แอบอ่านในห้องนี้มานานแล้วครับ แต่ไม่ค่อยได้โพส วันนี้บังเอิญว่างๆ อ่านไปเจอเรื่องๆหนึ่งในเวบบอร์ดแห่งหนึ่ง ไม่เห็นค่อยมีคนตอบ เลยขออนุญาตนำเรื่องมาแปะที่นี่ เพราะอ่านแล้วค่อนข้างสงสารคนที่เขียนไว้เล็กน้อย คิดว่าแถวนี้คงมีคนตอบกันอุ่นหนาฝาคั่งนะฮะ
------------------------------------------------------
หรือความในความรักจะไม่ต้องการคนดี
ฉันคบกับแฟนมาได้เกือบจะครบปีนึงแล้ว ช่วงแรกๆความรักของเราค่อนข้างดีมาก เข้าเป็นผู้ใหญ่กว่าฉัน ไว้ใจได้ เข้ากันได้ดีถึงแม้ฉันจะต้องเป็นฝ่ายปรับตัวเข้าหาเค้ามากกว่าเพราะเค้าอายุแก่กว่าฉันค่อนข้างมาก เราเจอกันด้วยความบังเอิญ เราคุยกันมาเป็นปีก่อนที่จะคบกันเป็นแฟน ฉันมั่นใจในตัวเค้า มั่นใจในอนาคตของเรามาก จนเชื่อว่าคนๆนี้จะเป็นคนแรก คนสุดท้าย และคนเดียวของฉัน ในระหว่างความรักของเรา มีคนเข้ามาหา เข้ามาสนใจฉันมากพอสมควร แต่ฉันไม่เคยสนใจ เพราะฉันเชื่อว่า ถ้าฉันรักใครแล้ว ฉันก็ไม่ควรสนใจคนอื่นอีก อีกอย่างคือ ฉันไม่ชอบพฤติกรรมรักเผื่อเลือกของคนในสมัยนี้นัก
จนถึงวันนึง เราเริ่มมีปัญหากัน น่าจะเป็นเรื่องเดิมๆของเกือบจะทุกๆคู่ คือเรื่องเวลาที่มีให้กันน้อยเกินไป จากที่เคยโทรคุยกันทุกวัน เจอกันอาทิตย์ละครั้ง กลายเป็นนานๆจะโทรมาหาฉันที ถ้าฉันไม่เป็นฝ่ายโทรไปหา ถ้าฉันไม่เป็นฝ่ายนัดเจอก่อน เค้าก็จะเฉยๆไม่แสดงอาการว่าคิดถึงอยากจะเจอ พอฉันถาม ว่าทำไมเค้าแปลกไป ทำไมเค้าไม่คิดถึงฉันบ้าง ทำไมไม่ต้องเจอฉันนานเป็นเดือนเค้าก็ไม่คิดถึงไม่สนใจอะไรเลยหรือ ทั้งๆที่บ้านของเรา ที่ทำงานของเรา ก็ไม่ได้ห่างกันซักเท่าไหร่เลย เค้ามีใครหรือเปล่า
สิ่งเหล่านี้มันกลับทำให้เค้ารำคาญฉัน ผู้ชายคนที่เคยบอกให้ฉันรักเค้ามากๆ กลับว่าฉันว่าฉันรักเค้ามากเกินไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันอดทน ฉันยอม ฉันพยายามห่วงใย ทำดีด้วย มันกลับทำให้เค้ารู้สึกว่าฉันรุกเค้าเกินไป อาหาร ขนม ที่เค้าเคยขอให้ฉันหัดทำให้เค้ากิน บัดนี้กลับกลายเป็นว่า ไม่ต้องทำมาหรอก เกรงใจ
สิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันเสียใจมาก พอฉันถามเค้าไปตรงๆว่าต้องการเลิกกับฉันหรือเปล่า มันคือวิธีการของผู้ชายที่ไม่กล้าบอกเลิกกับผู้หญิงตรงๆเลยใช้วิธีการแสดงออกแบบนี้แทนใช่หรือไม่ เค้าก็กลับว่าฉันว่าฉันเป็นคนคิดมาก ชอบคิดไปในแง่ร้าย ทั้งๆที่พฤติกรรมที่เค้าแสดงออกมาคือเค้าไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าในชีวิตของเค้าจะมีหรือไม่มีฉันอยู่ ไม่โทร ไม่เจอ ไม่ห่วงใย แต่ไม่เลิก ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันทุกข์ใจ
วันเวลาผ่านไปเดือนกว่าจากวันที่ทะเลาะกัน น้ำหนักฉันลดลง 10 กิโล จากสาวเจ้าเนื้อกลายเป็นคนที่น้ำหนักกำลังดูดี ฉันเริ่มไปพบจิตแพทย์เพื่อบำบัดอาการซึมเศร้าจากเรื่องเค้า เพื่อนฝูงพ่อแม่พี่น้องพากันให้กำลังใจ จนฉันค่อยๆดีขึ้น จนถึงเดือนที่สอง เค้ากับฉันยังคุยกันอยู่ เรายังไม่เลิกกัน แต่ระยะห่างระหว่างเรามากขึ้น ฉันจะโทรหาเค้าอาทิตย์ละครั้ง ครั้งละไม่เกินห้านาที เรายังทะเลาะกันทาง MSN บ่อยๆ ด้วยเรื่องไร้สาระ หลายครั้งที่ฉันโทรไปถามเค้าว่าเราควรเลิกกันดีไหม เพราะความรู้สึกเรามันก็เริ่มจะห่างกันขนาดนี้แล้ว ฉันไม่เข้มแข็งพอจะเป็นฝ่ายบอกเลิกกับเค้าเอง ฉันยังทำใจให้หายไปจากชีวิตเค้าเฉยๆไม่ได้ เพราะฉันยังรักเค้า เค้าก็จะเงียบและหาเรื่องวางหูเสมอ ทำให้จนแล้วจนรอดเราก็ยังไม่ได้เลิกกัน
จนกระทั่งในเดือนที่สามและสี่ อาการซึมเศร้าฉันดีขึ้นจนเป็นปกติ ฉันยังรักเค้าอยู่ และยังอยากมีเค้าอยู่ในชีวิตฉัน จนถึงวันนี้ ฉันก็ยังแน่ใจว่าเรายังไม่เลิกกัน เค้าดูจะเป็นห่วงเป็นใยฉันมากขึ้น แต่ในความรู้สึกของฉัน มันเหมือนกับว่าระหว่างเรามีม่านบางๆที่กั้นอยู่ โดยคนที่เป็นผู้กางม่านนั้นกั้นไว้คือเค้า ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่ามันเพราะอะไรเค้าถึงทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ฉันก็พอใจที่จะยืนอยู่นอกอาณาเขตที่เค้ากั้นไว้แบบนี้ ถ้าเค้าอยากจะคบกับฉันแบบห่างๆ ฉันก็จะคบกับเค้าในแบบที่เค้าต้องการ ฉันจะไม่เดินเข้าไปยืนข้างๆเค้า จะไม่เข้าไปใกล้จนกระทั่งแตะตัวเค้าได้ ฉันจะแค่มอง และแสดงความห่วงใยเค้าด้วยสายตา ถ้าเค้าไม่อยากจะเจอฉัน ฉันก็จะไม่ไปเจอเค้า ถ้าเค้าไม่อยากจะโทรหาฉัน ฉันก็จะโทรไปหาเค้าเอง แต่ฉันจะพยายามเว้นระยะห่างในการโทรหาเค้าในแต่ละครั้งในนานที่สุด เพื่อที่เค้าจะได้ไม่รำคาญฉันมากจนเกินไป
โดยที่ในระหว่างนี้ คนที่เคยมาสนใจฉัน เริ่มเข้ามามากขึ้น ในบรรดาคนเหล่านี้ มีคนนึงที่ทำงานบริษัทเดียวกัน แต่อยู่คนละประเทศ เราอายุใกล้เคียงกัน ทำงานเกี่ยวข้องกัน ฉันเริ่มคุยกับเค้าบ่อยขึ้น จนระหว่างเราเริ่มมีอะไรเล็กๆน้อยๆที่เป็นของเรา เช่น นัดกันดูบอลโลกที่เวลาเดียวกัน เกมเดียวกันแต่คนละที่ เรานัดเจอกันเวลาเค้าต้องมาทำ project ที่เมืองไทย เค้าคิดว่าฉันเลิกกับแฟนแล้วและฉันก็ไม่ได้บอกเค้าว่าฉันยังคบกับแฟนอยู่ ในขณะที่ฉันก็ไม่ได้บอกกับแฟนฉันว่าฉันเริ่มต้นที่จะคบกับคนใหม่คนนี้ไปพร้อมๆกันด้วย
ฉันบอกไม่ได้ว่าตอนนี้ฉันยังรักแฟนฉันหรือไม่ หรือว่าฉันรักคนใหม่ของฉันหรือยัง แต่ฉันยังคงรู้สึกเจ็บปวดเวลาที่ฉันคิดถึงแฟนฉัน เวลาที่ฉันคิดว่าทำไมความรักระหว่างฉันกับแฟนถึงต้องกลายมาเป็นแบบนี้ ในขณะที่ฉันรู้สึกแบบนั้นกับแฟน ฉันก็อดที่จะปลาบปลื้มยินดีกับเสียงโทรศัพท์ที่โทรมาหาฉันตอนเย็นจากอีกประเทศนึงทุกๆวัน เพียงเพราะอยากรู้ว่าฉันทานข้าวเย็นหรือยัง และหลังจากนั้นเราจะนัดกันทำอะไรดี มันทำให้ฉันผ่านคืนนั้นไปได้ด้วยฝันดี
ฉันเคยเป็นคนดี ถ้าความหมายของคนดีคือคนที่ไม่มีรักเผื่อเลือก ถ้ามันหมายถึงคนที่รักใครก็รักแค่คนๆนั้น คนๆเดียว แต่ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนไม่ดี เพียงเพราะฉันคบผู้ชายในเวลาเดียวกันสองคน คนนึงอยู่ประเทศเดียวกันแต่ไม่สนใจที่จะใส่ใจดูแลฉันและเชื่อมั่นเสมอว่าฉันจะไม่มีทางมีใครคนอื่นได้นอกจากเค้าแน่นอน และอีกคนนึงที่อยู่ในอีกฟากฟ้า ในอีกประเทศหนึ่งที่มีระยะทางบนน่านฟ้าห่างกันไม่เกิน 2 ชั่วโมง แต่กลับห่วงใยและดูแลความรู้สึกของฉันตลอดเวลา
ฉันรักแฟนฉัน แต่ฉันก็รักในสิ่งที่อีกคนนึงมาเติมเต็มให้ฉัน นั่นก็คือความรู้สึกว่าฉันก็ยังเป็นที่รักของใครสักคน ฉันรู้ว่าด้วยความคิดนี้ ความอ่อนแอแบบนี้และพฤติกรรมแบบนี้ มันอาจจะทำให้วันนึงในอนาคตข้างหน้า ฉันจะไม่เหลือใครเลยแม้แต่คนเดียว แต่ตอนนี้มันก็เจ็บปวดเกินไปที่ฉันจะกลับไปเป็นคนดี ที่รักคน คบกับคนแค่คนเดียวอีก เพราะจากเหตุการณ์ที่ผ่านมานั้น มันทำให้ฉันเข้าใจความหมายที่บอกกันว่า เจ็บเจียนตาย กับร้องไห้จนไม่เป็นผู้เป็นคนนั้น มันเป็นอย่างไร
ฉันควรจะบอกแฟนฉันหรือไม่ ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเค้า มันมีใครอีกคนเข้ามายืนอยู่แล้วตรงกลาง หรือฉันควรจะเฉยไว้แล้วปล่อยให้พระพรหมท่านเป็นผู้ลิขิตเองว่าละครเรื่องนี้มันจะจบลงแบบใด
ฉันควรจะทำอย่างไรดี
----------------------------------------------------------
ผมอ่านตั้งแต่ตนจนจบก็ได้แต่อึ้งๆน่ะครับ ยังกะละครหลังข่าว แต่ก็น่าสงสารจัง
แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 49 18:26:29
จากคุณ :
Electrostatic precipitator
- [
2 ก.ค. 49 16:30:29
]