ความคิดเห็นที่ 1 แล้วแบบว่าต่างคนต่างฝืนรึเปล่าล่ะนั่น จากคุณ : unique-unique - [ 31 ม.ค. 49 14:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หมดรักสามีเป็นแบบว่า ไม่หวง ไม่ห่วง ไม่หึง หรือเปล่า หรือแบบว่าไม่รักแล้ว แต่ก็ขาดไม่ได้หรือเปล่า ลองมองดูก่อนนะว่าถ้าเกิดเค้าตายไปเราจะเสียใจไหม? เช็คอารมณ์ความรู้สึกอีกที แล้วจะได้วางแผนและวางตัวถูก   อยู่กันไปนานๆ ความรักมันก็อาจจะน้อยลงไปบ้าง แต่ความผูกพัน น่าจะเพิ่มขึ้น จากคุณ : แมงป่องสีชมพู - [ 31 ม.ค. 49 14:59:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มันเป็นแค่ความรู้สึกของคนที่แต่งงานกันครับ คู่ที่อยู่กันมานานผมว่าก็คงเป็นอย่างงี้แหล่ะ ให้เปลี่ยนความรักแบบชู้สาว มาเป็นแบบเพื่อนคู่ชีวิตซิครับจะดีกว่า (หรือไม่สามีคุณก็คงหมดรักคุณเหมือนกันแหล่ะ) จากคุณ : โทรจัน - [ 31 ม.ค. 49 15:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เหมือนเจ้าของกระทู้แฮะ แต่กลับกัน...เฮ้อ จากคุณ : ohh_no - [ 31 ม.ค. 49 15:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แบบว่า เหม็นเบื่อเหรอครับ จากคุณ : ศาสตร์ - [ 31 ม.ค. 49 15:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดีนะที่เป็นคนหมดรัก ไม่ใช่ฝ่ายที่ถูกหมดรัก....เฮ่อ. อยากจะหมดรักเหมือนกัน ทำไงดี จากคุณ : แพธารา - [ 31 ม.ค. 49 16:03:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีลูกด้วยกันหรือไม่ ถ้ามีคงไม่เกิน 8-9 ปี อายุคุณคงประมาณ 30 จะหาผู้ชายอายุเท่าไร ประเภทไหน ถามใจตัวเอง โอกกาสดีๆยังมีเหลือมากหรือไม่ ชีวิตคู่ไม่ใช่ไวไวควิก ลองกลับไปสำรวจตัวเองแล้วจับเข่าคุยกันใหม่จะดีที่สุด ปรับตัวปรับใจ อ่อนบ้างแข็งบ้าง พูดรวมไม่ได้ว่าคุณเป็นคนไม่ดีนะ จากคุณ : นาย หงุดหงิด - [ 31 ม.ค. 49 16:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มีลูกสิ เค้าถึงเรียกว่า โซ่ทองคล้องใจ จากคุณ : babyhoney - [ 31 ม.ค. 49 16:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ...ยิงทิ้งเลยครับ... จากคุณ : สามเอ็กซ์@ (XIXIX) - [ 31 ม.ค. 49 16:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ความจริงแล้วเมื่ออยู่กันนานความรักมันควรจะพัฒนาขึ้น มีคุณภาพมากขึ้น สามีบอกว่าจากปริมาณมากเป็นคุณภาพมาก ปริมาณน้อยลง แต่คุณภาพมากขึ้น เพราะเราต่างผ่านร้อนหนาวมาด้วยกัน ช่วยกันสร้างครอบครัว แก้ปัญหาเจ้าตัวน้อย แต่เด็กเข้าวัยรุ่น ผ่านพายุอารมณ์ของกันและกัน ตั้งมั่นด้วยความไม่ประมาท ให้กำลังใจกันและกัน พูดด้วยวาจาอ่อนหวาน ให้ความเชื่อใจ ไม่มองความบกพร่องของกันและกัน ไม่มองข้อไม่ดีของกันและกัน มีอารมณ์ขัน ชีวิตทุกวันของการอยู่เป็นครอบครัวมีความสุขดี มีคนแก่พร้อมเรา เข้าใจวัยทองเหมือนกัน ไม่เบื่อค่ะ อยากให้คนมีมุมมองของชีวิตคู่ที่ดี เพื่อเราจะได้พลเมืองของชาติที่ดีค่ะ เพราะครอบครัวคือหน่วยที่เล็กที่สุดที่จะสร้างโลกที่ดีที่สุดค่ะ จากคุณ : ยี่เข่งม่วง - [ 31 ม.ค. 49 16:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ...ไม่ลองเล่า...สาเหตุ...หรือเหตุผล...ให้ฟังบ้างหรือครับ... จากคุณ : หมี่สดล้วน - [ 31 ม.ค. 49 17:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ใครว่า ลูกโซ่ทองคล้องใจ ของผมมัน โซ่ล่ามลิง มั๊ง ทุกสิ่งย่อมเสื่อมไปตามเวลา รักเหมือนกัน อย่าไปถนอมมันมาก ชีวิตคู่ ให้มันดี มันร้ายบ้าง จากคุณ : พ่อไม้ - [ 31 ม.ค. 49 17:10:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกความเห็นที่ส่งเข้ามาค่ะ ข้อความของคุณ คหที่ 2 ค่อนข้างตรงใจค่ะ..ก็อยากเล่าสาเหตุให้ฟังเหมือนกันค่ะ ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้าง...คือว่า สามีเราจะว่าไปแล้วก็เป็นคนดีคนหนึ่ง.. ไม่เจ้าชู้ ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาข้องเกี่ยว ตอนมีงานทำก็ให้เงินเดือนเราเต็มที่ไม่จู้จึ้จุกจิก เราจะทำอะไรก็ตามใจให้เราบริหาร แต่จุดเสียก็คือ ไม่สามารถเป็นผู้นำครอบครัวได้ บริหารจัดการเงินไม่ดีมาก ๆ ทำงานมา 10 ปี ไม่เคยมีเงินเก็บเลย บางครั้งนเราต้องตามใช้หนึ้ให้ ทำงานไม่ทน ตำแหน่งดี เงินเดือนสูง ๆ ไม่เท่าไรก็ออก ปัจจุบันว่างงานค่ะ...มีต่ออีกค่ะ แต่พรุ่งนี้แล้วกัน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 31 ม.ค. 49 17:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กำลังจะหมดเป็นเพื่อนจขกท จากคุณ : เบรานิ่ง - [ 31 ม.ค. 49 18:15:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พี่ไม่รักเค้าแต่ก็ยังอยู่ด้วยกันไปได้เรื่อยๆแม้จะจืดชืดไปจากเดิมหรือเปล่าคะ งั้นคงไม่ร้ายแรง เป็นเรื่องธรรมดาของทุกคู่มั้งคะ แต่ถ้าถึงขึ้นเหม็นหน้า เหม็นเบื่อ อันนั้นคงต้องลองคุยกะสามีดูแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : หมาโคอาลี่ - [ 31 ม.ค. 49 18:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ต้องไปซื้อหนังสือเล่มนี้ ด่วนเลยค่ะ คุณพริซซี่ " ชีวิตคู่ ต้องรู้กัน " His Needs, Her Needs. โดย Willard F.Harley, Jr. แปลโดย อรทัย เพิ่งวางขายเองค่ะ... ซื้อมาเมื่อวันก่อน..พอดีจะให้เพื่อนสนิทคนนึง ที่ภรรยาบอกใส่หน้า" ฉันหมดรักคุณมาสักระยะนึงแล้ว" (แต่งงานกันมา 8 ปี) และ..เธอมีผู้ชายอีกคน ที่เติมเต็มในส่วนที่ต้องการ แต่..สาเหตุมาจากความเบื่อหน่ายในชีวิตคู่ ทุกวันนี้ ฝ่ายชายก้มหน้าก้มตาเลี้ยงลูก..เพราะรักลูกมาก ถึงรู้ว่าที่เธอกลับเที่ยงคืนทุกๆวันนี้..เธอไปไหน อยู่กับใคร แต่เค้าก็ไม่ว่าเธอสักคำ...เป็นผู้ชายคนอื่นจะนิ่งหรือ? เล่าให้เราฟังว่า.. เพราะเค้าไม่สามารถมัดใจเธอได้อยู่.. ฉะนั้น ถ้าเธอจะเจอผู้ชายที่เธอแฮปปี้ เค้าก็ยอม... ไม่ว่า ไม่ตำหนิ..ไม่ถามว่าจะกลับกี่โมง.. เพราะ "รักภรรยา" คำเดียว.. ลูก..ก็ไม่อาจจะเป็นโซ่ทองคล้องใจได้นะคะ ถ้า..สามีภรรยา ไม่เติมความรักให้ระหว่างกัน ไม่ดูแล..หรือมีการสื่อสารระหว่างกัน สามี (ซึ่งก็คือเพื่อนเรา) ก็ดีเกินไป แบบพ่อพระ แถมอ้วน ลงพุง..ผิวคล้ำ ไม่หล่อ..ไม่มีอะไรเร้าใจ.. ผู้หญิงถึงกับออกปากว่า " อย่ามาหาที่ทำงาน อย่ามาแสดงตัว..ที่นี่ ฉันอายที่มีสามีอ้วนๆ ดูสารรูปตัวเองซะก่อน" คุณจะรู้ว่าเหตุใดคุณจึงรู้สึกหมดรัก..สามี มันไม่เกี่ยวกับบุคคลที่ 3 เลยสักนิดเดียว..... บอกสาเหตุทั้งฝ่ายชาย..และฝ่ายหญิง และจะทำอย่างไร ที่จะกลับมารักกันอีก.. ถ้าคุณยังอยากจะรักษาชีวิตคู่ของคุณไว้.. หรือจะปล่อยมันไป.......................... ........ต้องไปอ่านดูค่ะ.......... จากคุณ : cosmo lady - [ 31 ม.ค. 49 19:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เคยได้ยินมาจากใครไม่รู้นะ แต่เค้าบอกว่า ความรักหมายกลีบกุหลาบ จะเก็บไว้ในหนังสือนานแค่ไหนก็ได้ แต่อาจจะไม่สวยใสเหมือนวันแรกๆ ไม่รู่ว่าจริงไหม? ไม่รู้สิ คุณไม่ลองคุยกับเค้าเพื่อหาทางแก้ไขดูล่ะ หมดรักที่เค้าไม่สามารถเป็นผู้นำได้ หรือเพราะเหตุผลอื่น ความรักไม่ใช่ของง่ายอย่ายอมแพ้ง่ายๆ จนกว่าจะมั่นใจว่าความรักที่คุณมีให้เค้าหมดไปจริงๆ ถามใจตัวเองให้ดีๆนะ จากคุณ : pikajedi - [ 31 ม.ค. 49 21:30:41 A:217.41.3.55 X: TicketID:113628 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คห 16 น่าสงสารสามีจังเลย จากคุณ : อ้อมแขนเรามันว่างจัง - [ 31 ม.ค. 49 21:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ความเห็นที่ ๑๖ โอ้! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด  อย่างนี้ต้องยิงทิ้งอย่างที่ความเห็นที่ ๙ บอก ๕๕๕ จากคุณ : ฤ (ฤษีข้ามน้ำ) - [ 31 ม.ค. 49 22:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เราแต่งมาเป็นปีที่14ค่ะ ไม่มีลูก...ทั้งสามีและเราไม่อยากมี ค่ะ ความรักแบบหวือหวา แบบว่าถ้าไม่ได้เห็นหน้าก็ใจคอรุ่มร้อนไปหมดแบบหนุ่มๆสาวๆนั้นก็ลดลงไปตามจำนวนปีที่อยู่ด้วยกันค่ะ ก็เป็นเรื่องปกตินะ แต่ความผูกพันก็เพิ่มขึ้นตามจำนวนปีที่อยู่ด้วยกันเหมือนกัน เดี๋ยวนี้เรารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นอีกครึ่งหนึ่งของตัวเราแบบที่ฝรั่งเรียกว่า another halfที่ทำให้ชีวิตเราเต็มน่ะค่ะ โชคดีที่มาเจอกัน บางทีคิดว่าถ้าไม่มีเขาเราจะอยู่ได้อย่างไรหนอ...เขาเป็นคนที่รักและห่วงเราที่สุดและที่สำคัญกว่าความรักก็คือ เขายอมรับความบกพร่องและความขาดๆเกินๆของเราได้ คือยังรักทั้งที่รู้ข้อเสียต่างๆ เราว่าประเด็นหลักก็คือต้องมีเวลาคุยกันนะค่ะ เรากับสามีคุยกันได้ทุกเรื่อง เขาเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเรา บางอารมณ์เราสองคนยังไปนั่งดวดเบียร์ดื่มคอกเทลด้วยกันปรับทุกข์เรื่องงานเลย สามีเราก็มีปัญหาเรื่องบริหารเงินไม่เป็นค่ะ เขามีเงินเดือนมากกว่าเราหลายเท่ามาตั้งแต่ก่อนแต่งงานกัน(ทำงานต่างประเทศ)แต่ไม่มีเงินเก็บเลย พอแต่งงานกันเขาก็ยกหน้าที่บริหารการเงินทั้งหมดให้เรา เขาแค่เบิกเงินไปใช้เป็นรายสัปดาห์ เราก็เอาเงินมาลงทุน ตอนนี้เราสองคนก็มีเงินเก็บมากพอสมควรค่ะ ถ้าอยากจะเลิกทำงานวันนี้เดี๋ยวนี้ก็ทำได้แล้ว แต่สามีเป็นคนบ้างาน แบบว่าหายใจเป็นงาน นอนละเมอสั่งงานลูกน้องประมาณนั้น สำหรับเจ้าของกระทู้เราก็ไม่รู้จะอะไรแนะนำนอกจากว่า ลองหันหน้าเข้าคุยกันกับสามีค่ะ เขาอาจจะไม่รู้จุดยืน และความรู้สึกของคุณ ในทางกลับกันคุณก็อาจจะไม่รู้ จุดยืนของเขา ทำไมไม่คุยกันให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่ามานั่งเดาความคิดกันให้เสียเวลา สำหรับเราถือเป็นกฎเหล็กสำหรับเรากับสามีเลยคือเราสองคนจะไม่เดาความรู้สึก และความคิดของกันและกัน มีปัญหาอะไร ชอบไม่ชอบอะไรพูดไปตรงๆเลย การนั่งเงียบๆเดาความคิดซึ่งกันและกันนั่นเสียเวลาและน่ารำคาญในระยะยาวค่ะ จากคุณ : versoix - [ 1 ก.พ. 49 02:54:26 A:207.200.116.202 X: TicketID:062183 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้งค่ะ ...คุณ คหที่ 14 เราคงได้คุยกันหลังไมค์นะค่ะ ...คุณคหที่17 ค่ะ เราได้นึกทบทวนและได้คำตอบว่า สาเหตุที่เราหมดรักในตัวสามีก็คือ เราหมดศรัทธา หมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า เราไม่สามารถสร้างความฝัน ความหวัง และอนาคตร่วมกับเค้าได้ (แม้แต่ตัวเค้าเอง ตอนนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบตัวได้เลย) ตัวเราเองนั้นก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการให้สามีปกป้องคุ้มครองเรา เหมือนคำโบราณที่ว่า มีสามีนั้นเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ... คุณคหที่ 20 ที่คุณแนะนำว่าให้หันหน้าเข้าหากันเพื่อเปิดใจคุยกัน ..เคยทำค่ะ แต่พอคุยกันแล้ว เค้าก็บอกถึงสาเหตุของเค้า แต่เรารับไม่ได้ค่ะ  พูดแล้วอาจงง  จะยกตัวอย่างนะค่ะ คือเมื่อปีก่อนนั้น เค้ามีปัญหากับบริษัทที่อยู่ คือต้องออกภายในสิ้นเดือน บังเอิญเค้าได้บริษัทใหม่สวมต่อพอดี แต่ปรากฎว่าเข้าไปแล้ว ทางเจ้าของเค้ามีปัญหากับพนักงานเดิมอยู่แล้ว  พูดง่าย ๆ ว่าจะเลิกจ้างคนเก่า สามีเราพอรู้เท่านั้นแหละ  แตกหักกับเจ้าของ ลาออกทันที โดยไม่สนว่าครอบครัว และลูกจะอยู่จะกินยังไง เราไม่ว่าหรอกในสิ่งที่เค้าทำ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าเคยคิดถึงเราถึงลูกมั๊ยว่าจะอยู่อย่างไรในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ถ้าเค้าตกงาน ส่วนเราถึงจะมีเงินเดือน แต่เราก็ต้องใช้หนึ้ที่กู้ไปใช้หนึ้ให้เค้าที่ผ่านมา ทุกวันนี้เราลำบากแทบตาย ต้องรับภาระทุกอย่างภายในบ้านเพื่อแม่และลูกของเรา และที่สำคัญคือทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษ หรือความเสียใจจากเค้าเลย ...เราพิมพ์ไป น้ำตามันไหลไปด้วย ทั้งที่จริงแล้ว น้ำตามันตกในมานานแล้ว ... ..ต้องพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ..ไม่สามารถพิมพ์ต่อไปได้ แล้วค่ะ น้ำตามันไหลไม่หยุด..อายเพื่อนร่วมงานค่ะ..ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:14:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้งค่ะ ...คุณ คหที่ 14 เราคงได้คุยกันหลังไมค์นะค่ะ ...คุณคหที่17 ค่ะ เราได้นึกทบทวนและได้คำตอบว่า สาเหตุที่เราหมดรักในตัวสามีก็คือ เราหมดศรัทธา หมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า เราไม่สามารถสร้างความฝัน ความหวัง และอนาคตร่วมกับเค้าได้ (แม้แต่ตัวเค้าเอง ตอนนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบตัวได้เลย) ตัวเราเองนั้นก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการให้สามีปกป้องคุ้มครองเรา เหมือนคำโบราณที่ว่า มีสามีนั้นเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ... คุณคหที่ 20 ที่คุณแนะนำว่าให้หันหน้าเข้าหากันเพื่อเปิดใจคุยกัน ..เคยทำค่ะ แต่พอคุยกันแล้ว เค้าก็บอกถึงสาเหตุของเค้า แต่เรารับไม่ได้ค่ะ  พูดแล้วอาจงง  จะยกตัวอย่างนะค่ะ คือเมื่อปีก่อนนั้น เค้ามีปัญหากับบริษัทที่อยู่ คือต้องออกภายในสิ้นเดือน บังเอิญเค้าได้บริษัทใหม่สวมต่อพอดี แต่ปรากฎว่าเข้าไปแล้ว ทางเจ้าของเค้ามีปัญหากับพนักงานเดิมอยู่แล้ว  พูดง่าย ๆ ว่าจะเลิกจ้างคนเก่า สามีเราพอรู้เท่านั้นแหละ  แตกหักกับเจ้าของ ลาออกทันที โดยไม่สนว่าครอบครัว และลูกจะอยู่จะกินยังไง เราไม่ว่าหรอกในสิ่งที่เค้าทำ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าเคยคิดถึงเราถึงลูกมั๊ยว่าจะอยู่อย่างไรในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ถ้าเค้าตกงาน ส่วนเราถึงจะมีเงินเดือน แต่เราก็ต้องใช้หนึ้ที่กู้ไปใช้หนึ้ให้เค้าที่ผ่านมา ทุกวันนี้เราลำบากแทบตาย ต้องรับภาระทุกอย่างภายในบ้านเพื่อแม่และลูกของเรา และที่สำคัญคือทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษ หรือความเสียใจจากเค้าเลย ...เราพิมพ์ไป น้ำตามันไหลไปด้วย ทั้งที่จริงแล้ว น้ำตามันตกในมานานแล้ว ... ..ต้องพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ..ไม่สามารถพิมพ์ต่อไปได้ แล้วค่ะ น้ำตามันไหลไม่หยุด..อายเพื่อนร่วมงานค่ะ..ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้งค่ะ ...คุณ คหที่ 14 เราคงได้คุยกันหลังไมค์นะค่ะ ...คุณคหที่17 ค่ะ เราได้นึกทบทวนและได้คำตอบว่า สาเหตุที่เราหมดรักในตัวสามีก็คือ เราหมดศรัทธา หมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า เราไม่สามารถสร้างความฝัน ความหวัง และอนาคตร่วมกับเค้าได้ (แม้แต่ตัวเค้าเอง ตอนนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบตัวได้เลย) ตัวเราเองนั้นก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการให้สามีปกป้องคุ้มครองเรา เหมือนคำโบราณที่ว่า มีสามีนั้นเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ... คุณคหที่ 20 ที่คุณแนะนำว่าให้หันหน้าเข้าหากันเพื่อเปิดใจคุยกัน ..เคยทำค่ะ แต่พอคุยกันแล้ว เค้าก็บอกถึงสาเหตุของเค้า แต่เรารับไม่ได้ค่ะ  พูดแล้วอาจงง  จะยกตัวอย่างนะค่ะ คือเมื่อปีก่อนนั้น เค้ามีปัญหากับบริษัทที่อยู่ คือต้องออกภายในสิ้นเดือน บังเอิญเค้าได้บริษัทใหม่สวมต่อพอดี แต่ปรากฎว่าเข้าไปแล้ว ทางเจ้าของเค้ามีปัญหากับพนักงานเดิมอยู่แล้ว  พูดง่าย ๆ ว่าจะเลิกจ้างคนเก่า สามีเราพอรู้เท่านั้นแหละ  แตกหักกับเจ้าของ ลาออกทันที โดยไม่สนว่าครอบครัว และลูกจะอยู่จะกินยังไง เราไม่ว่าหรอกในสิ่งที่เค้าทำ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าเคยคิดถึงเราถึงลูกมั๊ยว่าจะอยู่อย่างไรในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ถ้าเค้าตกงาน ส่วนเราถึงจะมีเงินเดือน แต่เราก็ต้องใช้หนึ้ที่กู้ไปใช้หนึ้ให้เค้าที่ผ่านมา ทุกวันนี้เราลำบากแทบตาย ต้องรับภาระทุกอย่างภายในบ้านเพื่อแม่และลูกของเรา และที่สำคัญคือทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษ หรือความเสียใจจากเค้าเลย ...เราพิมพ์ไป น้ำตามันไหลไปด้วย ทั้งที่จริงแล้ว น้ำตามันตกในมานานแล้ว ... ..ต้องพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ..ไม่สามารถพิมพ์ต่อไปได้ แล้วค่ะ น้ำตามันไหลไม่หยุด..อายเพื่อนร่วมงานค่ะ..ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้งค่ะ ...คุณ คหที่ 14 เราคงได้คุยกันหลังไมค์นะค่ะ ...คุณคหที่17 ค่ะ เราได้นึกทบทวนและได้คำตอบว่า สาเหตุที่เราหมดรักในตัวสามีก็คือ เราหมดศรัทธา หมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า เราไม่สามารถสร้างความฝัน ความหวัง และอนาคตร่วมกับเค้าได้ (แม้แต่ตัวเค้าเอง ตอนนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบตัวได้เลย) ตัวเราเองนั้นก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการให้สามีปกป้องคุ้มครองเรา เหมือนคำโบราณที่ว่า มีสามีนั้นเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ... คุณคหที่ 20 ที่คุณแนะนำว่าให้หันหน้าเข้าหากันเพื่อเปิดใจคุยกัน ..เคยทำค่ะ แต่พอคุยกันแล้ว เค้าก็บอกถึงสาเหตุของเค้า แต่เรารับไม่ได้ค่ะ  พูดแล้วอาจงง  จะยกตัวอย่างนะค่ะ คือเมื่อปีก่อนนั้น เค้ามีปัญหากับบริษัทที่อยู่ คือต้องออกภายในสิ้นเดือน บังเอิญเค้าได้บริษัทใหม่สวมต่อพอดี แต่ปรากฎว่าเข้าไปแล้ว ทางเจ้าของเค้ามีปัญหากับพนักงานเดิมอยู่แล้ว  พูดง่าย ๆ ว่าจะเลิกจ้างคนเก่า สามีเราพอรู้เท่านั้นแหละ  แตกหักกับเจ้าของ ลาออกทันที โดยไม่สนว่าครอบครัว และลูกจะอยู่จะกินยังไง เราไม่ว่าหรอกในสิ่งที่เค้าทำ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าเคยคิดถึงเราถึงลูกมั๊ยว่าจะอยู่อย่างไรในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ถ้าเค้าตกงาน ส่วนเราถึงจะมีเงินเดือน แต่เราก็ต้องใช้หนึ้ที่กู้ไปใช้หนึ้ให้เค้าที่ผ่านมา ทุกวันนี้เราลำบากแทบตาย ต้องรับภาระทุกอย่างภายในบ้านเพื่อแม่และลูกของเรา และที่สำคัญคือทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษ หรือความเสียใจจากเค้าเลย ...เราพิมพ์ไป น้ำตามันไหลไปด้วย ทั้งที่จริงแล้ว น้ำตามันตกในมานานแล้ว ... ..ต้องพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ..ไม่สามารถพิมพ์ต่อไปได้ แล้วค่ะ น้ำตามันไหลไม่หยุด..อายเพื่อนร่วมงานค่ะ..ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้งค่ะ ...คุณ คหที่ 14 เราคงได้คุยกันหลังไมค์นะค่ะ ...คุณคหที่17 ค่ะ เราได้นึกทบทวนและได้คำตอบว่า สาเหตุที่เราหมดรักในตัวสามีก็คือ เราหมดศรัทธา หมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า เราไม่สามารถสร้างความฝัน ความหวัง และอนาคตร่วมกับเค้าได้ (แม้แต่ตัวเค้าเอง ตอนนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบตัวได้เลย) ตัวเราเองนั้นก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการให้สามีปกป้องคุ้มครองเรา เหมือนคำโบราณที่ว่า มีสามีนั้นเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ... คุณคหที่ 20 ที่คุณแนะนำว่าให้หันหน้าเข้าหากันเพื่อเปิดใจคุยกัน ..เคยทำค่ะ แต่พอคุยกันแล้ว เค้าก็บอกถึงสาเหตุของเค้า แต่เรารับไม่ได้ค่ะ  พูดแล้วอาจงง  จะยกตัวอย่างนะค่ะ คือเมื่อปีก่อนนั้น เค้ามีปัญหากับบริษัทที่อยู่ คือต้องออกภายในสิ้นเดือน บังเอิญเค้าได้บริษัทใหม่สวมต่อพอดี แต่ปรากฎว่าเข้าไปแล้ว ทางเจ้าของเค้ามีปัญหากับพนักงานเดิมอยู่แล้ว  พูดง่าย ๆ ว่าจะเลิกจ้างคนเก่า สามีเราพอรู้เท่านั้นแหละ  แตกหักกับเจ้าของ ลาออกทันที โดยไม่สนว่าครอบครัว และลูกจะอยู่จะกินยังไง เราไม่ว่าหรอกในสิ่งที่เค้าทำ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าเคยคิดถึงเราถึงลูกมั๊ยว่าจะอยู่อย่างไรในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ถ้าเค้าตกงาน ส่วนเราถึงจะมีเงินเดือน แต่เราก็ต้องใช้หนึ้ที่กู้ไปใช้หนึ้ให้เค้าที่ผ่านมา ทุกวันนี้เราลำบากแทบตาย ต้องรับภาระทุกอย่างภายในบ้านเพื่อแม่และลูกของเรา และที่สำคัญคือทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษ หรือความเสียใจจากเค้าเลย ...เราพิมพ์ไป น้ำตามันไหลไปด้วย ทั้งที่จริงแล้ว น้ำตามันตกในมานานแล้ว ... ..ต้องพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ..ไม่สามารถพิมพ์ต่อไปได้ แล้วค่ะ น้ำตามันไหลไม่หยุด..อายเพื่อนร่วมงานค่ะ..ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้งค่ะ ...คุณ คหที่ 14 เราคงได้คุยกันหลังไมค์นะค่ะ ...คุณคหที่17 ค่ะ เราได้นึกทบทวนและได้คำตอบว่า สาเหตุที่เราหมดรักในตัวสามีก็คือ เราหมดศรัทธา หมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า เราไม่สามารถสร้างความฝัน ความหวัง และอนาคตร่วมกับเค้าได้ (แม้แต่ตัวเค้าเอง ตอนนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบตัวได้เลย) ตัวเราเองนั้นก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการให้สามีปกป้องคุ้มครองเรา เหมือนคำโบราณที่ว่า มีสามีนั้นเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ... คุณคหที่ 20 ที่คุณแนะนำว่าให้หันหน้าเข้าหากันเพื่อเปิดใจคุยกัน ..เคยทำค่ะ แต่พอคุยกันแล้ว เค้าก็บอกถึงสาเหตุของเค้า แต่เรารับไม่ได้ค่ะ  พูดแล้วอาจงง  จะยกตัวอย่างนะค่ะ คือเมื่อปีก่อนนั้น เค้ามีปัญหากับบริษัทที่อยู่ คือต้องออกภายในสิ้นเดือน บังเอิญเค้าได้บริษัทใหม่สวมต่อพอดี แต่ปรากฎว่าเข้าไปแล้ว ทางเจ้าของเค้ามีปัญหากับพนักงานเดิมอยู่แล้ว  พูดง่าย ๆ ว่าจะเลิกจ้างคนเก่า สามีเราพอรู้เท่านั้นแหละ  แตกหักกับเจ้าของ ลาออกทันที โดยไม่สนว่าครอบครัว และลูกจะอยู่จะกินยังไง เราไม่ว่าหรอกในสิ่งที่เค้าทำ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าเคยคิดถึงเราถึงลูกมั๊ยว่าจะอยู่อย่างไรในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ถ้าเค้าตกงาน ส่วนเราถึงจะมีเงินเดือน แต่เราก็ต้องใช้หนึ้ที่กู้ไปใช้หนึ้ให้เค้าที่ผ่านมา ทุกวันนี้เราลำบากแทบตาย ต้องรับภาระทุกอย่างภายในบ้านเพื่อแม่และลูกของเรา และที่สำคัญคือทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษ หรือความเสียใจจากเค้าเลย ...เราพิมพ์ไป น้ำตามันไหลไปด้วย ทั้งที่จริงแล้ว น้ำตามันตกในมานานแล้ว ... ..ต้องพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ..ไม่สามารถพิมพ์ต่อไปได้ แล้วค่ะ น้ำตามันไหลไม่หยุด..อายเพื่อนร่วมงานค่ะ..ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นอีกครั้งค่ะ ...คุณ คหที่ 14 เราคงได้คุยกันหลังไมค์นะค่ะ ...คุณคหที่17 ค่ะ เราได้นึกทบทวนและได้คำตอบว่า สาเหตุที่เราหมดรักในตัวสามีก็คือ เราหมดศรัทธา หมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า เราไม่สามารถสร้างความฝัน ความหวัง และอนาคตร่วมกับเค้าได้ (แม้แต่ตัวเค้าเอง ตอนนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบตัวได้เลย) ตัวเราเองนั้นก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่ต้องการให้สามีปกป้องคุ้มครองเรา เหมือนคำโบราณที่ว่า มีสามีนั้นเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ... คุณคหที่ 20 ที่คุณแนะนำว่าให้หันหน้าเข้าหากันเพื่อเปิดใจคุยกัน ..เคยทำค่ะ แต่พอคุยกันแล้ว เค้าก็บอกถึงสาเหตุของเค้า แต่เรารับไม่ได้ค่ะ  พูดแล้วอาจงง  จะยกตัวอย่างนะค่ะ คือเมื่อปีก่อนนั้น เค้ามีปัญหากับบริษัทที่อยู่ คือต้องออกภายในสิ้นเดือน บังเอิญเค้าได้บริษัทใหม่สวมต่อพอดี แต่ปรากฎว่าเข้าไปแล้ว ทางเจ้าของเค้ามีปัญหากับพนักงานเดิมอยู่แล้ว  พูดง่าย ๆ ว่าจะเลิกจ้างคนเก่า สามีเราพอรู้เท่านั้นแหละ  แตกหักกับเจ้าของ ลาออกทันที โดยไม่สนว่าครอบครัว และลูกจะอยู่จะกินยังไง เราไม่ว่าหรอกในสิ่งที่เค้าทำ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าเคยคิดถึงเราถึงลูกมั๊ยว่าจะอยู่อย่างไรในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ถ้าเค้าตกงาน ส่วนเราถึงจะมีเงินเดือน แต่เราก็ต้องใช้หนึ้ที่กู้ไปใช้หนึ้ให้เค้าที่ผ่านมา ทุกวันนี้เราลำบากแทบตาย ต้องรับภาระทุกอย่างภายในบ้านเพื่อแม่และลูกของเรา และที่สำคัญคือทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษ หรือความเสียใจจากเค้าเลย ...เราพิมพ์ไป น้ำตามันไหลไปด้วย ทั้งที่จริงแล้ว น้ำตามันตกในมานานแล้ว ... ..ต้องพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ..ไม่สามารถพิมพ์ต่อไปได้ แล้วค่ะ น้ำตามันไหลไม่หยุด..อายเพื่อนร่วมงานค่ะ..ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอโทษด้วยค่ะ ที่ข้อความขึ้นซ้ำ ๆ กัน เนื่องจากคอมฯมีปัญหาค่ะ อย่าว่ากันนะค่ะ จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 11:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ใช่ค่ะ คำว่า หมดศรัทธา..มันสำคัญนะในการใช้ชีวิตคู่ จากคุณ : กุ้งแช่น้ำปลา - [ 1 ก.พ. 49 11:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาเห็นใจนะคะ ก็มีเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้หมดรักนะคะ แล้วอยู่กันแบบเพื่อนน่าจะได้นะคะ เพราะดูแล้วก็ไม่ได้ขัดแย้งอะไรกันมาก ค่อยๆประคับประคองกันไปค่ะ เอาใจช่วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 49 13:07:59 จากคุณ : แพธารา - [ 1 ก.พ. 49 13:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สุดที่รักของลูกชาย - [ 1 ก.พ. 49 13:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คห.16 คะ........... ให้ตายเหอะ..  ตอนแรกที่เราอ่านของคุณ.. เรานึกว่าเป็นเรื่องของพี่เขยเราซะอีก..ใจหายเลย..... เพราะตอนนี้..  พี่เขยเรา อยู่ในสภาพเดียวกับเพื่อนคุณเลยค่ะ... เพราะพี่สาวที่เคยเป็นคนดีของเรา.. ก็ทำอย่างนั้นเหมือนกัน......... .......จนตอนนี้ เราเก็บมาฝันทุกคืน.. .... สงสารพี่เขยมาก ๆ ค่ะ.. อืมม  เราจะซื้อหนังสือเล่มนี้ให้พี่สาวเราอ่านดีกว่า.. แต่ว่า..   มันคงช่วยอะไรไม่ได้แน่ ๆ .. นอกจาก  ไปยิงทิ้งไอ้ผู้ชายเลว ๆ คนนั้นสถานเดียวค่ะ จากคุณ : ม็อคค่าเย็น - [ 1 ก.พ. 49 13:51:31 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาอีกรอบค่ะ..ใจเย็นๆนะคะ ที่คุณตอบมาอีก..อ่านแล้วเข้าใจค่ะ คุณมีลูกด้วย..ยิ่งต้องใจเย็นเป็นร้อยเท่า.. คุณต้องการสามีที่ เป็นผู้นำครอบครัวได้ ไม่ใช่แบบนี้.. แล้วตอนนี้ สามีได้หางานทำอย่างไรบ้างคะ เพราะคุณเอง ก็มีภาระมากนะคะ ไหนจะลูก ไหนจะหนี้.. ความเครียดมากขึ้นๆ ทำให้หมดศรัทธาสามี.. ตอนนี้ ให้เค้าหางานให้ได้ก่อนดีมั้ยคะ เพราะลูกต้องการเงินเก็บในอนาคตด้วย.. ส่วนจะแยกกันอยู่หรือ..อยู่บ้านเดียวกัน ค่อยๆคุยกันทีหลัง..ตอนนี้ หางานสำคัญกว่าค่ะ เอาใจช่วยนะคะ.........อดทนมากๆ จากคุณ : cosmo lady - [ 1 ก.พ. 49 16:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มาเป็นกำลังใจให้นะครับ เข็มแข็ง อดทน ครับผม จากคุณ : 90210 - [ 1 ก.พ. 49 16:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ทีทำได้ดีที่สุดตอนนี้ก็คือ ต่างคนต่างอยู่ในบ้านเดียวกัน สิ่งที่ต้องรับผิดชอบร่วมกันคือ ลูกเท่านั้น ไม่พูดไม่คุย มีอะไรทั้งเรา เค้า จะพูดผ่านคนกลางคือแม่เราเท่านั้น..แต่เชื่อมั๊ยว่ากลายเป็นเราสบายใจที่สุด..ไม่ต้องมารับรู้ปัญหาอะไรต่าง ๆ ของเค้า..ตลอดชีวิตแต่งงานที่ผ่านมา ช่วง 6-7 ปี หลังมานี่ เราไม่เคยสบายใจเลยเกี่ยวกับการทำงานของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะออกจากงานวันไหนา เวลาเขาตกงานที ครอบครัวเราลำบากมาก เนื่องจากไม่เคยเตรียมตัว และยังไม่รู้จักเขาลึกซึ้งพอ จนมาครั้งล่าสุด เราเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ไม่ถึงกับลำบากมก (แต่เราต้องหาทำงานพิเศษทำ และห่อข้าวไปกิน ในส่วนของตัวเองต้องประหยัดสุดชีวิต ใช้อะไรนอกเหนือจากค่ารถประจำทางไม่ได้เลย ) และพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง ก็คิดว่าจะใช้เป็นทุนการศึกษาของลูกในอนาคต ส่วนที่จะให้เราเลิกกับเขานั้น คิดว่าคงไม่เลิก (แต่เราไม่ให้เงินเขาแล้ว เพราะเรามีความรู้สึกว่าเราหมดกับเขาไปเยอะแล้ว เงินนั้นมันควรจะเป็นเงินที่เราได้เก็บ ได้ใช้บ้าง ไม่ใช่ตามใช้หนี้ และลงทุนอะไรต่าง ๆ ให้ (ในที่สุดก็ล้มเหลว และเราก็ต้องใช้หนี้ให้อีก) และยังนึกถึงความดีของเขาอย่างหนึ่งตอนทำงานได้เขาจะให้เงินเดือนเราเกินครึ่งกว่าที่เขาได้รับ ซึ่งเขาก็ดูแลรับผิดชอบเราและลูกดี ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง ซึ่งก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่เราต้องทนอยู่ ทั้งที่หัวใจมันด้านชากับเขาแล้ว ส่วนเรื่องที่จะมีความรักครั้งใหม่ คงยากค่ะ เพราะเรามีความรู้สึกเข็ดผู้ชาย กลัวการมีครอบครัวซะแล้วค่ะ ชีวิตนี้อยู่เพื่อลูกและแม่จริง ๆ ค่ะ จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 1 ก.พ. 49 18:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เฮ่อ...อดทนและเข้มแข็งเข้าไว้นะคะ จริงอยู่ที่ผู้หญิงเราต้องการพึ่งพาสามี ต้องการความคุ้มครองปกป้อง ดูแลจากสามี.... ไม่ว่าผู้หญิงจะเก่งขนาดไหน ก็ยังมีความเชื่อมั่นว่าจะซบไหล่สามีได้ในเวลาที่ตนเองท้อแท้ .... แต่เวลานี้ คุณอาจจะต้องเป้นฝ่ายให้กำลังใจสามี เป้นที่พึ่งพาของสามีแล้วล่ะค่ะ  อย่างน้อยในวันที่เขามี เขาก็ดูแล เลี้ยงดูคุณและลูกดีนะคะ  ตอนนี้เขาก็ยังมีความประพฤติในเรื่องหน้าที่พ่อที่ดีอยู่ใช่ไหม ... ให้โอกาสกันและกัน ประคองกันไปนะคะ .... ความรู้สึกของคุณ ที่หมดศรัทธาในตัวเขา มันจะสะท้อนออกมาทางการแสดงออกได้นะ ...ถ้าคุณรู้สึกแรงมากๆ เขาเองก็คงรับรู้ในความรู้สึกของคุณได้ อาจจะยิ่งน้อยใจในตัวเองมากกว่าที่คุณคิดอยู่อีกหลายล้านเท่า....เพียงแต่ไม่อยากแสดงให้เห็น... ถ้ายังพอไหว ... พูดจาถ้อยทีถ้อยอาศัยกันนะคะ ... ให้กำลังใจกันและกัน ..ประคองกันไปค่ะ...เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : เอริ...จัง - [ 2 ก.พ. 49 03:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เรามีสองทางเลือก ซึ่งช่วยได้ทางจิตใจ ก็คือการสวดมนต์ค่ะ  อีกทางหนึ่งก็คือคุณต้องมีรายได้เพิ่มขึ้นเพื่อมาซัพพอร์ทค่าใช้จ่ายประจำ  สนใจติดต่อมานะคะ 01-6853413 จากคุณ : นา2b (นา2b) - [ 2 ก.พ. 49 09:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เรายังไม่หมดรักมั้ง  แต่ชักลืมๆว่าเคยรักเขายังไง แยกกันอยู่นานๆเจอกัน  มีอะไรเขาก็ไม่ปรึกษา เป็นหนี้ไว้ก็ไม่บอกอาจเพราะเราเป็นคนคิดมากมั้ง แต่ชีวิตคู่มันน่าจะปรึกษากันบ้าง  แต่เขาทำอะไรไม่ปรึกษาเราเลย  ทำไปแล้วค่อยบอกทีหลัง  เราก็โกรธ  โกรธที่เขาไม่บอกไม่คุย เวลามีปัญหา  ถามก็ไม่ยอมบอก  ชอบไหม ก็อิดๆออดๆ ไม่ชอบก็ไม่พูด น่ารำคาญ  ตรงกันข้ามเราเป็นประเภทฉันรู้สึกยังไง ฉันก็พูดแต่ประมาณถนอมน้ำใจอยู่นะ  ไม่เคยพูดคำหยาบด้วยเลย  เคยโกรธจนถามว่า  เมียอย่างฉันมีไว้แค่ให้เธอนอนด้วยเดือนละครั้งสองครั้ง  แค่นั้นเหรอ ถ้าฉันเป็นได้แค่นั้นก็หย่าเลยดีไหม  เพราะไม่มีเราก็ได้  แค่หาคนนอนด้วยเดือนละไม่กี่ครั้ง  ไม่ใช่ฉันก็คงได้ จากคุณ : J502 (J502) - [ 3 ก.พ. 49 16:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณเอริจัง  พูดได้ตรงกับความรู้สึกเราจัง..แต่จะให้ถ้อยทีถ้อยพูดกัน..คงยากค่ะ เพราะความคิดมันสวนทางกันซะแล้ว  ความจริงเราทะเลาะกันบ่อยค่ะ แต่ไม่มีครั้งไหนที่มันหมดความรู้สึกเท่าครั้งนี้..ไม่ต้องการพูดหรือใช้ชีวิตร่วมกับเขาอีกต่อไปแล้ว (แต่ไม่เลิกเพราะมีความจำเป็นอย่างที่บอกไว้ข้างต้น) ประกอบกับอยากรักษาสถานภาพการแต่งงานไว้ สงสารลูก และถ้าย้ายออกไปอยู่ข้างนอก ด้วยรายได้ไม่พอแน่นอนค่ะ จากคุณ : พริซซี่ (พริซซี่) - [ 3 ก.พ. 49 17:30:03 ]