CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ชีวิตรันทด...เรื่องจริงผ่านคอมพ์ ตอนที่ห้า

    ก่อนจะกลับไปบิน ฉันต้องลดน้ำหนักให้รูปร่างดี สวมชุดไทยชุดเดิมได้ เนื่องจากต้องมีการไปให้หัวหน้าแอร์ "ดูตัว" ก่อนกลับไปทำงาน

    หมายถึงการไปพบหัวหน้า ให้เธอดูรูปร่างหน้าตา ลองสวมชุดไทยให้ดูว่าผอมดีแล้วหรือยัง

    บางคนยังผอมไม่ถึงขนาดที่จะสวมชุดไทยของตัวเองได้ เลยยืมของเพื่อนที่ตัวใหญ่กว่ามาสวมก็มี

    หากหัวหน้าดูแล้วยังไม่ผ่าน ต้องกลับไปลดน้ำหนักต่อ แล้วกลับไปให้ดูใหม่

    แอร์ที่เพิ่งคลอดลูกจะถูกเรียกว่า "แอร์แม่ลูกอ่อน"

    บรรดาแอร์แม่ลูกอ่อนจะชอบจับกลุ่มคุยกันเรื่องลูก พกอัลบั้มลูกเป็นเล่มๆ แลกเปลี่ยนความรู้กันเรื่องลูก จนทำให้แอร์ที่ยังไม่มีลูกต้องออกจากวงสนทนาด้วยความเบื่อหน่ายอย่างยิ่ง

    เมื่อกลับไปบิน เรื่องของพี่หนิงเริ่มลอยมาเข้าหูจากผู้ปรารถนาดีแต่หวังร้าย หรือหวังดีแต่ใจร้าย หรือทั้งหวังดีทั้งเอาใจช่วย

    มีทุกรุปแบบ เหมือนสังคมธรรมดาทั่วไป

    ฉันเริ่มระแวง เริ่มหึง เริ่มสืบค้นหาความจริง

    ความจริงที่ทราบทีหลังชาวบ้านทั้งบริษัท

    ความจริงที่ทำให้ฉันทะเลาะรุนแรงกับพี่หนิง

    หนุ่ยเล่าว่า พี่หนิงกับลูกไก่ปิ๊งกันตั้งแต่ไฟลท์ที่ฉันไปรับพี่หนิงนั่นเอง หนุ่ยเห็นฉันกำลังท้อง ไม่ต้องการให้ฉันเสียสุขภาพจิต เลยเลือกไม่บอก

    กิ๊บเล่าเหมือนกันกับหนุ่ย แต่ข้ามช้อตเรื่องที่เธอเคยมีอะไรๆกับพี่หนิงไปราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้น รวมกับฉันไม่เคยทราบ

    (เรื่องกิ๊บกับพี่หนิง ฉันทราบจากปากพี่หนิงเองในตอนหลัง)

    ก่อนที่ฉันจะทะเลาะกับพี่หนิง ฉันถามเขาดีๆว่ามีอะไรให้บอกกัน ฉันรับได้ แต่อย่าโกหก

    พี่หนิงบอกฉันว่า ลูกไก่เป็นแค่สาวรักสนุก เคยประกวดนางงามได้ตำแหน่ง และไปบินด้วยกันครั้งแรก เธอเองเป็นฝ่ายชวนพี่หนิงเข้าห้อง

    พี่หนิงตอกย้ำอีกว่า

    "รินไม่เห็นต้องคิดมาก พี่เป็นผู้ชาย ไม่เสียหายอะไร พี่ไม่ทิ้งรินกับลูกอยู่แล้ว รินอยู่เฉยๆ แล้วดีเอง เชื่อพี่เถอะ"

    เฮอะๆๆ เชื่อพี่เถอะ ... แถมพี่หนิงยังต่ออีกว่า

    "รินจำที่เราไปโอซาก้ากันได้มั้ย วันนั้นพี่ออกจากห้องรินไปก็ไปหากิ๊บเลย มันทนไม่ไหว"

    "เอาเล่นไปงั้นแหละ รินอย่าคิดมาก ..."

    วันนั้นพี่หนิงบรรยายหมดว่าเคยมีอะไรกับแอร์คนไหนบ้าง

    โอยยยยยยยยยยย เครียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    หลายคนที่พี่หนิงเอ่ยมาเป็นคนที่ฉันรู้จัก บางคนสนิทสนมกันดี

    ขอร้องโอยยยยย อีกทีนึง ...โอยยยยยยยยยยยยยยยยยย

    ตกลงฉันกลายเป็นของตายไปแล้วหรือนี่

    ฉันโมโหมากกับความจริงที่ออกมาจากปากพี่หนิง ฉันขึ้นเสียงดังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

    "พี่หนิงทำงี้ได้ไง พี่หนิงเห็นรินเป็นตัวอะไร พี่หนิงไม่รักริน.."

    ฉันร้องไห้ โวยวาย อย่างที่นึกย้อนไปแล้วสมเพชตนเองยิ่งนัก

    สุดท้ายลงเอยบนเตียง พี่หนิงหลั่งความรักความใคร่จนฉันต้องพ่ายแพ้ต่อกิเลสตัณหาของตนเองจนได้

    นี่คือความสัมพันธ์ซับซ้อนของคนที่เป็นสามีภรรยากัน เมื่อเรื่องเพศอันเป็นปัจจัยหนึ่งในชีวิตคู่เข้ามาเกี่ยวข้อง เมื่อนั้นการตัดสินใจอะไรมันจึงเกี่ยวพันโยงใยกันไปเสียหมด

    การที่ใครๆรู้เรื่องฉันแล้วบอกฉันว่า เลิกเลย รินยังสาว ยังสวย หาใหม่ได้ไม่ยาก เรื่องอะไรยอมพี่หนิง.....

    พูดง่าย ทำยาก ใครไม่เจอด้วยตนเอง ย่อมไม่ประจักษ์แจ้งแก่ใจ

    พี่หนิงสรุปกับฉันอย่างหัวเราะๆว่า ถ้าฉันไม่พอใจ พี่หนิงจะเลิกกับลูกไก่

    แต่จริงๆแล้วพี่หนิงไม่ได้เลิกกับลูกไก่เพื่อเอาใจฉันเลย

    พี่หนิงกำลังคั่วเด็กใหม่

    ........นางมารร้ายที่สุดในชีวิตฉัน........

    ระหว่างนั้น ฉันเริ่มบินไกลขึ้น มีไฟลท์ยาวบ่อยมาก ได้เลื่อนขั้นไปทำงานชั้นหนึ่งหรือ FIRST CLASS

    เมื่อเริ่มทำงาน แอร์ทุกคนต้องทำงานในชั้นประหยัด หรือ ECONOMY CLASS บางสายการบินเรียกว่า ชั้นนักท่องเที่ยว

    อย่างไรก็ดี คือส่วนที่ราคาตั๋วถูกที่สุดในเครื่อง

    ต่อจากนั้น เป็นชั้นนักธุรกิจ หรือ BUSINESS CLASS ซึ่งตั่วแพงขึ้น ที่นั่งกว้างขึ้น อาหารมีให้เลือกมากขึ้น ทุกอย่างเป็นขั้นกว่า

    แต่ขั้นที่แพงสุด คือ FIRST CLASS ชั้นหนึ่ง

    เมื่อเลื่อนจากแอร์ชั้นประหยัดไปเป็นแอร์ชั้นธุรกิจ เราต้องไปอบรมการบริการเพิ่มเติม และเมื่อเลื่อนไป FIRST CLASS ก็เช่นเดียวกัน ต้องอบรมเพิ่มอีก การทำงานต้องเนี้ยบเรียบร้อย มีคนสำคัญ วีไอพี ใช้บริการกันมาก

    การเลื่อนขั้นไม่ได้เป็นไปตามรุ่น แต่เป็นไปตามผลงานและความงาม

    จึงมีกรณีพิพาทบ่อยๆ เรื่องรุ่นน้องข้ามหน้าข้ามตา ได้ทำ FIRST CLASS เร็วกว่าแอร์รุ่นพี่ที่บินมานาน แต่บังเอิญไม่ค่อยสวย

    เพราะรุ่นน้องสวยกว่า สาวกว่า ผู้โดยสารให้อภัยเวลาทำอะไรผิดๆ เพราะความสดใสมีชัยไปกว่าครึ่ง

    แปลกที่ว่าในโลกนี้มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายหลายเท่า แต่ผู้โดยสารกลับเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

    สายการบินแถบเอเชียจึงมักเอาแอร์เป็นจุดขาย

    แต่สายการบินในยุโรป อเมริกา แอร์เป็นจุดบอด

    ล้วนแต่ป้าๆทั้งนั้น ฉันเคยไปนั่งเครื่องโดยสารภายในสหรัฐอมริกา เกิดอยากดื่มน้ำขึ้นมาช่วงที่ไม่มีการออกมาบริการอาหาร ฉันจึงเดินไปขอในแกลลี่ แอร์คุณป้าเธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู แล้วบอกประมาณว่า "นี่เธอ ยังไม่ถึงเวลาเสิร์ฟนะยะ" แต่ก็เอาน้ำให้ฉันแบบหน้าบูดๆ

    โห ป้าขา มานั่งสายการบินเมืองไทยสิค้า เสิร์ฟได้ตลอดเวลา กดเรียกปุ๊บมาปั๊บ ไวปานวอก ไม่ต้องมีการันตีภายในสามสิบนาที แต่มาภายในสามสิบวินาทีต่างหาก

    เมื่อเป็นแม่แล้ว การไปบินไม่ค่อยสนุกเหมือนเคย ฉันคิดถึงแต่ลูก เฝ้าโทรศัพท์กลับมาถามพี่เลี้ยงลูกว่า น้องเป็นยังไง

    ฉันจ้างพี่เลี้ยงมาจากศูนย์บริการจัดหาคนเลี้ยงเด็กซึ่งใครๆมักจะเตือนว่าต้องดูให้ดีๆ ไม่พอใจรีบเปลี่ยนคนใหม่ได้

    แต่ฉันโชคดี ได้คนดีมาเลี้ยงลูก

    เธอชื่อ นิ่มนวล และนิ่มนวลสมชื่อ มีอะไรไม่บอก อดทน เก็บเงียบทุกอย่าง

    ทั้งที่เธอโดนคุณแม่พี่หนิงคุกคามอย่างหนัก


    (มีต่อวันศุกร์ค่ะ)

    จากคุณ : แอร์กี่ - [ 3 ส.ค. 49 03:00:01 A:202.57.174.152 X: TicketID:117784 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com