หัวข้อกระทู้นี้คุ้นๆไหมคะ
เหมือนว่าชาวสวนลุมจะเคยได้อ่านกระทู้ทำนองนี้มาหลายครั้งแล้วละ
จนรู้สึกได้ว่าใจความของเรื่องมันเหมือนกันเปี๊ยบ
ต่างกันแค่บุคคล สถานที่ และรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
ในฐานะที่มีความรักอยู่ในขณะนี้
ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าในอนาคตความรักที่ว่านี้จะอยู่ดีหรือเหี่ยวเฉาไป
เมื่อได้อ่านกระทู้ก็พบว่าได้ข้อคิดเตือนใจให้ไม่ประมาท
อย่าได้คิดว่ารักเรานี้จะนิรันดรตราบชั่วฟ้าดินสลาย
เพราะได้เห็นตัวอย่างในกระทู้หลายๆกระทู้
ผัวเมียบางคนอยู่กันมา 20 ปี มีลูก 2-3 คน ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน
เขายังเลิกกันได้
นับประสาอะไรกับแฟนที่ยังไม่ได้แต่งงานหรือคู่แต่งงานที่ยังไม่มีลูกล่ะ
ยิ่งเลิกกันง่ายกว่าอีก
การทำใจไว้บ้าง เผื่อใจไว้ก่อน
บางทีมันก็ทำให้เราทุกข์น้อยกว่า
และหากว่าเราต้องเผชิญกับความทุกข์นั้นจริงๆ
ก็อย่าลืมคิดด้วยว่าทุกข์ไปแล้วได้อะไรไหม ?
เขาจะกลับคืนมาหาเราเพราะความทุกข์ของเราอย่างนั้นหรือ ?
หรือถ้าเขาคืนมาจริงๆ เราจะคบกับเขาต่อไปด้วยความรู้สึกแบบไหน
จะต้องคอยหวาดระแวงว่าพฤติกรรมซ้ำสองจะเกิดขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ไหมนะ
ถ้าคิดแบบประโยคข้างบนก็คงต้องคิดใหม่ว่า
แล้วจะทุกข์ไปทำไม ในเมื่อเราก็เห็นทางต่อไปแล้ว
ว่าต่อให้คบต่อเราก็อยู่แบบทุกข์ทุกวัน
สู้ตัดใจให้มันขาดไป ทุกข์ครั้งนี้ครั้งเดียว
แล้วไม่ต้องร้องไห้รายวันดีไหม?
แต่ถ้าเราคิดว่าถ้าอีกฝ่ายหนึ่งคืนกลับมาแล้ว เราทำใจได้จริงๆ อภัยได้แน่ๆ
และเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันจะไม่คอยเป็นหนามทิ่มแทงใจเรา
ก็คงต้องไปรอลุ้นละค่ะว่าเขาจะกลับมาหาเราหรือเปล่า
ซึ่งการกลับหรือไม่กลับ มันขึ้นอยู่กับเขาต่างหาก
มันไม่ใช่สิ่งที่เรากำหนดได้สักหน่อย
อะไรที่เราทำไม่ได้ ทุกข์ไปก็เท่านั้น จริงไหมคะ?
แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 49 16:44:40
จากคุณ :
Vita Chemistani 
- [
25 มิ.ย. 49 16:41:30
]
รักกันมาหลายปี แทบไม่เคยทะเลาะกัน แต่เธอกลับเลือกคนที่รู้จักกันไม่กี่วัน
/