สวัสดีปีใหม่ 2549 ค่ะ อาจจะดูช้าไปสักนิดที่เพิ่งจะมาสวัสดีปีใหม่กันตอนนี้ แต่มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มานะคะ พอดีชีวิตยุ่งเหยิงตลอดทั้งปี ไม่เว้นแม้ สิ้นปี ต้นปี ก็เลยเพิ่งจะว่างมาเขียนไดอารี่นี่หล่ะค่ะ
ขอให้ทุกคนมีความสุข มีสุขภาพแข็งแรง มีจิตใจที่แข็งแกร่งดีงาม ตลอดปี และ ตลอดไปนะคะ
ปี 2549 นี่ก็จะเป็นปีที่ 5 ที่หมูแก้วรู้ตัวว่ามีเจ้า HIV มาอยู่ในตัว แต่อันที่จริงแล้วเจ้าเอชมันคงอยู่มา 9 ปีแล้ว ถามว่ารู้ได้งัยว่า 9 ปี ก็เรามีแฟนคนเดียวนี่ค่ะ ก็เลยรู้ที่มาที่ไปอย่างชัดเจนว่ามันมาตอนไหนนะ ตั้งแต่รู้ตัวเมื่อปี 2544 ชีวิตก็เปลี่ยนไปเยอะ เพราะดันมีภูมิคุ้มกันน้อยมาก จนไม่คิดว่าจะมีชีวิตรอดเกิน 1 ปี ในตอนแรก งานก็ไม่มีทำ และ ไม่คิดจะหางานทำ เพราะมั่นใจว่าไม่รอดแน่ๆ ภูมิคุ้มกันไม่ถึง 100 และไม่มีเงินซื้อยากิน
ก็เลยเลือกใช้ชีวิตวนเวียนอยู่กับคำว่า AIDS ด้วยการเขียนไดอารี่ เขียนหนังสือ ช่วยๆดูเว็บแก้วไดอารี่ ตอบคำถามเรื่องเอดส์ เป็นวิทยากรตามโรงเรียน ดูแลบ้านแกร์ด้าที่เลี้ยงเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อ AIDS เพราะคิดว่าอยู่อีกไม่นาน ทำประโยชน์ให้คนอื่นเยอะๆดีกว่า
ทำไปทำมา นี่มันเข้าปีที่ 5 แล้วนะ ภูมิคุ้มกันก็ไม่ถึง 100 เหมือนเดิม ล่าสุดก็มี แค่ 30 แต่ ไม่ป่วย ไม่ตาย ยังแข็งแรง สบายดี อ้วนปั๊ก รู้สึกงงๆกับตัวเองหน่อย ทำไมอยู่นานนักเนี่ย แต่จะให้กลับตัวกลับใจไปพยายามใช้ชีวิตแบบคนปกติก็ยากแล้ว จะไปหางานที่ไหนหล่ะ ไม่ได้ทำงานมา 5 ปีแล้วนะ แล้วจะให้ตื่นเช้าไปทำงานทุกวันแบบสาวออฟฟิคก็คงไม่ไหวแล้ว จะให้ทิ้งเว็บแก้ว ทิ้งบ้านแกร์ด้าก็ทำไม่ได้แล้ว เพราะทั้ง 2 อย่างนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว เราทิ้งชีวิตตัวเองไม่ได้หรอก
ก็คงจะต้องอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ก็มีความสุขดีนะ มีกิจกรรมทำทั้งปี ยุ่งวุ่นวายตลอด ดีใจ และ ภูมิใจที่ได้ช่วยคนอื่น และคงต้องขอบคุณครอบครัวตัวเอง ที่ส่งเสียเลี้ยงดูมาตลอด และ สนับสนุนการทำงานการกุศลทุกอย่างมาด้วยดี
ปีที่ผ่านมา ก็เป็นปีที่งานหนักค่ะ ที่บ้านแกร์ด้ามีเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์ และถูกครอบครัวทอดทิ้ง ส่งเข้ามามากขึ้น ตอนนี้มีอยู่ 69 คนแล้ว ภาระมันก็หนักขึ้นมากในทุกๆด้าน เด็กๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ปัญหาต่างๆก็ตามมาเยอะ เพราะการจะเลี้ยงดูเด็กแต่ละคน ให้เป็นคนดี มีความสุข เป็นคนมีคุณภาพ และ มีสำนึกรับผิดชอบไม่ไปแพร่เชื้อต่อ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ต้องทุ่มเททั้งกาย และ ใจ และต้องมีองค์ประกอบอีกมากมาย
นอกจากเรื่องบ้านแกร์ด้า แล้ว เรื่องราวในเว็บแก้วไดอารี่ ก็มีเยอะแยะ มันก็น่าภูมิใจที่เว็บแก้ว เป็นเว็บโรคเอดส์ในยุคแรกๆ ที่มีสมาชิกมากมายอย่างต่อเนื่อง ทั้งๆที่ไม่มีเกมให้เล่น ไม่มีเพลงให้ฟัง ไม่มีโฆษณา และไม่เคยได้ปรับเปลี่ยนเว็บเลย ปีที่แล้ว ในเว็บมีคนเข้ามามากมาย แต่ก็น่าตกใจนิดหน่อยที่ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ติดเชื้อที่เพิ่งรู้ตัว และคนกลุ่มนี้ก็อายุน้อยลงเรื่อยๆ
แต่เดิม สมาชิกเว็บเราจะเฉลี่ยๆๆกันไประหว่าง ผู้ติดเชื้อ และ คนที่ไม่ได้ติดเชื้อ แต่เดี๋ยวนี้มีผู้ติดเชื้อเยอะมาก เข้ามานี่ติดมาหมดเลย ทำให้แอบสรุปสถานการณ์โรคเอดส์ในเมืองไทยว่า จริงๆแล้วมันไม่เหมือนในโฆษณานะ เอดส์ไม่ได้ลดลงเลย มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพียงแต่มันไม่ใช่จุดขาย คนใหญ่คนโตเค้าก็เลยไม่สนใจ
เทียบจากปริมาณสมาชิกติดเชื้อในเว็บ ปริมาณเด็กติดเชื้อที่แกร์ด้า และ ผู้ติดเชื้อที่โทรศัพท์มาปรึกษา สถานการณ์โรคเอดส์น่ากลัวมากจริงๆค่ะ คนติดเชื้อจะอายุน้อยลงเรื่อยๆ 16-17 ปี ก็ติดเอดส์แล้ว และคนติดเชื้อก็ดูปกติ แข็งแรงมากขึ้นเรื่อยๆด้วยองค์ประกอบหลายๆอย่าง การแพร่เชื้อก็เลยง่ายขึ้นเช่นกัน เป็นเรื่องน่ากลัวมากเลยนะเนี่ย
การต้องดูแลสมาชิกในเว็บมากมาย ก็เป็นเรื่องน่าปวดหัวมากสำหรับเรา เพราะเว็บแก้วเป็นเว็บโรคเอดส์ที่เปรียบเสมือน เด็กกิจกรรม คือในหมู่เพื่อนพ้องเว็บโรคเอดส์ทั้งหลาย เว็บแก้วนี่มีสาระทางวิชาการน้อยที่สุด ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรที่เป็นสาระหนักๆ เป็นวิวัฒนาการใหม่ๆกับเค้ามากนัก อาจจะเป็นเพราะตัวเราเอง เป็นคนไม่ค่อยสนใจค้นหาวิธีที่จะต้องอยู่ให้นาน ต้องมีภูมิคุ้มกันสูงๆ ต้องไม่ตาย ก็เลยไม่ค่อยได้ค้นข้อมูลอะไรมาแปะในเว็บ (และเป็นคนขี้เกียจค้นหาด้วยอ่ะ)
เว็บแก้วจะออกแนวเด็กหลังห้อง คือ ทำกิจกรรมเยอะมาก เรื่องเรียนหรือสาระเกี่ยวกับเอดส์ก็พอรู้ พอเอาตัวรอด สอบผ่านไปได้ทุกปี แต่คะแนนไม่ดีนัก เมื่อกิจกรรมเยอะ สมาชิกก็มีโอกาสพบปะสังสรรค์กันมาก แล้วคนวัยเจริญพันธุ์ แถมค่อนข้างขี้เหงา อ้างว้าง มาเจอกัน ไฟมันเลยช๊อตง่าย ปิ๊งปั๊งโป้งแปะกันง่าย สร้างความหงุดหงิดให้หมูบ้าขี้บ่นอย่างเรามาก
จริงๆแล้วเราเป็นคนดุนะ ดุมาก และเราไม่ชอบพฤติกรรมที่ดูไม่ค่อยเหมาะสมแบบนี้ ในยุดแรกๆ ปีแรกๆนี่ดุกว่านี้อีกนะ เตือนกันตรงๆเลย ว่าทำตัวแบบนี้ไม่เหมาะสมนะคะ เว็บนี้ไม่ใช่เว็บหาคู่ ไม่ได้สร้างมาเพื่อจับคู่กัน เหงานัก อยากหาคู่นักก็ไปที่อื่น ที่นี่ไม่ต้อนรับ หรือดุน้องผู้หญิงที่จ้องจะจับผู้ชายไปตรงๆเลย ดุจนโดนเค้าด่าไปหลายรอบ โดนโกรธ โดนหมั่นไส้ไปก็เยอะ
แต่จะพูดว่างัยดีนะ คืออย่างที่บอกแล้ว เว็บแก้วไดอารี่ และบ้านแกร์ด้า คือ ส่วนหนึ่งของชีวิตเรา มันแยกกันไม่ออกแล้ว และเราก็รักชีวิตเรา เราไม่ยอมให้ใครมาทำบ้านเราสกปรก มัวหมอง ก็เลยค่อนข้างดุสักหน่อย แต่ในปีที่ผ่านมาเราใจเย็นขึ้นเยอะนะ ใจดีขึ้นมากแล้ว(เชื่อเราเถอะ) ไม่ค่อยได้เตือนใครตรงๆแล้วนะ
ไม่ใช่ว่ายอมแพ้ แต่ยอมรับในวิถีสังคมมากกว่า คือเราไม่สามารถแบกโลกทั้งใบได้คนเดียว บางครั้งเราก็ต้องยอมปล่อยๆไปบ้าง แม้จะขัดหูขัดตา แต่เราก็ยังไม่ยอมให้มันดูเกินเลยมากเกินไปอยู่ดี เราว่าทุกคนควรช่วยกันสร้างภาพพจน์ที่ดีให้กับโรคเอดส์ คนเป็นเอดส์ รวมไปถึง สังคมใน Internet ไม่อยากให้ใครมาดูถูกอ่ะนะ
ในปีนี้เราก็คงทำกิจกรรมมากมายอีกเช่นเคย เพราะเราถือว่า ยิ่งเวลาผ่านไป เวลาในชีวิตเราก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ เราคงอยู่กับเพื่อนๆ กับเด็กแกร์ด้าอีกไม่นาน ดังนั้นอยากทำอะไรต้องรีบทำ ตั้งแต่เริ่มปีใหม่มา เราก็ยุ่งวุ่นวายกับการเตรียมจัดกีฬาสีให้เด็กๆแกร์ด้าในวันที่ 21-22 มกรา นี้ ยังเครียดๆ ห่วงๆงานอยู่เลย กลัวจะออกมาไม่ดี หมดกีฬาสี ก็มีงานประเพณีแบ่งฝันปันรักในเดือนกุมภา ที่จะระดมเงิน และ ของบริจาคไปให้เด็กบ้านแกร์ด้าอีก และมีกิจกรรมต่อคิวยาวเหยียดเต็มปีเลย
จริงๆก็อยากดูแลตัวเองมากขึ้นนะ อยากพักเยอะๆ แต่มันก็มักจะอดใจไว้ไม่ได้ เวลาหาเงินได้สักหน่อยก็คิดกิจกรรมมาอีกแล้ว ปีนี้ไม่แน่ว่าจะต้องเริ่มยาต้านไวรัสรึเปล่า เพราะภูมิคุ้มกันมันใกล้เลข 0 เข้าไปทุกที เราก็คงรอให้มันจำเป็นต้องใช้ยาจริงๆ แล้วค่อยกินอ่ะคะ ผลัดหมอมาจะครบ 5 ปีแล้ว (แปลว่ากำไรมา 5 ปีแล้วนะเนี่ย) ถ้ากินยาตั้งแต่แรกนี่เสียดายแย่เลย
ยังงัยก็เป็นแรงใจให้กันและกันต่อไปนะคะปีนี้ ขอบคุณทุกๆคนที่ให้กำลังใจเรามาตลอดจะ 5 ปีแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆ
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
6 ม.ค. 49 09:41:05
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ก้าวสู่ปีที่ 5 ในโลกของ AIDS
