นี่คือเรื่องราวชีวิตของฉันที่วันนี้อยากเล่าให้ชาวพันทิปฟัง
อาจจะยาว ถ้าไม่ชอบ ผ่านไปเลยค่ะ
ยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ฉันเรียนจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรัฐที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆแห่งหนึ่ง ด้วยความที่ฉันชอบภาษาอังกฤษและเคยได้ทุนเอเอฟเอสไปอยู่อเมริกาหนึ่งปี ฉันจึงไปสมัครเป็นแอร์ที่สายการบินบ้านเรานี่เอง
ที่นั่นคือจุดเริ่มต้นความสุขที่สุดในชีวิต
ความทุกข์ที่สุดในชีวิต
รวมถึงความขมขื่นยาวนานที่ต่อเนื่องมาจนวันนี้ที่ฉันเข้าสู่วัยทองแล้ว
ความเป็นแอร์น้องใหม่ สดๆซิงๆ (ในความรู้สึกรุ่นพี่ผู้ชาย)
ทำให้มีคนมาจีบฉันมากมายหลายคน สมัยเรียนฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยนะ เพราะบ้าเรียนมากๆ แถมเรียนเก่งด้วยสิ เลยยิ่งบ้าเรียนหนัก ย้อนกลับไปคิดก็เสียดายความสนุกสนานในชีวิตนิสิตที่ฉันค่อนข้างพลาดไปเสียหมด
ฉันเลยมาใจแตกเอาตอนทำงาน คนจีบเยอะ โอกาสเป็นใจ เวลาไปบินต่างประเทศ ต้องมีการนอนค้าง คืนเดียวบ้าง หลายคืนบ้าง เค้าจะจัดให้ลูกเรือพักคนละห้อง ใครจะเข้าห้องใครก็ไม่ใช่เรื่องของใคร เรื่องส่วนตั๊ว ส่วนตัว ที่ปิดกันให้แซ่ดไงล่ะ
วันดีคืนดีฉันก็ไปบินไฟลท์ยาวไฟลท์หนึ่ง ไปตะวันออกกลาง ฉันทำงานอยู่ตรงโซนกลาง ชั้น economy ผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นคนไทยที่ไปขายแรงงานหลับกันไปหมดแล้ว ฉันยืนจัดข้าวของเตรียมเสิร์ฟมื้อเช้าก่อนเครื่องลงอยู่ มีเสียงห้าวๆดังมาจากข้างๆ " ขอกาแฟถ้วยนึงครับ"
ฉันหันไปหาเสียงนั้น โหยยยย ตาสบตา....วิ้ง วิ้ง วิ้ง
จากคุณ :
แอร์กี่
- [
14 ก.ค. 49 14:55:00
A:202.57.173.25 X: TicketID:117784
]