ลองอ่านดูนะคะ บันทึกของฉัน อาจซ้ำ หรือตรงกับใครๆอีกหลายคน บางคนอาจเบื่อ ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้า
แต่อยากบอกว่า ฉันต้องการกำลังใจค่ะ
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเกือบ 12 ปีแล้วตั้งแต่เรารู้จักกัน แม้ชีวิตคู่เกือบ 7 ปี ของเราจะไม่โรแมนติก หวานซาบซ่าน และแม้อะไรอีกหลายต่อหลายแม้
แต่ฉันเชื่อว่าเราก็ยังมีความสุขอย่างมาก เรามีทุกอย่างที่พร้อม พอที่คนคู่หนึ่งจะสามารถหวังได้ในชีวิต เรามีครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง และชีวิตหน้าที่การงานที่ดี และถึงแม้ว่าเราจะยังไม่มีลูกด้วยกัน ฉันก็เชื่อมาตลอด ว่าเราก็มีความสุขดี เพราะเขาบอกเช่นนั้นมาตลอด
สามีของฉัน ได้ชื่อว่าเป็นผู้ชายที่ดี เรียบร้อย น่ารัก อ่อนโยน สุภาพ ถึงแม้จะไม่หล่อลากดิน และสุดแสนจะไม่โรแมนติกเลย ก็ตาม แต่ก็แน่นอนว่า มีสาวแก่แม่หม้ายมากมายหลายหน้ามาให้ความสนใจ (ถึงแม้จะรู้ว่าเขาจะมีเมียอยู่แล้วทนโท่นี่ก็เถอะ) แต่ด้วยความดีของเขา ที่ฉันภาคภูมิใจเป็นนักหนา เขาไม่เคยว่อกแว่ก ไม่เคยชายตามอง แถมยังเก็บมาเล่าให้ฉันฟังอย่างขำขัน ระคนภาคภูมิใจด้วยซ้ำไป ฉันเองก็ยิ่งปลื้มใจหนักกับความน่ารัก และรักเดียวใจเดียวของเขา ฉันเคยพูดชมเขาเรื่องนี้ เขายังบอกฉันว่า ไม่ดีเหรอ เธอจะได้ไม่ต้องกังวลใจ อย่างน้อยก็หนึ่งเรื่องในชีวิต จะได้เอาสมองไปคิดเรื่องงาน หรือเรื่องอะไรอื่นๆที่มีประโยชน์ ฟังเท่านี้ฉันก็ยิ้มแก้มปริ ก้มหน้าก้มตาทำงาน แถมยังไปเที่ยวเล่าให้ชาวบ้านฟังอย่างแสนจะภาคภูมิใจ
ก่อนอื่น ต้องบอกก่อนว่า เราทำงานคนละที่ แต่สามีของฉัน ก็ไปรับไปส่งฉันอย่างค่อนข้างจะสม่ำเสมอ แทบจะทุกวันในสัปดาห์ ระยะหลัง ฉันมีธุระค่ำๆถึงดึก ประมาณ 3 วันต่อสัปดาห์ (บอกก็ได้ ฉันไปเรียนต่อช่วงค่ำๆอีก ปริญญาแค่ใบสองใบ มันยังไม่พอสำหรับฉัน ส่วนเขาก็ให้การสนับสนุนด้วยดี) และเขา ก็ยังรอ ที่จะมารับฉันเพื่อกลับบ้านด้วยกันทุกวัน
จากคุณ :
กำลังพยายาม
- [
2 ก.พ. 49 18:19:42
A:203.155.135.100 X: TicketID:113396
]
เวลาสองเดือนของ สามี ฉัน และ มันอีกคน
