บังเอิญว่า ช่วงนี้มีหลังไมล์มาหาผม สอบถามเกี่ยวกับเรื่อง งูเข้าบ้าน !!!!! ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมตั้งกระทู้ไปนานมาก ๆ แล้ว ประมาณกลางปีที่แล้วได้มั้งนั่น
ผมก็ไม่รู้จะให้เค้าไปหาอ่านจากไหนเหมือนกัน แต่บังเอิญโชคดี ไปค้นเจอ ว่าเคยเก็บไฟล์ไว้ และโชคดีที่ยังไม่ได้ลบ
ก็เลยเอามาให้อ่านกันอีกทีครับ สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้อ่าน แต่ถ้าเพื่อน ๆ ท่านใดได้อ่านไปแล้วก็ขออภัยด้วยนะคร้าบ ประมาณว่า อ่านคลายเครียดก็แล้วกันครับผม!!!!!!!
**********************************************************************
เคยได้รับเมล์ ๆ หนึ่ง เกี่ยวกับงูยักษ์นี่แหล่ะ
มันกินคนเข้าไป แล้วต้องผ่าท้องเอาซากคนออกมา
"บรึ๊ยยยยย ส่งมาทำไมวะ ก็รู้อยู่ว่ากรูกลัวงูขนาดไหน!!!!"
ก็ทำให้ผมนึกเรื่อง ๆ หนึ่งขึ้นมาได้ เรื่องมันมีอยู่ว่า .........
เมื่อประมาณ 6 เดือนที่แล้ว ตอนนั้นผมอาศัยอยู่ที่แฟลตของสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย บางพูน ที่ปทุมธานีนี่เอง เลยรังสิตมา 6 กิโล หลักกิโลเมตรที่ 6 ปักอยู่หน้าสถานีเลย
ถ้าใครอยู่แถวนี้จะนึกภาพออก ถ้าใครนึกไม่ออก นึกตามนะครับ
อยู่กลางทุ่ง ด้านหลังมีทางด่วนลงหลังแฟลตพอดี
(เอ่อ เค้าจะนึกตามมรึงออกไหมนั่น อธิบายได้ชัดเจนมาก)
ผมอาศัยอยู่ชั้น 3 ครับ เป็นแฟลต 3 ชั้น อยู่ชั้นบนสุดว่างั้นเหอะ วันที่เกิดเรื่องเป็นเวลาประมาณ 18.00 น. กำลังเย็นได้ที่ ผมกำลังนั่งดูหนังกับนังคะน้า แมวสุดเลิฟอยู่บนบ้าน ดูไปซักพัก ก็ได้ยินเสียงตะโกนมาจากทางด่วนหลังบ้าน ว่า
"มีใครอยู่ไหมครับ มีใครอยู่ไหมครับ!!!!!!!!!!"
แล้วมันก็เงียบไปซักพัก ผมได้ยินไม่ถนัด ก็เลยไม่ได้สนใจ แต่ว่านังคะน้า แมวสุด love วิ่งออกไปดูแล้ว แต่ผมไม่ได้ตามออกไป เพราะหนังกำลังมันส์ ดูไปได้ซักพักก็มีเสียงตะโกนขึ้นมาอีก
"มีใครอยู่ไหมครับ เฮ้ยยยยยยยยย"
ทีนี้ชัดเจนเลย ผมก็เลยลุกไปหลังบ้านตรงระเบียง ชะโงกหน้าออกไปดู ว่าใครตะโกนเรียก แล้วก็ได้เห็นเจ้าหน้าที่ทางด่วน ที่ใส่เสื้อสีส้มๆ อ่ะ ตัวล่ำๆ ยืนอยู่ 5 คน ผมก็เอ๊ะ มาทำอะไรกัน เลยตะโกนถามไปว่า
"มีไรเหรอพี่" น้ำเสียงแบบว่า อะไรกันนักหนา
ถามไปโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าเค้าตื่นเต้นกันขนาดไหน !!!!!!!
แต่คำตอบที่ผมได้ยิน ทำให้ผมขนหัวลุก!!!!!
"น้อง งู เข้าบ้าน"
งูเข้าบ้าน !!!!!!!!!!!!!!!!!! พระเจ้า ขอบอกว่า แค่ได้ยินว่างูเท่านั้น ตัวผมก็แข็งเป็นหินแล้ว กลัวมันจะตาย
"น้องลงมาดูหน่อย ไม่มีใครอยู่เลย"
ชิบหายแล้ว!!! แมร่งเอ้ยกรูอยู่บ้านได้ถูกเวลาจริง ๆ นะ ร้อยวันพันปี เวลานี้ไม่เคยอยู่ติดบ้าน วันนี้ดันอยู่ซะงั้น สงสัยไอ้งูตัวนี้จะเป็นคู่ของกรูเมื่อชาติปางก่อนแน่ ๆ
ยืนอึ้งได้ซักพักก็รวบรวมความกล้า ตอบเค้าไปว่า
"ครับพี่ มันอยู่ตรงไหนแล้วล่ะพี่"
"เนี่ย มันกำลังเลื้อยจะเข้าไปข้างในรั้วแล้ว"
"โอเคครับ เดี๋ยวผมลงไปดู"
ในใจตอนนั้นน่ะ ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่า ยังมีพี่เค้าอีกตั้ง 5 คน ตัวใหญ่ ๆ ทั้งนั้น คงไม่เป็นไรมั้ง แค่งูตัวเดียว หลังจากคิดได้ ก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที
สถาพหลังบ้านผม นึกตามนะครับ
มีรั้วตาข่ายเหล็กที่เป็นรู ๆ ขึ้นกั้นระหว่างทางด่วนกับตัวแฟลตที่ผมอยู่ ด้านในรั้วจะมีหญ้าคาขึ้นอยู่ ซึ่งมันยังไม่สูงเท่าไหร่ พอที่จะเห็นพื้นดินด้านล่าง
ด้านนอก มีพี่เจ้าหน้าที่ทางด่วน 5 คนยืนอยู่
ส่วนด้านใน พอผมลงมา ก็เห็นน้องผู้ชายห้องข้าง ๆ คนนึงยืนอยู่ก่อนแล้ว ใจชื้นขึ้นมาหน่อย
"เอาวะยังไงก็มีเพื่อนล่ะ"
แต่ที่ผิดสังเกตุก็คือ ทำไมไอ้น้องคนนี้มันยืนนิ่ง ๆ หว่า เลยเดินไปหามัน แล้วถามว่า
"ไหน ๆ มันอยู่ไหนแล้ว"
ดูเหมือนจะไม่กลัวนะครับ แต่หารู้ไม่ว่าขาไอ้หมันสั่นเป็นเจ้าเข้า
แล้วผมก็ได้รู้ว่าที่มันยืนนิ่ง ๆ นั้น ไม่ใช่อะไร เพราะว่ามันก็ตัวแข็งไปแล้ว ก้าวขาไม่ออก ไอ้น้องคนนั้นมันค่อย ๆ ยกมือชี้ไปที่ด้านล่างของรั้วเหล็ก
เนื่องมาจากสายตาของผมสั้น ประกอบกับบรรยากาศที่ขมุกขมัวใกล้ค่ำเต็มที ทำให้ผมแยกแยะอะไรไม่ค่อยออก เลยถามมันไปอีกว่า
"ไหนวะ"
มันไม่ได้ตอบผมครับ แต่ที่ตอบผมก็คือ ไอ้งูตัวนั้น
"ฟ่อ!!!!!!!!!!!!!" (กรูอยู่นี่โว้ย ไอ้ตาถั่ว!!!!)
พระเจ้า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(ขอโทษนะครับ) งูส้งตีงอะไร ใหญ่ขนาดนี้ !!!!
ขอบอกครับ สติหลุดออกจากร่างไปแล้วตอนนั้น ขาแข็งเป็นสากกะเบือ!!!!!! ก้าวขาไม่ออก ประมาณว่า กายหยาบผมยังอยู่กับที่ แต่กายละเอียดผม วิ่งออกนอกถนนไปแล้ว T_T
ถ้าไม่มีไอ้น้องคนนั้นกับพี่ ๆ 5 คนข้างนอกยืนอยู่ คนที่จะเข้าไปอยู่ในท้องของไอ้งูยักษ์ตัวนี้คนแรกคือผม แน่นอน 100%
ตัวมันมุดเข้ามาข้างในได้ 1 ใน 3 แล้ว ยังอยู่ข้างนอกอีก โห ทำอะไรไม่ถูกครับ สภาพผมก็คงไม่ต่างอะไรกับไอ้น้องคนนั้นตอนนี้แหล่ะ คือ ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนอ้าปากค้าง รอมันเลื้อยเข้ามาหา
"น้อง ๆ มันเข้าไปแล้ว"
เสียงจากพี่ทางด่วน เรียกสติผมคืนกลับร่าง
งูตัวนั้นมันเข้ามาได้ครึ่งตัวแล้ว!!!! ทำไงดี ๆ
"พี่ ทำไงดีล่ะ"
"ตีมันสิ"
ตีมัน!!!!! จะบร้าเหรอ ตัวโคตรใหญ่ขนาดนี้ กรูจะเอาอะไรไปตีมันได้ มีแต่กิ่งไม้เล็ก ๆ สั้น ๆ จะบอกให้ ผมไม่เข้าไปใกล้มันหรอกนะ
(ระยะห่างระหว่างผมกับงูตัวนั้น ประมาณ 3 เมตร คือถ้ามันเข้ามาได้อีกส่วนนึงนะ มันตวัดผมกับไอ้น้องคนนั้นได้เลยอ่ะ)
ระหว่างที่กำลัง ก่งก๊ง มึนงง ไม่รู้จะทำยังไงดี ก็เหลือบไปเห็น
"ราวตากผ้ายักษ์!!!!!!!"
ครับ คุณอ่านไม่ผิด "ราวตากผ้ายักษ์" จริง ๆ
อยู่ทางซ้ายมือ เป็นท่อพีวีซี ขาดใหญ่ ประมาณ 2 มือผมจับได้ ยาวประมาณ 5 เมตร โอวสวรรค์มีตา ส่งราวตากผ้ายักษ์มาให้ผมแล้ว
ตรงไปหยิบมาทันที ผ้าเผ้อ สายด่ง สายเดียวอะไร ไม่สนใจแล้วตอนนั้น ของใครก็ไม่รู้ ช่างแมร่งก่อน
ชีวิตกรูสำคัญกว่าสายเดี่ยวของพวกคุณมากนัก!!!!!!!
เอามาได้ ก็เอาไปดัน ๆ ที่ปากของงูยักษ์ตัวนั้น พร้อมกับพูดบอกมันว่า
"ออกไปนะ ออกไปเหอะ อย่าเข้ามาเลย"
"ฟ่อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!" (มันบอกว่า "กรูจะเข้า อย่ามายุ่งกะกรู")
"บอกให้ออกไปไงล่ะ จะเข้ามาทำไม"
"ฟ่อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!" (มันบอกว่า "กรูจะเข้าไปแดรกมรึงยังไงล่ะ")
"แสดด จะเข้ามาแดรกกรูเร๊อะ ฝันไปเหอะโว้ย"
ผมได้ยินมันตอบอย่างนั้น ทีนี้ไม่ดันแล้ว ตีเลย!!!
"ตุ่บ"
"ฟ่ออออ" (มรึงตีกรูทำไม)
"ตุ่บ"
"ฟ่ออออ" (กรูเจ็บนะโว้ย)
"ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ ๆ ๆ ๆ"
"ฟ่อออออออออออ" (โอ้ย ๆ ๆ ๆ อย่าให้กรูเข้าไปได้นะมรึง)
ครับผมตีไอ้งูยักษ์ตัวนั้นด้วยแป๊ปพีวีซี ยาว 5 เมตร ตีไปหลายทีเหมือนกัน รู้สึกว่ามันจะเจ็บนะ มันเลยหดหัวกลับออกไปอีกฝั่ง ซึ่งมี พี่ทางด่วน 5 คนพร้อมอุปกรณ์จับงูพร้อมอยู่แล้ว
"มันออกไปแล้วพี่"
"เออ ๆ เดี๋ยวพวกพี่จัดการเอง"
ไอ้เจ้างูเวรตัวนั้น พอหดหัวออกไป มันก็นอนนิ่งไปซักพัก ประมาณว่า เจ็บจนสลบ ผมตีมันแรงมากเลยนะ ก็มันกลัวนี่นา พวกพี่ ๆ ทางด่วนก็เอาเชือกผูกกับไม้ยาว ๆ มาค่อย ๆ คล้องตรงส่วนคอของงูยักษ์ตัวนั้น พอคล้องเสร็จ ก็ค่อย ๆ ช่วยกันลากขึ้นไปบนทางด่วน
"เรียบร้อย" พวกพี่ ๆ ทางด่วนตะโกนกลับมา
ใจผมตอนนั้น โล่งแล้วครับ มันออกไปจากอาณาเขตบ้านผมแล้ว
แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อมันฟื้น !!!!
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย"
ภาพที่เห็นนะครับ เจ้าหน้าที่ทางด่วน 5 คน ตัวล่ำ ๆ โดนมันลากหัวทิ่มตกถนนทั้งหมด อะโห เรี่ยวแรงปานช้างสาร
ไอ้งูตัวนี้มันคงโกรธที่ผมไปตีมัน มันตรงดิ่งเข้ามาหาผมโดยไม่สนใจพี่ๆ ทางด่วนที่หัวทิ่มด้วยแรงของมันเลย
"ฟ่อออออ" (มรึง ไอ้โย่ง มรึงตายสถานเดียว!!!!)
เลื้อยเข้ามาด้วยจุดประสงค์ร้ายแน่ ๆ มันเข้ามาทางเดิมคือลอดใต้รั้วเหล็กเข้ามา
ตอนนั้นผมเปลี่ยนจากกลัวมัน มาเป็นโมโหมันแทนแล้ว จริง ๆ แล้วผมหนักไอ้ท่อพีวีซีนี่มากกว่า ยาวตั้ง 5 เมตร ไม่ใช่เบา ๆ นะครับ ผมยกตีอยู่คนเดียว จนแขนล้าไปหมด
ส่วนไอ้น้องคนนั้นเหรอครับ มันถอยไปยืนตัวแข็งทื่อ ไม่พูดไม่จา คอยให้กำลังใจผมห่าง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มาก
"แสดดดด กำลังใจให้กรูเพียบเลยมรึง"
ประมาณว่าถ้ามันเข้ามาได้ มันก็แดรกพี่ก่อนแหล่ะ ส่วนผม ถอยมาตั้งหลัก เผื่อพี่พลาด ผมจะได้หนีทัน T_T
"ขอบใจมรึงมาก ไอ้น้องชาย"
โชคดีที่รูที่มันพยายามจะเข้ามานั้น มันเล็กกว่าตัวมันนิดหน่อย ทำให้มันเข้ามาไม่ได้โดยง่าย แต่ที่นี้มันฉลาด พยายามเอาหัวหลบเข้ากอหญ้า เคยเห็นงูเลื้อยเฉียง ๆ ไหมครับ นั่นแหล่ะ มันพยายามทำอย่างนั้น แต่ว่าผมไม่สนแล้ว ตีทุกส่วนที่เห็น ไม่ว่าจะหัวมัน ตัวมัน ตี ๆ ๆ ๆ ๆ
"จะเข้ามาทำไมอีก ออกไป (ตี) ออกไป (ตี) ออกไป (ตี)"
ตีซะจนในที่สุด มันก็ยกหัวอันใหญ่โตของมันขึ้นมา ให้เห็นชัด ผมเลยได้จังหวะ ตีไปที่หัว ตุบ ตุบ ตุบ 3 ครั้งถ้วน
ครั้งสุดท้าย มันอ้าปากแล้วตอบว่า
"ฟ่อ !!!!!!!!!!!!!!!!" ("กรูเจ็บนะโว้ยยยยย")
แล้วมันก็แน่นิ่งไปเลยอ่ะ
ทีนี้ พอมันนิ่งไปแล้ว พี่ๆ ทางด่วน ก็ค่อย ๆ เข้ามาจับหางมันที่ยังอยู่ข้างนอก แล้วก็ดึงมันออกไป ทีนี้มันไม่ต่อสู้เลย พี่ทางด่วนเค้าบอกว่า มันคงสลบไปแล้ว ก็น้องเล่นตีมันซะขนาดนั้นนี่
ตอนที่พี่ๆ ทางด่วน 5 คนกำลังลากมันขึ้นไปบนถนน มีรถจอดลงมาดู แล้วก็ขอถ่ายรูปไว้ด้วย วัดความยาวได้ 5 เมตรครึ่ง!!!!!!!!!! โอย ไอ้หมันจะเป็นลม เมตร ไอ้หมัน 2 นครึ่งต่อกันเลยนะนั่นน่ะ
ในระหว่างนั้น คนที่อยู่ในแฟลตที่ผมอยู่นั้นก็ค่อย ๆ ทะยอย ๆ กันออกมาดู
อ้าว ก็อยู่กันนี่หว่า แล้วไหงไม่ออกมาช่วยกันวะปล่อยให้กรูเป็นผู้กล้าอยู่คนเดียว แหม แล้วมีการมาบอกอีกนะ ว่า เนี่ย ไอ้ตัวเนี้ย เห็นมันบ่อย มันชอบเข้ามาขโมยไก่ในแฟลตกิน เคยตีมันด้วย
"เออ เคยตีมันด้วย แต่วันนี้ไม่เจือกลงมาช่วยกันหน่อยวะ ปล่อยให้กรูเผชิญงูยักษ์อยู่คนเดียว แมร่งเอ้ย!!!"
(ก็ได้แต่นึกในใจแหล่ะครับ ไม่ใช่บ้านเรา)
พวกเค้ามาวิจารณ์ ๆ ๆ กันแล้วก็กลับเข้าห้องไป
พวกพี่ ๆ ทางด่วนเห็นก็ยังเรียกผมไปถามเลยว่า
"เมื่อกี้พี่เรียกตั้งนาน ไม่เห็นมีใครออกมา มีไอ้น้องผู้ชายคนนั้นมายืนตัวแข็งทื่ออยู่คนเดียว"
"เหรอพี่ เออ คนที่นี่เป็นอย่างนี้แหล่ะ"
"แล้วนั่นพี่จะทำยังไงกับมันล่ะ"
"คงเอาไปปล่อยแหล่ะ"
"ที่ไหนล่ะพี่"
"เนี่ย ปล่อยเข้าป่า ฝั่งตรงข้ามทางด่วนนี่แหล่ะ"
"หา อะไรนะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"โหพี่ ปล่อยไกล ๆ หน่อยไม่ได้เหรอ กลัวผมแก่ตายหรือไง มันต้องจำผมได้แน่ๆ เลยอ่ะ ตัวแมร่งโคตรใหญ่ขนาดนี้ มันไม่ตายง่าย ๆหรอก"
" 555555 พี่ล้อเล่น พี่จะเอาไปปล่อยที่อื่น ไม่ใช่ที่นี่หรอก นี่มันก็เลื้อยข้ามมาจากฝั่งตรงข้ามนี่แหล่ะ"
เออ โล่งอก
หลังจากนั้น ผมก็ยืนเกาะลูกกรงรั้วดูพี่ๆ เค้าแบกมันขึ้นรถ ครับ 5 คนช่วยกันแบกงูตัวเดียว ทุกคนบอกว่า
"โห หนักชิบหาย!!!"
พอเอามันขึ้นรถไปแล้ว เค้าก็ผูกเชือกที่ตัวมันแล้วก็ผูกติดกับกะบะรถ เพราะว่าไม่มีกระสอบมาใส่ ต้องใส่ไปในกะบะนั้นแหล่ะ เห็นได้ชัดว่าพี่เค้าผูกมันหลายที่มาก เนื่องจากตัวมันใหญ่ และแรงมันเยอะ ผูกเสร็จ รถก็ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไป
ผมมองตามไอ้งูยักษ์ตัวนั้นไป พร้อมกับพูดกับมันเบา ๆ ว่า
"เออ โชคดีเว้ย ไปอยู่ที่ ๆ ดีกว่านี้นะ โทษทีที่ต้องตีเอ็งแรงขนาดนั้นก็กรูกลัวนี่หว่า แล้วอย่าเจือกเลื้อยมาแถวนี้อีกนะ"
เหมือนมันจะได้ยินเสียงผม มันผงกหัวขึ้นมาแล้วก็
"ฟ่อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!" (กรูจำมรึงได้ กรูจะกลับมาแดรกมรึง)
โอว นี่ผมกลายเป็นแฮรี่พอตเตอร์ไปแล้ว คุยกับงูรู้เรื่อง พระเจ้า
ฮือ ๆๆๆ
จบแต่เพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณที่ทนอ่าน
เพื่อน ๆ คงจะมีคำถามตามมาว่า หลังจากนั้น มันกลับมาอีกหรือเปล่า
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เพราะว่า สิ้นเดือนนั้น ผมก็ย้ายออกมาอยู่ที่บ้านหลังปัจจุบันนี้แล้ว 555555
สมน้ำหน้ามัน มันหาผมไม่เจอหรอก กร้ากกกกก
สมันน้อย เบอร์ 14
วันที่ 9
จากคุณ :
สมันน้อย เบอร์ 14 
- [
12 เม.ย. 49 18:48:18
]
--[ตามคำเรียกร้อง กับกระทู้เรื่อง คุณกลัวอะไรที่สุดในชีวิต!!!!]--
