เพิ่งรู้ 2 วันก่อนเอง .... แม่บอกว่า เจ็บตรงหน้าอก
เหมือนมีก้อนเนื้ออยู่ข้างใน
พอไปตรวจ X-ray ก็เจอจริงๆ ... หมอบอกว่า มีเนื้อร้าย
เป็นในระดับ 2 -3 แต่ยังไม่รู้ร้ายแรงมากน้อยแค่ไหน
ต้องผ่าตัดเนื้อตรงนั้นออกก่อนอาทิตย์หน้า ถ้ามันยังไม่ลามไปส่วนอื่น ก็อาจจะดีหน่อย แต่ถ้ามันลามไปส่วนอื่น ก็ต้องทำการฉายแสง ....
(Case แรก ...ถ้าแค่ผ่าตัดออกยังไม่ลามไปส่วนอื่นๆ
จะมีโอกาสหายไหมครับ หรือจะพูดได้ว่า เนื้อร้ายมันก็จะหายไป แต่มีโอกาสผุดขึ้นมาได้อีก )
(Case สอง ... ถ้าต้องฉายแสง ... ฟังดูก็แย่แล้ว
ผมก็ไม่รู้จริงๆเหมือนกันว่า ฉายแสง เนี่ยมันเพื่ออะไร
เพื่อสกัดไม่ให้มันลามไปทั่วร่างกาย แต่ก็ต้องทำอยู่ตลอดเป็นประจำ หรือว่าอย่างไร)
ตอนแม่ บอกเรื่องนี้ให้ผมฟัง ผมแทบไม่แสดงการอะไรเลย ไม่ร้องไห้ นั่งอยู่นิ่งๆ
แต่หลังจากนั้น ไปอาบน้ำ น้ำตาก็ไหลออกมาโดยควบคุมไม่ได้ ยิ่งได้คิดถึงคำพูดของแม่ที่ว่า
"ต่อจากนี้ ต้องหัดทำอะไรด้วยตัวเองให้มากๆแล้วนะ แม่ไม่ได้อยู่กับลูกไปตลอดชีวิต" ก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่
ตอนพิมพ์กระทู้นี้อยู่ ผมก็ยังคงร้องไห้ออกมา
แบบรู้สึกเศร้าจริงๆ บอกไม่ถูก
แม่ผม อายุก็ยังไม่ถึง 60 เลย แต่โรคร้ายมาเยือนเร็วเหลือเกิน
อยากขอคำแนะนำจากทุกท่าน
ในการช่วยรักษา และยืดอายุของคุณแม่ ผม
ให้อยู่ต่อไปอีกได้นานๆ
พร้อมรับฟังทุกข้อคิดเห็นครับ
T_T พิมพ์ต่อไม่ไหวแล้ว
จากคุณ :
vva 
- [
2 มี.ค. 49 23:35:07
]
!!!! แม่ เป็น มะเร็งเต้านม ... เศร้ามาก !!!!
กลัวเหมือนกันค่ะ