คือตั้งใจจะตั้งกระทู้นี้มาสักพักแล้วค่ะแต่ไม่มีโอกาสซะที ไม่กล้าด้วย เหมือนห้องนี้จะมีแต่ผู้ใหญ่ๆ จบการศึกษาสูงๆมาแล้วในขณะที่เราเองยังไม่เห็นแม้เงาใบปริญญา -_-'
เหมือนอยู่ดีๆก็พบว่าตัวเองกำลังอยู่ในช่วงที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น พฤติกรรมและความคิดหลายๆอย่างได้เปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว
- บางอย่างก็เปลี่ยนเพราะรู้สึกว่า ตอนเด็กๆเราได้มามากแล้ว เราเป็นลูกคนเล็ก ใครๆก็ต้องเสียสละให้เรา {แย่เนอะ}
- บางอย่างก็เปลี่ยนเพราะเป็นไปตามกลไกความต้องการ การยอมรับ จากสังคม
- หรือหลายๆอย่างก็เปลี่ยนเพราะเบื่อกับเงื่อนไขต่างๆ และกลายเป็นว่าเวลาที่มีคนมาเอาเปรียบก็จะคิดว่า ช่างมันเหอะ เราก็ยังอยู่ครบสามสิบสอง นี่คงจะเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของเค้าที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก {ซึ่งบางทีก็เบื่อกับบางการกระทำของคนบางคนที่มากเกินไปเหมือนกัน ... เราก็เดินออกไปเลย}
ฯลฯ
แล้วไม่ทราบว่าพี่ๆที่นี่มีเหตุผลในทำดีอย่างไรบ้างคะ หรืออย่างน้อยก็มีวิธีให้กำลังใจตัวเองอย่างไรถ้าเราเจตนาดีแล้วกลับกลายเป็นว่ามีอะไรให้คับข้องใจอ่ะค่ะ
ปล. กรณีนี้ขอพูดแต่ช่วงเวลาที่เราทำดีนะคะ ไม่ได้จะบอกว่าเราไม่มีข้อเสียเลย
จากคุณ :
j o y z 
- [
15 ก.พ. 49 22:36:47
]
คุณคิดว่าเหตุผลที่คุณเป็นคนดีคืออะไรคะ (ไม่ได้หมายความว่าดีแบบ perfect แต่อย่างน้อยก็เวลาที่เราทำดีอ่ะค่ะ)
