จริงๆดึกดื่นป่านนี้แล้ว ก็ควรจะถึงเวลาเข้านอนเสียที...
แล้วทำไมฉันต้องมานั่งอดหลับอดนอนหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่แบบนี้...
ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ...
แค่รอคอยความสุขกับการได้พูดคุยกับใครสักคน
ความรู้สึกดีๆที่ได้เผลอบอกคุณไป
ความคิดถึงทั้งหมดที่มี...
ไม่ได้มีความหมายอะไรกลับมาเลย
เพราะฉันเป็นเพียงแค่คนๆนึงซึ่งห่างไกลจากคุณ
แค่คนในอินเตอร์เน็ต (เจ็บปวดดีจังกับคำๆนี้)
ถึงแม้จะเป็นได้แค่ "ภาพเสมือน"
แต่ความรู้สึกที่มี "เกิดจากความจริงข้างใน"
บอกไม่ถูกเหมือนกันว่า ...
ทำไมต้องรู้สึกอะไรมากมายกับตัวหนังสือ
ทั้งๆที่ในโลกแห่งความจริง
เราคงไม่มีวันพบกันได้เลย...
หลายต่อหลายครั้งที่ฉันพยายามตัดใจ
แต่ยิ่งห้ามใจ ก็ยิ่งเจ็บปวดขึ้นเท่านั้น
คงเพราะฉันไม่เข้มแข็งพอ...
ที่จะละทิ้ง "ความรู้สึกดีๆที่สร้างขึ้นมา"
คืนนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่ง...
ที่ได้รับรู้ความเฉยชาจากคุณเหมือนที่ผ่านๆมา
อะไรๆก็ไม่เจ็บเท่า เราทำร้ายความรู้สึกของเราเอง
โดยที่อีกฝ่ายเค้าไม่เคยใยดี...
อยากมีกำลังใจที่เข้มแข็งบ้าง...
เพื่อที่ว่า...จะตัดใจจากคุณโดยไม่กลัวความเจ็บปวด
ตัดใจจากความคิดถึง...ที่ทั้งสุขทั้งเศร้าแบบนั้น
+++ทำอย่างไร จะตัดใจจากคุณได้เสียที+++
จากคุณ :
อย่าไปนานนะเดี๋ยวคิดถึง 
- [
วันแม่แห่งชาติ 02:52:38
]
++กระทู้ระบาย++"ฉันไม่เคยได้อยู่ในชีวิตของเธอ...เป็นอยู่เสมอก็แค่คนที่ไม่มีตัวตน"
...
