ลองมาฟังชีวิตบัดซบของผมบ้างมั๊ยครับ
ผมเป็นผู้ชายธรรมดาๆ เงียบๆ คนนึง หน้าตาโอเค การศึกษาดี เรียนหนังสือเก่ง มีงานการที่ดีทำ แต่...
ผมเป็นคนเพื่อนน้อยครับ และขี้เหงามาก มันแย่ตรงที่ ผมยังขี้อายมากๆ ด้วยครับ คุยไม่เก่ง ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ เลยทำให้การทำความรู้จักกับใครนั้นลำบาก รู้สึกอึดอัดในการสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่น
ผมผ่านชีวิตวัยรุ่นมาอย่างน่าเบื่อครับ ผมไม่มีความทรงจำที่ดีกับอดีตเลย ครอบครัวของผมก็เป็นครอบครัวที่ค่อนข้างเป็นแบบเก่าที่เคร่งครัด ทำให้ผมอยู่ด้วยความเก็บกดมาตลอด
ทั้งหมดนี้ ทำให้ผมผมเลยต้องมีชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับตัวเอง พยายามหาความสุข ที่พอจะมีได้ด้วยตัวเอง
แรกๆ ที่ผมได้รู้จักกับอินเตอร์เน็ต มันทำให้ผมได้รู้ว่า จริงๆ แล้ว ผมก็สามารถสื่อสารกับคนอื่นได้ มันสนุก ทำให้ผมได้พูดคุยกับคนที่ไม่รู้จักมากมาย
ผมเอาความเครียด ความไม่สบายใจ ความรู้สึกทุกอย่าง ใส่ไปกับคนในโลกไซเบอร์ อย่างไม่ต้องแคร์ เพราะไม่มีใครรู้จักเรา
รวมถึง "เซ็กส์"
ผมระบายความความเครียดทางเพศของผมที่นี่ด้วย เริ่มจากการแชทด้วยถ้อยคำที่หวาดเสียว การโฟน จนพัฒนาถึงเว็บแคม
ที่นี่ทำให้ผมรู้จักตัวเองมากขึ้น
แรกๆ ผมสนุกกับการได้ดูผู้หญิงถอดเสื้อผ้า ทำท่าแปลกๆ หน้าจอคอม
แต่หลังๆ ผมรู้สึกว่า เมื่อได้เห็นผู้ชายแก้ผ้า ทำอะไรต่อหน้ากล้องด้วยกันมันทำให้ผมตื่นเต้นกว่า
ผมจะมี email สำหรับการเล่นในบทบาทนี้ของผมอันนึง
ถ้าเมื่อไหร่ออนมันขึ้นมา ก็เพื่อปลดปล่อย หรือหาความสุขทางเพศเท่านั้น
ผมเป็นโรคจิตอย่างนึงครับ ผมมักจะจดไว้เสมอว่าผมเคยเล่นกับใครไปบ้าง
ตลอดระยะเวลา 2-3 ปีมานี้ ตอนนี้ลิสของผม ก็เกือบพันคนแล้ว มีคนหลากหลายรูปแบบ
ส่วนใหญ่ก็ดูเป็นคนธรรมดาๆ อย่างเราๆ ท่านๆ นี่แหละครับ แต่ก็มีไม่น้อยทีเดียวที่ดูดี หุ่นดี ไม่มีอาการแสดงออกว่าผิดปรกติใดๆ
เท่าที่คุยกันคร่าวๆ หลายๆ คนก็มีแฟนเป็นผู้หญิงนี่แหละครับ แต่เขาก็ต้องการหาความเต้นตื่นแปลกใหม่ให้กับชีวิต ชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนกับผม
เมื่อออฟไลน์ ทุกอย่างก็กลับสู่โลกปรกติ
ไม่มีใครรู้ ว่าผมเป็นแบบนี้
ผมปะปนกับคนทั่วไป เดินท้องถนน เป็นผู้ชายที่ดูธรรมดาที่สุดในโลกคนนึง
คุณรังเกียจ คนอย่างผม หรือเปล่าครับ...
จากคุณ :
ถอดหัวใจมาถาม
- [
8 ส.ค. 49 10:32:03
A:61.90.146.66 X: TicketID:124960
]
+++ ผมติดเว็บแคม +++
