คนที่...ดีใจปลื้มใจกับความสำเร็จของเราตั้งแต่เล็กจนโต
บอกให้ท่านรู้ว่า...คุณรักท่านมากแค่ไหน
เราเป็นลูกคนโต ที่ขี้แย แล้วค่อนข้างเอาใจ แต่แม่เราก็ตามใจเรา เราได้เรียนด้านที่ตัวเองรัก ..
**อนุบาล - ประถม ** เราเรียนโรงเรียนใกล้บ้าน เราขี่จักรยานไม่เป็น แม่เราไปส่งเราที่โรงเรียนทุกวัน จนเราขึ้น ป.3 แม่ซื้อจักรยานให้เรา แต่เรายังขี่ไม่เป็น แค่จูงรถล้มแล้วโดนนิ้วเท้าเราเลือด ทำให้เราไม่กล้าขี่ แม่พยายามฝึกเราให้เป็น ตอนที่เราฝึกปั่นจักรยาน แม่จะคอยวิ่งตามรถจักรยาน เพราะกลัวเราล้ม...เราจะฝึกขี่จักรยานหลังเลิกเรียน และแม่ก็จะคอยวิ่งตามรถเรา ..เป็นเช่นนี้ประจำ
**มัธยมต้น **
เราได้เรียนในโรงเรียนประจำจังหวัดมีชื่อเสียง
เป็นโรงเรียนสตรีล้วน เราภาคภูมิใจมากที่เราสามารถสอบเข้าได้ และเราก็รู้ว่าแม่..ก็ภาคภูมิใจในตัวเรา
เวลาที่ครูชมว่าเราเรียนเก่ง แม่จะยิ้ม และเราก็อดภูมิใจไม่ได้ที่เราไม่ทำให้แม่ผิดหวัง .. เมื่อเราเรียนสูงขึ้น ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้น เพราะเรามีน้องอีกสองคนที่เรียนเหมือนกัน...
แม่ต้องทำงานหนักขึ้น...บ้านเราทำเกษตรค่ะ ทำสวน
ทำไร่ ทำนา แต่โชคดีที่บ้านเราไม่ต้องเช่าที่ดิน...
**ช่วงที่เราเรียนที่โรงเรียนสตรีประจำจังหวัด มีทอม ดี้มาชอบเราหลายคน ทั้งเพื่อนของพี่สาวเรา(ลูกน้า) เราเริ่มคบกับทอมค่ะ แต่ว่าเราไม่เคยเหลวไหล...เพราะว่า พี่สาวลูกน้าจะต้องคอยดูแลเราแทนแม่ ตอนเช้า...เราจะต้องไปรอพี่สาว (ลูกน้า) เพื่อไปโรงเรียน ตอนเย็น..พอเราลงจากบันไดตึก เราจะต้องเจอพี่สาว (ลูกน้า)รอเรา..เพื่อกลับบ้านพร้อมกัน....
เมื่อเรามาถึงบ้าน สิ่งที่เราต้องทำประจำ ก็คือ เราต้องกลับมาหุงข้าว ทำกับข้าว แต่เราทำยังไม่ค่อยเป็น แม่เราจะสอนให้ค่ะ ช่วงนี้แม่เราอยากให้เราหุงข้าวแบบเตาถ่านเป็น โดยให้พี่สาว (ลูกน้า)สอนให้ แต่เราไม่ชอบเลย
แต่เราก็รุ้ว่าแม่อยากให้เราทำเป็นเผื่อวันข้างหน้า...
เวลาไฟดับ เราจะได้หุงเตาถ่านเป็น...
จากคุณ :
เจ้าหญิงตัวร้าย
- [
22 ม.ค. 49 17:31:17
]