ชีวิตที่รู้ว่าอยากทำอยากเป็นอะไรมาตั้งแต่เด็กนั้น
ดูเผินๆ ก็ไม่น่าเป็นปัญหาอะไร
แต่เพราะจริงจัง มุ่งมั่น กับความฝัน (มากเกินไป?)
บางครั้งมันก็อาจเกินลิมิตที่สังคมปกติเค้าเป็นกัน
อย่างที่บอกตอนแรกว่า เรารู้ตัวมาตั้งแต่เด็กว่าอยากเป็นอะไร
ทีนี้พอเรียนหนังสือ เราก็เดินทางตามสายนั้นมาเสมอ
และเพราะรักในสิ่งที่เรียน เราจึงจบมาด้วยเกรดอันสวยงาม
แต่พอทำงาน ทุกอย่างไม่สวยงามอย่างที่คิด
เราไม่ผ่านโปรฯ ตั้งแต่ทำงานที่แรก
แน่นอน...เราเสียใจมาก แต่ยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ
ย่างสู่ที่ทำงานที่สอง
เรามีความสุขกับที่นี่มาก มันเป็นงานอย่างที่เราอยากทำจริงๆ
รวมถึงบรรยากาศรอบตัวก็ลงตัวที่สุด
ความรัก ความตั้งใจต่างๆ ทำให้งานของเราได้รางวัล
สร้างรอยยิ้มให้กับตัวเอง และเจ้าขององค์กร
แต่...
ความสุขก็อยู่ได้ 3 ปี
เนื่องจากมีเหตุการณ์ไม่สงบภายในองค์กร
ซึ่งไม่ได้มีสาเหตุจากเรา แต่มีผลกระทบกับเราโดยตรง
การกระทำที่รุนแรงไม่รักษาน้ำใจนั้น จึงทำให้เราตัดสินใจลาออก
เมื่อมาเริ่มงานที่ใหม่
อะไรก็ดูดีไปหมด
การเรียนรู้งานใหม่เป็นสิ่งสนุก เจ้านายก็น่ารัก
แต่ มันมีคำว่า แต่ อีกจนได้
เมื่อบริษัทเล็กๆ นี้ขยายตัวขึ้น
จากที่มีเราเป็นพนักงานคนเดียว
ก็มีพนักงานอื่นๆ เข้ามา...เข้ามา...
เข้ามา...จนกลายเป็นว่า
ผลสุดท้าย เราเป็นคนเดียวในบริษัทที่ไม่มีอะไรทำ
เราเองก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่ ที่ไปๆ มาๆ กลายเป็นส่วนเกิน
ซึ่งเจ้านายก็ดูออก เลยเสนอข้อเสนอหนึ่งให้เรา
ให้เราทำงานที่บ้าน (บ้านเราไกลจากที่ทำงาน)
แต่ขอลดเงินเดือนลง
ตอนนั้น บอกตามตรงว่าเราสับสน
เพราะไม่รู้แน่ว่า...
สิ่งที่นายเสนอมาจากความเป็นห่วงเป็นใย
หรือเป็นทางออกกลายๆ ให้เราพิจารณาตัวเอง
จากคุณ :
456
- [
8 ก.พ. 49 16:04:55
A:61.91.120.109 X: TicketID:106496
]
*+*+* เ รื่ อ ง ม า ก เ ลื อ ก ม า ก จึ ง แ ย่ ม า ก *+*+*
