นี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเราเอง
เรื่องราวที่เหมือนละครแสนเศร้า
เรากับอดีตคนรัก คบกันมาเป็นเวลา 2 ปี
เป็น 2 ปีที่มีความสุขมาก เขาบอกว่าเขารักเรามาก และเราเองก็รับรู้ได้
ตัวเราเองก็รักเขา รักยิ่งกว่าสิ่งใดๆ
เราเริ่มคบหากันโดยเขาเป็นเพื่อนของลูกพี่ลูกน้องเรา เรากับเขาเล่นเกมส์ออนไลน์เดียวกัน
แรกๆก็ยังไม่เคยเจอกัน แต่ก็คุยกันผ่านเกมส์พอสมควร จนกระทั่งได้พบกันครั้งแรก เขาประทับใจในตัวเรามาก ส่วนตัวเราเองก็สนใจเขา
หลังจากที่ได้คุยกันพอสมควรก็ตกลงเป็นแฟนกัน
เราทั้งสองต่างรัก ซื่อสัตย์และไว้ใจในกันและกันมาก
ตลอด 2 ปี เขาไม่เคยนอกใจเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว เราเองก็เช่นกัน
เรื่องราวมันเกิดขึ้น ชั่วเวลาแค่ข้ามคืน ทุกอย่างไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก
สัปดาห์นั้นเขาทำงานหนัก เราโทรหาเขาเป็นร้อยครั้ง เขาก็ไม่ได้รับ ซึ่งเรามารู้ทีหลังว่าเขาไม่ได้พกโทรศัพท์เลย
เราโทรๆๆๆๆ โทรไปที่บ้านก็ไม่อยู่ตลอด จนกระทั่งเย็นวันเสาร์ที่ 10 มิถุนายน เขาอยู่และรับโทรศัพท์ เสียงเขายังอ่อนโยนเหมือนเดิม แต่เราในตอนนั้นโมโหจนไม่ได้สังเกตุอะไรเลย เราวีนใส่เขา เราก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เราพูดอยู่ฝ่ายเดียว จนกระทั่งเขาพูดมาว่า "เรารู้สึกเฉยๆกับเธอแล้ว"
หลังจากได้ยินคำนั้น เราสติแตก บอกเลิกเขาไปในทันที
คืนนั้นเราคิดทั้งคืน ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
สัปดาห์นั้นเราป่วยหนักด้วยอาการเครียด ร้องไห้ตลอดเวลา กินไม่ได้นอนไม่หลับ
เราปรึกษากับเพื่อนของเขา เพื่อนบอกให้เราใจเย็น ค่อยๆคุยกันอีกที
1 สัปดาห์ต่อมา วันอาทิตย์ที่ 18 เราไปบ้านเขา
พ่อแม่เขาต้อนรับเราอย่างดี คนที่บ้านเขาชอบเรากันมาก และก็สนับสนุนเขากับเรามาตลอด
เขาไม่ได้อยู่บ้าน เรารออยู่หลายชั่วโมง แม่เขาก็คอยคุยเป็นเพื่อนตลอด
จนเขากลับมา เราขอคุยกับเขา ซึ่งก็ได้คุยกันเป็นการส่วนตัว
เราบอกเขาว่าเรารักเขามากแค่ไหน อยากขอร้องให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
เขาบอกว่า ให้มันจบลงไปแบบนี้แหละดีแล้ว
เรากับเขาไม่เหมาะสมกันเลยแม้แต่น้อย
เรากำลังเรียนปริญญาโท เราควรมีอนาคตที่ดี อย่าจมอยู่กับเขาเลย เขาไม่สามารถเป็นอย่างที่เราหวังได้ ไม่สามารถเชิดหน้าชูตาเราได้
เรารู้ดี เขาจบแค่ ม.6 เราให้เขาเรียนราม ก็ทำท่าว่าจะไม่ไหว เขาทำงานโรงงาน เป็นแค่พนักงาน ยังไม่บรรจุด้วยซ้ำ
เรารู้ดีถึงความไม่เหมาะสม แต่เราก็บอกเขาว่า เรารอเขาได้ เรารอให้เขาเรียนให้จบได้ เราจะช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัว ซึ่งเรื่องนี้เราสองคนเคยคุยกันมาก่อนหน้านี้แล้ว
แต่วันนั้นเขาก็ยังดึงดันที่จะจบ
เราบอกเขาว่า ขอความรู้สึกจริงๆของเธอได้ไหม เราไม่อยากได้เหตุผล
เขาบอกว่ายังไงเขาก็ยังรู้สึกดีๆกับเราอยู่เสมอ
เราบอกเขาว่า ถ้าไม่รัก ก็พูดมาซิ ว่าไม่รัก
เขานิ่งแล้วก็พูดว่า "ไม่รัก"
เราตัวสั่น น้ำตามันไหลมาจากไหนก็ไม่รู้ ทั้งๆที่คิดว่าร้องไห้จนไม่มีน้ำตาแล้วแท้ๆ
ตอนที่คุยกัน เราถามเขาว่า "จับมือได้ไหม"
เขานิ่ง
เราถามเขาว่า "ขอกอดได้ไหม"
เขานิ่ง
จนกระทั่งตอนที่จะออกจากห้อง
เราลุกขึ้นและก้มลงไปกอดเขา แค่ไม่กี่วินาที
แล้วก็ผละตัวจากมา เขาดึงมือเราไว้ รั้งไว้ แต่ก็ต้องปล่อย
เราออกจากบ้านเขา คุยกันแค่นั้น
หลังจากนั้น 1 วัน เราโทรหารุ่นพี่ที่ที่ทำงานของเขา
เขาเล่าให้เราฟังว่า
แฟนเรามีผู้หญิงใหม่แล้ว เราเจ็บ เจ็บจนร้องไห้ ทั้งเจ็บ ทั้งแค้น เสียใจจนบอกไม่ถูก
ทั้งๆที่เรารักเขาขนาดนั้น เราคิดว่าเขานอกใจเรา แต่มันไม่ใช่เลย
วันที่เราสติแตก บอกเลิกเขา
เขาเครียดมาก รุ่นพี่บอกว่า คบกับเขามาเป็นสิบปี เขาไม่เคยเอ่ยปากชวนกินเหล้าเลย วันนั้นเป็นครั้งแรก
หลังจากนั้น 2-3 วันเขากินเหล้าอย่างหนัก และก็ พลาด
เขามีอะไรกับเพื่อนร่วมงานที่กินเหล้าด้วยกัน ผู้หญิงที่แอบชอบเขาอยู่
เราแทบขาดใจ ใจมันสั่น ตัวมันสั่น
วันต่อมา รุ่นพี่บังคับให้เขาคุยโทรศัพท์กับเรา
เราถามเขาว่า "เธอรักผู้หญิงคนนั้นมากกว่าเราเหรอ"
เขาตอบทันทีว่า "ไม่ เราแค่สงสารเขา"
เราบอกกับเขาว่า เรารักเขาและไม่มีทางจะตัดใจ เราอยากรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของเขา ไม่ว่าเขาตอบอย่างไร เราก็ไม่มีทางตัดใจอยู่ดี
เขาบอกกับเราว่า
"เรารักเธอนะ ไม่เคยเปลี่ยน แต่ทำไมเธอต้องมาตกต่ำ ทำไมต้องให้เราดึงเธอลงมา เธอควรจะมีคนรักที่ดีกว่านี้ คนที่เหมาะสมและคู่ควร"
คุยกันไม่นานนัก
ใช่ มันจบไปแล้ว
จบทั้งๆที่ใจสองใจยังผูกพันธ์กันอยู่
จบเพราะคำว่า ไม่เหมาะสม
จบเพราะความใจร้อนของเรา
จบเพราะเราปล่อยเวลาให้เนิ่นนาน พอจะแก้ไขมันก็สายไปเสียแล้ว
เราบอกกับเขาว่า เราจะรอเขา รอจนวันที่เขาไม่มีพันธะใดๆ
หากวันนั้นมาถึง
หากใจเขายังมีเราอยู่ ขอให้เขากลับมา
ขอให้รู้ว่า เรารอเขาเสมอ
ขอให้รู้ว่า เรายังรักเขาเสมอ
ขอให้รู้ว่า เรายังเป็นห่วงเขาเสมอ
จนถึงตอนนี้ ความรักของเราได้จบลงไปเสียแล้ว แต่ใจยังคงเจ็บปวด ยังคงคิดถึง ยังคงรอคอยเขา
ร่างกายก็ทรุดโทรม ผ่ายผอม ช่วงเวลาแค่ 2 สัปดาห์ น้ำหนักลดลงไป 4 กิโลกรัม
เรารู้นะ ว่าเราควรทำอะไรต่อไป ชีวิตของเรายังคงดำเนินต่อไป
พ่อแม่ ครอบครัว ยังรอปริญญาใบที่ 2 นี้
ทุกวันนี้ก็พยายามทำสมาธิ พยายามทำจิตใจให้เข้มแข็ง
นึกอยู่เสมอว่า หากเขาเป็นคู่ของเรา สักวันเขาต้องกลับมา
และ หากเขาไม่ใช่คู่ของเรา ถึงไม่ใช่วันนี้ วันหน้ามันก็ต้องจบ
อยากเตือนคนที่ยังมีความรักอยู่ จงรักษามันไว้ อย่าใจร้อน อย่าทำผิดพลาดเหมือนที่เราเคยทำ
จงทำทุกวันของคุณให้ดี
จากคุณ :
การีก้า 
- [
23 มิ.ย. 49 15:37:02
]
เมื่อความรักผ่านไป.............ก็ได้คิดอะไรๆมากมายทีเดียว
