ความคิดเห็นที่ 1 จดหมายจากเธอถึงเค้า แด่คุณคนนั้นที่ฉั้นรัก ณ เวลา 5.39 นาฬิกา 14 เมษายน 2549 ฉั้นไม่รู้ว่าคุณจะได้อ่าน จดหมายฉบับนี้ ที่ฉั้นเขียนหรือป่าว แต่ฉันตั้งใจเขียน จม. ฉบับนี้ถึงคุณ .คุณยูน~ ที่รัก ถ้าเผื่อว่า คุณได้อ่านในสักวัน อยากให้คุณได้รับรู้ว่า ฉั้นคนนี้รักคุณมากเพียงใด (ครั้งแรกที่เราเจอกัน ฉั้นจำได้ว่าเป็นวันอาทิตย์ ที่ 22 ของเดือนมกราคม) ครั้งแรกที่ฉั้นได้พบคุณ ฉั้นบอกคุณว่า คุณคือรักแรกพบของฉั้น แต่ฉั้นจะรู้สึกเช่นนั้นไม่ได้ ถ้าฉั้น ไม่รู้สึก คลิ๊ก! คุณเป็นผู้ชายในสไตย์ที่ฉั้นชอบ ฉั้นบอก ตัวเองว่าคุณคือคนที่ใช่! นั่นรวมถึงบอกกับใครๆด้วยว่า ฉั้นเจอแล้ว เจ้าชายในฝัน ซึ่งก็คือคุณ นัดครั้งแรก กับสภาพร่างกายที่ย่ำแย่ เสียงแหบแห้งจากการแพ้อากาศ และ เพิ่งหายไข้ แพ้สารฆ่าแมลงจากการกินชมพู่ที่ล้างไม่สะอาด รถสภาพบุบเหยิน ไม่แพ้เจ้านายของมัน แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการนัดเจอกันของเรา เจอกันครั้งแรก เขิล ส์ เขิลจนพูดไม่เป็นภาษาคน - -“ พูดแต่ไม่พูดธรรมดาๆ นะ พูดมาก พูดมากเพื่อกลบเกลื่อนความเขิลอาย ทั้งๆที่ พูดไม่ค่อยไหว น้ำเสียงแถบไม่ออกจากลำคอ และวันนั้น ฉั้นจำได้ดีว่า ต้องขอน้ำอุ่นจากพนักงานเสิร์ฟดื่ม 555 กินได้แค่ โจ๊กถ้วยกลมๆ ซึ่งเป็นอาหารชิ้นสุดท้ายที่ฉั้นจะเลือก สำหรับมื้ออาหารค่ำ กับคนพิเศษ เราตัดสินใจคบกันในวันพฤหัสที่ 2 ของเดือนถัดมานั่นก็คือ เดือน กุมภาพันธ์ แต่หลังจากนั้น เราก็ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์ๆ เนื่องมาจาก ระยะทางกับการงานของคุณ ที่ยังไม่ลงตัวเพื่อฉั้น แต่เราก็คุยโทรศัพท์กันไม่ต่ำกว่าวันล่ะ สองชั่วโมง และไม่ต่ำกว่าวันล่ะ สี่หน เริ่มต้นของวัน ด้วย Morning call ที่ฉั้นโทรปลุกคุณทุกๆ เช้า เบรคดื่มกาแฟ ตอนสายๆ ก่อนทานมื้อเที่ยง ของคุณ หรือแม้แต่ก่อนกลับบ้าน ก่อนนอน ฯลฯ ในวันที่ 14 กุมภา เรามีนัด Dinner กันไม่มีจุดหมายที่แน่นอน อ้อ! แต่ก่อนหน้านั้นคุณมารับฉั้นไปทานดินเนอร์ที่ To sit ริมแม่น้ำ คุณบอกฉั้นว่าคุณมีอะไรจะบอก คุณเคยเกิดอุบัติเหตุรถชน จนทำให้ เออ คุณพิการ เออ ทางช่วงล่าง - -“ คุณทำให้ฉั้นไม่รู้จะเล่าต่อยังงัยดี เอาเป็นว่าคุณกึ่งๆ ไล่ฉั้นให้ไปจากคุณ คุณถามฉั้นว่า อยากมีลูกมั๊ย ถ้าอยาก ก็ไปจากคุณเถอะนะ เพราะว่า คุณให้สิ่งนั้นกับฉั้นไม่ได้ ฉั้นบอกว่า อยาก แต่ฉั้นตอบว่าไม่! ฉั้นไม่ไปไหนทั้งนั้น เพราะฉั้นเชื่อว่าคุณสามารถให้ความรักทดแทน ในสิ่งที่ขาดหายไปได้ แต่ .. คุณอำฉั้น!! จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันวาเลนไทม์ ฉั้นในชุดแซกสั้นสีดำ คุณในชุดทำงานลายทางสีฟ้า ฉั้นให้ดอกกุหลาบก้านยาว ซึ่งเป็นดอกไม้ดอกแรกที่ฉั้นซื้อให้ผู้ชาย - -“  กับช๊อกโกแล็ตเฟอเรโร่ กับคุณ ในขณะที่คุณมอบดอกกุหลาบ Holland ช่อสีขาว ให้ฉั้น คุณรู้ ได้งัยว่าฉั้นชอบดอกไม้สีขาว เราไปกินข้าวมื้อค่ำกันที่ร้าน Shelter บรรยากาศโรแมนส์มาก ฉั้นรู้สึกดี และมีความสุขมากมายที่ได้อยู่กับคุณ แต่ในใจของคุณ ฉั้นรู้ดี ว่าคุณ คิดถึงใครคนนั้นอยู่ เธอคนนั้นอยู่ในใจคุณเสมอ อยู่ตลอดเวลา บรรยากาศที่ร้านดีมาก แถมนักร้อง ร้องเพลงที่ฉั้นชอบที่สุดเพลงนึง Lover’s Concerto ฉั้นบอกคุณว่าเพลงนี้ คนที่มีความสุขเท่านั้นล่ะ ที่จะร้องได้ http://www.maama.com/music/view.php?id=000156 How gentle is the rain that falls softly on the meadow birds high above in the trees serenade the flowers with their melodies see there beyond the hill the bright colors of the rainbow some magic from above made this day for us just to fall in love You will hold me in your arms and say once again you love me and if your love is true everything will be just as wonderful Now I belong to you from this day until forever just love me tenderly and I'll give to you every part of me Don't ever make me cry though long lonely nights without love be always true to me and keep it stay in your heart eternally You will hold me in your arms and say once again you love me and if your love is true everything will be just as wonderful ฉั้นร้องเพลงนี้ให้คุณฟัง และบอกคุณว่า.. ใช่ ! ฉั้นมอบให้คุณ เพราะคุณเปรียบเสมือนเสียงดนตรีแห่งความสุขที่บรรเลงในใจฉั้น และเพลงนี้ก็เป็นเสียงเพลงที่ เซตลงเป็นเสียงเรียกเข้า มันจะดังทุกครั้งเมื่อคุณโทรมาหาฉั้น พร้อมกับ ตราสัญลักษณ์ วง Guns n’ Roses วงดนตรีที่คุณชื่นชอบ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ความรักที่ฉั้นให้กับคุณมันมากมาย ฉั้นบอกไม่ได้ว่ามันมากเท่าไหร่ ฉั้นรู้แค่ว่า มันบรรยายไม่ถูก ฉั้นอยากทำอะไรดีๆ หาสิ่งดีๆ มาให้คุณ ดูแลคุณ รับไออุ่นจากคุณ อยู่เคียงข้างคุณตลอดไป แต่คุณคอยตอกย้ำความรู้สึกให้ฉั้นเจ็บปวดอยู่เสมอว่า ในใจคุณยังไม่เคยลืมเธอคนนั้น ฉั้นบอกคุณว่า ไม่เป็นไร ฉั้นจะรอ รอวันที่คุณรักฉั้นได้หมดใจ ฉั้นเชื่อมาตลอดเวลาว่า เวลา กับสิ่งที่ฉั้นเพียรทำ เพื่อคุณนั้น มันจะ ทำให้คุณรับฉั้นเข้าไปในหัวใจของคุณ มากขึ้นในสักวัน แต่นั้น ฉั้นเข้าใจผิดมาตลอดเวลา แม้จนกระทั่งวันนี้ฉั้นก็ยังคงเชื่ออย่างนั้น วันเกิดคุณ 26 กุมภา ฉั้นเอาเวลาทั้งหมดมาอยู่กับคุณ ฉั้นให้การ์ดซองสีแดงคุณใบนึง ในนั้นมีเนื้อเพลง Lover’s Concerto คุณคงจำได้ กับเสื้อเชิ้ตที่ฉั้นเชื่อว่ามันเป็นสไตย์ที่คุณใส่ วีคต่อมาคุณบ่นว่าซักแล้วมันลุ่ยจนไม่กล้าใส่ ฉั้นเลยต้องเอาเข็มกับด้ายสีแดง ที่ยังคงวางอยู่หัวมุมทางด้านซ้ายมือบนโต๊ะเครื่องแป้งของคุณ มาเย็บกระดุมติดใหม่ให้ วันเกิดคุณปิดท้ายด้วยการขอตัวลากลับบ้าน และจบท้ายวันด้วยการไปหา เธอคนนั้น คนที่อยู่ในใจคุณเสมอ วันอาทิตย์ที่ 5 ต้นเดือนมีนา เรามีนัดกันไปทานข้าว ฉั้นรอคุณอยู่ที่บ้าน รอ แล้วก็รอ มันนานเหลือเกิน นานจนฉั้นรู้สึกเป็นห่วงคุณ เลยต้องโทรไปหาคุณ แต่ทว่า ไหงคุณไม่รับโทรศัพท์ฉั้น คุณไม่เคยเป็นแบบนี้ ฉั้นเลยโทรอีก ด้วยความเป็นห่วง ในที่สุดคุณก็รับ ^-^ แต่ทว่า T-T คุณบอกฉั้นว่า คุณอยู่กับเธอคนนั้น คุณรักเธอมาก และคุณจะมาหาฉั้น เพื่อมาบอกฉั้นว่า เราจบกัน คุณจะกลับไป ฉั้นไม่รู้จะบรรยายความเจ็บปวดวันนั้นยังงัย  เปรียบเทียบด้วยอะไรดี รู้แค่ว่าแทบขาดใจ ฉั้นไร้สติ และทำอะไรไร้ความคิดมาก วันนั้นมีเพื่อนรักของฉันคนนึงมาอยู่ด้วยตลอดทั้งคืน คืนนั้นคุณคงร้อนใจ กระวนกระวายใจและทุกข์ใจ ไม่น้อย  ตอนตีห้า คุณโทรมาบอกฉั้นว่า คุณกับเธอคนนั้นกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ ฉั้นแอบร้องไห้ เสียใจไปกับคุณทั้งๆที่ ในใจฉั้น ไม่ได้เจ็บปวดไปน้อยกว่าคุณเลย อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ เช้าวันถัดมา ฉั้นรู้สึกเหนื่อยล้า ทั้งกายและใจ เพราะไม่ได้นอน ดื่มหนัก ดื่มทั้งสิ่งที่ดื่มได้ และสิ่งที่ไม่ควรดื่ม หลังจากกลับจากโรงพยาบาล เพื่อนฉั้นก็กลับบ้าน เพราะติดธุระ ส่วนฉั้นเอง ก็เหนื่อย และยังเจ็บปวดเกินไปที่จะอยู่ลำพังคนเดียวโดยไม่มีผู้คนได้  จึงต้องขับรถออกไปห้างหรูย่านชิดลม ณ เวลานั้น ประมาณ เที่ยงครึ่ง ฉั้นโทรหาคุณ คุณคงจำวันนั้นได้ดี เราคุยกันนานมาก นานเหลือเกิน ฉั้นบอกคุณว่า ฉั้นไม่โกรธคุณเลยสักนิด และอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะค่ำคืนที่เลวร้ายนั้น มันทำให้ฉั้นได้เรียนรู้ว่า การที่ไม่มีคุณอยู่ในชีวิต มันเจ็บปวดและทรมานเพียงใด คุณบอกว่า คุณทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะคุณรู้สึกแย่ แย่มากที่ทำกับฉั้นแบบนั้น คุณถามฉั้นว่า ไม่โกรธคุณเหรอที่ทำแบบนั้น ฉั้นบอกว่า ไม่เลยฉั้นไม่โกรธคุณเลยสักนิด เพราะฉั้นคงเจอรักแท้ของฉั้นเองแล้วมั้ง มันทำให้ฉั้นรู้ว่ารักคือการให้อภัย ในหลวงทรงตรัสไว้ว่า “ไม่ควรให้อภัยใครเป็นครั้งที่สาม” และนี่แค่ครั้งที่สองเองที่คุณทำให้ฉั้นเจ็บปวด จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันนั้นฉั้นนัดให้คุณมาเจอที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนั้น และคุณก็มา ฉั้นไม่เคยรอใครได้นานเท่านี้ จาก 12.3 ที่ฉั้นมาถึง คุณบอกจะมาถึงประมาณ 17.3 และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ฉั้นนั่งกินกาแฟรอคุณอยู่ที่ชั้นเจ็ด พร้อมกับคราบน้ำตาที่เปราะเปื้อนเต็มแก้ม ฉั้นคนที่ขี้วีน เอาแต่ใจโวยวาย ไหงกลายเป็นคนขี้แยแบบนี้ นี่ไม่ใช่ตัวฉั้นเลย คุณนั่งลงตรงหน้าฉั้น พร้อมกับวาง “Good Luck” หนังสือเล่มโปรดที่สุดของฉั้นมาคืนให้ เล่มสีเขียวน้ำทะเล หน้าปกมีรูป Lucky Leaf หรือใบไม้นำโชค ที่ฉั้นเคยมอบให้คุณ และตอนนี้มันก็ยังคงเป็นพวงกุญแจรถ ที่คุณติดตัวอยู่เสมอ คุณจับมือฉั้น เช็ดน้ำตาให้ฉั้น หน้าคุณดูเศร้ามากเลยที่รัก ฉั้นไม่ชอบสีหน้าตอนนั้นของคุณเลย คุณดูเศร้ามาก มันทำให้ฉั้นทุกข์ใจ และเจ็บปวดหัวใจมากมายเหลือเกิน . สักพัก เราก็เดินดูหนังสือกัน ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ฉั้นขออนุญาตคุณ เดินจับมือ ควงแขนเหมือนเดิม คุณบอกว่าทำไมจะไม่ได้ล่ะ ^-^  ฉั้นดีใจมากเลย  ยามที่คุณอยู่เคียงข้าง ฉั้นไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว คุณเป็นผู้ชายที่แสนอบอุ่น และเท่ที่สุดในความคิดของฉั้น อ้อ! เป็นลองพ่อดีกว่า แหะๆ เราไปทานข้าวเย็นกันที่สยาม มีอาหารบรรดากุ้งๆ ทั้งทอดมันกุ้ง กุ้งราดซอสมะนาว ที่ทั้งคุณและฉั้นชอบทานด้วยจำได้มั๊ยค๊ะ Honey อ้อ! มีอยู่ครั้งนึงจำได้มั๊ย ที่ WaterSide ร้านอาหารบรรยากาศดีมากๆ ร้านนึง คุณตักกุ้งตัวสุดท้ายที่เหลืออยู่ในจานให้ฉั้น ฉั้นตักคืนให้คุณ คุณตักมาให้ฉั้นอีก แล้วบอกว่า กินมากไม่ได้ คุณแพ้กุ้ง  ฉั้นเลยจำยอมกิน ต่อมาฉั้นก็ถามคุณว่า คุณชอบทานอาหารอะไรมากที่สุด คุณตอบทันทีอย่างไม่คิดว่า กุ้งเผา!! What ?????... ฉั้นงงเป๊ก!! แพ้กุ้ง แต่ชอบกุ้ง ที่ไหนได้มันเป็นกลยุทธ์ ทำให้ฉั้นทานไอ้กุ้งตัวนั้นน่ะเอง คุณมักจะมอบสิ่งดีๆ ให้คนรอบข้างเสมอ คุณเป็นคนน่ารัก อบอุ่น คุณทำให้โลกที่ฉั้นยืนอยู่สดใส และทุกนาทีมันมีความหมาย  ขอบคุณคนบนฟ้า ที่ทำให้เราได้มาพบเจอกัน จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฉั้นคงเข้ามาในชีวิตคุณ ผิดจังหวะ เข้ามาในช่วงที่คุณกับเธอคนนั้น ยังปิดปากแผลไม่สนิท ฉั้นคงเหมือนเข็มกับด้าย ที่คอยเย็บปิดปากแผลที่หัวใจคุณ แต่อากาศรอบๆตัวคุณ คงเต็มไปด้วยความเหน็บหนาว สภาวะที่ ทำให้บาดแผลยังคงบาดลึก และไม่หายสักที ฉั้นเหนื่อยเหลือเกินที่รัก หลังจากวันนั้นที่ฉั้นนัดเจอคุณ เราก็ไม่ได้เจอกันเกือบๆอาทิตย์ ฉั้นบอกคุณอยู่เสมอว่า ฉั้นจะรอคุณ รอวันที่เราจะกลับมาเป็นดังเดิม เป็นแฟนกันเหมือนเดิม ประมาณ อาทิตย์นึง คุณก็บอกฉั้นว่า . เรากลับมารักกันเหมือนเดิมดีมั๊ย คุณรู้ม๊ะ ฉั้นมีความสุขมากกกก ที่ได้ยินแบบนั้น ฉั้นถามคุณว่า จริงเหรอ เพราะฉั้นไม่แน่ใจในสิ่งที่ฉั้นได้ยิน คุณบอกว่า จริงสิ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ตอนที่ไม่เจอกัน - -“ คุณยูน~~ !!! อ้อ !! ฉั้นเรียกคุณว่ายูน~  มันมาจากปลาชนิดนึง ที่ตัวโตๆ ท้องป่องๆ น่ารักเหมือนคุณเลย แต่นั่น ฉั้นจะไม่เรียกคุณหรอกค่ะ ถ้าคุณไม่มาเรียกฉั้นว่า ไอ้อ้วน~~ !!ก่อน อ้วนนนน   . อารายยูนนนน . P@- Yoo~N <<T- &reg;uK>> ชื่อคุณที่ฉั้นเซตไว้ในมือถือ ซึ่งแต่เดิม ใช้ Honey Honey แต่ว่า เรามีอันต้องเลิกกันทุกทีเลย ฉั้นเลยไม่อยากใช้ชื่อนี้อีก คุณทำให้ฉั้นกล้าเผชิญสิ่งต่างๆ คุณทำให้ฉั้นมีความกล้า ฉั้นไม่เคยกล้าขับรถไปไหนๆ ในที่ที่ไม่รู้จักคนเดียว เพราะว่ากลัวหลง และก็หลงทุกครั้งที่ไปที่แปลกๆนั่นแหละ ฉั้นเกลียดการขึ้นทางด่วนที่สุด เพราะหลงแล้วถอยหลัง กลับไม่ได้  แต่เพราะฉั้นมีคุณ ทำให้ฉั้นกล้าไปที่ไหนๆ เพียงลำพัง ครั้งแรกที่ไปบ้านคุณ คุณไม่ได้นั่งอยู่ข้างๆ คุณทำงานอยู่ แต่เราโทรคุยกัน คุณบอกให้ฉั้นลองไปที่ทำงานคุณดู คุณบอกให้ฉั้นอ่านป้ายสีเขียวๆ บนทางด่วน แล้วบอกเป็นระยะๆ คุณจะได้บอกได้ถูกว่าควรไปทางไหน เย้!! Success ฉั้น ไปที่ทำงานคุณถูก ฉั้นขับรถข้ามฝาก ไปฝั่งธนฯ ครั้งแรกเลยนะนี่ แต่ ครั้งที่สอง ฉั้นหลง!!     - -“ คุณจำได้ม๊ะ ฉั้นอวดเก่งไม่โทรถามคุณ กะลุยดุ่มๆ ไปเองเลย ที่ไหนได้ขับรถ วน อ้อม ข้ามสะพานพระรามเก้า กลับฝั่งมาด้วยสะพานอะไรไม่รู้ ข้ามฝั่งไปข้ามฝั่งมา อยู่นั่นล่ะ วันนั้นคุณ ห่วงฉั้น ฉั้นรู้ แต่ด้วยความที่เราต่างใจร้อน และกระวนกระวายทั้งคู่ ทำให้เราทะเลาะกัน คุณบอกให้ฉั้นขับช้าๆ หน่อยสิ ขับช้าๆ ไม่เป็นหรืองัย ค่อยๆ ดูทางแล้วบอกไม่ได้เหรอ นี่ฉั้นก็ขับช้าจะตายอยู่แล้วนะ แล้วแถวนั้นมันไม่มีป้ายเลยนี่แล้วจะให้ฉั้นบอกคุณได้ง่ะ ว่าฉั้นหลงอยู่ตรงไหน ฉั้นหลง คนหลง ก็เหว๋อ อยู่แล้ว ทะเลาะกับคุณอีกกระเจิงไปใหญ่ ฉั้นเลย วางสายคุณ ไม่ถึงนาทีคุณก็โทรมา แต่ฉั้นไม่รับ ลุยเดี่ยวพระยาค่ะ ขับมั่วมากกกกกเลยข้ามฝั่ง แม่น้ำเจ้าพระยาอยู่นั่นล่ะ ในเมื่อ ฉั้นเริ่ม งงกับทางอย่างหนัก จะซ้ายหรือขวาดี ฉั้นเลยรับ  Income calling ของคุณ คุณเหมือนเทวดามาโปรดพอดี บอกให้ฉั้นเลี้ยวขวา ไปทางถนนวิทยุ  - -“ ฉั้นเลยเลี้ยวซ้าย เพราะนั่นคือ ทางข้ามสะพานตากสิน ทางไปบ้านของคุณ เพราะป้ายเล็กมากๆ มาเห็นเอาระยะใกล้ๆ จุดหักเหของชีวิต การเดินทางอันแสนยาวไกล เฮ้อ . กว่าจะมาถึงบ้านของคุณ เลือดตาแถบกระเด็น เลยนะนี่ เว่อม๊ะ 555 จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากวันนั้น ฉั้นก็ไปบ้านคุณ เกือบทุกวัน นับวันที่ไม่ได้ไปดีกว่าม๊ะง่ายกว่า คุณน่าจะรู้ ทำไมฉั้น ถึงไปหาคุณแทนที่จะให้คุณมาหาฉั้นเหมือนเดิม เพราะ ฉั้นไม่อยากเห็นคุณ เศร้างัยค๊ะที่รัก ทุกครั้งที่คุณมาบ้านฉั้น คุณต้องผ่านบ้านเธอคนนั้น รู้มั๊ย ฉั้นไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้ว ฉั้นเรียนรู้ความทุกข์ทรมานมากเกินพอแล้ว เราเริ่มมีกิจกรรมทำร่วมกัน เป็นงานของคุณ แต่ฉั้นร่วมแจม .ตู้ปลาทะเล ฉั้นชอบปลาเหมือนกัน แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงอ่ะ  ต้องดูแลมากยิ่งกว่าแฟนอีก ฉั้นไม่อิจฉาปลา ที่มีคุณดูแลให้ความรัก แต่ฉั้นอิจฉาคุณที่มีเจ้าปลาสวยๆ พวกนี้เป็นเพื่อนมากกว่า คุณทยอยซื้ออุปกรณ์ตู้ทีละชิ้นสองชิ้น เราไป JJ ก็บ่อยมาก ไปร้านภู. ก็บ่อย เราต่างก็ชอบดูปลา มันรู้สึกสบายตาและสบายใจ คุณทยอยซื้อปลา เลือกปลา มันยากยิ่งกว่าเลือก เจ้าสาวอีก ช่ายม๊ะ เราสนุกกับการจัดตู้ปลา คุณอยากได้แนวเรียบๆ แต่ดูมีมิติ เพิ่งรู้ว่ามันจัดยากมาก และเราทั้งสอง วิศวกรตู้ กับกรรมกรจัดตู้ ก็ช่วยกันทำงานอย่างขะมักเขม้น 555 ล่าสุดเมื่อวานนี้ 13 เมษา ในขณะที่เราจ้องมองดูปลาผีเสื้อ อยู่ที่ร้านภู เราต่างก็หัวเราะ ชอบใจปลาอยู่ตัวนึง ชื่อว่า ฟิตโช่ มันว่าย ตะเกียดตะกาย กระพือปีก ดุ๊กดิ๊ก ๆ เข้ามาหาเรา มันช่างแสนน่ารัก ทุกครั้งที่มองมัน เราจะยิ้มได้ มันเป็นแค่ปลาตัวเล็กๆ แต่ทว่า มันมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ มันมีพลังทำให้คนยิ้ม และหัวเราะ ไปกับรอยยิ้มของมันได้ ฉั้นอยากให้คุณมีเจ้านี้ไว้เป็นเพื่อน ฉั้นเชื่อว่า เวลาที่คุณเครียดจากงานมา มันจะเป็นตัวแทนฉั้นทำให้คุณ ยิ้ม และ หัวเราะได้ และคุณบอกฉั้นว่า ถ้าคุณศึกษาข้อมูลแล้วว่ามันไม่มีอันตรายกับปลาตัวอื่นๆ ในตู้ คุณจะซื้อมันไว้เป็นสมาชิกอีกตัวเพิ่มในตู้ ฉั้นดีใจมากเลย เล่าข้ามไปซะเย๊อะ เราย้อนกลับไป วันที่ 26 มีนา  ซึ่งเป็นวันเกิดฉั้นดีกว่า และเป็นอีกวันที่ฉั้นเป็นเจ้าของโลกทั้งใบ โลกที่แสนสุข โลกที่มีคุณอยู่เคียงข้าง คืนก่อนวันเกิด เราไปทานอาหารกันที่ บ้านกลางน้ำ ต่อมาเราไปร้านนี้บ่อยมากเพราะมีส้มตำปูไข่ ที่เราชอบกิน ร้านนี้เราร่วมโหวตว่า ตั้งแต่ตระเวรกินกันมา ร้านนี้เวริคสุด  ถ่ายวีดีโอไว้ 3 shots อยากดูไปเปิดนะระวังหิว 555 ในวันเกิดฉั้น คุณพาไปทานเค้ก ที่สยามพารากอน ร้าน Le Notre ยืนดูรถในฝัน ลัมโบกินี่ จากนั้นก็ไปดูปลาที่สยามโอเชี่ยนเวิลด์ มันไม่ประทับใจคุณเท่าไหร่หรอกช่ายม๊ะ เพราะ Angel fish ที่คุณอยากดู แทบไม่เหลือเลยสักตัว แต่คุณรู้ม๊ะ มันประทับใจฉั้นสุดๆเลยล่ะ การที่ได้เดินดูสิ่งที่เราชอบ ไปกับคนที่เรารัก ชาตินี้เกิดมาคุ้มแล้ว คุณจะบอกว่าฉั้นเว่ออีกแล้วช่ายม๊ะ ( อ้วนนน เว่ออออ) (ไม่อ้วนสักหน่อยออกจะหุ่นดี 555 ฉั้นตอบกลับไปแบบนี้ทุกครั้ง) ลูกบอลปลาเด้งดิ๋ง ๆ อยู่หนายแล้ววววว หายช่ายม๊ะ ฉั้นรู้  -“- วันเกิดฉั้น คุณถามฉั้นว่า อยากได้อะไร เพราะอยากให้เก็บของที่คุณให้เอาไว้ ฉั้นบอกว่า ฉั้นไม่อยากได้อะไร ขอแค่มีคุณอยู่ ข้างๆ ฉั้นแบบนี้ทุกปีก็พอ ได้ม๊ะค๊ะ  คุณไม่ตอบฉั้นเลยนะยูน~~ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นับตั้งแต่จากวันเกิดฉั้น เราก็ไม่มีอะไรมากไปกว่ากิจกรรม ตู้ปลา ส่วนไอ้การนั่งจ้องตาถ้าใครหลบสายตาก่อนปรับแพ้อ่ะ ไม่อินเทรนสำหรับยามว่างๆของเราแล้วล่ะ ว่าม๊ะ ใช้หนี้ 37 ครั้งยังไม่หมดเลย ( อ๊ะๆ จะบอกว่า 38 ช่ายม๊ะ ไม่ๆ เหลือ 37 เพราะ อีกครั้งหักลบไป กับการบอกชื่อ log in ใน RT ) Webboard RT ฉั้นเข้าเป็นหนึ่งในสมาชิก RT เพราะคุณงัย เห็นได้จากลายเซ็น ที่ฉั้นเขียนไว้  “Because of you, I’m here” ฉั้นมีความรู้ เรื่องปลา รวมถึงสัตว์ทะเลชนิดอื่นๆ ปะการัง ต่างๆ มากขึ้น ขอบคุณนะค๊ะ Honey ที่แนะนำสิ่งดีๆ ให้  ^-^ เราไป JJ กัน ไม่ใช่แค่เจ้าปลาที่เป็นแรงดึงดูดเพียงอย่างเดียวหรอกนะ แต่ทว่า มันมีร้านกาแฟรสชาติเข้มที่คุณชอบ กับร้านก๋วยเตี๋ยวน้ำตก กากหมูเจียว ที่เราชอบกิน ฉั้นมักให้กำลังใจคุณเสมอ “เอาน่าๆ วันนี้ไม่ได้ปลา แต่ได้กินกาแฟกับกากหมูเจียว ก็ดีแล้ว” ความรักของเราดู Happy ดีช่ายม๊ะ แต่ ไม่เลย ฉั้นรู้ดี ว่าแท้จริงแล้วในใจคุณคิดอะไรอยู่ ฉั้นมักเห็นคุณ ถอนหายใจ ทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ เพียงแค่นี้หัวใจฉั้นก็เจ็บเกินจะกล่าวแล้ว คุณมีฉั้น แต่ใจคุณ ไม่เคยมีฉั้นเลย ยังคงเป็นเธอคนเดิม เธอคนที่คุณรัก เวลากับสิ่งที่ฉันทำเพื่อคุณมันคงเอาชนะความรู้สึกของคุณไม่ไหว . ฉั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว วันอาทิตย์ที่ผ่านมา 9 เมษา ฉั้นเจ็บ เจ็บจนหัวใจแทบหยุดเต้น เหตุการณ์เดิมๆ เรื่องราวซ้ำๆ วันนั้นฝนตก ฉั้นจำได้ อากาศครึ้ม แต่คงไม่มืดครึ้มเท่าความรู้สึกในใจฉั้น คุณจะมาหาฉั้น แต่คุณแว๊ะไปหาเธอ ครั้งนี้ ฉั้นรอคุณนานผิดปรกติเหมือนครั้งที่แล้ว แต่ฉั้นควบคุมอารมณ์กับสติตัวเองได้ดีขึ้น ฉั้นไม่ทำอะไรโง่ๆ เหมือนครั้งที่แล้ว แม้มันจะเจ็บปวดยิ่งกว่า ถ้าถามว่า ฉั้นโกรธคุณมั๊ย ฉั้นบอกคุณได้เลยว่า ไม่ ! ฉั้นไม่โกรธคุณเลยสักนิด ฉั้นกลับย้อนมองดูตัวเองตะหาก ว่าฉั้นบกพร่องตรงไหนกัน ฉั้นไม่ดีพอเหรอ คุณบอกว่ามันไม่ใช่แบบนั้นหรอก อ้วนเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุด แต่ว่าพี่ไม่เข้าใจตัวเอง ฉั้นรู้ว่าคุณเข้าใจตัวเองดี แต่คุณคงกลัวฉั้นเสียใจที่จะพูดความจริงออกมาใช่มั๊ยค๊ะที่รัก ความจริงที่ว่า คุณไม่ได้รักฉั้น คุณรักเธอคนนั้น มาตลอดเวลา วันนั้นฉั้นโทรหาคุณเหมือนเดิม เพราะเห็นฝนตก ไม่รู้ว่าคุณจะกลับไปที่บ้านก่อนหรือป่าว แต่เธอรับสาย ฉั้นจุกแต่ต้องพูด ว่าฉั้นขอคุยกับคุณ คุณรับ แต่เงียบ ไม่พูดอะไร ฉั้นเลยถามคุณไปว่า คุณยังจะมาหาฉั้นมั๊ย  คุณบอกว่า ไปสิก็นัดแล้วนี่ อีก 10 นาที ฉั้นรู้ว่าถ้าฉั้นรอคุณอยู่บ้าน มันคงเป็น ชม. แน่ ใจฉั้นคงจะขาดเสียก่อน ฉั้นเลย ขับรถออกจากบ้าน ไปรอคุณอยู่ที่หน้าหอ ที่เธอคนนั้นพักอยู่ แว๊บแรกที่ฉั้นเห็นรถของคุณ หัวใจฉั้นมันเจ็บเหมือนถูกตะปูมาตอก ซ้ำๆ ที่กลางอก ฉั้นโทรหาคุณ เพื่อบอกคุณว่า ฉั้นอยู่ตรงนั้น ถ้าเธอของคุณมีอะไรอยากเคลียร์ก็ลงมา เสียงเธอคนนั้นผ่านโทรศัพท์ของคุณ มาถึงฉั้น  “.....เรื่องอะไรฉั้นจะต้องไปคุยกับมันด้วย” ไม่เคยมีใครเรียกฉั้นว่า “มัน” ฉั้นเหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง แต่ก็นิ่งไว้ เพราะนาทีนั้นฉั้นทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้ายิ่งทำอะไรลงไป คุณก็ยิ่งเดินไกลจากฉั้นไปเรื่อยๆ เป็นแน่แท้ ฉั้นเลยได้แต่นิ่งเงียบ รอคุณลงมา นานเหลือเกินที่ฉั้นรอคุณ ฉั้นไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่มันนานมาก ในความรู้สึก เสียงดังกึ้ก ๆ ทำให้ฉั้นสะดุ้งเฮือก คุณเดินมาเปิดประตูรถฉั้น ในขณะที่มันล็อกอยู่ ฉั้นปลดล็อกที่ประตู พร้อมกับเห็นใบหน้า เศร้าๆ ของคุณมองมาเข้ามา คุณถามฉั้นว่า ในรถมีกระดาษทิชชู่มั๊ย ฉั้นตอบกลับว่า ไม่มี ฉั้นไม่รู้หรอกนะที่รักว่าอะไรทำให้คุณเศร้าได้มากมายขนาดนี้ ฉั้นถามคุณว่าคุณจะเอายังงัยกันแน่ คุณนั่งเงียบ ฉั้นพยายามเก็บน้ำตา กลั้นไว้ไม่ให้มันออกมา  เพราะเชื่อว่าน้ำตาของฉั้นมันจะทำให้คุณ ไม่กล้าพูด สิ่งที่อยากพูดออกมา  แต่คุณก็ยังคงนิ่งเงียบ ฉั้นย้ำถามคุณว่า คุณจะเอายังงัยกันแน่ คุณตอบฉั้นว่า คุณไม่รู้ คุณนั่งเงียบไม่พูดอะไรเลย และฉั้นกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว จึงพูดออกไปว่า ถ้าคุณไม่พูดอะไรก็ลงไป คุณเปิดประตูลงไปจริงๆ หัวใจฉั้นมันอ่อนล้าเหลือเกินแล้ว จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฉั้นเหยียบคันเร่งพุ่งไปข้างหน้าอย่างเต็มที่ ทันทีที่คุณก้าวเท้าลงจากรถ และเสียงประตูถูกปิดลง เสียงรถพุ่งออกตัวยังไม่ทันหาย เสียงล้อ สีกับถนน ดัง เอี๊ยดดดดดดด !! ดังขึ้นไปทั่วบริเวณ ฉั้นเอง .ในใจฉั้นคิด เกือบไปแล้ววววว ฉั้นเกือบชนกลางลำของรถที่ออกจากหมู่บ้านโดยไม่ทันระวัง ฉั้นไม่รู้ คุณมองฉั้นอยู่หรือป่าว ณ เวลานั้น ในใจฉั้นคิด ถ้าเมื่อกี้รถชน คุณ จะวิ่งมาหาฉั้น หรือป่าว คุณจะยังเป็นห่วงและ มาดูแลฉั้นมั๊ย ไม่หรอก ชีวิตคนสำคัญกว่า ดีนะที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะนั่นไม่เพียงแค่ฉั้นที่จะเป็นอะไร คนอื่น เค้าจะได้รับความเดือดร้อนแค่ไหน กับแค่อารมณ์ชั่ววูบที่ฉั้นใส่ไปกับพลังเท้า ฉั้นขับรถวน บริเวณนั้น เพียงเพราะยัง ไม่อยากกลับเข้าบ้าน บ้านที่ไม่มีใคร ฉั้นคงอยู่ ไม่ได้ สีหน้าคุณที่ฉั้นเห็นสักครู่ นี้มันทำให้ฉั้นเป็นห่วงคุณ ฉั้นขับรถวนกลับมาดู ว่าคุณยังอยู่ตรงนั้นหรือป่าว ใช่ จริงๆ ด้วย คุณนั่งทำหน้าสลด อะไรอยู่ตรงนั้น ที่เดิม บันไดที่พื้นเต็มไปด้วยฝุ่นควัน ฉั้นขับรถเลยคุณไป ตั้งใจจะไม่ใส่ใจ แต่ทันทีที่ขับผ่านคุณไป หัวใจของฉั้นมันเจ็บปวด ฉั้นใจอ่อน ฉั้นขับรถวนกลับเข้ามาหาคุณอีกครั้ง   เบรครถตรงหน้าคุณ หน้าบันไดเขรอะๆ ที่คุณนั่งอยู่ ฉั้นผลักประตูรถด้านคนนั่ง ออกไป แล้วบอกคุณด้วยน้ำเสียงห้วนๆ “เข้ามาดิ” สีหน้าคุณต่างจากเมื่อสักครู่นี้มาก คุณยิ้ม กึ่งหัวเราะ ฉั้นเลยถามคุณกลับไปว่า คุณหัวเราะอะไร ในใจฉั้นก็พลางคิด หน้าของฉั้นมันตลกนักหรืองัยนะ ฉั้นรู้สึกสบายใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นคุณยิ้มได้ ฉั้นยิ้มไปกับคุณ เมื่อกี้ฉั้นฝันร้ายอย่างนั้นเหรอ ฉั้น ไม่พูดถึงเรื่องเมื่อ ชม. ที่แล้วอีก คุณเอง ก็หาเรื่องอื่นมาคุยกับฉั้น คำแรกที่คุณพูดกับฉั้นคือ ขับรถให้มันดีๆ หน่อยสิ เมื่อกี้เกือบชนแล้วเห็นมั๊ย!! ฉั้นถามคุณกลับ ทันที .เมื่อกี้เห็นด้วยเหรอ คุณบอก ... เห็นดิ เกือบชนแล้วเห็นม๊ะ ยังมีมาขำอีกนะ คุณหน่ะ ถามฉั้นอีกว่า ฉั้นหน่ะเห็นหน้าคนขับคนนั้นมั๊ย คุณอยากรู้ว่า เค้าเหว๋อหรือป่าว ณ เวลานั้น ฉั้นไม่มีเวลาคิดถึงอะไร มองสีหน้าใครหรอกค่ะยูน~~ คุณถามฉั้นว่า อยากกิน Strawberry cheesecake frappe’ มั๊ย คุณจะพาไปกิน ฉั้นตอบตกลง จบท้ายของวันด้วยผัดไทยหน้าบ้านฉั้น ไม่มีน้ำตาไม่มีคำพูดใดๆ เพราะฉั้นอยากให้มันเป็นแค่ฝันร้ายที่ผ่านๆไปแค่นั้น นับจากวันนั้น ฉั้นยอมรับเลยว่า ฉั้นไม่สบายใจ เพราะถึงแม้ฉั้นจะอยากให้มันจบๆไป แต่คุณกลับตอกย้ำความรู้สึกฉั้นโดยการพูดว่า ... “แต่พี่ไม่อยากให้มันผ่านไป” ตอนนี้ฉั้นพูดตรงๆนะค๊ะว่า ฉั้นหมดความเชื่อมั่นในตัวคุณแล้ว ฉั้นรู้ว่าสักวันคุณก็คงทำแบบนี้อีก เพียงแต่ว่าตอนนี้ฉั้นยังไม่อยากไปจากคุณ ฉั้นรักคุณ ฉั้นอยากเจอคุณเหมือนเดิมก็จริง แต่ฉั้นพยายามเลี่ยงการนั่งอยู่บ้านคุณนานๆ เพราะฉั้นไม่อยากได้ยินเสียงถอนหายใจ หรือแม้แต่ สีหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ของคุณ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วันอังคารที่ 11 เราคุยกันทาง MSN ฉั้นบอกคุณว่าฉันจะไม่ยื้อคุณแล้วเพราะฉั้นเหนื่อยเกินไปแล้ว เราน่าจะเก็บความทรงจำดีๆ ว่าครั้งนึงเราเคยมีกันและกัน ฉั้นจำไม่ได้ว่าสาเหตุมันมาจากเรื่องอะไร เพราะฉั้นไม่ใส่ใจจะจำ แต่จำได้ว่าวันนั้น ฉั้นไปหาคุณที่ทำงานตอน11 โมงครึ่ง เพื่อรอคุณลงมาทานมื้อเที่ยง โดยไม่ได้โทรบอกคุณล่วงหน้า คุณ งง ว่าฉั้นจะเอายังงัยกันแน่ ฉั้นเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน อย่าว่าแต่ตัวคุณเลย เราไปกินพิซซ่า กัน เลี่ยนมากกก ก็ใครล่ะ อยากกินชีส ฉั้นเลยสั่งทั้ง ขอบชีส และเพิ่มชีส มันเลี่ยนที่สุดเท่าที่ฉั้นเคยกินมาเลย วันพุธที่ 12 เมษา ที่ผ่านมา ฉั้นบอกคุณว่าฉั้น อาจจะไป JJ เพราะอยากจะดูต้นไม้ ที่ 7 DAY market ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากโซนปลา ซึ่งก็เปิดทุกวันเหมือนกัน คุณเลยฝากดู ปั๊ม BB 2800 มาใช้ต่อกับตัว skimmer ตัวใหม่ของคุณ จากการไปที่ไม่แน่นอน กลายเป็น ไปชัวร์ ไปชัวร์ๆ เพราะฉั้น อยากทำอะไรแทนคุณบ้าง อยากเป็นตัวแทนคุณ ทำธุระของคุณ เพราะมันทำให้ฉั้นรู้สึกว่า ฉั้นเองก็มีประโยชน์เหมือนกัน ฉั้นไม่เคยไป JJ คนเดียวมาก่อนเลย แต่เพื่อคุณ เพราะคุณ ทำให้ฉั้น มา JJ ได้อย่างไม่กลัว ฉั้นเดินที่นี่กับคุณไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง ฉั้นคุยไว้กับคุณว่า ไม่ต้องห่วงนะ อ้วนเดินจนปรุ แล้ว หลับตาเดินยังได้เลย 555 คุณพูดกลับ “ขนาดน้านนนน .” ฉั้นขับรถออกจากบ้าน ไป JJ ตามเส้นทางที่คุณ เคยพาไป จากบ้านฉั้น มันก็ไกลอยู่ แต่ฉั้นเชื่อว่า ฉั้นไปถูก ไปตามรอยทางของคุณ แต่ทันใดนั้น ฉั้นก็คิดถึงคำสัญญาที่เคยพูดไว้กับคุณว่า จะหาเส้นทางลัด ออก รัชดาฯ ให้ได้ เพราะเราเคยหลงทางนั้นไปด้วยกัน การ Survey ครั้งนั้น ไม่ประสบผลสำเร็จ เพราะวันนั้นมืดมากจนมองไม่เห็นเส้นทางลัด แต่วันนี้ล่ะ ฉั้นจะลองดู Great!! Successful!!  ฉั้นหาเจอแล้ว นี่เป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ของฉั้นเลยนะนี่ 555 เพราะฉั้นนะ หลงทางบ่อยมาก แล้วก็ จะเลี่ยงเส้นทางแปลกๆ ยอมขับรถอ้อมๆ แต่ชัวร์ดีกว่า ไอ้เส้นทางลัดเนี่ย อย่าหวังให้เจ้าว่องไว (ชื่อรถคู่ใจของฉั้น) ล้อแตะพื้นแถวนั้นเลย ฉั้นรีบ SMS ไปบอกคุณเพราะ ยามนั้นคุณคงทำงานอยู่ แต่คุณตอบกลับมา Good work Ouan!! ฉั้นยิ้ม  ^____^ ฉั้นตระเวนเข้าออกไปตามร้านขายอุปกรณ์ตู้ปลา เริ่มจากร้านแรก ที่คุณบอก แต่ .ปิดสงกรานต์ ฉั้นเดินลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอย ตามเส้นทางเล็กๆ ที่เราเคยเดินด้วยกัน ฉั้นคิดถึงคุณมากเลยยูน~ ฉั้นเดินเข้า เดินออกตามร้านขายอุปกรณ์ ไม่ต่ำกว่าสามร้านแล้ว แต่ต่างก็บอกว่า ไอ้รุ่นที่คุณต้องการหน่ะมันหมดจากท้องตลาดไปเกือบปีแล้ว ฉั้นจะหาให้ได้ ฉั้นคิดงั้น เพราะนี่เป็นงานแรก ที่ฉั้นได้รับมอบหมายจากคุณ ฉั้นเดินไปทั่วโซน ด้วยพลังงานจากมาม่าเส้นชาเขียว ครึ่งห่อเมื่อเช้า อากาศร้อนมากเลยวันนั้น ฉั้นยังคงเดินหา BB2800 ที่คุณต้องการ แว๊ะดูปลา Yellow Tang ที่คุณอยากได้ ฉั้นรู้สึกสนุกกับงานที่ได้รับมอบหมาย ได้พูดคุยกับคนขายปลา ทำให้ฉั้นพลางคิดไปว่า ถ้าวันนึง เราเลิกกัน ฉั้นจะยังคงมาที่นี่ เพราะที่นี่มีความทรงจำดีๆ ของเรา จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฉั้นยังคงมุ่งหน้าเดินหา BB2800 ต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนมาเจอร้านอยู่ร้านนึง ที่คนขายแนะนำตัวอื่นที่ทดแทนกันได้ ฉั้นโทรถามคุณ คุณตอบตกลง จากนั้นฉั้นก็ไม่รีรอที่จะซื้อมา ภารกิจเสร็จสิ้น ฉั้นรู้สึกโล่งใจ ซื้อเสร็จ ฉั้นก็ตรงกลับไปหาคุณทันที แต่มันยังคงเร็วไป เพราะป่านนั้นคุณยังคงไม่เลิกงาน ฉั้นเลยเอาเวลา หนึ่งชั่วโมงก่อนคุณเลิกงาน ไปนั่งดื่มชามะนาวที่ DQ นั่งคิดอะไรไปเรื่อย .. มันก็คงไม่พ้นเรื่องของเรา ในหัวของฉั้นมีเรื่องราวมากมาย ฉั้นมองออกไป นอกร้าน มองเห็นร้านกาแฟที่มีชาน Outdoor นั่ง ฉั้นจินตนาการถึงภาพผู้ชายมาดเท่ นั่งบรรจงจิบกาแฟ สูบบุหรี่ นั่งเหม่อ เหมือนคิดอะไรอยู่ .ฉั้นคิดถึงคุณ ฉั้นกลับมามองดูเข็มนาฬิกา ที่ข้อมือ อ้าวนี่มันใกล้เวลาเลิกงานของคุณแล้วนี่ ฉั้นจึงถือแก้วน้ำไปดื่มต่อในรถแล้วรีบมุ่งหน้าตรงไปที่ทำงานคุณทันที ฉั้นมาถึงก่อนเวลาอีกแล้ว ..ช่วงเวลาที่รอคุณนี่ล่ะ ฉั้นนั่งคิดว่าวันนี้ฉั้นจะเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริงอย่างไรดี ฉั้นไม่อยากเห็นคุณนั่งถอนหายใจ และทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ ฉั้นเลยตัดสินใจว่า ถ้าคุณเดินออกมาจากที่ทำงานเมื่อไหร่ ฉั้นจะ เอาของที่คุณฝากซื้อ เดินไปให้คุณ เพราะวันนี้ฉั้นคงไม่เข้าบ้านคุณ ดีกว่า ฉั้นคิดงั้น แต่ด้วยความที่นั่งเหม่อ ฉั้นจึงไม่ทันมองเห็นคุณ เสียงเพลง Lover’s Concerto ดังขึ้น คุณโทรมา บอกฉั้นว่า คุณขับรถออกมาแล้ว พยายามเรียกฉั้นแล้ว แต่ฉั้นไม่ยอมมอง ฉั้นเลยต้องเอาของไปให้คุณที่บ้าน แต่ไอ้ความที่ฉั้นตั้งใจจะไม่เข้าบ้านคุณวันนี้ยังอยู่ พอจอดรถหน้าบ้านคุณเสร็จ ฉั้นเลยหยิบของ กับเกาเหลา ที่ซื้อมาเดินไปให้คุณ พร้อมกับทำท่าเร่งรีบ บอกคุณว่าจะรีบกลับไปทำงาน วันนี้ไม่เข้าบ้านนะ คุณบอกให้ฉั้นอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน มาแค่นี้จะมาทำไม ฉั้นตอบว่าไม่ คุณบอกว่า .งั้นตามใจล่ะกัน ฉั้นขับรถออกไปด้วยใจที่อ่อนล้า ถ้าคุณรั้งฉั้นอีกนิด ฉั้นคงไม่ออกมาแบบนี้ ฉั้นยังไม่อยากกลับบ้าน ฉั้นขับรถตรงไปเรื่อยๆ เลยทางเลี้ยวที่เป็นทางกลับบ้าน ฉั้นยังไม่อยากกลับ ฉั้นเลยได้แต่มุ่งหน้าตรงไปเรื่อยๆ ฉั้นอดที่จะโทรหาคุณไม่ได้ ไอ้ความที่ฟอร์มจัดของฉั้นนี่ล่ะ มันทำให้ฉั้นพูดจาไม่เข้าหูคุณ ณ เวลานี้ ฉั้นรู้ว่าฉั้นไม่ควรพูดแบบนั้นไป เพราะ คุณทำงานมาเหนื่อยๆ ฉั้นยังมานั่งเล่นตัวทำงี่เง่าอะไรอยู่ได้ ตอนนั้นฉั้นต่อว่าคุณ ว่าทำไมไม่ยื้อฉั้นไว้เลยทั้งๆที่คุณก็ทำแล้ว คุณเลยพูดสวนกลับทันทีเลยว่า ก็พูดแล้วว่าให้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน ทำตัวน่ารำคาญอยู่ได้ ไอ้คำว่าน่ารำคาญนี่ล่ะ มันทำให้ฉั้นเจ็บจี๊ดดด ฉั้นเลยถามคุณกลับไปทันทีเลยว่า คุณว่าฉั้นโง่มั๊ย โง่และบ้าที่รักผู้ชายคนนึงอยู่ได้ คุณเงียบ คุณถามฉั้นว่าหิวมั๊ย ฉั้นตอบแบบไม่คิดเลยว่า หิววว ก็ไอ้มาม่าเส้นชาเขียวครึ่งห่อเมื่อเช้านี้มันเผาผลาญไปที่ JJ หมดแล้วนี่ คุณเลยบอกให้ฉั้นกลับไปที่บ้านคุณก่อน ฉั้นเลยวกรถกลับไป แต่ไอ้ความที่โคตะระฟอร์มจัดของฉั้น ฉั้นไม่ยอมเข้าบ้านคุณทั้งๆ ที่คุณก็ลงมารับฉั้น จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทันทีที่จอดรถ ชั้นยังคงไม่เลิกทำตัวงี่เง่าใส่คุณ ฉั้นบอกคุณว่า ฉั้นโง่มามากเกินพอแล้ว เราจบกันตรงนี้ดีกว่า คุณทำหน้ายอมรับในสิ่งที่ฉั้นพูด และคุณก็ไม่พูดอะไรมาก คุณบอกว่า คุณไม่มีอะไรจะพูด เพราะคุณเองก็คงเหนื่อยเต็มที เพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน ยังต้องมาเจอ ฉั้นโวยวายอีก ฉั้นแบมือ ทวงเงินค่าปั๊มน้ำที่ซื้อมา คุณยื่นให้ แต่ฉั้นไม่รับ คุณเลยยัดใส่ถังขยะข้างๆ รถ แล้วก็เดินเข้าบ้านไปทันที ฉั้นถึงกับอึ้ง!! ทันทีที่ ปิดประตูรถ น้ำตาฉั้นไหลไม่หยุด ฉั้นทำอะไรลงไป ฉั้นรู้สึกแย่กับการกระทำของตัวเองเมื่อกี้นี้ ฉั้นขับรถกลับบ้านแบบชาๆ ไร้ความรู้สึก มีแต่น้ำตาที่อาบเต็มสองแก้มเป็นสิ่งบ่งชี้สภาวะทางจิตใจ ฉั้นขับรถช้ามากอย่างที่ไม่เคยเป็น เหมือนว่าฉั้นขับเพื่อรออะไรบางอย่างอยู่ หรือว่าฉั้นอยากรั้งเวลา ให้มันยืดยาวออกไป ฉั้นกดเปิดเพลงฟัง แต่ไม่ถึง  30 วิ ฉั้นก็ต้อง ปิดมันลง เพราะในช่วงเวลาแบบนี้ ฉั้นไม่มีอารมณ์ฟังอะไรทั้งนั้น ทุกครั้งที่ฉั้นกลับบ้าน คุณจะโทรมาคุยกับฉั้นตลอดทาง จนกระทั่งฉั้นขับรถกลับถึงบ้าน จึงจะวางสาย แต่ว่าครั้งนี้ คุณเงียบไป ฉั้นเริ่มหวั่นใจ  ฉั้นถามตัวเอง ฉั้นจะไม่มีคุณอีกแล้วเหรอ นับแต่วันนี้ ในขณะที่ฉั้นคิดอยู่นั้น  เสียงเพลงโปรดของฉั้นก็ดังขึ้น ~ How gentle is the rain that falls softly on the meadow birds high above in the trees serenade the flowers with their melodies ฉั้นรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า แล้วกดรับให้ทัน ก่อนที่เสียงเพลงจะเงียบไป ฉั้นดีใจเหลือเกินที่คุณโทรมา คุณ ไม่โกรธฉั้นเหรอ คุณเป็นห่วงฉั้นใช่มั๊ย ในใจฉั้นพลางคิด “อยู่ไหนแล้วเนี่ย ” คุณถามเหมือนทุกครั้ง ฉั้นตอบเหมือนเดิม “ทางด่วน” “ช่วงไหนล่ะ” คุณถาม “ไม่รู้” ฉั้นกวน ... “เอ้า!” คุณเลยขี้เกียจถามต่อ แล้วเราทั้งคู่ .ทั้งคุณและฉั้นก็เงียบไป . ฉั้นรู้สึกอุ่นใจ ที่มีคุณถือสายคอยอยู่เป็นเพื่อน แม้การสนทนาของเราจะไม่มีแม้คำพูดใดๆ มีแค่เสียงถอนหายใจของเราทั้งคู่ ฉั้นขับรถช้าเหลือเกินวันนั้น คุณถามฉั้นเหมือนเดิม จะมากินข้าวมั๊ย ให้ฉั้นขับรถกลับไป เมื่อกี้บ่นหิวไม่ใช่เหรอ ฉั้นตอบคุณ ฉั้นหิว แต่ฉั้นไม่ไป ฉั้นอยากขับรถเล่นไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ มากกว่า ฉั้นรู้ว่ามันยิ่งสร้างความรำคาญใจให้คุณ ฉั้นรู้ว่าคุณห่วงฉั้น เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน ฉั้นมักเหยียบคันเร่ง เพื่อให้เสียงพุ่งออกตัวแรงๆ มันดังผ่านสายโทรศัพท์ไปถึงคุณ และครั้งนี้ก็เช่นกัน คุณคงห่วงฉั้นไม่น้อย ฉั้นขับรถกลับถึงบ้านแล้ว ฉั้นหยุดรถที่หน้าประตูรั้วสแตนเลดสีเงิน แต่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ในรถ แต่ฉั้นกลับบอกคุณไปว่า ฉั้นขับรถอยู่ เพื่อขจัดความไม่สบายใจให้หลุดออกไปกับแต่ละเส้นทางที่ผ่านมา เพราะฉั้นมักทำแบบนั้นทุกครั้งที่ไม่สบายใจ แต่ครั้งนี้ในใจฉั้นยังอยากกลับไปหาคุณ เลยมาเริ่มต้นกลับรถ ที่หน้าบ้านตัวเอง ไร้สาระมาก .คุณคงคิดงั้น ฉั้นจอดรถอยู่หน้าบ้านตัวเอง นานทีเดียว กว่าจะขจัดคราบน้ำตาให้แห้งเหือดหายไป แล้วจึงสตาร์ท เครื่องเพื่อขับออกไปหาคุณอีกครั้ง ฉั้นบอกคุณว่า . ที่ฉั้นไปเพราะแค่ฉั้นอยากไป ฉั้นไม่ได้กะจะไปทานข้าวกับคุณนะ คุณบอก แล้วจะมาทำไม เลิกทำตัวเหมือนเด็กๆได้แล้ว ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ฉั้นไม่รู้สิ ณ เวลานั้น ฉั้นคงทานอะไรไม่ลง ฉั้นแค่อยากอยู่ใกล้ๆคุณ แค่ได้รู้ว่าคุณ อยู่ใกล้ๆฉั้น ในรัศมี 10 เมตร แค่นั้นฉั้นก็อุ่นใจที่สุดแล้ว จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฉั้นขับรถมาถึงบ้านคุณแล้ว ฉั้นบอกคุณว่าไม่ต้องลงมา คุณบอกจะลงไปรับ ฉั้นดื้อดึงบอกว่าไม่ก็คือไม่ คุณบอกถ้างั้นตามใจ จะ เข้าบ้านเมื่อไหร่โทรมาล่ะกัน แล้วคุณก็วางสายไป ฉั้นไม่พร้อมจะเจอหน้าคุณตอนนี้ ค่ะยูน~ เพราะฉั้นเอาหน้าแบบนี้ไปให้คุณเห็นไม่ได้ คุณคงจะเซร็งอารมณ์เป็นแน่แท้ ฉั้นแค่อยากมาอยู่ใกล้ๆคุณเท่านั้นล่ะ 25 นาทีผ่านไป ฉั้นทนนั่งอยู่ในรถต่อไปไม่ไหว มันทั้งร้อนทั้งอับ ฉั้นเลยลงจากรถ เดินออกไป ณ ศาลเจ้าละแวกบ้านคุณ ฉั้นนั่งลงตรงเก้าอี้ปูน ข้างหน้าศาล และยังคงนั่งอยู่อย่างนั้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ เวลาเดินผ่านไปช้าๆ อย่างช้าๆ ฉั้นเริ่มกระสับกระส่าย เพราะฉั้นไม่ชอบนั่งอยู่นิ่งๆ ฉั้นไม่เคยนั่งอยู่ที่ไหน นิ่งๆ ได้เกิน 15 นาที ฉั้นเลย เดินกลับไปที่รถ เพื่อหากระดาษเปล่าๆ มาเพื่อจะเขียนอะไรบางอย่าง อย่างน้อยถ้าฉั้นได้ระบายอะไรออกไปบ้าง ก็คงจะดี . เนื้อความในกระดาษแผ่นนั้น ฉั้นจะตัดมาให้คุณอ่านเพียงบางส่วนนะ เพราะในนั้นฉั้นได้เขียน ลงไปไว้ว่า ฉั้นคงไม่ให้กระดาษแผ่นนี้กับใครอ่านเพราะมันไร้สาระเกินไป 19.39 – เรานั่งอยู่หน้าศาลพระภูมิ ที่อยู่ติดๆกับศาลเจ้า ที่ปกปักรักษาหมู่บ้าน เราไม่รู้นะว่าศาลเจ้าแห่งนี้มีชื่อว่าอะไร แต่เราจะลองเขียนดูไม่รู้อ่านออกหรือป่าว เรานั่งตรงนี้มาเกือบ ชม. แล้วสินะ . 20.40 – เรายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ที่ๆ มืดสลัวๆ ไม่มีผู้คน ได้ยินเพียงเสียงลม เสียงน้ำไหล เสียงกระดิ่ง และเสียงรถยนต์วิ่งเป็นระยะๆ เรามานั่งฟังเสียงเหล่านี้อยู่ที่ตรงนี้ทำไมกันนะ ???... เราแค่อยากระบายอะไรบางอย่าง กับช่วงอายุ 25 ปีบริบูรณ์ของเรา กับความไร้สาระ (รูป) ในชีวิต เราบ้าคลั่งรักผู้ชายอยู่คนนึง ผู้ชายที่ไม่มีแม้กระทั่งหัวใจมอบให้ เราเสียน้ำตาให้เค้ามากมาย เราเจ็บแล้ว เจ็บเล่า เจ็บจนชิน วันนี้เราจะนั่งที่ตรงนี้จนนั่งไม่ไหวนั่นแหละ นั่งๆๆๆๆ นั่งให้รู้สึกตัวว่าเค้าไม่รักเราไม่ห่วงเราสักนิด เพราะถ้าเค้ารัก เค้าคงไม่ปล่อยให้เรารอนานขนาดนี้ ..เค้าอาจจะไม่มาด้วยซ้ำ ชม. กว่าๆ ผ่านพ้นไป ฉั้นนั่งเขียนไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ลมพัด เหมือนว่าฝนจะตก ฉั้นรู้สึกแสบจมูก ฉั้นจึงเดินกลับเข้าไปนั่งต่อในรถ และตั้งปนิธานว่า วันนี้ ฉั้นจะรอคุณจนถึงเที่ยงคืน จะนั่งรอคุณ ให้ถึงที่สุด  ให้รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดให้ถึงที่สุด เพราะนับจากนี้ ฉั้นคงไม่เจ็บปวดเท่านี้อีกแล้ว เพราะครั้งนี้ความเจ็บปวด ฉั้นมาไกลจนถึงที่สุดแล้ว . ฉั้นรักคุณมากเหลือเกินค่ะยูน~ ฉั้นนั่งนิ่งอยู่ในรถ นั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างเรา แล้วพรุ่งนี้ของเราล่ะจะยังมีอยู่มั๊ย ฉั้นพลันนั่งคิด ทันใดนั้น เสียงเพลงโปรดของฉั้นก็ดังขึ้น คุณโทรมาถามว่า ฉั้นอยู่ไหน ฉั้นไม่ลังเลที่จะตอบเลยว่า .. “แถวนี้แหละ” นั่นหมายถึงแถวๆ บ้านคุณนั่นแหละ “อ้าวเหรอ งั้นเด่วลงไป” แล้วคุณก็วางไป ฉั้นออกจากรถ แล้วรีบจ้ำเดินกลับไปที่ศาลเจ้า เพื่อทำให้ตัวเองอยู่ในสภาพน่าสงสารที่สุดแต่ . ฉั้นทำไปเพื่ออะไรกัน สภาพฉั้นตอนนี้ก็ทุเรสเกินพออยู่แล้ว ฉั้นจึงค่อยๆ เดินกลับไปที่รถ ฉั้นนั่งเก็ก (ซิม) อยู่ในรถ เพราะผู้หญิงอย่างฉั้นต้องมาดดีเสมอ คุณก็น่าจะรู้ว่า ฉั้นหน่ะฟอร์มจัดขนาดไหน คุณเดินออกมาหาฉั้น ทำหน้ายิ้มแย้ม เพื่อให้ฉั้นสบายใจ ฉั้นรู้ แต่ฉั้นกลับไม่ยิ้มไปกับคุณ แต่ฉั้นก็ยิ้มไม่ออกจริงๆนั่นแหละ อีกอย่างฉั้นวางฟอร์มมาถึงขึ้นนี้แล้ว เรื่องอะไรจะยอมเลิกง่ายๆ ฉั้นยังคงยืนยัน ฉั้นไม่ไป !!! ไม่เข้าใจหรืองัย !!! คุณถามฉั้น “นี่จะเอายังงัยกันแน่ พี่ไม่มีอะไรจะพูดแล้วนะ !!” ตามมาด้วยคำว่า . “โชคดี” แล้วเดินหันหลังกลับ เข้าบ้านไปทันที ฉั้นจุกไอ้คำว่าโชคดีนั่นแหละมันทำให้ฉั้นถึงกับพูดไม่ออก ฉั้นก้มมองดูเข็มนาฬิกาที่ข้อมือ  อีกเพียง 15 นาทีก็จะ สี่ทุ่มแล้ว นี่มันเกือบๆ สาม ชม. ที่ฉั้นนั่งอยู่หน้าบ้านคุณอย่าง อย่างไร้สาระ ฉั้นบอกกับตัวเองไว้แต่แรกแล้วว่า ถึงยังงัยก็จะรอคุณ จนถึงเที่ยงคืน เพราะงั้นฉั้นจะทนอยู่เพื่อรับ ที่สุดของความเจ็บปวด เพราะถ้ามันถึงที่สุดแล้ว ฉั้นจะได้รู้ตัว ฉั้นจะได้ตื่น และลืมตา มองโลกแห่งความเป็นจริงเสียที จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แต่ ไม่ถึง 10 นาที คุณก็เดินออกมาใหม่ มาบอกให้ฉั้นเข้าไปในบ้าน คุณตักข้าวไว้ให้แล้ว “อืม ก็ด่ะ” ฉั้นตอบรับ ก็ในเมื่อเห็นคุณเริ่มเบื่อหน่าย และรำคาญใจเต็มที และอีกอย่าง ในใจลึกๆ แล้ว ฉั้น ไม่อยากเสียคุณไป ฉั้นจึงยอมลงจากรถและเดินตามคุณเข้าไปในบ้าน ฉั้นยังคงเก็กไม่เลิก มานั่งนึกๆ ตอนนี้ ฉั้นนี่ช่างน่าถีบซะจริงๆ ว่าม๊ะ 555 ฉั้นไม่ช่วยคุณเตรียมอาหาร ยกกับข้าว หยิบจับอะไรเหมือนอย่างเคย ฉั้นปล่อยให้คุณทำเองคนเดียว คุณคงหมั่นไส้ฉั้นมากช่ายม๊ะ ณ ตอนนั้น  คุณเป็นคนใจร้อนมาก รู้ตัวม๊ะค๊ะคุณยูน~ ฉั้นอยากให้คุณใจเย็นๆ มากกว่านี้ เพราะงานที่คุณทำก็เครียด ปวดหัวอยู่แล้ว เรื่องนิดๆหน่อยๆ ปล่อยๆมันบ้างเถอะค๊ะ  ฉั้นอยากให้คุณมองโลกในทางกลับกัน ถ้าสิ่งที่เผชิญอยู่เป็น negative – คุณก็ทำให้เป็น positive + ซะสิ อย่างเช่น คุณมักจะโมโหรถที่ชอบมาเบียดเลนคุณ  ฉั้นว่าคุณต้องขอบคุณรถเหล่านั้นนะ เพราะรถเหล่านั้นทำให้คุณรู้ว่า แตรรถคุณมันยังใช้งานได้อยู่ง่ะ จริงม๊ะ 555 ก็เหมือนกับการร้องไห้แต่ละครั้งของฉั้น ฉั้นก็ว่าดีนะ ตาฉั้นจะได้ใสสะอาด จะได้มองคุณชัดๆง่ะ อ้อ ! ต่อๆ ในขณะที่คุณเตรียมกับข้าวอยู่นั้น ช้อน เจ้ากรรมดันตกลงพื้น ไม่รู้คุณโมโหอะไรมา อ้อ - -“ โมโหฉั้นสินะ คุณเลยสวมวิญญาณนักปาลูกดอก หยิบช้อนที่ตกลงพื้นไป ปาไปในอ่างล้างจานอย่างเร็ว และแรง ฉั้นถึงกับตกใจ ในสิ่งที่ฉั้นเห็น นี่เป็นครั้งแรก ที่ฉั้นเห็นคุณใช้อารมณ์รุนแรงขนาดนี้ต่อหน้าฉั้น ฉั้นเลยบอกคุณว่า ไม่ต้องตักข้าวเผื่อนะฉั้นจะกลับ แล้วเดินหันหลังจากคุณออกมาทันที ฉั้นกลับเข้ามาในรถ มองที่เข็มนาฬิกา มันเป็นเวลา สีทุ่มครึ่ง ฉั้นตัดสินใจรอคุณอีก 10 นาที เผื่อว่าคุณอาจจะเดินออกมาเหมือนครั้งที่แล้ว ถ้าคุณไม่ออกมา ฉั้นคงจะรอจนเที่ยงคืนไม่ไหว เพราะเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้มันทำให้ฉั้นเห็นตัวตนของคุณได้ชัดขึ้น ฉั้นกลัว ครบสิบนาทีแล้วที่ฉั้นรอคุณ คุณไม่เดินออกมา ฉั้นจึงตัดสินใจขับรถออกไปเพื่อกลับบ้าน ฉั้นขับรถช้ามาก ขับไปพลางคิดอะไรไปเรื่อย ซึ่งนั่นก็คงไม่พ้นเรื่องระหว่างเรา ฉั้นไม่มีแม้น้ำตาในค่ำคืนนั้น หรือเพราะฉั้นคงกำลังอึ้งกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ฉันมันน่ารำคาญมากขนาดนั้นเลยเหรอ ฉั้นเป็นตัวสร้างปัญหา ทำให้คุณลำบากใจมากใช่มั๊ย ฉั้นตั้งคำถามในใจ ฉั้นขับรถช้าๆ และนิ่งๆ หนทางมันราบเรียบมาก ไม่ใช่ลูกศิจย์ชวูมาร์คเกอร์ เจ้าของราชา F1 เหมือนอย่างเคย ตอนนี้หนทางที่ฉั้นขับเหมือนล่องเรือ กอนโดล่าที่เวนิซ มันทั้งช้า และนิ่ง จนสามารถเห็นวิวสองข้างทางได้ชัด ถ้านี่ไม่ใช่บนทางด่วน - -“ ฉั้นขับรถมาได้สักระยะนึง คุณก็โทรมา แต่สภาวะจิตใจของฉั้นตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะคุยกับคุณ ฉั้นเลยไม่รับ ฉั้นขอโทษที่รัก ฉั้นไม่พร้อมจะคุยกับคุณ ฉั้นใช้เวลานั่งคิดเรื่องของเรา คุณไม่รักฉั้นสักนิดเลยเหรอ ฉั้นเป็นแค่คนนึงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณ และเดินผ่านไป อย่างไม่มีอะไรน่าจดจำเลยช่ายมั๊ยค๊ะ ถ้าทั้งหมดนั้น คุณตอบว่าใช่! ฉั้นยังจะคงดันทุรังรักคุณ ฉั้นยังจะมีความสุขที่ได้อยู่ข้างๆคุณ อยู่หรือป่าว . ฉั้นคิดอะไรเย๊อะแยะไปหมดข้างในหัวสมอง สมองของฉั้นตอนนี้มีแต่อะไรมากมายเต็มไปหมด ฉั้นชั่งน้ำหนักระหว่าง ความรัก กับความเจ็บปวด ใช่ มันมีมากทั้งคู่ ฉั้นรักคุณมาก ฉั้นเลยต้องอดทนถึงเพียงนี้ และฉั้นก็เจ็บปวดมากมาย แต่ฉั้นยังอดทนไหวหรือป่าว ? ฉั้นขับรถถึงบ้านแล้ว บ้านที่เงียบ เพราะไม่มีใคร บ้านฉั้นไม่ได้ใหญ่โต บ้านสีเหลืองหลังเล็กๆ สองชั้น มันเป็นบ้านของแม่กับพ่อ ที่ซื้อไว้ให้เราสองพี่น้องอยู่ แต่ตอนนี้ พี่ชายฉั้นไม่อยู่บ้าน บ้านนี้เลยเหมือนที่พัก มากกว่าที่จะเรียกได้ว่าบ้าน จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฉั้นเข้าบ้านมาด้วยอาการเบลอๆ เหนื่อยเหลือเกิน แต่คำตอบในใจที่ฉั้นได้ ในระหว่างทางขับรถกลับมานั้น มันมีแน่นอน นั่นคือ . ฉั้นรักคุณ รักมากมายเหลือเกิน ฉั้นหิว ท้องให้บอกให้หาอะไรทาน แต่ด้วยอารมณ์ตอนนั้นฉั้นไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ฉั้นมองไปบนโต๊ะ เห็นชามมาม่าเส้นชาเขียวที่เหลืออีกครึ่งห่อเมื่อเช้านอนอืดอยู่ในชาม แต่ - -“    ฉั้นก็กินมันจนหมด โดยปกติแล้ว ฉั้นไม่ชอบทิ้งชามไว้โดยไม่ล้าง ฉั้นชอบล้างทุกครั้ง หลังทานข้าวเสร็จ แต่ด้วยความที่เมื่อเช้าฉั้นรีบออก ไป JJ บวกกับการไม่ค่อยชอบทิ้งของเหลือ ต้องใช้เวลาทำใจก่อนเททิ้ง แม้จะเป็นแค่มาม่าเพียงห่อละ 5 บาทก็ตาม ฉั้นเลยทิ้งชามไว้เพราะไม่มีเวลามากที่จะทำใจ ฉั้นนั่งนิ่งๆ อยู่ในความมืด .บนโซฟาหวายเบาะลายสก๊อตสีส้ม ฉั้นยังคงนั่งคิด ฉั้นนั่งจ้องมองนาฬิกาที่ฝาผนัง นาน เป็นชั่วโมง ฉั้นคิดจะทำอะไรบางอย่าง ++ “คนเราอยู่ได้ไม่นานนะ อยากทำอะไรก็รีบๆทำ ก่อนจะมาเสียใจทีหลังเมื่อมันก็สายไปเสียแล้ว” คำพูดนักปราชญ์ ท่านใดก็ไม่ทราบมันผลุดขึ้นบนหัวฉั้น ฉั้นรีบขึ้นไปชั้นบน เพื่ออาบน้ำแต่งตัว ออก ไปหาคุณอีกครั้ง แม้ จะไม่ได้พบคุณ แต่แค่รู้ว่า คุณอยู่ใกล้ๆฉั้นในระยะ 10 เมตรก็เกินพอแล้ว . และฉั้นก็อุ่นใจเป็นที่สุด ณ เวลา 2.47 น. หรือเกือบๆตีสาม ฉั้นมาถึงบ้านคุณ ฉั้นจอดรถฝั่งตรงข้ามบ้านคุณ และแหงนมองขึ้นไปที่หน้าต่างชั้นสามซึ่งคิดว่าน่าจะเป็น ห้องที่คุณนอนอยู่ คุณน่าจะอยู่ในห้องนั้น แน่นอนว่า คุณน่าจะหลับไปแล้ว ฉั้นเลยไม่กล้าโทรไปกวนใจคุณอีก แค่ฉั้นนั่งอยู่มุมๆ นึง ได้อยู่ใกล้ๆคุณ ฉั้นก็สุขใจ มันนานเหลือเกินที่ฉั้นทนนั่งอึดอัดอยู่ในรถ เพราะฉั้นไม่กล้าลงไปไหน มันมืดมาก และที่แถวนั้นฉั้นก็ไม่รู้จักใคร ฉั้นมีเจ้าว่องไวรถฉั้นปกป้องอยู่ ณ เวลานั้น ฉั้นไม่กล้าออกไปไหน ฉั้นกลัว “เป้งๆ เป้งๆ....” เสียงคุณยามตีแผ่นอะไรสักอย่าง สามครั้งเพื่อบอกคนละแวกนั้นว่า นี่ตีสามแล้วนะ!! ฉั้นก้มมองดูนาฬิกาที่มือถือ นี่เค้าตีเร็วกว่าเวลาตั้ง 9 นาทีแหน่ะ ฉั้นหยิบกระดาษในรถมาฉีก พับนู้นพับนี่เล่น ในใจยังมีความหวังเล็กๆว่า คุณน่าจะออกมานอกชาน แล้วก้มลงมามองเห็นฉั้นบ้าง . ฉั้นยังคงนั่งต่อไปเรื่อยๆ จับนู้นหยิบนี่ไปเรื่อยเพื่อให้ผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความเงียบเหงา ในใจนั่งคิด ทำไมฉั้นไม่หยิบช่อดอกกุหลาบ Holland ที่คุณให้ในวันวาเลนไทม์มาด้วยนะ แม้มันจะแห้งเหี่ยวไปแล้ว แต่แน่นอนว่า ฉั้นไม่ได้ทิ้ง ฉั้นยังคงเก็บมันไว้ในห้องนอน แม้ว่ามันจะเคยถูกทิ้งลงในถังขยะมาแล้วครั้งนึงต่อหน้าคุณ ในวันที่ 5 มีนาที่คุณมาบอกเลิกฉั้นที่บ้าน คุณคงจำได้ แต่หลังจากที่คุณกลับออกไปแล้ว ฉั้นได้หยิบมันขึ้นมาใหม่ ทั้งน้ำตา ทำไมฉั้นถึงคิดว่าฉั้นอยากหยิบมันมาด้วยรู้มั๊ย? ก็ ณ ตอนนั้นฉั้นคิดว่า นี่คงเป็นค่ำคืนสุดท้ายที่ฉั้นจะได้อยู่ใกล้ๆ คุณ ฉั้นอยากให้คุณได้รับรู้ว่า มีคนๆ นึง คอยอยู่ ณ มุมๆ นึง เฝ้ามองดูคุณ อยู่ตลอดเวลา แม้เค้าจะเป็นอนูเล็กๆ ที่คุณไม่เคยมองเห็น แต่ทว่า เค้าคนนั้นคอยห่วงใยคุณ และพร้อมจะยืนอยู่เคียงข้างคุณเสมอ ฉั้นอยากเอาช่อดอกไม้สีขาว ช่อนี้ ไปวางไว้บนฝาหลังรถของคุณ เผื่อว่า วันพรุ่งนี้หากคุณออกมา คุณจะได้เห็นมัน และรู้ว่า ฉั้นมาหาคุณ แต่ฉั้น ก็ไม่ได้หยิบมา จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ฉั้นมองไปรอบๆ มองไปที่ห้องของคุณ แน่นอนว่าคุณหลับไปแล้ว เพราะนี่เกือบตีสี่แล้ว ฉั้นสตาร์ทรถ เพราะฉั้นเริ่มอึดอัด พร้อมกับเปิดเพลงฟัง แน่นอนว่าชั้นเปิดไปที่ แผ่น Disc8 เพลงที่ 13 How gentle is the rain that falls softly on the meadow birds high above in the trees . แล้วฉั้นก็ต้องปิดมันลงทันที เพราะอารมณ์นั้น มันทุกข์มากมายซะเหลือเกิน เกินกว่าจะฟังท่วงทำนองแห่งความสุขเหล่านั้นได้ . ฉั้นเปลี่ยนมาฟังเพลงจากมือถือ เพราะมีเพลงอยู่เพลงนึง มันช่างตรงกับอารมณ์ของฉั้นในค่ำคืนนั้น http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=1951 ไม่ได้คิดมากเลย ไม่เคยคิดน้อยใจ ที่คืนนี้ เธอยิ้มให้ดาว หาดทรายก็สวยดี และมีทั้งสองเรา ติดเพียงแค่ยังเหงา ไม่เคยโกรธสักนิด เพราะถึงแม้ไม่มีฟากฟ้าให้เธอเฝ้าสนใจ เธอก็ยังไม่หันมามอง ไม่เหลียวแลอยู่ดี ฉันเป็นได้เพียงรูปดาวบนผืนทราย ไม่มีแสงไฟ ไม่มีประกายให้เธอ ถึงตั้งใจเขียนเอาไว้ ให้สวยแค่ไหน  ก็ไม่เลือกเลย ไม่เหมือนกับดาวที่เธอมองอยู่สักนิดเลย สักวันถ้าเขามา เธอคงให้ฉันไป ให้รักสักแค่ไหน เธอคงไม่เคยคิด ฉันเป็นได้เพียงรูปดาวบนผืนทราย ไม่มีแสงไฟ ไม่มีประกายให้เธอ ถึงตั้งใจเขียนเอาไว้ ให้สวยแค่ไหน  ก็ไม่เลือกเลย ไม่เหมือนกับดาวที่เธอมองอยู่สักนิดเลย ไม่เหมือนกับเขาที่เธอคอยอยู่สักนิดเลย ฉั้นเป็นได้เพียงแค่รูปดาวที่วาดไว้บนพื้นทรายแค่นั้นเองเหรอ เมื่อคลื่นสัดสาด ฉั้นก็จางหายไป แต่เธอคนนั้น เป็นดวงดาวที่ทอแสงสุขสกาว ในใจคุณ เป็นดวงดาราที่อยู่บนฟ้า ไม่มีวันจางหายไป ฉั้นฟังเพลงนี้ไม่ต่ำกว่าสามรอบ น้ำตาฉั้นไหลออกมาไม่หยุด ฉั้นเดินมาไกลในหนทางของความเจ็บปวดแล้ว ฉั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว. ต่อไปนี้ฉั้นจะไม่เจ็บปวดเท่านี้อีกแล้ว เพราะฉั้นรู้ดีนี่แหละคือ ที่สุดของความเจ็บปวด ในเมื่อนั่งต่อไป ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น กลับจะแย่ลงทุกทีๆ ในความรู้สึก ฉั้นแหงนหน้ามองขึ้นไปที่ห้องคุณ และพูดเบาๆ ฝันดีนะยูน~ จากนั้นฉั้นก็ขับรถกลับบ้าน จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 บนทางด่วนในช่วงตีสี่นั้น ช่างเงียบเสียเหลือเกิน มีเพียงรถที่ขับด้วยความรวดเร็ว สองสามคันแซงฉั้นไป ฉั้นทั้งง่วงและเพลีย ฉั้นยังคงร้องไห้ไม่หยุด จำได้ว่าเช้าวันนั้นเป็นวันเสาร์ วันนี้คุณคงนอนตื่นเที่ยงๆ สินะ ฉั้นคิด!! ทันทีที่ขับรถกลับบ้าน ฉั้นก็กลับมาบรรจงพิมพ์จดหมายฉบับนี้ถึงคุณต่อ ฉั้นนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊กนานมาก นานหลายชั่วโมงจำได้ว่า ปวดคอ และ สายตาล้ามาก ฉั้นลำดับเล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาของเราอย่างต่อเนื่อง ฉั้นจำเรื่องราวระหว่างเราได้มากขนาดนี้เชียวหรือ ฉั้นรู้สึกสบายใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูก เพราะบางทีการที่เราได้ระบายออกมาเป็นตัวหนังสือ มันก็ทำให้สบายใจกว่าอัดสิ่งเหล่านั้นไว้ในหัวเต็มไปหมด ฉั้นรู้สึกมีความสุขไปกับคืนวันที่ผ่านมา แต่นั่นก็คงไม่เท่า ความเจ็บปวดที่ฉั้นได้รับ ฉั้นเขียนเรื่องระหว่างเราไปเรื่อยๆ พร้อมๆ กับน้ำตาที่มันไหลออกมาโดยไม่ตั้งใจ เพียงพอแล้วสำหรับวันนี้ ฉั้นทนเขียนต่อไปไม่ไหว เพราะฉั้นทั้งเหนื่อยและล้า เรื่องระหว่างเรายังไม่จบ!! ทั้นทีที่ฉั้นคิด ฉั้นก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้ว . คุณคงรู้สินะ ว่าฉั้นกำลังทำอะไรต่อไป แน่นอน ฉั้นกำลังจะไปหาคุณงัยค๊ะที่รัก .. เรานัดกันก่อนหน้านี้แล้วว่าวันนี้เราจะไป JJ กัน แน่นอนว่า ฉั้นไม่ลืมนัดของเรา แม้ขณะนั้นเราจะมีปัญหากันอยู่ก็ตามที แต่ฉั้นตั้งใจไว้แล้วว่า ยังงัยเราก็ต้องไป JJ ตามที่นัดกันไว้ แต่จริงๆ แล้วข้างในลึกๆ ฉั้นอยากเจอคุณ อยากเห็นหน้าคุณมากกว่า เรื่องไป JJ มันเป็นแค่ข้ออ้างเอามาบังหน้าเท่านั้น ฉั้นมาถึงหน้าบ้านคุณแล้ว ซึ่งขณะนั้นเวลาประมาณ 11.45 น. ฉั้นนั่งอยู่หน้าบ้านคุณสักพักใหญ่ ก่อนที่จะโทรไปหาคุณ  ฉั้นมาโดยไม่ได้บอกคุณ และฉั้นก็ไม่แน่ใจด้วยว่า คุณจะรับโทรศัพท์ฉั้น หรือแม้แต่คุณจะลงมาหรือป่าวนั้น ฉั้นไม่รู้  ฉั้นโทรไปหาคุณแต่ . คุณไม่รับมันเลยสักครั้ง ฉั้นพลันคิดในแง่ดี คุณคงจัดการกับไอ้เจ้า skimmer ตัวใหม่คุณอยู่มั้ง หรือไม่ก็อาบน้ำ หรืออาจจะหลับอยู่ ฉั้นให้กำลังใจตัวเอง ว่าสาเหตุที่คุณไม่รับนั้นเพราะ ไม่ใช่คุณตั้งใจไม่รับ แต่คุณ ติดธุระ อยู่ต่างหาก ฉั้นลงจากรถมา นั่งบนฟุตบาตก์ ฉั้นหยิบลงมาเพียงแค่โทรศัพท์ กับกุญแจรถ แล้วนั่งถือมันไว้อยู่อย่างงั้น ฉั้นคิด .ฉั้นจะรอคุณ จนกว่าคุณจะออกมานอกบ้าน ซึ่งนั่นก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ หรือบางทีวันนี้ทั้งวัน คุณอาจจะไม่ออกมาเลยก็ได้ แต่ ฉั้นจะรอ อย่างน้อย ฉั้นก็สบายใจและคงไม่เสียใจทีหลัง เพราะฉั้นพยายามเต็มที่แล้วที่จะทำให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ฉั้นจำไม่ได้ว่าฉั้นนั่งอยู่ตรงนั้นนาน แค่ไหน ฉั้นรู้แค่ว่า มันนานเหลือเกิน ฉั้นโทรหาคุณ เรื่อยๆ แต่มันก็เหมือนเดิม คุณก็ยังไม่รับสายฉั้นอยู่ดี ในเมื่อเสียงตามสายคุณไม่ได้ยิน ก็ได้ ฉั้นจะ ส่งกระแสจิตไปให้คุณ เผื่อว่าบางทีคุณอาจจะได้ยินและรับรู้ ยูนฉั้นรักคุณ คุณเลิกทำให้ฉั้นทรมานสักทีเถอะนะ โทรกลับมาหาฉั้นเถอะนะ ขอร้องล่ะ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เวลาประมาณบ่ายโมง เสียงเพลง Lover’s concerto ก็ดังขึ้น แน่นอนฉั้นไม่ได้เปิดมันฟัง แต่คุณโทรกลับมาหาฉั้น ในที่สุดคุณก็โทรมา ฉั้นยิ้ม . “อยู่ไหนอ่ะ” เป็นประโยคแรกที่คุณถามฉั้น “หน้าบ้าน” ฉั้นตอบ “เพิ่งตื่นเหรอ” ฉั้นถาม “อืมม...เมื่อคืนปิดเสียงกะนอนเต็มที” คุณพูด “เค้ามารับพี่ไป JJ ด้วยกันงัย ไปซื้อดูปลากัน พี่อยากได้ yellow ไม่ช่ายเหรอ” “อารมณ์ไหนเนี่ยอ้วนนนนน” คุณคงงงกับสิ่งที่ฉั้นทำสินะ แต่คุณก็ตกลงที่จะไปด้วยกัน “แน่ใจเหรอ” คุณเอ่ยปากถามฉั้นทันทีที่เห็นหน้า “อืม แน่ใจ” ฉั้นตอบกลับไปทันที คุณและฉั้นต่างก็ทำตัวปรกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราไปเดินดูปลากัน แต่ร้านปิดสงกรานต์เสียส่วนมาก ร้านกาแฟร้านโปรดของคุณก็เช่นกัน เราตระเวนหาร้านกาแฟร้านใหม่ และก็มุ่งหน้าไปร้านอยู่ร้านนึง ซึ่งก็ชงกาแฟได้กลมกล่อมถูกใจคุณเป็นที่สุด แต่คุณคงไม่ชอบเท่าร้านนั้นหรอกฉั้นรู้ เพราะว่ามันไม่มีที่นั่ง เราเดินเข้าออกตามร้านขายปลา แต่เราแวะร้าน MAX นานกว่าร้านอื่นๆ และคุณก็ได้ Yellow Tang จากร้านนี้หน่ะเอง จากนั้นเราก็กลับไปร้านภูกันอีกรอบ คุณซื้อมะเขือเทศไปตัวนึง เราช่วยกันยืนดูว่าตัวไหนสีสด และกินอาหารเม็ด และคุณก็เลือกได้ หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่บ้าน คุณรีบทำการปรับน้ำ ให้ปลาชินกับสภาพน้ำในตู้ โดยการใช้สายยางเล็กๆ ค่อยๆ หยดน้ำจากในตู้ ไปในถุงทีละหยดๆ และค่อยๆ เทน้ำออกจากถุงออก คุณมักทำแบบนี้ทุกครั้งที่ได้ปลามาลงในตู้ใหม่ ฉั้นเฝ้ามองดูการเปลี่ยนแปลงของตู้ไปทีละน้อยๆ จากนั้นฉั้นก็หลับไปเพราะว่าเพลียมากอย่างบอกไม่ถูก ฉั้นอดนอนมาทั้งคืน ทั้งยังไปเดิน JJ มาอีก แน่นอนว่าสภาพร่างกายฉั้นมันย่อมทนไม่ไหว ฉั้นหลับไปไม่รู้เรื่อง อยู่นานทีเดียวจำไม่ได้ว่านานเท่าไหร่ แต่ว่า ไม่น่าจะต่ำกว่า 5 ชม. ฉั้นเผลอหลับไปที่บ้านคุณนานมาก มองเข็มนาฬิกาอีกที ถึงกับตกใจเพราะนี่มันเกือบๆ ตีสี่แล้ว ฉั้นรีบขอตัวกลับบ้าน วันนั้นจำได้ว่าคุณโกรธอะไรฉั้นก็ไม่รู้และคุณก็ลงมาส่งฉั้นแบบส่งๆ ไปที แต่คุณก็โทรมาคุยกับฉั้นเหมือนเดิมในขณะที่ขับรถกลับบ้าน วันถัดมา ฉั้นหาเรื่องอยากเจอคุณอีกตามเคย เลยบอกคุณว่าฉั้นจะไป JJ ไปดูสุนัข คุณจะไปด้วยกันมั๊ย แน่นอนฉั้นรู้ว่าคุณไม่ปล่อยให้ฉั้นไปคนเดียวหรอก เราเลยไปด้วยกัน ^__^ อาทิตย์นั้นฉั้นไป JJ ถึง 4 วันเชียวหรือนี้ O_o” เราหาทางเดินไปโครงการ 13 ซึ่งเป็นโซนแมวและสุนัข เราเจอบรรดาเจ้าหมาน้อยแมวน้อยน่ารักๆ เพียบ ^___________________^ ฉั้นชอบหมา และฉั้นก็อยากได้ แต่คุณรู้ม๊ะฉั้นไม่เคยคิดเลี้ยงเลย เพราะทุกคนต่างก็บอกฉั้นว่า หมาคือภาระอันหนักอึ้ง ทั้งต้องมาคอยเก็บอึ เช็ดฉี่ ให้อาหาร พาไปเดินเล่น แถมโดนกัดด้วยในอารมณ์ที่มันคึก - -“ ภาระ???? ไม่ ฉั้นไม่คิดว่าหมาคือภาระ แต่ตอนนี้ ฉั้นจะซื้อหมา เพราะฉั้นอยากให้มันเป็นกามเทพสื่อรักจากฉั้นส่งไปให้คุณ ฉั้นเลยตัดสินใจที่จะซื้อ เจ้าไซบีเรียนตัวน้อยๆ แสนน่ารัก และถูกชะตากับฉั้นสุดๆ อีกอย่างฉั้นอยากมีอะไรที่เป็นความทรงจำดีๆ ระหว่างเรา คุณมีเจ้าปลา แต่ฉั้นมีเจ้าหมาน้อย ต่อมาเราตั้งชื่อมันว่า ..Lucky มันมาจาก Lucky Clover หรือใบไม้สี่ใบแห่งความโชคดีที่ฉั้นชอบ ฉั้นและคุณชอบชื่อนี้ เพราะคิดว่าเมาะสมกับเจ้าลักกี้มากที่สุดแล้ว เน๊อะ!! จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ฉั้นดูแลมันและรักมันมาก มันช่างแสนน่ารัก และตอนนี้อาทิตย์กว่าๆ แล้วที่ฉั้นดูแลเจ้ากี้ มันโตวันโตคืน และมันก็ทำตัวตลกๆ ให้ฉั้นเห็นอยู่เสมอ ท่านี้.................... จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ท่านี้.... จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:34:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ท่านี้อีก................ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ท่านี้... จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 22 นี่.... จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:37:18 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ... จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 24 นี่.... จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 และท่านี้..... จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ถึงแม้ว่าฉั้นจะมีเจ้าลักกี้ แต่นั่นไม่ได้หมายถึงมันจะมาเป็นตัวแทนคุณ “นี่ถ้ามีเจ้ากี้แต่แรก อ้วนคงไม่กลับมาหาพี่อ่ะดิ” คุณเปรย ทำไมคุณคิดงั้นนะค๊ะยูน~ ถึงแม้ฉั้นจะมีเจ้าลักกี้ (ลูกแม่ อี๊ๆ ^___^ ) แน่นอนว่าฉั้นยังรักคุณมาก รักมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะเจ้าลักกี้ ก็อย่างที่ฉั้นได้บอกคุณงัยว่า มันไม่ใช่ภาระ หรือตัวแก้เหงา แต่มันคือกามเทพน้อยๆ สื่อสายสัมพันธ์ระหว่างเรา ทุกครั้งที่ฉั้นเห็นมัน ฉั้นจึงคิดถึงคุณ ฉั้นยังคงไปหาคุณเหมือนเดิม เพื่อแสดงให้คุณเห็นว่า มันไม่ใช่ภาระเลย มีเจ้ากี้ ฉั้นก็ยังไปหาคุณได้เหมือนเดิม ถึงแม้ฉั้นจะดูละม้ายคล้ายคลึงแม่ลูกอ่อนไปทุกทีๆ - -“ ฉั้นพาเจ้ากี้ไปไหนมาไหนด้วยตลอด มันเป็นหมานักเดินทาง มันแข็งแรงและโคตะระของความซน มันเป็นดั่งลูกลิงในร่างลูกหมา มันดื้อบ้าง มันทำให้ฉั้นเนื้อตัวมีแต่รอยขีดข่วน แต่ฉั้นก็รักมัน และในขณะที่ฉั้นเขียนจดหมายอยู่นี้ มันก็นอนไม่ห่างฉั้นเลย ใครๆ มักบอกว่าไซไม่ใช่หมาขี้อ้อน ถ้าใครบังเอิญได้เจ้าไซขี้อ้อนมาครองนั่นประหนึ่งว่า ถูกหวย ฉั้นว่า ฉั้นถูกหวยนะ ^_________^ เจ้าลักกี้มักจะชอบเอาคางมาเกยตักเวลาขับรถ หรือหลังจากเล่นเหนื่อยๆมา ขาหน้าตะกุยดุ๊กดิ๊กๆ เพื่อเอาตัวเข้ามาใกล้รัศมีฉั้นที่สุด แล้วเอาคางเปียกๆ มาพาดที่ลำแข้ง 555 ฉั้นเลี้ยงลูกด้วยลำแข้งหน่ะค่ะยูน~~~  555  ล้อเล่นน่า คุณก็รู้ฉั้นประคบประงมเจ้ากี้มันแค่ไหน คุณเองก็คงไม่ต่างกันคุณ คุณรักเจ้ากี้มากเหมือนกันช่ายม๊า ^______________^ คุณมักจะภูมิใจไปกับพฤติกรรมฉลาดๆ ที่ฉั้นเล่าให้คุณฟัง ไม่ว่าคุณอุ้มมันไปไหนมาไหน ผู้คนก็ต่างจับตามองเป็นตาเดียว .มองไซน้อยๆ แต่คุณรู้ม๊ะในขณะที่ผู้คนต่างมองเจ้ากี้ของเรา แต่ฉั้น ..กลับมองคุณ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุณดูใจดี และอบอุ่น แต่นั่นฉั้นไม่ได้เพิ่งสัมผัสได้นะ ฉั้นรู้สึกมาตั้งนานแล้ว ฉั้นบอกแล้วว่าฉั้นมีเซนท์ในการคบคน ฉั้นรู้สึกว่า ถ้าคุณรักใครสักคนคุณจะมั่นคง และเธอคนนั้นคงจะโชคดีเป็นที่สุด ถัดจากวันที่ฉั้นมีเจ้าลักกี้มาดูแล คุณก็บอกเลิกฉั้น!!! คุณบอกฉั้นว่า คุณรู้สึกกับฉั้นแค่น้องสาวคนนึงคบกันไปก็คงจะเป็นมากกว่านี้ไม่ได้ คุณบอกว่าฉั้นมีเจ้ากี้แล้ว คงไม่รู้สึก Hurt อะไรมากมาย ใช่ ฉั้นไม่ได้ Hurt อะไรมากมาย แต่นั่นไม่ได้เพราะฉั้นมีเจ้าลักกี้ แต่นั่นเป็นเพราะ ฉั้นเคยผ่านที่สุดของความเจ็บปวดมาแล้ว ตะหาก ฉั้นยอมรับในสิ่งที่ฉั้นได้ยินแบบชาๆ ฉั้นทำทุกอย่างแล้วจริงๆ ฉั้นทำทุกอย่างแล้ว เพื่อที่จะให้รักของเราคงอยู่ ฉั้นรักคุณ รักแบบคู่ชีวิต ไม่ใช่พี่ชาย ฉั้นบอกคุณว่าถ้างั้นเราคงจบกันแบบสาบสูญกันไปเลยดีกว่า ฉั้นไม่อยากมีพี่ชายอย่างคุณ คุณถามฉั้นว่า ยังอยากคุยกันเหมือนเดิมมั๊ย แน่นอนฉั้นอยากคุย แต่ว่า คงเจ็บปวดมากเหลือเกิน แต่ฉั้นบอกคุณว่า คุณอยากทำอะไรก็ทำเถอะนะ อย่าฝืนตัวเองอีกเลย อยากโทรก็โทร ถ้าฉั้นอยากรับ ฉั้นก็จะรับ จากนั้นเราก็เงียบกันทั้งคู่ คุณเลยขอตัวไปนอน ฉั้นร้องไห้ไม่หยุด ฉั้นรีบกล่าวฝันดีแล้ววางสายทันที หรือนี่มันจะคือที่สุดของที่สุด ความเจ็บปวดกันนะ T_______________T ไม่ถึง 20 นาที คุณก็โทรมาในขณะที่ฉั้นเขียน จม. ฉบับนี้ถึงคุณอยู่ เสียงเพลง Lover’s Concerto ดังขึ้นเป็นระยะๆ เพราะฉั้นไม่ได้รับสายคุณเลยสักครั้ง ฉั้นพยายามฝืนความรู้สึกโดยการวางโทรศัพท์ไว้ให้ห่างจากระยะเงื้อมมือ เสียงเพลงยังคงดังต่อเนื่อง ฉั้นยังคงน้ำตาไหลในขณะที่นั่งเขียน ณ ช่วงเวลานั้น อะไรคือมาตรฐานวัดที่สุดของความเจ็บปวดของฉั้นกันนะ .??? ฉั้นไม่เคยรักใครแล้วทรมานใจเท่านี้ ในแต่ละวันของฉั้นไม่มีแม้สักนาทีที่ไม่คิดถึงคุณ คุณมีอิทธิพลกับชีวิตฉั้นมากมาย เพราะอะไร ??? “อย่าฝืนใจเพราะมันจะทำไม่ได้นาน” มันเป็นคำกล่าวในการคบหาใครสักคนนึง ว่าอย่าฝืนใจตัวเอง หรือบังคับใครให้เป็นในแบบที่คุณต้องการ เพราะว่า มันจะทำไม่ได้นาน สักวันมันก็ต้องระเบิดผลตามมาก็คือ ไปต่อไม่รอด ชีวิตคู่สั่นคลอน ฉั้นเองก็ฝืนใจที่จะไม่รับโทรศัพท์คุณได้ไม่นานเช่นกัน  ประมาณ Miss called ที่ 15 ได้ ฉั้นจึงรับใน Income calling ที่ 16 ฉั้นสะอื้นเพราะพยายามหยุดร้องไห้ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 28 “อ้วนนนนนนนนนนนน~” ฉั้นเงียบ -------------- “อ้วนนนนน พี่ขอโทษพี่แค่อยากลองใจ พี่ล้อเล่น” ทันทีที่ได้ยิน ฉั้นงง และอึ้งไป “พี่เล่นอะไรอยู่” ฉั้นถามไปร้องไห้ฟูมฟายหนักกว่าเก่าอีก แต่ฉั้นเองก็เหนื่อยมากมาย เหนื่อยมากเหลือเกิน จึงนิ่งไป และยอมรับในสิ่งที่คุณทำ โดยไม่ได้พูดอะไรมากมาย ฉั้นขี้เกียจเล่นตัว ขี้เกียจนั่งเล่นเกม ฉั้นเหนื่อย และสิ่งเดียว เพราะเหตุผลเดียวเลยจริงๆ ที่ฉั้นยอมรับนั้นคือ .ฉั้นรักคุณ ฉั้นไม่รู้หรอกว่าอนาคตของเราจะเป็นเช่นไร เพราะเรื่องราวระหว่างเรามันเป็นเรื่องราวที่ไม่มีวันจบ คุณไม่มีวันจางหายไปในชีวิตฉั้น แม้วันนึงเราจะต้องจากกัน แต่คุณจะเป็นชีวิตอีกส่วนนึงที่ผลักดันให้ฉั้นก้าวเดินต่อไป อย่าเชื่อในสิ่งที่ฉั้นพูด ดูที่การกระทำ และสัมผัสด้วยใจ อ้วน. จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จดหมายฉบับนี้เราเคยเอาลงทีนึงแล้วตั้งแต่เดือนที่แล้ว แต่ว่า พอวันที่เราเลิกกันจริงๆ ฉั้นก็ลบมันลงกับมือซะงั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่วันนี้ฉั้นอยากเอามันมาลงอีกครั้งเพราะว่าฉั้นคิดว่าอย่างน้อยมันก็เป็นความทรงจำครั้งหนึ่งของฉั้น แม้เค้าจะไม่อยากเก็บมันไว้ แต่แน่นอนฉั้นไม่มีวันลืม ปล. ตอนนี้ลุกชายโตขึ้นมากล่ะ สามเดือน จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 02:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ... ... จากคุณ : นาย K - [ 18 พ.ค. 49 07:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ยาวมากก จากคุณ : allseason - [ 18 พ.ค. 49 07:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เขียนได้ดี อ่านแล้วจะร้องไห้.... คุณเหมือนตัวฉันเองเมื่อก่อนเลยค่ะ กับผู้ชายคนนึง ที่บอกเลิกเราหลายต่อหลายครั้ง แต่แล้วก็มาขอคืนดี เหมือนเราเป็นตัวอะไรซักอย่าง นึกอยากจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไป เอาแน่เอานอนกับใจของเขาไม่ได้ แต่เราคงเขียนบรรยาวความรู้สึกอย่างคุณไม่ได้ เพราะถ้าเขียน เราคงร้องไห้จนไม่มีอันจะเขียน แต่แม้ว่าจะร้องไห้แค่ไหน เขาก็ไม่เคยมาเหลียวแลเราเลย เขาจะสนใจกับความรู้สึกของตัวเขาเองอย่างเดียวเท่านั้น คุณเขียนแทนความรู้สึกของเราได้จริงๆ ค่ะ น้องหมาน่ารักมาก ถ้าเราทำได้ เราเองก็อยากจะเลี้ยงน้องแมวเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 49 09:52:25 จากคุณ : NuOy - [ 18 พ.ค. 49 09:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คนเรามีเหตุผลของตัวเองค่ะ...เราเชื่อ เราก็เคยเป็นอย่างแฟนของคุณ เดี๋ยวคบเดี๋ยวเลิก... -*- เพราะกลัวเขาจะเสียใจ แต่สุดท้าย...พอเราจะจริงจังเขาก็หนีเราไป ด้วยเหตุผลที่ว่า...เขาเจ็บเพราะเรามามากแล้ว เขาไม่อยากเจ็บอีกและเขาก็เลือกใครคนใหม่ เราก็ก้มหน้ารับกรรม...แต่เราเชื่อรักดีดีต้องมีเข้ามาอีกแน่นอนค่ะ...เมื่อถึงเวลา เอาใจช่วยนะคะ  ^^, จากคุณ : ฟากฟ้าฝั่งฝัน - [ 18 พ.ค. 49 10:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อื่อออ เข้าใจ จากคุณ : bagel (bagel) - [ 18 พ.ค. 49 10:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ผมเป็นกำลังใจให้ครับ : ) จากคุณ : filmj - [ 18 พ.ค. 49 10:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ยาวมากกกก  แต่เขียนได้น่าอ่านค่ะ... เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงที่อยากจะงอนๆๆ ให้เขาง้อๆๆๆ 555 จากคุณ : hokuyuri - [ 18 พ.ค. 49 11:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านมะไหวอ่ะ ขอโต๊ดน๊า จากคุณ : mApLe:online: - [ 18 พ.ค. 49 13:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วคุณผ่านพ้นมันมาได้อย่างไรค๊ะคุณ NuOy ความรักมันแสนเจ็บปวดมากมายเลยนะค๊ะ คุณ ฟากฟ้าฝั่งฝัน  ค๊ะ เราเข้าใจอ่ะ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง เราเองก็เข้าใจดีค่ะ คนที่ไม่ใช่ ทำดีกับเราแค่ไหน ก็เท่านั้นเน๊อะ เราเองก็เคยมีคนคนนึง เค้าดีแสนดีกับเรามากเลยนะ แต่ให้ตายเห๊อะ เราไม่เคนรักเค้าเลยสักนิด คนที่เรารักก้ไม่รักเรา ส่วนคนที่รักเราเราก็กลับไม่รัก จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 18 พ.ค. 49 14:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอตอบตรงนี้เลยนะคะ ตอนแรกว่าจะหลังไมค์ แต่ไม่สนใจแล้ว เค้าอาจจะมาอ่าน ก็ให้เค้ารู้ไป เจ็บปวดมาก ๆ ตอนนั้น และที่ยิ่งร้ายก็คือ เค้ารักเพื่อนสนิทของเรา สมมติชื่อ มี่ นะคะ แต่กลับมาจีบเรา พอจีบเราติด ก็บอกเราว่าจริง ๆ แล้วแอบรักมี่มานาน (แต่มี่เค้าไม่สนใจนะคะ) คิดดูนะคะ 3 ปี เราต้องทนเจ็บ ทนฟังเค้าพร่ำบอกว่าคิดถึงมี่แค่ไหน รักมี่มากแค่ไหน... พอเค้าเหงา เพราะโทรไปหามี่แล้วมี่ไม่ยอมคุยด้วย ก็โทรมาหาเรา เราก็รับฟังทั้งๆ ที่เจ็บ บางอารมณ์เค้าเหงา เค้าก็บอกว่าโชคดีจังที่มีเราคุยด้วย เราเองก็อดทนมาตลอด เพราะรักเค้ามากๆ ตอนนั้นเราเรียนโท เรางานยุ่ง เรากลับห้องดึก ไม่มีเวลาคุยโทรศัพท์กับเค้า เค้าก็โกรธเรามาก โวยวาย พอช่วงใกล้สอบ ส่งงาน เรางานยุ่งมาก ๆ เสียจนไม่ได้ติดต่อกับเค้า เค้าก็โกรธบอกเลิกกับเรา เราตกใจและเสียใจมาก ๆ เราทำงานหนัก แต่เราก็ต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก แต่สุดท้ายก็โทรมาหาเราอยู่ดี  เป็นแบบนี้อยู่หลายต่อหลายครั้ง เราไม่เข้าใจ ทั้ง ๆ ที่ให้คำว่า "รัก" กับเราไม่ได้ แต่กลับทำแบบนี้กับเรา เหมือนจะขัดขวาง ไม่ให้เราไปไหนทั้งสิ้น ให้อยู่ในกรงของเค้าตลอดเวลา เราไม่ใช่คนสวย แต่ก็มีคนมาจีบบ้างพอควร ถ้าจะถามว่า ผ่านพ้นไปได้อย่างไรเหรอคะ อืมม คิดว่าคงเป็นเพราะเวลา และความเหนื่อยกระมัง ทำให้จิตใจด้าน ๆ ชา ๆ กับคน ๆ นี้ และเริ่มมองเห็นแต่ความเอาแต่ใจ ความเห็นแก่ตัวของเขา ทั้ง ๆ ที่ปากบอกว่าห่วง แต่ไม่เคยเข้าใจเลยว่า เราแคร์เรื่องการเรียนของเราแค่ไหน กลับก่อกวน ทำให้เราไม่เป็นอันเรียน เราไม่เป็นอันสอบ หรือ ส่งงาน เค้าอาจจะลืมไปว่า ผู้หญิงจะอ่อนไหวกับเรื่องนี้มากกว่าผู้ชาย ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจ ก็จะไม่สามารถที่จะทำอะไรอย่างอื่นได้ ไม่มีสมาธิทำงานหรืออ่านหนังสือ จนเราตัดสินใจที่จะเลิก มีผู้ชายคนหนึ่งมาจีบเรา ซึ่งทำให้เรารู้สึกถึงความแตกต่างอย่างมาก ๆ เค้าให้เกียรติเรา เข้าใจเรา พาเราไปพบกับพ่อแม่เค้า แต่ก่อนที่เราจะตกลงกับเค้า เราได้ถาม คนที่เรารักครั้งสุดท้าย....."รักเราบ้างไม๊" เค้าบอกว่าเค้าให้คำตอบเราไม่ได้ เค้ายังไม่ลืมมี่.... จากคุณ : NuOy - [ 19 พ.ค. 49 09:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เราเสียใจกับเค้ามาก ๆ  ที่ผ่านมา 3 ปี เรารักเค้ามาตลอด ทั้ง ๆ ที่เราร้องไห้มากแค่ไหน เค้าก็ไม่เคยสน เราคิดว่า ถ้าเราไม่ตัดใจ ทุกอย่างก็จะกลับไปเหมือนเดิม เราตัดสินใจไม่โทรหา ไม่รับโทรศัพท์ ดึงสายโทรศัพท์ที่ห้อง ออก พยายามตัดการติดต่อทุกอย่าง.... เค้าก็โทรหาเราเป็นร้อย ๆ สาย แต่เราก็ไม่รับ เรารับไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าเราได้ยินเสียงเค้า เราต้องตัดใจจากเค้าไม่ได้แน่ ๆ ...... อาจจะเป็นความผิดของเรา เค้าเคยประชดเราว่า "ความรักของเธอมันก็ยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิ๊นนนน"  เรายอมรับว่าความรักของเราไม่ยิ่งใหญ่ ไม่สามารถที่จะยาวนานกว่านั้นได้ เรารู้สึกเหมือนคนส่งจดหมาย ที่เค้าไม่เคยเปิดอ่าน ได้แต่กองเอาไว้ กองโต (โอ๊ย พิมพ์ไปจะร้องไห้) เราอาจจะผิดเอง เค้าว่าเราหลาย ๆ อย่าง โทษว่าเป็นความผิดของเรา.... - ที่อดทนน้อยไป (จะอะไรนักหนา กะอีกแค่ 3 ปี ทนไม่ได้เหรอ) - ที่หายไปจากเค้าเฉย ๆ (เราทำใจไม่ได้จริง ๆ ถ้าจะให้คุยเป็นเพื่อน เราทำไม่ได้ ) - มีแฟนใหม่ทำไมไม่บอกกันมั่ง (เค้าไม่ใช่แฟนเรา ทำไมเราต้องบอกด้วย) มันอึดอัด มันทรมานมาตลอด อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก เรานอนร้องไห้แทบทุกคืน เราไม่มีค่าในสายตาของเค้าเลย (แต่เรารู้ตัวนะคะ ว่าเรามีค่ามากๆๆๆๆๆๆ ในสายพระเนตรของพระเจ้า และในสายตาของคนในครอบครัวเรา) พอดีกว่าค่ะ ไม่ไหวแล้ว น้ำตาจะไหล.... จากคุณ : NuOy - [ 19 พ.ค. 49 09:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เหมือนกันมากกกกกกกกเลยนะค๊ะคุณ NuOy เราเพียรทำอะไรแค่ไหนเค้าไม่เคยมองเห็นค่าของมัน เราสับสนวุ่นวายจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย ทุกครั้งที่เจอ ที่ได้คุยกับเค้ามันตัดไม่ขาดเลยสักที เราเลยต้องเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ เบอร์บ้านก็ใช้มันทั้งวัน ไม่ปล่อยให้สายว่างเลย เล่นเน็ตหรืออะไรก็ทำๆไป ไม่งั้นตัดไม่ขาดแน่ๆ ยอมรับเลยนะ ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน ทุ่มเทกับมันไปมาก รักเค้ามากจนแทบไม่เหลือความเป็นตัวของตัวเอง สองวันนี้ที่เห็นเราตอบกระทู้หนักๆเพราะเราพยายามหาอะไรทำๆๆๆมันทั้งวัน เริ่มต้นด้วยเช้าๆ เราไปออกกำลังกาย สองชัวโมงตั้งแต่ หกโมงครึ่ง กลับมาหาอะไรทาน แล้วก็พยายามทำงานที่ค้างไว้ แต่ไม่มีสมาธิเลยต้องมานั่งตอบกระทู้ เย็นบางวันก็ออกไปออกกำลังกายฝนชอบตกเลยต้องอยู่บ้าน T___T พ่อแม่คือคนที่รักเรามากที่สุด เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ ดีใจนะค๊ะที่คุณผ่านพ้นมันมาได้ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 19 พ.ค. 49 10:24:36 ]

ความคิดเห็นที่ 42 .................... แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 49 05:48:53 จากคุณ : nutong_p - [ 19 พ.ค. 49 18:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมก็อยากจะระบายเหมือนกันนะครับ ว่าที่ผ่านมามันเป็นยังไงมายังไง อึดอัด เหนื่อยใจ ลำบากใจกับอะไรมาบ้าง แต่ผมคงระบายความรู้สึกไม่ไหว หรือไม่งั้นกระทู้นี้อาจจะเป็นกระทู้ขยะรองรับอารมณ์ไป ขอโทษที่ไม่ได้อ่านข้อความเจ้าของกระทู้นะครับ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 49 05:49:57 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 49 19:28:27 จากคุณ : nutong_p - [ 19 พ.ค. 49 19:13:07 ]