ชีวิตตอนกลางวันกับกลางคืน ทำไม มันต่างกันแบบนี้ก็ไม่รู้
หรือว่าเป็นเพราะเราไม่มีใคร หรือว่าเป็นเพราะความเคยชิน
หรือว่า....หรือว่า....บรา บรา บรา
ตอนกลางวันมีชีวิตเป็นปกติ เหมือนคนทั่วไป
เหมือนเป็นคนไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใจอะไร
แต่ พอตอนกลางคืน หลังจากปิดประตู หัวถึงหมอนกลับนอนไม่หลับ
ต้องลุกขึ้นมานั่ง มันเหงา มันวังเวงยังไงก็ไม่รู้
ต้องหยิบปากกาขึ้นมาเขียนไดอารี่ทุกที
แต่คืนที่ผ่านมา ดูเหมือนจะเป็นเอามาก
อยู่ๆ ก็ร้องไห้ซะงั้น
ทำไมตอนกลางคืนมันเหงา มันเศร้าอย่างนี้
จากที่เคยมีคนคุยด้วยเกือบทุกคืน คืนนั้นกลับเงียบ
จากที่เคยยิ้มก่อนนอน และหลับตาลงอย่างมีความสุข คืนนั้นกลับนอนร้องไห้
เมื่อไหร่จะผ่านพ้นมันไปซะที
อุตส่าห์คิดว่าตัดใจได้แล้วเชียว
กลับมาให้เราคิดอีกทำไม
กลับมาแล้วก็จากไป
เป็นแบบนี้ ไม่ต้องกลับมาซะยังจะดีเสียกว่า
เมื่อคืนโทรไปร้องไห้กับเพื่อน (แฟนเก่าสมัยเรียน ป.ตรี)
เค้าก็พูดอะไรไม่ออก
เพราะเค้าก็เคยเป็นแบบนี้
เมื่อไหร่ เมื่อไหร่จะหายซะที
วันนี้หวังว่าทุกคนสบายดีนะค่ะ
จากคุณ :
สาวหลังดอย 
- [
12 ก.ค. 49 14:25:31
]
เมื่อคืนเกิดอาการ.....แบบ.....เอ่อ......เฮ้อ
