เรารู้จักกับผู้ชายคนนี้ทางเน็ตมาประมาณ 4 ปี เราคุยกันไว้ว่า เราจะไม่ออกไปเจอกันข้างนอกเด็ดขาด เพราะเค้าเองมีแฟนแล้ว ส่วนเรา--บอกตรงๆ ว่าไม่กล้าเจอเค้าหรอก เพราะรู้ตัวว่าชอบเค้าตั้งแต่ในโลกไซเบอร์แล้ว (กลัวอกหัก)
แต่เราก็เจอกันจนได้ค่ะเมื่อปีที่แล้ว เราตัดสินใจออกไปเจอเค้า ในวันที่เค้าซวนเซ เค้าถูกแฟนบอกเลิก เราไม่อยากให้เค้าอยู่คนเดียวในวันที่เค้ารู้สึกแย่ขนาดนั้น
หลังจากนั้น เราก็เจอกันบ่อยขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกัน เรายอมรับนะว่า ยิ่งอยู่ใกล้เค้า เรายิ่งชอบเค้ามากขึ้นทุกที
วันหนึ่ง เค้าบอกเราตรงๆ ว่า เค้าพยายามที่จะรักเราแล้ว แต่เค้าทำไม่ได้ วันนั้นเค้าร้องไห้ พร้อมกับถามว่า "ทำไมชั้นไม่รักเธอนะ?" เค้าถามเราว่า "ชั้นเป็น-คนที่ใช่-ของเธอหรือเปล่า?" เรานิ่ง ไม่ตอบ เค้าก็เลยบอกว่า "อย่ารักชั้นได้มั้ย ชั้นไม่อยากทำให้เธอเจ็บปวด เวลาชั้นมีใครอีกคน" แล้วเราก็ร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่..
ถ้าวันนั้น เราตัดใจจากเค้าซะ.. ทุกอย่างคงจบ แต่เราก้อไม่ได้ตัด เพราะเราอยากเก็บเค้าไว้เป็นเพื่อนที่ดี เก็บไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ หรือบางครั้ง เราอาจจะ(แอบหวัง)หวังลึกๆ ว่า วันหนึ่ง..เค้าอาจจะเปลี่ยนใจมารักเราได้บ้าง
เรายังคงเจอกันเรื่อยๆ เดือนละประมาณครั้งสองครั้ง หลายครั้งที่เราอยู่ด้วยกันทั้งคืน เราอาจจะเป็นคนโง่ ที่ปล่อยให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น เรายอมรับค่ะ ว่ามันไม่ควรเกิดขึ้นเลย แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เราก็ต้องยอมรับมัน
แล้วปัญหาก้อเกิดขึ้นค่ะ เมื่อกลางปีที่แล้ว อยู่ๆ เค้าก็หายไป โทรไปก็ไม่รับ ไม่โทรกลับ ได้แต่ส่ง sms มาว่า ขออยู่คนเดียวสักพัก ขอทบทวนบางสิ่งบางอย่าง แล้วจะติดต่อกลับมา เราเคารพในการตัดสินใจของเค้า เพราะคิดว่า เราคงไม่สามารถไปบังคับจิตใจใครได้ เค้าหายไปหลายเดือนค่ะ ได้เจอกัน ได้คุยกันบ้างนิดหน่อยทาง msn แต่ไม่มีการโทรคุยกันเหมือนเมื่อก่อน
จนวันหนึ่ง เราทนไม่ไหว กับความสัมพันธ์คลุมเครือแบบนี้ เลยโทรไปหาเค้า แต่เค้าไม่รับสาย ทั้งๆ ที่เรารู้ว่าเค้ายังออนไลน์อยู่ ยังไม่นอน เลยส่ง sms ไปบอกเค้าว่า ขอโทษที่โทรไปหา แค่อยากจะโทรมาลาเป็นครั้งสุดท้าย--เท่านั้นเอง เค้าเลยยอมโทรกลับมา..
เมื่อได้คุยกัน เราบอกเค้าไปตรงๆ ว่า เราไม่ไหวแล้ว เราคงต้องไปจากชีวิตเค้าซะที เราไม่รู้เลยว่า ตกลงเราเป็นอะไรสำหรับเค้า จะบอกว่าเป็นเพื่อน --ก้อคงไม่ใช่ เพราะ "อะไรๆ" มันไกลกว่าคำว่าเพื่อน จะบอกว่ามากกว่าเพื่อน เค้าก็ไม่เคยดูแล ไม่เคยสนใจ ไม่เคยใส่ใจเลย เค้าตอบกลับมาว่า เป็นเพราะเค้าไม่อยากหลอกเราไง เค้าถึงบอกไปตรงๆ ว่า เค้าไม่ได้รักเรา แล้วจะให้เค้าทำยังไง สิ่งที่เกิดขึ้นเค้ารู้ว่าเค้าผิด มันไม่ควรเกิด เค้ารู้สึกแย่และเสียใจทุกครั้งที่เราเจอกัน เค้าถึงพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก เราจะได้เป็น "เพื่อน" ที่ดีกันต่อไป จะได้คบกันต่อไปได้
วันนั้นเรายอมรับเลยนะคะว่า เสียใจมาก ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหล เรารู้ว่าผิดที่ปล่อยให้อะไรต่อมิอะไรมันเลยเถิด ทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจเลยว่า "เรารักกันหรือเปล่า?" เลยตัดสินใจที่จะหยุดทุกอย่าง เพื่อคงความเป็น "เพื่อนที่ดี" เอาไว้
พอเราหยุด.. เค้าก็เข้ามาอีกค่ะ
เค้ารู้ว่าเราเป็นคนชอบช่วยเหลือคน เค้าเริ่มเข้ามาด้วยการบอกว่า มือถือกำลังจะเจ๊ง อยากซื้อมือถือใหม่ ให้เราช่วยเลือกรุ่น หาสเปคให้หน่อย เราก้อ.. อ้ะ ไม่เป็นไร เพื่อนกัน ..ทำให้ หาให้
จากนั้นก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ ทำโน่นทำนี่ให้ คล้ายๆ เมื่อก่อน แต่ไม่เหมือนเดิมอยู่อย่างคือ เราไม่เป็นฝ่ายโทรไปหาเค้าอีกแล้ว มากสุดของเราถ้าอยากคุยกับเค้าคือ ส่ง sms ไป ถ้าเค้าโทรกลับมาก็คุย ไม่โทรกลับก็ไม่เป็นไร (ลึกๆ แล้วมันเจ็บนะ เวลาอยากคุยแล้วไม่ได้คุยเนี่ย..)
เมื่อปีใหม่ เค้านัดเราทานข้าว เราก้อออกอาการลังเล เพราะไม่อยากเจ็บอีก เค้าก็ถามเราว่า ยังโกรธเค้าอยู่เหรอ? จริงๆ เราไม่เคยโกรธเค้าเลยนะคะ เรารักเค้าอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน แต่ก็ไม่อยากเจ็บอีก เลยถามเค้าไปว่า จะดีเหรอ? เค้าบอกว่า เค้าอยากเจอเรา สุดท้าย เราก็ไปเจอกัน ..5 เดือนเต็มนะคะที่เราไม่เคยเจอกันเลย จริงๆ แล้วเราคิดว่า เราคงจะไม่มีโอกาสเจอกับเค้าอีกแล้วด้วยซ้ำ
พอเราเจอกัน เราสัมผัสได้ว่าเค้ามีความสุขมาก เราคุยกันหลายเรื่อย ยกเว้นเรื่อง "ความสัมพันธ์" ระหว่างเรา --ที่เราไม่พูด เพราะไม่อยากให้เสียบรรยากาศ แล้วคืนนั้นเราก็อยู่ด้วยกันอีก (เราโง่อีกใช่มั้ยเนี่ย?) ก็อย่างที่บอก.. เราไม่รู้ว่า เราจะมีวันเวลาดีดีเหล่านี้ได้อีกนานแค่ไหน อยากเก็บเกี่ยวไว้ให้นานที่สุด--เท่านั้นเอง
หลังจากนั้น เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ไม่โทรหากันบ่อยนัก เจอกันนั้นเอ็มบ้างบางครั้ง เราพยายามรักษาระยะห่างอย่างที่เค้าต้องการ เพราะเค้าเคยบอกว่า "บางทีเวลาเธอเข้ามาใกล้ ชั้นก็อึดอัด"
ล่าสุด.. เราเจอกันเมื่อตรุษจีนที่ผ่านมา เค้ายังน่ารักเหมือนเดิม พาไปทานข้าว ไปเดินซื้อของ แต่ครั้งนี้ เราเริ่มเองที่รู้สึกแย่ รู้สึกไม่แน่ใจว่า ตกลง "ความสัมพันธ์" ของเราสองคนเป็นยังไง เป็น "แฟน" เป็น "เพื่อนสนิท" เป็น "เซ็กซ์เฟรนด์" หรือเป็นแค่ "คู่ขา"
เราอยากคุยกับเค้าตรงๆ เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง พอเห็นหน้าเค้า มันก็พูดไม่ออก กลัวจะเสียเค้าไป สับสนไปหมด บอกตรงๆ ว่าไม่รู้จริงๆ ว่า ทำไมเค้าถึงกลับมาเจอกับเราอีก เพราะจริงๆ แล้ว 5 เดือนที่ผ่านมา ถ้าคนมันจะจากไป (ไม่ต้องพูดถึงความรับผิดชอบนะคะ) มันก็น่าจะเลยไปเลย ไม่น่าจะหวนกลับมาอีก เค้าเองก็น่าจะรู้ดีว่า ถ้าเค้าไม่จริงจังกับเรา เค้าก็ไม่ควรกลับมาแบบนี้ มันเหมือนเอาความรู้สึกของเรามาล้อเล่น มาทำให้เจ็บอีกรอบ..
เราจะทำยังไงดีคะ ควรจะวางตัวยังไง ตอนนี้เราพยายามนิ่งที่สุด ไม่ไขว่คว้า แต่มันก็สับสนเหลือเกินค่ะ จะตัดใจ ก็กลัวว่าเค้าตั้งใจจะกลับมา (แต่อาจจะยังไม่แน่ใจตัวเอง) จะรอต่อไป ก็กลัวว่าจะเจ็บเหมือนครั้งก่อน..
ไม่รู้จริงๆ ค่ะว่าควรทำยังไง???
แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 49 15:44:07
จากคุณ :
*~MiLLioN WaY tO SaY LovE~* 
- [
4 ก.พ. 49 15:43:05
]
* ~ ก ลั บ ม า อี ก ค รั้ ง ทำ ไ ม แ ล้ ว ต ก ล ง เ ร า เ ป็ น อ ะ ไ ร กั น ? ~ *
