---------ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายหน่อยนะคะ-------
พักนี้นอนไม่หลับบ่อยๆ อย่างไม่รู้สาเหตุ เลยมีเวลาไปรื้อ
ไดอารี่เก่าๆมาอ่าน เราเริ่มเขียนตั้งแต่ม.4จนตอนนี้กำลัง
ขึ้นปี 4 พัฒนาการทางความคิดของเราในเรื่องความรับผิด
ชอบด้านต่างๆมีมากขึ้นตามลำดับ
-----แต่มุมมองของสิ่งรอบตัวกลับแปรผกผัน!!!!----------
เดี๋ยวนี้เรามองๆสิ่งรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นทั้งสิ่งที่มีและไม่มี
ชีวิต ด้วยความคิดที่เป็นบวกแต่เคลือบด้วยลบ { คือเดิมที
เดียวเราเป็นคนที่ใครต่อใครบอกว่ามองโลกในแง่ดี }
เช่น สมมติว่าเห็นผู้หญิงขอทานอุ้มลูกเดินมา เราส่งตังค์
ให้เค้าไปเลยโดยที่ไม่คิดอะไรมีเท่าไหร่ก็ให้เท่าที่ตัวเอง
ไม่เดือดร้อน นั่นคือม.ปลาย แต่เดี๋ยวนี้แบบว่าจะให้แต่
ทีเพ่งแล้วเพ่งอีกว่ายากจนจริงหรือเปล่า หรือไม่ก็คิดว่า
มือเท้ามีครบทำไมไม่ทำงาน หรือบางไม่มีอารมณ์ก็ไม่ให้
ซะงั้น แค่ยกตัวอย่างนะคะ มีอีกหลาย case ที่มันเป็น
เรื่องคอขาดบาดตายกว่านี้แต่ยังนึกไม่ค่อยออก
------เดี๋ยวนี้ หมั่นไส้คนง่าย --------- เช่น เห็นรุ่นน้อง(โรงเรียนเก่าเรา)
กลุ่มนึงเดินมา แต่งชุดนักเรียนไม่เรียบร้อยเราเดินเข้าไป
ด่าเลยอะ ตอนนั้นไม่ใช่ว่ารักโรงเรียนขนาดนั้นแต่หมั่นไส้
เฉยๆ แต่งตัวไม่เรียบร้อยแล้วยังเสียงดังอีก ประมาณนี้
อะค่ะ { ซึ่งคนที่รู้จักเราจริงๆจะมองว่าเราไม่ใช่คนที่ห้าว
หาญ หรือจริงจังอะไรขนาดนั้น ออกแนวตัวโจ๊กของ
เพื่อน ซะด้วยซ้ำ }
-----แถมเดี๋ยวนี้ยังเป็นคนขี้อิจฉาอีก----------
อันนี้แย่มากจนเราแทบจะเกลียดตัวเอง เราอิจฉาคนอื่นได้
ทุกเรื่อง เช่น คนนี้หุ่นดีจัง อิจฉาเว่ย คนนี้บ้านรวยจัง
อิจฉาอีกละ เคยบ้าขนาดที่ว่าอิจฉาแม่ตัวเองที่เจอสามีที่ดี
รักลูกรักครอบครัว (ก็คือพ่อเรานั่นเอง) เรายังไม่ร้ายแรง
ถึงขั้นริษยา แต่เราก็กลัวว่าวันนึงเราจะเปลี่ยนไป เพราะนี่
ขนาดแค่ 6-7 ปี (ม.4ถึงปี4) เรายังเปลี่ยนจากคนที่ไม่
เคยหยุดยิ้ม ไม่เคยหยุดหัวเราะ กลายเป็นคนนิ่งขรึม ได้
ซะขนาดนี้ กลัวว่าวันนึงเราจะจำแม้กระทั่งเค้าร่างเดิมตัว
เองไม่ได้น่ะสิ!!!
****เราก็ไม่รู้ว่าการตั้งกระทู้นี้ เป็นการปรึกษาหรือเปล่า
แต่ก็แค่อยากระบาย ซึ่งบางท่านที่เข้ามาอ่านอาจจะแนะ
นำอะไรในการดำเนินชีวิตได้บ้าง หรือแม้กระทั่งกำลังใจ
ดีๆ เพราะหลายคนบอกว่าชีวิตที่เริ่มจริงๆน่ะคือจบ
ปริญญาตรี เราเลยยิ่งคิดว่า ตายแล้ว!!! นี่ขนาดยังไม่จบ
ปริญญาตรี คนในกระจกยังแปลกหน้าซะขนาดนี้ แล้วถ้า
นานๆไป เราจะแย่ลงขนาดไหนเนี่ย
-----------ขอบคุณที่เข้ามานะคะ-------------
จากคุณ :
ยิ้มสู้ 
- [
20 เม.ย. 49 21:07:47
]
-----ยิ่งนับวัน เรายิ่งรู้สึกว่าคนในกระจกตรงหน้าเป็น คนแปลกหน้ามากขึ้นทุกที----------
