ขอถามหน่อยครับ สับสนจริงๆ
ผมคบกับผู้หญิงคนนึงอยู่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน ผมสนิทกับแม่และครอบครัวของเธอมาก จนผมรู้สึกว่าผมมีครอบครัวอีกครอบครัวหนึ่ง
ผมรักแม่เธอเหมือนแม่จริงๆ เค้าก้อบอกว่ารักผมเหมือนลูกชายคนหนึ่ง เวลาที่ผมทะเลาะกับน้องเค้า แม่เค้าก็ช่วยเคลียร์ให้ แม่เค้ามักจะพาผมไปทำบุญไหว้พระเสมอเพราะอยากให้ผมเป็นคนที่ดี ถ้าวันนึงลูกสาวเค้ารับรักผม ซึ่งผมก็ทำตามมาตลอด
พวกเราคบกันมาปีนึงได้แล้ว ผมทำหน้าที่อย่างดีที่สุด มีอะไรก็ช่วยเหลือครอบครัวเค้า เช่น ช่วยเธอทำงานเรียน มีอะไรดีๆก็หามาให้ แม่เธอก็เช่นกัน มีอะไรผมก็ไปช่วยตลอด เป็นน้ำใจที่ให้กันมาสม่ำเสมอ ผมไม่เคยรบกวนเงินทองของพวกเค้า ช่วงไหนผมเงินเยอะ ผมก็จะไม่ลืมซื้อของซื้ออะไรให้เป็นของฝาก เป็นสินน้ำใจ เลี้ยงข้าว เลี้ยงอะไรจิปาถะ ถ้ามีโอกาส
แต่ตัวน้องเค้า ไม่เคยมีใจให้ผม ไม่เคยพูดดีด้วย (นอกจากเวลาเรียกผมใช้งาน ตอนที่ผมมีประโยชน์ เธอจะดีกับผมมากๆ )แม้กระทั่งปีใหม่ ไม่มีแม้แต่คำอวยพร แต่ผมก็ทำให้เธอทุกอย่างเพราะรักเธอมาก
ทั้งพี่สาว ทั้งแม่เธอ ช่วงปีใหม่ ผมหมดเงินไปกับการซื้อของให้พวกเค้าหลายพันบาท แต่ผมก็ไม่เคยคิดอะไร เพราะทำให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจไม่หวังผลตอบแทน เพราะคิดว่าเป็นการตอบแทนที่แม่เธอดีกับผม
ผมอยู่แบบนี้อย่างมีความสุข จนกระทั่งอาทิตย์ที่ผ่านมา
เกิดเหตุการณ์ที่ช๊อคความรู้สึกผมมาก จนผมสับสนไปหมด
วันเสาร์ที่ 4 กุมภา ผมต้องไปเอาของที่บ้านของเธอ และต้องเอา ฟอนต์ภาษาไทยบางอย่างไปลงคอมให้เธอ เพราะเธอบอกว่า อยากได้ทำรายงาน ผมก็รีบนำไปให้เธอ แต่อนิจจา วันนั้นผมมีเงินติดตัวอยู่แค่ 200 บาท เพราะมีในบัญชีนึงที่ไม่มีบัตรเอทีเอ็ม ธนาคารก็ปิด ก้อเลยไม่สามารถไปเบิกได้ ตอนแรกก็ว่าจะไม่ออกจากบ้าน เพราะไม่ชอบออกบ้านแล้วไม่มีเงินติดตัว แต่ก็คิดว่า เอาน่ะ เราไม่ได้ออกไปไหน แค่ค่ารถออกไปเอาของที่บ้านเธอ ก็พอแล้ว อีกอย่างเธอกำลังเดือนร้อนเพราะต้องหาฟอนต์ทำงานเรียน
ก็เลยตัดสินใจไป เพราะเธอต้องการความช่วยเหลือ
ที่นี่ครับ วันนั้นเนี่ย แม่เค้าต้องพาเธอมาลงเรียนพิเศษที่สยามพอดี ผมก็เลยนัดไว้ที่สยาม เพราะเห็นว่า การไปบ้านเธอ(ผมไปรถไฟฟ้า )ต้องเปลี่ยนรถที่สยามอยู่แล้ว
ระหว่างเดินทาง เธอโทรมาบอกผมว่า จะไปกินข้าวกับแม่ ที่ซิดเลอร์ แถวมาบุญครอง ผมจะเอายังไง ผมก็บอกว่า ไปเจอกันที่นั่นก้อได้ กินกันไปเลยไม่ต้องรอ เธอตะโกนแซวมาว่า ให้ผมกดมา 5000 บาทมาเลี้ยงเธอ ผมก็หัวเราะ ไม่ได้คิดอะไร เพราะทุกทีเธอก็ชอบแซวแบบนี้
อีกอย่างผมไม่คิดจะกินด้วยเพราะมีเงินแค่สองร้อย แต่ผมไม่ได้บอกเธอว่าผมไม่มีเงิน ที่สำคัญผมไม่จำเป็นต้องบอก เพราะประเด็นคือ ไปเอาของที่บ้านเธอ และคิดว่าพวกเขาก็กินข้าวกันตามประสาแม่ลูก เราแค่ตามไปสมทบเพื่อกลับบ้านด้วยกัน
พอไปถึงสยามครับ เธอโทรมาบอกว่า เธอเปลี่ยนร้านมากิน เอ็มเค แทน ผมก็ตามไปที่เอ็มเค พวกเขาก็นั่งสั่งของกันเรียบร้อยแล้ว ผมก็อึดอัดนิดหน่อยเพราะ ผมไม่มีเงิน ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เพราะว่า ถ้าเป็นร้านซิดเลอร์ ผมยังนั่งรอได้ มาร้านเอ็มเค แบบนี้ แม่เธอต้องชวนกินแน่ๆ และผมเป็นคนขี้เกรงใจคน
ซึ่งแม่เธอก็ชวนจริงๆ ผมก้อบอกว่า ผมทานมาแล้วครับ แม่กินกันเถอะครับ ผมนั่งรอได้ แม่เค้าก้อมองมาแบบแซวๆว่าไม่พอใจ ผมก็รู้สึกว่า ไม่น่าพูดแบบนั้น เพราะเสียมารยาท ก็เลยกินด้วยเป็นพิธี ส่วนใหญ่ผมจะตักแค่น้ำกับผัก กินนิดหน่อยไม่ให้น่าเกลียด แม่เธอก็บอกว่า กินเยอะๆสิ ผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวลูกสาวแม่กินไม่อิ่ม เค้าก็บอกว่า กินไปเถอะ ไม่พอก็สั่งมาอีก
แต่ผมก็ไม่กิน
จากนั้นแม่เธอก้อเรียกพนักงานมาเก็บเงินหลังจากทานกันเสร็จเรียบร้อย แม่เธอก็จ่ายไป เธอก็แซวมาว่า ผมไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนะให้แม่จ่าย ผมก็หัวเราะบอกว่า เดี๋ยวเลี้ยงคืนให้ เพราะวันนี้ไม่มีเงิน เหลืออยู่ไม่เท่าไหร่ แล้วพวกเราก็กลับบ้านกัน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
------------------------------------------------------------
เอาละครับ ผมเกริ่นที่มาให้พวกเพื่อนๆในพันทิบฟังดูแล้วทุกอย่างเป็นปกติใช่มั้ยครับ ดูๆแล้วไม่เห็นจะมีอะไรต้องเครียดเลย ฟังๆแล้วไม่เห็นมีอะไรเป็นปัญหานิ
แต่สิ่งที่ผมจะพิมพ์ต่อจากนี้ เป็นสิ่งที่ผมช๊อกมากๆครับ พูดได้เลยว่า ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับผมได้ยังไง ผมขออนุญาติ พิมพ์ต่อในความเห็นที่ 1 นะครับ
จากคุณ :
ผมผิดอะไรมากมาย
- [
15 ก.พ. 49 12:47:11
A:203.118.72.4 X: TicketID:098354
]
เครียดมากๆครับ ไม่รู้ว่าทำไมชีวิตต้องเจอเรื่องแบบนี้ เสียใจมากๆ รบกวนปรึกษาหน่อยครับ
...ปลง
)
