เพิ่งโดนแฟนบอกเลิกมา ตอนที่ได้ยินคำนั้นใหม่ๆรู้สึกแปลกๆ ยังไม่มีอารมณ์ฟูมฟาย ร้องไห้หรืออะไรเลยนะ แค่โหวงๆเหวงๆในใจ ยังไม่มีน้ำตา ยังแหงนหน้ามองฟ้าได้ ยังบอกตัวเองได้ว่า เฮ้อ ไอ้ที่รู้สึกนี่มันคืออาการโล่งอกหรือชาๆกันแน่นะ เพราะปัญหามันก็เหมือนสะสมมาทั้งสองคนนานเหมือนกัน
ตอนกลางคืนก็ยังหลับได้ สงสัยว่าคงเหนื่อย ตื่นเช้ามาพยายามสำรวจตัวเองและพยายามหลอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ไม่ได้คิดอะไรเรื่องเค้า ยังทำตัวปกติเหมือนเดิม มีธุระอะไรทำก็ยังทำไปได้ตามปกติ ยังไปหาหมอ นั่งเรือไปศิริราช เดินไปทำบัตรผู้ป่วย นั่งรอหมอตรวจ คุยกับหมอได้ตามปกติ ยังไปเดินหาซื้อ Patella O Brace มา support เข่าตัวเองได้ตามที่หมอสั่ง ยังคงต้องต่อสู้กับงานที่กำลังจะทับตายไปคนเดียว ยังคงต้องหวาดกลัวกับการตัดชิ้นเนื้อเยื่อบุเข่าไปตรวจ ไปเพาะเชื้อได้ตามปกติ ยังซื้อขนมที่เคยชอบได้เหมือนเดิม ทั้งๆที่ไม่มีความรู้สึกอยากกินเลยสักนิด ยังนั่งเรือกลับมาถึงบ้านได้แบบเหมือนคนปกติ
ยังเลียนแบบชีวิตประจำวันได้ตามปกติ ปกติ และปกติเหมือนกับทุกๆวัน จากที่เคยอยากกินแต่กินไม่ลง กลายเป็นไม่อยากกินและกินไม่ลง จากคนที่หิวข้าวเที่ยง กลายเป็นนั่งจนเย็น ไม่กินอะไรก็ได้ แต่รู้ รู้ว่ามันไม่ดี เลยพยายามตุนนมไว้ กินอะไรไม่ได้ก็กินนมไปให้มันมีอาหาร
พอเริ่มเย็นลง เย็นลง เริ่มจะรู้สึกตัวว่าไอ้ที่คิดว่าโล่ง คิดว่าไม่เป็นอะไร คงไม่ใช่จริงๆมันคงเป็นแค่อาการชา อาการตกใจหรืออาการช๊อค น้ำตาที่คิดว่าจะไม่ไหล ก็เริ่มมา ยังยิ้มได้ ยังดูแดจังกึมได้ ยังลุ้นว่าพี่เต้ยของน้องแป้งแห่งบางรักจะตายไม่ตายได้ แต่ในอกมันตันๆ อื้อๆ ปวดๆ หายใจไม่ออก
รู้ว่าตั้งกระทู้มาก็ไม่มีประโยชน์อะไร ได้แค่พิมพ์ให้เมื่อยมือ ให้ได้ระบายออกบ้าง รู้ว่ามันต้องผ่านพ้นไป รู้ว่าคงจะต้องหายดีในสักวัน แต่รู้ ว่าตอนนี้ยังไม่ได้ ยังทำใจไม่ได้ ยังกินอะไรไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะนอนได้ไหม คงได้แค่รื้อๆเอางานที่เยอะแยะมากๆมาทำให้มันผ่านพ้นไป
รักเธออยู่อย่างนี้ อยู่อย่างนี้ ได้ยินไหม ว่ารักเธอมากแค่ไหน ได้ยินไหม เข้าใจไหม รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง
ฉันยังคงสบายดีเสมอ
จากคุณ :
ฉันสบายดี
- [
4 มี.ค. 49 20:58:51
A:58.136.205.117 X: TicketID:080652
]