วันนั้นเราออกจากบ้านไปมหาลัยราม นานๆจะไปเหยียบมหาลัยอีกครั้ง พอออกจากบ้าน เราก็นั่งรถ ป พ ซึ่งต้นสายอยู่ในหมู่บ้านเรา ผ่านไปได้ 1 ป้าย ก็มีหนุ่มสองคนขึ้นมา ตอนแรกเราก็แค่มองผ่านๆในช่วงที่กำลังมีคนขึ้นมาป้ายนั้น เราก็ยังไม่ได้สนใจอะไร แล้วก็หันกลับมามองหน้าต่างเหมือนเดิม แต่รู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองเราอยู่ ก็หันไปมองเบาะข้างหน้าตรงข้าม หนึ่งในสองหนุ่มนั้นกำลังจ้องมองเราอยู่ อืม..สบตากันได้ขณะนึง เค้าก็หันกลับไป คุยกับเพื่อนเค้าแล้วก็ชี้ๆให้เพื่อนดูเรา แล้วเราก็หันกลับไปที่หน้าต่าง พักนึงเราก็กลับไปมองเค้าอีกที เค้าก็กำลังหันมามองเราแล้วเราก็ได้สบตาอีกครั้ง เริ่มรู้สึกอายๆ หันกลับมาคิดพิจารณา อืม..เค้าก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ดูคมเข้ม มีเสน่ห์ ถ้ามีแฟนก็อยากได้แบบนี้เลย แล้วก็คิดไปต่างๆนาๆ เพราะดูเค้าแก่กว่าเรา อาจจะมีแฟนแล้วแน่เลย หรือไม่ก็มีลูกแล้วมั้ง แอบมองกันไป มองกันมา จนถึง ม.ราม เราออกมายืนเตรียมลงรถคนแรก ช่วงที่เดินผ่านที่นั่งเค้า เราก็ชายตามอง เค้าก็มองเราอีก อืม ใจจะละลาย ตอนรถจอดนึกในใจไม่อยากลงเลย นานๆจะได้เจอแบบถูกใจ พอลงรถแล้วเดินเข้ามหาลัย โอ้..พระพุทธเจ้าช่วย!! สองคนนั้นเดินอยู่ด้านหลังเรา พอเดินมาเสมอเราแล้ว ทิ้งระยะห่างพอสมควร แล้วก็หันมามองเราอีกและ แล้วก็คุยอะไรกันก็ไม่รู้สองคน แล้วพี่เข้มเค้าก็ยิ้มหวานให้เรา ทำท่าเหมือนจะคุยด้วย แล้วเราก็ได้สบตากันอีก นึกในใจว่า มีอะไรจะพูดมั้ย รีบๆพูดนะ ทักเราสักหน่อยซิ เราไม่กล้าเริ่มทักผู้ชายก่อนนะ กลัวดูไม่ดีแล้วกลัวผิดหวังด้วย ใกล้ถึงทางแยกแล้วนะ เราก็ต้องเดินไปอีกทาง จนสุดท้ายก็เลยไม่ได้รู้จักกัน คนสวยแห้วอีกแล้ว จนเราเดินจะเลี้ยวไปอีกทางเราก็หันมามองอีกที เค้าก็ยังมองตามเราอยู่ ผู้ชายบ้าอะไรไม่รู้ เดินมาพร้อมกันตั้งนาน ยังไม่ยอมทักอีก มัวแต่อายอยู่นั่นแหล่ะ แห้วเลยเห็นมั้ยล่ะ เฮ้ย..คนสวยอาภัพจัง...
จากคุณ :
น่ารักดี 
- [
26 ม.ค. 49 02:13:30
]
เคยรู้สึกเสียดายมั้ยคะเวลาเจอคนที่เราปิ้งทั้งที่มีโอกาสทำความรู้จักแต่ก็ต้องหลุดลอยไป
