PANTIP.COM : L4569683 แล้วฉันก็เลือกที่จะรักผู้หญิง...ด้วยกัน (5){แตกประเด็นจาก L4565036} [ปัญหาสุขภาพจิต]

ความคิดเห็นที่ 7

ขึ้นม.4 มีเพื่อนใหม่เยอะแยะเลย ห้องฉันมีกระเทย 3 นาง ได้แก่ นังนัท นังก้อง และนังเจน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้สนิทกับนังนัทที่สุด ไปหาหล่อนที่บ้าน ได้เจออริเก่าแล้วต้องยิ้มทักทาย พูดแล้วก็ขำๆ ตบกันแทบตาย

(อ้อ...สาเหตุที่ญาติหล่อนมาหาเรื่องรี่ ก็เพราะญาติรี่อีกทีที่เป็นอริกับญาตินังนัท แต่รี่ไม่ได้รู้อะไรเล้ยย แต่ดันไปกับญาติตัวเองให้พวกนั้นเห็นบ่อยๆ เค้าเลยคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน)

ที่ต้องเอ่ยถึงนังนัทก็เพราะหล่อนมีบทบาทเป็นที่ปรึกษาฉันทุกเรื่อง แนะนำทั้งสิ่งดีและไม่ดี และที่สำคัญหล่อนจะมักทำเหมือนหวังดีต่อเพื่อน ไปเป็นไม้กันหมาทุกครั้งเวลาที่ฉันไปกับพี่มนัส(จริงๆก็อยากไปกินของฟรีแหละค่ะ ไม่ได้ห่วงเพื่อนเท่าไหร่หรอก บางครั้งฉันเองก็ไปลากมันมาดึกๆดื่นๆ เพื่อที่ฉันจะไม่ได้อยู่กับพี่มนัสลำพัง)

เรื่องฉันกับพี่มนัส เล่าให้นังนัทฟังหมดทุกอย่าง หล่อนก็ด่าว่าฉันตาต่ำที่เอาตำรวจธรรมดาเป็นแฟน แทนที่จะไปอ่อย
พวกนายร้อยตำรวจ (ถ้าฉันมีมารยาผู้หญิงหน่อยคงได้อ่ะนะ) มันก็พูดตามสไตล์กระเทยอ่ะนะ ฉันไม่ใส่ใจหรอก

ตลอดเวลา ม.ปลาย ฉันคบกับพี่มนัสตลอด ฉันมีอะไรกับพี่มนัสตลอด แต่ไม่บ่อยหรอก เดือนละครั้งได้ ก็คงถือว่าน้อยไป จริงๆฉันไม่อยากจะมีด้วยซ้ำ แต่ฉันเองยังไม่หายสับสนว่าฉันเป็นทอมหรือเปล่า ฉันคิดว่าฉันน่าจะยังสามารถรักผู้ชายได้ โดยเฉพาะกับคนที่มีอะไรกันแล้ว

แต่ทุกครั้งที่มีอะไร ฉันจะมีอารมณ์แค่ตอนเล้าโลมแรกๆเท่านั้น ฉันไม่เคยเสร็จเลย แต่ฉันยังพยายาม ที่จะเป็นผู้หญิงปกติให้ได้

แต่แล้ว ระหว่างคบกับพี่มนัส ฉันก็ได้คบกับผู้หญิงรุ่นน้อง ซึ่งถือว่าเป็นแฟนผู้หญิงคนแรกของฉันเลย

ฉันอยู่ม.4 น้องเค้าอยู่ ม.2 น้องเค้าชื่อหญิง ฉันได้คบกับน้องหญิงเพราะความเห็นใจ มันไม่ได้เกิดจากความรู้สึกชอบ ที่เค้าเป็นเค้า เรารู้จักกันก็ในฐานะพี่น้องร่วมโรงเรียน

เพื่อนน้องหญิงเป็นนักบาสเหมือนฉัน ฉันเลยพลอยรู้จักกับน้องหญิง เพราะน้องหญิงจะมากับเพื่อนทุกครั้งเวลาซ้อมบาส และก็กลับกับเพื่อนทุกครั้ง ฉันมารู้ทีหลังว่า เพื่อนต้องไปส่งน้องหญิงที่บ้านเพื่อนอีกคน ซึ่งอยู่ใกล้บ้านฉัน บางวันฉันก็อาสาไปส่งเพราะทางเดียวกัน

ฉันมีโอกาสได้รู้ว่าน้องหญิงมาอาศัยอยู่บ้านเพื่อนได้ระยะหนึ่งแล้ว เนื่องจากมีปัญหากับพ่อเลี้ยงจึงหนีออกจากบ้าน

ฉันแปลกใจที่ทางบ้านน้องเค้าไม่ตาม ถามถึงพ่อเค้า เค้าก็บอกว่าไม่ได้เจอตั้งแต่พ่อกับแม่เลิกกัน ฉันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอกแต่ก็เตือนให้กลับไปอยู่ที่บ้านดีกว่า เค้าก็ไม่กลับ รู้สึกเหมือนเค้าน้อยใจแม่เค้าด้วยที่มีลูกใหม่ ฉันก็ได้แต่เห็นใจและเข้าใจ

เมื่อเริ่มสนิทมากขึ้น น้องเค้าก็ย้ายไปสิงสถิตที่บ้านเพื่อนอีกคน ที่นั่นเป็นคาราโอเกะ ฉันดูแล้วไม่ค่อยเหมาะเลย เพราะมันมีผู้หญิงกลางคืนมานั่งดริ๊งค์ด้วย ฉันเลยชวนไปที่บ้านฉันดีกว่า ใจเย็นแล้วค่อยกลับบ้านตัวเอง

พอน้องหญิงมาอยู่ด้วยได้คุยกันมากขึ้น ฉันรู้สึกสงสารน้องเค้ามาก ได้รู้ว่าพ่อเค้าเกิดอุบัติเหตุจนพิการ แล้วพ่อก็น้อยใจในชีวิตจึงทะเลาะกันกับแม่บ่อยๆ จนอยู่กันไม่ไหว
จึงต้องเลิกกัน แม่ก็มาแต่งงานใหม่ มีลูกใหม่ น้องเค้าพูดพลางร้องไห้ ฉันทำได้แต่ปลอบใจ คงช่วยอะไรไม่ได้มากกว่านี้

ด้วยความใกล้ชิดและความสงสาร มันทำให้ฉันคิดว่าฉันต้องดูแลผู้หญิงคนนี้นะ ไม่อยากให้เค้าร้องไห้อีก

ในตอนที่คิดก็ไม่ได้คิดในฐานะแฟนหรอกค่ะ พออยู่กันนานเข้าก็เป็นแฟนกันไปเอง เวลานอนด้วยกันแรกๆก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ แต่พอเริ่มรู้สึกว่าแคร์น้องเค้า ห่วงน้องเค้า ก็จะเริ่มมีกอด มีหอม และมีอะไรกันในที่สุด

อย่างที่เคยบอกไว้ตั้งแต่แรกเลยว่าฉันเป็นวันเวย์ ฉันจึงเป็นฝ่ายกระทำ ซึ่งยังทำไม่เป็นเท่าไหร่เลย (ก็ครั้งแรกอ่ะนะ) ค่อนข้างจะแรงไปหน่อย เทคนิคต่างๆก็ไม่มี ทำตามที่รู้สึกอย่างเดียว

แต่อยากบอกความรู้สึกตอนนั้นว่า มันต่างกันมากกับผู้ชาย ฉันไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมเวลาฉันอยู่ใกล้ผู้หญิงที่ชอบแล้วมันจะวูบวาบๆ เทียบกับตอนที่จูบกับบอมบ์ หรือมีอะไรกับพี่มนัส มันคนละความรู้สึกเลย ฉันชอบความรู้สึกกับผู้หญิงมากกว่า.....

แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจนะ ฉันยังคิดว่าฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง โดยธรรมชาติก็ต้องคู่กับผู้ชาย

ช่วงที่ฉันคบน้องหญิงเป็นช่วงที่พี่มนัสยังตามง้อฉัน หลังจากที่ฉันเสียตัวนั่นแหละ แต่ก็มีแอบไปทานข้าวด้วยบ้างโดยอ้างน้องหญิงว่าไปกับเพื่อน(ก็ให้นังนัทนั่นแหละ มาคอยแหลให้) ส่วนพี่มนัสเค้าตกเป็นฝ่ายยอมและรอ ห้ามติดต่อมา มีอะไรฉันจะเป็นฝ่ายติดต่อไปเอง น้องหญิงไม่เคยรู้เรื่องฉันกับพี่มนัสเลย

พี่มนัสก็จะเป็นฝ่ายคอยสอดส่องดูแลอยู่ห่างๆ แต่เค้าก็ไม่เคยเอะใจเรื่องที่ฉันไปกับน้องหญิง(ก็คงเห็นว่าผู้หญิงด้วยกันนั่นแหละนะ)

น้องหญิงอยู่กับฉันหลายเดือน เค้ากลับบ้านเป็นบางครั้ง แต่ไม่ค้างที่บ้านตัวเอง พออยู่นานเข้าพ่อแม่ฉันก็เริ่มเห็นว่าไม่เหมาะ เพราะมันนานมากแล้ว แม่ให้ฉันไปบอกน้องหญิงให้กลับบ้าน ฉันก็ไม่กล้าบอก พูดไปก็เหมือนไล่น้องเค้า ทั้งๆที่ฉันเป็นคนชวนเข้ามาเอง ฉันก็ยังไม่อยาก
ให้น้องเค้าไปด้วย เพราะตอนนั้นโลกกำลังเป็นสีชมพูเลยล่ะค่ะ

....ช่วงฉันมีน้องหญิง ฉันแทบจะไม่เห็นหัวเพื่อนคนไหนเลย (นังนัทประชดจนเอือม) เพราะโลกสีชมพูนี้มีแค่เรา 2 คน.....(นี่แหละนะความรัก)

จากคุณ : i am yadamon - [ 26 ก.ค. 49 16:21:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8

หลายเดือนผ่านไป เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น แรงขึ้น เหตุเพราะน้องหญิงเป็นคนขึ้หึงและขี้วีนมากๆๆๆ ซึ่งตัวฉันเองก็ไม่ได้มีใคร (นอกจากพี่มนัส แต่น้องหญิงวีนเรื่องผู้หญิงคนอื่นนะ) ทำให้ฉันเริ่มอึดอัด และกล้าที่จะบอกให้น้องเค้ากลับไปอยู่บ้าน

อย่างว่า...มันก็เหมือนไล่เค้าไป เค้าก็ไม่พอใจ ก็ทะเลาะกันอีก เราทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย ทุกวัน ทะเลาะแล้วก็ดีกัน เป็นวัฎจักร

คงเป็นเพราะเราเป็นเด็กทั้งคู่ เอาแต่เหตุผลตัวเองเป็นใหญ่ พอไม่ยอมก็ลงไม้ลงมือ ซึ่งแน่นอนที่น้องเค้าต้องเจ็บตัวมากกว่าฉันแน่

ในตอนนั้น ฉันเป็นคนใจร้อน รุนแรง เอาอารมณ์มาก่อนเหตุผลเสมอ ไม่ได้ดั่งใจก็จะโวยวาย ทำลายข้าวของ น้องหญิงก็เช่นกัน นิสัยเราคล้ายกัน

เวลาปกติของเรา เรามักจะพูดจามีเหตุผล เข้าใจกัน เป็นที่ปรึกษาที่ดีมากให้กันและกัน แต่พอเดือดก็แทบจะฆ่ากันตาย พออารมณ์ดีขึ้นก็จะรู้สึกผิด หลังๆมาเวลาฉันเดือด ฉันเลือกที่จะทำตัวเองมากกว่าทำร้ายคนอื่น ฉันจำได้ว่าฉันชกกระจกแตกไปหลายบาน เลือดอาบไปหลายครั้ง (เป็นอย่างนี้มันก็เหนื่อยนะคะ เหนื่อยมากๆ แต่คนมันโมโห ทำไงได้ล่ะ)

เวลาทะเลาะกันเสียงดัง แม่ก็รู้ แม่เตือนเสมอ แต่ฉันก็ไม่ฟัง จนพ่อฉันเข้ามาจัดการ พ่อไม่รู้ว่าเราคบกันยังไงและมีปัญหาอะไรกัน(แต่ฉันคิดว่าแม่รู้ แม่ไม่บอกพ่อหรอก ถ้าบอกนี่ฉันอาจตายได้) พ่อรู้เพียงว่าน้องเค้ามีปัญหาทางบ้านเท่านั้น

ในเมื่อน้องเค้าไม่อยากไปอยู่กับแม่ พ่อฉันจึงพยายามติดต่อพ่อของน้องหญิงจนได้ พ่อน้องหญิงเป็นครูอยู่โรงเรียนในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในอำเภอเล็กๆของจังหวัดใกล้ๆ

พ่อฉันส่งจดหมายไปบอกประมาณว่า "ลูกสาวคุณมาพักอยู่บ้านผมเป็นเวลาหลายเดือน เนื่องจากมีปัญหากับทางพ่อใหม่ จึงแจ้งมาเพื่อให้ทราบและพิจารณาว่าทางคุณสามารถรับอุปการะลูกสาวคุณแทนมารดาได้หรือไม่" แล้วพ่อน้องหญิงก็ติดต่อกลับมาว่ายินดีที่จะรับลูกสาวไปอยู่ด้วย

ในระหว่างที่พ่อฉันดำเนินเรื่อง ฉันกับน้องหญิงไม่รู้เรื่องเลย มารู้เอาตอนที่พ่อฉันมาบอกว่า "หญิง ครูติดต่อพ่อเธอได้แล้ว วันที่....นี้พ่อเธอจะมารับนะ ไม่ได้เจอกันนานแล้วใช่มั๊ย ครูดีใจด้วยนะที่จะได้เจอกัน"

ฉันกับน้องหญิงก็อึ้งสิคะ ถึงจะทะเลาะกันบ่อยแค่ไหนก็ใจหายนะ เคยอยู่ด้วยกันมาแล้วต้องแยกกัน นับจากนั้นไม่ได้ทะเลาะกันเลยค่ะ จนพ่อน้องเค้ามารับ และเค้าก็ไปอยู่กับพ่อเค้า

แรกๆฉันก็ไปหาบ่อย ไปส่งทุกเย็นเลยด้วยซ้ำ(เกือบ 30 โล ต้องขับมอไซด์ไปแทบทุกวัน เหนื่อยเหมือนกันนะ)แต่หลังๆ เจอกันแค่ที่โรงเรียน ไปหาแค่วันหยุด กลายเป็นว่าน้องเค้าเป็นฝ่ายมาหาเองเลย มิหนำซ้ำ ยังมาค้างบ้านฉัน และไม่ยอมกลับเหมือนเดิม(พ่อฉันก็ชักสงสัยแล้วสิ)

ฉันอยากให้น้องเค้ากลับนะ ไม่ใช่ไม่รัก แต่เพราะได้มีเวลาส่วนตัว มีเวลาไปกับเพื่อน อยู่ห่างๆกันบ้างก็ดี จะได้รู้ว่าความคิดถึงมันเป็นไง

ฉันยังเขียนไดอารี่ถึงน้องเค้าทุกวัน ตั้งแต่น้องหญิงไป บางครั้งก็แต่งกลอน พร่ำเพ้อว่ารักว่าคิดถึงไปตามประสา พอถึงวันเจอกันก็จะแลกกันอ่าน ฉันเขียนได้หลายเล่มเลยเชียว เล่มล่าสุดที่เขียน น้องหญิงยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ

.....คนที่ได้อ่านกลายเป็นพ่อฉันเอง!!! แล้ววันที่โลกเกือบแตกก็เกิดขึ้น ความจริงที่ฉันชอบผู้หญิงด้วยกันเปิดเผยสู่ครอบครัว......

(เลิกงานแล้วอ่ะค่ะ ต่อวันพรุ่งนี้นะคะ พรุ่งนี้รับรองไม่ช้าค่ะ ไม่มีประชุม)

จากคุณ : i am yadamon - [ 26 ก.ค. 49 17:34:44 ]