ความคิดเห็นที่ 1 รักแรกของฉัน..เกิดขึ้นเมื่อสมัยอยู่มอหนึ่ง เป้..เป็นหนุ่มน้อย(ตอนนั้น)ที่หน้าตาตี๋ถูกใจ..ต้องตา..เราคบกันแบบเพื่อนสนิทฮาเฮกันมากกว่า..จนเกือบจบมอหกนั่นแหละเป้ถึงได้รู้ความในใจของฉัน..หลังจากรู้แล้ว เราก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อในมหาลัย เป้และเพื่อนกลุ่มหนึ่งเรียนม.เอกชน ในกรุงเทพ ส่วนฉันและเพื่อนอีกสองสามคนเรียนใน ม.รัฐ ที่ต่างจังหวัด..ระหว่างนั้นเราก็แอบคบกัน(ด้วยว่าไม่อยากให้เพื่อนร่วมรุ่นรู้..ทำไมต้องปกปิด ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน) เราคบกันกึ่งแฟน กึ่งเพื่อน..แต่ตอนนั้นน่ะ ใจฉันมีแต่เป้ เท่านั้น..แต่ด้วยความที่เป็นคนไม่จู้จี้ ไม่ชอบถาม..แต่ฉันรู้สึกได้ว่าเป้มีใครอีกคน และเขาจะมาหาฉันก็ต่อเมื่อมีเรื่องไม่สบายใจเท่านั้น แต่ช่างเถอะ..ในเมื่อเป้ ไม่เคยยอมรับกับฉันตรง ๆ ..ฉันก็ไม่เซ้าซี้ ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน เราจึงรู้นิสัยกันดี.. ฉันรู้ว่าเป้ ค่อนข้างจะเจ้าชู้ ถ้ามีใครเข้ามาแวะเวียน เป้มักไม่ปฎิเสธ...ด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ แต่เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน..การกระทำก็เปลี่ยน เป้กลายเป็นหนุ่มเมืองกรุง..ที่มือไวใจเร็ว..ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ เอ๊ะ ..หรือจะเป็นเพราะโฮโมนหนุ่มมันทำงาน..ฉันคอยหลบเลี่ยง..เกือบเอาตัวไม่รอดก็ตั้งหลายหน เหตุที่ฉันไม่ยอมมีอะไรกับเป้(ถึงแม้ตอนนั้นจะรักมากก็ตาม) เป็นเพราะ..ฉันรู้สึกอยู่ตลอดว่าเป้ไม่ได้มีฉันคนเดียว ระหว่างที่คบกับฉัน เป้ก็คบผู้หญิงอีกคน และฉันก็ไม่อยากมีอะไรในวัยเรียน เพราะถ้าผิดพลาดขึ้นมา...คนที่เสียใจที่สุดคงเป็น "แม่" ของฉันนี่เอง... แล้วฉันก็รู้ระแคะระคายว่าเป้คบอยู่กับ..แอน เพื่อนเก่าอีกคน อย่างออกหน้าออกตา ฉันเจ็บมาก เสียใจ..ร้องไห้คนเดียว ร้องไห้กับเพื่อน ก็หลายหน..แต่ฉันก็ตัดใจจากเป้ ไม่ได้สักที..เมื่อเป้โทรมา..ฉันก็จะดีใจ ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง สำหรับฉันการได้คุย ได้เจอ ได้หัวเราะ ได้ใช้เวลาดี ๆ ร่วมกันกับเป้..มันเป็นสิ่งมีค่ามาก.. คิดอยู่แต่ว่า...เออน่า สักวันเป้คงจะรู้ว่าไม่มีใครรักเขา เท่าฉัน...(ตอนนั้นฉันคิดว่าเนี่ยแหละ...ความรักแท้..แน่นอน) จนเราต่างเรียนจบ...(ซึ่งฉันก็ยังคงแบกรักทุกข์ๆ สุข ๆ ของฉันไว้บนบ่า...) ฉันก็เข้ามาทำงานในกรุงเทพ อยู่หอกับเพื่อน ๆ สมัยเรียนมหาลัย ความที่ฉันได้เพื่อนดี ๆ และเป็นคนค่อนข้างติดเพื่อน..ฉันก็เลยไม่ค่อยทุรนทุราย กับเป้มากนัก..แต่ฉันก็ไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามา...ทุกคนฉันใหแค่้ความเป็นเพื่อน... จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 15:50:48 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้ววันหนึ่งเป้ ก็โทรมาถามฉันอย่างจริงๆ จัง ๆ ว่า..เรียนก็จบแล้ว งานก็มีทำแล้ว..เรามาคบกันจริงๆ จังดีมั้ย(เอ๊ะ..แล้วที่ผ่านมานั่นมันอะไรกันหว่า..หรือแค่หยอกๆ) เป้ : “ตอนนี้เราเช่าห้องอยู่คนเดียว เก๋จะมาอยู่กับเรามั้ย ฉัน : “เฮ้ย..อยู่ด้วยกันเหรอ...มันต้องขอแต่งงานก่อนสิ” เป้ : “แหม....เดี๋ยวนี้ใคร ๆ ก็อยู่กันก่อนทั้งนั้น..แล้วเราก็ คบกันมานานแล้วไม่ใช่เหรอ” สำหรับฉัน..เรื่องการอยู่ก่อนแต่ง..ไม่ใช่เรื่องที่ยอมรับไม่ได้..แต่จะอยู่กับใคร..ใครคือคนที่”ใช่” นี่สิ...มันเป็นตัวที่ตัดสินใจยาก...สำหรับเป้ เขาไม่เคยทำอะไรให้ฉันรู้สึกเลยว่าเขา”รัก” ฉัน.. เป้เห็นฉันเป็น”ของตาย”ตลอด....ความรักจากฉันข้างเดียวมันไม่พอหรอก..ที่จะทำให้ฉันไปอยู่กับเขา ความรักจากเขาต่างหากที่สำคัญ...และเป็นสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันเลยตอบไปว่า ฉัน : “เราคงทำไม่ได้หรอก...เรายังไม่พร้อม...” เป้ : “เก๋...ไม่รักเราใช่มั้ย...” ฉัน : “ถามตัวเองดีกว่า..ว่าต้องการอะไรจากเรากันแน่...ใจก็ได้ไปแล้ว....ได้ไปนานแล้วด้วย ..เหลือแต่ตัวเท่านั้น..ให้เวลาเราหน่อยสิ” เป้ : “คนรักกันก็อยากอยู่ด้วยกัน...ถ้าเก๋ไม่อยากอยู่กับเรา แต่มีคนจะมาขออยู่กับเรา...เก๋จะว่าเราไม่ได้นะ” สำหรับฉัน..ตอนนั้น..คำถามนี้..เจ็บ..มาก แต่ก็ได้แต่ตอบว่า ... “งั้นก็....ตามใจ” .............................................. ฉันวางหูแล้วร้องไห้เงียบ ๆ ...ไม่รู้ว่านี่คือ “จุดจบ” ระหว่างเราหรือเปล่า...ฉันกำลังเสียเขาไปจริง ๆ จัง แล้วหรือ... แล้วฉันก็มารู้หลังจากนั้นไม่นาน...ว่าในที่สุดเป้ก็อยู่กับแอน..เพื่อนคนนึงที่ฉันรู้จักดี...ดีพอ ๆ กับที่รู้จักเป้...ถึงแม้แอนจะไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มฉัน แต่เราก็เรียนห้องเดียวกัน เราก็ต่างรู้จักกัน...(ฉันมารู้ทีหลังว่าแอน ระแวง ฉันกับเป้ อยู่ตลอด) ฉันเศร้าเรื่องเป้ได้ไม่นานนัก...ชีวิตฉันก็ยุ่ง ๆ ..เพราะงานที่ฉันเพิ่งได้...เจ้านายเขาประเมินว่าฉันไม่ผ่านโปร... มันเป็นช่วงที่แย่...ฉันตกงาน...หัวใจฉันก็หล่นหาย..ไม่รู้จะได้คืนหรือเปล่า... จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 16:03:49 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันหางานอยู่ไม่นาน...แปลกเนอะคนเรา เวลาไม่มีงานก็ไม่มี..กลุ้มจนแทบบ้า...เวลาได้งานก็ได้ทีเดียวกันหลายที่ ฉันต้องเลือกเอาระหว่างบริษัทไต้หวันกับบริษัทญี่ปุ่น....เงินเดือนพอ ๆ กัน..งานตำแหน่งเดียวกัน ฉันเลือกไม่ถูก..พอดีรูมเมทของฉันเป็นคนที่คลั่งไคล้และชอบญี่ปุ่นมาก...โน้มน้าว...และช่วยตัดสินใจให้ฉันเลือกญี่ปุ่น...หารู้ไม่ว่านี่คือการเปลี่ยนชีวิตฉันทีเดียว.... ฉันเข้าทำงานได้สองเดือน...งานไปได้ดี เพื่อนร่วมงานดี คนหนุ่มสาวไฟแรงทั้งนั้น เหมือนเพื่อนตอนเรียนมหาลัย..เจ้านายก็ดี..เป็นต่างชาติที่เคร่งกับงาน นอกเวลางานก็ใจดี...กำลังได้สวย..ระหว่างนั้นฉันก็ได้ข่าวของเป้เป็นระยะ ๆ ..จากกลุ่มเพื่อนเก่า และที่ฉันไม่เคยลืมเลยก็คือ “เธอคนนั้น”ของเป้...มักถามถึงฉันอยู่เสมอ...ว่ามีแฟนหรือยัง อะไรทำนองนี้ แต่ฉันก็แฟร์พอที่จะไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนเก่า...ไปค้างคืนต่างจังหวัด..ที่พอตื่นขึ้นมาก็เห็นเขาสองคนนอนเตียงเดียวกัน(ทำอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย..ฉันไม่รู้)....มันช่วยตอกย้ำฉันได้มาก...ว่าฉันต้องเดินไปข้างหน้า...พร้อม ๆ กับเก็บหัวใจตัวเองคืนมา...ถึงจะต้องใช้เวลา..ไม่ว่านานแค่ไหน..สักวันคง..ได้ใจคืนทั้งหมด แล้วฉันก็ได้เจอกับ เคนอิจิ...เจ้านายใหม่..มาทำโปรเจคพิเศษที่เมืองไทยเป็นเวลาสองปี... เคนมีแฟนเป็นคนไทยในญี่ปุ่น ฉันรู้เพราะน้องที่เป็นโอเปอเรเตอร์เล่าให้ฟัง ว่ามีสาวไทยโทรมาหาบ่อย ๆ เวลาทำงานเคนดุมาก...ซึ่งฉันมักโดนว่าบ่อยๆ...เจอเคนได้สองสามวันฉันก็สงสัยว่าทำไมใส่เสื้อซ้ำ ๆ กัน...เหม็นนะ ฉันบอก...เคนบอกว่ากระเป๋าเกิดการผิดพลาด...จะตามมาอีกสองวัน...และไม่รู้จะซื้อที่ไหน..ด้วยว่าไม่มีเวลา พอดีวันนั้นฉันต้องออกไปข้างนอกกับเคน เสร็จธุระเขาก็เลยให้ฉันพาไปซื้อเสื้อ.....หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไร เวลาไปกินข้าวก็ไปกันเป็นกลุ่ม เคนชอบขอตามพวกเราไปด้วย...(เพื่อเรียนนิสัยใจคอ..ของพนักงานนะ ไม่มีเหตุแอบแฝง) จุดเริ่มต้นระหว่างฉันกับเคน...มาจาก เคนไปดูงานคอมพ์ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิต ส่วนฉันก็ไปเหมือนกันแต่ไปเดินเล่นในงานเสื้อผ้าบูติค...ซึ่งจัดในช่วงเดียวกัน...เราเจอกันโดยบังเอิญ...เลยได้กินข้าวด้วยกัน ด้วยว่าต่างฝ่ายต่างมาคนเดียว...ทำไมนะ วันนั้นเราคุยกันถูกคอ(ภาษาอังกฤษงู ๆ ปลา ๆ พอ ๆ กัน..เลยไม่เป็นปัญหา)....จากข้าวเที่ยง เลยเป็นข้าวเย็น...แล้วเราก็แลกเบอร์กัน.. จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 16:14:21 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาปูเสื่อ..นอนรออ่านต่อ จากคุณ : An_gel - [ 5 มิ.ย. 49 16:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นอนรอด้วยคน จากคุณ : JingleJ - [ 5 มิ.ย. 49 16:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่าว กำลังอ่านเพลินเลย  .... จากคุณ : แกงส้มผักบุ้ง - [ 5 มิ.ย. 49 17:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หลังจากนั้น ถ้าเป็นวันหยุด..เคนจะโทรมาถามว่าถ้าไปที่นี่ไปยังไง...ภาษาไทยพูดว่าไง.....เรากลายเป็นเพื่อนกันไปโดยไม่รู้ตัว เคนมักเล่าเรื่องเพื่อน ๆ หรือผู้ร่วมงานคนญี่ปุ่นให้ฉันฟัง ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมการเที่ยวของกลุ่มคนญี่ปุ่น ใครคบกับใคร ใครมีแฟนเป็นคนไทย..มักเป็นเรื่องตลก ๆ เราค่อย ๆ แลกเปลี่ยน..ความคิดความเห็น พร้อม ๆ กับค่อย ๆ "สนุก"ที่จะเรียนรู้ความแตกต่างระหว่างสองประเทศ แต่เวลาอยู่ที่ทำงานเราก็ทำตัวปรกติ...ฉันถ้าทำผิดก็ต้องโดนเคนบ่น...ดุ ว่า เหมือนเดิม... ฉันไม่รู้ว่าดอกไม้เริ่มบานในใจตอนไหน...รู้แต่ว่าการได้เจอ ได้กินข้าว ดูหนัง หรือไปไหนกับเคน..มันเป็นความสุขอย่างบอกไม่ถูก....แล้วเคนก็ถามฉันตรง ๆ ว่า “คบกันแบบนี้ สำหรับคุณแล้ว..เป็นเพื่อนหรือแฟน..” ฉันตอบว่า.. “เป็นเพื่อนกัน..เมื่อนอกเวลางาน...” “ขอบคุณมาก...” แล้วเคนก็เล่าให้ฉันฟังว่า จริงๆ แล้วมีแฟนเป็นคนไทยอยู่ในญี่ปุ่น..เธอเป็นคนใต้...ไปทำงานกลางคืนที่ญี่ปุ่นตั้งแต่อายุสิบแปด...สมมติว่าเธอชื่อ แก้ว ก็แล้วกันนะ เธออายุเท่า ๆ กับฉัน....ก่อนมานี่เคนขอเธอแต่งงาน...(แก้วอยู่อย่างโรบินฮู้ดในญี่ปุ่น)..แก้วไม่แต่ง บอกว่าเคนยังไม่รู้จักคนไทยดีพอ...และแก้วก็มีภาระเยอะ...แก้วหยุดทำงานอย่างนี้ไม่ได้...แก้วมีลูกติดหนึ่งคน แฟนเก่าแก้วสัมมะเรเทเมา...มือถึงตืนถึง...แก้วจึงตัดสินใจมาตายเอาดาบหน้า เคนเล่าว่าแก้วมีเงินเยอะ...ส่งให้ที่บ้านก็เยอะ..เคนไม่เข้าใจว่าทำไมบ้านแก้วไม่รู้จักพอ...เคนบอกแก้วว่าจะลองมาอยู่เมืองไทยสักพัก..จะได้คุ้นเคยและเข้าใจคนไทยได้ดีขึ้น และถ้ากลับไปแล้วก็จะขอแก้วแต่งงานอีกครั้ง...เคนบอกว่าถ้าเขาแต่งงานกับแก้ว แก้วก็จะอยู่ญีปุ่นได้อย่างถูกกฎหมาย....(ณ ตอนนั้นที่ฟังเคนเล่าเรื่องแก้ว..ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงโกหกและแต่งเรื่องขึ้นมาแน่ ๆ ....) ฉันถามว่ารักแก้วมากมั้ย...เคนบอกว่าสงสาร...สงสารว่าทำไมผู้หญิงคนเดียวต้องมีภาระมากขนาดนี้ แล้วเคนก็ยังบอกอีกว่า...แก้วบอกว่าถ้าไปเมืองไทย..คุณจะได้เจอผู้หญิงดี ๆ มากมาย...ถ้าเจอคนดี ๆ ก็แต่งงานกับเขาเถอะนะ...(ณ ตอนนั้นอีกเช่นกัน..ฉันก็ยังคิดว่า..สงสัยจะรุ้ว่าเคนไม่รวย...และจากที่รู้จักเคนมา เขาเป็นคนไม่ฟุ่มเฟือย..ใช้จ่ายอย่างมีเหตุผล..เหมือนจะขี้เหนียว..เคนบอกฉันเสมอ..ผมไม่ใช่คนรวย คิดว่าแก้วรู้อย่างนี้ก็เลยสละสิทธิ์....เห็นมะ ว่าฉันเนี่ยมองคนในแง่ร้าย..และใจแคบ ) จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:02:46 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เราคบกันแบบ”เพื่อน ” ไปเรื่อย ๆ พร้อมดอกรักที่เริ่มบานในใจฉันทีละนิด...ระหว่างที่ฉันไปไหนมาไหนกับเคน เพื่อนที่ทำงานไม่มีใครรู้เลย มีแต่คนญี่ปุ่นเท่านั้นที่รู้(เพราะเจอโดยบังเอิญ) เราแยกได้ ไม่มีผลเสียต่องาน..ต่อการบังคับบัญชาแต่อย่างใด...เคนชอบเล่นกีตาร์ เขาชวนฉันไปซื้อกีตาร์โปร่ง และเล่นให้ฟัง..ฉันซึ่งไม่มีหัวทางดนตรีเลย..ก็ฟังอย่างซาบซึ่ง..ก็ฉันใช้หัวใจฟังนี่นา..เลยเป็นทำนองเดียวกันหมด.. วันนึงฉันพาเคนไปเที่ยวจังหวัดใกล้ ๆ กรุงเทพ...แบบเช้าไปเย็นกลับ..ขากลับไม่รู้เกิดอะไรขึ้น..เคนจับมือฉันเป็นครั้งแรก....ฉันรู้สึกอบอุ่น..อย่างบอกไม่ถูก...เรานั่งจับมือกันมาบนรถตลอดทาง วันนั้นฉันไม่อยากให้ถึงจุดหมายเลย...อยากนั่งจับมือกันไปอย่างนี้นาน ๆ ใจฉันน่ะ...ไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว...(เอ๊ะ ฉันได้ใจคืนมาจากเป้ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน??) ครั้งแรกที่เราไปค้างคืนกันก็คือที่พัทยา...ฉันจำได้ตอนโทรมาบอกรูมเมทว่าไม่กลับนะ อยู่พัทยา..เพื่อนบอกว่า “คิดดีแล้วเหรอ...มีสติอยู่ใช่มั้ย...แน่ใจนะว่าจะไม่เสียใจภายหลัง....อ้อ อย่าลืมถุงยางล่ะ” ฉันเข้าใจในความหวังดีของเพื่อน...แต่ไม่ใช่อย่างที่เพื่อนเข้าใจ...แน่นอนการไปค้างกับหนุ่มสองต่อสอง มันก็คิดได้แง่เดียว..จริง ๆ ฉันก็กล้า ๆ กลัวๆ...เราไร้ความคิดหรือปล่าว ...เราใจง่าย..ใช่มั้ย..คิดไปอย่างสับสน .แต่คืนนั้นผ่านไปด้วยดี ไม่มีอะไร..เรานอนกอดกันเฉย...เท่านั้นจริงๆ...เคนบอกฉันว่า “ถามใจคุณดูก่อน...แล้วค่อยตัดสินใจ ” “ผมชอบคุณนะ แต่ผมก็มีแก้วอยู่แล้ว” มันยิ่งทำให้ฉันชอบเคนมากขึ้น ทำไมนะเขาถึงเป็นคนอบอุ่นขนาดนี้..นอกจากนี้ยังไม่ใช่ผู้ชายที่ฉวยโอกาส...เคนบอกฉันเสมอ...ว่าเขาสงสารแก้ว..เขาคงเลิกกับแก้วไม่ได้... ฉันเข้าใจ...แต่หัวใจฉันนี่สิ หยุดไม่อยู่เสียแล้ว ยิ่งเคนไม่โกหก ไม่สร้างภาพ...ยิ่งทำให้ฉัน”รัก” เขามากขึ้นทุกที จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:10:03 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่อ่านหรอกนะ แต่อยากบอกสั้นๆว่า รักออกแบบได้ แต่ทำตามแบบกันไม่ได้ซักกะคน มันก็เลยสับสนอลหม่านกันอย่างนี้ จากคุณ : firstini chemistani - [ 5 มิ.ย. 49 19:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วก็มาถึงวันเวลาของมัน...วันที่ความรักพาไป...วันที่ฉันยินยอมพร้อมใจ... ฉันบอกตัวเองว่าต่อให้ในอนาคต เคนจะ”ไม่ใช่. ผู้ชายของฉัน...ฉันก็จะไม่เสียใจเลย ฉันคิดดีแล้ว ฉันรักผู้ชายคนนี้ คนที่เขาก็"มีใจ"ให้ฉันเช่นกัน และฉันก็รู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้...ช่างต่างกับเป้เหลือเกิน มันจะเป็น”ครั้งแรก”ที่อยู่ในใจฉัน..ตลอดไป เคนตกใจมาก เมื่อเขารู้ว่าเขาเป็น"คนแรก"ของฉัน...เขาบอกตรงๆ ว่าไม่เคยเป็นคนแรกของใคร....แล้วก็รู้สึกดีใจมากที่ฉันให้ความสำคัญกับเขา (เคนอ่านมาจากในหนังสือ..สมัยนั้นนะ ว่าสาวไทยส่วนใหญ่จะไม่มีอะไรก่อนแต่งงาน) เขายิ่งรู้สึกต้องรับผิดชอบฉันมากขึ้น... ฉันบอกไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น...ทุกสิ่งทุกอย่างฉันเต็มใจให้มันเกิดขึ้น...ขอให้เรามีความสุขในช่วงเวลาที่ยังมีก็พอแล้ว....(สมัยนั้นฉันยังไม่ได้ดูหนังเกาหลีนะ ....แต่ทำตัวแบบ..ละครมาก) เคนบอกว่า “ผมบอกแก้วแล้วนะ ว่าผมมีคุณ...” ฉัน: “แล้วเขาว่าไง...” แก้วบอกเคนว่า"แก้วรู้ ว่าจะต้องมีวันนี้ วันที่เคนเจอผู้หญิงอีกคน" แล้วเคนก็ถามฉัน “เรื่องระหว่างเรา...ผมจะทำอย่างไงดี คุณจะแต่งงานกับผมมั้ย” ฉันตอบไม่ถูก ได้แต่บอกว่า “ทำในสิ่งที่คุณอยากทำสิ....ส่วนเรื่องแต่งงานฉันตอบไม่ได้” ฉันตอบไปแบบนี้จริงๆ เพราะเรื่องแต่งงานไม่อยู่ในสมองเลย... ฉันรู้แต่ว่าฉันเจอคนที่"ใช่" คนที่ฉัน “รักหมดใจ” แล้วก็เท่านั้น....อะไรจะเกิดข้างหน้าไม่รู้..ไม่ขอคิด... เวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ ....ฉันกับเคน..เหมือนเงาตามตัวกันทุกที....แต่เชื่อมั้ยเพื่อนที่ทำงานไม่เคยระแคะระคายเลย....เพราะฉันปิดปากเงียบ..และก็โชคดี..เวลาไปไหนเราไม่เคยจ๊ะเอ๋กับเพื่อนร่วมงานเลย....ฉันเริ่มไปค้างห้องเคน....ฉันเริ่มห่างจากเพื่อน ๆ บ้านไม่ค่อยกลับ ได้แต่บอกที่บ้านว่ามีแฟนแล้ว...หากพร้อมเมื่อไหร่จะพาไปพบ...บ้านฉันก็ดีใจหาย....ให้ฉันได้ตัดสินใจและเลือกทางเดินด้วยตัวเอง...แม่บอกว่า “ในเมื่อเลือกเอง...หากผิดพลั้งขึ้นมาก็ต้องยอมรับให้ได้...ห้ามโทษคนอื่น” จริงอย่างที่แม่พูด..ฉันคิด แล้วถ้าเกิดมันพลาดพลั้งขึ้นมาล่ะ ฉันจะทำยังไงดี...ถ้าใช้สมองคิดฉันก็หมิ่นแหม่ต่อการขาดทุน ถ้าใช้"ใจ"วัด..ฉันรู้ว่าฉันได้กำไร..อย่างน้อยฉันก็ได้อยู่กับคนที่ฉันรัก...แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ยังดี ฉันรู้แล้ว "ความรัก" และการโดน "รักตอบ" เนี่ย..มันมีความสุขเช่นนี้เอง...มันอิ่มอยู่ในหัวใจ..ชุ่มชื่นอยู่ในความรู้สึก จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:24:09 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แล้วในเย็นวันหนึ่ง ระหว่างที่ฉัูน่กับเคนกำลังเตรียมตัวออกไปกินข้าวข้างนอก ก็มีเสียงโทรศัพท์ดัง ฉันเป็นคนรับ “สวัสดีค่ะ” “.............” ปลายสายเงียบไป ฉันก็เลยวางหู แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันรับอีก “สวัสดีค่ะ” “เอ่อ ห้องเบอร์อะไรค่ะ” “1218　ค่ะ” ปลายสายเงิยบไปอึดใจ...พร้อมกับบอกว่า “ขอพูดกับคุณเคนอิจิหน่อยค่ะ” ฉันรู้ได้ทันทีว่านี่ต้องเป็น แก้ว...แน่ๆ ...ฉันก็อึ้งไปเหมือนกัน...แล้วส่งสายให้เคน เขาสองคนพูดอะไรกันอยู่พักใหญ่...พูดเป็นภาษาญี่ปุ่น ฉันฟังไม่รู้เรื่อง..แต่น้ำเสียง..เหมือนไม่ได้ทะเลาะกัน พอวางสายเสร็จ...เคนเงียบไปครู่ใหญ่......บอกแก้วโทรมา...เขาขออยู่คนเดียวได้มั้ย...วันนี้ไม่ไปกินข้าวด้วยนะ “อืม...ไม่เป็นไร...งั้นวันนี้เก๋กลับบ้านนะ” ฉันเดินออกจากห้องด้วยใจที่โหวง ๆ บอกไม่ถูก....ถ้าฉันจะเจ็บ.. จะกลัว...ผู้หญิงคนนั้นคงรู้สึกมากกว่าฉันมากนัก....ฉันทำอะไรลงไปนี่...ฉันควรต้องเดินออกมาใช่มั้ย .....ฉันคือ”มือที่สาม”...ใช่มั้ย...ทำไมนะ..ถึงไม่ได้เป็น..”ตัวจริง” ของใครสักที...... ฉันกลับมาร้องไห้ที่ห้อง...ร้องเพราะว่ากลัวต้องสูญเสียเคนไป...ร้องเพราะคุณธรรมในตัวฉันบอกว่า ฉันใจร้าย...แย่งแม้กระทั่งคนที่ด้อยโอกาสกว่าฉันมากนัก....ฉันคิดๆ ดูแล้ว แก้วกับฉันอายุไล่ ๆ กัน เธอไปทำงาน"แบบนั้น"ตั้งแต่อายุสิบแปด..ส่วนฉันอายุสิบแปดได้เรียนในมหาลัย...มีครอบครัวที่อบอุ่น ที่รักและตามใจฉันทุกอย่าง....ชีวิตฉันเริ่มต้นด้วยความสดใส ในขณะที่อีกคนมีโอกาสเริ่มต้นแค่น้อยนิด แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่า...ฉันแค่ทำตามหัวใจต้องการ การรักผู้ชายสักหนึ่งคน...ทำไมนะมันถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้ เพื่อน ๆ ที่รู้เรื่องของฉันตลอด....ทุกคนลงความเห็นว่า...ฉันควรถอยออกมา....ฉันควรให้โอกาสผู้หญิงคนนั้นได้ยืนขึ้นมาบ้าง เพื่อนอีกคนถามว่า “แล้วเคนล่ะ เขารักแกรึปล่าว” ฉันตอบโดยไม่ลังเลว่า “รัก...”.(จริงๆ นะฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แม้ว่าเคนจะไม่ใช่ผู้ชายที่พูดคำว่ารักพร้ำเพรื่อ...) เพื่อนตอบว่า”ถ้างั้น...แกก็ไม่ต้องทำอะไร....ถ้าเขารักแกมากพอ เขาคงเลือกแก....” จริง..ไม่ว่าเคนจะเลือกใคร...ก็หมายถึงต้องทิ้งอีกคน งานนี้มีแต่เจ็บ..เจ็บมากหรือเจ็บน้อยเท่านั้น หลังจากวันนั้น ฉันก็ไปทำงานด้วยใจเลื่อนลอย....หน้าตาคงไม่มีความสุขเอาซะจริงๆ ....เพื่อนที่ทำงานบอกว่าหน้าฉันตอนนั้นเหมือนคนแบกโลกเอาไว ้.. หน้าตาอย่างนี้ทุกข์เพราะรักเป็นพิษชัวร์...ส่วนพี่อีกคนแซวว่า...มันไปมีความรักกับใครตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย....ไม่เห็นได้ข่าว.....ฉันไม่ขยายความใด ๆ ทั้งนั้น... จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:35:19 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วอีกอาทิตย์ต่อมาฉันก็ได้คุยกับเคน....เขาบอกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ยาก..และหนักสำหรับเราสองคน..(จริงๆ แล้วสามคนมากกว่า) ...เคนถามฉันว่า “คุณจะแต่งงานกับผมมั้ย ก่อนที่ผมจะกลับประเทศตอนกลางปีหน้า” “แล้ว..แก้วล่ะ....” “ตอบผมมาก่อน....” “ฉันอยากแต่งงานกับคุณ....ฉันรักคุณนะ” “ขอบคุณมาก...ผมก็รักคุณ “วันนั้นผมคุยกับแก้ว....แก้วเสียใจมาก...ผมไม่เคยเห็นแก้วร้องไห้...แก้วร้องไห้....เขาบอกว่าให้ผมเลือกคุณ เพราะคุณเป็นคนดี เหมาะกับผมทุกอย่าง...เรื่องที่เราคุยกันไว้ขอให้ผมลืมมันซะ...”” ฉันอึ้ง....อึ้งในน้ำใจของแก้ว...พร้อมกับที่ละอายใจตัวเอง....ถ้าฉันแย่งเขามาความรักฉันจะไปถึงไหนกันหนอ...มันคงไม่นานใช่มั้ย.... เคนบอกอีกว่า “ผมขอบอกคุณตรง ๆ นะ....ถ้าผมขออนุญาตแต่งงานกับแก้ว...เพื่อช่วยให้เขาได้วีซ่าอยู่ญี่ปุ่นได้ตามกฎหมาย ..แต่งปลอมๆ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน...คุณจะว่าผมมั้ย” ฟังถึงตรงนี้...ฉันเหมือนกันว่าไม่ได้หายใจ ตัวมันหวิวๆ .....บอกไม่ถูก ฉันอึ้งไปนิดเดียว...นิดเดียวเท่านั้น “ได้สิ...ถ้าคุณต้องการ....อย่างนั้นจริงๆ ” “ผมขอโทษนะ แต่ผมไม่อยากผิดสัญญาที่ให้ไว้กับแก้ว...สำหรับผมการผิดสัญญามันเหมือน...เหมือนเราดูถูกตัวเอง...เพราะผมไม่ใช่คนสัญญากับใครง่ายๆ ผมก็เสียใจที่มันเป็นอย่างนี้” ยิ่งพูดอย่างนี้ ฉันยิ่งรักเคนมากขึ้น....รักจนยอม...อะไรก็ได้....ให้เขาเลือกและตัดสินใจ... แล้วเคนก็บอกฉันว่า เขาจะไปยืนยันกับแก้วว่าจะแต่งงานให้เหมือนที่เคยพูดกันไว้....เขาขอให้ชีวิตใหม่กับผู้หญิงคนนึง..คนที่เขาเคยคิดว่า"ใช่"..... ปีใหม่ปีนั้น เคนกลับไปญี่ปุ่น...บอกจะไปพูดกับแก้วให้เรียบร้อย...คำพูดสุดท้ายของเขาคือ “ผมรักคุณ....” ................................. ฉันจำได้ฉันไปส่งเขาที่ดอนเมือง...ฉันร้องไห้แทบขาดใจ...ถึงแม้ว่าโดยหน้าที่การงานแล้วเขาต้องกลับมาเมืองไทยอีก ฉันยังได้เจอเขาอีก...แต่ฉันไม่รู้ว่า...เราจะเจอกันในฐานะอะไร...ถ้าเขาอยู่ในฐานะ"สามี" ของผู้หญิงอีกคน ฉันมันก็เมียน้อยดี ๆ นี่เอง....ถึงตอนนั้น..ฉันจะทำอย่างไร..... จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:43:32 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ระหว่างที่ฉันกำลังสับสน....หวาดกลัวอยู่ลึก ๆ นี่เอง เป้คงได้ข่าวฉันจากเพื่อน...เป้โทรมาถาม...ว่าได้ข่าวมีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นเหรอ....แถมไปรู้มาอีกด้วยนะว่าฉันไปอยู่กินกับเขามาแล้ว....แต่ที่เป้ไม่รู้ก็คือ...ฉันเป็นมือที่สามในชีวิตคนอื่น... สิ่งแรกที่เป้ถาม...และคงเป็นสิ่งที่ค้างคาใจก็คือ “ทำไม เก๋ไปอยู่กับเค้าง่ายๆ ...ทำไมทำอย่างนี้...” “อ้าว แล้วทำไม่ได้เหรอ..ผิดตรงไหนเนี่ย” “ไม่ผิด...แต่ถ้าจะเพื่อประชดเราล่ะก้อ...เราคงเสียใจ..” “เราไม่ได้ประชดใครนะ เราเลือกเอง” “แล้วทำไมคนที่เก๋เลือก ไม่ใช่เรา...” “เป้ ฟังนะ ...เป้เลือกเองไม่ใช่เหรอ....ถึงตอนนี้จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว” “ไม่รู้นะ สำหรับเรา...เก๋คือคนที่อยู่ในความรู้สึกตลอดมา รู้มั้ยเวลาเรามีปัญหาคนที่เราอยากเจอที่สุดคือ เก๋” “ไม่แปลก...ก็เราคอยแก้ปัญหาให้ตลอดนี่ ตั้งแต่มอหนึ่ง รายงานไม่ทัน การบ้านไม่เสร็จ ลืมหนังสือเรียน แม้กระทั่งเพราะถั่วงอก...เรายังต้องเพาะให้เลย” “เราพูดจริงนะ...คนเราบางทีกว่าจะรู้ว่าอะไรใช่ หรือไม่ใช่...มันต้องใช้เวลา” อืม..จริง เป้คงเพิ่งมารู้ใจตัวเอง เหมือนกับที่ฉันก็เพิ่งรู้ใจฉันเช่นกัน “แล้วแฟนเป้ล่ะ เลิกกันแล้วเหรอ...” “ก็ยังอยู่ด้วยกัน....แต่เขา ไม่ใช่ สำหรับเรา..เราไม่รู้จะพูดยังไง...เราไม่ชอบคนจู้จี้ คอยโทรจิก...” “เป้...อยากพูดอะไรกับเราตอนนี้ได้มั้ย...แค่ปัญหาของเราก็แย่อยู่แล้ว....เรา....เรา...” แล้วฉันก็ร้องไห้ ร้องเพราะความอัดอั้น...ร้องเพราะไม่ว่าฉันจะหันไปทางไหน...ก็ไม่พ้นคำว่า “มือที่สาม”....ทำไมนะหนึ่งชีวิตขอแค่ความรักดี ๆ สักครั้งไม่ได้เชียวหรือ....... ก่อนวางหู เป้พูดทิ้งท้ายว่า “เราอาจจะไม่เคยบอก....เราเคยพลาดมาแล้ว...ไม่อยากพลาดอีก...เก๋ยังมีเราอยู่เสมอนะ....” มี...มันแปลว่าอะไร....มี เพื่ออะไร....ก็ตอนที่ฉันต้องการ เธอไม่เคยพูด ไม่เคยบอก....แล้วตอนนี้จะมาบอกทำไม...บอกตอนที่หัวใจฉันมันบอบช้ำเหลือทน....บอกตอนที่หัวใจฉัน”รัก”ใครอีกคนจนไม่อาจเหมือนเดิมได้.... จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:49:16 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หลังจากปีใหม่เคนก็กลับมา...พร้อมของฝามเล็ก ๆ น้อยๆ ....เวลาแค่สองอาทิตย์ที่เขาไม่อยู่ สำหรับฉันเหมือนสักสองปี....ช่วงกลับญี่ปุ่นเคนโทรหาฉันเป็นครั้งคราว เราได้แต่คุยเรื่องทั่ว ๆ ไป...ทั้ง ๆที่ใจฉันจดจ่ออยู่กับ"อีกเรื่อง"..... เคนบอกฉันว่า เขาไปหาแก้ว...บอกยืนยันที่จะแต่งงาน...แต่ขอแค่ในนาม..แล้วต่างคนต่างอยู่...เพราะว่ามีฉันอยู่ที่เมืองไทย..เคนบอกเขาเลิกกับฉันไม่ได้ พอ ๆ กับที่ผิดสํญญาที่ให้ไว้กับแก้วไม่ได้...เช่นกัน รู้มั้ยคะแก้วตอบว่าไง...ฉันนับถือน้ำใจผู้หญิงคนนี้จริงๆ ....พร้อมกับละอายใจที่เคยนึกไม่ดีกับเธอ แก้วบอกว่า ถ้าจะหาคนแต่งงานล่ะก้อ...เธอหาเองก็ได้ ในเมื่อมีผู้ชายมากมาย มาให้เลือก....แต่ที่เธออยากได้คือ”ความรัก” ต่างหาก ที่เธอไม่เคยไว้ใจ และเชื่อใจว่าจะได้รับจากผู้ชายคนไหน... เธอบอกว่าตอนที่เคนขอเธอแต่งงานครั้งแรก เธอปฎิเธนั้น เป็นเพราะไม่ไว้ใจ...เคนก็คงเหมือนผู้ชายอื่น ๆ ที่มาติดพัน...อยากนอนกับเธอเท่านั้น....และอดีตของเธอ..ก็ไม่สวยเท่าไหร่นัก...และใครล่ะจะมารักเธออย่างจริงจัง ยิ่งเคนยืนยันจะแต่งงานกับเธอมากเท่าไหร่...เธอยิ่งเจ็บมาก..... แล้วแก้วก็บอกเคนว่า ไม่ต้องมาติดต่อเธอ....เราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว....เคนไม่ได้ผิดสัญญา แต่แก้วรับสัญญานั้นไม่ได้ต่างหาก.....ไม่ต้องห่วง เธออยู่ญี่ปุ่นมานาน...เธอเอาตัวรอดได้....จากกันด้วยดี...หากเจอกันโดยบังเอิญก็ไม่ต้องทัก....เราแค่คนเคย"นอน"ด้วยกันเท่านั้น..... เคนบอกว่าเขาได้แต่ขอโทษ...และเสียใจ...เท่านั้น... ตอนนั้นบอกไม่ถูกจริงๆ ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกันแน่...ดีใจ...หรือ เสียใจ...บอกได้แต่ว่า ฉันทึ่งน้ำใจของแก้วจริงๆ ....ทึ่งในความเป็นคนตรง....ใจนักเลง....ฉันไม่รู้ว่าแก้วจะรักเคนมากขนาดไหน...แต่อย่างน้อยเธอก็กล้าที่จะเป็นคนเลือก...เลือกที่จะเดินจากไป..แม้ว่าจะต้องไปทั้งน้ำตาก็ตาม...ส่วนฉัน...มีแต่ความละอายใจ เคนก็เหงา ๆ ไป....เราสามคนได้รับบาดแผลนั้นอย่างทั่วถึง...เจ็บไม่แพ้กัน จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:53:44 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หลังจากนั้นฉันก็คบกับเคนมาเรื่อยๆ โดยที่เราไม่พูดเรื่องแต่งงาน....เคนไป ๆ มา ๆ ระหว่างไทยกับญี่ปุ่นด้วยเรื่องงาน... เคนบอกว่าได้ไปหาแก้วที่ร้านที่แก้วทำงาน แต่ไม่พบ...เจ้าของร้านบอกว่าออกไปแล้ว...โทรศัพท์ก็ไม่ติด ฉันก็ได้แต่รับฟังเงียบ ได้แต่ขอให้แก้วได้เจอคนดี ๆ ...เหมือนอย่างที่แก้วได้ทำบุญไว้กับฉัน ..ฉันทำได้แค่นี้จริงๆ ..... แล้วเคนก็ต้องกลับญี่ปุ่นก่อนกำหนด..กลับแล้วกลับเลย...เคนบอกว่าคงมาเที่ยวเมืองไทยบ่อยๆ ไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้รวยขนาดนั้น....อย่างมากก็คงได้แค่ปีละสองครั้ง...เขาขอให้ฉันคิดดีๆ ....แล้วจะกลับมาเอาคำตอบอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า.....ไม่ว่าฉันจะตัดสินใจยังไง.....เขาก็คงยังรักฉัน...เหมือนเดิม ค่ะ เคนไปได้ไม่กี่วัน...ฉันก็รู้คำตอบของฉันอยู่แล้ว.....(หลังจากเคลียร์เรื่องแก้วเสร็จ ฉันก็ได้พาเคนไปบ้านสองสามครั้งในฐานะแฟน)....และฉันก็เปิดเผยกับเพื่อนที่ทำงานว่าฉันคบกับเคนอยู่...ในกลุ่มเพื่อนที่ทำงาน มีตาลที่ฉันสนิทที่สุด ตาลบอกว่า “ว่าแล้วเชียว...เห็นไปไหนด้วยกันสองสามครั้ง แต่ไม่อยากถาม ถ้าอยากบอกคงบอกเอง” ทำเอาฉัน ...งง....และนึกขอบคุณตาลไม่น้อย...ที่ไม่เอาเรื่องของฉันไปพูด จะว่าไปฉันก็เป็นคนมีโชคเรื่องเพื่อนนะ....แต่ละคนดีกับฉันมาก จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 19:57:41 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ก่อนที่ฉันจะบอกเคนทางโทรศัพท์ว่า "เราแต่งงานกันนะ".....พอดีเป็นวันเกิดของฉัน... ฉันไปไหว้พระแก้วมรตก...ฉันอธิษฐานขอว่า “ถ้าผู้ชายคนนี้ เป็นเนื้อคู่ของลูกแล้วล่ะก้อ...ขอให้เราได้อยู่ด้วยกัน ถ้าไม่ใช่ก็ขอให้เราคลาดแคล้วกันไปก่อนที่จะแต่งงาน”....ฉันครบเบญจเพสพอดี...ถ้าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงก็ขอให้เป็นไปในทางที่ดีขึ้นก็แล้วกัน.... แล้วคืนนั้นฉันก็โทรไปหาเคน...บอกว่า “ถ้าสำหรับคุณ...เก๋เป็นคนที่ใช่ล่ะก้อ....เราแต่งงานกันนะ” “ขอบคุณมาก....ที่เชื่อใจผม” และฉันก็บอกเพื่อนว่าฉันตกลงจะแต่งงานกับเคน.....แต่คงไม่มีพิธี...เพราะฉันไม่ชอบ และไม่เห็นว่าสำคัญ..เราคงจดทะเบียนกันเฉย ๆ แล้วไปทำบุญที่บ้านฉันนิดหน่อยเท่านั้น เพื่อน ๆ อึ้ง...ว่าฉันมาแรง จะแต่งงานทั้งที...ทำเหมือนหนีตาม... แต่กว่าฉันจะพูดให้คนที่บ้านฉันเข้าใจ...ว่าทำไม..ไม่มีงานแต่งก็เกือบตาย....มันเป็นความประสงค์ของฉันเอง...ฉันคิดเอง....ส่วนเคนก็แล้วแต่ฉัน....ฉันบอกแม่ว่า ให้ไว้ใจฉันเถอะ...ให้ฉันได้เลือกเอง....แล้วถ้าแม่ไม่ยินยอมพร้อมใจ ฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อย่างไร..ฉันจะทำให้แม่เห็นว่าฉันเลือกคนไม่ผิด.....ฉันกล่อมจนแม่"ใจอ่อน" เหตุที่ฉันไม่จัดงานแต่งนั้น เป็นเหตุผลส่วนตัวจริงๆ ....ฉันไม่เคยฝันที่จะมีงานแต่งงานมาตั้งแต่ไหนแต่ไร...ฉันว่ามันสิ้นเปลือง..สู้เก็บเงินไว้เริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่า แล้วฉันก็ต้องไปอยู่ต่างแดนต่างถิ่น จะเจออะไรก็ยังไม่รู้เลย...งานก็ต้องลาออก...ภาษาก็งู ๆ ปลา ๆ ...ฉันขอเริ่มชีวิตเงียบ ๆ ดีกว่า...เผื่อซมซานกลับมาจะได้ไม่เป็นข่าว..... จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 20:01:48 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อข่าวกระจายไปในหมู่เพื่อน...ว่าฉันจะแต่งงานกับเคน..(ฉันเป็นคนแรกของกลุ่มที่หลุดจากคาน...ถึงจะหลุดไปอย่างทุลักทุเลก็เถอะ.... ) เป้นัดเจอฉัน “ได้ข่าวว่าจะแต่งงาน...จริงเหรอ” “อืมจริง..แต่ไม่มีงานแต่งนะ” “เราไม่รู้จะพูดอะไร...ตัดสินใจแน่แล้วเหรอ...เขาเป็นใคร..รู้จักดีแล้วเหรอ” “ก็รู้จักดีในระดับหนึ่ง...แต่หลังจากนี้คงต้องไปเรียนรู้กันอีก” “แล้วเราล่ะ...สุดท้ายเก๋ ก็ไม่เลือกเราใช่มั้ย... เราคิดนะว่า ถ้าเขากลับประเทศไป เราสองคนน่าจะเริ่มกันใหม่ได้ รักเขามาก...มากขนาดจะทิ้งทุกอย่าง แล้วไปกับเขาเลยเหรอ” “เรารักเคนนะ...แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับ...เคนก็รักเรา...อันนี้ต่างหากที่ทำให้เรากล้า และที่เราสองคนลงเอยกันไม่ได้ไม่ใช่เราไม่รักเป้นะ...แต่เป้ต่างหากที่ไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่า..เป้รักเรา...” ถึงตอนนี้เป้เริ่มตาแดง.... “เก๋ ต่างหาก...ที่ทำให้เราไม่มั่นใจ เก๋ไม่เคยถาม..ไม่เคยงอน...ไม่เคยทำอะไรอย่างที่ แฟน..เขาทำกัน...เราก็เลยไม่มั่นใจ ว่านี่คือเพื่อนสนิท หรือแฟนกันแน่...” “อ้าว....ก็ไม่ชอบคนจู้จี้ไม่ใช่เหรอ...แล้วเราก็เป็นอย่างนี้มานานแล้วนะ” ."ใช่ไง...เป็นอย่างนี้มานาน...จนไม่รู้ว่าเพื่อนหรือแฟน...” “ถ้าจะให้พูด...จำได้มั้ย วันที่เป้บอกว่าจะอยู่กับคนอื่นน่ะ ถ้าเราไม่ไปอยู่ด้วย รู้มั้ยว่าตอนนั้นนะ เราเจ็บขนาดไหน” “เจ็บ..แล้วทำไมไม่บอก ไม่ท้วง ไม่ยื้อ ไม่ทำอะไรเลย...วันนั้นนะ ถ้าเก๋ร้องไห้..หรือพยายามทำอะไรก็ได้ที่บอกเราว่าเก๋..ไม่พอใจ..เราคงไม่เลือกแอน แต่เก๋ไม่ทำอะไรเลยนะ นอกจากเงียบไปเฉย ๆ แล้วแอนก็ให้ความสำคัญกับเรามาก ทำเพื่อเราหลายอย่าง” เมื่อได้พูดแล้วเป้ก็หยุดไม่อยู่... “เราไม่รู้จริงๆ ...ว่าเก๋ชอบเราแบบแฟนตอนไหน...เพราะเก๋ทำตัวเหมือนเดิม...เราไม่รู้จะทำตัวอย่างไง ” “แล้วเป้ เคยเห็นเรามีแฟนเหรอ....รู้จักกันมาสิบกว่าปี..เราก็มีแต่เป้ หลุดจากเป้ เราก็มาเจอเคน” “แล้วทำไมไปกับเขาง่าย รู้จักเขาไม่ถึงปี...ก็ไปอยู่ด้วยกันแล้ว” “เป้ พูดเพื่ออะไรเนี่ย....” “เคยมั้ย เคยรักเราเหมือนที่รัก..ผู้ชายคนนั้นมั้ย...” “.........................” ฉันไม่มีคำตอบ ฉันไม่กล้ามองหน้าเป้....เพราะฉันเห็นน้ำใสๆ อยู่ในตาคู่นั้น.... “ถ้าย้อนเวลากลับไปได้....เก๋จะเปลี่ยนคำตอบที่เราถามวันนั้นมั้ย...เก๋จะเลือกเรามั้ย...แล้วถ้าเปลี่ยนเป็นเราที่จะเป็นคนแต่งงานกับแฟน เก๋จะรู้สึก..จะขาดใจเหมือนเรามั้ย....” “............................” “ไม่......ใช่มั้ย...เพราะอะไรรู้มั้ย..เพราะจริงๆ แล้วสำรับเก๋ เราคือ..เพื่อนไงล่ะ...เพื่อนที่เก๋เผลอใจคิดว่า รัก...แต่สำหรับเราแล้ว...เรารักเก๋...แต่ไม่ใช่แบบเพื่อน....” “เป้.......เรา.......” “เราสองคนนี่โง่เนอะ....คนนึงโง่..ที่ไม่รู้ใจตัวเอง....ส่วนอีกคนรู้ใจตัวเอง แต่โง่...ไม่กล้าบอก ทั้ง ๆ ที่รู้จักกันนานขนาดนี" จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 20:08:45 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วันนั้นเราแยกกันเงียบๆ ....เป้ ไม่มีแม้แต่คำอวยพรสำหรับฉัน...ส่วนฉัน...ไม่มีคำพูด..ไม่มีคำลา..ไม่มีคำขอโทษ ฉันพูดไม่ออก...นี่การกระทำของฉันมันทำร้ายคนทั้งสองคนเชียวหรือ....คนสองคนที่มีแต่ความรักให้อีกฝ่าย... ทั้งแก้วและเป้.... ฉันควรหรือที่จะแต่งงานกับเคน....ทำไมความรักของฉันมันทำร้ายคนอื่นได้มากขนาดนี้ ทำร้ายโดยที่ฉันก็ไม่รู้ตัว....ฉันขอโทษ...เป้....ฉันขอโทษ... ฉันไม่เคยเล่าเรื่องเป้ให้เคนฟัง....เพราะเห็นว่าไม่จำเป็น...เล่าไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา....ฉันแต่งงานกับเคนเงียบ ๆ เงียบจริงๆ ราวกับหนีตามกันไป.....เราจดทะเบียนกันที่บางรัก ในวันที่ 9 มิถุนา....เราไม่ได้ดูฤกษ์อะไร เพราะเคนมีเวลาไม่มาก และการทำเอกสารต่าง ๆ ก็วุ่นวายพอควร ...ค่ะ วันที่ 9 มิถุนาที่จะถึงนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานครบแปดปีของเรา....เคนเป็นคนดีมาก....ดี สมกับที่ฉันหอบผ้าหอบผ่อนตามมา จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 20:14:22 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้ว อินตาม ขนลุกด้วย ทุกคนไม่ผิดค่ะ โดยเฉพาะคุณ เรื่องของความรัก มันออกแบบไม่ได้จริงๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ดอกไม้ในป่าคอนกรีต (ดอกหญ้าในป่าคอนกรีต) - [ 5 มิ.ย. 49 20:17:27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฉันได้ข่าวเป้ จากเพื่อนเป็นระยะ ๆ ....เป้ทำงานดี.. ้เป็นวิศวกรด้านไฟฟ้า...แต่เป้ยังไม่แต่งงาน...สองปีที่แล้วที่ฉันกลับไทย ก็ได้เจอเป้... เราสองคนก็ขึ้นเลยสามทั้งคู่..มองหน้ากันยิ้ม ๆ ...มันทำให้ฉันนึกถึง เป้ หนุ่มหน้าตี๋ ปากแดง ตัดผมเกรียน..ขี้เกียจทำรายงานคนนั้น.. ฉันถามว่าเมื่อไหร่จะแต่งงานกับแอน..คบกันมาก็นานแล้วนา ผู้หญิงเค้าจะแก่อยู่แล้ว...เป้ บอกว่า แอนทำดีที่สุดแล้ว แต่ถึงจะดีเพียงไหน...ก็ไม่ใช่คนที่เป้ จะแต่งงานด้วย ฉันฟังแล้วอึ้ง ไม่รู้ว่าควรจะพูดว่าอะไร...ได้แต่บอกว่า ฉันอยากเห็นเป้มีความสุข..เจอกับคนที่เป้ คิดว่า "ใช่" เป้ เป็นคนที่อยู่ใน"หัวใจ"ของฉันเสมอ..ระลึกถึงด้วยความอบอุ่น ขอบคุณในมิตรภาพ.. เป้บอกว่า "การเลิกกัน ไม่ได้หมายความว่า เลิกรัก"... แต่เป้ก็ดีใจอย่างน้อย..เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้..บางทีการที่ฉันได้แต่งงานกับเคน..คงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน ข่าวคราวการเลิกราของแอนกับเป้..มันทำให้ฉันสงสารเป้อย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาสองคน ฉันรู้จากเพื่อนว่าแอนเสียใจมากมาย และได้เห็นรูปคนที่แอนแต่งงานด้วย...หน้าเหมือนเป้มาก... ฉันเมล์ไปหาเป้..เมื่อวาน..เพื่อที่จะบอกว่า ฉันรอนะ รอเห็นวันที่เป้ได้เริ่มชีวิตกับใครสักคน...ขอให้เป้ได้พบกับ"ความรัก" เหมือนกันที่ฉันได้พบ.. จากคุณ : ลูกพลับ - [ 5 มิ.ย. 49 20:36:47 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นเรื่องแรก ที่อ่านจบโดยไม่ขาดช่วงขาดตอน ได้อรรถรสมากๆ รู้สึกยินดีจากใจจริงเลยค่ะ ดีใจจังได้อ่านเรื่องราวที่ happy ending บ้าง อ่านแล้วรู้สึกว่าคุณเป็นคนดี คนดีย่อมคู่ควรกับคนดีและมีความสุขในชีวิตสมรสค่ะ ^^ จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 5 มิ.ย. 49 21:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 "รู้สึกดีที่ได้ตามอ่านตั้งแต่บ่ายสามครับ ... ไม่รู้ว่าคุณพิมพ์จบแล้ว หรือผมมาแอบปาด ... คงพูดอะไรไม่ได้นอกจากว่า รักมันก็คือรัก แม้ว่าจะต่างรูปแบบ ต่างวิถี แต่สุดท้าย รักก็คือรักอยู่ดี ... ผมชอบที่คุณพิมพ์มามากๆ เลยนะ ... และหวังว่าสักวันผมคงจะได้เจอความรักดีๆ แบบนี้บ้างเหมือนกันครับ ..." ปล. ขอบคุณที่พิมพ์มาให้อ่านกันครับ จากคุณ : หนุ่ม No.7 - [ 5 มิ.ย. 49 21:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เฮ้ออออออ อ่านแล้วรู้สึกดีจัง อินตาม ดีใจด้วยที่แฟนของคุณเป็นคนดี สมกับที่ทุ่มใจให้ เนอะๆๆๆๆ ขอบคุณค่ะที่แบ่งปันเรื่องราวน่ารักแบบนี้ :) โอยาซึมินาไซ นะคะ จากคุณ : หัวโต๊ะโต่ะ~ - [ 5 มิ.ย. 49 22:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ซึ้งมากๆค่ะ " ความรักมันก็คือความรักอยู่นั่นเอง" อ่านแล้วแอบสงสารเป้ตอนท้ายๆเรื่องน่ะค่ะ ใช่จริงๆ....ความรักต้องอาศัยความกล้าและเปิดใจด้วย...เราก็เคยเสียใจกับความไม่กล้าและกลัวการแสดงออกถึงความรู้สึกของเราเหมือนกัน....ทุกวันนี้ก็ยังเสียใจและเสียดายอยู่...คิดถึงเรื่องเค้าทีไร..ก็เสียใจและเสียดายทุกที...แต่ยังไงๆก็ดีใจที่เค้าเจอคนดีๆ และมีความสุข เมื่อไหร่จะเจอความรักดีๆ แบบนี้ซะทีนะ...เฮ้อ...คงต้องรอต่อไป จากคุณ : คืนทะเลหนาวและดาวพันดวง (คืนทะเลหนาวและดาวพันดวง) - [ 5 มิ.ย. 49 22:53:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาให้กำลังใจในความรักค่ะ ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่ ครบรอบแปดปีแล้วเหรอค่ะ ยินดีด้วยจากใจจริงค่ะ ถึงตอนนี้พี่ไม่ต้องรู้สึกผิด ว่าความรักของพี่จะทำร้ายคนรอบข้างหรอกค่ะ พี่และเคนอิจิ เลือกที่จะรักกันและกัน มันจะผิดได้ยังไง ในเมื่อคนทุกคนก็ต้องเลือกคนที่ใช่ของตัวเอง และชีวิตยังต้องอยู่ต่อไป ขอให้พรจากพระแก้วมรกต ที่พี่เคารพ คุ้มครองพี่และครอบครัวตลอดไปค่ะ ความรักในส่วนของเป้ ขอให้แข็งแกร่งดังหินและอยู่ให้ลึกที่สุดในจิตใจ เพราะยังไงซะอย่างน้อยก็ยังได้ระลึกถึงกันเมื่อครั้งสุขและ ทุกข์ร่วมกันมา จากคุณ : Bonsai - [ 5 มิ.ย. 49 22:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไรยัยหัวโต มาทำเป็นอิน เด่วฝันถึงตาแว่นหรอก ฮ่าๆ จากคุณ : เอก (ตงฟางปุ๊ป้าย) - [ 5 มิ.ย. 49 23:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เอ่อ  หค.26 ^ ^ ^ มาแซวในนี้ ตัวตัวหลังไมค์เลยดีฝ่า -*- ปล.ขอโทษคุณ จขกท. ด้วยค่ะ จากคุณ : หัวโต๊ะโต่ะ~ - [ 5 มิ.ย. 49 23:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โหหหหหห ซึ้งจัง + สงสารเป้ จากคุณ : bijna (bijna) - [ 6 มิ.ย. 49 05:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบค่ะ ขอบคุณนะ ที่เล่าให้ฟัง นึกถึงตัวเองแล้วก็น้ำตาซึมเหมือนกัน จากคุณ : nu.raccoon - [ 6 มิ.ย. 49 07:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ซึ้งค่ะ....... ความรักออกแบบไม่ได้จริง ๆ จากคุณ : maprang140 - [ 6 มิ.ย. 49 10:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนหลังๆ เราเริ่มเข้าใจเป้นะ บางทีการที่เราไม่ได้พูดหรือแสดงออกอะไร ผู้ชายคงไม่กล้าที่จะคบเราจริงจัง สงสารเป้จัง แต่ก็ดีใจกับคุณนะคะที่เคนเป็นคนดี น่ารัก จากคุณ : นี๊ดส์นึง - [ 6 มิ.ย. 49 11:20:20 A:203.151.33.220 X: TicketID:074719 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อืมม ....ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ประโยคนี้มันกินใจน่ะค่ะ "เป้ บอกว่า แอนทำดีที่สุดแล้ว แต่ถึงจะดีเพียงไหน...ก็ไม่ใช่คนที่เป้ จะแต่งงานด้วย" จากคุณ : แกงส้มผักบุ้ง - [ 6 มิ.ย. 49 11:34:36 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแล้วซึ้งค่ะ ขอบคุณนะคะที่เอามาให้อ่าน แต่คิดว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดทั้งนั้น จากคุณ : +..ร้อยเหตุผล..+ - [ 6 มิ.ย. 49 11:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ สำนวนคุณน่าติดตามมาก อ่านแล้วนึกถึงตัวเองในอดีตเลยค่ะ ซึ้งมาก ยังไงก็ขอให้พบเจอแต่คนดีๆนะคะ จากคุณ : koo-un - [ 6 มิ.ย. 49 14:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 35 แล้วก็ขออนุญาติส่งไปให้เพื่อนที่รัก และสามีที่อยู่ไกลให้อ่านด้วยนะคะ จากคุณ : koo-un - [ 6 มิ.ย. 49 15:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่านกัน ถึงแม้เรื่องราวมันจะผ่านมาหลายปีแล้ว แต่อดนึกถึงไม่ได้..ยิ่งอยู่ไกลบ้านด้วย ยามเย็นพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน เนี่ย เหงาจับใจ หรือไม่ก็เป็นเพราะแก่...เลยชอบคิดถึงอดีต จริง ๆ แล้วแรงบันดาลใจในการเล่าเรื่องครั้งนี้เกิดจาก ที่ได้คุยเอ็มกับเพื่อน แล้วเพื่อนเล่าเรื่อง เป้ ในตอนนี้ให้ฟัง ฟังแล้วเป็นห่วง นอนไม่หลับ..ไม่ใช่เพราะรักแบบหนุ่มสาว แต่ห่วงเพราะมิตรภาพที่เรามีให้กันมันยาวนาน คิดถึงแบบ เพื่อนรักคนนึง เลยเอาไดอารี่เก่า ๆ มานั่งอ่าน..(เป็นของ สำคัญในของไม่กี่อย่างที่นำติดตัวมาจากเมืองไทย) บางแห่ง..ยังมีรอยเปียกน้ำเป็นดวง ๆ เลย... เวลาทะเลาะกับเคน ก็มักเอามานั่งอ่าน...มันช่วยได้มาก เคนถามบ่อย ๆ ว่าเขียนอะไรไว้...ฉันได้แต่ยิ้ม...เพราะมัน มีทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในนั้น... ฉันมาอยู่ที่นี่ มีเพื่อนคนไทยที่ทำอาชีพ"พิเศษ" ก็หลายคน หลายรุ่น..และก็หลายครั้งที่ฉันพยายามจะถามหาแก้ว (ด้วยว่าสังคมคนไทยในโตเกียวมันไม่กว้างเท่าไหร่) แต่ก็ยังหาไม่พบ..อยากเจอ..ถ้าเป็นเพื่อนกันได้ก็จะดี เคยถามเคนนะคะว่า "สัญญาได้มั้ย ว่าจะไม่มีเมียน้อย" เพราะเคนต้องเดินทางไปไทย และฟิลิปปินส์บ่อย ซึ่งฉันถือว่ามีความเสี่ยงสูง เพราะไม่ได้ตามไปด้วยทุกครั้ง นะ..มันก็อดคิดไม่ได้...เคนมันเจ้าสำบัดสำนวน.. "ถ้าผมสัญญา คุณจะเชื่อเหรอ...ก็ในเมื่อผมเคยผิดสัญญามาแล้ว ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม...การผิดสัญญาก็คือการผิดคำพูด...." ค่ะ..เคนเป็นคนตรงเหมือนไม้บรรทัด คิดอย่างไหนพูดอย่างนั้น..ไม่โกหก..ฉันเลยไม่เซ้าซี้อีก... ทุกวันนี้เราก็มีสุข ทุกข์ ตามประสาชีวิตคู่..แต่นอกเหนือจากความรักแล้ว..เราอยู่กันด้วยความเข้าใจ..ความเห็นอกเห็นใจกัน..อยู่กันเหมือนเพื่อนมากกว่า ฉันบอกเคนว่า...ถ้าตายไป..ไม่ว่าเคนจะไปเกิดที่ไหน คราวหน้า ฉันขอเป็นฝ่ายตาม..ฉันจะเป็นคนตามหาเธอเอง และจะตามให้เจอ... เคยยิ้ม...บอกว่า "อย่าขู่ผมสิ..ผมกลัว.." ^ ^; ........................ ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาอ่าน... จากคุณ : ลูกพลับ - [ 6 มิ.ย. 49 15:49:45 A:222.9.38.148 X: TicketID:121413 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เฮ้อ !!!! ขอบตาร้อนผ่าว อิจฉานะเนี่ย ซึ้งด้วยอ่ะ อยากไปญี่ปุ่นบ้างจัง  อิจฉ๊า อิจฉา มีสามีน่ารักขนาดนี้อ่ะ อยากเห็นหน้า เคนอิจิของคุณลูกพลับจัง เพราะเรามีอาจารย์สอนภาษาญี่ปุ่นอยู่หลายคน confirm ว่าแต่ละคนน่ารัก นิสัยดี ใจดีมาก ๆ แต่ เค้าเคยว่าเราเป็นเด็กไม่ดี เกเรด้วยหล่ะ อิ อิ จากคุณ : nu.raccoon - [ 6 มิ.ย. 49 16:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้ว รู้สึกดีค่ะ จากคุณ : onearth - [ 6 มิ.ย. 49 17:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณลูกพลับเป็นคนโชคดีมากคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเจอเคนอิจินะครับ จากคุณ : ไผ่ไล่ลอ (elbow) - [ 6 มิ.ย. 49 22:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านไปยิ้มไปเลย  น่าอิจฉาจัง ขอให้มีความสุขนะคับ จากคุณ : นายหญิง (NaiYing) - [ 10 มิ.ย. 49 22:20:43 ]