะบอกว่า เรื่องของไวน์นั้นมันล้ำลึกจริง ๆ คนที่สนใจจะมีเรื่องให้เรียนรู้ไม่รู้จักจบสิ้น ควบคู่ไปกับการเมาไม่รู้สร่าง แต่อย่าท้อใจไปนะครับ  ใครสนใจก็เลือกซื้อหามาดื่มได้  ไม่ต้องวิเศษเลิศเลอ หรือ รอให้รู้อะไรมากมายหรอก ซื้อตามที่ฉลากสวย ๆ ดื่มแล้วเราชอบ ก็โอเคแล้ว ถือว่าเริ่มต้นได้ ถ้าไม่มีคำถามเรื่องไวน์แล้ว ขอพอก่อนครับ  เดี๋ยวจะไม่ได้เข้าสมรภูมิลาว  แต่ถ้าถามนิดหน่อยพอตอบได้  ถ้าอยากรู้เยอะต้องขอเชิญรอเจ้าแม่ตัวจริงมาประทับทรงก่อนครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 7 ธ.ค. 48 16:52:18 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เอ้อ ที่ว่ามี 3 คลาส รู้สึกว่ามันจะเป็น 5 คลาสนะ  แล้วแต่ละคลาสจะมีจำนวนไวน์ที่ได้รับการจัดอันดับไม่เท่ากัน ชั้น 1 จริง ๆ จะเป็น 5 ตัวครับใครจับได้ก็ช่วยเอาไปต้มยำกินที่เถอะ อย่าให้เห็นซากเลย  แก้จนไม่รู้จะแก้ยังไงแล้ว ผิดเปอระมั่วไปหมด แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 48 17:07:44 จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 7 ธ.ค. 48 16:54:19 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เพิ่อมอีกหน่อย องุ่นพันธ์ประจำของเสปนคือเทมปารินโญ ครับ  ไวน์สเปนดี ๆ ยังมีแบบราคาไม่แพงอยู่  มักจะใช้องุ้นพันธ์นี้  ส่วนอเมริกา องุ่นพันธ์ถิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาเลย คือ ซิฟฟันเดล  หรือถ้าแอฟริกาใต้ ก็ปิโนต์เทจ แต่สุดท้าย ไวน์หลัก ๆ ของโลก ก็มาจบที่คาร์บาเนต์ โซวิลยอง กับแมร์โล ซะส่วนใหญ่ครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 7 ธ.ค. 48 17:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มาโพสต์รูปครับผม ตัวแรก F104 ที่เคยไปซ่าๆแถวเวียดนาม เป็นตัวที่เตเซแปดล่อเป้าให้แหละครับ ข้อดีบินเร็ว ไว คล่อง ข้อเสีย ตกง่ายชมัด ขนาดเขาเรียกกันว่าเครื่องผลิตแม่ม่าย (widow maker) ตัวนี้ของ กองทัพอากาศ แคนาดาครับ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 48 18:12:27 จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ตัวนี้ของ กองทัพสหรัฐครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ตัวนี้ F4 ครับ ปัจจุบัญเป็นปู่ของ f22 พ่อ f15 ปลดประจำการหมดโลกไปแล้วครับ (เหลืออยู่นิดหน่อยไว้บินโชว์ที่ญี่ปุ่น) จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 77 Mig 21 คู่กัดตลอดกาล ขณะที่ ฝั่งแพ้แขวนนวมไปแล้ว เจ้านี่ก็ยังรับใช้ประเทศยากจนอยู่ครับ เช่น พม่า อินเดีย และประเทศทางแอฟริกา ลาว ส่งไปให้ อินเดียซ่อมครับ เขมร ไปแลกเป็น L39 จากเช็คแทนครับ ของพม่า เป้นรุ่นเจ๊กประดิษฐ์ เรียก F7 มีตั้งสามสิบกว่าลำ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:24:51 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ตัวนี้ Mig 17 เป็นพ่อของ Mig 21 มีปฏิบัติการในสงครามเวียดนามบ้าง แต่ก็ โดน เจ้า F4 สอยเหี้ยนเลยครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ตัวนี้ใช้ปากหมาปะครับ A-1 จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:26:53 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เป็นเครื่องสนับสนุนการโจมตี และ ตรวจจับข้าศึก ของกกองทัพเรือ สหรัฐ ซึ่ง หลังจากจบสงคราม ไทยซื้อต่อมาในราคา เครื่องละ สองล้านบาท(ฟังไม่ผิดหรอกฮะ) ปัจจุบัน กราวน์หมด ถ้าจะซ่อม จะต้องใช้งบ 150ล้านต่อเครื่องครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:30:12 ]

ความคิดเห็นที่ 81 รูปเมื่อกี้ ทิ้ง คลัสเลอร์ บอมบ์ฮะ ใช้ถล่ม ฐานที่มันโดยเฉพาะครับ ตัวต่อไป B52 ที่ขึ้นจาก อู่ตะเภา กะ มินดาเนาว์ ปัจจุบัน ปู่แกยังฟิต ไปถล่มอัฟกัน กะอิรัคอยู่เลยครับ ปล. ตัวนี้แหละ ทำลายป่า ของภูมิภาคนี้ซะเหี้ยนเลย จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อันนี้ รูปทิ้งนาปาล์มครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:34:09 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อันนี้ ตัวจริงฮะ นาปาล์ม จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:36:26 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ลืมอีกสองเครื่อง เครื่องนี้สำคัญมาก เราเอามาต่อจากเมกัน ใช้ปรามคอมหลังบ้านครับ OV-10 จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อีกตัว แจ้งเกิดในตลาดโลก เพราะ ไปกรำศึกที่เวียดนาม A-4 ขายดีเป้นบ้าเลยครับ ซิงโปมีใช้ ปล. ov-10 ตอนนี้เราให้ฟิลิปปิน ฟรีไปแล้วครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 86 อีกเครื่อง แม้จะอยู่ในสงครามเวียดนามไม่นาน แต่มะกัน ก็ให้ไว้แก่ รัฐบาลฝ่ายขวา ไว้ฆ่าพี่น้องตัวเอง F-5e/f เราเองยังประจำการอยู่เลยครับ ต้องหกเจ็ดสิบเครื่อง กำลังจะปลดภายในปีสองปี เพราะเก่ามากๆแล้วครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เอะ รบกันในลาว ผมไปมั่วลงเครื่องเวียดนามเฉยเลย ขอโทดจริงๆฮะ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ขอลงรูปไวน์ประกอบคำสอน อาจาร์ยใหญ่หน่อยครับ อันนี้ ไวน์สเปรโตร ของ แคลิฟอเนีย โดมินุส กับ โจเซเฟล อินซิกเนีย ครับ (ที่จริงมีอีกหลายตัวอะเนอะ) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:57:30 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ตัวนี้ ที่จาร์ยบอก แต่ผมคิดว่าเป็น ทอปของ ไวน์แคลิฟอเนียนะครับ Opus One จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 18:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ตัวข้างบน แปลกที่มีลายเซ็น ตา รอทไชลด์ ด้วย เขาเป็นเจ้าของหรอครับจาร์ย ตัวนี้ King of All wine , Romanee-Conti จากคุณ : Natt_ac121 - [ 7 ธ.ค. 48 19:01:01 ]

ความคิดเห็นที่ 91 โอปัส วัน เป็นผลิตผลของการจับมือกันระหว่าง เจ้าพ่อไวน์แห่งอเมริกา และ เจ้าแม่วงการไวน์แห่งฝรั่งเศส นั่นคือ โรเบิร์ต มอนดาวี ( Robert Mondavi )และ บารอนเนส ฟิลิปปีน เดอ รอธส์ไชลด์( Baroness Philippine de Rothschild)  ในการร่วมสร้างสรรหาพื้นที่ที่ดีที่สุด(อเมริกา) บวกกับการ know how  และใช้สูตร  Rothschild จึงออกมาเป็น  Opus One ที่คุณเห็นๆนี่ละค่ะ จากคุณ : WIWANDA - [ 7 ธ.ค. 48 22:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ขอเชิญประชาชนผู้มีใจเป็นธรรมอ่านบทคัดลอก "พระบรมราโชวาท" เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2548 http://www.bbznet.com/scripts/view.php?user=pa_orn&board=1&id=1572&c=1&order=numtopic จากคุณ : Hypoentropic - [ 8 ธ.ค. 48 01:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ได้เวลาแล้วค่ะ เชิญติดตามตอนต่อไปได้เลย จากคุณ : WIWANDA - [ 8 ธ.ค. 48 10:23:45 ]